ԽՈՐՀՐԴԱՏԵՏՐ

ՍՐԲՈՅ ՊԱՏԱՐԱԳԻՆ

 

Ճ Ա Շ Ո Ց

Ա

 

 

ԵՐԵԿՈՅԵԱՆ ՃՐԱԳԱԼՈՅՑ ԾՆՆԴԵԱՆ (1)

24 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ

Ժամամուտ. Աստուածածին անհարսնացեալ, զբանն անսկիզբն յղացար եւ զԱստուածն անիմանալին ծնար, զանպարագրելին ի գիրկս քո բարձեր. նմա անդադար բարեխօսեա վասն անձանցմերոց:

Տէր ասաց ցիս Որդի իմ ես դու. Եւ ես այսօր ծնայ զքեզ:

Ընդէ՞ր խռովեցան հեթանոսք. Եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 11 – 15

Քանզի Աստուած իր շնորհը յայտնեց որպէս փրկութեան միջոց բոլոր մարդկանց. շնորհ, որ խրատում է մեզ, որ մերժենք ամբարշտութիւնը եւ աշխարհիկ ցանկութիւնները, այս աշխարհում ապրենք զգաստութեամբ, աստուածպաշտութեամբ եւ ակնդէտ սպասենք երանելի յոյսին եւ փառքի յայտնութեանը մեծն Աստծոյ եւ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի, որ իր անձը տուեց մեզ համար, որպէսզի մեզ փրկի ամէն անօրինութիւնից եւ մաքրի որպէս իրեն սեփական ժորովուրդ՝ նախանձախնդիր բարի գործերի: Այս բաները խօսիր, յորդորիր եւ յանդիմանիր ամենայն խստութեամբ, որպէսզի չլինի մէկը, որ քեզ արհամարհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա,

Այսօր ծնաւ որ ի Հօրէ յառաջ քան զյաւիտեանս Որդի, որ է օծեալ Տէր ի քաղաքի Դաւթի:

Ի վայելչութիւն սրբոց քոց յարգանդէյառաջքանզարուսեակծնայզքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (1, 18 – 25)

Վասն ծննդեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս Քրիստոսի ծնունդը այսպէս եղաւ. նրա մայրը՝ Մարիամը, որ Յովսէփի նշանածն էր, նախքան նրանց իրար մօտենալը՝ Սուրբ Հոգուց յղիացած գտնուեց: Եւ Յովսէփը՝ նրա մարդը, քանի որ արդար էր եւ չէր կամենում նրան խայտառակել, մտածեց առանց աղմուկի արձակել նրան: Եւ մինչ նա այս մասին էր մտածում, ահա Տիրոջ հրեշտակը երազում երեւաց նրան եւ ասաց: «Յովսէ՛փ, Դաւթի՛ որդի, մի՛ վախեցիր քեզ մօտ առնել Մարիամին՝ քո կնոջը, որովհետեւ նրա մէջ Ծնուածը Սուրբ Հոգուց է: Նա մի Որդի պիտի ծնի, եւ նրա անունը Յիսուս պիտի դնես, քանի որ նա պիտի փրկի իր ժողովրդին իր մեղքերից»: Սակայն այս ամէնը եղաւ, որպէսզի կատարուի, ինչ որ Տիրոջ կողմից ասուել էր Եսայի մարգարէի բերանով. «Ահա Կոյսը պիտի յղիանայ եւ մի Որդի պիտի ծնի, եւ նրան պիտի կոչեն Էմմանուէլ, որ նշանակում է «Աստուած մեզ հետ»: Եւ Յովսէփը, քնից արթնանալով, արեց, ինչպէս հրամայել էր իրեն Տիրոջ հրեշտակը, եւ իր կնոջն առաւ իր մօտ: Բայց չգիտէր նրան, մինչեւ Մարիամը ծնեց իր անդրանիկ Որդուն եւ նրա անունը դրեց Յիսուս:

 

ՏՕՆ ԾՆՆԴԵԱՆ ՏԵԱՌՆ ՄԵՐՈՅ ՅԻՍՈՒՍԻ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (2)

24 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիք էն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Տէր ասաց ցիս Որդի իմ ես դու. Եւ ես այսօր ծնայ զքեզ:

Ընդէր խռովեցան հեթանոսք.

Եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 11 – 15

Քանզի Աստուած իր շնորհը յայտնեց որպէս փրկութեան միջոց բոլոր մարդկանց. շնորհ, որ խրատում է մեզ, որ մերժենք ամբարշտութիւնը եւ աշխարհիկ ցանկութիւնները, այս աշխարհում ապրենք զգաստութեամբ, աստուածպաշտութեամբ եւ ակնդէտ սպասենք երանելի յոյսին եւ փառքի յայտնութեանը մեծն Աստծոյ եւ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի, որ իր անձը տուեց մեզ համար, որպէսզի մեզ փրկի ամէն անօրինութիւնից եւ մաքրի որպէս իրեն սեփական ժորովուրդ՝ նախանձախնդիր բարի գործերի: Այս բաները խօսիր, յորդորիր եւ յանդիմանիր ամենայն խստութեամբ, որպէսզի չլինի մէկը, որ քեզ արհամարհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա,Այսօր ծնաւ որ ի Հօրէ յառաջ քան զյաւիտեանս Որդի, որ է օծեալ Տէր ի քաղաքի Դաւթի:

Ի վայելչութիւն սրբոց քոց յարգանդէյառաջքանզարուսեակծնայզքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 1 – 7)

Վասն ծննդեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն օրերին Օգոստոս կայսեր կողմից հրաման ելաւ մարդահամար անել ամբողջ երկրում: Այս առաջին մարդահամարը տեղի ունեցաւ, երբ Կիւրենիոսը կուսակալ էր Ասորիքում: Եւ բոլորը գնում էին արձանագրուելու մարդահամարում՝ իւրաքանչիւրն իր քաղաքում: Յովսէփն էլ, Դաւթի տնից եւ ազգատոհմից լինելով, Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից ելաւ գնաց դէպի Հրէաստան՝ Դաւթի քաղաքը, որը Բեթղեհէմ է կոչւում, մարդահամարի մէջ արձանագրուելու Մարիամի հետ, որ նրա հետ նշանուած էր եւ յղի էր: Եւ երբ նրանք այնտեղ հասան, նրա ծննդաբերելու օրերը լրացան, եւ նա ծնեց իր անդրանիկ Որդուն, խանձարուրի մէջ փաթաթեց նրան ու դրեց մսուրի մէջ, որովհետեւ իջեւանում նրանց համար տեղ չկար:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (4)

25 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐ

Սրբոյն Ստեփանոսի Նախավկային,

Ժամամուտ. Ցնծա այսօր ցնծա եւ զուարճացիր կաթուղիկէ սուրբ յիշատակաւ սրբոյն Ստեփանոսի նախավկային Քրիստոսի վկայեցելոյ Հօր. որ աղօթիւք բանայր զերկինս, զոր փակեաց Ադամ. եւ հրեշտակակերպ տեսլեամբ տեսանէր զկերպարանն Հօր ի կերպի Ադամայ նստեալ յաթոռ փառաց: Որ զբազմութիւն քարանցն որպէս զծաղիկս հաւաքելով բոլորէր պսակս փոխանակ փշոցն եւ եղեգանն. եւ զմարտիրոսական արիւնն խառնէր ընդ փրկական արեանն Քրիստոսի Հոսեցելոյն ի կողէն: Վասն որոյ գերազանցեալ ի փառս առաւել քան զամենայն սուրբս հայցեա եւ մեզ ի վերնատուողէն զպարգեւս կենաց անվախճանից եւ զմեծ զողորմութիւն:

Յորովայնէ ընտրեալ սուրբ Ստեփանոս, յորովայնէ ընտրեալ սուրբ Ստեփանոս, վկայ ճշմարիտ առաքելական քարոզութեանցն. որ ի վերայ անօրէն քարաձգողացն աղօթէիր առ Քրիստոս Աստուած մի՛ համարիր սոցա զայս ի մեղս: ի ձեռն սորին բարեխօսութեանն շնորհեա մեզ զմեծք ոզողորմութիւն:

Տէր, որպէս զինու հաճութեամբ քով պսակեցեր զմեզ:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտառ զաղաղակ իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 6, 8 – 8, 2

Ստեփանոսը՝ շնորհներով եւ զօրութեամբ լցուած մի մարդ, ժողովրդի մէջ զարմանալի գործեր եւ մեծամեծ նշաններ էր անում: Ոմանք այն ժողովարանից, որ կոչւում էր լիբիացիների, կիւրենացիների եւ ալեքսանդրիացիների ժողովարան, եւ ոմանք, որ Կիլիկիայից ու Ասիայից էին, Ստեփանոսի հետ վիճելու ելան: Բայց նրանք չէին կարողանում ընդդիմանալ այն իմաստութեանը եւ Հոգուն, որով խօսում էր նա: Այնժամ յորդորեցին մի քանի հոգու, որ ասեն. «Լսեցինք նրա հայհոյական խօսքերը Մովսէսի եւ Աստծոյ դէմ»: Եւ գրգռեցին ժողովրդին, քահանաներին ու օրէնսգէտներին. եւ յարձակուելով Ստեփանոսի վրայ՝ յափշտակեցին նրան ու տարան ատեան: Եւ սուտ վկաներ բերեցին, որոնք ասում էին. «Այս մարդը չի դադարում հայհոյական խօսքեր ասել այս սուրբ տեղի եւ օրէնքի դէմ. լսեցինք նրա բերանից, որ ասում էր, թէ՝ «Յիսուս Նազովրեցին ինքը պիտի քանդի այս տաճարը եւ փոխի այն օրէնքը, որ Մովսէսը մեզ տուեց»»: Եւ բոլոր նրանք, որ նստած էին ատեանում, նայելով նրան՝ տեսան, որ նրա երեսը հրեշտակի երեսի նման է:

Քահանայապետն ասաց Ստեփանոսին. «Իսկապէս դա այդպէ՞ս է»: Եւ նա ասաց. «Եղբայրնե՛ր եւ հայրե՛ր, լսեցէ՛ք ինձ. փառքի Աստուածը երեւաց մեր հօրը՝ Աբրահամին, մինչ նա Միջագետքում էր, եւ նրան Խառանում դեռ չէր բնակեցրել, ու ասաց նրան. «Դո՛ւրս ելիր քո երկրից ու քո տոհմից եւ արի այն երկիրը, որ քեզ ցոյց կտամ»: Այն ժամանակ Աբրահամը, ելնելով քաղդէացիների երկրից, բնակուեց Խառանում. եւ նրա հօր մահից յետոյ այնտեղից Աստուած փոխադրելով՝ պանդխտացրեց այս երկրում, որտեղ այժմ բնակւում էք: Այստեղ նրան ոչ մի ժառանգութիւն չտուեց, անգամ՝ մէկ ոտնաչափ տեղ, բայց խոստացաւ նրան այս տեղը տալ բնակութեան համար եւ իրենից յետոյ՝ նրա սերնդին, երբ դեռ նա որդի չունէր: Աստուած այսպէս խօսեց.

«Նրա սերունդը օտար երկրում պանդուխտ պիտի լինի, եւ նրան պիտի ծառայ դարձնեն ու չորս հարիւր տարի պիտի չարչարեն: Եւ այն ազգին, որին նրանք ծառայ պիտի դառնան, ես պիտի դատեմ, – ասում է Աստուած, – եւ սրանից յետոյ պիտի ելնեն ու պիտի պաշտեն ինձ այս տեղում»: Եւ նրան թլփատութեան ուխտ տուեց, այնուհետեւ նա ծնեց Իսահակին եւ թլփատեց նրան ութերորդ օրը. եւ Իսահակը՝ Յակոբին, Յակոբն էլ՝ տասներկու նահապետներին: Եւ նահապետները, Յովսէփին նախանձելով, նրան վաճառեցին, որ Եգիպտոս տարուի. բայց Աստուած նրա հետ էր ու ազատեց նրան իր բոլոր նեղութիւններից. եւ նրան շնորհներ ու իմաստութիւն տուեց Եգիպտոսի փարաւոն թագաւորի առաջ. եւ նրան իշխան կարգեց եգիպտացիների եւ նրա ամբողջ տան վրայ: Եւ սով եղաւ ամբողջ Եգիպտոսում ու Քանանում. եւ մեծ նեղութիւն կար, ու մեր հայրերը ուտելիք չէին գտնում: Եւ Յակոբը, լսելով, որ Եգիպտոսում ուտելիք կայ, նախ ուղարկեց մեր հայրերին, իսկ երկրորդ անգամ Յովսէփը իր եղբայրներին ծանօթութիւն տուեց իր մասին, եւ փարաւոնին յայտնի եղաւ նրա ազգատոհմը: Յովսէփը մարդ ուղարկեց եւ բերել տուեց Յակոբին՝ իր հօրը, եւ ամբողջ ազգատոհմին՝ եօթանասունհինգ հոգու: Եւ Յակոբը Եգիպտոս իջաւ, որտեղ եւ վախճանուեցին ինքն ու մեր հայրերը:

Նրանց մարմինները փոխադրուեցին Սիւքէմ եւ դրուեցին այն քարայրի մէջ, որն Աբրահամը արծաթով գնել էր Եմորի որդիներից՝ Սիւքէմում: Երբ մօտեցաւ աւետեաց ժամանակը, որ Աստուած խոստացել էր Աբրահամին, ժողովուրդը Եգիպտոսում աճեց եւ բազմացաւ, մինչեւ որ Եգիպտոսում ելաւ մի ուրիշ թագաւոր, որ չէր ճանաչում Յովսէփին: Նա հնարքներ բանեցրեց ընդդէմ մեր ազգի եւ չարչարեց մեր հայրերին՝ նրանց զաւակներին ընկեցիկ անել տալով, որ չապրեն: Այդ ժամանակ ծնուեց նաեւ Մովսէսը, որը վայելուչ էր Աստծոյ առաջ եւ որն իր հօր տանը մեծացաւ երեք ամիս. եւ երբ նրան ընկեցիկ արեցին, փարաւոնի դուստրը վերցրեց նրան եւ մեծացրեց որպէս իր որդեգիրը: Մովսէսը կրթուեց եգիպտացիների ամբողջ իմաստութեամբ եւ զօրաւոր էր իր խօսքերով ու գործերով: Երբ նրա քառասուն տարին լրացաւ, նրա սրտում ընկաւ իր եղբայրների՝ իսրայէլացիների մէջ շրջելու միտքը: Եւ նա մի անիրաւուած իսրայէլացու տեսնելով, զայրացաւ եւ զրկուածի վրէժը լուծեց՝ եգիպտացուն սպանելով: Մտածում էր, թէ իր եղբայրները կիմանան, որ Աստուած իր ձեռքով նրանց փրկութիւն է տալու. բայց նրանք չիմացան: Եւ յաջորդ օրը հանդիպեց երկու իսրայէլացիների, երբ նրանք կռիւ էին անում, եւ նրանց ստիպեց խաղաղութիւն անել՝ ասելով. «Ո՛վ մարդիկ, եղբայրներ էք, ինչո՞ւ էք միմեանց անիրաւում»: Իսկ նա, ով անիրաւում էր ընկերոջը, մերժեց նրան ու ասաց. «Քեզ ո՞վ իշխան եւ դատաւոր կարգեց մեզ վրայ. մի՞թէ ինձ էլ սպանել ես ուզում, ինչպէս որ երէկ սպանեցիր եգիպտացուն»: Եւ այս խօսքերի վրայ Մովսէսը փախաւ ու պանդուխտ եղաւ Մադիամի երկրում, ուր ծնուեցին նրա երկու որդիները: Երբ քառասուն տարի անցաւ, Սինա լեռան անապատում նրան երեւաց Տիրոջ հրեշտակը մի մորենու կրակի բոցերի մէջ: Եւ Մովսէսը, այս տեսնելով, զարմացաւ տեսիլքի վրայ, ու երբ նա մօտենում էր նայելու, հասաւ Տիրոջ ձայնը. «Ես եմ քո հայրերի Աստուածը՝ Աբրահամի, Իսահակի եւ Յակոբի Աստուածը»: Եւ Մովսէսը զարհուրած՝ չէր համարձակւում նայել: Եւ Տէրը նրան ասաց.

«Քո ոտքերի կօշիկները հանի՛ր, քանզի այն տեղը, որի վրայ դու կանգնել ես, սուրբ հող է: Ես աչքովս տեսայ Եգիպտոսում իմ ժողովրդի չարչարանքները, լսեցի նրանց հառաչանքը եւ իջայ նրանց փրկելու: Այժմ արի՛, քեզ պիտի ուղարկեմ Եգիպտոս»: Այն Մովսէսին, որին ուրացան եւ ասում էին՝ «Քեզ ո՞վ մեզ վրայ իշխան եւ դատաւոր կարգեց», նրան Աստուած որպէս իշխան եւ փրկիչ ուղարկեց հրեշտակի միջոցով, որ երեւաց Մովսէսին մորենու մէջ: Նա դուրս հանեց նրանց՝ նշաններ ու զարմանալի գործեր անելով Եգիպտացիների երկրում եւ Կարմիր ծովում ու անապատում՝ քառասուն տարիներ: Այս Մովսէսն է, որ ասաց իսրայէլացիներին. «Ձեր Տէր Աստուածը ձեր եղբայրների միջից ինձ նման մի մարգարէ պիտի հանի ձեզ համար, նրա՛ն լսեցէք»: Այս Մովսէսն է, որ անապատում հաւաքուած ժողովրդի եւ այն հրեշտակի միջեւ էր, որ Սինա լեռան վրայ խօսեց նրա հետ եւ մեր հայրերի հետ. նա է, որ կենարար պատգամներ ընդունեց՝ մեզ տալու համար: Մեր հայրերը չուզեցին հնազանդուել նրան, այլ նրան մերժեցին ու իրենց սրտերով դէպի Եգիպտոս դարձան եւ Ահարոնին ասացին. «Մեզ համար աստուածներ կերտիր, որ գնան մեր առաջից. որովհետեւ այն Մովսէսին, որ մեզ Եգիպտացիների երկրից հանեց, չգիտենք, թէ ինչ պատահեց»: Եւ այդ օրերին մի հորթ ձուլեցին ու կուռքին զոհեր մատուցեցին. եւ իրենց ձեռքի գործերով էին ուրախանում: Ուրեմն, Աստուած էլ երես դարձրեց եւ նրանց մատնեց երկնքի աստղերի պաշտամունքին, ինչպէս եւ գրուածէ մարգարէների գրքում. «Մի՞թէ անապատում քառասուն տարի զոհեր ու պատարագներ մատուցեցիք ինձ, Իսրայէլի՛ տուն. այլ դուք վերցրիք Մողոքի վրանը եւ Հռեմփա աստծոյ աստղը եւ այն պատկերները, որ քանդակեցիք նրանց երկրպագելու համար. ահա ինչու ես ձեզ պիտի փոխադրեմ բաբելացիների երկրի միւս կողմը»:

Անապատում մեր հայրերի հետ էր վկայութեան խորանը. ինչպէս նա, որ խօսեց Մովսէսի հետ, հրաման տուեց շինել այն ըստ օրինակի, որն ինքը տեսել էր: Եւ մեր հայրերն էլ, այն առնելով, բերեցին, երբ Յեսուի հետ գրաւեցին այն ազգերի երկիրը, որոնց Աստուած վտարեց մեր հայրերի առջեւից: Այսպէս էր մինչեւ Դաւթի օրերը, երբ նա Աստծոյ առաջ շնորհ գտաւ ու խնդրեց, որ Յակոբի Աստծոյ համար մի բնակարան կառուցի: Իսկ Սողոմոնն էլ նրա համար մի տուն շինեց. սակայն Բարձրեալը բնակւում է ոչ թէ ձեռակերտ տաճարների մէջ, այլ, ինչպէս մարգարէն է ասում, «երկինքն է իմ աթոռը, եւ երկիրը՝ պատուանդանն իմ ոտքերի: Ինչպիսի՞ տուն պիտի շինէիք ինձ, – ասում է Տէրը, – կամ ինչպիսի՞ տեղ՝ իմ հանգստեան համար. չէ՞ որ իմ ձեռքն է շինել այս բոլորը»:

Կամակորնե՛ր, որոնց սիրտն ու ականջները փակ են Աստծոյ կոչին, դուք միշտ Սուրբ Հոգուն հակառակում էք. ինչպէս որ ձեր հայրերն էին, այնպէս էլ՝ դուք: Ձեր հայրերը մարգարէներից որի՞ն չհալածեցին: Եւ սպանեցին նրանց, որոնք նախօրօք պատմեցին Արդարի գալստեան մասին, որի մատնիչներն ու սպանողները եղաք այժմ, դուք, որ հրեշտակների հրամանների միջոցով օրէնքը ստացաք, բայց այն չպահեցիք»:

Եւ այս ամէնը լսելով՝ ժողովականներն իրենց սրտում զայրանում էին եւ նրա վրայ ատամ կրճտացնում: Եւ նա լի էր Սուրբ Հոգով. նայեց երկինք ու տեսաւ Աստծոյ փառքը եւ Յիսուսին, որ կանգնած էր Աստծոյ աջ կողմում. եւ ասաց. «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացուած եւ Մարդու Որդուն, որ կանգնած է Աստծոյ աջ կողմում»:

Նրանք, բարձրաձայն աղաղակելով, փակեցին իրենց ականջները եւ բոլորը միասին նետուեցին նրա վրայ: Եւ քաղաքից դուրս հանելով՝ քարկոծեցին նրան. եւ վկաներն իրենց զգեստները դրեցին Սաւուղ անունով մի երիտասարդի ոտքերի առջեւ: Եւ քարկոծում էին Ստեփանոսին, որն աղօթում էր եւ ասում. «Տէ՛ր Յիսուս, ընդունի՛ր իմ հոգին»: Նա ծնկի եկաւ, բարձր ձայնով աղաղակեց. «Տէ՛ր, սա մեղք մի՛ համարիր նրանց»: Եւ երբ այս ասաց, մեռաւ: Սօղոսն էլ համաձայն էր նրա սպանութեանը:

Եւ այն օրը Երուսաղէմի եկեղեցու դէմ մեծ հալածանք եղաւ. ու բոլորը, բացի առաքեալներից, ցրուեցին Հրէաստանի եւ Սամարիայի գիւղերը: Եւ աստուածավախ մարդիկ թաղեցին Ստեփանոսին եւ նրա վրայ մեծ ողբ արեցին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգւով սրբով զօրացեալ սուրբ Ստեփանոս,

եւ ընտրեալ յորովայնէ.

Ճշմարիտ վկայ, սիրող եւ առաքեալ Առաքելոյն. ի Քրիստոսէ ընկալար զուարթնոյն զպսակն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12,24–26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ ցորենի հատիկը հողի մէջ ընկնելով չմեռնի, միայն ինքը կմնայ, իսկ եթէ մեռնի, բազում արդիւնք կտայ: Ով սիրում է իր անձը, կկորցնի այն, իսկ ով այս աշխարհում իր անձն ատում է, այն կպահի յաւիտենական կեանքի համար: Եթէ մէկն ինձ ծառայի, իմ յետեւից կգայ. եւ ուր ես եմ, այնտեղ կլինի եւ իմ ծառան. եթէ մէկը ինձ ծառայի, նրան կպատուի իմ Հայրը:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (9)

Սրբոց Գլխաւոր Առաքելոցն Պետրոսի եւ Պօղոսի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիրել բարբառ նոցա.եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 –8

Այս բանն եմ վկայել տալիս Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի առաջ, որ դատելու է կենդանիներին եւ մեռածներին իր յայտնութեան օրը, երբ գայ իր արքայութեամբ: Եւ դու քարոզի՛ր Աստծոյ խօսքը, շարունակ յայտարարի՛ր այն՝ ժամանակին լինի թէ տարաժամ, յանդիմանի՛ր, սաստի՛ր, յորդորի՛ր՝ կատարեալ համբերատարութեամբ ուսուցանելով. քանզի պիտի գայ ժամանակ, երբ չպիտի անսան ողջամիտ վարդապետութեանը, այլ, իւրաքանչիւրն ըստ իր ցանկութիւնների, ուսուցանողներ պիտի հաւաքի իր շուրջը իր ականջներին հաճելի բաներ լսելու մարմաջով. եւ նրանք ականջները պիտի դարձնեն ճշմարտութիւնից ու պիտի մոլորուեն գնան առասպելների յետեւից: Իսկ դու արթո՛ւն եղիր ամէն ինչում, նեղութիւնների մէջ համբերի՛ր, աւետարանչի գործե՛ր արա, լիուլի կատարի՛ր քո պաշտօնը:

Իսկ ես զոհաբերուելու եմ, եւ իմ մեկնումի ժամանակը հասել է: Պատերազմեցի բարի պատերազմը, աւարտեցի ընթացքս, պահեցի հաւատը: Եւ հիմա ինձ է սպասում արդարութեան պսակը, որը, որպէս հատուցում, ինձ պիտի տայ Տէրը՝ արդար Դատաւորը, այն օրը. եւ ոչ միայն՝ ինձ, այլ նաեւ բոլոր նրանց, որ սիրեցին նրա յայտնուելը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (21, 15 – 19)

Յետ յարութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ ճաշեցին, Յիսուս Սիմոն Պետրոսին ասաց. «Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ աւելի, քան նրանք»: Սա ասաց նրան. «Այո՛, Տէ՛ր, եւ դու գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ գառներին»: Դարձեալ ասաց նրան. «Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Նա ասաց նրան. «Այո՛, Տէ՛ր, եւ դու գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ ոչխարներին»: Երրորդ անգամ նրան ասաց. «Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Պետրոսը տխրեց, որ երրորդ անգամ իրեն ասաց, թէ՝ «Սիրո՞ւմ ես ինձ»: Ու նրան պատասխանեց. «Տէ՛ր, դու ամէն ինչ գիտես. դու ինքդ ճանաչում ես բոլորին եւ գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Յիսուս նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ ոչխարներին: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, որ մինչ դու երիտասարդ էիր, ինքդ էիր գօտիդ կապում եւ գնում էիր, ուր եւ կամենում էիր. սակայն երբ ծերանաս, ձեռքերդ վեր կբարձրացնես, եւ ուրիշները քեզ գօտի կկապեն ու կտանեն, ուր չես կամենայ»: Այս ասաց՝ նշելով, թէ ինչ մահով նա պիտի փառաւորի Աստծուն: Եւ երբ այս ասաց, աւելացրեց. «Արի՛ իմ յետեւից»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (11)

Սրբոց Որդւոցն որոտման’ Յակովբայ Առաքելոյն եւ Յովհաննու Աւետարանչին:

Ժամամուտ. Այսօր ահաւոր ձայնք որոտման հնչեցին յերկնից ի յերկիր՝ կոչելով յորդեգրութիւն զձեզ որդիք Սիովնի. Հաստատութիւն հաւատոյ եւ պարծանք եկեղեցւոյ. որք ցօղով արեան ձերոյ մաքրեցէք զտիեզերս յանօրէն կռապաշտութեանց. Արդ հայցեցէքի Քրիստոսէ զքաւութիւն տօնողացս անուան ձերոյ: մաղթանօք սոցա Տէր խնայեա ի փրկեալ քոժողովուրդս, որ միայնդ եսմարդասէր:

Աւետարանեցէք օր ըստ օրէ զփրկութիւն նորա. պատմեցէք ի հեթանոսս զփառս նորա:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնեցէք զՏէր ամենայն երկիր:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 7

Խօսում ենք նրա մասին, որ սկզբից էր, որի մասին լսեցինք, որին ականատես իսկ եղանք, որին նայեցինք, եւ որին մեր ձեռքերը շօշափեցին, այսինքն՝ Կենաց Բանը: Նա նոյն ինքը կեանքն էր, որ յայտնուեց, մենք այն տեսանք, վկայում ենք եւ պատմում ենք ձեզ այն յաւիտենական կեանքի մասին, որ Հօր մօտ էր եւ յայտնուեց մեզ: Ինչ որ տեսանք եւ լսեցինք, պատմում ենք ձեզ, որպէսզի դուք էլ հաղորդակից լինէք նրան մեզ հետ, ինչպէս որ մենք հաղորդութիւն ունենք Հօր հետ եւ նրա Որդու՝ Յիսուս Քրիստոսի հետ: Եւ այս բանը գրում ենք ձեզ, որպէսզի ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Եւ այս է այն պատգամը, որը լսեցինք նրանից եւ պատմում ենք ձեզ. Աստուած լոյս է, եւ նրա մէջ խաւար չկայ, բոլորովի՛ն չկայ: Եթէ ասենք, թէ հաղորդութեան մէջ ենք նրա հետ, բայց քայլենք խաւարի մէջ, ստում ենք եւ ճշմարտութիւնը չենք կատարում: Իսկ եթէ լոյսի մէջ ենք քայլում, ինչպէս որ ինքն է լոյսի մէջ, հաղորդութեան մէջ ենք լինում միմեանց հետ, եւ նրա Որդու՝ Յիսուսի արիւնը մաքրում է մեզ ամէն մեղքից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր. եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (21, 20 – 25)

Յետ յարութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Պետրոսը դարձաւ եւ տեսաւ, որ այն աշակերտը, ում Յիսուս սիրում էր, գալիս է յետեւից. նա, որ ընկել էր նրա կրծքով ու ասել. «Տէ՛ր, ո՞վ է, որ մատնելու է քեզ»: Պետրոսը, նրան տեսնելով, ասաց Յիսուսին. «Տէ՛ր, իսկ նա ի՞նչ կլինի»: Յիսուս նրան ասաց. «Եթէ ես կամենում եմ, որ նա ապրի, մինչեւ ես գամ, քեզ ի՞նչ հոգ, դու արի՛ իմ յետեւից»: Եւ այս խօսքը տարածուեց եղբայրների մէջ. եւ կարծեցին, թէ այն աշակերտը չպիտի մեռնի: Բայց Յիսուս նրան չասաց, թէ՝ չպիտի մեռնի, այլ թէ՝ ես կամենում եմ, որ նա ապրի, մինչեւ ես գամ: Այս աշակերտն է, որ վկայում է այս բաների մասին, որը եւ գրեց դրանք. եւ գիտենք, որ նրա վկայութիւնը ճշմարիտ է: Բայց ուրիշ շատ բաներ էլ կան, որ Յիսուս արեց, որոնք եթէ մէկ առ մէկ գրուած լինէին, կարծում եմ՝ աշխարհն իսկ բաւական չէր լինի պարփակելու այդ գրքերը, եթէ դրանք գրուած լինէին:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (13)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինսմեր:

Տէր Թագաւորեաց վայելչութիւն զգեցաւ. զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւր ածաւ:

Հաստատեաց զաշխարհ զի մի սասանեսցի. պատրաստ է աթոռ քո. եւ ի սկզբանէ յաւիտեանս դու ես:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –12

Աստուած բազմապիսի ձեւերով եւ այլազան օրինակներով նախապէս խօսեց մեր հայրերի հետ մարգարէների միջոցով. այս վերջին օրերին մեզ հետ խօսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամէն ինչի եւ որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը: Նա, որ լոյսն է նրա փառքի եւ բուն պատկերը նրա Էութեան, որ իր խօսքի զօրութեամբ հաստատ է պահում տիեզերքը: Նա մեր մեղքերի մաքրումը կատարելուց յետոյ նստեց Աստծոյ մեծութեան աջ կողմում՝ բարձունքներում:

Նա այնչափ գերազանց եղաւ հրեշտակներից, որ նրանցից շատ աւելի անուն ժառանգեց: Արդարեւ, հրեշտակներից որի՞ն երբեւէ ասաց. «Դու ես իմ Որդին,

ես այսօր ծնեցի քեզ»: Եւ դարձեալ. «Ես նրան Հայր կլինեմ, իսկ նա ինձ Որդի կլինի»: Եւ դարձեալ, երբ Անդրանիկին աշխարհ է մտցնում, ասում է. «Թող երկրպագե՛ն նրան Աստծոյ բոլոր հրեշտակները»: Իսկ հրեշտակների մասին էլ ասում է. «Նա իր հրեշտակներին հոգիներ դարձրեց եւ իր ծառաներին՝ կրակի բոց»: Իսկ Որդու մասին ասում է. «Աստուա՛ծ, քո աթոռը յաւիտեանս յաւիտենից է. քո արքայութեան գաւազանը՝ ուղղութեան գաւազան: Դու սիրեցիր արդարութիւնը եւ ատե ցիր անօրինութիւնը. դրա համար, Աստուա՛ծ, քո Աստուածը քեզ օծեց ուրախութեան իւղով աւելի, քան քո ընկերներին»: Նաեւ. «Դու, Տէ՛ր, սկզբից երկիրը հիմնեցիր, եւ քո ձեռքերի գործն են երկինքները: Նրանք կորստեան պիտի մատնուեն, բայց դու կաս եւ մնում ես: Բոլորը պիտի մաշուեն որպէս ձորձեր եւ որպէս վերարկու. պիտի ոլորես դրանք հագուստի պէս. եւ նրանք պիտի ոլորուեն: Բայց դու միշտ նոյնն ես, եւ քո տարիները չեն պակասելու»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Փրկութիւն առաքեաց Տէր ժողովրդեան իւրում.

պատուիրեաց յաւիտենից զուխտ իւր.

Սուրբ եւ ահեղ է անուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 8 – 14)

Վասն ծննդեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ այդ շրջանում բացօթեայ բնակուող հովիւներ կային, որոնք իրենց հօտերի գիշերային պահպանութիւնն էին անում: Եւ Տիրոջ հրեշտակը երեւաց նրանց, Տիրոջ փառքը ծագեց նրանց շուրջը, ու նրանք սաստիկ վախեցան: Եւ հրեշտակն ասաց նրանց. «Մի՛ վախեցէք, որովհետեւ ահա ձեզ մեծ ուրախութիւն եմ աւետում, որն ամբողջ ժողովրդինը կլինի. քանզի այսօր Դաւթի քաղաքում ձեզ համար ծնուեց մի Փրկիչ, որ օծեալ Տէրն է: Եւ սա ձեզ համար նշան կլինի. խանձարուրով փաթաթած եւ մսուրի մէջ դրուած մի Մանուկ կգտնէք»: Եւ յանկարծակի այդ հրեշտակի հետ երեւաց երկնային զօրքերի մի բազմութիւն, որ օրհնում էր Աստծուն եւ ասում.

«Փա՜ռք Աստծուն բարձունքներում, եւ երկրի վրայ խաղաղութի՜ւն, եւ հաճութի՜ւն մարդկանց մէջ»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (14)

Ժամամուտ. Աստուածածին անհարսնացեալ, զԲանն անսկիզբն յղացար եւ զԱստուածն անիմանալին ծնար, զանպարագրելին ի գիրկս քո բարձեր. նմա անդադար բարեխօսեա վասն անձանց մերոց:

Ի վայելչութիւն սրբոց քոց. յարգանդէ յառաջ քան զարուսեակ ծնայ զքեզ:

ԱսացՏէրզՏէրիմ.նիստընդաջմէիմմէ,մինչեւ եդիցզԹշնամիսքոպատուանդանոտիցքոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 7

Այս բանն եմ ասում. որքան ժամանակ որ ժառանգը երեխայ է, աւելին չէ, քան ծառան, թէպէտ եւ ամէն ինչի տէր է: Բայց նա խնամակալների եւ վերակացուների ձեռքի տակ է մինչեւ հօր սահմանած ժամանակը: Նոյնպէս եւ՝ մենք. մինչ երեխայ էինք, բնութեան տարերային ուժերին էինք ծառայում: Իսկ երբ ժամանակը իր լրումին հասաւ, Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից եւ մտաւ օրէնքի տակ՝ փրկելու համար նրանց, որ օրէնքի տակ էին, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Եւ որովհետեւ դուք որդիներ էք, Աստուած մեր սրտերի մէջ ուղարկեց իր Որդու Հոգին, որ աղաղակում է՝ Աբբա, Հայր: Ուստի ծառայ չես, այլ՝ որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ՝ ժառանգ Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Այսօր ծնաւ որ ի Հօրէ յառաջ քան զյաւիտեանս Որդի,

որ է օծեալ Տէր ի քաղաքի Դաւթի:

Ի վայելչութիւն սրբոց քոց յարգանդէ յառաջ քան

զարուսեակ ծնայ զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 15 – 20)

Վասն ծննդեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ հրեշտակները, նրանցից հեռանալով, երկինք բարձրացան, հովիւներն ասացին միմեանց. «Եկէք գնանք մինչեւ Բեթղեհէմ եւ տեսնենք, թէ ինչ է այս եղածը, որ Տէրը մեզ ցոյց տուեց»: Եւ նրանք շտապով եկան ու գտան Մարիամին ու Յովսէփին եւ մսուրի մէջ դրուած Մանկանը: Եւ ճանաչեցին նրան այն խօսքից, որ իրենց ասուել էր Մանկան մասին: Եւ բոլոր լսողները զարմանում էին այն բաների վրայ, որ հովիւներն ասացին իրենց: Իսկ Մարիամը այս բոլոր ասուածները պահում էր իր մէջ եւ իր սրտում խորհում: Եւ հովիւները վերադարձան. փառաւորում եւ օրհնում էին Աստծուն այն ամէնի համար, որ լսեցին ու տեսան, ինչպէս իրենց պատմուել էր:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՕՐ ԾՆՆԴԵԱՆ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (16)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիքէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Եցոյց Տէր զփրկութիւն իւր. առաջի ազգաց յայտնեաց զարդարութիւն իւր:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիսարար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –7

Պօղոսը՝ Յիսուս Քրիստոսի ծառան, կոչումով առաքեալ, ընտրուած քարոզելու Աստծոյ աւետարանը, որ նա կանխապէս խոստացել էր իր մարգարէների միջոցով սուրբ գրուածքներում իր Որդու մասին, որը մարմնով սերում էր Դաւթի սերնդից եւ որը զօրութեամբ Աստծոյ Որդի էր սահմանուած ըստ Սուրբ Հոգու՝ մեռելներից իր յարութեամբ, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսը, որի միջոցով ստացանք շնորհներ եւ առաքելութիւն՝ իր անուան համար հաւատի հնազանդութեան բերելու բոլոր հեթանոսներին, որոնց մէջ եւ դուք էք՝ կանչուածներդ Յիսուս Քրիստոսի կողմից. ամէնքիդ, որ Հռոմում էք, Աստծոյ սիրելիներիդ, կանչուած սրբերիդ՝ ձեզ շնո՜րհ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երդուաւ Տէր Դաւթի ճշմարտութեամբ,եւ ոչ ստեաց նմա. ի պտղոյ որովայնէ նորա նստուցանել յաթոռ նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 1 – 17)

Ի Հօրէն լուսոյ.

Սկզբից էր Բանը եւ Բանը Աստծոյ մօտ էր եւ Բանը Աստուած էր: Նա սկզբից Աստծոյ մօտ էր: Ամէն ինչ նրանով եղաւ. եւ առանց նրա չեղաւ ոչինչ, որ եղել է: Կեանքը նրանով էր: Եւ այդ կեանքը մարդկանց համար լոյս էր: Եւ լոյսը խաւարի մէջ լուսաւորում է, եւ խաւարը նրան չնուաճեց:

Կար մի մարդ՝ Աստծուց ուղարկուած. անունը՝ Յովհաննէս: Սա եկաւ որպէս վկայ, որպէսզի վկայի Լոյսի մասին, որ բոլորը նրա միջոցով հաւատան: Ինքը լոյսը չէր, այլ եկել էր, որ վկայի Լոյսի մասին:

Նա էր ճշմարիտ Lոյսը, որ լուսաւորում է ամէն մարդու, որ գալու է աշխարհ: Նա աշխարհի մէջ էր, եւ աշխարհը նրանով եղաւ, սակայն աշխարհը նրան չճանաչեց: Իւրայինների մօտ եկաւ, բայց իւրայինները նրան չընդունեցին: Իսկ ովքեր նրան ընդունեցին, նրանց իշխանութիւն տուեց լինելու Աստծոյ որդիներ, նրանց, որոնք իր անուանը կհաւատան: Նրանք ո՛չ արիւնից, ո՛չ մարմնի կամքից եւ ո՛չ էլ մարդու կամքից, այլ Աստծուց ծնուեցին: Եւ Բանը մարմին եղաւ ու բնակուեց մեր մէջ, եւ տեսանք նրա փառքը՝ նման այն փառքին, որ Հայրն է տալիս Միածնին՝ լի շնորհով եւ ճշմարտութեամբ:

Յովհաննէսը վկայում էր նրա մասին, աղաղակում եւ ասում. «Սա է, որի մասին ասացի: Նա, որ իմ յետեւից էր գալու, ինձնից առաջ եղաւ, որովհետեւ ինձնից առաջ կար»: Մենք բոլորս նրա լրիւութիւնից ստացանք շնորհ՝ շնորհի փոխարէն. որովհետեւ օրէնքը Մովսէսի միջոցով տրուեց, իսկ շնորհը եւ ճշմարտութիւնը Յիսուս Քրիստոսի միջոցով եղան:

 

ՏՕՆ ՏՆՕՐԷՆՈՒԹԵԱՆ (17)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինսմեր:

Եղիցի անուն Տեառն օրհնեալ. Յայսմ հետէմինչեւ յաւիտեան:

Օրհնեցէք մանկունք զՏէր. Եւ օրհնեցէք զանուն Տեառն:

Պօղոսի Առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 5 –11

Ձեզանից իւրաքանչիւրը թող խորհի այն, ինչ որ կայ Քրիստոս Յիսուսի մէջ, որը Աստծոյ կերպարանքով էր, բայց Աստծուն հաւասար լինելը յափշտակութիւն չհամարեց, այլ իր անձը ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանք առնելով, մարդկանց նման լինելով եւ մարդու կերպարանքով խոնարհեցրեց ինքն իրեն՝ հնազանդ լինելով մինչեւ մահ եւ այն էլ մահուան՝ խաչի վրայ: Դրա համար էլ Աստուած նրան առաւել բարձրացրեց եւ նրան շնորհեց մի անուն, որ վեր է, քան ամէն անուն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի անունով խոնարհուի ամէն ծունկ՝ թէ՛ երկնաւորների, թէ՛ երկրաւորների եւ թէ՛ սանդարամետականների. եւ ամէն լեզու խոստովանի, թէ Յիսուս Քրիստոս Տէր է՝ ի փառս Հայր Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա,

Եղիցի անուն Տեառն օրհնեալ յաւիտեան.

Զի յառաջ քան զարեւ է անուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 21)

Վասն տնօրէնութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ ութ օրերը լրացան, եւ նա թլփատուեց, նրա անունը Յիսուս դրուեց, ինչպէս հրեշտակի կողմից կոչուել էր, երբ դեռ չէր յղացուել մօր որովայնում:

 

ԱՍՏՈՒԱԾԱՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ ՃՐԱԳԱԼՈՅՑ (19)

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. զքեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Աստուած հիմունս էարկ նմա յաւիտեան:

Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ. ի քաղաք Աստուծոյ մերոյ, ի լեառն սուրբ նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 10

Ուրեմն, դէն գցելով ամէն չարութիւն, ամէն նենգութիւն, կեղծաւորութիւններ, նախանձ եւ ամէն չարախօսութիւն, որպէս նորածին երեխաներ՝ միշտ փափագող եղէք բանական եւ անխարդախ կաթին, որպէսզի նրա միջոցով աճէք փրկութեան համար, քանի որ արդէն ճաշակել էք, որ քաղցր է Տէրը:

Մօտեցէք նրան՝ կենդանի Վէմին, որը, թէպէտ մարդկանցից անարգուած, բայց Աստծոյ առաջ ընտրեալ եւ թանկագին է: Եւ դուք, իբրեւ կենդանի վէմեր, կառուցւում էք որպէս հոգեւոր տաճար, որպէս անարատ քահանայութիւն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի միջոցով մատուցէք հոգեւոր պատարագներ, որոնք հաճելի լինեն Աստծուն. քանզի Գրքում էլ կայ, թէ՝ «Ահաւասիկ, ընտիր վէմ եմ դնում Սիոնի մէջ, թանկագին անկիւնաքար. եւ ով նրան հաւատայ, ամօթով չպիտի մնայ»: Ուրեմն, ձեզ՝ հաւատացեալներիդ համար՝ թանկագին վէմ, իսկ անհաւատներին՝ «այն վէմը, որն անարգեցին շինողները, ա՛յն եղաւ անկիւնաքար»: Ինչպէս նաեւ՝ «վէմ գլորման եւ վէմ գայթակղութեան», որով գայթակղւում են խօսքին անհնազանդ եղողները. եւ նրանք հէնց դրա համար էլ սահմանուած էին: Բայց դուք ընտիր ցեղ էք, թագաւորութիւն, քահանայութիւն, սուրբ ազգ, Աստծոյ սեփական ժողովուրդ, որպէսզի ձեր առաքինութիւնները նուիրէք նրան, ով խաւարից ձեզ կանչեց իր սքանչելի լոյսին: Դուք, որ մի ժամանակ ժողովուրդ չէիք, բայց այժմ Աստծոյ ժողովուրդն էք. դուք, որ ողորմութիւն չէիք գտել, այժմ ողորմութիւն գտաք:

Ալէլուիա, ալէլուիա,

Հիմունքնորաիլեառնսուրբնորա.

Սիրէ Տէր զդրունս Սիովնի առաւել քան զամենայն յարկսն Յակոբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (16, 13 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս, Փիլիպպեան Կեսարիայի կողմերը գնալով, հարցրեց աշակերտներին ու ասաց. «Մարդիկ իմ մասին ի՞նչ են ասում. ո՞վ է Մարդու Որդին»: Եւ նրանք ասացին. «Մէկը թէ՝ Յովհաննէս Մկրտիչը, եւ ուրիշներ՝ Եղիան, իսկ ոմանք թէ՝ Երեմիան, կամ մարգարէներից մէկը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Իսկ դուք իմ մասին ի՞նչ էք ասում. ո՞վ եմ ես»: Սիմոն Պետրոսը պատասխանեց ու ասաց. «Դու ես Քրիստոսը՝ կենդանի Աստծոյ Որդին»: Յիսուս պատասխանեց եւ նրան ասաց.

«Երանի՜ է քեզ, Սիմո՛ն, Յովնանի՛ որդի, որովհետեւ մարմինը եւ արիւնը չէ, որ յայտնեց քեզ, այլ՝ իմ Հայրը, որ երկնքում է: Եւ ես քեզ ասում եմ, որ դու վէմ ես, եւ այդ վէմի վրայ պիտի շինեմ իմ եկեղեցին, ու դժոխքի դռները այն չպիտի յաղթահարեն: Եւ քեզ պիտի տամ երկնքի արքայութեան բանալիները, եւ ինչ որ մի անգամ կապես երկրի վրայ, կապուած պիտի լինի երկնքում: Եւ ինչ որ արձակես երկրի վրայ, արձակուած պիտի լինի երկնքում»:

 

ՏՕՆ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (21)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քելովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերով. բէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիքէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Երկիր պագցեն նմա ամենայն Թագաւորք երկրի.

Եւ ամենայն ազգք ծառայեսցեն նմա:

Թագաւորք Թարսսի Արաբայ եւ Սաբայ պատարագս բերցեննմա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 11 –15

Քանզի Աստուած իր շնորհը յայտնեց որպէս փրկութեան միջոց բոլոր մարդկանց. շնորհ, որ խրատում է մեզ, որ մերժենք ամբարշտութիւնը եւ աշխարհիկ ցանկութիւնները, այս աշխարհում ապրենք զգաստութեամբ, աստուածպաշտութեամբ եւ ակնդէտ սպասենք երանելի յոյսին եւ փառքի յայտնութեանը մեծն Աստծոյ եւ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի, որ իր անձը տուեց մեզ համար, որպէսզի մեզ փրկի ամէն անօրինութիւնից եւ մաքրի որպէս իրեն սեփական ժորովուրդ՝ նախանձախնդիր բարի գործերի: Այս բաները խօսիր, յորդորիր եւ յանդիմանիր ամենայն խստութեամբ, որպէսզի չլինի մէկը, որ քեզ արհամարհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երկիր պագցեն նմա ամենայն Թագաւորք երկրի.

Եւ ամենայն ազգք ծառայեսցեն նմա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (2, 1 – 12)

Վասն յայտնութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Երբ Յիսուս ծնուեց Հրէաստանի Բեթղեհէմ քաղաքում, Հերովդէս արքայի օրով, ահա արեւելքից մոգեր եկան Երուսաղէմ եւ ասացին. «Ո՞ւր է հրեաների արքան, որ ծնուեց, որովհետեւ նրա աստղը տեսանք արեւելքում եւ եկանք նրան երկրպագելու»։ Երբ Հերովդէս արքան լսեց այս, խռովուեց, նրա հետ՝ եւ Երուսաղէմի ամբողջ ժողովուրդը։ Եւ հաւաքելով բոլոր քահանայապետներին ու ժողովրդի օրէնսգէտներին՝ հարցրեց նրանց, թէ ո՞ւր պիտի ծնուի Քրիստոսը։ Եւ նրանք ասացին նրան. «Հրէաստանի Բեթղեհէմ քաղաքում, որովհետեւ մարգարէի միջոցով այսպէս է գրուած. «Եւ դու, Բեթղեհէ՛մ, Յուդայի՛ երկիր, Յուդայի քաղաքների մէջ փոքրագոյնը չես. քեզնից մի իշխան պիտի ելնի ինձ համար, որ պիտի հովուի իմ ժողովրդին՝ Իսրայէլին»։ Այն ժամանակ Հերովդէսը գաղտնի կանչեց մոգերին եւ նրանցից ստուգեց աստղի երեւալու ժամանակը։ Եւ նրանց Բեթղեհէմ ուղարկելով՝ ասաց. «Գնացէ՛ք ստոյգ իմացէք մանկան մասին եւ երբ գտնէք, տեղեկացրէ՛ք ինձ, որպէսզի ես էլ գնամ երկրպագեմ նրան»։ Եւ նրանք երբ թագաւորից լսեցին այս, գնացին։ Եւ ահա այն աստղը, որ տեսել էին արեւելքում, առաջնորդեց նրանց, մինչեւ որ եկաւ կանգնեց այն տեղի վրայ, ուր մանուկն էր։ Աստղը տեսնելուն պէս չափազանց ուրախացան։ Եւ երբ այն տունը մտան, տեսան մանկանը իր մօր՝ Մարիամի հետ միասին եւ ընկան ու երկրպագեցին նրան. եւ բանալով իրենց գանձատուփերը՝ նրան նուէրներ մատուցեցին՝ ոսկի, կնդրուկ եւ զմուռս։ Եւ երազի մէջ Աստծուց հրաման առնելով չվերադառնալ Հերովդէսի մօտ, այլ ճանապարհով գնացին իրենց երկիրը

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (23)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինսմեր:

Ձայն Տեառն ի վերայ ջուրց, եւ Աստուած փառաց որոտաց. Եւ Տէր ինքն ի վերայ ջուրց բազմաց:

Մատուցէք Տեառն որդիք Աստուծոյ. Մատուցէք Տեառն զորդիս խոյոց:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքէլոց 19, 1 – 7

Եւ մինչ Ապողոսը Կորնթոսում էր, Պօղոսը շրջեց վերին կողմերը եւ իջաւ Եփեսոս ու այնտեղ մի քանի աշակերտներ գտնելով՝ նրանց ասաց. «Երբ որ հաւատացիք, ընդունեցի՞ք Սուրբ Հոգին»: Նրանք ասացին.

«Մենք չենք էլ լսել, որ Սուրբ Հոգի կայ»: Եւ նա ասաց.

«Ուրեմն ինչո՞վ մկրտուեցիք»: Նրանք ասացին. «Յովհաննէսի մկրտութեամբ»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Յովհաննէսը ապաշխարել եւ մկրտուել քարոզեց ամբողջ ժողովրդին եւ ասում էր, թէ ով գալու է իրենից յետոյ, նրան թող հաւատան. այն է՝ Յիսուս Քրիստոսին»: Եւ երբ այս լսեցին, մկրտուեցին Տէր Յիսուսի անունով: Եւ երբ Պօղոսը նրանց վրայ ձեռք դրեց, Սուրբ Հոգին իջաւ նրանց վրայ. լեզուներ էին խօսում եւ մարգարէանում: Նրանք շուրջ տասներկու հոգի էին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարապետն Յովհաննէս զարհուրեալ,յորովայնէ յորովայն երկիր պագանէր.

Սպասաւոր եղեւ Բանին Աստուծոյ.

Եւ լուեալ զահաւոր զձայնն աղաղակէր ասելով. Ահա Գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (3, 1 – 17)

Վասն մկրտութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն օրերին Յովհաննէս Մկրտիչը գալիս է քարոզելու Հրէաստանի անապատում եւ ասում. «Ապաշխարեցէ՛ք, որովհետեւ երկնքի արքայութիւնը մօտեցել է»: Սա է այն մարդը, որի մասին Եսայի մարգարէի բերանով ասուեց. «Անապատում կանչողի ձայնն է. պատրաստեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը եւ հարթեցէ՛ք նրա շաւիղները»: Եւ ինքը Յովհաննէսը ուղտի մազից զգեստ ունէր եւ կաշուէ գօտի՝ իր մէջքին, իսկ նրա կերակուրն էր մորեխ ու վայրի մեղր: Այն ժամանակ նրա մօտ էին գնում բոլոր երուսաղէմացիները, ամբողջ Հրէաստանն ու Յորդանանի շրջակայքի ժողովուրդը, մկրտւում էին նրանից Յորդանան գետում եւ խոստովանում էին իրենց մեղքերը: Եւ նա, տեսնելով սադուկեցիներից եւ փարիսեցիներից շատերին, որոնք եկել էին իր մկրտութեանը, ասաց նրանց. «Իժերի՛ ծնունդներ, ո՞վ ձեզ սովորեցրեց փախչել վերահաս բարկութիւնից: Այսուհետեւ ապաշխարութեան արժանի գործեր կատարեցէք. եւ մի՛ յաւակնէք ասել ձեր ներսում, թէ՝ Աբրահամը մեր հայրն է. ասում եմ ձեզ, որ Աստուած կարող է այս քարերից էլ Աբրահամի որդիներ դուրս բերել. որովհետեւ կացինն ահա ծառերի արմատին է դրուած: Ամէն ծառ, որ բարի պտուղ չիտայ, կտրւում եւ կրակն է գցւում:

Ես ձեզ ջրով եմ մկրտում ապաշխարութեան համար, բայց ով գալիս է ինձնից յետոյ, ինձնից աւելի հզօր է, եւ ես արժանի չեմ հանելու նրա կօշիկները. նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով եւ հրով. նա, որի քամհարը իր ձեռքում է, եւ կմաքրի իր կալը, ցորենը կհաւաքի իր շտեմարանում եւ յարդը կայրի անշէջ կրակով»:

Այն ժամանակ Յիսուս Գալիլիայից Յորդանան եկաւ, Յովհաննէսի մօտ՝ նրանից մկրտուելու: Իսկ Յովհաննէսն ընդդիմացաւ նրան ու ասաց. «Ի՛նձ պէտք է, որ քեզնից մկրտուեմ, եւ դու ինձ մօ՞տ ես գալիս»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Թոյլ տուր հիմա, որովհետեւ այսպէս վայել է, որ մենք կատարենք Աստծոյ ամէն արդարութիւն»: Եւ ապա նրան թոյլ տուեց: Եւ երբ Յիսուս մկրտուեց, իսկոյն ջրից դուրս ելաւ. եւ ահա երկինքը բացուեց նրան, եւ նա տեսաւ Աստծոյ Հոգին, որն իջնում էր ինչպէս աղաւնի եւ գալիս էր իր վրայ: Եւ ահա՝ մի ձայն երկնքից, որ ասում էր. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որն ունի իմ ամբողջ բարեհաճութիւնը»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (25)

Ժամամուտ. Աստուածածին անհարսնացեալ, զբանն անսկիզբն յղացար եւ զԱստուածն անիմանալին ծնար, զանպարագրելին ի գիրկս քո բարձեր. նմա անդադար բարեխօսեա վասն անձանցմերոց:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 1 –4

Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգիտանաք, որ մեր հայրերը բոլորն էլ ամպի առաջնորդութեան տակ էին եւ բոլորն էլ ծովով անցան. եւ բոլորը, հետեւելով Մովսէսին, մկրտուեցին ամպ ու ծովի մէջ. եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ուտելիքը կերան, եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ըմպելիքը խմեցին, որովհետեւ խմում էին հոգեւոր այն Վէմից, որ գնում էր նրանց հետ, եւ այն Վէմը ինքը Քրիստոսն էր:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյն կոչեսջիր.

Գնասցես առաջի Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (1, 1 – 13)

Վասն մկրտութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս Քրիստոսի՝ Աստծոյ Որդու աւետարանի սկիզբը: Ինչպէս որ գրուած է մարգարէների գրքերում.

«Ահաւասիկ, ես ուղարկում եմ իմ պատգամաւորին քո առաջից, որ կպատրաստի քո ճանապարհը քո առաջ»: Անապատում կանչողի ձայնն է. «Պատրաստեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը եւ հարթեցէ՛ք նրա շաւիղները»:

Յովհաննէսը մկրտում էր անապատում եւ քարոզում ապաշխարութեան մկրտութիւն մեղքերի թողութեան համար: Ամբողջ Հրէաստանը եւ բոլոր երուսաղէմացիները գնում էին նրա մօտ եւ մկրտւում նրանից Յորդանան գետում՝ խոստովանելով իրենց մեղքերը: Եւ Յովհաննէսը հագել էր ուղտի մազից զգեստ եւ մէջքին՝ կաշուէ գօտի. եւ նրա կերակուրն էր մորեխ եւ վայրի մեղր: Նա քարոզում էր եւ ասում. «Իմ յետեւից կգայ ինձնից աւելի Հզօրը, որի առաջ արժանի չեմ խոնարհուելու՝ նրա կօշիկների կապերն արձակելու համար: Ես ձեզ մկրտեցի ջրով, իսկ նա ձեզ կմկրտի Սուրբ Հոգով»: Այն օրերին Յիսուս եկաւ Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից եւ Յովհաննէսից մկրտուեց Յորդանանում: Եւ նոյն ժամին, երբ ջրից դուրս էր գալիս, տեսաւ երկինքը պատռուած եւ Աստծոյ Հոգին՝ որպէս աղաւնի, որ իջնում էր իր վրայ: Երկնքից մի ձայն եկաւ, որն ասում էր. «Դու ես իմ սիրելի Որդին, որ ունես իմ ամբողջ բարեհաճութիւնը»: Եւ անմիջապէս Հոգին նրան հանեց տարաւ անապատ: Եւ նա այնտեղ էր քառասուն օր՝ փորձուելով սատանայից: Եւ նա գազանների հետ էր, իսկ հրեշտակները ծառայում էին նրան:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (26)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիքէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Լոյս ծագեաց արդարոց. Ուղղոց սրտիւք եղեւ ուրախութիւն:

Տէր թագաւորեաց, ցնծասցէ երկիր. Ուրախ եղիցին կղզիքբազումք:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս (5, 4 – 10)

Եւ նրա պատուիրանները ծանր չեն, քանի որ ամէն ոք, որ Աստծուց է ծնուած, յաղթում է աշխարհին: Եւ այս է այն յաղթութիւնը, որ յաղթում է աշխարհին՝ մեր հաւատը: Եւ ո՞վ է, որ յաղթում է աշխարհին, եթէ ոչ՝ նա, ով հաւատում է, որ Յիսուսն է Աստծոյ Որդին:

Սա է, որ եկաւ ջրով, Հոգով եւ արեամբ՝ Յիսուս Քրիստոսը. ոչ միայն ջրով, այլեւ արեամբ եւ ջրով: Եւ Հոգին է, որ վկայում է, որովհետեւ հէնց Հոգին է ճշմարտութիւնը: Սրանք երեքը միասին են վկայում՝ Հոգին, ջուրը եւ արիւնը. եւ երեքը վկայութեան մէջ մէկ են: Եթէ ընդունում ենք մարդկանց վկայութիւնը, Աստծոյ վկայութիւնն, ինչ խօսք, աւելի մեծ է: Այս է Աստծոյ վկայութիւնը. այն, որ նա վկայեց իր Որդու համար:

Ով հաւատում է Աստծոյ Որդուն, նա իր մէջ իսկ ունի այս վկայութիւնը. ով չի հաւատում Աստծոյ Որդուն, սուտ է հանում Աստծուն, քանի որ չի հաւատում այն վկայութեանը, որն Աստուած վկայեց իր Որդու համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Ծով ետես եւ փախեաւ.

Եւ Յորդանան անդրէն դարձաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 29 – 34)

Վասն մկրտութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Հետեւեալ օրը նա տեսաւ Յիսուսին, որ գալիս էր դէպի իրեն, ու ասաց. «Ահա՛ Գառն Աստծոյ, որ վերացնում է աշխարհի մեղքը: Սա է նա, որի մասին ասում էի՝ իմ յետեւից գալիս է մէկը, որ ինձնից առաջ եղաւ, որովհետեւ ինձնից առաջ կար: Եւ ես չէի ճանաչում նրան, բայց որպէսզի յայտնի լինի Իսրայէլին, դրա համար ես եկայ ջրով մկրտելու»: Յովհաննէսը վկայեց եւ ասաց. «Տեսայ Հոգին, որ իջնում էր երկնքից որպէս աղաւնի եւ հանգչում նրա վրայ: Եւ ես չէի ճանաչում նրան. սակայն նա, ով ինձ ուղարկեց ջրով մկրտելու, նա ինձ ասաց. «Ում վրայ տեսնես, որ Հոգին իջնում եւ մնում է, նա է, որ մկրտում է Սուրբ Հոգով»: Եւ ես տեսայ ու վկայեցի, թէ սա է Աստծոյ Որդին»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (28)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւ որութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինս մեր:

Եցոյց Տէր զփրկութիւն իւր. Առաջի ազգաց յայտնեաց զարդարութիւն իւր:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. Զի սքանչելիս արար արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 18 –27

Դուք չէք մօտեցել շօշափելի լեռանը, որ կրակով էր այրւում եւ պատուած էր մէգով, մառախուղով, խաւարով եւ մթութեամբ, ուր փողն էր հնչում եւ պատգամների ձայնը, այնպէս որ, ովքեր այն լսեցին, աղաչեցին, որ խօսքը չկրկնուի իրենց համար, քանի որ չէին դիմանում այն հրամանին, թէ՝ թէկուզ եւ գազան մօտենայ լեռանը, կքարկոծուի: Եւ այնպէս ահազդու էր տեսիլքը, որ Մովսէսն ասում էր. «Սարսափում եմ եւ դողում»: Բայց դուք մօտեցել էք Սիոն լեռանը եւ կենդանի Աստծոյ քաղաքին, երկնային Երուսաղէմին, հրեշտակների բիւրաւոր բանակներին, երկնքում գրուած անդրանիկների հանդիսաւոր ժողովին, բոլորի Դատաւոր Աստծուն, կատարելութեան հասած արդարների հոգիներին եւ Յիսուսին՝ նոր ուխտի Միջնորդին, եւ նրա արեան հեղումին, որ աւելի խօսուն է, քան արիւնն Աբէլի: Զգոյշ եղէք, չլինի թէ հրաժարուէք նրանից, ով խօսում է. որովհետեւ եթէ նրանք, երկրի վրայ Աստծոյ պատգամները տուող Մովսէսին մերժելով, չազատուեցին, որչա՜փ եւս առաւել չպիտի ազատուենք մենք, եթէ թիկունք դարձնենք երկնքից Խօսողին, որի ձայնը երկիրը շարժեց այն ժամանակ, իսկ այժմ այս խոստումն է անում եւ ասում. «Մի անգամ էլ պիտի շարժեմ ոչ միայն երկիրը, այլ նաեւ՝ երկինքը»: Եւ «մի անգամ էլ»-ը ցոյց է տալիս, որ շարժուած բաները պիտի փոփոխուեն, որպէսզի անշարժ բաները մնան հաստատուն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին երկինք, եւ ցնծասցէերկիր.

Զուարճասցի ծով լրիւ իւրով, տիեզերք եւ ամենայն բնակեալքն ինմա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 18 – 28)

Վասն յայտնութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել՝ բացի միայն Միածին Որդուց, որ Հօր ծոցում է. նա յայտնեց նրան: Եւ Յովհաննէսի վկայութիւնը այս է. երբ հրեաները Երուսաղէմից քահանաներ ու ղեւտացիներ ուղարկեցին նրա մօտ, որպէսզի հարցնեն նրան՝ «Դու ո՞վ ես», նա խոստովանեց առանց վարանելու. խոստովանեց, թէ՝ «Ես Քրիստոսը չեմ»: Ու նրան հարցրին. «Իսկ դու ո՞վ ես, Եղիա՞ն ես»: Եւ նա ասաց՝ «Ո՛չ, չեմ»: «Իսկ դու մարգարէ՞ն ես»: Նա պատասխանեց՝ ո՛չ: «Իսկ ասա մեզ. դու ո՞վ ես, որպէսզի պատասխան տանենք նրանց, որոնք մեզ ուղարկեցին. ի՞նչ ես ասում քո մասին»: Նա ասաց. «Ես անապատում կանչողի ձայնն եմ, հարթեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը, ինչպէս ասաց Եսայի մարգարէն»: Եւ եկողները փարիսեցիների կողմից էին: Նրանք հարցրին նրան ու ասացին. «Իսկ դու ինչո՞ւ ես մկրտում, եթէ դու չես Քրիստոսը, ոչ էլ՝ Եղիան եւ ոչ էլ՝ մարգարէն»: Յովհաննէսը ի պատասխան ասաց նրանց. «Ես ձեզ մկրտում եմ ջրով. ձեր մէջ կայ մէկը, որին դուք չէք ճանաչում, որ գալու է իմ յետեւից, եւ որի կօշիկների կապերը արձակելու արժանի չեմ ես»: Այս բանը պատահեց Բեթաբրիայում՝ Յորդանանի միւս կողմում, ուր գտնւում էր Յովհաննէսը եւ մկրտում էր:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (29)

Ժամամուտ. Աստուածածին անհարսնացեալ, զբանն անսկիզբն յղացար եւ զԱստուածն անիմանալին ծնար, զանպարագրելին ի գիրկս քո բարձեր. նմա անդադար բարեխօսեա վասն անձանցմերոց:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 1 –4

Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգիտանաք, որ մեր հայրերը բոլորն էլ ամպի առաջնորդութեան տակ էին եւ բոլորն էլ ծովով անցան. եւ բոլորը, հետեւելով Մովսէսին, մկրտուեցին ամպ ու ծովի մէջ. եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ուտելիքը կերան, եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ըմպելիքը խմեցին, որովհետեւ խմում էին հոգեւոր այն Վէմից, որ գնում էր նրանց հետ, եւ այն Վէմը ինքը Քրիստոսն էր:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյն կոչեսջիր.

Գնասցես առաջի Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի(1, 1 – 13)

Վասն մկրտութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս Քրիստոսի՝ Աստծոյ Որդու աւետարանի սկիզբը: Ինչպէս որ գրուած է մարգարէների գրքերում.

«Ահաւասիկ, ես ուղարկում եմ իմ պատգամաւորին քո առաջից, որ կպատրաստի քո ճանապարհը քո առաջ»: Անապատում կանչողի ձայնն է. «Պատրաստեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը եւ հարթեցէ՛ք նրա շաւիղները»: Յովհաննէսը մկրտում էր անապատում եւ քարոզում ապաշխարութեան մկրտութիւն մեղքերի թողութեան համար: Ամբողջ Հրէաստանը եւ բոլոր երուսաղէմացիները գնում էին նրա մօտ եւ մկրտւում նրանից Յորդանան գետում՝ խոստովանելով իրենց մեղքերը:

Եւ Յովհաննէսը հագել էր ուղտի մազից զգեստ եւ մէջքին՝ կաշուէ գօտի. եւ նրա կերակուրն էր մորեխ եւ վայրի մեղր: Նա քարոզում էր եւ ասում. «Իմ յետեւից կգայ ինձնից աւելի Հզօրը, որի առաջ արժանի չեմ խոնարհուելու՝ նրա կօշիկների կապերն արձակելու համար: Ես ձեզ մկրտեցի ջրով, իսկ նա ձեզ կմկրտի Սուրբ Հոգով»: Այն օրերին Յիսուս եկաւ Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից եւ Յովհաննէսից մկրտուեց Յորդանանում: Եւ նոյն ժամին, երբ ջրից դուրս էր գալիս, տեսաւ երկինքը պատռուած եւ Աստծոյ Հոգին՝ որպէս աղաւնի, որ իջնում էր իր վրայ: Երկնքից մի ձայն եկաւ, որն ասում էր.

«Դու ես իմ սիրելի Որդին, որ ունես իմ ամբողջ բարեհաճութիւնը»: Եւ անմիջապէս Հոգին նրան հանեց տարաւ անապատ: Եւ նա այնտեղ էր քառասուն օր՝ փորձուելով սատանայից: Եւ նա գազանների հետ էր, իսկ հրեշտակները ծառայում էին նրան:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (31)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիքէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Ձայն Տեառն ի վերայ ջուրց, եւ Աստուած փառաց որոտաց. Եւ Տէր ինքն ի վերայ ջուրց բազմաց:

Մատուցէք Տեառն որդիք Աստուծոյ. Մատուցէք Տեառն զորդիս խոյոց:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 19, 1 – 7

Եւ մինչ Ապողոսը Կորնթոսում էր, Պօղոսը շրջեց վերին կողմերը եւ իջաւ Եփեսոս ու այնտեղ մի քանի աշակերտներ գտնելով՝ նրանց ասաց. «Երբ որ հաւատացիք, ընդունեցի՞ք Սուրբ Հոգին»: Նրանք ասացին.

«Մենք չենք էլ լսել, որ Սուրբ Հոգի կայ»: Եւ նա ասաց.

«Ուրեմն ինչո՞վ մկրտուեցիք»: Նրանք ասացին. «Յովհաննէսի մկրտութեամբ»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Յովհաննէսը ապաշխարել եւ մկրտուել քարոզեց ամբողջ ժողովրդին եւ ասում էր, թէ ով գալու է իրենից յետոյ, նրան թող հաւատան. այն է՝ Յիսուս Քրիստոսին»: Եւ երբ այս լսեցին, մկրտուեցին Տէր Յիսուսի անունով: Եւ երբ Պօղոսը նրանց վրայ ձեռք դրեց, Սուրբ Հոգին իջաւ նրանց վրայ. լեզուներ էին խօսում եւ մարգարէանում: Նրանք շուրջ տասներկու հոգի էին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարապետն Յովհաննէս զարհուրեալ, յորովայն երկիր պագանէր.

Սպասաւոր եղեւ Բանին Աստուծոյ.

Եւ լուեալ զահաւոր զձայնն աղաղակէր ասելով. Ահա Գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (3, 1 – 17)

Վասն մկրտութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի

Այն օրերին Յովհաննէս Մկրտիչը գալիս է քարոզելու Հրէաստանի անապատում եւ ասում. «Ապաշխարեցէ՛ք, որովհետեւ երկնքի արքայութիւնը մօտեցել է»: Սա է այն մարդը, որի մասին Եսայի մարգարէի բերանով ասուեց. «Անապատում կանչողի ձայնն է. պատրաստեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը եւ հարթեցէ՛ք նրա շաւիղները»: Եւ ինքը Յովհաննէսը ուղտի մազից զգեստ ունէր եւ կաշուէ գօտի՝ իր մէջքին, իսկ նրա կերակուրն էր մորեխ ու վայրի մեղր: Այն ժամանակ նրա մօտ էին գնում բոլոր երուսաղէմացիները, ամբողջ Հրէաստանն ու Յորդանանի շրջակայքի ժողովուրդը, մկրտւում էին նրանից Յորդանան գետում եւ խոստովանում էին իրենց մեղքերը: Եւ նա, տեսնելով սադուկեցիներից եւ փարիսեցիներից շատերին, որոնք եկել էին իր մկրտութեանը, ասաց նրանց. «Իժերի՛ ծնունդներ, ո՞վ ձեզ սովորեցրեց փախչել վերահաս բարկութիւնից: Այսուհետեւ ապաշխարութեան արժանի գործեր կատարեցէք. եւ մի՛ յաւակնէք ասել ձեր ներսում, թէ՝ Աբրահամը մեր հայրն է. ասում եմ ձեզ, որ Աստուած կարող է այս քարերից էլ Աբրահամի որդիներ դուրս բերել. որովհետեւ կացինն ահա ծառերի արմատին է դրուած: Ամէն ծառ, որ բարի պտուղ չի տայ, կտրւում եւ կրակն է գցւում:

Ես ձեզ ջրով եմ մկրտում ապաշխարութեան համար, բայց ով գալիս է ինձնից յետոյ, ինձնից աւելի հզօր է, եւ ես արժանի չեմ հանելու նրա կօշիկները. նա կմկրտի ձեզ Սուրբ Հոգով եւ հրով. նա, որի քամհարը իր ձեռքում է, եւ կմաքրի իր կալը, ցորենը կհաւաքի իր շտեմարանում եւ յարդը կայրի անշէջ կրակով»:

Այն ժամանակ Յիսուս Գալիլիայից Յորդանան եկաւ, Յովհաննէսի մօտ՝ նրանից մկրտուելու: Իսկ Յովհաննէսն ընդդիմացաւ նրան ու ասաց. «Ի՛նձ պէտք է, որ քեզնից մկրտուեմ, եւ դու ինձ մօ՞տ ես գալիս»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Թոյլ տուր հիմա, որովհետեւ այսպէս վայել է, որ մենք կատարենք Աստծոյ ամէն արդարութիւն»: Եւ ապա նրան թոյլ տուեց: Եւ երբ Յիսուս մկրտուեց, իսկոյն ջրից դուրս ելաւ. եւ ահա երկինքը բացուեց նրան, եւ նա տեսաւ Աստծոյ Հոգին, որն իջնում էր ինչպէս աղաւնի եւ գալիս էր իր վրայ: Եւ ահա՝ մի ձայն երկնքից, որ ասում էր. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որն ունի իմ ամբողջ բարեհաճութիւնը»:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՕՐ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (33)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինսմեր:

Երկիր պագցեն նմա ամենայն թագաւորք երկրի.

Եւ ամենայն ազգք ծառայեսցեն նմա:

Թագաւորք Թարսսի եւ կղզեաց պատարագս մատուսցեն նմա. Թագաւորք Արաբայ եւ Սաբայ պատարագս բերցեն նմա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 11 –15

Քանզի Աստուած իր շնորհը յայտնեց որպէս փրկութեան միջոց բոլոր մարդկանց. շնորհ, որ խրատում է մեզ, որ մերժենք ամբարշտութիւնը եւ աշխարհիկ ցանկութիւնները, այս աշխարհում ապրենք զգաստութեամբ, աստուածպաշտութեամբ եւ ակնդէտ սպասենք երանելի յոյսին եւ փառքի յայտնութեանը մեծն Աստծոյ եւ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի, որ իր անձը տուեց մեզ համար, որպէսզի մեզ փրկի ամէն անօրինութիւնից եւ մաքրի որպէս իրեն սեփական ժորովուրդ՝ նախանձախնդիր բարի գործերի: Այս բաները խօսիր, յորդորիր եւ յանդիմանիր ամենայն խստութեամբ, որպէսզի չլինի մէկը, որ քեզ արհամարհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երկիր պագցեն նմա ամենայն Թագաւորք երկրի.

Եւ ամենայն ազգք ծառայեսցեն նմա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (2, 1 – 12)

Վասն յայտնութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի

Երբ Յիսուս ծնուեց Հրէաստանի Բեթղեհէմ քաղաքում Հերովդէս արքայի օրով, ահա արեւելքից մոգեր եկան Երուսաղէմ եւ ասացին. «Ո՞ւր է հրեաների Արքան, որ ծնուեց, որովհետեւ նրա աստղը տեսանք արեւելքում եւ եկանք նրան երկրպագելու»: Եւ երբ Հերովդէս արքան լսեց այս, խռովուեց, նրա հետ եւ՝ Երուսաղէմի ամբողջ ժողովուրդը: Եւ հաւաքելով բոլոր քահանայապետներին ու ժողովրդի օրէնսգէտներին՝ հարցրեց նրանց, թէ ուր պիտի ծնուի Քրիստոսը: Եւ նրանք ասացին նրան. «Հրէաստանի Բեթղեհէմ քաղաքում, որովհետեւ մարգարէի միջոցով այսպէս է գրուած.

«Եւ դու, Բեթղեհէ՛մ, Յուդայի՛ երկիր, Յուդայի քաղաքների մէջ փոքրագոյնը չես. քեզնից մի Իշխան պիտի ելնի ինձ համար, որ պիտի հովուի իմ ժողովրդին՝ Իսրայէլին»:

Այն ժամանակ Հերովդէսը գաղտնի կանչեց մոգերին եւ նրանցից ստուգեց աստղի երեւալու ժամանակը: Եւ նրանց Բեթղեհէմ ուղարկելով՝ ասաց. «Գնացէք, ստոյգ իմացէք Մանկան մասին եւ, երբ գտնէք, տեղեկացրէք ինձ, որպէսզի ես էլ գնամ երկրպագեմ նրան»: Եւ նրանք, երբ թագաւորից լսեցին այս, գնացին: Եւ ահա այն աստղը, որ տեսել էին արեւելքում, առաջնորդեց նրանց, մինչեւ որ եկաւ կանգնեց այն տեղի վրայ, ուր Մանուկն էր: Աստղը տեսնելուն պէս չափազանց ուրախացան: Եւ երբ այն տունը մտան, տեսան Մանկանը իր մօր՝ Մարիամի հետ միասին եւ ընկան ու երկրպագեցին նրան. եւ բանալով իրենց գանձատուփերը՝ նրան նուէրներ մատուցեցին՝ ոսկի, կնդրուկ եւ զմուռս: Եւ երազի մէջ Աստծուց հրաման առնելով չվերադառնալ Հերովդէսի մօտ՝ այլ ճանապարհով գնացին իրենց երկիրը:

 

ԱՌԱՋԻ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՈՒԹՕՐԷԻՑ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (35)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –11

Պօղոսը՝ առաքեալը Յիսուս Քրիստոսի, ըստ հրամանի մեր Փրկիչ Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի, որ մեր յոյսն է. Տիմոթէոսին՝ հաւատի մէջ սիրելի որդուն՝ շնո՜րհ, ողորմութի՜ւն, խաղաղութի՜ւն Հայր Աստծուց եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Ինչպէս խնդրեցի քեզ, երբ գնում էի Մակեդոնիա, մնա՛ Եփեսոսում, որպէսզի պատուէր տաս, որ ոմանք օտար ուսմունք չուսուցանեն եւ չկապուեն առասպելներին ու անվերջանալի տոհմաբանութիւններին, որոնք մանաւանդ պատճառ կլինեն վէճերի, բայց չեն ծառայում Աստծոյ ծրագրերին, որոնք հաւատի վրայ են հիմնուած. քանզի պատուիրանի գլխաւորը սէրն է՝ բխած սուրբ սրտից, բարի խղճմտանքից եւ անկեղծ հաւատից, որոնցից վրիպեցին ոմանք՝ խոտորուելով խօսքերի ունայնութեան մէջ: Ուզում են օրէնքի վարդապետներ լինել. իրենք իսկ չեն իմանում՝ ինչ են խօսում, ոչ էլ՝ հասկանում այն բաները, որոնց վրայ պնդում են: Գիտենք, որ օրէնքը լաւ է, եթէ մէկն այն գործադրի օրինաւոր կերպով: Բայց այս բանը թող իմանայ, որ արդարների համար չէ օրէնքը, այլ՝ անօրէնների եւ անհնազանդների, ամբարիշտների եւ մեղաւորների, անմաքուրների եւ պիղծերի, հայր ու մայր անարգողների, մարդասպանների, պոռնիկների, արուամոլների, մարդագողների, ստախօսների, սուտ երդուողների, այլեւ ամէն բանի համար, որը հակառակ է ողջամիտ վարդապետութեան, վարդապետութիւն, որ համապատասխանում է երանելի Աստծոյ փառաւոր աւետարանին, որին եւ հաւատարիմ եղայ ես:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2, 1 – 11)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Գալիլիա հասնելու երրորդ օրը Կանա քաղաքում հարսանիք կար: Եւ Յիսուսի մայրը այնտեղ էր: Հարսանիքի հրաւիրուեցին նաեւ Յիսուս եւ իր աշակերտները: Եւ երբ գինին պակասեց, մայրը Յիսուսին ասաց. «Գինի չունեն»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ինձ եւ քե՞զ ինչ, ո՛վ կին. իմ ժամանակը դեռ չի հասել»: Նրա մայրը սպասաւորներին ասաց. «Ինչ որ ձեզ ասի, արէ՛ք»: Այնտեղ կային քարէ վեց թակոյկներ՝ հրեաների սովորութեան համաձայն մաքրուելու համար. նրանցից իւրաքանչիւրը երկու կամ երեք մար տարողութիւն ունէր: Յիսուս նրանց ասաց. «Լցրէք այդ թակոյկները ջրով»: Եւ լցրին բերնէբերան: Եւ ասաց նրանց. «Հիմա վերցրէք եւ տարէք սեղանապետին»: Եւ նրանք տարան: Եւ երբ սեղանապետը ճաշակեց գինի դարձած ջուրը ու չէր իմանում, թէ որտեղից է (բայց սպասաւորները, որոնք ջուր լցրին, գիտէին), խօսեց փեսայի հետ ու ասաց. «Ամէն մարդ նախ ընտիր գինին է մատուցում, եւ երբ հարբած են, այն ժամանակ՝ վատը: Իսկ դու ընտիր գինին մինչեւ հիմա պահել ես»: Յիսուս այս առաջին նշանն արեց Գալիլիայի Կանա քաղաքում՝ որպէս սկիզբը նշանների, եւ յայտնեց իր փառքը, ու նրա աշակերտները հաւատացին նրան:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (36)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 8 – 3,13

Ուզում եմ, որ տղամարդիկ աղօթեն ամէն տեղ, սուրբ ձեռքեր բարձրացնեն դէպի վեր՝ առանց բարկութեան եւ երկմտութեան: Նոյնպէս եւ կանայք համեստ զարդարանքով, ակնածութեամբ եւ պարկեշտութեամբ թող զարդարուեն. ոչ թէ՝ մարգարտով ընդելուզուած ոսկեայ հիւսքերով կամ պճնազարդ զգեստներով, այլ՝ բարի գործերով, ինչպէս վայել է աստուածպաշտութիւնը յանձն առած կանանց: Կին արարածը թող ուսանի լռութեամբ, կատարեալ հնազանդութեամբ: Եւ ես թոյլ չեմ տալիս, որ կին արարածը ուսուցանի կամ էլ խօսքով իշխի տղամարդու վրայ, այլ թող լուռ մնայ. որովհետեւ նախ Ադամը ստեղծուեց, եւ ապա՝ Եւան: Եւ Ադա՛մը չխաբուեց, այլ կի՛նը խաբուեց եւ յանցանք գործեց: Բայց նա պիտի ապրի որդեծնութեան համար, եթէ պարկեշտութեամբ մնայ հաւատի, սիրոյ եւ սրբութեան մէջ:

Հաւաստի է այս խօսքը, թէ՝ ով եպիսկոպոսութեան է ձգտում, ձգտում է բարի գործի: Եպիսկոպոսը պէտք է անարատ լինի, մէկ կնոջ մարդ, հեզ, խոհեմ, պարկեշտ, հիւրասէր, ուսուցանելու ընդունակ, ոչ նախատող, ոչ բռնացող, այլ՝ հանդարտաբարոյ, ոչ կռուազան, ոչ փողասէր, այլ՝ այնպիսին, որ իր իսկ տանը լաւ վերակացու լինի, ունենայ որդիներ, որոնք հնազանդութեան մէջ լինեն կատարեալ պարկեշտութեամբ (իսկ եթէ մէկն իր տունը կառավարել չիմանայ, հապա ինչպէ՞ս Աստծոյ եկեղեցուն խնամակալ կլինի), ոչ նորադարձ, որպէսզի գոռոզանալով՝ սատանային վիճակուած դատապարտութեան մէջ չընկնի. այլ նա պէտք է ունենայ բարի վկայութիւն նաեւ դրսեցիներից, որպէսզի չլինի թէ ընկնի նախատինքի տակ եւ սատանայի որոգայթների մէջ: Նմանապէս եւ սարկաւագները թող լինեն պարկեշտ, ոչ երկդիմի խօսող, ոչ գինեսէր, ոչ շահամոլ, այլ թող պահեն հաւատի խորհուրդը մաքուր խղճով: Նախ իրենք թող փորձի ենթարկուեն, եւ եթէ անմեղադրելի գտնուեն, ապա պաշտօն կատարեն: Նոյնպէս եւ նրանց կանայք թող լինեն պարկեշտ, ոչ չարախօս, հեզ, հաւատարիմ ամէն ինչում: Սարկաւագները թող մէկ կնոջ մարդ լինեն, իրենց որդիներին եւ իրենց տները լաւ կառավարեն, որովհետեւ այն սարկաւագները, որ լաւ են ծառայում, իրենց համար շահում են բարի աստիճան եւ մեծ համարձակութիւն կունենան ի Քրիստոս Յիսուս իրենց ունեցած հաւատի մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2, 12 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Սրանից յետոյ Յիսուս Կափառնայում իջաւ իր մօր եւ իր եղբայրների հետ. եւ այնտեղ մնաց միայն մի քանի օր:

Հրեաների Զատիկը մօտ էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ տաճարի մէջ գտաւ նրանց, որ վաճառում էին արջառներ, ոչխարներ եւ աղաւնիներ, ինչպէս նաեւ՝ լումայափոխներ, որ նստած էին: Եւ չուանից խարազան շինեց ու բոլորին տաճարից դուրս հանեց. նաեւ՝ ոչխարներն ու արջառները. իսկ լումայափոխների պղնձադրամները ցիրուցան արեց եւ շրջեց նրանց սեղանները: Իսկ աղաւնեվաճառներին ասաց. «Դրանք այստեղից վերցրէ՛ք եւ իմ Հօր տունը վաճառատան մի՛ վերածէք»: Նրա աշակերտները յետոյ յիշեցին, որ գրուած է. «Քո տան հանդէպ նախանձախնդրութիւնը ինձ պիտի ուտի»:

Հրեաները նրան ասացին. «Ի՞նչ նշան ցոյց կտաս մեզ, թէ իրաւունք ունես այդ բանն անելու»: Ի պատասխան Յիսուս ասաց նրանց. «Քանդեցէ՛ք այդ տաճարը, եւ երեք օրուայ ընթացքում այն կվերականգնեմ»: Հրեաները նրան ասացին. «Քառասունվեց տարում շինուեց այս տաճարը, իսկ դու երեք օրում այն վերականգնո՞ւմ ես»: Բայց նա իր մարմնի տաճարի մասին էր խօսում: Իսկ երբ մեռելներից յարութիւն առաւ, նրա աշակերտները յիշեցին, թէ այդ է, որ ասել էր. եւ հաւատացին Գրքին ու այն խօսքին, որ Յիսուս ասել էր:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (38)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 –12

Եւ Սուրբ Հոգին յայտնապէս ասում է, թէ վերջին ժամանակներում ոմանք պիտի հեռանան հաւատից եւ իրենց ուշադրութիւնը պիտի դարձնեն մոլորեցնող ոգիների վրայ եւ դեւերի վարդապետութիւնների վրայ՝ տարուած ստախօսների կեղծաւորութեամբ, որոնց խղճմտանքը խարանուած է, որոնք արգելում են ամուսնանալ եւ հեռու են պահում այն կերակուրներից, որ Աստուած ստեղծեց, որպէսզի հաւատացեալները եւ ճշմարտութեան վերահասու եղողները գոհութեամբ վայելեն. որովհետեւ Աստծոյ բոլոր ստեղծածները լաւ են, եւ խոտան բան չկայ, մանաւանդ՝ երբ դրանք գոհութեամբ են ընդունւում. քանի որ Աստծոյ խօսքով եւ աղօթքով ամէն բան մաքրւում է:

Այս խրատը տալով եղբայրներին՝ Քրիստոս Յիսուսի մի բարի պաշտօնեայ կլինես՝ սնուած հաւատի խօսքերով եւ այն բարի վարդապետութեամբ, որին հետամուտ իսկ եղար. բայց պիղծ խօսքերից եւ պառաւական առասպելներից հրաժարուի՛ր. եւ դու քեզ մարզի՛ր աստուածպաշտութեամբ, որովհետեւ մարմնի մարզումը քիչ բանի է օգտակար, մինչդեռ աստուածպաշտութիւնը օգտակար է ամէն ինչի համար. եւ նա ունի կեանքի աւետիսը՝ այս կեանքի եւ հանդերձեալի: Ճիշտ է այս խօսքը եւ արժանի է ամենայն ընդունելութեան, որովհետեւ այս բանի համար իսկ տքնում ենք եւ նախատինքներ կրում քանի որ մեր յոյսը դրել ենք կենդանի Աստծոյ վրայ, որ Փրկիչն է բոլոր մարդկանց, մանաւանդ՝ հաւատացեալների:

Պատուիրի՛ր այդ եւ ուսուցանի՛ր. թող ոչ ոք քո երիտասարդութիւնը չարհամարհի՛, այլ օրինա՛կ եղիր հաւատացեալներին խօսքով, վարմունքով, սիրով, հաւատով, մաքրութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2, 23 – 3, 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս Զատկի տօնին Երուսաղէմում էր գտնւում, շատերը հաւատացին նրան, քանի որ տեսնում էին այն նշանները, որ կատարում էր: 24 Բայց Յիսուս անձամբ վստահութիւն չունէր նրանց նկատմամբ, քանզի ինքն ամէնքին ճանաչում էր 25 եւ կարիք չկար, որ մէկը վկայէր մարդու մասին, քանի որ ինքն արդէն գիտէր, թէ ինչ կայ մարդու հոգու մէջ:

Եւ փարիսեցիների մէջ Նիկոդեմոս անունով մի մարդ կար, որ հրեաների իշխանաւոր էր: 2 Սա գիշերով եկաւ նրա մօտ ու ասաց նրան. «Ռաբբի՛, գիտենք, որ Աստծուց ես եկել որպէս վարդապետ, որովհետեւ ոչ ոք չի կարող կատարել այն նշանները, որ դու ես անում, եթէ Աստուած նրա հետ չլինի»: 3 Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. եթէ մէկը վերստին չծնուի, չի կարող Աստծոյ արքայութիւնը տեսնել»: 4 Նիկոդեմոսը նրան ասաց. «Ինչպէ՞ս կարող է ծնուել մի մարդ, որ ծեր է. մի՞թէ կարելի է կրկին մտնել իր մօր որովայնը եւ ծնուել»: 5 Յիսուս պատասխան տուեց եւ ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. եթէ մէկը ջրից ու Հոգուց չծնուի, չի կարող Աստծոյ արքայութիւնը մտնել. 6 որովհետեւ մարմնից ծնուածը մարմին է, իսկ Հոգուց ծնուածը՝ հոգի: 7 Դու մի՛ զարմացիր, որ քեզ ասացի՝ պէտք է ձեզ վերստին ծնուել. 8 քանզի քամին ուր ուզում է, փչում է, եւ նրա ձայնը լսում ես, բայց չգիտես՝ որտեղից է գալիս կամ ուր է գնում. այսպէս է եւ ամէն ոք, որ Հոգուց է ծնուած»: 9 Նիկոդեմոսը հարցրեց նրան. «Այդ ինչպէ՞ս կարող է լինել»: 10 Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Դու ես Իսրայէլի վարդապետ եւ այդ չգիտե՞ս: 11 Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. խօսում ենք, ինչ որ գիտենք, եւ վկայում ենք, ինչ որ տեսել ենք, եւ մեր վկայութիւնը չէք ընդունում: 12 Իսկ արդ, եթէ երկրաւոր բաներ ասացի ձեզ, ու չէք հաւատում, հապա ինչպէ՞ս պիտի հաւատաք, եթէ երկնաւոր բաներ ասեմ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՈՒԹՕՐԷԻՑ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (40)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 12 – 5,16

Թող ոչ ոք քո երիտասարդութիւնը չարհամարհի՛, այլ օրինա՛կ եղիր հաւատացեալներին խօսքով, վարմունքով, սիրով, հաւատով, մաքրութեամբ: Մինչեւ իմ գալը հետամտի՛ր Աստծոյ խօսքն ընթերցել, յորդորել եւ ուսուցանել հաւատացեալներին: Զանց մի՛ առ այն շնորհը, որ քո մէջ է, որ տրուեց քեզ մարգարէութեամբ՝ երէցների ձեռնադրումով: Այդ մասին մտածիր եւ յարատեւի՛ր դրանում, որպէսզի քո առաջադիմութիւնը յայտնի լինի բոլորին: Զգո՛յշ եղիր քո նկատմամբ եւ քո ուսուցման նկատմամբ. եւ յարատեւի՛ր դրանում: Եթէ այդ բանն անես, կփրկես ե՛ւ քեզ, ե՛ւ նրանց, որ լսում են քեզ: Ծերին խստութեամբ մի՛ յանդիմանիր, այլ յորդորիր որպէս քո հօրը. երիտասարդներին յորդորիր որպէս եղբայրների, պառաւներին՝ որպէս մայրերի, դեռատի կանանց՝ որպէս քոյրերի, կատարեալ մաքրութեամբ:

Յարգի՛ր այն այրիներին, որ իսկապէս այրիներ են: Իսկ եթէ մի այրի որդիներ եւ թոռներ ունի, նախ նրանք թող սովորեն իրենց տան հանդէպ բարի վերաբերմունք ցոյց տալ եւ իրենց ծնողների արածի փոխարէն նրանց հատուցել, որովհետեւ այն է բարին եւ ընդունելին Աստծոյ առաջ: Իսկ ով իսկապէս այրի է եւ մենակ է ապրում ու իր յոյսը դրել է Աստծոյ վրայ, թող յարատեւող լինի աղօթքի եւ աղաչանքների մէջ զօր ու գիշեր: Իսկ մեղկասէր այրին կենդանի մեռեալ է: Այս բանը պատուիրիր, որ անարատ լինեն: Իսկ եթէ մէկը իւրայիններին եւ մանաւանդ ընտանիքին խնամք չի տանում, հաւատն ուրացել է եւ աւելի չար է, քան անհաւատը: Այրիների թւում կհամարուի այն այրին, որ վաթսուն տարեկանից պակաս չէ, մէկ մարդու կին է եղել ու բարի գործերով է վկայուել, որ երեխաներ է մեծացրել, որ հիւրեր է ընդունել, որ սրբերի ոտքերն է լուացել, որ նեղութեան մէջ գտնուողներին է հասել, որ ամէն բարի գործի հետամուտ է եղել: Բայց երիտասարդ այրի կանանց հաշուի մի՛ առ, որովհետեւ հեշտասիրութեան անձնատուր լինելով՝ Քրիստոսի դէմ են ելնում եւ ամուսնանալ են ուզում. իսկ դատաստան են ընդունում նրա համար, որ առաջին հաւատն արհամարհեցին: Միաժամանակ եւ անգործութեան են վարժւում՝ շրջելով տնից տուն. եւ ոչ միայն դատարկապորտ են, այլեւ՝ շատախօս եւ աւելորդ հետաքրքրասէր. եւ խօսում են բաներ, որ պէտք չէ խօսել: Ուզում եմ, որ այդ երիտասարդ կանայք ամուսնանան, որդիներ ծնեն, տնարար լինեն եւ հակառակորդին առիթ չտան նախատինքի, քանի որ արդէն իսկ նրանցից ոմանք շեղուել են՝ սատանայի յետեւից գնալով: Եթէ հաւատացեալ մէկը այրիներ ունի, թող նրանց օգնի, որ եկեղեցին բեռի տակ չընկնի եւ նա կարողանայ օգնել իսկապէ՛ս այրիներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3, 13 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Արդ, ոչ ոք երկինք չի ելել, եթէ ոչ՝ նա, ով իջաւ երկնքից՝ Մարդու Որդին, որ երկնքից էր: Եւ ինչպէս որ Մովսէսը անապատում բարձրացրեց օձը, այնպէս էլ Մարդու Որդին պէտք է բարձրանայ, որպէսզի ով նրան հաւատում է, յաւիտենական կեանքն ընդունի. քանզի Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին Որդուն տուեց, որպէսզի ով նրան հաւատում է, չկորչի, այլ ընդունի յաւիտենական կեանքը. որովհետեւ Աստուած իր Որդուն չուղարկեց աշխարհ, որ դատապարտի աշխարհը, այլ՝ որպէսզի աշխարհը նրանով փրկուի: Ով նրան հաւատում է, չպիտի դատապարտուի, եւ ով նրան չի հաւատում, արդէն իսկ դատապարտուած է, քանի որ Աստծոյ միածին Որդու անուանը չհաւատաց: Եւ դատաստանը այսպէս իսկ է. որ լոյսը եկաւ աշխարհ, սակայն մարդիկ խաւարն աւելի սիրեցին, քան լոյսը, որովհետեւ իրենց գործերը չար էին. որովհետեւ ով չարիք է գործում, ատում է լոյսը եւ չի գալիս դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի չդառնան: Իսկ ով կատարում է այն, ինչ ճշմարիտ է, գալիս է դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի լինեն, թէ Աստծով կատարուեցին»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (42)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 17 – 6,5

Այն երէցները, որոնք լաւ վերակացու են, թող կրկնակի պատուի արժանի լինեն, մանաւանդ՝ նրանք, որ տքնում են խօսքով եւ ուսուցանելով. քանզի Սուրբ Գիրքն ասում է. «Կալ անող եզան դունչը մի՛ կապիր», եւ՝ «Մշակն արժանի է իր վարձին»: Երէցի մասին ամբաստանութիւն մի՛ ընդունիր՝ բացի այն դէպքից, երբ դա երկու կամ երեք վկաներով լինի: Իսկ մեղանչողներին յանդիմանիր բոլորի առաջ, որպէսզի միւսներն էլ վախենան: Պարտաւորեցնում եմ քեզ Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի եւ ընտրեալ հրեշտակների առաջ, որ այս բոլորը պահես առանց նախապաշարման՝ աչառութեամբ ոչինչ չանելով: Ձեռքերդ շտապով որեւէ մէկի վրայ մի՛ դիր եւ ուրիշների մեղքերին մասնակից մի՛ եղիր, քեզ մաքո՛ւր պահիր:Այսուհետեւ միմիայն ջուր մի՛ խմիր, այլ մի քիչ գինի էլ խառնիր քո ստամոքսի եւ յաճախակի տկարութիւնների պատճառով:

Կան մարդիկ, որոնց մեղքերը յայտնի են նախքան որեւէ դատաստանի ենթարկուելը. մարդիկ էլ կան, որոնց մեղքերը յետոյ են յայտնի դառնում: Նոյն ձեւով եւ յայտնի են բարի գործերը. եւ այն գործերը, որ յայտնի չեն, թաքնուած մնալ չեն կարող: Բոլոր նրանք, ովքեր ծառայութեան լծի տակ են, նրանցից իւրաքանչիւրը թող իր տէրերին պատուի արժանի համարի, որպէսզի Աստծոյ անունն ու վարդապետութիւնը չանարգուեն: Իսկ նրանք, որ հաւատացեալ տէրեր ունեն, թող չարհամարհեն, որ նրանք եղբայրներ են, այլ աւելի լաւ ծառայեն, քանի որ հաւատացեալներ են եւ սիրելի եղբայրներ, որոնք յանձն են առել բարերարութիւնը:

Այս բանն ուսուցանի՛ր եւ յորդորի՛ր: Իսկ եթէ մէկն այլ բան ուսուցանի եւ չանսայ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի ողջամիտ խօսքերին եւ այն վարդապետութեանը, որ աստուածպաշտութեան համապատասխան է, այդպիսին գոռոզամիտ է եւ ոչինչ չգիտէ, այլ բռնուած է հակառակութեան խօսքեր եւ խնդիրներ առաջացնելու հիւանդութեամբ, որոնցից առաջ են գալիս նախանձ, կռիւ, հայհոյութիւններ, չար կասկածներ, խարդախութիւններ՝ մտքով ապականուած եւ ճշմարտութիւնից հեռացած մարդկանց միջեւ, որոնք շահի աղբիւր են համարում աստուածպաշտութիւնը: Բայց դու այդպիսիներից հեռո՛ւ պահիր քեզ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3, 22 – 36)

Այնուհետեւ Յիսուս եւ իր աշակերտները Հրէաստանի երկիրը եկան, եւ նա այնտեղ շրջում էր նրանց հետ ու մկրտում: Յովհաննէսն էլ մկրտում էր Այենոնում՝ Երուսաղէմի մօտ, որովհետեւ այնտեղ շատ ջրեր կային, եւ մարդիկ գալիս ու մկրտւում էին, քանի դեռ Յովհաննէսին չէին բանտարկել:

Եւ Յովհաննէսի աշակերտների ու մի հրեայի միջեւ մաքրութեան մասին մի հարց ծագեց: Նրանք եկան Յովհաննէսի մօտ եւ նրան ասացին. «Ռաբբի՛, նա, որ Յորդանանի միւս կողմում քեզ հետ էր, եւ որի մասին դու վկայեցիր, ահա նա մկրտում է, եւ ամէնքը գալիս են նրա մօտ»: Յովհաննէսը պատասխանեց եւ ասաց.

«Մարդն իրենից որեւէ բան անել չի կարող, եթէ նրան ի վերուստ՝ երկնքից տրուած չէ այդ: Դուք ինքներդ էք վկայում ինձ, որ ձեզ ասացի. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ուղարկուած եմ նրա առջեւից: Ով հարս ունի, նա է փեսան. իսկ փեսայի բարեկամը, որ կանգնած լսում է նրան, մեծապէս ուրախանում է փեսայի ձայնի համար. արդ, այս ուրախութիւնը, որ իմն է, կատարեալ է: Պէտք է, որ նա մեծանայ, իսկ ես՝ նուազեմ»:

«Նա, որ ի վերուստ է գալիս, վեր է ամէնքից. նա, որ այս երկրից է, երկրաւոր է եւ երկրաւոր բաների մասին է խօսում: Նա, որ երկնքից է գալիս, վկայում է, ինչ որ տեսել ու լսել է, սակայն նրա վկայութիւնը ոչ ոք չի ընդունում: Ով ընդունում է նրա վկայութիւնը, հաստատած կլինի, որ Աստուած ճշմարիտ է, քանի որ նա, ում Աստուած ուղարկեց, Աստծոյ խօսքերն է խօսում. քանզի Աստուած Հոգին տալիս է առանց չափի: Հայրը սիրում է Որդուն եւ ամէն ինչ տուել է նրա ձեռքը: Ով հաւատում է Որդուն, ընդունում է յաւիտենական կեանքը, իսկ ով չի հնազանդւում Որդուն, կեանք չի տեսնի, այլ նրա վրայ կմնայ Աստծոյ բարկութիւնը»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (45)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 6,6-21

Իրօք, աստուածպաշտութիւնը շահի մեծ աղբիւր է նրանց համար, ովքեր գոհ են իրենց վիճակից. որովհետեւ ոչինչ չբերեցինք աշխարհ, ոչ էլ պիտի կարողանանք տանել: Այլ ունենք կերակուր եւ հանդերձներ ու դրանցով էլ բաւականանք: Իսկ ովքեր հարստանալ են ուզում, ընկնում են փորձութեան, որոգայթի եւ բազում անմիտ ու վնասակար ցանկութիւնների մէջ, որոնք ընկղմում տանում են մարդկանց դէպի կործանում եւ դէպի կորուստ, որովհետեւ բոլոր չարիքների արմատը փողասիրութիւնն է, որին ոմանք ձգտելով՝ մոլորուեցին հաւատից եւ իրենք իրենց գցեցին բազում ցաւերի մէջ:

Իսկ դու, ո՛վ մարդ Աստծոյ, փախի՛ր այդ բաներից եւ գնա՛ արդարութեան, աստուածպաշտութեան, հաւատի, սիրոյ, համբերութեան եւ հեզութեան յետեւից: Հաւատի բարի մա՛րտը մղիր եւ պի՛նդ կառչիր յաւիտենական կեանքից, որին կանչուեցիր եւ բարի դաւանութիւնը դաւանեցիր բազում վկաների առաջ: Պատուիրում եմ քեզ Աստծոյ ներկայութեամբ, որը կեանք է տալիս ամէն ինչի, եւ Յիսուս Քրիստոսի առաջ, որը Պոնտացի Պիղատոսի առաջ վկայեց բարի դաւանութիւնը, որ դու պահե՛ս պատուիրանը անբիծ, անարատ մինչեւ յայտնութիւնը Յիսուս Քրիստոսի, որին իր ժամանակում յայտնի պիտի անի Երանելին եւ միակ Հզօրը, թագաւորների Թագաւորը եւ տէրերի Տէրը՝ նա, որ միայն ինքն ունի անմահութիւնը եւ բնակւում է անմատչելի լոյսի մէջ, որ մարդկանցից ոչ ոք չի տեսել եւ ոչ էլ կարող է տեսնել. նրան՝ պատիւ եւ զօրութիւն յաւիտեանս: Ամէն:

Այս աշխարհի հարուստներին պատուիրիր, որ չհպարտանան եւ չապաւինեն սնոտի հարստութեանը, այլ՝ Աստծուն, որ մեզ առատապէս ամէն ինչ տալիս է վայելելու համար. պատուիրիր բարիք գործել, բարի գործերով հարստանալ, լինել առատաձեռն, բարեսէր, իրենց ունեցածից ուրիշին էլ բաժին հանել՝ իրենց համար բարի հիմք դնելով հանդերձեալում, որպէսզի ձեռք բերեն ճշմարիտ կեանքը:

Ո՛վ Տիմոթէոս, պահի՛ր աւանդը՝ հեռու մնալով պիղծ եւ նորահնար խօսքերից, հակառակութիւնից եւ խաբեպատիր գիտութիւնից, որը ոմանք յանձն առնելով՝ շեղուեցին հաւատից: Շնո՜րհ քեզ հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննոււ (4, 1-23)

Երբ Յիսուս իմացաւ, որ փարիսեցիները լսել են, թէ ինքն աւելի շատ աշակերտներ է դարձնում եւ մկրտում, քան Յովհաննէսը (թէեւ ոչ թէ Յիսուս ինքն էր մկրտում, այլ՝ նրա աշակերտները), թողեց Հրէաստան երկիրն ու վերստին եկաւ Գալիլիա: Եւ անհրաժեշտ էր, որ նա անցնէր Սամարիայով: Նա գալիս է Սամարիայի մի քաղաքը, որի անունն էր Սիւքար՝ մօտիկ այն գիւղին, որ Յակոբը տուել էր իր որդուն՝ Յովսէփին: Եւ այնտեղ Յակոբի աղբիւրը կար: Եւ Յիսուս, ճանապարհից յոգնած, նստեց աղբիւրի մօտ. կէսօր էր:

Սամարիայից մի կին է գալիս ջուր հանելու. Յիսուս նրան ասում է. «Ինձ խմելու ջուր տուր» (քանի որ նրա աշակերտները գնացել էին քաղաք, որպէսզի ուտելիք գնեն): Սամարացի կինը նրան ասում է. «Դու, որ հրեայ ես, ինչպէ՞ս ինձնից՝ սամարացի կնոջից, խմելու ջուր ես ուզում» (որովհետեւ հրեաները սամարացիների հետ երբեք շփում չեն ունենում): Յիսուս ի պատասխան ասաց նրան. «Եթէ գիտենայի՜ր Աստծոյ պարգեւները, եւ՝ թէ ով է, որ քեզ ասում է՝ «Ինձ խմելու ջուր տուր», գուցէ ինքդ արդարեւ նրանից ուզէիր, եւ նա քեզ կենդանի ջուր կտար»: Կինը նրան ասաց. «Տէ՛ր, բայց դու նոյնիսկ դոյլ չունես, եւ այս ջրհորը խորն է. ուրեմն որտեղի՞ց կունենաս կենդանի ջուր: Մի՞թէ դու աւելի մեծ ես, քան մեր հայրը՝ Յակոբը, որ այս ջրհորը մեզ տուել է եւ ինքն էլ խմել է սրանից. նաեւ՝ իր որդիներն ու իր հօտերը»:

Յիսուս նրան պատասխանեց եւ ասաց. «Ով այս ջրից խմի, նորից կծարաւի, բայց ով խմի այն ջրից, որ ես եմ տալու նրան, յաւիտեան չպիտի ծարաւի: Իսկ այն ջուրը, որ ես նրան տալու եմ, նրա մէջ կլինի բխող ջրի աղբիւր յաւիտենական կեանքի համար»: Կինն ասաց նրան. «Տէ՛ր, տո՛ւր ինձ այդ ջուրը, որպէսզի չծարաւեմ եւ այստեղ չգամ ջուր հանելու»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա ամուսնուդ կանչի՛ր եւ արի՛ այստեղ»: Կինը պատասխան տուեց նրան եւ ասաց. «Ամուսին չունեմ»: Յիսուս նրան ասաց. «Լաւ ասացիր, թէ՝ ամուսին չունեմ, որովհետեւ հինգ մարդ ես փոխել եւ ում հետ որ այժմ ապրում ես, քո ամուսինը չէ. այդ ճիշտ ասացիր»: Կինը նրան ասաց. «Տէ՛ր, ինձ թւում է, որ դու մարգարէ ես: Մեր հայրերը այս լեռան վրայ երկրպագութիւն արեցին, իսկ դուք ասում էք, թէ միայն Երուսաղէմն է այն տեղը, ուր պատշաճ է երկրպագել»: Յիսուս նրան ասաց. «Ո՛վ կին, հաւատա՛ ինձ, որ կգայ ժամանակ, երբ ո՛չ այս լեռան վրայ եւ ո՛չ էլ Երուսաղէմում կերկրպագեն Հօրը: Դուք երկրպագում էք նրան, ում չգիտէք, իսկ մենք երկրպագում ենք նրան, ում գիտենք, քանզի փրկութիւնը հրեաներից է: Բայց կգայ ժամանակ, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները կերկրպագեն Հօրը հոգով եւ ճշմարտութեամբ, որովհետեւ Հայրն էլ իրեն այդպիսի երկրպագուներ է ուզում:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՈՒԹՕՐԷԻՑ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (47)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –9

Պօղոսը՝ առաքեալը Յիսուս Քրիստոսի, ըստ հրամանի մեր Փրկիչ Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի, որ մեր յոյսն է. Տիմոթէոսին՝ հաւատի մէջ սիրելի որդուն՝ շնո՜րհ, ողորմութի՜ւն, խաղաղութի՜ւն Հայր Աստծուց եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Ինչպէս խնդրեցի քեզ, երբ գնում էի Մակեդոնիա, մնա՛ Եփեսոսում, որպէսզի պատուէր տաս, որ ոմանք օտար ուսմունք չուսուցանեն եւ չկապուեն առասպելներին ու անվերջանալի տոհմաբանութիւններին, որոնք մանաւանդ պատճառ կլինեն վէճերի, բայց չեն ծառայում Աստծոյ ծրագրերին, որոնք հաւատի վրայ են հիմնուած. քանզի պատուիրանի գլխաւորը սէրն է՝ բխած սուրբ սրտից, բարի խղճմտանքից եւ անկեղծ հաւատից, որոնցից վրիպեցին ոմանք՝ խոտորուելով խօսքերի ունայնութեան մէջ: Ուզում են օրէնքի վարդապետներ լինել. իրենք իսկ չեն իմանում՝ ինչ են խօսում, ոչ էլ՝ հասկանում այն բաները, որոնց վրայ պնդում են: Գիտենք, որ օրէնքը լաւ է, եթէ մէկն այն գործադրի օրինաւոր կերպով: Բայց այս բանը թող իմանայ, որ արդարների համար չէ օրէնքը, այլ՝ անօրէնների եւ անհնազանդների, ամբարիշտների եւ մեղաւորների, անմաքուրների եւ պիղծերի, հայր ու մայր անարգողների, մարդասպանների.

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (4, 24 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Հոգի է Աստուած, եւ նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն»: Կինն ասաց նրան. «Գիտեմ, որ Մեսիան՝ Քրիստոս կոչուածը, կգայ. երբ նա գայ, մեզ ամէն ինչ կպատմի»: Յիսուս նրան ասաց. «Այդ ես եմ, որ խօսում եմ քեզ հետ»: Եւ այդ խօսքի վրայ նրա աշակերտները եկան եւ զարմանում էին, որ նա խօսում է այդ կնոջ հետ, բայց նրանցից ոչ ոք չասաց, թէ՝ ի՞նչ ես ուզում, կամ՝ ի՞նչ ես խօսում նրա հետ: Կինը թողեց իր սափորը եւ քաղաք գնաց ու ասաց մարդկանց. «Եկէք տեսէ՛ք մի մարդու, որ ինձ ասաց այն բոլորը, ինչ արել եմ. արդեօք նա՞ է Քրիստոսը»: Նրանք ելան քաղաքից եւ գալիս էին նրա մօտ:

Եւ նախքան նրանց գալը աշակերտներն աղաչում էին նրան ու ասում. «Ռաբբի՛, հա՛ց կեր»: Նա ասաց նրանց. «Ես ունեմ ուտելու կերակուր, որ դուք չգիտէք»: Աշակերտներն իրար մէջ ասում էին. «Մի՞թէ որեւէ մէկը նրան ուտելու բան է բերել»: Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ կերակուրն այն է, որ կատարեմ կամքը նրա, ով ինձ ուղարկել է, եւ կատարեմ նրա գործը: Չէ՞ որ դուք էք ասում, թէ չորս ամիս դեռ կայ, որ հունձը գայ. ահա, ես ձեզ ասում եմ. բարձրացրէ՛ք ձեր աչքերը եւ տեսէ՛ք արտերը, որ սպիտակել են եւ հասել հնձի համար: Եւ ով հնձում է, վարձ է ստանում եւ յաւիտենական կեանքի համար պտուղ է կուտակում, որպէսզի սերմանողն ու հնձողը հաւասարապէս ցնծան: Հէնց սրանով է ճշմարիտ այն խօսքը, թէ՝ այլ է սերմանողը, եւ այլ՝ հնձողը: Ես ուղարկեցի ձեզ հնձելու այն, որի վրայ աշխատանք չէիք թափել. ուրիշները աշխատանք թափեցին, իսկ դուք նրանց վաստակի մէջ մտաք»:

Եւ սամարացիների այդ քաղաքից շատերը հաւատացին նրան այն կնոջ խօսքի համար, որ վկայեց, թէ՝ ինձ ասաց այն ամէնը, ինչ ես արել էի:

Իսկ երբ սամարացիները նրա մօտ եկան, աղաչում էին, որ իրենց մօտ մնայ. եւ նա այնտեղ մնաց երկու օր: Ուրիշ շատերն էլ նրան հաւատացին իր խօսքի համար. եւ կնոջն ասում էին. «Այսուհետեւ քո խօսքերի համար չէ, որ հաւատում ենք, որովհետեւ ինքներս լսեցինք նրանից եւ գիտենք, որ ճշմարտապէս նա է Փրկիչն աշխարհի»

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (49)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 10-2,2

Բայց յայտնուեց այժմ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի երեւալով. նա, որ կործանեց մահը եւ լուսաւոր դարձրեց կեանքն ու անմահութիւնը աւետարանի միջոցով. աւետարան, որին քարոզիչ կարգուեցի ես եւ առաքեալ ու վարդապետ հեթանոսների: Ահա թէ ինչու այս չարչարանքներն եմ կրում, բայց ամօթ չեմ համարում, քանզի գիտեմ, թէ ում եմ հաւատացել եւ վստահ եմ, որ նա կարող է իմ աւանդը պահել մինչեւ այն օրը: Որպէս օրինակ ունեցիր այն ողջամիտ խօսքերը, որոնք ինձնից լսեցիր, այն հաւատով եւ սիրով, որ ունեն Քրիստոս Յիսուսին միանալով հաւատացողները: Պահի՛ր բարի աւանդը մեր մէջ բնակուող Սուրբ Հոգու միջոցով:

Այս բանն իմացիր, որ մեզնից հեռացան բոլոր նրանք, որ Ասիայից էին, որոնց թւում են Փիգեղոսը եւ Հերմոգենէսը: Թող Աստուած ողորմած լինի Օնեսիփորոսի ընտանիքին, որովհետեւ նա ինձ շատ անգամ հանգստացրեց եւ իմ կապանքները ամօթ չհամարեց. այլ երբ Հռոմ եկաւ, եռանդագին փնտրեց ինձ ու գտաւ (տայ Տէրը, որ նա ողորմութիւն գտնի Տիրոջից այն օրը). եւ թէ ինչքա՜ն ինձ ծառայութիւն մատուցեց Եփեսոսում, այդ դու ինքդ քաջ գիտես:

Եւ դու, որդեա՛կ իմ, զօրացի՛ր Քրիստոս Յիսուսի շնորհով: Եւ ինչ որ լսեցիր ինձնից բազում վկաներով, աւանդի՛ր այն հաւատարիմ մարդկանց, որ կարող լինեն ուրիշներին էլ ուսուցանել:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (4, 43 – 54)

Եւ երկու օր յետոյ նա ելաւ այնտեղից եւ գնաց Գալիլիա. քանի որ Յիսուս ինքն էր վկայել, թէ մարգարէն իր գաւառում պատիւ չունի: Սակայն երբ նա Գալիլիա եկաւ, գալիլիացիներն ընդունեցին նրան, որովհետեւ իրենք եւս տեսել էին այն բոլոր նշանները, որ նա արեց Երուսաղէմում տօնի ժամանակ, քանի որ նրանք էլ էին եկել տօնին:

Յիսուս դարձեալ եկաւ Գալիլիայի Կանա քաղաքը, ուր ջուրը գինու էր վերածել: Պալատական մի պաշտօնեայ կար, որի որդին հիւանդ էր Կափառնայումում: Երբ նա լսեց, թէ Յիսուս Հրէաստանից եկել է Գալիլիա, եկաւ նրա մօտ եւ աղաչում էր, որ Կափառնայում իջնի եւ բժշկի իր որդուն, քանի որ նա մահամերձ է: Յիսուս նրան ասաց. «Եթէ նշաններ ու զարմանալի գործեր չէք տեսնում, չէք հաւատում»: Պաշտօնեան ասաց նրան.

«Տէ՛ր, իջի՛ր, քանի դեռ որդիս չի մահացել»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա՛, քո որդին կենդանի է»: Եւ մարդը հաւատաց Յիսուսի խօսքին ու գնաց: Եւ մինչ նա իջնում էր, նրա ծառաներն ընդառաջ ելան նրան, աւետիս տուեցին եւ ասացին, որ նրա տղան կենդանի է: Նա հարցրեց նրանց, թէ որ ժամին ապաքինուեց: Նրան ասացին.

«Երէկ, յետմիջօրէի ժամը մէկին, ջերմը նրան թողեց»:

Հայրն իմացաւ, որ այդ ժամին էր, երբ Յիսուս նրան ասաց. «Քո որդին կենդանի է»: Եւ հաւատացին ինքը եւ իր ողջ ընտանիքը: Այս դարձեալ երկրորդ նշանն է, որ արեց Յիսուս Հրէաստանից Գալիլիա գալուց յետոյ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (51)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2,3-14

Վշտակի՛ց եղիր Քրիստոս Յիսուսի տառապանքներին որպէս նրա բարի զինուորը: Ոչ ոք, զինուոր դառնալով, չի զբաղուի աշխարհիկ կեանքի գործերով, որպէսզի զօրավարին հաճելի լինի: Եւ եթէ մէկը մրցամարտիկ է, պսակ չի ստանայ, եթէ ըստ օրէնքի չմարտնչի: Եւ չարաչար աշխատող հողագո՛րծը նախ պէտք է վայելի պտղից: Իմացի՛ր, ինչ ասում եմ: Թող Տէրը քեզ իմաստութիւն տայ ամէն ինչում: Յիշի՛ր մեռելներից յարութիւն առած Քրիստոս Յիսուսին՝ Դաւթի ցեղից, իմ քարոզած աւետարանի համաձայն, որի համար չարչարւում եմ եւ շղթայուած իսկ եմ, ինչպէս չարագործը. բայց Աստծոյ խօսքը շղթայուած չէ: Դրա համար ամէն ինչի համբերում եմ ընտրեալների սիրուն, որպէսզի նրանք էլ հասնեն փրկութեան եւ երկնային փառքին, որ Քրիստոս Յիսուսի միջոցով է: Ճիշտ է այս խօսքը, թէ՝ «Եթէ Քրիստոսի հետ մեռանք, նրա հետ էլ պիտի ապրենք. եթէ համբերենք, նրա հետ էլ պիտի թագաւորենք. եւ եթէ ուրանանք, նա էլ մեզ պիտի ուրանայ. եւ եթէ հաւատարիմ չմնանք, նա հաւատարիմ է մնում, որովհետեւ ինքն իրեն ուրանալ չի կարող»:

Այս բաները յիշեցրու նրանց՝ վկայութիւն տալով Աստծոյ առաջ, որ բանակռիւներ չմղեն, որոնք ոչ մի բանի օգտակար չեն, այլ կործանում են լսողներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 1-18)

Դրանից յետոյ հրեաների տօնն էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ Երուսաղէմում Ոչխարների աւազանի մօտ մի տեղ կար, որ եբրայերէն անուանւում էր Բեթհեզդա՝ հինգ սրահ, որտեղ պառկած էր մի մեծ բազմութիւն հիւանդների, կոյրերի, կաղերի եւ գօսացածների, որոնք սպասում էին ջրերի խառնուելուն: Եւ Տիրոջ հրեշտակը ժամանակ առ ժամանակ իջնում էր աւազանը եւ ջրերը խառնում. եւ ով ջրերի խառնուելու ժամանակ առաջինն էր իջնում, բժշկւում էր՝ հիւանդութիւնից նշան անգամ չպահելով:

Այնտեղ կար մի մարդ, որ երեսունութ տարուց ի վեր հիւանդ էր: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ նա պառկած ընկած է, եւ իմացաւ, որ դա շատ ժամանակից ի վեր է, նրան ասաց. «Կամենո՞ւմ ես առողջ լինել»: Հիւանդը պատասխանեց նրան. «Տէ՛ր, ոչ ոք չունեմ, որ երբ ջրերը խառնուեն, ինձ աւազանի մէջ իջեցնի. եւ մինչ ես դանդաղում եմ, մէկ ուրիշն ինձնից աւելի առաջ է իջնում»: Յիսուս նրան ասաց. «Վե՛ր կաց, վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Եւ մարդն առողջացաւ, վեր կացաւ, վերցրեց իր մահիճը եւ շրջում էր. եւ այդ օրը շաբաթ էր: Հրեաները բժշկուած մարդուն ասացին. «Շաբաթ օր է, եւ օրինաւոր չէ, որ վերցնես մահիճդ»: Նա նրանց ասաց. «Նա, որ ինձ բժշկեց, նա ինձ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Նրան հարցրին ու ասացին. «Ո՞վ է այն մարդը, որ քեզ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ շրջի՛ր»: Իսկ բժշկուածը չէր իմանում, թէ ով է նա, որովհետեւ ամբոխի պատճառով Յիսուս հեռացել էր այդտեղից: Այնուհետեւ Յիսուս նրան գտաւ տաճարում եւ ասաց նրան. «Ահաւասիկ առողջացար. այլեւս մի՛ մեղանչիր, որպէսզի մի աւելի չար բան չպատահի քեզ»: Մարդը գնաց եւ հրեաներին պատմեց, թէ՝ Յիսուսն էր, որ ինձ բժշկեց:

Եւ հրեաները Յիսուսին հալածում էին նրա համար, որ շաբաթ օրով էր անում այդ բաները: Սակայն ի պատասխան ասաց նրանց. «Իմ Հայրը մինչեւ այժմ գործում է, ուրեմն ես էլ եմ գործում»: Դրա համար հրեաները առաւել եւս ուզում էին նրան սպանել, որովհետեւ ոչ միայն չէր պահում շաբաթը, այլ նաեւ Աստծուն կոչում էր իր Հայրը եւ իր անձը Աստծուն հաւասար դասում:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՈՒԹՕՐԷԻՑ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ (53)

Ժամամուտ. Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 15 –19

Ջանա Աստծոյ առաջ ներկայացնել քեզ փորձուած` որպէս մի մշակ, որ ամօթով չի մնում, ճշմարտութեան խօսքը ուղիղ ներկայացնող: Բայց պիղծ բաներից եւ սնոտի խօսքերից հեռո՛ւ մնա, քանի որ դրանց անձնատուր եղողները աւելի ու աւելի առաջ են գնում ամբարշտութիւնների մէջ, եւ նրանց խօսքերը քաղցկեղի նման ճարակ են գտնում: Նրանց թւում են Հիմենոսը եւ Փիղետոսը, որոնք շեղուեցին ճշմարտութիւնից եւ ասում են, թէ մեռելների յարութիւնը արդէն իսկ եղել է. նրանք կործանում են ոմանց հաւատը: Բայց Աստծոյ հաստատուն հիմքը կանգուն է մնում եւ ունի այս կնիքը, թէ՝ «Տէրը ճանաչեց նրանց, որ իրենն են». նաեւ՝ «Անիրաւութիւնից հեռո՛ւ լինի ամենայն ոք, ով կրում է Տիրոջ անունը»:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի  որ ըստ Յովհաննու (5, 19 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Յիսուս ասաց նրանց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Մարդու Որդին ինքն իրենից ոչինչ չի կարող անել, եթէ չտեսնի, թէ Հայրը ինչ է անում. որովհետեւ ինչ որ Հայրն է անում, նոյնը եւ նրա նման Որդին է գործում, քանի որ Հայրը սիրում է Որդուն եւ այն ամէնը, ինչ ինքն է անում, ցոյց է տալիս նրան. եւ նրան ցոյց կտայ սրանից շատ աւելի մեծ գործեր, որոնց վրայ դուք կզարմանաք. որովհետեւ ինչպէս որ Հայրը յարութիւն է տալիս մեռելներին եւ կենդանացնում, նոյնպէս եւ Որդին կենդանացնում է, ում կամենայ: Սակայն Հայրը ոչ մէկին չի դատում, այլ ամէն դատաստան տուել է իր Որդուն, որպէսզի ամէնքը պատուեն Որդուն, ինչպէս պատւում են Հօրը: Ով չի պատւում Որդուն, չի պատւում եւ Հօրը՝ նրան առաքողին:

Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ով իմ խօսքը լսում է եւ հաւատում է նրան, ով ինձ առաքեց, ընդունում է յաւիտենական կեանքը եւ չի դատապարտւում, այլ մահուանից կեանք անցաւ: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ կգայ ժամանակ, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ մեռելները կլսեն Աստծոյ Որդու ձայնը, եւ նրանք, որ կլսեն, կապրեն, որովհետեւ ինչպէս Հայրն ինքն իր մէջ կեանք ունի եւ կեանք է տալիս, նոյնպէս եւ Որդուն տուեց ինքն իր մէջ կեանք ունենալ եւ տալ: Եւ նրան իշխանութիւն տուեց դատաստան անելու, քանի որ Մարդու Որդի է. դրա վրայ ինչո՞ւ էք զարմանում, քանզի կգայ ժամանակ, երբ բոլոր նրանք, որ գերեզմաններում են, կլսեն նրա ձայնը եւ դուրս կգան. ովքեր բարի գործեր են արել՝ կեանքի յարութեան համար, իսկ ովքեր չար գործեր են արել՝ դատաստանի յարութեան համար: Ես ինքս ինձնից ոչինչ անել չեմ կարող, այլ ինչպէս լսում եմ Հօրից, դատում եմ, եւ իմ դատաստանն արդար է, քանզի ոչ թէ իմ կամքն եմ որոնում, այլ նրա կամքը, ով ինձ առաքեց»:

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (55)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2,20-26

Մի մեծ տան մէջ ոչ միայն ոսկեայ եւ արծաթեայ անօթներ են լինում, այլ նաեւ՝ փայտեայ եւ խեցէ: Կան այնպիսիք, որոնք պատուաւոր գործածութեան համար են, կան էլ, որ ոչ պատուաւոր գործածութեան համար են: Եթէ մէկն ինքն իրեն մաքրի այդպիսի բաներից, կլինի պատուաւոր անօթ՝ սրբագործուած եւ պիտանի իր Տիրոջը, պատրաստուած ամէն բարի գործի համար: Երիտասարդական ցանկութիւններից փախի՛ր եւ գնա՛ արդարութեան, հաւատի, սիրոյ, խաղաղութեան եւ սրբութեան յետեւից նրանց հետ, որոնք մաքուր սրտով աղօթում են Տիրոջ անունով: Բայց յիմար եւ անմիտ վէճերից խուսափի՛ր. իմացիր, որ դրանցից կռիւներ են ծնւում: Այսպէս ուրեմն, Տիրոջ ծառան պէտք չէ, որ կռիւ անի, այլ բոլորի հանդէպ լինի հեզահամբոյր, ուսուցանող, անոխակալ՝ հանդարտութեամբ խրատելու համար հակառակողներին, որ թերեւս Աստուած նրանց ապաշխարութիւն տայ, որպէսզի ճանաչեն ճշմարտութիւնը եւ զգաստանալով ազատուեն սատանայի որոգայթներից, որոնց մէջ բռնուած են նրա կամքը կատարելու պատճառով:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 31-47)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Եթէ ես եմ վկայում իմ մասին, իմ վկայութիւնը հաւաստի չէ: Ուրիշն է, որ վկայում է իմ մասին. եւ դուք գիտէք, որ հաւաստի է այն վկայութիւնը, որ նա վկայեց իմ մասին: Դուք Յովհաննէսի մօտ մարդ ուղարկեցիք, եւ նա վկայեց ճշմարտութիւնը: Բայց ես մարդկանցից չէ, որ վկայութիւն եմ առնում, այլ այս ասում եմ, որ դուք փրկուէք: Յովհաննէսն էր ճրագը, որ վառուած էր եւ լոյս էր տալիս, եւ դուք կամեցաք միառժամանակ ցնծալ նրա լոյսով: Բայց ես աւելի մեծ վկայութիւն ունեմ, քան Յովհաննէսինը. այն գործերը, որ Հայրն ինձ տուեց, որ կատարեմ, այդ գործերն իսկ, որ անում եմ, վկայում են իմ մասին, որ Հայրն է ուղարկել ինձ: Եւ Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, նա է վկայել իմ մասին. դուք ո՛չ նրա ձայնն էք երբեւէ լսել եւ ո՛չ էլ նրա երեսն էք տեսել: Եւ ո՛չ էլ նրա խօսքն ունէք ձեր մէջ բնակուած, որովհետեւ ում նա ուղարկեց, դուք նրան չէք հաւատում: Քննեցէ՛ք Գրքերը, քանի որ կարծում էք, թէ նրանցով յաւիտենական կեանք կունենաք: Բայց այդ Գրքերն իսկ վկայում են իմ մասին, քանզի կարծում էք, թէ յաւիտենական կեանք ունէք: Եւ դուք չէք կամենում դէպի ինձ գալ, որպէսզի կեանք ունենաք: Ես մարդկանցից փառք չեմ առնում: Բայց գիտեմ ձեզ, որ Աստծոյ հանդէպ սէր չունէք ձեր մէջ: Ես եկայ իմ Հօր անունով, եւ ինձ չէք ընդունում: Եթէ մէկ ուրիշը գայ իր անունով, կընդունէք նրան: Դուք ինչպէ՞ս կարող էք հաւատալ, եթէ իրարից էք փառք առնում եւ չէք որոնում այն փառքը, որ միակ Աստծուց է գալիս: Մի՛ կարծէք, թէ ես Հօր մօտ ձեզ պիտի ամբաստանեմ. կայ մէկը, որ իբրեւ ամբաստանող կկանգնի ձեր դէմ՝ Մովսէ՛սը, որի վրայ դուք յոյս էք դրել. որովհետեւ եթէ հաւատայիք Մովսէսին, կհաւատայիք եւ ինձ, քանի որ նա հէնց իմ մասին է գրել. իսկ եթէ նրա գրածներին չէք հաւատում, իմ խօսքերին ինչպէ՞ս կհաւատաք»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (56)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 7

Այս բանն իմացիր, որ վերջին օրերին չար ժամանակներ պիտի գան, երբ մարդիկ պիտի լինեն անձնասէր, փողասէր, հպարտ, ամբարտաւան, հայհոյող, ծնողներին անհնազանդ, անշնորհակալ, անմաքուր, անհաշտ, անգութ, բանսարկու, անժուժկալ, դաժանաբարոյ, անբարեսէր, մատնիչ, յանդուգն, մեծամիտ, աւելի շատ հեշտասէր, քան աստուածասէր, մարդիկ, որ ունեն աստուածպաշտութեան կերպարանք, սակայն ուրացել են նրա զօրութիւնը: Նաեւ խորշի՛ր նրանցից, քանզի նրանց մէջ կան այնպիսիք, որ մտնում են տնից տուն եւ գերում են մեղքերով ծանրաբեռնուած կանանց, որոնք տարուած են պէս-պէս ցանկութիւններով. կանայք, որ միշտ ուսանում են, բայց երբեք չեն կարող հասնել ճշմարիտ գիտութեանը:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6,1-14)<

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այնուհետեւ Յիսուս Գալիլիայի՝ Տիբերական ծովի հանդիպակաց կողմն անցաւ. եւ նրա յետեւից բազում ժողովուրդ էր գնում, որովհետեւ տեսնում էին այն նշանները, որ նա կատարում էր հիւանդների վրայ: Յիսուս լեռ բարձրացաւ եւ նստեց այնտեղ իր աշակերտների հետ: Եւ մօտ էր Զատիկը՝ հրեաների տօնը:

Յիսուս իր աչքերը վեր բարձրացրեց ու տեսաւ, որ բազում ժողովուրդ է գալիս իր մօտ: Փիլիպպոսին ասաց. «Որտեղի՞ց հաց պիտի գնենք, որ նրանք ուտեն»: Այս ասում էր նրան փորձելու համար, բայց ինքը գիտէր, թէ ինչ է անելու: Փիլիպպոսը նրան պատասխանեց.

«Երկու հարիւր դահեկանի հաց դրանց չի բաւարարի, թէկուզ եւ իւրաքանչիւր ոք մի կտոր վերցնի»: Նրա աշակերտներից մէկը՝ Անդրէասը՝ Սիմոն Պետրոսի եղբայրը, ասաց նրան. «Այստեղ մի պատանի կայ, որ հինգ գարեհաց ունի եւ երկու ձուկ. բայց այդքանը ի՞նչ է այսչափ մարդկանց համար»: Յիսուս ասաց. «Նստեցրէ՛ք մարդկանց»: Այնտեղ առատ խոտ կար: Եւ շուրջ հինգ հազար մարդիկ նստեցին: Եւ Յիսուս հացն առաւ ու գոհութիւն յայտնեց Աստծուն եւ բաշխեց նստածներին: Նոյն ձեւով եւ՝ ձկներից, որչափ որ կամեցան: Եւ երբ կշտացան, աշակերտներին ասաց. «Հաւաքեցէ՛ք այդ մնացած կտորները, որպէսզի ոչ մի բան չկորչի»: Հաւաքեցին եւ լցրին տասներկու սակառ այն հինգ գարեհացի կտորտանքով, որ ավելացել էր ուտողներից: Իսկ մարդիկ, երբ տեսան այն նշանները, որ նա արեց, ասացին. «Սա է ճշմարիտ Մարգարէն, որ գալու աշխարհ էր»:

 

ՅԵՏ ՈՒԹՕՐԷԻՑՆ (58)

Առաջին տօնն է

Յովհաննու Կարապետին:

Ժամամուտ. Զյառաջընթացութիւն քո եւ զկարապետութիւն Աստուծոյ բանին խափանել կարծելով, որ ի ձեռն կնոջն զնախաստեղծն ի դրախտէն արտաքս ընկէց, նա եւ այժմ զհերովդիադա անօրէնութեամբ բորբոքեալ, եւ բազմելոցն Հերովդեայ զկաքաւս ոտից աղջկանն հաճոյացոյց, զի զքոյդ հատցէ զգլուխ, որ զամենեցուն ձեռնադրեցեր զգլուխն զՔրիստոս: Այլ դու, որ յանապատէ բարբառոյ ձայն, գոչեա որում ձեռնադրեցեր պարգեւել զխաղաղութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Աստուած փառաւորեալ է ի խորհուրդս սրբոց իւրոց. մեծ եւ ահաւոր ի վերայ այնոցիկ որ շուրջ են զնովաւ:

Զողորմութիւնս քո, Տէր, յաւիտեան օրհնեցից.

յազգէ յազգ պատմեցից զճշմարութիւնս քո:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 13, 25-33

Եւ երբ Յովհաննէսն իր գործունէութեան ընթացքն աւարտեց, ասաց. «Իմ մասին ի՞նչ էք կարծում, ո՞վ եմ. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ահա իմ յետեւից գալիս է նա, որի ոտքերի կօշիկներն արձակելու արժանի չեմ»: Եղբայրնե՛ր, Աբրահամի տոհմի որդինե՛ր եւ ձեր մէջ նրանք, որ Աստծուց երկնչում են, ձեզ ուղարկուեց փրկութեան այս խօսքը. բայց Երուսաղէմում բնակուողները եւ նրանց իշխանաւորները չճանաչեցին Յիսուսին եւ նրան դատապարտելով՝ կատարեցին մարգարէների խօսքը, որ ամէն շաբաթ ընթերցում էին: Եւ մահուան արժանի ոչ մի յանցանք չգտնելով՝ Պիղատոսին խնդրեցին սպանել նրան: Եւ երբ կատարեցին այն ամէնը, ինչ նրա մասին գրուած էր, խաչափայտից իջեցնելով նրան՝ գերեզման դրեցին: Բայց Աստուած մեռելներից յարութիւն տուեց նրան, որ բազում օրեր երեւաց նրանց, որոնք նրա հետ Գալիլիայից Երուսաղէմ էին բարձրացել եւ որոնք այժմ իսկ ժողովրդի առաջ նրա վկաներն են: Եւ մենք ձեզ աւետարանում ենք այն խոստումը, որ արուած էր մեր հայրերին, եւ Աստուած նոյնը կատարեց մեզ՝ նրանց որդիների համար՝ յարութիւն տալով Յիսուսին, ինչպէս գրուած է երկրորդ սաղմոսում. «Դու իմ Որդին ես, եւ ես այսօր ծնեցի քեզ»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարապետն Յովհաննէս զարհուրեալ,յորովայնէ յորավայն երկիր պագանէր.

սպասաւոր եղեւ Բանին Աստուծոյ.

Եւ լուեալ զահաւոր զձայնն աղաղակէր ասելով.

Ահա Գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որըստ Մարկոսի(1, 1 – 13)

Վասն մկրտութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս Քրիստոսի՝ Աստծոյ Որդու աւետարանի սկիզբը: Ինչպէս որ գրուած է մարգարէների գրքերում.

«Ահաւասիկ, ես ուղարկում եմ իմ պատգամաւորին քո առաջից, որ կպատրաստի քո ճանապարհը քո առաջ»: Անապատում կանչողի ձայնն է. «Պատրաստեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը եւ հարթեցէ՛ք նրա շաւիղները»: Յովհաննէսը մկրտում էր անապատում եւ քարոզում ապաշխարութեան մկրտութիւն մեղքերի թողութեան համար: Ամբողջ Հրէաստանը եւ բոլոր երուսաղէմացիները գնում էին նրա մօտ եւ մկրտւում նրանից Յորդանան գետում՝ խոստովանելով իրենց մեղքերը: Եւ Յովհաննէսը հագել էր ուղտի մազից զգեստ եւ մէջքին՝ կաշուէ գօտի. եւ նրա կերակուրն էր մորեխ եւ վայրի մեղր: Նա քարոզում էր եւ ասում. «Իմ յետեւից կգայ ինձնից աւելի Հզօրը, որի առաջ արժանի չեմ խոնարհուելու՝ նրա կօշիկների կապերն արձակելու համար: Ես ձեզ մկրտեցի ջրով, իսկ նա ձեզ կմկրտի Սուրբ Հոգով»:

Այն օրերին Յիսուս եկաւ Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից եւ Յովհաննէսից մկրտուեց Յորդանանում: Եւ նոյն ժամին, երբ ջրից դուրս էր գալիս, տեսաւ երկինքը պատռուած եւ Աստծոյ Հոգին՝ որպէս աղաւնի, որ իջնում էր իր վրայ: Երկնքից մի ձայն եկաւ, որն ասում էր.

«Դու ես իմ սիրելի Որդին, որ ունես իմ ամբողջ բարեհաճութիւնը»: Եւ անմիջապէս Հոգին նրան հանեց տարաւ անապատ: Եւ նա այնտեղ էր քառասուն օր՝ փորձուելով սատանայից: Եւ նա գազանների հետ էր, իսկ հրեշտակները ծառայում էին նրան:

 

Ապա

Պետրոսի Աղեքսանդրու հայրապետին եւ Աբիսողոմայ սարկաւագին: (60)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 28-39

Բայց գիտենք, որ ամէն ինչ գործակից է լինում նրանց բարիքի համար, ովքեր սիրում են Աստծուն, որոնք եւ կանչուեցին նրա նախասահմանումով. որովհետեւ նրանց, որ կանխաւ գիտէր, նախասահմանեց կերպարանակից լինելու իր Որդու պատկերին, որպէսզի նա լինի անդրանիկը բազում եղբայրների մէջ. եւ որոնց որ նախասահմանել էր, նրանց էլ կանչեց. եւ որոնց որ կանչեց, նրանց էլ արդարացրեց. եւ որոնց որ արդարացրեց, նրանց էլ փառաւորեց:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք այս մասին: Եթէ Աստուած մեր կողմն է, ո՞վ կլինի մեզ հակառակ: Նա, որ իր Որդուն իսկ չխնայեց, այլ բոլորիս համար մահուան մատնեց նրան, էլ ինչպէ՞ս մեզ չի շնորհելու ամենայն ինչ նրա հետ մէկտեղ: Ո՞վ է, որ մեղադրելու է Աստծոյ ընտրեալներին. Աստուած է, որ արդարացնում է: Իսկ արդ, ո՞վ է, որ դատապարտելու է: Քրիստոս Յիսուս է, որ մեռաւ, մանաւանդ որ յարութիւն առաւ. եւ Աստծոյ աջում է եւ բարեխօս է մեզ համար: Արդ, ո՞վ պիտի բաժանի մեզ Քրիստոսի սիրուց. տառապա՞նքը, թէ՞ անձկութիւնը, թէ՞ հալածանքը, թէ՞ սովը, թէ՞ մերկութիւնը, թէ՞ վտանգները, թէ՞ սուրը, ինչպէս եւ գրուած է. «Քեզ համար ենք մեռնում ամէն օր. համարուեցինք որպէս ոչխար սպանդի համար»:

Բայց այս բոլորից առաւել յաղթական ենք դուրս գալիս նրա միջոցով, ով սիրեց մեզ. որովհետեւ վստահ եմ, որ ո՛չ մահը, ո՛չ կեանքը, ո՛չ հրեշտակները, ո՛չ իշխանութիւնները, ո՛չ այլ բաներ, որ այժմ կան, ո՛չ գալիքները եւ ո՛չ զօրութիւնները, ո՛չ բարձրութիւն, ո՛չ խորութիւն եւ ո՛չ մի ուրիշ արարած չի կարող բաժանել մեզ Աստծոյ այդ սիրուց, որ կայ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

Ապա

Անտոնի անապատականի (62)

Ժամամուտ. Ճգնաւորք Քրիստոսի, որք տանջանաց անօրինացն համբերեցէք, եւ զմոլութիւն կռոցն խափանեցէք. դասաւորեալք ընդ Հրեշտակս ի յերկինս. որք ունիք զհամարձակութիւն ի Քրիստոսէ, բարեխօսեցէք կեցուցանել զանձինս մեր, զձեզաղաչեմք:

Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ. ասասցէ Իսրայէլ. եթէ ոչ Տէր առ մեզ:

Ընդ յառնել մարդկան ի վերայ մեր. կենդանւոյն կամեցան կլանել զմեզ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32-40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երանելի են որք բնակեալ են ի տան Տեառն. յաւիտեանս յաւիտենից օրհնեսցեն զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 37 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով իր հօրը եւ կամ մօրը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ. ով իր որդուն կամ դստերը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ: Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ: Ով իր անձը գտնում է, այն կկորցնի. եւ ով իր անձը կորցրեց ինձ համար, այն կգտնի: Ով ձեզ է ընդունում, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ Ուղարկողին: Ով մարգարէին ընդունում է իբրեւ մարգարէի, մարգարէի վարձ կստանայ. ով արդարին ընդունում է իբրեւ արդարի, արդարի վարձ կստանայ: Եւ ով այս փոքրիկներից մէկին միայն մի բաժակ սառը ջուր կտայ խմելու իբրեւ աշակերտի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

 

Ապա

Մեծին Թէոդոսի Թագաւորին եւ Մանկանցն Եփեսոսի: (63)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի Թագաւորն. եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Զցանկութիւն սրտի նորա ետուր նմա. եւ զկամս շրթանց նորա ոչ արգելեր ի նմանէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 7

Արդ, ամէնից առաջ աղաչում եմ աղօթք անել, խնդրել, պաղատել, գոհութիւն մատուցել բոլոր մարդկանց համար, մանաւանդ՝ թագաւորների եւ բոլոր իշխանաւորների համար, որպէսզի խաղաղութեամբ եւ հանդարտութեամբ վարենք մեր կեանքը, կատարեալ աստուածպաշտութեամբ եւ սրբութեամբ. այդ է բարին եւ ընդունելին մեր Փրկչի՝ Աստծոյ առաջ: Նա կամենում է, որ բոլոր մարդիկ փրկուեն եւ հասնեն ճշմարտութեան գիտութեանը. քանզի մէկ Աստուած կայ եւ մէկ միջնորդ Աստծոյ եւ մարդկանց միջեւ՝ Յիսուս Քրիստոս՝ մարդը, որ տուեց ինքն իրեն որպէս փրկանք բոլորի համար՝ ի վկայութիւն իր ժամանակների. դրա համար ես կարգուեցի որպէս քարոզիչ եւ առաքեալ (ճշմարիտ եմ ասում Քրիստոսով եւ չեմ ստում), եղայ վարդապետ հեթանոսների՝ հաւատով եւ ճշմարտութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի Թագաւորն. եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (7, 1 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս վերջացրեց իր բոլոր խօսքերը, եւ ժողովուրդը նրան լսեց, Կափառնայում մտաւ: Այնտեղ մի հարիւրապետի ծառայ, որ շատ սիրելի էր նրա համար, ծանր հիւանդացել էր եւ մեռնելու մօտ էր: Երբ լսեց Յիսուսի մասին, հրեաներից աւագներին ուղարկեց, որ աղաչեն նրան, որպէսզի գայ եւ բժշկի իր ծառային: Եւ նրանք, Յիսուսի մօտ գալով, թախանձագին աղաչում էին նրան եւ ասում. «Արժանի է նա, որին այս շնորհը պիտի անես, որովհետեւ նա սիրում է մեր ազգը եւ ժողովարանը նա՛ շինեց մեզ համար»: Յիսուս գնաց նրանց հետ. երբ տնից շատ հեռու չէր, հարիւրապետը նրա մօտ բարեկամներ ուղարկեց՝ ասելով. «Տէ՛ր, նեղութիւն մի՛ կրիր, քանզի արժանի չեմ, որ իմ յարկի տակ մտնես. դրա համար էլ ինձ արժանի չհամարեցի քեզ մօտ գալու. այլ խօսքով ասա, եւ իմ ծառան կբժշկուի. քանզի ինքս էլ իշխանութեան ենթակայ մարդ եմ, ձեռքիս տակ զինուորներ ունեմ. սրան ասում եմ՝ գնա՛, եւ գնում է, իսկ միւսին թէ՝ արի՛, եւ գալիս է, եւ իմ ծառային թէ՝ արա՛ այս բանը, եւ նա անում է»: Եւ երբ Յիսուս այս լսեց, զարմացաւ. դարձաւ ժողովրդին, որ հետեւում էր իրեն, եւ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ Իսրայէլի մէջ անգամ այսչափ հաւատ չգտայ»: Պատգամաւորները տուն վերադարձան եւ հիւանդ ծառային գտան բժշկուած:

 

Ապա

Կիրակոսի եւ մօր նորա Յուղիտայ: (65)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ի բերանոյ մանկանց տղայոց ստնդիեցաց հաստատեցեր զօրութիւն:

Տէր Տէր մեր, զի սքանչելի է անուն քո ի վերայ ամենայն երկրի:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14 – 18

Արդ, որովհետեւ զաւակները հաղորդակից եղան արեան եւ մարմնին, ինքն էլ մարդկային բնութեամբ մասնակից եղաւ նրանց, որպէսզի իր մահով կործանի նրան, ով մահուան իշխանութիւն ունէր, այսինքն՝ սատանային, եւ ազատի նրանց, որ մահուան երկիւղով միշտ գերութեան վիճակում էին: Ահա թէ ինչու նա օգնելու համար երբեք հրեշտակներին ձեռք չերկարեց, այլ՝ Աբրահամի սերնդին: Ուստի պէտք էր, որ նա ամէն ինչով եղբայրներին նմանուէր, որպէսզի ողորմած լինէր եւ հաւատարիմ քահանայապետ Աստծոյ առաջ իր ծառայութեան մէջ՝ քաւելու համար ժողովրդի մեղքերը. որովհետեւ, ինչպէս որ ինքն իսկ չարչարուեց՝ փորձութեան մատնուելով, այնպէս էլ կարող է օգնել փորձութեան ենթարկուածներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Մարտիրոսացիձայնէն

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 44 – 48)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ ամէնքը զարմանում էին Աստծոյ մեծագործութիւնների վրայ: Եւ մինչ բոլորը զարմանում էին այն ամէնի վրայ, որ նա կատարում էր, նա իր աշակերտներին ասաց. «Ձեր ունկերում պահեցէք այս խօսքերը, որ Մարդու Որդին մատնուելու է մարդկանց ձեռքը»: Սակայն նրանք չէին ըմբռնում այս խօսքը, եւ այն ծածկուած էր նրանցից, որ չիմանան. եւ վախենում էին այդ խօսքի մասին հարց տալ նրան:

Աշակերտների մէջ մի վէճ առաջ եկաւ, թէ արդեօք իրենցից ով է մեծ: Երբ Յիսուս իմացաւ նրանց սրտի խորհուրդները, վերցրեց մի մանուկ, կանգնեցրեց նրանց մէջ իր մօտ եւ ասաց նրանց. «Ով այս մանկանը ընդունի իմ անունով, ինձ է ընդունում. իսկ ով ինձ ընդունի, ընդունում է ինձ Ուղարկողին. քանզի ով ձեր մէջ փոքրագոյնն է, նա է մեծ»:

 

Ապա

Վահանայ Գողթնացւոյն: (66)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Այլ դու Տէր օգնական իմ ես. փառք իմ եւ բարձրացուցիչ գլխոյ իմոյ:

Տէր, զի բազում եղեն նեղիչք իմ. եւ բազումք յարեան ի վերայ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 12 – 27

Այսպէս ուրեմն, եղբայրնե՛ր, մարմնին չէ, որ պարտական ենք՝ ըստ մարմնի ապրելով. որովհետեւ եթէ ըստ մարմնի ապրէք, կմեռնէք. իսկ եթէ Հոգով մարմնի գործերը սպանէք, կապրէք. որովհետեւ նրանք, որ առաջնորդւում են Աստծոյ Հոգով, նրանք են Աստծոյ որդիներ. քանի որ չստացաք ծառայութեան հոգին վերստին երկիւղի մէջ ընկնելու համար, այլ ստացաք որդեգրութեան հոգին, որով աղաղակում ենք՝ Աբբա Հայր: Նոյն ինքը Հոգին վկայում է մեր հոգուն, որ Աստծոյ որդիներ ենք. եւ եթէ որդիներ ենք, ապա եւ՝ ժառանգներ՝ ժառանգներ Աստծոյ եւ ժառանգակիցներ Քրիստոսի. եթէ նրա չարչարանքներին կցորդ ենք, հաղորդակից ենք լինելու եւ փառքին:

Ինձ այնպէս է թւում, թէ այս ժամանակի չարչարանքները արժանի չեն բաղդատուելու գալիք փառքի հետ, որ յայտնուելու է մեզ. որովհետեւ արարածները մեծ ակնկալութեամբ սպասում են Աստծոյ որդիների յայտնութեանը, քանի որ արարածները ունայնութեանը հնազանդուեցին (ոչ իրենց կամքով, այլ՝ որովհետեւ Աստուած հնազանդեցրեց նրանց)՝ այն յոյսով, որ ստեղծուածներն իրենք էլ ազատուեն ապականութեան ծառայութիւնից՝ Աստծոյ որդիների փառքի ազատութեանը հասնելու համար. քանզի գիտենք, որ բոլոր արարածները հեծում են եւ երկունքի ցաւի մէջ են մինչեւ այժմ. եւ ոչ միայն այս. այլեւ մենք իսկ, որ Հոգու առաջին պտուղն ունենք, մենք եւս մեր մէջ հեծում ենք՝ սպասելով որդեգրութեանը՝ մեր մարմնի փրկութեանը. որովհետեւ յոյսով փրկուեցինք. իսկ տեսանելի յոյսը յոյս չէ, քանի որ մի բան, որ մէկը տեսնում է, էլ ինչո՞ւ յուսայ. իսկ եթէ յոյս ունենք մի բանի, որը չենք տեսնում, ուրեմն համբերութեամբ սպասում ենք դրան: Նոյնպէս եւ Հոգին օգնութեան է հասնում մեր տկարութիւններին. որովհետեւ մենք աղօթում ենք եւ չգիտենք, թէ ինչպէս է պէտք աղօթել. բայց Հոգին ինքը բարեխօս է լինում մեզ անմռունչ հեծութեամբ, Իսկ նա, ով քննում է սրտերը, գիտէ, թէ ինչ խորհուրդ ունի Հոգին, քանի որ ըստ Աստծոյ կամքի է բարեխօսում սրբերի համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Մարտիրոսացիձայնէն

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 23 – 27)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ամէնքին ասում էր. «Եթէ մէկը կամենում է իմ յետեւից գալ, թող ուրանայ իր անձը եւ իր խաչը մշտապէս վերցնի եւ գայ իմ յետեւից. քանզի ով կամենայ իր անձը փրկել, այն պիտի կորցնի, իսկ ով իր անձն ինձ համար կորցնի, այն պիտի փրկի: Ի՞նչ օգուտ է մարդուն, եթէ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կորցնի ու տուժի. քանզի ով ինձ եւ իմ խօսքերը ամօթ համարի, նրան Մարդու Որդին էլ ամօթահար պիտի անի, երբ գայ իր եւ Հօր եւ սուրբ հրեշտակների փառքով:

Բայց արդարեւ, ասում եմ ձեզ, թէ այստեղ գտնուողների մէջ կան ոմանք, որոնք մահ չպիտի ճաշակեն, մինչեւ որ տեսնեն Աստծոյ արքայութիւնը»:

 

Ապա

Աթանասայ եւ Կիւրղի հայրապետացն Աղեքսանդրու: (68)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն

նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 7 – 9

Յիշեցէք ձեր առաջնորդներին, որոնք ձեզ Աստծոյ խօսքն ասացին: Նայելով նրանց կեանքի ընթացքի վախճանին՝ հետեւող եղէք նրանց հաւատին: Յիսուս Քրիստոս նոյնն է երէկ, այսօր եւ յաւիտեան: Տեսակ-տեսակ եւ օտարոտի ուսմունքների մէջ մի՛ տարուբերուէք, քանզի լաւ է շնորհով ամրացնել սիրտը եւ ոչ թէ՝ կերակրով, որով ոչ մի օգուտ չստացան նրանք, որ այդպէս ընթացան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 33 – 17, 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս ամէնը ասացի ձեզ, որպէսզի ինձնով խաղաղութիւն ունենաք: Այստեղ աշխարհում նեղութիւն պիտի ունենաք, սակայն քաջալերուեցէ՛ք, որովհետեւ ես յաղթեցի աշխարհին»:

Յիսուս, երբ այս բաները խօսեց, աչքերը երկինք բարձրացրեց եւ ասաց. «Հա՛յր, հասել է ժամը. փառաւորի՛ր քո Որդուն, որպէսզի քո Որդին էլ քեզ փառաւորի, ինչպէս որ նրան իշխանութիւն տուեցիր բոլոր մարդկանց վրայ, որպէսզի ամէնքին, որոնց տուեցիր նրան, յաւիտենական կեանք տայ: Այս է յաւիտենական կեանքը. որ ճանաչեն քեզ միակ ճշմարիտ Աստուած, նաեւ՝ Յիսուս Քրիստոսին, որին դու առաքեցիր Ես քեզ փառաւորեցի երկրի վրայ. կատարեցի այն գործը, որն ինձ տուեցիր, որ անեմ. եւ այժմ փառաւորի՛ր ինձ, Հա՛յր, քեզ մօտ այն փառքով, որ ունէի քեզ մօտ նախքան աշխարհի լինելը:

Քո անունը յայտնեցի այն մարդկանց, որոնց ինձ տուեցիր աշխարհից. նրանք քոնն էին, եւ ինձ տուեցիր նրանց, ու նրանք քո խօսքը պահեցին: Հիմա իմացան, որ այն ամէնը, ինչ ինձ տուեցիր, ես նրանց տուեցի. եւ նրանք ընդունեցին ու ճշմարտութեամբ ճանաչեցին, որ ես քո մօտից ելայ. եւ նրանք հաւատացին, որ դու ուղարկեցիր ինձ:

 

Ապա

Գրիգորի Աստուածաբանին: (69)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Պարծեսցին սուրբքն փառօք, եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց. եւ բարձր արացեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնութիւննմա յեկեզեցիսսրբոց:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 20, 25 – 32

Եւ արդ, ես գիտեմ, որ ամէնքդ, որոնց մէջ ես շրջեցի՝ քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը, իմ երեսն այլեւս չէք տեսնելու. դրա համար այսօր ձեր առաջ վկայում եմ, որ ես մաքուր եմ բոլորիդ արիւնից, քանզի չքաշուեցի ձեզ յայտնել Աստծոյ կամքն ամբողջութեամբ: Զգո՛յշ եղէք ինքներդ ձեզ եւ ամբողջ հօտի համար, որի վրայ Սուրբ Հոգին տեսուչներ կարգեց ձեզ՝ հովուելու Տիրոջ ժողովրդին, որին նա փրկեց իր արիւնով: Սակայն ես գիտեմ, որ իմ մեկնելուց յետոյ ձեր մէջ կգան յափշտակիչ գայլեր, որոնք չեն խնայի հօտին: Ձեր միջից էլ դուրս կգան մարդիկ, որ թիւր բաներ կխօսեն՝ աշակերտներին իրենց յետեւից տանելու համար: Դրա համար էլ արթո՛ւն կացէք եւ յիշեցէ՛ք, որ ամբողջ երեք տարի, գիշերցերեկ, առանց դադարի իւրաքանչիւրիդ մէկ առ մէկ խրատեցի արցունքներով: Եւ արդ, ձեզ յանձնում եմ Աստծուն եւ նրա շնորհի խօսքին, նրան, որ կարող է բարձրացնել եւ ձեզ ժառանգութիւն տալ բոլոր սրբերի հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին Մելքիսեդեկի.

եւ ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

Ապա

Տրիփոնի վկային: (70)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր է իմ օգնական եւ ես ոչ երկեայց. զի արասցէ ինձ մարդ:

Խոստովան եղերուք Տեառն, զի բարի է. զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 28 –34

Բայց գիտենք, որ ամէն ինչ գործակից է լինում նրանց բարիքի համար, ովքեր սիրում են Աստծուն, որոնք եւ կանչուեցին նրա նախասահմանումով. որովհետեւ նրանց, որ կանխաւ գիտէր, նախասահմանեց կերպարանակից լինելու իր Որդու պատկերին, որպէսզի նա լինի անդրանիկը բազում եղբայրների մէջ. եւ որոնց որ նախասահմանել էր, նրանց էլ կանչեց. եւ որոնց որ կանչեց, նրանց էլ արդարացրեց. եւ որոնց որ արդարացրեց, նրանց էլ փառաւորեց:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք այս մասին: Եթէ Աստուած մեր կողմն է, ո՞վ կլինի մեզ հակառակ: Նա, որ իր Որդուն իսկ չխնայեց, այլ բոլորիս համար մահուան մատնեց նրան, էլ ինչպէ՞ս մեզ չի շնորհելու ամենայն ինչ նրա հետ մէկտեղ: Ո՞վ է, որ մեղադրելու է Աստծոյ ընտրեալներին. Աստուած է, որ արդարացնում է: Իսկ արդ, ո՞վ է, որ դատապարտելու է: Քրիստոս Յիսուս է, որ մեռաւ, մանաւանդ որ յարութիւն առաւ. եւ Աստծոյ աջում է եւ բարեխօս է մեզ համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Մարտիրոսացիձայնէն

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որըստՄատթէոսի(10,16–23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

«Ահա, ես ձեզ ուղարկում եմ որպէս ոչխարների՝ գայլերի մէջ: Այսուհետեւ խորագէ՛տ եղէք օձերի պէս եւ միամիտ՝ աղաւնիների նման: Զգուշացէ՛ք մարդկանցից, որովհետեւ պիտի մատնեն ձեզ ատեանների եւ պիտի տանջեն ձեզ իրենց ժողովարաններում. ձեզ պիտի տանեն կուսակալների ու թագաւորների առաջ իմ պատճառով, որ իմ մասին վկայութիւն տաք նրանց եւ հեթանոսներին: Բայց երբ ձեզ մատնեն, հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կտրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն: Եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու նրանց պիտի սպանեն: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. իսկ ով մինչեւ վերջ համբերի, նա պիտի փրկուի:

Եւ երբ ձեզ հալածեն այս քաղաքում, կփախչէք դէպի մէկ ուրիշը. եւ եթէ ձեզ դրանից էլ հալածեն, կփախչէք դէպի այն միւսը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Իսրայէլի քաղաքները դեռ վերջացրած պիտի չլինէք՝ նախքան Մարդու Որդու գալը:

 

Ապա

Վլասայ եպիսկոպոսին եւ Ոնեսիմեայ աշակերտին Պօղոսի առաքելոյն: (72)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ընդ ամենայն երկիրել բարբառ նոցա.եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիմոնի Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –25

Պօղոսը՝ բանտարկեալը Յիսուս Քրիստոսի, եւ Տիմոթէոս եղբայրը՝ սիրելի Փիլիմոնին՝ մեր գործակցին, եւ Ապփիա քրոջը, մեր զինակից Արքիպպոսին եւ տնական եկեղեցուդ: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Գոհութիւն եմ մատուցում իմ Աստծուն՝ իմ աղօթքներում միշտ յիշատակելով քեզ, երբ լսում եմ քո հաւատի եւ սիրոյ մասին, որ ունես Տէր Յիսուսի եւ բոլոր սրբերի հանդէպ, որպէսզի քո հաղորդակցութիւնը հաւատին արգասաւոր լինի՝ ճանաչելու այն ամբողջ բարին, որ կայ ձեր մէջ Քրիստոս Յիսուսով: Մեծ ուրախութիւն եւ մխիթարութիւն ունեցայ՝ լսելով քո սիրոյ մասին, քանի որ սրբերի սրտերը քեզնով հանգստանում են, եղբա՛յր:

Չնայած մեծ համարձակութիւն ունեմ Քրիստոսով՝ հրամայելու քեզ անել, ինչ որ պէտք է, սակայն սէրը ստիպում է ինձ, որ աղաչեմ ես՝ ծերացած Պօղոսը եւ այժմ նաեւ բանտարկեալը Յիսուս Քրիստոսի: Աղաչում եմ քեզ իմ որդու՝ Օնեսիմոսի համար, որի հոգեւոր հայրը եղայ ես իմ կապանքների մէջ. նա մի ժամանակ պիտանի չէր քեզ, բայց այժմ պիտանի է թէ՛ քեզ եւ թէ՛ ինձ: Նրան յետ ուղարկեցի քեզ մօտ. եւ դու ընդունիր նրան որպէս իմ սրտի հատորը. նրան ուզում էի ինձ մօտ պահել, որպէսզի քո փոխարէն ծառայի ինձ աւետարանի համար իմ կրած կապանքների մէջ: Բայց առանց քո կամքի ոչինչ չուզեցի անել, որպէսզի քո բարի գործը հարկադրանքով չլինի, այլ՝ յօժարակամ: Եւ թերեւս նա հեռացաւ միառժամանակ նրա համար, որ ընդմիշտ ունենաս նրան՝ այլեւս ոչ իբրեւ ծառայ, այլ աւելի վեր, քան ծառան՝ որպէս մի սիրելի եղբայր. եթէ նա ինձ համար սիրելի է, որչա՜փ եւս առաւել կլինի քեզ համար՝ թէ՛ իբրեւ ստրուկ եւ թէ՛ իբրեւ եղբայր Տիրոջով: Եթէ ինձ ընկերակից ես համարում քեզ, ընդունիր նրան, ինչպէս ինձ կընդունէիր: Եւ եթէ մի անիրաւութիւն է արել քո դէմ կամ մի բան է քեզ պարտք, այն ինձ վրայ հաշուիր: Ես՝ Պօղոսը, իմ ձեռքով գրեցի, ես կհատուցեմ, որպէսզի չասեմ քեզ, թէ դու էլ քո անձն ես ինձ պարտական: Այո՛, եղբա՛յր, քո փոխարէն ե՛ս ուրախանամ Տիրոջով: Մխիթարի՛ր իմ սիրտը Քրիստոսով: Քո հնազանդութեանը վստահելով է, որ գրեցի քեզ, քանզի գիտեմ, որ կանես աւելին, քան ինչ ասում եմ:

Միաժամանակ ինձ համար էլ մնալու մի տեղ պատրաստիր, քանի որ յոյս ունեմ, որ ձեր աղօթքներով կշնորհուեմ ձեզ: Ձեզ ողջունում է Եպափրասը՝ իմ գերութեան ընկերը ի Քրիստոս Յիսուս, ինչպէս նաեւ՝ Մարկոսը, Արիստարքոսը, Դեմասը եւ Ղուկասը՝ իմ գործակիցները: Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնո՜րհը ձեր հոգու հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ընդ ամենայն երկիրել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ իծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15,11–16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի իմ ուրախութիւնը ձեր մէջ լինի, եւ ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Այս է իմ պատուէրը. որ սիրէք միմեանց, ինչպէս որ ես սիրեցի ձեզ: Աւելի մեծ սէր ոչ ոք չունի, քան այն, որ մէկն իր կեանքը տայ իր բարեկամների համար: Դուք իմ բարեկամներն էք, եթէ անէք այն, ինչ ես ձեզ պատուիրում եմ: Այլեւս ձեզ ծառաներ չեմ կոչում, որովհետեւ ծառան չգիտէ, թէ տէրն ինչ է անում. այլ ձեզ բարեկամներ կոչեցի, քանզի այն բոլորը, ինչ իմ Հօրից լսեցի, յայտնեցի ձեզ: Ոչ թէ դուք ինձ ընտրեցիք, այլ ես ձեզ ընտրեցի եւ ձեզ կարգեցի, որ գնաք եւ պտղաբեր լինէք, եւ ձեր պտուղը մնայ, եւ ինչ էլ խնդրէք Հօրիցս իմ անունով, նա ձեզ տայ:

 

Ապա

Սեղբեստրոսի Հռովմայ հայրապետին եւ յիշատակ Կոստանդիանոսի Թագաւորին: (74)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Բազում նեղութիւնք են արդարոց. յամենայնէ փրկէ զնոսա Տէր եւ պահէ զամենայն ոսկերս նոցա. եւմի ի նոցանէ ոչկորիցէ:

Օրհնեցից զՏէր յամենայն ժամ. յամենայն ժամ օրհնութիւն նորա ի բերան իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 21 – 29

Եւ ձեզ, որ մի ժամանակ օտարացած եւ թշնամացած էիք նրա հանդէպ ձեր մտածումներով եւ չար գործերով, այժմ, ահաւասիկ, հաշտեցրեց ձեզ իր իսկ մարմնով եւ իր մահուամբ, որպէսզի ներկայացնի ձեզ Աստծոյ առաջ սուրբ, անբիծ եւ անարատ, եթէ ամուր ու անսասան մնաք հաւատի մէջ եւ անխախտ՝ յոյսի մէջ այն աւետարանի, որ լսեցիք, եւ որ քարոզուեց երկնքի տակ գտնուող բոլոր արարածներին, եւ որին ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ:

Եւ այժմ ուրախ եմ ձեզ համար կրած իմ չարչարանքների համար եւ լրացնում եմ իմ մարմնի մէջ Քրիստոսի նեղութիւնների պակասը իր մարմնի համար, որ է եկեղեցին. դրան ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ ըստ Աստծոյ տնտեսութեան, որ տրուեց ինձ՝ ձեր մէջ կատարելապէս քարոզելու Աստծոյ խօսքը՝ այն խորհուրդը, որ ծածկուած էր դարերից եւ սերունդներից եւ որ այժմ յայտնուեց իր սրբերին. Աստուած ուզեց ցոյց տալ նրանց, թէ փառքի ի՜նչ ճոխութիւն կայ այս խորհրդի մէջ հեթանոսների համար. եւ այդ խորհուրդը այս է. Քրիստոս՝ փառքի յոյսը, ձեր մէջ: Այդ Քրիստոսն ենք քարոզում մենք, յորդորում ենք ամէն մարդու եւ ուսուցանում ամէն մարդու ամենայն հոգեւոր իմաստութեամբ, որպէսզի ամէն մարդու կատարեալ դարձնենք ի Քրիստոս Յիսուս, որի համար եւ աշխատում ու պայքարում եմ ըստ նրա այն ուժի, որ գործում է իմ մէջ զօրութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 27 – 30)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Պետրոսը պատասխան տուեց ու ասաց նրան. «Ահաւասիկ, մենք թողեցինք ամէն բան եւ եկանք քո յետեւից. արդ, մենք ի՞նչ կունենանք»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ դուք, որ եկաք իմ յետեւից, երկրորդ գալստեանը, երբ Մարդու Որդին իր փառքի աթոռին կնստի, դուք էլ կնստէք տասներկու աթոռների վրայ՝ դատելու Իսրայէլի տասներկու ցեղերին: Եւ ամէն ոք, ով թողել է տուն կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ կին, կամ որդիներ, կամ ագարակներ՝ իմ անուան համար, հարիւրապատիկ պիտի ստանայ եւ յաւիտենական կեանքը պիտի ժառանգի: Շատ առաջիններ պիտի վերջին լինեն, եւ վերջիններ՝ առաջին»:

 

Ապա

Գօրդիոսի վկային: Եւ Պօղիքտոսի եւ Գրիգորիսի: (76)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուականէ առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 5

Քանզի գիտենք, որ եթէ մեր այս հողեղէն տունը, որ մեր մարմինն է, աւերուի, Աստծուց շինուած անձեռակերտ յաւիտենական տուն ունենք երկնքում: Եւ այս մարմնի մէջ հառաչում ենք, որովհետեւ փափագում ենք երկնքի բնակութիւնը հագնել: Միայն թէ, երբ այն հագնենք, մերկ չլինենք. քանի որ մինչ այս հողեղէն տան մէջ ենք, հառաչում ենք ծանր բեռան տակ, որովհետեւ չենք ուզում մերկանալ այս մարմնից, այլ՝ երկնայինը հագնել սրա վրայ, որպէսզի ինչ որ մահկանացու է, կլանուի կեանքից: Եւ Աստուած է, որ մեզ պատրաստում է այս փոփոխութեանը, նա, որ տուեց մեզ Հոգու առհաւատչեան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 12 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ վրայ պիտի ձեռք դնեն եւ պիտի հալածեն, ժողովարանների ու բանտերի պիտի ձեզ մատնեն եւ կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի տանեն ձեզ իմ անուան համար: Եւ ձեզ համար այդ պիտի առիթ լինի վկայութեան: Արդ, ձեր մտքում դրէք սա. նախօրօք մի՛ մտահոգուէք պատասխան տալու համար, որովհետեւ ես ձեզ կտամ բերան եւ իմաստութիւն, որին չեն կարողանայ հակառակել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները: Դուք պիտի մատնուէք ե՛ւ ծնողներից, ե՛ւ եղբայրներից, ե՛ւ ազգականներից, ե՛ւ բարեկամներից, ու ձեզնից ոմանց պիտի սպանեն: Եւ պիտի ատուէք բոլորից իմ անուան համար: Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չպիտի կորչի: Եւ ձեր համբերութեամբ պիտի շահէք ձեր հոգիները»:

 

Ապա

Եւգինեայ Կուսին եւ հօր նորա Փիլիպպոսի եւ մօր նորա Կղոդեայ, եւ երկուց եղբարց նորա Սերգեայ եւ Ապիտոնի, եւ երկուց ներքինեաց: (77)

Ժամամուտ. Հարսնացեալք Քրիստոսի երկնաւոր փեսային, դստերք վերին Սիոնի. խնդրեցէք ի Քրիստոսէ զհաշտութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 30 –33

Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով եւ Հոգու սիրով՝ ինձ մարտակից լինել ինձ համար Աստծուն ուղղուած աղօթքների մէջ, որպէսզի ազատուեմ հաւատի դէմ ապստամբողներից, որ Հրէաստանում են, եւ որպէսզի Երուսաղէմի իմ ծառայութիւնն ընդունելի լինի սրբերին. այսպէս, ուրախութեամբ գալով ձեզ մօտ Աստծոյ կամքով, հանգստանամ ձեզ հետ: Եւ թող խաղաղութեան Աստուածը լինի բոլորիդ հետ: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկէհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (22, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց ես աղօթեցի քեզ համար, որպէսզի քո հաւատը չպակասի, եւ դու, երբ վերադառնաս ինձ, հաստատես քո եղբայրներին»: Եւ Պետրոսն ասաց. «Տէ՛ր, պատրաստ եմ քեզ հետ գնալ ե՛ւ բանտ, ե՛ւ դէպի մահ»:

Եւ նա նրան ասաց. «Ասում եմ քեզ, Պետրո՛ս, այսօր դեռ աքաղաղը կանչած չպիտի լինի, երբ դու երեք անգամ կուրանաս՝ ասելով, թէ ինձ չես ճանաչում»:

Եւ նրանց ասաց. «Երբ ուղարկեցի ձեզ առանց քսակի, մախաղի եւ կօշիկների, մի՞թէ որեւէ բանի կարօտ մնացիք»: Եւ նրանք ասացին. «Եւ ոչ մի բանի»: Ապա ասաց. «Իսկ այժմ ով քսակ ունի, թող վերցնի այն, նոյնպէս եւ՝ մախաղ. իսկ ով չունի, թող վաճառի իր վերարկուն եւ իր համար սուր գնի: Բայց ասում եմ ձեզ. այս եւս, որ գրուած է, պէտք է, որ կատարուի ինձ վրայ, թէ՝ «Անօրէնների հետ դասուեց». քանզի ինչ որ ինձ համար է գրուած, կատարուելու վրայ է»: Եւ նրանք ասացին. «Տէ՛ր, ահաւասիկ այստեղ երկու սուր կայ»: Եւ նրանց ասաց՝ բաւական են: Եւ Յիսուս, ըստ իր սովորութեան, ելաւ գնաց Ձիթենեաց լեռը. նրա յետեւից գնացին եւ աշակերտները: Երբ տեղ հասաւ, ասաց նրանց. «Աղօթքի կանգնեցէք, որ փորձութեան մէջ չընկնէք»:

 

Ապա

Մարութայի եպիսկոպոսին: (78)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Տէր, սիրեցի զվայելչութիւն տան քոյ. եւ զտեղի յարկի փառաց քոց:

Դատ արա ինձ, Տէր, զի ես յանբծութեան իմում գնացի. ի Տէր յուսացայ, զի մի եղէց հիւանդ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 –15

Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 16 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով ձեզ լսում է, ինձ է լսում, եւ ով ձեզ է մերժում, ինձ է մերժում, եւ ով ինձ է մերժում, ինձ Ուղարկողին է մերժում, եւ ով ինձ է լսում, լսում է նրան, ով ինձ ուղարկեց»:

Եօթանասուներկուսը վերադարձան խնդութեամբ եւ ասացին. «Տէ՛ր, դեւերն էլ են մեզ հնազանդւում քո անունով»: Եւ նրանց ասաց. «Տեսնում էի սատանային երկնքից ընկնելիս, ինչպէս փայլակը: Ահա ձեզ իշխանութիւն տուեցի՝ կոխելու օձերի, կարիճների եւ թշնամու ամբողջ զօրութեան վրայ: Եւ ձեզ բոլորովին չեն վնասելու: Բայց մի՛ ուրախացէք այն բանի համար, որ դեւերը ձեզ հնազանդւում են, այլ ուրախացէք, որ ձեր անունները գրուած են երկնքում»:

 

Ապա

Եւգինէոսի, Մակարիոսի: Եւ Վաղերիոսի, Կանդիտոսի եւ Ակիւղասայ: (80)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո Տէր,ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ”

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 3 – 6

Որովհետեւ թէեւ մարմնի մէջ ենք ապրում, բայց մարդկային նկատառումներից մղուած չէ, որ պայքարում ենք (քանի որ պայքարելու մեր զէնքը մարմնաւոր չէ այլ Աստծոյ կողմից տրուած զօրաւոր զէնք է՝ քանդելու համար ամրութիւնները). քանդում ենք գաղտնի մտածումները, Աստծոյ գիտութեան դէմ գոռոզացած ամէն ծառացում եւ գերելով բոլոր մտքերը՝ հնազանդեցնում ենք Քրիստոսին եւ պատրաստ ենք վրէժխնդիր լինել ամէն անհնազանդութեան համար, որպէսզի ձեր հնազանդութիւնն էլ կատարեալ լինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 23 – 33) Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ երբ ձեզ հալածեն այս քաղաքում, կփախչէք դէպի մէկ ուրիշը. եւ եթէ ձեզ դրանից էլ հալածեն, կփախչէք դէպի այն միւսը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Իսրայէլի քաղաքները դեռ վերջացրած պիտի չլինէք՝ նախքան Մարդու Որդու գալը: Աշակերտը աւելին չէ, քան վարդապետը, եւ ոչ էլ ծառան՝ քան իր տէրը: Աշակերտին բաւական է, եթէ լինի իր վարդապետի նման, եւ ծառային՝ իր տիրոջ նման. եթէ տանտիրոջը Բէեղզեբուղ կոչեցին, որչա՜փ եւս առաւել՝ նրա ընտանիքը: Այսուհետեւ նրանցից չվախենա՛ք, որովհետեւ չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ՝ գաղտնի բան, որ չիմացուի: Ինչ ձեզ ասում եմ խաւարի մէջ, դուք ասացէք լոյսի՛ մէջ. եւ ինչ լսում էք ականջի մէջ փսփսուքով, հրապարակեցէք տանիքների՛ վրայից: Եւ մի՛ վախեցէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում, բայց հոգին սպանել չեն կարող. այլ դուք առաւել վախեցէք Նրանից, ով կարող է գեհենի մէջ կորստեան մատնել հոգին եւ մարմինը: Չէ՞ որ երկու ճնճղուկ մէկ դահեկանի է վաճառւում, բայց նրանցից մէկն անգամ առանց ձեր Հօր գետին չի ընկնում. եւ ձեր գլխի մազերը բոլորն իսկ հաշւուած են: Արդ, մի՛ վախեցէք, քանի որ բազում ճնճղուկներից լաւ էք դուք: Ով ինձ կխոստովանի մարդկանց առաջ, ես էլ կխոստովանեմ նրան իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է: Եւ ով ինձ կուրանայ մարդկանց առաջ, ես էլ նրան կուրանամ իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է»:

 

ՏԵԱՌՆԸՆԴԱՌԱՋ (82)

Ժամամուտ. Ծերունին այսօր Սիմէովն, Հոգւովն գայր ի տաճարն երեւելով քերովբէիցն վեհագոյն. որոց թեւօքն սաւառնեալ ոչ իշխէին նայել ի յահեղփառացն, սա ի գիրկս իւր բարձեալ համբուրէրհամարձակապէս, եւ գգուէր որպէս մանուկ. եւ աղերսելավ հայցէր արձակիլ իխաղաղութիւն:

Անսկզբնական բանդ Աստուած, ի վերջին աւուրս յանձն առեր լինել մարդ ի Կուսէն, եւ արարիչդ յաւիտենից փակեցար ընդ ժամանակաւ: Սուրբ տէր սրբութեանց, եւ անկարօտ մաքրութեանց, եկիր ի տաճարն քառասնօրեայ, զօրինացն կատարեցեր զարդարութիւն, զոր բարձեալ Սիմէովնի զանպարագրելիդ ի գիրկս իւր հայցէր. որ արձակիչդ ես կապելոց արձակեա զիս ի խաղաղութիւն: Վասն որոյ ընդ ծերունւոյն Սիմէովնի վերագոչեմք առ քեզ Տէր. սուրբ, սուրբ, սուրբ, Տէր զօրութեանց. լի են երկինք եւ երկիր փառօք քո, ի փրկոեւթիւն մեզ Քրիստոս Աստուած, փառքքեզ:

Տէր ի տաճար սուրբ իւրում. Տէր յերկինս յաթոռ իւրում:

Ի Տէր յուսացայ. Որպէս ասիցէք ցանձն իմ, փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 7

Այս բանն եմ ասում. որքան ժամանակ որ ժառանգը երեխայ է, աւելին չէ, քան ծառան, թէպէտ եւ ամէն ինչի տէր է: Բայց նա խնամակալների եւ վերակացուների ձեռքի տակ է մինչեւ հօր սահմանած ժամանակը: Նոյնպէս եւ՝ մենք. մինչ երեխայ էինք, բնութեան տարերային ուժերին էինք ծառայում: Իսկ երբ ժամանակը իր լրումին հասաւ, Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից եւ մտաւ օրէնքի տակ՝ փրկելու համար նրանց, որ օրէնքի տակ էին, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Եւ որովհետեւ դուք որդիներ էք, Աստուած մեր սրտերի մէջ ուղարկեց իր Որդու Հոգին, որ աղաղակում է՝ Աբբա, Հայր: Ուստի ծառայ չես, այլ՝ որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ՝ ժառանգ Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Արդ արձակես զծառայս քո, Տէր, ըստ բանի քում ի խաղաղութիւն.

Զի տեսին աչք իմ զփրկողդ Աստուած:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 22 – 40)

Վասն գալստեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Երբ նրանց սրբագործման օրերը լրացան, Մովսէսի օրէնքի համաձայն՝ նրան Երուսաղէմ տարան՝ Տիրոջը ներկայացնելու համար, ինչպէս գրուած էր Տիրոջ օրէնքում. «Ամէն արու զաւակ, որ արգանդ է բացում, Տիրոջ համար սուրբ պիտի կոչուի»: Եւ Տիրոջ օրէնքում ասուածի համաձայն՝ ընծայ պէտք է տալ մի զոյգ տատրակ կամ աղաւնու երկու ձագ: Արդ, Երուսաղէմում Սիմէոն անունով մի մարդ կար եւ այդ մարդը արդար ու աստուածավախ էր եւ ակնկալում էր Իսրայէլի մխիթարութիւնը. եւ Սուրբ Հոգին նրա մէջ էր: Եւ Սուրբ Հոգուց հրամայուած էր նրան մահ չտեսնել, մինչեւ որ տեսնի Տիրոջ Օծեալին: Նա, Հոգով առաջնորդուած, եկաւ տաճարը, եւ երբ ծնողները բերեցին Յիսուս Մանկանը՝ նրա վրայ կատարելու, ինչ որ օրէնքի սովորութեան համաձայն էր, Սիմէոնը նրան իր գիրկն առաւ, օրհնեց Աստծուն եւ ասաց. «Այժմ, ո՛վ Տէր, խաղաղութեամբ արձակիր քո ծառային՝ ըստ քո խօսքի.քանզի աչքերս տեսան փրկութիւնը քո, որ պատրաստեցիր բոլոր ժողովուրդների առաջ.լոյս, որ կլինի յայտնութիւն հեթանոսների համար,եւ փառք՝ Իսրայէլի քո ժողովրդի համար»: Եւ նրա հայրն ու մայրը զարմացած էին այն խօսքերի համար, որ ասում էին նրա մասին: Սիմէոնը նրանց օրհնեց եւ ասաց նրա մօրը՝ Մարիամին. «Ահա սա նա է, որ պատճառ է դառնալու Իսրայէլի մէջ շատերի անկման ու բարձրացման եւ նշան հակառակութեան: Իսկ քո հոգու միջով սուր պիտի անցնի, որպէսզի բազում սրտերի խորհուրդներ յայտնի դառնան»: Եւ այնտեղ կար մի մարգարէուհի՝ Աննա անունով՝ Փանուէլի դուստրը, Ասերի ազգատոհմից. սա տարիքով շատ առաջացած էր եւ ամուսնու հետ միայն եօթ տարի էր ապրել՝ սկսած իր կուսութիւնից: Նա մօտ ութսունչորս տարեկան մի այրի էր, որ չէր հեռանում տաճարից, այլ ծոմապահութեամբ եւ աղօթքով գիշեր-ցերեկ ծառայում էր Աստծուն: Սա եւս նոյն ժամին վեր կացաւ եկաւ, գոհութիւն էր մատուցում Տիրոջը եւ խօսում էր մանկան մասին բոլոր նրանց հետ, ովքեր Երուսաղէմի փրկութեանն էին սպասում: Եւ երբ ամէն ինչ կատարեցին Տիրոջ օրէնքի համաձայն, վերադարձան Գալիլիա՝ իրենց քաղաքը՝ Նազարէթ: Եւ Մանուկը աճում ու զօրանում էր՝ լի իմաստութեամբ. եւ Աստծոյ շնորհները նրա վրայ էին:

 

ԱՌԱՋԱՒՈՐԻ ԲԱՐԵԿԵՆԴԱՆ (84)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց, զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 15 –26

Ջանա Աստծոյ առաջ ներկայացնել քեզ փորձուած` որպէս մի մշակ, որ ամօթով չի մնում, ճշմարտութեան խօսքը ուղիղ ներկայացնող: Բայց պիղծ բաներից եւ սնոտի խօսքերից հեռո՛ւ մնա, քանի որ դրանց անձնատուր եղողները աւելի ու աւելի առաջ են գնում ամբարշտութիւնների մէջ, եւ նրանց խօսքերը քաղցկեղի նման ճարակ են գտնում: Նրանց թւում են Հիմենոսը եւ Փիղետոսը, որոնք շեղուեցին ճշմարտութիւնից եւ ասում են, թէ մեռելների յարութիւնը արդէն իսկ եղել է. նրանք կործանում են ոմանց հաւատը: Բայց Աստծոյ հաստատուն հիմքը կանգուն է մնում եւ ունի այս կնիքը, թէ՝ «Տէրը ճանաչեց նրանց, որ իրենն են». նաեւ՝ «Անիրաւութիւնից հեռո՛ւ լինի ամենայն ոք, ով կրում է Տիրոջ անունը»: Մի մեծ տան մէջ ոչ միայն ոսկեայ եւ արծաթեայ անօթներ են լինում, այլ նաեւ՝ փայտեայ եւ խեցէ: Կան այնպիսիք, որոնք պատուաւոր գործածութեան համար են, կան էլ, որ ոչ պատուաւոր գործածութեան համար են: Եթէ մէկն ինքն իրեն մաքրի այդպիսի բաներից, կլինի պատուաւոր անօթ՝ սրբագործուած եւ պիտանի իր Տիրոջը, պատրաստուած ամէն բարի գործի համար: Երիտասարդական ցանկութիւններից փախի՛ր եւ գնա՛ արդարութեան, հաւատի, սիրոյ, խաղաղութեան եւ սրբութեան յետեւից նրանց հետ, որոնք մաքուր սրտով աղօթում են Տիրոջ անունով: Բայց յիմար եւ անմիտ վէճերից խուսափի՛ր. իմացիր, որ դրանցից կռիւներ են ծնւում: Այսպէս ուրեմն, Տիրոջ ծառան պէտք չէ, որ կռիւ անի, այլ բոլորի հանդէպ լինի հեզահամբոյր, ուսուցանող, անոխակալ՝ հանդարտութեամբ խրատելու համար հակառակողներին, որ թերեւս Աստուած նրանց ապաշխարութիւն տայ, որպէսզի ճանաչեն ճշմարտութիւնը եւ զգաստանալով ազատուեն սատանայի որոգայթներից, որոնց մէջ բռնուած են նրա կամքը կատարելու պատճառով:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 15 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ Յիսուս իմացաւ, որ գալու են եւ իրեն բռնեն տանեն ու թագաւոր դարձնեն, կրկին միայնակ դէպի լեռը գնաց:

Եւ երբ երեկոյ եղաւ, նրա աշակերտները ծովեզերք իջան: Եւ նաւակ նստելով՝ գալիս էին դէպի ծովի միւս կողմը՝ դէպի Կափառնայում: Եւ երբ մութն ընկաւ, Յիսուս դեռ իրենց մօտ չէր եկել. եւ ծովը ուժգին հողմից փոթորկւում էր:

Երբ շուրջ քսանհինգ կամ երեսուն ասպարէզ թիավարելուց յետոյ տեսան Յիսուսին, որ քայլում էր ծովի վրայով եւ մօտեցել էր նաւակին, սաստիկ վախեցան: Եւ նա ասաց նրանց. «Ես եմ. մի՛ վախեցէք»: Եւ ուզում էին նրան նաւակի մէջ առնել. եւ նաւակը շուտով հասաւ այն տեղը, ուր գնում էին:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (85)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 12

Յակոբոսը՝ Աստծոյ եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսի ծառան, սփիւռքում եղող տասներկու ցեղերիդ՝ ողջո՜յն:

Եղբայրնե՛ր, ամենայն ուրախութեան արժանի համարեցէք, երբ տեսակ-տեսակ փորձութիւնների մէջ ընկնէք. իմացէք, որ ձեր հաւատի փորձը համբերութիւն է առաջ բերում, իսկ համբերութիւնը թող դրսեւորուի լիութեամբ, որպէսզի անթերի եւ կատարեալ լինէք, ոչ մի բանով պակաս չլինէք:

Իսկ եթէ ձեզնից մէկը իմաստութեամբ թերի լինի, թող խնդրի Աստծուն – որ բոլորին այն տալիս է առատապէս եւ չի յանդիմանում – եւ նրան կտրուի: Միայն թէ նա հաւատո՛վ թող խնդրի եւ թող չերկմտի, որովհետեւ ով երկմիտ է, նման է ծովի հողմակոծ եւ տարուբերուող ալիքներին: Այդպիսի մարդը թող չակնկալի Աստծուց որեւէ բան ստանալ, քանի որ երկմիտ մարդը իր արած բոլոր քայլերում անհաստատ է:

Աղքատ եղբայրը թող պարծենայ, երբ Աստուած բարձրացնում է իրեն, իսկ հարուստը թող պարծենայ, երբ Աստուած խոնարհեցնում է իրեն, քանի որ հարստութիւնը պիտի անցնի, ինչպէս խոտածաղիկը. որովհետեւ արեւը ծագեց խորշակով հանդերձ եւ չորացրեց խոտը, նրա ծաղիկն ընկաւ, ու նրա վայելուչ տեսքը կորաւ. նոյնպէս եւ հարուստը պիտի թառամի՝ իր շահերով հանդերձ: Երանելի է այն մարդը, որ համբերում է փորձութեան. որովհետեւ եթէ փորձութեան մէջ հաստատ լինի, կստանայ կեանքի պսակը, որը Տէրը խոստացաւ իրեն սիրողներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

Աղաղակեսցուք առ Աստուած փրրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (1, 1 – 4)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Գիրք ազգաբանութեան Յիսուս Քրիստոսի՝ Դաւթի Որդու, Աբրահամի Որդու:

Աբրահամը ծնեց Իսահակին. Իսահակը՝ Յակոբին. Յակոբը ծնեց Յուդային եւ նրա եղբայրներին. Յուդան ծնեց Փարէսին եւ Զարային՝ Թամարից. Փարէսը ծնեց Եզրոնին. Եզրոնը ծնեց Արամին. Արամը ծնեց Ամինադաբին. Ամինադաբը ծնեց Նաասոնին. Նաասոնը ծնեց Սաղմոնին.

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (87)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուանքոյՏէր.զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 13 – 27

Ոչ ոք, երբ փորձութեան մէջ լինի, թող չասի՝ «Աստծուց եմ փորձւում», քանի որ Աստուած չարից չի փորձւում եւ ինքն էլ չի փորձում ոչ ոքի: Իւրաքանչիւր ոք փորձւում է՝ հրապուրուելով եւ խաբուելով իր ցանկութիւններից: Այնուհետեւ ցանկութիւնը յղանալով՝ մեղք է ծնում, եւ մեղքը հասունանալով՝ մահ է ծնում: Իմ սիրելի՛ եղբայրներ, մի՛ խաբուէք, քանի որ ամէն բարի շնորհ եւ ամէն կատարեալ պարգեւ վերեւից է՝ իջած լոյսի Հօրից, որի մէջ չկայ փոփոխում կամ էլ փոփոխման ստուեր: Նա իր կամքով ծնեց մեզ ճշմարտութեան խօսքով, որպէսզի մենք լինենք իր ստեղծածների պտուղը:

Իմ սիրելի՛ եղբայրներ, իմացէք այս բանը. թող ամէն մարդ արագ լինի լսելու մէջ, ծանր՝ խօսելու մէջ եւ ծանր՝ բարկանալու մէջ. որովհետեւ մարդու բարկութիւնը Աստծոյ արդարութիւնը չի կատարում: Ահա թէ ինչու, դէն գցելով ամենայն աղտեղութիւն եւ չարիքի աւելցուկ, հեզութեամբ ընդունեցէք ձեր մէջ սերմանուած խօսքը, որ կարող է փրկել ձեր հոգիները: Խօսքը կատարո՛ղ եղէք եւ ոչ թէ սոսկ այն լսող համարեցէք դուք ձեզ. քանի որ եթէ մէկը միայն լսող լինի խօսքը եւ ոչ կատարող, նա նման է մի մարդու, որ ակնապիշ դիտում է հայելու մէջ իր բնական դէմքը: Նայելով տեսնում է ինքն իրեն, անցնում գնում է եւ անմիջապէս մոռանում, թէ ինչպիսին էր ինքը: Իսկ ով աչքերը յառած նայում է ազատութեան կատարեալ օրէնքին եւ դրա մէջ էլ յարատեւում, նա լսում է, չի մոռանում, այլ այն կատարում է. այդպիսի մէկը իր արածի մէջ երանութիւն կգտնի:

Եթէ մէկն ուզում է բարեպաշտ լինել եւ չի սանձահարում իր լեզուն, այլ զբաղեցնում է իր սիրտը, այդպիսի մէկի համար զուր է բարեպաշտութիւնը: Սուրբ եւ անարատ բարեպաշտութիւնը Աստծոյ եւ Հօր առաջ այս է՝ այցելել որբերին եւ այրիներին իրենց նեղութեան մէջ, անարատ պահել իր անձը աշխարհից:

Ալէլուիա, ալէլուիա. երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (8, 5 – 17)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Կափառնայում մտնելիս նրան մօտեցաւ մի հարիւրապետ. աղաչում էր նրան եւ ասում. «Տէ՛ր, ծառաս տանը անդամալոյծ ընկած է եւ չարաչար տանջւում է»: Յիսուս նրան ասաց. «Ես կգամ եւ կբժշկեմ նրան»: Հարիւրապետը պատասխանեց եւ ասաց. «Տէ՛ր, ես արժանի չեմ, որ դու իմ յարկի տակ մտնես. այլ խօսքով ասա՛, եւ իմ ծառան կբժշկուի. քանի որ ես էլ իշխանութեան տակ եղող մարդ եմ, ինձ ենթակայ զինուորներ ունեմ. սրան ասում եմ՝ գնա՛, եւ գնում է, եւ մի ուրիշին թէ՝ ե՛կ, եւ գալիս է. եւ իմ ծառային թէ՝ արա՛ այս, եւ անում է»: Երբ Յիսուս այս լսեց, զարմացաւ եւ իր հետ գնացողներին ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, Իսրայէլի մէջ իսկ այսպիսի հաւատ չգտայ երբեք: Բայց ասում եմ ձեզ, որ արեւելքից եւ արեւմուտքից շատերը պիտի գան ու երկնքի արքայութեան մէջ սեղան պիտի նստեն Աբրահամի, Իսահակի եւ Յակոբի հետ. իսկ արքայութեան որդիները պիտի ելնեն արտաքին խաւարը. այնտեղ պիտի լինի լաց եւ ատամների կրճտում»: Եւ Յիսուս հարիւրապետին ասաց. «Գնա, եւ ինչպէս հաւատացիր, այնպէս թող լինի քեզ»: Եւ այդ նոյն ժամին նրա ծառան առողջացաւ:

Յիսուս, Պետրոսի տունը գալով, տեսաւ, որ նրա զոքանչը տաքութեան մէջ պառկած է: Բռնեց նրա ձեռքից, եւ ջերմութիւնը նրան թողեց. ոտքի կանգնեց եւ ծառայում էր նրանց:

Երբ երեկոյ եղաւ, նրա մօտ բազում դիւահարներ բերեցին, եւ նա խօսքով դեւերին հանեց ու բոլոր հիւանդներին բժշկեց, որպէսզի կատարուի Եսայի մարգարէի բերանով ասուած խօսքը. «Նա մեր հիւանդութիւնները իր վրայ վերցրեց եւ մեր ցաւերը կրեց»:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (89)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1-13

Եղբայրնե՛ր իմ, աչառութեամբ մի՛ պահէք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի՝ փառքի Տիրոջ հաւատը: Եթէ ձեր ժողովատեղին մտնի մի մարդ, որ ունենայ ոսկի մատանի եւ շքեղ զգեստներ, եւ այնտեղ մտնի նաեւ մի աղքատ կեղտոտ զգեստներով, եւ դուք նայէք նրան, ով շքեղ զգեստներ ունի եւ ասէք՝ «Դու նստիր այստեղ՝ պատուոյ տեղը», իսկ աղքատին թէ՝ «Ոտքի կանգնիր դու այդտեղ», կամ թէ՝ «Եկ նստիր իմ պատուանդանի մօտ», այդ դէպքում դուք ձեր մէջ աչառութիւն արած չէ՞ք լինի եւ չար խորհուրդների դատաւորներ չէ՞ք լինի:

Լսեցէք ինձ, իմ սիրելի՛ եղբայրներ, չէ՞ որ Աստուած ընտրեց այս աշխարհի աղքատներին, որոնք հարուստ են հաւատով եւ ժառանգորդներ այն արքայութեան, որը նա խոստացաւ իրեն սիրողներին: Իսկ դուք անարգում էք աղքատներին: Հարուստները չե՞ն, որ հարստահարում են ձեզ. հէնց նրանք էլ ձեզ դատարան են քարշ տալիս: Նրանք չե՞ն, որ հայհոյում են այն բարի անունը, որով կոչուած էք դուք: Ապա եթէ կատարէք արքայական օրէնքը Սուրբ Գրքի համաձայն, թէ՝ «Պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպէս ինքդ քեզ», լաւ էք անում: Իսկ եթէ աչառութիւն էք անում, մեղք էք գործում՝ դատապարտուելով օրէնքից որպէս օրինազանցներ: Նա, ով պահում է ամբողջ օրէնքը եւ միայն մէկ բանով սայթաքում, պարտապան կլինի ամբողջ օրէնքին. որովհետեւ նա, ով ասաց, թէ՝ «Չպիտի սպանես», նաեւ ասաց, թէ՝ «Եւ չպիտի շնանաս», քանզի եթէ չսպանես, բայց շնանաս, յանցաւոր կլինես օրէնքի առաջ: Այնպէս խօսեցէք եւ այնպէս գործեցէք, որպէս թէ ազատութեան օրէնքով էք դատուելու, քանի որ անողորմ դատաստան է լինելու նրա հանդէպ, ով ողորմած չի եղել. քանզի ողորմածութիւնը բարձրագլուխ պարծենում է դատաստանի դիմաց:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 22 – 35)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս շրջում էր քաղաքներով ու գիւղերով եւ ուսուցանում էր: Երբ ճանապարհ էր ընկել դէպի Երուսաղէմ, մէկը նրան ասաց. «Տէ՛ր, սակաւաթի՞ւ են նրանք, որ փրկուելու են»: Եւ նա ասաց նրանց. «Ջանացէք մտնել նեղ դռնով. ասում եմ ձեզ, որ շատերը կուզենան մտնել, բայց չեն կարողանայ: Այն բանից յետոյ, երբ տանտէրը մտնի եւ դուռը փակի, դուք, դրսում կանգնած, կսկսէք դուռը բախել եւ ասել. «Տէ՛ր, տէ՛ր, բա՛ց մեզ համար». իսկ նա ի պատասխան կասի ձեզ. «Չգիտեմ, թէ որտեղից էք»: Այն ժամանակ կսկսէք ասել. «Մենք քո առաջ կերանք ու խմեցինք, եւ դու հրապարակներում ուսուցանեցիր»: Եւ տանտէրը կասի. «Ասում եմ՝ ձեզ չգիտեմ, թէ որտեղից էք. հեռացէ՛ք ինձնից, դո՛ւք՝ բոլոր անիրաւ մշակներդ»: Այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում, երբ տեսնէք Աբրահամին, Իսահակին, Յակոբին եւ բոլոր մարգարէներին Աստծոյ արքայութեան մէջ, իսկ ձեզ՝ դուրս հանուած: Եւ կգան մարդիկ արեւելքից եւ արեւմուտքից, հիւսիսից ու հարաւից եւ կբազմեն Աստծոյ արքայութեան մէջ: Եւ ահա, վերջիններ կան, որ առաջին կլինեն, եւ առաջիններ, որ կլինեն վերջին»:

Նոյն օրը մի քանի փարիսեցիներ մօտեցան ու ասացին նրան. «Վեր կաց գնա այստեղից, որովհետեւ Հերովդէսն ուզում է քեզ սպանել»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Գնացէք ասացէք այն աղուէսին, թէ ահա դեւեր եմ հանում, բուժումներ եմ կատարում այսօր եւ վաղը, իսկ երրորդ օրը գործս կաւարտեմ: Բայց պէտք է այսօր, վաղը եւ միւս օրը գնալ. քանզի պէտք չէ, որ մարգարէն Երուսաղէմից դուրս կորստեան մատնուի»:

«Երուսաղէ՜մ, Երուսաղէ՜մ, որ կոտորում էիր մարգարէներին եւ քարկոծում քեզ մօտ ուղարկուածներին. քանի՜-քանի անգամ կամեցայ հաւաքել քո որդիներին, ինչպէս հաւը իր ձագերին՝ թեւերի տակ, բայց դու չկամեցար: Ահա ձեր տունը ձեզ պիտի թողնուի աւերակ. բայց ասում եմ ձեզ, որ ինձ այլեւս չէք տեսնի, մինչեւ որ չասէք. «Օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով»»:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (91)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14-26

Եղբայրնե՛ր իմ, օգուտն ի՞նչ է, եթէ մէկն ասի, թէ հաւատ ունի, սակայն հաւատն արտայայտող գործեր չունենայ: Մի՞թէ հաւատը նրան կկարողանայ փրկել: Եթէ մի եղբայր կամ քոյր մերկ լինեն կամ օրուայ ուտելիքի կարօտ, եւ ձեզնից մէկը նրանց ասի՝ «Գնացէք խաղաղութեամբ, տաքացէք եւ յագեցէք», եւ դուք նրանց չտաք մարմնին անհրաժեշտ բաները, ի՞նչ օգուտ է: Նոյնպէս եւ՝ հաւատը. եթէ նա գործեր չունի, ինքնին մեռած է: Բայց թերեւս մէկն ասի. «Դու հաւատ ունես, իսկ ես՝ գործեր. ցոյց տուր ինձ քո հաւատը առանց գործերի, եւ ես քեզ ցոյց կտամ իմ հաւատը գործերով»: Դու հաւատում ես, որ մէկ է Աստուած. լաւ ես անում: Դեւերն էլ են հաւատում եւ դողում: Ո՛վ փուչ մարդ, ուզո՞ւմ ես իմանալ. հաւատը դատարկ բան է առանց գործերի: Աբրահամը՝ մեր հայրը, չէ՞ որ գործերով արդարացաւ՝ սեղանի վրայ հանելով իր որդուն՝ Իսահակին, որպէս զոհ: Տեսնո՞ւմ ես, որ հաւատը գործակից եղաւ նրա գործերին եւ գործերով էլ հաւատը կատարեալ դարձաւ: Եւ կատարուեց գրուածը, որն ասում է. «Աբրահամը հաւատաց Աստծուն, եւ այդ նրան որպէս արդարութիւն համարուեց, եւ նա Աստծուն բարեկամ կոչուեց»:

Տեսնո՞ւմ էք, որ գործերով է արդարանում մարդ եւ ոչ թէ միայն հաւատով: Այդպէս էլ պոռնիկ Ռախաբը գործերով չարդարացա՞ւ, երբ ընդունեց լրտեսներին եւ արձակեց նրանց այլ ճանապարհով: Ինչպէս որ մեռած է մարմինը առանց հոգու, այնպէս էլ մեռած է հաւատը առանց գործերի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (8, 28 – 34)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ այն կողմ՝ գերգեսացիների երկիրն անցաւ, նրան պատահեցին գերեզմաններից ելած երկու դիւահարներ՝ այնքան սաստիկ կատաղած, որ այդ ճանապարհով որեւէ մէկը չէր կարող անցնել: Եւ ահա, նրանք աղաղակեցին ու ասացին. «Ի՞նչ կայ մեր եւ քո միջեւ, Յիսո՛ւս, Որդի՛ Աստծոյ, մեզ տարաժամ տանջելո՞ւ եկար»: Եւ նրանցից քիչ հեռու արօտական խոզերի մի երամակ կար: Եւ դեւերը աղաչում էին նրան ու ասում. «Եթէ մեզ այստեղից հանես, մեզ թոյլ տուր գնալ խոզերի երամակը»: Եւ նա նրանց ասաց՝ գնացէ՛ք: Դեւերը դուրս ելնելով գնացին խոզերի երամակ: Եւ ամբողջ երամակը դարաւանդից դիմեց դէպի ծով, ու ջրերի մէջ սատկեցին: Իսկ խոզարածները փախան եւ քաղաք գնալով՝ պատմեցին ամէն ինչ, նաեւ՝ դիւահարների դէպքը: Եւ ահա, ամբողջ քաղաքը Յիսուսին ընդառաջ ելաւ. երբ նրան տեսան, աղաչեցին, որ իրենց սահմաններից հեռու գնայ:

 

ՈՒՐԲԱԹ (93)

Յիշատակ Յովնանու մարգարէին:

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 1 –13

Եթէ այդպէս է, այլեւս ոչ մի դատապարտութիւն չկայ նրանց համար, ովքեր Քրիստոս Յիսուսի մէջ են. որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսով կեանք տուող հոգու օրէնքը ինձ փրկեց մեղքի եւ մահուան օրէնքից. քանզի ինչ որ անհնար էր օրէնքի համար, որ տկարանում էր մարմնի պատճառով, Աստուած հնարաւոր դարձրեց. առաքեց իր Որդուն մեղանչական մարմնի նմանութեամբ եւ մեղքի համար ու մարմնի մէջ դատապարտեց մեղքը, որպէսզի օրէնքի արդարութիւնը կատարուի մեր մէջ, մեր, որ ոչ թէ ըստ մարմնի ենք ընթանում, այլ՝ ըստ հոգու. արդարեւ, նրանք, որ ըստ մարմնի են, մարմնինն են խորհում, իսկ նրանք, որ ըստ հոգու են, հոգունը. քանի որ մարմնաւոր խորհուրդը մահ է, իսկ հոգեւոր խորհուրդը՝ կեանք եւ խաղաղութիւն. քանզի մարմնաւոր խորհուրդը թշնամութիւն է առ Աստուած, որովհետեւ չի հնազանդւում Աստծոյ օրէնքին. եւ ոչ էլ կարող է: Նրանք, որ մարմնի իշխանութեան տակ են, չեն կարող հաճելի լինել Աստծուն: Բայց դուք մարմնի իշխանութեան տակ չէք, այլ՝ հոգու, եթէ Աստծոյ Հոգին բնակուած է ձեր մէջ: Ապա եթէ մէկը Քրիստոսի Հոգին չունի, նա նրան չի պատկանում: Իսկ եթէ Քրիստոս ձեր մէջ է, ապա մարմինը մեռած է մեղքի համար, եւ հոգին կենդանի է արդարութեան համար: Եթէ ձեր մէջ բնակւում է նրա Հոգին, ով յարութիւն տուեց Յիսուսին մեռելներից, ուստի եւ ով յարութիւն տուեց Քրիստոսին մեռելներից, կկենդանացնի ձեր մահկանացու մարմինները ձեր մէջ բնակուող իր Հոգով:

Այսպէս ուրեմն, եղբայրնե՛ր, մարմնին չէ, որ պարտական ենք՝ ըստ մարմնի ապրելով. որովհետեւ եթէ ըստ մարմնի ապրէք, կմեռնէք. իսկ եթէ Հոգով մարմնի գործերը սպանէք, կապրէք.

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որըստՄատթէոսի(12,38 – 42)

ԱռՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ օրէնսգէտներից եւ փարիսեցիներից ոմանք նրան պատասխան տուեցին ու ասացին.

«Վարդապե՛տ, քեզնից մի նշան ենք կամենում տեսնել»: Նա պատասխան տուեց նրանց ու ասաց. «Չար եւ շնացող ազգը նշան է փնտրում. այլ նշան չի տրուի նրան, բայց միայն՝ Յովնան մարգարէի նշանը. որովհետեւ, ինչպէս Յովնանը երեք օր ու երեք գիշեր կէտի փորի մէջ էր, նոյնպէս եւ Մարդու Որդին երկրի ընդերքում՝ երեք օր ու երեք գիշեր: Նինուէի մարդիկ դատաստանի ժամանակ այս ազգի դէմ պիտի դուրս գան եւ պիտի դատապարտեն նրան, քանի որ նրանք Յովնանի քարոզութեամբ ապաշխարեցին. եւ ահաւասիկ, այստեղ Յովնանից Մեծը կայ: Հարաւի Դշխոն դատաստանի ժամանակ պիտի դուրս գայ այս ազգի դէմ եւ պիտի դատապարտի նրան, որովհետեւ նա երկրի ծագերից եկաւ՝ լսելու Սողոմոնի իմաստութիւնը. եւ ահա, այստեղ Սողոմոնից Մեծը կայ»:

 

ՇԱԲԱԹ (95)

Սրբոյն Սարգսի զօրավարին եւ որդւոյ նորա Մարտիրոսին եւ 14 զինուորացն:

Ժամամուտ. Զօրական եւ վկայ ճշմարիտ‘ քաջ նահատակդ Քրիստոսի սուրբդ Թէոդորոս, որ փոխանակեցեր զմարմինդ ընդ հոգւոյդ քում փրկանս, եւ ոչ ածեր զմտաւ զսպառնալիսն Մաքսիմիանոսի Թագաւորին. այլ վերին ազդեցութեամբն դիտելով զայրեցումն Հոգւոց նորա, վասն այնորիկ լուցեր զտաճար կռոց նոցա: Արդ ի յաղթող պատերազմի տօնողացս զօր նահատակութեան քոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Տէր, որպէս զինու հաճութեամբ քով պսակեսցես զնոսա:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 10 –17

Եւ վերջապէս, զօրացէք Տիրոջով եւ նրա զօրութեան կարողութեամբ. եւ Աստծոյ սպառազինութիւնը հագէք, որպէսզի կարողանաք ընդդիմանալ սատանայի հնարանքներին. որովհետեւ մեր պատերազմը մարմնի եւ արեան հետ չէ, այլ՝ իշխանութիւնների հետ, պետութիւնների հետ, այս խաւար աշխարհի տիրակալների հետ եւ երկնքի տակ եղող չար ոգիների հետ: Ուստի առէ՛ք Աստծոյ սպառազինութիւնը, որպէսզի կարողանաք չար օրում դէմ կանգնել չարին. եւ երբ ամէն ինչ կատարէք, հաստատո՛ւն կացէք՝ տեղում պինդ կանգնած, ձեր մէջքերը գօտեպնդած ճշմարտութեամբ, եւ հագած արդարութեան զրահը՝ ձեր ոտքերն ամրացրէ՛ք խաղաղութեան աւետարանի պատրաստութեամբ: Եւ այս բոլորի վրայ առէ՛ք հաւատի վահանը, որով պիտի կարողանաք հանգցնել չարի բոլոր մխացող նետերը: Եւ առէ՛ք փրկութեան սաղաւարտն ու Հոգու սուսերը, որ է Աստծոյ խօսքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 10 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ ասաց նրանց. «Ազգ ազգի դէմ պիտի ելնի, եւ թագաւորութիւն՝ թագաւորութեան դէմ. եւ մեծ երկրաշարժեր եւ տարբեր տեղերում սով ու ժանտախտ պիտի լինեն. պիտի լինեն արհաւիրքներ եւ մեծամեծ նշաններ երկնքից: Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ վրայ պիտի ձեռք դնեն եւ պիտի հալածեն, ժողովարանների ու բանտերի պիտի ձեզ մատնեն եւ կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի տանեն ձեզ իմ անուան համար: Եւ ձեզ համար այդ պիտի առիթ լինի վկայութեան: Արդ, ձեր մտքում դրէք սա. նախօրօք մի՛ մտահոգուէք պատասխան տալու համար, որովհետեւ ես ձեզ կտամ բերան եւ իմաստութիւն, որին չեն կարողանայ հակառակել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները: Դուք պիտի մատնուէք ե՛ւ ծնողներից, ե՛ւ եղբայրներից, ե՛ւ ազգականներից, ե՛ւ բարեկամներից, ու ձեզնից ոմանց պիտի սպանեն: Եւ պիտի ատուէք բոլորից իմ անուան համար: Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չպիտի կորչի: Եւ ձեր համբերութեամբ պիտի շահէք ձեր հոգիները»:

 

Ա ԶԿՆԻ ԱՌԱՋԱԻՈՐԻ (96)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 –15

Այս բանն իմացիր, որ վերջին օրերին չար ժամանակներ պիտի գան, երբ մարդիկ պիտի լինեն անձնասէր, փողասէր, հպարտ, ամբարտաւան, հայհոյող, ծնողներին անհնազանդ, անշնորհակալ, անմաքուր, անհաշտ, անգութ, բանսարկու, անժուժկալ, դաժանաբարոյ, անբարեսէր, մատնիչ, յանդուգն, մեծամիտ, աւելի շատ հեշտասէր, քան աստուածասէր, մարդիկ, որ ունեն աստուածպաշտութեան կերպարանք, սակայն ուրացել են նրա զօրութիւնը: Նաեւ խորշի՛ր նրանցից, քանզի նրանց մէջ կան այնպիսիք, որ մտնում են տնից տուն եւ գերում են մեղքերով ծանրաբեռնուած կանանց, որոնք տարուած են պէս-պէս ցանկութիւններով. կանայք, որ միշտ ուսանում են, բայց երբեք չեն կարող հասնել ճշմարիտ գիտութեանը: Եւ ինչպէս Յանէսն ու Յամրէսը հակառակուեցին Մովսէսին, այնպէս էլ սրանք հակառակւում են ճշմարտութեանը. ապականուած մտքով մարդիկ, անպէտք՝ հաւատի մէջ: Բայց նրանք աւելի առաջ գնալ երբեք չեն կարող, քանի որ իրենց յիմարութիւնը յայտնի կլինի բոլորին, ինչպէս որ եղաւ այդ երկուսինը: Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է: Աստծոյ շնչով գրուած ամէն գիրք օգտակար է ուսուցման, յանդիմանութեան, ուղղելու եւ արդարութեան մէջ խրատելու համար, որպէսզի կատարեալ լինի Աստծոյ մարդը եւ պատրաստ՝ բոլոր բարի գործերի համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 22 – 38)

Վասն գալստեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յաջորդ օրը ժողովուրդը, որ մնացել էր ծովի այն կողմը, տեսաւ, որ այնտեղ այլ նաւակ չկայ՝ բացի միայն մէկից, որի մէջ մտել էին Յիսուսի աշակերտները, իսկ Յիսուս իր աշակերտների հետ նաւակ չէր մտել, այլ միայն իր աշակերտներն էին գնացել: Սակայն Տիբերիայից ուրիշ նաւակներ էլ գալիս էին մօտ այն տեղին, ուր հացն էին կերել: Արդ, երբ ժողովուրդը տեսաւ, որ Յիսուս այդտեղ չէ, եւ ոչ էլ՝ նրա աշակերտները, նաւակներ նստեցին ու եկան Կափառնայում՝ Յիսուսին փնտրելու: Եւ երբ նրան գտան ծովի միւս կողմում, ասացին նրան. «Ռաբբի՛, ե՞րբ եկար այստեղ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. դուք ինձ փնտրում էք ոչ թէ նրա համար, որ նշաններ տեսաք, այլ՝ որովհետեւ կերաք այն հացից եւ կշտացաք: Գնացէք աշխատեցէ՛ք ոչ թէ կորստեան ենթակայ կերակրի համար, այլ այն կերակրի, որը մնում է յաւիտենական կեանքի համար, եւ որը Մարդու Որդին կտայ ձեզ, քանզի նրան իր կնիքով հաստատել է Հայրը՝ Աստուած»: Նրան ասացին. «Ի՞նչ անենք, որ Աստծոյ գործերը գործենք»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրանց. «Աստծոյ ուզած գործը այս է. որ հաւատաք նրան, ում նա ուղարկեց»: Նրան ասացին. «Ի՞նչ նշան կանես, որ տեսնենք եւ հաւատանք, ի՞նչ գործ կգործես: Մեր հայրերը անապատում մանանան կերան, ինչպէս եւ գրուած է. «Երկնքից նրանց հաց տուեց ուտելու»Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Մովսէսը չէ, որ ձեզ երկնքից հաց տուեց, այլ իմ Հայրն է, որ տալիս է ձեզ ճշմարիտհացը երկնքից. որովհետեւ Աստծուց է այն հացը, որ իջնում է երկնքից եւ կեանք է տալիս աշխարհին»: Նրան ասացին. «Տէ՛ր, ամէն ժամ տո՛ւր մեզ այդ հացը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ես եմ կենաց հացը. ով դէպի ինձ գայ, քաղց չի զգայ, եւ ով ինձ հաւատայ, երբեք չի ծարաւի: Բայց ես ձեզ ասել եմ, որ ինձ տեսաք եւ չէք հաւատում: Բոլոր նրանք, ում Հայրն ինձ տալիս է, կգան ինձ մօտ, եւ ով ինձ մօտ գայ, դուրս չեմ հանի. որովհետեւ ես երկնքից իջայ՝ ոչ թէ իմ կամքը կատարելու համար, այլ՝ կամքը նրա, ով ինձ առաքեց:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (98)

Սրբոց Ատովմանց զօրավարացն:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ետուր զքեզ որպէս զոչխար ի զենումն. եւ ընդ հեթանոս ցրուեցեր զմեզ:

Աստուած, ականջօք մերովք լուաք. զոր հարքն մեր պատմեցին մեզ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 10-5, 5

Ամէն ժամ մեր մարմիններում կրում ենք Յիսուսի մահը, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մարմինների մէջ. քանզի քանի դեռ կենդանի ենք, միշտ մահուան ենք մատնւում Յիսուսի համար, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մահկանացու մարմինների մէջ: Այնպէս որ, մահը զօրանում է մեր մէջ, իսկ կեանքը՝ ձեր մէջ: Արդ, հաւատի նոյն հոգին ունենք, ինչպէս եւ գրուած է. «Հաւատացի, դրա համար էլ խօսեցի»: Եւ մենք հաւատում ենք, դրա համար էլ խօսում ենք: Այս գիտենք, որ նա, ով յարութիւն տուեց Յիսուսին, մեզ էլ յարութիւն կտայ Յիսուսի հետ եւ ձեզ հետ միասին կկանգնեցնի իր առաջ. քանզի ամէն ինչ ձեզ համար է, որպէսզի շատերի գոհութեամբ առատացած շնորհը աւելանայ ի փառս Աստծոյ:

Դրա համար էլ չենք տկարանում. այլ թէեւ մեր այս արտաքին մարդը քայքայւում է, բայց մեր ներքին մարդը նորոգւում է օրըստօրէ. որովհետեւ մեր թեթեւ նեղութեան առժամանակեայ յաճախանքը մեր մէջ առաջ է բերում յաւիտենական փառք, որ գերազանցում է ամէն ինչ. քանզի չենք նայում տեսանելի բաներին, այլ՝ անտեսանելիներին, որովհետեւ տեսանելիները ժամանակաւոր են, իսկ անտեսանելիները՝ յաւիտենական:

Քանզի գիտենք, որ եթէ մեր այս հողեղէն տունը, որ մեր մարմինն է, աւերուի, Աստծուց շինուած անձեռակերտ յաւիտենական տուն ունենք երկնքում: Եւ այս մարմնի մէջ հառաչում ենք, որովհետեւ փափագում ենք երկնքի բնակութիւնը հագնել: Միայն թէ, երբ այն հագնենք, մերկ չլինենք. քանի որ մինչ այս հողեղէն տան մէջ ենք, հառաչում ենք ծանր բեռան տակ, որովհետեւ չենք ուզում մերկանալ այս մարմնից, այլ՝ երկնայինը հագնել սրա վրայ, որպէսզի ինչ որ մահկանացու է, կլանուի կեանքից: Եւ Աստուած է, որ մեզ պատրաստում է այս փոփոխութեանը, նա, որ տուեց մեզ Հոգու առհաւատչեան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»: «Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (100)

Սրբոյ Սուքիասանց քօշիցն:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Որպէս փափագէ երջերու աղբերաց ջուրց, այնպէս փափագէ անձն իմ առ քեզԱստուած:

Ծարաւի է անձն իմ առ քեզ Աստուած հզօր եւ կենդանի, երբ եկից երեւեցայց երեսացդ Աստուծոյ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 –40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երանելի են որք բնակեալ են ի տան Տեառն. յաւիտեանս յաւիտենից օրնեսցեն զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 4 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»: «Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (101)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 16 – 4,8

Աստծոյ շնչով գրուած ամէն գիրք օգտակար է ուսուցման, յանդիմանութեան, ուղղելու եւ արդարութեան մէջ խրատելու համար, որպէսզի կատարեալ լինի Աստծոյ մարդը եւ պատրաստ՝ բոլոր բարի գործերի համար:

Այս բանն եմ վկայել տալիս Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի առաջ, որ դատելու է կենդանիներին եւ մեռածներին իր յայտնութեան օրը, երբ գայ իր արքայութեամբ: Եւ դու քարոզի՛ր Աստծոյ խօսքը, շարունակ յայտարարի՛ր այն՝ ժամանակին լինի թէ տարաժամ, յանդիմանի՛ր, սաստի՛ր, յորդորի՛ր՝ կատարեալ համբերատարութեամբ ուսուցանելով. քանզի պիտի գայ ժամանակ, երբ չպիտի անսան ողջամիտ վարդապետութեանը, այլ, իւրաքանչիւրն ըստ իր ցանկութիւնների, ուսուցանողներ պիտի հաւաքի իր շուրջը իր ականջներին հաճելի բաներ լսելու մարմաջով. եւ նրանք ականջները պիտի դարձնեն ճշմարտութիւնից ու պիտի մոլորուեն գնան առասպելների յետեւից: Իսկ դու արթո՛ւն եղիր ամէն ինչում, նեղութիւնների մէջ համբերի՛ր, աւետարանչի գործե՛ր արա, լիուլի կատարի՛ր քո պաշտօնը:

Իսկ ես զոհաբերուելու եմ, եւ իմ մեկնումի ժամանակը հասել է: Պատերազմեցի բարի պատերազմը, աւարտեցի ընթացքս, պահեցի հաւատը: Եւ հիմա ինձ է սպասում արդարութեան պսակը, որը, որպէս հատուցում, ինձ պիտի տայ Տէրը՝ արդար Դատաւորը, այն օրը. եւ ոչ միայն՝ ինձ, այլ նաեւ բոլոր նրանց, որ սիրեցին նրա յայտնուելը:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 39 – 45)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս է կամքը իմ Հօր, որ ինձ ուղարկեց. բոլոր նրանք, ում Հայրն ինձ տուել է, նրանցից ոչ մէկին չկորցնեմ, այլ վերջին օրը յարութիւն տամ նրանց: Այս է իմ Հօր կամքը. ամէն ոք, ով տեսնի Որդուն եւ հաւատայ նրան, ունենայ յաւիտենական կեանք. եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն տամ»:

Հրեաները տրտնջում էին նրանից, որովհետեւ ասել էր՝ ես եմ երկնքից իջած հացը: Եւ ասում էին. «Սա Յիսուսը չէ՞՝ Յովսէփի որդին, որի հօրն ու մօրը մենք ճանաչում ենք: Հապա ինչպէ՞ս է ասում՝ ես երկնքից իջայ»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրանց. «Մի՛ քրթմնջացէք իրար մէջ. ոչ ոք չի կարող գալ դէպի ինձ, եթէ նրան չձգի Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն կտամ: Մարգարէների գրքերում գրուած է. «Եւ բոլորը Աստծուց ուսանած կլինեն»: Ամէն ոք, որ լսում է Հօրից եւ ուսանում է, գալիս է դէպի ինձ:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (103)

Սրբոց Ոսկեանց

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4,10-12

Որովհետեւ Դեմասն ինձ լքեց եւ աշխարհը սիրեց. նա գնաց Թեսաղոնիկէ, Կրեսկէսը՝ Գալիլիա, Տիտոսը՝ Դաղմատիա: Ղուկասն է միայն ինձ հետ: Մարկոսին վերցնելով՝ քեզ հետ բեր, որովհետեւ նա ինձ պէտք է ծառայութեան համար: Տիւքիկոսին ուղարկեցի Եփեսոս:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 1 – 12)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ բարձրացաւ լեռան վրայ: Եւ երբ այնտեղ նստեց, նրա մօտ եկան իր աշակերտները. եւ նա սկսեց նրանց ուսուցանել ու ասել.

«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ սգաւորներին, որովհետեւ նրանք պիտի մխիթարուեն:

Երանի՜ հեզերին, որովհետեւ նրանք երկիրը պիտի ժառանգեն:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցն ու ծարաւն ունեն արդարութեան, որովհետեւ նրանք պիտի յագենան:

Երանի՜ ողորմածներին, որովհետեւ նրանք ողորմութիւն պիտի գտնեն:

Երանի՜ նրանց, որ սրտով մաքուր են, որովհետեւ նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն:

Երանի՜ խաղաղարարներին, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն:

Երանի՜ նրանց, որ հալածւում են արդարութեան համար, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ է ձեզ, երբ ձեզ նախատեն ու հալածեն եւ իմ պատճառով ձեր մասին ամէն տեսակ չար խօսք՝ սուտ ասեն: Ցնծացէ՛ք եւ ուրախացէ՛ք, որովհետեւ երկնքում ձեր վարձը շատ է, քանի որ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որոնք ձեզնից առաջ են եղել»:

 

ՈՒՐԲԱԹ (104)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4,9-22

Ջանա իսկոյն գալ ինձ մօտ, որովհետեւ Դեմասն ինձ լքեց եւ աշխարհը սիրեց. նա գնաց Թեսաղոնիկէ, Կրեսկէսը՝ Գալիլիա, Տիտոսը՝ Դաղմատիա: Ղուկասն է միայն ինձ հետ: Մարկոսին վերցնելով՝ քեզ հետ բեր, որովհետեւ նա ինձ պէտք է ծառայութեան համար: Տիւքիկոսին ուղարկեցի Եփեսոս: Տրովադայում թողեցի վերարկուն՝ Կարպոսի մօտ. երբ գաս, հետդ բեր այն. բեր նաեւ գրքերը, մանաւանդ՝ մագաղաթները: Աղեքսանդրոսը բազում չարչարանքներ պատճառեց ինձ: Թող Տէրը նրան հատուցի ըստ իր գործերի: Նրանից դու էլ զգուշացիր, որովհետեւ մեր խօսքերին շատ հակառակուեց: Առաջին ատեանի ժամանակ ոչ ոք ինձ թիկունք չկանգնեց. բոլորը լքեցին ինձ: Այդ թող նրանց յանցանք չհամարուի: Բայց Տէրն օգնեց ինձ եւ զօրացրեց ինձ, որպէսզի ինձնով հաստատուի քարոզութիւնը, եւ բոլոր հեթանոսները լսեն այն: Առիւծի բերանից փրկուեցի ես: Տէրն ինձ կազատի բոլոր չար գործերից եւ կհասցնի իր երկնային արքայութեանը. նրան՝ փառք յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Ողջունիր Պրիսկային եւ Ակիւղասին. նաեւ՝ Օնեսիփորոսի ընտանիքին: Երաստոսը մնաց Կորնթոսում: Տրոփիմոսին հիւանդ վիճակում թողեցի Մելիտոսում: Աշխատիր գալ նախքան ձմեռը: Քեզ ողջունում են Եբուղոսը, Պուդէսը, Ղինոսը, Կլոդիան ու բոլոր եղբայրները: Տէր Յիսուս Քրիստոս լինի քո հոգու հետ: Աստծոյ շնո՜րհը քեզ հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 45-58)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Մարգարէների գրքերում գրուած է. «Եւ բոլորը Աստծուց ուսանած կլինեն»: Ամէն ոք, որ լսում է Հօրից եւ ուսանում է, գալիս է դէպի ինձ: Սակայն ոչ ոք Հօրը չի տեսել, այլ միայն նա, որ Աստծուց է, նա է տեսել Հօրը: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ով հաւատում է, ունենում է յաւիտենական կեանքը: Ես եմ կենաց հացը: Ձեր հայրերը անապատում կերան մանանան, սակայն մեռան: Այս է երկնքից իջած հացը, որպէսզի ով սրանից ուտի, չմեռնի: Ես եմ կենդանի հացը, որ երկնքից է իջած. եթէ մէկն այս հացից ուտի, յաւիտենապէս կապրի. եւ այն հացը, որ ես կտամ, իմ մարմինն է, որը ես կտամ, որպէսզի աշխարհը կեանք ունենայ»:

Հրեաներն իրար հետ բուռն կերպով վիճում էին ու ասում. «Սա ինչպէ՞ս կարող է իր մարմինը մեզ տալ՝ ուտելու»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ չուտէք Մարդու Որդու մարմինը եւ չըմպէք նրա արիւնը, ձեր մէջ կեանք չէք ունենայ: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, յաւիտենական կեանք ունի. եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն պիտի տամ, քանզի իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, եւ

իմ արիւնը՝ ճշմարիտ ըմպելիք: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, կբնակուի իմ մէջ, եւ ես՝ նրա մէջ: Ինչպէս Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, ապրում է, ես էլ ապրում եմ Հօր միջոցով. եւ ով ուտում է ինձ, նա էլ կապրի իմ միջոցով:

 

ՇԱԲԱԹ (106)

Սրբոյն Սահակայ պարթեւի Հայոց հայրապետի:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13,17-21

Լսեցէ՛ք ձեր առաջնորդներին եւ հնազանդուեցէ՛ք նրանց, որովհետեւ նրանք հսկում են ձեր հոգիների համար, քանի որ հաշիւ են տալու ձեր փոխարէն. եւ նրանք ուրախութեամբ թող անեն այդ բանը եւ ոչ՝ հոգոց հանելով, քանի որ այն ձեր օգտի համար չէ:

Աղօթեցէ՛ք մեզ համար, որովհետեւ հաստատ գիտենք, որ մաքուր խղճմտանք ունենք. ուզում ենք ամէն ինչում բարի ընթացք ցոյց տալ: Եւ առաւել եւս եմ աղաչում, որ այդ բանն անէք, որպէսզի աւելի շուտ դառնամ ձեզ մօտ:

Եւ խաղաղութեան Աստուածը, որ մեռելների միջից յարութիւն առնել տուեց մեր Տէր Յիսուսին, որը յաւիտենական ուխտի արիւնով ոչխարների մեծ Հովիւն է, ձեզ հաստատ թող պահի բարի գործերի մէջ, որպէսզի կատարէք իր կամքը. եւ մեր մէջ թող կատարի իրեն հաճելի եղող բաները Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որին փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին Մելքիսեդեկի.

եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10,11–16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

Բ ԶԿՆԻ ԱՌԱՋԱՒՈՐԻ (107)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 –11

Պօղոսը՝ ծառայ Աստծոյ եւ առաքեալ Յիսուս Քրիստոսի, որ կոչուած է բերելու Աստծոյ ընտրեալներին հաւատի եւ ճշմարտութեան գիտութեանը, որ աստուածպաշտութեամբ է եւ յաւիտենական կեանքի յոյսով, որը խոստացաւ անսուտն Աստուած յաւիտենական ժամանակներից առաջ, բայց յայտնեց իր խօսքը իր ժամանակին՝ քարոզութեամբ, որին ես հաւատարիմ եղայ՝ ըստ մեր Փրկիչ Աստծոյ հրամանի. Տիտոսին՝ ընդհանուր հաւատի մէջ իմ սիրելի որդուն, շնո՜րհ եւ խաղաղութի՜ւն Հայր Աստծուց եւ մեր Փրկիչ Քրիստոս Յիսուսից: Դրա համար իսկ քեզ թողեցի Կրետէում, որպէսզի ինչ պակաս բան որ կայ, ուղղես եւ իւրաքանչիւր քաղաքում երէցներ կարգես, ինչպէս որ ես պատուիրեցի քեզ: Կարգես մի այնպիսի մարդու, որ լինի անբասիր, մէկ կնոջ մարդ, ունենայ հաւատացեալ որդիներ, որոնք անառակութեան մէջ ամբաստանուած կամ անհնազանդ չլինեն, քանի որ պէտք է, որ եպիսկոպոսն անբասիր լինի որպէս Աստծոյ տնտես. ոչ յանդուգն, ոչ բարկացող, ոչ անարգող, ոչ կռուարար, ոչ շահասէր, այլ՝ հիւրասէր, բարեսէր, խոհեմ, արդար, սուրբ, ժուժկալ, ամուր կապուած վարդապետութեան հաւատի խօսքին, որպէսզի կարողանայ յորդորել ողջամիտ վարդապետութեամբ եւ կշտամբել հակառակորդներին. քանզի անհնազանդներ շատ կան, դատարկախօսներ, մոլորեցնողներ, մանաւանդ՝ եթէ հրէութիւնից դարձածներից են. նրանց բերանը պէտք է փակել. նրանք կործանում են բոլոր ընտանիքները եւ շահամոլութեան համար ուսուցանում են այնպիսի բաներ, որ պէտք չէ ուսուցանել:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Յարութեան իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 59 – 72)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս է հացը, որ երկնքից է իջած. ոչ այնպէս, ինչպէս մանանան, որը ձեր հայրերը կերան եւ մեռան. ով այս հացն ուտում է, կապրի յաւիտեան»: Նա այս բաներն ասաց Կափառնայումի ժողովարանում ուսուցանելիս: Եւ աշակերտներից շատերը, երբ լսեցին, ասացին.

«Խիստ է այդ խօսքը. ո՞վ կարող է այն լսել»: Յիսուս երբ ինքն իրենից իմացաւ, որ իր աշակերտները դրա համար տրտնջում են, ասաց նրանց. «Այդ ձեզ գայթակղո՞ւմ է. իսկ արդ, եթէ տեսնէք Մարդու Որդուն բարձրանալիս այնտեղ, ուր առաջ էր…»: «Հոգին է կենդանարար. մարմինը ոչնչով չի օգնում: Այն խօսքը, որ ձեզ ասացի, հոգի է ու կեանք: Բայց ձեր մէջ կան ոմանք, որ չեն հաւատում»: Քանի որ Յիսուս սկզբից գիտէր, թէ ովքեր են նրանք, որ չեն հաւատում, եւ ով է նա, որ մատնելու է իրեն, ասաց. «Դրա համար ձեզ ասացի, թէ ոչ ոք չի կարող գալ ինձ մօտ, եթէ իմ Հօրից այդ տրուած չէ նրան»: Դրա վրայ նրա աշակերտներից շատերը յետ քաշուեցին եւ այլեւս նրա հետ չէին շրջում: Յիսուս տասներկու աշակերտներին ասաց. «Մի՞թէ դուք էլ էք ուզում գնալ»: Սիմոն Պետրոսը նրան պատասխանեց. «Տէ՛ր, ո՞ւմ մօտ պիտի գնանք: Դու յաւիտենական կեանքի խօսքեր ունես: Եւ մենք հաւատացինք եւ ճանաչեցինք, որ դու ես Քրիստոսը՝ Աստծոյ Որդին»: Յիսուս նրանց պատասխանեց. «Չէ՞ որ ես եմ ընտրել ձեզ՝ տասներկուսիդ. եւ ձեզնից մէկը սատանայ է»: Նա խօսում էր Իսկարիովտացու՝ Սիմոնի որդի Յուդայի մասին, որովհետեւ հէնց նա էր մատնելու իրեն. եւ տասներկուսից մէկն էր:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (109)

Սրբոյն Պիոնի քահանային: Եւ Մարկոսի Արեթուսայ եպիսկոպոսին: Եւ Կիւրղի սարկաւագին:
Եւ Աբդեայ եպիսկոպոսին, եւ Որմզդանայ, եւ Սայենի, եւ Բենիամինի սարկաւագին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8,28-39

Բայց գիտենք, որ ամէն ինչ գործակից է լինում նրանց բարիքի համար, ովքեր սիրում են Աստծուն, որոնք եւ կանչուեցին նրա նախասահմանումով. որովհետեւ նրանց, որ կանխաւ գիտէր, նախասահմանեց կերպարանակից լինելու իր Որդու պատկերին, որպէսզի նա լինի անդրանիկը բազում եղբայրների մէջ. եւ որոնց որ նախասահմանել էր, նրանց էլ կանչեց. եւ որոնց որ կանչեց, նրանց էլ արդարացրեց. եւ որոնց որ արդարացրեց, նրանց էլ փառաւորեց:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք այս մասին: Եթէ Աստուած մեր կողմն է, ո՞վ կլինի մեզ հակառակ: Նա, որ իր Որդուն իսկ չխնայեց, այլ բոլորիս համար մահուան մատնեց նրան, էլ ինչպէ՞ս մեզ չի շնորհելու ամենայն ինչ նրա հետ մէկտեղ: Ո՞վ է, որ մեղադրելու է Աստծոյ ընտրեալներին. Աստուած է, որ արդարացնում է: Իսկ արդ, ո՞վ է, որ դատապարտելու է: Քրիստոս Յիսուս է, որ մեռաւ, մանաւանդ որ յարութիւն առաւ. եւ Աստծոյ աջում է եւ բարեխօս է մեզ համար: Արդ, ո՞վ պիտի բաժանի մեզ Քրիստոսի սիրուց. տառապա՞նքը, թէ՞ անձկութիւնը, թէ՞ հալածանքը, թէ՞ սովը, թէ՞ մերկութիւնը, թէ՞ վտանգները, թէ՞ սուրը, ինչպէս եւ գրուած է. «Քեզ համար ենք մեռնում ամէն օր. համարուեցինք որպէս ոչխար սպանդի համար»:

Բայց այս բոլորից առաւել յաղթական ենք դուրս գալիս նրա միջոցով, ով սիրեց մեզ. որովհետեւ վստահ եմ, որ ո՛չ մահը, ո՛չ կեանքը, ո՛չ հրեշտակները, ո՛չ իշխանութիւնները, ո՛չ այլ բաներ, որ այժմ կան, ո՛չ գալիքները եւ ո՛չ զօրութիւնները, ո՛չ բարձրութիւն, ո՛չ խորութիւն եւ ո՛չ մի ուրիշ արարած չի կարող բաժանել մեզ Աստծոյ այդ սիրուց, որ կայ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15,17–21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Այս եմ ձեզ պատուիրում. որ սիրէք միմեանց»:

«Եթէ աշխարհը ձեզ ատում է, իմացէք, որ նախ ինձ է ատել: Եթէ այս աշխարհից լինէիք, աշխարհն արդէն, որպէս իրենը, ձեզ սիրած կլինէր. բայց որովհետեւ այս աշխարհից չէք, այլ ես ձեզ ընտրեցի աշխարհից, դրա համար աշխարհը ձեզ ատում է: Յիշեցէ՛ք այն խօսքը, որ ձեզ ասացի, թէ՝ ծառան մեծ չէ, քան իր տէրը. եթէ ինձ հալածեցին, ձեզ էլ կհալածեն. եթէ իմ խօսքը պահեցին, ձերն էլ կպահեն: Բայց նոյն բաները ձեզ պիտի անեն իմ անուան համար, որովհետեւ չեն ճանաչում նրան, ով ինձ ուղարկել է:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (111)

Սրբոց Ղեւոնդեանց քահանայից:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 3 – 9

Օրհնեա՜լ է Աստուած եւ Հայրը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, որ իր առատ ողորմութեամբ մեզ վերստին ծնեց կենդանի յոյսի համար՝ մեռելներից Յիսուս Քրիստոսի յարութեամբ. ծնեց անեղծ եւ անարատ ու անթառամ ժառանգութեան համար, որ պահուած է երկնքում ձեզ համար, ձեզ, որ Աստծոյ զօրութեամբ պահուած էիք հաւատով՝ փրկութեան համար, որ պատրաստ է յայտնուելու վերջին ժամանակներում: Ուրախանում էք դրանով դուք, որ այժմ, դէպքերի բերումով, այլեւայլ փորձութիւններով փոքր-ինչ տրտմած էք, որպէսզի ձեր հաւատի փորձը, որ առաւել արժէքաւոր է, քան կորստեան ենթակայ ոսկին, որ կրակով է փորձուած, դառնայ գովքի, փառքի ու պատուի առարկայ յայտնութեան ժամանակ Յիսուս Քրիստոսի, որին չէք տեսել, բայց սիրում էք եւ որին այժմ էլ չէք տեսնում, բայց հաւատում էք նրան եւ ուրախ էք անպատմելի ու փառաւոր խնդութեամբ՝ ձեռք բերելով ձեր հաւատի պսակումը՝ հոգիների փրկութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 4 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի: Եւ ով Մարդու Որդու դէմ բան ասի, նրան պիտի ներուի, բայց ով Սուրբ Հոգուն հայհոյի, նրան չպիտի ներուի:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (112)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս1,12–2,10

Նրանցից մէկը՝ իրենց իսկ մարգարէն, ասաց.

«Կրետացիները մշտապէս ստախօսներ են, չար գազաններ, դատարկապորտներ»: Եւ ստոյգ է այս վկայութիւնը. ուստի նրանց խստագո՛յնս կշտամբիր, որպէսզի առողջ լինեն հաւատի մէջ եւ չնայեն հրէական առասպելներին եւ ճշմարտութիւնից շեղուած մարդկանց հրահանգներին: Ամէն ինչ մաքուր է խղճմտանքով մաքուր եղողների համար, բայց պիղծերի եւ անհաւատների համար ոչ մի բան մաքուր չէ: Եւ նրանց միտքն ու խղճմտանքը պղծուած են: Խոստովանում են, թէ գիտեն Աստծուն, բայց իրենց գործերով ուրանում են նրան. պիղծ են, անհնազանդ եւ ամէն բարի գործի համար՝ անպէտք:

Բայց դու սովորեցրու այն, ինչ որ վայել է ողջամիտ վարդապետութեանը. որ ծերերը լինեն զգաստ, պարկեշտ, խոհեմ, ողջամիտ՝ հաւատի, սիրոյ, համբերութեան, ժուժկալութեան մէջ: Պառաւ կանայք նոյնպէս լինեն զգաստ եւ սրբերին վայել վարմունք ունենան. ոչ բանսարկու, ոչ գինեմոլ, այլ՝ բարեխրատ, որ խրատեն դեռատի կանանց սիրել իրենց մարդկանց, լինել որդեսէր, խոհեմ, մաքրակենցաղ, տնարար, բարեգործ, հնազանդ իրենց մարդկանց, որպէսզի Աստծոյ խօսքը եւ վարդապետութիւնը չանարգուի: Երիտասարդներին նոյնպէս յորդորիր լինել խոհեմ, քո անձը բոլորին օրինակ դարձրու բարի գործերի համար, ուսուցման մէջ պահիր անեղծութիւն, սրբութիւն, պարկեշտութիւն, ողջամիտ խօսք՝ պարսաւանքի տեղի չտուող, որպէսզի ով որ հակառակուի, ամօթով մնայ եւ մեր մասին ասելու որեւէ չար բան չունենայ: Յորդորիր ծառաներին, որ հնազանդ լինեն իրենց տէրերին եւ ամէն ինչում լինեն հաճելի նրանց՝ ոչ հակառակուող, ոչ շորթող, այլ ցոյց տան կատարեալ հաւատարմութիւն բարութեամբ, որպէսզի մեր Փրկչի՝ Աստծոյ վարդապետութիւնը ամէն ինչում զարդարեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 1 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ Յիսուս շրջում էր Գալիլիայում, քանի որ չէր կամենում Հրէաստանում շրջել, որովհետեւ հրեայ առաջնորդներն ուզում էին սպանել նրան:

Հրեաների Տաղաւարահարաց տօնը մօտ էր: Եւ նրա եղբայրներն ասացին նրան. «Այստեղից անցիր գնա Հրէաստան, որպէսզի քո աշակերտներն էլ տեսնեն այն գործերը, որ դու անում ես. որովհետեւ չկայ մէկը, որ թաքուն գործի եւ դեռ ուզենայ իրեն համարձակ ներկայացնել. եթէ այդ գործերն անում ես, ուրեմն յայտնի՛ր քեզ աշխարհին». քանի որ եղբայրներն իսկ դեռեւս չէին հաւատացել նրան: Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ ժամանակը դեռ չի հասել, բայց ձեր ժամանակը միշտ պատրաստ է: Աշխարհը չի կարող ձեզ ատել, բայց ինձ ատում է, որովհետեւ ես վկայում եմ աշխարհի մասին, թէ մարդկանց գործերը չար են: Դուք գնացէք այդ տօնին, ես այդ տօնին չեմ գնում, որովհետեւ իմ ժամանակը դեռ չի լրացել»: Երբ այս ասաց, ինքը մնաց այնտեղ՝ Գալիլիայում: Երբ նրա եղբայրները գնացին, ապա ինքն էլ գնաց տօնին, բայց ոչ՝ յայտնապէս, այլ թաքուն:

Իսկ հրեաները նրան փնտրում էին այդ տօնի ժամանակ ու ասում էին՝ ո՞ւր է նա: Եւ ժողովրդի բազմութեան մէջ նրա մասին քրթմնջիւն կար. ոմանք ասում էին՝ լաւն է, ուրիշներն ասում էին՝ չէ, ընդհակառակը, ժողովրդին մոլորեցնում է: Եւ հրեայ առաջնորդների վախի պատճառով ոչ ոք նրա մասին համարձակ չէր խօսում:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (114)

Սրբոց Վարդանանց զօրավարաց եւ այլ զօրականացն Յայոց ՌԼԶ

(1036) վկայիցն:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ետուր զքեզ որպէս զոչխար ի զենումն. եւ ընդ հեթանոսս ցրուեցեր զմեզ:

Աստուած, ականջօք մերովք լուաք. զոր հարքն մեր պատմեցին մեզ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12,1-7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների.

«Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (6, 20 – 26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս աչքերը բարձրացրեց իր աշակերտների վրայ ու ասաց.

«Երանի՜ հոգով աղքատներիդ, որովհետեւ Աստծոյ արքայութիւնը ձերն է:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցած են այժմ, որովհետեւ պիտի յագենան:

Երանի՜ նրանց, որ այժմ լալիս են, որովհետեւ պիտի ծիծաղեն:

Երանի՜ է ձեզ, երբ մարդիկ ձեզ ատեն եւ երբ ձեզ մերժեն ու նախատեն եւ Մարդու Որդու պատճառով ձեր մասին չար անուն հանեն: Ուրախացէ՛ք այդ օրը եւ ցնծացէ՛ք, քանզի ձեր վարձը մեծ է երկնքում. նրանց հայրերը նոյն ձեւով էին վարւում մարգարէների հետ:

Բայց վա՜յ ձեզ՝ հարուստներիդ, որովհետեւ դուք ձեր մխիթարութիւնը ստացել էք:

Վա՜յ ձեզ, որ այժմ յագեցած էք, որովհետեւ քաղցած պիտի մնաք:

Վա՜յ ձեզ, որ այժմ ծիծաղում էք, որովհետեւ պիտի սգաք ու պիտի լաք:

Վա՜յ ձեզ, երբ բոլոր մարդիկ լաւ խօսեն ձեր մասին, որովհետեւ նրանց հայրերը սուտ մարգարէներին այդպէս էին անում»:

 

ՈՒՐԲԱԹ (116)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է ընթերցուածս 3,1-15

Յիշեցրու նրանց, որ իշխանութիւններին եւ պետութիւններին հնազանդուեն եւ հպատակուեն, բոլոր բարի գործերի համար պատրաստ լինեն. ոչ ոքի չչարախօսեն, չլինեն կռուարար, այլ՝ հեզահամբոյր, բոլոր մարդկանց քաղցրութեամբ վերաբերուեն. որովհետեւ մի ժամանակ մենք էլ էինք անմիտ, անհնազանդ, մոլորուած, ծառայում էինք ցանկութիւնների եւ պէս-պէս անառակութիւնների. չարութեամբ եւ նախանձով էինք ապրում, ատելի էինք եւ ատում էինք միմեանց:

Իսկ երբ մեր Փրկիչ Աստծոյ քաղցրութիւնը եւ մարդասիրութիւնը յայտնուեց – ոչ այն արդարութեան գործերի համար, որ մենք արեցինք, այլ՝ իր ողորմութեան համաձայն փրկեց մեզ վերստին ծննդեան աւազանի միջոցով եւ նորոգութեամբ Սուրբ Հոգու, որ Աստուած թափեց մեզ վրայ առատութեամբ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որպէսզի նրա շնորհով արդարացուած՝ ժառանգներ լինենք յաւիտենական կեանքի յոյսով:

Ճիշտ է այս խօսքը, եւ ուզում եմ, որ դու հաստատ մնաս սրանում, որպէսզի Աստծուն հաւատացողները ջանք թափեն բարի գործեր կատարել, քանի որ այդ է բարի եւ օգտակար մարդկանց համար: Բայց հեռո՛ւ վանիր յիմար վէճերը, տոհմաբանութիւնները, հակաճառութիւններն ու օրէնքի շուրջ եղող կռիւները, որովհետեւ դրանք անօգուտ են եւ սնոտի: Հեռացի՛ր հերձուածող մարդուց՝ մէկ կամ երկու անգամ նրան խրատելուց յետոյ. իմացիր, որ շեղուած է այդպիսին եւ մեղանչում է՝ ինքն իսկ դատապարտելով իրեն:

Երբ քեզ մօտ ուղարկեմ Արտեմասին կամ Տիւքիկոսին, շտապիր գալ ինձ մօտ Նիկոպոլիս, քանի որ մտադիր եմ այնտեղ ձմեռել: Օրէնսգէտ Զենոնին եւ Ապողոսին շուտով ճանապարհիր, այնպէս որ նրանք ոչ մի բանի պակաս չզգան: Եւ մերոնք էլ թող սովորեն հետամուտ լինել բարի գործերի կարեւոր պէտքերի մէջ, որպէսզի անպտուղ չլինեն: Ողջունում են քեզ բոլոր նրանք, որ ինձ հետ են: Ողջունի՛ր հաւատի մէջ մեզ սիրողներին: Շնո՜րհ ձեզ բոլորիդ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Պահոց իձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 14-23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Տօնակատարութեան կէսին Յիսուս տաճար ելաւ եւ ուսուցանում էր: Հրեաները զարմանում էին ու ասում. «Սա ինչպէ՞ս գիտէ Գրուածքները, եթէ բնաւ չի սովորել»: Յիսուս նրանց պատասխան տուեց եւ ասաց.

«Իմ ուսուցումն իմը չէ, այլ՝ նրանը, ով ինձ ուղարկեց: Եթէ մէկը ուզում է նրա կամքը կատարել, կիմանայ այս ուսուցման մասին, թէ Աստծո՞ւց է արդեօք, թէ՞ ես ինքս ինձնից եմ խօսում: Ով ինքն իրենից է խօսում, իր համար է փառք փնտրում, իսկ ով փնտրում է նրա փառքը, ով իրեն ուղարկել է, նա ճշմարիտ է, եւ նրա մէջ սուտ բան չկայ: Մի՞թէ օրէնքը ձեզ Մովսէսը չտուեց, բայց ձեզնից ոչ ոք օրէնքը չի կատարում: Ինչո՞ւ էք ուզում ինձ սպանել»: Ժողովուրդը պատասխանեց ու ասաց. «Քո մէջ դեւ կայ. ո՞վ է ուզում քեզ սպանել»: Ի պատասխան Յիսուս նրանց ասաց. «Մի գործ արեցի, եւ ամէնքդ զարմացել էք: Մովսէսը դրա համար ձեզ տուեց թլփատութիւնը (թէեւ այդ ոչ թէ Մովսէսից էր, այլ՝ հայրերից): Եւ շաբաթ օրով մարդ էք թլփատում: Իսկ արդ, եթէ մարդը շաբաթ օրով թլփատւում է, որպէսզի Մովսէսի օրէնքը չխախտուի, ինձ վրա՞յ էք բարկացած, որ շաբաթ օրով մի ամբողջ մարդ բժշկեցի:

 

ՇԱԲԱԹ (118)

Սրբոց ՁԾ (150) Հայրապետացն Կոստանդինուպոլսի սուրբ ժողովոյն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 1 – 10

Ուստի, Աստծուն գործակից լինելով, աղաչում ենք, որ դուք Աստծոյ շնորհը զուր ընդունած չլինէք. որովհետեւ ասում է.

«Ընդունելի ժամանակում լսեցի քեզ եւ փրկութեան օրը օգնեցի քեզ»:

Ահա հիմա է ընդունելի ժամանակը, ահա հիմա է փրկութեան օրը: Եւ ոչ մի առիթով պատճառ մի՛ եղէք, որպէսզի մեր պաշտօնը չարատաւորուի. այլ բոլոր դէպքերում դուք ձեզ ներկայացրէք իբրեւ Աստծոյ պաշտօնեաներ՝ ցոյց տալով մեծ համբերութիւն նեղութիւնների մէջ, վշտերի, չարչարանքների մէջ, հարուածների տակ, բանտերում, խռովութիւնների մէջ, տքնութիւնների, հսկումների, ծոմապահութեան մէջ, սրբութեամբ, գիտութեամբ, համբերութեամբ, քաղցրութեամբ, Սուրբ Հոգով, անկեղծ սիրով, ճշմարտութեան խօսքով, Աստծոյ զօրութեամբ, արդարութեան զէնքով՝ յարձակուելու եւ պաշտպանուելու համար, փառքով եւ անարգութեամբ, գովութեամբ եւ պարսաւանքով, իբրեւ թէ մոլորեցնողներ, բայց ճշմարտութիւնից չշեղուածներ, իբրեւ թէ անծանօթներ, բայց բոլորից ճանաչուածներ, իբրեւ թէ մահամերձներ, բայց եւ ահաւասիկ կենդանի ենք, իբրեւ թէ պատժուածներ, բայց ոչ մահապարտներ, իբրեւ թէ տրտմածներ, բայց եւ շարունակ ուրախ ենք, իբրեւ թէ տնանկներ, բայց եւ շատերին ենք հարստացնում, իբրեւ թէ ոչինչ չունենք, բայց ունենք ամէն ինչ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (12, 22 – 32)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ նրա մօտ բերուեց կոյր ու համր մի դիւահար, եւ նա բժշկեց նրան, այնպէս որ համրն ու կոյրը խօսում էր ու տեսնում: Ամբողջ ժողովուրդը զարմացաւ եւ ասում էր. «Մի՞թէ սա է Քրիստոսը՝ Դաւթի Որդին»: Բայց երբ փարիսեցիները լսեցին, ասացին. «Նա դեւերին այլ կերպ չի հանում, եթէ ոչ՝ Բէեղզեբուղի՝ դեւերի իշխանի միջոցով»: Երբ Յիսուս նրանց մտածումներն իմացաւ, նրանց ասաց. «Ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն թագաւորութիւն աւերւում է, եւ ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն քաղաք կամ տուն կանգուն չի մնայ. եւ եթէ սատանան սատանային հանում է, ուրեմն ինքն իր մէջ բաժանուեց. արդ, նրա թագաւորութիւնը ինչպէ՞ս կարող է կանգուն մնալ: Եւ եթէ ես Բէեղզեբուղով եմ հանում դեւերին, ձեր որդիները ինչո՞վ կհանեն. դրա համար էլ նրանք կլինեն ձեր դատաւորները: Իսկ եթէ Աստծոյ Հոգով եմ հանում դեւերին, ուրեմն Աստծոյ արքայութիւնը հասել է ձեզ վրայ: Կամ՝ ինչպէ՞ս կարող է մէկը մտնել մի հզօր մարդու տունը եւ յափշտակել նրա գոյքը, եթէ նախ չկապի հզօրին եւ ապա նրա տունը կողոպտի: Ով ինձ հետ չէ, իմ դէմ է, եւ ով ինձ հետ չի հաւաքում, ցրում է»:

«Դրա համար ասում եմ ձեզ. ամէն մեղք եւ հայհոյանք կներուեն մարդկանց, բայց Հոգու դէմ հայհոյանքը չպիտի ներուի: Եւ ով Մարդու Որդու դէմ խօսք ասի, նրան պիտի ներուի, բայց ով ասի Սուրբ Հոգու դէմ, նրան չպիտի ներուի ո՛չ այս աշխարհում եւ ո՛չ էլ հանդերձեալում:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (120)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13,11–14,9

Այս էլ իմացէք ներկայ ժամանակիս մասին, որովհետեւ հիմա ճիշտ ժամն է, որ մենք քնից զարթնենք. քանի որ փրկութիւնն այժմ մեզ աւելի մօտ է, քան երբ որ մենք հաւատացինք: Գիշերն անցաւ, եւ ցերեկը մօտեցաւ. ուրեմն, դէն նետենք խաւարի գործերը եւ հագնենք լոյսի զրահը. շարժուենք առաքինութեամբ, ինչպէս ցերեկով. ո՛չ անառակութիւններով եւ հարբեցողութեամբ, ո՛չ պոռնկութեամբ ու պղծութեամբ, ո՛չ նախանձով եւ կռուազանցութեամբ. զգեստաւորուեցէք Տէր Յիսուս Քրիստոսով եւ մարմնին խնամք մի՛ տարէք ցանկութիւնները գոհացնելու համար:

Հաւատի մէջ տկարացածին ընդունեցէք ոչ երկմիտ տարակուսանքով: Մէկը հաւատում է, թէ կարելի է ուտել ամէն բան. իսկ ով տկար է հաւատի մէջ, բանջարեղէն է ուտում. ով ուտում է, թող չարհամարհի նրան, որ չի ուտում. իսկ ով չի ուտում, թող չդատի նրան, ով ուտում է, քանզի Աստուած նրան ընդունեց: Դու ո՞վ ես, որ դատում ես ուրիշի ծառային. կանգնած լինի թէ ընկած, իր տիրոջ համար է. բայց նա կկանգնի, որովհետեւ կարո՛ղ է Տէրը նրան կանգուն պահել: Մէկը բարձր է դասում օրը օրից, իսկ միւսը՝ բոլոր օրերը՝ հաւասար. իւրաքանչիւր ոք թող շարժուի, ինչպէս հաճոյ է իր մտքին: Ով օրն է կարեւորում, Տիրոջ համար է անում այդ. եւ ով օրը չի կարեւորում, Տիրոջ համար է, որ չի կարեւորում. եւ ով ուտում է, Տիրոջ համար է ուտում եւ գոհութիւն է յայտնում Աստծուն. եւ ով չի ուտում, Տիրոջ համար չի ուտում եւ գոհութիւն է յայտնում Աստծուն: Արդարեւ, մեզնից ոչ ոք իր համար չի ապրում եւ իր համար չի մեռնում. եթէ ապրում ենք, Տիրոջ համար ենք ապրում. եւ եթէ մեռնում ենք, Տիրոջ համար ենք մեռնում: Եւ արդ, ապրենք թէ մեռնենք, Տիրոջն ենք. քանզի հէնց սրա համար Քրիստոս մեռաւ ու կենդանացաւ, որպէսզի մեռելներին եւ կենդանիներին հաւասարապէս տիրի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (6, 1 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Զգոյշ եղէք, որ ձեր ողորմութիւնը մարդկանց առջեւ չանէք, որպէս թէ այն լինէր ի ցոյց նրանց. այլապէս վարձ չէք ընդունի ձեր Հօրից, որ երկնքում է: Այլ երբ ողորմութիւն անես, փող մի՛ հնչեցրու քո առջեւ, ինչպէս անում են կեղծաւորները ժողովարաններում եւ հրապարակներում, որպէսզի փառաւորուեն մարդկանցից: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ՝ այդ իսկ է նրանց վարձը: Այլ երբ դու ողորմութիւն անես, թող ձախ ձեռքդ չիմանայ, թէ ինչ է անում քո աջը, որպէսզի քո ողորմութիւնը ծածուկ լինի, եւ քո Հայրը, որ տեսնում է, ինչ որ ծածուկ է, կհատուցի քեզ յայտնապէս»:

«Եւ երբ աղօթես, չլինես կեղծաւորների նման, որոնք սիրում են ժողովարաններում եւ հրապարակների անկիւններում աղօթքի կանգնել, որպէսզի մարդկանց երեւան. ճշմարիտ եմ ասում ձեզ՝ այդ իսկ է նրանց վարձը: Այլ դու, երբ աղօթես, մտիր քո սենեակը, փակիր քո դռները եւ ծածուկ աղօթիր քո Հօրը, եւ քո Հայրը, որ տեսնում է, ինչ որ ծածուկ է, կհատուցի քեզ յայտնապէս: Աղօթք անելիս շատախօս մի՛ եղէք, ինչպէս հեթանոսները, որովհետեւ նրանք կարծում են, թէ իրենց շատ խօսքերի պատճառով լսելի կլինեն: Արդ, նրանց չնմանուէ՛ք, որովհետեւ ձեր Հայրը գիտէ, թէ ինչ է ձեզ պէտք, նախքան որ դուք նրանից մի բան ուզէք: Եւ արդ, այսպէս աղօթեցէք. «Հա՛յր մեր, որ երկնքում ես. սուրբ թող լինի քո անունը. քո թագաւորութիւնը թող գայ. քո կամքը թող լինի երկրի վրայ, ինչպէս որ երկնքում է. մեր հանապազօրեայ հացը տուր մեզ այսօր. եւ ներիր մեզ մեր յանցանքները, ինչպէս որ մենք ենք ներում նրանց, որ յանցանք են գործում մեր դէմ. եւ մի՛ տար մեզ փորձութեան, այլ փրկիր մեզ չարից. որովհետեւ քոնն է թագաւորութիւնը եւ զօրութիւնը եւ փառքը յաւիտեանս. ամէն: Եթէ դուք մարդկանց ներէք իրենց յանցանքները, ձեր երկնաւոր Հայրն էլ ձեզ կների: Իսկ եթէ դուք մարդկանց չներէք իրենց յանցանքները, ձեր Հայրն էլ ձեզ չի ների ձեր յանցանքները»: «Երբ ծոմ պահէք, տրտմերես մի՛ եղէք կեղծաւորների նման, որոնք իրենց երեսները այլանդակում են, որպէսզի մարդկանց այնպէս երեւան, թէ ծոմ են պահում. ճշմարիտ եմ ասում ձեզ՝ այդ իսկ է նրանց վարձը: Այլ երբ դու ծոմ պահես, օծիր քո գլուխը եւ լուա երեսդ, որպէսզի չերեւաս մարդկանց որպէս ծոմ պահող, այլ քո Հօրը՝ գաղտնաբար. եւ քո Հայրը, որ տեսնում է, ինչ որ ծածուկ է, կհատուցի քեզ»: «Գանձեր մի՛ դիզէք ձեզ համար երկրի վրայ, ուր ցեց եւ ժանգ ոչնչացնում են, եւ ուր գողերը պատերն են ծակում ու գողանում, այլ գանձեր դիզեցէք ձեզ համար երկնքում, որտեղ ո՛չ ցեց եւ ո՛չ ժանգ չեն ոչնչացնում, եւ ո՛չ էլ գողերը պատերն են ծակում ու գողանում. քանի որ ուր ձեր գանձերն են, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (123)

ԱՁ

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 12

Եղբայրնե՛ր իմ, բոլորդ մի՛ ձգտէք ուսուցանող լինել: Իմացէք, որ մեծ դատաստան ենք ընդունելու, քանի որ բոլորս էլ շատ ենք մեղանչում: Եթէ մէկը խօսքով չի մեղանչում, նա կատարեալ մարդ է՝ ընդունակ սանձահարելու իր ամբողջ մարմինը: Տես, թէ ինչպէս սանձեր ենք դնում ձիերի բերանը, որ նրանք մեզ հնազանդուեն. եւ նրանց ամբողջ մարմինը կառավարում ենք: Ահաւասիկ եւ նաւերը. ի՜նչ հսկայ բաներ են, սաստիկ հողմերից քշւում են, բայց փոքր մի ղեկով ուղղւում են, որ կողմը որ նաւավարի սիրտն ուզում է: Այսպէս էլ լեզուն մի փոքր անդամ է, բայց մեծամեծ բաներ է բարբառում: Ահա թէ մի փոքր կրակ ինչպիսի՜ անտառներ է հրդեհում: Լեզուն էլ կրակ է, մի աշխարհ անիրաւութեան. մեր անդամների մէջ է հաստատուած լեզուն, որ ապականում է ամբողջ մարմինը եւ կրակով վառում մեր ամբողջ կեանքը՝ բորբոքուած գեհենի կրակով: Գազանների, թռչունների եւ սողունների ամէն տեսակ եւ ինչ որ կայ ծովի մէջ, հնազանդուած է եւ հնազանդւում է մարդկային բնութեանը, բայց մարդկանց լեզուն՝ այդ չարը, անզսպելին եւ մահաբեր թոյնով լցուածը, ոչ ոք չի կարող հնազանդեցնել: Նրանով օրհնում ենք Տիրոջը եւ Հօրը եւ նրանով անիծում ենք մարդկանց, որ ստեղծուեցին Աստծոյ նմանութեամբ: Նոյն բերանից դուրս են գալիս օրհնութիւններ եւ անէծքներ: Եղբայրնե՛ր իմ, պէտք չէ, որ այդ այդպէս լինի: Մի՞թէ մի աղբիւր նոյն ակունքից քաղցր եւ դառը ջուր կբխեցնի: Եղբայրնե՛ր իմ, մի՞թէ կարելի է, որ թզենին ձիթապտուղ տայ, կամ որթատունկը՝ թուզ: Նմանապէս՝ աղուտ տեղից քաղցր ջուր չի կարելի ստանալ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

Աղաղակեսցուք առ Աստուած փրրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (4, 1 – 11)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ Յիսուս անապատ տարուեց Հոգուց՝ սատանայից փորձուելու: Եւ քառասուն օր ու քառասուն գիշեր ծոմ պահեց, ապա քաղց զգաց: Եւ փորձիչը՝ սատանան, մօտենալով նրան, ասաց. «Եթէ Աստծոյ Որդին ես, ասա, որ այս քարերը հաց լինեն»: Նա պատասխանեց եւ ասաց. «Գրուած է. «Միայն հացով չի ապրի մարդ, այլ՝ ամէն խօսքով, որ դուրս է գալիս Աստծոյ բերանից»»:

Ապա սատանան նրան տարաւ սուրբ քաղաքը եւ կանգնեցրեց նրան տաճարի աշտարակի վրայ ու ասաց նրան. «Եթէ Աստծոյ Որդին ես, քեզ այստեղից ցած գցիր, որովհետեւ գրուած է. «Գր հրեշտակներին պատուիրուած է քո մասին, եւ ձեռքերի վրայ պիտի վերցնեն քեզ, որպէսզի երբեք քո ոտքը քարին չխփես»»: Յիսուս դարձեալ նրան ասաց. «Գրուած է. «Քո Տէր Աստծուն չպիտի՛ փորձես»»:

Սատանան նորից նրան առաւ տարաւ մի շատ բարձր լեռան վրայ եւ ցոյց տուեց նրան աշխարհի բոլոր թագաւորութիւններն ու դրանց փառքը եւ նրան ասաց.

«Այս բոլորը քեզ կտամ, եթէ գետին ընկնելով՝ ինձ պաշտես»:

Այն ժամանակ Յիսուս նրան ասաց. «Ետե՛ւս գնա, սատանա՛յ, որովհետեւ գրուած է. «Պիտի երկրպագես քո Տէր Աստծո՛ւն եւ միայն նրա՛ն պիտի պաշտես»»: Ապա սատանան նրան թողեց. եւ ահա հրեշտակները մօտեցան ու ծառայում էին նրան:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (125)

ԱԿ

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երգիր պագից ի տաճար սուրբ քո, երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

 

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 13 – 4, 6

Ձեր մէջ ո՞վ է իմաստուն եւ խելացի. թող նա բարի ընթացքով ցոյց տայ իմաստութեամբ եւ հեզութեամբ կատարած իր գործերը: Իսկ եթէ ձեր սրտերում դառը նախանձ եւ հակառակութիւն ունէք, մի՛ պարծեցէք, որ սուտ էք հանում ճշմարտութիւնը: Այս իմաստութիւնը ի վերուստ չէ իջած, այլ երկրաւոր է, մարմնաւոր եւ դիւային. որովհետեւ ուր հակառակութիւն եւ նախանձ կայ, այնտեղ կայ անկարգութիւն եւ ամէն չար բան: Իսկ վերին իմաստութիւնը նախ՝ սուրբ է եւ ապա՝ խաղաղարար, հեզ, բարեացակամ, լի ողորմածութեամբ եւ բարի գործերով, մաքուր խղճմտանքով, առանց կեղծաւորութեան: Արդարութեան պտուղը խաղաղութեամբ է սերմանւում նրանց համար, ովքեր խաղաղութիւն են անում:

Այդ որտեղի՞ց են պատերազմներ, եւ որտեղի՞ց՝ կռիւներ ձեր մէջ. չէ՞ որ ձեր այն ցանկութիւններից են, որոնք կռիւ են մղում ձեր անդամների մէջ: Ցանկանում էք, բայց չունէք, ուստի եւ սպանում էք, նախանձում եւ չէք կարողանում ձեռք բերել ձեր ուզածը. պայքարում էք, կռւում եւ ձեռք չէք բերում, որովհետեւ չէք խնդրում: Խնդրում էք եւ չէք ստանում, որովհետեւ չարամտօրէն էք խնդրում, որպէսզի այն ծառայեցնէք ձեր ցանկութիւններին: Շնացողնե՛ր, չգիտէ՞ք, որ սէրը այս աշխարհի հանդէպ՝ թշնամութիւն է Աստծոյ դէմ, քանի որ ով ուզում է աշխարհը սիրել, Աստծուն իրեն թշնամի կանի: Կամ թէ ոչի՞նչ էք համարում, ինչ որ Գիրքն ասում է.

«Աստուած նախանձախնդրութեամբ պահանջում է այն հոգին, որ բնակեցրեց մեր մէջ»:

Եւ այդ՝ նրա համար, որ էլ աւելի շնորհ տայ. դրա համար ասում է.

«Տէրն ամբարտաւաններին հակառակ է, բայց խոնարհներին շնորհ է տալիս»:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ԵրգեցէքՏեառներգնոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր. երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (4, 12 – 17)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս լսեց, որ Յովհաննէսը բանտարկուել է, մեկնեց Գալիլիա: Եւ թողնելով Նազարէթը՝ եկաւ բնակուեց Կափառնայումում՝ ծովեզերքի մօտ, Զաբուղոնի եւ Նեփթաղիմի սահմաններում, որպէսզի կատարուի Եսայի մարգարէի բերանով ասուած խօսքը. «Երկի՛ր Զաբուղոնի եւ երկի՛ր Նեփթաղիմի, ճանապա՛րհ ծովի, միւս ա՛փը Յորդանանի, Գալիլիա՛ հեթանոսների, խաւարի մէջ նստած ժողովուրդը մեծ լոյս տեսաւ. եւ լոյս ծագեց նրանց վրայ, որ նստում էին մահուան երկրի եւ ստուերների մէջ»: Դրանից յետոյ Յիսուս սկսեց քարոզել եւ ասել. «Ապաշխարեցէ՛ք, որովհետեւ երկնքի արքայութիւնը մօտեցել է»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (127)

ԲՁ

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 7 – 17

Հնազանդուեցէք, ուրեմն, Աստծուն եւ դիմադրեցէք սատանային, ու նա կփախչի ձեզանից: Մօտեցէք Աստծուն, եւ նա կմերձենայ ձեզ: Մեղաւորնե՛ր, մաքրեցէք ձեր ձեռքերը. երկմիտնե՛ր, ուղղեցէք ձեր սրտերը. տառապեցէք, սգացէք եւ լացէք. ձեր ծիծաղը սգի թող վերածուի, եւ ձեր ուրախութիւնը՝ տրտմութեան: Խոնարհ եղէք Տիրոջ առաջ, եւ նա ձեզ կբարձրացնի:

Եղբայրնե՛ր, միմեանց մի՛ բամբասէք. ով բամբասում է իր եղբօրը կամ դատում է իր եղբօրը, նա չարախօսում է օրէնքի մասին եւ դատում է օրէնքը. իսկ եթէ օրէնքն ես դատում, օրէնքը պահող չես, այլ՝ դատաւոր:

Կայ մէկ Օրէնսդիր եւ Դատաւոր, որ կարող է փրկել եւ կործանել. դու ո՞վ ես, որ դատում ես քո մերձաւորին:

Այժմ՝ նրանց մասին, որ ասում են. «Այսօր կամ վաղը կգնանք այսինչ քաղաքը, մէկ տարի կմնանք այնտեղ, կվաճառենք եւ կվաստակենք»: (Այսպէս էք ասում դուք, որ ոչինչ չգիտէք վաղուայ մասին. որովհետեւ ի՞նչ է ձեր կեանքը. յիրաւի, մի մշուշ է այն, որ մի պահ երեւում է եւ ապա անհետանում): Մինչդեռ պէտք էր ասել.

«Եթէ Տէրը կամենայ, եւ ապրենք, կանենք այս կամ այն բանը»: Բայց արդ, պարծենում էք ձեր ամբարտաւանութեամբ: Այսպիսի ամէն պարծանք չար է: Ով որ գիտէ, թէ ինչ է բարին, եւ չի անում, նրա համար այդ մեղք է:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս.

եւ երկիւղ մահու անկաւ ի վերայ իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 1 – 9)

Այդ նոյն ժամանակ ոմանք եկան եւ պատմեցին նրան այն գալիլիացիների մասին, որոնց արիւնը Պիղատոսը խառնեց իրենց զոհերի արեան հետ: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Կարծում էք, թէ այն գալիլիացիները, որոնք այդպիսի պատահարների ենթարկուեցին, աւելի մեղաւո՞ր էին, քան բոլոր գալիլիացիները: Ո՛չ, ասում եմ ձեզ. սակայն եթէ չապաշխարէք, ամէնքդ էլ նոյնպէս պիտի կորչէք: Կամ նրանք՝ այն տասնութ մարդիկ, որոնց վրայ Սիլովամում աշտարակը փլուեց եւ սպանեց նրանց, կարծում էք, թէ աւելի մեղապա՞րտ էին, քան Երուսաղէմում բնակուող բոլոր մարդիկ: Ո՛չ, ասում եմ ձեզ. բայց եթէ չապաշխարէք, ամէնքդ էլ նոյնպէս պիտի կորչէք»:

Պատմեց եւ այս առակը. «Մի մարդ իր այգում մի թզենի էր տնկել. եւ երբ պտղի ժամանակը հասաւ, նա եկաւ նրա վրայ պտուղ փնտրելու եւ չգտաւ: Այգեգործին ասաց. «Ահա երեք տարի է, որ գալիս եմ այդ թզենու վրայ պտուղ փնտրելու եւ չեմ գտնում. արդ, կտրիր այդ. ինչո՞ւ է հողը զբաղեցնում»: Այգեգործը պատասխանեց եւ ասաց. «Տէ՛ր իմ, դա այս տարի էլ թող, մինչեւ որ նրա շուրջը փորեմ եւ աղբ գցեմ. գուցէ թէ պտուղ տայ. ապա թէ ոչ՝ մի տարուց յետոյ կկտրես այն»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (128)

ԲԿ

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

ՅակովբուառաքելոյնիԿաթողիկեայցԹղթոյնէ ընթերցուածս 5,1-11

Ուրեմն այժմ, հարուստնե՛ր, լացէք եւ ողբացէք այն թշուառութիւնների համար, որ գալու են ձեր գլխին. որովհետեւ ձեր հարստութիւնը փտած է, ձեր զգեստները՝ ցեցի կեր, եւ ձեր արծաթն ու ոսկին՝ ժանգոտած. եւ նրանց ժանգը ձեր դէմ որպէս վկայութիւն պիտի լինի եւ պիտի ուտի ձեր մարմինը, ինչպէս կրակը. վերջին օրերի՛ համար գանձեր դիզեցէք: Ահաւասիկ, ձեր դաշտերը մշակած մշակների վարձը ձեզ մօտ պահեցիք. ձեր կողմից զրկուածն աղաղակում է, եւ հնձուորների բողոքը հասաւ Ամենակալ Տիրոջ ականջին: Մեղկ կեանքով ապրեցիք երկրի վրայ եւ շուայտացաք ու ձեր սրտերը պարարտացրիք մորթուելու օրուայ համար: Զրկեցիք, սպանեցիք արդարին, որը ձեզ չէր հակառակում:

Եղբայրնե՛ր իմ, համբերող եղէք մինչեւ Տիրոջ գալուստը: Մշակն ահա համբերութեամբ սպասում է երկրի պատուական պտղին, մինչեւ որ ստանայ առաջին եւ վերջին անձրեւը: Համբերեցէք եւ դուք, ամրացրէք ձեր սրտերը, քանի որ Տիրոջ գալուստը մօտեցել է: Մի՛ տրտմեցրէք միմեանց, եղբայրնե՛ր, որպէսզի չդատուէք: Ահաւասիկ, Դատաւորը դռանն է: Եղբայրնե՛ր, չարչարանքների եւ համբերութեան օրինակ ունեցէք մարգարէներին, որոնք խօսեցին Տիրոջ անունով: Ահա, երանի ենք տալիս համբերողներին: Լսել էք Յոբի համբերութեան մասին եւ տեսել, ինչ որ Տէրը նրան արեց վերջում, քանի որ Տէրը բազմագութ է եւ ողորմած:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նաւակ մտնելով՝ Յիսուս անցաւ ծովի միւս կողմը. եւ եկաւ իր քաղաքը: Եւ ահա, նրա մօտ բերեցին մի անդամալոյծի, որ պառկած էր մահճի մէջ: Յիսուս, նրանց հաւատը տեսնելով, ասաց անդամալոյծին. «Քո մեղքերը քեզ ներուած են»: Եւ ահա, օրէնսգէտներից ոմանք իրենց մտքում ասացին՝ դա հայհոյում է: Եւ Յիսուս, իմանալով նրանց մտածումները, նրանց ասաց.

«Ինչո՞ւ դուք ձեր սրտերում չար բան էք խորհում. ի՞նչն է դիւրին. ասել՝ քեզ ներուա՞ծ են քո մեղքերը, թէ՞ ասել՝ վե՛ր կաց եւ քայլի՛ր: Արդ, որպէսզի իմանաք, որ Մարդու Որդին իշխանութիւն ունի երկրի վրայ մեղքերը ներելու, – ասաց նա այդ ժամանակ անդամալոյծին, – վեր կաց, վերցրու քո մահիճը եւ գնա քո տունը»: Եւ նա վեր կենալով իր տունը գնաց: Երբ ժողովուրդը այս տեսաւ, զարմացաւ. եւ փառաւորում էր Աստծուն՝ մարդկանց այսպիսի իշխանութիւն Տուողին:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (130)

ԳՁ

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 12-20

Ամէն բանից առաջ, եղբայրե՛ր իմ, մի՛ երդուէք ո՛չ երկնքով, ո՛չ երկրով, ո՛չ էլ այլ երդումով. այլ ձեր այո-ն թող լինի այո, եւ ոչ-ը՝ ոչ, որպէսզի կեղծաւորութեան պատճառով չընկնէք:

Ձեզնից մէկը վշտի՞ մէջ է ընկել, թող աղօթի. մէկը բերկրանքի՞ մէջ է, սաղմոս թող ասի. հիւա՞նդ է ձեզնից մէկը, թող կանչի եկեղեցու երէցներին, եւ նրանք նրա վրայ թող աղօթք անեն, թող իւղով օծեն նրան Տիրոջ անունով: Եւ հաւատով եղած աղօթքը կփրկի հիւանդին, ու Տէրը նրան ոտքի կկանգնեցնի: Եւ եթէ մեղք գործած լինի, այդ նրան պիտի ներուի: Ձեր մեղքերը միմեանց խոստովանեցէք եւ միմեանց համար աղօթք արէք, որպէսզի բժշկուէք. քանզի արդարի աղօթքը շատ ազդեցիկ է եւ օգնում է: Եղիան մարդ էր մեզ նման՝ կրքերի ենթակայ. նա աղօթեց, ու երկրի վրայ երեք տարի ու վեց ամիս անձրեւ չտեղաց: Ապա դարձեալ աղօթեց, եւ երկինքը անձրեւ տուեց, ու երկիրը բուսցրեց իր պտուղը: Եղբայրնե՛ր իմ, եթէ ձեզնից մէկը շեղուի ճշմարտութեան ճանապարհից, իսկ մէկ ուրիշը նրան յետ բերի, թող իմանայ, որ ով մեղաւորին իր մոլորութեան ճանապարհից յետ է բերում, կփրկի նրա հոգին մահուանից եւ կծածկի մեղքերի մի ամբողջ բազմութիւն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն անուան քոյ Տէր քաւեա զմեղս իմ. զի բազում եղեն յոյժ.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 1 – 12) Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ բարձրացաւ լեռան վրայ: Եւ երբ այնտեղ նստեց, նրա մօտ եկան իր աշակերտները. եւ նա սկսեց նրանց ուսուցանել ու ասել.

«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ սգաւորներին, որովհետեւ նրանք պիտի մխիթարուեն:

Երանի՜ հեզերին, որովհետեւ նրանք երկիրը պիտի ժառանգեն:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցն ու ծարաւն ունեն արդարութեան, որովհետեւ նրանք պիտի յագենան:

Երանի՜ ողորմածներին, որովհետեւ նրանք ողորմութիւն պիտի գտնեն:

Երանի՜ նրանց, որ սրտով մաքուր են, որովհետեւ նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն:

Երանի՜ խաղաղարարներին, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն:

Երանի՜ նրանց, որ հալածւում են արդարութեան համար, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ է ձեզ, երբ ձեզ նախատեն ու հալածեն եւ իմ պատճառով ձեր մասին ամէն տեսակ չար խօսք՝ սուտ ասեն: Ցնծացէ՛ք եւ ուրախացէ՛ք, որովհետեւ երկնքում ձեր վարձը շատ է, քանի որ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որոնք ձեզնից առաջ են եղել»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (132)

ԳԿ

Սրբոյն Թէոդորոսի զինաւորի:

Ժամամուտ. Զօրական եւ վկայ ճշմարիտ քաջ նահատակդ Քրիստոսի սուրբդ Թէոդորոս, որ փոխանակ եցեր զմարմինդ ընդհոգւոյդ քում փրկանս, եւ ոչ ածեր զմտաւ զսպառնալիսն Մաքսիմիանոսի Թագաւորին. այլ վերին ազդեցութեամբն դիտելով զայրեցումն Հոգւոց նորա, վասն այնորիկ լուցեր զտաճար կռոց նոցա: Արդ ի յաղթող պատերազմի տօն ողացս զօրնահատակութեան քոյ’բարեխօսեաառ Տէր վասն անձանցմերոց:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 28 – 39

Բայց գիտենք, որ ամէն ինչ գործակից է լինում նրանց բարիքի համար, ովքեր սիրում են Աստծուն, որոնք եւ կանչուեցին նրա նախասահմանումով. որովհետեւ նրանց, որ կանխաւ գիտէր, նախասահմանեց կերպարանակից լինելու իր Որդու պատկերին, որպէսզի նա լինի անդրանիկը բազում եղբայրների մէջ. եւ որոնց որ նախասահմանել էր, նրանց էլ կանչեց. եւ որոնց որ կանչեց, նրանց էլ արդարացրեց. եւ որոնց որ արդարացրեց, նրանց էլ փառաւորեց:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք այս մասին: Եթէ Աստուած մեր կողմն է, ո՞վ կլինի մեզ հակառակ: Նա, որ իր Որդուն իսկ չխնայեց, այլ բոլորիս համար մահուան մատնեց նրան, էլ ինչպէ՞ս մեզ չի շնորհելու ամենայն ինչ նրա հետ մէկտեղ: Ո՞վ է, որ մեղադրելու է Աստծոյ ընտրեալներին. Աստուած է, որ արդարացնում է: Իսկ արդ, ո՞վ է, որ դատապարտելու է: Քրիստոս Յիսուս է, որ մեռաւ, մանաւանդ որ յարութիւն առաւ. եւ Աստծոյ աջում է եւ բարեխօս է մեզ համար: Արդ, ո՞վ պիտի բաժանի մեզ Քրիստոսի սիրուց. տառապա՞նքը, թէ՞ անձկութիւնը, թէ՞ հալածանքը, թէ՞ սովը, թէ՞ մերկութիւնը, թէ՞ վտանգնե րը, թէ՞ սուրը, 36 ինչպէս եւ գրուած է. «Քեզ համար ենք մեռնում ամէն օր. համարուեցինք որպէս ոչխար սպանդի համար»:

Բայց այս բոլորից առաւել յաղթական ենք դուրս գալիս նրա միջոցով, ով սիրեց մեզ. որովհետեւ վստահ եմ, որ ո՛չ մահը, ո՛չ կեանքը, ո՛չ հրեշտակները, ո՛չ իշխանութիւնները, ո՛չ այլ բաներ, որ այժմ կան, ո՛չ գալիքները եւ ո՛չ զօրութիւնները, ո՛չ բարձրութիւն, ո՛չ խորութիւն եւ ո՛չ մի ուրիշ արարած չի կարող բաժանել մեզ Աստծոյ այդ սիրուց, որ կայ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին ամենեքեան որք յուսացեալ են ի քեզ. յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցիս դու ի նոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10,16 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

«Ահա, ես ձեզ ուղարկում եմ որպէս ոչխարների՝ գայլերի մէջ: Այսուհետեւ խորագէ՛տ եղէք օձերի պէս եւ միամիտ՝ աղաւնիների նման: Զգուշացէ՛ք մարդկանցից, որովհետեւ պիտի մատնեն ձեզ ատեանների եւ պիտի տանջեն ձեզ իրենց ժողովարաններում. ձեզ պիտի տանեն կուսակալների ու թագաւորների առաջ իմ պատճառով, որ իմ մասին վկայութիւն տաք նրանց եւ հեթանոսներին: Բայց երբ ձեզ մատնեն, հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կտրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն: Եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու նրանց պիտի սպանեն: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. իսկ ով մինչեւ վերջ համբերի, նա պիտի փրկուի:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (134)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 –21

Աղաչում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, ողորմութեամբ Աստծոյ, որ պատրաստէք ձեր մարմինները որպէս զոհ կենդանի, սուրբ, աստուածահաճոյ. այդ է ձեր բանական պաշտամունքը: Եւ այս աշխարհի կերպարանքով մի՛ կերպարանուէք, այլ նորոգուեցէք ձեր մտքի նորոգութեամբ, որպէսզի քննէք լաւը, եւ թէ ինչ է Աստծոյ կամքը՝ բարին եւ հաճելին եւ կատարեալը:

Աստծոյ՝ ինձ տուած շնորհով այս եմ ասում ձեզնից իւրաքանչիւրին. ձեզ աւելի մի՛ գնահատէք, քան ձեր արժանիքն է. այլ իւրաքանչիւրդ ձեր մասին խորհեցէք զգաստութեամբ՝ այն հաւատի չափով, որ Աստուած բաժանեց: Ինչպէս մի մարմնի մէջ բազում անդամներ ունենք, եւ բոլոր անդամները նոյն գործը չեն անում, նոյնպէս եւ մենք, լինելով բազում, մի մարմին ենք Քրիստոսով, բայց իւրաքանչիւրս միմեանց անդամ ենք: Բայց մենք ունենք տեսակ-տեսակ պարգեւներ՝ ըստ այն շնորհների, որ տրուած են մեզ. եթէ մարգարէութեան շնորհ է՝ ըստ հաւատի չափի. եթէ ծառայութեան՝ թող ծառայի. եթէ մէկն ուսուցանում է, թող ուսուցանի. եթէ յորդորում է, թող յորդորի. ով առատաձեռն է, թող անի զուարթութեամբ. ով վերակացու է՝ փութաջանութեամբ. ով ողորմում է՝ խնդութեամբ: Սէր առանց կեղծիքի. ատելով չարը՝ ընթանալ բարու յետեւից. եղբայրասիրութեան մէջ միմեանց հանդէպ լինել գթասիրտ. պատիւ տալու մէջ միմեանց գերազանցել. ջանասիրութեան մէջ չլինել թուլասիրտ. հոգով եռացէք. Տիրոջը ծառայեցէք. յոյսով ուրախացէք. նեղութեան համբերեցէք, յաճախակի աղօթեցէք. հաղորդակից եղէք սրբերի կարիքներին. հետամուտ եղէք հիւրասիրութեան: Օրհնեցէք ձեզ հալածողներին. օրհնեցէք եւ մի՛ անիծէք. ուրախացողների հետ ուրախանալ, լացողների հետ լալ. համերաշխ եղէք միմեանց հետ. մի՛ մեծամտացէք, այլ խոնարհ եղէք խոնարհների հանդէպ. դուք ձեզ իմաստունի տեղ մի՛ դրէք. մէկի չարի փոխարէն չար մի՛ հատուցէք. խորհեցէք բարին բոլոր մարդկանց առաջ. որքանով հնարաւոր է ձեզ համար, բոլոր մարդկանց հետ խաղաղութիւն պահեցէք. ինքներդ վրէժխնդիր մի՛ եղէք, սիրելինե՛ր, այլ թոյլ տուէք, որ Աստծոյ բարկութիւնը կատարի այն. քանզի գրուած է. «Իմն է վրէժխնդրութիւնը, եւ ես կհատուցեմ», – ասում է Տէրը. այլեւ՝ «Եթէ քաղցած է քո թշնամին, հաց տուր նրան, եւ եթէ ծարաւ՝ ջուր տուր նրան. այս անելով՝ կրակի կայծեր կկուտակես նրա գլխին»: Թոյլ մի՛ տուր, որ չարը յաղթի քեզ, այլ բարիով յաղթիր չարին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 17 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ կարծէք, թէ օրէնքը կամ մարգարէներին ջնջելու եկայ. չեկայ ջնջելու, այլ՝ լրացնելու: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. մինչեւ որ երկինք ու երկիր անցնեն, մի յովտ իսկ – որ մի նշանախեց է – օրէնքից եւ մարգարէներից չի անցնի, մինչեւ որ այս բոլորը կատարուի: Ով որ այս պատուիրաններից, փոքրերից անգամ, մի բան ջնջի եւ մարդկանց այդպէս ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ փոքր պիտի համարուի. իսկ ով կատարի եւ ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ նա մեծ պիտի համարուի: Բայց ասում եմ ձեզ, որ եթէ ձեր արդարութիւնը աւելի չլինի, քան օրէնսգէտներինը եւ փարիսեցիներինը, երկնքի արքայութիւնը չէք մտնի:

Լսել էք, թէ ինչ ասուեց նախնիներին. մի՛ սպանիր. որովհետեւ ով որ սպանի, ենթակայ կլինի դատաստանի: Իսկ ես ձեզ ասում եմ, թէ՝ ամէն մարդ, որ զուր տեղը բարկանում է իր եղբօր վրայ, ենթակայ կլինի դատաստանի, եւ ով իր եղբօրն ասի յիմար, ենթակայ կլինի ատեանի, եւ ով իր եղբօրն ասի ապուշ, ենթակայ կլինի գեհենի կրակին: Եթէ սեղանի վրայ քո ընծան մատուցելու լինես գնա, նախ հաշտուիր քո եղբօր հետ եւ ապա եկ, քո ընծան մատուցիր: Եթէ մէկը քեզ հետ խնդիր ունի եւ քեզ դատի է կանչում, քանի դեռ նրա հետ ճանապարհին ես, եղիր իրաւախոհ կանխաւ. գուցէ նա քեզ դատաւորին յանձնի, եւ դատաւորը՝ դահճին, ու դու բանտ նետուես: Ճշմարիտ եմ ասում քեզ. այնտեղից դուրս չես գայ, մինչեւ չվճարես վերջին նաքարակիտը: Լսել էք, թէ ինչ ասուեց. մի՛ շնացիր: Իսկ ես ձեզ ասում եմ. ամէն մարդ, որ կնոջը նայում է նրան ցանկանալով, արդէն շնացաւ նրա հետ իր սրտում: Եթէ քո աջ աչքը քեզ գայթակղում է, հանիր այն եւ դէն գցիր քեզնից. որովհետեւ քեզ համար լաւ է, որ քո անդամներից մէկը կորչի, եւ քո ամբողջ մարմինը չընկնի գեհեն: Եւ եթէ քո աջ ձեռքը քեզ գայթակղում է, կտրիր այն եւ դէն գցիր քեզնից.որովհետեւ քեզ համար լաւ է,որ քո անդամներից մէկը կորչի,եւ քո ամբողջ մարմինը չընկնի գեհեն:

Սրբոյն Յովսեփայ Աստուածահօրն (138)

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, հովիւս եւ վարդապետս առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորայերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 3 – 12

Օրհնեալ է Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ օրհնեց մեզ ի Քրիստոս ամենայն հոգեւոր օրհնութեամբ, երկնային աշխարհում. նա ընտրեց մեզ Քրիստոսի միջոցով նախքան աշխարհի արարումը, որպէսզի մենք սուրբ եւ անարատ լինենք նրա առաջ սիրով: Նախասահմանեց մեզ որդեգրութեան Յիսուս Քրիստոսի միջոցով՝ ըստ իր կամքի հաճութեան: Գովենք նրան այն փառքի համար, որով երջանկացրեց մեզ իր Սիրելիով: Նրանով է, որ ունենք փրկութիւն, նրա արեան միջոցով՝ մեղքերի թողութիւն, ըստ իր շնորհի մեծութեան չափի, որ եւ առատացաւ մեր մէջ ամենայն իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ: Ճանաչեցրեց մեզ, ինչպէս հաճելի էր իրեն, իր կամքի խորհուրդները. նա դրանք նախապէս սահմանել էր նրանով, որպէսզի ժամանակների լրումին, ինչ որ երկնքում է եւ ինչ որ երկրի վրայ, ամէն ինչ Քրիստոսով բովանդակուի: Նրանով է, որ ժառանգեցինք մեզ վիճակուած բաժինը՝ ըստ առաջադրութեան Աստծոյ, որ ամէն ինչ յաջողեցնում է իր կամքի խորհուրդների համաձայն. մենք՝ նախապէս Քրիստոսին յուսացողներս, նախասահմանուած եղանք գովելու նրա փառքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (1, 18 – 21)

Վասն ծննդեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս Քրիստոսի ծնունդը այսպէս եղաւ. նրա մայրը՝ Մարիամը, որ Յովսէփի նշանածն էր, նախքան նրանց իրար մօտենալը՝ Սուրբ Հոգուց յղիացած գտնուեց: Եւ Յովսէփը՝ նրա մարդը, քանի որ արդար էր եւ չէր կամենում նրան խայտառակել, մտածեց առանց աղմուկի արձակել նրան: Եւ մինչ նա այս մասին էր մտածում, ահա Տիրոջ հրեշտակը երազում երեւաց նրան եւ ասաց. «Յովսէ՛փ, Դաւթի՛ որդի, մի՛ վախեցիր քեզ մօտ առնել Մարիամին՝ քո կնոջը, որովհետեւ նրա մէջ Ծնուածը Սուրբ Հոգուց է: Նա մի Որդի պիտի ծնի, եւ նրա անունը Յիսուս պիտի դնես, քանի որ նա պիտի փրկի իր ժողովրդին իր մեղքերից»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (139)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 12

Պետրոսը՝ առաքեալը Յիսուս Քրիստոսի, ձեզ՝ պանդուխտներիդ, որ Պոնտոսի, Գաղատիայի ու Կապադովկիայի, Ասիայի ու Բիւթանիայի սփիւռքում էք, ընտրեալներիդ՝ ըստ Հայր Աստծոյ կանխագիտութեան, Հոգու սրբագործումով՝ հնազանդուելու համար Յիսուս Քրիստոսին եւ սրբագործուելու նրա արեան հեղումով. շնորհը եւ խաղաղութիւնը թող շատանան ձեզ վրայ:

Օրհնեա՜լ է Աստուած եւ Հայրը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, որ իր առատ ողորմութեամբ մեզ վերստին ծնեց կենդանի յոյսի համար՝ մեռելներից Յիսուս Քրիստոսի յարութեամբ. ծնեց անեղծ եւ անարատ ու անթառամ ժառանգութեան համար, որ պահուած է երկնքում ձեզ համար, ձեզ, որ Աստծոյ զօրութեամբ պահուած էիք հաւատով՝ փրկութեան համար, որ պատրաստ է յայտնուելու վերջին ժամանակներում: Ուրախանում էք դրանով դուք, որ այժմ, դէպքերի բերումով, այլեւայլ փորձութիւններով փոքր-ինչ տրտմած էք, որպէսզի ձեր հաւատի փորձը, որ առաւել արժէքաւոր է, քան կորստեան ենթակայ ոսկին, որ կրակով է փորձուած, դառնայ գովքի, փառքի ու պատուի առարկայ յայտնութեան ժամանակ Յիսուս Քրիստոսի, որին չէք տեսել, բայց սիրում էք եւ որին այժմ էլ չէք տեսնում, բայց հաւատում էք նրան եւ ուրախ էք անպատմելի ու փառաւոր խնդութեամբ՝ ձեռք բերելով ձեր հաւատի պսակումը՝ հոգիների փրկութիւնը:

Այդ փրկութեան համար է, որ փնտրեցին եւ քննեցին մարգարէները, որոնք մարգարէանում էին այն շնորհի մասին, որ վիճակուած էր ձեզ: Քննում էին, թէ որ եւ ինչպիսի ժամանակի մասին էր ծանուցում իրենց մէջ եղող Քրիստոսի Հոգին, որ նախ վկայում էր Քրիստոսի չարչարանքների մասին եւ դրանից յետոյ՝ նրա փառքի մասին: Աստուած նրանց յայտնեց նաեւ, որ ոչ թէ իրենց, այլ մեզ համար էին տրուած այդ պատգամները, որոնք այժմ պատմուեցին ձեզ նրանց միջոցով եւ աւետարանուեցին Սուրբ Հոգով, որն ուղարկուեց երկնքից. մի բան, որ կցանկանային հրեշտակները գոնէ աղօտ կերպով տեսնել:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 18 – 26)

Մինչ Յիսուս նրանց այս բաներն էր ասում, ահա մի իշխանաւոր մօտենալով երկրպագեց նրան ու ասաց.

«Իմ դուստրը հէնց նոր մեռաւ, սակայն գայիր եւ քո ձեռքը նրա վրայ դնէիր, եւ նա կկենդանանար»: Յիսուս վեր կացաւ եւ իր աշակերտների հետ միասին գնաց նրա յետեւից:

Եւ ահա, տասներկու տարուց ի վեր արիւնահոսութիւն ունեցող մի կին, յետեւից մօտենալով Յիսուսին, դիպաւ նրա զգեստի քղանցքին, քանի որ մտքում ասում էր. «Եթէ միայն դիպչեմ նրա զգեստին, կփրկուեմ»: Իսկ Յիսուս, երբ դարձաւ ու նրան տեսաւ, ասաց. «Քաջալերուի՛ր, դո՛ւստր, քո հաւատը քեզ փրկեց»: Եւ նոյն ժամին կինը բժշկուեց:

Երբ Յիսուս իշխանաւորի տունը եկաւ եւ տեսաւ փողհարներին ու մեծ ամբոխ, նրանց ասաց. «Հեռո՛ւ գնացէք, որովհետեւ այդ աղջիկը ոչ թէ մեռած է, այլ ննջում է». եւ նրանք ծաղրում էին նրան: Եւ երբ ամբոխը դուրս ելաւ, նա ներս մտաւ, բռնեց նրա ձեռքից, եւ աղջիկը վեր կացաւ: Եւ այս լուրը ամբողջ այդ երկրով մէկ տարածուեց:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (141)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 13 – 25

Ուստի, գօտեպնդելով ձեր միտքը, զգաստ, կատարեալ յոյսով սպասեցէ՛ք Յիսուս Քրիստոսի յայտնութեան ժամանակ ձեզ հասանելիք շնորհին: Իբրեւ հնազանդ որդիներ՝ մի՛ կերպարանուէք նախկին՝ ձեր անգիտութեան ժամանակուայ ցանկութիւններով. այլ, նման այն Սրբին, որ ձեզ կանչեց, դուք էլ ձեր ամբողջ կեանքով սո՛ւրբ եղէք. քանի որ գրուած է.

«Սո՛ւրբ եղէք, քանզի սուրբ եմ ես»:

Եւ եթէ Հայր էք կոչում նրան, որ առանց աչառութեան դատում է իւրաքանչիւրին ըստ գործերի, ապա երկիւղո՛վ ապրեցէք այս աշխարհում ձեր պանդխտութեան ժամանակ: Իմացէք, որ ապականացու արծաթեղէնով եւ ոսկեղէնով չէ, որ փրկուեցիք ձեր հայրենաւանդ ունայն ընթացքից, այլ՝ թանկագին արեամբ Քրիստոսի, որ անբիծ եւ անարատ է, ինչպէս մի գառ. նա, որ նախասահմանուած էր նախքան աշխարհի ստեղծումը եւ երեւաց ժամանակների վախճանին ձեզ համար. ձեզ, որ նրա միջոցով հաւատացիք Աստծուն, որը յարութիւն տուեց նրան մեռելներից եւ փառաւորեց, որպէսզի ձեր հաւատը եւ յոյսը Աստծոյ վրայ լինեն:

Արդ, մաքրեցէ՛ք ձեզ՝ հնազանդուելով ճշմարտութեանը, առանց կեղծաւորութիւն խառնելու եղբայրասիրութեան մէջ, մաքուր սրտով ջերմօրէն սիրելով միմեանց: Վերածնուեցէք ոչ թէ ապականութեան ենթակայ սերմից, այլ անապականից՝ Աստծոյ կենդանի եւ մշտնջենական խօսքով. քանզի «ամէն մարմին նման է խոտի, եւ մարդու ամբողջ փառքը նման է խոտածաղկի. խոտը չորանում է, ծաղիկն էլ՝ թափւում, բայց Տիրոջ խօսքը մնում է յաւիտեան»: Այսինքն՝ այն խօսքը, որ աւետարանուեց ձեզ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ԵրգեցէքՏեառներգնոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 27 – 34)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ Յիսուս անցնում էր այն տեղով, երկու կոյրեր գնացին նրա յետեւից. նրանք աղաղակում էին ու ասում. «Ողորմի՛ր մեզ, Դաւթի՛ Որդի»: Երբ նա տուն եկաւ, կոյրերը մօտեցան նրան: Յիսուս նրանց ասաց.

«Հաւատո՞ւմ էք, որ այդ բանը ձեզ կարող եմ անել»: Նրանք ասացին նրան՝ այո՛, Տէ՛ր: Այն ժամանակ դիպաւ նրանց աչքերին եւ ասաց. «Ըստ ձեր հաւատի թող լինի ձեզ»: Եւ բացուեցին նրանց աչքերը: Եւ Յիսուս նրանց խստիւ պատուիրեց եւ ասաց. «Զգո՛յշ կացէք, ոչ ոք չիմանայ»: Իսկ նրանք ելան եւ նրա համբաւը տարածեցին ամբողջ այդ երկրում:

Եւ երբ նրանք դուրս եկան, ահա նրա մօտ բերեցին մի համր, դիւահար մարդ: Եւ երբ դեւը դուրս եկաւ, համրը խօսեց. եւ ժողովուրդը զարմացաւ ու ասաց.

«Այսպիսի բան Իսրայէլում երբեք տեսնուած չէ»: Իսկ փարիսեցիներն ասում էին. «Դա դեւերի իշխանի միջոցով է հանում դեւերին»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (143)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 12

Ուրեմն, դէն գցելով ամէն չարութիւն, ամէն նենգութիւն, կեղծաւորութիւններ, նախանձ եւ ամէն չարախօսութիւն, որպէս նորածին երեխաներ՝ միշտ փափագող եղէք բանական եւ անխարդախ կաթին, որպէսզի նրա միջոցով աճէք փրկութեան համար, քանի որ արդէն ճաշակել էք, որ քաղցր է Տէրը:

Մօտեցէք նրան՝ կենդանի Վէմին, որը, թէպէտ մարդկանցից անարգուած, բայց Աստծոյ առաջ ընտրեալ եւ թանկագին է: Եւ դուք, իբրեւ կենդանի վէմեր, կառուցւում էք որպէս հոգեւոր տաճար, որպէս անարատ քահանայութիւն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի միջոցով մատուցէք հոգեւոր պատարագներ, որոնք հաճելի լինեն Աստծուն. քանզի Գրքում էլ կայ, թէ՝ «Ահաւասիկ, ընտիր վէմ եմ դնում Սիոնի մէջ, թանկագին անկիւնաքար. եւ ով նրան հաւատայ, ամօթով չպիտի մնայ»:

Ուրեմն, ձեզ՝ հաւատացեալներիդ համար՝ թանկագին վէմ, իսկ անհաւատներին՝ «այն վէմը, որն անարգեցին շինողները, ա՛յն եղաւ անկիւնաքար»:

Ինչպէս նաեւ՝ «վէմ գլորման եւ վէմ գայթակղութեան», որով գայթակղւում են խօսքին անհնազանդ եղողները. եւ նրանք հէնց դրա համար էլ սահմանուած էին: Բայց դուք ընտիր ցեղ էք, թագաւորութիւն, քահանայութիւն, սուրբ ազգ, Աստծոյ սեփական ժողովուրդ, որպէսզի ձեր առաքինութիւնները նուիրէք նրան, ով խաւարից ձեզ կանչեց իր սքանչելի լոյսին: Դուք, որ մի ժամանակ ժողովուրդ չէիք, բայց այժմ Աստծոյ ժողովուրդն էք. դուք, որ ողորմութիւն չէիք գտել, այժմ ողորմութիւն գտաք:

Սիրելինե՛ր, աղաչում եմ ձեզ՝ իբրեւ պանդուխտների եւ օտարականների, որ հեռու մնաք մարմնաւոր ցանկութիւններից, որոնք պայքարում են հոգու դէմ, եւ ցոյց տաք ձեր պարկեշտ վարքը հեթանոսների մէջ, որպէսզի այն բանում, որ ձեզ բամբասում են իբրեւ չարագործների, դրանում իսկ տեսնելով ձեր բարի գործերը՝ փառաւորեն Աստծուն նրա այցելութեան օրը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, մի՛ սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս. եւ մի՛ բարկութեամբ քով խրատել զիս:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 9 – 17)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ Յիսուս, այնտեղով անցնելով, տեսաւ Մատթէոս անունով մի մարդու, որ նստել էր մաքսատանը, ու նրան ասաց. «Իմ յետեւի՛ց արի»: Եւ նա վեր կենալով գնաց նրա յետեւից: Եւ երբ Յիսուս նրա տանը սեղան էր նստել, ահա բազմաթիւ մաքսաւորներ ու մեղաւորներ եկան, բազմեցին Յիսուսի եւ նրա աշակերտների հետ: Երբ փարիսեցիներն այդ տեսան, ասացին նրա աշակերտներին. «Ինչո՞ւ է ձեր վարդապետը մաքսաւորների ու մեղաւորների հետ ուտում»: Իսկ Յիսուս, երբ լսեց, նրանց ասաց. «Առողջներին բժիշկ պէտք չէ, այլ՝ հիւանդներին: Գնացէք, սովորեցէք, թէ ինչ է նշանակում՝ ողորմութիւն եմ կամենում եւ ոչ՝ զոհ. քանզի ես արդարներին կանչելու չեմ եկել, այլ՝ մեղաւորներին»:

Այն ժամանակ Յովհաննէսի աշակերտները մօտեցան նրան եւ ասացին. «Ինչո՞ւ մենք եւ փարիսեցիները յաճախ ծոմ ենք պահում, իսկ քո աշակերտները չեն պահում»: Յիսուս նրանց ասաց. «Մի՞թէ կարելի բան է, որ հարսանքաւորները սուգ պահեն, քանի դեռ փեսան նրանց հետ է. բայց կգան օրեր, երբ փեսան կվերցուի նրանցից, եւ ապա ծոմ կպահեն: Ոչ ոք չօգտագործուած կտաւի կտորը հնացած ձորձի վրայ չի կարկատի, քանի որ այն իր լրիւ չափով կպատռի կհանի զգեստից, եւ պատռուածքը աւելի վատ կլինի: Ոչ էլ նոր գինին հին տիկերի մէջ են դնում. ապա թէ ոչ՝ տիկերը կպատռուեն. ե՛ւ գինին դուրս կթափուի, ե՛ւ տիկերը կփչանան. այլ նոր գինին նոր տիկերի մէջ են լցնում, եւ երկուսն էլ պահւում են»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (145)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 13 – 25

Ի սէր Տիրոջ հնազա՛նդ եղէք մարդկային ամէն իշխանութեան՝ թէ՛ թագաւորին՝ որպէս գերագոյն հեղինակութիւն ունեցողի, թէ՛ կառավարիչներին՝ որպէս նրանից ուղարկուածների, այն բանի համար, որ նրանք չարագործներին պատժում են, իսկ օրինապահներին՝ գովում. որովհետեւ Աստծոյ կամքը այն է, որ բարեգործները պապանձեցնեն անխելք մարդկանց տգիտութիւնը: Ապրեցէք որպէս ազատներ եւ ազատութիւնը իբրեւ չարիքի պատրուակ մի՛ բռնէք, այլ ապրեցէք որպէս

Աստծոյ ծառաներ: Յարգեցէք բոլորին, սիրեցէք եղբայրութիւնը, վախեցէք Աստծուց, պատուեցէք թագաւորներին:

Ծառանե՛ր, ամէն ինչում երկիւղով հնազանդ եղէք տէրերին՝ ոչ միայն բարիներին ու հեզերին, այլեւ դաժաններին, քանի որ Աստծուց է այն շնորհը, երբ մէկը յանիրաւի վիշտ է կրում բարի խղճով. քանզի ի՞նչ երախտիք կունենաք, եթէ մեղանչելուց յետոյ տանջուէք ու համբերէք: Իսկ եթէ բարիք գործէք եւ չարչարուէք ու համբերէք, դա շնորհ է Աստծոյ մօտ. որովհետեւ հէնց դրա համար կանչուեցիք, քանի որ Քրիստոս էլ ձեզ համար մեռաւ եւ ձեզ օրինակ թողեց, որ իր հետքերով գնաք. նա, որ մեղք չգործեց, եւ նրա բերանում նենգութիւնը տեղ չգտաւ. նա, որ նախատուելով՝ փոխարէնը չնախատեց, չարչարուելով՝ չսպառնաց, այլ յանձնուեց արդարութեամբ Դատողին. նա, որ մեր մեղքերը իր մարմնով բարձրացրեց խաչափայտի վրայ, որպէսզի մենք, զերծ լինելով մեղքերից, ապրենք արդարութեան համար. նա, որի վէրքերով բժշկուեցիք դուք: Մոլորեալ ոչխարների պէս էիք, իսկ այժմ դարձաք դէպի ձեր հոգիների Հովիւը եւ Տեսուչը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որըստՄատթէոսի(12,22 – 30)

ԱռՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ նրա մօտ բերուեց կոյր ու համր մի դիւահար, եւ նա բժշկեց նրան, այնպէս որ համրն ու կոյրը խօսում էր ու տեսնում: Ամբողջ ժողովուրդը զարմացաւ եւ ասում էր. «Մի՞թէ սա է Քրիստոսը՝ Դաւթի Որդին»: Բայց երբ փարիսեցիները լսեցին, ասացին. «Նա դեւերին այլ կերպ չի հանում, եթէ ոչ՝ Բէեղզեբուղի՝ դեւերի իշխանի միջոցով»: Երբ Յիսուս նրանց մտածումներն իմացաւ, նրանց ասաց. «Ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն թագաւորութիւն աւերւում է, եւ ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն քաղաք կամ տուն կանգուն չի մնայ. եւ եթէ սատանան սատանային հանում է, ուրեմն ինքն իր մէջ բաժանուեց. արդ, նրա թագաւորութիւնը ինչպէ՞ս կարող է կանգուն մնալ: Եւ եթէ ես Բէեղզեբուղով եմ հանում դեւերին, ձեր որդիները ինչո՞վ կհանեն. դրա համար էլ նրանք կլինեն ձեր դատաւորները: Իսկ եթէ Աստծոյ Հոգով եմ հանում դեւերին, ուրեմն Աստծոյ արքայութիւնը հասել է ձեզ վրայ: Կամ՝ ինչպէ՞ս կարող է մէկը մտնել մի հզօր մարդու տունը եւ յափշտակել նրա գոյքը, եթէ նախ չկապի հզօրին եւ ապա նրա տունը կողոպտի: Ով ինձ հետ չէ, իմ դէմ է, եւ ով ինձ հետ չի հաւաքում, ցրում է»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (147)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես’ զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 9

Այսպէս էլ դուք, կանա՛յք, հնազանդ եղէք ձեր մարդկանց, որպէսզի եթէ նրանցից ոմանք չհնազանդուեն խօսքին, իրենց կանանց ընթացքի շնորհիւ եւ առանց խօսքի իսկ շահուած լինեն՝ նկատի ունենալով ձեր պարկեշտ ընթացքը՝ լի երկիւղածութեամբ: Թող ձեր արտաքինը զարդարուած չլինի հիւսքերով, ոսկեհուռ վարսակալներով կամ պճնագեղ զգեստներով, այլ սրտի ներսի մարդը՝ հեզ եւ հանդարտ հոգու անեղծութեամբ, ինչը շատ աւելի արժէք է ներկայացնում Աստծոյ առաջ. մի ժամանակ այսպէս էին իրենց զարդարում Աստծոյ վրայ յոյս դրած կանայք, որոնք հնազանդւում էին իրենց մարդկանց. այդպէս էր Սառան, որը հնազանդ էր Աբրահամին եւ նրան իր տէրն էր կոչում. եւ դուք նրա զաւակները եղաք. նրանք բարեգործ էին եւ չէին սարսափում եւ ոչ մի բանից:

Նոյնպէս եւ տղամարդիկ թող իմաստութեամբ ապրեն իրենց կանանց հետ, յարգեն նրանց՝ իբրեւ դիւրաբեկ անօթի, իբրեւ կեանքի շնորհի ժառանգակիցների, որպէսզի ձեր աղօթքները չխափանուեն:

Եւ ամենագլխաւորը՝ եղէք համախորհուրդ, կարեկից, եղբայրասէր, ազնուագութ, խոնարհ. չարի փոխարէն չար մի՛ հատուցէք կամ նախատինքի փոխարէն՝ նախատինք, այլ ընդհակառակը՝ օրհնեցէք, որովհետեւ դրան իսկ կոչուեցիք, որպէսզի ժառանգէք օրհնութիւնը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դարձ, Տէր, եւ փրկեա զանձն իմ. կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որըստՄատթէոսի(12,43 – 50)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

«Սակայն պիղծ ոգին դուրս է ելնում մարդուց, շրջում է անջրդի վայրերում, հանգիստ է որոնում եւ չի գտնում: Այն ժամանակ ասում է. «Դառնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկայ». եւ գալիս է ու այն գտնում դատարկ՝ մաքրուած ու կարգի բերուած: Այն ժամանակ գնում եւ իր հետ վերցնում է իրենից աւելի չար եօթ այլ ոգիներ եւ մտնում բնակւում է այնտեղ. եւ այդ մարդու վերջը լինում է աւելի վատ, քան առաջ էր. այսպէս պիտի լինի եւ այս չար սերնդին»:

Մինչդեռ Յիսուս խօսքն ուղղում էր բազմութեանը, ահա նրա մայրն ու նրա եղբայրները կանգնած էին դրսում եւ ուզում էին խօսել նրա հետ: Եւ մէկն ասաց նրան. «Ահա քո մայրն ու քո եղբայրները դրսում կանգնած են եւ ուզում են քեզ հետ խօսել»: Նա այդ ասողին պատասխանեց ու ասաց. «Ո՞վ է իմ մայրը, կամ ովքե՞ր են իմ եղբայրները»: Եւ իր ձեռքը մեկնելով դէպի իր աշակերտները՝ ասաց. «Ահա՛ իմ մայրը եւ իմ եղբայրները. որովհետեւ ով կատարում է կամքը իմ Հօր, որ երկնքում է, նա է ինձ եղբայր եւ քոյր եւ մայր»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (149)

ԳՁ.

Սրբոյն Կիւրղի Երուսաղեմայ հայրապետին եւ միւս Կիւրղի եպիսկոպոսին եւ մօր նորա Աննայի:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 –8

Այս բանն եմ վկայել տալիս Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի առաջ, որ դատելու է կենդանիներին եւ մեռածներին իր յայտնութեան օրը, երբ գայ իր արքայութեամբ: Եւ դու քարոզի՛ր Աստծոյ խօսքը, շարունակ յայտարարի՛ր այն՝ ժամանակին լինի թէ տարաժամ, յանդիմանի՛ր, սաստի՛ր, յորդորի՛ր՝ կատարեալ համբերատարութեամբ ուսուցանելով. քանզի պիտի գայ ժամանակ, երբ չպիտի անսան ողջամիտ վարդապետութեանը, այլ, իւրաքանչիւրն ըստ իր ցանկութիւնների, ուսուցանողներ պիտի հաւաքի իր շուրջը իր ականջներին հաճելի բաներ լսելու մարմաջով. եւ նրանք ականջները պիտի դարձնեն ճշմարտութիւնից ու պիտի մոլորուեն գնան առասպելների յետեւից: Իսկ դու արթո՛ւն եղիր ամէն ինչում, նեղութիւնների մէջ համբերի՛ր, աւետարանչի գործե՛ր արա, լիուլի կատարի՛ր քո պաշտօնը:

Իսկ ես զոհաբերուելու եմ, եւ իմ մեկնումի ժամանակը հասել է: Պատերազմեցի բարի պատերազմը, աւարտեցի ընթացքս, պահեցի հաւատը: Եւ հիմա ինձ է սպասում արդարութեան պսակը, որը, որպէս հատուցում, ինձ պիտի տայ Տէրը՝ արդար Դատաւորը, այն օրը. եւ ոչ միայն՝ ինձ, այլ նաեւ բոլոր նրանց, որ սիրեցին նրա յայտնուելը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10,11–16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (150)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 1 – 18

Ուստի, Աստծուն գործակից լինելով, աղաչում ենք, որ դուք Աստծոյ շնորհը զուր ընդունած չլինէք. որովհետեւ ասում է. «Ընդունելի ժամանակում լսեցի քեզ եւ փրկութեան օրը օգնեցի քեզ»: Ահա հիմա է ընդունելի ժամանակը, ահա հիմա է փրկութեան օրը: Եւ ոչ մի առիթով պատճառ մի՛ եղէք, որպէսզի մեր պաշտօնը չարատաւորուի. այլ բոլոր դէպքերում դուք ձեզ ներկայացրէք իբրեւ Աստծոյ պաշտօնեաներ՝ ցոյց տալով մեծ համբերութիւն նեղութիւնների մէջ, վշտերի, չարչարանքների մէջ, հարուածների տակ, բանտերում, խռովութիւնների մէջ, տքնութիւնների, հսկումների, ծոմապահութեան մէջ, սրբութեամբ, գիտութեամբ, համբերութեամբ, քաղցրութեամբ, Սուրբ Հոգով, անկեղծ սիրով, ճշմարտութեան խօսքով, Աստծոյ զօրութեամբ, արդարութեան զէնքով՝ յարձակուելու եւ պաշտպանուելու համար, փառքով եւ անարգութեամբ, գովութեամբ եւ պարսաւանքով, իբրեւ թէ մոլորեցնողներ, բայց ճշմարտութիւնից չշեղուածներ, իբրեւ թէ անծանօթներ, բայց բոլորից ճանաչուածներ, իբրեւ թէ մահամերձներ, բայց եւ ահաւասիկ կենդանի ենք, իբրեւ թէ պատժուածներ, բայց ոչ մահապարտներ, իբրեւ թէ տրտմածներ, բայց եւ շարունակ ուրախ ենք, իբրեւ թէ տնանկներ, բայց եւ շատերին ենք հարստացնում, իբրեւ թէ ոչինչ չունենք, բայց ունենք ամէն ինչ: Կորնթացինե՛ր, մեր բերանները բաց են ձեզ պատգամելու համար, եւ մեր սրտերը՝ լայն: Մենք չէ, որ նեղում ենք ձեզ, այլ դուք էք նեղւում ձեր սրտերում: Արդ, դուք էլ նոյն հատուցումն անելով – որդիների տեղ եմ ձեզ դնում – լայնօրէն բացէ՛ք ձեր սրտերը: Անհաւատներին լծակից մի՛ եղէք, քանզի ի՞նչ կապ ունի արդարութիւնը անօրինութեան հետ. եւ կամ ի՞նչ յարաբերութիւն լոյսի եւ խաւարի միջեւ. եւ կամ ի՞նչ միաբանութիւն Քրիստոսի եւ Բելիարի միջեւ. կամ ի՞նչ առնչութիւն ունի հաւատացեալը անհաւատի հետ. կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք, – ասում է Տէրը, – եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր», – ասում է Ամենակալ Տէրը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (15, 11 – 32)

Առ Տերն մեր Յիսուս Քրիստոս.

«Մի մարդ երկու որդի ունէր. նրանցից կրտսերը հօրն ասաց. «Հա՛յր, տո՛ւր քո ունեցուածքից ինձ հասնող բաժինը»: Եւ նա ունեցուածքը բաժանեց նրանց: Քիչ օրեր յետոյ կրտսեր որդին, փողի վերածելով ամէն ինչ, գնաց հեռու աշխարհ եւ այնտեղ վատնեց իր ունեցուածքը, որովհետեւ անառակ կեանքով էր ապրում: Եւ երբ ամէն ինչ սպառեց, այդ երկրում սաստիկ սով եղաւ, եւ նա սկսեց չքաւոր դառնալ: Գնաց դիմեց այդ երկրի քաղաքացիներից մէկին, եւ սա ուղարկեց նրան իր ագարակը՝ խոզեր արածեցնելու: Եւ նա ցանկանում էր իր որովայնը լցնել եղջերենու պտղով, որ խոզերն էին ուտում, բայց ոչ ոք այդ չէր տալիս նրան: Ապա խելքի եկաւ եւ ասաց. «Քանի՜ վարձու աշխատաւորներ կան իմ հօր տանը, որ առատ հաց ունեն, եւ ես այստեղ սովամահ կորչում եմ: Վեր կենամ գնամ իմ հօր մօտ եւ նրան ասեմ. հա՛յր, մեղանչեցի երկնքի դէմ ու քո առաջ եւ այլեւս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու, վերցրու ինձ իբրեւ քո աշխատաւորներից մէկը»: Եւ վեր կացաւ եկաւ իր հօր մօտ. եւ մինչ հեռու էր, հայրը տեսաւ նրան ու գթաց. վեր կացաւ ու վազեց նրան ընդառաջ, ընկաւ նրա պարանոցով եւ համբուրեց նրան: Եւ որդին ասաց նրան.

«Հա՛յր, մեղանչեցի երկնքի դէմ եւ քո առաջ, այլեւս արժանի չեմ քո որդին կոչուելու»: Հայրն իր ծառաներին ասաց. «Անմիջապէս հանեցէ՛ք նրա նախկին պատմուճանը եւ հագցրէ՛ք նրան, մատանին նրա մատը դրէք եւ նրա ոտքերին՝ կօշիկներ. բերէ՛ք պարարտ եզը, մորթեցէ՛ք, ուտենք եւ ուրախ լինենք, որովհետեւ իմ այս որդին մեռած էր եւ կենդանացաւ, կորած էր եւ գտնուեց». եւ սկսեցին ուրախանալ: Իսկ նրա աւագ որդին ագարակում էր. եւ մինչ գալիս էր եւ տանը մօտեցաւ, լսեց երգերի եւ պարերի ձայնը. եւ իր մօտ կանչելով ծառաներից մէկին՝ հարցրեց, թէ ինչ է այդ: Եւ սա նրան ասաց. «Եղբայրդ եկել է, եւ քո հայրը մորթեց պարարտ եզը, որովհետեւ ողջ-առողջ ընդունեց նրան»: Նա բարկացաւ եւ չէր ուզում ներս մտնել. իսկ հայրը դուրս ելնելով աղաչում էր նրան: Որդին պատասխանեց եւ ասաց հօրը. «Այս քանի՜ տարի է, որ ծառայում եմ քեզ եւ երբեք քո հրամանները չեմ անտեսել. ինձ երբեւէ մի ուլ չտուեցիր, որ բարեկամներիս հետ ուրախութիւն անեմ: Երբ եկաւ քո այդ որդին, որը քո ունեցուածքը կերաւ պոռնիկների հետ, պարարտ եզը մորթեցիր նրա համար»: Հայրը նրան ասաց. «Որդեա՛կ, դու միշտ ինձ հետ ես, եւ ամէն ինչ, որ իմն է, քոնն է. բայց պէտք էր ուրախ լինել եւ ցնծալ, որովհետեւ քո այս եղբայրը մեռած էր եւ կենդանացաւ, կորած էր եւ գտնուեց»»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (153)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 22

Արդարեւ, «ով ուզում է կեանքը սիրել եւ լաւ օրեր տեսնել, թող լռեցնի իր լեզուն չար բաներ ասելուց եւ իր շրթունքները՝ նենգութիւն խօսելուց. թող յետ քաշուի չարից եւ բարին անի, թող խաղաղութիւն փնտրի եւ գնայ նրա յետեւից, որովհետեւ Տիրոջ աչքը արդարների վրայ է, եւ նրա ականջները՝ բաց նրանց աղօթքին. բայց Տիրոջ երեսը չարագործների դէմ է»:

Եւ ո՞վ է, որ պիտի չարչարի ձեզ, եթէ դուք նախանձախնդիր լինէք բարուն: Իսկ եթէ արդարութեան համար չարչարուէք էլ, երանի՜ է ձեզ: Բայց նրանց երկիւղից մի՛ վախեցէք եւ մի՛ խռովուէք, այլ Տիրոջը՝ նոյն ինքը Քրիստոսին, սուրբ պահեցէք ձեր սրտերում. պատրաստ եղէք հեզութեամբ ու երկիւղածութեամբ պատասխան տալու ամէն մարդու, ով կհարցնի ձեր մէջ եղած յոյսի պատճառը: Մաքուր խղճմտանք ունեցէք, որպէսզի այն բանով, որ չարախօսում են ձեր մասին, ամօթահար լինեն նրանք, որ բամբասում են ձեր բարի ընթացքը ի Քրիստոս. որովհետեւ աւելի լաւ է բարեգործութիւն անելով չարչարուել, եթէ այդ է Աստծոյ կամքը, քան՝ չարիք գործել:

Արդարեւ, բոլորիս համար, մեղքերի պատճառով, մէկ անգամ մեռաւ եւ ինքը Քրիստոս՝ Արդարը՝ անարդարների համար, որպէսզի մեզ մօտեցնի Աստծուն. նա թէեւ մարմնով մեռաւ, բայց կենդանի է Հոգով, որով եւ գնաց քարոզեց բանտում եղած այն հոգիներին, որոնք մի ժամանակ ապստամբել էին, երբ Աստծոյ համբերատարութիւնը երկարաձգւում էր նրանց համար մինչեւ Նոյի օրերը, երբ տապանն էր շինւում: Այդ օրերին քչերը, այսինքն՝ ութ հոգի փրկուեցին ջրից: Մկրտութիւնն էլ, ըստ նոյն օրինակի, ապրեցնում է ձեզ (ոչ թէ մարմնի կեղտը հեռացնելու համար, այլ որպէս մաքուր խղճով յանձնառութիւն առ Աստուած) Յիսուս Քրիստոսի յարութեան միջոցով: Գնացած լինելով երկինք՝ նա Աստծոյ աջ կողմում է: Եւ նրան հնազանդւում են հրեշտակները, իշխանութիւններն ու զօրութիւնները:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (14, 23 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ ժողովրդի բազմութեանն արձակեց, առանձին լեռ բարձրացաւ՝ աղօթելու համար: Եւ երբ երեկոյ եղաւ, այնտեղ էր, մենակ:

Նաւակը ցամաքից մղոններով հեռացել էր՝ դէսուդէն քշուելով ալիքներից, քանի որ քամին դիմացից էր: Եւ գիշերուայ ուշ ժամին Յիսուս եկաւ նրանց մօտ՝ քայլելով ծովի վրայով: Երբ աշակերտները նրան տեսան ծովի վրայ քայլելիս, տագնապահար եղան եւ ասացին՝ «Ինչ-որ ուրուական է», ու սարսափից աղաղակեցին: Յիսուս իսկոյն խօսեց նրանց հետ ու ասաց. «Սրտապնդուեցէ՛ք, ես եմ, մի՛ վախեցէք»: Պետրոսը նրան պատասխանեց ու ասաց. «Տէ՛ր, եթէ դու ես, հրամայիր ինձ ջրի վրայով քեզ մօտ գալ»: Եւ նա ասաց՝ արի՛: Եւ Պետրոսը, նաւակից իջնելով, քայլեց ջրի վրայով ու եկաւ Յիսուսի մօտ: Սակայն տեսնելով ուժգին քամին՝ վախեցաւ: Եւ երբ սկսեց սուզուել, աղաղակեց ու ասաց. «Տէ՛ր, փրկի՛ր ինձ»: Եւ իսկոյն Յիսուս մեկնեց իր ձեռքը, բռնեց նրան ու ասաց. «Թերահաւա՛տ, ինչո՞ւ երկմտեցիր»: Եւ երբ նրանք նաւակ բարձրացան, քամին հանդարտուեց:

Եւ նրանք, որ նաւակի մէջ էին, մօտեցան, երկրպագեցին նրան ու ասացին. «Արդարեւ, Աստծոյ Որդին ես դու»:

Եւ կտրել-անցնելով ցամաք ելան Գեննեսարէթում: Եւ երբ այդ տեղի մարդիկ նրան ճանաչեցին, մարդ ուղարկեցին ամբողջ գաւառով մէկ ու բոլոր հիւանդներին նրա մօտ բերեցին: Եւ աղաչում էին նրան, որ գոնէ միայն նրա զգեստի քղանցքներին դիպչեն. եւ նրանք, որ մի անգամ դիպան, բժշկուեցին:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (155)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 11

Քանի որ Քրիստոս մարմնով չարչարուեց մեզ համար, դուք եւս զինուեցէք նոյն մտքով. որովհետեւ ով մարմնով չարչարւում է, դադարում է մեղանչելուց, որպէսզի մարմնի մէջ մնացած ժամանակ այլեւս ոչ թէ ըստ մարդկային ցանկութիւնների, այլ ըստ Աստծոյ կամքի ապրի. քանզի բաւական է մեզ կեանքի անցած ժամանակը, երբ ընթացանք հեթանոսների կամքի համաձայն՝ զեխութիւններով, յոռի ցանկութիւններով, գինեմոլութիւններով, անառակութիւններով, հարբեցողութիւններով, անօրէն կռապաշտութիւններով: Եւ նրանք տարօրինակ են գտնում, որ դուք չէք ընթանում նոյն անկարգ զեխութեամբ. եւ հայհոյում են ձեզ: Նրանք հաշիւ պիտի տան նրան, ով պատրաստ է դատելու կենդանիներին ու մեռածներին. քանի որ հէնց սրա համար քարոզուեց աւետարանը նաեւ մեռելներին, որպէսզի մարդկանց նման դատուեն մարմնով եւ կենդանի լինեն հոգով՝ Աստծոյ նման:

Ամէն ինչի վախճանը մօտեցել է: Զգաստացէք ուրեմն եւ արթուն եղէք աղօթքի համար: Ամէն ինչից առաջ միմեանց միջեւ ամուր սէր ունեցէք, քանի որ սէրը ծածկում է մեղքերի շատութիւնը: Հիւրասէր եղէք միմեանց հանդէպ առանց տրտնջալու: Իւրաքանչիւր ոք ինչպիսի շնորհ որ ընդունել է, ուրիշի հանդէպ թող նոյնը մատակարարի՝ որպէս բարի տնտես Աստծոյ պէս-պէս շնորհների: Եթէ մէկը խօսի, թող այդ լինի Աստծոյ պատգամների նման: Եթէ մէկը մատակարարի, թող այդ լինի այն զօրութիւնից, որն Աստուած շնորհում է, որպէսզի ամէն ինչում Աստուած փառաւորուի Յիսուս

Քրիստոսի միջոցով, որին փա՜ռք եւ զօրութի՜ւն յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ԵրգեցէքՏեառներգնոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 21 – 28)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս, այդտեղից ելնելով, գնաց Տիւրոսի եւ Սիդոնի կողմերը: Եւ ահա, այդ շրջաններից եկած քանանացի մի կին աղաղակում էր ու ասում. «Ողորմի՛ր ինձ, Տէ՛ր, Դաւթի՛ Որդի, աղջիկս չարաչար դիւահարւում է»: Բայց նա նրան պատասխան չտուեց, եւ նրա աշակերտները մօտենալով աղաչում էին նրան ու ասում. «Արձակի՛ր նրան, որովհետեւ մեր յետեւից աղաղակում է»: Նա պատասխան տուեց եւ ասաց. «Այլ տեղ չեմ ուղարկուած, եթէ ոչ՝ Իսրայէլի տան կորուսեալ ոչխարների մօտ»: Իսկ կինը մօտենալով երկրպագում էր նրան ու ասում. «Տէ՛ր, օգնի՛ր ինձ»: Նա պատասխանեց նրան եւ ասաց. «Լաւ չէ մանուկների հացն առնել ու շներին գցել»: Եւ նա ասաց. «Այո՛, Տէ՛ր, որովհետեւ շներն էլ կերակրւում են իրենց տիրոջ սեղանից ընկած փշրանքներով»: Այն ժամանակ նրան պատասխանեց եւ ասաց.

«Ո՛վ կին, մեծ է քո հաւատը, թող քեզ լինի, ինչպէս որ կամենում ես»: Եւ նրա դուստրը նոյն ժամին բժշկուեց:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (157)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 12 – 19

Սիրելինե՛ր, տարօրինակ մի՛ համարէք այն այրող նեղութիւնը, որ ձեզ փորձելու համար է, որպէս թէ մի տարօրինակ բան պատահած լինէր ձեզ: Այլ, որպէս Քրիստոսի չարչարանքներին մասնակիցներ, ուրախ եղէք, որպէսզի նրա փառքի յայտնութեան ժամանակ էլ ցնծաք եւ ուրախանաք: Իսկ եթէ նախատուէք էլ Քրիստոսի անուան համար, երանելի էք, քանի որ փառքի եւ զօրութեան անունը եւ Աստծոյ Հոգին է հանգչում ձեզ վրայ: Ձեզնից ոչ ոք թող չտանջուի որպէս մարդասպան, գող, չարագործ կամ ուրիշի գործին խառնուող. իսկ եթէ տանջւում է որպէս քրիստոնեայ, թող չամաչի, այլ փառաւորի Աստծուն այդ անուամբ, քանի որ ժամանակն է, որ սկսուի դատաստանը Աստծոյ տնից. որովհետեւ եթէ այն նախ մեզնից սկսուի, ապա ի՞նչ վախճան կլինի նրանց համար, ովքեր չհնազանդուեցին Աստծոյ աւետարանին: Եւ եթէ արդարը հազիւ է փրկուելու, ապա ամբարիշտը կամ մեղաւորը որտե՞ղ կգտնուի: Ուստի նրանք, որ չարչարւում են ըստ Աստծոյ կամքի, բարի գործերով թող իրենց հոգիները յանձնեն հաւատարիմ Ստեղծողին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգի քո բարի առաջնորդեսցէ ինձ ի յերկիր ուղիղ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այդ օրը Յիսուս, տնից դուրս գալով, նստեց ծովեզերքին: Եւ նրա մօտ շատ ժողովուրդ հաւաքուեց, այնպէս որ նա նաւակ մտաւ ու նստեց. իսկ ամբողջ ժողովուրդը կանգնած էր ծովեզերքին: Եւ նրանց հետ առակներով շատ բաներ էր խօսում եւ ասում. «Ահա, մի սերմնացան ելաւ սերմանելու. եւ երբ նա սերմանում էր, մի մաս սերմ ընկաւ ճանապարհի եզերքին, եւ երկնքի թռչունը եկաւ եւ այն կերաւ: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ ապառաժի վրայ, ուր շատ հող չկար. եւ իսկոյն բուսաւ, քանի որ հողը խորութիւն չունէր. երբ արեւը ծագեց, խանձուեց. եւ քանի որ արմատներ չկային, չորացաւ: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ փշերի մէջ, ու փշերը բարձրացան եւ այն խեղդեցին: Եւ մէկ ուրիշ մաս ընկաւ պարարտ հողի վրայ եւ պտուղ տուեց. կար որ՝ մէկին՝ հարիւր. եւ կար որ՝ մէկին՝ վաթսուն. եւ կար որ՝ մէկին՝ երեսուն:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (159)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւերկիր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայ ցառաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 –7

Ուրեմն, աղաչում եմ երէցներին՝ ես էլ նոյնպէս լինելով երէց ու վկայ Քրիստոսի չարչարանքների եւ մասնակից գալիք փառքի յայտնութեան. արածեցրէ՛ք Աստծոյ այդ հօտը, որ ձեզ է յանձնուած, վերակացու լինելով ոչ թէ ակամայ, այլ կամովին՝ ըստ Աստծոյ, ոչ թէ շահախնդրութեամբ, այլ յօժարութեամբ. ոչ թէ տիրելով նրանց, որ բաժին են ընկած ձեզ, այլ օրինակ լինելով հօտին, որպէսզի երբ Հովուապետը երեւայ, փառքի անթառամ պսակն ընդունէք:

Նոյնպէս եւ դուք, երիտասարդնե՛ր, հնազանդ եղէք ծերերին. բոլորդ միմեանց հանդէպ խոնարհութիւն ունեցէք, քանի որ «Աստուած հակառակ է ամբարտաւաններին, իսկ խոնարհներին շնորհ է տալիս»: Խոնարհուեցէք Աստծոյ հզօր ձեռքի տակ, որպէսզի ժամանակին նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր բոլոր հոգսերը նրա վրայ գցէք, որովհետեւ նա է, որ հոգում է ձեր մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 29 – 39)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ Յիսուս, մեկնելով այդտեղից, եկաւ Գալիլիայի ծովեզերքը եւ լեռը բարձրանալով՝ նստեց այնտեղ: Նրան մօտեցաւ բազում ժողովուրդ. նրանց մէջ կային կաղեր, կոյրեր, համրեր, հաշմուածներ եւ ուրիշ շատեր: Սրանց բերեցին գցեցին նրա ոտքերի առջեւ, եւ նա նրանց բժշկեց. այնպէս որ, ժողովուրդը զարմանում էր՝ տեսնելով, որ համրերը խօսում են, կաղերը՝ քայլում, հաշմանդամները՝ բժշկւում, կոյրերը՝ տեսնում. եւ փառք էին տալիս Իսրայէլի Աստծուն:

Եւ Յիսուս, իր մօտ կանչելով աշակերտներին, ասաց. «Խղճում եմ այս ժողովրդին, որովհետեւ ահա երեք օր է, որ ինձ մօտ են եւ բան չունեն, որ ուտեն. եւ նրանց չեմ կամենում սոված արձակել. գուցէ ճանապարհին ուժասպառ լինեն»: Աշակերտները նրան ասացին. «Իսկ այժմ այս ամայութեան մէջ որտեղի՞ց է մեզ այնչափ հաց՝ այսքան ժողովուրդ կշտացնելու համար»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Քանի՞ նկանակ ունէք»: Եւ նրանք ասացին. «Եօթ, եւ մի քանի ձուկ»: Եւ նա հրամայեց ժողովրդին, որ նստեն գետնի վրայ: Եւ վերցնելով եօթ նկանակն ու ձկները՝ գոհութիւն յայտնեց Աստծուն եւ կտրեց ու տուեց աշակերտներին, եւ նրանք էլ՝ ժողովրդին: Բոլորը կերան ու յագեցան. եւ եօթ լիքը զամբիւղ կտորտանքի մնացորդներ վերցրին: Եւ նրանք, որ կերան, մօտ չորս հազար հոգի էին՝ չհաշուած կանանց ու երեխաներին: Երբ նա ժողովրդի բազմութիւնն արձակեց, նաւակ բարձրացաւ ու եկաւ Մագդաղիայի սահմանները:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (160)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 8– 14

Արթո՛ւն եղէք, հսկեցէ՛ք, քանի որ ձեր ոսոխը՝ սատանան, մռնչում է առիւծի պէս, շրջում եւ փնտրում է, թէ ում կուլ տայ: Դիմադրեցէ՛ք նրան՝ հաստատուն լինելով հաւատի մէջ. իմացէ՛ք, որ ձեր եղբայրներն էլ աշխարհում կրում են նոյն չարչարանքները:

Եւ բոլոր շնորհների Աստուածը – որ ձեզ կոչեց իր յաւիտենական փառքին Քրիստոս Յիսուսի միջոցով, որին մի փոքր ժամանակ չարչարակից պիտի լինէք – թող վերականգնի, զօրացնի, հաստատահիմն դարձնի ձեզ: Նրան իշխանութի՜ւն եւ փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Սիղուանոսի միջոցով, որ հաւատարիմ եղբայր է, ինչպէս կարծում եմ, փոքր-ինչ գրեցի ձեզ՝ յորդորելու եւ վկայելու համար, որ Աստծոյ ճշմարիտ շնորհն այս է. դրանում հաստա՛տ մնացէք:

Ձեզ ողջունում է Բաբելոնում գտնուող եկեղեցին, որ ընտրուած է ձեզ նման, ինչպէս նաեւ՝ իմ որդի Մարկոսը: Ողջունեցէ՛ք միմեանց սուրբ համբոյրով: Խաղաղութի՜ւն ձեզ բոլորիդ, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ էք: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս.

եւ երկիւղ մահու անկաւ ի վերայ իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 24 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ նրանց առաջ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նմանուեց մի մարդու, որ իր արտի մէջ բարի սերմ սերմանեց: Եւ երբ մարդիկ քնի մէջ էին, նրա թշնամին եկաւ եւ ցանած ցորենի վրայ որոմ ցանեց ու գնաց: Եւ երբ ցորենը բուսաւ ու պտուղ տուեց, ապա երեւաց եւ այն որոմը: Տանտիրոջ ծառաները մօտեցան ու ասացին նրան. «Տէ՛ր, չէ՞ որ քո արտի մէջ դու բարի սերմ սերմանեցիր, ուրեմն որտեղի՞ց է այդ որոմը»: Եւ տէրն ասաց նրանց. «Թշնամի մարդ է արել այդ»: Ծառաները նրան ասացին. «Կամենո՞ւմ ես, որ գնանք ու քաղենք հանենք այն»: Եւ տէրը նրանց ասաց.

«Ո՛չ, միգուցէ որոմը քաղելիս ցորենն էլ նրա հետ արմատախիլ անէք: Թողէք, որ երկուսն էլ միասին աճեն մինչեւ հունձը, եւ հնձի ժամանակ ես հնձողներին կասեմ.

«Նախ այդ որոմը քաղեցէք եւ դրանից խուրձեր կապեցէք այրելու համար, իսկ ցորենը հաւաքեցէք իմ շտեմարանների մէջ»»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (162)

ԲԿ.

Յովհաննու Երուսաղեմայ հայրապետին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելովեւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանցմերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 11

Քանի որ ունենք այս պաշտօնը Աստծոյ ողորմութեամբ, չենք տկարանում. այլ հրաժարուեցինք ամօթալի խորհուրդներից, որպէսզի խորամանկութեամբ չընթանանք եւ Աստծոյ խօսքը չնենգափոխենք, այլ ճշմարտութիւնը յայտնելով՝ ինքներս մեզ յանձնում ենք բոլոր մարդկանց խղճմտանքին՝ Աստծոյ առաջ: Եւ եթէ նոյնիսկ մեր աւետարանը ծածկուած է, ծածկուած է կորստեան մատնուածների համար, որոնց՝ այդ անհաւատների մտքերը այս աշխարհի աստուածը կուրացրեց, որպէսզի նրանց մէջ չծագի Քրիստոսի աւետարանի փառքի լոյսը, Քրիստոսի, ով պատկերն է աներեւոյթ Աստծոյ: Ոչ թէ ինքներս մեզ ենք քարոզում, այլ Յիսուս Քրիստոսին՝ Տիրոջը, իսկ մեզ՝ որպէս ծառաներ ձեզ՝ Քրիստոսի համար. որովհետեւ Աստուած է, որ ասաց.

«Խաւարից թող լոյս ծագի». եւ նա ծագեցրեց մեր սրտերում Աստծոյ փառքի գիտութեան լոյսը, որը ճառագում է Յիսուս Քրիստոսի դէմքից:

Այսուհետեւ այս գանձերն ունենք կաւէ ամանների մէջ, որպէսզի զօրութեան գերազանցութիւնը Աստծուց լինի եւ ոչ՝ մեզնից: Ամէն կողմից ճնշուած, բայց ոչ՝ ընկճուած, կարօտեալ, բայց ոչ՝ յուսահատ, հալածուած, բայց ոչ՝ լքուած, չարչարուած, բայց ոչ՝ մեռած: Ամէն ժամ մեր մարմիններում կրում ենք Յիսուսի մահը, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մարմինների մէջ. քանզի քանի դեռ կենդանի ենք, միշտ մահուան ենք մատնւում Յիսուսի համար, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մահկանացու մարմինների մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին Մելքիսեդեկի.

եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (9, 39 – 10, 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս ասաց. «Դատաստանի համար եկայ այս աշխարհ, որպէսզի ովքեր չեն տեսնում, տեսնեն, եւ ովքեր տեսնում են, կուրանան»: Փարիսեցիներից ոմանք, որ Յիսուսի հետ էին, լսեցին այդ եւ նրան ասացին. «Մի՞թէ մենք էլ կոյր ենք»: Յիսուս նրանց ասաց.

«Եթէ կոյր լինէիք, դուք մեղք չէիք ունենայ, բայց հիմա ասում էք, թէ՝ տեսնում ենք. եւ ձեր մեղքը ձեր մէջ հաստատ է մնում»:

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ով ոչխարների փարախը դռնով չի մտնում, այլ ուրիշ տեղով է բարձրանում, նա գող է ու աւազակ. իսկ ով դռնով է մտնում, հովիւ է ոչխարների: Դռնապանը նրա համար բացում է դուռը, եւ ոչխարները լսում են նրա ձայնը. նա իր ոչխարներին անուններով է կանչում եւ նրանց դուրս է հանում: Եւ երբ իր բոլոր ոչխարներին հանի, նրանց առջեւից է գնում, եւ ոչխարները հետեւում են նրան, որովհետեւ ճանաչում են նրա ձայնը: Օտարի յետեւից չեն գնայ, այլ կփախչեն նրանից, որովհետեւ չեն ճանաչում օտարների ձայնը»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց, իսկ նրանք չէին իմանում, թէ ինչ էր այն, որ նա իրենց ասում էր: Դարձեալ Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ես եմ ոչխարների դուռը: Բոլոր նրանք, որ ինձնից առաջ եկան, գող էին ու աւազակ, ուստի ոչխարները նրանց չլսեցին: Ես եմ դուռը. եթէ մէկը իմ միջով մտնի, կփրկուի. կմտնի ու կելնի եւ ճարակելու բան կգտնի: Գողը գալիս է միայն, որպէսզի գողանայ, սպանի եւ կորստեան մատնի. ես եկայ, որպէսզի կեանք ունենան, եւ առաւել եւս ունենան:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (164)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 17 – 32

Արդ, այս բանն եմ ասում եւ վկայում Տիրոջով. դուք այլեւս չընթանա՛ք այնպէս, ինչպէս որ այլ հեթանոսներն են ընթանում իրենց մտքի ունայնութեամբ. նրանց մտքերը մթագնած են, եւ իրենք օտարացած են Աստծոյ կեանքից իրենց մէջ եղած տգիտութեան պատճառով, որն իրենց սրտի կուրութեան հետեւանքն է: Նրանք իրենց յոյսը կտրեցին եւ ագահութեամբ անձնատուր եղան անառակութեան եւ ամէն տեսակ պիղծ գործերի: Բայց դուք այսպէս չսովորեցիք Քրիստոսին. թէպէտ եւ լսել էք նրա մասին եւ սովորել նրանից, թէ Յիսուսի մէջ է ճշմարտութիւնը. հեռո՛ւ վանեցէք ձեզնից հին մարդուն՝ իր նախկին կենցաղով, այն, որ ապականուած է խաբեպատիր ցանկութիւններով. նորոգուեցէ՛ք ձեր մտքով եւ հոգով ու հագէ՛ք նոր մարդը, որ ստեղծուած է ըստ Աստծոյ՝ արդարութեամբ եւ ճշմարիտ սրբութեամբ: Ուստի դէ՛ն գցեցէք ստախօսութիւնը. իւրաքանչիւրը թող իր ընկերոջն ասի ճշմարտութիւնը, որովհետեւ միմեանց անդամներ ենք: Թէ բարկանաք էլ, մեղք մի՛ գործէք. արեգակը ձեր բարկութեան վրայ թող մայր չմտնի. եւ սատանային տեղի մի՛ տուէք: Ով գողանում էր, այլեւս թող չգողանայ, այլ մանաւանդ թող աշխատի իր ձեռքերով բարիք արտադրել, որպէսզի կարող լինի տալ նրան, ով կարիքի մէջ է: Ոչ մի տգեղ խօսք ձեր բերանից թող չելնի, այլ միայն՝ բարի խօսքը, որ շինիչ է եւ օգտակար, որպէսզի շնորհով լցուի նա, ով այն լսում է: Եւ մի՛ տրտմեցրէք Աստծոյ Սուրբ Հոգին, որով կնքուեցիք փրկութեան օրուայ համար: Ամէն դառնութիւն, բարկութիւն, զայրոյթ, աղաղակ եւ հայհոյութիւն թող վերանան ձեզնից՝ իրենց չարութեամբ հանդերձ: Միմեանց հետ եղէք քաղցր, գթած՝ ներելով միմեանց, ինչպէս որ Աստուած ներեց մեզ Քրիստոսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (16, 1 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Մի մեծահարուստ մարդ կար, որ մի տնտես ունէր. եւ նրա մասին ամբաստանութիւն եղաւ, իբրեւ թէ վատնում է իր տիրոջ ունեցուածքը: Տէրը կանչեց նրան ու ասաց. «Այս ի՞նչ եմ լսում քո մասին. տո՛ւր քո տնտեսութեան հաշիւը, որովհետեւ այլեւս տնտես լինել չես կարող»: Տնտեսն իր մտքում ասաց. «Ի՞նչ պէտք է անեմ, քանի որ իմ տէրը տնտեսութիւնս ինձնից վերցնում է. հողի վրայ աշխատել չեմ կարող, մուրալ ամաչում եմ: Գիտեմ, թէ ինչ պիտի անեմ, որպէսզի երբ տնտեսութիւնիցս հեռացուեմ, ընդունեն ինձ իրենց տները»: Եւ իր տիրոջ պարտապաններից իւրաքանչիւրին մէկ առ մէկ իր մօտ կանչելով՝ առաջինին ասաց. «Իմ տիրոջն ինչքա՞ն պարտք ունես»: Եւ սա ասաց. «Հարիւր տակառիկ ձէթ». եւ տնտեսը նրան ասաց. «Ա՛ռ մուրհակդ եւ նստիր ու անմիջապէս գրիր՝ յիսուն»: Ապա դարձեալ միւսին ասաց. «Դու ինչքա՞ն պարտք ունես». եւ սա ասաց. «Հինգ հարիւր պարկ ցորեն»: Տնտեսը նրան ասաց. «Ա՛ռ քո մուրհակը եւ նստիր ու գրիր՝ չորս հարիւր»: Եւ տէրը գովեց անիրաւ տնտեսին, որովհետեւ հնարամտութեամբ գործեց, քանզի այս աշխարհի որդիները աւելի հնարամիտ են, քան լոյսի որդիներն իրենց սերնդի մէջ»:

«Եւ ես ասում եմ ձեզ. անիրաւ մամոնայից ձեզ համար բարեկամներ արէք, որպէսզի երբ այն պակասի, յաւիտենական յարկերի տակ ընդունեն ձեզ: Քչի մէջ հաւատարիմը շատի մէջ էլ հաւատարիմ է. իսկ քչի մէջ անիրաւը շատի մէջ էլ անիրաւ է: Արդ, եթէ անիրաւ մամոնայի մէջ հաւատարիմ չեղաք, ձեզ ո՞վ կվստահի ճշմարիտը: Եւ եթէ ուրիշինի մէջ հաւատարիմ չեղաք, ձերը ո՞վ կտայ ձեզ: Ոչ մի ծառայ երկու տիրոջ ծառայել չի կարող. որովհետեւ եթէ մէկին ատի, միւսին կսիրի. կամ եթէ մէկին մեծարի, միւսին էլ կարհամարհի: Չէք կարող ե՛ւ Աստծուն ծառայել, ե՛ւ մամոնային»:Երբ փարիսեցիները լսում էին այս բոլորը, պախարակում էին նրան, որովհետեւ արծաթասէր էին: Եւ նրանց ասաց. «Դուք էք, որ մարդկանց առաջ ձեզ արդար էք ձեւացնում, սակա Աստուած ձեր սրտերը գիտէ. քանզի այն, որ մարդկանց առաջ բարձր է, Աստծոյ առաջ զազրելի է:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (167)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 11

Սիմոն Պետրոսը՝ ծառան եւ առաքեալը Յիսուս Քրիստոսի՝ ձեզ, որ մեզ հետ հասաք նոյն պատուական հաւատին մեր Աստծոյ եւ Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի արդարութեամբ. շնո՜րհ ձեզ, եւ թող շատանայ խաղաղութիւնը Աստծոյ եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի մասին ձեր ունեցած գիտութեամբ:

Արդարեւ, նրա աստուածային զօրութիւնը մեզ շնորհեց ամէն ինչ, որ վերաբերում է կեանքին եւ աստուածպաշտութեանը՝ ճանաչեցնելով մեզ նրան, ով կանչեց մեզ իր փառքին եւ առաքինութեանը: Դրանցով մեծամեծ եւ թանկագին խոստումներ պարգեւուեցին մեզ, որպէսզի հաղորդակից լինէք աստուածային բնութեանը եւ հեռու մնաք այս աշխարհի ցանկութիւններից ու ապականութիւններից: Եւ այս բանի համար իսկ ամէն ջանք գործադրելով՝ ձեր հաւատով առաքինութիւն ձեռք բերէք, առաքինութեամբ՝ գիտութիւն, գիտութեամբ՝ ժուժկալութիւն, ժուժկալութեամբ՝ համբերատարութիւն, համբերատարութեամբ՝ աստուածպաշտութիւն, աստուածպաշտութեամբ՝ եղբայրասիրութիւն, եղբայրասիրութեամբ էլ՝ սէր: Երբ դուք այս շնորհներն ունենաք եւ սրանցով հարստանաք, սրանք ձեզ դատարկ եւ անպտուղ չեն թողնի մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի մասին ձեր ունեցած գիտութեան մէջ: Իսկ նա, ում մէջ այս բաները չկան, կոյր է կամ կարճատես եւ մոռացութեան տուած իր նախկին յանցանքներից մաքրուած լինելը: Ուստի, եղբայրնե՛ր, առաւե՛լ ջանացէք, որպէսզի բարի գործերով ձեր կոչումը եւ ընտրութիւնը հաստատ պահէք: Այս բանն անելով՝ երբեք յանցանքի մէջ չէք ընկնի, քանի որ այսպիսով լայնօրէն մուտք պիտի շնորհուի ձեզ դէպի մեր Տիրոջ եւ Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի յաւիտենական արքայութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 21 – 27)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ մտան Կափառնայում: Եւ Յիսուս, նոյն շաբաթ օրն իսկ ժողովարան մտնելով, ուսուցանում էր նրանց: Եւ նրանք զարմանում էին նրա քարոզութեան վրայ, որովհետեւ նրանց ուսուցանում էր իշխանութեամբ եւ ոչ՝ ինչպէս օրէնսգէտները: Արդ, նրանց ժողովարանում մի մարդ կար՝ պիղծ ոգուց բռնուած, որն աղաղակեց եւ ասաց. «Թո՛յլ տուր, ի՞նչ ես ուզում մեզնից, Յիսո՛ւս Նազովրեցի. մեզ կորստեան մատնելո՞ւ եկար. գիտենք քեզ, թէ ով ես դու, Աստծոյ Սուրբն ես»: Յիսուս սաստեց նրան ու ասաց. «Ձայնդ կտրի՛ր եւ դո՛ւրս ելիր դրանից»: Եւ պիղծ ոգին սաստիկ ցնցեց դիւահարին եւ բարձրաձայն աղաղակելով՝ դուրս ելաւ նրանից: Եւ ամէնքը զարմացան, այնպէս որ հարցնում էին իրար եւ ասում. «Այս ի՞նչ նոր վարդապետութիւն է, որ իշխանութեամբ պիղծ ոգիներին էլ է սաստում, եւ նրանք հնազանդւում են նրան»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (169)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 1

Ահա թէ ինչու պատրաստ եմ միշտ յիշեցնել ձեզ այս բաները, առաւել եւս՝ գիտակներին եւ այդ ճշմարտութեանը վերահասու եղածներին ու նրանում հաստատուածներին, քանի որ իրաւունք եմ համարում – քանի դեռ այս մարմնի մէջ եմ – արթուն պահել ձեզ յիշեցումներով: Գիտեմ, որ շուտով մերկանալու եմ այս մարմնից, ինչպէս մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսն ինձ յայտնեց: Եւ շտապում եմ միշտ ձեզ յորդորել, որպէսզի այս աշխարհից իմ մեկնելուց յետոյ էլ վերյիշէք այս ամէնը:

Ոչ թէ հնարովի առասպելների յետեւից գնալով է, որ ձեզ ճանաչեցրինք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի զօրութիւնը եւ գալուստը, այլ մենք իսկ ականատես եղանք նրա մեծութեանը. քանի որ նա Հայր Աստծուց ստացաւ փառք եւ պատիւ, երբ մեծավայելուչ փառքից եկաւ այս ձայնը, թէ՝ «Դա է իմ սիրելի Որդին, որն ունի իմ ամբողջ հաճութիւնը»: Եւ երկնքից եկող այս ձայնը լսեցինք մենք, որ նրա հետ էինք սուրբ լեռան վրայ:

Ունենք նաեւ մարգարէական աւելի հաստատուն խօսքը – որին եթէ անսաք, լաւ կանէք – իբրեւ ճրագ, որ լոյս է տալիս մութ տեղում, մինչեւ որ լուսանայ օրը, եւ արուսեակը ծագի ձեր սրտերում:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ԵրգեցէքՏեառներգնոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որըստՄարկոսի(3,1–5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նա նորից ժողովարան մտաւ. այնտեղ կար մի մարդ, որի ձեռքը չորացած էր: Եւ նրան ուշադրութեամբ դիտում էին՝ տեսնելու, թէ շաբաթ օրով նրան կբժշկի՞, որպէսզի ամբաստանեն նրան: Եւ Յիսուս ասաց այն մարդուն, որի ձեռքը չորացած էր. «Վե՛ր կաց, մէջտե՛ղ արի»: Ապա ասաց նրանց. «Շաբաթ օրով ի՞նչ է օրինաւոր անել. բարի գո՞րծ գործել, թէ՞ չարիք անել. մի հոգի՞ ազատել, թէ՞ կորստեան մատնել»: Եւ նրանք լռեցին: Եւ Յիսուս, ցասումով լցուած, նայելով նրանց եւ տրտմելով նրանց սրտի կուրութեան համար, ասաց մարդուն.

«Մեկնի՛ր ձեռքդ»: Եւ նա մեկնեց, ու նրա ձեռքն առողջացաւ:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (170)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 20 – 2, 8

Բայց նախ այս բանն իմացէք, որ Գրքերի ամէն մի մարգարէութիւն իր յատուկ մեկնութիւնը չունի, քանի որ մարգարէութիւնը ոչ թէ ըստ մարդկանց կամքի տրուեց երբեւէ, այլ Սուրբ Հոգուց մղուած է, որ խօսեցին Աստծոյ սուրբ մարդիկ:

Եղան նաեւ սուտ մարգարէներ ժողովրդի մէջ, ինչպէս որ այժմ էլ ձեր մէջ կարող են լինել սուտ ուսուցիչներ, որոնք սպրդեցնելով կորստաբեր հերձուածներ են ներմուծելու եւ, ուրանալով Տիրոջը, որ իրենց գնեց, իրենց վրայ արագահաս կորուստ են բերելու: Եւ շատերը պիտի գնան նրանց անառակութիւնների յետեւից. եւ այդ պատճառով ճշմարտութեան ճանապարհը պիտի անարգուի: Եւ ընչաքաղցութեամբ, մտացածին խօսքերով ձեզ պիտի շահագործեն. բայց նրանց դատապարտութիւնը սկզբից յայտնի է, եւ նրանց կործանումը չպիտի ուշանայ:

Քանզի Աստուած չխնայեց մեղանչած հրեշտակներին, այլ խաւարի կապանքներով գցեց տարտարոսը, որպէսզի նրանք պահուեն դատաստանի օրուայ համար: Նա չխնայեց նաեւ հին աշխարհին, երբ ամբարիշտների աշխարհի վրայ ջրհեղեղը բերեց՝ փրկելով միայն ութ հոգու, այդ թւում եւ Նոյին՝ արդարութեան քարոզչին: Նոյնպէս նա սոդոմացիների եւ գոմորացիների քաղաքները մոխրի վերածելով դատապարտեց՝ օրինակ ծառայեցնելով նրանց ապագայի ամբարիշտների համար: Եւ նա փրկեց արդար Ղովտին, որ ձանձրացել էր նրանց անառակ, անկարգ ընթացքից (որովհետեւ արդարը, բնակուելով նրանց մէջ, ականատես եւ ունկնդիր էր լինում նրանց անօրէն ընթացքին՝ ամէն օր տանջելով իր արդար հոգին):

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ողորմութիւն քո յաւիտեան. զգործս ձեռաց քոց մի անտես առներ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (4, 26 – 34)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ասում էր. «Այսպէս է Աստծոյ արքայութիւնը. որպէս թէ մի մարդ հողի մէջ սերմեր ցանի. եւ նա ննջի թէ վեր կենայ, գիշեր եւ ցերեկ սերմերը կբուսնեն ու կաճեն, եւ նա չի իմանայ, թէ հողը ինքն իրենից բերք է տալիս. նախ՝ խոտը, ապա՝ հասկը եւ ապա՝ ատոք ցորենը հասկի մէջ: Սակայն երբ սերմն իր պտուղը տայ, իսկոյն մանգաղ է ուղարկում, որովհետեւ հնձի ժամանակը հասել է»: Եւ ասում էր. «Ինչի՞ նմանեցնենք Աստծոյ արքայութիւնը կամ ի՞նչ օրինակով ներկայացնենք այն. նման է մանանեխի հատիկին, որը երբ սերմանւում է հողի մէջ, աւելի մանր է լինում, քան երկրի վրայի բոլոր սերմերը. իսկ երբ սերմանուի, բուսնում եւ լինում է աւելի մեծ, քան ամէն տունկ, եւ արձակում է մեծ ճիւղեր՝ այնքան, որ երկնքի թռչունները նրա հովանու տակ կարող են բնակուել»: Եւ այնպիսի առակներով էր նրանց ասում խօսքը, որ կարողանային հասկանալ: Եւ առանց առակի նրանց հետ ոչինչ չէր խօսում, բայց իր աշակերտների համար առանձին ամէն ինչ մեկնում էր:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (172)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 9 – 22

Տէրը գիտէ աստուածապաշտներին փրկել փորձութիւնից, իսկ անիրաւներին՝ պահել դատաստանի օրուայ համար՝ տանջանքների մատնելու նրանց, մանաւանդ մարմնի պիղծ ցանկութիւնների յետեւից գնացողներին, Աստծոյ իշխանութիւնն արհամարհողներին, ինքնահաւաններին, յանդուգններին, որոնք չեն վախենում երկնային փառաւոր էակներին հայհոյելուց, մինչդեռ հրեշտակները, որոնք զօրութեամբ եւ կարողութեամբ աւելի մեծ են իրենցից, նրանց դէմ հայհոյալից դատապարտութիւն չեն բերում Տիրոջ առաջ:

Բայց այս մարդիկ անբան անասունների նման (որոնք ի բնէ որսի եւ մորթուելու համար են) հայհոյում են իրենց չիմացած բաների դէմ. եւ իրենց ապականութեան մէջ էլ պիտի կործանուեն տանջուելով՝ որպէս վարձատրութիւն իրենց անիրաւութեան. սրանք օրը ցերեկով իրենց ցանկութեանը յագուրդ տալը հաճոյք են համարում. կեղտոտներ եւ արատաւորներ, որոնք հաճոյք են ստանում իրենց խաբեբայութիւնների մէջ՝ ձեզ խրախճանակից լինելով: Աչքեր ունեն՝ պոռնկութեամբ լեցուն աչքերի նման, անպակաս են մեղքերից, խաբում են տատանուողների հոգիները, ունեն ագահութեամբ բռնուած սիրտ. անէծքի՜ որդիներ: Թողնելով ուղիղ ճանապարհը՝ մոլորուեցին՝ ընթանալով Բէորի որդի Բաղաամի ճանապարհով, որն անիրաւութեան վարձը սիրեց. այն Բաղաամի, որն իր անօրինութեան համար յանդիմանութիւն ստացաւ, երբ անխօս էշը, մարդկային լեզուով խօսելով, արգելք եղաւ մարգարէին՝ կատարելու այդ անօրինութիւնը: Սրանք ցամաքած աղբիւրներ են եւ մրրիկից քշուած մառախուղներ. խաւարի աղջամուղջները յաւիտեան նրանց համար են պահուած. քանզի մեծախօս եւ սնոտի բաներ բարբառելով՝ անառակութիւններով, մարմնի ցանկութիւններով խաբում են նրանց, ովքեր ստուգապէս փախել էին մոլորութեան մէջ թափառողներից: Սրանց ազատութիւն են խոստանում, մինչ իրենք ծառայ են ապականութեանը, քանի որ մարդ ինչից որ յաղթւում է, նրան էլ ծառայ է. որովհետեւ եթէ մեր Տէր եւ Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսին ճանաչելու միջոցով աշխարհի պղծութիւններից փախչելուց յետոյ դարձեալ նոյն բաներով բռնուեն մնան, նրանց վախճանը կլինի աւելի վատ, քան առաջին վիճակը. քանի որ աւելի լաւ էր նրանց համար, եթէ բնաւ ճանաչած չլինէին արդարութեան ճանապարհը, քան այն, որ ճանաչեցին եւ յետ կանգնեցին այն սուրբ պատուիրանից, որ աւանդուեց նրանց: Նրանց յարմար է գալիս այն իմաստուն, ճշմարիտ առածը, թէ՝ «Շունը վերստին դառնում է իր փսխածին», եւ թէ՝ «Լուացուած խոզը վերստին թաւալւում է տիղմի մէջ»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (9, 13 – 28)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ աշակերտների մօտ գալով՝ նրանց շուրջը տեսաւ մեծ բազմութիւն եւ օրէնսգէտներ, որոնք վիճում էին նրանց հետ: Եւ իսկոյն ամբողջ ժողովուրդը, երբ տեսաւ նրան, զարմացաւ եւ ընդառաջ վազելով՝ ողջոյն էր տալիս նրան: Յիսուս աշակերտներին հարցրեց. «Ինչի՞ մասին էիք վիճում նրանց հետ»: Ժողովրդի միջից մէկը պատասխանեց եւ ասաց. «Վարդապե՛տ, քեզ մօտ բերեցի որդուս, որին մի համր չար ոգի բռնել է. եւ ուր պատահում է, նրան գետին է զարկում. փրփրում է, ատամներն է կրճտացնում եւ ապա չորանում-մնում է: Քո աշակերտներին ասացի, որ հանեն, բայց չկարողացան հանել այն»: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ո՛վ անհաւատ սերունդ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ հետ պիտի լինեմ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ պիտի հանդուրժեմ. բերէ՛ք նրան ինձ մօտ»: Եւ նրան բերեցին իր մօտ: Երբ չար ոգին նրան տեսաւ, իսկոյն ուժգին ցնցեց տղային, որը, գետին ընկնելով, թաւալւում էր ու փրփրում: Յիսուս հարցրեց նրա հօրը եւ ասաց. «Ինչքա՞ն ժամանակ է անցել այն օրուանից, ինչ այդ նրան պատահել է»: Եւ նա ասաց. «Մանկութիւնից: Շատ անգամ չար ոգին կրակի եւ ջրի մէջ է նետում նրան, որ կործանի. արդ, եթէ մի կերպ կարող ես, օգնի՛ր մեզ, Տէ՛ր, գթալով մեզ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց.

«Ասացիր՝ եթէ կարող ես. ամէն ինչ հնարաւոր է նրա համար, ով հաւատում է»: Երեխայի հայրը իսկոյն աղաղակեց եւ ասաց. «Հաւատո՛ւմ եմ, օգնի՛ր իմ անհաւատութեանը»: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ ժողովուրդն իրար վրայ է հաւաքւում, սաստեց պիղծ ոգուն եւ ասաց. «Դո՛ւ, համր եւ խո՛ւլ ոգի, ես հրամայում եմ քեզ. դո՛ւրս ելիր նրանից եւ այլեւս չմտնե՛ս դրա մէջ»: Եւ չար ոգին ճչաց, ուժգին ցնցեց նրան ու դուրս ելաւ. եւ պատանին մեռելի պէս եղաւ՝ այն աստիճան, որ շատերն ասացին, թէ մեռաւ: Յիսուս բռնեց նրա ձեռքից, բարձրացրեց նրան, եւ նա ոտքի կանգնեց: Եւ երբ Յիսուս տուն մտաւ, աշակերտները առանձին հարցրին նրան. «Ինչո՞ւ մենք չկարողացանք հանել դրան»: Եւ նա նրանց ասաց. «Այդ տեսակը ուրիշ բանով չի ելնի, եթէ ոչ՝ ծոմապահութեամբ ու աղօթքով»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (175)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 9

Սիրելինե՛ր, գրում եմ ձեզ այս երկրորդ թուղթը, որով ձեր մաքուր մտքերն եմ արթնացնում յիշեցման համար. յիշեցէ՛ք սուրբ մարգարէների կողմից նախապէս ասուած պատգամները, ինչպէս նաեւ ձեր առաքեալների կողմից ասուած Տիրոջ եւ Փրկչի պատուիրանները: Բայց նախ այս բանն իմացէք, որ վերջին օրերին պիտի գան արհամարհողներ, ծաղրողներ, որոնք պիտի ընթանան ըստ իրենց ցանկութիւնների. եւ պիտի ասեն. «Ո՞ւր է նրա գալստեան խոստումը, քանի որ նախահայրերի ննջելուց յետոյ ամէն ինչ նոյն ձեւով է մնում, ինչպէս որ կար արարչագործութեան սկզբից»: Եւ այս բանն ուզողները մոռացութեան են տուել այն, որ ի սկզբանէ եղել է երկինքը, եւ երկիրը՝ ջրերից, եւ ջրերը, որ հաստատուն են մնում Աստծոյ խօսքով. դրա համար էլ այն ժամանակուայ աշխարհը ապականուելով կործանուեց ջրհեղեղից: Իսկ այժմ երկինք եւ երկիր պահուած են այդ նոյն խօսքով, վերապահուած են կրակին՝ դատաստանի օրուայ եւ ամբարիշտ մարդկանց կործանման օրուայ համար:

Բայց սա էլ թող ձեզնից ծածկուած չլինի, սիրելինե՛ր, որ Տիրոջ համար մէկ օրը ինչպէս հազար տարի է, եւ հազար տարին՝ ինչպէս մէկ օր: Տէրը չի ուշացնի իր խոստումը, ինչպէս կարծում են ոմանք, թէ ուշացած է, այլ համբերատար է ձեր հանդէպ. քանզի չի ուզում, որ որեւէ մէկը կորստեան մատնուի, այլ ուզում է, որ ամէնքը ապաշխարեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, մի՛ սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս. եւ մի՛ բարկութեամբ քով խրատեր զիս:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 17 – 27)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ յետեւից եկէք, եւ ես ձեզ կդարձնեմ մարդկանց որսորդներ»: Եւ իսկոյն ուռկանները թողնելով՝ գնացին նրա հետ: Այստեղից մի քիչ առաջ գնալով՝ տեսաւ Զեբեդէոսի որդի Յակոբոսին եւ նրա եղբայր Յովհաննէսին. սրանց էլ տեսաւ իրենց նաւակի մէջ, մինչ ուռկաններն էին կարգի բերում: Եւ կանչեց նրանց. եւ նրանք, իսկոյն նաւակի մէջ թողնելով իրենց հօրը՝ Զեբեդէոսին, վարձկան ձկնորսների հետ միասին, գնացին նրա յետեւից:

Եւ մտան Կափառնայում: Եւ Յիսուս, նոյն շաբաթ օրն իսկ ժողովարան մտնելով, ուսուցանում էր նրանց: Եւ նրանք զարմանում էին նրա քարոզութեան վրայ, որովհետեւ նրանց ուսուցանում էր իշխանութեամբ եւ ոչ՝ ինչպէս օրէնսգէտները: Արդ, նրանց ժողովարանում մի մարդ կար՝ պիղծ ոգուց բռնուած, որն աղաղակեց եւ ասաց. «Թո՛յլ տուր, ի՞նչ ես ուզում մեզնից, Յիսո՛ւս Նազովրեցի. մեզ կորստեան մատնելո՞ւ եկար. գիտենք քեզ, թէ ով ես դու, Աստծոյ Սուրբն ես»: Յիսուս սաստեց նրան ու ասաց. «Ձայնդ կտրի՛ր եւ դո՛ւրս ելիր դրանից»: Եւ պիղծ ոգին սաստիկ ցնցեց դիւահարին եւ բարձրաձայն աղաղակելով՝ դուրս ելաւ նրանից: Եւ ամէնքը զարմացան, այնպէս որ հարցնում էին իրար եւ ասում. «Այս ի՞նչ նոր վարդապետութիւն է, որ իշխանութեամբ պիղծ ոգիներին էլ է սաստում, եւ նրանք հնազանդւում են նրան»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (176)

ԲՁ.

Սրբոց քառասնիցն Սեբաստիոյ:

Ժամամուտ. Գնալով փառաց քոց ի փառս, կաթուղիկէ եկեղեցի, դիմեալք ի Սեբաստիա վերին, ուր Թագաւորեալքն յԱստուծոյ նահատակին ի յամօթ եւ ի քարընկէց յերեսս բանսարկուին. քաջալերելով զմիմեանս, զի մի լուծեալ ոք բաղանեօք անցաւորիս պակասեսցի. այլ դողալով առաքինաբար զինքն ըղերձեալ յանիւս աստուածային գանձուցն հոլովիցի. աղաղակելով առ Քրիստոս. ընկալ զորդեգրութիւն ժողովոյս մերոյ ի յոյս սիրողաց քոց. Տէր փառք քեզ:

Անցաք մեք ընդ հուր եւ ընդ ջուր. եւ հաներ զմեզ իհանգիստ:

Աղաղակեցէք առ Աստուած ամենայն երկիր. սաղմոս ասացէք անուան նորա, եւ տուք զփառս օրհնութեան նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 10-17

Եւ վերջապէս, զօրացէք Տիրոջով եւ նրա զօրութեան կարողութեամբ. եւ Աստծոյ սպառազինութիւնը հագէք, որպէսզի կարողանաք ընդդիմանալ սատանայի հնարանքներին. որովհետեւ մեր պատերազմը մարմնի եւ արեան հետ չէ, այլ՝ իշխանութիւնների հետ, պետութիւնների հետ, այս խաւար աշխարհի տիրակալների հետ եւ երկնքի տակ եղող չար ոգիների հետ: Ուստի առէ՛ք Աստծոյ սպառազինութիւնը, որպէսզի կարողանաք չար օրում դէմ կանգնել չարին. եւ երբ ամէն ինչ կատարէք, հաստատո՛ւն կացէք՝ տեղում պինդ կանգնած, ձեր մէջքերը գօտեպնդած ճշմարտութեամբ, եւ հագած արդարութեան զրահը՝ ձեր ոտքերն ամրացրէ՛ք խաղաղութեան աւետարանի պատրաստութեամբ: Եւ այս բոլորի վրայ առէ՛ք հաւատի վահանը, որով պիտի կարողանաք հանգցնել չարի բոլոր մխացող նետերը: Եւ առէ՛ք փրկութեան սաղաւարտն ու Հոգու սուսերը, որ է Աստծոյ խօսքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Անցաք մեք ընդ հուր եւ ընդ ջուր. եւ հաներ զմեզ ի հանգիստ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 43 – 52)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այն ժամանակ արդարները երկնքի արքայութեան մէջ կծագեն, ինչպէս արեգակը: Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

«Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է արտի մէջ թաքցուած գանձի, որ մի մարդ գտնելով նորից թաքցնում է. եւ ուրախութիւնից գնում վաճառում է իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ արտը գնում է:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է մի վաճառականի, որ գեղեցիկ մարգարիտներ էր որոնում. եւ գտնելով մի թանկարժէք մարգարիտ՝ գնաց վաճառեց իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ մարգարիտը գնեց:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է ծով նետուած ուռկանի, որ ամէն տեսակ բան է հաւաքել. երբ լցուել էր, այն, ցամաք հանելով եւ նստելով, լաւերը մի առ մի հաւաքեցին ամանների մէջ, իսկ անպէտքը դուրս գցեցին: Այնպէս էլ կլինի այս աշխարհի վախճանին: Հրեշտակները կելնեն եւ չարերին արդարների միջից կբաժանեն ու կգցեն նրանց բոցավառ հնոցի մէջ. այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում»:

Յիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Այս բոլորը իմացա՞ք»: Նրան ասացին՝ այո՛, Տէ՛ր: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Դրա համար երկնքի արքայութեանն աշակերտած ամէն օրէնսգէտ նման է տանուտէր մարդու, որ իր գանձից հանում է նորը եւ հինը»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (178)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի Առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 –14

Ուրեմն, իմ եղբայրնե՛ր, ուրա՛խ եղէք ի Տէր. նոյն բաները ձեզ գրելն ինձ համար ձանձրալի չէ, իսկ ձեզ համար մեծ ապահովութիւն է: Զգուշացէ՛ք շներից, զգուշացէ՛ք չար մշակներից, զգուշացէ՛ք թլփատութեան կողմնակիցներից. քանզի իսկական թլփատութիւնը մենք ենք, որ Աստծուն ծառայում ենք Հոգով եւ պարծենում ենք Քրիստոս Յիսուսով, իսկ մարմնով չենք պարծենում, թէեւ ինքս էլ մարմնի վրայ նոյն վստահութիւնն ունեմ: Եթէ մէկը կարծում է, որ ինքն այլ կերպ վստահութիւն ունի մարմնի վրայ, ես՝ առաւել եւս. թլփատուել եմ ութերորդ օրը, Իսրայէլի ցեղից եմ, Բենիամինի սերնդից, եբրայեցի՝ եբրայեցի ծնողներից, ըստ օրէնքի՝ փարիսեցի, ըստ նախանձախնդրութեան՝ հալածում էի եկեղեցին, ըստ օրէնքի արդարութեան՝ անբասիր: Բայց ինչ որ ինձ համար շահ էր, այն վնաս համարեցի Քրիստոսի համար: Եւ ամէն բան, արդարեւ, վնաս եմ համարում մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի գերազանց գիտութեան համար: Նրա համար ամէն ինչից զրկուեցի, – եւ այդ բոլորը աղբ եմ համարում, – որպէսզի շահեմ Քրիստոսին եւ գտնուեմ նրա մէջ. ոչ թէ՝ նրա համար, որ ունենամ իմ արդարութիւնը, որ օրէնքից է, այլ՝ Քրիստոսի հաւատից եղած արդարութիւնը, որ Աստծուց եկող արդարութիւնն է՝ հաւատով, որպէսզի ճանաչեմ նրան եւ նրա յարութեան զօրութիւնը ու մասնակից լինեմ նրա չարչարանքներին, կերպարանակից՝ նրա մահուան, որպէսզի հասնեմ մեռելներից յարութիւն առնելուն:

Ոչ թէ արդէն հասել եմ նպատակին կամ արդէն կատարեալ եմ, այլ հետամուտ եմ, որ հասնեմ դրան, որի համար էլ բռնուած եմ Քրիստոս Յիսուսից: Եղբայրնե՛ր, ես ինքս ինձ նպատակին հասած չեմ համարում. բայց խնդիրն այն է, որ յետեւում մնացածները մոռացած՝ ձգտում եմ դէպի իմ առջեւում եղածները. ուշադիր վազում եմ աստուածային կոչմանս նպատակակէտին Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (18, 1 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մի առակ էլ ասաց նրանց այն մասին, որ նրանք ամէն ժամ պէտք է աղօթեն ու չձանձրանան: Ասաց. «Մի քաղաքում մի դատաւոր կար. Աստծուց չէր վախենում եւ մարդկանցից չէր ամաչում: Եւ նոյն քաղաքում մի այրի կար, որ գալիս էր նրա մօտ եւ ասում. «Իմ ոսոխի դէմ իմ դատը տե՛ս»: Եւ դատաւորը երկար ժամանակ չէր ուզում. դրանից յետոյ իր մտքում ասաց. «Թէեւ Աստծուց չեմ վախենում եւ մարդկանցից չեմ ամաչում, բայց քանի որ այրի կինը ինձ յոգնեցնում է, նրա դատը տեսնեմ, որպէսզի անընդհատ չգայ եւ ինձ չանհանգստացնի»»: Եւ Տէրն ասաց. «Լսեցէք, թէ ինչ էր ասում անիրաւ դատաւորը: Իսկ Աստուած արդարութիւն չի՞ անի իր այն ծառաներին, որոնք գիշեր ու զօր աղաղակում են. եւ նրանց հանդէպ մի՞թէ միայն համբերատար կլինի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. նրանց իսկոյն արդարութիւն կանի. իսկ երբ Մարդու Որդին գայ, արդեօք երկրի վրայ հաւատ կգտնի՞»:

Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենց ներսում պարծենում էին, թէ արդար են, եւ արհամարհում էին շատերին: «Երկու մարդ տաճար ելաւ՝ աղօթքի կանգնելու. մէկը՝ փարիսեցի, միւսը՝ մաքսաւոր: Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի եւ ինքն իրեն այս աղօթքն էր ասում. «Աստուա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպէս յափշտակողները, անիրաւներն ու շնացողները եւ կամ ինչպէս այս մաքսաւորը. այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում եւ տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից»: Իսկ մաքսաւորը կանգնած էր մեկուսի եւ չէր իսկ կամենում աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը եւ ասում. «Աստուա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղաւորիս»: Ասում եմ ձեզ. սա՛ իջաւ իր տունը արդարացած, ոչ թէ՝ միւսը. ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհուի, եւ ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացուի»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (182)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 18

Բայց Տիրոջ օրը պիտի գայ, ինչպէս մի գող, երբ երկինքը պիտի անցնի չքանայ շառաչիւնով, եւ տարերքը, հրով կիզուած, պիտի լուծուի, եւ երկիրն ու ինչ գործեր, որ կան նրա վրայ, յայտնի պիտի լինեն:

Եւ քանի որ այս ամէնը այսպէս պիտի լուծուի, ուրեմն ինչպիսի՜ մարդիկ պէտք է լինէք դուք. սուրբ վարմունքով եւ աստուածապաշտ ընթացքով՝ սպասելով եւ ջանալով հասնել Տիրոջ օրուայ գալստեանը, երբ հրավառ երկինքը պիտի չքանայ, եւ տարերքը հրկիզուելով պիտի հալուի: Բայց մենք, Աստծոյ խոստման համաձայն, աչքներս յառած սպասում ենք նոր երկնքի եւ նոր երկրի, որոնցում արդարութիւնն է բնակւում:

Ուստի, սիրելինե՛ր, սպասելով այս ամէնին, ջանացէք, որ նա գտնի ձեզ անբիծ եւ անարատ, խաղաղութեան մէջ: Եւ Տիրոջ համբերատարութիւնը փրկութի՛ւն համարեցէք, ինչպէս եւ մեր սիրելի եղբայր Պօղոսը գրեց ձեզ՝ ըստ Աստծուց իրեն շնորհուած իմաստութեան, եւ ինչպէս որ իր բոլոր թղթերում խօսում է դրանց մասին. դրանց մէջ կան ինչ-ինչ դժուարիմաց բաներ, որ անուսներն ու տատանուողները ծուռ են մեկնաբանում. նրանք այդպէս են մեկնաբանում նաեւ բոլոր Գրուածքները իրենց անձերի կորստեան համար: Դուք, ուրեմն, սիրելինե՛ր, իբրեւ նախապէս տեղեակ դարձած մարդիկ, զգուշացէք, որ անառակ մոլորութեամբ տարուած՝ չկորցնէք ձեր վստահութիւնը: Աճեցէ՛ք մեր Տիրոջ եւ Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի շնորհով եւ գիտութեամբ: Նրան փա՜ռք՝ թէ՛ այժմ եւ թէ՛ մինչեւ յաւիտենութեան օրը: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (8, 22 – 26)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եկան Բեթսայիդա. եւ նրա առաջ բերեցին մի կոյրի ու աղաչում էին, որ դիպչի նրան: Եւ նա, բռնելով կոյրի ձեռքից, գիւղից դուրս հանեց. նրա աչքերը թքով թրջեց եւ ձեռքը նրա վրայ դրեց. եւ հարցնում էր կոյրին, թէ բան տեսնո՞ւմ է: Նա բացեց աչքերը եւ ասաց. «Տեսնում եմ մարդկանց, որ շրջում են ինչպէս ծառեր»: Նա կրկին ձեռքերը դրեց նրա աչքերի վրայ. կոյրն իր աչքերը բացեց եւ տեսնում էր. բժշկուեց եւ ամէն ինչ յստակ տեսնում էր: Նրան իր տուն արձակեց եւ ասաց. «Գիւղ մի՛ մտիր, այլ գնա քո տունը, իսկ երբ գիւղ մտնես, գիւղում ոչ ոքի չասես»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (184)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցինի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. Զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1-10

Խօսում ենք նրա մասին, որ սկզբից էր, որի մասին լսեցինք, որին ականատես իսկ եղանք, որին նայեցինք, եւ որին մեր ձեռքերը շօշափեցին, այսինքն՝ Կենաց Բանը: Նա նոյն ինքը կեանքն էր, որ յայտնուեց, մենք այն տեսանք, վկայում ենք եւ պատմում ենք ձեզ այն յաւիտենական կեանքի մասին, որ Հօր մօտ էր եւ յայտնուեց մեզ: Ինչ որ տեսանք եւ լսեցինք, պատմում ենք ձեզ, որպէսզի դուք էլ հաղորդակից լինէք նրան մեզ հետ, ինչպէս որ մենք հաղորդութիւն ունենք Հօր հետ եւ նրա Որդու՝ Յիսուս Քրիստոսի հետ: Եւ այս բանը գրում ենք ձեզ, որպէսզի ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Եւ այս է այն պատգամը, որը լսեցինք նրանից եւ պատմում ենք ձեզ. Աստուած լոյս է, եւ նրա մէջ խաւար չկայ, բոլորովի՛ն չկայ: Եթէ ասենք, թէ հաղորդութեան մէջ ենք նրա հետ, բայց քայլենք խաւարի մէջ, ստում ենք եւ ճշմարտութիւնը չենք կատարում: Իսկ եթէ լոյսի մէջ ենք քայլում, ինչպէս որ ինքն է լոյսի մէջ, հաղորդութեան մէջ ենք լինում միմեանց հետ, եւ նրա Որդու՝ Յիսուսի արիւնը մաքրում է մեզ ամէն մեղքից:

Եթէ ասենք՝ «Մենք ոչ մի մեղք չունենք», մենք մեզ ենք խաբում, եւ ճշմարտութիւն չկայ մեր մէջ: Իսկ եթէ խոստովանենք մեր մեղքերը, հաւատարիմ է նա եւ արդար՝ մեր մեղքերը մեզ ներելու եւ մաքրելու համար մեզ ամէն անիրաւութիւնից:

Եթէ ասենք՝ «Չենք մեղանչել», սուտ ենք հանում նրան, եւ նրա խօսքը մեր մէջ չէ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Երգեցէք Տեառն երգ նոր. երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 46 – 52)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ եկան Երիքով: Եւ մինչ նա Երիքովից դուրս էր գալիս իր աշակերտներով եւ բազում ժողովրդով, Տիմէի որդին՝ կոյր Բարտիմէոսը, նստել մուրում էր ճանապարհի եզրին: Երբ լսեց, թէ անցնողը Յիսուս Նազովրեցին է, սկսեց աղաղակել եւ ասել. «Դաւթի՛ Որդի, Յիսո՛ւս, ողորմի՛ր ինձ»: Եւ շատերը նրան սաստում էին, որ լռի, իսկ նա առաւել եւս աղաղակում էր. «Դաւթի՛ Որդի, ողորմի՛ր ինձ»: Յիսուս կանգնեց եւ հրամայեց, որ նրան կանչեն: Կոյրին կանչեցին եւ նրան ասացին. «Քաջալերուի՛ր, վե՛ր կաց, կանչում է քեզ»: Եւ նա, դէն գցելով իր զգեստները, վեր կացաւ եկաւ Յիսուսի մօտ: Յիսուս նրան ասաց. «Ի՞նչ ես ուզում, որ քեզ անեմ»: Կոյրը նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, աչքերս թող բացուեն»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Գնա՛, քո հաւատը քեզ փրկեց»: Եւ իսկոյն նրա աչքերը բացուեցին, եւ ճանապարհին գնում էր նրա յետեւից:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (185)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1-6

Որդեակնե՛ր իմ, այս բանը գրում եմ ձեզ, որպէսզի չմեղանչէք. իսկ եթէ մէկը մեղանչի, Աստծոյ առաջ բարեխօս ունենք Յիսուս Քրիստոսին՝ Արդարին եւ Անարատին. եւ նա է քաւութիւնը մեր մեղքերի, եւ ոչ միայն մեր մեղքերի, այլեւ՝ ամբողջ աշխարհի:

Եթէ նրա պատուիրանները պահենք, դրանով իսկ գիտենք, թէ ճանաչեցինք նրան: Ով ասում է, թէ՝ ճանաչեցի նրան, բայց նրա պատուիրանները չի պահում, սուտ է, եւ նրա մէջ ճշմարտութիւն չկայ: Իսկ ով պահում է նրա խօսքը, Աստծոյ սէրը նրա մէջ ճշմարտապէս կատարեալ է. եւ սրանով ենք ճանաչում, որ նրա մէջ ենք:

Ով ասում է, թէ ինքը նրա մէջ է բնակւում, պարտաւոր է այնպէս ընթանալ, ինչպէս որ նա էր ընթանում:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ՅիշեաՏէրզգթութիւն քո.

եւ զողորմութիւնս քո որք ենն յաւիտենից:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 28 – 31)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Պետրոսը սկսեց նրան ասել. «Ահաւասիկ, մենք թողել ենք ամէն բան եւ եկել ենք քո յետեւից»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. չկայ մէկը, որ թողած լինի տուն, կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ որդիներ, կամ ագարակներ ինձ համար կամ աւետարանի համար եւ այժմ, այս ժամանակի մէջ, հարիւրապատիկը չստանայ՝ տներ եւ եղբայրներ եւ քոյրեր եւ մայրեր եւ որդիներ եւ ագարակներ՝ հալածանքներ կրելով հանդերձ, եւ այն աշխարհում, որ գալու է՝ յաւիտենական կեանք: Սակայն շատերը, որ առաջին են, պիտի լինեն վերջին, իսկ վերջինները՝ առաջին»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (186)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 7-17

Սիրելինե՛ր, ոչ թէ մի նոր պատուիրան եմ գրում ձեզ, այլ՝ հին պատուիրանը, որն ի սկզբանէ ունէիք: Եւ հին պատուիրանը այն խօսքն է, որը լսեցիք: Այսուհանդերձ նոր պատուիրան եմ գրում ձեզ, որ ճշմարիտ է նրա մէջ եւ ձեր մէջ. քանի որ ահա խաւարն անցնում է, եւ ճշմարիտ լոյսն արդէն իսկ երեւում է: Ով ասում է, թէ ինքը լոյսի մէջ է եւ ատում է իր եղբօրը, սուտ է եւ խաւարի մէջ է տակաւին: Ով սիրում է իր եղբօրը, բնակւում է լոյսի մէջ, եւ նրա մէջ գայթակղութիւն չկայ: Իսկ ով ատում է իր եղբօրը, խաւարի մէջ է, խաւարի մէջ է շրջում եւ չգիտէ, թէ ուր է գնում, որովհետեւ խաւարը կուրացրել է նրա աչքերը:

Որդեակնե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ ձեր մեղքերը ներուած են ձեզ նրա անուան սիրուն: Հայրե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք նրան, ով ի սկզբանէ կայ: Երիտասարդնե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ դուք յաղթեցիք չարին: Պատանինե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք Հօրը: Հայրե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք նրան, ով ի սկզբանէ կայ: Երիտասարդնե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ուժեղ էք, եւ Աստծոյ խօսքը բնակւում է ձեր մէջ. եւ դուք յաղթեցիք չարին: Մի՛ սիրէք աշխարհը, ոչ էլ՝ ինչ որ աշխարհի մէջ կայ: Եթէ մէկը սիրում է աշխարհը, Հօր սէրը նրա մէջ չէ, քանի որ այն ամէնը, ինչ աշխարհի մէջ կայ, մարմնի ցանկութիւն է, աչքերի ցանկութիւն եւ այս կեանքի ամբարտաւանութիւն, որ Հօրից չէ, այլ՝ այս աշխարհից: Թէ՛ այս աշխարհն է անցնում, թէ՛ ցանկութիւնը: Իսկ ով կատարում է Աստծոյ կամքը, մնում է յաւիտեան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (5,1–11)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ ժողովուրդը խռնւում էր նրա շուրջը՝ լսելու Աստծոյ խօսքը, նա կանգնած էր Գեննեսարէթի ծովակի ափին: Եւ տեսաւ երկու նաւակներ, որ կանգնած էին ծովակի եզերքին. եւ ձկնորսները, դրանց միջից դուրս եկած, ուռկաններն էին լուանում: Նա մտաւ նաւակներից մէկի մէջ, որ Սիմոնինն էր, եւ խնդրեց նրան, որ ցամաքից փոքր-ինչ հեռացնի այն. նստեց ու նաւակի միջից ուսուցանում էր ժողովրդին: Եւ երբ դադարեց խօսելուց, ասաց Սիմոնին. «Քշիր տար դէպի խորքերը, եւ ձեր ուռկանները գցեցէք որսալու համար»: Սիմոնը պատասխանեց եւ նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, ամբողջ այս գիշեր չարչարուեցինք եւ ոչինչ չբռնեցինք, բայց քո խօսքի համար ուռկանները կգցենք»: Երբ այդ արեցին, մեծ քանակութեամբ ձկներ բռնեցին՝ այն աստիճան, որ նրանց ուռկանները պատռւում էին: Նրանք նշան էին անում միւս նաւակի մէջ եղող իրենց որսակիցներին, որ գան, իրենց օգնեն: Եւ նրանք եկան, եւ երկու նաւակներն էլ լցուեցին սուզուելու աստիճան: Երբ Սիմոն Պետրոսն այս տեսաւ, Յիսուսի ծնկներն ընկաւ եւ ասաց. «Ինձնից հեռու գնա, Տէ՛ր, քանզի ես մեղաւոր մարդ եմ». քանի որ վախը պատել էր նրան եւ բոլորին, որ նրա հետ էին, իրենց բռնած ձկների քանակի պատճառով. նոյնպէս եւ՝ Զեբեդէոսի որդիներին՝ Յակոբոսին եւ Յովհաննէսին, որոնք Սիմոնի որսակիցներն էին. եւ Յիսուս Սիմոնին ասաց. «Մի՛ վախեցիր, այսուհետեւ դու մարդկանց պիտի որսաս կեանքի համար»: Եւ նաւակը ցամաք հանելով՝ թողեցին ամէն ինչ ու նրան հետեւեցին:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (188)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 18-25

Որդեակնե՛ր, վերջին ժամանակն է: Եւ ինչպէս լսել էք, Նեռը գալու է. բայց արդէն իսկ եկել են բազում նեռեր. դրանից էլ կարող ենք իմանալ, որ վերջին ժամանակն է: Մեր միջից ելան նրանք, բայց մեզնից չէին, որովհետեւ եթէ մեզնից լինէին, ապա մեր մէջ էլ կմնային: Բայց մեզնից ելան, որպէսզի յայտնի լինէր, որ նրանք ամէնքը մեզնից չեն: Իսկ դուք օծում ունէք Սրբից եւ ամէն բան գիտէք: Գրեցի ձեզ ոչ թէ որովհետեւ ճշմարտութիւնը չգիտէք, այլ որովհետեւ գիտէք այն. գիտէք նաեւ այն, որ ամենայն ստախօսութիւն ճշմարտութիւնից չէ: Իսկ ո՞վ է ստախօսը, եթէ ոչ՝ նա, ով ուրանում է, թէ Յիսուսը Քրիստոսն է: Նա է Նեռը, ով ուրանում է Հօրը եւ Որդուն: Ամէն մարդ, որ ուրանում է Որդուն, իր մէջ չունի նաեւ Հօրը: Իսկ ով խոստովանում է Որդուն, նա իր մէջ ունի նաեւ Հօրը: Ինչ որ դուք լսեցիք ի սկզբանէ, թող բնակուի ձեր մէջ. որովհետեւ եթէ ձեր մէջ բնակուի այն, ինչ որ ի սկզբանէ լսեցիք, դուք եւս կբնակուէք Որդու եւ Հօր մէջ: Եւ այս է այն խոստումը, որը նա խոստացաւ մեզ, այն է՝ յաւիտենական կեանքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգի քո սուրբ եւ բարի առաջնորդեսցէ ինձ ի յերկիր ուղիղ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 25 – 37)

ԶՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ահա, օրինականներից մէկը վեր կացաւ, փորձում էր նրան եւ ասում. «Վարդապե՛տ, ի՞նչ պէտք է անեմ, որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ»: Եւ նա նրան ասաց. «Օրէնքում ի՞նչ է գրուած, ինչպէ՞ս ես ընթերցում»: Սա պատասխանեց եւ ասաց. «Պիտի սիրես քո Տէր Աստծուն քո ամբողջ սրտով եւ քո ամբողջ հոգով եւ քո ամբողջ զօրութեամբ եւ քո ամբողջ մտքով. եւ պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպէս քո անձը»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ճիշտ պատասխան տուեցիր. այդ արա՛ եւ կփրկուես»:

Եւ նա, կամենալով ինքն իրեն արդարացնել, ասաց Յիսուսին. «Իսկ ո՞վ է իմ ընկերը»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Մի մարդ Երուսաղէմից Երիքով էր իջնում եւ ընկաւ աւազակների ձեռքը, որոնք նրան մերկացրին, վիրաւորեցին եւ կիսամեռ թողեցին ու գնացին: Պատահեց, որ մի քահանայ նոյն ճանապարհով իջաւ. նրան տեսաւ եւ թողեց անցաւ. նոյնպէս եւ մի ղեւտացի նոյն տեղով անցնելիս տեսաւ եւ թողեց անցաւ: Մի սամարացի, որ ճանապարհորդում էր, եկաւ նոյն տեղով նրա մօտ եւ տեսնելով նրան՝ գթաց: Եւ մօտենալով կապեց նրա վէրքերը, վրան ձէթ ու գինի լցրեց եւ դնելով նրան իր գրաստի վրայ՝ տարաւ մի իջեւան եւ խնամեց նրան: Եւ յաջորդ օրը, երբ դուրս էր գալիս այնտեղից, իջեւանատիրոջը երկու դահեկան հանեց տուեց եւ ասաց. «Խնամիր նրան, եւ ինչ որ ծախսես նրա վրայ, իմ միւս անգամ գալուն կհատուցեմ քեզ»: Արդ, ըստ քեզ՝ այդ երեքից ո՞րը մերձաւորի պէս վերաբերուեց նրան, ով աւազակների ձեռքն էր ընկել»: Եւ սա ասաց. «Նա, ով նրան բարիք արեց»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա եւ դու նոյն ձեւով արա»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (190)

ԱԿ.

Սրբոյն Գրիգորի մերոյ Լուսաւորչին Մուտն ի վիրապն:

Ժամամուտ. Գրիգոր սուրբ քահանայապետ, որ զհաւատս ուսուցեր, եւ զբանակս դիւացն հալածեցեր. մարդկան ուսուցեր քարոզել զԵրրորդութիւնն. պսակեցար յարքայութեան. արդ բարեխօս լեր առ Տէր վասն մեր:

Եդին զիս ի գրի ներքնում. ի խաւարի եւ ի ստուերս մահու:

Տէր Աստուած փրկութեան իմոյ. ի տուէ կարդացի եւ գիշերի առաջի քո:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոյց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 21

Ուզում եմ, որ գիտենաք, եղբայրնե՛ր, թէ ինչ որ ինձ պատահեց, աւելի շուտ աւետարանի առաջընթացին ծառայեց. նոյնիսկ իմ կապանքները, որ Քրիստոսի համար են, յայտնի եղան պալատի ամբողջ անձնակազմին եւ միւս բոլոր տեղերում, ինչպէս նաեւ Տիրոջը միացած շատ եղբայրներին, որոնք, քաջալերուած իմ կապանքներով, առաւել եւս համարձակ գտնուեցին՝ առանց երկիւղի քարոզելու Աստծու խօսքը: Ոմանք՝ նախանձից եւ հակառակութիւնից դրդուած, իսկ ոմանք բարի մտադրութեամբ է, որ Քրիստոս են քարոզում. ոմանք էլ՝ սիրուց մղուած, քանզի գիտեն, որ կանգնած եմ աւետարանի պաշտպանութեան համար. իսկ ոմանք Քրիստոսի մասին պատմում են հակառակութեան համար եւ ոչ թէ մաքուր սրտով՝ կարծելով, թէ նեղութիւններ են աւելացնում իմ կապանքների վրայ: Բայց ի՛նչ փոյթ. ինչ ձեւով էլ լինի՝ թէ՛ միտումնաւոր եւ թէ՛ ճշմարտութեամբ, Քրիստոսն է քարոզւում. եւ սրա համար ուրախ եմ ես, այլեւ պիտի շարունակեմ ուրախանալ. որովհետեւ գիտեմ, որ դա ծառայելու է իմ փրկութեանը ձեր աղաչանքներով եւ Յիսուս Քրիստոսի Հոգու օգնութեամբ՝ ըստ իմ ակնկալութեան եւ յոյսի, որպէսզի ոչնչով ամօթով չմնամ, այլ լինեմ կատարելապէս համարձակ, եւ ինչպէս միշտ, նաեւ այժմ, մեծարուի Քրիստոս իմ մարմնի մէջ թէ՛ իմ ապրելով եւ թէ՛ մեռնելով. քանի որ ինձ համար կեանքը Քրիստոսն է, իսկ մեռնելը՝ շահ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին Մելքիսեդեկի.

եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (16, 24 – 28)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Յիսուս իր աշակերտներին ասաց.

«Եթէ մէկը կամենում է հետեւել ինձ, թող ուրանայ իր անձը, վերցնի իր խաչը եւ գայ իմ յետեւից. որովհետեւ ով կամենայ իր անձը փրկել, այն կկորցնի. եւ ով ինձ համար իր անձը կորցնի, կգտնի այն: Ի՛նչ օգուտ կունենայ մարդ, եթէ այս ամբողջ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կործանի: Կամ՝ մարդ իր անձի փոխարէն ի՞նչ փրկանք պիտի տայ. քանի որ Մարդու Որդին գալու է իր Հօր փառքով՝ իր հրեշտակների հետ միասին. եւ այն ժամանակ իւրաքանչիւրին կհատուցի ըստ իր գործերի: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այստեղ գտնուողների մէջ կան ոմանք, որոնք մահը չեն ճաշակի, մինչեւ չտեսնեն Մարդու Որդուն՝ եկած իր արքայութեամբ»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՔԱՌԱՍՆՈՐԴԱՑ (192)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցոզմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 8 – 23

Զգո՛յշ եղէք, չլինի թէ մէկը ձեզ գրաւի ճարտարամտութեամբ եւ սնոտի խաբեբայութեամբ. դրանք մարդկային աւանդութեան եւ բնութեան տարերային ուժերի վրայ են հիմնուած եւ ոչ՝ Յիսուս Քրիստոսի ճշմարիտ վարդապետութեան վրայ. քանի որ նրա մէջ է բնակւում Աստուածութեան ամբողջ լիութիւնը մարմնապէս: Դուք էլ էք լցուած նրանով, որ գլուխն է ամէն իշխանութեան եւ պետութեան. նրանով դուք անձեռագործ թլփատութեամբ թլփատուեցիք հաւատով՝ մերկանալով մեղանչական մարմնից Քրիստոսի թլփատութեամբ. թաղուելով նրա հետ մկրտութեան մէջ՝ դրանով իսկ նրա հետ յարութիւն առաք՝ Աստծոյ զօրութեանը հաւատալով, որը նրան յարութիւն տուեց մեռելներից: Եւ ձեզ, որ մի ժամանակ մեռել էիք մեղքերի եւ ձեր մարմնի անթլփատութեան մէջ, կենդանացրեց իր հետ: Նա ներեց մեզ մեր բոլոր յանցանքները եւ ոչնչացրեց հրամաններով հաստատուած այն պարտամուրհակը, որ մեր դէմ էր, վերացրեց այն մէջտեղից եւ մեխեց խաչափայտին: Իշխանութիւններին եւ պետութիւններին զինաթափ արեց, հրապարակաւ խայտառակեց՝ նրանց պարտութեան մատնելով Քրիստոսի միջոցով՝ նրա յարութեամբ:Ուրեմն, թող ոչ ոք ձեզ չդատապարտի ուտելու կամ խմելու, տօնական օրերի, նորալուսնի կամ շաբաթի հարցում, որոնք գալիք բաների ստուերներն են. բուն մարմինը Քրիստոսն է: Թող ձեզ չխաբի ոչ ոք, որին հաճելի է խոնարհ ձեւանալով, հրեշտակներին պաշտամունք մատուցելով, դեռ չտեսած բաներին միջամուխ լինելով անտեղի հպարտանալ մարմնական մտածումներով: Այդպիսին չի կարող կապուած լինել գլխին՝ Քրիստոսին, որից ամբողջ մարմինը, յօդերով եւ յօդակապերով հաղորդակցուած եւ միակցուած, իր աճումն է ստանում այն աճումով, որ Աստծուց է: Եթէ մեռաք Քրիստոսի հետ եւ այս աշխարհի տարերքի իշխանութիւնից դուրս եկաք, էլ ինչո՞ւ աշխարհում ապրող էակների նման հետեւում էք կանոններին՝ ասելով. «Մի՛ մօտեցիր, մի՛ ճաշակիր, մի՛ դիպիր», քանի որ այդ բոլորը գործածուելով ապականւում է՝ ըստ մարդկանց պատուիրանների եւ վարդապետութեան: Նրանք կարող են իմաստուն ձեւանալ իրենց ինքնակամ կրօնով, խոնարհութեամբ եւ իրենց մարմնի խստակեցութեամբ. բայց այդ բոլորը մարմնական ցանկութիւնները զսպելու համար ոչ մի արժէք չի ներկայացնում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Աղաղակեցեք առ Տէր ամենայն երկիր. Ծառայեցեք Տեառն ուրախութեամբ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (22, 34 – 23, 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկ փարիսեցիները երբ լսեցին, թէ նա պապանձեցրեց սադուկեցիներին, ի մի հաւաքուեցին. եւ նրանցից մէկը, նրան փորձելով, հարցրեց ու ասաց. «Վարդապե՛տ, օրէնքի մէջ ո՞ր պատուիրանն է մեծ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Պիտի սիրես քո Տէր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով ու քո ամբողջ մտքով: Այս է մեծը եւ առաջին պատուիրանը.եւ երկրորդը սրա նման է. «Պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպէս քո անձը»: Այս երկու պատուիրաններից են կախուած ամբողջ օրէնքը եւ մարգարէները»: Եւ երբ փարիսեցիները հաւաքուեցին, Յիսուս նրանց հարցրեց ու ասաց. «Ի՞նչ կարծիք ունէք Քրիստոսի մասին. ո՞ւմ որդին է»: Նրան ասացին՝ Դաւթի: Յիսուս նրանց ասաց. «Իսկ Դաւիթն ինչպէ՞ս նրան Սուրբ Հոգով կոչում է Տէր եւ ասում է. «Տէրն իմ Տիրոջն ասաց՝ նստի՛ր իմ աջ կողմում, մինչեւ որ քո թշնամիներին դնեմ քո ոտքերի տակ իբրեւ պատուանդան»: Իսկ եթէ Դաւիթը նրան Տէր է կոչում, ինչպէ՞ս նրա որդին կլինի»: Եւ ոչ ոք չկարողացաւ նրան մի բառ պատասխանել: Եւ այդ օրուանից ոչ ոք չէր համարձակւում նրան մի որեւէ բան հարցնել: Այն ժամանակ Յիսուս խօսեց ժողովրդի եւ իր աշակերտների հետ ու ասաց. «Մովսէսի աթոռի վրայ նստեցին օրէնսգէտներն ու փարիսեցիները. ամէն ինչ, որ նրանք ձեզ ասեն, արէք եւ պահեցէք, բայց մի՛ արէք ըստ նրանց գործերի, քանի որ ասում են, բայց չեն անում: Ծանր ու դժուարակիր բեռներ են կապում եւ դնում մարդկանց ուսերի վրայ, բայց իրենց մատով անգամ չեն կամենում շարժել դրանք: Եւ իրենց բոլոր գործերն անում են ի ցոյց մարդկանց. լայնացնում են իրենց գրապանակները եւ երկարեցնում են իրենց զգեստների ծոպերը: Սիրում են ընթրիքների ժամանակ պատուոյ տեղերը, ժողովարաններում՝ նախապատիւ աթոռները եւ հրապարակներում ողջոյններ առնել ու մարդկանցից կոչուել ռաբբի, որ նշանակում է ուսուցիչ: Բայց դուք որեւէ մէկին ուսուցիչ մի՛ կոչէք, որովհետեւ ձեր ուսուցիչը մէկ է, եւ դուք բոլորդ եղբայրներ էք: Եւ երկրի վրայ ոչ մէկին ձեզ հայր մի՛ կոչէք, որովհետեւ մէկ է ձեր Հայրը, որ երկնքում է: Եւ ուսուցիչներ չկոչուէք, որովհետեւ Քրիստոս է ձեր Ուսուցիչը: Եւ ձեզնից մեծը ձեր սպասաւորը պիտի լինի: Ով իր անձը բարձրացնում է, կխոնարհուի. եւ ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրանայ:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (197)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 26-3, 1

Այս բանը գրեցի ձեզ, որպէսզի ոչ ոք ձեզ չմոլորեցնի: Իսկ այն օծումը, որը դուք ընդունեցիք նրանից, թող բնակուի ձեր մէջ. եւ կարիք չկայ, որ մէկը ձեզ ուսուցանի: Այլ եղէք այնպէս, ինչպէս որ նրա օծումն ուսուցանում է ձեզ ամէն ինչի մասին, որ ճշմարիտ է եւ ոչ սուտ. եւ ինչպէս նա ուսուցանեց ձեզ, մնացէք նրա մէջ: Իսկ այժմ, որդեակնե՛ր, մնացէք նրա մէջ, որպէսզի երբ նա յայտնուի, վստահութիւն ունենանք եւ նրա գալստեան ժամանակ նրանից չամաչենք. քանի որ դուք գիտէք, որ նա արդար է, ապա իմացէք, որ ամէն ոք, ով արդարութիւն է անում, նրանից է ծնուած:

Տեսէք, ինչպիսի սէր շնորհեց մեզ Հայրը, որպէսզի մենք կոչուենք Աստծոյ որդիներ. աշխարհը մեզ չի ճանաչում նրա համար, որ նրան էլ չճանաչեց:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (7, 12 – 17)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Երբ քաղաքի դարպասին մօտեցաւ, ահա դուրս էր բերւում մի մեռեալ՝ միակ որդին իր մօր, որ մի այրի կին էր. եւ քաղաքից բազում ժողովուրդ նրա հետ էր: Երբ Տէրը կնոջը տեսաւ, խղճաց նրան եւ ասաց՝ մի՛ լայ: Մօտենալով՝ դագաղին դիպաւ: Դագաղը տանողները կանգ առան: Եւ նա ասաց. «Քեզ եմ ասում, ո՛վ պատանի, վե՛ր կաց»: Մեռեալը վեր կացաւ, նստեց եւ սկսեց խօսել: Եւ Յիսուս նրան մօրը տուեց: Եւ ահը պատեց բոլորին. փառաւորում էին Աստծուն եւ ասում. «Մի մեծ մարգարէ է յայտնուել մեր մէջ», եւ՝ «Աստուած այցելութիւն է տուել իր ժողովրդին բարութեամբ»: Եւ նրա մասին այս զրոյցը տարածուեց ամբողջ Հրէաստանում եւ երկրի բոլոր կողմերում:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (198)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիրպագիցիտաճարսուրբքո,երկիւղիւքո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 2 – 10

Սիրելինե՛ր, այժմ Աստծոյ որդիներ ենք. եւ դեռ յայտնի էլ չէ, թէ ինչ ենք լինելու: Գիտենք, որ երբ նա յայտնուի, լինելու ենք նրա նման, քանի որ նրան տեսնելու ենք այնպէս, ինչպէս նա կայ: Եւ ամէն ոք, որ այս յոյսն ունի իր մէջ, մաքրում է ինքն իրեն, ինչպէս որ նա է մաքուր: Ամէն ոք, ով մեղք է գործում, նաեւ անօրինութիւն է անում. եւ մեղքը ինքնին անօրինութիւն է: Եւ գիտենք, որ նա այն պատճառով յայտնուեց, որպէսզի վերացնի մեղքերը. բայց նրա մէջ մեղք չկայ: Ամէն ոք, ով բնակւում է

նրա մէջ, չի մեղանչում. եւ ամէն ոք, ով մեղանչում է, ո՛չ տեսել է նրան եւ ո՛չ էլ ճանաչել: Որդեակնե՛ր, թող ոչ ոք ձեզ չխաբի. ով արդարութիւն է անում, արդար է, ինչպէս որ նա է արդար: Եւ ով մեղք է գործում, դա սատանայից է, քանի որ սատանան մեղանչող է ի սկզբանէ: Աստծոյ Որդին հէնց նրա համար յայտնուեց, որ քանդի սատանայի գործերը: Ամէն ոք, ով Աստծուց է ծնուած, մեղք չի գործում, որովհետեւ նրա սերմը մնում է նրա մէջ. չի էլ կարող մեղանչել, որովհետեւ Աստծուց է ծնուած: Սրանով են տարբերւում միմեանցից Աստծոյ որդիները եւ սատանայի որդիները:

Ամէն ոք, ով արդարութիւն չի գործում, Աստծուց չէ. նոյնպէս՝ նա, ով չի սիրում իր եղբօրը:

Ալէլուիա, ալէլուիա. ԵրգեցէքՏեառներգնոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր, երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 14 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս մի համր դեւ էր հանում. եւ երբ դեւը ելաւ, համրը խօսեց. եւ ամբողջ ժողովուրդը զարմացաւ: Եւ նրանցից ոմանք ասացին. «Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Իսկ ուրիշներ փորձում էին նրան եւ երկնքից նշան էին ուզում նրանից: Իսկ նա, իմանալով նրանց մտածումները, ասաց նրանց.

«Ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն թագաւորութիւն աւերւում է, եւ ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն տուն՝ կործանւում: Արդ, եթէ սատանան էլ ինքն իր մէջ բաժանուեց, նրա թագաւորութիւնը ինչպէ՞ս կարող է կանգուն մնալ. որովհետեւ իմ մասին ասում էք, թէ՝ « Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Եթէ ես դեւերին հանում եմ Բէեղզեբուղի միջոցով, ձեր հետեւորդնե՞րն ինչով պիտի հանեն. այդ պատճառով նրանք պիտի լինեն ձեր դատաւորները: Իսկ եթէ Աստծոյ մատով եմ հանում դեւերին, ուրեմն Աստծոյ արքայութիւնը հասել է ձեզ վրայ: Երբ զինուած հզօր մի մարդ պահպանում է իր տունը, նրա ինչքը ապահով է: Բայց եթէ նրանից աւելի հզօրը գայ նրա վրայ եւ յաղթի նրան, նրանից կհանի այն զէնքերը, որոնց վրայ յոյս էր դրել, եւ նրա աւարը կբաժանի: Ով ինձ հետ չէ, հակառակ է ինձ, եւ ով ինձ հետ չի հաւաքում, ցրում է»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (200)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 11 – 17

Քանզի այս է այն պատուիրանը, որ լսեցիք ի սկզբանէ՝ որ սիրե՛նք միմեանց. ոչ՝ ինչպէս Կայէնը, որ չարից էր եւ սպանեց իր եղբօրը: Եւ ինչո՞ւ սպանեց նրան. որովհետեւ իր գործերը չար էին, իսկ եղբօր գործերը՝ բարի: Եւ մի՛ էլ զարմացէք, եղբայրնե՛ր, որ աշխարհը ատում է ձեզ: Մենք գիտենք, որ մահուանից դէպի կեանք անցանք, քանզի սիրում ենք մեր եղբայրներին: Իսկ ով չի սիրում եղբօրը, մնում է մահուան մէջ: Ամէն ոք, ով ատում է եղբօրը, մարդասպան է. եւ գիտենք, որ ամէն մարդասպան իր մէջ յաւիտենական կեանք չունի: Սէրը նրանով ճանաչեցինք, որ Յիսուս իր կեանքը տուեց մեզ համար. մենք էլ պարտաւոր ենք մեր եղբայրների համար տալ մեր կեանքը: Ով այս աշխարհի բարիքներից ունենայ եւ տեսնի իր եղբօրը մի բանի կարօտ ու փակի իր սիրտը նրա առաջ, Աստծոյ սէրը ինչպէ՞ս կարող է բնակուել նրա մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմեա ինձ Տէր, զի հիւանդ եմ ես. բժշկեա զանձն իմ, զի խռովեցան ոսկերք իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 31 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Հարաւի դշխոն դատաստանի ժամանակ այս սերնդի մարդկանց հետ եւ պիտի դատապարտի նրանց, որովհետեւ նա երկրի ծագերից եկաւ՝ լսելու Սողոմոնի իմաստութիւնը. եւ ահա, Սողոմոնից մեծը կայ այստեղ: Նինուէի մարդիկ դատաստանի ժամանակ պիտի ելնի այս սերնդի հետ եւ պիտի դատապարտեն նրան, քանզի Յովնանի քարոզութեան վրայ ապաշխարեցին. եւ ահա, Յովնանից մեծը կայ այստեղ»:

«Ոչ ոք ճրագ վառելով ծածուկ տեղ չի դնի, այլ կդնի աշտանակի վրայ, որպէսզի մտնողը լոյսը տեսնի: Մարմնի ճրագը աչքն է. երբ աչքը առողջ է, ամբողջ մարմինը լուսաւոր կլինի, իսկ երբ աչքը պղտոր է, մարմինն էլ խաւար կլինի: Արդ, զգոյշ եղիր. գուցէ այն լոյսը, որ քո մէջ է, խաւար լինի: Եթէ քո ամբողջ մարմինը լուսաւոր է, եւ նրա մէջ խաւարի մաս չկայ, ամէն ինչ այնպէս լուսաւոր կլինի, ինչպէս երբ ճրագը իր շողերով լուսաւորի քեզ»:

Եւ մինչ նա խօսում էր այս բաները, մի փարիսեցի աղաչում էր նրան, որ իր մօտ ճաշի: Եւ նա մտնելով սեղան նստեց: Երբ փարիսեցին տեսաւ, զարմացաւ, քանի որ Յիսուս ճաշից առաջ չլուացուեց: Տէրը նրան ասաց.

«Այժմ դուք՝ փարիսեցիներդ, բաժակի եւ պնակի արտաքինն էք մաքրում, իսկ ձեր ներքինը լի է յափշտակութեամբ ու չարութեամբ: Անմիտնե՛ր, չէ՞ որ նա, ով արտաքինը ստեղծեց, նաեւ ներքինը ստեղծեց: Բայց տեսէք, թէ ինչն է իսկապէս արժան. ողորմութի՛ւն տուէք, այնժամ ձեր ամէն ինչը մաքուր կլինի:

Բայց վա՜յ ձեզ՝ փարիսեցիներիդ, որ տասանորդ էք տալիս անանուխից, փեգենայից եւ ամէն տեսակ բանջարեղէնից, բայց անտեսում էք Աստծոյ արդարութիւնն ու սէրը. այս բաները պէտք էր անել, բայց միւսները՝ չանտեսել:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (201)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 18 – 24

Որդեակնե՛ր, վերջին ժամանակն է: Եւ ինչպէս լսել էք, Նեռը գալու է. բայց արդէն իսկ եկել են բազում նեռեր. դրանից էլ կարող ենք իմանալ, որ վերջին ժամանակն է: Մեր միջից ելան նրանք, բայց մեզնից չէին, որովհետեւ եթէ մեզնից լինէին, ապա մեր մէջ էլ կմնային: Բայց մեզնից ելան, որպէսզի յայտնի լինէր, որ նրանք ամէնքը մեզնից չեն: Իսկ դուք օծում ունէք Սրբից եւ ամէն բան գիտէք: Գրեցի ձեզ ոչ թէ որովհետեւ ճշմարտութիւնը չգիտէք, այլ որովհետեւ գիտէք այն. գիտէք նաեւ այն, որ ամենայն ստախօսութիւն ճշմարտութիւնից չէ: Իսկ ո՞վ է ստախօսը, եթէ ոչ՝ նա, ով ուրանում է, թէ Յիսուսը Քրիստոսն է: Նա է Նեռը, ով ուրանում է Հօրը եւ Որդուն: Ամէն մարդ, որ ուրանում է Որդուն, իր մէջ չունի նաեւ Հօրը: Իսկ ով խոստովանում է Որդուն, նա իր մէջ ունի նաեւ Հօրը: Ինչ որ դուք լսեցիք ի սկզբանէ, թող բնակուի ձեր մէջ. որովհետեւ եթէ ձեր մէջ բնակուի այն, ինչ որ ի սկզբանէ լսեցիք, դուք եւս կբնակուէք Որդու եւ Հօր մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ, եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 1 – 18)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ հրեաների տօնն էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ Երուսաղէմում Ոչխարների աւազանի մօտ մի տեղ կար, որ եբրայերէն անուանւում էր Բեթհեզդա՝ հինգ սրահ, որտեղ պառկած էր մի մեծ բազմութիւն հիւանդների, կոյրերի, կաղերի եւ գօսացածների, որոնք սպասում էին ջրերի խառնուելուն: Եւ Տիրոջ հրեշտակը ժամանակ առ ժամանակ իջնում էր աւազանը եւ ջրերը խառնում. եւ ով ջրերի խառնուելու ժամանակ առաջինն էր իջնում, բժշկւում էր՝ հիւանդութիւնից նշան անգամ չպահելով:

Այնտեղ կար մի մարդ, որ երեսունութ տարուց ի վեր հիւանդ էր: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ նա պառկած ընկած է, եւ իմացաւ, որ դա շատ ժամանակից ի վեր է, նրան ասաց. «Կամենո՞ւմ ես առողջ լինել»: Հիւանդը պատասխանեց նրան. «Տէ՛ր, ոչ ոք չունեմ, որ երբ ջրերը խառնուեն, ինձ աւազանի մէջ իջեցնի. եւ մինչ ես դանդաղում եմ, մէկ ուրիշն ինձնից աւելի առաջ է իջնում»: Յիսուս նրան ասաց. «Վե՛ր կաց, վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Եւ մարդն առողջացաւ, վեր կացաւ, վերցրեց իր մահիճը եւ շրջում էր. եւ այդ օրը շաբաթ էր: Հրեաները բժշկուած մարդուն ասացին. «Շաբաթ օր է, եւ օրինաւոր չէ, որ վերցնես մահիճդ»: Նա նրանց ասաց. «Նա, որ ինձ բժշկեց, նա ինձ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Նրան հարցրին ու ասացին. «Ո՞վ է այն մարդը, որ քեզ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ շրջի՛ր»: Իսկ բժշկուածը չէր իմանում, թէ ով է նա, որովհետեւ ամբոխի պատճառով Յիսուս հեռացել էր այդտեղից: Այնուհետեւ Յիսուս նրան գտաւ տաճարում եւ ասաց նրան. «Ահաւասիկ առողջացար. այլեւս մի՛ մեղանչիր, որպէսզի մի աւելի չար բան չպատահի քեզ»: Մարդը գնաց եւ հրեաներին պատմեց, թէ՝ Յիսուսն էր, որ ինձ բժշկեց:

Եւ հրեաները Յիսուսին հալածում էին նրա համար, որ շաբաթ օրով էր անում այդ բաները: Սակայն ի պատասխան ասաց նրանց. «Իմ Հայրը մինչեւ այժմ գործում է, ուրեմն ես էլ եմ գործում»: Դրա համար հրեաները առաւել եւս ուզում էին նրան սպանել, որովհետեւ ոչ միայն չէր պահում շաբաթը, այլ նաեւ Աստծուն կոչում էր իր Հայրը եւ իր անձը Աստծուն հաւասար դասում:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (203)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 14 – 18

Սակայն քա՛ւ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչուած է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար. որովհետեւ Յիսուս Քրիստոսով ո՛չ թլփատութիւնն է մի բան, եւ ո՛չ էլ՝ անթլփատութիւնը, այլ՝ նոր արարած լինելը: Եւ թող խաղաղութիւն ու ողորմութիւն լինի բոլոր նրանց վրայ, որ ապրում են այս կանոնի համաձայն, ինչպէս նաեւ՝ Աստծոյ Իսրայէլի վրայ: Այսուհետեւ թող ոչ ոք ինձ նեղութիւն չտայ, որովհետեւ ես իմ մարմնի մէջ եմ կրում Քրիստոսի չարչարանքները: Եղբայրնե՛ր, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը թող ձեր հոգու հետ լինի: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ողորմութիւն քո յաւիտեան. զգործս ձեռաց քոց մի անտես առներ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (19, 25 – 27)

Վասն խաչելութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Իսկ Յիսուսի խաչի մօտ կանգնած էին նրա մայրը եւ նրա մօրաքոյրը՝ Կղէոպասի կին Մարիամը, եւ Մարիամ Մագդաղենացին: Երբ Յիսուս տեսաւ մօրը եւ այն աշակերտին, որ մօտ էր կանգնած, որին նա սիրում էր, մօրն ասաց. «Ո՛վ կին, ահա քո որդին»: Ապա աշակերտին ասաց. «Ահա քո մայրը»: Եւ այդ պահից աշակերտը նրան իր մօտ առաւ:

ՏՕՆ ԱՒԵՏՄԱՆ ՍՐԲՈՅ ԿՈՒՍԻՆ (205)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առիքէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Տէր տացէ զբան ոյք աւետարանեն զօրութեամբ բազմաւ:

Յարիցէ Աստուած, եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. Փախիցեն ատելիք նորա յերեսացնորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք, – ասում է Տէրը, – եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր», – ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Ուրախ լեր բերկրեալդ.

Տէր ընդքեզ. Օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւօրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 26 – 38)

Ի Հօրէն ամենակալէ..

Վեցերորդ ամսին Գաբրիէլ հրեշտակը Աստծոյ կողմից ուղարկուեց Գալիլիայի մի քաղաքը, որի անունը Նազարէթ էր, մի կոյսի մօտ, որ նշանուած էր Յովսէփ անունով մի մարդու հետ՝ Դաւթի տնից: Եւ այդ կոյսի անունը Մարիամ էր: Եւ հրեշտակը, գալով նրա մօտ, ասաց. «Ուրախացի՛ր, ո՛վ շնորհընկալ, Տէրը քեզ հետ է»: Իսկ նա այս խօսքերի վրայ խռովուեց եւ մտքում խորհում էր, թէ ինչ էր այս ողջոյնը: Եւ հրեշտակը նրան ասաց. «Մի՛ վախեցիր, Մարիա՛մ, քանզի Աստծուց դու շնորհ գտար: Եւ ահա, դու կյղիանաս եւ կծնես մի Որդի ու նրա անունը Յիսուս կդնես: Նա մեծ կլինի եւ Բարձրեալի Որդի կկոչուի: Եւ Տէր Աստուած նրան կտայ նրա հօր՝ Դաւթի աթոռը, եւ նա յաւիտեան կթագաւորի Յակոբի տան վրայ, ու նրա թագաւորութիւնը վախճան չի ունենայ»: Իսկ Մարիամը հրեշտակին ասաց. «Ինչպէ՞ս այդ կպատահի ինձ, քանզի ես տղամարդ չեմ ճանաչում»: Հրեշտակը պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Սուրբ Հոգին կգայ քեզ վրայ, եւ Բարձրեալի զօրութիւնը հովանի կլինի քեզ, որովհետեւ նա, որ քեզնից է ծնուելու, սուրբ է եւ Աստծոյ Որդի կկոչուի: Եւ ահա, քո ազգական Եղիսաբեթը՝ նա եւս յղի է իր ծերութեան մէջ, եւ սա յղիութեան վեցերորդ ամիսն է նրա, որ ամուլ էր կոչուած. քանզի Աստծոյ համար անկարելի բան չկայ»: Եւ Մարիամն ասաց. «Ահաւասիկ ես մնում եմ Տիրոջ աղախինը. թող քո խօսքի համաձայն լինի ինձ»: Եւ հրեշտակը հեռացաւ նրանից:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (207)

ԱՁ.

Ժամամուտ. ԶՂազարու զննջումն որպէս կանխագէտ յառաջ ասէիր, զի եւ ի Բեթանիա յառաջէիր, զի յարուսցես զսիրելին քո: Եւ քեզ գոչելով ասեմք. Օրհնեալ որ գաս ի չարչարանս կամաւ Հօր ի փրկութիւն անձանց մերոց:

Յորժամ եկեալ կենարարն ի գերեզմանն Ղազարու. յորժամ եկեալ կենարարն ի գերեզմանն Ղազարու. աւետաւոր ձայնիւն աղաղակէր ասելով. Ղազարէ, արի եկ արտաքս: Իսկ մեռեալն ի գերեզմանէն յարեաւ. Եւ նոյն ինքն զանմահութեան պարգեւսն ետ սիրելւոյն, եւ աստուածային ձայնիւն ի գերեզմանէն կոչեաց: Վասն որոյ եւ մանկունք Եբրայեցւոց ոստովք օրհնէին զանմահ թագաւորութիւն քո. Ովսաննա օրհնեալ է գալուստ քո, օրհնութիւն ի բարձունս. օրհնեալ որ գալոցդ ես անուամբՏեառն:

Տէր հաներ ի դժոխոց զանձն իմ. փրկեցեր զիս յայնցանէ որ իջանեն ի գուբ:

Բարձր առնեմ զքեզ, Տէր, զի ընկալար զիս. եւ ոչ ուրախ արարեր զթշնամիս իմ յիս:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 12 – 17

Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգէտ լինէք ննջեցեալների մասին, որպէսզի չտխրէք, ինչպէս ուրիշները, որոնք յոյս չունեն: Եթէ հաւատում ենք, թէ Յիսուս մեռաւ եւ յարութիւն առաւ, այդպէս էլ Աստուած Յիսուսի միջոցով ննջեցեալներին ետ՝ կեանքի պիտի բերի նրա հետ: Մենք այս բանն ասում ենք Տիրոջ խօսքով. եթէ մենք ողջ մնանք մինչեւ Տիրոջ գալուստը, չպիտի կանխենք ննջեցեալներին, որովհետեւ Տէրն ինքը ազդարարութեան նշանով, հրեշտակապետի ձայնով եւ Աստծոյ շեփորով պիտի իջնի երկնքից, եւ Քրիստոսով մեռածները առաջինը յարութիւն պիտի առնեն. ապա եւ մենք, որ կենդանի մնացած պիտի լինենք, նրանց հետ միասին ամպերով պիտի յափշտակուենք օդի մէջ՝ Տիրոջն ընդառաջ, եւ այդպէս մշտապէս Տիրոջ հետ պիտի լինենք: Ուրեմն, մխիթարեցէ՛ք միմեանց այս խօսքերով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց.

Ի կաւոյ եւ ի տղմոյ.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (11, 55 – 12, 11)

Առ Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ հրեաների Զատիկը մօտ էր. եւ այդ գաւառից շատերը Երուսաղէմ բարձրացան Զատկից առաջ, որպէսզի իրենց մաքրեն: Յիսուսին փնտրում էին. եւ մինչ տաճարի մէջ էին, միմեանց ասում էին. «Ի՞նչ էք կարծում, արդեօք այս տօնին չի՞ գայ»: Քահանայապետներն ու փարիսեցիները հրահանգել էին, որ եթէ մէկն իմանայ, թէ նա որտեղ է, յայտնի, որպէսզի նրան ձերբակալեն: Իսկ Յիսուս Զատկից վեց օր առաջ եկաւ Բեթանիա, ուր ապրում էր մեռած Ղազարոսը, որին մեռելներից յարութիւն էր տուել: Եւ այնտեղ նրան ընթրիք տուեցին. սպասարկում էր Մարթան, իսկ Ղազարոսը նրա սեղանակիցներից մէկն էր: Իսկ Մարիամը, մի լիտր ազնիւ նարդոսի թանկարժէք իւղ վերցնելով, օծեց Յիսուսի ոտքերը. եւ իր մազերով էլ սրբում էր նրա ոտքերը. եւ տունը լցուեց իւղի բուրմունքով: Աշակերտներից մէկը՝ Յուդա Իսկարիովտացին, որ մատնելու էր նրան, ասաց. «Ինչո՞ւ այդ իւղը չվաճառուեց երեք հարիւր արծաթ դահեկանով եւ չտրուեց աղքատներին»: Նա այս ասաց ոչ թէ նրա համար, որ աղքատների համար էր հոգում, այլ որովհետեւ գող էր եւ գանձարկղը ինքն էր պահում, եւ ինչ որ այնտեղ դրւում էր, ինքն էր վերցնում: Յիսուս ասաց նրան. «Թո՛յլ տուէք նրան, որպէսզի իմ թաղման օրուայ համար պահի այդ: Աղքատներին ամէն ժամ ձեզ հետ ունէք: Ինձ միշտ ձեզ հետ չունէք»: Երբ հրեաներից բազում ժողովուրդ իմացաւ, որ նա այնտեղ է, եկաւ ոչ միայն Յիսուսի պատճառով, այլեւ՝ որպէսզի տեսնի Ղազարոսին, որին մեռելներից յարութիւն էր տուել: Քահանայապետները խորհուրդ արեցին, որ Ղազարոսին էլ սպանեն, քանի որ շատերը հեռանում էին հրեաներից եւ հաւատում էին Յիսուսին:

 

ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ (209)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Ցնծա Երուսաղէմ, եւ զարդարեա զառագաստ քո Սիովն. քանզի ահա թագաւոր քո Քրիստոս նստեալ ի յաւանակի նորոյ հեզութիւն ցուցանելով գայ մտանէ յառագաստ քո Սիովն: Եւ մեք աղաղակեմք Ովսաննա, օրհնեալ եկեալ ի յանունՏեառն, որ ունի զմեծզողորմութիւն:

Լերինք ցնծասցեն առաջի Տեառն զի գայ եւ հասեալ է Տէր ի դատել զերկիր:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նորա. Զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի Առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4,4-7

Միշտ ուրա՛խ եղէք Տիրոջով, դարձեալ եմ ասում՝

ուրա՛խ եղէք: Թող ձեր հեզութիւնը յայտնի լինի բոլոր մարդկանց: Տէրը մօտ է: Հոգ մի՛ արէք, այլ աղօթքներով եւ աղաչանքներով ձեր խնդրանքները գոհաբանութեամբ յայտնի թող լինեն Աստծուն: Եւ Աստծոյ խաղա-

ղութիւնը, որ վեր է, քան ամենայն միտք, պիտի պահի ձեր սրտերը եւ մտածումները Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր Աստուած մեր երեւեցաւ մեզ.

Արարէք տօնս ուրախութեան կանխաւ մինչեւ յանկիւնս սեղանոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (20, 29 – 21, 17)

Վասն գալստեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ նրանք Երիքովից դուրս էին գալիս, Յիսուսի յետեւից բազում ժողովուրդ գնաց: Եւ ահա երկու կոյրեր նստած էին ճանապարհի եզերքին: Երբ լսեցին, թէ Յիսուս անցնում է, աղաղակեցին ու ասացին. «Ողորմի՛ր մեզ, Յիսո՛ւս, Դաւթի՛ Որդի»: Եւ ամբոխը յանդիմանեց նրանց, որ լռեն: Իսկ նրանք աւելի էին աղաղակում ու ասում. «Ողորմի՛ր մեզ, Տէ՛ր, Դաւթի՛ Որդի»: Յիսուս կանգ առաւ, կանչեց նրանց եւ ասաց. «Ի՞նչ էք կամենում, որ ձեզ անեմ»: Նրան ասացին. «Որ մեր աչքերը բացուեն, Տէ՛ր»: Եւ գթալով Յիսուս դիպաւ նրանց աչքերին, եւ նրանք իսկոյն տեսան ու գնացին նրա յետեւից:

Երբ Երուսաղէմին մօտեցան եւ եկան Բեթփագէ՝ Ձիթենեաց լեռան մօտ, այն ժամանակ Յիսուս իր աշակերտներից երկուսին ուղարկեց ու նրանց ասաց. «Գնացէք այդ գիւղը, որ ձեր դիմաց է, եւ այնտեղ կգտնէք կապուած մի էշ եւ նրա հետ՝ մի քուռակ. արձակեցէք, բերէք ինձ: Եւ եթէ մէկը ձեզ բան ասի, կասէք, որ Տիրոջը պէտք են. եւ նա իսկոյն դրանք կուղարկի»: Բայց այս բոլորը եղաւ, որպէսզի կատարուի մարգարէի խօսքը, որ ասում է. «Ասացէ՛ք Սիոնի դստերը. ահա դէպի քեզ է գալիս քո

թագաւորը՝ հեզ եւ նստած էշի ու էշի քուռակի վրայ»»: Աշակերտները գնացին եւ արեցին, ինչպէս Յիսուս իրենց հրամայել էր. 7 եւ էշն ու քուռակը բերեցին, նրանց վրայ զգեստներ գցեցին. եւ նա նստեց դրանց վրայ: Եւ բազում ժողովուրդ իրենց զգեստները փռեց ճանապարհի վրայ, իսկ ուրիշներ ծառերից ճիւղեր էին կտրում ու սփռում ճանապարհի վրայ: Առջեւից եւ յետեւից գնացող ժողովրդի բազմութիւնը աղաղակում էր ու ասում. «Օրհնութի՜ւն Դաւթի Որդուն, օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով, օրհնութի՜ւն բարձունքներում»: Եւ երբ նա մտաւ Երուսաղէմ, ամբողջ քաղաքը դղրդաց, եւ ասում էին. «Ո՞վ է սա»: Իսկ ժողովրդի բազմութիւնն ասում էր.

«Սա Յիսուս Մարգարէն է, որ Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից է»: Եւ Յիսուս մտաւ տաճար ու դուրս հանեց բոլոր նրանց, որ տաճարի մէջ վաճառում ու գնումներ էին անում. նա շուռ տուեց լումայափոխների սեղաններն ու աղաւնեվաճառների աթոռները: Եւ նրանց ասաց.

«Գրուած է՝ իմ տունը աղօթքի տուն պիտի կոչուի. իսկ դուք աւազակների որջ էք դարձրել այդ»: Տաճարի մէջ կոյրեր եւ կաղեր Յիսուսին մօտեցան, եւ նա բժշկեց նրանց: Երբ քահանայապետներն ու օրէնսգէտները տեսան այն հրաշքները, որ նա արեց, եւ մանուկներին, որ տաճարի մէջ աղաղակում էին ու ասում՝ «Օրհնութի՜ւն Դաւթի Որդուն», բարկացան. եւ ասացին նրան. «Լսո՞ւմ ես՝ դրանք ինչ են ասում»: Յիսուս նրանց ասաց. «Այո՛, դուք չէ՞ք կարդացել, թէ՝ երեխաների ու ծծկերների բերանով օրհնութիւն կատարեցիր»: Եւ նրանց թողնելով՝ ելաւ քաղաքից դուրս՝ դէպի Բեթանիա. եւ այնտեղ գիշերեց:

 

ԱՒԱԳ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (211)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Խոստովանութիւն եւ մեծվայելչութիւն զգեցար. արկար զլոյս որպէս զօթոց. ձգեցեր զերկինս որպէս խորան. եւ արկար ի վերայ ջուրց զվերնայարկս նորա:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. Տէր Աստուած իմ մեծ եղեր յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոյց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 5 – 11

Ձեզանից իւրաքանչիւրը թող խորհի այն, ինչ որ կայ Քրիստոս Յիսուսի մէջ, որը Աստծոյ կերպարանքով էր, բայց Աստծուն հաւասար լինելը յափշտակութիւն չհամարեց, այլ իր անձը ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանք առնելով, մարդկանց նման լինելով եւ մարդու կերպարանքով խոնարհեցրեց ինքն իրեն՝ հնազանդ լինելով մինչեւ մահ եւ այն էլ մահուան՝ խաչի վրայ: Դրա համար էլ Աստուած նրան առաւել բարձրացրեց եւ նրան շնորհեց մի անուն, որ վեր է, քան ամէն անուն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի անունով խոնարհուի ամէն ծունկ՝ թէ՛ երկնաւորների, թէ՛ երկրաւորների եւ թէ՛ սանդարամետականների. եւ ամէն լեզու խոստովանի, թէ Յիսուս Քրիստոս Տէր է՝ ի փառս Հայր Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Լուր մեզ Աստուած փրկիչ մեր. յոյս ամենայն ծագաց երկրի,

եւ որ ի ծով հեռի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (20, 17 – 28)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ Յիսուս Երուսաղէմ էր բարձրանում, տասներկուսին առանձին իր հետ վերցրեց եւ ճանապարհին ասաց նրանց. «Ահաւասիկ, Երուսաղէմ ենք բարձրանում, եւ Մարդու Որդին պիտի մատնուի քահանայապետներին ու օրէնսգէտներին. եւ նրան մահուան պիտի դատապարտեն ու նրան հեթանոսներին պիտի մատնեն՝ ծաղրուելու, ծեծուելու եւ խաչը հանուելու համար, սակայն նա երրորդ օրը յարութիւն պիտի առնի»:

Այն ժամանակ նրան մօտեցաւ Զեբեդէոսի որդիների մայրը՝ իր որդիների հետ միասին. նա երկրպագում էր ու նրանից մի բան ուզում: Եւ նա նրան ասաց.

«Ի՞նչ ես ուզում»: Կինն ասաց նրան. «Ասա, որ սրանք՝ իմ այս երկու որդիները, նստեն քո արքայութեան մէջ, մէկը՝ քո աջ կողմում, եւ միւսը՝ ձախ կողմում»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Չէք իմանում՝ ինչ էք խնդրում. կարո՞ղ էք խմել այն բաժակը, որը ես խմելու եմ. կամ՝ մկրտուել այն մկրտութեամբ, որով ես մկրտուելու եմ»: Նրան ասացին՝ կարող ենք: Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ բաժակը կխմէք, եւ այն մկրտութեամբ, որով ես մկրտւում եմ, կմկրտուէք, բայց նստեցնել իմ աջ եւ ձախ կողմերում՝ ես չէ, որ կտամ, այլ այդ նրանց համար է, որոնց տրուած է իմ Հօրից»: Եւ տասը աշակերտները, այս լսելով, բարկացան երկու եղբայրների վրայ: Յիսուս նրանց իր մօտ կանչեց ու ասաց. «Գիտէք, որ ազգերի իշխանաւորները տիրում են ազգերի վրայ, եւ մեծամեծները իշխում են նրանց վրայ: Բայց ձեր մէջ չպէտք է այդպէս լինի. այլ ձեզնից ով կամենայ մեծ լինել, ձեր ծառան պիտի լինի. եւ ձեզնից ով կամենայ առաջինը լինել, ձեր ծառան պիտի լինի. ինչպէս որ Մարդու Որդին չեկաւ ծառայութիւն ընդունելու, այլ՝ ծառայելու եւ իր անձը տալու որպէս փրկանք շատերի փոխարէն»:

 

ԱՒԱԳ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (212)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Տարցին թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բան բարի, եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 6 –11

Արդարեւ, մինչ տկար էինք, Քրիստոս ճիշտ ժամանակին մեզ՝ մեղաւորներիս համար մեռաւ. որովհետեւ արդար մարդու համար հազիւ թէ մէկը մեռնի, բայց բարի մարդու համար թերեւս մէկը համարձակուի մեռնել: Աստուած իր սէրը մեր հանդէպ յայտնեց նրանով, որ մինչ մեղաւոր էինք, Քրիստոս մեզ համար մեռաւ: Այժմ, որ մենք արդարացուած ենք նրա արեամբ, որչա՜փ եւս առաւել նրանով փրկուած պիտի լինենք այդ բարկութիւնից. քանզի եթէ մինչ թշնամի էինք, հաշտուեցինք Աստծոյ հետ նրա Որդու մահուամբ, որչա՜փ եւս առաւել, երբ արդէն հաշտուած ենք, փրկուած պիտի լինենք նրա կեանքով: Եւ ոչ միայն այսքանը. այլ նաեւ պարծենում ենք Աստծով մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որով եւ հաշտութիւնն ընդունեցինք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ.

Աստուածիմիքեզյուսացայ.մի՛ամաչեցից, եւմի՛ծիծաղեսցինզինեւթշնամիքիմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (25, 1 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այն ժամանակ երկնքի արքայութիւնը պիտի նմանեցուի տասը կոյսերի, որոնք, իրենց լապտերներն առած, փեսային եւ հարսին դիմաւորելու ելան: Նրանցից հինգը յիմար էին, իսկ հինգը՝ իմաստուն: Յիմարները լապտերներն առան, բայց իրենց հետ ձէթի պաշար չվերցրին: Իսկ իմաստունները իրենց լապտերների հետ միասին ամաններով ձէթ վերցրին: Եւ երբ փեսան ուշացաւ, ամէնքն էլ նիրհեցին եւ քուն մտան: Եւ կէսգիշերին ձայն լսուեց. «Ահա փեսան գալիս է, նրան դիմաւորելո՛ւ ելէք»: Այն ժամանակ բոլոր կոյսերը վեր կացան եւ իրենց լապտերները կարգի բերեցին: Յիմարները իմաստուններին ասացին. «Ձեր այդ իւղից տուէք մեզ, որովհետեւ ահա մեր լապտերները հանգչում են»: Իմաստունները պատասխան տուեցին եւ ասացին. «Գուցէ թէ՛ մեզ եւ թէ՛ ձեզ չբաւականացնի, ուստի գնացէք վաճառողների մօտ եւ ձեզ համար գնեցէք»: Երբ նրանք գնացին, որ գնեն, փեսան եկաւ, եւ ովքեր պատրաստ էին, նրա հետ հարսանիքի սրահը մտան, ու դուռը փակուեց: Յետոյ եկան միւս կոյսերն էլ ու ասացին. «Տէ՛ր, տէ՛ր, բա՛ց արա»: Նա պատասխան տուեց ու ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ձեզ չեմ ճանաչում»: Արթո՛ւն կացէք, որովհետեւ չգիտէք ո՛չ օրը եւ ո՛չ էլ ժամը»:

 

ԱՒԱԳ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (214)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Որ ուտէր ընդ իս հաց. յաճախեաց առնել ինձ խաբէութիւն:

Երանի որ խորհի զաղքատն եւ զտնանկն. Յաւուր չարի փրկէ զնա Տէր:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց _{1, 1 – 20}

Առաջին պատմութիւնը գրի առայ, ո՛վ Թէոփիլոս, այն ամէնի մասին, ինչ Յիսուս սկսեց անել եւ ուսուցանել սկզբից՝ մինչեւ այն օրը, երբ Սուրբ Հոգու միջոցով պատուէր տուեց առաքեալներին, որոնց ինքն ընտրել էր, եւ երկինք վերացաւ: Նա իր չարչարանքներից յետոյ իրեն կենդանի ներկայացրեց նրանց առաջ շատ ապացոյցներով՝ քառասուն օրերի ընթացքում երեւալով նրանց եւ խօսելով Աստծոյ արքայութեան մասին: Եւ մի օր նրանց հետ հաց ուտելիս պատուէր տուեց նրանց, որ Երուսաղէմից չմեկնեն, այլ սպասեն Հօր խոստումին, «որը, – ասաց, – լսեցիք ինձնից. որովհետեւ Յովհաննէսը մկրտեց ջրով, բայց դուք այս օրերից ոչ շատ յետոյ պիտի մկրտուէք Սուրբ Հոգով»:

Նրանք մօտենալով՝ հարցրին նրան եւ ասացին.

«Տէ՛ր, այս ժամանակո՞ւմ է, որ վերահաստատելու ես Իսրայէլի թագաւորութիւնը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ձեզ տրուած չէ իմանալ այն ժամերը եւ ժամանակները, որ Հայրը հաստատեց իր իշխանութեան մէջ. այլ երբ Սուրբ Հոգին իջնի ձեզ վրայ, զօրութիւն պիտի առնէք եւ ինձ վկաներ լինէք Երուսաղէմում, ամբողջ Հրէաստանում ու Սամարիայում եւ մինչեւ երկրի ծայրերը»:

Եւ երբ այս խօսքերն ասաց, մինչ նրանք նայում էին, երկինք վերացաւ, եւ ամպը նրան ծածկեց նրանց աչքերից: Եւ մինչ իրենց աչքերը յառած նայում էին նրա երկինք գնալուն, ահա նրանց երեւացին երկու սպիտակազգեստ մարդիկ, որոնք եւ ասացին. «Ո՛վ գալիլիացիներ, ինչո՞ւ կանգնած նայում էք երկնքին. այս Յիսուսը, որ ձեր միջից երկինք վերացաւ, պիտի գայ նոյն ձեւով, ինչպէս տեսաք նրա երկինք գնալը»:

Ապա Երուսաղէմ վերադարձան Ձիթենեաց կոչուող լեռից, որ Երուսաղէմին մօտ է շաբաթ օրն անցնելիք մի ճանապարհի չափ: Եւ երբ քաղաք մտան, բարձրացան վերնատունը, որտեղ եւ բնակւում էին Պետրոսն ու Յակոբոսը, Յովհաննէսն ու Անդրէասը, Փիլիպպոսն ու Թովմասը, Բարթողոմէոսն ու Մատթէոսը, Ալփէոսի որդի Յակոբոսն ու Նախանձայոյզ Շմաւոնը եւ Յակոբոսի որդի Յուդան: Սրանք բոլորը միասիրտ, յարատեւօրէն աղօթքի մէջ էին կանանց եւ Յիսուսի մօր՝ Մարիամի, ու նրա եղբայրների հետ:

Եւ այն օրերին Պետրոսը վեր կացաւ եղբայրների մէջ (եւ այնտեղ հարիւր քսան հոգու չափ հաւատացեալների բազմութիւն կար) եւ ասաց. «Ո՛վ եղբայրներ, պէտք է, որ կատարուէր գրուածը, ինչ որ նախօրօք Սուրբ Հոգին ասել էր Դաւթի բերանով Յուդայի մասին, որը Յիսուսին բռնողներին առաջնորդ եղաւ. որովհետեւ նա մեզ հետ մեր խմբի մէջ էր. եւ նրան էլ վիճակուած էր այս սպասաւորութիւնը: Սա իր անիրաւութեան վարձով մի ագարակ գնեց եւ ուռչելով՝ մէջտեղից պատռուեց, ու նրա ամբողջ փորը դուրս թափուեց: Եւ այս բանը յայտնի եղաւ բոլոր նրանց, որոնք բնակւում են Երուսաղէմում, այնպէս որ մինչեւ իսկ այն ագարակը կոչուեց իրենց բարբառով Ակեղդամա, այսինքն՝ Արեան ագարակ. որովհետեւ Սաղմոսների գրքում գրուած է. «Թող նրա տունը աւերակ լինի, եւ չգտնուի մէկը, որ նրա մէջ բնակուի», եւ՝ «Նրա պաշտօնը թող ուրիշն առնի»:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Որուտէրընդիսհաց.

յաճախեաց առնել ինձ խաբէութիւն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (26, 3 – 16)

Վասն Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն ժամանակ քահանայապետները եւ օրէնսգէտներն ու ժողովրդի ծերերը հաւաքուեցին Կայիափա անունով քահանայապետի դահլիճում եւ խորհուրդ արեցին, որպէսզի նենգութեամբ բռնեն Յիսուսին ու սպանեն: Բայց ասում էին. «Ո՛չ այս տօնին, որպէսզի ժողովրդի մէջ խռովութիւն չլինի»:

Երբ Յիսուս եկաւ Բեթանիա՝ բորոտ Սիմոնի տունը, նրան մօտեցաւ մի կին, որ մի շիշ թանկարժէք իւղ ունէր, եւ թափեց այն նրա գլխին, մինչ նա սեղան էր նստել: Երբ աշակերտներն այս տեսան, բարկացան ու ասացին. «Ինչի՞ համար է անուշահոտ իւղի այդ վատնումը, քանզի կարելի էր մեծ գնով վաճառել այդ եւ տալ աղքատներին»: Յիսուս իմացաւ ու նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ էք նեղութիւն տալիս այդ կնոջը. նա իմ հանդէպ մի բարի գործ կատարեց. աղքատներին ամէն ժամ ձեզ հետ ունէք, բայց ինձ մշտապէս ձեզ հետ չէք ունենայ: Իմ մարմնի վրայ այդ իւղը թափելով՝ նա իմ թաղուելը կանխանշեց: Բայց ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ամբողջ աշխարհում, ուր էլ այս աւետարանը քարոզուի, ի յիշատակ նրա պէտք է պատմուի նաեւ այն, ինչ որ նա արեց»:

Այն ժամանակ տասներկուսից մէկը՝ Յուդա Իսկարիովտացի կոչուածը, գնաց քահանայապետների մօտ ու ասաց. «Ի՞նչ կկամենաք ինձ տալ, որ ես նրան ձեզ մատնեմ»: Եւ նրանք երեսուն արծաթ դրամ խոստացան նրան: Դրանից յետոյ նա առիթ էր որոնում, որ նրան մատնի նրանց:

 

ԱՒԱԳ ՀԻՆԳՇԱԲԹԻ (215)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան. Ակն յանդիման մեղչաց իմոց:

Տէր հովուեսցէ զիս. Եւ ինձ ինչ ոչ պակասեսցի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 11,23-32

Որովհետեւ ես ընդունեցի Տիրոջից, ինչ որ աւանդեցի ձեզ. այն, որ Տէր Յիսուս այն գիշերը, երբ մատնուեց, հաց վերցրեց, գոհութիւն մատուցեց, կտրեց եւ ասաց. «Այս է իմ մարմինը, որ ձեզ համար է. արէ՛ք այս իմ յիշատակի համար»: Նոյն ձեւով էլ ընթրիքից յետոյ վերցրեց բաժակը եւ ասաց. «Այս բաժակը նոր ուխտ է իմ արիւնով. արէ՛ք այս իմ յիշատակի համար, քանի անգամ որ խմէք»: Որքան անգամ այս հացն ուտէք եւ այս բաժակը խմէք, պատմեցէ՛ք Տիրոջ մահը, մինչեւ որ նա գայ:

Ահա թէ ինչու, ով որ ուտի այս հացը կամ խմի Տիրոջ այս բաժակն անարժանօրէն, պարտական պիտի լինի Տիրոջ մարմնին եւ արեանը: Թող մարդ նախ ինքն իրեն փորձի եւ ապա ուտի այդ հացից ու խմի այդ բաժակից. որովհետեւ ով ուտում է եւ խմում անարժանօրէն, իր իսկ դատապարտութիւնն է ուտում եւ խմում, քանզի չի տարբերում Տիրոջ մարմինը: Դրա համար իսկ ձեր մէջ բազում հիւանդներ ու ցաւագարներ կան, եւ շատերն էլ մեռած են. որովհետեւ եթէ մենք մեզ քննէինք, ապա չէինք դատապարտուի: Իսկ եթէ դատւում ենք, Տիրոջից խրատւում ենք, որպէսզի աշխարհի հետ չդատապարտուենք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան.

Ակն յանդիման նեղչաց իմոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (26, 17 – 30)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Բաղարջակերաց տօնի առաջին օրը աշակերտները մօտեցան Յիսուսին եւ ասացին. «Ո՞ւր ես կամենում՝ պատրաստենք քեզ համար զատկական ընթրիքը, որ ուտես»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Գնացէք քաղաք այսինչ անձի մօտ եւ նրան ասացէք. «Վարդապետն ասում է՝ իմ ժամանակը մօտեցել է, քեզ մօտ եմ անելու Զատիկը իմ աշակերտների հետ միասին»»: Եւ աշակերտներն արեցին, ինչպէս Յիսուս իրենց հրամայեց, ու պատրաստեցին զատկական ընթրիքը:Եւ երբ երեկոյ եղաւ, տասներկու աշակերտների հետ սեղան էր նստել: Եւ մինչ նրանք ուտում էին, նա ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ձեզանից մէկը ինձ մատնելու է»: Եւ նրանք խիստ տխրեցին. նրանցից իւրաքանչիւրը սկսեց ասել նրան. «Մի՞թէ ես եմ, Տէ՛ր»: Նա պատասխան տուեց ու ասաց. «Ով իր ձեռքն ինձ հետ պնակի մէջ մտցրեց, նա է ինձ մատնելու: Մարդու Որդին կգնայ այս աշխարհից, ինչպէս նրա մասին գրուած է, բայց վա՜յ այն մարդուն, ում ձեռքով կմատնուի Մարդու Որդին: Աւելի լաւ կլինէր նրա համար, եթէ այդ մարդը ծնուած չլինէր»:

Յուդան, որ մատնելու էր նրան, պատասխանեց ու ասաց. «Մի՞թէ ես եմ, Վարդապե՛տ»: Նրան ասաց. «Դո՛ւ ասացիր»: Եւ մինչ նրանք ուտում էին, Յիսուս հացը վերցրեց, օրհնեց ու կտրեց եւ տուեց աշակերտներին ու ասաց. «Առէ՛ք, կերէ՛ք, այս է իմ մարմինը»: Եւ բաժակը վերցնելով՝ գոհութիւն յայտնեց, տուեց նրանց ու ասաց.

«Խմեցէ՛ք դրանից բոլորդ, որովհետեւ այդ է նոր ուխտի իմ արիւնը, որ հեղւում է շատերի համար՝ իրենց մեղքերի թողութեան համար: Բայց ասում եմ ձեզ. այսուհետեւ ես այլեւս որթատունկի բերքից չեմ խմի՝ մինչեւ այն օրը, երբ ձեզ հետ կխմեմ նորը իմ Հօր արքայութեան մէջ»: Եւ օրհներգեցին ու ելան Ձիթենեաց լեռը:

 

ԱՒԱԳ ՇԱԲԱԹ (217)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 15,1-11

Եղբայրնե՛ր, յիշեցնեմ ձեզ իմ աւետարանը, որը քարոզեցի ձեզ, որը եւ ընդունեցիք, եւ որի մէջ հաստատ էք մնում. նրանով եւ կփրկուէք, եթէ ամուր պահէք այն խօսքերը, որ քարոզեցի ձեզ. այլապէս զուր հաւատացած կլինէք. որովհետեւ ես ձեզ աւանդեցի նախ այն, ինչը ես ինքս ընդունեցի. թէ՝ Քրիստոս մեռաւ մեր մեղքերի համար՝ ըստ Գրքերի, եւ թէ՝ թաղուեց, եւ թէ՝ յարութիւն առաւ երրորդ օրը՝ ըստ Գրքերի, եւ երեւաց Կեփասին եւ ապա՝ տասներկուսին. ապա երեւաց միանգամից աւելի քան հինգ հարիւր եղբայրների, որոնցից շատերը կան մինչեւ այժմ, ոմանք էլ ննջեցեալ եղան: Եւ ապա երեւաց Յակոբոսին, ապա՝ բոլոր առաքեալներին: Ամէնից յետոյ երեւաց եւ ինձ՝ անարգիս, որովհետեւ առաքեալներից յետնագոյնը ես եմ. ես, որ առաքեալ կոչուելու արժանի իսկ չեմ, քանի որ հալածեցի Աստծոյ եկեղեցին: Բայց Աստծոյ շնորհով այն եմ, ինչ որ կամ, եւ իմ մէջ եղած նրա շնորհները զուր չանցան, այլ բոլոր նրանցից աւելի աշխատեցի. բայց՝ ոչ թէ ես, այլ՝ Աստծոյ շնորհը, որ ինձ հետ էր: Արդ, թէ՛ ես եւ թէ՛ նրանք այսպէս քարոզեցինք, եւ դուք այսպէս հաւատացիք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարեաւ Աստուած եւ ցրուեցան ամենայն թշնամիք նորա.

Փախեան ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (28, 1 – 20)

Վասն յարութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Շաբաթ օրուայ երեկոյեան, երբ կիրակին լուսանում էր, Մարիամ Մագդաղենացին եւ միւս Մարիամը եկան գերեզմանը տեսնելու: Եւ ահա, մեծ երկրաշարժ եղաւ, որովհետեւ Տիրոջ հրեշտակը, երկնքից իջնելով, մօտեցաւ, դռնից վէմը մի կողմ գլորեց ու նստեց նրա վրայ: Նրա տեսքը փայլակի նման էր, ու նրա զգեստը՝ սպիտակ, ինչպէս ձիւնը: Նրա ահից պահապանները խռովուեցին եւ մեռելների պէս եղան: Հրեշտակը խօսեց ու կանանց ասաց. «Դուք մի՛ վախեցէք, գիտեմ, որ փնտրում էք Յիսուսին, որ խաչուեց. այստեղ չէ նա, քանի որ յարութիւն առաւ, ինչպէս ինքն ասել էր. եկէք տեսէք այն տեղը, ուր պառկած էր: Եւ իսկոյն գնացէք ասացէք նրա աշակերտներին, թէ յարութիւն առաւ. եւ ահա, նա ձեզնից առաջ գնում է Գալիլիա. այնտեղ նրան կտեսնէք: Ահա ասացի ձեզ»: Եւ իսկոյն ահով եւ մեծ ուրախութեամբ գերեզմանից դուրս ելնելով՝ վազեցին աշակերտներին պատմելու: Եւ յանկարծ Յիսուս նրանց դիմաց ելաւ ու ասաց. «Ողջո՜յն ձեզ». եւ նրանք մօտենալով՝ նրա ոտքերին փարուեցին ու երկրպագեցին նրան: Այն ժամանակ Յիսուս նրանց ասաց. «Մի՛ վախեցէք. գնացէք ասացէք իմ եղբայրներին, որ գնան Գալիլիա եւ այնտեղ ինձ տեսնեն»:

Երբ նրանք գնացին, ահա զինուորներից ոմանք քաղաք եկան ու քահանայապետներին պատմեցին այն բոլորը, ինչ պատահել էր: Եւ նրանք, ծերերի հետ միասին հաւաքուելով, խորհուրդ արեցին, շատ դրամ տուեցին զինուորներին ու ասացին. «Կասէք, թէ նրա աշակերտները, գիշերով գալով, գողացան նրան, մինչ մենք քնի մէջ էինք: Եւ եթէ այդ լուրը կուսակալին հասնի, մենք նրան կգոհացնենք եւ ձեզ հոգսից կազատենք»: Եւ նրանք, դրամն առնելով, արեցին այնպէս, ինչպէս որ իրենց սովորեցրել էին: Եւ այս զրոյցը տարածուած է հրեաների մէջ մինչեւ այսօր: Իսկ տասնմէկ աշակերտները գնացին Գալիլիա՝ այն լեռը, ուր Յիսուս ժամադրել էր նրանց: Երբ նրան տեսան, երկրպագեցին նրան, իսկ ոմանք երկմտեցին: Եւ Յիսուս մօտենալով խօսեց նրանց հետ ու ասաց. «Ինձ է տրուած ամէն իշխանութիւն երկնքում եւ երկրի վրայ. ինչպէս Հայրը ինձ ուղարկեց, ես էլ ձեզ եմ ուղարկում: Գնացէ՛ք, ուրեմն, աշակե՛րտ դարձրէք բոլոր ազգերին, նրանց մկրտեցէ՛ք Հօր եւ Որդու եւ Սուրբ Հոգու անունով: Ուսուցանեցէ՛ք նրանց պահել այն բոլորը, ինչ որ ձեզ պատուիրեցի: Եւ ահա, ես ձեզ հետ եմ բոլոր օրերում՝ մինչեւ աշխարհի վախճանը»:

 

ՏՕՆ ՅԱՐՈՒԹԵԱՆ (220)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Երանեալ է այր որ ոչ գնաց ի խորհուրդս անպարշտաց. Ի ճանապարհի մեղաւորաց նա ոչեկաց. Եւյաթոռսժանտիցնաոչնստաւ:

Ընդէր խռովեցան հեթանոսք. Եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս:

Տէր, զի բազում եղեն նեղիչք իմ. Եւ բազումք յարեան ի վերայ իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 1, 15-26

Եւ այն օրերին Պետրոսը վեր կացաւ եղբայրների մէջ (եւ այնտեղ հարիւր քսան հոգու չափ հաւատացեալների բազմութիւն կար) եւ ասաց. «Ո՛վ եղբայրներ, պէտք է, որ կատարուէր գրուածը, ինչ որ նախօրօք Սուրբ Հոգին ասել էր Դաւթի բերանով Յուդայի մասին, որը Յիսուսին բռնողներին առաջնորդ եղաւ. որովհետեւ նա մեզ հետ մեր խմբի մէջ էր. եւ նրան էլ վիճակուած էր այս սպասաւորութիւնը: Սա իր անիրաւութեան վարձով մի ագարակ գնեց եւ ուռչելով՝ մէջտեղից պատռուեց, ու նրա ամբողջ փորը դուրս թափուեց: Եւ այս բանը յայտնի

եղաւ բոլոր նրանց, որոնք բնակւում են Երուսաղէմում, այնպէս որ մինչեւ իսկ այն ագարակը կոչուեց իրենց բարբառով Ակեղդամա, այսինքն՝ Արեան ագարակ. որովհետեւ Սաղմոսների գրքում գրուած է. «Թող նրա տունը աւերակ լինի, եւ չգտնուի մէկը, որ նրա մէջ բնակուի», եւ՝ «Նրա պաշտօնը թող ուրիշն առնի»: Արդ, մէկն այս մարդկանցից, որոնք մեզ ուղեկցում էին այն ամբողջ ժամանակ, երբ Յիսուս երկրի վրայ մեզ հետ էր – սկսած Յովհաննէսի մկրտութիւնից մինչեւ այն օրը, երբ մեր միջից երկինք վերացաւ – պէտք է, որ նա մեզ հետ վկայ լինի նրա յարութեանը»: Եւ ներկայացրին երկուսին՝ Յովսէփին, որին Բարսաբա էին կոչում, եւ որը վերանուանուեց Յուստոս, եւ Մատաթիային: Եւ աղօթք անելով՝ ասացին. «Տէ՛ր, դու, որ գիտես բոլորի սրտերը, ցո՛յց տուր այս երկուսից մէկին, որին ընտրեցիր, որպէսզի առնի վիճակն այն պաշտօնի եւ առաքելութեան, որից Յուդան ընկաւ՝ իր տեղը գնալու համար»: Եւ նրանց համար վիճակ գցեցին. վիճակը ելաւ Մատաթիային, եւ նա դասուեց տասնմէկ առաքեալների հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (16, 2 – 8)

Վասն յարութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ շաբաթն անցաւ, Մարիամ Մագդաղենացին, Յակոբոսի մայր Մարիամը եւ Սաղոմէն գնացին, խնկի պատրաստութիւն տեսան, որպէսզի գան եւ օծեն նրա մարմինը: Եւ կիրակի առաւօտեան, արեւածագին, եկան գերեզման: Եւ ասում էին միմեանց. «Քարը գերեզմանի դռնից մեզ համար ո՞վ պիտի գլորի»: Եւ նայեցին ու տեսան, որ գերեզմանից քարը գլորուած է. եւ այն շատ մեծ էր: Եւ ներս՝ գերեզման մտնելով՝ տեսան մի երիտասարդի, որ նստած էր աջ կողմը՝ սպիտակ պատմուճան հագած. եւ զարհուրեցին: Եւ նա ասաց նրանց.

«Մի՛ վախեցէք, դուք Յիսուսին էք փնտրում՝ խաչուած Նազովրեցուն. նա յարութիւն առաւ, այստեղ չէ: Ահաւասի՛կ այն տեղը, ուր նրան դրել էին: Բայց գնացէք ասացէք նրա աշակերտներին եւ Պետրոսին, թէ՝ ահա նա ձեզնից առաջ գնում է Գալիլիա. այնտեղ կտեսնէք նրան, ինչպէս որ ձեզ ասել էր»: Եւ երբ այս լսեցին, ելան ու փախան գերեզմանից, քանի որ սարսափահար էին եղել. եւ ոչ ոքի որեւէ բան չասացին, որովհետեւ վախենում էին:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (222)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Ի կարդալ իմում լուար ինձ Աստուած ըստ արդարութեան. ի նեղութեան ինձ անդորր արարեր. ողորմեա ինձ եւ լուր աղօթից իմոց:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Տէր, մի՛ սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս. եւ

մի՛ բարկութեամբ քով խրատեր զիս:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 2, 22 – 41

Ո՛վ իսրայէլացիներ, լսեցէ՛ք այս խօսքերը. Յիսուս Նազովրեցուն՝ այն Մարդուն, որին Աստուած ձեզ ներկայացրեց զօրութեամբ, նշաններով ու զարմանալի գործերով, որ Աստուած նրա միջոցով արեց ձեր մէջ, ինչպէս ինքներդ էլ այդ գիտէք, Աստծոյ սահմանած խորհրդով եւ կանխագիտութեամբ անօրէնների ձեռքը մատնելով՝ խաչափայտին գամեցիք եւ սպանեցիք. նրան Աստուած յարութիւն տուեց՝ քանդելով մահուան կապանքները, քանի որ անհնար էր, որ մահը իշխէր նրան: Ինքը Դաւիթը Յիսուսի մասին ասում է. «Նախապէս Տիրոջը ամէն ժամ տեսնում էի իմ առաջ, որովհետեւ նա իմ աջում է, որպէսզի չսասանուեմ. դրա համար իմ սիրտը ուրախ եղաւ, եւ լեզուս ցնծաց, եւ իմ մարմինն էլ պիտի ապրի յոյսով, որովհետեւ իմ անձը գերեզմանում չես թողնելու եւ ոչ էլ թոյլ ես տալու, որ քո Սրբի մարմինը ապականուի. ինձ ցոյց տուեցիր կեանքի ճանապարհները, քաղցրօրէն լցրիր ինձ քո ներկայութեան ուրախութեամբ»:

Ո՛վ եղբայրներ, պէտք է վստահութեամբ ասել Դաւիթ նահապետի մասին, որ ե՛ւ մեռաւ, ե՛ւ թաղուեց, ու նրա գերեզմանը կայ մեր մէջ մինչեւ այսօր. բայց որովհետեւ նա մարգարէ էր եւ գիտէր, որ Աստուած նրան երդուելով խոստացաւ նրա որովայնի պտղից մէկին նստեցնել իր գահի վրայ, ուստի կանխօրօք գիտենալով՝ խօսեց Քրիստոսի յարութեան մասին, թէ՝ «Նրա անձը գերեզմանում չթողնուեց, եւ ոչ էլ նրա մարմինը ապականութիւն տեսաւ»:

Այս Յիսուսին է, որ Աստուած յարութիւն տուեց, որին ամէնքս վկայ ենք. Աստծոյ աջ ձեռքով բարձրանալով, Սուրբ Հոգու խոստումն ընդունելով Հօրից՝ սփռեց այս, որ այժմ տեսնում էք ու լսում. որովհետեւ Դաւիթը, որ երկինք չէր ելել, ինքն իսկ ասում է. «Տէրն ասաց իմ Տիրոջը. «Նստի՛ր իմ աջ կողմը, մինչեւ որ քո թշնամիներին ոտքերիդ տակ իբրեւ պատուանդան դնեմ»»:

Արդ, Իսրայէլի ամբողջ տունը վստահօրէն թող իմանայ, որ Աստուած նրան ե՛ւ Տէր, ե՛ւ Օծեալ դարձրեց՝ այն Յիսուսին, որին դուք խաչեցիք»:

Այս լսելով՝ ներկաները զղջացին իրենց սրտում եւ ասացին Պետրոսին ու միւս առաքեալներին. «Ի՞նչ պիտի անենք, եղբայրնե՛ր»: Պետրոսը նրանց ասաց.

«Ապաշխարեցէ՛ք, եւ ձեզանից իւրաքանչիւրը թող մկրտուի Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով՝ մեղքերի թողութեան համար, եւ պիտի ընդունէք Սուրբ Հոգու պարգեւը. քանզի խոստումը ձեզ համար է, ձեր որդիների եւ բոլոր հեռաւորների համար, որոնց կկանչի մեր Տէր Աստուածը»: Եւ Պետրոսը ուրիշ շատ խօսքերով վկայութիւն էր բերում, մխիթարում նրանց ու ասում. «Ազատեցէ՛ք ձեր անձերը այս խոտորեալ սերնդից»: Ոմանք, յօժարութեամբ ընդունելով նրա խօսքը, մկրտուեցին. եւ այն օրը նրանք մօտ երեք հազար հոգով աւելացան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր. եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (24, 1 – 12)

Վասն յարութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Բայց կիրակի օրը, առաւօտեան շատ վաղ, կանայք գերեզման եկան՝ բերելով իրենց պատրաստած խնկերը. նրանց հետ եւ՝ ուրիշ կանայք: Եւ քարը գերեզմանից գլորած գտան ու ներս մտնելով՝ Տէր Յիսուսի մարմինը չգտան: Եւ մինչ նրանք զարմացած էին այդ բանի վրայ, ահա լուսաւոր զգեստներով երկու մարդիկ հասան նրանց: Եւ երբ կանայք զարհուրեցին ու իրենց երեսը գետին խոնարհեցրին, մարդիկ ասացին. «Ինչո՞ւ ողջին մեռեալների մէջ էք փնտրում: Այստեղ չէ, այլ յարութիւն առաւ: Յիշեցէք՝ ինչպէս խօսեց նա ձեզ հետ, երբ Գալիլիայում էր. ասում էր, թէ պէտք է, որ Մարդու Որդին մեղաւոր մարդկանց ձեռքը մատնուի, խաչուի եւ երրորդ օրը յարութիւն առնի»: Եւ նրանք յիշեցին նրա խօսքերը: Եւ վերադարձան ու պատմեցին այս ամէնը տասնմէկին եւ բոլոր միւսներին: Եւ Մարիամ Մագդաղենացին, Յովհաննան, Յակոբի մայր Մարիամը եւ նրանց հետ ուրիշ կանայք էին, որ այս բաները պատմեցին առաքեալներին: Բայց նրանց խօսքերը բարբաջանք թուացին աշակերտներին, եւ չէին հաւատում նրանց: Սակայն Պետրոսը վեր կացաւ ու վազեց դէպի գերեզման, նայեց եւ տեսաւ, որ կտաւները միայն կային: Եւ գնաց՝ մտքում զարմացած, թէ ինչ էր եղել:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (224)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Տէր Աստուած իմ, ի քեզ յուսացայ, եւ փրկեա զիս.

Եւ յամենայն հալածչաց իմոց ապրեցո զիս:

Տէր Տէր մեր. զի սքանչելի է անուն քո ի վերայ ամենայն երկրի:

Գոհացայց զքէն Տէր բոլորով սրտիւ իմով.

պատմեցից զամենայն սքանչելիս քո:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 2, 42 – 3, 21

Եւ նրանք յարատեւում էին առաքեալների ուսուցման, հաղորդութեան, հացի բեկման ու աղօթքների մէջ: Ամէն մարդու վրայ ահ ու երկիւղ էր ընկել, եւ առաքեալների ձեռքով բազում նշաններ ու զարմանալի գործեր էին կատարւում: Հաւատացեալներն ամէնքը միասին էին, եւ ինչ որ ունէին, ընդհանուր էր. նրանք վաճառում էին իրենց կալուածքներն ու ինչքերը եւ բաժանում էին բոլորին, ում ինչ որ պէտք լինէր: Ամէն օր միասիրտ, վաղ գնում էին տաճար, տներում բեկում էին հացը եւ ուրախութեամբ ու սրտի պարզութեամբ էին կերակուր ուտում: Օրհնում էին Աստծուն եւ ամբողջ ժողովրդի մէջ յարգանք էին վայելում: Եւ Տէրն օրէցօր փրկուածներ էր յաւելում նրանց թուին:

Պետրոսը եւ Յովհաննէսը տաճար էին բարձրանում կէսօրից յետոյ ժամը երեքի աղօթքի համար: Եւ մօրից կաղ ծնուած մի մարդ կար, որին միշտ վերցնում էին ու դնում տաճարի այն դռանը, որ կոչւում էր Գեղեցիկ, որպէսզի նա տաճար մտնողներից ողորմութիւն խնդրի: Սա, տեսնելով Պետրոսին եւ Յովհաննէսին, որոնք տաճար էին մտնում, աղաչում էր, որ ողորմութիւն ստանայ: Պետրոսը նայեց նրան Յովհաննէսի հետ ու ասաց. «Նայի՛ր մեզ»: Նա դարձաւ նրանց կողմը եւ ակնկալում էր մի բան ստանալ նրանցից: Եւ Պետրոսն ասաց. «Արծաթ եւ ոսկի չունեմ, բայց ինչ որ ունեմ, քեզ կտամ. յանուն Նազովրեցի Յիսուս Քրիստոսի վե՛ր կաց եւ քայլի՛ր»: Եւ բռնելով նրա աջ ձեռքից՝ վեր կացրեց նրան. եւ իսկոյն ամրացան նրա ազդրերն ու սրունքները: Նա վեր ցատկեց եւ սկսեց քայլել ու նրանց հետ տաճար մտաւ. քայլում էր ու վազվզում եւ օրհնում էր Աստծուն: Եւ ամբողջ ժողովուրդը տեսաւ նրան քայլելիս եւ Աստծուն օրհնելիս: Եւ նրան ճանաչեցին, թէ նա էր, որ նստում էր տաճարի Գեղեցիկ դռան մօտ ողորմութիւն ստանալու համար. եւ եղած նշանի վրայ զարմանքով լցուեցին:

Եւ մինչ նա Պետրոսին ու Յովհաննէսին բաց չէր թողնում, ամբողջ ժողովուրդը զարմացած վազեց նրանց մօտ դէպի այն բակը, որ կոչւում էր Սողոմոնի բակ: Երբ Պետրոսը տեսաւ այս, ժողովրդին ասաց. «Ո՛վ իսրայէլացիներ, այս բանի վրայ ինչո՞ւ էք զարմացել կամ ինչո՞ւ ակնապիշ մեզ էք նայում, որպէս թէ մեր անձի զօրութեամբ կամ քաջութեամբ քայլել տուած լինէինք նրան: Աբրահամի Աստուածը, Իսահակի Աստուածը եւ Յակոբի Աստուածը՝ մեր հայրերի Աստուածը, փառաւորեց իր Որդուն՝ Յիսուսին, որին դուք մատնեցիք եւ ուրացաք Պիղատոսի առաջ, երբ սա որոշել էր նրան ազատ արձակել: Եւ դուք Սրբին ու Արդարին ուրացաք ու խնդրեցիք, որ մի մարդասպան շնորհուի ձեզ. եւ սպանեցիք կեանքի Առաջնորդին, որին Աստուած մեռելներից յարութիւն տուեց. եւ այդ բանին մենք իսկ վկայ ենք: Յիսուսի անուան զօրութիւնը բժշկեց այս մարդուն, որին տեսնում էք եւ ճանաչում, որովհետեւ նրա անուանը հաւատաց: Եւ Յիսուսի միջոցով եղած հաւատն է, որ սրան տուեց այս առողջութիւնը ձեր բոլորի ներկայութեամբ: Եւ արդ, եղբայրնե՛ր, գիտեմ, որ անգիտութեամբ արեցիք դուք, ինչպէս եւ ձեր իշխանաւորները, բայց ինչպէս որ Աստուած նախօրօք յայտնել էր բոլոր մարգարէների բերանով իր Քրիստոսի չարչարուելը, այդպէս էլ կատարեց: Արդ, ապաշխարեցէ՛ք եւ դարձի՛ եկէք՝ ձեր մեղքերը ջնջելու համար, որպէսզի գան հանգստի ժամանակները Տիրոջ ներկայութիւնից, եւ որպէսզի նա ուղարկի Յիսուսին, որ ձեզ համար վաղօրօք սահմանուած է Քրիստոս, որին երկինքը պէտք է ընդունի մինչեւ ամենայնի հաստատման ժամանակները, այն բաների, որոնց մասին Աստուած խօսեց իր սուրբ մարգարէների բերանով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (24, 13 – 35)

Յետ յարութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ ահա, նոյն օրը աշակերտներից երկուսը գնում էին մի գիւղ, որի անունը Էմմաւուս էր, եւ որը Երուսաղէմից հեռու էր հարիւր վաթսուն ասպարէզով: Եւ նրանք միմեանց հետ խօսում էին կատարուած բոլոր անցուդարձերի մասին: Եւ մինչ նրանք խօսում էին ու վիճում, ինքը Յիսուս մօտեցաւ եւ գնում էր նրանց հետ: Բայց նրանց աչքերը բռնուած էին, որպէսզի նրան չճանաչեն: Եւ նրանց ասաց. «Քայլելիս ինչի՞ մասին էիք միմեանց հետ վիճում եւ տրտմած էք»: Նրանցից մէկը, որի անունը Կղէոպաս էր, ասաց նրան. «Երուսաղէմում միայն դու ես, որ չես իմացել, թէ ինչեր կատարուեցին այնտեղ այս օրերին»: Եւ նրանց ասաց՝ ի՞նչ: Եւ նրանք ասացին Յիսուս Նազովրեցու մասին, որ եղաւ մարգարէ մարդ, հզօր՝ գործերով եւ խօսքերով, Աստծոյ եւ ամբողջ ժողովրդի առաջ, եւ թէ ինչպէս մեր քահանայապետները եւ իշխանաւորները նրան մատնեցին մահուան դատաստանի ու խաչը հանեցին նրան: Մենք ակնկալում էինք, թէ նա է, որ փրկելու է Իսրայէլը. սակայն, այս բոլորով հանդերձ, այս երրորդ օրն է, որ այդ բաները կատարուեցին: Այլ նաեւ մեզ զարմացրին մեր միջից մի քանի կանայք, որոնք վաղ առաւօտեան գերեզման էին գնացել եւ նրա մարմինը չէին գտել. նրանք եկան ու ասացին, թէ նաեւ տեսիլքով հրեշտակներ էին տեսել, որոնք ասում էին նրա մասին, թէ կենդանի է: Ապա մեզնից ոմանք էլ գերեզման գնացին եւ գտան այնպէս, ինչպէս կանայք ասել էին: Բայց նրան չտեսան: Եւ նա ասաց նրանց. «Ո՛վ անմիտ եւ թուլասիրտ մարդիկ, որ դժուարանում էք հաւատալ այն ամէնին, որ ասացին մարգարէները: Չէ՞ որ Քրիստոս պէտք է նոյն այդ չարչարանքները կրէր եւ այնպէս մտնէր իր փառքի մէջ»: Եւ սկսած Մովսէսից ու բոլոր մարգարէներից՝ մեկնում էր նրանց այն ամէնը, ինչ գրուած է իր մասին բոլոր Գրքերում: Երբ մօտեցան այն գիւղին, ուր գնում էին, Յիսուս պատճառաբանեց, թէ ինքը գնալու է աւելի հեռու տեղ: Իսկ նրանք շատ ստիպեցին նրան ու ասացին. «Մեզ մօտ գիշերիր, որովհետեւ երեկոյ է, եւ օրը տարաժամել է»: Եւ նա ներս մտաւ՝ նրանց հետ այնտեղ գիշերելու: Եւ երբ սեղան նստեց նրանց հետ, հացը վերցնելով օրհնեց, կտրեց այն ու տուեց նրանց: Եւ նրանց աչքերը բացուեցին ու ճանաչեցին նրան, իսկ ինքը նրանց աչքից անհետացաւ: Եւ նրանք ասացին միմեանց. «Մի՞թէ մեր սրտերը չէին ճմլւում մեր մէջ, մինչ նա ճանապարհին խօսում էր մեզ հետ. եւ ինչպէ՜ս էր մեզ բացատրում Գրքերը»: Ապա անմիջապէս վեր կացան ու Երուսաղէմ վերադարձան եւ հաւաքուած գտան տասնմէկին ու նրանց հետ եղածներին, որոնք ասում էին, թէ՝ «Իսկապէս յարութիւն առաւ Տէրը եւ երեւաց Սիմոնին»: Իսկ երկուսը պատմեցին այն, ինչ պատահել էր ճանապարհին, եւ թէ ինչպէս Յիսուս իրեն ճանաչել էր տուել նրանց՝ հաց կտրելու ժամանակ:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (227)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Ի Տէր Աստուած յուսացայ. որպէս ասիցէք ցանձն իմ փոփոխեաց ի լերինս որպէս ճնճղուկ:

Ապրեցո զիս Տէր, զի նուազեաց սուրբ. նուազեցին ճշմարտութիւնք յորդւոց ի մարդկանէ:

Մինչեւ յերբ Տէր մոռանաս զիս ի սպառ. մինչեւ յերբ դարձուցանես զերեսս քո յինէն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 3, 22 – 4, 12

Մովսէսը մեր հայրերին ասաց. «Ձեր Տէր Աստուածը ձեր եղբայրների միջից ինձ նման մի մարգարէ պիտի հանի ձեզ համար. նրան պիտի լսէք ամէն ինչում, ինչ էլ որ նա ձեզ ասի. եւ ամէն մարդ, որ այդ մարգարէին չլսի, ժողովրդի միջից պիտի բնաջնջուի»: Եւ Սամուէլից սկսած՝ բոլոր մարգարէներն էլ, որ խօսեցին, պատմեցին նաեւ այս օրերի մասին: Դուք էք որդիները մարգարէների եւ այն ուխտի, որն ուխտեց Աստուած մեր հայրերի հետ եւ ասաց Աբրահամին. «Երկրի բոլոր ազգերը քո սերնդով պիտի օրհնուեն»: Աստուած նախ ձեզ համար յարութիւն տուեց իր Որդուն եւ ուղարկեց նրան, որ օրհնի ձեզ՝ յետ դարձնել իւրաքանչիւրիդ ձեր չար գործերից»:

Եւ մինչ նրանք խօսքն ուղղում էին ժողովրդին, նրանց վրայ հասան քահանաները եւ տաճարի իշխանաւորներն ու սադուկեցիները՝ զայրացած, որ նրանք ժողովրդին ուսուցանում են եւ, յանձին Յիսուսի, պատմում մեռելների յարութեան մասին: Նրանց ձերբակալեցին եւ բանտարկեցին մինչեւ յաջորդ օրը, որովհետեւ երեկոյեան դէմ էր: Իսկ խօսքը լսողներից շատերը հաւատացին, եւ հաւատացեալների թիւը հասաւ շուրջ հինգ հազարի:

Յաջորդ օրը Երուսաղէմում հաւաքուեցին նրանց իշխանաւորները, երէցներն ու օրէնսգէտները, Աննա քահանայապետը եւ Կայիափան, Յովհաննէսը, Ալեքսանդրոսը եւ բոլոր նրանք, որ քահանայական ցեղից էին: Եւ առաքեալներին մէջտեղ կանգնեցնելով՝ հարցաքննում էին. «Դուք ի՞նչ զօրութեամբ կամ ո՞ւմ անունով արեցիք այդ բժշկութիւնը»: Այն ժամանակ Պետրոսը, Սուրբ Հոգով լցուած, ասաց նրանց. «Ո՛վ իշխանաւորներ ժողովրդի եւ երէցնե՛ր Իսրայէլի, օրինաւո՞ր է այսօր դատել մեզ մի տկար մարդու հանդէպ եղած բարիքի համար, որով նա բժշկուեց: Թող յայտնի լինի բոլորիդ եւ Իսրայէլի ամբողջ ժողովրդին, որ Նազովրեցի Յիսուս Քրիստոսի անունով, որին դուք խաչեցիք, եւ որին Աստուած մեռելներից յարութիւն տուեց, նրանով ահա սա առողջացած կանգնել է ձեր առաջ:

Սա է այն վէմը՝ ձեզնից՝ շինողներիցդ անարգուած, որ անկիւնաքար եղաւ:

Եւ մէկ ուրիշի միջոցով փրկութիւն չկայ, որովհետեւ երկնքի տակ չկայ մարդկանց տրուած այլ անուն, որով հնարաւոր լինի, որ մենք փրկուենք»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (24, 36 – 40)

Յետ յարութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Մինչ նրանք այս էին խօսում, Յիսուս ինքը եկաւ կանգնեց նրանց մէջ եւ ասաց. «Խաղաղութի՜ւն ձեզ, ես եմ, մի՛ վախեցէք»: Իսկ նրանք զարհուրած վախենում էին՝ կարծելով, թէ ոգի են տեսնում: Եւ նրանց ասաց.

«Ինչո՞ւ էք խռովուած, եւ ինչո՞ւ ձեր սրտերում կասկածներ են ծագում. տեսէք իմ ձեռքերն ու ոտքերը, որովհետեւ նոյն ինքը ես եմ. շօշափեցէք ինձ եւ տեսէք, քանզի ոգին մարմին ու ոսկոր չունի. ինչպէս տեսնում էք, ես ունեմ»: Եւ այս ասելով՝ ցոյց տուեց նրանց իր ձեռքերն ու ոտքերը:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (229)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Ասաց անզգամն ի սրտի իւրում. Թէ ոչ գոյ Աստուած:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Պահեա զիս Աստուած իմ, զի ես ի քեզ յուսացայ.

ասացի Տեառն Տէր իմ ես դու, եւ բարիք իմ ինձ ի քէն են:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 4, 13 – 31

Պետրոսի եւ Յովհաննէսի համարձակութիւնը տեսնելով եւ հասկանալով, որ նրանք տգէտ եւ անուս մարդիկ են, զարմացան, քանզի ճանաչում էին նրանց, որ Յիսուսի հետ էին. եւ տեսնում էին նաեւ բժշկուած մարդուն, որ կանգնած էր նրանց հետ եւ չէին կարողանում որեւէ պատասխան տալ: Եւ նրանց հրամայելով, որ ատեանից դուրս ելնեն, խորհրդակցեցին միմեանց հետ ու ասացին. «Ի՞նչ անենք այս մարդկանց հետ, քանի որ նրանց միջոցով աչքի ընկնող նշան կատարուեց. Երուսաղէմի բոլոր բնակիչներին արդէն յայտնի է, եւ մենք չենք կարող ուրանալ: Բայց որպէսզի ժողովրդի մէջ առաւել չտարածուի, սպառնանք նրանց, որ ոչ ոքի այդ անունով այլեւս չխօսեն»: Եւ նրանց կանչելով՝ պատուիրեցին Յիսուսի անունով ամենեւին չխօսել եւ չուսուցանել: Իսկ Պետրոսն ու Յովհաննէսը պատասխանեցին եւ ասացին նրանց. «Եթէ Աստծոյ առաջ աւելի արդար է ձեզ լսել, քան Աստծուն, ինքնե՛րդ որոշեցէք: Իսկ մենք չենք կարող չասել, ինչ որ տեսել ենք եւ լսել»: Նրանք սպառնալով արձակեցին նրանց՝ ոչ մի միջոց չգտնելով, թէ ինչպէս պատժեն նրանց՝ ժողովրդի պատճառով. որովհետեւ բոլորը փառաւորում էին Աստծուն կատարուած բաների համար, քանի որ այն մարդը, որի վրայ բժշկութեան այս նշանը կատարուեց, աւելի քան քառասուն տարեկան էր:

Եւ այնտեղից ազատ արձակուելով՝ առաքեալները եկան իւրայինների մօտ ու պատմեցին, թէ իրենց ինչ ասացին քահանայապետներն ու երէցները: Եւ նրանք լսելով՝ իրենց ձայնը բարձրացրին առ Աստուած ու ասացին. «Դու, Տէ՛ր Աստուած, որ ստեղծեցիր երկինքն ու երկիրը եւ ծովը եւ այն ամէնը, ինչ նրանց մէջ կայ, Սուրբ Հոգու միջոցով մեր հօր՝ Դաւթի՝ քո ծառայի բերանով ասացիր. «Ինչո՞ւ խռովուեցին հեթանոսները, եւ ժողովուրդները սին բաների մասին խորհեցին. երկրի թագաւորները իրար մօտ եկան, եւ ժողովրդի իշխանները միասին հաւաքուեցին Տիրոջ եւ նրա Օծեալի դէմ»:

Արդարեւ, քո սուրբ Որդու՝ Յիսուսի դէմ, որին դու օծեցիր, այս քաղաքում հաւաքուեցին Հերովդէսը եւ Պոնտիոս Պիղատոսը՝ հեթանոսների եւ Իսրայէլի ժողովուրդների հետ՝ անելու այնչափ, որչափ քո ձեռքը եւ քո կամքը նախապէս սահմանել էին, որ լինի: Եւ արդ, Տէ՛ր, նայիր նրանց սպառնալիքներին եւ քո ծառաներին ամենայն համարձակութեամբ քո խօսքը խօսել տուր. եւ երբ քո ձեռքը մեկնես բժշկութեան համար, նաեւ նշաններ եւ զարմանալի գործեր թող լինեն քո սուրբ Որդու՝ Յիսուսի անունով»:

Եւ մինչ նրանք աղօթքի մէջ էին, շարժուեց այն տեղը, ուր նրանք հաւաքուած էին: Ամէնքը լցուեցին Սուրբ Հոգով. եւ համարձակութեամբ Աստծոյ խօսքն էին խօսում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում.

կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 1 – 12)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ բարձրացաւ լեռան վրայ: Եւ երբ այնտեղ նստեց, նրա մօտ եկան իր աշակերտները. եւ նա սկսեց նրանց ուսուցանել ու ասել.

«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ սգաւորներին, որովհետեւ նրանք պիտի մխիթարուեն:

Երանի՜ հեզերին, որովհետեւ նրանք երկիրը պիտի ժառանգեն:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցն ու ծարաւն ունեն արդարութեան, որովհետեւ նրանք պիտի յագենան:

Երանի՜ ողորմածներին, որովհետեւ նրանք ողորմութիւն պիտի գտնեն:

Երանի՜ նրանց, որ սրտով մաքուր են, որովհետեւ նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն:

Երանի՜ խաղաղարարներին, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն:

Երանի՜ նրանց, որ հալածւում են արդարութեան համար, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ է ձեզ, երբ ձեզ նախատեն ու հալածեն եւ իմ պատճառով ձեր մասին ամէն տեսակ չար խօսք՝ սուտ ասեն: Ցնծացէ՛ք եւ ուրախացէ՛ք, որովհետեւ երկնքում ձեր վարձը շատ է, քանի որ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որոնք ձեզնից առաջ են եղել»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (231)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս. ամէն:

Լուր Տէր արդարութեան, ու նայեա ի խնդրուածս իմ. ունկն դիր աղօթից իմոց, զի ոչ շրթամք նենգաւորօք:

Սիրեցից զքեզ Տէր զօրութիւն իմ. Տէր հաստատիչ իմ, ապաւէն իմ եւ փրկիչ իմ:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 4, 32 – 5, 11

Եւ հաւատացեալների բազմութիւնը մէկ սիրտ ու մէկ հոգի էր: Եւ նրանցից ոչ ոք չէր ասում, թէ իր ինչքերը իրենն են, այլ ամէն ինչ նրանց համար ընդհանուր էր: Եւ առաքեալները մեծ զօրութեամբ վկայութիւն էին տալիս Տէր Յիսուս Քրիստոսի յարութեան մասին: Ու նրանց բոլորի վրայ մեծամեծ շնորհներ կային: Եւ նրանց մէջ ոչ ոք որեւէ բանի կարօտ չէր, որովհետեւ ովքեր գիւղերի կամ ապարանքների տէր էին, վաճառում էին դրանք եւ վաճառուածի գումարը բերում ու դնում էին առաքեալների ոտքերի առաջ, եւ նրանք բաշխում էին իւրաքանչիւրին, ում ինչքան պէտք էր լինում:

Յովսէփը, որ ղեւտացի էր, ծագումով կիպրացի, որը առաքեալներից Բառնաբաս կոչուեց (որ թարգմանւում է մխիթարութեան որդի), մի արտ ունէր. նա վաճառեց այն եւ գումարը բերեց դրեց առաքեալների ոտքերի առաջ:

Իսկ Անանիա անունով մի մարդ իր կնոջ՝ Սափիրայի հետ միասին մի ագարակ վաճառեց եւ նրա գումարից մի մաս կնոջ գիտութեամբ թաքցրեց եւ միւս մասը բերեց դրեց առաքեալների ոտքերի առաջ: Պետրոսն ասաց. «Անանիա՛, ինչո՞ւ սատանան լցրեց քո սիրտը, որ դու ստէիր Սուրբ Հոգուն եւ ագարակի գումարից թաքցնէիր. չէ՞ որ քանի դեռ կար, քոնն էր այն, եւ վաճառելիս քո տնօրինութեան տակ էր. ինչպէ՞ս եղաւ, որ սրտիդ մէջ այս բաները դրեցիր. դու մարդկանց չստեցիր, այլ՝ Աստծուն»: Եւ Անանիան, այս խօսքերը լսելով, ընկաւ եւ շունչը փչեց. եւ մեծ վախ ընկաւ բոլորի վրայ, ովքեր այս լսեցին: Երիտասարդները ոտքի ելան, պատանքեցին նրան ու տարան թաղեցին: Եւ շուրջ երեք ժամ անցաւ. եւ նրա կինը, որ չգիտէր, թէ ինչ է եղել, ներս մտաւ: Պետրոսը դիմեց նրան՝ ասելով. «Ասա՛ ինձ, արդեօք այդ գնո՞վ վաճառեցիք ագարակը»: Եւ նա ասաց. «Այո՛, այդքանով»: Եւ Պետրոսը նրան ասաց. «Ինչո՞ւ դուք միաբանուեցիք՝ փորձելու Տիրոջ Հոգին. ահա այն մարդիկ, որ թաղեցին քո ամուսնուն, դռան մօտ են. քեզ էլ դուրս կհանեն»: Եւ նա իսկոյն ընկաւ նրա ոտքերի առաջ եւ շունչը փչեց: Երիտասարդները ներս մտան եւ նրան մեռած գտան. եւ դուրս հանելով՝ թաղեցին իր ամուսնու մօտ: Եւ մեծ վախ ընկաւ ամբողջ եկեղեցու եւ բոլոր նրանց վրայ, ովքեր լսեցին այս:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, Թագաւորեաց, վայելչութիւն զգեցաւ.

զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւրածաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (21, 1 – 14)

Յետ յարութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Սրանից յետոյ Յիսուս դարձեալ իրեն յայտնեց իր աշակերտներին Տիբերիայի ծովեզերքի մօտ. եւ յայտնեց այսպէս. միասին էին Սիմոն Պետրոսը, Թովմասը՝ Երկուորեակ կոչուածը, Նաթանայէլը, որ Գալիլիայի Կանա քաղաքից էր, Զեբեդէոսի որդիները եւ աշակերտներից ուրիշ երկու հոգի: Սիմոն Պետրոսը նրանց ասաց.

«Գնում եմ ձուկ որսալու»: Նրան ասացին. «Մենք էլ ենք գալիս քեզ հետ»: Գնացին եւ նաւակը մտան. եւ այդ գիշեր ոչինչ չբռնեցին: Երբ առաւօտ եղաւ, Յիսուս կանգնած էր ծովի եզերքին. բայց աշակերտները չիմացան, որ Յիսուսն է: Յիսուս նրանց ասաց. «Զաւակնե՛ր, ուտելու բան ունէ՞ք»: Նրան պատասխանեցին՝ ո՛չ: Նրանց ասաց.

«Ուռկանը գցէք նաւակի աջ կողմը եւ կգտնէք»: Գցեցին. եւ ձկների բազմութիւնից չէին կարողանում այն դուրս քաշել: Այն աշակերտը, որին Յիսուս սիրում էր, Պետրոսին ասաց՝ Տէրն է: Երբ Սիմոն Պետրոսը լսեց, որ Տէրն է, հագուստը վրան գցեց, քանի որ մերկ էր, ու իրեն նետեց ծովի մէջ: Միւս աշակերտներն էլ նաւակով եկան. եւ քանի որ ցամաքից հեռու չէին, այլ՝ երկու հարիւր կանգունի չափ միայն, քաշում էին ուռկանը՝ ձկներով հանդերձ: Երբ ցամաք ելան, տեսան վառուած ածխի մի կրակատեղ՝ մի ձուկ նրա վրայ եւ հաց: Յիսուս նրանց ասաց.

«Բերէ՛ք այն ձկներից, որ հիմա որսացիք»: Սիմոն Պետրոսը նաւակ մտաւ եւ ցամաք քաշեց ուռկանը, որ լիքն էր հարիւր յիսուներեք մեծ-մեծ ձկներով:

Թէեւ այնչափ բան կար, բայց ուռկանը չպատռուեց: Յիսուս նրանց ասաց՝ եկէք ճաշեցէ՛ք: Եւ աշակերտներից ոչ ոք չէր համարձակւում հարցնել, թէ՝ դու ո՞վ ես, որովհետեւ գիտէին, որ Տէրն է: Եկաւ Յիսուս, առաւ հացը եւ տուեց նրանց. նոյնպէս եւ՝ ձուկը: Այս երրորդ անգամ էր, որ Յիսուս երեւաց իր աշակերտներին մեռելներից յարութիւն առնելուց յետոյ:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (234)

ԴՁ.

Տօն է գլխատման Յովհաննու Մկրտչին:

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Լուիցէ քեզ Տէր յաւուր անձկութեան. օգնական եղիցի քեզ անուն Աստուծոյ Յակովբայ:

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

Եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Աստուած, Աստուած իմ, նայեաց առ իս, ընդէր թողեր զիս. Հեռի եղէ ի փրկութենէ իմմէ վասն բանից յանցանաց իմոց:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 5, 12 – 33

Եւ առաքեալների ձեռքով բազում նշաններ ու զարմանալի գործեր էին լինում ժողովրդի մէջ. եւ բոլորը միասիրտ՝ Սողոմոնի սրահում էին: Ուրիշներից ոչ ոք չէր համարձակւում մօտենալ նրանց, իսկ ժողովուրդը նրանց յարգում էր: Եւ աւելի ու աւելի էին շատանում Տիրոջը հաւատացողները՝ տղամարդկանց եւ կանանց բազմութիւնը. այնքան, որ հիւանդներին հանում էին հրապարակները եւ դնում պատգարակներով ու իրենց մահիճներով, որպէսզի Պետրոսի անցնելու ժամանակ գոնէ նրա ստուերը հասնի նրանցից մէկին: Եւ շրջակայ քաղաքներից բազմութիւնը հաւաքւում էր Երուսաղէմում. բերում էին հիւանդների եւ պիղծ ոգիներից տանջուածների, որոնք բոլորն էլ բժշկւում էին:

Քահանայապետը եւ բոլոր նրանք, որ նրա հետ էին, նաեւ սադուկեցիների խումբը, նախանձով լցուեցին առաքեալների դէմ. եւ ելան ձեռք դրեցին առաքեալների վրայ ու նրանց հրապարակաւ բանտ դրեցին: Ապա Տիրոջ հրեշտակը գիշերով բացեց բանտի դռները եւ նրանց դուրս հանելով՝ ասաց. «Գնացէք կանգնեցէ՛ք տաճարի մէջ եւ ասացէ՛ք ժողովրդին այս կենարար պատգամը»: Եւ երբ այս լսեցին, առաւօտեան մտան տաճար եւ ուսուցանում էին: Եկան քահանայապետը եւ նրանք, որ նրա հետ էին. ատեան գումարեցին եւ իսրայէլացիների ամբողջ ծերակոյտը. եւ մարդ ուղարկեցին բանտ՝ առաքեալներին բերելու: Երբ սպասաւորները գնացին, նրանց բանտում չգտան. վերադարձան, պատմեցին ու ասացին. «Բանտը ամենայն զգուշութեամբ փակուած գտանք, իսկ պահապաններին՝ դռանը կանգնած. բացեցինք, բայց ներսում ոչ ոքի չգտանք»: Երբ տաճարի իշխանաւորները եւ քահանայապետները այս խօսքերը լսեցին, զարմանում էին դրանց վրայ, թէ արդեօք այդ ինչ պէտք է եղած լինի: Եւ մէկը եկաւ, պատմեց նրանց.

«Ահա այն մարդիկ, որոնց դուք բանտ էիք դրել, տաճարում կանգնած՝ ժողովրդին ուսուցանում են»: Այն ժամանակ իշխանաւորը, սպասաւորների հետ գնալով, նրանց բերեց առանց բռնութեան, որովհետեւ վախենում էին ժողովրդից, որ չքարկոծուեն:

Եւ բերելով նրանց՝ ատեանի առաջ կանգնեցրին: Քահանայապետը հարցաքննեց նրանց ու ասաց. «Ձեզ խստիւ չպատուիրեցի՞նք չուսուցանել այն անունով. մինչդեռ հիմա Երուսաղէմը լցրել էք ձեր ուսմունքով. եւ այն մարդու արեան պատասխանատւութիւնը ուզում էք մեզ վրայ գցել»:

Պետրոսն ու առաքեալները պատասխանեցին եւ ասացին. «Պէտք է առաւել Աստծուն հնազանդուել, քան մարդկանց: Մեր հայրերի Աստուածը յարութիւն տուեց Յիսուսին, որին դուք սպանեցիք՝ խաչափայտից կախելով: Աստուած նրան իր աջ ձեռքով բարձրացրեց որպէս առաջնորդ եւ փրկիչ՝ Իսրայէլին տալու համար ապաշխարութիւն եւ մեղքերի թողութիւն: Այս ամէնի համար նրա վկաները մենք ենք եւ Սուրբ Հոգին, որը Աստուած տուեց իրեն հնազանդուողներին»: Եւ երբ նրանք այս լսեցին, սաստիկ զայրացան ու խորհուրդ էին անում նրանց սպանել:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր. Աղաղակեցէք առ Աստուած Յակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (21, 15 – 25)

Յետ յարութեան Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ ճաշեցին, Յիսուս Սիմոն Պետրոսին ասաց.

«Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ աւելի, քան նրանք»: Սա ասաց նրան. «Այո՛, Տէ՛ր, եւ դու գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ գառներին»: Դարձեալ ասաց նրան. «Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Նա ասաց նրան. «Այո՛, Տէ՛ր, եւ դու գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ ոչխարներին»: Երրորդ անգամ նրան ասաց. «Սիմո՛ն, որդի՛ Յովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Պետրոսը տխրեց, որ երրորդ անգամ իրեն ասաց, թէ՝ «Սիրո՞ւմ ես ինձ»: Ու նրան պատասխանեց. «Տէ՛ր, դու ամէն ինչ գիտես. դու ինքդ ճանաչում ես բոլորին եւ գիտես, որ սիրում եմ քեզ»: Յիսուս նրան ասաց. «Արածեցրո՛ւ իմ ոչխարներին: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ, որ մինչ դու երիտասարդ էիր, ինքդ էիր գօտիդ կապում եւ գնում էիր, ուր եւ կամենում էիր. սակայն երբ ծերանաս, ձեռքերդ վեր կբարձրացնես, եւ ուրիշները քեզ գօտի կկապեն ու կտանեն, ուր չես կամենայ»: Այս ասաց՝ նշելով, թէ ինչ մահով նա պիտի փառաւորի Աստծուն: Եւ երբ այս ասաց, աւելացրեց. «Արի՛ իմ յետեւից»:

Պետրոսը դարձաւ եւ տեսաւ, որ այն աշակերտը, ում Յիսուս սիրում էր, գալիս է յետեւից. նա, որ ընկել էր նրա կրծքով ու ասել. «Տէ՛ր, ո՞վ է, որ մատնելու է քեզ»: Պետրոսը, նրան տեսնելով, ասաց Յիսուսին. «Տէ՛ր, իսկ նա ի՞նչ կլինի»: Յիսուս նրան ասաց. «Եթէ ես կամենում եմ, որ նա ապրի, մինչեւ ես գամ, քեզ ի՞նչ հոգ, դու արի՛ իմ յետեւից»: Եւ այս խօսքը տարածուեց եղբայրների մէջ. եւ կարծեցին, թէ այն աշակերտը չպիտի մեռնի: Բայց Յիսուս նրան չասաց, թէ՝ չպիտի մեռնի, այլ թէ՝ ես կամենում եմ, որ նա ապրի, մինչեւ ես գամ: Այս աշակերտն է, որ վկայում է այս բաների մասին, որը եւ գրեց դրանք. եւ գիտենք, որ նրա վկայութիւնը ճշմարիտ է: Բայց ուրիշ շատ բաներ էլ կան, որ Յիսուս արեց, որոնք եթէ մէկ առ մէկ գրուած լինէին, կարծում եմ՝ աշխարհն իսկ բաւական չէր լինի պարփակելու այդ գրքերը, եթէ դրանք գրուած լինէին:

 

ՆՈՐ ԿԻՐԱԿԻ (237)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Տէր հովուեսցէ զիս. Եւ ինձ ինչ ոչ պակասեսցէ:

Տեառն է երկիր լրիւ իւրով. Աշխարհ եւ ամենայն բնակիչք նորա:

Առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ. Աստուած իմ ի քեզ յուսացայ, մի՛ ամաչեցից, եւ մի ծիծաղեսցին զինեւ թշնամիք իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 5, 34 – 6, 7

Մի փարիսեցի, որի անունը Գամաղիէլ էր՝ օրէնսուսոյց եւ ամբողջ ժողովրդից պատւուած մարդ, ատեանի մէջ ոտքի ելաւ եւ հրամայեց, որ առաքեալներին կարճ ժամանակով դուրս հանեն. ապա նրանց ասաց. «Ո՛վ իսրայէլացիներ, զգո՛յշ եղէք, թէ այս մարդկանց ինչ պէտք է անէք: Այս օրերից առաջ մէջտեղ ելաւ Թեւդասը, որն իր մասին ասում էր, թէ ինքը երեւելի մէկն է. եւ նրան յարեցին մօտ չորս հարիւր մարդիկ. նա սպանուեց, եւ բոլոր նրանք, որ նրա հետ միաբանուել էին, բաժան-բաժան եղան, ու ոչ ոք չմնաց: Դրանից յետոյ, մարդահամարի օրերին, մէջտեղ ելաւ Յուդա Գալիլիացին եւ շատ ժողովուրդ ապստամբեցրեց իր յետեւից. նա էլ կորաւ. եւ բոլոր նրանք, որ նրա հետ համաձայնել էին, ցիրուցան եղան: Արդ, այժմ ասում եմ ձեզ, հեռո՛ւ մնացէք այդ մարդկանցից եւ բա՛ց թողէք նրանց, որովհետեւ եթէ այդ խորհուրդը կամ այդ գործը մարդկանցից է, կքանդուի. իսկ եթէ Աստծուց է, չէք կարող դրանք ձախողել. միգուցէ աստուածամարտ էլ դառնաք»: Ժողովականները հաւանութիւն տուեցին նրան եւ առաքեալներին կանչելով՝ գանահարեցին նրանց ու պատուիրեցին, որ Յիսուսի անունով այլեւս չխօսեն. եւ արձակեցին նրանց: Իսկ նրանք ատեանի առաջից գնացին ուրախանալով, որովհետեւ Տիրոջ անուան համար անարգանքի էին արժանացել: Եւ ամէն օր տաճարում թէ տներում չէին դադարում ուսուցանել եւ աւետարանել Յիսուս Քրիստոսին: Այն օրերին, երբ աշակերտները բազմացան, յունախօս հրեաները տրտնջացին եբրայախօս հրեաների դէմ, որովհետեւ իրենց այրիները ամէնօրեայ նպաստի բաշխման ժամանակ անտեսւում էին: Տասներկուսը կանչեցին աշակերտների բազմութեանը եւ ասացին. «Մեզ հաճելի չէ թողնել Աստծոյ խօսքի քարոզութիւնը եւ սեղաններ սպասարկել: Եղբայրնե՛ր, ընտրեցէ՛ք ձեր միջից բարի համբաւ ունեցող եօթ մարդու, որոնց կնշանակենք այդ ծառայութիւնների համար. իսկ մենք թող նուիրուենք աղօթքի եւ խօսքի քարոզութեանը»: Այս խօսքը հաճելի թուաց բոլոր հաւատացեալներին. եւ ընտրեցին Ստեփանոսին, որ հաւատով եւ Սուրբ Հոգով լցուած մի մարդ էր, եւ Փիլիպպոսին, Պրոքորոնին, Նիկանորային, Տիմոնային, Պարմենային, Նիկողայոսին, որ անտիոքցի մի նորադարձ էր. նրանց կանգնեցրին առաքեալների առաջ եւ աղօթք անելով՝ նրանց վրայ ձեռք դրեցին: Եւ Աստծոյ խօսքը աճում էր, ու աշակերտների թիւը Երուսաղէմում խիստ մեծանում էր: Եւ քահանաներից շատերը հնազանդւում էին հաւատին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1,1 – 17)

Ի Հօրէն լուսոյ.

Սկզբից էր Բանը եւ Բանը Աստծոյ մօտ էր եւ Բանը Աստուած էր: Նա սկզբից Աստծոյ մօտ էր: Ամէն ինչ նրանով եղաւ. եւ առանց նրա չեղաւ ոչինչ, որ եղել է: Կեանքը նրանով էր: Եւ այդ կեանքը մարդկանց համար լոյս էր: Եւ լոյսը խաւարի մէջ լուսաւորում է, եւ խաւարը նրան չնուաճեց: Կար մի մարդ՝ Աստծուց ուղարկուած. անունը՝ Յովհաննէս: Սա եկաւ որպէս վկայ, որպէսզի վկայի Լոյսի մասին, որ բոլորը նրա միջոցով հաւատան: Ինքը լոյսը չէր, այլ եկել էր, որ վկայի Լոյսի մասին: Նա էր ճշմարիտ Lոյսը, որ լուսաւորում է ամէն մարդու, որ գալու է աշխարհ: Նա աշխարհի մէջ էր, եւ աշխարհը նրանով եղաւ, սակայն աշխարհը նրան չճանաչեց: Իւրայինների մօտ եկաւ, բայց իւրայինները նրան չընդունեցին: Իսկ ովքեր նրան ընդունեցին, նրանց իշխանութիւն տուեց լինելու Աստծոյ որդիներ, նրանց, որոնք իր անուանը կհաւատան: Նրանք ո՛չ արիւնից, ո՛չ մարմնի կամքից եւ ո՛չ էլ մարդու կամքից, այլ Աստծուց ծնուեցին: Եւ Բանը մարմին եղաւ ու բնակուեց մեր մէջ, եւ տեսանք նրա փառքը՝ նման այն փառքին, որ Հայրն է տալիս Միածնին՝ լի շնորհով եւ ճշմարտութեամբ: Յովհաննէսը վկայում էր նրա մասին, աղաղակում եւ ասում.

«Սա է, որի մասին ասացի: Նա, որ իմ յետեւից էր գալու, ինձնից առաջ եղաւ, որովհետեւ ինձնից առաջ կար»: Մենք բոլորս նրա լրիւութիւնից ստացանք շնորհ՝ շնորհի փոխարէն. որովհետեւ օրէնքը Մովսէսի միջոցով տրուեց, իսկ շնորհը եւ ճշմարտութիւնը Յիսուս Քրիստոսի միջոցով եղան:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (239)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Դատ արա ինձ Տէր, զի ես յամբծութեան իմում գնացի. ի Տէր յուսացայ, զի մի՛ եղէց հիւանդ:

Տէր լոյս իմ եւ կեանք իմ, ես յումմէ երկեայց. Տէր ապաւէն կենաց իմոց, ես յումմէ դողացայց:

Առ քեզ Տէր կարդացի Աստուած իմ,մի լռեր յինէն. մի՛ երբեք լռեսցես յինէն. Նմանիցեմ այնոցիկ որ իջանեն ի գուբ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 6, 8 – 7, 29

Ստեփանոսը՝ շնորհներով եւ զօրութեամբ լցուած մի մարդ, ժողովրդի մէջ զարմանալի գործեր եւ մեծամեծ նշաններ էր անում: Ոմանք այն ժողովարանից, որ կոչւում էր լիբիացիների, կիւրենացիների եւ ալեքսանդրիացիների ժողովարան, եւ ոմանք, որ Կիլիկիայից ու Ասիայից էին, Ստեփանոսի հետ վիճելու ելան: Բայց նրանք չէին կարողանում ընդդիմանալ այն իմաստութեանը եւ Հոգուն, որով խօսում էր նա: Այնժամ յորդորեցին մի քանի հոգու, որ ասեն. «Լսեցինք նրա հայհոյական խօսքերը Մովսէսի եւ Աստծոյ դէմ»: Եւ գրգռեցին ժողովրդին, քահանաներին ու օրէնսգէտներին. եւ յարձակուելով Ստեփանոսի վրայ՝ յափշտակեցին նրան ու տարան ատեան: Եւ սուտ վկաներ բերեցին, որոնք ասում էին. «Այս մարդը չի դադարում հայհոյական խօսքեր ասել այս սուրբ տեղի եւ օրէնքի դէմ. լսեցինք նրա բերանից, որ ասում էր, թէ՝ «Յիսուս Նազովրեցին ինքը պիտի քանդի այս տաճարը եւ փոխի այն օրէնքը, որ Մովսէսը մեզ տուեց»»: Եւ բոլոր նրանք, որ նստած էին ատեանում, նայելով նրան՝ տեսան, որ նրա երեսը հրեշտակի երեսի նման է:

Քահանայապետն ասաց Ստեփանոսին. «Իսկապէս դա այդպէ՞ս է»: Եւ նա ասաց. «Եղբայրնե՛ր եւ հայրե՛ր, լսեցէ՛ք ինձ. փառքի Աստուածը երեւաց մեր հօրը՝ Աբրահամին, մինչ նա Միջագետքում էր, եւ նրան Խառանում դեռ չէր բնակեցրել, ու ասաց նրան. «Դո՛ւրս ելիր քո երկրից ու քո տոհմից եւ արի այն երկիրը, որ քեզ ցոյց կտամ»: Այն ժամանակ Աբրահամը, ելնելով քաղդէացիների երկրից, բնակուեց Խառանում. եւ նրա հօր մահից յետոյ այնտեղից Աստուած փոխադրելով՝ պանդխտացրեց այս երկրում, որտեղ այժմ բնակւում էք: Այստեղ նրան ոչ մի ժառանգութիւն չտուեց, անգամ՝ մէկ ոտնաչափ տեղ, բայց խոստացաւ նրան այս տեղը տալ բնակութեան համար եւ իրենից յետոյ՝ նրա սերնդին, երբ դեռ նա որդի չունէր: Աստուած այսպէս խօսեց.

«Նրա սերունդը օտար երկրում պանդուխտ պիտի լինի, եւ նրան պիտի ծառայ դարձնեն ու չորս հարիւր տարի պիտի չարչարեն: Եւ այն ազգին, որին նրանք ծառայ պիտի դառնան, ես պիտի դատեմ, – ասում է Աստուած, – եւ սրանից յետոյ պիտի ելնեն ու պիտի պաշտեն ինձ այս տեղում»: Եւ նրան թլփատութեան ուխտ տուեց, այնուհետեւ նա ծնեց Իսահակին եւ թլփատեց նրան ութերորդ օրը. եւ Իսահակը՝ Յակոբին, Յակոբն էլ՝ տասներկու նահապետներին: Եւ նահապետները, Յովսէփին նախանձելով, նրան վաճառեցին, որ Եգիպտոս տարուի. բայց Աստուած նրա հետ էր ու ազատեց նրան իր բոլոր նեղութիւններից. եւ նրան շնորհներ ու իմաստութիւն տուեց Եգիպտոսի փարաւոն թագաւորի առաջ. եւ նրան իշխան կարգեց եգիպտացիների եւ նրա ամբողջ տան վրայ: Եւ սով եղաւ ամբողջ Եգիպտոսում ու Քանանում. եւ մեծ նեղութիւն կար, ու մեր հայրերը ուտելիք չէին գտնում: Եւ Յակոբը, լսելով, որ Եգիպտոսում ուտելիք կայ, նախ ուղարկեց մեր հայրերին, իսկ երկրորդ անգամ Յովսէփը իր եղբայրներին ծանօթութիւն տուեց իր մասին, եւ փարաւոնին յայտնի եղաւ նրա ազգատոհմը: Յովսէփը մարդ ուղարկեց եւ բերել տուեց Յակոբին՝ իր հօրը, եւ ամբողջ ազգատոհմին՝ եօթանասունհինգ հոգու: Եւ Յակոբը Եգիպտոս իջաւ, որտեղ եւ վախճանուեցին ինքն ու մեր հայրերը:

Նրանց մարմինները փոխադրուեցին Սիւքէմ եւ դրուեցին այն քարայրի մէջ, որն Աբրահամը արծաթով գնել էր Եմորի որդիներից՝ Սիւքէմում: Երբ մօտեցաւ աւետեաց ժամանակը, որ Աստուած խոստացել էր Աբրահամին, ժողովուրդը Եգիպտոսում աճեց եւ բազմացաւ, մինչեւ որ Եգիպտոսում ելաւ մի ուրիշ թագաւոր, որ չէր ճանաչում Յովսէփին: Նա հնարքներ բանեցրեց ընդդէմ մեր ազգի եւ չարչարեց մեր հայրերին՝ նրանց զաւակներին ընկեցիկ անել տալով, որ չապրեն: Այդ ժամանակ ծնուեց նաեւ Մովսէսը, որը վայելուչ էր Աստծոյ առաջ եւ որն իր հօր տանը մեծացաւ երեք ամիս. եւ երբ նրան ընկեցիկ արեցին, փարաւոնի դուստրը վերցրեց նրան եւ մեծացրեց որպէս իր որդեգիրը: Մովսէսը կրթուեց եգիպտացիների ամբողջ իմաստութեամբ եւ զօրաւոր էր իր խօսքերով ու գործերով: Երբ նրա քառասուն տարին լրացաւ, նրա սրտում ընկաւ իր եղբայրների՝ իսրայէլացիների մէջ շրջելու միտքը: Եւ նա մի անիրաւուած իսրայէլացու տեսնելով, զայրացաւ եւ զրկուածի վրէժը լուծեց՝ եգիպտացուն սպանելով: Մտածում էր, թէ իր եղբայրները կիմանան, որ Աստուած իր ձեռքով նրանց փրկութիւն է տալու. բայց նրանք չիմացան: Եւ յաջորդ օրը հանդիպեց երկու իսրայէլացիների, երբ նրանք կռիւ էին անում, եւ նրանց ստիպեց խաղաղութիւն անել՝ ասելով. «Ո՛վ մարդիկ, եղբայրներ էք, ինչո՞ւ էք միմեանց անիրաւում»: Իսկ նա, ով անիրաւում էր ընկերոջը, մերժեց նրան ու ասաց. «Քեզ ո՞վ իշխան եւ դատաւոր կարգեց մեզ վրայ. մի՞թէ ինձ էլ սպանել ես ուզում, ինչպէս որ երէկ սպանեցիր եգիպտացուն»: Եւ այս խօսքերի վրայ Մովսէսը փախաւ ու պանդուխտ եղաւ Մադիամի երկրում, ուր ծնուեցին նրա երկու որդիները:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 18 – 28)

Վասն Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Աստծուն ոչ ոք երբեք չի տեսել՝ բացի միայն Միածին Որդուց, որ Հօր ծոցում է. նա յայտնեց նրան:

Եւ Յովհաննէսի վկայութիւնը այս է. երբ հրեաները Երուսաղէմից քահանաներ ու ղեւտացիներ ուղարկեցին նրա մօտ, որպէսզի հարցնեն նրան՝ «Դու ո՞վ ես», նա խոստովանեց առանց վարանելու. խոստովանեց, թէ՝ «Ես Քրիստոսը չեմ»: Ու նրան հարցրին. «Իսկ դու ո՞վ ես, Եղիա՞ն ես»: Եւ նա ասաց՝ «Ո՛չ, չեմ»: «Իսկ դու մարգարէ՞ն ես»: Նա պատասխանեց՝ ո՛չ: «Իսկ ասա մեզ. դու ո՞վ ես, որպէսզի պատասխան տանենք նրանց, որոնք մեզ ուղարկեցին. ի՞նչ ես ասում քո մասին»: Նա ասաց. «Ես անապատում կանչողի ձայնն եմ, հարթեցէ՛ք Տիրոջ ճանապարհը, ինչպէս ասաց Եսայի մարգարէն»: Եւ եկողները փարիսեցիների կողմից էին: Նրանք հարցրին նրան ու ասացին. «Իսկ դու ինչո՞ւ ես մկրտում, եթէ դու չես Քրիստոսը, ոչ էլ՝ Եղիան եւ ոչ էլ՝ մարգարէն»: Յովհաննէսը ի պատասխան ասաց նրանց. «Ես ձեզ մկրտում եմ ջրով. ձեր մէջ կայ մէկը, որին դուք չէք ճանաչում, որ գալու է իմ յետեւից, եւ որի կօշիկների կապերը արձակելու արժանի չեմ ես»: Այս բանը պատահեց Բեթաբրիայում՝ Յորդանանի միւս կողմում, ուր գտնւում էր Յովհաննէսը եւ մկրտում էր:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (242)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ’ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Մատուցէք Տեառն որդիք Աստուծոյ. Մատուցէք Տեառն զորդիս խոյոց:

Բարձր առնեմ զքեզ Տէր, զի ընկալար զիս. եւ ոչ ուրախ արարեր զԹշնամիս իմ յիս:

Ի քեզ Տէր յուսացայ, մի՛ ամաչեցից յաւիտեան.

յարդարութեան քում փրկեա զիս եւ ապրեցո զիս:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 7, 30 – 8, 2

Երբ քառասուն տարի անցաւ, Սինա լեռան անապատում նրան երեւաց Տիրոջ հրեշտակը մի մորենու կրակի բոցերի մէջ: Եւ Մովսէսը, այս տեսնելով, զարմացաւ տեսիլքի վրայ, ու երբ նա մօտենում էր նայելու, հասաւ Տիրոջ ձայնը. «Ես եմ քո հայրերի Աստուածը՝ Աբրահամի, Իսահակի եւ Յակոբի Աստուածը»: Եւ Մովսէսը զարհուրած՝ չէր համարձակւում նայել: Եւ Տէրը նրան ասաց. «Քո ոտքերի կօշիկները հանի՛ր, քանզի այն տեղը, որի վրայ դու կանգնել ես, սուրբ հող է: Ես աչքովս տեսայ Եգիպտոսում իմ ժողովրդի չարչարանքները, լսեցի նրանց հառաչանքը եւ իջայ նրանց փրկելու: Այժմ արի՛, քեզ պիտի ուղարկեմ Եգիպտոս»: Այն Մովսէսին, որին ուրացան եւ ասում էին՝ «Քեզ ո՞վ մեզ վրայ իշխան եւ դատաւոր կարգեց», նրան Աստուած որպէս իշխան եւ փրկիչ ուղարկեց հրեշտակի միջոցով, որ երեւաց Մովսէսին մորենու մէջ: Նա դուրս հանեց նրանց՝ նշաններ ու զարմանալի գործեր անելով Եգիպտացիների երկրում եւ Կարմիր ծովում ու անապատում՝ քառասուն տարիներ: Այս Մովսէսն է, որ ասաց իսրայէլացիներին.

«Ձեր Տէր Աստուածը ձեր եղբայրների միջից ինձ նման մի մարգարէ պիտի հանի ձեզ համար, նրա՛ն լսեցէք»: Այս Մովսէսն է, որ անապատում հաւաքուած ժողովրդի եւ այն հրեշտակի միջեւ էր, որ Սինա լեռան վրայ խօսեց նրա հետ եւ մեր հայրերի հետ. նա է, որ կենարար պատգամներ ընդունեց՝ մեզ տալու համար: Մեր հայրերը չուզեցին հնազանդուել նրան, այլ նրան մերժեցին ու իրենց սրտերով դէպի Եգիպտոս դարձան եւ Ահարոնին ասացին. «Մեզ համար աստուածներ կերտիր, որ գնան մեր առաջից. որովհետեւ այն Մովսէսին, որ մեզ Եգիպտացիների երկրից հանեց, չգիտենք, թէ ինչ պատահեց»: Եւ այդ օրերին մի հորթ ձուլեցին ու կուռքին զոհեր մատուցեցին. եւ իրենց ձեռքի գործերով էին ուրախանում: Ուրեմն, Աստուած էլ երես դարձրեց եւ նրանց մատնեց երկնքի աստղերի պաշտամունքին, ինչպէս եւ գրուածէ մարգարէների գրքում.

«Մի՞թէ անապատում քառասուն տարի զոհեր ու պատարագներ մատուցեցիք ինձ, Իսրայէլի՛ տուն. այլ դուք վերցրիք Մողոքի վրանը եւ Հռեմփա աստծոյ աստղը եւ այն պատկերները, որ քանդակեցիք նրանց երկրպագելու համար. ահա ինչու ես ձեզ պիտի փոխադրեմ բաբելացիների երկրի միւս կողմը»:

Անապատում մեր հայրերի հետ էր վկայութեան խորանը. ինչպէս նա, որ խօսեց Մովսէսի հետ, հրաման տուեց շինել այն ըստ օրինակի, որն ինքը տեսել էր: Եւ մեր հայրերն էլ, այն առնելով, բերեցին, երբ Յեսուի հետ գրաւեցին այն ազգերի երկիրը, որոնց Աստուած վտարեց մեր հայրերի առջեւից: Այսպէս էր մինչեւ Դաւթի օրերը, երբ նա Աստծոյ առաջ շնորհ գտաւ ու խնդրեց, որ Յակոբի Աստծոյ համար մի բնակարան կառուցի: Իսկ Սողոմոնն էլ նրա համար մի տուն շինեց. սակայն Բարձրեալը բնակւում է ոչ թէ ձեռակերտ տաճարների մէջ, այլ, ինչպէս մարգարէն է ասում, «երկինքն է իմ աթոռը, եւ երկիրը՝ պատուանդանն իմ ոտքերի: Ինչպիսի՞ տուն պիտի շինէիք ինձ, – ասում է Տէրը, – կամ ինչպիսի՞ տեղ՝ իմ հանգստեան համար. չէ՞ որ իմ ձեռքն է շինել այս բոլորը»:

Կամակորնե՛ր, որոնց սիրտն ու ականջները փակ են Աստծոյ կոչին, դուք միշտ Սուրբ Հոգուն հակառակում էք. ինչպէս որ ձեր հայրերն էին, այնպէս էլ՝ դուք: Ձեր հայրերը մարգարէներից որի՞ն չհալածեցին: Եւ սպանեցին նրանց, որոնք նախօրօք պատմեցին Արդարի գալստեան մասին, որի մատնիչներն ու սպանողները եղաք այժմ, դուք, որ հրեշտակների հրամանների միջոցով օրէնքը ստացաք, բայց այն չպահեցիք»:

Եւ այս ամէնը լսելով՝ ժողովականներն իրենց սրտում զայրանում էին եւ նրա վրայ ատամ կրճտացնում: Եւ նա լի էր Սուրբ Հոգով. նայեց երկինք ու տեսաւ Աստծոյ փառքը եւ Յիսուսին, որ կանգնած էր Աստծոյ աջ կողմում. եւ ասաց. «Ահա տեսնում եմ երկինքը բացուած եւ Մարդու Որդուն, որ կանգնած է Աստծոյ աջ կողմում»:

Նրանք, բարձրաձայն աղաղակելով, փակեցին իրենց ականջները եւ բոլորը միասին նետուեցին նրա վրայ: Եւ քաղաքից դուրս հանելով՝ քարկոծեցին նրան. եւ վկաներն իրենց զգեստները դրեցին Սաւուղ անունով մի երիտասարդի ոտքերի առջեւ: Եւ քարկոծում էին Ստեփանոսին, որն աղօթում էր եւ ասում. «Տէ՛ր Յիսուս, ընդունի՛ր իմ հոգին»: Նա ծնկի եկաւ, բարձր ձայնով աղաղակեց. «Տէ՛ր, սա մեղք մի՛ համարիր նրանց»: Եւ երբ այս ասաց, մեռաւ: Սօղոսն էլ համաձայն էր նրա սպանութեանը:

Եւ այն օրը Երուսաղէմի եկեղեցու դէմ մեծ հալածանք եղաւ. ու բոլորը, բացի առաքեալներից, ցրուեցին Հրէաստանի եւ Սամարիայի գիւղերը: Եւ աստուածավախ մարդիկ թաղեցին Ստեփանոսին եւ նրա վրայ մեծ ողբ արեցին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 29 – 34)

ԶՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Հետեւեալ օրը նա տեսաւ Յիսուսին, որ գալիս էր դէպի իրեն, ու ասաց. «Ահա՛ Գառն Աստծոյ, որ վերացնում է աշխարհի մեղքը: Սա է նա, որի մասին ասում էի՝ իմ յետեւից գալիս է մէկը, որ ինձնից առաջ եղաւ, որովհետեւ ինձնից առաջ կար: Եւ ես չէի ճանաչում նրան, բայց որպէսզի յայտնի լինի Իսրայէլին, դրա համար ես եկայ ջրով մկրտելու»: Յովհաննէսը վկայեց եւ ասաց.

«Տեսայ Հոգին, որ իջնում էր երկնքից որպէս աղաւնի եւ հանգչում նրա վրայ: Եւ ես չէի ճանաչում նրան. սակայն նա, ով ինձ ուղարկեց ջրով մկրտելու, նա ինձ ասաց.

«Ում վրայ տեսնես, որ Հոգին իջնում եւ մնում է, նա է, որ մկրտում է Սուրբ Հոգով»: Եւ ես տեսայ ու վկայեցի, թէ սա է Աստծոյ Որդին»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (245)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Երանի ում թողութիւն եղեւ մեղաց. եւ ծածկեցան ամենայն յանցանք նորա:

Ցնծացէք արդարք ի Տէր, ուղղոց վայելէ օրհնութիւն. Խոստովան եղերուք Տեառն օրհնութեամբ, տասնաղեաւ սաղմոսարանաւ սաղմոս ասացէք նմա:

Օրհնեցից զՏէր յամենայն ժամ. յամենայն ժամ օրհնութիւն նորա ի բերան իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 8, 3– 25

Իսկ Սօղոսը եկեղեցուն շատ վնաս էր հասցնում. տնից տուն էր մտնում, դուրս էր քաշում տղամարդկանց եւ կանանց ու մատնում բանտարկութեան:

Եւ նրանք, որ ցրուած էին, շրջելով աւետարանում էին խօսքը: Իսկ Փիլիպպոսը, Սամարիա քաղաքն իջնելով, Քրիստոսին էր քարոզում նրանց: Ժողովրդի բազմութիւնը միասիրտ ունկնդրում էր Փիլիպպոսի խօսքերը, երբ լսում ու տեսնում էր այն նշանները, որ նա անում էր, քանզի շատ դիւահարներից պիղծ ոգիները բարձրաձայն աղաղակելով դուրս էին ելնում: Եւ բազում անդամալոյծներ եւ կաղեր բժշկւում էին. եւ այդ քաղաքում մեծ ուրախութիւն եղաւ:

Սիմոն անունով մի մարդ կար, որ այդ քաղաքում նախապէս մոգութիւն էր անում եւ զարմացնում սամարացի ժողովրդին՝ իր մասին ասելով, թէ ինքը մեծ մարդ է. փոքրից մինչեւ ամենամեծերը նրան էին նայում ու ասում. «Սա է Աստծոյ զօրութիւնը, որ մեծ է կոչւում»: Հիացմունքով էին նայում նրան, որովհետեւ երկար ժամանակ մոգութիւններով իրենց զարմացրել էր: Բայց երբ հաւատացին Փիլիպպոսին, որն Աստծոյ արքայութեան եւ Յիսուս Քրիստոսի անուան մասին էր աւետարանում, բոլորը՝ տղամարդիկ եւ կանայք, մկրտուեցին: Ինքը Սիմոնը եւս հաւատաց եւ մկրտուելով՝ միշտ Փիլիպպոսի հետ էր լինում. ու տեսնելով այն նշանները եւ մեծամեծ զօրութիւնները, որ կատարւում էին, զարմանում էր:

Երբ Երուսաղէմում գտնուող առաքեալները լսեցին, որ Սամարիայում եւս ընդունել են Աստծոյ խօսքը, նրանց մօտ ուղարկեցին Պետրոսին եւ Յովհաննէսին, որոնք իջնելով՝ աղօթում էին նրանց համար, որպէսզի ստանան Սուրբ Հոգին. քանզի մինչեւ այն ժամանակ նրանցից ոչ մէկի վրայ Սուրբ Հոգին դեռ չէր իջել, այլ միայն մկրտուել էին Տէր Յիսուսի անունով: Այն ժամանակ ձեռքները դրեցին նրանց վրայ, եւ նրանք Սուրբ Հոգին ստացան:

Սիմոնը, տեսնելով, որ առաքեալների ձեռք դնելով տրւում է Սուրբ Հոգին, փող տուեց ու ասաց. «Ինձ էլ տուէք այս իշխանութիւնը, որպէսզի ում վրայ որ ձեռքս դնեմ, Սուրբ Հոգին ստանայ»: Պետրոսը նրան ասաց.

«Քո արծաթը թող քեզ հետ կորչի, քանի որ կարծեցիր, թէ Աստծոյ պարգեւները կարելի է փողով ստանալ. դու այդ բանում մաս ու բաժին չունես, որովհետեւ քո սիրտը Աստծոյ առաջ ուղիղ չէ: Դու քո այդ չարութեան համար ապաշխարի՛ր եւ աղաչի՛ր Տիրոջը, թերեւս քո սրտի նենգ խորհուրդները քեզ ներուեն. քանզի մաղձի դառնութեան եւ անիրաւութեան կապանքներում եմ տեսնում քեզ»: Սիմոնը պատասխանեց. «Ինձ համար դուք աղաչեցէ՛ք Տիրոջը, որպէսզի այն ամէնից, ինչ ասացիք, ինձ վրայ ոչինչ չգայ»: Եւ նրանք, վկայութիւն տալով, ասացին Աստծոյ խօսքն ու վերադարձան Երուսաղէմ: Եւ սամարացիների շատ գիւղերում նրանք աւետարանում էին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 35 – 42)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Հետեւեալ օրը դարձեալ այնտեղ կանգնած էր Յովհաննէսը. նաեւ՝ իր աշակերտներից երկուսը: Եւ նայելով Յիսուսին, որ անցնում գնում էր, ասաց. «Ահաւասիկ Քրիստոսը՝ Գառն Աստծոյ»: Երկու աշակերտները նրանից լսեցին, ինչ որ խօսեց, եւ գնացին Յիսուսի յետեւից: Երբ Յիսուս յետ դարձաւ եւ տեսաւ նրանց, որ գալիս էին իր յետեւից, ասաց նրանց. «Ի՞նչ էք ուզում»: Նրանք ասացին նրան. «Ռաբբի՛ (որ թարգմանւում է վարդապետ), ո՞ւր է քո օթեւանը»: Նա նրանց ասաց. «Եկէ՛ք եւ տեսէ՛ք»: Եկան եւ տեսան, թէ որտեղ էր նրա օթեւանը. եւ այն օրը նրա մօտ գիշերեցին, որովհետեւ մօտ ժամը չորսն էր: Սիմոն Պետրոսի եղբայր Անդրէասը մէկն էր այն երկուսից, որոնք լսեցին Յովհաննէսի ասածը եւ գնացին Յիսուսի յետեւից: Սա նախ գտնում է իր եղբայր Սիմոնին ու նրան ասում է. «Գտանք Մեսիային» (որ թարգմանւում է Քրիստոս): Սա նրան տարաւ Յիսուսի մօտ: Նայելով նրան՝ Յիսուս ասաց. «Դու Յովնանի որդի Սիմոնն ես. դու պիտի կոչուես Կեփաս» (որ թարգմանւում է Պետրոս):

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (247)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Դատեա Տէր զայնոսիկ ոյք դատին զիս. մարտիր ընդ այնոսիկ որ մարտնչին ընդ իս:

Ասէ անօրէնն ի մեղանչել ընդ միտս իւր. թէ չիք երկիւղ Աստուծոյ առաջի աչացնորա:

Մի՛ նախանձիր ընդ չարս, եւ մի՛ ընդ այնոսիկ որ գործեն զանօրէնութիւն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 8, 26– 40

Տիրոջ հրեշտակը Փիլիպպոսին ասաց. «Վե՛ր կաց եւ գնա՛ հարաւի կողմը այն ճանապարհով, որ իջնում է Երուսաղէմից Գազա, որ անապատ է»: Նա վեր կացաւ ու գնաց: Եւ ահա, եթովպացի մի ներքինի՝ եթովպացիների Կանդակա թագուհու պաշտօնեաներից մէկը, որ նրա բոլոր գանձերի վերակացուն էր ու Երուսաղէմ երկրպագելու էր եկել, վերադառնալիս, իր կառքի մէջ նստած, Եսայի մարգարէ էր ընթերցում: Սուրբ Հոգին Փիլիպպոսին ասաց. «Մօտեցի՛ր այդ կառքին»: Եւ Փիլիպպոսը, առաջ վազելով, լսեց, որ նա Եսայի մարգարէ էր ընթերցում. եւ ասաց. «Հասկանո՞ւմ ես արդեօք, ինչ որ ընթերցում ես»: Իսկ նա ասաց. «Ինչպէ՞ս կարող եմ հասկանալ, եթէ որեւէ մէկն ինձ չառաջնորդի»: Եւ խնդրեց Փիլիպպոսին, որ բարձրանայ ու իր մօտ նստի: Եւ նրա ընթերցած գրքի հատուածն այս էր. «Մորթուելու տարուեց նա ինչպէս մի ոչխար. եւ ինչպէս անմռունչ գառը իր բուրդը խուզողի առաջ, այնպէս էլ նա իր բերանը չի բացում. իր խոնարհութեան պատճառով նրա դատաստանը տեղի չունեցաւ. եւ նրա ազգատոհմի մասին ո՞վ պիտի պատմի. քանզի նրա կեանքը երկրից վերացուած է»:

Ներքինին հարցրեց Փիլիպպոսին. «Խնդրում եմ քեզ, մարգարէն ո՞ւմ մասին է ասում այս. ի՞ր մասին, թէ՞ ուրիշի»: Փիլիպպոսը բացեց իր բերանը եւ այդ գրքից սկսելով՝ Յիսուսին աւետարանեց նրան: Երբ իրենց ճանապարհն էին գնում, հասան մի ջրի մօտ: Եւ ներքինին ասաց. «Ահա ջուրը, ի՞նչն է արգելում ինձ մկրտուել»: Եւ նա ասաց նրան. «Եթէ քո ամբողջ սրտով հաւատում ես, կարելի է»: Նա պատասխան տուեց ու ասաց. «Հաւատում եմ, որ Յիսուս Քրիստոս Աստծոյ Որդին է»: Եւ ներքինին հրամայեց կառքը կանգնեցնել. երկուսով ջուրն իջան՝ ե՛ւ Փիլիպպոսը, ե՛ւ ներքինին: Եւ Փիլիպպոսը մկրտեց նրան: Երբ ջրից դուրս ելան, Սուրբ Հոգին իջաւ ներքինու վրայ. եւ Տիրոջ հրեշտակը յափշտակեց տարաւ Փիլիպպոսին, ու ներքինին այլեւս նրան չտեսաւ: Եւ իր ճանապարհն էր գնում ուրախութեամբ. իսկ Փիլիպպոսը իրեն գտաւ Ազոտոսում: Եւ շրջելով աւետարանում էր բոլոր քաղաքներին, մինչեւ որ եկաւ Կեսարիա:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 43 – 51)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յաջորդ օրը Յիսուս որոշեց Գալիլիա մեկնել. գտաւ Փիլիպպոսին ու նրան ասաց. «Արի՛ իմ յետեւից»: Եւ Փիլիպպոսը Բեթսայիդայից էր՝ Անդրէասի եւ Պետրոսի քաղաքից: Փիլիպպոսը գտնում է Նաթանայէլին ու նրան ասում. «Ում մասին որ Մովսէսը օրէնքի մէջ եւ մարգարէները գրել են, գտանք նրան՝ Յիսուսին՝ Յովսէփի որդուն, Նազարէթ քաղաքից»: Նաթանայէլը նրան ասաց. «Իսկ կարելի՞ է, որ Նազարէթից որեւիցէ լաւ բան դուրս գայ»: Փիլիպպոսը նրան ասաց. «Արի՛ եւ տե՛ս»: Երբ Յիսուս տեսաւ Նաթանայէլին, որ իր մօտ էր գալիս, ասաց նրա մասին. «Ահա՛ իսկական մի իսրայէլացի, որի մէջ նենգութիւն չկայ»: Նաթանայէլը նրան ասաց.

«Որտեղի՞ց ես ինձ ճանաչում»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրան. «Փիլիպպոսը դեռ քեզ չկանչած, երբ թզենու տակ էիր, տեսայ քեզ»: Նաթանայէլը պատասխանեց նրան ու ասաց. «Ռաբբի՛, դու ես Աստծոյ Որդին, դու ես Իսրայէլի Թագաւորը»: Յիսուս պատասխան տուեց նրան ու ասաց. «Նրա համա՞ր ես հաւատում, որ քեզ ասացի, թէ՝ թզենու տակ տեսայ քեզ. դրանից շատ աւելի մեծ բաներ պիտի տեսնես»: Եւ ասաց նրան. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. պիտի տեսնէք երկինքը բացուած եւ Աստծոյ հրեշտակներին՝ բարձրանալիս եւ իջնելիս Մարդու Որդու վրայ»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (249)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Տէր մի՛ սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս. եւ մի՛ բարկութեամբ քով խրատեր զիս:

Ասացի թէ պահեցից զճանապարհս իմ. զի մի մեղայց լեզուաւ իմով:

Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս.

եւ լուաւ աղօթից իմոց:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 9, 1– 31

Սօղոսը, Տիրոջ աշակերտներին սպառնալու եւ նրանց սպանելու կրքով տակաւին լցուած, քահանայապետի մօտ եկաւ եւ նրանից խնդրեց նամակներ ուղարկել Դամասկոս՝ ժողովարաններին, որպէսզի եթէ գտնի այդ ճանապարհին հետեւող որեւէ մէկին՝ տղամարդ թէ կին, կապուած Երուսաղէմ բերի: Եւ ճանապարհին, երբ մօտեցաւ Դամասկոսին, յանկարծակի նրա շուրջը երկնքից մի լոյս փայլատակեց: Եւ երբ գետին ընկաւ, լսեց մի ձայն, որ իրեն ասում էր. «Սաւո՜ւղ, Սաւո՜ւղ, ինչո՞ւ ես հալածում ինձ»: Եւ նա ասաց.

«Ո՞վ ես դու, Տէ՛ր»: Եւ ձայնն ասաց. «Ես Յիսուսն եմ, որին դու հալածում ես: Ոտքի կանգնիր եւ այդ քաղաքը մտիր, ու քեզ կասուի, թէ դու ինչ պէտք է անես»: Իսկ նրան ուղեկցող մարդիկ կանգնած էին անշշունջ. միայն նրա ձայնն էին լսում, բայց ոչինչ չէին տեսնում: Սօղոսը գետնից վեր կացաւ, սակայն բաց աչքերով իսկ ոչ ոքի չէր տեսնում: Նրա ձեռքից բռնած՝ մտցրին Դամասկոս: Եւ երեք օր նա այնտեղ էր, սակայն չէր տեսնում. ո՛չ կերաւ, ո՛չ էլ խմեց:

Դամասկոսում Անանիա անունով մի աշակերտ կար. նրան տեսիլքի մէջ Տէրն ասաց՝ Անանիա՛: Սա ասաց. «Այստեղ եմ, Տէ՛ր»: Եւ Տէրը նրան ասաց. «Ոտքի՛ կանգնիր ու գնա այն փողոցով, որ Ուղիղ է կոչւում, եւ Յուդայի տանը կփնտրես Սօղոս անունով Տարսոնացուն, որ դեռ աղօթքի մէջ է»: Եւ նա տեսիլքի մէջ տեսաւ Անանիա անունով մի մարդու, որ մտաւ եւ ձեռքը դրեց իր վրայ, որպէսզի տեսնի: Անանիան պատասխանեց.

«Տէ՛ր, շատերից լսեցի այդ մարդու մասին, թէ որքան չարիքներ է արել Երուսաղէմում քո սրբերին. եւ այստեղ էլ քահանայապետներից իշխանութիւն ունի կապանքի տակ պահելու բոլոր նրանց, որ քո անունն են կանչում»: Տէրը նրան ասաց. «Գնա՛ դու, քանզի նա ինձ համար ընտրեալ անօթ է՝ իմ անունը տանելու հեթանոսների, թագաւորների եւ իսրայէլացիների առաջ. քանի որ ինքս եմ նրան ցոյց տալու, թէ նա որքան պիտի չարչարուի իմ անուան համար»: Անանիան գնաց եւ մտաւ այն տունը. ու ձեռքը դնելով նրա վրայ՝ ասաց. «Սաւո՛ւղ եղբայր, վե՛ր նայիր. Տէրն ինձ ուղարկեց՝ Յիսուսը, որը քեզ երեւաց այն ճանապարհի վրայ, որով գալիս էիր, որպէսզի տեսնես ու լցուես Սուրբ Հոգով»: Եւ իսկոյն նրա աչքերից թեփերի պէս բաներ ցած ընկան. ապա տեսաւ, ոտքի ելաւ ու մկրտուեց: Եւ սնունդ ընդունելով՝ զօրացաւ ու Դամասկոսում մի քանի օր աշակերտների հետ էր:

Եւ անմիջապէս ժողովարաններում Յիսուսին քարոզեց՝ ասելով, թէ նա է Աստծոյ Որդին: Բոլորը, ովքեր լսում էին, զարմանում էին ու ասում. «Սա չէ՞ր, որ Երուսաղէմում հալածում էր նրանց, ովքեր կանչում էին Քրիստոսի անունը, եւ այստեղ էլ նոյն բանի համար էր եկել, որպէսզի նրանց կապանքի տակ պահած տանի քահանայապետներին»: Բայց Սօղոսն աւելի էր զօրանում եւ նեղում էր այն հրեաներին, որոնք Դամասկոսում էին բնակւում, եւ ապացուցում էր, թէ սա է Քրիստոսը: Բազում օրեր յետոյ հրեաները խորհուրդ արեցին նրան սպանելու: Նրանց նենգութիւնը Սօղոսին յայտնի դարձաւ, քանի որ գիշեր-ցերեկ քաղաքի դռները պահում էին, որպէսզի նրան սպանեն: Իսկ աշակերտները գիշերով վերցրին նրան եւ պարսպից ցած կախելով, վանդակի մէջ դրած՝ իջեցրին:

Երբ Սօղոսը Երուսաղէմ եկաւ, փորձում էր աշակերտներին յարել, սակայն բոլորը վախենում էին նրանից. չէին հաւատում, որ իսկապէս աշակերտ է դարձել: Բայց Բառնաբասը նրան վերցրեց ու բերեց առաքեալների մօտ եւ նրանց պատմեց, թէ ինչպէս ճանապարհին նա տեսել էր Տիրոջը, խօսել նրա հետ եւ Դամասկոսում էլ Յիսուսի անունով համարձակօրէն քարոզել: Եւ Սօղոսը աշակերտների հետ էր եւ Երուսաղէմում շրջում էր նրանց հետ ու համարձակ քարոզում Տիրոջ անունով: Խօսում եւ վիճում էր յունախօս հրեաների հետ, որոնք խորհում էին սպանել նրան: Եղբայրները, այս բանն իմանալով, նրան Կեսարիա իջեցրին եւ ուղարկեցին Տարսոն:

Սակայն եկեղեցին ամբողջ Հրէաստանում, Սամարիայում ու Գալիլիայում խաղաղութեան մէջ էր եւ ամրանալով ու ընթանալով Տիրոջ երկիւղով՝ աճում էր Սուրբ Հոգու մխիթարութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր,Թագաւորեաց,վայելչութիւնզգեցաւ.

զգեցաւՏէրզօրութիւնընդմէջիւրածաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2,1 – 11)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Գալիլիա հասնելու երրորդ օրը Կանա քաղաքում հարսանիք կար: Եւ Յիսուսի մայրը այնտեղ էր: Հարսանիքի հրաւիրուեցին նաեւ Յիսուս եւ իր աշակերտները: Եւ երբ գինին պակասեց, մայրը Յիսուսին ասաց. «Գինի չունեն»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ինձ եւ քե՞զ ինչ, ո՛վ կին. իմ ժամանակը դեռ չի հասել»: Նրա մայրը սպասաւորներին ասաց. «Ինչ որ ձեզ ասի, արէ՛ք»: Այնտեղ կային քարէ վեց թակոյկներ՝ հրեաների սովորութեան համաձայն մաքրուելու համար. նրանցից իւրաքանչիւրը երկու կամ երեք մար տարողութիւն ունէր: Յիսուս նրանց ասաց. «Լցրէք այդ թակոյկները ջրով»: Եւ լցրին բերնէբերան: Եւ ասաց նրանց. «Հիմա վերցրէք եւ տարէք սեղանապետին»: Եւ նրանք տարան: Եւ երբ սեղանապետը ճաշակեց գինի դարձած ջուրը ու չէր իմանում, թէ որտեղից է (բայց սպասաւորները, որոնք ջուր լցրին, գիտէին), խօսեց փեսայի հետ ու ասաց. «Ամէն մարդ նախ ընտիր գինին է մատուցում, եւ երբ հարբած են, այն ժամանակ՝ վատը: Իսկ դու ընտիր գինին մինչեւ հիմա պահել ես»: Յիսուս այս առաջին նշանն արեց Գալիլիայի Կանա քաղաքում՝ որպէս սկիզբը նշանների, եւ յայտնեց իր փառքը, ու նրա աշակերտները հաւատացին նրան:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (252)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Երանի որ խորհի զաղքատն եւ զտնանկն. յաւուր չարի փրկէ զնա Տէր:

Որպէս փափաքէ եղջերու յաղբերս ջուրց. այնպէս փափաքէ անձն իմ առ քեզ Աստուած:

Դատ արա ինձ Աստուած. եւ իրաւ արա ինձ ի դատաստանի իմում:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 9, 32– 43

Եւ պատահեց, որ Պետրոսը բոլորի մէջ շրջելիս իջաւ նաեւ այն սրբերի մօտ, որոնք բնակւում էին Լիւդդայում: Եւ այնտեղ գտաւ մի մարդու, որի անունը Ենեա էր, եւ որը, ութ տարուց ի վեր անդամալոյծ լինելով, մահճի մէջ պառկած էր: Պետրոսը նրան ասաց. «Ենեա՛, Տէր Յիսուս Քրիստոսը քեզ բժշկում է, վե՛ր կաց եւ յարդարի՛ր քո անկողինը»: Եւ նա իսկոյն վեր կացաւ: Եւ բոլոր նրանք, որ Լիւդդայում եւ Սարոնայում էին ապրում, տեսան նրան եւ իրենք էլ դէպի Տէրը դարձան:

Եւ Յոպպէում աշակերտ եղած մի կին կար՝ Տաբիթա անունով, որ թարգմանաբար կոչւում է Այծեմնիկ. նրա կեանքը լի էր բարի գործերով ու ողորմութիւններով, որ նա կատարում էր: Պատահեց, որ այն օրերին նա հիւանդացաւ ու մեռաւ. նրան լողացրին եւ դրեցին վերնատանը: Եւ Լիւդդան մօտ էր Յոպպէին. երբ աշակերտները լսեցին, որ Պետրոսն այնտեղ է, երկու մարդ ուղարկեցին նրա մօտ՝ աղաչելու, որ անյապաղ իրենց մօտ գայ: Եւ Պետրոսը վեր կացաւ ու եկաւ նրանց հետ: Երբ հասաւ, նրան վերնատուն բարձրացրին: Ու բոլոր այրիները շրջապատեցին նրան. լալիս էին եւ ցոյց տալիս, թէ որքան հագուստներ ու զգեստներ է կարել տուել Այծեմնիկը իրենց համար: Պետրոսը, բոլորին դուրս հանելով, ծնրադրեց, աղօթք արեց եւ դառնալով մարմնին՝ ասաց. «Տաբիթա՛, յանուն Տէր Յիսուս Քրիստոսի վե՛ր կաց, կանգնիր»: Եւ նա բացեց աչքերը ու Պետրոսին տեսնելով՝ ուղիղ նստեց: Պետրոսը ձեռքը մեկնեց նրան ու վեր կացրեց: Կանչեց սրբերին ու այրիներին. եւ նրանց առաջ կենդանի կանգնեցրեց նրան: Եւ ամբողջ Յոպպէում այս բանը յայտնի դարձաւ, եւ շատերը հաւատացին Տիրոջը: Պետրոսը շատ օրեր մնաց Յոպպէում՝ կաշեգործ ոմն Սիմոնի մօտ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր.

աղաղակեցէք առ ԱստուածՅակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2,12 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Սրանից յետոյ Յիսուս Կափառնայում իջաւ իր մօր եւ իր եղբայրների հետ. եւ այնտեղ մնաց միայն մի քանի օր:

Հրեաների Զատիկը մօտ էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ տաճարի մէջ գտաւ նրանց, որ վաճառում էին արջառներ, ոչխարներ եւ աղաւնիներ, ինչպէս նաեւ՝ լումայափոխներ, որ նստած էին: Եւ չուանից խարազան շինեց ու բոլորին տաճարից դուրս հանեց. նաեւ՝ ոչխարներն ու արջառները. իսկ լումայափոխների պղնձադրամները ցիրուցան արեց եւ շրջեց նրանց սեղանները: Իսկ աղաւնեվաճառներին ասաց. «Դրանք այստեղից վերցրէ՛ք եւ իմ Հօր տունը վաճառատան մի՛ վերածէք»: Նրա աշակերտները յետոյ յիշեցին, որ գրուած է. «Քո տան հանդէպ նախանձախնդրութիւնը ինձ պիտի ուտի»:

Հրեաները նրան ասացին. «Ի՞նչ նշան ցոյց կտաս մեզ, թէ իրաւունք ունես այդ բանն անելու»: Ի պատասխան Յիսուս ասաց նրանց. «Քանդեցէ՛ք այդ տաճարը, եւ երեք օրուայ ընթացքում այն կվերականգնեմ»: Հրեաները նրան ասացին. «Քառասունվեց տարում շինուեց այս տաճարը, իսկ դու երեք օրում այն վերականգնո՞ւմ ես»: Բայց նա իր մարմնի տաճարի մասին էր խօսում: Իսկ երբ մեռելներից յարութիւն առաւ, նրա աշակերտները յիշեցին, թէ այդ է, որ ասել էր. եւ հաւատացին Գրքին ու այն խօսքին, որ Յիսուս ասել էր:

ԱՇԽԱՐՀԱՄԱՏՐԱՆ ԿԻՐԱԿԻ (254)

Կանաչ կիրակի

ԴՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Աստուած, ականջօք մերովք լուաք, զոր հարքն մեր պատմեցին մեզ. Զգործսն զոր գործեցեր յաւեւրս նոցա յաւուրսն առաջինս:

Բղխեսցէ սիրտ իմ զպատգամս քո բարիս. Եւ ասացից զգործս իմ թագաւորի:

Աստուած մեր ապաւէն եւ զօրութիւն. Օգնական ի վերայ նեղութեանց որք գտին զմեզ յոյժ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 10, 1-24

Կեսարիայում Կոռնելիոս անունով մի մարդ կար՝ մի հարիւրապետ Իտալական կոչուող գնդից. նա, իր ամբողջ ընտանիքով բարեպաշտ եւ աստուածավախ լինելով, շատ ողորմութիւններ էր անում ժողովրդի մէջ եւ միշտ աղօթում էր Աստծուն: Կէսօրից յետոյ, ժամը երեքի մօտ, տեսիլքի մէջ նա յայտնապէս տեսաւ Աստծոյ հրեշտակին, որ մտաւ իր մօտ ու իրեն ասաց՝ Կոռնելիո՛ս: Եւ նա, երբ նրան նայեց, զարհուրեց ու ասաց. «Ի՞նչ է, Տէ՛ր»: Եւ հրեշտակը նրան ասաց. «Քո աղօթքներն ու ողորմութիւնները յիշատակուելով՝ Աստծոյ առաջ ելան: Եւ արդ, մարդիկ ուղարկիր Յոպպէ եւ կանչիր ոմն Սիմոնի, որ Պետրոս է կոչւում. նա մնում է կաշեգործ Սիմոնի մօտ, որի տունը ծովին մօտ է»: Երբ իր հետ խօսող հրեշտակը գնաց, կանչեց ծառաներից երկուսին եւ իր սպասաւորներից բարեպաշտ մի զինուորի ու նրանց ամէն բան պատմելով՝ Յոպպէ ուղարկեց:

Յաջորդ օրը, մինչ նրանք ճանապարհին էին եւ մօտեցել էին քաղաքին, Պետրոսը կէսօրին տանիք բարձրացաւ աղօթելու: Նա քաղց զգաց եւ ուտել էր ուզում: Եւ մինչ ճաշ էին պատրաստում, յափշտակութեան մէջ ընկաւ. եւ տեսնում էր երկինքը բացուած եւ չորս ծայրերից կախուած մի ինչ-որ անօթ, ինչպէս մի մեծ սփռոց, որ իջաւ նստեց երկրի վրայ: Նրա մէջ կային երկրի բոլոր չորքոտանիները, գազանները, սողունները եւ երկնքի թռչունները: Եւ նրան հասաւ մի ձայն. «Վե՛ր կաց, Պետրո՛ս, մորթի՛ր ու կե՛ր»: Եւ Պետրոսն ասաց. «Քա՛ւ լիցի, Տէ՛ր, քանզի երբեք պիղծ եւ անմաքուր բան չեմ կերել»: Ձայնը նրան կրկին հասաւ. «Ինչ որ Աստուած մաքուր է դարձրել, դու պիղծ մի՛ համարիր»: Այս պատահեց երեք անգամ, եւ սփռոցը երկինք վերացաւ: Եւ մինչ Պետրոսը մտքում զարմացած էր, թէ ինչ է տեսած տեսիլքը, ահա Կոռնելիոսի կողմից ուղարկուած մարդիկ հարցրին Սիմոնի տան մասին, կանգնեցին դռանը, ձայն տուեցին ու հարցրին. «Սիմոնը, որ Պետրոս է կոչւում, այստե՞ղ է օթեւանել»: Եւ մինչ Պետրոսը մտորում էր տեսիլքի մասին, Հոգին նրան ասաց. «Ահա, ինչ-որ մարդիկ քեզ են փնտրում. ուստի վե՛ր կաց, իջի՛ր եւ առանց երկմտելու գնա՛ նրանց հետ, որովհետեւ նրանց ես եմ ուղարկել»: Եւ երբ Պետրոսը նրանց մօտ իջաւ, ասաց. «Ում փնտրում էք, ահա ես եմ. ի՞նչի համար էք եկել»: Եւ նրանք ասացին. «Կոռնելիոս հարիւրապետը՝ մի արդար եւ աստուածավախ մարդ, որ ամբողջ հրեայ ազգի կողմից վկայուած է, սուրբ հրեշտակից հրաման ստացաւ քեզ կանչել իր տունը եւ քեզնից լսել, ինչ որ ասելու ես»: Նա ներս կանչեց նրանց եւ իր մօտ օթեւան տուեց: Յաջորդ օրը Պետրոսը վեր կացաւ գնաց նրանց հետ. Յոպպէում գտնուող եղբայրներից ոմանք եւս նրա հետ գնացին: Հետեւեալ օրը մտան Կեսարիա: Եւ Կոռնելիոսը սպասում էր նրանց՝ կանչած լինելով իր ազգականներին եւ մտերիմ բարեկամներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2, 23 – 3, 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս Զատկի տօնին Երուսաղէմում էր գտնւում, շատերը հաւատացին նրան, քանի որ տեսնում էին այն նշանները, որ կատարում էր: Բայց Յիսուս անձամբ վստահութիւն չունէր նրանց նկատմամբ, քանզի ինքն ամէնքին ճանաչում էր եւ կարիք չկար, որ մէկը վկայէր մարդու մասին, քանի որ ինքն արդէն գիտէր, թէ ինչ կայ մարդու հոգու մէջ:

Եւ փարիսեցիների մէջ Նիկոդեմոս անունով մի մարդ կար, որ հրեաների իշխանաւոր էր: Սա գիշերով եկաւ նրա մօտ ու ասաց նրան. «Ռաբբի՛, գիտենք, որ Աստծուց ես եկել որպէս վարդապետ, որովհետեւ ոչ ոք չի կարող կատարել այն նշանները, որ դու ես անում, եթէ Աստուած նրա հետ չլինի»:Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. եթէ մէկը վերստին չծնուի, չի կարող Աստծոյ արքայութիւնը տեսնել»: Նիկոդեմոսը նրան ասաց. «Ինչպէ՞ս կարող է ծնուել մի մարդ, որ ծեր է. մի՞թէ կարելի է կրկին մտնել իր մօր որովայնը եւ ծնուել»: Յիսուս պատասխան տուեց եւ ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. եթէ մէկը ջրից ու Հոգուց չծնուի, չի կարող Աստծոյ արքայութիւնը մտնել. 6 որովհետեւ մարմնից ծնուածը մարմին է, իսկ Հոգուց ծնուածը՝ հոգի: Դու մի՛ զարմացիր, որ քեզ ասացի՝ պէտք է ձեզ վերստին ծնուել. քանզի քամին ուր ուզում է, փչում է, եւ նրա ձայնը լսում ես, բայց չգիտես՝ որտեղից է գալիս կամ ուր է գնում. այսպէս է եւ ամէն ոք, որ Հոգուց է ծնուած»: Նիկոդեմոսը հարցրեց նրան. «Այդ ինչպէ՞ս կարող է լինել»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Դու ես Իսրայէլի վարդապետ եւ այդ չգիտե՞ս: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. խօսում ենք, ինչ որ գիտենք, եւ վկայում ենք, ինչ որ տեսել ենք, եւ մեր վկայութիւնը չէք ընդունում: Իսկ արդ, եթէ երկրաւոր բաներ ասացի ձեզ, ու չէք հաւատում, հապա ինչպէ՞ս պիտի հաւատաք, եթէ երկնաւոր բաներ ասեմ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (257)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ’ անճառաբար մարմնացաւ. ցաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Ծափս հարէք ամենայն հեթանոսք. աղաղակեցէք առ Աստուած ի ձայն ցնծութեան:

Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ. ի քաղաք Աստուծոյ մերոյ, ի լեառն սուրբ նորա:

Լուարուք զայս ամենայն ազգք. ունկնդիր լերուք ամենեքեան ոյք բնակեալ էք յաշխարհի:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 10, 25– 48

Եւ երբ Պետրոսը ներս մտաւ, Կոռնելիոսը նրան ընդառաջ ելաւ ու ոտքերն ընկնելով՝ երկրպագում էր: Պետրոսը կանգնեցրեց նրան ու ասաց. «Ոտքի՛ ելիր, ես ինքս էլ մարդ եմ»: Եւ նրա հետ խօսելով՝ ներս մտաւ ու այնտեղ շատերին հաւաքուած գտաւ: Նրանց ասաց.

«Դուք ինքներդ գիտէք, թէ ինչպէս կարելի չէ հրեայ մարդուն շփուել օտարազգիի հետ կամ մօտենալ նրան. բայց Աստուած ինձ ցոյց տուեց, որ մարդկանցից ոչ մէկին չպէտք է պիղծ կամ անմաքուր համարեմ. դրա համար էլ առանց առարկութեան եկայ, երբ կանչուեցի: Բայց այժմ հարցնում եմ ձեզ. ի՞նչի համար ինձ կանչեցիք»: Եւ Կոռնելիոսն ասաց. «Սրանից չորս օր առաջ, այս ժամին, մինչ ժամը երեքի աղօթքն էի անում իմ տանը, ահա սպիտակ զգեստներով մի մարդ եկաւ կանգնեց իմ առաջ ու ասաց. «Կոռնելիո՛ս, քո աղօթքները լսելի եղան, եւ քո ողորմութիւնները յիշուեցին Աստծոյ առաջ: Արդ, մարդ ուղարկիր Յոպպէ եւ կանչիր Սիմոնին, որ Պետրոս է կոչւում. նա օթեւանել է ոմն կաշեգործ Սիմոնի տանը՝ ծովի մօտ: Նա կգայ եւ կխօսի քեզ հետ»: Եւ ես իսկոյն մարդ ուղարկեցի քեզ մօտ. դու լաւ արեցիր, որ եկար: Այժմ բոլորս կանգնած ենք Աստծոյ առաջ՝ լսելու այն ամէնը, ինչ քեզ հրամայուած է Տիրոջից»:

Պետրոսը բերանը բացեց եւ ասաց. «Ճշմարտութեամբ հասկացել եմ, որ Աստծոյ կողմից աչառութիւն չկայ, այլ բոլոր ազգերի մէջ, ով երկնչում է նրանից եւ արդարութիւն է գործում, ընդունելի է նրան: Այս խօսքը նա ուղարկեց իսրայէլացիներին՝ աւետելով խաղաղութիւն Յիսուս Քրիստոսի միջոցով. սա է բոլորի Տէրը: Դուք ինքներդ գիտէք այդ խօսքը, որը տարածուեց Գալիլիայից սկսած ամբողջ Հրէաստանում՝ այն մկրտութիւնից յետոյ, որը քարոզեց Յովհաննէսը. գիտէք Յիսուսին, որ Նազարէթից էր, որին Աստուած օծեց Սուրբ Հոգով եւ զօրութեամբ, եւ որը շրջեց բարիք անելով եւ սատանայից բոլոր բռնուածներին բժշկելով, քանզի Աստուած նրա հետ էր: Եւ մենք վկայում ենք այն ամէնը որ արեց նա Հրէաստանում եւ Երուսաղէմում, եւ որին սպանեցին՝ խաչափայտից կախելով: Երրորդ օրը Աստուած նրան յարութիւն տուեց եւ թոյլ տուեց, որ նա երեւայ ոչ թէ ամբողջ ժողովրդին, այլ մեզ՝ վկաներիս, որ նախապէս ընտրուած էինք Աստծուց եւ որ կերանք ու խմեցինք նրա հետ մեռելներից նրա յարութիւն առնելուց յետոյ: Եւ նա պատուիրեց մեզ քարոզել ժողովրդին եւ վկայութիւն տալ, որ ինքն է Աստծուց սահմանուած Դատաւորը, որ դատելու է կենդանիներին եւ մեռածներին: Բոլոր մարգարէները նրա մասին վկայում են, որ բոլոր նրան հաւատացողները նրա անունով մեղքերի թողութիւն կստանան»:

Եւ մինչ Պետրոսն այս բաներն էր ասում, Սուրբ Հոգին իջաւ բոլոր նրանց վրայ, ովքեր այս խօսքը լսում էին: Ծագումով հրեայ հաւատացեալները, որոնք Պետրոսի հետ էին եկել, զարմացան, որ հեթանոսների վրայ եւս հոսում են Սուրբ Հոգու շնորհները. քանզի լսում էին, որ նրանք լեզուներ են խօսում եւ փառաբանում Աստծուն: Այնժամ Պետրոսը պատասխանեց. «Ո՞վ կարող է արգելել, որ ջրով մկրտուեն սրանք, որոնք նոյնպէս ընդունեցին Սուրբ Հոգին, ինչպէս եւ մենք»: Եւ հրամայեց նրանց մկրտուել յանուն Յիսուս Քրիստոսի: Այն ժամանակ նրան աղաչեցին, որ մի քանի օր այնտեղ մնայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3,13 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Արդ, ոչ ոք երկինք չի ելել, եթէ ոչ՝ նա, ով իջաւ երկնքից՝ Մարդու Որդին, որ երկնքից էր: Եւ ինչպէս որ Մովսէսը անապատում բարձրացրեց օձը, այնպէս էլ Մարդու Որդին պէտք է բարձրանայ, որպէսզի ով նրան հաւատում է, յաւիտենական կեանքն ընդունի. քանզի Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին Որդուն տուեց, որպէսզի ով նրան հաւատում է, չկորչի, այլ ընդունի յաւիտենական կեանքը. որովհետեւ Աստուած իր Որդուն չուղարկեց աշխարհ, որ դատապարտի աշխարհը, այլ՝ որպէսզի աշխարհը նրանով փրկուի: Ով նրան հաւատում է, չպիտի դատապարտուի, եւ ով նրան չի հաւատում, արդէն իսկ դատապարտուած է, քանի որ Աստծոյ միածին Որդու անուանը չհաւատաց: Եւ դատաստանը այսպէս իսկ է. որ լոյսը եկաւ աշխարհ, սակայն մարդիկ խաւարն աւելի սիրեցին, քան լոյսը, որովհետեւ իրենց գործերը չար էին. որովհետեւ ով չարիք է գործում, ատում է լոյսը եւ չի գալիս դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի չդառնան: Իսկ ով կատարում է այն, ինչ ճշմարիտ է, գալիս է դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի լինեն, թէ Աստծով կատարուեցին»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (260)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Աստուած աստուծոց Տէր խօսեցաւ. կոչեաց զերկիր յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու:

Ողորմեա ինձ Աստուած ըստ մեծի ողորմութեան քում. ըստ բազում զթութեան քում քաւեա զանօրէնութիւնս իմ:

Զի պարծի ի չարութեան հզօր զանօրէնութիւն. զօրհանապազ զանիրաւութիւն խորհեցաւ ի լեզուի իւրում:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 11, 1– 18

Առաքեալները եւ Հրէաստանի կողմերում գտնուող եղբայրները լսեցին, որ հեթանոսների մէջ էլ ընդունել են Աստծոյ խօսքը: Բայց երբ Պետրոսը Երուսաղէմ ելաւ, հրէութիւնից դարձած հաւատացեալները մեղադրում էին նրան ու ասում. «Չթլփատուած մարդկանց մօտ մտաւ եւ նրանց հետ կերաւ»: Եւ Պետրոսը սկսեց հերթով պատմել նրանց ու ասաց. «Ես Յոպպէ քաղաքում աղօթում էի եւ յափշտակութեան մէջ մի տեսիլք տեսայ. իջնում էր մի անօթ՝ մեծ սփռոցի նման, չորս ծայրերից երկնքից կախուած, որ հասաւ մինչեւ ինձ մօտ:

Մինչ ակնապիշ նայում էի դրան, տեսայ երկրի չորքոտանիները, գազանները, սողունները եւ երկնքի թռչունները: Եւ լսեցի մի ձայն, որ ինձ ասում էր. «Վե՛ր կաց, Պետրո՛ս, մորթի՛ր եւ կե՛ր»: Բայց ես ասացի. «Քա՛ւ լիցի, Տէ՛ր, քանզի երբեք բերանս պիղծ եւ անմաքուր բան չի մտել»: Երկրորդ անգամ երկնքից ձայնն ինձ պատասխանեց. «Ինչ որ Աստուած մաքուր է դարձրել, դու այն պիղծ մի՛ համարիր»: Այս պատահեց երեք անգամ, եւ նորից ամէն ինչ երկինք վերացաւ: Եւ ահա, այն պահին երեք մարդ, որ Կեսարիայից ինձ մօտ էին ուղարկուած, եկան եւ կանգնեցին այն տան առաջ, ուր ես գտնւում էի: Եւ Հոգին ինձ ասաց, որ գնամ նրանց հետ առանց երկմտելու: Ինձ հետ եկան նաեւ այս վեց եղբայրները, եւ մենք մտանք այն մարդու տունը: Եւ նա մեզ պատմեց, թէ ինչպէս իր տանը տեսել է հրեշտակին, որ իրեն ասել է.

«Յոպպէ մարդ ուղարկիր եւ Պետրոս կոչուած Սիմոնին կանչիր, որ քեզ պիտի ասի խօսքեր, որոնցով պիտի փրկուես դու, նաեւ՝ քո ամբողջ տունը»: Եւ երբ սկսեցի խօսել, Սուրբ Հոգին իջաւ նրանց վրայ, ինչպէս որ իջել էր մեզ վրայ սկզբում: Յիշեցի Տիրոջ խօսքը, որ ասում էր.

«Յովհաննէսը մկրտեց ջրով, բայց դուք կմկրտուէք Սուրբ Հոգով»: Արդ, եթէ Աստուած միեւնոյն պարգեւը նրանց եւս տուել է, ինչպէս եւ մեզ, երբ Տէր Յիսուս Քրիստոսին հաւատացինք, ես ինչպէ՞ս կարող էի Աստծուն արգելք լինել»: Այս բանը լսելով՝ լռեցին եւ փառաւորում էին Աստծուն ու ասում. «Ուրեմն Աստուած հեթանոսներին եւս դէպի կեանք տանող ապաշխարութիւն տուեց»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3,22 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այնուհետեւ Յիսուս եւ իր աշակերտները Հրէաստանի երկիրը եկան, եւ նա այնտեղ շրջում էր նրանց հետ ու մկրտում: Յովհաննէսն էլ մկրտում էր Այենոնում՝ Երուսաղէմի մօտ, որովհետեւ այնտեղ շատ ջրեր կային, եւ մարդիկ գալիս ու մկրտւում էին, քանի դեռ Յովհաննէսին չէին բանտարկել:

Եւ Յովհաննէսի աշակերտների ու մի հրեայի միջեւ մաքրութեան մասին մի հարց ծագեց: Նրանք եկան Յովհաննէսի մօտ եւ նրան ասացին. «Ռաբբի՛, նա, որ Յորդանանի միւս կողմում քեզ հետ էր, եւ որի մասին դու վկայեցիր, ահա նա մկրտում է, եւ ամէնքը գալիս են նրա մօտ»: Յովհաննէսը պատասխանեց եւ ասաց.

«Մարդն իրենից որեւէ բան անել չի կարող, եթէ նրան ի վերուստ՝ երկնքից տրուած չէ այդ: Դուք ինքներդ էք վկայում ինձ, որ ձեզ ասացի. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ուղարկուած եմ նրա առջեւից: Ով հարս ունի, նա է փեսան. իսկ փեսայի բարեկամը, որ կանգնած լսում է նրան, մեծապէս ուրախանում է փեսայի ձայնի համար.

արդ, այս ուրախութիւնը, որ իմն է, կատարեալ է: Պէտք է, որ նա մեծանայ, իսկ ես՝ նուազեմ»:

«Նա, որ ի վերուստ է գալիս, վեր է ամէնքից. նա, որ այս երկրից է, երկրաւոր է եւ երկրաւոր բաների մասին է խօսում: Նա, որ երկնքից է գալիս, վկայում է, ինչ որ տեսել ու լսել է, սակայն նրա վկայութիւնը ոչ ոք չի ընդունում: Ով ընդունում է նրա վկայութիւնը, հաստատած կլինի, որ Աստուած ճշմարիտ է, քանի որ նա, ում Աստուած ուղարկեց, Աստծոյ խօսքերն է խօսում. քանզի Աստուած Հոգին տալիս է առանց չափի: Հայրը սիրում է Որդուն եւ ամէն ինչ տուել է նրա ձեռքը: Ով հաւատում է Որդուն, ընդունում է յաւիտենական կեանքը, իսկ ով չի հնազանդւում Որդուն, կեանք չի տեսնի, այլ նրա վրայ կմնայ Աստծոյ բարկութիւնը»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (262)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Ասաց անզգամն ի սրտի իւրում թէ ոչ գոյ Աստուած”

Աստուած, յանուան քում կեցո զիս. եւ ի

զօրութեան քում իրաւ արա ինձ:

Ունկն դիր Աստուած աղօթից իմոց. եւ մի՛ անտես առներ զխնդրուածս իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 11, 19 – 30

Ստեփանոսի դէմ կատարուած հալածանքի պատճառով ցրուածները հասան մինչեւ Փիւնիկէ, մինչեւ Կիպրոս ու Անտիոք. նրանք ոչ ոքի չէին քարոզում խօսքը, այլ՝ միայն հրեաներին: Եւ նրանց միջից որոշ մարդիկ՝ կիպրացիներ եւ կիւրենացիներ, Անտիոք մտնելով, յոյներին էին դիմում՝ աւետարանելով Տէր Յիսուսին: Եւ Տիրոջ զօրութիւնը նրանց հետ էր: Հաւատացեալների մի բազմութիւն դէպի Տէրը դարձաւ: Նրանց մասին այս լուրը հասաւ Երուսաղէմի եկեղեցուն: Եւ Բառնաբասին ուղարկեցին մինչեւ Անտիոք: Երբ սա եկաւ ու տեսաւ Աստծոյ շնորհները, ուրախացաւ եւ յորդորում էր բոլորին, որպէսզի նրանք յօժար սրտով յարած մնան Տիրոջը. ըստ որում նա բարի, Սուրբ Հոգով եւ հաւատով լցուած մարդ էր. եւ Տիրոջը յարածների վրայ բազում ժողովուրդ աւելացաւ: Ապա Բառնաբասը ելաւ գնաց Տարսոն՝ Սօղոսին փնտրելու եւ նրան գտնելով՝ բերեց Անտիոք: Ու նրանք երկուսով մի ամբողջ տարի հաւաքւում էին եկեղեցում եւ ուսուցանում էին շատ շատերին: Եւ առաջին անգամ Անտիոքում էր, որ աշակերտածներին քրիստոնեաներ անուանեցին:

Այն օրերին Երուսաղէմից մարգարէներ իջան Անտիոք: Նրանցից մէկը, որի անունը Ագաբոս էր, վեր կենալով, Հոգու միջոցով կանխանշեց, որ ամբողջ աշխարհում մեծ սով է լինելու, որն էլ եղաւ Կղօդէոս կայսեր օրօք: Եւ Անտիոքի աշակերտները որոշեցին, որ աշակերտների կողմից, որքան նրանցից իւրաքանչիւրը կարող է, նպաստ ուղարկեն Հրէաստանում բնակուող եղբայրների համար, ինչ որ արդարեւ արեցին՝ Բառնաբասի եւ Սօղոսի ձեռքով ուղարկելով եկեղեցու երէցներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (4,1 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ Յիսուս իմացաւ, որ փարիսեցիները լսել են, թէ ինքն աւելի շատ աշակերտներ է դարձնում եւ մկրտում, քան Յովհաննէսը (թէեւ ոչ թէ Յիսուս ինքն էր մկրտում, այլ՝ նրա աշակերտները), թողեց Հրէաստան երկիրն ու վերստին եկաւ Գալիլիա: Եւ անհրաժեշտ էր, որ նա անցնէր Սամարիայով: Նա գալիս է Սամարիայի մի քաղաքը, որի անունն էր Սիւքար՝ մօտիկ այն գիւղին, որ Յակոբը տուել էր իր որդուն՝ Յովսէփին: Եւ այնտեղ Յակոբի աղբիւրը կար: Եւ Յիսուս, ճանապարհից յոգնած, նստեց աղբիւրի մօտ. կէսօր էր:

Սամարիայից մի կին է գալիս ջուր հանելու. Յիսուս նրան ասում է. «Ինձ խմելու ջուր տուր» (քանի որ նրա աշակերտները գնացել էին քաղաք, որպէսզի ուտելիք գնեն): Սամարացի կինը նրան ասում է. «Դու, որ հրեայ ես, ինչպէ՞ս ինձնից՝ սամարացի կնոջից, խմելու ջուր ես ուզում» (որովհետեւ հրեաները սամարացիների հետ երբեք շփում չեն ունենում): Յիսուս ի պատասխան ասաց նրան. «Եթէ գիտենայի՜ր Աստծոյ պարգեւները, եւ՝ թէ ով է, որ քեզ ասում է՝ «Ինձ խմելու ջուր տուր», գուցէ ինքդ արդարեւ նրանից ուզէիր, եւ նա քեզ կենդանի ջուր կտար»: Կինը նրան ասաց. «Տէ՛ր, բայց դու նոյնիսկ դոյլ չունես, եւ այս ջրհորը խորն է. ուրեմն որտեղի՞ց կունենաս կենդանի ջուր: Մի՞թէ դու աւելի մեծ ես, քան մեր հայրը՝ Յակոբը, որ այս ջրհորը մեզ տուել է եւ ինքն էլ խմել է սրանից. նաեւ՝ իր որդիներն ու իր հօտերը»:

Յիսուս նրան պատասխանեց եւ ասաց. «Ով այս ջրից խմի, նորից կծարաւի, բայց ով խմի այն ջրից, որ ես եմ տալու նրան, յաւիտեան չպիտի ծարաւի: Իսկ այն ջուրը, որ ես նրան տալու եմ, նրա մէջ կլինի բխող ջրի աղբիւր յաւիտենական կեանքի համար»: Կինն ասաց նրան. «Տէ՛ր, տո՛ւր ինձ այդ ջուրը, որպէսզի չծարաւեմ եւ այստեղ չգամ ջուր հանելու»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա ամուսնուդ կանչի՛ր եւ արի՛ այստեղ»: Կինը պատասխան տուեց նրան եւ ասաց. «Ամուսին չունեմ»: Յիսուս նրան ասաց. «Լաւ ասացիր, թէ՝ ամուսին չունեմ, որովհետեւ հինգ մարդ ես փոխել եւ ում հետ որ այժմ ապրում ես, քո ամուսինը չէ. այդ ճիշտ ասացիր»: Կինը նրան ասաց. «Տէ՛ր, ինձ թւում է, որ դու մարգարէ ես: Մեր հայրերը այս լեռան վրայ երկրպագութիւն արեցին, իսկ դուք ասում էք, թէ միայն Երուսաղէմն է այն տեղը, ուր պատշաճ է երկրպագել»: Յիսուս նրան ասաց. «Ո՛վ կին, հաւատա՛ ինձ, որ կգայ ժամանակ, երբ ո՛չ այս լեռան վրայ եւ ո՛չ էլ Երուսաղէմում կերկրպագեն Հօրը: Դուք երկրպագում էք նրան, ում չգիտէք, իսկ մենք երկրպագում ենք նրան, ում գիտենք, քանզի փրկութիւնը հրեաներից է: Բայց կգայ ժամանակ, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները կերկրպագեն Հօրը հոգով եւ ճշմարտութեամբ, որովհետեւ Հայրն էլ իրեն այդպիսի երկրպագուներ է ուզում:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (265)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Ողորմեա ինձ Աստուած, զի կոխեաց զիս մարդ.

զօրհանապազ պատերազմունք նեղեցին զիս:

Ողորմեա ինձ Աստուած, ողորմեա ինձ. զի ի քեզ յուսացաւ անձն իմ:

Եթէ արդարեւ զարդարութիւն խօսէիք. եւ ուղիղս դատէիք, որդիք մարդկան:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 12, 1 – 24

Այդ ժամանակներում Հերովդէս թագաւորը ձեռնարկեց չարչարել եկեղեցուց ոմանց եւ Յովհաննէսի եղբօրը՝ Յակոբոսին, սրով սպանեց: Երբ տեսաւ, որ այդ հաճելի է հրեաներին, աւելի առաջ գնաց եւ Պետրոսին էլ բռնեց: Բաղարջակերաց օրերն էին. երբ նրան բռնեց, բանտ դրեց եւ չորսական զինուորից բաղկացած չորս խմբի յանձնեց, որ նրան պահեն. եւ ուզում էր Զատկից յետոյ նրան դուրս հանել՝ դատելու ժողովրդի առջեւ: Պետրոսը բանտում մնում էր հսկողութեան ներքոյ. իսկ եկեղեցում նրա համար անդադար աղօթք էր արւում առ Աստուած:

Եւ երբ Հերովդէսն ուզեց նրան դուրս բերել, այն գիշեր Պետրոսը, կրկնակի շղթաներով կապուած, երկու զինուորների միջեւ քնած էր. իսկ պահապանները դռան առաջ պահպանում էին բանտը: Եւ ահա, Տիրոջ հրեշտակը եկաւ կանգնեց մօտը, եւ մի լոյս ծագեց այդ տեղի վրայ: Ապա բոթեց Պետրոսի կողերը, նրան վեր կացրեց՝ ասելով. «Իսկոյն վե՛ր կաց»: Եւ շղթաներն ընկան նրա ձեռքից: Եւ հրեշտակը նրան ասաց. «Գօտիդ կապիր եւ հողաթափերը ոտքերդ գցիր»:

Եւ նա այդպէս արեց: Ապա նրան ասաց. «Զգեստներդ հագիր եւ արի իմ յետեւից»: Եւ նա ելնելով գնում էր նրա յետեւից ու չգիտէր, որ հրեշտակի միջոցով պատահածը իրական է, քանզի կարծում էր, թէ տեսիլք է տեսնում: Եւ երբ նրանք անցան առաջին պահականոցից եւ ապա երկրորդից, եկան մինչեւ երկաթեայ դուռը, որը հանում էր քաղաք: Դուռն ինքն իրեն բացուեց նրանց առջեւ. ու մի փողոց մտնելով՝ անցան նրա միջով. ապա հրեշտակն իսկոյն նրանից հեռացաւ:

Երբ Պետրոսն ուշքի եկաւ, ասաց. «Այժմ ճշմարտապէս գիտեմ, որ Տէրն ուղարկեց իր հրեշտակին եւ ինձ փրկեց Հերովդէսի ձեռքից եւ հրեայ ժողովրդի ամէն ակնկալութիւնից»: Եւ ուշքի եկած լինելով՝ եկաւ Մարիամի՝ Մարկոս կոչուած Յովհաննէսի մօր տունը. այնտեղ հաւաքուել էին շատերը եւ աղօթք էին անում: Տան դուռը բախելիս Ռոդէ անունով մի աղախին մօտեցաւ եւ ականջ էր դնում: Եւ ճանաչելով Պետրոսի ձայնը՝ ուրախութիւնից դուռը չբացեց, այլ ներս վազելով՝ պատմեց, թէ Պետրոսը դռանը կանգնած է: Նրանք ասացին նրան՝ գժուել ես: Իսկ աղախինն աւելի էր պնդում, թէ այդպէս է: Ապա նրանք ասացին. «Նրա հրեշտակն է»: Իսկ Պետրոսը շարունակում էր թակել դուռը: Երբ բացեցին, տեսան նրան ու զարմացան: Եւ նա ձեռքով նրանց նշան էր անում, որ լռեն. եւ պատմեց, թէ ինչպէս Տէրը իրեն հանեց բանտից: Ապա ասաց. «Այս բաները պատմեցէք Յակոբոսին եւ եղբայրներին»: Եւ ինքը ելաւ գնաց այլ տեղ: Եւ երբ առաւօտ եղաւ, զինուորների մէջ մեծ խռովութիւն ընկաւ, թէ արդեօք Պետրոսն ինչ եղաւ:

Իսկ Հերովդէսը, երբ նրան փնտրեց ու չգտաւ, պահակներին հարցաքննելուց յետոյ հրամայեց սպանել նրանց: Ապա Պետրոսը Հրէաստանից Կեսարիա իջաւ եւ մնում էր այնտեղ:

Եւ Հերովդէսը ցասումով էր լցուած տիւրոսցիների եւ սիդոնացիների դէմ: Նրանք միաբանուած՝ եկան նրա մօտ եւ համոզելով Բղաստոսին՝ թագաւորի սենեկապետին, խաղաղութիւն խնդրեցին, քանի որ իրենց երկիրը նրա երկրից էր կերակրւում: Եւ որոշուած օրը Հերովդէսը, թագաւորական զգեստ հագած, ատեան էր նստել ու հրապարակաւ խօսում էր նրանց հետ: Իսկ ամբոխն աղաղակում էր. «Աստուած է, որ խօսում է, եւ ոչ թէ՝ մարդ»: Եւ անմիջապէս հրեշտակը հարուածեց նրան, որովհետեւ Աստծուն փառք չտուեց. եւ նա, որդերի կեր դառնալով, մեռաւ:

Իսկ Աստծոյ խօսքը աճում էր եւ բազմանում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (4, 24 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Հոգի է Աստուած, եւ նրա երկրպագուները պէտք է հոգով եւ ճշմարտութեամբ երկրպագեն»:

Կինն ասաց նրան. «Գիտեմ, որ Մեսիան՝ Քրիստոս կոչուածը, կգայ. երբ նա գայ, մեզ ամէն ինչ կպատմի»: Յիսուս նրան ասաց. «Այդ ես եմ, որ խօսում եմ քեզ հետ»: Եւ այդ խօսքի վրայ նրա աշակերտները եկան եւ զարմանում էին, որ նա խօսում է այդ կնոջ հետ, բայց նրանցից ոչ ոք չասաց, թէ՝ ի՞նչ ես ուզում, կամ՝ ի՞նչ ես խօսում նրա հետ: Կինը թողեց իր սափորը եւ քաղաք գնաց ու ասաց մարդկանց. «Եկէք տեսէ՛ք մի մարդու, որ ինձ ասաց այն բոլորը, ինչ արել եմ. արդեօք նա՞ է Քրիստոսը»: Նրանք ելան քաղաքից եւ գալիս էին նրա մօտ:

Եւ նախքան նրանց գալը աշակերտներն աղաչում էին նրան ու ասում. «Ռաբբի՛, հա՛ց կեր»: Նա ասաց նրանց. «Ես ունեմ ուտելու կերակուր, որ դուք չգիտէք»: Աշակերտներն իրար մէջ ասում էին. «Մի՞թէ որեւէ մէկը նրան ուտելու բան է բերել»: Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ կերակուրն այն է, որ կատարեմ կամքը նրա, ով ինձ ուղարկել է, եւ կատարեմ նրա գործը: Չէ՞ որ դուք էք ասում, թէ չորս ամիս դեռ կայ, որ հունձը գայ. ահա, ես ձեզ ասում եմ. բարձրացրէ՛ք ձեր աչքերը եւ տեսէ՛ք արտերը, որ սպիտակել են եւ հասել հնձի համար: Եւ ով հնձում է, վարձ է ստանում եւ յաւիտենական կեանքի համար պտուղ է կուտակում, որպէսզի սերմանողն ու հնձողը հաւասարապէս ցնծան: Հէնց սրանով է ճշմարիտ այն խօսքը, թէ՝ այլ է սերմանողը, եւ այլ՝ հնձողը: Ես ուղարկեցի ձեզ հնձելու այն, որի վրայ աշխատանք չէիք թափել. ուրիշները աշխատանք թափեցին, իսկ դուք նրանց վաստակի մէջ մտաք»:

Եւ սամարացիների այդ քաղաքից շատերը հաւատացին նրան այն կնոջ խօսքի համար, որ վկայեց, թէ՝ ինձ ասաց այն ամէնը, ինչ ես արել էի:

Իսկ երբ սամարացիները նրա մօտ եկան, աղաչում էին, որ իրենց մօտ մնայ. եւ նա այնտեղ մնաց երկու օր: Ուրիշ շատերն էլ նրան հաւատացին իր խօսքի համար. եւ կնոջն ասում էին. «Այսուհետեւ քո խօսքերի համար չէ, որ հաւատում ենք, որովհետեւ ինքներս լսեցինք նրանից եւ գիտենք, որ ճշմարտապէս նա է Փրկիչն աշխարհի»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (268)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Փրկեա զիս ի թշնամեաց իմոց Աստուած.

յայնցանէ որ յարուցեալ են ի վերայ իմ ապրեցո զիս:

Աստուած, մերձեցուցեր եւ աւերեցեր զմեզ.

բարկացար, եւ գթասցիս ի մեզ:

Լուր Աստուած ազօթից իմոց. եւ նայեա Տէր յաղօթս իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 12, 25 – 13, 12

Բառնաբասն ու Սօղոսը, երբ իրենց պաշտօնը կատարեցին, Երուսաղէմից վերադարձան: Իրենց հետ վերցրել էին նաեւ Յովհաննէսին, որ Մարկոս էր կոչւում: Անտիոքում գտնուող եկեղեցում կային մի քանի մարգարէներ եւ ուսուցիչներ՝ Բառնաբասը եւ Շմաւոնը, որ կոչւում էր Նիւգեր, Ղուկիոս Կիւրենացին, Մանայէնը, որ Հերովդէս չորրորդապետի դայեկորդին էր, եւ Սօղոսը: Մինչ նրանք Տիրոջ պաշտամունքի մէջ էին եւ ծոմ էին պահում, Սուրբ Հոգին ասաց նրանց. «Բառնաբասին եւ Սօղոսին առանձնացրէք ինձ համար, որ անեն այն գործը, որին ես նրանց կոչել եմ»: Այն ժամանակ ծոմ պահելով եւ աղօթելով՝ ձեռք դրեցին նրանց վրայ եւ ուղարկեցին:

Ուստի նրանք, Սուրբ Հոգուց ուղարկուած, իջան Սելեւկիա եւ այնտեղից նաւարկեցին դէպի Կիպրոս: Եւ Սալամինա հասնելով՝ հրեաների ժողովարաններում Աստծոյ խօսքն էին քարոզում: Որպէս օգնական ունէին նաեւ Յովհաննէսին: Շրջելով ամբողջ կղզին մինչեւ Պափոս՝ այնտեղ գտան ոմն մոգի, որ մի հրեայ սուտ մարգարէ էր, եւ որի անունը Բարեյեսու էր. սա բդեշխի փոխանորդ Սերգէոս Պօղոսի հետ էր ապրում, որը մի իմաստուն մարդ էր: Սերգէոսը, աղաչելով Բառնաբասին եւ Սօղոսին, ուզում էր լսել Աստծոյ խօսքը: Բայց նրանց դէմ դուրս եկաւ Եղիմաս մոգը (քանզի այսպէս է թարգմանւում նրա անունը) եւ ուզում էր բդեշխի փոխանորդին հաւատից շեղել: Իսկ Սօղոսը, որը եւ Պօղոսն է, Սուրբ Հոգով լցուած, նայեց նրան ու ասաց. «Ո՛վ դու, որ լի ես ամէն նենգութեամբ ու խորամանկութեամբ, որդի՛ սատանայի, թշնամի՛ ամէն արդարութեան: Չե՞ս դադարում Տիրոջ ուղիղ ճանապարհները շեղելուց: Եւ արդ, ահա Տիրոջ ձեռքը քեզ վրայ է. եւ կոյր կլինես, որ միառժամանակ արեւ չտեսնես»: Եւ անմիջապէս նրա վրայ մէգ ու խաւար իջաւ. եւ խարխափելով՝ առաջնորդներ էր փնտրում: Այն ժամանակ բդեշխի փոխանորդը, պատահածները տեսնելով, հաւատաց՝ զարմանալով Տիրոջ վարդապետութեան վրայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, Թագաւորեաց, վայելչութիւն զգեցաւ. զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւր ածաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (4,43 – 54)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ երկու օր յետոյ նա ելաւ այնտեղից եւ գնաց Գալիլիա. քանի որ Յիսուս ինքն էր վկայել, թէ մարգարէն իր գաւառում պատիւ չունի: Սակայն երբ նա Գալիլիա եկաւ, գալիլիացիներն ընդունեցին նրան, որովհետեւ իրենք եւս տեսել էին այն բոլոր նշանները, որ նա արեց Երուսաղէմում տօնի ժամանակ, քանի որ նրանք էլ էին եկել տօնին:

Յիսուս դարձեալ եկաւ Գալիլիայի Կանա քաղաքը, ուր ջուրը գինու էր վերածել: Պալատական մի պաշտօնեայ կար, որի որդին հիւանդ էր Կափառնայումում: Երբ նա լսեց, թէ Յիսուս Հրէաստանից եկել է Գալիլիա, եկաւ նրա մօտ եւ աղաչում էր, որ Կափառնայում իջնի եւ բժշկի իր որդուն, քանի որ նա մահամերձ է: Յիսուս նրան ասաց. «Եթէ նշաններ ու զարմանալի գործեր չէք տեսնում, չէք հաւատում»: Պաշտօնեան ասաց նրան.

«Տէ՛ր, իջի՛ր, քանի դեռ որդիս չի մահացել»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա՛, քո որդին կենդանի է»: Եւ մարդը հաւատաց Յիսուսի խօսքին ու գնաց: Եւ մինչ նա իջնում էր, նրա ծառաներն ընդառաջ ելան նրան, աւետիս տուեցին եւ ասացին, որ նրա տղան կենդանի է: Նա հարցրեց նրանց, թէ որ ժամին ապաքինուեց: Նրան ասացին.

«Երէկ, յետմիջօրէի ժամը մէկին, ջերմը նրան թողեց»: Հայրն իմացաւ, որ այդ ժամին էր, երբ Յիսուս նրան ասաց. «Քո որդին կենդանի է»: Եւ հաւատացին ինքը եւ իր ողջ ընտանիքը: Այս դարձեալ երկրորդ նշանն է, որ արեց Յիսուս Հրէաստանից Գալիլիա գալուց յետոյ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (270)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Բայց միայն Աստուծոյ հնազանդ լեր անձն իմ. զի ի նմանէ է ինձփրկութիւն:

Աստուած Աստուած իմ, ես առ քեզ առաւօտ առնեմ. ծարաւեաց առ քեզ Հոգի իմ, քանիպատիկ եւս եւ մարմին իմ:

Լուր Աստուած աղօթից իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ. յերկիւղէ թղնամւոյն փրկեազանձն իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 13, 13 – 43

Պափոսից խարիսխ վերցնելով՝ Պօղոսը եւ իր հետ եղողները եկան Պամփիւլիայի Պերգէ քաղաքը: Յովհաննէսը, նրանցից բաժանուելով, Երուսաղէմ վերադարձաւ, իսկ նրանք, առաջ գնալով, Պերգէից եկան Պիսիդեան Անտիոք քաղաքը. եւ շաբաթ օրը, ժողովարան մտնելով, նստեցին: Եւ օրէնքի ու մարգարէների ընթերցումից յետոյ ժողովարանի պետերը նրանց մօտ մէկին ուղարկեցին ու ասացին. «Եղբայրնե՛ր, եթէ մխիթարութեան խօսքեր ունէք ժողովրդի համար, ասացէ՛ք»:

Պօղոսը ոտքի կանգնեց, ձեռքը շարժեց ու ասաց.

«Ո՛վ իսրայէլացիներ եւ դուք, որ Աստծուց երկնչում էք, լսեցէ՛ք. Իսրայէլի այս ժողովրդի Աստուածը ընտրեց մեր հայրերին եւ Եգիպտացիների երկրում պանդխտութեան ժամանակ ժողովրդին բարձրացրեց ու հզօր բազուկով նրանց հանեց այնտեղից: Եւ շուրջ քառասուն տարի անապատում կերակրեց նրանց: Եւ Քանանի երկրում եօթ ազգեր խորտակելով՝ նրանց հողը որպէս ժառանգութիւն տուեց նրանց: Եւ դրանից յետոյ շուրջ չորս հարիւր յիսուն տարի նրանց տուեց դատաւորներ՝ մինչեւ Սամուէլ մարգարէն: Եւ այնուհետեւ թագաւոր խնդրեցին. ու Աստուած թագաւոր տուեց նրանց Բենիամինի ցեղից Կիսի որդուն՝ Սաւուղին, քառասուն տարի: Եւ երբ նրան փոխեց, նրանց համար մէջտեղ բերեց Դաւթին որպէս թագաւոր, որի մասին էլ վկայելով՝ ասաց. «Գտայ Յեսսէի որդի Դաւթին՝ մի մարդ իմ սրտով, որը պիտի կատարի իմ ամբողջ կամքը»: Աստուած, ըստ իր խոստման, նրա սերնդից Փրկիչ յարուցեց Իսրայէլի համար՝ Յիսուսին: Նրա գալստից առաջ նրա առջեւից գնացողը՝ Յովհաննէսը, Իսրայէլի ամբողջ ժողովրդին քարոզել էր ապաշխարել եւ մկրտուել: Եւ երբ Յովհաննէսն իր գործունէութեան ընթացքն աւարտեց, ասաց. «Իմ մասին ի՞նչ էք կարծում, ո՞վ եմ. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ահա իմ յետեւից գալիս է նա, որի ոտքերի կօշիկներն արձակելու արժանի չեմ»: Եղբայրնե՛ր, Աբրահամի տոհմի որդինե՛ր եւ ձեր մէջ նրանք, որ Աստծուց երկնչում են, ձեզ ուղարկուեց փրկութեան այս խօսքը. բայց Երուսաղէմում բնակուողները եւ նրանց իշխանաւորները չճանաչեցին Յիսուսին եւ նրան դատապարտելով՝ կատարեցին մարգարէների խօսքը, որ ամէն շաբաթ ընթերցում էին: Եւ մահուան արժանի ոչ մի յանցանք չգտնելով՝ Պիղատոսին խնդրեցին սպանել նրան: Եւ երբ կատարեցին այն ամէնը, ինչ նրա մասին գրուած էր, խաչափայտից իջեցնելով նրան՝ գերեզման դրեցին: Բայց Աստուած մեռելներից յարութիւն տուեց նրան, որ բազում օրեր երեւաց նրանց, որոնք նրա հետ Գալիլիայից Երուսաղէմ էին բարձրացել եւ որոնք այժմ իսկ ժողովրդի առաջ նրա վկաներն են: Եւ մենք ձեզ աւետարանում ենք այն խոստումը, որ արուած էր մեր հայրերին, եւ Աստուած նոյնը կատարեց մեզ՝ նրանց որդիների համար՝ յարութիւն տալով Յիսուսին, ինչպէս գրուած է երկրորդ սաղմոսում. «Դու իմ Որդին ես, եւ ես այսօր ծնեցի քեզ»:

Եւ որ նրան յարութիւն տուեց մեռելներից ու այլեւս ապականութեան չի դառնալու, այդ մասին այսպէս է ասում. «Ձեզ պիտի տամ Դաւթին խոստացուած հաւատարիմ սրբութիւնները»:

Ուստի եւ մի ուրիշ տեղում ասում է. «Քո Սրբին ապականութիւն տեսնել չես տայ»:

Սակայն Դաւիթն իր սերնդի ժամանակ ծառայեց եւ Աստծոյ կամքով վախճանուեց ու աւելացաւ իր հայրերի վրայ, եւ նրա մարմինը ապականութիւն տեսաւ: Սակայն Յիսուս, որին Աստուած յարութիւն տուեց, ապականութիւն չտեսաւ: Եղբայրնե՛ր, թող ձեզ յայտնի լինի, որ նրանով է ձեզ համար մեղքերի թողութիւն աւետարանւում. եւ այն ամէնից, որոնցից չկարողացաք Մովսէսի օրէնքով արդարանալ, նրանով կարդարանայ, ով որ հաւատում է: Զգո՛յշ եղեք, գուցէ ձեր գլխին գայ այն, ինչ ասուած է մարգարէների գրուածքներում.

«Տեսէ՛ք, արհամարհողնե՛ր, եւ զարմացէ՛ք ու չքուեցէ՛ք. ես ձեր օրերում մի գործ եմ կատարելու, այն պիսի մի գործ, որին չպիտի հաւատաք, եթէ մէկը ձեզ պատմի այն»»:

Եւ երբ Բառնաբասն ու Պօղոսը այնտեղից ելան, աղաչում էին, որ միւս շաբաթ էլ նոյն բաներն ասեն իրենց: Եւ երբ ժողովուրդը ցրուեց, հրեաներից ու հրէութեան դարձած աստուածապաշտներից շատերը գնում էին Պօղոսի եւ Բառնաբասի յետեւից, որոնք խօսում էին նրանց հետ ու համոզում, որ շարունակեն մնալ Աստծոյ շնորհի մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր.

աղաղակեցէք առ ԱստուածՅակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 1 – 18)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Դրանից յետոյ հրեաների տօնն էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ Երուսաղէմում Ոչխարների աւազանի մօտ մի տեղ կար, որ եբրայերէն անուանւում էր Բեթհեզդա՝ հինգ սրահ, որտեղ պառկած էր մի մեծ բազմութիւն հիւանդների, կոյրերի, կաղերի եւ գօսացածների, որոնք սպասում էին ջրերի խառնուելուն: Եւ Տիրոջ հրեշտակը ժամանակ առ ժամանակ իջնում էր աւազանը եւ ջրերը խառնում. եւ ով ջրերի խառնուելու ժամանակ առաջինն էր իջնում, բժշկւում էր՝ հիւանդութիւնից նշան անգամ չպահելով:

Այնտեղ կար մի մարդ, որ երեսունութ տարուց ի վեր հիւանդ էր: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ նա պառկած ընկած է, եւ իմացաւ, որ դա շատ ժամանակից ի վեր է, նրան ասաց. «Կամենո՞ւմ ես առողջ լինել»: Հիւանդը պատասխանեց նրան. «Տէ՛ր, ոչ ոք չունեմ, որ երբ ջրերը խառնուեն, ինձ աւազանի մէջ իջեցնի. եւ մինչ ես դանդաղում եմ, մէկ ուրիշն ինձնից աւելի առաջ է իջնում»: Յիսուս նրան ասաց. «Վե՛ր կաց, վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Եւ մարդն առողջացաւ, վեր կացաւ, վերցրեց իր մահիճը եւ շրջում էր. եւ այդ օրը շաբաթ էր: Հրեաները բժշկուած մարդուն ասացին. «Շաբաթ օր է, եւ օրինաւոր չէ, որ վերցնես մահիճդ»: Նա նրանց ասաց. «Նա, որ ինձ բժշկեց, նա ինձ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛»: Նրան հարցրին ու ասացին. «Ո՞վ է այն մարդը, որ քեզ ասաց՝ վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ շրջի՛ր»: Իսկ բժշկուածը չէր իմանում, թէ ով է նա, որովհետեւ ամբոխի պատճառով Յիսուս հեռացել էր այդտեղից: Այնուհետեւ Յիսուս նրան գտաւ տաճարում եւ ասաց նրան. «Ահաւասիկ առողջացար. այլեւս մի՛ մեղանչիր, որպէսզի մի աւելի չար բան չպատահի քեզ»: Մարդը գնաց եւ հրեաներին պատմեց, թէ՝ Յիսուսն էր, որ ինձ բժշկեց:

Եւ հրեաները Յիսուսին հալածում էին նրա համար, որ շաբաթ օրով էր անում այդ բաները: Սակայն ի պատասխան ասաց նրանց. «Իմ Հայրը մինչեւ այժմ գործում է, ուրեմն ես էլ եմ գործում»: Դրա համար հրեաները առաւել եւս ուզում էին նրան սպանել, որովհետեւ ոչ միայն չէր պահում շաբաթը, այլ նաեւ Աստծուն կոչում էր իր Հայրը եւ իր անձը Աստծուն հաւասար դասում:

 

ԿԱՐՄԻՐ ԿԻՐԱԿԻ (273)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Աղաղակեցէք առ Աստուած ամենայն երկիր. Սաղմոս ասացէք անուան նորա, եւ տուք զփառս օրհնութեան նորա:

Աստուած ողորմեա մեզ եւ օրհնեա զմեզ. Երեւեցո զերեսս քո ի մեզ եւ ողորմեա մեզ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 13, 44 – 14, 6

Եւ երբ յաջորդ շաբաթ օրը եկաւ, գրեթէ ամբողջ քաղաքը հաւաքուեց Աստծոյ խօսքը լսելու: Երբ հրեաներն այդ բազմութիւնը տեսան, նախանձով լցուեցին եւ Պօղոսի ասածներին ընդդիմանալով՝ հայհոյում էին: Իսկ Պօղոսն ու Բառնաբասը համարձակօրէն ասում էին. «Նախ ձեզ պէտք է Աստծոյ խօսքը խօսէինք. բայց քանի որ դուք այն մերժում էք եւ ձեզ արժանի չէք համարում յաւիտենական կեանքի, ահա մենք դառնում ենք դէպի հեթանոսները. քանզի Տէրը մեզ այսպէս պատուիրեց. «Քեզ դրեցի որպէս հեթանոսների լոյս, որպէսզի դու փրկութեան միջոց լինես մինչեւ երկրի ծագերը»»:

Այս բանը լսելով՝ հեթանոսներն ուրախացան եւ փառաւորում էին Տիրոջ խօսքը. եւ ովքեր սահմանուած էին յաւիտենական կեանքի համար, հաւատացին: Եւ Աստծոյ խօսքն ամբողջ գաւառում տարածւում էր: Բայց հրեաները գրգռեցին աստուածապաշտ ու երեւելի կանանց եւ քաղաքի գլխաւորներին եւ Պօղոսի ու Բառնաբասի դէմ հալածանք յարուցելով՝ իրենց սահմաններից դուրս հանեցին նրանց: Իսկ նրանք, իրենց ոտքերի փոշին նրանց վրայ թափ տալով, եկան Իկոնիոն: Եւ աշակերտները լցուեցին ուրախութեամբ եւ Սուրբ Հոգով:

Իկոնիոնում Պօղոսն ու Բառնաբասը միասին էին մտնում հրեաների ժողովարանը եւ նոյն ձեւով խօսում, այնպէս որ թէ՛ հրեաների եւ թէ՛ հեթանոսների մի մեծ բազմութիւն հաւատի եկաւ: Բայց չհաւատացող հրեաները հեթանոսների մտքերը եւս չարացրին եղբայրների դէմ: Նրանք երկար ժամանակ շրջում էին եւ համարձակ խօսում. եւ Տէրը վկայում էր իր շնորհի խօսքի մասին՝ թոյլ տալով, որ նրանց ձեռքով նշաններ եւ զարմանալի գործեր լինեն: Եւ քաղաքի բազմութեան մէջ պառակտում առաջացաւ. ոմանք հրեաների կողմն էին եւ ոմանք՝ առաքեալների: Երբ հեթանոսներն ու հրեաներն իրենց իշխանաւորներով նրանց անարգելու եւ քարկոծելու դիմեցին, նրանց լուր տրուեց, եւ փախան լիկայոնացիների Լիւստրա եւ Դերբէ քաղաքներն ու շրջակայ գաւառը եւ այնտեղ էին աւետարանում:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 19 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս ասաց նրանց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Մարդու Որդին ինքն իրենից ոչինչ չի կարող անել, եթէ չտեսնի, թէ Հայրը ինչ է անում. որովհետեւ ինչ որ Հայրն է անում, նոյնը եւ նրա նման Որդին է գործում, քանի որ Հայրը սիրում է Որդուն եւ այն ամէնը, ինչ ինքն է անում, ցոյց է տալիս նրան. եւ նրան ցոյց կտայ սրանից շատ աւելի մեծ գործեր, որոնց վրայ դուք կզարմանաք. որովհետեւ ինչպէս որ Հայրը յարութիւն է տալիս մեռելներին եւ կենդանացնում, նոյնպէս եւ Որդին կենդանացնում է, ում կամենայ: Սակայն Հայրը ոչ մէկին չի դատում, այլ ամէն դատաստան տուել է իր Որդուն, որպէսզի ամէնքը պատուեն Որդուն, ինչպէս պատւում են Հօրը: Ով չի պատւում Որդուն, չի պատւում եւ Հօրը՝ նրան առաքողին: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ով իմ խօսքը լսում է եւ հաւատում է նրան, ով ինձ առաքեց, ընդունում է յաւիտենական կեանքը եւ չի դատապարտւում, այլ մահուանից կեանք անցաւ: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ կգայ ժամանակ, եւ արդէն իսկ եկել է, երբ մեռելները կլսեն Աստծոյ Որդու ձայնը, եւ նրանք, որ կլսեն, կապրեն, որովհետեւ ինչպէս Հայրն ինքն իր մէջ կեանք ունի եւ կեանք է տալիս, նոյնպէս եւ Որդուն տուեց ինքն իր մէջ կեանք ունենալ եւ տալ: Եւ նրան իշխանութիւն տուեց դատաստան անելու, քանի որ Մարդու Որդի է. դրա վրայ ինչո՞ւ էք զարմանում, քանզի կգայ ժամանակ, երբ բոլոր նրանք, որ գերեզմաններում են, կլսեն նրա ձայնը եւ դուրս կգան. ովքեր բարի գործեր են արել՝ կեանքի յարութեան համար, իսկ ովքեր չար գործեր են արել՝ դատաստանի յարութեան համար: Ես ինքս ինձնից ոչինչ անել չեմ կարող, այլ ինչպէս լսում եմ Հօրից, դատում եմ, եւ իմ դատաստանն արդար է, քանզի ոչ թէ իմ կամքն եմ որոնում, այլ նրա կամքը, ով ինձ առաքեց»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (275)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Կեցո զիս Աստուած, զի հասին ջուրք յանձն իմ.

ընկլայ ես ի խորա անդնդոց, ուր ոչ գոյ ինձ հանգիստ:

Աստուած, յօգնել ինձ նայեա. եւ Տէր յընկերել ինձ փութա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 14, 7 – 17

Եւ Լիւստրայում մի մարդ կար նստած՝ ոտքից տկար, ի ծնէ կաղ, որ երբեք չէր քայլել: Սա լսեց Պօղոսի խօսքերը, որը, նրան նայելով ու տեսնելով, որ փրկութեան հաւատ ունի, բարձրաձայն ասաց. «Մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի անունով քեզ եմ ասում. կանգնի՛ր քո ոտքերի վրայ ուղիղ»: Եւ նա վեր ցատկեց ու վազվզում էր: Եւ ժողովրդի բազմութիւնը, տեսնելով այն, ինչ Պօղոսն արեց, իր ձայնը բարձրացրեց եւ լիկայոներէն ասաց. «Մարդկանց կերպարանքով աստուածներ իջան մեզ մօտ»: Եւ Բառնաբասին Դիոս էին կոչում, իսկ Պօղոսին՝ Հերմէս, քանի որ նա էր խօսքն առաջնորդողը: Իսկ քաղաքի մուտքին կանգնած Դիոսի քուրմը, ցուլեր եւ պսակներ հասցնելով դռան մօտ, կամենում էր զոհ մատուցել բազմութեան հետ միասին: Իսկ Բառնաբաս եւ Պօղոս առաքեալները, երբ այդ լսեցին, իրենց զգեստները պատառոտելով՝ ամբոխի միջից դուրս վազեցին. աղաղակում էին եւ ասում. «Ո՛վ մարդիկ, այդ ի՞նչ էք անում. մենք էլ բնութեամբ ձեզ նման մարդիկ ենք, որ ձեզ աւետարանում ենք, որպէսզի այդպիսի ունայնութիւններից դառնաք դէպի կենդանի Աստուածը, ով ստեղծեց երկինքն ու երկիրը եւ ծովը եւ ամէն ինչ, որ նրանց մէջ կայ: Նա անցեալ ժամանակներում բոլոր հեթանոս ազգերին թոյլ տուեց, որ գնան իրենց ճանապարհներով: Եւ սակայն նա իրեն առանց վկայութեան չթողեց, այլ իր բարերարութեամբ երկնքից ձեզ անձրեւներ տուեց ու պտղաբեր եղանակներ՝ լիացնելով ձեզ կերակուրներով, իսկ ձեր սրտերը՝ ուրախութեամբ»: Եւ այս ասելով՝ հազիւ հանդարտեցրին ժողովրդի բազմութիւնը, որ իրենց զոհ չմատուցեն, այլ իւրաքանչիւրը գնայ իր տեղը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (5, 31 – 47)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Եթէ ես եմ վկայում իմ մասին, իմ վկայութիւնը հաւաստի չէ: Ուրիշն է, որ վկայում է իմ մասին. եւ դուք գիտէք, որ հաւաստի է այն վկայութիւնը, որ նա վկայեց իմ մասին: Դուք Յովհաննէսի մօտ մարդ ուղարկեցիք, եւ նա վկայեց ճշմարտութիւնը: Բայց ես մարդկանցից չէ, որ վկայութիւն եմ առնում, այլ այս ասում եմ, որ դուք փրկուէք: Յովհաննէսն էր ճրագը, որ վառուած էր եւ լոյս էր տալիս, եւ դուք կամեցաք միառժամանակ ցնծալ նրա լոյսով: Բայց ես աւելի մեծ վկայութիւն ունեմ, քան Յովհաննէսինը. այն գործերը, որ Հայրն ինձ տուեց, որ կատարեմ, այդ գործերն իսկ, որ անում եմ, վկայում են իմ մասին, որ Հայրն է ուղարկել ինձ: Եւ Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, նա է վկայել իմ մասին. դուք ո՛չ նրա ձայնն էք երբեւէ լսել եւ ո՛չ էլ նրա երեսն էք տեսել: Եւ ո՛չ էլ նրա խօսքն ունէք ձեր մէջ բնակուած, որովհետեւ ում նա ուղարկեց, դուք նրան չէք հաւատում: Քննեցէ՛ք Գրքերը, քանի որ կարծում էք, թէ նրանցով յաւիտենական կեանք կունենաք: Բայց այդ Գրքերն իսկ վկայում են իմ մասին, քանզի կարծում էք, թէ յաւիտենական կեանք ունէք: Եւ դուք չէք կամենում դէպի ինձ գալ, որպէսզի կեանք ունենաք: Ես մարդկանցից փառք չեմ առնում: Բայց գիտեմ ձեզ, որ Աստծոյ հանդէպ սէր չունէք ձեր մէջ: Ես եկայ իմ Հօր անունով, եւ ինձ չէք ընդունում: Եթէ մէկ ուրիշը գայ իր անունով, կընդունէք նրան: Դուք ինչպէ՞ս կարող էք հաւատալ, եթէ իրարից էք փառք առնում եւ չէք որոնում այն փառքը, որ միակ Աստծուց է գալիս: Մի՛ կարծէք, թէ ես Հօր մօտ ձեզ պիտի ամբաստանեմ. կայ մէկը, որ իբրեւ ամբաստանող կկանգնի ձեր դէմ՝ Մովսէ՛սը, որի վրայ դուք յոյս էք դրել. որովհետեւ եթէ հաւատայիք Մովսէսին, կհաւատայիք եւ ինձ, քանի որ նա հէնց իմ մասին է գրել. իսկ եթէ նրա գրածներին չէք հաւատում, իմ խօսքերին ինչպէ՞ս կհաւատաք»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (277)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ’ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Ի քեզ Տէր յուսացայ, մի ամաչեցիցյաւիտեան.

յարդարութեան քում փրկեա զիս եւ ապրեցո զիս:

Աստուած զիրաւունս քո արքայի տուր. եւ զարդարութիւն ս քո որդւոյԹագաւորի:

Իբրեւ զի բարի է Իսրայէլի Աստուած, եւ ոյք ուղիղ են սրտիւք:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 14, 18 – 27

Եւ մինչ նրանք շրջում էին եւ ուսուցանում, Անտիոքից եւ Իկոնիոնից եկան հասան հրեաներ, որոնք, Պօղոսի եւ Բառնաբասի հետ համարձակութեամբ վիճելով, խաբեցին ժողովրդին, որ հեռու մնան նրանցից: Եւ ասում էին. «Ոչ մի ճշմարիտ բան չեն ասում, այլ ամէն ինչ ստում են»: Եւ Պօղոսին քարկոծելով՝ քարշ տուեցին քաղաքից դուրս ու նրան մեռած էին համարում: Եւ երբ աշակերտները նրան շրջապատեցին, նա վեր կացաւ ու քաղաք մտաւ եւ յաջորդ օրն իսկ Բառնաբասի հետ ելաւ գնաց Դերբէ:

Այդ քաղաքում աւետարանելուց եւ շատերին աշակերտ դարձնելուց յետոյ վերադարձան Լիւստրա, Իկոնիոն եւ Անտիոք՝ ամրացնելով աշակերտածների սրտերը եւ յորդորելով, որ հաստատ մնան հաւատի մէջ: Եւ ասում էին. «Բազում նեղութիւններ կրելով է, որ պէտք է մտնենք Աստծոյ արքայութիւնը»: Նրանց համար իւրաքանչիւր եկեղեցու վրայ երէցներ ձեռնադրեցին, պահեցողութեամբ հանդերձ աղօթք արեցին եւ նրանց յանձնեցին Տիրոջը, որին հաւատացել էին: Պիսիդիայի մէջ շրջելով՝ եկան Պամփիւլիա: Եւ Պերգէում եւս Տիրոջ խօսքը քարոզելուց յետոյ իջան Ատտալիա: Այնտեղից էլ նաւարկելով՝ գնացին Անտիոք, որտեղից էլ յանձնուած էին Աստծոյ շնորհներին այն գործի համար, որ կատարեցին: Եւ երբ եկան ու հաւաքեցին եկեղեցին, պատմեցին, թէ Աստուած նրանց հետ ինչեր արեց եւ թէ ինչպէս հեթանոսների առաջ բացեց հաւատի դուռը: Եւ երկար ժամանակ շրջում էին աշակերտների հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 1 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այնուհետեւ Յիսուս Գալիլիայի՝ Տիբերական ծովի հանդիպակաց կողմն անցաւ. եւ նրա յետեւից բազում ժողովուրդ էր գնում, որովհետեւ տեսնում էին այն նշանները, որ նա կատարում էր հիւանդների վրայ: Յիսուս լեռ բարձրացաւ եւ նստեց այնտեղ իր աշակերտների հետ: Եւ մօտ էր Զատիկը՝ հրեաների տօնը:

Յիսուս իր աչքերը վեր բարձրացրեց ու տեսաւ, որ բազում ժողովուրդ է գալիս իր մօտ: Փիլիպպոսին ասաց. «Որտեղի՞ց հաց պիտի գնենք, որ նրանք ուտեն»: Այս ասում էր նրան փորձելու համար, բայց ինքը գիտէր, թէ ինչ է անելու: Փիլիպպոսը նրան պատասխանեց.

«Երկու հարիւր դահեկանի հաց դրանց չի բաւարարի, թէկուզ եւ իւրաքանչիւր ոք մի կտոր վերցնի»: Նրա աշակերտներից մէկը՝ Անդրէասը՝ Սիմոն Պետրոսի եղբայրը, ասաց նրան. «Այստեղ մի պատանի կայ, որ հինգ գարեհաց ունի եւ երկու ձուկ. բայց այդքանը ի՞նչ է այսչափ մարդկանց համար»: Յիսուս ասաց. «Նստեցրէ՛ք մարդկանց»: Այնտեղ առատ խոտ կար: Եւ շուրջ հինգ հազար մարդիկ նստեցին: Եւ Յիսուս հացն առաւ ու գոհութիւն յայտնեց Աստծուն եւ բաշխեց նստածներին: Նոյն ձեւով եւ՝ ձկներից, որչափ որ կամեցան: Եւ երբ կշտացան, աշակերտներին ասաց. «Հաւաքեցէ՛ք այդ մնացած կտորները, որպէսզի ոչ մի բան չկորչի»: Հաւաքեցին եւ լցրին տասներկու սակառ այն հինգ գարեհացի կտորտանքով, որ ավելացել էր ուտողներից: Իսկ մարդիկ, երբ տեսան այն նշանները, որ նա արեց, ասացին. «Սա է ճշմարիտ Մարգարէն, որ գալու աշխարհ էր»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (279)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Ընդէր մերժեցեր Աստուած ի սպառ. բարկացաւ սրտմութիւն քո ի վերայ խաշին արօտի քոյ:

Խոստովան եղիցուք առ քեզ Աստուած.

խոստովան եղիցուք եւ կարդասցուք զանուն սուրբ քո:

Յայտնի է ի Հրէաստանի Աստուած. եւ յԻսրայէլ մեծ է անուն նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 15, 1 – 12

Հրէաստանից իջել էին ոմանք Անտիոք եւ եղբայրներին ուսուցանում էին. «Մովսէսի օրէնքի համաձայն եթէ չթլփատուէք, չէք կարող փրկուել»: Եւ երբ Պօղոսի եւ Բառնաբասի ու նրանց միջեւ շատ հակառակութիւն ու վէճ առաջացաւ, վճռեցին, որ Պօղոսն ու Բառնաբասը եւ նրանցից ոմանք այդ խնդրի համար Երուսաղէմ բարձրանան՝ առաքեալների եւ երէցների մօտ: Եկեղեցու կողմից ճանապարհ դրուելուց յետոյ նրանք շրջելով անցան Փիւնիկէի եւ Սամարիայի միջով եւ պատմեցին հեթանոսների դարձի մասին՝ մեծ ուրախութիւն պատճառելով բոլոր եղբայրներին:

Եւ երբ Երուսաղէմ հասան, ընդունուեցին եկեղեցու առաքեալների ու երէցների կողմից. պատմեցին, թէ Աստուած ինչեր արեց իրենց միջոցով: Փարիսեցիների հերձուածից մի քանի հաւատացեալներ վեր կացան ու ասացին. «Դրանց պէտք է թլփատել եւ պատուիրել, որ պահեն Մովսէսի օրէնքը»:

Եւ առաքեալներն ու երէցները հաւաքուեցին՝ այս բանը քննութեան առնելու: Եւ շատ վէճ լինելուց յետոյ Պետրոսը ոտքի ելաւ ու նրանց ասաց. «Եղբայրնե՛ր, ինքներդ գիտէք, որ ձեր մէջ առաջին օրերից Աստուած ինձ ընտրեց, որ հեթանոսներն իմ բերանով աւետարանի խօսքը լսեն եւ հաւատան: Եւ սրտագէտն Աստուած վկայեց նրանց՝ Սուրբ Հոգին տալով նրանց այնպէս, ինչպէս տուեց մեզ: Եւ նրանց ու մեր միջեւ ոչ մի խտրութիւն չդրեց՝ հաւատով մաքրելով նրանց սրտերը: Արդ, ինչո՞ւ էք փորձում Աստծուն՝ աշակերտների վզին դնելով մի լուծ, որը ո՛չ մեր հայրերը եւ ո՛չ էլ մենք չկարողացանք տանել: Այլ Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհով հաւատում ենք, որ կփրկուենք, ինչպէս եւ նրանք»:

Ամբողջ ժողովը լռեց. ապա լսում էին Բառնաբասի ու Պօղոսի պատմութիւնը, թէ Աստուած նրանց ձեռքով ինչքա՜ն նշաններ եւ զարմանալի գործեր կատարեց հեթանոսների մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 15 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Երբ Յիսուս իմացաւ, որ գալու են եւ իրեն բռնեն տանեն ու թագաւոր դարձնեն, կրկին միայնակ դէպի լեռը գնաց:

Եւ երբ երեկոյ եղաւ, նրա աշակերտները ծովեզերք իջան: Եւ նաւակ նստելով՝ գալիս էին դէպի ծովի միւս կողմը՝ դէպի Կափառնայում: Եւ երբ մութն ընկաւ, Յիսուս դեռ իրենց մօտ չէր եկել. եւ ծովը ուժգին հողմից փոթորկւում էր: Երբ շուրջ քսանհինգ կամ երեսուն ասպարէզ թիավարելուց յետոյ տեսան Յիսուսին, որ քայլում էր ծովի վրայով եւ մօտեցել էր նաւակին, սաստիկ վախեցան: Եւ նա ասաց նրանց. «Ես եմ. մի՛ վախեցէք»: Եւ ուզում էին նրան նաւակի մէջ առնել. եւ նաւակը շուտով հասաւ այն տեղը, ուր գնում էին:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (281)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ’ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Ձայնիւ իմով ես առ Տէր կարդացի. ձայնիւ իմով առ Աստուած, եւ նայեցաւ առ իս:

Նայեցարուք ժողովուրդք յօրէնս իմ. խոնարհեցուցէք զունկն ձեր ի բանս բերանոյ իմոյ:

Աստուած, մտին հեթանոսք ի ժառանգութիւն քո. պղծեցին զտաճար սուրբ քո:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 15, 13 – 35

Երբ նրանք լռեցին, Յակոբոսը, խօսք առնելով, ասաց. «Եղբայրնե՛ր, լսեցէ՛ք ինձ. Շմաւոնը պատմեց, թէ ինչպէս Աստուած կանխաւ հոգածութիւն ցոյց տուեց՝ հեթանոսներից իր անունով մի ժողովուրդ ունենալու համար: Եւ այդ բանում մարգարէների խօսքերը համընկնում են իրար, ինչպէս որ գրուած է. «Սրանից յետոյ կվերադառնամ եւ կշինեմ Դաւթի փլուած տունը եւ նրա աւերակները վերստին կշինեմ ու կվերականգնեմ այն, որպէսզի Տիրոջը փնտրեն մնացած մարդիկ, ինչպէս եւ բոլոր հեթանոսները, որոնց վրայ դրուած է իմ անունը», – ասում է Տէրը, ով անում է այս ամէնը. ի յաւիտենից յայտնի են Տիրոջն իր բոլոր գործերը: Ուստի եւ ես իրաւացի եմ համարում չնեղել նրանց, ովքեր հեթանոսներից դառնում են Աստծուն, այլ՝ գրել նրանց, որ խորշեն կուռքերին զոհուած կերակուրներից ու պոռնկութիւնից, խեղդամահ արուած կենդանիներից եւ արիւնից. քանի որ Մովսէսը, առաջին սերունդներից սկսած, իւրաքանչիւր քաղաքում իր քարոզիչներն ունի եւ նա ամէն շաբաթ օր ժողովարանում ընթերցւում է»:

Այն ժամանակ առաքեալներին եւ երէցներին՝ ամբողջ եկեղեցու հետ միասին, հաճոյ թուաց, որ իրենց միջից ընտրուած մարդիկ ուղարկեն Անտիոք Պօղոսի եւ Բառնաբասի հետ. Յուդային՝ Բարսաբա կոչուածին, եւ Շիղային, որոնք գլխաւորներն էին: Եւ եղբայրներին նրանց միջոցով գրեցին հետեւեալը. «Առաքեալները, երէցները եւ եղբայրները Անտիոքում, Սիրիայում եւ Կիլիկիայում՝ եղբայրներիդ, որ հեթանոսների միջից էք, ողջոյն են յղում: Քանի որ լսեցիք, թէ ոմանք, իբրեւ թէ մեզնից, որոնց մենք հրաման չենք տուել, խռովեցրել են ձեզ խօսքերով ու խախտել ձեր մտքերը՝ ասելով, թէ պէտք է թլփատուել եւ օրէնքը պահել, ուստի հաճելի թուաց մեզ՝ միատեղ հաւաքուածներիս, ձեզ մօտ ուղարկել ընտրուած մարդկանց՝ մեր սիրելիներին՝ Բառնաբասի ու Պօղոսի հետ. մարդիկ, որոնք իրենց անձը նուիրեցին մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անուան համար: Արդ, ուղարկեցինք Յուդային եւ Շիղային, որ նրանք էլ խօսքով նոյնը պատմեն. քանզի հաճոյ թուաց Սուրբ Հոգուն եւ մեզ՝ աւելի մեծ բեռ չդնել ձեզ վրայ՝ բացի այս կարեւորներից. այն է՝ հեռու մնալ կուռքերին զոհուած կերակուրներից եւ արիւնից, խեղդամահ արուած կենդանիներից ու պոռնկութիւնից. ձեզ դրանցից հեռու պահելով՝ լաւ կանէք: Ո՛ղջ եղէք»:

Եւ նրանք մեկնելով՝ ճանապարհ դրուեցին եւ Անտիոք իջան ու ժողովրդին հաւաքելով՝ տուեցին նամակը: Եւ նրանք ընթերցելով՝ ուրախացան այդ մխիթարութեան համար: Յուդան եւ Շիղան, քանի որ իրենք էլ մարգարէներ էին, բազում խօսքերով յորդորեցին եղբայրներին եւ ամրապնդեցին նրանց: Եւ միառժամանակ այնտեղ մնալով՝ եղբայրների կողմից խաղաղութեամբ յետ ուղարկուեցին առաքեալների մօտ: Սակայն Շիղային հաճոյ թուաց մնալ այնտեղ: Իսկ Պօղոսն ու Բառնաբասը շրջում էին Անտիոքում եւ շատ ուրիշների հետ ուսուցանում ու աւետարանում էին Աստծոյ խօսքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 22 – 38)

Առ Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Յաջորդ օրը ժողովուրդը, որ մնացել էր ծովի այն կողմը, տեսաւ, որ այնտեղ այլ նաւակ չկայ՝ բացի միայն մէկից, որի մէջ մտել էին Յիսուսի աշակերտները, իսկ Յիսուս իր աշակերտների հետ նաւակ չէր մտել, այլ միայն իր աշակերտներն էին գնացել: Սակայն Տիբերիայից ուրիշ նաւակներ էլ գալիս էին մօտ այն տեղին, ուր հացն էին կերել: Արդ, երբ ժողովուրդը տեսաւ, որ Յիսուս այդտեղ չէ, եւ ոչ էլ՝ նրա աշակերտները, նաւակներ նստեցին ու եկան Կափառնայում՝ Յիսուսին փնտրելու: Եւ երբ նրան գտան ծովի միւս կողմում, ասացին նրան.

«Ռաբբի՛, ե՞րբ եկար այստեղ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. դուք ինձ փնտրում էք ոչ թէ նրա համար, որ նշաններ տեսաք, այլ՝ որովհետեւ կերաք այն հացից եւ կշտացաք: Գնացէք աշխատեցէ՛ք ոչ թէ կորստեան ենթակայ կերակրի համար, այլ այն կերակրի, որը մնում է յաւիտենական կեանքի համար, եւ որը Մարդու Որդին կտայ ձեզ, քանզի նրան իր կնիքով հաստատել է Հայրը՝ Աստուած»: Նրան ասացին. «Ի՞նչ անենք, որ Աստծոյ գործերը գործենք»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրանց. «Աստծոյ ուզած գործը այս է. որ հաւատաք նրան, ում նա ուղարկեց»: Նրան ասացին. «Ի՞նչ նշան կանես, որ տեսնենք եւ հաւատանք, ի՞նչ գործ կգործես: Մեր հայրերը անապատում մանանան կերան, ինչպէս եւ գրուած է. «Երկնքից նրանց հաց տուեց ուտելու»»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. Մովսէսը չէ, որ ձեզ երկնքից հաց տուեց, այլ իմ Հայրն է, որ տալիս է ձեզ ճշմարիտ հացը երկնքից. որովհետեւ Աստծուց է այն հացը, որ իջնում է երկնքից եւ կեանք է տալիս աշխարհին»: Նրան ասացին. «Տէ՛ր, ամէն ժամ տո՛ւր մեզ այդ հացը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ես եմ կենաց հացը. ով դէպի ինձ գայ, քաղց չի զգայ, եւ ով ինձ հաւատայ, երբեք չի ծարաւի: Բայց ես ձեզ ասել եմ, որ ինձ տեսաք եւ չէք հաւատում: Բոլոր նրանք, ում Հայրն ինձ տալիս է, կգան ինձ մօտ, եւ ով ինձ մօտ գայ, դուրս չեմ հանի. որովհետեւ ես երկնքից իջայ՝ ոչ թէ իմ կամքը կատարելու համար, այլ՝ կամքը նրա, ով ինձ առաքեց:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (284)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Որ հովուեսդ Իսրայէլի նայեաց. որ առաջնորդես որպէս խաշին Յովսեփու:

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր.

Աղաղակեցէք առ Աստուած Յակովբայ:

Աստուած եկաց ի ժողովս աստուածոց. եւ ի միջի նոցա դատէր զնոսա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 15, 36 – 16, 5

Իսկ մի քանի օր անց Պօղոսը Բառնաբասին ասաց. «Վերադառնանք եւ շրջենք եղբայրների մէջ բոլոր այն քաղաքներում, որտեղ քարոզեցինք Տիրոջ խօսքը՝ տեսնելու, թէ ինչ վիճակում են»: Բառնաբասն ուզում էր Մարկոս կոչուած Յովհաննէսին էլ իր հետ տանել, սակայն Պօղոսը չէր կամենում, որ Պամփիւլիայում իրենցից հեռացած եւ գործի համար իրենց հետ չեկած մարդուն իրենց հետ տանեն: Եւ նրանց մէջ գժտութիւն առաջացաւ, այնպէս որ իրարից բաժանուեցին. Բառնաբասը, Մարկոսին վերցնելով, նաւարկեց դէպի Կիպրոս: Իսկ Պօղոսը, Շիղային ընտրելով, ճանապարհ ընկաւ՝ եղբայրների կողմից յանձնուելով Աստծոյ շնորհին. եւ շրջում էր Ասորիքի եւ Կիլիկիայի կողմերում՝ հաստատելով եկեղեցիները:

Պօղոսը եկաւ հասաւ Դերբէ եւ Լիւստրա: Եւ այնտեղ Տիմոթէոս անունով մի աշակերտ կար՝ հաւատացեալ հրեայ կնոջ եւ հեթանոս հօր որդի, որը վկայուած էր լիւստրացի եւ իկոնիացի եղբայրների կողմից: Պօղոսը կամեցաւ նրան իր հետ տանել ու վերցրեց թլփատեց նրան՝ այդ տեղերում գտնուող հրեաների պատճառով, քանի որ բոլորը գիտէին, որ նրա հայրը հեթանոս է: Երբ անցնում էին քաղաքներով, նրանց յանձնարարում էին պահել Երուսաղէմում գտնուող առաքեալների եւ երէցների կողմից պատուիրուած հրամանները: Այսպէս, եկեղեցիներն ամրապնդւում էին հաւատի մէջ, եւ օրէցօր նրանց թիւն աճում էր:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, Թագաւորեաց, վայելչութիւն զգեցաւ.

զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւրածաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 39 – 72)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս է կամքը իմ Հօր, որ ինձ ուղարկեց. բոլոր նրանք, ում Հայրն ինձ տուել է, նրանցից ոչ մէկին չկորցնեմ, այլ վերջին օրը յարութիւն տամ նրանց: Այս է իմ Հօր կամքը. ամէն ոք, ով տեսնի Որդուն եւ հաւատայ նրան, ունենայ յաւիտենական կեանք. եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն տամ»:

Հրեաները տրտնջում էին նրանից, որովհետեւ ասել էր՝ ես եմ երկնքից իջած հացը: Եւ ասում էին. «Սա Յիսուսը չէ՞՝ Յովսէփի որդին, որի հօրն ու մօրը մենք ճանաչում ենք: Հապա ինչպէ՞ս է ասում՝ ես երկնքից իջայ»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրանց. «Մի՛ քրթմնջացէք իրար մէջ. ոչ ոք չի կարող գալ դէպի ինձ, եթէ նրան չձգի Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն կտամ: Մարգարէների գրքերում գրուած է. «Եւ բոլորը Աստծուց ուսանած կլինեն»: Ամէն ոք, որ լսում է Հօրից եւ ուսանում է, գալիս է դէպի ինձ: Սակայն ոչ ոք Հօրը չի տեսել, այլ միայն նա, որ Աստծուց է, նա է տեսել Հօրը: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ով հաւատում է, ունենում է յաւիտենական կեանքը: Ես եմ կենաց հացը: Ձեր հայրերը անապատում կերան մանանան, սակայն մեռան: Այս է երկնքից իջած հացը, որպէսզի ով սրանից ուտի, չմեռնի: Ես եմ կենդանի հացը, որ երկնքից է իջած. եթէ մէկն այս հացից ուտի, յաւիտենապէս կապրի. եւ այն հացը, որ ես կտամ, իմ մարմինն է, որը ես կտամ, որպէսզի աշխարհը կեանք ունենայ»:

Հրեաներն իրար հետ բուռն կերպով վիճում էին ու ասում. «Սա ինչպէ՞ս կարող է իր մարմինը մեզ տալ՝ ուտելու»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ չուտէք Մարդու Որդու մարմինը եւ չըմպէք նրա արիւնը, ձեր մէջ կեանք չէք ունենայ: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, յաւիտենական կեանք ունի. եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն պիտի տամ, քանզի իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, եւ իմ արիւնը՝ ճշմարիտ ըմպելիք: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, կբնակուի իմ մէջ, եւ ես՝ նրա մէջ: Ինչպէս Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, ապրում է, ես էլ ապրում եմ Հօր միջոցով. եւ ով ուտում է ինձ, նա էլ կապրի իմ միջոցով: Այս է հացը, որ երկնքից է իջած. ոչ այնպէս, ինչպէս մանանան, որը ձեր հայրերը կերան եւ մեռան. ով այս հացն ուտում է, կապրի յաւիտեան»: Նա այս բաներն ասաց Կափառնայումի ժողովարանում ուսուցանելիս: Եւ աշակերտներից շատերը, երբ լսեցին, ասացին. «Խիստ է այդ խօսքը. ո՞վ կարող է այն լսել»: Յիսուս երբ ինքն իրենից իմացաւ, որ իր աշակերտները դրա համար տրտնջում են, ասաց նրանց. «Այդ ձեզ գայթակղո՞ւմ է. իսկ արդ, եթէ տեսնէք Մարդու Որդուն բարձրանալիս այնտեղ, ուր առաջ էր…»:

«Հոգին է կենդանարար. մարմինը ոչնչով չի օգնում: Այն խօսքը, որ ձեզ ասացի, հոգի է ու կեանք: Բայց ձեր մէջ կան ոմանք, որ չեն հաւատում»: Քանի որ Յիսուս սկզբից գիտէր, թէ ովքեր են նրանք, որ չեն հաւատում, եւ ով է նա, որ մատնելու է իրեն, ասաց. «Դրա համար ձեզ ասացի, թէ ոչ ոք չի կարող գալ ինձ մօտ, եթէ իմ Հօրից այդ տրուած չէ նրան»:

Դրա վրայ նրա աշակերտներից շատերը յետ քաշուեցին եւ այլեւս նրա հետ չէին շրջում: Յիսուս տասներկու աշակերտներին ասաց. «Մի՞թէ դուք էլ էք ուզում գնալ»: Սիմոն Պետրոսը նրան պատասխանեց. «Տէ՛ր, ո՞ւմ մօտ պիտի գնանք: Դու յաւիտենական կեանքի խօսքեր ունես: Եւ մենք հաւատացինք եւ ճանաչեցինք, որ դու ես Քրիստոսը՝ Աստծոյ Որդին»: Յիսուս նրանց պատասխանեց. «Չէ՞ որ ես եմ ընտրել ձեզ՝ տասներկուսիդ. եւ ձեզնից մէկը սատանայ է»: Նա խօսում էր Իսկարիովտացու՝ Սիմոնի որդի Յուդայի մասին, որովհետեւ հէնց նա էր մատնելու իրեն. եւ տասներկուսից մէկն էր:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (287)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Աստուած ո քեզ նմանիցէ. մի՛ լռեր եւ մի դադարերԱստուած:

Որպէս սիրելի են յարկք քո, Տէր զօրութեանց. ցանկայ եւ փափագէ անձն իմ ի գաւիթս քո:

Հաճեցար Տէր ընդ երկիր քո. եւ դարձուցեր զգերութիւն Յակովբայ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 16, 6 – 40

Շրջեցին Փռիւգիայում եւ Գաղատիայի կողմերում՝ Սուրբ Հոգու կողմից արգելուելով, որ Ասիայի նահանգում խօսքը չքարոզեն: Բայց երբ Միւսիայի մօտերքը եկան, փորձում էին Բիւթանիա գնալ, սակայն Յիսուսի Հոգին նրանց թոյլ չտուեց: Ուստի, Միւսիայի միջով անցնելով, Տրովադա իջան: Գիշերը Պօղոսին տեսիլք երեւաց. մի մակեդոնացի մարդ կանգնել աղաչում էր նրան ու ասում. «Մակեդոնիա անցիր եւ օգնիր մեզ»: Եւ երբ նա այդ տեսիլքը տեսաւ, իսկոյն կամեցանք առաջ գնալ դէպի Մակեդոնիա՝ եզրակացնելով, որ Տէրը մեզ հրաւիրեց նրանց աւետարանելու:

Տրովադայից դուրս գալով՝ ուղիղ գնացինք դէպի Սամոթրակէ եւ յաջորդ օրը՝ Նոր քաղաք, այնտեղից էլ՝ Փիլիպպէ, որը Մակեդոնիայի առաջին գաւառի կողովնիա քաղաքն էր: Այնտեղ քաղաքում մի քանի օր մնացինք: Շաբաթ օրը քաղաքից դուրս ելանք դէպի գետափ, ուր հրեաները սովոր էին աղօթք անել: Եւ նստած խօսում էինք հաւաքուած կանանց հետ: Եւ Լիդիա անունով աստուածավախ մի կին, որ Թիւատիր քաղաքից էր եւ ծիրանի զգեստներ վաճառող, լսում էր. եւ նրա սիրտը Տէրն ինքն էր բացել՝ անսալու Պօղոսի խօսքերին: Եւ երբ մկրտուեցին ինքը եւ իր տունը, նա աղաչեց եւ ասաց.

«Եթէ ինձ Տիրոջ հաւատացող էք համարում, իմ տունը մտէք եւ օթեւանեցէք»: Եւ ստիպելով՝ մեզ տարաւ:

Եւ մինչ աղօթելու էինք գնում, մեզ հանդիպեց մի աղախին, որին մի հարցուկ՝ չար ոգի էր բռնել. սա գուշակութիւններով իր տէրերին մեծ օգուտ էր տալիս: Նա, Պօղոսի եւ մեր յետեւից ընկած, աղաղակում էր ու ասում. «Այս մարդիկ Բարձրեալն Աստծոյ ծառաներն են, որ ձեզ պատմում են փրկութեան ճանապարհները»: Եւ շատ օրեր այդպէս էր անում: Պօղոսը զայրանալով յետ դարձաւ եւ չար ոգուն ասաց. «Յիսուս Քրիստոսի անունով հրամայում եմ քեզ, որ նրա միջից դուրս ելնես»: Եւ նոյն ժամին չար ոգին ելաւ: Երբ նրա տէրերը տեսան, որ իրենց շահի աղբիւրը կտրուեց, Պօղոսին եւ Շիղային բռնելով՝ քաշեցին դէպի հրապարակը՝ իշխանաւորների առաջ, եւ նրանց բերելով զօրագլուխների մօտ՝ ասացին.

«Այս մարդիկ մեր քաղաքները խռովեցնում են. իրենք հրեաներ են եւ մեզ քարոզում են օրէնքներ, որ օրինաւոր չէ մեզ համար ո՛չ ընդունել եւ ո՛չ էլ գործադրել, քանի որ մենք հռոմէացիներ ենք»: Եւ ամբոխը թափուեց նրանց վրայ. զօրագլուխները պատռեցին նրանց զգեստները եւ հրամայեցին նրանց գանահարել: Եւ նրանց շատ վէրքեր հասցնելուց յետոյ բանտարկեցին ու բանտապետին պատուիրեցին, որ նրանց զգուշութեամբ պահի: Սա, այսպիսի հրաման ստանալով, նրանց նետեց ներսի բանտը եւ ոտքները կոճղի մէջ ամրացրեց:

Եւ գիշերուայ կէսին Պօղոսն ու Շիղան աղօթում էին եւ օրհնում Աստծուն: Կալանաւորներն ունկնդրում էին նրանց: Եւ յանկարծակի մեծ ցնցում եղաւ, այնպէս որ բանտի հիմքերը շարժուեցին, եւ իսկոյն բոլոր դռները բացուեցին, ու բոլորի կապանքները քանդուեցին: Երբ բանտապետն արթնացաւ եւ բանտի դռները բացուած տեսաւ, սուրը քաշեց եւ ուզում էր ինքն իրեն սպանել՝ կարծելով, թէ բանտարկեալները փախել են: Բայց Պօղոսը բարձր ձայնով կանչեց ու ասաց. «Դու քեզ վնաս մի՛ հասցրու, քանի որ բոլորս այստեղ ենք»: Նա լոյս խնդրեց ու ներս խուժեց. եւ զարհուրած ընկաւ Պօղոսի եւ Շիղայի առաջ. եւ նրանց դուրս բերելով՝ ասաց.

«Տիա՛րք իմ, ես ի՞նչ պէտք է անեմ, որ փրկուեմ»: Եւ նրանք ասացին. «Հաւատա՛ Տէր Յիսուս Քրիստոսին, եւ կփրկուեք դու եւ քո ամբողջ տունը»: Եւ նրան ու բոլոր նրանց, որ նրա տանն էին, քարոզեցին Տիրոջ խօսքը: Եւ գիշերուայ նոյն ժամին տարաւ նրանց, լուաց վէրքերը, եւ ինքն ու բոլոր իւրայիններն անմիջապէս մկրտուեցին: Եւ նրանց բերելով իր տունը՝ նրանց առաջ սեղան դրեց. եւ իր ամբողջ տնով ուրախացաւ Աստծուն հաւատացած լինելու համար: Երբ առաւօտ եղաւ, զօրագլուխները պատուիրակ ուղարկեցին ու ասացին. «Արձակի՛ր այդ մարդկանց»: Եւ բանտապետը Պօղոսին տեղեկացրեց այս խօսքերը. «Զօրագլուխները մարդ են ուղարկել, որ դուք ազատ արձակուէք: Արդ, դո՛ւրս եկէք ու գնացէ՛ք խաղաղութեամբ»: Իսկ Պօղոսն ասաց նրանց. «Հրապարակաւ գանահարեցին մեզ՝ հռոմէացի անմեղ մարդկանց, եւ բանտ դրեցին ու հիմա գաղտնաբա՞ր են մեզ դուրս հանում. ո՛չ, այդպէս չի լինի. այլ հէնց իրենք թող գան եւ դուրս հանեն մեզ»: Եւ պատուիրակներն այս խօսքերը տեղեկացրին զօրագլուխներին, որոնք երբ լսեցին, թէ նրանք հռոմէացիներ են, զարհուրեցին ու եկան աղաչեցին նրանց: Եւ երբ նրանց դուրս հանեցին, խնդրեցին նրանց, որ իրենց քաղաքից հեռանան: Եւ նրանք, բանտից դուրս գալով, մտան Լիդիայի մօտ եւ եղբայրներին տեսնելով՝ մխիթարեցին նրանց ու մեկնեցին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր.

աղաղակեցէք առ ԱստուածՅակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 1 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ Յիսուս շրջում էր Գալիլիայում, քանի որ չէր կամենում Հրէաստանում շրջել, որովհետեւ հրեայ առաջնորդներն ուզում էին սպանել նրան:

Հրեաների Տաղաւարահարաց տօնը մօտ էր: Եւ նրա եղբայրներն ասացին նրան. «Այստեղից անցիր գնա Հրէաստան, որպէսզի քո աշակերտներն էլ տեսնեն այն գործերը, որ դու անում ես. որովհետեւ չկայ մէկը, որ թաքուն գործի եւ դեռ ուզենայ իրեն համարձակ ներկայացնել. եթէ այդ գործերն անում ես, ուրեմն յայտնի՛ր քեզ աշխարհին». քանի որ եղբայրներն իսկ դեռեւս չէին հաւատացել նրան: Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ ժամանակը դեռ չի հասել, բայց ձեր ժամանակը միշտ պատրաստ է: Աշխարհը չի կարող ձեզ ատել, բայց ինձ ատում է, որովհետեւ ես վկայում եմ աշխարհի մասին, թէ մարդկանց գործերը չար են: Դուք գնացէք այդ տօնին, ես այդ տօնին չեմ գնում, որովհետեւ իմ ժամանակը դեռ չի լրացել»: Երբ այս ասաց, ինքը մնաց այնտեղ՝ Գալիլիայում: Երբ նրա եղբայրները գնացին, ապա ինքն էլ գնաց տօնին, բայց ոչ՝ յայտնապէս, այլ թաքուն:

Իսկ հրեաները նրան փնտրում էին այդ տօնի ժամանակ ու ասում էին՝ ո՞ւր է նա: Եւ ժողովրդի բազմութեան մէջ նրա մասին քրթմնջիւն կար. ոմանք ասում էին՝ լաւն է, ուրիշներն ասում էին՝ չէ, ընդհակառակը, ժողովրդին մոլորեցնում է: Եւ հրեայ առաջնորդների վախի պատճառով ոչ ոք նրա մասին համարձակ չէր խօսում:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՆԱՆՑ (290)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Խոնարհեցո Տէր զունկն քո եւ լուր ինձ. Զի աղքատ եւ տնանկ եմ ես:

Հիմունք նորա ի լեառն սուրբ նորա. Սիրէ Տէր զդրունս Սիովնի առաւել քան զամենայն յարկսն Յակովբայ:

Տէր Աստուած փրկութեան իմոյ. Ի տուէ կարդացի եւ գիշերի առաջի քո:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 17, 1-15

Եւ Ամփիպոլիս ու Ապողոնիա քաղաքների միջով անցնելով՝ եկան Թեսաղոնիկէ, ուր հրեաների ժողովարան կար: Եւ, ըստ իր սովորութեան, Պօղոսը մտաւ նրանց մօտ եւ երեք շաբաթ օրեր նրանց հետ խօսեց Գրքերից: Բաց էր անում Գրքերը եւ նրանց ապացուցում, որ Քրիստոս պէտք է չարչարուէր ու մեռելներից յարութիւն առնէր. եւ ասում էր. «Նա է Քրիստոսը՝ Յիսուսը, որին ես քարոզում եմ ձեզ»: Եւ նրանցից ոմանք համոզուեցին եւ յարեցին Պօղոսին ու Շիղային: Բացի դրանցից՝ կային նաեւ աստուածապաշտ հեթանոսներ եւ ոչ սակաւաթիւ երեւելի կանայք: Իսկ հրեաները նախանձեցին եւ վերցնելով գռեհիկ, անօրէն մի քանի մարդկանց՝ ամբոխ կազմեցին եւ քաղաքը խռովեցրին. եւ Յասոնի տան առաջ կուտակուելով՝ ուզում էին Պօղոսին եւ Շիղային հրապարակ տանել: Եւ երբ նրանց չգտան, Յասոնին եւ եղբայրներից ոմանց քարշ տուեցին քաղաքապետների մօտ՝ բողոք բարձրացնելով, թէ՝ «Սրանք, որ աշխարհը խռովեցրին, այստեղ էլ են հասել, եւ Յասոնն ընդունել է նրանց. եւ սրանք բոլորը կայսեր հրամաններին հակառակ են գործում. ոմն Յիսուսի մասին ասում են, թէ նա թագաւոր է»: Եւ գրգռեցին ժողովրդին ու քաղաքապետներին, որ այս ամէնը լսում էին: Բայց երաշխիք ստանալով Յասոնից եւ ուրիշներից՝ արձակեցին նրանց:

Բայց եղբայրները գիշերով շտապ ճանապարհ դրեցին դէպի Բերիա Պօղոսին եւ Շիղային, որոնք երբ այստեղ հասան, գնացին հրեաների ժողովարանը, քանի որ սրանք աւելի ազնիւ մարդիկ էին, քան Թեսաղոնիկէում եղածները: Սրանք ամենայն յօժարութեամբ ընդունեցին խօսքը. շարունակ քննում էին գրուածքները՝ իմանալու, թէ այդ ամէնն իրօ՞ք այդպէս է: Նրանցից շատերը հաւատացին, ինչպէս նաեւ ոչ քիչ թուով երեւելի յոյն կանայք եւ տղամարդիկ: Բայց Թեսաղոնիկէի հրեաները երբ իմացան, թէ Բերիայում էլ Պօղոսի կողմից քարոզուեց Աստծոյ խօսքը, այնտեղ էլ եկան՝ ժողովրդի բազմութիւնը խռովեցնելու եւ գրգռելու: Այնժամ եղբայրներն իսկոյն ուղարկեցին Պօղոսին, որ գնայ մինչեւ ծովեզր, իսկ Շիղան եւ Տիմոթէոսը մնացին այնտեղ: Եւ ովքեր Պօղոսին տանում էին, նրան հասցրին մինչեւ Աթէնք եւ, Շիղային ու Տիմոթէոսին ուղղուած պատուէր ստանալով, որ շտապ գան նրա մօտ, իրենք վերադարձան:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 14 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Տօնակատարութեան կէսին Յիսուս տաճար ելաւ եւ ուսուցանում էր: Հրեաները զարմանում էին ու ասում. «Սա ինչպէ՞ս գիտէ Գրուածքները, եթէ բնաւ չի սովորել»: Յիսուս նրանց պատասխան տուեց եւ ասաց.

«Իմ ուսուցումն իմը չէ, այլ՝ նրանը, ով ինձ ուղարկեց: Եթէ մէկը ուզում է նրա կամքը կատարել, կիմանայ այս ուսուցման մասին, թէ Աստծո՞ւց է արդեօք, թէ՞ ես ինքս ինձնից եմ խօսում: Ով ինքն իրենից է խօսում, իր համար է փառք փնտրում, իսկ ով փնտրում է նրա փառքը, ով իրեն ուղարկել է, նա ճշմարիտ է, եւ նրա մէջ սուտ բան չկայ: Մի՞թէ օրէնքը ձեզ Մովսէսը չտուեց, բայց ձեզնից ոչ ոք օրէնքը չի կատարում: Ինչո՞ւ էք ուզում ինձ սպանել»: Ժողովուրդը պատասխանեց ու ասաց. «Քո մէջ դեւ կայ. ո՞վ է ուզում քեզ սպանել»: Ի պատասխան Յիսուս նրանց ասաց. «Մի գործ արեցի, եւ ամէնքդ զարմացել էք: Մովսէսը դրա համար ձեզ տուեց թլփատութիւնը (թէեւ այդ ոչ թէ Մովսէսից էր, այլ՝ հայրերից): Եւ շաբաթ օրով մարդ էք թլփատում: Իսկ արդ, եթէ մարդը շաբաթ օրով թլփատւում է, որպէսզի Մովսէսի օրէնքը չխախտուի, ինձ վրա՞յ էք բարկացած, որ շաբաթ օրով մի ամբողջ մարդ բժշկեցի: Աչքներիդ երեւացածի պէս մի՛ դատէք, այլ ուղիղ դատաստան արէք»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (292)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ’ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Զողորմութիւն քո Տէր յաւիտեան օրհնեցից. ազգէ յազգ պատմեցից զճշմարտութիւնս քո բերանով իմով:

Տէր ապաւէն եղեր մեր յազգէ մինչեւ յազգ. մինչեւ լերինք հաստատեալէին, մինչչեւ ստեղծեալ զերկիր եւ զամենայն տիեզերս:

Որ բնակելան է յօգնութիւն բարձրելոյն. ընդ Հովանեաւ Աստուծոյ յերկինս հանգիցէ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 17, 16 – 34

Եւ մինչ Պօղոսն Աթէնքում նրանց էր սպասում, նրա հոգին իր մէջ զայրանում էր, երբ տեսնում էր քաղաքը կռապաշտութեան մէջ: Եւ ժողովարանում դիմում էր հրեաներին ու յոյն աստուածապաշտ մարդկանց, իսկ հրապարակներում էլ՝ ամէն օր նրանց, ում որ հանդիպում էր: Էպիկուրեան եւ ստոյիկեան փիլիսոփաներից ոմանք ծաղրելով վիճում էին նրա հետ. ոմանք էլ ասում էին. «Այս շաղակրատն ի՞նչ է ուզում ասել»: Իսկ ուրիշներն էլ թէ՝ «Երեւում է, ինչ-որ օտար աստուածութիւնների քարոզիչ է», քանզի նա Յիսուսին եւ յարութիւնն էր աւետարանում: Եւ նրան բռնեցին տարան Արիսպագոսի առջեւ ու ասացին. «Կարո՞ղ ենք իմանալ, թէ ինչ է այդ նոր վարդապետութիւնը, որը դու քարոզում ես: Օտարոտի բաներ ես մատուցում մեր ականջներին. ուզում ենք իմանալ, թէ ինչ են դրանք» (քանզի բոլոր աթէնացիները, ինչպէս նաեւ օտար եկուորները այլ բանով չէին զբաղւում, քան միայն՝ ասելով կամ լսելով մի աւելի նոր խօսք):

Պօղոսը կանգնեց Արիսպագոսի մէջտեղում եւ ասաց. «Աթէնացինե՛ր, տեսնում եմ, որ դուք ըստ ամենայնի ջերմեռանդ հաւատասէր էք, քանի որ շրջելով եւ տեսնելով ձեր պաշտածները՝ գտայ նաեւ մի բագին, որի վրայ գրուած էր՝ «Անծանօթ Աստծուն». ում որ դուք առանց ճանաչելու էք պաշտում, ես նոյնն եմ քարոզում ձեզ: Աստուած, որ ստեղծեց այս աշխարհը եւ այն ամէնը, որ նրա մէջ կայ, նա է Տէրը երկնքի եւ երկրի. նա ձեռակերտ տաճարներում չի բնակւում, ոչ էլ մարդկանց ձեռքերով է պաշտւում, որպէս թէ մի բանի կարօտ լինէր: Նա է ամէն բանի տալիս կեանք եւ շունչ եւ ամէն ինչ: Նա մէկ արիւնից ստեղծեց մարդկանց բոլոր ազգերը, որ բնակուեն ամբողջ երկրի վրայ, հաստատեց նախակարգեալ ժամանակները եւ դրեց նրանց բնակութեան սահմանները, որ փնտրեն Աստծուն եւ խարխափելով թերեւս գտնեն նրան, թէեւ նա իւրաքանչիւրիցս հեռու չէ. քանզի նրանով ապրում ենք եւ շարժւում ենք եւ կանք, ինչպէս ձեր հռետորներից ոմանք ասացին, թէ՝ մենք նրա զարմից ենք: Արդ, քանի որ Աստծոյ զարմն ենք, չպէտք է խորհենք, թէ աստուածայինը նման է ոսկուն կամ արծաթին կամ քարին, որոնք ճարտարութեամբ եւ մարդու խելքով են քանդակուած: Բայց Աստուած, անգիտութեան ժամանակներն անտեսելով, այժմ այն է պատուիրում մարդկանց, որ ամէն ոք ապաշխարի. քանի որ սահմանել է մի օր, երբ աշխարհը արդարութեամբ պիտի դատի այն Մարդու ձեռքով, որի միջոցով որոշեց հաւաստիք տալ ամէնքին՝ նրան մեռելներից յարութիւն տալով»:

Երբ լսեցին մեռելների յարութեան մասին, ոմանք ծաղրում էին. ոմանք էլ՝ ասում. «Մի ուրիշ անգամ կլսենք քեզնից այդ մասին»: Եւ ապա Պօղոսը նրանց միջից ելաւ գնաց: Իսկ մի քանի հոգի, յարելով նրան, հաւատացին. նրանց թւում էին նաեւ Դիոնեսիոս Արիսպագացին եւ Դամարիս անունով մի կին եւ սրանց հետ՝ ուրիշներ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 24 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Աչքներիդ երեւացածի պէս մի՛ դատէք, այլ ուղիղ դատաստան արէք»:

Երուսաղէմացիներից ոմանք ասում էին. «Մի՞թէ սրան չէ, որ ուզում էին սպանել: Իսկ ահաւասիկ, բացայայտօրէն խօսում է, եւ նրան բան չեն ասում. գուցէ, արդարեւ, իշխանաւորներն էլ ճանաչեցին, թէ սա է Քրիստոսը: Բայց մենք նրան գիտենք, թէ որտեղից է. իսկ Քրիստոս երբ որ գայ, ոչ ոք չի գիտենայ, թէ որտեղից է»: Յիսուս աղաղակեց տաճարի մէջ, ուսուցանում էր եւ ասում. «Ե՛ւ ինձ գիտէք, ե՛ւ գիտէք որտեղից եմ. ինքս ինձ չեմ եկել, այլ ճշմարիտ է նա, ով ինձ ուղարկեց. նա, որին դուք չգիտէք: Ես գիտեմ նրան, որովհետեւ նրանից իսկ եմ, եւ նա ուղարկեց ինձ»: Ուզում էին նրան բռնել, բայց ոչ ոք նրա վրայ ձեռք չդրեց, քանզի դեռեւս չէր հասել նրա ժամանակը:

Սակայն բազմութեան միջից շատերը հաւատացին նրան եւ ասում էին. «Երբ Քրիստոսը գայ, մի՞թէ աւելի մեծ նշաններ պիտի անի, քան սա է անում»:

Եւ փարիսեցիները նրա մասին ժողովրդի մէջ եղած քրթմնջիւնները լսեցին. եւ քահանայապետներն ու փարիսեցիները սպասաւորներ ուղարկեցին, որպէսզի բռնեն նրան: Յիսուս ասաց. «Մի փոքր ժամանակ էլ ձեզ հետ եմ եւ ապա գնում եմ նրա մօտ, ով ինձ ուղարկեց: Ինձ կփնտրէք եւ չէք գտնի, եւ ուր ես եմ գնում, դուք չէք կարող գալ»: Հրեայ առաջնորդներն իրար ասում էին.

«Իսկ նա ո՞ւր պիտի գնայ, որ մենք նրան չգտնենք. մի՞թէ հեթանոսների մէջ ցրուած հրեաների մօտ պիտի գնայ եւ հեթանոսներին պիտի ուսուցանի: Ի՞նչ է այն խօսքը, որ նա ասաց. «Կփնտրէք ինձ եւ չէք գտնի, եւ ուր ես եմ գնում, դուք չէք կարող գալ»»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (295)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Բարի է խոստովան լինել Տեառն. սաղմոս ասել անուան քում, բարձրեալ:

Տէր Թագաւորեաց վայելչութիւն զգեցաւ. զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւր ածաւ:

Աստուած վրէժխնդիր. Տէր Աստուած վրէժխնդիր յայտնեցար:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 18, 1 – 11

Սրանից յետոյ Պօղոսը, Աթէնքից մեկնելով, եկաւ Կորնթոս. եւ այնտեղ գտաւ Ակիւղաս անունով մի հրեայի՝ ծագումով պոնտացի, որն իր կնոջ՝ Պրիսկիղայի հետ նոր էր եկել Իտալիայից՝ համաձայն Կղօդէոս կայսեր հրամանի, որով բոլոր հրեաները պէտք է հեռանային Հռոմից: Եւ գնաց միացաւ նրանց: Եւ քանի որ նրանց արհեստակից էր, մնաց նրանց մօտ եւ աշխատում էր, քանի որ արհեստով վրանագործ էին: Նա ամէն շաբաթ օր քարոզում էր ժողովարանում եւ համոզում հրեաներին ու հեթանոսներին: Երբ Շիղան եւ Տիմոթէոսը Մակեդոնիայից իջան եկան, Պօղոսը Հոգու կողմից մղւում էր վկայութեամբ փաստելու հրեաներին, թէ Յիսուսն է Քրիստոսը: Եւ երբ նրանք ընդդիմացան եւ հայհոյեցին, զգեստները թափ տուեց ու ասաց. «Ձեր արիւնը՝ ձեր գլուխը. ես անպարտ եմ. սրանից յետոյ հեթանոսների մօտ եմ գնում»: Եւ այնտեղից գնալով՝ մտաւ մէկի տունը, որի անունը Տիտոս Յուստոս էր, մի աստուածապաշտ մարդ, որի տունը կից էր ժողովարանին: Կրիսպոս ժողովրդապետը հաւատաց Տիրոջը իր ամբողջ տնով: Նաեւ կորնթացիներից շատերը, նրան լսելով, հաւատացին եւ մկրտուեցին: Եւ Տէրը գիշերը տեսիլքով ասաց Պօղոսին. «Մի՛ վախեցիր, այլ խօսի՛ր եւ մի՛ լռիր, որովհետեւ ես քեզ հետ եմ. եւ ոչ ոք չպիտի ելնի քո դէմ քեզ չարչարելու համար, քանզի այս քաղաքում ես բազում ժողովուրդ ունեմ»: Եւ նա այնտեղ մնաց մէկ տարի եւ վեց ամիս՝ ուսուցանելով նրանց Աստծոյ խօսքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7,37–8,11)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Մեծ տօնի վերջին օրը Յիսուս կանգնած էր եւ աղաղակում էր՝ ասելով. «Եթէ մէկը ծարաւ է, թող ինձ մօտ գայ եւ խմի: Ով ինձ հաւատում է – ինչպէս Գիրքն է ասում – նրա ներսից կենդանի ջրերի գետեր պիտի բխեն»: Նա այս ասում էր Հոգու մասին, որին ընդունելու էին իրեն հաւատացողները. քանզի Հոգին դեռեւս չկար, որովհետեւ Յիսուս դեռ փառաւորուած չէր:

Ժողովրդից ոմանք, երբ լսում էին այս խօսքերը, ասում էին. «Սա է ճշմարիտ մարգարէն». ուրիշներն ասում էին. «Սա է Քրիստոսը». ոմանք էլ ասում էին.«Մի՞թէ Քրիստոս Գալիլիայից է գալու. չէ՞ որ Գիրքն ասում է, թէ Քրիստոս գալու է Դաւթի սերնդից եւ Բեթղեհէմ գիւղից, որտեղից Դաւիթն էր»: Եւ ժողովրդի մէջ նրա պատճառով պառակտում եղաւ: Եւ նրանցից ոմանք ուզեցին բռնել նրան, բայց ոչ ոք նրա վրայ ձեռք չդրեց:

Իսկ սպասաւորները վերադարձան քահանայապետների եւ փարիսեցիների մօտ. եւ սրանք նրանց ասացին. «Ինչո՞ւ նրան այստեղ չբերեցիք»: Սպասաւորները պատասխանեցին ու ասացին. «Ոչ մի մարդ երբեք այնպէս չի խօսել, ինչպէս այն մարդը»: Փարիսեցիներն ասացին. «Մի՞թէ դուք էլ էք մոլորուել: Մի՞թէ իշխանաւորներից կամ փարիսեցիներից որեւէ մէկը հաւատաց նրան՝ բացի այն խաժամուժ ամբոխից, որ օրէնք չգիտէ եւ նզովեալ է»: Նիկոդեմոսը, որ նախապէս գիշերով եկել էր նրա մօտ եւ նրանցից մէկն էր, նրանց ասաց. «Մի՞թէ մեր օրէնքը դատապարտում է մարդուն, եթէ նախ նրանից լսած կամ իմացած չլինի, թէ ինչ է նա գործել»: Նրան պատասխանեցին ու ասացին. «Մի՞թէ դու էլ Գալիլիայից ես. քննի՛ր ու տե՛ս, որ Գալիլիայից մարգարէ դուրս չի գալիս»:

Ապա ամէն ոք իր տունը գնաց: Իսկ Յիսուս գնաց Ձիթենեաց լեռը: Առաւօտեան նորից տաճար եկաւ. ամբողջ ժողովուրդը գալիս էր նրա մօտ, եւ ինքն ուսուցանում էր նրանց: Օրէնսգէտներն ու փարիսեցիները բերեցին շնութեան մէջ բռնուած մի կնոջ եւ նրան մէջտեղում կանգնեցնելով՝ ասացին Յիսուսին. «Յանցանքի մէջ բռնուած այս կինը յայտնապէս շնացել է, իսկ օրէնքում Մովսէսը մեզ պատուիրել է այսպիսիներին քարկոծել. արդ, այդ մասին ի՞նչ կասես»: Նրանք այս ասում էին նրան փորձելու համար, որպէսզի նրան ամբաստանելու պատճառ ունենան: Իսկ Յիսուս, ցած նայելով, մատով գետնի վրայ գրում էր: Իսկ երբ նրան ստիպեցին հարցնելով, վեր նայեց ու նրանց ասաց. «Ձեր միջից անմե՛ղը նախ թող քար գցի նրա վրայ»: Եւ դարձեալ ցած նայելով՝ գետնի վրայ գրում էր: Եւ այս լսելով՝ մէկ առ մէկ ելնում գնում էին՝ տարիքաւորներից մինչեւ փոքրերը: Եւ Յիսուս միայն մնաց եւ կինը՝ կանգնած նրա առաջ: Յիսուս նրան ասաց. «Ո՛վ կին, ո՞ւր են. քեզ ոչ ոք չդատապարտե՞ց»: Եւ նա ասաց. «Ո՛չ, Տէ՛ր»: Եւ Յիսուս ասաց. «Ես էլ քեզ չեմ դատապարտում. գնա՛, այսուհետեւ մի՛ մեղանչիր»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (297)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր. աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնեցէք զՏէր ամենայն երկիր:

Տէր Թագաւորեաց ցնծասցէ երկիր. ուրախ եղիցին կղզիք բազումք:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 18, 12 – 28

Աքայեցիների բդեշխի փոխանորդ Գաղիոնի ժամանակ հրեաները միաբանուելով՝ Պօղոսի դէմ ելան եւ նրան ատեան բերեցին: Նրանք ասում էին. «Սա խաբում է մարդկանց, որ օրէնքին հակառակ պաշտեն Աստծուն»: Եւ երբ Պօղոսը պատրաստւում էր բանալ իր բերանը, Գաղիոնը հրեաներին ասաց. «Ո՛վ հրեաներ, եթէ որեւէ անիրաւութիւն կամ չարանենգ խարդախութիւն եղած լինէր, պատեհ էր, որ ես ձեզ անսայի. բայց եթէ խնդիրներ կան խօսքի կամ անունների եւ կամ ձեր օրէնքների մասին, դուք ինքնե՛րդ քննեցէք, քանի որ այդպիսի բաների դատաւոր լինել չեմ ուզում»: Եւ նրանց ատեանից դուրս արեց: Եւ բոլոր յոյները, ժողովրդապետ Սոսթենէսին բռնելով, ատեանի առաջ ծեծում էին, եւ Գաղիոնը դրանից բնաւ չէր անհանգստանում:

Իսկ Պօղոսը, դեռ շատ օրեր մնալով, եղբայրներին հրաժեշտ տուեց եւ նաւարկեց դէպի Ասորիք: Նրա հետ էին նաեւ Պրիսկիղան եւ Ակիւղասը: Նա Կենքրայում գլուխը խուզել էր, քանի որ ուխտ էր արել: Եւ Եփեսոս հասնելով՝ նրանց այնտեղ թողեց եւ ինքը, ժողովարան մտնելով, խօսքն ուղղեց հրեաներին: Եւ նրան աղաչեցին, որ երկար ժամանակ այնտեղ մնայ. բայց նա յանձն չառաւ, այլ հրաժեշտ տուեց նրանց ու ասաց. «Աստծոյ կամքով նորից կգամ ձեզ մօտ»: Եւ Եփեսոսից մեկնեց ու իջաւ Կեսարիա. դրանից յետոյ ելաւ վեր՝ Երուսաղէմ, եւ ողջոյն տուեց եկեղեցուն. ապա իջաւ Անտիոք: Միառժամանակ այնտեղ մնալուց յետոյ ելաւ հերթով շրջելու գաղատացիների երկիրը եւ Փռիւգիան՝ ամրապնդելով բոլոր աշակերտածներին:

Ապողոս անունով մի հրեայ՝ ծագումով ալեքսանդրիացի, եկաւ հասաւ Եփեսոս. սա մի ճարտարախօս մարդ էր եւ հմուտ Գրքերին: Տեղեակ էր նա Տիրոջ ճանապարհին եւ հոգով եռում էր. խօսում եւ ճշմարտութեամբ ուսուցանում էր Յիսուսի մասին: Գիտէր միայն Յովհաննէսի մկրտութիւնը: Սա սկսեց ժողովարանում համարձակօրէն խօսել: Նրան լսելով՝ Ակիւղասը եւ Պրիսկիղան նրան իրենց մօտ առան եւ ճշգրիտ կերպով բացատրեցին նրան Աստծոյ ճանապարհը: Երբ նա կամեցաւ Աքայիա գնալ, եղբայրները քաջալերեցին նրան եւ գրեցին աշակերտներին, որ նրան ընդունեն: Երբ նա հասաւ այնտեղ, Աստծոյ շնորհիւ շատ օգտակար եղաւ հաւատացեալներին, քանի որ հրեաներին բուռն կերպով յանդիմանում էր՝ Գրքերի միջոցով հրապարակաւ ապացուցելով, որ Յիսուսն է Քրիստոսը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (8, 12 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս դարձեալ խօսեց ժողովրդի հետ ու ասաց.

«Ես եմ աշխարհի լոյսը. ով իմ յետեւից է գալիս, խաւարի միջով չի քայլի, այլ կընդունի կենաց լոյսը»: Փարիսեցիները նրան ասացին. «Դու քո անձի մասին ես վկայում, եւ քո վկայութիւնը հաւաստի չէ»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրանց. «Թէպէտ ես վկայում եմ իմ անձի մասին, իմ վկայութիւնը ճշմարիտ է, որովհետեւ գիտեմ, թէ որտեղից եկայ եւ ուր եմ գնում: Բայց դուք չգիտէք՝ որտեղից եմ գալիս կամ ուր եմ գնում: Դուք ըստ մարմնի էք դատում, ես ոչ ոքի չեմ դատում. թէկուզ եւ մէկին դատեմ էլ, իմ դատաստանը ճշմարիտ է, որովհետեւ մենակ չեմ, այլ ես եմ եւ ինձ հետ է նաեւ իմ Հայրը, որ ինձ ուղարկեց: Եւ ձեր օրէնքում իսկ գրուած է, որ երկու մարդու վկայութիւնը ճշմարիտ է: Ես նա եմ, որ վկայում եմ իմ մասին, եւ վկայում է իմ մասին Հայրը, որ ինձ ուղարկեց»: Նրան ասացին. «Ո՞ւր է քո Հայրը»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրանց. «Ո՛չ ինձ էք ճանաչում եւ ո՛չ էլ իմ Հօրը. եթէ ինձ ճանաչէիք, թերեւս իմ Հօրն էլ ճանաչէիք»:

Յիսուս այս խօսքերը խօսեց գանձատանը, երբ ուսուցանում էր տաճարում. սակայն ոչ ոք նրան չբռնեց, որովհետեւ նրա ժամը դեռ չէր հասել:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (299)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. զի սքանչելիս արար:

Տէր Թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քրովբէս. սասանեցաւ երկիր:

Աղաղակեցէք առ Տէր ամենայն երկիր. ծառայեցէք Տեառն ուրախութեամբ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 19, 1 – 20

Եւ մինչ Ապողոսը Կորնթոսում էր, Պօղոսը շրջեց վերին կողմերը եւ իջաւ Եփեսոս ու այնտեղ մի քանի աշակերտներ գտնելով՝ նրանց ասաց. «Երբ որ հաւատացիք, ընդունեցի՞ք Սուրբ Հոգին»: Նրանք ասացին.

«Մենք չենք էլ լսել, որ Սուրբ Հոգի կայ»: Եւ նա ասաց.

«Ուրեմն ինչո՞վ մկրտուեցիք»: Նրանք ասացին. «Յովհաննէսի մկրտութեամբ»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Յովհաննէսը ապաշխարել եւ մկրտուել քարոզեց ամբողջ ժողովրդին եւ ասում էր, թէ ով գալու է իրենից յետոյ, նրան թող

հաւատան. այն է՝ Յիսուս Քրիստոսին»: Եւ երբ այս լսեցին, մկրտուեցին Տէր Յիսուսի անունով: Եւ երբ Պօղոսը նրանց վրայ ձեռք դրեց, Սուրբ Հոգին իջաւ նրանց վրայ. լեզուներ էին խօսում եւ մարգարէանում: Նրանք շուրջ տասներկու հոգի էին:

Եւ Պօղոսը, ժողովարան մտնելով, երեք ամիս համարձակ խօսում էր, քարոզում եւ Աստծոյ արքայութեան մասին համոզում նրանց: Երբ ոմանք խստասիրտ էին մնում եւ ընդդիմանում՝ բազմութեան առաջ վարկաբեկելով Տիրոջ ճանապարհը, նրանցից բաժանուեց, աշակերտներին զատեց եւ ամէն օր խօսում էր Տիւրան անունով մի մարդու դպրանոցում: Այս տեւեց երկու տարի, այնպէս որ ասիացի, հրեայ եւ հեթանոս բոլոր բնակիչները լսեցին Տիրոջ խօսքը:

Աստուած ոչ քիչ զօրաւոր գործեր էր անում Պօղոսի միջոցով. մինչեւ իսկ նրա քրտինքը չորացրած թաշկինակներ կամ վարշամակներ էին տանում հիւանդների մօտ, եւ ախտերը հեռանում էին նրանցից. եւ չար ոգիները դուրս էին գալիս: Շրջիկ հրեաներից ոմանք, որ երդուեցնողներ էին, յանդգնեցին Տէր Յիսուսի անունը կանչել չար ոգիներ ունեցողների վրայ՝ ասելով. «Երդուեցնում եմ ձեզ Յիսուսով, որին քարոզում է Պօղոսը»: Այս անողները ոմն Սկեւոս հրեայ քահանայապետի եօթ որդիներն էին: Չար ոգին պատասխանեց ու նրանց ասաց. «Յիսուսին գիտեմ եւ Պօղոսին ճանաչում եմ. բայց դուք ո՞վ էք»: Եւ այն մարդը, որի մէջ չար ոգի կար, վազեց նրանց վրայ եւ երկուսին էլ բռնելով՝ գետին զարկեց նրանց. այնպէս որ նրանք մերկ եւ վիրաւոր փախան այդ տնից: Եւ այս բանը յայտնի դարձաւ Եփեսոսում բնակուող բոլոր հրեաներին ու հեթանոսներին: Եւ նրանց բոլորի մէջ ահ ընկաւ. եւ Տէր Յիսուսի անունը փառաւորւում էր: Եւ հաւատացեալներից շատերը գալիս խոստովանում էին ու պատմում իրենց արարքները: Եւ կախարդութեամբ զբաղուողներից շատերը բերում էին իրենց գրքերը եւ բոլորի առաջ այրում. նրանց գինը հաշուեցին եւ գտան, որ յիսուն հազար արծաթ դահեկան էր: Եւ այսպէս Աստծոյ խօսքը աճում էր ու զօրանում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում.

կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (8, 21 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս դարձեալ նրանց ասաց. «Ես գնում եմ, եւ դուք ինձ կփնտրէք եւ ձեր մեղքերի մէջ կմեռնէք, քանի որ ուր ես եմ գնում, դուք չէք կարող գալ»: Հրեաներն ասացին. «Մի՞թէ անձնասպանութեան է դիմելու, քանի որ ասում է, թէ՝ ուր ես եմ գնում, դուք չէք կարող գալ»: Եւ նրանց ասաց. «Դուք այս ներքեւից էք, իսկ ես՝ այն վերեւից. դուք այս աշխարհից էք, ես այս աշխարհից չեմ: Բայց ասացի ձեզ, որ ձեր մեղքերի մէջ կմեռնէք. արդարեւ, եթէ չհաւատաք, որ ես եմ, կմեռնէք ձեր մեղքերի մէջ»: Նրան ասացին. «Ո՞վ ես դու»: Յիսուս նրանց ասաց.

«Նա, որ սկզբից եւեթ խօսում էր ձեզ հետ: Շատ բաներ ունեմ ձեր մասին խօսելու եւ դատելու: Բայց նա, ով ինձ ուղարկեց, ճշմարիտ է. եւ ես, ինչ որ լսել եմ նրանից, այն եմ խօսում աշխարհում»: Եւ նրանք չիմացան, որ Հօր մասին է ասում իրենց:

Յիսուս նրանց ասաց. «Երբ Մարդու Որդուն բարձրացնէք, այն ժամանակ պիտի իմանաք, որ ես եմ. եւ ես ինքս ինձնից ոչինչ չեմ անում, այլ ինչպէս իմ Հայրն ինձ սովորեցրեց, այն եմ խօսում: Եւ ով ինձ ուղարկեց, ինձ հետ է. ինձ միայնակ չթողեց, քանզի ես միշտ անում եմ, ինչ որ նրան է հաճելի»:

Երբ այս բաները խօսեց, շատերը հաւատացին նրան:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (302)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Յողորմութիւն եւ յիրաւունս օրհնեցից զքեզ Տէր. սաղմոս ասացից, եւ ի միտ առից:

Տէր լուր աղօթից իմոյ. աղաղակ իմ առ քեզ եկեսցէ. մի՛ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. եւ ամենայն ոսկերք իմ զանուն սուրբ նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 19, 21 – 40

Եւ երբ այս ամէնը կատարուեց, Պօղոսը մտադրուեց շրջել Մակեդոնիայում ու Աքայիայում եւ ապա գալ Երուսաղէմ: Ասում էր. «Իմ այնտեղ գնալուց յետոյ պէտք է, որ ես Հռոմն էլ տեսնեմ»: Իր պաշտօնեաներից երկուսին՝ Տիմոթէոսին եւ Երաստոսին ուղարկեց Մակեդոնիա, իսկ ինքը որոշ ժամանակ մնաց Ասիայի նահանգում:

Այդ ժամանակ Տիրոջ ճանապարհի վերաբերեալ բաւական մեծ խռովութիւն առաջ եկաւ: Դեմետրիոս անունով մի արծաթագործ Արտեմիս դիցուհու մեհեանի արծաթէ մանրաքանդակներն էր պատրաստում եւ վարպետներին ոչ քիչ շահ էր բերում: Ժողովելով նրանց եւ նոյն արուեստի մասնագէտներին՝ ասաց. «Ո՛վ մարդիկ, դուք ինքներդ գիտէք, որ մեր շահը այս գործից է, եւ տեսնում էք ու լսում, որ ոչ միայն եփեսացիներից, այլեւ գրեթէ ամբողջ Ասիայի նահանգից այս Պօղոսը, բազում ժողովուրդ համոզելով, դարձի է բերել՝ ասելով, թէ դրանք, որ ձեռքով են շինուած, աստուածներ չեն: Եւ սրա վտանգը ոչ միայն այն է, որ մեր կողմը պիտի արհամարհուի, այլեւ այն, որ Արտեմիս մեծ դիցուհու մեհեանը ոչինչ պիտի համարուի, այնպէս որ պիտի քանդուի նաեւ մեծութիւնը նրա, որին ամբողջ Ասիան եւ աշխարհն է պաշտում»: Երբ այս լսեցին, լցուեցին բարկութեամբ. աղաղակում էին ու ասում. «Մեծ է եփեսացիների Արտեմիսը»: Քաղաքը լցուեց խռովութեամբ. բոլորը միասին դիմեցին դէպի թատրոն՝ քարշ տալով Գայիոս եւ Արիստարքոս Մակեդոնացիներին՝ Պօղոսի ուղեկիցներին: Բայց երբ Պօղոսն ուզեց մտնել ամբոխի մէջ, աշակերտները նրան չթողեցին: Ասիացի պետերից ոմանք էլ, որ նրա բարեկամներն էին, նրա մօտ մարդ ուղարկեցին եւ աղաչեցին, որ թատրոնում չերեւայ: Իսկ ոմանք էլ այլ բան էին աղաղակում, քանի որ նրանց ժողովը խառնաշփոթութեան մէջ էր. եւ նրանցից շատերը չէին իմանում, թէ ինչի համար են հաւաքուել: Ապա ամբոխից ոմանք բազմութեան միջից դուրս քաշեցին Ալեքսանդրոսին. եւ երբ հրեաները նրան առաջ բերեցին, Ալեքսանդրոսը շարժեց ձեռքը եւ ուզում էր պատասխանել ամբոխին: Երբ իմացան, որ այդ մարդը հրեայ է, բոլորը միաձայն մօտ երկու ժամ աղաղակում էին. «Մեծ է Արտեմիսը եփեսացիների»: Քաղաքի գլխաւոր քարտուղարը լռեցրեց ամբոխին ու ասաց. «Ո՛վ եփեսացիներ, իսկ ո՞վ է մարդկանցից նա, որ չգիտէ մեծ Արտեմիս դիցուհու եւ Դիոպետէոսի՝ եփեսացիների մեհենազարդ այս քաղաքը: Եւ որովհետեւ դա անշուշտ այդպէս է, դուք պէտք է հանդարտուէք եւ յանդգնութեամբ ոչինչ չանէք: Դուք այստեղ բերեցիք այդ մարդկանց, որոնք ո՛չ մեհեան կողոպտող են եւ ո՛չ էլ մեր դիցուհուն հայհոյող: Իսկ եթէ Դեմետրիոսը եւ նրա հետի վարպետները մէկի դէմ որեւէ բան ունեն, ատեան թող գնան. դատաւորներ կան, թող նրանց առաջ ամբաստանութիւն անեն: Բայց եթէ մի այլ բանի մասին խնդիր կայ, թող օրինաւոր ժողովում դա վճռուի. քանզի մեզ համար էլ վտանգ կայ, որ մեղադրուենք այսօրուայ այս կռուի պատճառով, որ տեղի ունեցաւ առանց որեւէ յանցանքի առկայութեան, եւ դրա համար չպիտի կարողանանք պատասխան տալ այս հաւաքոյթի համար»: Եւ այս ասելով՝ ժողովն արձակեց:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, Թագաւորեաց, վայելչութիւն զգեցաւ.

զգեցաւ Տէր զօրութիւն ընդ մէջ իւրածաւ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (8, 31 – 59)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս հաւատացեալ հրեաներին ասաց. «Եթէ դուք իմ ուսուցմանը հաւատարիմ մնաք, իմ ճշմարիտ աշակերտները կլինէք: Եւ կճանաչէք ճշմարտութիւնը, եւ ճշմարտութիւնը ձեզ կազատի»: Նրան պատասխանեցին ու ասացին. «Աբրահամի որդիներ ենք եւ երբեք ոչ ոքի չենք ծառայել. ինչպէ՞ս ես ասում, թէ՝ ազատ կլինէք»: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ամէն ոք, ով մեղք է գործում, մեղքին ծառայ է: Եւ ծառան յաւիտեան տան մէջ չի մնում, իսկ որդին յաւիտեան մնում է: Իսկ արդ, եթէ Որդին ձեզ ազատի, ճշմարտապէս ազատ կլինէք: Գիտեմ, որ Աբրահամի որդիներ էք, բայց ուզում էք ինձ սպանել, քանզի իմ խօսքը տեղ չունի ձեր մէջ: Ես խօսում եմ այն, ինչ տեսայ իմ Հօր մօտ, իսկ դուք անում էք, ինչ ձեր հօրից էք լսել»: Նրան պատասխանեցին ու ասացին. «Մեր հայրը Աբրահամն է»: Յիսուս նրանց ասաց. «Եթէ Աբրահամի որդիներ լինէիք, Աբրահամի գործերը կանէիք: Իսկ այժմ ուզում էք սպանել մի մարդու՝ ինձ, որ ձեզ ասացի ճշմարտութիւնը, որը լսել եմ իմ Հօրից. այդպիսի բան Աբրահամը չարեց. դուք ձեր հօր գործերն էք անում»: Նրան ասացին. «Մենք պոռնկութիւնից չենք ծնուել. մեր Հայրը մէկ է՝ Աստուած»: Յիսուս նրանց ասաց. «Եթէ Աստուած ձեր Հայրը լինէր, ինձ իրապէս կսիրէիք, քանզի ես Աստծուց ելայ ու եկայ. եւ ոչ թէ ինքս ինձ եկայ, այլ նա ուղարկեց ինձ: Ինչո՞ւ իմ ասածը չէք հասկանում. որովհետեւ իմ խօսքը չէք կարող լսել: Դուք հօր կողմից սատանայի զաւակներ էք, եւ ձեր հօր ցանկութիւններն էք ուզում կատարել, թէեւ նա ի սկզբանէ մարդասպան էր եւ ճշմարտութեան մէջ չմնաց, քանզի նրա մէջ ճշմարտութիւն չկար: Երբ նա սուտ է խօսում, ինքն իրենից է խօսում, քանի որ նա սուտ է եւ ստի հայր: Իսկ ես, որ ճշմարտութիւնն եմ ասում, ինձ չէք հաւատում: Ձեզնից ո՞վ կյանդիմանի ինձ մեղքի համար. եթէ ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ինչո՞ւ ինձ չէք հաւատում: Ով Աստծուց է, Աստծոյ խօսքերն է լսում, իսկ դուք չէք լսում, որովհետեւ Աստծուց չէք»: Հրեաները պատասխանեցին եւ ասացին նրան. «Լաւ չե՞նք ասում, թէ՝ սամարացի ես դու, եւ քո մէջ դեւ կայ»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Իմ մէջ դեւ չկայ, այլ պատւում եմ իմ Հօրը, իսկ դուք անարգում էք ինձ: Ես իմ փառքը չեմ փնտրում. կայ մէկը, որ այն փնտրում է եւ դատում: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ մէկը իմ խօսքը պահի, մահ չի տեսնի յաւիտեան»: Հրեաները նրան ասացին. «Այժմ իմացանք, որ քո մէջ դեւ կայ: Աբրահամը մեռաւ, նաեւ՝ մարգարէները, իսկ դու ասում ես, թէ՝ ով իմ խօսքը պահի, յաւիտեան մահ չի ճաշակելու: Մի՞թէ դու աւելի մեծ ես, քան մեր հայրը՝ Աբրահամը, որ մեռաւ. մեռան եւ մարգարէները. արդ, դու քեզ ո՞ւմ տեղ ես դնում»: Յիսուս պատասխանեց. «Եթէ ես փառաւորեմ իմ անձը, իմ փառքը ոչինչ է. Հայրն է, որ ինձ փառաւորում է, եւ որի մասին ասում էք, թէ՝ մեր Աստուածն է. ու չէք ճանաչում նրան: Բայց ես ճանաչում եմ նրան. եւ եթէ ասեմ, թէ նրան չեմ ճանաչում, ձեզ նման ստախօս կլինեմ. բայց ես ճանաչում եմ նրան եւ նրա խօսքը պահում եմ: Աբրահամը՝ ձեր հայրը, ցանկացաւ իմ աշխարհ գալու օրը տեսնել. տեսաւ եւ ուրախացաւ»: Հրեաները նրան ասացին. «Դու դեռ յիսուն տարեկան չկաս եւ Աբրահամի՞ն ես տեսել»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ես ե՛մ, նախքան Աբրահամի լինելը»: Նրանք քարեր վերցրին, որ նետեն նրա վրայ, բայց Յիսուս խոյս տուեց եւ տաճարից ելաւ գնաց:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (305)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. Տէր Աստուած իմ մեծ եղեր յոյժ:

Խոստովան եղերուք Տեառն եւ կարդացէք զանուն նորա. պատմեցէք ի հեթանոսս զգործս նորա:

Խոստովան եղերուք Տեառն զի քաղցր է. զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 20, 1 – 16

Երբ ամբոխը հանդարտուեց, Պօղոսը կանչեց աշակերտներին ու նրանց յորդորելով՝ հրաժեշտի ողջոյն տուեց եւ ելաւ գնաց Մակեդոնիա: Այդ կողմերում շրջելուց եւ նրանց բազում խօսքերով յորդորելուց յետոյ եկաւ Յունաստան: Մօտ երեք ամիս այնտեղ անցկացնելուց յետոյ, մինչ կամենում էր Ասորիք բարձրանալ, հրեաների կողմից նրա դէմ դաւ նիւթուեց. ուստի խորհեց Մակեդոնիայով վերադառնալ: Եւ մինչեւ Ասիա նրա հետ էին գնում Պիւռոսի որդի Սոսիպատրոս Բերիացին, թեսաղոնիկեցիներից Արիստարքոսը եւ Սեկունդոսը, Գայիոս Դերբացին ու Տիմոթէոսը եւ ասիացիներ Տիւքիկոսն ու Տրոփիմոսը: Սրանք առաջ էին գնացել եւ Տրովադայում մեզ էին սպասում: Իսկ մենք Բաղարջակերաց տօնի օրերից յետոյ նաւարկեցինք Փիլիպպէից եւ հինգ օրից հասանք Տրովադա՝ նրանց մօտ. այնտեղ կանգ առանք եօթ օր:

Եւ շաբաթ օրը, մինչ հաւաքուել էինք հացը կտրելու, Պօղոսը, որ յաջորդ օրը մեկնելու էր, խօսում էր նրանց հետ. եւ նա խօսքը երկարեցրեց մինչեւ կէսգիշեր: Եւ այն վերնատանը, ուր հաւաքուած էինք, բազում լապտերներ կային: Իսկ Եւտիքոս անունով մի երիտասարդ նստել էր պատուհանին եւ խոր քնի մէջ էր ընկել: Երբ Պօղոսը խօսելը երկարաձգեց, նա, խոր քնից թուլացած, երրորդ յարկից ցած ընկաւ. ու վերցրին նրան մեռած: Պօղոսը, ցած իջնելով, ընկաւ նրա վրայ, նրան իր գիրկը վերցրեց ու ասաց. «Մի՛ խռովուէք, քանի որ սրա հոգին վրան է»: Յետոյ վեր ելաւ, հացը կտրեց ու կերաւ. եւ մինչեւ առաւօտ շատ բաներ եւս խօսեց ու ապա ելաւ գնաց: Իսկ պատանուն կենդանի ներս բերեցին եւ շատ մխիթարուեցին:

Եւ մենք, նաւ մտնելով, ուղղուեցինք դէպի Ասոն. յոյս ունէինք այնտեղից Պօղոսին նորից վերցնել, որովհետեւ այդպէս էր պատուիրել, ըստ որում ինքը ցամաքով էր գնալու: Եւ երբ նա մեզ հանդիպեց Ասոնում, նրան առնելով՝ եկանք Միտիլինէ: Եւ այնտեղից նաւարկելով՝ յաջորդ օրը գնացինք Քիոսի դիմաց, իսկ միւս օրը հասանք Սամոս եւ հետեւեալ օրը եկանք Միլետոն, որովհետեւ Պօղոսը մտադիր էր նաւարկել Եփեսոսի մօտով, որպէսզի Ասիայում ժամանակ չկորցնի, քանի որ շտապում էր Պենտեկոստէի օրը Երուսաղէմ հասնել, եթէ այդ նրան յաջողուէր:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ցնծացէք առ Աստուած, օգնական է մեր.

աղաղակեցէք առ Աստուած Յակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (9, 1 – 38)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ մինչ անցնում էր, ի ծնէ կոյր մի մարդու տեսաւ. իր աշակերտները հարցրին նրան եւ ասացին.

«Ռաբբի՛, մեղքը ո՞ւմն է, որ կոյր է ծնուել. նրա՞նն է, թէ՞ հօրն ու մօրը»: Յիսուս պատասխանեց. «Ո՛չ դրա մեղքն է եւ ո՛չ էլ՝ իր հօր եւ մօր, այլ՝ որպէսզի դրա վրայ Աստծոյ գործերը յայտնի լինեն: Եւ քանի դեռ ցերեկ է, ես պէտք է կատարեմ գործերը նրա, ով ինձ ուղարկեց. կգայ գիշերը, երբ ոչ ոք չի կարող գործել: Քանի դեռ աշխարհում եմ, աշխարհի լոյսն եմ»: Երբ այս ասաց, թքեց գետնին, թքով կաւ շինեց եւ կաւը ծեփեց կոյրի աչքերի վրայ ու ասաց նրան. «Գնա լուացուի՛ր Սիլովամի աւազանում» (որ թարգմանւում է առաքուած): Գնաց լուացուեց, եկաւ եւ տեսնում էր: Իսկ հարեւանները եւ նրանք, որ նախապէս տեսել էին նրան, որ մուրացիկ էր, ասում էին. «Սա չէ՞ր, որ նստում էր եւ մուրում»: Ոմանք ասում էին՝ նա է. ուրիշներն ասում էին. «Ո՛չ, բայց նման է նրան»: Իսկ ինքն ասում էր՝ ես եմ: Նրան ասացին. «Իսկ ինչպէ՞ս բացուեցին քո աչքերը»: Նա պատասխանեց. «Մի մարդ, որին Յիսուս են կոչում, կաւ շինեց եւ ծեփեց աչքերս եւ ինձ ասաց. «Գնա՛ Սիլովամ եւ լուացուի՛ր»: Գնացի, լուացուեցի եւ տեսնում եմ»: Նրան ասացին. «Ո՞ւր է նա»: Նրանց ասաց՝ չգիտեմ: Նրան, որ մի ժամանակ կոյր էր, բերեցին փարիսեցիների մօտ (օրը շաբաթ էր, երբ Յիսուս կաւ շինեց եւ կոյրի աչքերը բացեց): Փարիսեցիներն էլ կրկին հարցրին նրան. «Ինչպէ՞ս ես տեսնում»: Եւ նա նրանց ասաց. «Կաւ դրեց աչքերիս վրայ, եւ լուացուեցի ու տեսնում եմ»: Փարիսեցիներից ոմանք ասացին. «Այդ մարդը Աստծուց չէ, քանի որ շաբաթ օրը չի պահում»: Ոմանք ասում էին. «Իսկ մեղաւոր մի մարդ ինչպէ՞ս կարող է այսպիսի նշաններ գործել»: Եւ նրանց մէջ պառակտում կար: Դարձեալ կոյրին ասացին. «Դո՞ւ ինչ ես ասում նրա մասին, քանի որ նա աչքերդ բացեց»: Եւ նա ասաց՝ մարգարէ է: Եւ հրեաները չէին հաւատում, թէ նա կոյր էր, եւ բացուեց, մինչեւ որ կանչեցին աչքերը բացուածի ծնողներին, հարցրին նրանց ու ասացին.

«Սա՞ է ձեր որդին, որի մասին ասում էիք, թէ կոյր ծնուեց. իսկ այժմ ինչպէ՞ս է, որ տեսնում է»: Նրա ծնողները պատասխանեցին. «Գիտենք, որ սա մեր որդին է, եւ որ կոյր ծնուեց. բայց թէ այժմ ինչպէս է, որ տեսնում է, չգիտենք, կամ թէ ով բացեց դրա աչքերը, մենք չգիտենք. հէնց իրե՛ն հարցրէք. ինքն արդէն չափահաս է. իր մասին ինքը թող խօսի»: Նրա ծնողներն այսպէս ասացին, որովհետեւ հրեաներից վախենում էին, քանի որ հրեաները երդուել էին, որ եթէ մէկը նրան Քրիստոս խոստովանի, կհեռացուի ժողովարանից: Դրա համար է, որ նրա ծնողներն ասացին. «Ինքն արդէն չափահաս է, հէնց իրե՛ն հարցրէք»: Նորից կանչեցին այդ մարդուն, որ կոյր էր, եւ նրան ասացին. «Աստծուն փա՛ռք տուր. մենք գիտենք, որ այն մարդը մեղաւոր է»: Իսկ նա ասաց. «Թէ մեղաւոր է, ես չգիտեմ, բայց այն գիտեմ, որ կոյր էի եւ հիմա տեսնում եմ»: Դարձեալ ասացին նրան. «Քեզ ի՞նչ արեց, քո աչքերը ինչպէ՞ս բացեց»: Նրանց պատասխանեց. «Նոր ձեզ ասացի, եւ չէք լսում, ինչո՞ւ էք ուզում նորից լսել. մի՞թէ դուք էլ էք կամենում նրան աշակերտել»: Նրանք նախատում էին նրան ու ասում. «Դու եղիր նրան աշակերտ. մենք Մովսէսի աշակերտներն ենք: Մենք գիտենք, որ Աստուած Մովսէսի հետ խօսեց. իսկ սրան չգիտենք, թէ որտեղից է»: Մարդը պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Զարմանալին էլ այն է, որ դուք չգիտէք, թէ նա որտեղից է, եւ սակայն իմ աչքերը բացեց: Գիտենք, որ Աստուած մեղաւորներին չի լսում, բայց եթէ մէկն աստուածապաշտ է եւ նրա կամքը կատարում է, նրան լսում է: Աշխարհի սկզբից ոչ ոք չի լսել, որ մէկը ի ծնէ կոյրի աչքերը բացած լինի: Եթէ այդ մարդը Աստծուց չլինէր, որեւէ բան անել չէր կարող»: Պատասխանեցին եւ ասացին նրան. «Ամբողջովին մեղքի մէջ ես ծնուած եւ դու մեր գլխին վարդապե՞տ ես դարձել»: Եւ նրան դուրս հանեցին:

Յիսուս լսեց, որ նրան դուրս են հանել. եւ երբ նրան գտաւ, ասաց. «Դու Աստծոյ Որդուն հաւատո՞ւմ ես»: Նա պատասխան տուեց եւ ասաց. «Տէ՛ր, ո՞վ է, որ նրան հաւատամ»: Յիսուս նրան ասաց. «Ե՛ւ տեսար նրան, ե՛ւ նա է, ով խօսում է քեզ հետ»: Ու նա ասաց. «Հաւատում եմ, Տէ՛ր»: Եւ երկրպագեց նրան:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՆԱՆՑ (308)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց. մահուամբ զմահ կոխեաց, եւ յարութեամբ իւրով մեզ կեանս պարգեւեաց. նմա փառք յաւիտեանս.ամէն:

Խոստովան եղերուք Տեառն զի քաղցր է. Զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Պատրաստ է սիրտ իմ Աստուած. Պատրաստ է սիրտ իմ օրհնել եւ սաղմոս ասել քեզ փառօք իմովք:

Աստուած, օրհնութեան իմոյ մի լռեր. Զի բերան մեղաւորի, բերան նենգաւորի բացաւ ի վերայ իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 20, 17-38

Եւ Միլետոնից Եփեսոս մարդ ուղարկելով՝ կանչեց եկեղեցու երէցներին. եւ երբ նրանք եկան իր մօտ, նրանց ասաց. «Դուք ինքներդ գիտէք, թէ առաջին օրուանից ի վեր, երբ Ասիա եկայ, ամբողջ ժամանակ ձեզ հետ միասին ինչպէս ապրեցի՝ ծառայելով Տիրոջը ամենայն խոնարհութեամբ եւ բազում արտասուքով ու փորձութիւններով, որ հրեաների նենգութիւնների պատճառով ինձ պատահեցին: Ինչպէ՜ս բնաւ չվարանեցի ձեզ պատմել օգտակար բաներից եւ ուսուցանել ձեզ հրապարակաւ եւ տանը. վկայութիւն տուեցի հրեաներին եւ հեթանոսներին Աստծոյ առաջ ապաշխարելու եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի հանդէպ հաւատի մասին: Արդ, ահա ես, Սուրբ Հոգու մղումով, Երուսաղէմ եմ գնում. իսկ թէ այնտեղ ինձ ինչ է պատահելու, այդ չգիտեմ. միայն թէ Սուրբ Հոգին ամէն քաղաքում ինձ վկայում է ու ասում.

«Կապանքներ ու նեղութիւններ են սպասում քեզ»: Բայց ես իմ անձը ոչնչով այնքան յարգի չեմ համարում, որքան այն, որ ուրախութեամբ կատարեմ իմ ընթացքը եւ այն պաշտօնը, որ Տէր Յիսուսից ստացայ՝ աւետարանելու Աստծոյ շնորհը: Եւ արդ, ես գիտեմ, որ ամէնքդ, որոնց մէջ ես շրջեցի՝ քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը, իմ երեսն այլեւս չէք տեսնելու. դրա համար այսօր ձեր առաջ վկայում եմ, որ ես մաքուր եմ բոլորիդ արիւնից, քանզի չքաշուեցի ձեզ յայտնել Աստծոյ կամքն ամբողջութեամբ: Զգո՛յշ եղէք ինքներդ ձեզ եւ ամբողջ հօտի համար, որի վրայ Սուրբ Հոգին տեսուչներ կարգեց ձեզ՝ հովուելու Տիրոջ ժողովրդին, որին նա փրկեց իր արիւնով: Սակայն ես գիտեմ, որ իմ մեկնելուց յետոյ ձեր մէջ կգան յափշտակիչ գայլեր, որոնք չեն խնայի հօտին: Ձեր միջից էլ դուրս կգան մարդիկ, որ թիւր բաներ կխօսեն՝ աշակերտներին իրենց յետեւից տանելու համար: Դրա համար էլ արթո՛ւն կացէք եւ յիշեցէ՛ք, որ ամբողջ երեք տարի, գիշեր-ցերեկ, առանց դադարի իւրաքանչիւրիդ մէկ առ մէկ խրատեցի արցունքներով: Եւ արդ, ձեզ յանձնում եմ Աստծուն եւ նրա շնորհի խօսքին, նրան, որ կարող է բարձրացնել եւ ձեզ ժառանգութիւն տալ բոլոր սրբերի հետ: Ձեզնից ոչ ոքի արծաթը կամ ոսկին կամ զգեստը չցանկացայ. ինքներդ գիտէք, որ իմ եւ ինձ հետ եղողների կարիքները հոգացին այս ձեռքերը:

Ես իմ օրինակով ամէն ինչ ձեզ ցոյց տուեցի, որովհետեւ այդպէս պէտք է աշխատել եւ դարմանել հիւանդներին ու յիշել Տէր Յիսուսի խօսքը, որ ինքն իսկ ասաց. «Երանելի է մանաւանդ տալը, քան առնելը»»: Այս ամէնն ասելուց յետոյ բոլորի հետ ծնկի գալով՝ սկսեց աղօթել: Բոլորն էլ շատ լաց եղան եւ Պօղոսի վզովն ընկնելով՝ համբուրում էին նրան: Մորմոքում էին մանաւանդ նրա այն խօսքի համար, թէ այլեւս իր երեսը չեն տեսնելու: Եւ նրան ուղեկցեցին մինչեւ նաւը:

Ալէլուիա, ալէլուիա. Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

Եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (9, 39 – 10, 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս ասաց. «Դատաստանի համար եկայ այս աշխարհ, որպէսզի ովքեր չեն տեսնում, տեսնեն, եւ ովքեր տեսնում են, կուրանան»: Փարիսեցիներից ոմանք, որ Յիսուսի հետ էին, լսեցին այդ եւ նրան ասացին. «Մի՞թէ մենք էլ կոյր ենք»: Յիսուս նրանց ասաց.

«Եթէ կոյր լինէիք, դուք մեղք չէիք ունենայ, բայց հիմա ասում էք, թէ՝ տեսնում ենք. եւ ձեր մեղքը ձեր մէջ հաստատ է մնում»:

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ով ոչխարների փարախը դռնով չի մտնում, այլ ուրիշ տեղով է բարձրանում, նա գող է ու աւազակ. իսկ ով դռնով է մտնում, հովիւ է ոչխարների: Դռնապանը նրա համար բացում է դուռը, եւ ոչխարները լսում են նրա ձայնը. նա իր ոչխարներին անուններով է կանչում եւ նրանց դուրս է հանում: Եւ երբ իր բոլոր ոչխարներին հանի, նրանց առջեւից է գնում, եւ ոչխարները հետեւում են նրան, որովհետեւ ճանաչում են նրա ձայնը: Օտարի յետեւից չեն գնայ, այլ կփախչեն նրանից, որովհետեւ չեն ճանաչում օտարների ձայնը»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց, իսկ նրանք չէին իմանում, թէ ինչ էր այն, որ նա իրենց ասում էր: Դարձեալ Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ես եմ ոչխարների դուռը: Բոլոր նրանք, որ ինձնից առաջ եկան, գող էին ու աւազակ, ուստի ոչխարները նրանց չլսեցին: Ես եմ դուռը. եթէ մէկը իմ միջով մտնի, կփրկուի. կմտնի ու կելնի եւ ճարակելու բան կգտնի: Գողը գալիս է միայն, որպէսզի գողանայ, սպանի եւ կորստեան մատնի. ես եկայ, որպէսզի կեանք ունենան, եւ առաւել եւս ունենան:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (311)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Ասաց Տէր զՏէրիմ, նիստ ընդ աջմէիմմէ. մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց:

Խոստովան եղեց քեզ Տէր բոլորով սրտիւ իմով, ի խորհուրդս ուղղոց, ի ժողովուրդս. մեծ են գործք Տեառն, եւ քննեալ են յամենայնի կամք նորա:

Երանեալ է այր որ երկնչի ի Տեառնէ. զպատուիրանս նորա նա կամիյոյժ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 21, 1 – 14

Եւ երբ նրանցից բաժանուեցինք ու նաւ ելանք, ուղիղ դիմացը գնալով՝ եկանք Կով. յաջորդ օրը՝ Ռոդոն, այնտեղից էլ՝ Պատարա: Այնտեղ գտնելով մի նաւ, որ Փիւնիկէ էր գնում, բարձրացանք եւ գնացինք: Երբ Կիպրոսը երեւաց, այն թողեցինք ձախ կողմը, նաւարկեցինք դէպի Ասորիք եւ իջանք Տիւրոս, քանի որ նաւն այնտեղ էր բեռնաթափուելու եւ գտնելով աշակերտներին՝ եօթ օր այնտեղ մնացինք. նրանք Սուրբ Հոգու միջոցով Պօղոսին ասում էին, որ նա Երուսաղէմ չբարձրանայ: Եւ երբ այդ օրերն անցկացրինք, ելանք գնացինք. նրանք բոլորը՝ կանանց եւ որդիների հետ միասին, մինչեւ քաղաքից դուրս մեզ ճանապարհ դրեցին. եւ ծովեզրին ծնկի գալով աղօթեցինք: Ապա միմեանց հրաժեշտ տալով՝ մենք նաւ ելանք, իսկ նրանք վերադարձան իրենց տեղերը: Եւ մեր նաւարկութիւնը շարունակելով Տիւրոսից՝ հասանք Պտողեմայիդա ու եղբայրներին ողջոյն տալուց յետոյ մէկ օր մնացինք նրանց մօտ: Յաջորդ օրն այնտեղից դուրս գալով՝ եկանք Կեսարիա եւ, մտնելով տունը Փիլիպպոս աւետարանչի, որ եօթ սարկաւագներից մէկն էր, օթեւանեցինք նրա մօտ: Նա ունէր չորս կոյս աղջիկներ, որոնք մարգարէներ էին: Եւ երբ շատ օրեր այնտեղ մնացինք, Հրէաստանից Ագաբոս անունով մի մարգարէ իջաւ: Եւ մեզ մօտ գալով՝ վերցրեց Պօղոսի գօտին, կապեց իր ոտքերն ու ձեռքերը եւ ասաց. «Այսպէս է ասում Սուրբ Հոգին. այն մարդուն, ում գօտին է այս, հրեաներն այսպէս պիտի կապեն Երուսաղէմում եւ յանձնեն հեթանոսների ձեռքը»: Երբ այս լսեցինք, մենք եւ այնտեղ գտնուողները աղաչեցինք, որ նա Երուսաղէմ չբարձրանայ: Այն ժամանակ Պօղոսը պատասխանեց ու ասաց. «Ի՞նչ էք անում, ինչո՞ւ էք լալիս ու սիրտս ճմլում. ես Տէր Յիսուս Քրիստոսի անուան համար պատրաստ եմ Երուսաղէմում ոչ միայն կապուել, այլեւ մեռնել»: Եւ երբ նա չանսաց, լռեցինք. ասացինք. «Թող Տիրոջ կամքը լինի»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր.

եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10,11–21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ: Նրա համար է իմ Հայրն ինձ սիրում, որ ես իմ կեանքն եմ տալիս, որպէսզի վերստին այն առնեմ: Այն ինձնից ոչ ոք չի վերցնի, այլ ես ինքս եմ այն տալիս. իշխանութիւն ունեմ այն տալու եւ իշխանութիւն ունեմ վերստին այն առնելու. այս պատուէրը իմ Հօրից ստացայ»:

Այս խօսքերի պատճառով հրեաների մէջ դարձեալ պառակտում եղաւ: Եւ նրանցից շատերն ասում էին. «Նրա մէջ դեւ կայ եւ մոլեգնում է. ինչո՞ւ էք նրան լսում»: Ոմանք էլ ասում էին. «Սրանք դիւահարի խօսքեր չեն. մի՞թէ դեւը կարող է կոյրի աչքերը բանալ»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (313)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Ահաւոր եւ սքանչելի է խորհուրդ փրկութեան մերոյ: Որ անսկիզբն ի Հօրէ անճառաբար մարմնացաւ ի Կուսէն. խաչի համբերելով, եւ կամաւոր մահուամբ իւրով զկենդանութեան մեզ պարգեւեաց շնորհս:

Օրհնեցէք մանկունք զՏէր. եւ օրհնեցէք զանուն Տեառն:

Յելանելն Իսրայէլի յԵգիպտոսէ, տանն Յակովբայ ի ժողովրդենէ այլազգեաց:

Սիրեցի զի լուիցէ Տէր զձայն աղօթից իմոց. խոնարհեցոյց զունկն իւր առ իս, եւ ես յաւուրս իմ կարդացի առ նա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 21, 15 – 26

Այդ օրերից յետոյ պատրաստուեցինք եւ Երուսաղէմ բարձրացանք: Մեզ հետ եկան նաեւ կեսարացի մի քանի աշակերտներ, որոնք մեզ տանում էին կիպրացի ոմն Մնասոնի մօտ, որը նախապէս աշակերտ էր, եւ որի տանը մենք պիտի օթեւանէինք:

Եւ երբ Երուսաղէմ մտանք, եղբայրները խնդութեամբ ընդունեցին մեզ: Յաջորդ օրը Պօղոսը մեզ հետ Յակոբոսի մօտ մտաւ. եկան եւ բոլոր երէցները: Ողջունելով նրանց՝ նա մէկ առ մէկ պատմեց այն ամէնը, որ Աստուած նրա ծառայութեան միջոցով արեց հեթանոսների մէջ: Եւ նրանք լսելով փառաւորում էին Աստծուն եւ ասում նրան. «Տեսնո՞ւմ ես, եղբա՛յր, հազարաւոր հաւատացեալ հրեաներ կան, եւ բոլորն էլ նախանձախնդիր են օրէնքին: Բայց քո մասին իրազեկ եղան, թէ հեթանոսների մէջ գտնուող բոլոր հրեաներին ուսուցանում ես հրաժարուել Մովսէսի օրէնքից. ասում ես, որ նրանք չթլփատեն իրենց որդիներին եւ կրօնի աւանդութիւնների համաձայն չգնան: Արդ, ի՞նչ պէտք է լինի. հաստատապէս կլսեն, որ եկել ես: Ուրեմն, արա այն, ինչ քեզ ասում ենք. մեզ մօտ չորս ուխտեալներ կան. նրանց քեզ հետ առ եւ նրանց հետ միասին մաքրուիր. եւ նրանց ծախսը քեզ վրայ վերցրու, որ գլուխներն ածիլեն: Այսպէս ամէնքը թող իմանան, որ քեզ վերաբերող այն բաները, որոնց մասին իրազեկ են եղել, ոչինչ են, եւ ընդհակառակը՝ դու էլ համաձայն ես օրէնքը պահել: Ինչ վերաբերում է հաւատացեալ հեթանոսներին, մենք ուղարկել ենք մեր որոշումը, որ այդպիսի բաներ չպահեն նրանք, այլ միայն զգուշանան կուռքերին մատուցուած զոհերից ու արիւնից եւ խեղդամահ արուած կենդանուց եւ պոռնկութիւնից»: Այն ժամանակ Պօղոսն իր հետ վերցրեց այդ մարդկանց եւ յաջորդ օրը նրանց հետ մաքրուելուց յետոյ տաճար մտաւ՝ յայտնելու մաքրման օրերի աւարտի մասին. որից յետոյ նրանցից իւրաքանչիւրի համար զոհ մատուցուեց:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 22 – 42)

Առ տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այն ժամանակ Երուսաղէմում տաճարի Նաւակատիքի տօն էր, եւ ձմեռ էր: Եւ Յիսուս շրջում էր տաճարի մէջ, Սողոմոնի սրահում: Հրեաները նրա շուրջը հաւաքուեցին ու ասացին. «Մինչեւ ե՞րբ մեր հոգին պիտի հանես. եթէ դու ես Քրիստոսը, համարձակ ասա՛ մեզ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Ձեզ ասացի, եւ ինձ չէք հաւատում. այն գործերը, որ ես անում եմ իմ Հօր անունով, դրանք վկայում են իմ մասին: Բայց դուք չէք հաւատում, որովհետեւ իմ ոչխարներից չէք. իմ ոչխարներն իմ ձայնը լսում են, եւ ես ճանաչում եմ նրանց. եւ նրանք գալու են իմ յետեւից. եւ ես նրանց կտամ յաւիտենական կեանք. եւ նրանք չեն կորչի յաւիտեան. եւ ոչ ոք նրանց իմ ձեռքից չի յափշտակի: Իմ Հայրը, որ նրանց ինձ տուեց, ամէնքից մեծ է. եւ իմ Հօր ձեռքից ոչ ոք չի կարող ոչինչ յափշտակել: Ես եւ իմ Հայրը մի ենք»:

Հրեաները քարեր վերցրին, որ նրան քարկոծեն: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Բազում բարի գործեր ցոյց տուեցի ձեզ իմ Հօրից. դրանցից ո՞ր մէկի համար էք ինձ քարկոծում»: Հրեաները նրան պատասխանեցին.

«Քեզ բարի գործի համար չենք քարկոծում, այլ հայհոյութեան համար եւ նրա համար, որ դու մարդ ես, բայց ինքդ քեզ Աստծոյ տեղ ես դնում»: Յիսուս նրանց պատասխանեց. «Չէ՞ որ ձեր օրէնքում գրուած է. «Ես ասացի, թէ աստուածներ էք»: Իսկ եթէ աստուածներ է կոչում նրանց, որոնց ուղղուած էր Աստծոյ խօսքը (եւ հնարաւոր չէ, որ Գիրքը ջնջուի), արդ, ում որ Հայրը սրբացրեց եւ աշխարհ ուղարկեց, դուք ասում էք, թէ՝ հայհոյում ես, քանի որ ասացի, թէ՝ Աստծոյ Որդի եմ: Եթէ իմ Հօր գործերը չեմ անում, ինձ մի՛ հաւատացէք: Իսկ եթէ անում եմ, եթէ ինձ էլ չէք հաւատում, գործերի՛ն հաւատացէք, որպէսզի իմանաք եւ ճանաչէք, որ Հայրը իմ մէջ է, եւ ես՝ Հօր մէջ»:

Դարձեալ ուզում էին նրան բռնել, բայց նա նրանց ձեռքից դուրս պրծաւ: Եւ վերստին գնաց Յորդանանի միւս կողմը՝ այնտեղ, ուր Յովհաննէսն էր նախապէս գտնւում եւ մկրտում. եւ մնում էր այնտեղ: Շատերը նրա մօտ եկան եւ ասում էին. «Յովհաննէսը որեւէ նշան չարեց, բայց այն ամէնը, որ Յովհաննէսն ասել էր նրա մասին, ճշմարիտ է»: Եւ այնտեղ շատերը հաւատացին նրան:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (315)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Քանզի յարեաւ ի մեռելոց Քրիստոս Աստուած յաւիտենից արարիչ, եւ յարութիւն ազգի մարդկան. զոր օրհնեն անդադար զինուորութիւնք հրեշտակաց, եւ ամենայն զուարթունք երկնից. ընդ որս գոչելով ասեմք. Փառք սոսկալի յարութեան քոյ Տէր:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. Եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Օրհնեցէք զՏէր ամենայն ազինք. գովեցէք զնա ամենայն ժողովուրդք:

Խոստովան եղերուք Տեառն, զի բարի է. զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 21, 27 – 22, 29

Սակայն երբ եօթօրէքը կատարելու մօտ էին, ասիացի հրեաները, նրան տեսնելով տաճարում, շուրջը հաւաքեցին ամբողջ ամբոխը եւ ձեռքները նրա վրայ դնելով՝ աղաղակում էին. «Ո՛վ իսրայէլացիներ, օգնեցէ՛ք, այս մարդն է, որ, հակառակ ժողովրդի եւ օրէնքի ու այս սրբավայրի, ամէնուր ամէնքին ուսուցանում է. մինչեւ իսկ հեթանոսներին տաճար մտցրեց եւ այս սուրբ տեղը պղծեց»: Ըստ որում, նախապէս նրա հետ քաղաքում տեսել էին Տրոփիմոս Եփեսացուն եւ կարծում էին, թէ Պօղոսը նրան տաճար մտցրեց: Ամբողջ քաղաքը շարժուեց, եւ ժողովուրդը խռնուեց. բռնելով Պօղոսին՝ քարշ տուեցին տաճարից դուրս. եւ իսկոյն դռները փակուեցին: Նրան ուզում էին սպանել: Գնդի հազարապետին լուր հասաւ, թէ ամբողջ Երուսաղէմը խռովուած է: Սա, իսկոյն զինուորներ եւ հարիւրապետներ առնելով իր հետ, շարժուեց նրանց վրայ: Եւ նրանք, տեսնելով հազարապետին ու զինուորներին, դադարեցին Պօղոսին ծեծելուց: Այն ժամանակ հազարապետը մօտենալով բռնեց նրան եւ հրամայեց նրան կապել կրկնակի շղթաներով. եւ հարցնում էր, թէ ով է նա եւ ինչ է արել: Ամբոխի մէջ այլեւայլ մարդիկ նրա մասին տարբեր բաներ էին աղաղակում: Երբ նա ամբոխի աղմուկի պատճառով ստուգութիւնը չկարողացաւ իմանալ, հրամայեց նրան զօրանոց տանել: Երբ աստիճաններին հասաւ, այնպէս եղաւ, որ ամբոխի բռնութեան պատճառով զինուորները նրան բարձրացրին եւ տարան, քանի որ ժողովրդի բազմութիւնը յետեւից էր գնում՝ աղաղակելով. «Մա՛հ դրան»:

Եւ մինչ Պօղոսը զօրանոց էր մտնելու, հազարապետին ասաց. «Կարելի՞ է ինձ խօսել քեզ հետ»: Եւ նա ասաց. «Յունարէն գիտե՞ս. չլինի թէ դու ես այն եգիպտացին, որ սրանից օրեր առաջ ապստամբեցիր եւ անապատ հանեցիր չորս հազար սուսերաւոր մարդկանց»: Պօղոսն ասաց. «Ես հրեայ մարդ եմ՝ կիլիկեցիների Տարսոն քաղաքից, ոչ աննշան քաղաքի քաղաքացի. աղաչում եմ քեզ, հրամայիր ինձ, որ խօսեմ այդ ժողովրդի հետ»:

Եւ երբ նա հրաման տուեց, Պօղոսը, աստիճանների վրայ կանգնած, ձեռքը շարժեց դէպի ժողովուրդը: Երբ կատարեալ լռութիւն տիրեց, սկսեց խօսել եբրայերէն՝ ասելով.

«Եղբայրնե՛ր եւ հայրե՛ր, այժմ լսեցէք իմ պատասխանը՝ ձեզ ուղղուած»: Երբ լսեցին, որ եբրայերէն դիմեց իրենց, աւելի հանդարտուեցին ու լռեցին: Եւ նա ասաց. «Ես հրեայ մարդ եմ՝ ծնուած Կիլիկիայի Տարսոն քաղաքում, եւ դաստիարակուել եմ այստեղ՝ այս քաղաքում, Գամաղիէլի ոտքերի մօտ՝ կրթուելով ըստ հայրենի օրէնքի ճշմարտութեան: Նախանձախնդիր էի Աստծոյ հանդէպ, ինչպէս դուք բոլորդ՝ այսօր: Ես այս ճանապարհով ընթացայ մինչեւ մահ՝ կապելով ու բանտերի մատնելով տղամարդկանց եւ կանանց, ինչպէս ինձ վկայ են քահանայապետը եւ ամբողջ ծերակոյտը, որոնցից էլ եղբայրներին ուղղուած նամակներ առնելով՝ գնում էի Դամասկոս՝ եղբայրների մօտ՝ այնտեղից եւս կապեալներ բերելու Երուսաղէմ, որ պատժուեն: Եւ մինչ գնում էի եւ մօտեցայ Դամասկոսին, կէսօրուայ ժամանակ յանկարծ երկնքից սաստիկ լոյս փայլատակեց իմ շուրջը. եւ ես գետին ընկայ. լսեցի մի ձայն, որն ինձ ասում էր. «Սաւո՛ւղ, Սաւո՛ւղ, ինչո՞ւ ես ինձ հալածում»: Եւ ես պատասխանեցի. «Ո՞վ ես, Տէ՛ր»: Եւ ինձ ասաց.

«Ես Նազովրեցի Յիսուսն եմ, որին դու հալածում ես»: Ինձ հետ եղողները եւս լոյսը տեսնում էին, բայց չէին լսում այն ձայնը, որ ինձ հետ խօսում էր: Եւ ես ասացի.

«Ի՞նչ պէտք է անեմ, Տէ՛ր»: Եւ Տէրն ինձ ասաց. «Վե՛ր կաց եւ գնա՛ Դամասկոս, եւ այնտեղ քեզ կպատմուի այն ամէնի մասին, ինչ հրամայուած է քեզ անել»: Եւ քանի որ այդ լոյսի փառքից չէի տեսնում, ինձ հետ եղողները ձեռքիցս բռնելով առաջնորդեցին ինձ, եւ Դամասկոս մտայ: Եւ Անանիա անունով մի մարդ՝ երկիւղած ըստ օրէնքի եւ վկայուած Դամասկոսում բնակուող բոլոր հրեաների կողմից, եկաւ կանգնեց ինձ մօտ ու ասաց. «Սաւո՛ւղ եղբայր, վերե՛ւ նայիր»: Եւ ես իսկոյն դէպի վեր՝ նրան նայեցի: Եւ ինձ ասաց. «Մեր հայրերի Աստուածը կանխաւ ընտրեց քեզ, որ ճանաչես նրա կամքը եւ տեսնես Արդարին ու լսես նրա բերանի խօսքը, որպէսզի բոլոր մարդկանց մօտ նրա վկան լինես այն բաների համար, որ տեսար եւ լսեցիր: Արդ, ինչո՞ւ ես յապաղում, վե՛ր կաց, մկրտուի՛ր եւ լուա՛ քո մեղքերը՝ նրա անունը կանչելով»: Եւ երբ ես վերադարձայ Երուսաղէմ եւ տաճարում աղօթում էի, մտասքանչութեան մէջ ընկայ. տեսայ նրան, որն ինձ ասում էր. «Շտապի՛ր, իսկոյն Երուսաղէմից դո՛ւրս ելիր, քանի որ իմ մասին քո վկայութիւնը չեն ընդունելու»: Եւ ես ասացի. «Տէ՛ր, իրենք իսկ գիտեն, թէ ես էի, որ բանտարկել եւ բոլոր ժողովարաններում գանակոծել էի տալիս քեզ հաւատացողներին: Եւ երբ թափւում էր քո վկայի՝ Ստեփանոսի արիւնը, ես էի, որ նրա մօտ էի կանգնել ու կամակից էի նրա սպանութեանը. եւ նրան սպանողների զգեստներն էի պահում»: Եւ նա ինձ ասաց. «Գնա՛, որովհետեւ քեզ պիտի ուղարկեմ հեռաւոր հեթանոսների մօտ»»:

Մինչեւ այս խօսքն ունկնդրում էին նրան. ապա բարձրացրին իրենց ձայներն ու ասացին. «Երկրից վերացրո՛ւ դրան, քանզի այդպիսին չպէտք է ապրի»: Եւ մինչ նրանք աղաղակում էին, հանում գցում էին իրենց զգեստները եւ փոշին օդի մէջ ցանում, հազարապետը հրամայեց, որ նրան զօրանոց մտցնեն. եւ ասաց. «Ծեծելով հարցաքննէ՛ք նրան, որպէսզի իմանամ, թէ ինչ յանցանքի համար էին նրա դէմ այդպէս աղաղակում»: Երբ նրան թոկերով պինդ կապեցին, Պօղոսն ասաց հարիւրապետին, որ վերակացուն էր. «Օրինաւո՞ր է ծեծել հռոմէացի եւ չդատուած մարդուն»: Երբ հարիւրապետը լսեց այս, մօտեցաւ հազարապետին, զեկուցեց եւ ասաց. 26 «Ի՞նչ ես ուզում անել, քանի որ այս մարդը հռոմէական քաղաքացի է»: Հազարապետը մօտեցաւ եւ նրան ասաց. «Ասա՛ ինձ, դու հռոմէացի՞ ես»: Եւ նա ասաց՝ այո՛: Հազարապետն ի պատասխան ասաց. «Ես մեծ գումարով եմ ստացել այդ քաղաքացիութիւնը»: Իսկ Պօղոսն ասաց. «Ես ծննդով իսկ քաղաքացի եմ»: Եւ իսկոյն նրանից հեռացան նրանք, որ պիտի նրան ծեծէին: Ինքը հազարապետն էլ վախեցաւ, երբ իմացաւ, որ հռոմէացի է, մանաւանդ որ նրան կապանքի տակ էր առել:

Ալէլուիա,ալէլուիա.

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (11, 1 – 46)

Վասն փառաց Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ մի հիւանդ կար Ղազարոս անունով՝ Բեթանիայից՝ Մարիամի եւ նրա քոյր Մարթայի գիւղից: Սա այն Մարիամն էր, որ իւղով օծեց Տիրոջը եւ իր մազերով սրբեց նրա ոտքերը: Եւ նրա եղբայր Ղազարոսը հիւանդ էր: Սրա քոյրերը նրա մօտ մարդ ուղարկեցին եւ ասացին.

«Տէ՛ր, ահաւասիկ նա, ում դու սիրում էիր, հիւանդացել է»: Երբ Յիսուս լսեց, ասաց. «Այդ հիւանդութիւնը մահաբեր չէ, այլ Աստծոյ փառքի համար է, որպէսզի դրանով Աստծոյ Որդին փառաւորուի»: Յիսուս սիրում էր Մարիամին, նրա քրոջը՝ Մարթային, եւ Ղազարոսին: Լսելով, որ Ղազարոսը հիւանդացել է, նա դեռեւս երկու օր մնաց այնտեղ, ուր գտնւում էր: Այնուհետեւ իր աշակերտներին ասաց. «Եկէք վերստին գնանք Հրէաստան»: Աշակերտները նրան ասացին. «Ռաբբի՛, հրեաները դեռ նոր էին ուզում քեզ քարկոծել, եւ նորից այնտե՞ղ ես գնում»: Յիսուս պատասխանեց. «Ցերեկը տասներկու ժամ չունի՞. եթէ մէկը ցերեկն է քայլում, չի սայթաքում, որովհետեւ այս աշխարհի լոյսը տեսնում է, իսկ եթէ մէկը գիշերն է քայլում, սայթաքում է, որովհետեւ հետը լոյս չունի»: Այս ասելուց յետոյ նորից ասաց նրանց. «Մեր բարեկամ Ղազարոսը ննջել է, սակայն ես գնում եմ, որ նրան արթնացնեմ»: Աշակերտները նրան ասացին. «Տէ՛ր, եթէ ննջել է, ապա կառողջանայ»: Բայց Յիսուս նրա մահուան մասին էր ասում, մինչդեռ նրանց թուաց, թէ նա քնով ննջելու մասին է խօսում: Այն ժամանակ Յիսուս նրանց յայտնապէս ասաց. «Ղազարոսը մեռաւ. բայց ես ուրախ եմ ձեզ համար, որ այնտեղ չէի. որպէսզի դուք ինձ հաւատաք: Արդ, եկէք գնանք նրա մօտ»: Թովմասը, որ Երկուորեակ էր կոչւում, աշակերտակիցներին ասաց. «Եկէք մենք էլ գնանք, որ նրա հետ մեռնենք»: Յիսուս եկաւ, նրան գտաւ չորս օրից ի վեր գերեզմանի մէջ: Եւ Բեթանիան Երուսաղէմից հեռու էր շուրջ տասնհինգ ասպարէզ: Հրեաներից շատերը եկել էին Մարթայի եւ Մարիամի մօտ, որպէսզի նրանց մխիթարեն իրենց եղբօր մահուան համար: Երբ Մարթան լսեց, որ Յիսուս գալիս է, նրան ընդառաջ գնաց. իսկ Մարիամը տանը նստած էր: Մարթան Յիսուսին ասաց. «Տէ՛ր, եթէ դու այստեղ եղած լինէիր, իմ եղբայրը մեռած չէր լինի. բայց հիմա էլ գիտեմ, որ ինչ էլ Աստծուց ուզես, Աստուած քեզ կտայ»: Յիսուս նրան ասաց. «Քո եղբայրը յարութիւն կառնի»: Մարթան ասաց նրան. «Գիտեմ, որ յարութեան ժամանակ վերջին օրը յարութիւն կառնի»:

Յիսուս նրան ասաց. «Ես իսկ եմ յարութիւնը եւ կեանքը. ով հաւատում է ինձ, թէպէտ եւ մեռնի, կապրի. եւ ով կենդանի է ու ինձ հաւատում է, յաւիտեան չի մեռնի: Հաւատո՞ւմ ես այս բանին»: Նա ասաց նրան. «Այո՛, Տէ՛ր, ես հաւատում եմ, որ դու ես Քրիստոսը՝ Աստծոյ Որդին, որ աշխարհ էիր գալու»: Եւ այս ասելուց յետոյ գնաց գաղտնաբար կանչեց իր քրոջը՝ Մարիամին, եւ ասաց. «Վարդապետն է եկել եւ քեզ է կանչում»: Երբ նա լսեց, իսկոյն վեր կացաւ եւ եկաւ նրա մօտ: Յիսուս դեռ գիւղ չէր հասել, այլ տակաւին այն տեղում էր, ուր Մարթան նրան ընդառաջ էր ելել: Իսկ այն հրեաները, որ նրա հետ տանն էին եւ նրան մխիթարում էին, երբ տեսան Մարիամին, որ իսկոյն վեր կացաւ ու գնաց, իրենք եւս նրա յետեւից գնացին. կարծում էին, թէ գերեզման է գնում, որ այնտեղ լաց լինի: Իսկ Մարիամը, երբ եկաւ այնտեղ, ուր Յիսուս կանգնած էր, ու տեսաւ նրան, ընկաւ նրա ոտքերն ու ասաց. «Տէ՛ր, եթէ այստեղ եղած լինէիր, եղբայրս մեռած չէր լինի»: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ նա լալիս է, եւ նրա հետ եղող հրեաներն էլ լալիս են, սաստիկ խռովուեց իր հոգում եւ ասաց. «Ո՞ւր դրեցիք նրան»: Նրան ասացին. «Տէ՛ր, արի՛ եւ տե՛ս»:

Եւ Յիսուս արտասուեց: Հրեաներն ասացին. «Տեսէք ինչքա՜ն էր սիրում նրան»: Նրանցից ոմանք ասում էին. «Նա, որ կոյրի աչքերը բացեց, չէ՞ր կարող նաեւ այնպէս անել, որ սա չմեռնէր»: Յիսուս, դարձեալ խռովուելով ինքն իր մէջ, եկաւ գերեզման: Սա մի քարայր էր, որի վրայ մի քար էր դրուած: Եւ Յիսուս ասաց. «Այդ քարը մի կողմ դրէք»: Մարթան՝ մեռածի քոյրը, նրան ասաց. «Տէ՛ր, հիմա արդէն նեխած կլինի, քանի որ չորս օրուայ է»: Յիսուս նրան ասաց. «Քեզ չասացի՞. եթէ հաւատաս, կտեսնես Աստծոյ փառքը»: Երբ քարը վերցրին, Յիսուս աչքերը վեր բարձրացրեց ու ասաց. «Հա՛յր, գոհութիւն եմ տալիս քեզ, որ ինձ լսեցիր. եւ ես գիտէի, որ ամէն ժամ լսում ես ինձ, բայց այս անում եմ շուրջս կանգնած այս ժողովրդի համար, որպէսզի հաւատան, որ դու ինձ ուղարկեցիր»: Երբ այս ասաց, բարձր ձայնով աղաղակեց եւ ասաց. «Ղազարո՛ս, վե՛ր կաց, դո՛ւրս արի»: Եւ մեռելը ելաւ՝ կապուած ոտքերով, ձեռքերը երիզով ամրացուած եւ երեսը վարշամակով պատուած: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Արձակեցէք նրան եւ թողէք, որ գնայ»: Հրեաներից շատերը, որոնք եկել էին Մարիամենց մօտ, երբ տեսան, ինչ որ Յիսուս արեց, հաւատացին նրան: Իսկ նրանցից ոմանք գնացին փարիսեցիների մօտ եւ պատմեցին նրանց, ինչ որ Յիսուս արեց:

 

ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՆ ՏԵԱՌՆ ՄԵՐՈՅ ՅԻՍՈՒՍԻ ՔՐԻՍՏՈՍԻ (321)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Հիացան վերնական բազմութիւնքն’ տեսանելով զքեզ ի Հրեղէն կառս բազմեալ. սարսեալ ասէին. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յԵդովմայ, եւ եկեալ մտանէ փառօք ի փառս. Տէր փառք քեզ:

Երանեալ են անբիծք ի ճանապարհի. Եւ ոյք գնան յօրէնս Տեառն: Բաժին իմ ես դու Տէր. Ասացի պահել ինձ զօրէնս քո: Արարի իրաւունս ու արդարութիւն. Մի մատներ զիս ի ձեռս մեղչաց իմոց:

Ի նեղութեան իմում ես առ Տէր կարդացի, եւ լուաւ ինձ. Տէր փրկեաց զանձն իմ ի շրթանց նենգաւորաց եւ ի լեզուէ չարէ:

Համբարձի զաչս իմ ի լերինս. Ուստի եկեսցէ ինձ օգնութիւն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 1, 1-14

Առաջին պատմութիւնը գրի առայ, ո՛վ Թէոփիլոս, այն ամէնի մասին, ինչ Յիսուս սկսեց անել եւ ուսուցանել սկզբից՝ մինչեւ այն օրը, երբ Սուրբ Հոգու միջոցով պատուէր տուեց առաքեալներին, որոնց ինքն ընտրել իրեն կենդանի ներկայացրեց նրանց առաջ շատ ապացոյցներով՝ քառասուն օրերի ընթացքում երեւալով նրանց եւ խօսելով Աստծոյ արքայութեան մասին: Եւ մի օր նրանց հետ հաց ուտելիս պատուէր տուեց նրանց, որ Երուսաղէմից չմեկնեն, այլ սպասեն Հօր խոստումին, «որը, – ասաց, – լսեցիք ինձնից. որովհետեւ Յովհաննէսը մկրտեց ջրով, բայց դուք այս օրերից ոչ շատ յետոյ պիտի մկրտուէք Սուրբ Հոգով»:

Նրանք մօտենալով՝ հարցրին նրան եւ ասացին.

«Տէ՛ր, այս ժամանակո՞ւմ է, որ վերահաստատելու ես Իսրայէլի թագաւորութիւնը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ձեզ տրուած չէ իմանալ այն ժամերը եւ ժամանակները, որ Հայրը հաստատեց իր իշխանութեան մէջ. այլ երբ Սուրբ Հոգին իջնի ձեզ վրայ, զօրութիւն պիտի առնէք եւ ինձ վկաներ լինէք Երուսաղէմում, ամբողջ Հրէաստանում ու Սամարիայում եւ մինչեւ երկրի ծայրերը»:

Եւ երբ այս խօսքերն ասաց, մինչ նրանք նայում էին, երկինք վերացաւ, եւ ամպը նրան ծածկեց նրանց աչքերից: Եւ մինչ իրենց աչքերը յառած նայում էին նրա երկինք գնալուն, ահա նրանց երեւացին երկու սպիտակազգեստ մարդիկ, որոնք եւ ասացին. «Ո՛վ գալիլիացիներ, ինչո՞ւ կանգնած նայում էք երկնքին. այս Յիսուսը, որ ձեր միջից երկինք վերացաւ, պիտի գայ նոյն ձեւով, ինչպէս տեսաք նրա երկինք գնալը»:

Ապա Երուսաղէմ վերադարձան Ձիթենեաց կոչուող լեռից, որ Երուսաղէմին մօտ է շաբաթ օրն անցնելիք մի ճանապարհի չափ: Եւ երբ քաղաք մտան, բարձրացան վերնատունը, որտեղ եւ բնակւում էին Պետրոսն ու Յակոբոսը, Յովհաննէսն ու Անդրէասը, Փիլիպպոսն ու Թովմասը, Բարթողոմէոսն ու Մատթէոսը, Ալփէոսի որդի Յակոբոսն ու Նախանձայոյզ Շմաւոնը եւ Յակոբոսի որդի Յուդան: Սրանք բոլորը միասիրտ, յարատեւօրէն աղօթքի մէջ էին կանանց եւ Յիսուսի մօր՝ Մարիամի, ու նրա եղբայրների հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ձեր ի վեր.

Ամբարձցին դրունք յաւիտենից, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (24, 41 – 53)

Վասն Համբարձման Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ մինչ ուրախութիւնից չէին հաւատում եւ զարմացած էին, ասաց նրանց. «Այստեղ ուտելու բան ունէ՞ք»: Եւ նրանք տուեցին նրան խորոված ձկան մի կտոր եւ մեղրախորիսխ: Եւ նա առաւ կերաւ նրանց առաջ, իսկ մնացածները տուեց նրանց ու ասաց. «Սրանք այն խօսքերն են, որ խօսեցի ձեզ հետ, մինչ ձեզ հետ էի, թէ՝ պէտք է կատարուի այն ամէնը, որ գրուած է իմ մասին Մովսէսի օրէնքում, մարգարէների մէջ եւ սաղմոսներում»: Այն ժամանակ բացեց նրանց մտքերը, որ հասկանան Գրքերը: Եւ ասաց նրանց. «Այսպէս պէտք է չարչարուէր Քրիստոս, յարութիւն առնէր մեռելներից երրորդ օրը, եւ քարոզուէր նրա անունով ապաշխարութիւն եւ մեղքերի թողութիւն բոլոր ազգերի մէջ՝ Երուսաղէմից սկսած: Եւ դուք էք այս ամէնի վկաները: Եւ ահա, ես ուղարկում եմ ձեզ իմ Հօր խոստումը, իսկ դուք նստեցէք Երուսաղէմ քաղաքում, մինչեւ որ երկնքից զօրութեամբ զգեստաւորուէք»: Ապա նրանց տարաւ հանեց մինչեւ Բեթանիա եւ բարձրացնելով իր ձեռքերը՝ օրհնեց նրանց: Եւ մինչ նա օրհնում էր նրանց, բաժանուեց նրանցից եւ դէպի երկինք էր վերանում: Իսկ նրանք երկրպագեցին Յիսուսին եւ մեծ ուրախութեամբ վերադաձան Երուսաղէմ: Եւ միշտ տաճարում էին, գովաբանում եւ օրհնաբանում էին Աստծուն:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (323)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ յանպատում յաթոռ նստիս եւ յանմարմնոց վերօրհնիս, անհասանելի Բանդ Աստուած, ի յերկրի երեւեցար ճշմարիտ մարդ. զտնօրէնութեան կատարեալ զխորհուրդ խաչի եւ մահու համբերեցեր, եւ զհրաշալի զյարութիւնդ քո ցուցեր հզօր զօրութեամբ: Այսօր համբարձար փառօք յերկինս, եւ զկուսածին զմարմինդ քո հրաշափառապէս լուսազարդեցեր. զոր տեսեալ Եսայիաս նախաձայնեալ ասէր. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յերկրէ: Հիացեալ պետութեանց երկնից գոչէին առ միմեանս. Համբարձէք իշխանք զդրունս ձեր ի վեր, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց: Այլ որ յամենայնի կարողդ ես եւ հզօր, շնորհեա եւ մեզ հանդիպել քեզ ամպովք ի միւսանգամ քո գալստեանդ. որ միայնդ ես մարդասէր:

Ուրախ եղէ ես ոյք ասէին ցիս. ի տուն Տեառն երթիցուք մեք:

Առ քեզ Տէր համբարձի զաչս իմ. որ բնակեալդ ես յերկինս.

Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ. ասասցէ Իսրայէլ, եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 22, 30 – 23, 11

Յաջորդ առաւօտ հազարապետը, կամենալով ճշմարիտն իմանալ, թէ հրեաների ամբաստանութիւնն ինչ է, կապերից արձակեց Պօղոսին եւ հրամայեց կանչել քահանայապետներին ու ամբողջ ատեանը եւ Պօղոսին իջեցնելով՝ կանգնեցրեց նրանց մէջ:

Պօղոսը, հայեացքն ուղղելով ատեանին, ասաց.

«Եղբայրնե՛ր, ես ամենայն ուղղամտութեամբ եմ կեանք վարել Աստծոյ առաջ մինչեւ այսօր»: Անանիա քահանայապետը հրամայեց սպասաւորներին, որ խփեն նրա բերանին: Այն ժամանակ Պօղոսը նրան ասաց. «Աստուած է քեզ խփելու, սպիտակեցրա՛ծ պատ. եւ դու նստում ես, որ օրէնքի համաձայն դատես ինձ, մինչդեռ հրամայում ես, որ օրէնքից դուրս ինձ հարուածեն»: Շուրջը կանգնածներն ասացին. «Աստծոյ քահանայապետի՞ն ես հայհոյում»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Չգիտէի, եղբայրնե՛ր, որ քահանայապետ է, քանզի գրուած է. «Քո ժողովրդի իշխանին չպիտի հայհոյես»»: Երբ Պօղոսն իմացաւ, որ ատեանի մի կողմում սադուկեցիներն են, իսկ միւսում՝ փարիսեցիները, աղաղակեց. «Եղբայրնե՛ր, ես փարիսեցի եմ ու որդի փարիսեցու. այժմ ես դատւում եմ նաեւ մեռելների յարութեան յոյսի համար»: Եւ երբ այս ասաց, փարիսեցիների եւ սադուկեցիների միջեւ ճեղքուածք առաջ եկաւ, եւ բազմութիւնը պառակտուեց, որովհետեւ սադուկեցիներն ասում էին՝ յարութիւն չկայ, ո՛չ հրեշտակ եւ ո՛չ էլ հոգի. իսկ փարիսեցիներն ընդունում էին երկուսն էլ: Եւ մեծ աղմուկ եղաւ. փարիսեցիների կողմից օրէնսուսոյցներից ոմանք ոտքի ելան եւ հակառակում էին՝ ասելով. «Այս մարդու մէջ ոչ մի չարութիւն չենք գտնում, այլ թերեւս նրա հետ Հոգի կամ մի հրեշտակ խօսած լինի»: Եւ երբ խռովութիւնը սաստկացաւ, հազարապետը, վախենալով, որ գուցէ նրանք Պօղոսին պատառպատառ կանեն, զինուորներին հրամայեց իջնել եւ նրանց միջից վերցնել նրան ու տանել զօրանոց: Յաջորդ օրուայ գիշերը Տէրը կանգնեց նրա մօտ ու ասաց. «Քաջալերուի՛ր, Պօղո՛ս, որովհետեւ ինչպէս ինձ համար վկայեցիր Երուսաղէմում, նոյն ձեւով պէտք է, որ Հռոմում եւս վկայես»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (11, 47 – 54)

Վասն Տեառն Մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Քահանայապետներն ու փարիսեցիները ատեան գումարեցին եւ ասացին. «Ի՞նչ անենք. այդ մարդը բազում նշաններ է անում: Եթէ նրան այնպէս թողնենք, ամէնքը կհաւատան նրան, եւ հռոմէացիները կգան ու կվերացնեն մեր ազգն ու մեր սրբավայրը»: Նրանցից մէկը՝ Կայիափա անունով, որ այդ տարուայ քահանայապետն էր, նրանց ասաց. «Դուք ոչինչ չգիտէք, ոչ իսկ խորհել էք, թէ մեզ համար աւելի լաւ է, որ մէկ մարդ մեռնի ժողովրդի համար, քան ամբողջ ազգը կորչի»: Այս բանը նա ինքն իրենից չասաց, այլ քանի որ այդ տարուայ քահանայապետն էր, մարգարէացաւ, որ Յիսուս մեռնելու է ազգի համար: Եւ ոչ միայն ազգի համար, այլ՝ որպէսզի նաեւ Աստծոյ ցրուած որդիներին ի մի հաւաքի:

Ապա այն օրուանից խորհուրդ արեցին, որ նրան սպանեն: Եւ Յիսուս այնուհետեւ այլեւս համարձակ չէր շրջում հրեաների մէջ, այլ այնտեղից գնաց մի շրջան, որ մօտ էր անապատին. գնաց մի քաղաք, որի անունն էր Եփրայիմ, եւ իր աշակերտների հետ այդտեղ էր մնում:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (325)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Հիացան վերնական բազմութիւնքն տեսանելով զքեզ ի Հրեղէն կառս բազմեալ. սարսեալ ասէին. Ո’վ է սա որ դիմեալ գայ յԵդովմայ, եւ եկեալ մտանէ փառօք ի փառս. Տէր փառք քեզ:

Որ յուսայ ի Տէր, որպէս լեառն Սիովն. մի սասանեսցի յաւիտեան որ բնակեալն էյԵրուսաղէմ:

Ի դարձուցանել Տեառն զգերութիւն Սիովնի. եւ եղաք մեք մխիթարեալք:

Եթէ ոչ Տէր շինէ զտուն, ի նանիր վաստակին շինողք նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 23, 12 –35

Եւ երբ առաւօտ եղաւ, որոշ թուով հրեաներ ժողով անելով՝ նզովեցին իրենք իրենց, որ մինչեւ Պօղոսին չսպանեն, ո՛չ ուտեն եւ ո՛չ էլ խմեն: Եւ քառասունից աւելի էին նրանք, որոնք իրար հետ այս երդումն էին արել: Սրանք մօտեցան քահանայապետներին ու երէցներին եւ ասացին. «Նզովելով նզովեցինք մեզ, որ ոչինչ չճաշակենք, մինչեւ Պօղոսին չսպանենք. բայց դուք հազարապետին, ատեանի հետ միասին, տեղեկացրէք, որ նա ձեզ մօտ իջեցնի նրան, որպէս թէ նրա մասին ուզում էք աւելի ճշգրիտ բաներ իմանալ. իսկ մենք նախքան նրա մօտենալը պատրաստ ենք սպանել նրան»: Եւ Պօղոսի քրոջ որդին, լսելով այս դաւադրութիւնը, եկաւ զօրանոց ու Պօղոսին պատմեց: Եւ Պօղոսը, իր մօտ կանչելով հարիւրապետներից մէկին, ասաց. «Այս պատանուն հազարապետի մօտ տար, որովհետեւ նրան հաղորդելու բան ունի»: Եւ նա նրան առաւ-տարաւ հազարապետի մօտ ու ասաց. «Կալանաւորուած Պօղոսն ինձ կանչեց եւ խնդրեց այս պատանուն քեզ մօտ բերել. քեզ ասելու բան ունի»: Հազարապետը, նրա ձեռքից բռնելով, մի կողմ գնաց եւ հարցրեց. «Ինձ հաղորդելու ի՞նչ ունես»: Նա ասաց.

«Հրեաները միաբանուեցին՝ խնդրելու քեզ, որ վաղը Պօղոսին ատեան իջեցնես, իբրեւ թէ ուզում են նրա վերաբերեալ աւելի ճշգրիտ հարցաքննութիւն անել: Արդ, դու նրանց չլսես, քանի որ նրանցից աւելի քան քառասուն հոգի դարան են մտել եւ նզովել են իրենց, որ ո՛չ ուտեն եւ ո՛չ էլ խմեն, մինչեւ որ նրան չսպանեն: Այժմ պատրաստ են եւ քո հրամանին են սպասում»: Ապա հազարապետն արձակեց պատանուն՝ նրան պատուիրելով.

«Ոչ ոքի մի՛ ասայ, որ այս բաներն ինձ տեղեկացրիր»:

Եւ հարիւրապետներից երկուսին կանչեց ու ասաց. «Պատրաստեցէք երկու հարիւր զինուորներ, նաեւ եօթանասուն հեծեալներ եւ երկու հարիւր նիզակաւորներ, որպէսզի գիշերուայ ժամը երեքից գնան Կեսարիա. ինչպէս եւ՝ պատրաստի գրաստներ, որ Պօղոսին իջեցնեն եւ ապահով հասցնեն Ֆելիքս կուսակալի մօտ»: Եւ գրեց մի նամակ, որի բովանդակութիւնը հետեւեալն է. «Կլօդիոս Լիւսիաս՝ գերազանց Ֆելիքս կուսակալին՝ ողջո՜յն. այս մարդուն հրեաները բռնել էին, եւ նրանց կողմից սպանուելու մօտ էր նա. իմանալով, որ հռոմէացի է, ես զինուորներով վրայ հասայ եւ նրան ազատեցի: Կամենալով գիտենալ այն յանցանքը, որի համար նրան ամբաստանում էին, նրան իջեցրի նրանց ատեանը: Գտայ, որ նա իրենց օրէնքին վերաբերող մի խնդրի համար էր ամբաստանուած ու մահուան կամ կալանքի արժանի որեւէ յանցանք չունէր: Երբ այս մարդու հանդէպ նրանց կողմից նիւթուած դաւը տեղեկացուեց ինձ, նրան ուղարկեցի քեզ մօտ եւ հրամայեցի, որ ամբաստանողներն էլ խօսեն նրա մասին քո առաջ. ո՛ղջ եղիր»: Եւ հետեւակ զինուորները, նրա հրամանի համաձայն, Պօղոսին առնելով՝ գիշերով տարան Անտիպատրիս: Եւ յաջորդ օրը, թողնելով հեծեալներին, որ նրա հետ գնան, զօրանոց վերադարձան: Նրանք մտան Կեսարիա եւ նամակը կուսակալին տալով՝ Պօղոսին էլ կանգնեցրին նրա առաջ: Նա, երբ կարդաց, հարցրեց, թէ որ նահանգից է. եւ ստուգելով, որ Կիլիկիայից է, ասաց. «Քեզ կլսեմ, երբ քեզ ամբաստանողներն էլ գան»: Եւ հրամայեց պահել նրան Հերովդէսի ապարանքում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (11, 55 – 12, 11)

Առ Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ հրեաների Զատիկը մօտ էր. եւ այդ գաւառից շատերը Երուսաղէմ բարձրացան Զատկից առաջ, որպէսզի իրենց մաքրեն: Յիսուսին փնտրում էին. եւ մինչ տաճարի մէջ էին, միմեանց ասում էին. «Ի՞նչ էք կարծում, արդեօք այս տօնին չի՞ գայ»: Քահանայապետներն ու փարիսեցիները հրահանգել էին, որ եթէ մէկն իմանայ, թէ նա որտեղ է, յայտնի, որպէսզի նրան ձերբակալեն:

Իսկ Յիսուս Զատկից վեց օր առաջ եկաւ Բեթանիա, ուր ապրում էր մեռած Ղազարոսը, որին մեռելներից յարութիւն էր տուել: Եւ այնտեղ նրան ընթրիք տուեցին. սպասարկում էր Մարթան, իսկ Ղազարոսը նրա սեղանակիցներից մէկն էր: Իսկ Մարիամը, մի լիտր ազնիւ նարդոսի թանկարժէք իւղ վերցնելով, օծեց Յիսուսի ոտքերը. եւ իր մազերով էլ սրբում էր նրա ոտքերը. եւ տունը լցուեց իւղի բուրմունքով: Աշակերտներից մէկը՝ Յուդա Իսկարիովտացին, որ մատնելու էր նրան, ասաց. «Ինչո՞ւ այդ իւղը չվաճառուեց երեք հարիւր արծաթ դահեկանով եւ չտրուեց աղքատներին»: Նա այս ասաց ոչ թէ նրա համար, որ աղքատների համար էր հոգում, այլ որովհետեւ գող էր եւ գանձարկղը ինքն էր պահում, եւ ինչ որ այնտեղ դրւում էր, ինքն էր վերցնում: Յիսուս ասաց նրան. «Թո՛յլ տուէք նրան, որպէսզի իմ թաղման օրուայ համար պահի այդ: Աղքատներին ամէն ժամ ձեզ հետ ունէք: Ինձ միշտ ձեզ հետ չունէք»:

Երբ հրեաներից բազում ժողովուրդ իմացաւ, որ նա այնտեղ է, եկաւ ոչ միայն Յիսուսի պատճառով, այլեւ՝ որպէսզի տեսնի Ղազարոսին, որին մեռելներից յարութիւն էր տուել: Քահանայապետները խորհուրդ արեցին, որ Ղազարոսին էլ սպանեն, քանի որ շատերը հեռանում էին հրեաներից եւ հաւատում էին Յիսուսին:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՆԱՆՑ (328)

ԵՐՐՈՐԴ ԾԱՂԿԱԶԱՐԴ

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ յանպատում յաթոռ նստիս եւ յանմարմնոց վերօրհնիս, անհասանելի Բանդ Աստուած, ի յերկրի երեւեցար ճշմարիտ մարդ. զտնօրէնութեան կատարեալ զխորհուրդ խաչի եւ մահու համբերեցեր, եւ զհրաշալի զյարութիւնդ քո ցուցեր հզօր զօրութեամբ: Այսօր համբարձար փառօք յերկինս, եւ զկուսածին զմարմինդ քո հրաշափառապէս լուսազարդեցեր. զոր տեսեալ Եսայիաս նախաձայնեալ ասէր. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յերկրէ: Հիացեալ պետութեանց երկնից գոչէին առ միմեանս. Համբարձէք իշխանք զդրունս ձերի վեր, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց: Այլ որ յամենայնի կարողդ ես եւ հզօր, շնորհեա եւ մեզ հանդիպել քեզ ամպովք ի միւսանգամ քո գալստեանդ. որ միայնդ ես մարդասէր:

Երանի ամենեցուն ոյք երկնչին ի Տեառնէ, եւ գնան ի ճանապարհսնորա:

Բազում անգամ մարտեան ընդ իս ի մանկութենէ իմմէ. Ասասցէ Իսրայէլ:

Ի խորոց կարդացի առ քեզ Տէր. Տէր, լուր ձայնի իմում:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 24, 1-23

Եւ հինգ օր յետոյ Անանիա քահանայապետը մի քանի ծերերի եւ Տերտիղոս անունով մի ճարտասան մարդու հետ իջաւ եկաւ: Սրանք Պօղոսի մասին կուսակալին ներկայացրին իրենց ամբաստանութիւնը: Եւ երբ նրան կանչեցին, Տերտիւղոսը սկսեց ամբաստանել ու ասել. «Այս ազգը բազում խաղաղութիւն է գտել քո շնորհիւ եւ գործերի կարգաւորութիւն՝ քո խնամքի պատճառով: Ամէն ինչի համար եւ ամէնուրեք քեզնից շնորհակալ ենք, ո՛վ գերազանցդ Ֆելիքս, եւ մեծապես գոհ: Բայց որպէսզի աւելորդ յոգնութիւն չպատճառեմ քեզ, աղաչում եմ, որ քո ներողամտութեամբ մեզ կարճատեւ լսես: Մենք գտանք, որ այս մարդը ամբողջ աշխարհում գտնուող բոլոր հրեաների ապականողն ու խռովեցնողն է եւ նազովրեցիների հերձուածի առաջնորդը: Սա տաճարն իսկ փորձեց պղծել. նրան բռնեցինք եւ ըստ մեր օրէնքի կամեցանք դատել: Եկաւ Լիւսիաս հազարապետը ու մեծ բռնութեամբ մեր ձեռքից յափշտակեց եւ հրամայեց, որ նրան ամբաստանողներն էլ քեզ մօտ գան: Նրան դու ինքդ կրկին դատելով՝ կկարողանաս վերահասու լինել այն ամէնին, ինչում նրան ամբաստանում ենք»: Հրեաներն էլ համաձայնեցին ու ասացին՝ այդպէ՛ս է: Երբ կուսակալը նրան գլխով արեց, որ խօսի, Պօղոսը պատասխանեց. «Գիտեմ, որ շատ տարիներ ի վեր դու այս ազգի կուսակալն ես, ուստի իմ խնդրի մասին յօժարութեամբ պատասխան եմ տալիս. ինչպէս որ կարող ես իմանալ, տասներկու օրից աւելի չէ, ինչ ես Երուսաղէմ եմ բարձրացել երկրպագութիւն անելու համար: Ինձ ո՛չ տաճարում են գտել որեւէ մէկի հետ խօսելիս կամ շուրջս բազմութիւն հաւաքելիս, ո՛չ ժողովարաններում եւ ո՛չ էլ քաղաքում. ո՛չ էլ կարող են քեզ այժմ ապացուցել այն, ինչում ինձ ամբաստանում են: Բայց այս եմ խոստովանում քեզ, որ համաձայն այն ճանապարհի, որն ասում են, թէ հերձուած է, այնպէ՜ս եմ պաշտում իմ հայրենի Աստծուն՝ հաւատալով այն ամէնին, որ գրուած է օրէնքում եւ մարգարէների մէջ: Յոյս ունեմ առ Աստուած, որ, ինչպէս եւ դրանք են ակնկալում, յարութիւն է լինելու արդարների եւ մեղաւորների: Դրա համար ինքս էլ ճիգ եմ անում, որ Աստծոյ եւ մարդկանց առաջ միշտ մաքուր խղճմտանք ունենամ: Բազում տարիներից յետոյ եկայ օգնութիւն անելու իմ ազգին եւ զոհեր մատուցեցի, որոնցով սրբուած էի, երբ ինձ գտան տաճարում, որտեղ ո՛չ բազմութեան հետ էի եւ ո՛չ էլ խռովարար ամբոխի: Այդ ասիացի հրեաներից ոմանք իրենք պէտք է գային քո առաջ եւ ամբաստանէին ինձ, եթէ իմ դէմ որեւէ բան ունենային. եւ կամ հէնց սրանք թող ասեն, թէ ինչ անիրաւութիւն են գտել իմ մէջ, մինչ ատեանի առաջ էի կանգնած, բացի, թերեւս, իմ այն խօսքից, որ ասացի բարձրաձայն, երբ նրանց մէջ կանգնել էի. «Մեռելների յարութեան համար է, որ ես այսօր ձեզնից դատւում եմ»»: Ֆելիքսը նրանց գործը յետաձգեց, քանի որ աւելի ստոյգ գիտէր այդ ճանապարհի մասին, եւ ասաց. «Մինչեւ Լիւսիաս հազարապետը այստեղ իջնի, ձեր գործը կյետաձգեմ»: Եւ հարիւրապետին հրամայեց պահել նրան, բայց՝ որոշ չափով ազատ, եւ նրա իւրայիններից ոչ ոքի չարգելել, որ նրան ծառայեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ձեր ի վեր.

Ամբարձցին դրունք յաւիտենից, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12, 12 – 23)

Վասն գալստեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յաջորդ օրը ժողովրդի բազմութիւնը, որ Զատկի տօնին էր եկել, երբ լսեց, թէ Յիսուս Երուսաղէմ է գալիս, արմաւենիների ճիւղեր վերցրեց եւ Յիսուսին ընդառաջ ելաւ: Աղաղակում էին եւ ասում. «Ովսաննա՜յ, օրհնեա՜լ ես դու, որ գալիս ես Տիրոջ անունով, ո՛վ Թագաւոր Իսրայէլի»: Եւ Յիսուս, մի էշ գտնելով, նստեց նրա վրայ, ինչպէս որ գրուած է. «Մի՛ վախեցիր, ո՛վ դուստրդ Սիոնի, ահա քո Թագաւորը գալիս է՝ նստած մի էշի քուռակի վրայ»: Եւ նրա աշակերտները սկզբում այն չհասկացան, բայց երբ Յիսուս փառաւորուեց, այն ժամանակ յիշեցին, թէ այդ նրա մասին էր գրուած, եւ իրենք այդ էին արել նրան: Իսկ ժողովուրդը, որ նրա հետ էր, վկայում էր, որ Ղազարոսին հէնց գերեզմանից կանչեց եւ նրան մեռելներից կենդանացրեց: Եւ դրա համար էլ նրան ընդառաջ ելաւ ժողովուրդը, որովհետեւ լսել էին, որ այդ նշաններն է արել: Իսկ փարիսեցիները միմեանց ասում էին. «Տեսնում էք, որ ոչ մի օգուտ չէք ստանում. ահաւասիկ, ամբողջ աշխարհը նրա յետեւից գնաց»:

Այնտեղ ելածների մէջ կային նաեւ որոշ հեթանոսներ, որ եկել էին տօնի ժամանակ երկրպագութիւն անելու: Նրանք մօտեցան Փիլիպպոսին, որ Գալիլիայի Բեթսայիդա քաղաքից էր. աղաչում էին նրան ու ասում. «Տէ՛ր, ուզում ենք Յիսուսին տեսնել»: Փիլիպպոսը եկաւ եւ Անդրէասին ասաց: Անդրէասը եւ Փիլիպպոսն էլ Յիսուսին ասացին: Եւ Յիսուս նրանց պատասխանեց ու ասաց. «Հասաւ ժամը, որ փառաւորուի Մարդու Որդին:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (331)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Հիացան վերնական բազմութիւնքն տեսանելով զքեզ ի Հրեղէն կառս բազմեալ. սարսեալ ասէին. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յԵդովմայ, եւ եկեալ մտանէ փառօք ի փառս. Տէր փառք քեզ:

Տէր ոչ բարձրացաւ սիրտիմ. Եւ ոչ զբօսանաչքիմ:
Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Զի բարի կամ զի վայելուչ, զի բնակեն եղբարք ի միասին:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 24, 24 –25, 12

Մի քանի օր յետոյ Ֆելիքսը եկաւ իր կնոջ՝ Դրուսիղայի հետ, որը հրեայ էր. կանչեց Պօղոսին եւ նրանից լսեց ի Յիսուս Քրիստոս եղած հաւատի մասին: Եւ մինչ Պօղոսը խօսում էր արդարութեան, ժուժկալութեան եւ գալիք դատաստանի մասին, Ֆելիքսը զարհուրած ասաց. «Դու առայժմ գնա՛. երբ ժամանակ ունենամ, քեզ կկանչեմ»: Միաժամանակ ակնկալում էր, որ Պօղոսից իրեն դրամ կտրուի. դրա համար յաճախ կանչելով նրան՝ խօսում էր նրա հետ: Երկու տարին լրանալուց յետոյ Ֆելիքսի փոխարէն Փեստոս Պորկիոսը եկաւ: Ֆելիքսը, կամենալով հրեաներին շնորհ անել, Պօղոսին կալանքի տակ թողեց:

Երբ Փեստոսը իշխանութեան գլուխ անցաւ, երեք օր յետոյ Կեսարիայից Երուսաղէմ բարձրացաւ: Քահանայապետներն ու հրեաների գլխաւորները նրան զեկոյց տուեցին Պօղոսի մասին եւ նրանից շնորհ խնդրելով՝ աղաչում էին, որ նրան Երուսաղէմ կանչի, մինչ իրենք ծուղակ էին պատրաստել՝ ճանապարհին նրան սպանելու համար: Իսկ Փեստոսը պատասխանեց, որ նա Կեսարիայում կպահուի, եւ թէ ինքն էլ շուտով այնտեղ է գնալու. ապա ասաց. «Ձեզնից ովքեր կկարողանան, թող իջնեն ինձ հետ, եւ եթէ այդ մարդու վրայ որեւէ յանցանք կայ, նրան թող ամբաստանեն»: Եւ ոչ աւելի քան ութ կամ տասը օր այդտեղ մնալուց յետոյ եկաւ իջաւ Կեսարիա. եւ յաջորդ օրը, ատեան նստելով, հրամայեց, որ Պօղոսին բերեն: Երբ նա եկաւ, նրա շուրջը բոլորուեցին Երուսաղէմից իջած հրեաները. եւ նրա վրայ բարդում էին բազում եւ ծանր յանցանքներ, որ չէին կարողանում ապացուցել, քանի որ Պօղոսը պատասխանում էր. «Ոչնչով յանցաւոր չեմ ո՛չ հրեաների օրէնքի, ո՛չ տաճարի, ո՛չ էլ կայսեր դէմ»: Բայց Փեստոսը, կամենալով հրեաներին շնորհ անել, Պօղոսին ասաց. «Ուզո՞ւմ ես Երուսաղէմ բարձրանալ եւ այդ խնդիրների համար այնտեղ դատուել իմ առաջ»: Պօղոսն ասաց. «Կանգնած եմ կայսեր ատեանի առաջ, ուր եւ պէտք է դատուեմ: Հրեաներին ոչ մի անիրաւութիւն չեմ արել, ինչպէս եւ ինքդ քաջ գիտես. ուրեմն, եթէ յանցաւոր եմ եւ մահուան արժանի գործ եմ արել, մեռնելուց չեմ վախենայ: Իսկ եթէ ոչինչ չկայ այն մեղադրանքների մէջ, որոնցով սրանք ինձ ամբաստանում են, ոչ ոք չի կարող ինձ որպէս շնորհ յանձնել դրանց: Կայսրին եմ բողոքում»: Այն ժամանակ Փեստոսն իր խորհրդականների հետ խօսելուց յետոյ պատասխանեց. «Կայսրին բողոքեցիր, կայսեր մօտ պիտի գնաս»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12,24–26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ ցորենի հատիկը հողի մէջ ընկնելով չմեռնի, միայն ինքը կմնայ, իսկ եթէ մեռնի, բազում արդիւնք կտայ: Ով սիրում է իր անձը, կկորցնի այն, իսկ ով այս աշխարհում իր անձն ատում է, այն կպահի յաւիտենական կեանքի համար: Եթէ մէկն ինձ ծառայի, իմ յետեւից կգայ. եւ ուր ես եմ, այնտեղ կլինի եւ իմ ծառան. եթէ մէկը ինձ ծառայի, նրան կպատուի իմ Հայրը:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (333)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ յանպատում յաթոռ նստիս եւ յանմարմնոց վերօրհնիս, անհասանելի Բանդ Աստուած, ի յերկրի երեւեցար ճշմարիտ մարդ. զտնօրէնութեան կատարեալ զխորհուրդ խաչի եւ մահու համբերեցեր, եւ զհրաշալի զյարութիւնդ քո ցուցեր հզօր զօրութեամբ: Այսօր համբարձար փառօք յերկինս, եւ զկուսածին զմարմինդ քո հրաշափառապէս լուսազարդեցեր. զոր տեսեալ Եսայիաս նախաձայնեալ ասէր. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յերկրէ: Հիացեալ պետութեանց երկնից գոչէին առ միմեանս. Համբարձէք իշխանք զդրունս ձերի վեր, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց: Այլ որ յամենայնի կարողդ ես եւ հզօր, շնորհեա եւ մեզ հանդիպել քեզ ամպովք ի միւսանգամ քո գալստեանդ. որ միայնդ ես մարդասէր:

Աստ օրհնեցէք ամենայն ծառայք Տեառն զՏէր. ո կայք ի տուն Տեառն եւ ի գաւիթս Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զանուն Տեառն, օրհնեցէք ծառայք Տեառն զՏէր. ո կայք ի տուն Տեառն եւ ի գաւիթս Աստուծոյ մերոյ:

Խոստովան եղերուք Տեառն, զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 25, 13 – 22

Մի քանի օր անց Ագրիպպաս արքան եւ Բերենիկէն Կեսարիա եկան՝ Փեստոսին ողջունելու: Եւ երբ այնտեղ շատ օրեր էին անցկացրել, Փեստոսն արքային տեղեկացրեց Պօղոսի մասին ու ասաց. «Այստեղ Ֆելիքսի կողմից կալանքի տակ առնուած մի մարդ կայ մնացած, որի մասին, երբ Երուսաղէմ գնացի, քահանայապետները եւ հրեաների գլխաւորներն ինձ տեղեկացրին: Ինձնից խնդրում էին, որ նրան մահուան վճիռ տամ: Նրանց պատասխանեցի. «Հռոմէացիների սովորութիւնը չէ որեւէ մէկին որպէս շնորհ յանձնել ուրիշի, մինչեւ որ ամբաստանեալը իր դիմաց չունենայ մեղադրողներին եւ ամբաստանութեան դէմ պատասխան տալու պատեհութիւնը չստանայ»: Եւ երբ այստեղ եկան, ոչնչով չուշացրի, այլ յաջորդ օրն իսկ ատեան նստելով՝ հրամայեցի, որ մարդուն բերեն: Նրան ամբաստանողները չէին ներկայացնում իմ ենթադրած եւ ոչ մի չարագործութիւն. այլ ինչ-ինչ խնդիրներ ունէին նրա հետ՝ իրենց պաշտամունքին վերաբերող, ինչպէս նաեւ՝ ոմն մեռած Յիսուսի վերաբերեալ, որի մասին Պօղոսն ասում էր, թէ նա կենդանի է: Երբ այսպիսի խնդիրների քննութեան պատճառով մեծ տարակուսանքի մէջ ընկայ, նրան ասացի, թէ արդեօք կկամենա՞ր Երուսաղէմ գնալ եւ այդ խնդիրների համար այնտեղ դատուել: Բայց երբ Պօղոսը բողոքեց, որ ինքը պէտք է պահուի նորին գերազանցութեան վճռին ներկայանալու համար, հրամայեցի պահել նրան, մինչեւ որ կայսեր մօտ ուղարկեմ»: Ագրիպպասը Փեստոսին ասաց. «Ես էլ կկամենայի այդ մարդուն լսել»: Փեստոսն ասաց. «Վաղը կլսես»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12,27–43)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Բայց այժմ հոգիս խռովուած է. եւ ի՞նչ ասեմ. Հա՛յր, փրկի՛ր ինձ այս ժամից: Բայց ես հէնց այս բանի համար եմ եկել այս ժամին: Հա՛յր, փառաւորի՛ր քո անունը»: Երկնքից մի ձայն եկաւ. «Եւ փառաւորեցի, եւ դարձեա՛լ պիտի փառաւորեմ»: Եւ ժողովուրդը, որ կանգնած լսում էր, ասում էր, թէ որոտմունք է: Ոմանք էլ ասացին. «Նրա հետ մի հրեշտակ խօսեց»: Յիսուս պատասխանեց ու ասաց. «Այս ձայնը ինձ համար չէ, որ եկաւ, այլ՝ ձեզ համար: Հիմա է այս աշխարհի դատաստանը, հիմա է, որ այս աշխարհի իշխանը դուրս կնետուի: Եւ երբ ես բարձրանամ երկրից, ամէնքին դէպի ինձ կձգեմ»: Այս ասում էր նշելու համար, թէ ինչ մահով է մեռնելու: Ժողովուրդը նրան պատասխանեց. «Օրէնքից մենք լսել ենք, թէ Քրիստոս յաւիտեան կմնայ, իսկ դու ինչպէ՞ս ես ասում, թէ Մարդու Որդին պէտք է բարձրանայ. ո՞վ է այդ Մարդու Որդին»: Յիսուս նրանց ասաց.

«Մի փոքր ժամանակ եւս լոյսը ձեզ հետ է. քայլեցէ՛ք, քանի դեռ լոյսն ունէք, որպէսզի խաւարը ձեզ չկլանի, քանի որ ով քայլում է խաւարի մէջ, չգիտէ, թէ ուր է գնում: Քանի դեռ լոյսը ձեզ հետ ունէք, հաւատացէ՛ք լոյսին, որպէսզի լոյսի որդիներ լինէք»: Յիսուս այս խօսեց եւ գնաց, նրանցից թաքնուեց:

Թէպէտ եւ նա այնքան նշաններ էր արել նրանց առաջ, նրանք չէին հաւատում նրան, որպէսզի կատարուէր Եսայի մարգարէի խօսքը, որ ասաց. «Տէ՛ր, ո՞վ հաւատաց մեր տուած լուրին, եւ Տիրոջ բազուկը ո՞ւմ յայտնուեց»: Չէին կարողանում հաւատալ, քանզի, ինչպէս դարձեալ Եսային է ասում, «նրանց աչքերը կուրացրեց եւ նրանց սրտերը կարծրացրեց, որպէսզի աչքերով չտեսնեն ու սրտերով չիմանան եւ դարձի չգան, ու ես նրանց չբժշկեմ»: Եսային այս ասաց, որովհետեւ տեսաւ նրա փառքը եւ խօսեց նրա մասին: Բայց մինչեւ անգամ հրեայ իշխանաւորներից շատերը հաւատացին նրան, բայց փարիսեցիների պատճառով չէին յայտնում, որպէսզի ժողովարանից դուրս չհանուեն. քանի որ մարդկանցից տրուած փառքը աւելի սիրեցին, քան Աստծուց տրուած փառքը:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (335)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Հիացան վերնական բազմութիւնքն տեսանելով զքեզ ի Հրեղէն կառս բազմեալ. սարսեալ ասէին. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յԵդովմայ, եւ եկեալ մտանէ փառօք ի փառս. Տէր փառք քեզ:

Առ գետս Բաբելացւոց, անդ նստէաք եւ լայաք. որպէս յիշեցաք մեք անդ զՍիովն:

Խոստովան եղէ քեզ Տէր բոլորով սրտիւ իմով. առաջի հրեշտակաց սաղմոս ասացից քեզ:

Տէր փորձեցեր զիս եւ ծանեար զիս. դու ծանեար զնստել իմ եւ զյառնել իմ:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 25, 23 – 26, 32

Եւ յաջորդ օրը, երբ Ագրիպպասը եւ Բերենիկէն փառաւոր հանդէսով եկան եւ հազարապետների ու քաղաքի պատուաւոր մարդկանց հետ ատեան մտան, Փեստոսը հրամայեց, որ Պօղոսին բերեն: Փեստոսն ասաց.

«Ագրիպպա՛ս արքայ եւ բոլոր մարդիկդ, որ մեզ հետ էք, սրան տեսնում էք. հրեաների ամբողջ ժողովուրդը թէ՛ Երուսաղէմում եւ թէ՛ այստեղ սրա մասին ամբաստանութիւն էին անում ինձ մօտ եւ աղաղակում, թէ՝ «Չպէտք է կենդանի մնայ»: Բայց ես վերահասու եղայ, որ նա մահուան արժանի ոչինչ չի արել. ինքն էլ բողոքած լինելով մարդկանցից Գերազանցին՝ խորհեցի, որ ուղարկեմ նրան: Դրա մասին իմ տիրոջը՝ կայսրին, ստոյգ բան չունեմ գրելու. ուստի նրան ձեր առաջ բերեցի եւ մանաւանդ՝ քո առաջ, Ագրիպպա՛ս արքայ, որպէսզի վերստին քննութիւն կատարելով՝ կարողանամ մի բան գրել, քանզի ինձ անպատեհ է թւում ուղարկել մի բանտարկեալի եւ նրա մասին որեւէ յանցանք չնշել»:

Եւ Ագրիպպասը Պօղոսին ասաց. «Քեզ թոյլատրուած է, որ քո մասին խօսես»: Այն ժամանակ Պօղոսը, ձեռքը երկարելով, պատասխանեց. «Հրեաների՝ իմ մասին արած բոլոր ամբաստանութիւնների համար, Ագրիպպա՛ս արքայ, ինձ երանելի եմ համարում, քանի որ այսօր քո առաջ եմ պատասխան տալու, մանաւանդ՝ նրա համար, որ ինքդ էլ գիտակ ես հրեաների բոլոր կրօնական սովորութիւններին ու խնդիրներին. այդ պատճառով աղաչում եմ, որ համբերութեամբ ինձ լսես: Բոլոր հրեաները տեղեակ են իմ կեանքին մանկութիւնից ի վեր, որը հէնց սկզբից անցել է Երուսաղէմում՝ իմ ազգի մէջ: Նրանք վաղուց գիտեն, եթէ կամենան վկայել, որ ես որպէս փարիսեցի ապրել եմ մեր կրօնական խստագոյն օրէնքների համաձայն: Եւ այժմ դատւում եմ, կանգնած ատեանի առաջ, Աստծուց մեր հայրերին տրուած խոստման յոյսի համար: Ջերմեռանդութեամբ գիշեր ու զօր պաշտամունք կատարելով՝ մեր տասներկու ցեղերը յուսացել են հասնել դրան: Այդ յոյսի համար, ո՛վ արքայ, ես էլ ամբաստանւում եմ հրեաների կողմից: Ձեզ ինչո՞ւ է անհաւատալի թւում, թէ Աստուած մեռելներին յարութիւն կտայ: Ես ինքս էլ պատշաճ էի համարում շատ բան Նազովրեցի Յիսուսի անուանը հակառակ գործել, ինչը եւ արեցի Երուսաղէմում. քահանայապետներից իշխանութիւն ստանալով՝ սրբերից շատերին բանտարկում էի եւ նրանց սպանութեանը հաւանութիւն էի տալիս: Եւ բոլոր ժողովարաններում շատ անգամ նրանց պատժելով՝ բռնադատում էի, որ հայհոյեն: Առաւել եւս մոլեգնելով նրանց դէմ՝ հալածում էի նրանց մինչեւ օտար քաղաքներ»:

«Ըստ այսմ, երբ քահանայապետների իշխանութեամբ եւ հրամանով Դամասկոս էի գնում, կէսօրին ճանապարհին, ո՛վ արքայ, տեսայ, որ երկնքից արեգակի լուսաւորութիւնից առաւել ուժեղ մի լոյս փայլատակեց իմ շուրջը եւ նրանց շուրջը, որ ինձ հետ էին գնում: Եւ երբ բոլորս գետին ընկանք, լսեցի մի ձայն, որ ինձ ասում էր եբրայերէն. «Սաւո՛ւղ, Սաւո՛ւղ, ինչո՞ւ ես ինձ հալածում. քեզ խիստ դժուար է խթանի դէմ աքացել»: Եւ ես ասացի. «Ո՞վ ես, Տէ՛ր»: Տէրն ասաց. «Ես Յիսուսն եմ, որին դու հալածում ես. վե՛ր կաց ու կանգնի՛ր ոտքերիդ վրայ. ես քեզ երեւացի, որպէսզի քեզ նշանակեմ պաշտօնեայ եւ վկայ այն բոլորի համար, որոնց մէջ ինձ տեսար, եւ այն բաների համար, որոնցով պիտի երեւամ քեզ. ես քեզ կփրկեմ ժողովրդիցդ եւ հեթանոսներից, որոնց մէջ քեզ կուղարկեմ, որպէսզի բանաս նրանց աչքերը, նրանց դարձնես խաւարից դէպի լոյս եւ սատանայի իշխանութիւնից՝ դէպի Աստուած, որպէսզի նրանք մեղքերի թողութիւն ստանան եւ սրբերի հետ ժառանգութեան բաժին՝ իմ հանդէպ ունեցած հաւատով»: Ուստի, ո՛վ Ագրիպպաս արքայ, ես երկնային տեսիլքին անհնազանդ չգտնուեցի, այլ նախ բոլոր նրանց, որ Դամասկոսում էին ու Երուսաղէմում եւ Հրէաստանի բոլոր գաւառներում, ապա նաեւ հեթանոսներին քարոզեցի, որ զղջան ու դառնան կենդանի Աստծուն եւ ապաշխարութեան արժանի գործեր անեն: Դրա համար հրեաները, տաճարում ինձ բռնելով, փորձեցին սպանել: Սակայն Աստծուց օգնութիւն հասաւ, եւ ես մինչեւ այսօր ողջ մնացի՝ վկայելով փոքրին ու մեծին, ոչինչ չասելով այն բաներից դուրս, ինչ մարգարէները եւ Մովսէսն են խօսել գալիք դէպքերի մասին. որ Քրիստոս չարչարուելու է. որ մեռելներից առաջին յարութիւն առնողը լոյս է աւետարանելու ժողովրդին եւ հեթանոսներին»:

Երբ նա այս պատասխանը տուեց, Փեստոսը բարձր ձայնով ասաց. «Ցնորւում ես, Պօղո՛ս, քո մեծ հմտութիւնը քեզ խելացնորութեան է տանում»: Իսկ Պօղոսն ասաց. «Չեմ ցնորւում, ո՛վ գերազանցդ Փեստոս, այլ զգաստութեան եւ ճշմարտութեան խօսքեր եմ արտասանում. այս ամէնին արքան էլ տեղեակ է, ուստի համարձակօրէն եմ խօսում, քանզի այս ամէնից որեւէ բան չեմ ծածկում քեզնից, որովհետեւ մի խուլ անկիւնում չէ, որ կատարուել է այս: Ագրիպպա՛ս արքայ, մարգարէներին հաւատո՞ւմ ես. գիտեմ, որ հաւատում ես»: Եւ Ագրիպպասը Պօղոսին ասաց. «Քիչ է մնում՝ ինձ էլ համոզես, որ քրիստոնեայ դառնամ»: Եւ Պօղոսն ասաց. «Կխնդրէի Աստծուն, որ վաղ թէ ուշ ոչ միայն դու, այլեւ բոլորը, ովքեր այսօր լսում են ինձ, լինեն այնպիսին, ինչպիսին ես ինքս եմ, բացի այս կապանքներից»:

Արքան ոտքի ելաւ, ինչպէս եւ կուսակալը, Բերենիկէն եւ բոլոր նրանք, որ նրանց հետ նստել էին: Եւ մինչ գնում էին, իրար հետ խօսում էին ու ասում. «Մահուան կամ կապանքների արժանի ոչինչ չի անում այս մարդը»: Իսկ Ագրիպպասը Փեստոսին ասաց. «Կարելի էր ազատ արձակել այս մարդուն, եթէ կայսրին բողոքած չլինէր»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12,44–50)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Յիսուս աղաղակում էր ու ասում. «Ով ինձ է հաւատում, ինձ չէ, որ հաւատում է, այլ նրան, ով ինձ ուղարկեց: Եւ ով ինձ է տեսնում, տեսնում է նրան, ով ինձ ուղարկեց: Ես որպէս լոյս եկայ աշխարհ, որպէսզի ամէն ոք, որ ինձ հաւատում է, խաւարում չմնայ: Եւ եթէ մէկը լսի իմ խօսքերը եւ չպահի դրանք, ես նրան չեմ դատապարտի, քանի որ չեկայ, որ աշխարհը դատապարտեմ, այլ՝ որպէսզի փրկեմ աշխարհը: Ով անարգում է ինձ եւ իմ խօսքերը չի ընդունում, կայ մէկը, որ նրան դատում է. այն խօսքը, որ ես խօսեցի, դա պիտի դատապարտի նրան վերջին օրը, որովհետեւ ես ինքս ինձնից չխօսեցի, այլ Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, նա ինձ պատուիրեց, թէ ինչ պիտի ասեմ եւ ինչ խօսեմ: Եւ գիտեմ, որ այն պատուիրանը յաւիտենական կեանք է: Արդ, ինչ որ ես եմ խօսում, այնպէս եմ խօսում, ինչպէս Հայրը ինձ ասաց»:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (339)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ յանպատում յաթոռ նստիս եւ յանմարմնոց վերօրհնիս, անհասանելի Բանդ Աստուած, ի յերկրի երեւեցար ճշմարիտ մարդ. զտնօրէնութեան կատարեալ զխորհուրդ’ խաչի եւ մահու համբերեցեր, եւ զհրաշալի զյարութիւնդ քո ցուցեր հզօր զօրութեամբ: Այսօր համբարձար փառօք յերկինս, եւ զկուսածին զմարմինդ քո հրաշափառապէս լուսազարդեցեր. զոր տեսեալ Եսայիաս նախաձայնեալ ասէր. Ո’վ է սա որ դիմեալ գայ յերկրէ: Հիացեալ պետութեանց երկնից գոչէին առ միմեանս. Համբարձէք իշխանք զդրունս ձերի վեր, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց: Այլ որ յամենայնի կարողդ ես եւ հզօր, շնորհեա եւ մեզ հանդիպել քեզ ամպովք ի միւսանգամ քո գալստեանդ. որ միայնդ ես մարդասէր:

Ապրեցո զիս Տէր ի մարդոյ չարէ. յառնէ անիրաւէ փրկեա զիս:
Տէր կարդացի առ քեզ, եւլուր ինձ.
Նայեա ի ձայն աղօթից իմոց ի կարդալ իմում առ քեզ:
Ձայնիւ իմով ես առ ՏԷր կարդացի. ձայնիւ իմով զՏԷր աղաչեցի:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 27, 1 – 26

Երբ մեզ հրամայուեց նաւարկել դէպի Իտալիա, Պօղոսին եւ մի քանի այլ կալանաւորների յանձնեցին Սեբաստեան գնդից մի հարիւրապետի, որի անունը Յուլիոս էր. եւ, բարձրանալով ադրամինտական մի նաւ, որ Ասիայի կողմերն էր գնալու, ճանապարհ ընկանք: Մեզ հետ էր նաեւ Մակեդոնիայից թեսաղոնիկեցի Արիստարքոսը: Յաջորդ օրն իջանք Սիդոն: Եւ Յուլիոսը, Պօղոսի հանդէպ մարդասիրութիւն ցուցաբերելով, նրան հրամայեց գնալ բարեկամների մօտ՝ խնամք ստանալու: Այնտեղից դուրս գալով, քանի որ քամին հակառակ կողմից էր, նաւարկեցինք Կիպրոսի մօտով աւելի ցած: Ապա Կիլիկիայի եւ Պամփիւլիայի մէջտեղում՝ բաց ծովի միջով նաւարկելուց յետոյ իջանք Լիկիայի Միւռա քաղաքը: Եւ հարիւրապետը, այնտեղ գտնելով ալեքսանդրեան մի նաւ, որ Իտալիա էր գնում, մեզ մտցրեց այնտեղ: Եւ բազում օրեր դանդաղ նաւարկելուց յետոյ դժուարութեամբ հասանք մինչեւ Կնիդիայի մօտերքը. եւ երբ քամին թոյլ չտուեց մեզ, նաւարկեցինք Կրետէի եզերքով ներքեւ՝ մինչեւ Սաղմոնիայի մօտերքը: Նրա եզերքով դժուարութեամբ անցնելուց յետոյ հասանք մի տեղ, որ կոչւում էր Գեղեցիկ նաւահանգիստ, եւ որին կից էր Ղասէա քաղաքը:

Եւ քանի որ շատ ժամանակ էր անցել, եւ նաւարկելն էլ վտանգաւոր կլինէր, մինչեւ իսկ ծոմապահութեան օրերն էլ արդէն անցել էին, Պօղոսը նրանց խրատ տուեց եւ ասաց. «Մարդի՛կ, տեսնում եմ, որ այս նաւարկութիւնը չարիքով եւ բազում վնասով է լինելու ոչ միայն բեռների եւ նաւի համար, այլեւ մեր անձերի»: Բայց հարիւրապետը նաւապետին եւ նաւատիրոջն աւելի էր լսում, քան Պօղոսի խօսքերը: Երբ նաւահանգիստը ձմեռելու համար անյարմար թուաց, շատերը խորհեցին այնտեղից հեռանալ, որպէսզի թերեւս կարողանան հասնել Փիւնիկէ քաղաքը եւ ձմեռել Կրետէի այդ նաւահանգստում, որը նայում էր դէպի հարաւակողմը եւ ցամաքամասը: Եւ երբ հարաւի մեղմ քամին փչեց, կարծեցին, թէ կհասնեն այնտեղ, ուր դիմում էին: Եւ նաւարկելով՝ Կրետէի եզերքի մօտով անցան: Ոչ շատ ժամեր անց նաւի շուրջը բարձրացաւ մի կատաղի քամի, որ կոչւում է Եւրացիկլոն: Երբ նաւը քշուեց եւ քամու դէմ չկարողացաւ պայքարել, տեղի տուեցինք եւ գնում-գալիս էինք: Եւ դիմելով դէպի մի կղզի, որը Կլօդա էր կոչւում, դժուարութեամբ կարողացանք բռնել մակոյկը, որը նաւի վրայ քաշեցինք. ապա օգնութեան միջոցներ օգտագործելով՝ նաւը ներքեւից կապեցին. վախենալով, թէ միգուցէ յորձանուտի մէջ ընկնեն, առագաստն իջեցրին. եւ այնպէս գնում-գալիս էին: Եւ քանի որ մենք ամենասաստիկ տագնապի մէջ էինք, յաջորդ առաւօտ բեռները ծովը թափեցին: Իսկ երրորդ օրը իրենց իսկ ձեռքով նաւի գործիքները ծովը նետեցին: Երբ բազում օրեր ո՛չ արեւ եւ ո՛չ էլ աստղեր էին երեւում, ու փոթորիկն էլ նոյն սաստկութեամբ շարունակւում էր, մեր փրկութեան ամէն յոյս վերացել էր: Եւ որովհետեւ շատ օրեր քաղցած էին, Պօղոսը, կանգնելով նրանց մէջ, ասաց. «Ո՛վ մարդիկ, դուք ինձ պէտք է անսայիք ու Կրետէից չելնէիք եւ այս չարիքն ու վնասը չկրէիք: Արդ, ձեզ խրատում եմ, որ քաջալերուէք, որովհետեւ, նաւից բացի, ձեզնից եւ ոչ մէկի կեանքին վնաս չի հասնելու. քանզի այս գիշեր Աստծոյ հրեշտակը, որին պատկանում եմ ես ու ծառայում, երեւաց ինձ եւ ասաց. «Մի՛ վախեցիր, Պօղո՛ս, դու կայսեր առաջ էլ պէտք է ներկայանաս. եւ ահա, բոլոր նրանց, որ այդ նաւի մէջ քեզ հետ են, Աստուած քեզ է շնորհել»: Ուստի քաջալերուեցէ՛ք, մարդի՛կ, որովհետեւ հաւատ ունեմ Աստծոյ վրայ, թէ կլինի այնպէս, ինչպէս որ ինձ ասուեց: Միայն թէ մենք պէտք է մի կղզի ընկնենք»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (13, 1 – 15)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Զատկի տօնից առաջ Յիսուս իմացաւ, որ հասել է իր ժամը, որպէսզի այս աշխարհից Հօր մօտ փոխադրուի. սիրեց իւրայիններին, որ այս աշխարհում են, իսպառ սիրեց նրանց: Եւ ընթրիքի ժամանակ, երբ սատանան արդէն իսկ Սիմոնի որդի Իսկարիովտացի Յուդայի սրտի մէջ դրել էր, որ մատնի նրան, Յիսուս իմացաւ, որ Հայրը ամէն բան իր ձեռքն է յանձնել, եւ որ ինքը Աստծուց է ելել եւ Աստծոյ մօտ է գնում: Նա վեր կացաւ ընթրիքի սեղանից, մի կողմ դրեց զգեստները եւ մի սրբիչ վերցնելով՝ մէջքին կապեց: Եւ ապա ջուր վերցնելով՝ լցրեց կոնքի մէջ եւ սկսեց իր աշակերտների ոտքերը լուանալ եւ սրբել մէջքին կապած սրբիչով: Մօտեցաւ Սիմոն Պետրոսին, եւ սա ասաց նրան. «Տէ՛ր, դո՞ւ ես իմ ոտքերը լուանում»: Յիսուս պատասխանեց նրան՝ ասելով. «Ինչ որ ես անում եմ, դու հիմա չես իմանում, բայց յետոյ կիմանաս»: Պետրոսը նրան ասաց. «Իմ ոտքերը յաւիտեան չես լուանայ»: Յիսուս պատասխանեց.

«Եթէ քեզ չլուանամ, ինձ հետ մաս չունես»: Սիմոն Պետրոսն ասաց նրան. «Տէ՛ր, ոչ միայն իմ ոտքերը, այլեւ ձեռքերս ու գլո՛ւխս էլ լուա»: Յիսուս նրան ասաց. «Լուացուածին այլ բան պէտք չէ, բայց միայն՝ ոտքերը լուանալ, քանի որ ամբողջութեամբ մաքուր է. եւ դուք մաքուր էք, բայց ոչ՝ բոլորդ»: Քանի որ նա գիտէր նրան, ով իրեն մատնելու է, դրա համար ասաց. «Բոլորդ չէ, որ մաքուր էք»: Եւ երբ նրանց ոտքերը լուաց, վերցրեց իր զգեստները եւ դարձեալ սեղան նստեց ու ասաց նրանց.

«Գիտէ՞ք, թէ ինչ արեցի ձեզ: Դուք ինձ Վարդապետ եւ Տէր էք կոչում. եւ լաւ էք անում, քանի որ իսկապէս ե՛մ. արդ, եթէ ես՝ Տէրս եւ Վարդապետս, լուացի ձեր ոտքերը, դուք էլ պարտաւոր էք միմեանց ոտքերը լուանալ. որովհետեւ մի օրինակ տուեցի ձեզ, որ ինչպէս ես ձեզ արեցի, դուք էլ նոյն կերպ անէք:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (342)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Հիացան վերնական բազմութիւնքն տեսանելով զքեզ ի Հրեղէն կառս բազմեալ. սարսեալ ասէին. Ո’վ է սա որ դիմեալ գայ յԵդովմայ, եւ եկեալ մտանէ փառօք ի փառս. Տէր փառք քեզ:

Տէր լուր աղօթից իմոց. ունկն դիր խնդրուածաց իմոց ճշմարտութեամբ քով:

Օրհնեալ Տէր Աստուած իմ. որ ուսոյց զձեռս իմ ի պատերազմ, եւ զմատունս իմ ի ճակատամարտ:

Բարձր առնեմ զքեզ Աստուած իմ եւ Թագաւորիմ. եւ օրհնեմ զանուն քո յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 27, 27 – 28, 10

Երբ տասնչորսերորդ գիշերը եղաւ, եւ մենք Ադրիականի անդունդների վրայ տակաւին օրօրւում էինք, գիշերուայ կէսին նաւավարները կարծեցին, թէ ցամաք են հասել: Ջրի խորութիւնը չափող գունդը ցած գցելով՝ քսան գրկաչափ խորութիւն գտան. որոշ տարածութիւն կտրելուց յետոյ նորից գցեցին եւ տասնհինգ գրկաչափ գտան: Վախենալով, թէ միգուցէ խութերով տեղ ընկնեն, յետեւի կողմից չորս խարիսխներ ցած գցեցին. անձկութեամբ տենչում էին, որ այգը բացուի: Բայց նաւավարներն ուզում էին նաւից փախչել. ուստի մակոյկը ծով իջեցրին՝ պատճառաբանելով, թէ իբր առջեւի կողմից էլ են խարիսխներ գցելու: Պօղոսը հարիւրապետին եւ զինուորներին ասաց. «Եթէ դրանք նաւի մէջ չմնան, դուք ազատուել չէք կարող»: Այն ժամանակ զինուորները մակոյկի պարանները կտրեցին ու դէն գցեցին: Եւ երբ այգը բացուելու մօտ էր, Պօղոսը բոլորին խնդրեց, որ կերակուր ուտեն՝ ասելով. «Այս տասնչորսերորդ օրն է, որ դուք քաղցած՝ սպասումով էք անցկացնում եւ դեռ ոչինչ չէք կերել: Ուստի աղաչում եմ ձեզ, որ կերակուր ուտէք, քանի որ դա հէնց ձեր փրկութեան համար է. որովհետեւ ձեզնից ոչ ոքի գլխից մազ իսկ չի կորչելու»: Եւ երբ այս ասաց, հաց վերցրեց, բոլորի առաջ Աստծուն գոհութիւն տուեց, կտրեց եւ սկսեց ուտել: Ամէնքը քաջալերուեցին. եւ իրենք էլ կերակուր կերան: Նաւի մէջ բոլորս երկու հարիւր եօթանասունվեց հոգի էինք: Երբ կերակրով յագեցան, ցորենը ծովը թափելով՝ նաւը թեթեւացրին:

Եւ երբ այգը բացուեց, երկիրը չէին ճանաչում, բայց նշմարում էին մի ծովախորշ, որ ծովափ կարող էր լինել. եւ խորհում էին, թէ հնար լինէր նաւը այնտեղ հասցնել եւ փրկել: Ուստի խարիսխները յատակից կտրելով՝ ծովի մէջ բաց թողեցին, ղեկերի կապերը թուլացրին, առագաստը բացեցին ու քամուն տուեցին՝ դէպի ծովի ափի կողմը: Ընկնելով երկու ծովերի միջեւ գտնուող մի ծանծաղուտ՝ նաւը ծռեցին. եւ նաւի առաջակողմը յատակին խրուելով, անշարժ մնաց, իսկ յետեւի կողմը ալիքների սաստկութիւնից ջարդուփշուր էր լինում: Այն ժամանակ զինուորները խորհուրդ արեցին, որ կալանաւորներին սպանեն, որպէսզի ոչ ոք լողալով չփախչի: Սակայն հարիւրապետը նրանց խորհրդին արգելք եղաւ, որովհետեւ ուզում էր Պօղոսին ազատել. ուստի հրամայեց, որ ովքեր կարող են լողալ, նախ նրանք ջուրը նետուեն, իսկ միւսները՝ ոմանք տախտակների վրայ, ոմանք էլ նաւի այլ բեկորների վրայ ցամաք ելնեն: Եւ այսպէս ամէնքը փրկուելով ցամաք ելան:

Երբ արդէն փրկուած էինք, այն ժամանակ իմացանք, որ այն կղզու անունը Մելիտինէ է: Եւ բարբարոս բնակիչները մեր հանդէպ չափից աւելի մարդասիրութիւն ցոյց տուեցին. խարոյկ վառեցին եւ բոլորիս ընդունեցին տեղացող անձրեւի եւ ցրտի պատճառով: Եւ երբ Պօղոսը բաւականաչափ չոր ճիւղեր հաւաքեց եւ խարոյկի վրայ դրեց, մի իժ, կրակի տաքութեան պատճառով դուրս գալով, կախուեց նրա ձեռքից: Եւ երբ բարբարոսները տեսան գազանին՝ նրա ձեռքից կախուած, միմեանց ասացին. «Ուրեմն մարդասպան է այս մարդը, որը թէեւ ծովից փրկուեց, բայց Արդարութիւնը թոյլ չտուեց նրան, որ ապրի»: Ապա Պօղոսը գազանին կրակի մէջ թափ տուեց, եւ իրեն ոչ մի վատ բան չպատահեց. իսկ նրանք սպասում էին, որ նա կուռչի կամ կընկնի ու յանկարծակի կմեռնի: Շատ սպասելուց յետոյ, երբ տեսան, որ նրան որեւէ վնաս չհասաւ, նորից խօսքը դարձրին եւ ասում էին. «Սա մի աստուած է»: Այդ տեղի շրջակայքում գտնւում էին ագարակները Պոպլիոս անունով մի մարդու, որ կղզու գլխաւորն էր. սա երեք օրով մեզ իր մօտ ընդունեց եւ սիրով հիւրընկալեց: Եւ պատահեց, որ Պոպլիոսի հայրը, ջերմով եւ փորլուծութեամբ հիւանդացած, անկողին ընկաւ Պօղոսը նրա մօտ մտաւ եւ աղօթելով ձեռքը վրան դրեց ու նրան բժշկեց: Եւ երբ այս պատահեց, ուրիշ հիւանդներ էլ, որ կղզում կային, գալիս էին ու բժշկւում: Սրանք մեծ պատիւներով պատուեցին մեզ, եւ երբ գնում էինք, ինչ որ պէտք էր, տուեցին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս ՅիսուսիՔրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (13,16–30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոսասէ.

Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ծառան աւելի մեծ չէ, քան իր տէրը, եւ ոչ էլ ուղարկուածը՝ աւելի մեծ, քան նա, ով նրան ուղարկեց: Եթէ այս բաները գիտէք, առաւել երանելի էք, եթէ դրանք կատարէք: Ձեր բոլորի համար չէ, որ ասում եմ, քանզի ես գիտեմ նրանց, ում ընտրել եմ, այլ՝ որպէսզի կատարուի գրուածը, թէ՝ «Ով ինձ հետ հաց էր ուտում, իմ դէմ դարձաւ». հէնց այժմուանից ասում եմ ձեզ, քանի դեռ չի եղել, որպէսզի երբ լինի, հաւատաք, որ ես եմ: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ով որ ընդունի նրան, ում ես կուղարկեմ, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է նրան, ով ինձ ուղարկեց»:

Երբ Յիսուս այս ամէնն ասաց, խռովուեց իր հոգում, վկայեց ու ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ձեզնից մէկը ինձ մատնելու է»: Աշակերտներն իրար էին նայում՝ տարակուսելով, թէ ում մասին է ասում: Եւ աշակերտներից մէկը, որին Յիսուս սիրում էր, նստել էր նրա մօտ: Սիմոն Պետրոսը նրան ակնարկ արեց՝ հարցնելով, թէ այդ ում մասին է ասում: Եւ սա Յիսուսի կրծքով ընկաւ ու ասաց նրան. «Տէ՛ր, ո՞վ է»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Նա է, ում համար այս պատառը կթաթախեմ եւ կտամ իրեն»: Եւ թաթախելով պատառը՝ տալիս է Իսկարիովտացի Յուդային: Եւ երբ նա պատառն առաւ, սատանան մտաւ նրա մէջ: Յիսուս նրան ասաց. «Հիմա ինչ որ անելու ես, իսկոյն արա՛»: Եւ սեղանակիցներից ոչ ոք չիմացաւ, թէ նա ինչի համար այդ ասաց նրան. որովհետեւ ոմանք կարծում էին, թէ քանի որ Յուդան է գանձանակը պահում, Յիսուս նրան ասաց. «Գնիր, ինչ որ մեզ պէտք է տօնի ժամանակ» եւ կամ՝ որ մի բան տայ աղքատներին: Իսկ նա, պատառը վերցնելով, իսկոյն դուրս ելաւ: Եւ գիշեր էր…

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (345)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ յանպատում յաթոռ նստիս եւ յանմարմնոց վերօրհնիս, անհասանելի Բանդ Աստուած, ի յերկրի երեւեցար ճշմարիտ մարդ. զտնօրէնութեան կատարեալ զխորհուրդ խաչի եւ մահու համբերեցեր, եւ զհրաշալի զյարութիւնդ քո ցուցեր հզօր զօրութեամբ: Այսօր համբարձար փառօք յերկինս, եւ զկուսածին զմարմինդ քո հրաշափառապէս լուսազարդեցեր. զոր տեսեալ Եսայիաս նախաձայնեալ ասէր. Ո՞վ է սա որ դիմեալ գայ յերկրէ: Հիացեալ պետութեանց երկնից գոչէին առ միմեանս. Համբարձէք իշխանք զդրունս ձերի վեր, եւ մտցէ Թագաւոր փառաց: Այլ որ յամենայնի կարողդ ես եւ հզօր, շնորհեա եւ մեզ հանդիպել քեզ ամպովք ի միւսանգամ քո գալստեանդ. որ միայնդ ես մարդասէր:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. օրհնեցից զՏէր ի կեանս իմ. սաղմոս ասացից Աստուծոյ իմոյ մինչեւ եմ ես:

Օրհնեցէք զՏէր զի բարի են սաղմոսք: Աստուծոյ մերում քաղցր եղիցի օրհնութիւն:

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր. եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 28, 11 – 32

Եւ երեք ամիս յետոյ բարձրացանք դիոսկուրեանների նշանը կրող ալեքսանդրեան մի նաւ, որը ձմեռել էր կղզում: Եւ Սիրակուսա իջնելով՝ երեք օր մնացինք: Այնտեղից գնալով՝ հասանք Ռեգիոն. եւ երբ մէկ օր անց հարաւի քամին փչեց, երկու օրում եկանք Պատիողոս, ուր եւ գտանք եղբայրների, որոնք աղաչեցին, որ եօթ օր մնանք իրենց մօտ: Եւ ապա ելանք Հռոմ: Եւ այնտեղից, մեր մասին լսած լինելով, եղբայրները մեզ ընդառաջ եկան մինչեւ Ապփիոսի հրապարակը եւ Երեք կրպակները: Պօղոսը, նրանց տեսնելով, գոհութիւն տուեց Աստծուն եւ քաջալերուեց:

Եւ երբ Հռոմ մտանք, հրաման տրուեց Պօղոսին, որ առանձին բնակուի իր պահապան զինուորի հետ միասին: Եւ երեք օր յետոյ նա հրաւիրեց հրեաների գլխաւորներին. եւ երբ սրանք եկան, նրանց ասաց. «Եղբայրնե՛ր, ես, ժողովրդին կամ հայրենի սովորութեանը հակառակ ոչինչ գործած չլինելով հանդերձ, որպէս Երուսաղէմից մի կալանաւոր, մատնուեցի հռոմէացիների ձեռքը, որոնք, երբ ինձ դատեցին, կամեցան ազատ արձակել, որովհետեւ իմ մէջ մահուան արժանի ոչ մի յանցանք չգտան: Բայց երբ հրեաները հակաճառեցին, հարկ եղաւ կայսրին բողոքել. բայց ոչ՝ նրա համար, որ իմ ազգի դէմ չարախօսելու բան ունէի: Այս պատճառով է, որ աղաչեցի տեսնել եւ խօսել ձեզ հետ, քանի որ Իսրայէլի յոյսի համար է, որ այս շղթաների մէջ եմ»: Եւ նրանք ասացին նրան. «Մենք քո մասին Հրէաստանից ոչ մի նամակ չենք ստացել. մեր եղբայրներից էլ ոչ ոք չի եկել ու վատ բան չի պատմել կամ խօսել քո մասին: Բայց խնդրում ենք քեզնից լսել, թէ ինչ ես խորհում, քանի որ այդ հերձուածի մասին մեզ արդէն յայտնի է, որ ամէնուրեք նրա դէմ հակառակութիւն կայ»:

Որոշակի օրուայ համար Պօղոսի հետ ժամադրուելուց յետոյ նրա մօտ՝ նրա բնակարանը եկան բազում մարդիկ, որոնց նա առաւօտից մինչեւ երեկոյ բացատրում էր Աստծոյ արքայութիւնը եւ նրանց համոզում էր Յիսուսի մասին՝ վկայութիւն բերելով Մովսէսի օրէնքից եւ մարգարէներից: Ոմանք ընդունում էին նրա խօսքերը, ուրիշներն էլ չէին հաւատում: Եւ իրար մէջ անհամաձայն լինելով՝ թողնում գնում էին, երբ Պօղոսն այս մի խօսքն էլ ասաց. «Սուրբ Հոգին Եսայի մարգարէի բերանով լաւ խօսեց մեր հայրերի հետ՝ ասելով. «Գնա ժողովրդի մօտ ու ասա՛. լսելով պիտի լսէք ու չպիտի իմանաք. եւ տեսնելով պիտի տեսնէք ու չպիտի տեսնէք. որովհետեւ այդ ժողովրդի սիրտը կարծրացել է, եւ իրենց ականջներով ծանր են լսում ու իրենց աչքերը փակել են, որպէսզի երբեք աչքերով չտեսնեն ու ականջներով չլսեն եւ հոգով չիմանան եւ դարձի չգան, ու ես էլ նրանց չբժշկեմ»:

Եւ արդ, թող ձեզ յայտնի լինի, որ Աստծոյ այս փրկութիւնը ուղարկուեց հեթանոսներին, եւ նրանք կլսեն»: Եւ երբ այս ասաց, նրա մօտից դուրս գնացին հրեաները, որոնք միմեանց միջեւ էլ շատ վէճեր ունէին:

Եւ ամբողջ երկու տարի Պօղոսն ապրեց իր ծախսով: Եւ ընդունում էր բոլորին, ովքեր գալիս էին իր մօտ:

Քարոզում էր Աստծոյ արքայութիւնը եւ ամենայն համարձակութեամբ անարգել ուսուցանում էր Տէր Յիսուս Քրիստոսի մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Համբարձէք իշխանք զդրունս ձեր ի վեր. ամբարձցին դրունք յաւիտենից,

եւ մտցէ թագաւոր փառաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (13, 31 – 14, 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ երբ նա դուրս ելաւ, Յիսուս ասաց. «Այժմ Մարդու Որդին փառաւորուեց, եւ Աստուած փառաւորուեց նրանով, քանի որ եթէ Աստուած փառաւորուեց նրանով, Աստուած էլ նրան կփառաւորի իրենով. եւ իսկոյն կփառաւորի նրան:

Որդեակնե՛րս, մի քիչ ժամանակ դեռ ձեզ հետ եմ. ինձ պիտի փնտրէք, եւ ինչպէս ասացի հրեաներին՝ «ուր ես եմ գնում, դուք չէք կարող գալ», այժմ այդ ձեզ էլ եմ ասում:

Նոր պատուիրան եմ տալիս ձեզ, որ սիրէք միմեանց. ինչպէս ես ձեզ սիրեցի, դուք էլ միմեանց սիրեցէք: Եթէ դուք միմեանց սիրէք, դրանով բոլորը պիտի իմանան, որ դուք իմ աշակերտներն էք»:

Սիմոն Պետրոսը նրան ասաց. «Տէ՛ր, ո՞ւր ես գնում»: Յիսուս պատասխանեց. «Ուր ես եմ գնում, դու այժմ իմ յետեւից չես կարող գալ, բայց յետոյ կգաս իմ յետեւից»: Պետրոսը նրան ասաց. «Տէ՛ր, ինչո՞ւ այժմ չեմ կարող քո յետեւից գալ. այժմուանից իսկ իմ կեանքը քեզ համար կտամ»: Յիսուս պատասխանեց. «Ինձ համար կեա՞նքդ կտաս. ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում քեզ. աքաղաղը դեռ կանչած չի լինի, երբ դու երեք անգամ ինձ ուրացած կլինես»:

Ապա Յիսուս ասաց իր աշակերտներին. «Թող ձեր սրտերը չխռովուեն. հաւատացէ՛ք Աստծուն, հաւատացէ՛ք եւ ինձ: Իմ Հօր տան մէջ բազում օթեւաններ կան. այլապէս ձեզ կասէի, թէ գնում եմ ձեզ համար էլ տեղ պատրաստելու. եւ եթէ գնամ եւ ձեզ համար էլ տեղ պատրաստեմ, դարձեալ կգամ եւ ձեզ կվերցնեմ ինձ մօտ, որպէսզի ուր ես լինեմ, դուք էլ այնտեղ լինէք: Եւ թէ ուր եմ գնում, այդ գիտէք, գիտէք եւ ճանապարհը»:

Թովմասը նրան ասաց. «Տէ՛ր, չգիտենք՝ ուր ես գնում, ուրեմն ինչպէ՞ս կարող ենք գիտենալ ճանապարհը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ես եմ Ճանապարհը եւ Ճշմարտութիւնը եւ Կեանքը: Ոչ ոք չի գայ Հօր մօտ, եթէ ոչ՝ ինձանով: Եթէ ինձ ճանաչէիք, ապա կճանաչէիք եւ իմ Հօրը. այսուհետեւ կճանաչէք նրան. եւ տեսել էք նրան»: Փիլիպպոսն ասաց նրան. «Տէ՛ր, Հօրը մեզ ցոյց տուր, եւ այդ բաւական է մեզ»: Յիսուս նրան ասաց. «Այսքան ժամանակ ձեզ հետ եմ, Փիլիպպո՛ս, եւ ինձ չճանաչեցի՞ր. ով տեսաւ ինձ, տեսաւ Հօրը. իսկ դու ինչպէ՞ս ես ասում, թէ՝ Հօրը մեզ ցոյց տուր: Չե՞ս հաւատում, որ ես Հօր մէջ եմ, եւ Հայրը՝ իմ մէջ: Այն խօսքերը, որ ես ասում եմ ձեզ, ինքս ինձնից չեմ խօսում, այլ Հայրը, որ բնակւում է իմ մէջ, նա է անում գործերը: Հաւատացէք ինձ, որ ես Հօր մէջ եմ, եւ Հայրը՝ իմ մէջ. եթէ ոչ՝ գոնէ գործերի համար հաւատացէք ինձ: Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ ով հաւատում է ինձ, ինքն էլ կանի այն գործերը, որ ես եմ անում. եւ դրանցից աւելի մեծերը կանի, որովհետեւ ես գնում եմ Հօր մօտ: Եւ ինչ որ ուզէք իմ անունով, այն կանեմ, որպէսզի Հայրը փառաւորուի Որդու միջոցով»: Եթէ իմ անունով խնդրէք որեւէ բան, կանեմ այն:

 

Ճ Ա Շ Ո Ց

Բ

 

ՀՈԳԵԳԱԼՈՒՍՏ (349)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Աստուած զքեզ խոստովանիմք զսուրբ Հոգիդ, եւ երկիր պագանեմք. որ ես պատճառ կենդանութեան եղելոցս եւ խաղաղարար աշխարհի. որ զտգիտութիւն աշակերտացն բազում գիտութեամբ լցեր, եւ ի հրեղէն լեզուս բաժանեալ անճառելեօք ցուցար նոցա. աղաղակեմք Տէր, խնայեա եւ կեցո զմեզ:

Օրհնեցէք զՏէր յերկնից. Օրհնեցէք զնա ի բարձանց:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. Օրհնութիւն նմա յեկեղեցիս սրբոց:

Օրհնեցէք զԱստուած ի սրբութեան նորա. Օրհնեցէք զնա ի Հաստատութեան զօրութեան նորա:

Փոքր էի ես յեղբարս իմ, եւ կրտսեր ի տան Հօր իմոյ. Արածէի զխաշինս Հօր իմոյ.

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 2, 1-21

Երբ Պենտեկոստէի օրերը լրացան, բոլորը միասիրտ, միատեղ էին: Եւ յանկարծակի երկնքից հնչեց մի ձայն՝ սաստիկ հողմից եկած ձայնի նման. եւ լցրեց ամբողջ տունը, ուր նստած էին: Եւ նրանց երեւացին բաժանուած լեզուներ՝ նման բոցեղէն լեզուների, որոնք եւ նստեցին նրանցից իւրաքանչիւրի վրայ: Եւ բոլորը լցուեցին Սուրբ Հոգով ու սկսեցին խօսել ուրիշ լեզուներով, ինչպէս որ Սուրբ Հոգին նրանց խօսել էր տալիս: Եւ կային Երուսաղէմում բնակուող հրեաներ՝ երկիւղած մարդիկ՝ եկած երկնքի տակ ապրող բոլոր ազգերից: Եւ երբ այս ձայնը լսուեց, բազմութիւնը հաւաքուեց ու խռնուեց, որովհետեւ լսում էին, որ նրանք խօսում են իրենցից իւրաքանչիւրի լեզուով: Ամէնքը հիանում էին ու զարմանում. եւ միմեանց ասում էին. «Չէ՞ որ սրանք բոլորը, որ խօսում են, գալիլիացիներ են. բայց ինչպէ՞ս է, որ մենք նրանց լսում ենք մեր իւրաքանչիւրի բարբառով, որով խօսում ենք ծնուած օրից: Մենք՝ պարթեւներ, մարեր եւ իլամացիներ, եւ նրանք, որ բնակւում են Միջագետքում, Հրէաստանում եւ Գամիրքում, Պոնտոսում եւ Ասիայում, Փռիւգիայում եւ Պամփիւլիայում, Եգիպտոսում ու Կիւրենիայի հարեւան Լիբէայի շրջաններում, եւ Հռոմից եկածներ՝ թէ՛ հրեաներ եւ թէ՛ հրէութեան դարձածներ, կրետացիներ ու արաբներ, լսում ենք, որ նրանք խօսում են մեր լեզուներով Աստծոյ մեծագործութիւնների մասին»: Բոլորը զարմանում էին եւ միմեանց ասում. «Ի՞նչ կարող է սա լինել»: Իսկ ուրիշները ծաղրելով ասում էին. «Նոր գինուց հարբած են»:

Պետրոսը, տասնմէկի հետ վեր կենալով, բարձրացրեց իր ձայնը եւ ասաց. «Ո՛վ հրէաստանցիներ եւ դուք ամէնքդ, որ Երուսաղէմում էք բնակւում, այս ձեզ յայտնի թող լինի, եւ իմ խօսքերին ականջ դրէք. սրանք հարբած չեն, ինչպէս դուք էք կարծում, քանի որ դեռ առաւօտեան ժամը ինն է. այլ՝ սա այն է, որ ասուեց Յովէլ մարգարէի բերանով. «Եւ պիտի լինի սրանից յետոյ, վերջին օրերին,- ասում է Աստուած,- որ իմ Հոգուց պիտի թափեմ ամէն մարդու վրայ, եւ ձեր որդիներն ու ձեր դուստրերը պիտի մարգարէանան. ձեր երիտասարդները՝ տեսիլքներ, եւ ձեր ծերերը երազներ պիտի տեսնեն: Եւ իմ ծառաների ու իմ աղախինների վրայ այն օրերին իմ Հոգուց պիտի թափեմ, եւ նրանք պիտի մարգարէանան:

Եւ վերը՝ երկնքում, զարմանալի գործեր պիտի ցոյց տամ, իսկ ներքեւում՝ երկրի վրայ՝ նշաններ. արիւն եւ հուր եւ ծխի մրրիկ. արեգակը խաւար պիտի դառնայ, եւ լուսինը՝ կարմիր, ինչպէս արիւն, քանի դեռ չի եկել Տիրոջ մեծ ու երեւելի օրը: Եւ պիտի լինի այնպէս, որ ամէն ոք, ով Տիրոջ անունը կանչի, պիտի փրկուի»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմութեամբ Տեառն լի եղեւ երկիր,

եւ բանիւ Տեառն երկինք հաստատեցան.

Եւ Հոգւով բերանոյ նորա ամենայն

զօրութիւնք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (14, 25 – 31)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս բաներն ասացի ձեզ, քանի դեռ ձեզ հետ եմ: Իսկ Մխիթարիչը՝ Սուրբ Հոգին, որին Հայրը կուղարկի իմ անունով, նա ձեզ ամէն բան կուսուցանի եւ ձեզ կյիշեցնի այն ամէնը, ինչ որ ձեզ ասացի»: «Խաղաղութիւն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ. ձեզ չեմ տալիս այնպէս, ինչպէս այս աշխարհն է տալիս. ձեր սրտերը թող չխռովուեն, եւ չվախենաք: Լսեցիք, որ ձեզ ասացի, թէ՝ գնում եմ եւ կգամ ձեզ մօտ. եթէ սիրէիք ինձ, ուրախ պիտի լինէիք, որ ես Հօր մօտ եմ գնում, որովհետեւ իմ Հայրը մեծ է, քան ես: Եւ հիմա ասացի ձեզ, քանի դեռ չի եղել, որպէսզի երբ լինի, հաւատաք: Այլեւս երկար չեմ խօսի ձեզ հետ. գալիս է աշխարհի իշխանը եւ ինձ վրայ ոչ մի իշխանութիւն չունի: Իսկ որպէսզի աշխարհը գիտենայ, որ ես սիրում եմ Հօրը, այնպէս եմ անում, ինչպէս որ Հայրը պատուիրեց ինձ. արդ, վե՛ր կացէք գնանք այստեղից»:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (351)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Այսօր ի հրեղէն լեզուս բաժանեալ հանգեար յառաքեալսն լուսաւորելով զնոսա. եւ այժմ աղաչեմք զքեզ, սուրբ Աստուած որ ես պատճառ կենդանութեան եղելոցս եւ խաղաղարար աշխարհի, խնայեա եւ կեցո զմեզ:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 17

Պօղոսը՝ Յիսուս Քրիստոսի ծառան, կոչումով առաքեալ, ընտրուած քարոզելու Աստծոյ աւետարանը, որ նա կանխապէս խոստացել էր իր մարգարէների միջոցով սուրբ գրուածքներում իր Որդու մասին, որը մարմնով սերում էր Դաւթի սերնդից եւ որը զօրութեամբ Աստծոյ Որդի էր սահմանուած ըստ Սուրբ Հոգու՝ մեռելներից իր յարութեամբ, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսը, որի միջոցով ստացանք շնորհներ եւ առաքելութիւն՝ իր անուան համար հաւատի հնազանդութեան բերելու բոլոր հեթանոսներին, որոնց մէջ եւ դուք էք՝ կանչուածներդ Յիսուս Քրիստոսի կողմից. ամէնքիդ, որ Հռոմում էք, Աստծոյ սիրելիներիդ, կանչուած սրբերիդ՝ ձեզ շնո՜րհ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Նախ՝ ձեր բոլորի համար գոհութիւն եմ մատուցում իմ Աստծուն՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, նրա համար, որ ձեր հաւատը պատմւում է ամբողջ աշխարհում: Վկայ է ինձ Աստուած, որին պաշտում եմ ես իմ հոգով նրա Որդու աւետարանի քարոզութեամբ, թէ ինչպէս եմ անդադար յիշում ձեզ՝ ամենայն ժամ իմ բոլոր աղօթքներում աղաչելով, որ թերեւս երբեւէ ինձ յաջողուի, Աստծոյ կամքով, գալ ձեզ մօտ. որովհետեւ խիստ կարօտել եմ ձեզ տեսնել, որպէսզի ձեզ փոխանցեմ որոշ հոգեւոր շնորհներ՝ ամրապնդելու ձեզ, այսինքն՝ ձեզ մխիթարակից լինելու ընդհանուր հաւատի համար, որ իմն է, ինչպէս եւ ձերը: Չեմ կամենում, եղբայրնե՛ր, անտեղեակ լինէք, որ շա՜տ անգամ կամեցայ գալ ձեզ մօտ, որպէսզի ձեր մէջ էլ որեւէ պտուղ գտնեմ, ինչպէս այլ հեթանոսների մէջ, բայց դա արգելուեց ինձ մինչեւ այժմ:

Ես պարտական եմ ե՛ւ յոյներին ու բարբարոսներին, ե՛ւ իմաստուններին ու անգէտներին. այդպէս էլ, որչափ իմ ուժերը ներեն, պատրաստ եմ յօժարութեամբ աւետարանել նաեւ ձեզ, որ Հռոմում էք:

Որովհետեւ ամօթ չեմ համարում աւետարանելը, քանի որ այն Աստծոյ զօրութիւնն է՝ ի փրկութիւն բոլոր հաւատացեալների. նախ՝ հրեայի, ապա եւ՝ հեթանոսի. քանզի Աստծոյ արդարութիւնը, որ հաւատից է, հաւատի համար է յայտնւում, ինչպէս որ գրուած է, թէ՝ արդարը հաւատով է ապրելու:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (7, 28 – 8, 4)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ Յիսուս այս բոլոր խօսքերն աւարտեց, ժողովուրդը զարմանում էր նրա վարդապետութեան վրայ. որովհետեւ ուսուցանում էր ինչպէս մէկը, որ հեղինակութիւն ունի, եւ ոչ թէ՝ ինչպէս օրէնսգէտները:

Երբ Յիսուս իջաւ լեռից, նրա յետեւից շատ ժողովուրդ գնաց: Եւ ահա, մի բորոտ մօտենալով, նրան երկրպագում էր ու ասում. «Տէ՛ր, եթէ կամենաս, կարող ես ինձ մաքրել»: Յիսուս իր ձեռքը մեկնեց, դիպցրեց նրան եւ ասաց. «Կամենում եմ, մաքրուի՛ր»: Եւ իսկոյն բորոտութիւնը նրանից մաքրուեց: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Զգոյշ եղիր, ոչ ոքի չասե՛ս, այլ գնա քեզ ցոյց տուր քահանային եւ մատուցիր Մովսէսի հրամայած ընծան՝ նրանց իբրեւ վկայութիւն»:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (353)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Վասն որոյ եւ մեք զՀոգին սուրբ ընդ Հօր միաւորեալ եւ ընդ Որդւոյ միասնական խոստովանիմք. եւ հայցեմք ի վերնատուողէդ մեզ զհոգեւորական զխաղաղութիւնդ. Տէր փառք քեզ:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 18 – 2, 1

Արդարեւ, Աստծոյ բարկութիւնը երկնքից յայտնուելու է մարդկանց ամբողջ անհաւատութեան եւ անիրաւութեան վրայ, քանի որ նրանք ճշմարտութիւնը անիրաւութեամբ են բռնած պահում: Ինչ որ կարելի է իմանալ Աստծոյ մասին, յայտնուած է նրանց, քանզի Աստուած ինքը յայտնեց այն նրանց. քանզի աշխարհի սկզբից ի վեր նրա անտեսանելի յատկութիւնները՝ նրա մշտնջենաւորութիւնը եւ զօրութիւնը եւ աստուածութիւնը, արարածի միջոցով տեսնուելով, ճանաչւում են. այնպէս որ ամենեւին արդարանալ չեն կարող. որովհետեւ ճանաչեցին Աստծուն, բայց իբրեւ Աստուած չփառաւորեցին կամ գոհութիւն չմատուցեցին նրան, այլ իրենց մտածումների մէջ ունայնացան, եւ նրանց սրտերը անմտութեամբ խաւարեցին: Իրենք իրենց իմաստունի տեղ էին դնում եւ յիմարացան: Եւ անեղծն Աստծոյ փառքը փոխեցին՝ այն նմանեցնելով մարդու եղծելի պատկերի եւ թռչունների եւ չորքոտանիների եւ սողունների:

Դրա համար, ըստ իրենց սրտերի ցանկութեան, Աստուած նրանց մատնեց պղծութեան, որ անարգեն իրենց մարմինները իրենք իրենց մէջ. նրանք փոխանակեցին Աստծոյ ճշմարտութիւնը ստով, հնազանդուեցին ու պաշտեցին արարածներին եւ ոչ՝ Արարչին, որ օրհնեալ է յաւիտեանս: Ամէն:

Ահա թէ ինչու Աստուած նրանց մատնեց անարգ կրքերի. քանզի նրանց էգերը բնական կարիքները փոխանակեցին անբնական կարիքներով: Նոյնպէս եւ արուները, թողնելով էգի հանդէպ բնական կարիքները, իրենց ցանկութիւններով բորբոքուեցին միմեանց հանդէպ. արուները արուների հետ խայտառակութիւն էին գործում եւ փոխարէնը իրենց անձերում ընդունում էին իրենց մոլորութեան հատուցումը:

Եւ քանի որ չկամեցան ճանաչել Աստծուն, Աստուած նրանց մատնեց անարգ մտքերի, որ անվայել բաներ անեն՝ լցուած լինելով ամենայն անիրաւութեամբ, պոռնկութեամբ, անզգամութեամբ, ագահութեամբ, չարութեամբ, կատարեալ նախանձով, սպանութեամբ, կռուազանութեամբ, նենգութեամբ, չարասրտութեամբ. բանսարկու, չարախօս, աստուածատեաց, նախատող, հպարտ, ամբարտաւան, պոռոտախօս, չարահնար, ծնողատեաց, անմիտ, ուխտադրուժ, խստասիրտ, անգութ, անողորմ. նրանք գիտէին Աստծոյ արդար դատաստանը, որ այսպիսի բաներ գործողները մահուան են արժանի. եւ ոչ միայն նրանք, որ անում են այդ բաները, այլեւ նրանք, որ գործողներին հաւանութիւն են տալիս:

Ուստի, ո՛վ մարդ, դու, որ դատում ես, չես արդարանալու. այն բանի համար, որ ընկերոջդ ես դատում, դրանով իսկ ինքդ քեզ ես դատապարտում. քանի որ դու նոյնն ես անում, ինչի համար որ դատում ես նրան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր,

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (8, 5 – 17)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Կափառնայում մտնելիս նրան մօտեցաւ մի հարիւրապետ. աղաչում էր նրան եւ ասում. «Տէ՛ր, ծառաս տանը անդամալոյծ ընկած է եւ չարաչար տանջւում է»: Յիսուս նրան ասաց. «Ես կգամ եւ կբժշկեմ նրան»: Հարիւրապետը պատասխանեց եւ ասաց. «Տէ՛ր, ես արժանի չեմ, որ դու իմ յարկի տակ մտնես. այլ խօսքով ասա՛, եւ իմ ծառան կբժշկուի. քանի որ ես էլ իշխանութեան տակ եղող մարդ եմ, ինձ ենթակայ զինուորներ ունեմ. սրան ասում եմ՝ գնա՛, եւ գնում է, եւ մի ուրիշին թէ՝ ե՛կ, եւ գալիս է. եւ իմ ծառային թէ՝ արա՛ այս, եւ անում է»: Երբ Յիսուս այս լսեց, զարմացաւ եւ իր հետ գնացողներին ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, Իսրայէլի մէջ իսկ այսպիսի հաւատ չգտայ երբեք: Բայց ասում եմ ձեզ, որ արեւելքից եւ արեւմուտքից շատերը պիտի գան ու երկնքի արքայութեան մէջ սեղան պիտի նստեն Աբրահամի, Իսահակի եւ Յակոբի հետ. իսկ արքայութեան որդիները պիտի ելնեն արտաքին խաւարը. այնտեղ պիտի լինի լաց եւ ատամների կրճտում»: Եւ Յիսուս հարիւրապետին ասաց. «Գնա, եւ ինչպէս հաւատացիր, այնպէս թող լինի քեզ»: Եւ այդ նոյն ժամին նրա ծառան առողջացաւ:

Յիսուս, Պետրոսի տունը գալով, տեսաւ, որ նրա զոքանչը տաքութեան մէջ պառկած է: Բռնեց նրա ձեռքից, եւ ջերմութիւնը նրան թողեց. ոտքի կանգնեց եւ ծառայում էր նրանց: Երբ երեկոյ եղաւ, նրա մօտ բազում դիւահարներ բերեցին, եւ նա խօսքով դեւերին հանեց ու բոլոր հիւանդներին բժշկեց, որպէսզի կատարուի Եսայի մարգարէի բերանով ասուած խօսքը. «Նա մեր հիւանդութիւնները իր վրայ վերցրեց եւ մեր ցաւերը կրեց»:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (355)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Աստուած զքեզ խոստովանիմք զսուրբ Հոգիդ, եւ երկիր պագանեմք. որ ես պատճառ կենդանութեան եղելոցս եւ խաղաղարար աշխարհի. որ զտգիտութիւն աշակերտացն բազում գիտութեամբ լցեր, եւ ի հրեղէն լեզուս բաժանեալ անճառելեօք ցուցար նոցա. աղաղակեմք Տէր, խնայեա եւ կեցո զմեզ:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 2 – 11

Քանզի գիտենք, որ Աստծոյ դատաստանը ճշմարտութեամբ է գործադրւում նրանց նկատմամբ, ովքեր այսպիսի բաներ են գործում: Իսկ արդ, ո՛վ մարդ, դու, որ դատում ես նրանց, ովքեր այդպիսի բաներ են գործում, եւ դու էլ նոյնն ես գործում, կարծում ես, թէ ազատուելո՞ւ ես Աստծոյ դատաստանից: Եթէ արհամարհում ես նրա բարութեան առատութիւնը եւ ներողամտութիւնն ու համբերութիւնը, չգիտե՞ս, որ Աստծոյ բարութիւնը քեզ ապաշխարութեան է տանում: Եւ քո խստասրտութեամբ ու անզեղջ սրտով քո անձի դէմ բարկութիւն ես դիզում բարկութեան օրուայ եւ Աստծոյ արդար դատաստանի յայտնութեան օրուայ համար. Աստծոյ, որ հատուցում է իւրաքանչիւրին ըստ իր գործերի. յաւիտենական կեանք՝ նրանց, որ բարի գործերի մէջ իրենց յարատեւ համբերութեամբ փնտրում են փառք, պատիւ եւ անմահութիւն, իսկ նրանց, որ հակառակող են եւ ճշմարտութեան դէմ ապստամբող ու անիրաւութեան յետեւից գնացող՝ բարկութիւն եւ զայրոյթ, նեղութիւն եւ անձկութիւն՝ ամէն մարդու, որ չարիք է գործում՝ նախ հրեային եւ ապա հեթանոսին, իսկ փառք, պատիւ եւ խաղաղութիւն՝ իւրաքանչիւրին, որ բարին է գործում՝ նախ հրեային եւ ապա հեթանոսին. քանզի Աստծոյ առաջ աչառութիւն չկայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն անուան քոյ Տէր քաւեա զմեղս իմ.

զի բազում եղեն յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (8, 18 – 27)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս, իր շուրջը բազում ժողովուրդ տեսնելով, հրամայեց միւս կողմ գնալ: Եւ մի օրէնսգէտ մօտենալով ասաց նրան. «Վարդապե՛տ, ես էլ քո յետեւից կգամ, ուր էլ որ գնաս»: Յիսուս նրան ասաց. «Աղուէսները որջ ունեն, եւ երկնքի թռչունները՝ բոյն. բայց Մարդու Որդին մի տեղ չունի, որ իր գլուխը դնի»: Եւ իր աշակերտներից մէկն ասաց. «Տէ՛ր, ինձ թոյլ տուր, որ գնամ, նախ իմ հօրը թաղեմ»: Յիսուս նրան ասաց. «Դու իմ յետեւի՛ց արի եւ թոյլ տուր, որ մեռեալները թաղեն իրենց մեռելներին»:

Երբ նա նաւակ մտաւ, նրա յետեւից գնացին իր աշակերտները: Եւ ահա, ծովի վրայ մեծ փոթորիկ առաջացաւ՝ այնքան, որ նաւակը ծածկուեց ալիքներից: Իսկ ինքը ննջում էր: Եւ աշակերտները մօտենալով՝ վեր կացրին նրան ու ասացին. «Տէ՛ր, փրկի՛ր մեզ, որովհետեւ կորչում ենք»: Նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ էք վախկոտ, թերահաւատնե՛ր»: Այնժամ վեր կենալով՝ սաստեց հողմերին ու ծովին, եւ մեծ խաղաղութիւն եղաւ: Եւ մարդիկ զարմացան ու ասում էին. «Ինչպիսի՜ մէկն է սա, որ հողմերն ու ծովը հնազանդւում են իրեն»:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (357)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Այսօր ի հրեղէն լեզուս բաժանեալ հանգեար յառաքեալսն լուսաւորելով զնոսա. Եւ այժմ աղաչեմք զքեզ, սուրբ Աստուած որ ես պատճառ կենդանութեան եղելոցս եւ աշխարհի, խնայեա եւ կեցո զմեզ:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, քի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 12 – 24

Բոլոր նրանք, որ մեղանչեցին առանց օրէնք ունենալու, առանց օրէնքի էլ կկորչեն. իսկ նրանք, որ օրէնք ունենալով մեղանչեցին, օրէնքով էլ կդատուեն (որովհետեւ օրէնքը լսողները չեն, որ արդար են Աստծոյ առաջ, այլ օրէնքը կատարողները պիտի արդարացուեն: Ուստի եւ հեթանոսները, որ օրէնք չունեն, բնական կերպով են օրէնքի գործերը կատարում. նրանք, օրէնք չունենալով, իրենք իրենց համար իսկ օրէնք են: Նրանք ցոյց են տալիս, որ Աստծոյ օրէնքի պահանջները գրուած են իրենց սրտերում՝ իրենց խղճի վկայութեամբ եւ իրենց խորհուրդների մէջ միմեանց մեղադրելով կամ արդարացնելով), այն օրը, երբ Աստուած պիտի դատի մարդկանց գաղտնի գործերը, ըստ իմ աւետարանի, Յիսուս Քրիստոսի միջոցով:

Ահաւասիկ, դու, որ հրեայ ես կոչւում եւ յենուել ես օրէնքին ու պարծենում ես Աստծով, դու, որ գիտես նրա կամքը եւ ընտրում ես բարին ու կրթուած ես ըստ օրէնքի, դու, որ վստահ ես քո անձի վրայ՝ առաջնորդ լինելու կոյրերին, լոյս՝ խաւարի մէջ եղողներին, խրատող՝ անմիտներին, ուսուցիչ՝ մանուկներին, քանի որ վստահ ես, թէ ունես օրէնքի մէջ գիտութեան եւ ճշմարտութեան կատարեալ պատկերացումը… Արդ, դու, որ ուսուցանում ես ընկերոջդ, ինքդ քեզ չես ուսուցանում. քարոզում ես չգողանալ, ինքդ գողանում ես. ասում ես չշնանալ, շնանում ես. գարշում ես մեհեաններից, տաճարներն ես կողոպտում. օրէնքով պարծենում ես, օրէնքը խախտելով Աստծուն ես անարգում. քանզի Աստծոյ անունը ձեր պատճառով հեթանոսների մէջ հայհոյւում է, ինչպէս եւ գրուած է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ,

եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (8, 28 – 34)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ այն կողմ՝ գերգեսացիների երկիրն անցաւ, նրան պատահեցին գերեզմաններից ելած երկու դիւահարներ՝ այնքան սաստիկ կատաղած, որ այդ ճանապարհով որեւէ մէկը չէր կարող անցնել: Եւ ահա, նրանք աղաղակեցին ու ասացին. «Ի՞նչ կայ մեր եւ քո միջեւ, Յիսո՛ւս, Որդի՛ Աստծոյ, մեզ տարաժամ տանջելո՞ւ եկար»: Եւ նրանցից քիչ հեռու արօտական խոզերի մի երամակ կար: Եւ դեւերը աղաչում էին նրան ու ասում. «Եթէ մեզ այստեղից հանես, մեզ թոյլ տուր գնալ խոզերի երամակը»: Եւ նա նրանց ասաց՝ գնացէ՛ք: Դեւերը դուրս ելնելով գնացին խոզերի երամակ: Եւ ամբողջ երամակը դարաւանդից դիմեց դէպի ծով, ու ջրերի մէջ սատկեցին: Իսկ խոզարածները փախան եւ քաղաք գնալով՝ պատմեցին ամէն ինչ, նաեւ՝ դիւահարների դէպքը: Եւ ահա, ամբողջ քաղաքը Յիսուսին ընդառաջ ելաւ. երբ նրան տեսան, աղաչեցին, որ իրենց սահմաններից հեռու գնայ:

 

ՈՒՐԲԱԹ (359)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Վասն որոյ եւ մեք զՀոգին սուրբ ընդ Հօր միաւորեալ եւ ընդ Որդւոյ միասնական խոստովանիմք. եւ հայցեմք ի վերնատուողէդ մեզ զհոգեւորական զխաղաղութիւնդ. Տէր փառք քեզ:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 25 – 3, 18

Թլփատութիւնն օգուտ կունենայ, եթէ օրէնքը պահես, իսկ եթէ օրէնքը խախտող ես, քո թլփատութիւնը անթլփատութիւն կլինի. ուրեմն, եթէ անթլփատ մարդը օրէնքի իրաւունքները պահի, նրա անթլփատութիւնն արդեօք թլփատութիւն չի՞ համարուի: Եւ ի բնէ անթլփատ մարդը, օրէնքը կատարելով, պիտի դատի քեզ, որ գրաւոր օրէնքն ունենալով եւ թլփատուած լինելով հանդերձ՝ մեղանչել ես օրէնքի դէմ. քանզի բուն հրեան նա չէ, որ արտաքուստ է երեւում, եւ ոչ էլ բուն թլփատութիւնը արտաքուստ եղածն է՝ մարմնականը: Այլ հրեան նա է, որ ներքուստ է, եւ թլփատութիւնը սրտի թլփատութիւնն է՝ ըստ հոգու եւ ոչ թէ ըստ գրի, եւ որի գովքը մարդկանցից չէ, այլ՝ Աստծուց:

Արդ, ո՞րն է հրեայի առաւելութիւնը, կամ թլփատութիւնից ի՞նչ օգուտ. շատ բան՝ ամէն տեսակէտից: Նախ՝ այն, որ Աստծոյ պատգամները նրանց վստահուեցին: Իսկ արդ, եթէ ոմանք հաւատարիմ չգտնուեցին, մի՞թէ նրանց անհաւատութիւնը Աստծոյ հաւատարմութիւնը խափանեց: Քա՛ւ լիցի: Արդ, թող Աստուած ճշմարիտ լինի, իսկ ամէն մարդ՝ սուտ, ինչպէս եւ գրուած է, թէ՝ «Արդար լինես քո խօսքերում եւ յաղթես, երբ դատում են քեզ»:

Բայց եթէ մեր անիրաւութիւնը բացայայտ է դարձնում Աստծոյ արդարութիւնը, ի՞նչ ասենք. անիրա՞ւ է Աստուած, որ բարկութիւն է թափում: Որպէս մարդ եմ խօսում: Քա՛ւ լիցի, այլապէս Աստուած ինչպէ՞ս կդատի աշխարհը. արդարեւ, եթէ իմ ստով Աստծոյ ճշմարտութիւնը աւելանում է ի փառս նրա, էլ ինչո՞ւ եմ ես դատւում իբրեւ մեղաւոր: Ուրեմն, ահա թէ ինչպէս են նախատում մեզ, եւ ինչպէս ոմանք մեր մասին ասում են, իբր թէ ասած լինենք՝ չարիք գործենք, որպէսզի բարին գայ. նրանք արժանի են իրենց դատապարտութեանը:

Եւ արդ, ինչո՞վ ենք առաւել. եւ ոչ մի բանով. քանզի արդէն իսկ հաստատեցինք հրեաների եւ հեթանոսների՝ մեղքի տակ բոլորի լինելը: Ինչպէս եւ գրուած է. «Ոչ ոք արդար չէ, ոչ իսկ մէկ հոգի: Եւ չկայ մէկը, որ հասկացող լինի, եւ չկայ մէկը, որ փնտրի Աստծուն:

Բոլորը միասին խոտորուեցին եւ անպէտքացան.

չկայ մէկը, որ բարութիւն անի, ոչ ոք, ոչ իսկ մէկ հոգի: Նրանց կոկորդը բաց գերեզման է. իրենց լեզուներով խաբեբայ դարձան. նրանց շրթունքների տակ իժերի թոյն կայ. նրանց բերանները լի են անէծքով ու դառնութեամբ. նրանք վազում են արիւն թափելու համար. նրանց ուղիներում կործանում եւ թշուառութիւն կայ. եւ նրանք խաղաղութեան ճանապարհը չիմացան. 18 նրանց աչքերի առաջ չկայ Աստծոյ երկիւղը»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յիշեա Տէր զգթութիւնս քո.

եւ զողորմութիւնս քո որք ենն յաւիտենից:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նաւակ մտնելով՝ Յիսուս անցաւ ծովի միւս կողմը. եւ եկաւ իր քաղաքը: Եւ ահա, նրա մօտ բերեցին մի անդամալոյծի, որ պառկած էր մահճի մէջ: Յիսուս, նրանց հաւատը տեսնելով, ասաց անդամալոյծին. «Քո մեղքերը քեզ ներուած են»: Եւ ահա, օրէնսգէտներից ոմանք իրենց մտքում ասացին՝ դա հայհոյում է: Եւ Յիսուս, իմանալով նրանց մտածումները, նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ դուք ձեր սրտերում չար բան էք խորհում. ի՞նչն է դիւրին. ասել՝ քեզ ներուա՞ծ են քո մեղքերը, թէ՞ ասել՝ վե՛ր կաց եւ քայլի՛ր: Արդ, որպէսզի իմանաք, որ Մարդու Որդին իշխանութիւն ունի երկրի վրայ մեղքերը ներելու,- ասաց նա այդ ժամանակ անդամալոյծին,- վեր կաց, վերցրու քո մահիճը եւ գնա քո տունը»: Եւ նա վեր կենալով իր տունը գնաց: Երբ ժողովուրդը այս տեսաւ, զարմացաւ. եւ փառաւորում էր Աստծուն՝ մարդկանց այսպիսի իշխանութիւն Տուողին:

 

ՇԱԲԱԹ (361)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Աստուած զքեզ խոստովանիմք զսուրբ Հոգիդ, եւ երկիր պագանեմք. որ ես պատճառ կենդանութեան եղելոցս եւ խաղաղարար աշխարհի. որ զտգիտութիւն աշակերտացն բազում գիտութեամբ լցեր, եւ ի հրեղէն լեզուս բաժանեալ անճառելեօք ցուցար նոցա. աղաղակեմք Տէր, խնայեա եւ կեցո զմեզ:

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց. ի կաւոյ եւ ի տմղոյ:

Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս. եւ լուաւ աղօթից իմոց:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 9 – 15

Տէրը գիտէ աստուածապաշտներին փրկել փորձութիւնից, իսկ անիրաւներին՝ պահել դատաստանի օրուայ համար՝ տանջանքների մատնելու նրանց, մանաւանդ մարմնի պիղծ ցանկութիւնների յետեւից գնացողներին, Աստծոյ իշխանութիւնն արհամարհողներին, ինքնահաւաններին, յանդուգններին, որոնք չեն վախենում երկնային փառաւոր էակներին հայհոյելուց, մինչդեռ հրեշտակները, որոնք զօրութեամբ եւ կարողութեամբ աւելի մեծ են իրենցից, նրանց դէմ հայհոյալից դատապարտութիւն չեն բերում Տիրոջ առաջ:

Բայց այս մարդիկ անբան անասունների նման (որոնք ի բնէ որսի եւ մորթուելու համար են) հայհոյում են իրենց չիմացած բաների դէմ. եւ իրենց ապականութեան մէջ էլ պիտի կործանուեն տանջուելով՝ որպէս վարձատրութիւն իրենց անիրաւութեան. սրանք օրը ցերեկով իրենց ցանկութեանը յագուրդ տալը հաճոյք են համարում. կեղտոտներ եւ արատաւորներ, որոնք հաճոյք են ստանում իրենց խաբեբայութիւնների մէջ՝ ձեզ խրախճանակից լինելով: Աչքեր ունեն՝ պոռնկութեամբ լեցուն աչքերի նման, անպակաս են մեղքերից, խաբում են տատանուողների հոգիները, ունեն ագահութեամբ բռնուած սիրտ. անէծքի՜ որդիներ: Թողնելով ուղիղ ճանապարհը՝ մոլորուեցին՝ ընթանալով Բէորի որդի Բաղաամի ճանապարհով, որն անիրաւութեան վարձը սիրեց.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (2, 16 – 18)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն ժամանակ, երբ Հերովդէսը տեսաւ, որ մոգերից խաբուեց, սաստիկ բարկացաւ եւ մարդ ուղարկեց ու կոտորեց այն բոլոր մանուկներին, որ Բեթղեհէմում եւ նրա սահմաններում էին գտնւում եւ երկու տարեկան ու դրանից ցած էին՝ ըստ այն ժամանակի, որը ստուգել էր մոգերից: Այն ժամանակ կատարուեց Երեմիա մարգարէի բերանով ասուածը, թէ՝ «Ռամայում մի ձայն գուժեց. ողբ ու լաց ու սաստիկ կոծ. Ռաքէլը լալիս էր իր զաւակների վրայ եւ չէր ուզում մխիթարուել, քանի որ նրանք այլեւս չկային»:

 

ՏՕՆ ԱՄԵՆԱՍՈՒՐԲ ԵՐՐՈՐԴՈՒԹԵԱՆ (363)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Վասն որոյ եւ մեք զՀոգին սուրբ ընդ Հօր միաւորեալ եւ ընդ Որդւոյ միասնական խոստովանիմք. եւ հայցեմք ի վերնատուողէդ մեզ զհոգեւորական զխաղաղութիւնդ. Տէր փառք քեզ:

Ձայն ետուն ամպք. Քանզի եւ նետք քո դնան ի ձայնէ որոտալոյ քոյ անուի:

Ձայնիւ իմով եւ առ Տէր կարդացի. Ձայնիւ իմով առ Աստուած, եւ նայեցաւ առ իս:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց թղթոյն է ընթերցուած 2, 6-15

Իսկ դուք անարգում էք աղքատներին: Հարուստները չե՞ն, որ հարստահարում են ձեզ. հէնց նրանք էլ ձեզ դատարան են քարշ տալիս: Նրանք չե՞ն, որ հայհոյում են այն բարի անունը, որով կոչուած էք դուք: Ապա եթէ կատարէք արքայական օրէնքը Սուրբ Գրքի համաձայն, թէ՝ «Պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպէս ինքդ քեզ», լաւ էք անում: Իսկ եթէ աչառութիւն էք անում, մեղք էք գործում՝ դատապարտուելով օրէնքից որպէս օրինազանցներ: Նա, ով պահում է ամբողջ օրէնքը եւ միայն մէկ բանով սայթաքում, պարտապան կլինի ամբողջ օրէնքին. որովհետեւ նա, ով ասաց, թէ՝ «Չպիտի սպանես», նաեւ ասաց, թէ՝ «Եւ չպիտի շնանաս», քանզի եթէ չսպանես, բայց շնանաս, յանցաւոր կլինես օրէնքի առաջ: Այնպէս խօսեցէք եւ այնպէս գործեցէք, որպէս թէ ազատութեան օրէնքով էք դատուելու, քանի որ անողորմ դատաստան է լինելու նրա հանդէպ, ով ողորմած չի եղել. քանզի ողորմածութիւնը բարձրագլուխ պարծենում է դատաստանի դիմաց: Եղբայրնե՛ր իմ, օգուտն ի՞նչ է, եթէ մէկն ասի, թէ հաւատ ունի, սակայն հաւատն արտայայտող գործեր չունենայ: Մի՞թէ հաւատը նրան կկարողանայ փրկել: Եթէ մի եղբայր կամ քոյր մերկ լինեն կամ օրուայ ուտելիքի կարօտ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու յարուցեալ գթասցիս ի վերայ Սիովնի.

Ժամանակ գթալոյ նորա հասեալ է ժամ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (14, 15 – 24)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Եթէ ինձ սիրում էք, կպահէք իմ պատուիրանները. եւ ես պիտի աղաչեմ Հօրը, եւ նա մի այլ Մխիթարիչ պիտի տայ ձեզ, որպէսզի յաւիտեան ձեզ հետ բնակուի. Ճշմարտութեան Հոգին, որին այս աշխարհը չի կարող ընդունել, որովհետեւ նրան չի տեսնում եւ նրան չի ճանաչում, բայց դուք ճանաչում էք նրան, որովհետեւ ձեզ մօտ պիտի բնակուի եւ ձեր մէջ լինի: Ձեզ որբ չեմ թողնի, կգամ ձեզ մօտ: Մի փոքր ժամանակ եւս, եւ այս աշխարհը չի տեսնի ինձ, բայց դուք ինձ կտեսնէք, որովհետեւ ես կենդանի եմ, եւ դուք կենդանի էք լինելու: Այն օրը պիտի իմանաք, որ ես իմ Հօր մէջ եմ, եւ դուք՝ իմ մէջ. ու ես՝ ձեր մէջ: Ով իմ պատուիրաններն ընդունում է եւ պահում է դրանք, նա է, որ ինձ սիրում է. եւ ով ինձ սիրում է, պիտի սիրուի իմ Հօրից. ես էլ նրան պիտի սիրեմ եւ ինձ պիտի յայտնի դարձնեմ նրան»: Յուդան (ոչ Իսկարիովտացին) ասաց նրան. «Տէ՛ր, ինչպէ՞ս եղաւ, որ քեզ պիտի յայտնես մեզ եւ ոչ թէ՝ աշխարհին»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Եթէ մէկը սիրում է ինձ, նա կպահի իմ խօսքը, եւ իմ Հայրը նրան կսիրի. եւ մենք նրա մօտ կգանք ու կօթեւանենք նրա մօտ: Եւ ով ինձ չի սիրում, իմ խօսքերը չի պահում. եւ իմ խօսքը, որ լսում էք, իմը չէ, այլ՝ Հօրը, որ ինձ ուղարկեց:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (364)

ԱԿ.

Սրբոց Հռիփսիմեանց:

Ժամամուտ. Որք ծագեցան մեզ յարեւմտից որպէս զարեգակն, եւ լուսաւորեցին համանգամայն զաշխարհս Հայաստանեայց. փարատեցին զխաւարն անգիտութեան կռապաշտութեան, եւ լուսաւորեցին զամենայն Հոգի Հաւատով:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բան բարի. եւ ասեմ զգործս իմ Թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 30 – 16, 2

Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով եւ Հոգու սիրով՝ ինձ մարտակից լինել ինձ համար Աստծուն ուղղուած աղօթքների մէջ, որպէսզի ազատուեմ հաւատի դէմ ապստամբողներից, որ Հրէաստանում են, եւ որպէսզի Երուսաղէմի իմ ծառայութիւնն ընդունելի լինի սրբերին. այսպէս, ուրախութեամբ գալով ձեզ մօտ Աստծոյ կամքով, հանգստանամ ձեզ հետ: Եւ թող խաղաղութեան Աստուածը լինի բոլորիդ հետ: Ամէն: Յանձնարարում եմ ձեզ Փիբէին՝ մեր քրոջը, որը սպասաւորն է Կենքրայի եկեղեցու, որպէսզի Տիրոջ անունով ընդունէք նրան, ինչպէս վայել է սրբերին, եւ հոգ տանէք նրան, ինչ կարիքների համար էլ դիմի ձեզ. քանզի նա եւս հոգատար եղաւ շատերին, ինչպէս նաեւ ինձ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 26 – 33)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այսուհետեւ նրանցից չվախենա՛ք, որովհետեւ չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ՝ գաղտնի բան, որ չիմացուի: Ինչ ձեզ ասում եմ խաւարի մէջ, դուք ասացէք լոյսի՛ մէջ. եւ ինչ լսում էք ականջի մէջ փսփսուքով, հրապարակեցէք տանիքների՛ վրայից: Եւ մի՛ վախեցէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում, բայց հոգին սպանել չեն կարող. այլ դուք առաւել վախեցէք Նրանից, ով կարող է գեհենի մէջ կորստեան մատնել հոգին եւ մարմինը: Չէ՞ որ երկու ճնճղուկ մէկ դահեկանի է վաճառւում, բայց նրանցից մէկն անգամ առանց ձեր Հօր գետին չի ընկնում. եւ ձեր գլխի մազերը բոլորն իսկ հաշւուած են: Արդ, մի՛ վախեցէք, քանի որ բազում ճնճղուկներից լաւ էք դուք: Ով ինձ կխոստովանի մարդկանց առաջ, ես էլ կխոստովանեմ նրան իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է: Եւ ով ինձ կուրանայ մարդկանց առաջ, ես էլ նրան կուրանամ իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (366)

ԱԿ.

Սրբոց Գայիանեանց:

Ժամամուտ. Զյաղթական զձեր զհանդէս զուարճացեալ տօնէ եկեղեցի սուրբ. քանզի սրբութեամբ ստացայք զկուսութիւն, եւ ի մարմնի զանմարմնոցն ցուցէք զհանդէս:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բան բարի. եւ ասեմ զգործս իմ Թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

Կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աս տուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. Եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (367)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 19 – 31

Բայց գիտենք, որ ինչ օրէնքն է ասում, ասում է նրանց, որ օրէնքի տակ են, որպէսզի ամէն բերան փակուի, եւ ամբողջ աշխարհը Աստծոյ դատապարտութեան տակ դրուի, որովհետեւ ոչ մի մարդկային էակ օրէնքի գործերով չպիտի արդարացուի նրա առաջ, քանզի օրէնքի միջոցով է մեղքի ճանաչումը:

Բայց հիմա առանց օրէնքի էլ Աստծոյ արդարութիւնը յայտնուած է օրէնքի եւ մարգարէների վկայութեամբ. որովհետեւ Աստծոյ արդարութիւնը ի Յիսուս Քրիստոս եղած հաւատի միջոցով է բոլոր հաւատացողների համար. չկայ ոչ մի խտրութիւն. քանզի բոլորն էլ մեղք գործեցին եւ զրկուեցին Աստծոյ փառքից, բայց նրա շնորհիւ ձրի արդարացան Քրիստոս Յիսուսի միջոցով եղած փրկութեամբ: Որովհետեւ Աստուած նրա արեամբ, հաւատի միջոցով, որպէս քաւութիւն էր նախասահմանել՝ յապացոյց իր արդարութեան, ի թողութիւն աւելի առաջ՝ Աստծոյ համբերութեան ժամանակ գործուած մեղքերի, յապացոյց իր արդարութեան ներկայ ժամանակում, յապացոյց այն բանի, որ ինքն արդար է եւ կարդարացնի նրան, ով Յիսուսին է հաւատում: Իսկ արդ, ո՞ւր է մնում պարծենալը. ի չիք դարձաւ. ի՞նչ օրէնքով. գործերի՞ օրէնքով. ո՛չ, այլ հաւատի օրէնքով. քանզի մենք ընդունում ենք, որ մարդը հաւատով է արդարանում առանց օրէնքի գործերի: Աստուած միայն հրեաների՞նն է եւ հեթանոսներինը՝ չէ՞. այո՛, հեթանոսներինն էլ է. քանի որ մէկ Աստուած կայ, որ արդարացնում է հաւատի միջոցով եղած թլփատութիւնը, ուրեմն եւ՝ անթլփատութիւնն էլ՝ նոյն հաւատով: Արդ, այս հաւատով մի՞թէ ի չիք ենք դարձնում օրէնքը. քա՛ւ լիցի. ընդհակառակը՝ օրէնքն ենք հաստատում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դարձ Տէր, եւ փրկեա զանձն իմ.

կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 9 – 15)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ Յիսուս, այնտեղով անցնելով, տեսաւ Մատթէոս անունով մի մարդու, որ նստել էր մաքսատանը, ու նրան ասաց. «Իմ յետեւի՛ց արի»: Եւ նա վեր կենալով գնաց նրա յետեւից: Եւ երբ Յիսուս նրա տանը սեղան էր նստել, ահա բազմաթիւ մաքսաւորներ ու մեղաւորներ եկան, բազմեցին Յիսուսի եւ նրա աշակերտների հետ: Երբ փարիսեցիներն այդ տեսան, ասացին նրա աշակերտներին. «Ինչո՞ւ է ձեր վարդապետը մաքսաւորների ու մեղաւորների հետ ուտում»: Իսկ Յիսուս, երբ լսեց, նրանց ասաց. «Առողջներին բժիշկ պէտք չէ, այլ՝ հիւանդներին: Գնացէք, սովորեցէք, թէ ինչ է նշանակում՝ ողորմութիւն եմ կամենում եւ ոչ՝ զոհ. քանզի ես արդարներին կանչելու չեմ եկել, այլ՝ մեղաւորներին»:

Այն ժամանակ Յովհաննէսի աշակերտները մօտեցան նրան եւ ասացին. «Ինչո՞ւ մենք եւ փարիսեցիները յաճախ ծոմ ենք պահում, իսկ քո աշակերտները չեն պահում»: Յիսուս նրանց ասաց. «Մի՞թէ կարելի բան է, որ հարսանքաւորները սուգ պահեն, քանի դեռ փեսան նրանց հետ է. բայց կգան օրեր, երբ փեսան կվերցուի նրանցից, եւ ապա ծոմ կպահեն:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (369)

ԳՁ.

Սրբոյն Յովհաննու Կարապետին եւ Աթանագինեայ եպիսկոպոսին:

Ժամամուտ. Զյառաջընթացութիւն քո եւ զկարապետութիւն Աստուծոյ բանին խափանել կարծելով, որ ի ձեռն կնոջն զնախաստեղծն ի դրախտէն արտաքս ընկէց, նա եւ այժմ զհերովդիադա անօրէնութեամբ բորբոքեալ, եւ բազմելոցն հերովդեայ’ զկաքաւս ոտից աղջկանն հաճոյացոյց, զի զքոյդ հատցէ զգլուխ, որ զամենեցուն ձեռնադրեցեր զգլուխն զՔրիստոս: Այլ դու, որ յանապատէ բարբառոյ ձայն, գոչեա որում ձեռնադրեցեր’ պարգեւել զխաղաղութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Աստուած փառաւորեալ է ի խորհուրդս սրբոց իւրոց. մեծ եւ ահաւոր ի վերայ այնոցիկ որ շուրջ են զնովաւ:

Զողորմութիւնս ոե, Տէր, յաւիտեան օրհնեցից. յազգէ յազգ պատմեցից զճշմարտութիւնս քո:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 7

Ուրեմն, աղաչում եմ երէցներին՝ ես էլ նոյնպէս լինելով երէց ու վկայ Քրիստոսի չարչարանքների եւ մասնակից գալիք փառքի յայտնութեան. արածեցրէ՛ք Աստծոյ այդ հօտը, որ ձեզ է յանձնուած, վերակացու լինելով ոչ թէ ակամայ, այլ կամովին՝ ըստ Աստծոյ, ոչ թէ շահախնդրութեամբ, այլ յօժարութեամբ. ոչ թէ տիրելով նրանց, որ բաժին են ընկած ձեզ, այլ օրինակ լինելով հօտին, որպէսզի երբ Հովուապետը երեւայ, փառքի անթառամ պսակն ընդունէք:

Նոյնպէս եւ դուք, երիտասարդնե՛ր, հնազանդ եղէք ծերերին. բոլորդ միմեանց հանդէպ խոնարհութիւն ունեցէք, քանի որ «Աստուած հակառակ է ամբարտաւաններին, իսկ խոնարհներին շնորհ է տալիս»: Խոնարհուեցէք Աստծոյ հզօր ձեռքի տակ, որպէսզի ժամանակին նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր բոլոր հոգսերը նրա վրայ գցէք, որովհետեւ նա է, որ հոգում է ձեր մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյն կոչեսջիր.

գնասցես առաջի Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (11, 2 – 14)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկ Յովհաննէսը, երբ բանտում լսեց Քրիստոսի գործերի մասին, ուղարկեց իր աշակերտներին եւ նրանց միջոցով ասաց նրան. «Դո՞ւ ես, որ գալու էիր, թէ՞ ուրիշին սպասենք»: Յիսուս պատասխան տուեց նրանց եւ ասաց. «Գնացէք պատմեցէք Յովհաննէսին, ինչ որ դուք լսեցիք եւ տեսաք. կոյրերը տեսնում են, կաղերը՝ քայլում, բորոտները՝ մաքրւում, խուլերը՝ լսում, մեռելները՝ յառնում, եւ աղքատներին քարոզւում է աւետարանը: Եւ երանի՜ է նրան, ով իմ պատճառով չի գայթակղւում»:

Երբ Յովհաննէսի աշակերտները գնացին, Յիսուս սկսեց ժողովրդին ասել Յովհաննէսի մասին. «Ի՞նչ տեսնելու ելաք անապատում. հողմից շարժուող եղէ՞գ: Հապա ի՞նչ տեսնելու ելաք. փափուկ զգեստներով զարդարուած մա՞րդ. ահա նրանք, որ փափուկ բաներ են հագել, թագաւորների պալատներում են: Հապա ի՞նչ տեսնելու ելաք. մի մարգարէ՞. այո՛, ասում եմ ձեզ. առաւե՛լ քան մի մարգարէ, որովհետեւ նա է, որի մասին գրուած է. «Ահա, ես կուղարկեմ իմ պատգամաւորին քո առջեւից, որ քո առաջ քո ճանապարհը պատրաստի»: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. կանանցից ծնուածների մէջ Յովհաննէս Մկրտչից աւելի մեծը չի ելել. բայց երկնքի արքայութեան մէջ ամէնից յետինը նրանից մեծ է: Յովհաննէս Մկրտչի օրերից մինչեւ այժմ երկնքի արքայութիւնը բռնադատւում է. եւ հզօրներն են յափշտակում այն, քանի որ ամբողջ օրէնքը եւ մարգարէները մարգարէացան մինչեւ Յովհաննէսը: Եւ եթէ ուզում էք ընդունել, Յովհաննէսն է Եղիան, որ գալու է:

Իսկ ուր իցէ սովորութիւն վաղեմի կատարելոյ զտօն

ՄԱՐՄՆՈՅ ԵՒ ԱՐԵԱՆ ՏԵԱՌՆ (370)

Հաւուր հինգշաբաթու որ զկնի տօնի Սրբոյ Երրորդութեան, զայս կարգ կալցին:

Ժամամուտ. Բան Հօր եւ քահանայապետ սուրբ, որ ի յերկնից իջեր, եւ զմարմին քո եւ զարիւնդ անապական բաշխեցեր սրբոց քոց առաքելոց, եւ մեզ ի փրկութիւն սահմանեցեր. մաքրեա զմեզ Տէր հաղորդել սրբութեան քում խորհրդոյ. եւ պարգեւեա մեզ քաղցելոցս զքաղցրութեան քում ճաշակումն, զի դու միայն ես բազմագութ. քեզ փառք յաւիտեանս. ամէն:

Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան. ակն յանդիման նեղչաց իմոց:

Օծեր իւրով զգլուխ իմ. բաժակ քո որպէս անապակ արբեցոյց զիս:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 23 – 32

Որովհետեւ ես ընդունեցի Տիրոջից, ինչ որ աւանդեցի ձեզ. այն, որ Տէր Յիսուս այն գիշերը, երբ մատնուեց, հաց վերցրեց, գոհութիւն մատուցեց, կտրեց եւ ասաց. «Այս է իմ մարմինը, որ ձեզ համար է. արէ՛ք այս իմ յիշատակի համար»: Նոյն ձեւով էլ ընթրիքից յետոյ վերցրեց բաժակը եւ ասաց. «Այս բաժակը նոր ուխտ է իմ արիւնով. արէ՛ք այս իմ յիշատակի համար, քանի անգամ որ խմէք»: Որքան անգամ այս հացն ուտէք եւ այս բաժակը խմէք, պատմեցէ՛ք Տիրոջ մահը, մինչեւ որ նա գայ:

Ահա թէ ինչու, ով որ ուտի այս հացը կամ խմի Տիրոջ այս բաժակն անարժանօրէն, պարտական պիտի լինի Տիրոջ մարմնին եւ արեանը: Թող մարդ նախ ինքն իրեն փորձի եւ ապա ուտի այդ հացից ու խմի այդ բաժակից. որովհետեւ ով ուտում է եւ խմում անարժանօրէն, իր իսկ դատապարտութիւնն է ուտում եւ խմում, քանզի չի տարբերում Տիրոջ մարմինը: Դրա համար իսկ ձեր մէջ բազում հիւանդներ ու ցաւագարներ կան, եւ շատերն էլ մեռած են. որովհետեւ եթէ մենք մեզ քննէինք, ապա չէինք դատապարտուի: Իսկ եթէ դատւում ենք, Տիրոջից խրատւում ենք, որպէսզի աշխարհի հետ չդատապարտուենք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պատրաստ արարեր առաջի իմ սեղան.

ակն յանդիման նեղչաց իմոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (6, 51 – 59)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ կենդանի հացը, որ երկնքից է իջած. եթէ մէկն այս հացից ուտի, յաւիտենապէս կապրի. եւ այն հացը, որ ես կտամ, իմ մարմինն է, որը ես կտամ, որպէսզի աշխարհը կեանք ունենայ»:

Հրեաներն իրար հետ բուռն կերպով վիճում էին ու ասում. «Սա ինչպէ՞ս կարող է իր մարմինը մեզ տալ՝ ուտելու»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ չուտէք Մարդու Որդու մարմինը եւ չըմպէք նրա արիւնը, ձեր մէջ կեանք չէք ունենայ: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, յաւիտենական կեանք ունի. եւ ես նրան վերջին օրը յարութիւն պիտի տամ, քանզի իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, եւ իմ արիւնը՝ ճշմարիտ ըմպելիք: Ով ուտում է իմ մարմինը եւ ըմպում իմ արիւնը, կբնակուի իմ մէջ, եւ ես՝ նրա մէջ: Ինչպէս Հայրը, որ ինձ ուղարկեց, ապրում է, ես էլ ապրում եմ Հօր միջոցով. եւ ով ուտում է ինձ, նա էլ կապրի իմ միջոցով: Այս է հացը, որ երկնքից է իջած. ոչ այնպէս, ինչպէս մանանան, որը ձեր հայրերը կերան եւ մեռան. ով այս հացն ուտում է, կապրի յաւիտեան»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (372)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 12

Իսկ արդ, ի՞նչ կարող ենք ասել Աբրահամի՝ ըստ մարմնի մեր նախահօր մասին. քանզի եթէ Աբրահամը գործերով էր արդարացուած, պարծենալու պատճառ ունէր, բայց ոչ՝ Աստծոյ առաջ: Իսկ ի՞նչ է ասում Գրուածքը. «Հաւատաց Աբրահամն Աստծուն, եւ այդ որպէս արդարութիւն համարուեց նրա համար»:

Բայց ով գործ է անում, նրա վարձը որպէս շնորհ չի դիտւում, այլ՝ որպէս պարտք. իսկ նա, ով գործ չի անում, բայց հաւատում է նրան, ով արդարացնում է մեղաւորին, նրա հաւատը համարւում է որպէս արդարութիւն: Այսպէս էլ Դաւիթը երանի է տալիս այն մարդուն, որին Աստուած արդար է համարում առանց նրա գործերին նայելու. «Երանի՜ նրանց, ում անօրինութիւնները ներուեցին, եւ որոնց մեղքերը ծածկուեցին:

Երանի՜ է այն մարդուն, որի մեղքերը Տէրը մեղք չի համարում նրան»:

Արդ, այս երանութիւնը թլփատուածների՞նն է, թէ՞ նաեւ՝ չթլփատուածներինը. քանզի ասում ենք, թէ Աբրահամի հաւատը որպէս արդարութիւն համարուեց: Արդ, ինչպէ՞ս համարուեց. մինչեւ թլփատութի՞ւնը, թէ՞ թլփատութիւնից յետոյ: Ոչ թէ թլփատութեան ժամանակ, այլ՝ անթլփատութեան: Եւ նա ստացաւ թլփատութիւնը իբրեւ նշան, իբրեւ կնիք այն հաւատի արդարութեան, որ ունէր անթլփատութեան ժամանակ, որպէսզի նա հայր լինի բոլոր հաւատացեալներին, որ դեռեւս անթլփատ են՝ այդ իրենց եւս որպէս արդարութիւն համարուելու համար, եւ լինի նաեւ հայր թլփատուածների ոչ միայն նրա համար, որ նրանք թլփատուած են, այլեւ նրա համար, որ գնում են մեր հայր Աբրահամի՝ չթլփատուած ժամանակուայ հաւատի հետքերով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմեա ինձ Տէր, զի հիւանդ եմ ես.

բժշկեա զանձն իմ, զի խռովեցան ոսկերք իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 27 – 34)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ Յիսուս անցնում էր այն տեղով, երկու կոյրեր գնացին նրա յետեւից. նրանք աղաղակում էին ու ասում. «Ողորմի՛ր մեզ, Դաւթի՛ Որդի»: Երբ նա տուն եկաւ, կոյրերը մօտեցան նրան: Յիսուս նրանց ասաց. «Հաւատո՞ւմ էք, որ այդ բանը ձեզ կարող եմ անել»: Նրանք ասացին նրան՝ այո՛, Տէ՛ր: Այն ժամանակ դիպաւ նրանց աչքերին եւ ասաց. «Ըստ ձեր հաւատի թող լինի ձեզ»: Եւ բացուեցին նրանց աչքերը: Եւ Յիսուս նրանց խստիւ պատուիրեց եւ ասաց. «Զգո՛յշ կացէք, ոչ ոք չիմանայ»: Իսկ նրանք ելան եւ նրա համբաւը տարածեցին ամբողջ այդ երկրում:

Եւ երբ նրանք դուրս եկան, ահա նրա մօտ բերեցին մի համր, դիւահար մարդ: Եւ երբ դեւը դուրս եկաւ, համրը խօսեց. եւ ժողովուրդը զարմացաւ ու ասաց. «Այսպիսի բան Իսրայէլում երբեք տեսնուած չէ»: Իսկ փարիսեցիներն ասում էին. «Դա դեւերի իշխանի միջոցով է հանում դեւերին»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (374)

ԴՁ.

Սրբոյն Գրիգորի մերոյ Լուսաւորչին ելն ի վիրապէն:

Ժամամուտ. Գրիգոր սուրբ քահանայապետ, որ զհաւատս ուսուցեր, եւ զբանակս դիւացն հալածեցեր. մարդկան ուսուցեր քարոզել զԵրրորդութիւնն. պսակեցար յարքայութեան. արդ բարեխօս լեր առ Տէր վասն մեր:

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց. ի կաւոյ եւ ի տղմոյ:

Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս. եւ լուաւ աղօթից իմոց:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 17 –21

Լսեցէ՛ք ձեր առաջնորդներին եւ հնազանդուեցէ՛ք նրանց, որովհետեւ նրանք հսկում են ձեր հոգիների համար, քանի որ հաշիւ են տալու ձեր փոխարէն. եւ նրանք ուրախութեամբ թող անեն այդ բանը եւ ոչ՝ հոգոց հանելով, քանի որ այն ձեր օգտի համար չէ:

Աղօթեցէ՛ք մեզ համար, որովհետեւ հաստատ գիտենք, որ մաքուր խղճմտանք ունենք. ուզում ենք ամէն ինչում բարի ընթացք ցոյց տալ: Եւ առաւել եւս եմ աղաչում, որ այդ բանն անէք, որպէսզի աւելի շուտ դառնամ ձեզ մօտ:

Եւ խաղաղութեան Աստուածը, որ մեռելների միջից յարութիւն առնել տուեց մեր Տէր Յիսուսին, որը յաւիտենական ուխտի արիւնով ոչխարների մեծ Հովիւն է, ձեզ հաստատ թող պահի բարի գործերի մէջ, որպէսզի կատարէք իր կամքը. եւ մեր մէջ թող կատարի իրեն հաճելի եղող բաները Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որին փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան

ըստ կարգին Մելքիսեդիկի.

եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 27 – 29)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Պետրոսը պատասխան տուեց ու ասաց նրան. «Ահաւասիկ, մենք թողեցինք ամէն բան եւ եկանք քո յետեւից. արդ, մենք ի՞նչ կունենանք»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ դուք, որ եկաք իմ յետեւից, երկրորդ գալստեանը, երբ Մարդու Որդին իր փառքի աթոռին կնստի, դուք էլ կնստէք տասներկու աթոռների վրայ՝ դատելու Իսրայէլի տասներկու ցեղերին: Եւ ամէն ոք, ով թողել է տուն կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ կին, կամ որդիներ, կամ ագարակներ՝ իմ անուան համար, հարիւրապատիկ պիտի ստանայ եւ յաւիտենական կեանքը պիտի ժառանգի:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԷԻ (375)

ՏՕՆ ԵԿԵՂԵՑՒՈՅ

ԴԿ.

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Այս օր է զոր արար Տէր. Եկայք ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ի սմա:

Խոստովան եղերուք Տեառն զի բարի է. Զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 1-10

Առաջին ուխտն էլ ունէր պաշտամունքի կանոններ եւ երկրային սրբարան. քանզի առաջին խորանը պատրաստուեց այսպէս. նրա մէջ կային աշտանակը, սեղանը եւ առաջաւորութեան հացը. այս մասը կոչւում է Սրբութիւն: Եւ երկրորդ վարագոյրի յետեւում էր այն խորանը, որ կոչւում էր Սրբութիւնների սրբութիւն, որտեղ դրւում էր ոսկէ բուրվառը եւ ներսից ու դրսից ոսկով պատուած կտակարանների արկղը, որի մէջ կար ոսկէ սափորը՝ լի մանանայով, եւ Ահարոնի գաւազանը, որ ծաղկեց, եւ ուխտի տախտակները. եւ նրա վրայ կանգնած էին փառքի քերովբէները, որ հովանի էին անում քաւութեան սեղանի վրայ. դրանց մասին այժմ մէկ առ մէկ խօսելու կարիք չկայ: Եւ այս ամէնը այսպէս էր դասաւորուած. քահանաները միշտ առաջին խորանն էին մտնում պաշտամունք կատարելու. իսկ երկրորդ խորանը տարին մէկ անգամ միայն քահանայապետն էր մտնում. եւ այդ անում էր ոչ առանց զոհի արեան, որ մատուցում էր իր եւ ժողովրդի մեղքերի համար: Սրանով Սուրբ Հոգին ցոյց էր տալիս, որ սրբարանի ճանապարհը յայտնուած չէ, քանի դեռ հաստատուն է մնում առաջին խորանը. դա խորհրդանշան է ներկայ ժամանակի համար, երբ ընծայւում էին պատարագներ եւ զոհեր, որոնք չէին կարող կատարեալ դարձնել զոհաբերողների խղճմտանքը, այլ դրանք կապուած էին միայն կերակուրների, ըմպելիքների եւ պէս-պէս լուացումների հետ, որոնք մարմնական ծիսակատարումներ էին՝ ի զօրու մինչեւ բարեփոխման ժամանակները:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում.

Կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 22 – 30)

Առ տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այն ժամանակ Երուսաղէմում տաճարի Նաւակատիքի տօն էր, եւ ձմեռ էր: Եւ Յիսուս շրջում էր տաճարի մէջ, Սողոմոնի սրահում: Հրեաները նրա շուրջը հաւաքուեցին ու ասացին. «Մինչեւ ե՞րբ մեր հոգին պիտի հանես. եթէ դու ես Քրիստոսը, համարձակ ասա՛ մեզ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Ձեզ ասացի, եւ ինձ չէք հաւատում. այն գործերը, որ ես անում եմ իմ Հօր անունով, դրանք վկայում են իմ մասին: Բայց դուք չէք հաւատում, որովհետեւ իմ ոչխարներից չէք. իմ ոչխարներն իմ ձայնը լսում են, եւ ես ճանաչում եմ նրանց. եւ նրանք գալու են իմ յետեւից. եւ ես նրանց կտամ յաւիտենական կեանք. եւ նրանք չեն կորչի յաւիտեան. եւ ոչ ոք նրանց իմ ձեռքից չի յափշտակի: Իմ Հայրը, որ նրանց ինձ տուեց, ամէնքից մեծ է. եւ իմ Հօր ձեռքից ոչ ոք չի կարող ոչինչ յափշտակել: Ես եւ իմ Հայրը մի ենք»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (377)

ԱՁ.

Սրբոց Մանկանցն Բեթղեհէմի եւ Ակակիոսի վկային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ի բերանոյ մանկանց տղայոց ստնդիեցաց հաստատեցեր զօրութիւն:

Տեր Տէր մեր, զի սքանչելի է անուն քո ի վերայ ամենայն երկրի:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14 – 18

Արդ, որովհետեւ զաւակները հաղորդակից եղան արեան եւ մարմնին, ինքն էլ մարդկային բնութեամբ մասնակից եղաւ նրանց, որպէսզի իր մահով կործանի նրան, ով մահուան իշխանութիւն ունէր, այսինքն՝ սատանային, եւ ազատի նրանց, որ մահուան երկիւղով միշտ գերութեան վիճակում էին: Ահա թէ ինչու նա օգնելու համար երբեք հրեշտակներին ձեռք չերկարեց, այլ՝ Աբրահամի սերնդին: Ուստի պէտք էր, որ նա ամէն ինչով եղբայրներին նմանուէր, որպէսզի ողորմած լինէր եւ հաւատարիմ քահանայապետ Աստծոյ առաջ իր ծառայութեան մէջ՝ քաւելու համար ժողովրդի մեղքերը. որովհետեւ, ինչպէս որ ինքն իսկ չարչարուեց՝ փորձութեան մատնուելով, այնպէս էլ կարող է օգնել փորձութեան ենթարկուածներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, սիրէ զիրաւունս

եւ ոչ ընդ վայր հարկանէ զսուրբս իւր.

այլ յաւիտեան պահէ զնոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (2, 16 – 18)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն ժամանակ, երբ Հերովդէսը տեսաւ, որ մոգերից խաբուեց, սաստիկ բարկացաւ եւ մարդ ուղարկեց ու կոտորեց այն բոլոր մանուկներին, որ Բեթղեհէմում եւ նրա սահմաններում էին գտնւում եւ երկու տարեկան ու դրանից ցած էին՝ ըստ այն ժամանակի, որը ստուգել էր մոգերից: Այն ժամանակ կատարուեց Երեմիա մարգարէի բերանով ասուածը, թէ՝ «Ռամայում մի ձայն գուժեց. ողբ ու լաց ու սաստիկ կոծ. Ռաքէլը լալիս էր իր զաւակների վրայ եւ չէր ուզում մխիթարուել, քանի որ նրանք այլեւս չկային»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ(378)

ԱԿ.

Սրբոց Կուսանացն Նունեայ եւ Մանեայ:

Ժամամուտ. Հարսնացեալք Քրիստոսի երկնաւոր փեսային, դստերք վերին Սիոնի. խնդրեցէք ի Քրիստոսէ զհաշտութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 8 – 11

Արթո՛ւն եղէք, հսկեցէ՛ք, քանի որ ձեր ոսոխը՝ սատանան, մռնչում է առիւծի պէս, շրջում եւ փնտրում է, թէ ում կուլ տայ: Դիմադրեցէ՛ք նրան՝ հաստատուն լինելով հաւատի մէջ. իմացէ՛ք, որ ձեր եղբայրներն էլ աշխարհում կրում են նոյն չարչարանքները:

Եւ բոլոր շնորհների Աստուածը – որ ձեզ կոչեց իր յաւիտենական փառքին Քրիստոս Յիսուսի միջոցով, որին մի փոքր ժամանակ չարչարակից պիտի լինէք – թող վերականգնի, զօրացնի, հաստատահիմն դարձնի ձեզ: Նրան իշխանութի՜ւն եւ փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (12, 24 – 26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ ցորենի հատիկը հողի մէջ ընկնելով չմեռնի, միայն ինքը կմնայ, իսկ եթէ մեռնի, բազում արդիւնք կտայ: Ով սիրում է իր անձը, կկորցնի այն, իսկ ով այս աշխարհում իր անձն ատում է, այն կպահի յաւիտենական կեանքի համար: Եթէ մէկն ինձ ծառայի, իմ յետեւից կգայ. եւ ուր ես եմ, այնտեղ կլինի եւ իմ ծառան. եթէ մէկը ինձ ծառայի, նրան կպատուի իմ Հայրը:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ(379)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս4, 13 – 25

Արդարեւ, Աբրահամին եւ նրա սերնդին աշխարհը ժառանգելու խոստումը եղաւ ոչ թէ օրէնքի, այլ՝ հաւատի արդարութեան միջոցով. քանի որ եթէ ժառանգները նրանք են, որ օրէնքի ուժով են ժառանգ, ապա ընդունայն է հաւատը, եւ դատարկ՝ խոստումը. քանզի օրէնքը բարկութիւն է առաջ բերում. ուր չկայ օրէնք, չկայ եւ օրինազանցութիւն: Ահա թէ ինչու հաւատից է խոստումը, որպէսզի դա ըստ շնորհի լինի եւ որպէսզի խոստումն ի զօրու լինի Աբրահամի ամբողջ սերնդի համար, ոչ միայն՝ այն սերնդի համար, որ օրէնքի ուժով է ժառանգ, այլեւ՝ բոլոր նրանց համար, ովքեր ունեն հաւատը Աբրահամի, որը մեր բոլորի հայրն է. ինչպէս եւ գրուած է. «Քեզ կարգեցի հայր բազում ազգերի»: Նա հայր է Աստծոյ առաջ, որին հաւատաց, որ նա կենդանացնում է մեռելներին եւ անգոները գոյութեան է կոչում:

Աբրահամը, որ անյուսութեան մէջ էր, յոյսով հաւատաց, որ ինքը կլինի բազում ազգերի հայր, ինչպէս որ ասուել էր, թէ՝ այսպէս պիտի լինի քո սերունդը: Եւ նա չերկմտեց իր հաւատի մէջ, թէպէտ նայեց իր մարմնին արդէն իբրեւ մեռած մարմնի – քանի որ հարիւր տարեկանի մօտ էր – եւ Սառայի մեռած արգանդին: Բայց Աստծոյ խոստման վրայ չերկմտեց անհաւատութեամբ, այլ զօրացաւ հաւատով, փառք տուեց Աստծուն եւ հաստատապէս համոզուեց իր մտքում, թէ նա, որ խոստացաւ, կարո՛ղ է կատարել: Դրա համար այդ նրան որպէս արդարութիւն համարուեց:

Արդ, միայն Աբրահամի համար չէ, որ գրուած է, թէ այս բանը նրա համար արդարութիւն համարուեց. այլ համարուելու է եւ մեզ համար, որ հաւատում ենք նրան, որ մեռելներից յարութիւն տուեց Յիսուսին՝ մեր Տիրոջը, որ մահուան մատնուեց մեր յանցանքների համար եւ յարութիւն առաւ, որ մեզ արդարացնի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս.

եւ երկիւղ մահու անկաւ ի վերայ իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 34 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ կարծէք, թէ եկայ խաղաղութիւն հաստատելու երկրի վրայ. չեկայ հաստատելու խաղաղութիւն, այլ՝ սուր. քանի որ եկայ, որ բաժանեմ որդուն իր հօրից, եւ դստերը՝ իր մօրից, եւ հարսին՝ իր սկեսուրից: Մարդու թշնամիները իր տնեցիները կլինեն: Ով իր հօրը եւ կամ մօրը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ. ով իր որդուն կամ դստերը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ: Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ: Ով իր անձը գտնում է, այն կկորցնի. եւ ով իր անձը կորցրեց ինձ համար, այն կգտնի: Ով ձեզ է ընդունում, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ Ուղարկողին: Ով մարգարէին ընդունում է իբրեւ մարգարէի, մարգարէի վարձ կստանայ. ով արդարին ընդունում է իբրեւ արդարի, արդարի վարձ կստանայ: Եւ ով այս փոքրիկներից մէկին միայն մի բաժակ սառը ջուր կտայ խմելու իբրեւ աշակերտի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

 

 

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (381)

ԲԿ.

Սրբոցն Սարգսի եւ Բագոսի

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս8, 18 – 27

Ինձ այնպէս է թւում, թէ այս ժամանակի չարչարանքները արժանի չեն բաղդատուելու գալիք փառքի հետ, որ յայտնուելու է մեզ. որովհետեւ արարածները մեծ ակնկալութեամբ սպասում են Աստծոյ որդիների յայտնութեանը, քանի որ արարածները ունայնութեանը հնազանդուեցին (ոչ իրենց կամքով, այլ՝ որովհետեւ Աստուած հնազանդեցրեց նրանց)՝ այն յոյսով, որ ստեղծուածներն իրենք էլ ազատուեն ապականութեան ծառայութիւնից՝ Աստծոյ որդիների փառքի ազատութեանը հասնելու համար. քանզի գիտենք, որ բոլոր արարածները հեծում են եւ երկունքի ցաւի մէջ են մինչեւ այժմ. եւ ոչ միայն այս. այլեւ մենք իսկ, որ Հոգու առաջին պտուղն ունենք, մենք եւս մեր մէջ հեծում ենք՝ սպասելով որդեգրութեանը՝ մեր մարմնի փրկութեանը. որովհետեւ յոյսով փրկուեցինք. իսկ տեսանելի յոյսը յոյս չէ, քանի որ մի բան, որ մէկը տեսնում է, էլ ինչո՞ւ յուսայ. իսկ եթէ յոյս ունենք մի բանի, որը չենք տեսնում, ուրեմն համբերութեամբ սպասում ենք դրան: Նոյնպէս եւ Հոգին օգնութեան է հասնում մեր տկարութիւններին. որովհետեւ մենք աղօթում ենք եւ չգիտենք, թէ ինչպէս է պէտք աղօթել. բայց Հոգին ինքը բարեխօս է լինում մեզ անմռունչ հեծութեամբ. Իսկ նա, ով քննում է սրտերը, գիտէ, թէ ինչ խորհուրդ ունի Հոգին, քանի որ ըստ Աստծոյ կամքի է բարեխօսում սրբերի համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարդացին արդարքն առ Տէր,

եւ Տէր լուաւ նոցա.

եւ յամենայն նեղութենէ նոցա փրկեաց զնոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 12 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ վրայ պիտի ձեռք դնեն եւ պիտի հալածեն, ժողովարանների ու բանտերի պիտի ձեզ մատնեն եւ կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի տանեն ձեզ իմ անուան համար: Եւ ձեզ համար այդ պիտի առիթ լինի վկայութեան: Արդ, ձեր մտքում դրէք սա. նախօրօք մի՛ մտահոգուէք պատասխան տալու համար, որովհետեւ ես ձեզ կտամ բերան եւ իմաստութիւն, որին չեն կարողանայ հակառակել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները: Դուք պիտի մատնուէք ե՛ւ ծնողներից, ե՛ւ եղբայրներից, ե՛ւ ազգականներից, ե՛ւ բարեկամներից, ու ձեզնից ոմանց պիտի սպանեն: Եւ պիտի ատուէք բոլորից իմ անուան համար: Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չպիտի կորչի: Եւ ձեր համբերութեամբ պիտի շահէք ձեր հոգիները»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (382)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս5, 12 – 21

Ինչպէս որ մէկ մարդով մեղքը աշխարհ մտաւ, եւ մեղքով էլ՝ մահը, այնպէս էլ բոլոր մարդկանց մէջ տարածուեց մահը, որովհետեւ բոլորն էլ մեղանչեցին. քանզի մինչեւ օրէնքը մեղքը կար աշխարհում. բայց մեղքը մեղք չի համարւում, ուր չկայ օրէնք. սակայն մահը թագաւորեց Ադամից մինչեւ Մովսէս նոյնիսկ նրանց վրայ, ովքեր Ադամի յանցանքի նման յանցանք չգործեցին, Ադամի, որը օրինակն է նրա, որ գալու էր: Բայց շնորհն այնպէս չէ, ինչպէս յանցանքը. քանզի եթէ մէկի յանցանքով շատերը մեռան, որչա՜փ եւս առաւել Աստծոյ շնորհները եւ պարգեւները մէկ մարդու՝ Յիսուս Քրիստոսի շնորհով աւելացան շատերի մէջ: Եւ այս պարգեւները այնպէս չեն, ինչպէս որ մէկ մարդու մեղքի հետեւանքն է. որովհետեւ մէկի մեղքի դատաստանը դատապարտութիւն բերեց, իսկ շնորհը գործուած շատ մեղքերի դիմաց արդարութիւն բերեց. արդարեւ, եթէ մէկ մարդու յանցանքով մահը թագաւորեց միայն այդ մէկով, որչա՜փ եւս առաւել նրանք, որ շնորհի առատութիւն եւ արդարութեան պարգեւներ են ստանում, կեանքով պիտի թագաւորեն միակ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով: Ապա ուրեմն, ինչպէս մէկ մարդու յանցանքով բոլոր մարդիկ դատապարտութեան մատնուեցին, նոյնպէս եւ մէկի արդարութեամբ բոլոր մարդիկ պիտի հասնեն կեանքի արդարութեան շնորհին. քանզի ինչպէս մէկ մարդու անհնազանդութեամբ շատ մեղաւորներ եղան, նոյնպէս եւ մէկի հնազանդութեամբ շատ արդարներ պիտի լինեն: Բայց օրէնքը յայտնուեց, որպէսզի յանցանքները բազմանան. որովհետեւ ուր որ մեղքը շատացաւ, շնորհն առաւել եւս շատացաւ: Ինչպէս որ մեղքը թագաւորեց մահուան մէջ, նոյնպէս եւ շնորհը պիտի թագաւորի արդարութեամբ մինչեւ յաւիտենական կեանք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն անուան քոյ Տէր քաւեա զմեղս իմ.

զի բազում եղեն յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (11, 25 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Յիսուս պատասխան տուեց եւ ասաց. «Գոհութիւն եմ յայտնում քեզ, Հա՛յր, Տէ՛ր երկնքի եւ երկրի, որ ծածկեցիր այս բանը իմաստուններից եւ գիտուններից ու յայտնեցիր մանուկներին: Այո՛, Հա՛յր, քանի որ այսպէս հաճելի եղաւ քեզ: Ամենայն ինչ տրուեց ինձ իմ Հօրից. եւ ոչ ոք չի ճանաչում Որդուն, եթէ ոչ՝ Հայրը. եւ ոչ ոք չի ճանաչում Հօրը, եթէ ոչ՝ Որդին, եւ նա, ում Որդին ուզենայ յայտնել: Եկէ՛ք ինձ մօտ, բոլոր յոգնածնե՛րդ ու բեռնաւորուածնե՛րդ, եւ ես ձեզ կհանգստացնեմ: Իմ լուծը ձեզ վրա՛յ վերցրէք եւ սովորեցէ՛ք ինձնից, որ հեզ եմ եւ սրտով խոնարհ. եւ ձեզ համար հանգիստ պիտի գտնէք, որովհետեւ իմ լուծը քաղցր է, եւ բեռս՝ թեթեւ»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (384)

ԳԿ.

Սրբոյն Մովկիմայ քահանային եւ Կոդրատիոսի զինաւորին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 11 – 15

Ջանանք, ուրեմն, մտնել այդ հանգստի մէջ, որպէսզի որեւէ մէկը նոյնօրինակ անհնազանդութեան մէջ չընկնի:

Կենդանի է Աստծոյ խօսքը, ազդու եւ աւելի հատու, քան ամէն մի երկսայրի սուր. եւ կտրում-անցնում է մինչեւ ոգու եւ հոգու, յօդերի եւ ողնածուծի բաժանման սահմանը. նա քննում է սրտի մտածումներն ու խորհուրդները: Եւ նրա առաջ չկայ անտեսանելի արարած, այլ ամէն ինչ պարզ ու յստակ է նրա աչքերի առաջ. նրա մասին են մեր այս խօսքերը: Ուրեմն, ունենք երկինքներով անցած մի մեծ Քահանայապետ՝ Յիսուսին՝ Աստծոյ Որդուն, ուստի ամուր պահենք մեր դաւանած հաւատը. քանզի ոչ թէ ունենք մի քահանայապետ, որ կարող չլինի չարչարակից լինել մեր տկարութեանը, այլ՝ մի Քահանայապետ, որ մեզ նման փորձուած է ամէն ինչում, բայց առանց մեղքի է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին ամենեքեան որք յուսացեալ են ի քեզ.

յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցես դու ի նոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 33 – 17, 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս ամէնը ասացի ձեզ, որպէսզի ինձնով խաղաղութիւն ունենաք: Այստեղ աշխարհում նեղութիւն պիտի ունենաք, սակայն քաջալերուեցէ՛ք, որովհետեւ ես յաղթեցի աշխարհին»:

Յիսուս, երբ այս բաները խօսեց, աչքերը երկինք բարձրացրեց եւ ասաց. «Հա՛յր, հասել է ժամը. փառաւորի՛ր քո Որդուն, որպէսզի քո Որդին էլ քեզ փառաւորի, ինչպէս որ նրան իշխանութիւն տուեցիր բոլոր մարդկանց վրայ, որպէսզի ամէնքին, որոնց տուեցիր նրան, յաւիտենական կեանք տայ: Այս է յաւիտենական կեանքը. որ ճանաչեն քեզ միակ ճշմարիտ Աստուած, նաեւ՝ Յիսուս Քրիստոսին, որին դու առաքեցիր: Ես քեզ փառաւորեցի երկրի վրայ. կատարեցի այն գործը, որն ինձ տուեցիր, որ անեմ. եւ այժմ փառաւորի՛ր ինձ, Հա՛յր, քեզ մօտ այն փառքով, որ ունէի քեզ մօտ նախքան աշխարհի լինելը:

Քո անունը յայտնեցի այն մարդկանց, որոնց ինձ տուեցիր աշխարհից. նրանք քոնն էին, եւ ինձ տուեցիր նրանց, ու նրանք քո խօսքը պահեցին: Հիմա իմացան, որ այն ամէնը, ինչ ինձ տուեցիր, ես նրանց տուեցի. եւ նրանք ընդունեցին ու ճշմարտութեամբ ճանաչեցին, որ ես քո մօտից ելայ. եւ նրանք հաւատացին, որ դու ուղարկեցիր ինձ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԷԻ (385)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 12-23

Այսուհետեւ մեղքը թող չթագաւորի ձեր մահկանացու մարմիններին՝ հնազանդեցնելու ձեզ իր ցանկութիւններին: Եւ ձեր մարմնի անդամները, որպէս անիրաւութեան գործիք, ի ծառայութիւն մեղքի մի՛ պատրաստէք, այլ յանձնեցէք ձեզ ի ծառայութիւն Աստծոյ՝ որպէս մեռելներից կենդանի դարձածներ, իսկ ձեր մարմնի անդամները՝ արդարութեան գործիքներ՝ ի ծառայութիւն Աստծոյ, որպէսզի մեղքը չտիրի ձեզ. քանզի օրէնքի տակ չէք, այլ՝ շնորհի:

Ուրեմն ի՞նչ: Մե՞ղք գործենք, քանի որ օրէնքի տակ չենք, այլ՝ շնորհի: Քա՛ւ լիցի: Չգիտէ՞ք, թէ ում համար որ ձեզ ծառայութեան մէջ էք դնում հնազանդութեան համար, ծառայ էք, ում որ հնազանդւում էք. եթէ մեղքին՝ մահուան է տանում, իսկ եթէ Աստծոյ հնազանդութեանը՝ արդարութեան: Բայց՝ գոհութիւն Աստծոյ. մեղքի ծառաներ էիք, բայց ի սրտէ հնազանդուեցիք այնպիսի վարդապետութեան, որ ձեզ աւանդուեց: Արդ, մեղքից ազատագրուածներդ ծառայեցէք արդարութեան:

Մարդկայնօրէն եմ ասում ձեր մարդկային տկարութեան պատճառով. եւ ինչպէս որ ձեր մարմնի անդամները տուեցիք անօրինութեանը՝ որպէս ծառաներ պղծութեան եւ անօրինութեան, նոյնպէս եւ այժմ ձեր մարմնի անդամները տուէք սրբութեան համար՝ որպէս ծառաներ արդարութեան. որովհետեւ մինչ մեղքի ծառաներն էիք, ազատ էիք արդարութեան հանդէպ:

Իսկ արդ, ի՞նչ պտուղ ունէիք ան ժամանակ, որի համար այժմ ամաչում էք. քանզի դրանց վախճանը մահ է: Բայց այժմ, ազատուած մեղքից եւ ծառայ դարձած Աստծուն, ձեր պտուղն էք տալիս սրբութեամբ, եւ նրա վախճանը կեանք է յաւիտենական. քանի որ մեղքի վարձը մահն է, իսկ Աստծոյ շնորհը՝ յաւիտենական կեանք՝ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսի միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հաճեցար Տէր ընդ երկիր քո.

Եւ դարձուցեր զգերութիւն Յակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (12, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս շաբաթ օրով անցաւ արտերի միջով. նրա աշակերտները քաղցած էին եւ սկսեցին հասկ պոկել եւ ուտել: Փարիսեցիները, երբ այս տեսան, Յիսուսին ասացին. «Ահա քո աշակերտները անում են մի բան, որ շաբաթ օրն անել օրինաւոր չէ»:

Եւ նա նրանց ասաց. «Դուք չէ՞ք կարդացել, թէ ինչ արեց Դաւիթը, երբ քաղց զգաց ինքը եւ նրանք, որ իր հետ էին: Թէ ինչպէս մտաւ Աստծոյ տունը եւ կերաւ առաջաւորութեան հացը, որն ուտել օրէնք չէր ո՛չ նրա եւ ո՛չ էլ նրա հետ եղողների համար, այլ միայն՝ քահանաների համար: Կամ օրէնքում չէ՞ք կարդացել, որ շաբաթ օրերը տաճարում քահանաները խախտում են շաբաթը եւ անմեղ են: Բայց ասում եմ ձեզ, որ այստեղ տաճարից Մեծը կայ: Եւ եթէ իմանայիք, թէ ինչ է նշանակում՝ «Ողորմութիւն եմ կամենում եւ ոչ՝ զոհ», ապա դուք անպարտներին չէիք դատապարտի. ուրեմն, Մարդու Որդին շաբաթ օրուայ տէրն է»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (387)

ԴԿ.

Սրբոյն Եպիփանու Կիպրացւոյ հայրապետին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս12, 4 – 11

Թէեւ կան շնորհների զանազանութիւններ, բայց պարգեւող Հոգին նոյնն է: Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում: Թէեւ կան գործելու տարբեր կարողութիւններ, բայց նոյնն է Աստուած, որ գործում է ամէն բան ամէնքի մէջ: Բայց իւրաքանչիւրին տրուած է Հոգու յայտնութիւն իւրաքանչիւրի օգուտի համար: Մէկին Հոգուց տրուած է իմաստութեան խօսք, միւսին՝ գիտութեան խօսք՝ նոյն Հոգուց, միւսին՝ հաւատ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ բժշկումների շնորհ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ զօրաւոր գործերի կարողութիւններ, միւսին՝ մարգարէութիւն, միւսին՝ հոգիները զանազանելու շնորհ, միւսին՝ զանազան լեզուներով խօսելու շնորհ, միւսին՝ լեզուների թարգմանութեան շնորհ: Բայց այս ամէնը միեւնոյն Հոգին է առաջացնում եւ բաժանում իւրաքանչիւրին, ինչպէս որ կամենում է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 45 – 52)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկոյն եւեթ Յիսուս շտապեցրեց աշակերտներին, որ նաւակ մտնեն եւ իրենից առաջ գնան հանդիպակաց կողմը՝ դէպի Բեթսայիդա, մինչեւ ինքը ժողովրդին արձակէր: Եւ բաժանուելով նրանցից՝ լեռ բարձրացաւ աղօթք անելու: Երբ երեկոյ եղաւ, նաւակը ծովի մէջտեղում էր, իսկ ինքը՝ ցամաքի վրայ: Եւ տեսաւ նրանց, որ հողմակոծ էին լինում թիավարելիս, որովհետեւ քամին նրանց հակառակ կողմից էր. գիշերուայ ուշ ժամին նա գալիս էր նրանց մօտ՝ ծովի վրայ քայլելով, եւ ուզում էր նրանցից առաջ անցնել-գնալ: Երբ նրանք տեսան, որ քայլում է ծովի վրայ, կարծեցին, թէ մի ուրուական է, եւ աղաղակ բարձրացրին, որովհետեւ ամէնքը տեսան նրան եւ խռովուեցին: Եւ նա իսկոյն խօսեց նրանց հետ ու ասաց. «Քաջալերուեցէ՛ք, ես եմ, մի՛ վախեցէք»: Եւ նա նաւակ բարձրացաւ նրանց մօտ, եւ քամին դադարեց: Եւ նրանք առաւել եւս ապշել էին իրենց մտքում ու սաստիկ զարմանում էին, քանի որ մտքները բթացած լինելով՝ չէին հասկացել նաեւ այն, ինչ վերաբերում էր հացի բազմացմանը:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (389)

ԱՁ.

Սրբոյն Կոստանդիանոսի Թագաւորին եւ մօր նորա Հեղինեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի Թագաւորն. եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Զցանկութիւն սրտի նորա ետուր նմա. եւ զկամս շրթանց նորա ոչ արգելեր ի նմանէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս2, 1 – 7

Արդ, ամէնից առաջ աղաչում եմ աղօթք անել, խնդրել, պաղատել, գոհութիւն մատուցել բոլոր մարդկանց համար, մանաւանդ՝ թագաւորների եւ բոլոր իշխանաւորների համար, որպէսզի խաղաղութեամբ եւ հանդարտութեամբ վարենք մեր կեանքը, կատարեալ աստուածպաշտութեամբ եւ սրբութեամբ. այդ է բարին եւ ընդունելին մեր Փրկչի՝ Աստծոյ առաջ: Նա կամենում է, որ բոլոր մարդիկ փրկուեն եւ հասնեն ճշմարտութեան գիտութեանը. քանզի մէկ Աստուած կայ եւ մէկ միջնորդ Աստծոյ եւ մարդկանց միջեւ՝ Յիսուս Քրիստոս՝ մարդը, որ տուեց ինքն իրեն որպէս փրկանք բոլորի համար՝ ի վկայութիւն իր ժամանակների. դրա համար ես կարգուեցի որպէս քարոզիչ եւ առաքեալ (ճշմարիտ եմ ասում Քրիստոսով եւ չեմ ստում), եղայ վարդապետ հեթանոսների՝ հաւատով եւ ճշմարտութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի Թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (7, 1 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս վերջացրեց իր բոլոր խօսքերը, եւ ժողովուրդը նրան լսեց, Կափառնայում մտաւ: Այնտեղ մի հարիւրապետի ծառայ, որ շատ սիրելի էր նրա համար, ծանր հիւանդացել էր եւ մեռնելու մօտ էր: Երբ լսեց Յիսուսի մասին, հրեաներից աւագներին ուղարկեց, որ աղաչեն նրան, որպէսզի գայ եւ բժշկի իր ծառային: Եւ նրանք, Յիսուսի մօտ գալով, թախանձագին աղաչում էին նրան եւ ասում. «Արժանի է նա, որին այս շնորհը պիտի անես, որովհետեւ նա սիրում է մեր ազգը եւ ժողովարանը նա՛ շինեց մեզ համար»: Յիսուս գնաց նրանց հետ. երբ տնից շատ հեռու չէր, հարիւրապետը նրա մօտ բարեկամներ ուղարկեց՝ ասելով. «Տէ՛ր, նեղութիւն մի՛ կրիր, քանզի արժանի չեմ, որ իմ յարկի տակ մտնես. դրա համար էլ ինձ արժանի չհամարեցի քեզ մօտ գալու. այլ խօսքով ասա, եւ իմ ծառան կբժշկուի. քանզի ինքս էլ իշխանութեան ենթակայ մարդ եմ, ձեռքիս տակ զինուորներ ունեմ. սրան ասում եմ՝ գնա՛, եւ գնում է, իսկ միւսին թէ՝ արի՛, եւ գալիս է, եւ իմ ծառային թէ՝ արա՛ այս բանը, եւ նա անում է»: Եւ երբ Յիսուս այս լսեց, զարմացաւ. դարձաւ ժողովրդին, որ հետեւում էր իրեն, եւ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ Իսրայէլի մէջ անգամ այսչափ հաւատ չգտայ»: Պատգամաւորները տուն վերադարձան եւ հիւանդ ծառային գտան բժշկուած:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (390)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս7, 1 – 11

Կամ թէ չգիտէ՞ք, եղբայրնե՛ր – որովհետեւ օրէնքին գիտակ մարդկանց եմ ասում – որ օրէնքը տիրում է մարդուն այնքան ժամանակ, քանի դեռ նա կենդանի է. ինչպէս որ ամուսնացած կինը օրէնքով կապուած է իր մարդուն, քանի դեռ սա կենդանի է. իսկ եթէ մարդը մեռնի, իր մարդուն կապող օրէնքից նա արձակուած է: Հետեւաբար, քանի դեռ մարդը կենդանի է, շուն կկոչուի, եթէ ուրիշ մարդու կին լինի. իսկ եթէ մարդը մեռնի, ազատ է այդ օրէնքից եւ շուն չի համարուի, եթէ ուրիշ մարդու կին լինի: Այսպէս էլ դուք, եղբայրնե՛ր, օրէնքի հանդէպ մեռած էք Քրիստոսի մարմնով, որպէսզի լինէք ուրիշինը՝ նրանը, որ մեռելներից յարութիւն է առել, որպէսզի պտղաբեր լինենք Աստծոյ համար. քանզի մինչ մարմնական ցանկութիւնների համեմատ էինք ապրում, մեղքի կրքերը, որ օրէնքից մղում էին ստանում, զօրանում էին մեր մարմնի անդամների մէջ՝ մեզ առաջնորդելու մահուան: Բայց այժմ բեռնաթափուեցինք օրէնքից, քանզի մեռանք այն բանի նկատմամբ, որով բռնուած էինք, որպէսզի ծառայենք հոգու նորոգութեամբ եւ ոչ՝ գրուածքի հնութեամբ:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք. օրէնքը մե՞ղք է: Քա՛ւ լիցի. բայց մեղքը չէի ճանաչի այլ կերպ, քան օրէնքով. եւ ցանկութիւնը չէի ճանաչի, եթէ օրէնքն ասած չլինէր՝ մի՛ ցանկացիր: Մեղքը պատուիրանով առիթ գտաւ եւ իմ մէջ առաջ բերեց ամենայն ցանկութիւն, որովհետեւ առանց օրէնքի մեղքը մեռած է: Կար ժամանակ, որ ես էլ առանց օրէնքի կենդանի էի, բայց երբ պատուիրանն ինձ հասաւ, մեղքը կենդանացաւ, եւ ես մեռայ. եւ նոյն այն պատուիրանը, որ կեանքի համար էր, իմ մահուան պատճառ եղաւ. որովհետեւ մեղքը պատուիրանով առիթ գտաւ, խաբեց ինձ, դրանով էլ սպանեց:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, մի սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս.

եւ մի բարկութեամբ քով խրատեր զիս:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (12, 9 – 15)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս, այստեղից մեկնելով, եկաւ նրանց ժողովարանը: Այնտեղ կար մի մարդ, որի ձեռքը գօսացած էր: Յիսուսին հարցրին ու ասացին. «Շաբաթ օրը թոյլատրելի՞ է բժշկել». որպէսզի նրան ամբաստանեն: Եւ նա ասաց նրանց. «Ձեզնից ո՞վ, եթէ մի ոչխար ունենայ, եւ շաբաթ օրն այն ընկնի փոսի մէջ, դուրս չի հանի նրան: Իսկ արդ, մարդը ոչխարից որքա՜ն եւս առաւել է. ապա ուրեմն, պէտք է շաբաթ օրը բարիք գործել»: Այն ժամանակ մարդուն ասաց՝ ձեռքդ մեկնի՛ր. եւ նա մեկնեց, եւ առողջացաւ գօսացած ձեռքը, ինչպէս միւսը: Իսկ փարիսեցիները դուրս գալով՝ նրա դէմ խորհուրդ արեցին, թէ ինչպէս կորստեան մատնեն նրան: Երբ Յիսուս այդ իմացաւ, այդտեղից մեկնեց: Նրա յետեւից գնաց շատ ժողովուրդ, եւ նա բոլորին բժշկեց:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (392)

ԲՁ.

Սրբոյն Թէոդիտոնի Գաղատացւոյն եւ Թալիլեայ բժշկին եւ եօթն կուսանացն Անկիւրիայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո՛ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս6, 1 – 10

Ուստի, Աստծուն գործակից լինելով, աղաչում ենք, որ դուք Աստծոյ շնորհը զուր ընդունած չլինէք. որովհետեւ ասում է. «Ընդունելի ժամանակում լսեցի քեզ եւ փրկութեան օրը օգնեցի քեզ»:

Ահա հիմա է ընդունելի ժամանակը, ահա հիմա է փրկութեան օրը: Եւ ոչ մի առիթով պատճառ մի՛ եղէք, որպէսզի մեր պաշտօնը չարատաւորուի. այլ բոլոր դէպքերում դուք ձեզ ներկայացրէք իբրեւ Աստծոյ պաշտօնեաներ՝ ցոյց տալով մեծ համբերութիւն նեղութիւնների մէջ, վշտերի, չարչարանքների մէջ, հարուածների տակ, բանտերում, խռովութիւնների մէջ, տքնութիւնների, հսկումների, ծոմապահութեան մէջ, սրբութեամբ, գիտութեամբ, համբերութեամբ, քաղցրութեամբ, Սուրբ Հոգով, անկեղծ սիրով, ճշմարտութեան խօսքով, Աստծոյ զօրութեամբ, արդարութեան զէնքով՝ յարձակուելու եւ պաշտպանուելու համար, փառքով եւ անարգութեամբ, գովութեամբ եւ պարսաւանքով, իբրեւ թէ մոլորեցնողներ, բայց ճշմարտութիւնից չշեղուածներ, իբրեւ թէ անծանօթներ, բայց բոլորից ճանաչուածներ, իբրեւ թէ մահամերձներ, բայց եւ ահաւասիկ կենդանի ենք, իբրեւ թէ պատժուածներ, բայց ոչ մահապարտներ, իբրեւ թէ տրտմածներ, բայց եւ շարունակ ուրախ ենք, իբրեւ թէ տնանկներ, բայց եւ շատերին ենք հարստացնում, իբրեւ թէ ոչինչ չունենք, բայց ունենք ամէն ինչ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պարծեսցին սուրբքն փառօք

եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (393)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս7, 12 – 25

Այսպէս ուրեմն, օրէնքը սուրբ է, պատուիրանն էլ՝ սուրբ եւ արդար ու բարի:

Իսկ արդ, բարի՞ն մահ եղաւ ինձ համար. քա՛ւ լիցի. այլ մեղքը, օգտագործելով այն, ինչը բարի է, ինձ մահ պատճառեց, որպէսզի պատուիրանի միջոցով մեղքը յայտնուի որպէս մեղք՝ իր իսկական սաստկութեամբ: Գիտենք, որ օրէնքը հոգեւոր է. իսկ ես մարմնաւոր եմ՝ մեղքին վաճառուած. քանի որ չեմ իմանում, ինչ որ գործում եմ. ոչ թէ այն եմ անում, ինչ որ ուզում եմ, այլ գործում եմ այն, ինչ որ ատում եմ. ուստի, եթէ անում եմ այն, ինչ որ չեմ կամենում, դրանով իսկ վկայում եմ, որ օրէնքը բարի է: Արդ, ես չէ, որ գործում եմ այն, այլ՝ իմ մէջ բնակուող մեղքը: Գիտեմ, որ ոչ մի բարի բան չի բնակւում իմ մէջ, այսինքն՝ իմ մարմնի մէջ, որովհետեւ կամենալը կար իմ մէջ, իսկ բարին գործելը՝ ոչ. որովհետեւ ոչ թէ անում եմ բարին, որ կամենում եմ, այլ գործում եմ չարը, որը չեմ կամենում: Իսկ եթէ անում եմ այն, ինչ որ չեմ կամենում, այլեւս ես չէ, որ անում եմ այն, այլ՝ իմ մէջ բնակուող մեղքը: Եւ արդ, գտնում եմ այն օրէնքը, որը կամենում է իմ մէջ բարին գործել, բայց իմ դէմ չարն է կանգնում. հաճելի է ինձ Աստծոյ օրէնքը՝ ներքին մարդու տեսակէտից, բայց իմ մարմնի անդամների մէջ տեսնում եմ այլ օրէնք, որ պայքարում է իմ մտքի օրէնքին հակառակ եւ ինձ գերի է դարձրել մեղքի օրէնքին, որ կայ իմ մարմնի անդամների մէջ: Մի տառապեալ մարդ եմ ես: Ո՞վ կփրկի ինձ այս մահացու մարմնից: Միայն Աստծոյ շնորհը՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով: Ապա ուրեմն ես ինքս իմ մտքով ծառայում եմ Աստծոյ օրէնքին, իսկ մարմնով՝ մեղքի օրէնքին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր, Տէր,եւ փրկեա զանձն իմ.

կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (12, 15 – 21)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Երբ Յիսուս այդ իմացաւ, այդտեղից մեկնեց: Նրա յետեւից գնաց շատ ժողովուրդ, եւ նա բոլորին բժշկեց: Եւ խստիւ պատուիրեց նրանց, որ իր մասին ոչ ոքի բան չասեն, որպէսզի կատարուի այն, ինչ որ ասուեց Եսայի մարգարէի բերանով. «Ահա իմ Ծառան, որին ընտրեցի, եւ իմ Սիրելին, որին հոգիս հաւանեց. նրա վրայ իմ հոգին պիտի դնեմ, եւ նա հեթանոսներին դատաստան պիտի յայտարարի. նա ո՛չ պիտի հակառակի եւ ո՛չ էլ պիտի աղաղակի. հրապարակներում նրա ձայնը ոչ մէկը չպիտի լսի. ջախջախուած եղէգը նա չպիտի փշրի եւ առ կայծ պատրոյգը չպիտի հանգցնի, մինչեւ որ արդարու թիւնը յաղթանակի հասցնի. եւ նրա անուան վրայ հեթանոսները պիտի յոյս դնեն»:

 

ԳԻՒՏ ՆՇԽԱՐԱՑ

ԳՐԻԳՈՐԻ ԼՈՒՍԱՒՈՐՉԻՆ (396)

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ

ԳՁ.

Ժամամուտ. Գրիգոր սուրբ քահանայապետ, որ զհաւատս ուսուցեր, եւ զբանակս դիւացն հալածեցեր. մարդկան ուսուցեր քարոզել զԵրրորդութիւնն. պսակեցար յարքայութեան. արդ բարեխօս լեր առ Տէր վասն մեր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. Եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 20, 22-32

Արդ, ահա ես, Սուրբ Հոգու մղումով, Երուսաղէմ եմ գնում. իսկ թէ այնտեղ ինձ ինչ է պատահելու, այդ չգիտեմ. միայն թէ Սուրբ Հոգին ամէն քաղաքում ինձ վկայում է ու ասում. «Կապանքներ ու նեղութիւններ են սպասում քեզ»: Բայց ես իմ անձը ոչնչով այնքան յարգի չեմ համարում, որքան այն, որ ուրախութեամբ կատարեմ իմ ընթացքը եւ այն պաշտօնը, որ Տէր Յիսուսից ստացայ՝ աւետարանելու Աստծոյ շնորհը: Եւ արդ, ես գիտեմ, որ ամէնքդ, որոնց մէջ ես շրջեցի՝ քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը, իմ երեսն այլեւս չէք տեսնելու. դրա համար այսօր ձեր առաջ վկայում եմ, որ ես մաքուր եմ բոլորիդ արիւնից, քանզի չքաշուեցի ձեզ յայտնել Աստծոյ կամքն ամբողջութեամբ: Զգո՛յշ եղէք ինքներդ ձեզ եւ ամբողջ հօտի համար, որի վրայ Սուրբ Հոգին տեսուչներ կարգեց ձեզ՝ հովուելու Տիրոջ ժողովրդին, որին նա փրկեց իր արիւնով: Սակայն ես գիտեմ, որ իմ մեկնելուց յետոյ ձեր մէջ կգան յափշտակիչ գայլեր, որոնք չեն խնայի հօտին: Ձեր միջից էլ դուրս կգան մարդիկ, որ թիւր բաներ կխօսեն՝ աշակերտներին իրենց յետեւից տանելու համար: Դրա համար էլ արթո՛ւն կացէք եւ յիշեցէ՛ք, որ ամբողջ երեք տարի, գիշեր-ցերեկ, առանց դադարի իւրաքանչիւրիդ մէկ առ մէկ խրատեցի արցունքներով: Եւ արդ, ձեզ յանձնում եմ Աստծուն եւ նրա շնորհի խօսքին, նրան, որ կարող է բարձրացնել եւ ձեզ ժառանգութիւն տալ բոլոր սրբերի հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան ըստ կարգին Մելքիսեղեկի.

Եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԷԻ (397)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 25 – 8, 11

Միայն Աստծոյ շնորհը՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով: Ապա ուրեմն ես ինքս իմ մտքով ծառայում եմ Աստծոյ օրէնքին, իսկ մարմնով՝ մեղքի օրէնքին:

Եթէ այդպէս է, այլեւս ոչ մի դատապարտութիւն չկայ նրանց համար, ովքեր Քրիստոս Յիսուսի մէջ են. որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսով կեանք տուող հոգու օրէնքը ինձ փրկեց մեղքի եւ մահուան օրէնքից. քանզի ինչ որ անհնար էր օրէնքի համար, որ տկարանում էր մարմնի պատճառով, Աստուած հնարաւոր դարձրեց. առաքեց իր Որդուն մեղանչական մարմնի նմանութեամբ եւ մեղքի համար ու մարմնի մէջ դատապարտեց մեղքը, որպէսզի օրէնքի արդարութիւնը կատարուի մեր մէջ, մեր, որ ոչ թէ ըստ մարմնի ենք ընթանում, այլ՝ ըստ հոգու. արդարեւ, նրանք, որ ըստ մարմնի են, մարմնինն են խորհում, իսկ նրանք, որ ըստ հոգու են, հոգունը. քանի որ մարմնաւոր խորհուրդը մահ է, իսկ հոգեւոր խորհուրդը՝ կեանք եւ խաղաղութիւն. քանզի մարմնաւոր խորհուրդը թշնամութիւն է առ Աստուած, որովհետեւ չի հնազանդւում Աստծոյ օրէնքին. եւ ոչ էլ կարող է: Նրանք, որ մարմնի իշխանութեան տակ են, չեն կարող հաճելի լինել Աստծուն: Բայց դուք մարմնի իշխանութեան տակ չէք, այլ՝ հոգու, եթէ Աստծոյ Հոգին բնակուած է ձեր մէջ: Ապա եթէ մէկը Քրիստոսի Հոգին չունի, նա նրան չի պատկանում: Իսկ եթէ Քրիստոս ձեր մէջ է, ապա մարմինը մեռած է մեղքի համար, եւ հոգին կենդանի է արդարութեան համար: Եթէ ձեր մէջ բնակւում է նրա Հոգին, ով յարութիւն տուեց Յիսուսին մեռելներից, ուստի եւ ով յարութիւն տուեց Քրիստոսին մեռելներից, կկենդանացնի ձեր մահկանացու մարմինները ձեր մէջ բնակուող իր Հոգով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք եւ տեսէք զգործս Աստուծոյ.

Որպէս զի ահեղ են խորհրդով

քան զամենայն որդւոց մարդկան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (12, 38 – 45)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ օրէնսգէտներից եւ փարիսեցիներից ոմանք նրան պատասխան տուեցին ու ասացին. «Վարդապե՛տ, քեզնից մի նշան ենք կամենում տեսնել»: Նա պատասխան տուեց նրանց ու ասաց. «Չար եւ շնացող ազգը նշան է փնտրում. այլ նշան չի տրուի նրան, բայց միայն՝ Յովնան մարգարէի նշանը. որովհետեւ, ինչպէս Յովնանը երեք օր ու երեք գիշեր կէտի փորի մէջ էր, նոյնպէս եւ Մարդու Որդին երկրի ընդերքում՝ երեք օր ու երեք գիշեր: Նինուէի մարդիկ դատաստանի ժամանակ այս ազգի դէմ պիտի դուրս գան եւ պիտի դատապարտեն նրան, քանի որ նրանք Յովնանի քարոզութեամբ ապաշխարեցին. եւ ահաւասիկ, այստեղ Յովնանից Մեծը կայ: Հարաւի Դշխոն դատաստանի ժամանակ պիտի դուրս գայ այս ազգի դէմ եւ պիտի դատապարտի նրան, որովհետեւ նա երկրի ծագերից եկաւ՝ լսելու Սողոմոնի իմաստութիւնը. եւ ահա, այստեղ Սողոմոնից Մեծը կայ»: «Սակայն պիղծ ոգին դուրս է ելնում մարդուց, շրջում է անջրդի վայրերում, հանգիստ է որոնում եւ չի գտնում: Այն ժամանակ ասում է. «Դառնամ իմ տունը, որտեղից դուրս եկայ». եւ գալիս է ու այն գտնում դատարկ՝ մաքրուած ու կարգի բերուած: Այն ժամանակ գնում եւ իր հետ վերցնում է իրենից աւելի չար եօթ այլ ոգիներ եւ մտնում բնակւում է այնտեղ. եւ այդ մարդու վերջը լինում է աւելի վատ, քան առաջ էր. այսպէս պիտի լինի եւ այս չար սերնդին»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (399)

ԴՁ.

Սրբոյն Ներսիսի հայրապետին եւ Խադայ եպիսկոպոսին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս13, 7 – 9

Յիշեցէք ձեր առաջնորդներին, որոնք ձեզ Աստծոյ խօսքն ասացին: Նայելով նրանց կեանքի ընթացքի վախճանին՝ հետեւող եղէք նրանց հաւատին: Յիսուս Քրիստոս նոյնն է երէկ, այսօր եւ յաւիտեան: Տեսակ-տեսակ եւ օտարոտի ուսմունքների մէջ մի՛ տարուբերուէք, քանզի լաւ է շնորհով ամրացնել սիրտը եւ ոչ թէ՝ կերակրով, որով ոչ մի օգուտ չստացան նրանք, որ այդպէս ընթացան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 16 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Ահա, ես ձեզ ուղարկում եմ որպէս ոչխարների՝ գայլերի մէջ: Այսուհետեւ խորագէ՛տ եղէք օձերի պէս եւ միամիտ՝ աղաւնիների նման: Զգուշացէ՛ք մարդկանցից, որովհետեւ պիտի մատնեն ձեզ ատեանների եւ պիտի տանջեն ձեզ իրենց ժողովարաններում. ձեզ պիտի տանեն կուսակալների ու թագաւորների առաջ իմ պատճառով, որ իմ մասին վկայութիւն տաք նրանց եւ հեթանոսներին: Բայց երբ ձեզ մատնեն, հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կտրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն: Եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու նրանց պիտի սպանեն: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. իսկ ով մինչեւ վերջ համբերի, նա պիտի փրկուի:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (401)

ԴԿ.

Սրբոյն Դանիէլի մարգարէին եւ Երից մանկանցն:

Ժամամուտ. Որ ի վերայ քերովբէիցն հանգչիս, եւ ի զօրացն հրեղինաց օրհնաբանիս, իջեր ի Բաբելոն եւ փրկեցեր զերիս մանկունս ի Հրոյն բռնութենէ. որք աղաղակելով գոչէին երգ նոր. Ամենայն գործք օրհնեցէք եւ բարձր արարէք: Թագաւոր փառաց Քրիստոս եւ արարիչ բոլորից, որ մարդասիրապէս գթացար ի սուրբ մանկունսն, փրկեցեր ի բորբոքեալ բոցոյն. որք անարգեցին զբռնութիւն Թագաւորին, եւ շիջուցին զզօրութիւն Հրոյն: Ընդ նոսին եւ մեք քեզ վերագոչեմք. փրկեա զմեզ ի Հրոյն յաւիտենից. զի դու միայն ես բազմագութ Տէր. քեզ փառք յաւիտեանս. Ամէն:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 – 40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (24, 9 – 15)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այն ժամանակ ձեզ նեղութեան պիտի մատնեն եւ պիտի սպանեն ձեզ. եւ իմ անուան պատճառով բոլոր ազգերի կողմից ատելի պիտի լինէք: Եւ այն ժամանակ շատերը պիտի գայթակղուեն եւ միմեանց պիտի մատնեն ու միմեանց պիտի ատեն: Եւ բազում սուտ մարգարէներ պիտի ելնեն ու շատերին մոլորեցնեն: Եւ անօրինութեան շատանալուց շատերի սէրը պիտի ցամաքի: Բայց ով մինչեւ վերջ համբերեց, նա պիտի փրկուի: Եւ արքայութեան այս աւետարանը պիտի քարոզուի ամբողջ աշխարհում՝ ի վկայութիւն բոլոր հեթանոսների. եւ ապա պիտի գայ վախճանը»: «Արդ, երբ տեսնէք աւերածութեան պղծութիւնը – որի մասին ասուած է Դանիէլ մարգարէի միջոցով – որ հաստատուած է սուրբ վայրում (ով ընթերցում է, թող հասկանայ).

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (402)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս9, 1 – 16

Ճշմարիտ եմ ասում Քրիստոսով եւ չեմ ստում – խղճմտանքս է ինձ վկայում Սուրբ Հոգով, որ մեծ տրտմութիւն է ինձ եւ անհատնում ցաւ՝ իմ սրտին – որովհետեւ ես ինքս երդումով փափագում էի նզովուել Քրիստոսից իմ ազգակից եղբայրների համար, որ իսրայէլացիներն են. նրանցն է որդեգրութիւնը, փառքը, ուխտերը, օրէնսդրութիւնը, պաշտամունքը եւ խոստումը. նրանցն են նահապետները, նրանցից է նաեւ Քրիստոս՝ ըստ մարմնի. եւ նա է բոլորի վրայ յաւիտեանս օրհնեալ Աստուած: Ամէն:

Անհնար է, որ Աստծոյ խօսքը վրիպած լինի. քանզի ոչ բոլորը, ովքեր Իսրայէլի ցեղից են, իսրայէլացիներ են: Ոչ էլ բոլորը, որ Աբրահամի սերնդից են, որդիներ են. այլ՝ «Իսահակի՛ անունով քո սերունդը պիտի կոչուի», այսինքն թէ՝ մարմնի որդիները չեն, որ Աստծոյ որդիներ են, այլ խոստման որդիներն են համարւում որպէս սերունդ. քանզի այս է խոստումը, որ ասում է. «Այս ժամանակում պիտի գամ, եւ Սառան որդի պիտի ունենայ»: Եւ ոչ միայն այս. այլեւ՝ Ռեբեկան, որ յղացաւ մեր հայր Իսահակից նոյն անկողնում. որովհետեւ քանի դեռ տղաները չէին ծնուել, եւ բարի կամ չար բան չէր գործուել (որպէսզի Աստծոյ ծրագիրն ըստ ընտրութեան հաստատուի ոչ թէ գործերից, այլ նրանից, ով կոչեց), նրան ասուեց, թէ աւագը կրտսերին պիտի ծառայի. ինչպէս եւ գրուած է. «Յակոբին սիրեցի եւ Եսաւին ատեցի»:

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք. մի՞թէ կայ անարդարութիւն Աստծուց: Քա՛ւ լիցի. քանզի ասում է Մովսէսին. «Պիտի ողորմեմ, ում ողորմելու եմ. եւ պիտի գթամ, ում որ գթալու եմ»: Ուրեմն, դա կախում չունի նրանից, ով կամենում է, եւ ոչ էլ նրանից, ով ջանում է, այլ՝ Աստծուց, որ ողորմում է.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգի քո սուրբ եւ բարի առաջնորդեսցէ ինձ

ի յերկիր ուղիղ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 1 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այդ օրը Յիսուս, տնից դուրս գալով, նստեց ծովեզերքին: Եւ նրա մօտ շատ ժողովուրդ հաւաքուեց, այնպէս որ նա նաւակ մտաւ ու նստեց. իսկ ամբողջ ժողովուրդը կանգնած էր ծովեզերքին: Եւ նրանց հետ առակներով շատ բաներ էր խօսում եւ ասում. «Ահա, մի սերմնացան ելաւ սերմանելու. եւ երբ նա սերմանում էր, մի մաս սերմ ընկաւ ճանապարհի եզերքին, եւ երկնքի թռչունը եկաւ եւ այն կերաւ: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ ապառաժի վրայ, ուր շատ հող չկար. եւ իսկոյն բուսաւ, քանի որ հողը խորութիւն չունէր. երբ արեւը ծագեց, խանձուեց. եւ քանի որ արմատներ չկային, չորացաւ: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ փշերի մէջ, ու փշերը բարձրացան եւ այն խեղդեցին: Եւ մէկ ուրիշ մաս ընկաւ պարարտ հողի վրայ եւ պտուղ տուեց. կար որ՝ մէկին՝ հարիւր. եւ կար որ՝ մէկին՝ վաթսուն. եւ կար որ՝ մէկին՝ երեսուն: Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (404)

ԱԿ.

Սրբոց Թարգմանչացն Սահակայ եւ Մեսրոպայ:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ. որ երդնու ընկերի իւրում եւ ոչ ստէ:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս12, 4 – 11

Թէեւ կան շնորհների զանազանութիւններ, բայց պարգեւող Հոգին նոյնն է: Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում: Թէեւ կան գործելու տարբեր կարողութիւններ, բայց նոյնն է Աստուած, որ գործում է ամէն բան ամէնքի մէջ: Բայց իւրաքանչիւրին տրուած է Հոգու յայտնութիւն իւրաքանչիւրի օգուտի համար: Մէկին Հոգուց տրուած է իմաստութեան խօսք, միւսին՝ գիտութեան խօսք՝ նոյն Հոգուց, միւսին՝ հաւատ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ բժշկումների շնորհ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ զօրաւոր գործերի կարողութիւններ, միւսին՝ մարգարէութիւն, միւսին՝ հոգիները զանազանելու շնորհ, միւսին՝ զանազան լեզուներով խօսելու շնորհ, միւսին՝ լեզուների թարգմանութեան շնորհ: Բայց այս ամէնը միեւնոյն Հոգին է առաջացնում եւ բաժանում իւրաքանչիւրին, ինչպէս որ կամենում է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հօտ, քանզի ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայութիւնը: Վաճառեցէք ձեր ինչքերը եւ ողորմութիւն տուէք. եւ ձեզ համար շինեցէք չհնացող քսակներ եւ անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մօտենում, եւ ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. քանզի որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն»:

«Թող ձեր գօտիները մէջքներիդ պնդուած լինեն, եւ ճրագներդ՝ վառուած: Եւ դուք նմանուեցէք այն ծառաներին, որոնք սպասում են իրենց տիրոջը, թէ երբ կվերադառնայ հարսանիքից, որպէսզի երբ գայ եւ բախի դուռը, իսկոյն բաց անեն: Երանի՜ այն ծառաներին, որոնց արթուն կգտնի տէրը, երբ գայ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նա գօտի կկապի մէջքին, սեղան կնստեց նի նրանց եւ կանցնի նրանց սպասարկելու: Եւ եթէ տէրը գայ կէսգիշերին կամ աւելի ուշ եւ գտնի նրանց այդպէս, երանելի են այդ ծառաները: Բայց այն էլ իմացէք, որ եթէ տանտէրը գիտենար, թէ որ ժամին գող կգայ, թոյլ չէր տայ, որ իր տունը կտրեն: Դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, երբ չէք սպասի, կգայ Մարդու Որդին»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (406)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս9, 17 – 29

Քանզի գրուածքն ասում է փարաւոնին, թէ՝ «Նրա համար քեզ գրգռեցի, որպէսզի ցոյց տամ իմ զօրութիւնը քեզնով, եւ իմ անունը հռչակուի ամբողջ երկրով մէկ»: Ապա ուրեմն, ողորմում է, ում ուզում է, եւ կարծրացնում է սիրտը նրա, ում ուզում է:

Իսկ արդ, կասես, թէ՝ էլ ինչո՞ւ է մեղադրում, եթէ իր կամքին ոչ ոք չի հակառակում: Արդ, դու ո՞վ ես, ո՛վ մարդ, որ հակառակում ես Աստծուն. մի՞թէ ստեղծուածը կասի իր ստեղծողին, թէ՝ ինչո՞ւ այդպէս ստեղծեցիր ինձ. բրուտը իշխանութիւն չունի՞ կաւի վրայ նոյն զանգուածից անօթ շինելու, մէկը՝ պատուական, իսկ միւսը՝ հասարակ: Եթէ Աստուած կամենար բարկութիւնը ցոյց տալ եւ յայտնի դարձնել իր զօրութիւնը, նա, որ մեծ ներողամտութեամբ համբերեց կորստեան համար պատրաստուած բարկութեան անօթներին, որպէսզի բացայայտի իր փառքի հարստութիւնը ողորմութեան արժանացած անօթների վրայ, որոնց պատրաստեց փառքի համար, եւ որոնց՝ մեզ, կանչեց ոչ միայն հրեաների միջից, այլ նաեւ՝ հեթանոսների…

Ինչպէս եւ ասում է Օսէէի գրքում. «Նրան, որ իմ ժողովուրդը չէր, ինձ ժողովուրդ պիտի կոչեմ եւ չսիրուածը՝ սիրեցեալ. եւ այնպէս պիտի լինի, որ այն տեղում, որտեղ ասուեց նրանց, թէ՝ դուք իմ ժողովուրդը չէք, այդ նոյն տեղում նրանք կենդանի Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն»:

Եսային աղաղակում է Իսրայէլի մասին. «Եթէ Իսրայէլի որդիների թիւը լինի ինչպէս ծովի աւազը, փոքրաթիւ մնացորդ պիտի մնայ նրանցից. որովհետեւ, վճռական եւ անյապաղ, մի բան է կատարուելու արդարութեամբ. այդ վճռական բանը Տէրն է կատարելու երկրի վրայ»: Եւ ինչպէս ասում է Եսային. «Եթէ զօրութեանց Տէրը մեզ սերունդ թողած չլինէր, կլինէինք ինչպէս Սոդոմը եւ կնմանուէինք Գոմորին»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս.

եւ երկիւղ մահու անկաւ ի վերայ իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 16 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց երանի՜ է ձեր աչքերին, որ տեսնում են, ու ձեր ականջներին, որ լսում են: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ շատ մարգարէներ ու արդարներ ցանկացան տեսնել, ինչ որ դուք տեսնում էք, բայց չտեսան, եւ՝ լսել, ինչ որ դուք լսում էք, բայց չլսեցին»:

«Եւ արդ, լսեցէք սերմնացանի առակը. ամէն մէկից, ով լսում է արքայութեան խօսքը եւ չի հասկանում, չարը գալիս է եւ յափշտակում նրա սրտում սերմանուածը. դա այն է, որ ճանապարհի եզերքին սերմանուեց: Եւ որ ապառաժի վրայ սերմանուեց, այն է, որ երբ լսում է խօսքը, իսկոյն ուրախութեամբ էլ ընդունում է այն: Բայց քանի որ ինքն իր մէջ արմատներ չունի, այլ մի որոշ ժամանակի համար է հաւատում, երբ խօսքի համար նեղութիւն եւ հալածանքներ լինեն, իսկոյն սայթաքում ընկնում է: Իսկ որ փշերի մէջ սերմանուեց, այն է, որ լսում է խօսքը, բայց այս աշխարհի հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները խեղդում են խօսքը, եւ սա լինում է անպտուղ: Իսկ որ լաւ հողի մէջ սերմանուեց, այն է, որ երբ լսում է խօսքը եւ հասկանում, պտուղ է տալիս. կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ հարիւր, կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ վաթսուն, եւ կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ երեսուն»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (407)

ԲԿ.

Սրբոյն Զաքարիայ մարգարէին ու Ոնոփրիոսի սուրբ Հօրն:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս12, 28 – 13, 3

Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, զանազան լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ: Մի՞թէ բոլորն էլ առաքեալներ են. մի՞թէ բոլորն էլ մարգարէներ են. մի՞թէ բոլորն էլ ուսուցանողներ են. մի՞թէ բոլորն էլ զօրութիւն են գործում. մի՞թէ բոլորն էլ բժշկելու շնորհ ունեն. մի՞թէ բոլորն էլ լեզուներ են խօսում. մի՞թէ բոլորն էլ թարգմանում են:

Բայց դուք նախանձախնդիր եղէք լաւագոյն շնորհներին: Եւ ես առաւել լաւ ճանապարհ ցոյց կտամ ձեզ:

Եթէ խօսեմ մարդկանց լեզուները եւ հրեշտակներինը, բայց սէր չունենամ, կնմանուեմ մի պղնձի, որ հնչում է, կամ՝ ծնծղաների, որ ղօղանջում են: Եւ եթէ մարգարէութիւն անելու շնորհ ունենամ եւ հասկանամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտութիւնը եւ եթէ ունենամ ամբողջ հաւատը՝ մինչեւ իսկ լեռները տեղաշարժելու, բայց սէր չունենամ, ոչինչ եմ: Եւ եթէ իմ ամբողջ ունեցուածքը տամ աղքատներին եւ իմ այս մարմինը մատնեմ այրուելու, բայց սէր չունենամ, ոչ մի օգուտ չեմ ունենայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (23, 34 – 39)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Դրա համար, ահա, ես ձեզ մօտ ուղարկում եմ մարգարէներ, իմաստուններ ու օրէնսգէտներ. նրանցից ոմանց դուք պիտի սպանէք եւ խաչը պիտի հանէք. նրանցից ոմանց էլ պիտի տանջէք ձեր ժողովարաններում ու քաղաքից քաղաք պիտի հալածէք, որպէսզի ձեզ վրայ ընկնի մեղքը երկրի վրայ թափուած ամէն արդար արեան՝ արդար Աբէլի արիւնից մինչեւ արիւնը Բարաքիայի որդի Զաքարիայի, որին սպանեցիք տաճարի եւ զոհասեղանի միջեւ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. այս բոլորը պիտի գայ այս սերնդի վրայ»:

«Երուսաղէ՜մ, Երուսաղէ՜մ, որ կոտորում էիր մարգարէներին եւ քարկոծում էիր քեզ մօտ ուղարկուածներին. քանի՜ անգամ կամեցայ հաւաքել քո մանուկներին, ինչպէս հաւն է հաւաքում իր ձագերին թեւերի տակ, բայց չկամեցաք: Ահա, ձեր տունը աւերակ կթողնուի ձեզ. բայց ձեզ ասում եմ, որ այսուհետեւ ինձ այլեւս չէք տեսնի, մինչեւ որ ասէք. «Օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով»»:

 

ՏՕՆ ԾՆՆԴԵԱՆ

ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ ԿԱՐԱՊԵՏԻՆ (410)

ՈՐ ԿԱՏԱՐԻ Ի 24ՅՈՒՆԻՍԻ

Ժամամուտ. Զյառաջընթացութիւն քո եւ զկարապետութիւն Աստուծոյ բանին խափանել կարծելով, որ ի ձեռն կնոջն զնախաստեղծն ի դրախտէն արտաքս ընկէց, նա եւ այժմ զհերովդիադա անօրէնութեամբ բորբոքեալ, եւ բազմելոցն հերովդեայ զկաքաւս ոտից աղջկանն հաճոյացոյց, զի զքոյդ հատցէ զգլուխ, որ զամենեցուն ձեռնադրեցեր զգլուխն զՔրիստոս: Այլ դու, որ յանապատէ բարբառոյ ձայն, գոչեա որում ձեռնադրեցեր պարգեւել զխաղաղութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Դու մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյն կոչեսջիր. գնասցես առաջի Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա:

Օրհնեալ Տէր Աստուած Իսրայէլի, զի յայց ել մեզ. եւ արար փրկութիւն ժողովրդեան իւրում:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 13, 25 – 33

Եւ երբ Յովհաննէսն իր գործունէութեան ընթացքն աւարտեց, ասաց. «Իմ մասին ի՞նչ էք կարծում, ո՞վ եմ. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ահա իմ յետեւից գալիս է նա, որի ոտքերի կօշիկներն արձակելու արժանի չեմ»: Եղբայրնե՛ր, Աբրահամի տոհմի որդինե՛ր եւ ձեր մէջ նրանք, որ Աստծուց երկնչում են, ձեզ ուղարկուեց փրկութեան այս խօսքը. բայց Երուսաղէմում բնակուողները եւ նրանց իշխանաւորները չճանաչեցին Յիսուսին եւ նրան դատապարտելով՝ կատարեցին մարգարէների խօսքը, որ ամէն շաբաթ ընթերցում էին: Եւ մահուան արժանի ոչ մի յանցանք չգտնելով՝ Պիղատոսին խնդրեցին սպանել նրան: Եւ երբ կատարեցին այն ամէնը, ինչ նրա մասին գրուած էր, խաչափայտից իջեցնելով նրան՝ գերեզման դրեցին: Բայց Աստուած մեռելներից յարութիւն տուեց նրան, որ բազում օրեր երեւաց նրանց, որոնք նրա հետ Գալիլիայից Երուսաղէմ էին բարձրացել եւ որոնք այժմ իսկ ժողովրդի առաջ նրա վկաներն են: Եւ մենք ձեզ աւետարանում ենք այն խոստումը, որ արուած էր մեր հայրերին, 33 եւ Աստուած նոյնը կատարեց մեզ՝ նրանց որդիների համար՝ յարութիւն տալով Յիսուսին, ինչպէս գրուած է երկրորդ սաղմոսում. «Դու իմ Որդին ես, եւ ես այսօր ծնեցի քեզ»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարապետն Յովհաննէս զարհուրեալ,

յորովայնէ յորովայն երկիր պագանէր.

սպասաւոր եղեւ Բանին Աստուծոյ.

եւ լուեալ զահաւոր զձայնն աղաղակէր ասելով.

Ահա գառն Աստուծոյ որ բառնայ զմեղս աշխարհի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 1 – 7)

Վասն փառաց Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն օրերին Օգոստոս կայսեր կողմից հրաման ելաւ մարդահամար անել ամբողջ երկրում: Այս առաջին մարդահամարը տեղի ունեցաւ, երբ Կիւրենիոսը կուսակալ էր Ասորիքում: Եւ բոլորը գնում էին արձանագրուելու մարդահամարում՝ իւրաքանչիւրն իր քաղաքում: Յովսէփն էլ, Դաւթի տնից եւ ազգատոհմից լինելով, Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից ելաւ գնաց դէպի Հրէաստան՝ Դաւթի քաղաքը, որը Բեթղեհէմ է կոչւում, մարդահամարի մէջ արձանագրուելու Մարիամի հետ, որ նրա հետ նշանուած էր եւ յղի էր: Եւ երբ նրանք այնտեղ հասան, նրա ծննդաբերելու օրերը լրացան, եւ նա ծնեց իր անդրանիկ Որդուն, խանձարուրի մէջ փաթաթեց նրան ու դրեց մսուրի մէջ, որովհետեւ իջեւանում նրանց համար տեղ չկար:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԷԻ (412)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 30 – 10, 4

Իսկ արդ, ի՞նչ ասենք. այն, որ հեթանոսները, որոնք արդարութեան յետեւից չէին գնում, հասան արդարութեան՝ այն արդարութեան, որ հաւատից է. իսկ Իսրայէլը գնում է օրէնքի արդարութեան յետեւից, բայց այդ օրէնքի արդարութեանը չհասաւ: Ինչո՞ւ. որովհետեւ ոչ թէ հաւատին էր հետամուտ, այլ՝ օրէնքի գործերին. քանզի նրանք, գայթակղութեան վէմին բախուելով, սայթաքեցին: Ինչպէս եւ գրուած է. «Ահաւասիկ, դնում եմ Սիոնի մէջ քար գայթակղութեան եւ վէմ գլորման. եւ ամենայն ոք, որ հաւատայ նրան, չի ամաչելու»:

Եղբայրնե՛ր, իմ սրտի փափագը եւ աղօթքը առ Աստուած նրանց փրկութեան համար են. քանզի վկայում եմ նրանց համար, որ նախանձախնդրութիւն ունեն Աստծոյ հանդէպ, բայց՝ անգիտութեամբ. որովհետեւ նրանք, չգիտակցելով Աստծոյ արդարութիւնը եւ իրենց արդարութիւնը հաստատել կամենալով, Աստծոյ արդարութեանը չհնազանդուեցին: Արարեւ, Քրիստոսն է օրէնքի վախճանը բոլոր հաւատացեալների արդարացման համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ եղեւ Իսրայէլ յարարիչ իւր.

Որդիք Սիովնի ցնծասցեն ի Թագաւորն իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 24 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ նրանց առաջ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նմանուեց մի մարդու, որ իր արտի մէջ բարի սերմ սերմանեց: Եւ երբ մարդիկ քնի մէջ էին, նրա թշնամին եկաւ եւ ցանած ցորենի վրայ որոմ ցանեց ու գնաց: Եւ երբ ցորենը բուսաւ ու պտուղ տուեց, ապա երեւաց եւ այն որոմը: Տանտիրոջ ծառաները մօտեցան ու ասացին նրան. «Տէ՛ր, չէ՞ որ քո արտի մէջ դու բարի սերմ սերմանեցիր, ուրեմն որտեղի՞ց է այդ որոմը»: Եւ տէրն ասաց նրանց. «Թշնամի մարդ է արել այդ»: Ծառաները նրան ասացին. «Կամենո՞ւմ ես, որ գնանք ու քաղենք հանենք այն»: Եւ տէրը նրանց ասաց. «Ո՛չ, միգուցէ որոմը քաղելիս ցորենն էլ նրա հետ արմատախիլ անէք: Թողէք, որ երկուսն էլ միասին աճեն մինչեւ հունձը, եւ հնձի ժամանակ ես հնձողներին կասեմ. «Նախ այդ որոմը քաղեցէք եւ դրանից խուրձեր կապեցէք այրելու համար, իսկ ցորենը հաւաքեցէք իմ շտեմարանների մէջ»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (414)

ԳԿ.

Սրբոյն Տրդատայ Թագաւորին եւ Աշխէն տիկնոջն եւ Խոսրովիդխտոյ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի Թագաւորն. եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Զցանկութիւն սրտի նորա ետուր նմա. եւ զկամս շրթանց նորա ոչ արգելեր ի նմանէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս2, 1 – 7

Արդ, ամէնից առաջ աղաչում եմ աղօթք անել, խնդրել, պաղատել, գոհութիւն մատուցել բոլոր մարդկանց համար, մանաւանդ՝ թագաւորների եւ բոլոր իշխանաւորների համար, որպէսզի խաղաղութեամբ եւ հանդարտութեամբ վարենք մեր կեանքը, կատարեալ աստուածպաշտութեամբ եւ սրբութեամբ. այդ է բարին եւ ընդունելին մեր Փրկչի՝ Աստծոյ առաջ: Նա կամենում է, որ բոլոր մարդիկ փրկուեն եւ հասնեն ճշմարտութեան գիտութեանը. քանզի մէկ Աստուած կայ եւ մէկ միջնորդ Աստծոյ եւ մարդկանց միջեւ՝ Յիսուս Քրիստոս՝ մարդը, որ տուեց ինքն իրեն որպէս փրկանք բոլորի համար՝ ի վկայութիւն իր ժամանակների. դրա համար ես կարգուեցի որպէս քարոզիչ եւ առաքեալ (ճշմարիտ եմ ասում Քրիստոսով եւ չեմ ստում), եղայ վարդապետ հեթանոսների՝ հաւատով եւ ճշմարտութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին ամենեքեան որք յուսացեալ են ի քեզ.

յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցես դու ի նոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 14 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս մի համր դեւ էր հանում. եւ երբ դեւը ելաւ, համրը խօսեց. եւ ամբողջ ժողովուրդը զարմացաւ: Եւ նրանցից ոմանք ասացին. «Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Իսկ ուրիշներ փորձում էին նրան եւ երկնքից նշան էին ուզում նրանից: Իսկ նա, իմանալով նրանց մտածումները, ասաց նրանց. «Ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն թագաւորութիւն աւերւում է, եւ ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն տուն՝ կործանւում: Արդ, եթէ սատանան էլ ինքն իր մէջ բաժանուեց, նրա թագաւորութիւնը ինչպէ՞ս կարող է կանգուն մնալ. որովհետեւ իմ մասին ասում էք, թէ՝ « Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Եթէ ես դեւերին հանում եմ Բէեղզեբուղի միջոցով, ձեր հետեւորդնե՞րն ինչով պիտի հանեն. այդ պատճառով նրանք պիտի լինեն ձեր դատաւորները: Իսկ եթէ Աստծոյ մատով եմ հանում դեւերին, ուրեմն Աստծոյ արքայութիւնը հասել է ձեզ վրայ: Երբ զինուած հզօր մի մարդ պահպանում է իր տունը, նրա ինչքը ապահով է: Բայց եթէ նրանից աւելի հզօրը գայ նրա վրայ եւ յաղթի նրան, նրանից կհանի այն զէնքերը, որոնց վրայ յոյս էր դրել, եւ նրա աւարը կբաժանի: Ով ինձ հետ չէ, հակառակ է ինձ, եւ ով ինձ հետ չի հաւաքում, ցրում է»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (415)

ԴՁ.

Սրբոց հայրապետացն որդւոց եւ թոռանց սրբոյն Գրիգորի Լուսաւորչին, Արիստակիսի, Վրթանիսի, Յուսկանն, Գրիգորիսի եւ Դանիէլի:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս1, 6 – 14

Ուստի յիշեցնում եմ քեզ, որ վերարծարծես Աստծոյ շնորհը, որ տուեցի քեզ՝ իմ ձեռքերը դնելով քեզ վրայ, որովհետեւ Աստուած մեզ երկչոտութեան ոգի չտուեց, այլ՝ զօրութեան, սիրոյ եւ զգաստութեան: Ուստի ամօթ մի՛ համարիր վկայել մեր Տիրոջը, ոչ էլ ինձ՝ նրա կապեալին. այլ մասնակից եղիր աւետարանի համար եղած չարչարանքներին` զօրութեամբ Աստծոյ, որ փրկեց մեզ եւ կոչեց սուրբ կոչումով՝ ոչ ըստ մեր գործերի, այլ ըստ իր նախասահմանութեան եւ շնորհի, որ տրուեց մեզ յաւիտենական ժամանակներից առաջ ի Քրիստոս Յիսուս, բայց յայտնուեց այժմ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի երեւալով. նա, որ կործանեց մահը եւ լուսաւոր դարձրեց կեանքն ու անմահութիւնը աւետարանի միջոցով. աւետարան, որին քարոզիչ կարգուեցի ես եւ առաքեալ ու վարդապետ հեթանոսների: Ահա թէ ինչու այս չարչարանքներն եմ կրում, բայց ամօթ չեմ համարում, քանզի գիտեմ, թէ ում եմ հաւատացել եւ վստահ եմ, որ նա կարող է իմ աւանդը պահել մինչեւ այն օրը: Որպէս օրինակ ունեցիր այն ողջամիտ խօսքերը, որոնք ինձնից լսեցիր, այն հաւատով եւ սիրով, որ ունեն Քրիստոս Յիսուսին միանալով հաւատացողները: Պահի՛ր բարի աւանդը մեր մէջ բնակուող Սուրբ Հոգու միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 29 – 32)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ ժողովուրդը նրա շուրջը խռնուեց, սկսեց ասել. «Այս սերունդը չար սերունդ է. նշան է ուզում, եւ նրան երկնքից այլ նշան չի տրուի՝ բացի Յովնանի նշանից. որովհետեւ ինչպէս Յովնանը նշան եղաւ նինուէացիների համար, նոյնպէս Մարդու Որդին նշան կլինի այս սերնդի համար: Հարաւի դշխոն դատաստանի ժամանակ այս սերնդի մարդկանց հետ եւ պիտի դատապարտի նրանց, որովհետեւ նա երկրի ծագերից եկաւ՝ լսելու Սողոմոնի իմաստութիւնը. եւ ահա, Սողոմոնից մեծը կայ այստեղ: Նինուէի մարդիկ դատաստանի ժամանակ պիտի ելնի այս սերնդի հետ եւ պիտի դատապարտեն նրան, քանզի Յովնանի քարոզութեան վրայ ապաշխարեցին. եւ ահա, Յովնանից մեծը կայ այստեղ»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (417)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս (10, 5 – 17)

Մովսէսը գրում է այն արդարութեան մասին, որ օրէնքից է. եթէ մարդը կատարի այն, նրանով կապրի: Իսկ հաւատից եղող արդարութեան մասին այսպէս է ասում. «Քո սրտում մի՛ ասայ՝ ո՞վ է ելնելու երկինք»: Այսինքն՝ Քրիստոսին իջեցնելու համար: Կամ՝ «Ո՞վ է իջնելու անդունդ»: Այսինքն՝ Քրիստոսին վեր հանելու համար մեռելներից: Իսկ ի՞նչ է ասում Գիրքը. «Մօտ է խօսքը քեզ՝ քո բերանում եւ քո սրտում»: Այսինքն՝ հաւատի խօսքը, որը քարոզում ենք. որովհետեւ եթէ քո բերանով Յիսուսին Տէր խոստովանես եւ սրտումդ հաւատաս, որ Աստուած նրան յարութիւն տուեց մեռելներից, կփրկուես. քանի որ արդարանալու համար սրտով էք հաւատում եւ փրկութեան համար՝ խոստովանում բերանով. քանզի Գիրքն ասում է. «Ամենայն ոք, որ հաւատայ նրան, չի ամաչելու». որովհետեւ չկայ խտրութիւն հրեայի եւ հեթանոսի, քանզի նոյն Տէրը բոլորինն է՝ բաւական բոլորի համար, ովքեր կանչում են նրան. որովհետեւ ամէն ոք, ով Տիրոջ անունը կանչի, կփրկուի:

Իսկ ինչպէ՞ս կանչեն նրան, ում չհաւատացին. կամ ինչպէ՞ս հաւատան, ում մասին չլսեցին. կամ ինչպէ՞ս լսեն առանց որեւէ մէկի քարոզելու. կամ ինչպէ՞ս քարոզեն, եթէ չառաքուեցին: Ինչպէս եւ գրուած է. «Ի՜նչ գեղեցիկ են ոտքերը խաղաղութեան աւետարանիչների եւ բարին աւետողների»:

Բայց ոչ բոլորը հնազանդ եղան աւետարանին: Եսային աղաղակում է. «Տէ՛ր, ո՞վ հաւատաց մեր քարոզութեանը»: Ապա ուրեմն, հաւատը լսուածից է, եւ լսուածը՝ Քրիստոսի խօսքից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ողորմութիւն քո յաւիտեան.

զգործս ձեռաց քոց մի անտես առներ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 31 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նրանց առաջ նա մէկ ուրիշ առակ էլ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նման է մանանեխի հատիկի, որ մի մարդ առնելով սերմանեց իր արտի մէջ: Այն աւելի փոքր է, քան բոլոր սերմերը. սակայն երբ աճում է, բոլոր բանջարներից աւելի է մեծանում ու ծառ է լինում՝ այն աստիճան, որ երկնքի թռչունները գալիս են ու նրա ճիւղերի վրայ հանգստանում»:

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ պատմեց նրանց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նման է թթխմորի, որ մի կին առնելով դրեց երեք չափ ալիւրի մէջ, մինչեւ որ ամբողջը խմորուեց»:

Այս բոլորը Յիսուս առակներով պատմեց բազմութեանը եւ առանց առակի ոչինչ չէր ասում նրանց, որպէսզի կատարուի մարգարէի կողմից ասուածը. «Իմ բերանը առակներով պիտի բանամ եւ աշխարհի սկզբից ի վեր ծածկուած բաները պիտի յայտնեմ»:

Այն ժամանակ Յիսուս, արձակելով ժողովրդին, տուն եկաւ. աշակերտները մօտեցան նրան ու ասացին. «Մեկնիր մեզ համար արտի որոմների առակը»: Նա պատասխանեց եւ ասաց. «Այն, որ սերմանում է բարի սերմը, Մարդու Որդին է, իսկ արտը այս աշխարհն է. բարի սերմը նրանք են, որ արքայութեան որդիներն են, իսկ որոմը չարի որդիներն են. եւ թշնամին, որ այն ցանեց, սատանան է. իսկ հունձը այս աշխարհի վախճանն է, եւ հնձողները հրեշտակներն են: Ինչպէս որոմը հաւաքւում է եւ կրակի մէջ այրւում, այնպէս կլինի այս աշխարհի վախճանին: Մարդու Որդին կուղարկի իր հրեշտակներին, եւ նրանք կհաւաքեն նրա արքայութիւնից բոլոր գայթակղութիւնները եւ նրանց, որոնք անօրինութիւն են գործում: Եւ կգցեն նրանց բոցավառ հնոցի մէջ. այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (419)

ԱՁ.

Սրբոյն Եղիսէի մարգարէին:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս2, 6 – 10

Իմաստութիւնը քարոզում ենք հոգեպէս կատարեալներին, իմաստութիւն, որ այս աշխարհինը չէ, ոչ էլ այս աշխարհի՝ կործանման սահմանուած իշխանների իմաստութիւնը, այլ քարոզում ենք Աստծոյ խորհրդաւոր, թաքուն իմաստութիւնը, որը ծածկուած է մարդկանցից եւ որն Աստուած սահմանել էր մեր փառքի համար նախքան յաւիտեանները. եւ այս աշխարհի իշխաններից ոչ մէկը չճանաչեց այն. որովհետեւ եթէ ճանաչուած լինէր, արդարեւ փառքի Տիրոջը չէին խաչի. այլ, ինչպէս եւ գրուած է, «ինչ որ աչքը չտեսաւ, եւ ականջը չլսեց, եւ մարդու սիրտը չընկաւ, Աստուած այն պատրաստեց իր սիրելիների համար»:

Բայց Աստուած մեզ յայտնեց այն իր Հոգով. որովհետեւ Հոգին քննում է ամէն ինչ, նոյնիսկ՝ Աստծոյ խորունկ ծրագրերը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (4, 25 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Արդարեւ, ասում եմ ձեզ, որ Եղիայի օրով Իսրայէլում բազում այրիներ կային, երբ երկինքը փակուեց երեք տարի ու վեց ամիս, եւ ամբողջ երկրի վրայ մեծ սով եղաւ: Սակայն նրանցից ոչ մէկի մօտ Եղիան չուղարկուեց, այլ միայն մի այրի կնոջ՝ սիդոնացիների Սարեփթա քաղաքում: Նաեւ՝ Իսրայէլում Եղիսէ մարգարէի օրով բազում բորոտներ կային, եւ սակայն նրանցից ոչ մէկը չմաքրուեց, այլ միայն՝ Նէեման ասորին»: Երբ այս լսեցին, ժողովարանում բոլորը լցուեցին բարկութեամբ. եւ վեր կենալով նրան քաղաքից դուրս հանեցին ու տարան մինչեւ դարաւանդը այն լեռան, որի վրայ շինուած էր իրենց քաղաքը, որպէսզի նրան գահավէժ անեն: Իսկ նա, անցնելով նրանց միջով, գնաց:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (420)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս11, 1 – 12

Իսկ արդ, հարցնում եմ՝ մի՞թէ մերժեց Աստուած իր ժողովրդին: Քա՛ւ լիցի. քանզի ես էլ իսրայէլացի եմ՝ Աբրահամի սերնդից, Բենիամինի ցեղից: Աստուած չմերժեց իր ժողովրդին, որին նախապէս ճանաչել էր: Կամ չգիտէ՞ք, թէ ինչ է ասում Գիրքը Եղիայի մասին. թէ ինչպէս է նա գանգատւում Աստծուն Իսրայէլի դէմ. «Տէ՛ր, կոտորեցին քո մարգարէներին եւ կործանեցին քո սեղանները. ես մնացի միայն, եւ իմ կեանքն են ուզում»: Իսկ ի՞նչ է ասում նրան պատասխանը. «Թողեցի ինձ,- ասում է,- եօթ հազար մարդ, որոնք Բահաղին չծնրադրեցին»: Նոյնպէս եւ ներկայ ժամանակում մնացորդներ կան՝ ըստ ընտրութեան շնորհի: Իսկ եթէ շնորհից է, այլեւս գործերից չէ. ապա թէ ոչ՝ շնորհն այլեւս շնորհ չի լինի: Իսկ արդ, ինչ որ Իսրայէլը փնտրում էր, դրան չհասաւ. բայց ընտրուածները հասան, իսկ մնացածները կուրացան – ինչպէս գրուած է՝ Աստուած նրանց յիմարութեան հոգի տուեց, աչքեր, որոնցով չպիտի տեսնեն, եւ ականջներ, որոնցով չպիտի լսեն – մինչեւ ներկայ ժամանակները: Եւ Դաւիթն ասում է. «Թող նրանց սեղանները լինեն որոգայթ եւ խայծ, գայթակղութիւն եւ հատուցում նրանց:

Թող խաւարեն նրանց աչքերը, որպէսզի չտեսնեն, եւ նրանց թիկունքը մշտապէս ծռած պահիր»:

Իսկ արդ, ասում եմ. մի՞թէ յանցանք գործեցին, որպէսզի կործանուեն: Քա՛ւ լիցի. այլ նրանց յանցանքով է, որ եկաւ փրկութիւն հեթանոսներին, որպէսզի նախանձ գցի նրանց մէջ: Իսկ եթէ նրանց յանցանքը աշխարհի համար հոգեկան հարստութիւն է, եւ նրանց նուաստութիւնը՝ հոգեկան հարստութիւն հեթանոսների համար, որչա՜փ եւս առաւել կլինի նրանց բոլորի փրկութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, մի սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս.

եւ մի բարկութեամբ քով խրատեր զիս:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 43 – 52

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այն ժամանակ արդարները երկնքի արքայութեան մէջ կծագեն, ինչպէս արեգակը: Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

«Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է արտի մէջ թաքցուած գանձի, որ մի մարդ գտնելով նորից թաքցնում է. եւ ուրախութիւնից գնում վաճառում է իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ արտը գնում է:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է մի վաճառականի, որ գեղեցիկ մարգարիտներ էր որոնում. եւ գտնելով մի թանկարժէք մարգարիտ՝ գնաց վաճառեց իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ մարգարիտը գնեց:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է ծով նետուած ուռկանի, որ ամէն տեսակ բան է հաւաքել. երբ լցուել էր, այն, ցամաք հանելով եւ նստելով, լաւերը մի առ մի հաւաքեցին ամանների մէջ, իսկ անպէտքը դուրս գցեցին: Այնպէս էլ կլինի այս աշխարհի վախճանին: Հրեշտակները կելնեն եւ չարերին արդարների միջից կբաժանեն ու կգցեն նրանց բոցավառ հնոցի մէջ. այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում»:

Յիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Այս բոլորը իմացա՞ք»: Նրան ասացին՝ այո՛, Տէ՛ր: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Դրա համար երկնքի արքայութեանն աշակերտած ամէն օրէնսգէտ նման է տանուտէր մարդու, որ իր գանձից հանում է նորը եւ հինը»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (422)

ԲՁ.

Սրբոց Երկոտասան առաքելոցն, եւ գլխաւորացն Պետրոսի եւ Պօղոսի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս2, 9 – 16

Եղբայրնե՛ր, յիշեցէ՛ք մեր վաստակը եւ ջանքը, երբ գիշեր-ցերեկ աշխատում էինք՝ ձեզնից որեւէ մէկի վրայ ծանրութիւն չլինելու համար. եւ ձեզ քարոզում էինք Աստծոյ աւետարանը: Վկայ էք դուք ինքներդ, վկայ է նաեւ Աստուած, թէ ինչպէս սրբութեամբ, արդարութեամբ եւ անբասիր կերպով վարուեցինք ձեզ՝ հաւատացեալներիդ հետ. ինչպէս գիտէք էլ, ձեզնից իւրաքանչիւրին, ինչպէս հայրը՝ որդիներին, մխիթարում էինք եւ սփոփում ու վկայութիւն էինք տալիս, որ դուք ընթանաք Աստծուն արժանի կերպով, որը կանչեց ձեզ իր արքայութեանը եւ փառքին:

Ահա թէ ինչու մենք շարունակ գոհութիւն ենք տալիս Աստծուն նրա համար, որ մեզնից Աստծոյ խօսքի լուրն առնելով՝ այն ընդունեցիք ոչ որպէս մարդկանց խօսք, այլ՝ ճշմարտապէս՝ որպէս Աստծոյ խօսք, որ ներգործում է նաեւ ձեր՝ հաւատացեալներիդ մէջ. որովհետեւ դուք, եղբայրնե՛ր, նմանուեցիք Աստծոյ այն եկեղեցիներին, որ Հրէաստանում են ի Քրիստոս Յիսուս, քանի որ դուք էլ ձեր ազգակիցների կողմից նոյն չարչարանքներով չարչարուեցիք, ինչպէս որ նրանք՝ հրեաներից, որոնք եւ սպանեցին Տէր Յիսուսին եւ մարգարէներին ու հալածեցին մեզ եւ Աստծոյ աչքից ելան ու բոլոր մարդկանց հակառակորդ եղան: Արգելում էին մեզ քարոզել հեթանոսներին նրանց փրկութեան համար, որպէսզի ամէն ժամ լցնեն իրենց մեղքի չափը. սակայն նրանց վրայ բարկութիւնը հասել է իսպառ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 36 – 10, 8)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ Յիսուս գթաց նրանց, որովհետեւ յոգնած էին եւ ցրուած, ինչպէս ոչխարներ, որոնք հովիւ չունեն: Այն ժամանակ իր աշակերտներին ասաց. «Հունձը առատ է, իսկ մշակները՝ սակաւ: Արդ, աղաչեցէք հնձի Տիրոջը, որ մշակներ հանի իր հնձի համար»:

Եւ նա, իր մօտ կանչելով իր տասներկու աշակերտներին, նրանց իշխանութիւն տուեց պիղծ դեւերի վրայ՝ հանելու դրանք եւ բժշկելու ամէն ցաւ եւ ամէն հիւանդութիւն: Եւ տասներկու առաքեալների անունները սրանք էին. առաջին՝ Սիմոն՝ Պետրոս կոչուածը, եւ նրա եղբայրը՝ Անդրէաս, Զեբեդէոսի որդի Յակոբոս եւ նրա եղբայրը՝ Յովհաննէս, Փիլիպպոս եւ Բարթողոմէոս, Թովմաս եւ Մատթէոս մաքսաւոր, Ալփէոսի որդի Յակոբոս եւ Ղեբէոս, որ Թադէոս կոչուեց, Սիմոն Կանանացի եւ Յուդա Իսկարիովտացի, որ եւ մատնեց նրան: Նրանց տասներկուսին Յիսուս ուղարկեց, պատուիրեց նրանց ու ասաց. «Հեթանոսների շրջաններով չգնաք եւ սամարացիների որեւէ քաղաքը չմտնէք, այլ աւելի շուտ գնացէք Իսրայէլի տան կորած ոչխարների մօտ: Եւ երբ գնաք, քարոզեցէք եւ ասացէք. «Երկնքի արքայութիւնը մօտեցել է»: Հիւանդներին բժշկեցէ՛ք, բորոտներին մաքրեցէ՛ք, դեւերին հանեցէ՛ք, ձրի առաք, ձրի էլ տուէ՛ք:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՊԵՆՏԵԿՈՍՏԷԻ (424)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 13-24

Բայց ասում եմ ձեզ՝ հեթանոսներիդ. որքան ժամանակ որ հեթանոսների առաքեալ եմ, փառաւորում եմ իմ պաշտօնը, որպէսզի, թերեւս, նախանձ գցեմ նրանց մէջ, ովքեր իմ մարմնից են, եւ փրկեմ նրանցից ոմանց. որովհետեւ եթէ նրանց մերժուելը հաշտութիւն է աշխարհին, ապա ի՞նչ է լինելու ընդունուելը, եթէ ոչ՝ կենդանութիւն մեռելներից:

Իսկ եթէ երախայրիքը սուրբ է, սուրբ է եւ զանգուածը. եւ եթէ արմատը սուրբ է, սուրբ են նաեւ ճիւղերը: Եթէ ճիւղերից մի քանիսը կտրուեցին, եւ դու, որ մի վայրի ձիթենի էիր, պատուաստուեցիր նրանց վրայ եւ հաղորդակից եղար արմատին ու ձիթենու պարարտութեանը, մի՛ պարծեցիր այդ ճիւղերի դէմ: Իսկ եթէ պարծենաս, իմացիր, որ ոչ թէ դու ես արմատը վեր պահում, այլ արմատը՝ քեզ: Իսկ արդ, կասես. «Ճիւղերը կոտորուեցին, որ ես պատուաստուեմ»: Շա՛տ բարի: Իրենց անհաւատութեան պատճառով կոտորուեցին, իսկ դու հաւատով հաստատ մնացիր: Մի՛ հպարտացիր, այլ վախեցի՛ր, որովհետեւ եթէ Աստուած բուն ճիւղերին չխնայեց, գուցէ երբեք քեզ էլ չխնայի: Արդ, տե՛ս Աստծոյ բարութիւնը եւ խստութիւնը. խստութիւն՝ կործանուածների հանդէպ, եւ Աստծոյ բարութիւն՝ քո հանդէպ, եթէ մնաս նոյն բարութեան մէջ. ապա թէ ոչ՝ դու էլ կկտրուես, կնետուես: Իսկ նրանք, որ նոյն անհաւատութեան մէջ չեն մնայ, կպատուաստուեն. քանզի Աստուած կարո՛ղ է վերստին պատուաստել նրանց. քանի որ եթէ դու ի բնէ վայրի ձիթենուց կտրուեցիր եւ, քո բնութեանը հակառակ, բարի ձիթենու վրայ պատուաստուեցիր, որչա՜փ եւս առաւել նրանք, որ բուն իսկ ճիւղերն են, կպատուաստուեն իրենց ձիթենու վրայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Արի Տէր Աստուած իմ

ի Հրամանս քո զոր պատուիրեցեր.

Եւ Ժողովք Ժողովրդոց շուրջ եղիցին զքեւ.

Վասն այսորիկ ի բարձունս դարձ Տէր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (14, 13 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս այնտեղից նաւակով առանձին գնաց մի ամայի տեղ: Երբ ժողովրդի բազմութիւնը լսեց այս, քաղաքներից հետիոտն նրա յետեւից գնաց: Եւ երբ նա ցամաք ելաւ, տեսաւ բազում ժողովուրդ, գթաց նրանց եւ բժշկեց նրանց հիւանդներին: Երեկոյեան դէմ աշակերտները մօտեցան նրան եւ ասացին. «Այս տեղը ամայի է, եւ օրը տարաժամել է. արձակիր այդ ժողովրդի բազմութեանը, որպէսզի գնայ շրջակայ գիւղերը, իր համար ուտելիք գնի»:

Եւ Յիսուս ասաց. «Հարկ չկայ, որ նրանք գնան, դո՛ւք նրանց ուտելու բան տուէք»: Եւ նրանք ասացին նրան. «Այստեղ ուրիշ բան չունենք՝ բացի հինգ նկանակից եւ երկու ձկից»: Եւ նրանց ասաց. «Այստեղ բերէք այդ»: Եւ հրամայեց ժողովրդի բազմութիւնը նստեցնել խոտի վրայ. եւ վերցնելով հինգ նկանակն ու երկու ձկները՝ նայեց դէպի երկինք, օրհնեց, կտրեց եւ նկանակները աշակերտներին տուեց. իսկ աշակերտները՝ ժողովրդին: Բոլորը կերան ու յագեցան: Եւ տասներկու սակառ լիքը կտորտանքի մնացորդներ վերցրին: Եւ նրանք, որ կերան, մօտ հինգ հազար հոգի էին՝ չհաշուած կանանց եւ երեխաներին:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (426)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս (11, 25 – 36)

Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգէտ լինէք այս խորհրդին – որպէսզի դուք ձեզ իմաստունի տեղ չդնէք – թէ կուրութիւն եկաւ Իսրայէլի մի մասի վրայ եւ կտեւի, մինչեւ որ միւս ժողովուրդների ամբողջութիւնը փրկուի, եւ ապա ամբողջ Իսրայէլը կփրկուի, ինչպէս եւ գրուած է. «Սիոնից պիտի գայ Փրկիչը եւ Յակոբի սերնդից պիտի հեռացնի ամբարշտութիւնները. եւ այս կլինի իմ ուխտը նրանց հետ, երբ կվերացնեմ նրանց մեղքերը»:

Աւետարանիս համաձայն՝ նրանք թշնամիներ են ձեր օգտի համար, բայց ընտրութեան տեսակէտից՝ սիրելիներ՝ իրենց հայրերի պատճառով, քանզի Աստծոյ պարգեւը եւ կոչը անդառնալի են. արդարեւ, ինչպէս դուք էլ մի ժամանակ անհնազանդ էիք Աստծուն եւ հիմա ողորմութիւն գտաք նրանց անհնազանդութեամբ, նոյնպէս եւ նրանք այժմ անհնազանդ եղան ձեր այդ ողորմութեան պատճառով, որպէսզի իրենք էլ իրենց հերթին ողորմութիւն գտնեն. քանի որ Աստուած բոլորին էլ արգելափակեց անհաւատութեան մէջ, որպէսզի բոլորին էլ ողորմի:

Օ՜, խորութիւն Աստծոյ հարստութեան, իմաստութեան եւ գիտութեան: Որքա՜ն անքննելի են նրա դատաստանները, եւ անզննելի՝ նրա ճանապարհները:

«Արդարեւ, ո՞վ իմացաւ Տիրոջ միտքը կամ ո՞վ խորհրդատու եղաւ նրան կամ ո՞վ նրան փոխ տուեց, որ փոխարէնը առնի նրանից»:

Քանի որ նրանից, նրանով եւ նրա համար է ամէն բան: Նրան փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 22 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկ որ փշերի մէջ սերմանուեց, այն է, որ լսում է խօսքը, բայց այս աշխարհի հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները խեղդում են խօսքը, եւ սա լինում է անպտուղ: Իսկ որ լաւ հողի մէջ սերմանուեց, այն է, որ երբ լսում է խօսքը եւ հասկանում, պտուղ է տալիս. կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ հարիւր, կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ վաթսուն, եւ կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ երեսուն»:

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ նրանց առաջ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նմանուեց մի մարդու, որ իր արտի մէջ բարի սերմ սերմանեց: Եւ երբ մարդիկ քնի մէջ էին, նրա թշնամին եկաւ եւ ցանած ցորենի վրայ որոմ ցանեց ու գնաց: Եւ երբ ցորենը բուսաւ ու պտուղ տուեց, ապա երեւաց եւ այն որոմը: Տանտիրոջ ծառաները մօտեցան ու ասացին նրան. «Տէ՛ր, չէ՞ որ քո արտի մէջ դու բարի սերմ սերմանեցիր, ուրեմն որտեղի՞ց է այդ որոմը»: Եւ տէրն ասաց նրանց. «Թշնամի մարդ է արել այդ»: Ծառաները նրան ասացին. «Կամենո՞ւմ ես, որ գնանք ու քաղենք հանենք այն»: Եւ տէրը նրանց ասաց. «Ո՛չ, միգուցէ որոմը քաղելիս ցորենն էլ նրա հետ արմատախիլ անէք: Թողէք, որ երկուսն էլ միասին աճեն մինչեւ հունձը, եւ հնձի ժամանակ ես հնձողներին կասեմ. «Նախ այդ որոմը քաղեցէք եւ դրանից խուրձեր կապեցէք այրելու համար, իսկ ցորենը հաւաքեցէք իմ շտեմարանների մէջ»»:

Նրանց առաջ նա մէկ ուրիշ առակ էլ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նման է մանանեխի հատիկի, որ մի մարդ առնելով սերմանեց իր արտի մէջ: Այն աւելի փոքր է, քան բոլոր սերմերը. սակայն երբ աճում է, բոլոր բանջարներից աւելի է մեծանում ու ծառ է լինում՝ այն աստիճան, որ երկնքի թռչունները գալիս են ու նրա ճիւղերի վրայ հանգստանում»:

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ պատմեց նրանց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նման է թթխմորի, որ մի կին առնելով դրեց երեք չափ ալիւրի մէջ, մինչեւ որ ամբողջը խմորուեց»:

Այս բոլորը Յիսուս առակներով պատմեց բազմութեանը եւ առանց առակի ոչինչ չէր ասում նրանց, որպէսզի կատարուի մարգարէի կողմից ասուածը. «Իմ բերանը առակներով պիտի բանամ եւ աշխարհի սկզբից ի վեր ծածկուած բաները պիտի յայտնեմ»:

Այն ժամանակ Յիսուս, արձակելով ժողովրդին, տուն եկաւ. աշակերտները մօտեցան նրան ու ասացին. «Մեկնիր մեզ համար արտի որոմների առակը»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (428)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս15, 1 – 13

Մենք, որ ուժեղ ենք հաւատի մէջ, պարտաւոր ենք թոյլերի տկարութիւնը տանել եւ միայն մեզ համար հաճելի չլինել. այլ մեզնից իւրաքանչիւրը թող ընկերոջը հաճելի լինի ի շինութիւն բարի գործերի. քանզի Քրիստոս եւս ոչ թէ միայն իրեն հաճելի եղաւ, այլ, ինչպէս եւ գրուած է. «Քեզ նախատողների նախատինքներն ինձ վրայ ընկան»: Ուրեմն, ինչ որ գրուեց, գրուեց, որ մենք սովորենք, որպէսզի համբերութեամբ եւ գրքերի պարգեւած մխիթարութեամբ յոյսն ընդունենք: Եւ թող համբերութեան եւ ամենայն մխիթարութեան Աստուածը ձեզ շնորհ տայ, որ դուք համախոհ լինէք միմեանց ըստ Յիսուս Քրիստոսի, որպէսզի միասիրտ եւ միաբերան փառաւորէք Աստծուն՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հօրը:

Ուստի, ընդունեցէք միմեանց, ինչպէս որ Քրիստոս ընդունեց ձեզ ի փառս Աստծոյ:

Ասեմ նաեւ, որ Քրիստոսի՝ թլփատուածներին սպասաւոր լինելը Աստծոյ ճշմարտութեան համար էր՝ հաստատուն դարձնելու համար հայրերին տրուած խոստումը: Նաեւ հեթանոսները փառաւորում են Աստծուն նրա ողորմութեան համար. ինչպէս եւ գրուած է. «Դրա համար հեթանոսների մէջ գոհութիւն պիտի տամ քեզ եւ քո անուան համար սաղմոս պիտի երգեմ»: Եւ դարձեալ ասում է, թէ՝ «Հեթանոսնե՛ր, ուրախացէ՛ք նրա ժողովրդի հետ»:

Եւ դարձեալ թէ՝ «Բոլո՛ր հեթանոսներ, օրհնեցէ՛ք Տիրոջը եւ գովեցէ՛ք նրան, բոլո՛ր ժողովուրդներ»: Եւ դարձեալ Եսային ասում է. «Պիտի գայ Յեսսէի արմատը, եւ նա, որ պիտի կանգնի, իշխան է հեթանոսներին. նրա վրայ յոյս պիտի դնեն հեթանոսները»:

Թող յոյսի Աստուածը լիացնի ձեզ ամենայն ուրախութեամբ եւ խաղաղութեամբ, որպէսզի Սուրբ Հոգու զօրութեամբ դուք յոյսով առատանաք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր.

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 1 – 20)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Յիսուսին մօտեցան փարիսեցիներ ու օրէնսգէտներ, որոնք Երուսաղէմից էին, եւ ասացին. «Ինչո՞ւ քո աշակերտները նախնիների աւանդութիւնը զանց են առնում, քանի որ, երբ հաց են ուտում, ձեռքները չեն լուանում»: Նա պատասխան տուեց եւ ասաց նրանց. «Իսկ դուք ինչո՞ւ էք զանց առնում Աստծոյ պատուիրանը ձեր աւանդութեան պատճառով. քանի որ Աստուած ասաց. «Մեծարիր քո հօրը եւ մօրը». եւ ով վատաբանում է հօրը կամ մօրը, մահուամբ պիտի պատժուի: Իսկ դուք ասում էք. ով իր հօրը կամ մօրը ասի, թէ՝ «Այն, ինչ ինձնից օգտուելու ես, Աստծուն ընծայ է», այլեւս չի մեծարի իր հօրը կամ իր մօրը. ուրեմն, Աստծոյ խօսքը արհամարհում էք ձեր աւանդութեան պատճառով: Կեղծաւորնե՛ր, Եսային լաւ է մարգարէացել ձեզ վրայ եւ ասել. «Այս ժողովուրդը շրթունքներով է ինձ մեծարում, բայց իրենց սիրտը հեռացած, բաժանուած է ինձնից. զուր են ինձ պաշտում. մարդկանց կողմից պատուիրուած վարդապետութիւններ են ուսուցանում»»:

Եւ Յիսուս, իր մօտ կանչելով ժողովրդին, ասաց. «Լսեցէք եւ իմացէք. ոչ թէ ինչ որ բերանով է մտնում, այն է պղծում մարդուն, այլ ինչ որ ելնում է բերանից, այն է պղծում մարդուն»: Այն ժամանակ նրա աշակերտները մօտեցան եւ ասացին նրան. «Գիտե՞ս, որ փարիսեցիները, երբ այդ խօսքը լսեցին, գայթակղուեցին»: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ամէն տունկ, որ իմ երկնաւոր Հայրը չի տնկել, արմատախիլ պիտի արուի: Թողէք նրանց. կոյրեր են, կոյրերի առաջնորդ. երբ կոյրն է առաջնորդում կոյրին, սխալւում է, եւ երկուսն էլ փոսն են ընկնում»: Պետրոսը պատասխան տուեց նրան եւ ասաց. «Այս առակը բացատրիր մեզ»: Յիսուս ասաց. «Դեռեւս դո՞ւք էլ անհասկացող էք. չէ՞ք իմանում, թէ ամէն ինչ, որ բերան է մտնում, որովայն է գնում եւ դուրս է ելնում: Իսկ ինչ ելնում է բերանից, սրտից է գալիս, եւ այն է մարդուն պղծում, քանի որ սրտից է, որ ելնում են չար խորհուրդներ, սպանութիւններ, շնութիւններ, պոռնկութիւններ, գողութիւններ, սուտ վկայութիւններ, հայհոյանքներ: Այս բոլորն են, որ պղծում են մարդուն. իսկ անլուայ ձեռքերով ուտելը մարդուն չի պղծում»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (430)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս15, 14 – 29

Եղբայրնե՛ր իմ, ես ինքս էլ հաստատ համոզուած եմ ձեր մասին, որ դուք էլ լի էք բարութեամբ, լի էք կատարեալ գիտութեամբ, կարող էք եւ միմեանց խրատել. բայց աւելի համարձակ գրեցի ձեզ, եղբայրնե՛ր, փոքրիշատէ՝ իբրեւ յիշեցում ձեզ այն շնորհի համար, որ տրուած է ինձ Աստծուց: Ես հեթանոսների մէջ Յիսուս Քրիստոսի սպասաւորն եմ՝ ցանկալի դարձնելու Աստծոյ աւետարանը, որպէսզի հեթանոսներն ընդունելի ընծայ լինեն Աստծուն՝ նուիրագործուած Սուրբ Հոգով: Ուրեմն, պարծենալու բան ունեմ Յիսուս Քրիստոսով առ Աստուած. քանզի չեմ համարձակւում խօսել մի բան, որն արած չլինի Քրիստոս իմ միջոցով հեթանոսների հնազանդութեան համար՝ խօսքերով եւ գործերով, նշանների եւ զարմանալի գործերի զօրութեամբ, Սուրբ Հոգու զօրութեամբ. այնպէս որ, Երուսաղէմից սկսած եւ շրջելով մինչեւ լիւրիկացիների կողմերը, ես լրիւ տարածեցի Քրիստոսի աւետարանը. այսպէս ջանացի աւետարանել այնտեղ, ուր Քրիստոսի անունը չէր տրուած, որպէսզի չլինի թէ կառուցեմ ուրիշի դրած հիմքի վրայ, այլ՝ ինչպէս որ գրուած է. «Նրանք, որոնց չպատմուեց նրա մասին, պիտի տեսնեն, եւ նրանք, որոնք չէին լսել, պիտի հասկանան»: Ահա թէ ինչու շատ անգամ արգելուեց ինձ գալ ձեզ մօտ: Բայց այժմ ինձ համար այլեւս տեղ չկայ քարոզելու այս կողմերում. եւ բազում տարիներից ի վեր խիստ փափագ ունեմ ձեզ մօտ գալու. երբ անցնեմ Իսպանիա, յոյս ունեմ անցնելիս ձեզ տեսնել ու ձեր կողմից ճանապարհ դրուել այնտեղ, եթէ նախքան այդ փոքրիշատէ ձեզանով կշտանամ: Բայց այժմ գնում եմ Երուսաղէմ՝ ծառայելու սրբերին, քանզի հաճելի թուաց մակեդոնացիներին եւ աքայեցիներին հանգանակութեամբ օգնել այն աղքատ սրբերին, որ գտնւում են Երուսաղէմում: Հաճելի թուաց, քանզի պարտական են նրանց. որովհետեւ եթէ հեթանոսները նրանց հոգեւոր բարիքներին հաղորդակից եղան, պարտաւոր են նաեւ մարմնաւոր կարիքներին մասնակից լինել: Արդ, այս բանը կատարելով եւ հաւաքուած արդիւնքը յանձնելով նրանց, ձեր մօտով կանցնեմ Իսպանիա: Այս գիտեմ, որ երբ ձեզ մօտ գամ, Քրիստոսի աւետարանի օրհնութեան լիութեամբ եմ գալու:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յիշեա Տէր զգթութիւնս քո.

եւ զողորմութիւնս քո որք ենն յաւիտենից:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 21 – 28)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Յիսուս, այդտեղից ելնելով, գնաց Տիւրոսի եւ Սիդոնի կողմերը: Եւ ահա, այդ շրջաններից եկած քանանացի մի կին աղաղակում էր ու ասում. «Ողորմի՛ր ինձ, Տէ՛ր, Դաւթի՛ Որդի, աղջիկս չարաչար դիւահարւում է»: Բայց նա նրան պատասխան չտուեց, եւ նրա աշակերտները մօտենալով աղաչում էին նրան ու ասում. «Արձակի՛ր նրան, որովհետեւ մեր յետեւից աղաղակում է»: Նա պատասխան տուեց եւ ասաց. «Այլ տեղ չեմ ուղարկուած, եթէ ոչ՝ Իսրայէլի տան կորուսեալ ոչխարների մօտ»: Իսկ կինը մօտենալով երկրպագում էր նրան ու ասում. «Տէ՛ր, օգնի՛ր ինձ»: Նա պատասխանեց նրան եւ ասաց. «Լաւ չէ մանուկների հացն առնել ու շներին գցել»: Եւ նա ասաց. «Այո՛, Տէ՛ր, որովհետեւ շներն էլ կերակրւում են իրենց տիրոջ սեղանից ընկած փշրանքներով»: Այն ժամանակ նրան պատասխանեց եւ ասաց. «Ո՛վ կին, մեծ է քո հաւատը, թող քեզ լինի, ինչպէս որ կամենում ես»: Եւ նրա դուստրը նոյն ժամին բժշկուեց:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (432)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր Թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 30 – 16, 16

Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով եւ Հոգու սիրով՝ ինձ մարտակից լինել ինձ համար Աստծուն ուղղուած աղօթքների մէջ, որպէսզի ազատուեմ հաւատի դէմ ապստամբողներից, որ Հրէաստանում են, եւ որպէսզի Երուսաղէմի իմ ծառայութիւնն ընդունելի լինի սրբերին. այսպէս, ուրախութեամբ գալով ձեզ մօտ Աստծոյ կամքով, հանգստանամ ձեզ հետ: Եւ թող խաղաղութեան Աստուածը լինի բոլորիդ հետ: Ամէն:

Յանձնարարում եմ ձեզ Փիբէին՝ մեր քրոջը, որը սպասաւորն է Կենքրայի եկեղեցու, որպէսզի Տիրոջ անունով ընդունէք նրան, ինչպէս վայել է սրբերին, եւ հոգ տանէք նրան, ինչ կարիքների համար էլ դիմի ձեզ. քանզի նա եւս հոգատար եղաւ շատերին, ինչպէս նաեւ ինձ: Ողջունեցէք Պրիսկէին եւ Ակիւղասին՝ իմ գործակիցներին ի Քրիստոս Յիսուս, որոնք իմ անձի համար վտանգեցին իրենց գլուխը, եւ որոնցից միայն ես չէ, որ շնորհակալ եմ, այլեւ՝ հեթանոսների բոլոր եկեղեցիները: Ողջունեցէք եւ նրանց առտնին եկեղեցին: Ողջունեցէք Եպենտոսին՝ իմ սիրելիին, որ ասիացիների պտուղն է ի Քրիստոս: Ողջունեցէք Մարիին, որ բազում յոգնութիւններ կրեց ձեզ համար: Ողջունեցէք Անդրոնիկոսին եւ Յունիային՝ իմ ազգականներին եւ բանտակիցներին, որոնք երեւելիներ են առաքեալների մէջ եւ որոնք ինձնից առաջ իսկ դարձան ի Քրիստոս: Ողջունեցէք Ամպղիային՝ իմ սիրելիին ի Տէր: Ողջունեցէք Ուրբանոսին՝ իմ գործակցին ի Տէր, եւ Ստաքէսին՝ իմ սիրելիին: Ողջունեցէք Ապեղէսին, որ ընտրեալն է ի Տէր: Ողջունեցէք նրանց, որ Արիստաբուղոսի ընտանիքից են: Ողջունեցէք Հերոդիոնին՝ իմ ազգականին: Ողջունեցէք նրանց, որ Նարկէսի ընտանիքից են ի Տէր: Ողջունեցէք Տրիփոսին եւ Տրիփոնին՝ Տիրոջ գործի երախտաւորներին: Ողջունեցէք սիրելի Պերսիդէին, որ Տիրոջ համար բազում յոգնութիւններ կրեց: Ողջունեցէք Ռուփոսին՝ ընտրեալին ի Տէր, եւ նրա մօրը, որ իմ մայրն էլ է: Ողջունեցէք Ասիւնկրիտոսին, Փղեգոնտին, Երմասին, Պատրոբային, Երմէսին եւ այն եղբայրներին, որ նրանց հետ են: Ողջունեցէք Փիղողոգոսին եւ Յուղիային, Ներէոսին ու նրա քրոջը եւ Ողիմպիային ու այն բոլոր սրբերին, որ նրանց հետ են: Ողջունեցէք միմեանց սուրբ համբոյրով: Քրիստոսի բոլոր եկեղեցիները ողջունում են ձեզ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ,

եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 29 – 38)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ Յիսուս, մեկնելով այդտեղից, եկաւ Գալիլիայի ծովեզերքը եւ լեռը բարձրանալով՝ նստեց այնտեղ: Նրան մօտեցաւ բազում ժողովուրդ. նրանց մէջ կային կաղեր, կոյրեր, համրեր, հաշմուածներ եւ ուրիշ շատեր: Սրանց բերեցին գցեցին նրա ոտքերի առջեւ, եւ նա նրանց բժշկեց. այնպէս որ, ժողովուրդը զարմանում էր՝ տեսնելով, որ համրերը խօսում են, կաղերը՝ քայլում, հաշմանդամները՝ բժշկւում, կոյրերը՝ տեսնում. եւ փառք էին տալիս Իսրայէլի Աստծուն:

Եւ Յիսուս, իր մօտ կանչելով աշակերտներին, ասաց. «Խղճում եմ այս ժողովրդին, որովհետեւ ահա երեք օր է, որ ինձ մօտ են եւ բան չունեն, որ ուտեն. եւ նրանց չեմ կամենում սոված արձակել. գուցէ ճանապարհին ուժասպառ լինեն»: Աշակերտները նրան ասացին. «Իսկ այժմ այս ամայութեան մէջ որտեղի՞ց է մեզ այնչափ հաց՝ այսքան ժողովուրդ կշտացնելու համար»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Քանի՞ նկանակ ունէք»: Եւ նրանք ասացին. «Եօթ, եւ մի քանի ձուկ»: Եւ նա հրամայեց ժողովրդին, որ նստեն գետնի վրայ: Եւ վերցնելով եօթ նկանակն ու ձկները՝ գոհութիւն յայտնեց Աստծուն եւ կտրեց ու տուեց աշակերտներին, եւ նրանք էլ՝ ժողովրդին: Բոլորը կերան ու յագեցան. եւ եօթ լիքը զամբիւղ կտորտանքի մնացորդներ վերցրին: Եւ նրանք, որ կերան, մօտ չորս հազար հոգի էին՝ չհաշուած կանանց ու երեխաներին:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (434)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս16, 17 – 27

Աղաչում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, ճանաչէք այնպիսիներին, որ հերձուածներ եւ գայթակղութիւններ են առաջ բերում այն վարդապետութիւնից դուրս, որը դուք ուսանել էք. եւ խորշեցէք նրանցից, որովհետեւ այնպիսիները մեր Տիրոջը՝ Քրիստոսին չեն ծառայում, այլ՝ իրենց որովայնին. եւ քաղցրախօսութեամբ ու կեղծ գովասանքներով հրապուրում են անմեղների սրտերը: Ձեր այդ հնազանդութիւնը ծանօթ է բոլորին. եւ արդ, ուրախ եմ ձեզ համար. բայց ուզում եմ, որ դուք իմաստուն լինէք բարի գործերի համար եւ հեռու մնաք չարից: Եւ խաղաղութեան Աստուածը շուտով պիտի խորտակի սատանային ձեր ոտքերի տակ: Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը ձեզ հետ:

Ողջունում է ձեզ Տիմոթէոսը՝ իմ եղբայրը եւ գործակիցը. ողջունում են նաեւ Ղուկիոսը, Յասոնը եւ Սոսիպատրոսը՝ իմ ազգականները: Ողջունում եմ ձեզ ի Տէր եւ ես՝ Տերտիոսս, որ այս թուղթը գրեցի: Ողջունում է ձեզ Գայիոսը՝ իմ եւ ամբողջ եկեղեցու հիւրընկալը: Ողջունում է ձեզ Երաստոսը՝ քաղաքիս գլխաւորը, եւ Կուարտոս եղբայրը:

Այլ նրան, որ կարո՛ղ է ձեզ հաստատուն պահել ըստ իմ այս աւետարանի եւ ըստ քարոզութեան Յիսուս Քրիստոսի, ըստ այն յայտնութեան խորհրդի, որ յաւիտենից ծածկուած էր, իսկ այժմ յայտնուած է մարգարէական գրքերի միջոցով մշտնջենաւոր Աստծոյ հրամանի համաձայն եւ ծանուցուած է բոլոր հեթանոսներին, հաւատի հնազանդութեան համար, միակ իմաստուն Աստծուն, Յիսուս Քրիստոսի միջոցով՝ նրան փառք յաւիտեանս: Ամէն:

Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը՝ բոլորիդ հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգի քո սուրբ եւ բարի առաջնորդեսցէ ինձ

ի յերկիր ուղիղ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (15, 39 – 16, 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ նա ժողովրդի բազմութիւնն արձակեց, նաւակ բարձրացաւ ու եկաւ Մագդաղիայի սահմանները:

Փարիսեցիներն ու սադուկեցիները մօտեցան ու փորձելով՝ նրանից ուզում էին, որ իրենց ցոյց տայ երկնային մի նշան: Իսկ նա պատասխան տուեց եւ ասաց նրանց. «Չար եւ շնացող մի սերունդ նշան է ուզում, եւ սակայն նրան նշան չպիտի տրուի՝ տրուի, բացի Յովնան մարգարէի նշանից»: Եւ նրանց թողեց ու գնաց:

Աշակերտներն էլ գնացին ծովի այն կողմը, բայց մոռացան հաց վերցնել: Յիսուս նրանց ասաց. «Տեսէք, զգոյշ եղէք սադուկեցիների եւ փարիսեցիների խմորից»: Աշակերտները իրենց մէջ խորհում էին ու ասում. «Որովհետեւ հաց չենք վերցրել»: Յիսուս այդ իմացաւ ու ասաց. «Թերահաւատնե՛ր, ինչո՞ւ էք ձեր մտքում խորհում, թէ հաց չունէք: Դեռեւս չէ՞ք իմանում եւ չէ՞ք յիշում հինգ նկանակը, որ կերակրեց հինգ հազարին. եւ քանի՞ սակառ վերցրիք. ոչ էլ՝ եօթ նկանակը՝ չորս հազարին. եւ քանի՞ սակառ վերցրիք: Արդ, ինչպէ՞ս չէք իմանում, թէ հացի համար չէ, որ ձեզ ասացի՝ զգոյշ լինել փարիսեցիների եւ սադուկեցիների խմորից»: Այն ժամանակ իմացան, թէ չէր ասել, որ զգուշանան խմորից, այլ՝ փարիսեցիների եւ սադուկեցիների ուսուցումից:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (436)

ԱԿ.

Տօն է Տապանակին:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Արի Տէր ի հանգիստ քո. դու եւ տապանակ կտակի սրբութեան քոյ:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 1 – 10

Առաջին ուխտն էլ ունէր պաշտամունքի կանոններ եւ երկրային սրբարան. քանզի առաջին խորանը պատրաստուեց այսպէս. նրա մէջ կային աշտանակը, սեղանը եւ առաջաւորութեան հացը. այս մասը կոչւում է Սրբութիւն: Եւ երկրորդ վարագոյրի յետեւում էր այն խորանը, որ կոչւում էր Սրբութիւնների սրբութիւն, որտեղ դրւում էր ոսկէ բուրվառը եւ ներսից ու դրսից ոսկով պատուած կտակարանների արկղը, որի մէջ կար ոսկէ սափորը՝ լի մանանայով, եւ Ահարոնի գաւազանը, որ ծաղկեց, եւ ուխտի տախտակները. եւ նրա վրայ կանգնած էին փառքի քերովբէները, որ հովանի էին անում քաւութեան սեղանի վրայ. դրանց մասին այժմ մէկ առ մէկ խօսելու կարիք չկայ:

Եւ այս ամէնը այսպէս էր դասաւորուած. քահանաները միշտ առաջին խորանն էին մտնում պաշտամունք կատարելու. իսկ երկրորդ խորանը տարին մէկ անգամ միայն քահանայապետն էր մտնում. եւ այդ անում էր ոչ առանց զոհի արեան, որ մատուցում էր իր եւ ժողովրդի մեղքերի համար: Սրանով Սուրբ Հոգին ցոյց էր տալիս, որ սրբարանի ճանապարհը յայտնուած չէ, քանի դեռ հաստատուն է մնում առաջին խորանը. դա խորհրդանշան է ներկայ ժամանակի համար, երբ ընծայւում էին պատարագներ եւ զոհեր, որոնք չէին կարող կատարեալ դարձնել զոհաբերողների խղճմտանքը, այլ դրանք կապուած էին միայն կերակուրների, ըմպելիքների եւ պէս-պէս լուացումների հետ, որոնք մարմնական ծիսակատարումներ էին՝ ի զօրու մինչեւ բարեփոխման ժամանակները:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Արի Տէր ի հանգիստ քո.

դու եւ տապանակ կտակի սրբութեան քոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 17 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ կարծէք, թէ օրէնքը կամ մարգարէներին ջնջելու եկայ. չեկայ ջնջելու, այլ՝ լրացնելու: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. մինչեւ որ երկինք ու երկիր անցնեն, մի յովտ իսկ – որ մի նշանախեց է – օրէնքից եւ մարգարէներից չի անցնի, մինչեւ որ այս բոլորը կատարուի: Ով որ այս պատուիրաններից, փոքրերից անգամ, մի բան ջնջի եւ մարդկանց այդպէս ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ փոքր պիտի համարուի. իսկ ով կատարի եւ ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ նա մեծ պիտի համարուի: Բայց ասում եմ ձեզ, որ եթէ ձեր արդարութիւնը աւելի չլինի, քան օրէնսգէտներինը եւ փարիսեցիներինը, երկնքի արքայութիւնը չէք մտնի:

 

ՏՕՆ ՊԱՅԾԱՌԱԿԵՐՊՈՒԹԵՅԱՆ

ՎԱՐԴԱՎԱՌ (438)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Երեւի Տէր այսօր աշակերտացն ի Թաբորական լերինն. եւ աշակերտացն զարհուրեալ աղաղակէին ասելով. Արասցուք երիս տաղաւարս, մի Տեառն, եւ մի Մովսիսի, եւ մի Եղիայի: Եւ մեք բանաւոր Հօտքս երգեմք ընդ քոյ ճշմարիտ վկայիցդ. Առաքեա ի մեզ զլոյս քոյ շնորհացդ ի քո միւսանգամ գալստեանդ, եւ կեցո:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. Կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Որ գնայ ամբիծ, գործէ զարդարութիւն. Խօսի զճշմարտութիւն ի սրտի իւրում:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին թղթոյն է ընթերցուած 1, 1-7

Խօսում ենք նրա մասին, որ սկզբից էր, որի մասին լսեցինք, որին ականատես իսկ եղանք, որին նայեցինք, եւ որին մեր ձեռքերը շօշափեցին, այսինքն՝ Կենաց Բանը: Նա նոյն ինքը կեանքն էր, որ յայտնուեց, մենք այն տեսանք, վկայում ենք եւ պատմում ենք ձեզ այն յաւիտենական կեանքի մասին, որ Հօր մօտ էր եւ յայտնուեց մեզ: Ինչ որ տեսանք եւ լսեցինք, պատմում ենք ձեզ, որպէսզի դուք էլ հաղորդակից լինէք նրան մեզ հետ, ինչպէս որ մենք հաղորդութիւն ունենք Հօր հետ եւ նրա Որդու՝ Յիսուս Քրիստոսի հետ: Եւ այս բանը գրում ենք ձեզ, որպէսզի ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Եւ այս է այն պատգամը, որը լսեցինք նրանից եւ պատմում ենք ձեզ. Աստուած լոյս է, եւ նրա մէջ խաւար չկայ, բոլորովի՛ն չկայ: Եթէ ասենք, թէ հաղորդութեան մէջ ենք նրա հետ, բայց քայլենք խաւարի մէջ, ստում ենք եւ ճշմարտութիւնը չենք կատարում: Իսկ եթէ լոյսի մէջ ենք քայլում, ինչպէս որ ինքն է լոյսի մէջ, հաղորդութեան մէջ ենք լինում միմեանց հետ, եւ նրա Որդու՝ Յիսուսի արիւնը մաքրում է մեզ ամէն մեղքից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ամպ լուսաւոր հովանի լինէր նոցա.

Ձայն եղեւ յամպոյն որ ասէ.

Դա է Որդի իմ սիրելի ընդ որ Հաճեցայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (17, 1 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ վեց օր յետոյ Յիսուս իր հետ վերցրեց Պետրոսին, Յակոբոսին եւ նրա եղբօրը՝ Յովհաննէսին, եւ նրանց հանեց, առանձին, մի բարձր լեռ եւ նրանց առաջ պայծառակերպուեց. եւ նրա դէմքը փայլեց, ինչպէս արեգակը. եւ նրա զգեստները դարձան սպիտակ, ինչպէս լոյսը: Եւ ահա, նրանց երեւացին Մովսէսն ու Եղիան, որ խօսում էին նրա հետ: Պետրոսը պատասխան տուեց եւ ասաց Յիսուսին. «Տէ՛ր, լաւ է, որ մենք այստեղ ենք. եթէ կամենաս, երեք տաղաւար շինենք. մէկը՝ քեզ համար, մէկը՝ Մովսէսի, մէկն էլ՝ Եղիայի»: Եւ մինչ նա խօսում էր, ահա մի լուսաւոր ամպ նրանց վրայ հովանի եղաւ. ամպից մի ձայն եկաւ ու ասաց. «Դա է իմ սիրելի Որդին, որին հաւանեցի, նրա՛ն լսեցէք»: Երբ աշակերտները այս լսեցին, ընկան երեսնիվար եւ սաստիկ վախեցան: Եւ Յիսուս մօտենալով դիպաւ նրանց ու ասաց. «Ոտքի ելէք եւ մի՛ վախեցէք»: Նրանք աչքները բարձրացրին եւ Յիսուսից բացի ոչ ոքի չտեսան: Եւ մինչ լեռից իջնում էին, Յիսուս նրանց պատուիրեց ու ասաց. «Այդ տեսիլքը մարդու չասէք, մինչեւ որ Մարդու Որդին մեռելներից յարութիւն առնի»: Աշակերտները նրան հարցրին եւ ասացին. «Հապա ինչո՞ւ օրէնսգէտներն ասում են, թէ նախ Եղիան պիտի գայ»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրանց. «Եղիան կգայ եւ կվերահաստատի ամէն ինչ. բայց ձեզ ասում եմ, որ Եղիան արդէն իսկ եկել է. բայց նրան չճանաչեցին, այլ ինչ որ կամեցան, արեցին նրան. նոյնպէս եւ Մարդու Որդին նրանց ձեռքով չարչարուելու է»: Այն ժամանակ աշակերտները հասկացան, թէ Յովհաննէս Մկրտչի մասին էր ասել իրենց:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (441)

ԵՐԿՐՈՐԴ ՕՐ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ

ԲԿ.

Ժամամուտ. Երեւի Տէր այսօր աշակերտացն ի Թաբորական լերինն. եւ աշակերտացն զարհուրեալ աղաղակէին ասելով. Արասցուք երիս տաղաւարս, մի Տեառն, եւ մի Մովսիսի, եւ մի Եղիայի: Եւ մեք բանաւոր Հօտքս երգեմք ընդ քոյ ճշմարիտ վկայիցդ. Առաքեա ի մեզ զլոյս քոյ շնորհացդ ի քո միւսանգամ գալստեանդ, եւ կեցո:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր Թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. սասանեցաւ երկիր:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս (5, 9 – 12)

Եթէ ընդունում ենք մարդկանց վկայութիւնը, Աստծոյ վկայութիւնն, ինչ խօսք, աւելի մեծ է: Այս է Աստծոյ վկայութիւնը. այն, որ նա վկայեց իր Որդու համար:

Ով հաւատում է Աստծոյ Որդուն, նա իր մէջ իսկ ունի այս վկայութիւնը. ով չի հաւատում Աստծոյ Որդուն, սուտ է հանում Աստծուն, քանի որ չի հաւատում այն վկայութեանը, որն Աստուած վկայեց իր Որդու համար: Եւ այս իսկ է վկայութիւնը. այն, որ Աստուած յաւիտենական կեանք տուեց մեզ. եւ դա այն կեանքն է, որ նրա Որդու մէջ է: Ով ընդունում է Որդուն, ընդունում է նաեւ կեանքը. եւ ով չի ընդունում Աստծոյ Որդուն, չի ընդունում նաեւ կեանքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձրութիւնք լերանց նորա են,

Ներա է ծով, եւ նա արար զնա.

եւ զցամաք ձեռք նորա ստեղծին:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 1 – 17)

Ի Հօրէն լուսոյ.

Սկզբից էր Բանը եւ Բանը Աստծոյ մօտ էր եւ Բանը Աստուած էր: Նասկզբից Աստծոյ մօտ էր: Ամէն ինչ նրանով եղաւ. եւ առանց նրա չեղաւ ոչինչ, որ եղել է: Կեանքը նրանով էր: Եւ այդ կեանքը մարդկանց համար լոյս էր: Եւ լոյսը խաւարի մէջ լուսաւորում է, եւ խաւարը նրան չնուաճեց:

Կար մի մարդ՝ Աստծուց ուղարկուած. անունը՝ Յովհաննէս: Սա եկաւ որպէս վկայ, որպէսզի վկայի Լոյսի մասին, որ բոլորը նրա միջոցով հաւատան: Ինքը լոյսը չէր, այլ եկել էր, որ վկայի Լոյսի մասին:

Նա էր ճշմարիտ Lոյսը, որ լուսաւորում է ամէն մարդու, որ գալու է աշխարհ: Նա աշխարհի մէջ էր, եւ աշխարհը նրանով եղաւ, սակայն աշխարհը նրան չճանաչեց: Իւրայինների մօտ եկաւ, բայց իւրայինները նրան չընդունեցին: Իսկ ովքեր նրան ընդունեցին, նրանց իշխանութիւն տուեց լինելու Աստծոյ որդիներ, նրանց, որոնք իր անուանը կհաւատան: Նրանք ո՛չ արիւնից, ո՛չ մարմնի կամքից եւ ո՛չ էլ մարդու կամքից, այլ Աստծուց ծնուեցին: Եւ Բանը մարմին եղաւ ու բնակուեց մեր մէջ, եւ տեսանք նրա փառքը՝ նման այն փառքին, որ Հայրն է տալիս Միածնին՝ լի շնորհով եւ ճշմարտութեամբ:

Յովհաննէսը վկայում էր նրա մասին, աղաղակում եւ ասում. «Սա է, որի մասին ասացի: Նա, որ իմ յետեւից էր գալու, ինձնից առաջ եղաւ, որովհետեւ ինձնից առաջ կար»: Մենք բոլորս նրա լրիւութիւնից ստացանք շնորհ՝ շնորհի փոխարէն. որովհետեւ օրէնքը Մովսէսի միջոցով տրուեց, իսկ շնորհը եւ ճշմարտութիւնը Յիսուս Քրիստոսի միջոցով եղան:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (442)

ԵՐՐՈՐԴ ՕՐ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ

ԳՁ.

Ժամամուտ. Երեւի Տէր այսօր աշակերտացն ի Թաբորական լերինն. եւ աշակերտացն զարհուրեալ աղաղակէին ասելով. Արասցուք երիս տաղաւարս, մի Տեառն, եւ մի Մովսիսի, եւ մի Եղիայի: Եւ մեք բանաւոր Հօտքս երգեմք ընդ քոյ ճշմարիտ վկայիցդ. Առաքեա ի մեզ զլոյս քոյ շնորհացդ ի քո միւսանգամ գալստեանդ, եւ կեցո:

Որպէս ցօղ զի ցօղէ յԱհերմոնէ’ ի վերայ լերին Սիովնի:

Զի բարի կամ զի վայելուչ. զի բնակեն եղբարք ի միասին:

Պօղոսի Առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 18 – 27

Դուք չէք մօտեցել շօշափելի լեռանը, որ կրակով էր այրւում եւ պատուած էր մէգով, մառախուղով, խաւարով եւ մթութեամբ, ուր փողն էր հնչում եւ պատգամների ձայնը, այնպէս որ, ովքեր այն լսեցին, աղաչեցին, որ խօսքը չկրկնուի իրենց համար, քանի որ չէին դիմանում այն հրամանին, թէ՝ թէկուզ եւ գազան մօտենայ լեռանը, կքարկոծուի: Եւ այնպէս ահազդու էր տեսիլքը, որ Մովսէսն ասում էր. «Սարսափում եմ եւ դողում»: Բայց դուք մօտեցել էք Սիոն լեռանը եւ կենդանի Աստծոյ քաղաքին, երկնային Երուսաղէմին, հրեշտակների բիւրաւոր բանակներին, երկնքում գրուած անդրանիկների հանդիսաւոր ժողովին, բոլորի Դատաւոր Աստծուն, կատարելութեան հասած արդարների հոգիներին եւ Յիսուսին՝ նոր ուխտի Միջնորդին, եւ նրա արեան հեղումին, որ աւելի խօսուն է, քան արիւնն Աբէլի:

Զգոյշ եղէք, չլինի թէ հրաժարուէք նրանից, ով խօսում է. որովհետեւ եթէ նրանք, երկրի վրայ Աստծոյ պատգամները տուող Մովսէսին մերժելով, չազատուեցին, որչա՜փ եւս առաւել չպիտի ազատուենք մենք, եթէ թիկունք դարձնենք երկնքից Խօսողին, որի ձայնը երկիրը շարժեց այն ժամանակ, իսկ այժմ այս խոստումն է անում եւ ասում. «Մի անգամ էլ պիտի շարժեմ ոչ միայն երկիրը, այլ նաեւ՝ երկինքը»: Եւ «մի անգամ էլ»-ը ցոյց է տալիս, որ շարժուած բաները պիտի փոփոխուեն, որպէսզի անշարժ բաները մնան հաստատուն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քո են երկինք եւ քո է երկիր.

զաշխարհս լրիւ իւրով դու հաստատեցեր:

Զհիւսիս եւ զհարաւ դու արարեր.

Թաբոր եւ Հերմոն յանուն քո ցընծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 27 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց արդարեւ, ասում եմ ձեզ, թէ այստեղ գտնուողների մէջ կան ոմանք, որոնք մահ չպիտի ճաշակեն, մինչեւ որ տեսնեն Աստծոյ արքայութիւնը»:

Եւ այս խօսքերից մօտ ութ օր յետոյ, իր հետ վերցնելով Պետրոսին, Յակոբոսին եւ Յովհաննէսին, նա լեռ ելաւ աղօթքի կանգնելու: Եւ երբ աղօթքի էր կանգնած, նրա երեսի տեսքը այլակերպուեց, նրա զգեստը փոխուեց եւ փայլուն սպիտակ դարձաւ: Եւ ահա, երկու մարդիկ խօսում էին նրա հետ: Նրանք Մովսէսն ու Եղիան էին, որոնք, փառքով երեւալով, խօսում էին նրա վախճանի մասին, որ պիտի տեղի ունենար Երուսաղէմում: Իսկ Պետրոսը եւ նրա հետ գտնուողները քնի ծանրութեան տակ արթնացան ու տեսան նրա փառքը եւ երկու մարդկանց, որոնք նրա մօտ կանգնած էին: Եւ երբ սրանք նրանից հեռանում էին, Պետրոսը Յիսուսին ասաց. «Վարդապե՛տ, լաւ է, որ մենք այստեղ ենք. երեք տաղաւար շինենք, մէկը՝ քեզ, մէկը՝ Մովսէսի եւ մէկը՝ Եղիայի համար»: Եւ չէր իմանում, թէ ինչ է խօսում: Եւ երբ այս ասում էր, մի ամպ եկաւ ու նրանց վրայ հովանի եղաւ. եւ երբ նրանք ամպի տակ ընկան, վախեցան: Ամպից մի ձայն եկաւ, որ ասում էր. «Դա է իմ ընտրեալ Որդին, նրա՛ն լսեցէք»: Եւ մինչ խօսքի ձայնը դեռ գալիս էր, Յիսուս միայնակ գտնուեց. եւ նրանք լսեցին ու այդ օրերին ոչ ոքի չպատմեցին իրենց տեսածներից եւ ոչ մի բան:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (444)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 9

Պօղոսը՝ Աստծոյ կամքով Յիսուս Քրիստոսի առաքեալը լինելու կոչուածը, եւ Սոսթենէս եղբայրը՝ Աստծոյ այդ եկեղեցուն, որ Կորնթոսում է, Քրիստոս Յիսուսին նուիրուածներիդ, սուրբ լինելու կոչուածներիդ, բոլորի հետ միասին, որոնք ամէն տեղ պաշտում են անունը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, որ նրանց եւ մեր Տէրն է, շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութիւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Ամէն ժամ գոհութիւն եմ յայտնում իմ Աստծուն ձեզ համար եւ Աստծոյ շնորհների համար, որ տրուած են ձեզ Քրիստոս Յիսուսով. որովհետեւ ամէն բանի մէջ դուք նրանով հարստացաք՝ ամէն խօսքով եւ ամենայն գիտութեամբ, ինչպէս որ Աստծոյ վկայութիւնն իսկ հաստատուեց ձեր մէջ: Դուք պակաս չլինէք եւ ոչ մի շնորհից՝ սպասելով մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի յայտնութեանը. նա, որ հաստատ կպահի ձեզ մինչեւ վախճանը, անարատ՝ մինչեւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի գալու օրը: Հաւատարիմ է Աստուած, որից կանչուեցիք հաղորդակից լինելու նրա Որդուն՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմեա ինձ Տէր, զի հիւանդ եմ ես.

Բժշկեա զանձն իմ, զի խրովեցան ոսկերք իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (17, 21 – 26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ նրանք Գալիլիայում շրջում էին, Յիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Մարդու Որդին մատնուելու է մարդկանց ձեռքը, ու նրան պիտի սպանեն, եւ նա երրորդ օրը յարութիւն պիտի առնի»: Եւ նրանք շատ տխրեցին:

Երբ նրանք Կափառնայում եկան, երկդրամեան տուրքը պահանջողները մօտեցան Պետրոսին եւ ասացին. «Ձեր վարդապետը երկդրամեանը չի՞ տալիս»: Եւ Պետրոսն ասաց՝ այո՛: Եւ երբ տուն մտան, Յիսուս կանխեց նրան ու ասաց. «Քեզ ի՞նչ է թւում, Սիմո՛ն. ազգերի թագաւորները հարկերը կամ տուրքը ումի՞ց են առնում՝ իրենց որդիների՞ց, թէ՞ օտարներից»: Եւ երբ ասաց՝ օտարներից, Յիսուս նրան ասաց. «Ապա ուրեմն որդիներն ազատ են: Բայց որպէսզի նրանց չգայթակղենք, գնա ծով ու կարթ գցիր, եւ առաջին ձուկը, որ դուրս կելնի, վերցրու ու բաց նրա բերանը եւ մի արծաթ դրամ կգտնես. այն առ եւ իմ ու քո տեղ նրանց կտաս»:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (446)

ԴՁ.

Սրբոյն Եսայեայ մարգարէին:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 – 40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (4, 14 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս Հոգու զօրութեամբ վերադարձաւ Գալիլիա, ու գաւառի բոլոր կողմերում նրա համբաւը տարածուեց: Եւ նա ուսուցանում էր նրանց ժողովարաններում՝ փառաւորուելով բոլորից:

Եւ եկաւ Նազարէթ, ուր նա սնուել-մեծացել էր. եւ ըստ իր սովորութեան՝ շաբաթ օրը ժողովարան մտաւ: Եւ նրան տուեցին Եսայի մարգարէի գիրքը. եւ նա վեր կացաւ ընթերցելու. եւ երբ գիրքը բացեց, գտաւ այն տեղը, ուր գրուած էր. «Տիրոջ Հոգին ինձ վրայ է. դրա համար իսկ ինձ օծեց, ինձ ուղարկեց աղքատներին աւետարանելու, սրտով բեկեալներին բժշկելու, գերիներին ազատում քարոզելու եւ կոյրերին՝ տեսողութիւն, կեղեքուածներին ազատ արձակելու, Տիրոջն ընդունելի տարին հռչակելու»:

Եւ փակելով գիրքը՝ տուեց պաշտօնեային ու նստեց. եւ ժողովարանում գտնուողների բոլորի աչքերը նրա վրայ էին սեւեռուած: Սկսեց ասել նրանց. «Այսօր այս գրուածքները կատարուեցին, երբ լսում էիք ձեր ականջներով»: Եւ բոլորը վկայում էին ու զարմանում նրա բերանից ելած շնորհալի խօսքերի վրայ ու ասում. «Սա Յովսէփի որդին չէ՞»:

 

ՈՒՐԲԱԹ (447)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 10 – 21

Աղաչում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով, որ բոլորդ էլ նոյն խօսքը ունենաք. եւ ձեր մէջ բաժանումներ թող չլինեն. քանզի հաստատ էիք նոյն մտքի եւ նոյն մտածման մէջ: Եղբայրնե՛ր, ձեր մասին Քղուէի տնեցիներից ինձ տեղեկացուեց, թէ հակառակութիւններ կան ձեր մէջ: Եւ արդ, ասում եմ. ձեզնից իւրաքանչիւրն ասում է՝ ես Պօղոսեան եմ, եւ միւսը թէ՝ ես Ապողոսեան, եւ միւսը թէ՝ ես՝ Կեփասեան, եւ միւսը թէ՝ ես՝ Քրիստոսեան. արդ, մի՞թէ բաժանուած է Քրիստոս. մի՞թէ Պօղոսը խաչուեց ձեզ համար. կամ մի՞թէ Պօղոսի անունով մկրտուեցիք: Գոհութիւն եմ յայտնում իմ Աստծուն, որ ձեզնից ոչ ոքի չմկրտեցի, այլ միայն՝ Կրիսպոսին եւ Գայիոսին, որպէսզի ոչ ոք չասի, թէ իմ անունով էք մկրտուել: Ստեփանոսի ընտանիքն էլ մկրտեցի: Չգիտեմ ամենեւին ուրիշ մէկին, որ մկրտած լինեմ:

Քանզի Քրիստոս ինձ չուղարկեց մկրտելու, այլ՝ աւետարանելու՝ ոչ թէ խօսքերի ճարտարութեամբ, որպէսզի Քրիստոսի խաչը ընդունայն չլինի. որովհետեւ կորստեան մատնուածների համար խաչի քարոզութիւնը յիմարութիւն է, իսկ մեզ՝ փրկուածներիս համար՝ Աստծոյ զօրութիւն. քանի որ գրուած է. «Պիտի կործանեմ իմաստունների իմաստութիւնը եւ հանճարեղների մտածումները պիտի արհամարհեմ»: Ո՞ւր է իմաստունը, ո՞ւր է դպիրը, ո՞ւր է այս աշխարհի քննողը: Չէ՞ որ Աստուած յիմարացրեց այս աշխարհի իմաստութիւնը. քանզի աշխարհն իր իմաստութեամբ չճանաչեց Աստծուն նրա իմաստութեամբ: Աստուած էլ հաճեց փրկել հաւատացեալներին այդ քարոզութեան յիմարութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, ողորմութիւն քո յաւիտեան.

զգործս ձեռաց քոց մի’ անտես առներ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (18, 1 – 9)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն օրը աշակերտները մօտեցան Յիսուսին եւ ասացին. «Մեզնից ո՞վ է մեծ երկնքի արքայութեան մէջ»: Եւ Յիսուս իր մօտ կանչեց մի մանուկ, նրան կանգնեցրեց նրանց մէջ ու ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. եթէ չդառնաք ու չլինէք մանուկների պէս, երկնքի արքայութիւնը չէք մտնի: Արդ, ով իր անձը խոնարհեցնում է, ինչպէս այս մանուկը, երկնքի արքայութեան մէջ նա է մեծ: Եւ ով իմ անունով մի այսպիսի մանուկ ընդունի, ի՛նձ կընդունի: Եւ ով ինձ հաւատացող այս փոքրիկներից մէկին գայթակղի, նրա համար լաւ կլինի, որ նրա պարանոցից էշի երկանաքար կախուի, եւ նա սուզուի ծովի խորքը: Վա՜յ աշխարհին գայթակղութիւնների պատճառով. գայթակղութիւններ պէտք է, որ գան, բայց վա՜յ այն մարդուն, որի միջոցով կգայ գայթակղութիւնը: Եթէ քո ձեռքը կամ ոտքը քեզ գայթակղում է, կտրիր այն եւ դէն գցիր քեզնից. լաւ է, որ դու մէկ ձեռքով կամ կաղ մտնես կեանք, քան երկու ձեռք ու երկու ոտք ունենաս եւ յաւիտենական կրակի մէջ ընկնես: Եւ եթէ քո աչքն է գայթակղում քեզ, հանիր այն եւ դէն գցիր քեզնից. լաւ է, որ դու միաչքանի մտնես կեանք, քան երկու աչք ունենաս եւ ընկնես գեհենի կրակը:

 

ՇԱԲԱԹ (449)

ԱՁ.

Սրբոյն Թադէոսի առաքելոյն եւ Սանդխտոյ Կուսին:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդէգրութիւն կենաց կոչելով’ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 28 – 13, 10

Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, զանազան լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ: Մի՞թէ բոլորն էլ առաքեալներ են. մի՞թէ բոլորն էլ մարգարէներ են. մի՞թէ բոլորն էլ ուսուցանողներ են. մի՞թէ բոլորն էլ զօրութիւն են գործում. մի՞թէ բոլորն էլ բժշկելու շնորհ ունեն. մի՞թէ բոլորն էլ լեզուներ են խօսում. մի՞թէ բոլորն էլ թարգմանում են:

Բայց դուք նախանձախնդիր եղէք լաւագոյն շնորհներին: Եւ ես առաւել լաւ ճանապարհ ցոյց կտամ ձեզ:

Եթէ խօսեմ մարդկանց լեզուները եւ հրեշտակներինը, բայց սէր չունենամ, կնմանուեմ մի պղնձի, որ հնչում է, կամ՝ ծնծղաների, որ ղօղանջում են: Եւ եթէ մարգարէութիւն անելու շնորհ ունենամ եւ հասկանամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտութիւնը եւ եթէ ունենամ ամբողջ հաւատը՝ մինչեւ իսկ լեռները տեղաշարժելու, բայց սէր չունենամ, ոչինչ եմ: Եւ եթէ իմ ամբողջ ունեցուածքը տամ աղքատներին եւ իմ այս մարմինը մատնեմ այրուելու, բայց սէր չունենամ, ոչ մի օգուտ չեմ ունենայ: Սէրը համբերող է, քաղցրաբարոյ է. սէրը չի նախանձում, չի ամբարտաւանանում, չի գոռոզանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի փնտրում, բարկութեամբ չի գրգռւում, չար բան չի խորհում, անիրաւութեան վրայ չի ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտութեան վրայ. ամէն բանի դիմանում է, ամէն բանի հաւատում է, մշտապէս յոյս է տածում, ամէն բանի համբերում: Սէրը երբեք չի անհետանում. թէ մարգարէութիւններ են, պիտի չքանան. թէ լեզուներ՝ պիտի լռեն. թէ գիտութիւն՝ պիտի անցնի. քանզի շատից քիչը գիտենք եւ շատից քիչն ենք մարգարէանում: Իսկ երբ գայ կատարեալը, շատից քիչը կանհետանայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա.

եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 1 – 6)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նա, կանչելով տասներկու առաքեալներին, նրանց զօրութիւն եւ իշխանութիւն տուեց բոլոր դեւերի վրայ, նաեւ՝ բժշկելու հիւանդութիւնները: Եւ ուղարկեց նրանց քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը եւ բժշկելու ախտերով վարակուածներին: Եւ ասաց նրանց. «Ճանապարհի համար ոչինչ մի՛ վերցրէք՝ ո՛չ գաւազան եւ ո՛չ մախաղ, ո՛չ հաց եւ ո՛չ արծաթ դրամ. երկու հագուստ մի՛ ունեցէք. որ տունն էլ մտնէք, այնտեղ գիշերեցէք եւ ապա այնտեղից գնացէք: Եւ նրանք, որ ձեզ չեն ընդունի, որպէս վկայութիւն նրանց դէմ՝ ձեր ոտքերի փոշին թօթափեցէք, երբ այդ քաղաքից դուրս ելնէք»: Եւ նրանք ելան եւ շրջում էին քաղաքներում ու գիւղերում, աւետարանում էին եւ բժշկում ամէն տեղ:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ (451)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 22 – 2, 5

Եւ քանի որ հրեաները նշան են հայցում, իսկ հեթանոսները իմաստութիւն են փնտրում, մենք քարոզում ենք խաչուած Քրիստոսին՝ ի գայթակղութիւն հրեաների եւ ի յիմարութիւն հեթանոսների. բայց նրանց համար, որ կանչուած են՝ հրեաներ թէ հեթանոսներ, Քրիստոսը Աստծոյ զօրութիւնն է եւ Աստծոյ իմաստութիւնը. քանզի Աստծոյ յիմարն աւելի իմաստուն է, քան մարդկային իմաստութիւնը, եւ Աստծոյ տկարն աւելի զօրեղ է, քան մարդկային զօրութիւնը: Ուստի, եղբայրնե՛ր, դուք ձեր կոչմանը նայեցէք, քանզի ըստ մարմնի՝ ոչ բազում իմաստուններ, ոչ բազում հզօրներ եւ ոչ բազում ազնուականներ կանչուեցին. բայց Աստուած ընտրեց այս աշխարհի յիմարներին, որպէսզի ամաչեցնի իմաստուններին. եւ Աստուած ընտրեց այս աշխարհի տկարներին, որպէսզի ամաչեցնի հզօրներին. եւ Աստուած աշխարհի ոչ տոհմիկներին, արհամարհուածներին ու ոչինչներին ընտրեց, որպէսզի իրենք իրենց մի բան կարծողներին ոչնչի վերածի. որպէսզի ոչ մի մարդկային էակ չպարծենայ Աստծոյ առաջ. քանզի նրանով դուք կաք Քրիստոս Յիսուսի մեջ, որը եղաւ մեզ համար Աստոծուց եկած իմաստութիւն, արդարութիւն, սրբութիւն եւ» փրկութիւն, որպէսզի, ինչպէս գրուած էլ է, «նա, ով պարծենում է, թող պարծենայ Տիրոջով»:

Եւ ես, եղբայրնե՛ր, թէեւ եկայ ձեզ մօտ, բայց ոչ թէ՝ յայտնելու ձեզ Աստծոյ վկայութիւնը իմաստութեան խօսքի գերազանցութեամբ. որովհետեւ իմ մտքում չեմ դրել իմանալ ձեր մէջ այլ բան, եթէ ոչ՝ միայն Յիսուս Քրիստոսին եւ նոյն ինքը Խաչուածին: Եւ ես տկարութեամբ, երկիւղով ու սաստիկ դողով եղայ ձեզ հետ. եւ իմ խօսքը եւ քարոզութիւնը իմաստութեան ճարտար խօսքերով չէին, այլ՝ Սուրբ Հոգու համոզիչ զօրութեամբ, որպէսզի ձեր հաւատը չլինի մարդկանց իմաստութեամբ, այլ՝ Աստծոյ զօրութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր.

Օրհնութիւն նմա յեկեղեցիս սրբոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (18, 10 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Զգոյշ եղէք, որ այս փոքրիկներից մէկին չարհամարհէք. ասում եմ ձեզ, որ երկնքում նրանց հրեշտակները մշտապէս տեսնում են երեսն իմ Հօր, որ երկնքում է. որովհետեւ Մարդու Որդին եկաւ՝ փրկելու կորածը»: «Ձեզ ի՞նչ է թւում. եթէ մի մարդ հարիւր ոչխար ունենայ, եւ նրանցից մէկը մոլորուի, իննսունինը ոչխարը լեռան վրայ չի՞ թողնի ու գնայ որոնելու մոլորուածին: Եւ եթէ պատահի, որ այն գտնի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ նրա վրայ աւելի կուրախանայ, քան իննսունիննի վրայ, որ մոլորուած չեն: Այսպէս իմ երկնաւոր Հօր կամքը չէ, որ այս փոքրիկներից մէկը կորչի»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (453)

ԲՁ.

Սրբոյն Շուշանայ դստեր մեծին Վարդանայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Օգնութիւն է մեզ յանուանէ Տեառն. որ արար զերկինս եւ զերկիր:

Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ. ասասցէ Իսրայէլ. եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 2 – 9

Սիրելինե՛ր, այժմ Աստծոյ որդիներ ենք. եւ դեռ յայտնի էլ չէ, թէ ինչ ենք լինելու: Գիտենք, որ երբ նա յայտնուի, լինելու ենք նրա նման, քանի որ նրան տեսնելու ենք այնպէս, ինչպէս նա կայ: Եւ ամէն ոք, որ այս յոյսն ունի իր մէջ, մաքրում է ինքն իրեն, ինչպէս որ նա է մաքուր: Ամէն ոք, ով մեղք է գործում, նաեւ անօրինութիւն է անում. եւ մեղքը ինքնին անօրինութիւն է: Եւ գիտենք, որ նա այն պատճառով յայտնուեց, որպէսզի վերացնի մեղքերը. բայց նրա մէջ մեղք չկայ: Ամէն ոք, ով բնակւում է նրա մէջ, չի մեղանչում. եւ ամէն ոք, ով մեղանչում է, ո՛չ տեսել է նրան եւ ո՛չ էլ ճանաչել: Որդեակնե՛ր, թող ոչ ոք ձեզ չխաբի. ով արդարութիւն է անում, արդար է, ինչպէս որ նա է արդար: Եւ ով մեղք է գործում, դա սատանայից է, քանի որ սատանան մեղանչող է ի սկզբանէ: Աստծոյ Որդին հէնց նրա համար յայտնուեց, որ քանդի սատանայի գործերը: Ամէն ոք, ով Աստծուց է ծնուած, մեղք չի գործում, որովհետեւ նրա սերմը մնում է նրա մէջ. չի էլ կարող մեղանչել, որովհետեւ Աստծուց է ծնուած:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պարծեսցին սուրբքն փառօք

եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 1 – 3)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ Յիսուս շրջում էր քաղաքներում եւ գիւղերում, քարոզում էր եւ աւետարանում Աստծոյ արքայութիւնը: Եւ նրա հետ էին տասներկուսը եւ մի քանի կանայք, որոնք բժշկուել էին չար ոգիներից ու հիւանդութիւններից. Մարիամը, որ կոչւում էր Մագդաղենացի, եւ որից եօթ դեւ էր դուրս եկել, Յովհաննան՝ Հերովդէսի վերակացուի՝ Քուզայի կինը, եւ Շուշանն ու շատ ուրիշներ, որոնք իրենց ունեցուածքից մատակարարում էին նրան:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (454)

ԲԿ.

Սրբոյն Կիպրիանոսի եպիսկոպոսին եւ Յուստիանեայ Կուսին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 2 – 9

Այս բանն եմ միայն ուզում իմանալ ձեզնից. օրէնքի գործերո՞վ Հոգին ընդունեցիք, թէ՞ հաւատի քարոզութեամբ: Այդչափ անմի՞տ էք. սկսեցիք հոգով, իսկ հիմա մարմնո՞վ էք վերջացնում: Եւ այդքան փորձութիւններ զո՞ւր անցան ձեր գլխով, եթէ անշուշտ զուր էին: Իսկ արդ, նա, որ Հոգին բաշխեց ձեզ եւ զօրութիւններ գործեց ձեր մէջ, օրէնքի գործերո՞վ էր, թէ՞ հաւատի քարոզութեամբ: Այսպէս «Աբրահամը հաւատաց Աստծուն, եւ այդ նրան համարուեց որպէս արդարութիւն»: Գիտէ՞ք արդեօք, որ Աբրահամի որդիները նրանք են, որոնք այդ հաւատից են: Սուրբ Գիրքը կանխատեսում էր, թէ Աստուած հեթանոսներին հաւատով է արդարացնելու. նախապէս խոստացաւ Աբրահամին, թէ՝ «Բոլոր ազգերը քեզնով են օրհնուելու»: Այսպէս ուրեմն, նրանք, որ հաւատից են, օրհնւում են հաւատացեալ Աբրահամի հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարդացին արդարքն առ Տէր,

եւ Տէր լուաւ նոցա.

եւ յամենայն նեղութենէ նոցա փրկեաց զնոսա.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (15, 1 – 10)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ բոլոր մաքսաւորներն ու մեղաւորները նրա մօտ էին, որպէսզի լսեն նրան: Փարիսեցիներն ու օրէնսգէտները տրտնջում էին եւ ասում. «Ինչո՞ւ է նա ընդունում մեղաւորներին եւ ուտում նրանց հետ»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց. «Ձեզնից ո՞վ է այն մարդը, որ երբ հարիւր ոչխար ունենայ եւ կորցնի նրանցից մէկը, արօտավայրում չի թողնի իննսունիննին եւ չի գնայ կորածի յետեւից, մինչեւ որ գտնի այն: Եւ երբ այն գտնի, խնդութեամբ կդնի իր ուսերին եւ կգնայ տուն, կկանչի բարեկամներին ու հարեւաններին եւ նրանց կասի. «Ուրախացէ՛ք ինձ հետ, որովհետեւ գտայ իմ կորած ոչխարը»: Ասում եմ ձեզ, որ այսպէս ուրախութիւն կլինի երկնքում մի մեղաւորի համար, որն ապաշխարում է, քան իննսունինը արդարների համար, որոնց ապաշխարութիւն պէտք չէ: Կամ ո՞վ է այն կինը, որ երբ տասը դրամ ունենայ եւ մի դրամ կորցնի, ճրագ չի վառի եւ չի աւլի տունը փութով ու չի փնտրի, մինչեւ որ գտնի: Եւ երբ գտնի, կկանչի բարեկամներին ու հարեւաններին եւ կասի. «Ուրախացէ՛ք ինձ հետ, որովհետեւ գտայ իմ կորցրած դրամը»: Ասում եմ ձեզ. Աստծոյ հրեշտակների առաջ այսպէս ուրախութիւն կլինի մէկ մեղաւորի համար, որն ապաշխարում է»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (456)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 10 – 3, 11

Բայց Աստուած մեզ յայտնեց այն իր Հոգով. որովհետեւ Հոգին քննում է ամէն ինչ, նոյնիսկ՝ Աստծոյ խորունկ ծրագրերը. քանզի մարդկանցից ո՞վ է, որ բան գիտէ մարդու մասին, եթէ ոչ՝ մարդու հոգին, որ նրա մէջ է: Նոյնպէս եւ ոչ ոք չգիտէ Աստծոյ խորհուրդները, եթէ ոչ՝ Աստծոյ Հոգին: Ուրեմն, մենք ոչ թէ այս աշխարհի հոգին առանք, այլ՝ այն Հոգին, որ Աստծուց է, որպէսզի ճանաչենք այն, որ Աստծուց շնորհուեց մեզ: Եւ ինչ որ յայտնում ենք, ոչ թէ ճարտար խօսքերի մարդկային ուսուցումով է, այլ՝ Հոգու վարդապետութեամբ. հոգեւոր բաները հոգեւոր խօսքերով ենք բացատրում. քանզի ոչ հոգեւոր մարդը Աստծոյ Հոգուց եկած ճշմարտութիւնները չի ընդունում, որովհետեւ այդ յիմարութիւն է նրա համար. եւ չի կարող հասկանալ, քանզի հոգեւոր կերպով են քննւում դրանք: Իսկ հոգեւոր մարդը քննում է ամէն ինչ. եւ ինքը ոչ ոքից չի քննւում: Արդ, ո՞վ իմացաւ Տիրոջ մտածումը, որ խորհուրդ տայ նրան. բայց մենք Քրիստոսի միտքն ունենք:

Եւ ես, եղբայրնե՛ր, չկարողացայ խօսել ձեզ հետ՝ իբրեւ հոգեւորների հետ, այլ խօսեցի իբրեւ մարմնաւորների հետ: Իբրեւ մանուկներ ի Քրիստոս՝ կաթ տուեցի ձեզ եւ ոչ՝ կերակուր, քանի որ դեռեւս չէիք կարող. եւ հիմա էլ չէք կարող, որովհետեւ դեռ մարմնաւոր էք: Հիմա էլ ձեր մէջ կան կռիւ եւ նախանձ. չէ՞ որ մարմնաւոր էք եւ մարդկայնօրէն էք ընթանում: Երբ ձեզնից մէկն ասում է՝ ես Պօղոսեան եմ, եւ միւսը թէ՝ ես՝ Ապողոսեան, մի՞թէ մարմնաւոր մարդիկ չէք: Իսկ արդ, ո՞վ է Պօղոսը, կամ ո՞վ է Ապողոսը. պաշտօնեաներ, որոնցով հաւատացիք. եւ իւրաքանչիւրն այն է, ինչ որ Տէրը տուեց նրան:

Ես տնկեցի, Ապողոսը ջուր տուեց, բայց Աստուած աճեցրեց: Այնպէս որ, մի բան չէ նա, ով տնկեց, ոչ էլ մի բան է նա, ով ջուր տուեց, այլ՝ նա, ով աճեցրեց՝ Աստուած: Ով որ տնկեց, եւ ով ջուր տուեց, մի են, բայց իւրաքանչիւր ոք իր վարձը կստանայ՝ ըստ իր վաստակի. որովհետեւ Աստծուն գործակից ենք. Աստծոյ այգին էք, Աստծոյ կառոյցն էք: Որպէս իմաստուն ճարտարապետ՝ հիմքը դրեցի ըստ Աստծոյ այն շնորհի, որ տրուած է ինձ. բայց ուրիշն է, որ կառուցում է. սակայն իւրաքանչիւր ոք թող զգոյշ լինի, թէ ինչպէս է կառուցում. որովհետեւ ոչ ոք չի կարող դնել ուրիշ հիմք, քան դրուած այն հիմքը, որ Յիսուս Քրիստոսն է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն անուան քոյ Տէր քաւեա զմեղս իմ.

զի բազում եղեն յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (18, 15 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Եթէ եղբայրդ քո դէմ մեղանչի, գնա յանդիմանիր նրան, երբ դու եւ նա մենակ էք. եթէ քեզ լսի, քո եղբօրը շահեցիր: Իսկ եթէ քեզ չլսի, առ քեզ հետ մէկին կամ երկուսին, որպէսզի երկու կամ երեք վկաների բերանով հաստատուի ամէն ինչ: Իսկ եթէ նրանց էլ չլսի, կասես հաւատացեալների ժողովում. իսկ եթէ նրանց էլ չլսի, թող նա քեզ համար լինի, ինչպէս հեթանոսը եւ մաքսաւորը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ինչ որ կապէք երկրի վրայ, կապուած պիտի լինի երկնքում: Եւ ինչ որ արձակէք երկրի վրայ, թող արձակուած լինի երկնքում: Դարձեալ ձեզ ասում եմ. եթէ ձեզնից երկուսը միաբանուեն երկրի վրայ որեւէ խնդրանքի համար, ինչ էլ խնդրեն, կկատարուի նրանց համար իմ Հօր կողմից, որ երկնքում է. որովհետեւ ուր երկու կամ երեք հոգի հաւաքուած լինեն իմ անունով, այնտեղ եմ ես՝ նրանց մէջ»:

Այն ժամանակ Պետրոսը մօտեցաւ նրան ու ասաց. «Տէ՛ր, քանի՞ անգամ, եթէ եղբայրս իմ դէմ մեղանչի, պէտք է ներեմ նրան. մինչեւ եօ՞թ անգամ»: Յիսուս նրան ասաց. «Քեզ չեմ ասում, թէ՝ մինչեւ եօթ անգամ, այլ՝ մինչեւ եօթանասուն անգամ եօթ»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (458)

ԳԿ.

Սրբոց ԽԵ Վկայիցն: Եւ սրբոց կուսանացն Եւփիմենայ եւ Քրիստինեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 6 – 11

Այնպիսի մէկի համար բաւական է այն պատիժը, որը տրուեց շատերից. այնպէս որ, դրան հակառակ, դուք պէտք է ներէք նրան եւ մխիթարէք, որպէսզի չափազանց տրտմութիւնից նա չխորտակուի: Ուստի աղաչում եմ ձեզ նրա հանդէպ վերստին սէր ցոյց տալ: Հէնց դրա համար էլ գրեցի, որպէսզի ձեզ փորձեմ, թէ արդեօք ամէն ինչում հնազա՞նդ էք, քանզի եթէ մէկին ներէք, ես էլ կներեմ, քանի որ եթէ ներեմ, ինչ որ ներեմ, ձեզ համար է՝ ի դէմս Քրիստոսի, որպէսզի չլինի թէ սատանան առաւելութիւն ունենայ մեզ վրայ, քանզի անտեղեակ չենք նրա մտադրութիւններին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին ամենեքեան որք յուսացեալ են ի քեզ.

յաւիտեան ցնծասցեն, եւ բնակեսցես դու ի նոսա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (24, 9 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այն ժամանակ ձեզ նեղութեան պիտի մատնեն եւ պիտի սպանեն ձեզ. եւ իմ անուան պատճառով բոլոր ազգերի կողմից ատելի պիտի լինէք: Եւ այն ժամանակ շատերը պիտի գայթակղուեն եւ միմեանց պիտի մատնեն ու միմեանց պիտի ատեն: Եւ բազում սուտ մարգարէներ պիտի ելնեն ու շատերին մոլորեցնեն: Եւ անօրինութեան շատանալուց շատերի սէրը պիտի ցամաքի: Բայց ով մինչեւ վերջ համբերեց, նա պիտի փրկուի: Եւ արքայութեան այս աւետարանը պիտի քարոզուի ամբողջ աշխարհում՝ ի վկայութիւն բոլոր հեթանոսների. եւ ապա պիտի գայ վախճանը»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (459)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 9 – 6, 11

Գրեցի ձեզ այդ թղթում, որ չխառնակուէք պոռնիկների հետ. եւ ոչ միայն՝ այս աշխարհի պոռնիկների, ագահների, յափշտակողների կամ կռապաշտների հետ. ապա թէ ոչ՝ պարտաւոր պիտի լինէիք նոյնիսկ աշխարհից դուրս գալ: Բայց արդ, ձեզ գրեցի, որ չխառնակուէք. եթէ եղբայր կոչուած մէկը՝ լինի պոռնիկ, կռապաշտ, ագահ, բամբասող, հարբեցող թէ յափշտակող, նրա հետ հաց էլ չուտէք: Իմ ի՞նչ գործն է դատել նաեւ դրսիններին. չէ՞ որ ներսիններին դուք էք դատում: 13 Իսկ դրսիններին Աստուած է դատելու: Վերացրէ՛ք չարը ձեր միջից: Ձեզնից մէկը, եթէ խնդիր ունենայ իր ընկերոջ հետ, կհամարձակուի դատուել անիրաւների՞ առաջ, թէ՞ սրբերի. չգիտէ՞ք, որ սրբերն են դատում աշխարհը: Եւ եթէ ձեզնով է դատւում աշխարհը, ապա արժանի չէ՞ք չնչին բաներ դատելու: Չգիտէ՞ք, որ մենք հրեշտակներին էլ ենք դատելու, ուր մնաց թէ՝ երկրաւորներին: Իսկ դուք, երբ այս հարցերի վերաբերեալ վէճեր էք ունենում, որպէս եկեղեցու դատաւորներ նստեցնում էք մարդկանց, որոնք անարժէք են: Յամօթ ձեզ եմ ասում: Ձեր մէջ չկա՞յ մի այնպիսի իմաստուն, որ կարողանայ արդար դատ անել իր եւ եղբօր միջեւ: Բայց եղբայրը եղբօր դէմ է դատւում, այն էլ՝ անհաւատների առջեւ: Եւ արդ, բոլորովին վատթար բան է ձեզ համար, որ դատաստաններ էլ կան ձեր մէջ: Ինչո՞ւ ինքներդ զրկանք չէք կրում եւ առաւել եւս ինքներդ նեղութիւն չէք քաշում. այլ դուք էք զրկում ու նեղում. այն էլ՝ նոյնիսկ եղբայրներին: Չգիտէ՞ք, որ անիրաւներն Աստծոյ արքայութիւնը չեն ժառանգում. մի՛ խաբուէք. ո՛չ պոռնիկներ, ո՛չ կռապաշտներ, ո՛չ շնացողներ, ո՛չ իգացողներ, ո՛չ արուամոլներ, ո՛չ գողեր, ո՛չ ագահներ, ո՛չ հարբեցողներ, ո՛չ բամբասողներ, ո՛չ էլ յափշտակողներ Աստծոյ արքայութիւնը չպիտի ժառանգեն: Եւ դուք, գոնէ ոմանք, այդպիսին էիք. բայց լուացուեցիք, մաքրուեցիք, արդարացուեցիք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով եւ մեր Աստծոյ Հոգով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յիշեա Տէր զգթութիւնս քո.

եւ զողորմութիւնս քո’ որք ենն յաւիտենից:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (18, 23 – 35)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այսպէս երկնքի արքայութիւնը նմանւում է մի թագաւորի, որ կամեցաւ ծառաների հետ իր հաշիւները կարգաւորել:

Եւ երբ սկսեց հաշիւն ընդունել, նրա մօտ բերուեց տասը հազար քանքարի մի պարտապան: Եւ քանի որ նա վճարելու բան չունէր, նրա տէրը հրամայեց վաճառել նրան եւ նրա կնոջն ու որդիներին եւ այն ամէնը, ինչ նա ունէր, եւ պարտքը հատուցել: Եւ ծառան գետին ընկնելով երկրպագում էր նրան եւ ասում. «Համբերող եղիր իմ հանդէպ, եւ բոլորը կվճարեմ քեզ»: Այդ ծառայի տէրը գթալով արձակեց նրան եւ պարտքը նրան շնորհեց: Իսկ ծառան դուրս ելնելով գտաւ իր ծառայակիցներից մէկին, որ իրեն հարիւր դահեկան պարտք էր: Եւ նրան բռնելով խեղդում էր ու ասում. «Վճարի՛ր ինձ, ինչ որ պարտք ես»: Իսկ ծառայակիցը, ընկնելով նրա ոտքերը, աղաչում էր նրան եւ ասում. «Համբերող եղիր իմ հանդէպ, եւ կվճարեմ քեզ»: Իսկ սա չէր կամենում. գնաց, նրան բանտ նետել տուեց, մինչեւ որ պարտքը վճարէր: Նրա ծառայակիցները, երբ տեսան եղածը, շատ տրտմեցին եւ եկան ու իրենց տիրոջը պատմեցին այն ամէնը, ինչ եղել էր: Այն ժամանակ տէրը կանչեց նրան եւ ասաց. «Չա՛ր ծառայ, քո ամբողջ պարտքը քեզ շնորհեցի նրա համար, որ աղաչեցիր ինձ. իսկ պէտք չէ՞ր, որ դու էլ գթայիր քո ծառայակցին, ինչպէս ես էլ քեզ գթացի»: Եւ նրա տէրը բարկանալով՝ նրան յանձնեց դահիճներին, մինչեւ որ հատուցէր բոլոր պարտքերը: Նոյնը պիտի անի ձեզ եւ իմ Հայրը, որ երկնքում է, եթէ ձեզանից իւրաքանչիւրը սրտանց չների իր եղբօրը նրա յանցանքները»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (462)

ԴԿ.

Սրբոց նախահարցն Ադամայ, Աբելի, Սեթայ, Ենովսայ, Ենովքայ, Նոյի, Մելքիսեդեկի, Աբրահամու, Սահակայ, Յակովբայ, Յսեփայ, Մովսիսի, Ահարովնի, Եղիազարու, Յեսուայ, Մանուէլի, եւ այլոց նախահարցն:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Առաջնորդեցեր որպէս խաշին’ ժողովրդեան քոյ. ի ձեռն Մովսիսի եւ Ահարոնի:

Ձայնիւ իմով ես առ Տէր կարդացի. ձայնիւ իմով առ Աստուած, եւ նոյեցաւ առ իս:

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 1 – 31

Ի՞նչ է հաւատը, եթէ ոչ՝ յուսացուած բաների հաստատումը եւ ապացոյցն այն բաների, որոնք չեն երեւում. քանզի նախնիք հաւատո՛վ վկայութիւն ընդունեցին:

Հաւատով ենք իմանում, որ աշխարհները ստեղծուել են Աստծոյ խօսքով՝ անտեսանելիներից տեսանելի դառնալով:

Հաւատով էր, որ Աբէլը Աստծուն աւելի լաւ զոհ մատուցեց, քան Կայէնը, որով էլ վկայութիւն ստացաւ, որ արդար է. քանի որ նրա մատուցած զոհերի համար տրուեց նրան վկայութիւն Աստծուց: Նա թէպէտ եւ հաւատով մեռաւ, սակայն խօսում է դեռ:

Հաւատով Ենոքը փոխադրուեց երկինք, որպէսզի մահ չճաշակի. եւ նա ոչ մի տեղ չգտնուեց, քանի որ Աստուած նրան տարել էր: Եւ նախքան իր տարուելը նրան վկայութիւն էր տրուել, որ ինքը հաճելի է Աստծուն: Բայց առանց հաւատի անհնար է հաճելի լինել Աստծուն, քանի որ նա, ով մօտենում է Աստծուն, պէտք է հաւատայ, որ Աստուած կայ եւ վարձահատոյց է լինում նրանց, ովքեր փնտրում են իրեն:

Հաւատով է, որ Նոյը, պատգամ ստանալով դեռեւս անտեսանելի բաների մասին, վախից բռնուած, իր ընտանիքի փրկութեան համար տապանը պատրաստեց, որով եւ դատապարտեց աշխարհը եւ ժառանգորդ եղաւ այն արդարութեան, որ հաւատից է:

Հաւատով է, որ Աբրահամը, երբ կանչուեց, հնազանդուեց եւ գնաց այն տեղը, որը ստանալու էր որպէս ժառանգութիւն. ելաւ գնաց եւ չգիտէր՝ ուր է գնում:

Հաւատով նա պանդուխտ դարձաւ Աւետեաց երկրում, ինչպէս օտարութեան մէջ, վրանների տակ բնակուեց Իսահակի եւ Յակոբի հետ միասին, որոնք ժառանգակից էին նոյն խոստման. քանզի սպասում էր հիմքերով հաստատուած քաղաքին, որի Ճարտարապետը եւ Արարիչը Աստուած է:

Հաւատով ինքը Սառան էլ, որ ամուլ էր, որդեծնութեան սերմը ստանալու զօրութիւնն ունեցաւ եւ ծնեց առաջացած տարիքում, քանի որ հաւատարիմ համարեց նրան, ով խոստացաւ այդ բանը: Ուստի մէկից, այն էլ տարիքն առած մի մարդուց, ծնուեցին սերունդներ այնքան շատ, որքան երկնքի աստղերը եւ անթիւ անհամար աւազը ծովի ափին:

Հաւատի մէջ մեռան սրանք բոլորը, եւ՝ դեռեւս խոստումները չստացած. բայց հեռուից տեսան այդ խոստումները եւ ցնծացին ու խոստովանեցին, թէ իրենք օտար եւ պանդուխտ են երկրի վրայ: Բոլոր նրանք, որ այսպիսի բաներ են խօսում, յայտնի են անում, թէ մի հայրենի երկիր են փնտրում. քանզի եթէ յիշէին այն երկիրը, որտեղից իրենք ելան, ժամանակ ունէին նորից դառնալու այնտեղ: Յիրաւի, մի աւելի լաւ տեղ են տենչում, այսինքն՝ երկնաւոր մի վայր: Ահա թէ ինչու Աստուած ամօթ չի համարում նրանց Աստուածը կոչուել, քանի որ քաղաք պատրաստեց նրանց համար:

Հաւատով է, որ Աբրահամը իր փորձութեան մէջ Իսահակին որպէս զոհ մատուցեց. եւ նա, ով խոստումն էր ընդունել, իր միամօրիկ որդուն էր որպէս զոհ մատուցում: Աբրահամին ասուած էր, թէ՝ «Իսահակո՛վ քեզ սերունդ պիտի տրուի»: Աբրահամը իր մտքում մտածեց, թէ Աստուած կարող է մեռելներից էլ յարութիւն տալ Իսահակին: Ուստի եւ, որպէս նախօրինակ այդ բանի, նա յետ ստացաւ իր որդուն:

Հաւատո՛վ Իսահակը օրհնեց Յակոբին եւ Եսաւին՝ գալիք բաների յոյսով:

Հաւատո՛վ օրհնեց Յակոբը իր մեռնելու ժամանակ Յովսէփի որդիներից ամէն մէկին եւ երկրպագեց Աստծուն՝ իր գաւազանի ծայրին յենուած:

Հաւատո՛վ յիշեց Յովսէփը իր կեանքի վախճանին իսրայէացիների ելքը եւ իր ոսկորների վերաբերեալ պատուէր տուեց:

Հաւատով է, որ երբ Մովսէսին ծնեցին, նրա ծնողները երեք ամիս թաքցրին նրան, քանզի տեսան կայտառ մանկանը եւ չվախեցան թագաւորի հրամանից: Հաւատով է, որ Մովսէսը, երբ մեծացաւ, մերժեց փարաւոնի դստեր որդի կոչուել. նախընտրեց չարչարուել Աստծոյ ժողովրդի հետ, քան միառժամանակ մեղապարտ հաճոյքներ վայելել. կարեւոր համարեց Քրիստոսի կրած նախատինքները, քան Եգիպտոսի գանձերի առատութիւնը. որովհետեւ աչքերը յառած՝ վարձատրութեան էր սպասում:

Հաւատո՛վ թողեց Եգիպտոսը եւ չէր վախենում թագաւորի ցասումից, քանզի համբերեց, որպէս թէ անտեսանելին էր տեսնում: Հաւատո՛վ կատարեց զատիկը եւ արեան շաղ տալը, որպէսզի անդրանիկներին սպանողը չմօտենայ նրանց:

Հաւատո՛վ անցան նրանք Կարմիր ծովով, որպէս թէ ցամաք երկիր լինէր, մինչ եգիպտացիները, նոյնը փորձելով, խեղդուեցին:

Հաւատո՛վ ընկան Երիքովի պարիսպները, երբ նրանք եօթ օր շրջեցին նրանց շուրջը:

Հաւատով է, որ անհաւատների հետ կորստեան չմատնուեց պոռնիկ Ռախաբը, որ խաղաղութեամբ ընդունել էր լրտեսներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պատմէ զբան իւր Յակովբայ.

զարդարութիւն եւ զիրաւունս’ Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (20, 34 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Այս աշխարհի որդիները կին են առնում եւ մարդի են գնում. իսկ նրանք, ովքեր արժանի կլինեն այն աշխարհին հասնելու եւ մեռելներից յարութիւն առնելու, ո՛չ կին են առնում եւ ո՛չ էլ մարդի են գնում, քանի որ այլեւս մեռնել անգամ չեն կարող, քանզի հրեշտակների նման են եւ Աստծոյ որդիներ, քանի որ յարութեան որդիներ են: Իսկ որ մեռելները յարութիւն են առնում, Մովսէսն էլ այդ գուշակեց մորենու օրինակի մէջ, ինչպէս որ ասում է Տիրոջ մասին. «Աստուած Աբրահամի, Աստուած Իսահակի եւ Աստուած Յակոբի»: Իսկ Աստուած մեռելների Աստուածը չէ, այլ՝ ողջերի, որովհետեւ բոլորը նրա համար կենդանի են»: Օրէնսգէտներից ոմանք նրան պատասխանեցին եւ ասացին. «Վարդապե՛տ, լա՛ւ ասացիր»: Եւ այլեւս ոչ ոք չէր համարձակւում նրան որեւէ բան հարցնել:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ (465)

ԱՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 12 – 7, 11

Ամէն ինչ ինձ արտօնուած է, բայց ոչ ամէն բան՝ օգտակար: Ամէն ինչ ինձ արտօնուած է, բայց պէտք չէ, որ որեւէ բանի իշխանութեան տակ լինեմ: Ուտելիքը որովայնի եւ որովայնը ուտելիքի համար է: Բայց Աստուած ե՛ւ այս, ե՛ւ այն պիտի կործանի. սակայն մարմինը ոչ թէ պոռնկութեան, այլ Տիրոջ համար է, եւ Տէրը՝ մարմնի համար: Բայց Աստուած, որ Տիրոջը յարութիւն տուեց, ձեզ էլ յարութիւն պիտի տայ իր զօրութեամբ: Չգիտէ՞ք, որ ձեր մարմինները Քրիստոսի անդամներն են: Արդ, Քրիստոսի անդամներն առնելով, պոռնիկի անդամնե՞ր ենք դարձնելու: Քա՛ւ լիցի: Չգիտէ՞ք, որ ով մերձենում է պոռնիկին, նրա հետ մէկ մարմին է դառնում: «Կլինեն,- ասում է Գիրքը,- երկուսը մէկ մարմին»: Եւ ով մերձենում է Տիրոջը, մէկ հոգի է դառնում նրա հետ: Փախէ՛ք պոռնկութիւնից: Ինչ մեղք էլ որ մարդը գործի, դա իր մարմնից դուրս է. իսկ ով պոռնկանում է, իր մարմնի դէմ է մեղք գործում: Չգիտէ՞ք, որ ձեր մարմինները տաճար են Սուրբ Հոգու, որ ձեր մէջ է, եւ որը ստացել էք Աստծուց. եւ դուք ձեր տէրը չէք, քանզի մեծ գնով գնուեցիք: Փառաւորեցէ՛ք Աստծուն ձեր մարմինների մէջ:

Այժմ՝ այն բաների մասին, որ ինձ գրել էիք: Լաւ է տղամարդու համար կին արարածին չմերձենալ: Բայց պոռնկութիւնից խուսափելու համար ամէն մարդ թող իր կինն ունենայ, եւ ամէն կին՝ իր մարդը: Թող մարդը կնոջ հանդէպ իր պարտքը կատարի, նոյն ձեւով էլ կինը՝ իր մարդու հանդէպ. որովհետեւ կինը չէ իր մարմնի տէրը, այլ՝ մարդը: Նոյնպէս եւ՝ մարդն իր մարմնի տէրը չէ, այլ՝ կինը: Մի՛ զրկէք միմեանց, այլ՝ միայն այն դէպքում, եթէ առժամանակ համաձայն էք, որ աղօթքի նուիրուէք. եւ վերստին միմեանց դարձէք, որպէսզի սատանան ձեզ չփորձի անժուժկալութեամբ: Այս ասում եմ թոյլ տալով եւ ոչ թէ հրամայելով. որովհետեւ ուզում եմ, որ ամէն մարդ լինի այնպէս, ինչպէս ես եմ. բայց իւրաքանչիւր ոք իր շնորհն ունի Աստծուց. մէկն՝ այսպէս, իսկ միւսն՝ այնպէս: Սակայն ամուրիներին եւ այրիներին ասում եմ. նրանց համար աւելի լաւ է, որ մնան այնպէս, ինչպէս ես եմ: Իսկ եթէ ժուժկալութիւն չունեն, թող ամուսնանան. որովհետեւ աւելի լաւ է ամուսնանալ, քան կրքով այրուել: Իսկ ամուսնացեալներին ոչ թէ ես, այլ Տէրն է պատուիրում. թող կինը ամուսնուց չբաժանուի: Իսկ եթէ բաժանուի, թող առանց ամուսնու մնայ կամ վերստին հաշտուի իր մարդու հետ. եւ մարդը իր կնոջը թող չթողնի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու յարուցեալ գթասցիս ի վերայ Սիոնի.

Ժամանակ գթալոյ նորա Հասեալ է ժամ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 1 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Գալիլիայից տեղափոխուեց եւ եկաւ Հրէաստանի սահմանները՝ Յորդանանի միւս կողմը: Եւ նրա յետեւից բազում ժողովուրդ գնաց, եւ այնտեղ նրանց բժշկեց: Եւ փարիսեցիները, մօտենալով նրան, փորձեցին եւ ասացին. «Օրինաւո՞ր է, որ մէկն իր կնոջը արձակի ամէն մի յանցանքի պատճառով»: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Դուք չէ՞ք կարդացել, թէ նա, ով սկզբից ստեղծեց, արու եւ էգ արեց նրանց եւ ասաց. «Դրա համար տղամարդը պիտի թողնի հօրը եւ մօրը ու պիտի գնայ իր կնոջ յետեւից. եւ երկուսը մէկ մարմին պիտի լինեն»: Ապա ուրեմն, ոչ թէ երկու, այլ մէկ մարմին են: Արդ, ինչ որ Աստուած միացրեց, մարդը թող չբաժանի»: Նրան ասացին. «Իսկ Մովսէսն ինչո՞ւ մեզ պատուիրեց ապահարզանի թուղթ տալ ու արձակել»: Յիսուս նրանց ասաց. «Մովսէսը ձեր խստասրտութեան պատճառով ձեզ թոյլ տուեց արձակել ձեր կանանց, բայց սկզբից այդպէս չի եղել: Սակայն ասում եմ ձեզ, թէ ով իր կնոջն արձակում է, եւ դա պոռնկութեան պատճառով չէ, եւ ուրիշին է առնում, շնանում է. շնանում է եւ նա, ով արձակուածին է առնում»: Իր աշակերտները նրան ասացին. «Եթէ այդպիսի չարիք կարող է լինել տղամարդու եւ կնոջ հետ, աւելի լաւ է չամուսնանալ»: Եւ նա նրանց ասաց. «Բոլորն ընդունակ չեն այդ բանին, այլ՝ նրանք, որոնց տրուած է. որովհետեւ կան ներքինիներ, որոնք իրենց մօր որովայնից այդպէս են ծնուել. կան ներքինիներ էլ, որոնք մարդկանց կողմից են ներքինի դարձել. ներքինիներ էլ կան, որոնք երկնքի արքայութեան համար իրենք իրենց ներքինի են դարձրել. ով կարող է տանել, թող տանի»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (467)

ԱԿ.

Սրբոյն Սահակայ եւ Յովսեփայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 5

Ուրեմն, հաւատով արդարացուած, խաղաղութիւն ունենանք Աստծոյ հետ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով, որի միջոցով էլ կարողացանք հաւատով մերձենալ այն շնորհին, որի մէջ եւ կանք ու պարծենում ենք Աստծոյ փառքի յոյսով: Եւ ոչ միայն այսքանը. այլեւ պարծենում ենք մեր նեղութիւնների մէջ եւս, քանզի գիտենք, որ նեղութիւնները համբերութիւն են բերում, համբերութիւնը՝ փորձառութիւն, փորձառութիւնը՝ յոյս: Յոյսը երբեք չի ամաչեցնում, քանզի Աստծոյ սէրը սփռուած է մեր սրտերում Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրուեց մեզ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պարծեսցին սուրբքն փառօք

եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հօտ, քանզի ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայութիւնը: Վաճառեցէք ձեր ինչքերը եւ ողորմութիւն տուէք. եւ ձեզ համար շինեցէք չհնացող քսակներ եւ անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մօտենում, եւ ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. քանզի որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն»:

«Թող ձեր գօտիները մէջքներիդ պնդուած լինեն, եւ ճրագներդ՝ վառուած: Եւ դուք նմանուեցէք այն ծառաներին, որոնք սպասում են իրենց տիրոջը, թէ երբ կվերադառնայ հարսանիքից, որպէսզի երբ գայ եւ բախի դուռը, իսկոյն բաց անեն: Երանի՜ այն ծառաներին, որոնց արթուն կգտնի տէրը, երբ գայ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նա գօտի կկապի մէջքին, սեղան կնստեցնի նրանց եւ կանցնի նրանց սպասարկելու: Եւ եթէ տէրը գայ կէսգիշերին կամ աւելի ուշ եւ գտնի նրանց այդպէս, երանելի են այդ ծառաները: Բայց այն էլ իմացէք, որ եթէ տանտէրը գիտենար, թէ որ ժամին գող կգայ, թոյլ չէր տայ, որ իր տունը կտրեն: Դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, երբ չէք սպասի, կգայ Մարդու Որդին»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (468)

ԲՁ.

Սրբոյն Երկոտասան մարգարէիցն’ Ովսէի, Ամովսայ, Միքեայ, Յովելեայ, Աբդիու, Յովնանու, Նաւումայ, Ամբակումայ, Սոփոնիայ, Անգեայ, Զաքարեայ, Մաղաքիայ:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 2 – 5

Աստուած չմերժեց իր ժողովրդին, որին նախապէս ճանաչել էր: Կամ չգիտէ՞ք, թէ ինչ է ասում Գիրքը Եղիայի մասին. թէ ինչպէս է նա գանգատւում Աստծուն Իսրայէլի դէմ. «Տէ՛ր, կոտորեցին քո մարգարէներին եւ կործանեցին քո սեղանները. ես մնացի միայն, եւ իմ կեանքն են ուզում»: Իսկ ի՞նչ է ասում նրան պատասխանը. «Թողեցի ինձ,- ասում է,- եօթ հազար մարդ, որոնք Բահաղին չծնրադրեցին»: Նոյնպէս եւ ներկայ ժամանակում մնացորդներ կան՝ ըստ ընտրութեան շնորհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 31 – 35)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նոյն օրը մի քանի փարիսեցիներ մօտեցան ու ասացին նրան. «Վեր կաց գնա այստեղից, որովհետեւ Հերովդէսն ուզում է քեզ սպանել»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Գնացէք ասացէք այն աղուէսին, թէ ահա դեւեր եմ հանում, բուժումներ եմ կատարում այսօր եւ վաղը, իսկ երրորդ օրը գործս կաւարտեմ: Բայց պէտք է այսօր, վաղը եւ միւս օրը գնալ. քանզի պէտք չէ, որ մարգարէն Երուսաղէմից դուրս կորստեան մատնուի»:

«Երուսաղէ՜մ, Երուսաղէ՜մ, որ կոտորում էիր մարգարէներին եւ քարկոծում քեզ մօտ ուղարկուածներին. քանի՜-քանի անգամ կամեցայ հաւաքել քո որդիներին, ինչպէս հաւը իր ձագերին՝ թեւերի տակ, բայց դու չկամեցար: Ահա ձեր տունը ձեզ պիտի թողնուի աւերակ. բայց ասում եմ ձեզ, որ ինձ այլեւս չէք տեսնի, մինչեւ որ չասէք. «Օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով»»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (470)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 25 – 35

Իսկ կոյսերի մասին Տիրոջից հրաման չունեմ. բայց խրատ եմ տալիս՝ որպէս Տիրոջ կողմից ողորմութիւն գտած, հաւատարիմ լինել նրան: Կարծում եմ, թէ այսպէս լաւ է. այն նեղութեան պատճառով, որ ներկայումս կայ, մարդու համար լաւ է, որ այսպէս լինի: Կապուա՞ծ ես կնոջ հետ. մի՛ փորձիր արձակուել: Չե՞ս կապուած. կին մի՛ փնտրիր. սակայն եթէ ամուսնանաս, մեղք գործած չես լինի. եւ եթէ կոյսն ամուսնանայ, մեղք գործած չի լինի: Բայց այդպիսիները մարմնի նեղութիւն են ունենալու. իսկ ես պիտի խնայէի ձեզ: Բայց այս եմ ասում, եղբայրնե՛ր, թէ այսուհետեւ ժամանակը կարճ է: Նրանք, որ կին ունեն, թող այնպէս ապրեն, որպէս թէ ունեցած չլինէին. եւ նրանք, որ լաց են լինում, որպէս թէ՝ լացած չլինէին. նրանք, որ ուրախանում են, որպէս թէ՝ ուրախացած չլինէին. նրանք, որ բան են գնում, որպէս թէ՝ ունեցած չլինէին. եւ նրանք, որ աշխարհիկ կեանք են վարում, որպէս թէ՝ վայելած չլինէին. քանզի անցնում է այս աշխարհի վայելչութիւնը: Այլ ուզում եմ, որ դուք առանց հոգսի լինէք. որովհետեւ ով կին չունի, հոգում է, թէ ինչպէս հաճելի լինի Տիրոջը: Իսկ ով կին ունի, աշխարհի մասին է հոգում, թէ ինչպէս հաճելի լինի իր կնոջը: Եւ այսպէս զանազանւում են ամուսնացած կինը եւ կոյսը. քանի որ կոյսը հոգում է Տիրոջ գործերի մասին, որպէսզի սուրբ լինի մարմնով եւ հոգով: Իսկ ամուսնացած կինը հոգում է աշխարհի մասին, թէ ինչպէս հաճելի լինի իր մարդուն: Եւ սա ձեր օգտի համար եմ ասում. ոչ թէ՝ ձեզ ճնշելու համար, այլ պարկեշտութեան եւ Տիրոջը բոլորանուէր ծառայելու համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դարձ, Տէր, եւ փրկեա զանձն իմ.

կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 13 – 26)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ նրա մօտ մանուկներ բերուեցին, որ նրանց վրայ ձեռք դնի ու աղօթք անի. իսկ նրա աշակերտները սաստում էին բերողներին: Յիսուս ասաց. «Թոյլ տուէք այդ մանուկներին եւ մի՛ արգելէք, որ նրանք ինձ մօտ գան, որովհետեւ երկնքի արքայութիւնը այդպիսիներինն է»: Եւ նրանց վրայ ձեռք դրեց ու այդտեղից գնաց:

Եւ ահա մէկը, մօտենալով նրան, ասաց. «Բարի՛ վարդապետ, ի՞նչ բարիք գործեմ, որ յաւիտենական կեանքն ունենամ»: Եւ նա նրան ասաց. «Ինչո՞ւ ես ինձ բարու մասին հարցնում. մէկ է բարին. եթէ կամենում ես յաւիտենական կեանքը մտնել, պահիր պատուիրանները»: Նա ասաց՝ որո՞նք: Յիսուս նրան ասաց. «Մի՛ սպանիր, մի՛ շնացիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, քո հօրն ու մօրը մեծարի՛ր եւ քո ընկերոջը քո անձի պէս պիտի սիրես»: Երիտասարդը նրան ասաց. «Այդ բոլորը իմ մանկութիւնից ի վեր պահել եմ. արդ, ինչո՞վ եմ դեռեւս պակաս»: Յիսուս նրան ասաց. «Եթէ կամենում ես կատարեալ լինել, գնա վաճառիր քո ունեցուածքը ու տուր աղքատներին. եւ երկնքում գանձեր կունենաս. եւ դու արի իմ յետեւից»: Երբ երիտասարդը այս խօսքը լսեց, տրտմած գնաց. որովհետեւ շատ հարստութիւն ունէր:

Յիսուս աշակերտներին ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ հարուստը դժուարութեամբ կմտնի երկնքի արքայութիւնը: Դարձեալ ասում եմ ձեզ. աւելի հեշտ է, որ պարանը ասեղի ծակով մտնի, քան թէ հարուստը՝ Աստծոյ արքայութիւնը»: Երբ աշակերտներն այս լսեցին, շատ զարմացան ու ասացին. «Իսկ ո՞վ կկարողանայ փրկուել»: Յիսուս նրանց նայեց եւ ասաց. «Մարդկանց համար այդ անկարելի է, բայց Աստծոյ համար ամէն ինչ կարելի է»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (472)

ԳՁ.

Սրբոյն Աթանագինեայ եպիսկոպոսին, եւ Տասն աշակերտացն նորա, եւ Հինգ վկայիցն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 7

Ուրեմն, աղաչում եմ երէցներին՝ ես էլ նոյնպէս լինելով երէց ու վկայ Քրիստոսի չարչարանքների եւ մասնակից գալիք փառքի յայտնութեան. արածեցրէ՛ք Աստծոյ այդ հօտը, որ ձեզ է յանձնուած, վերակացու լինելով ոչ թէ ակամայ, այլ կամովին՝ ըստ Աստծոյ, ոչ թէ շահախնդրութեամբ, այլ յօժարութեամբ. ոչ թէ տիրելով նրանց, որ բաժին են ընկած ձեզ, այլ օրինակ լինելով հօտին, որպէսզի երբ Հովուապետը երեւայ, փառքի անթառամ պսակն ընդունէք:

Նոյնպէս եւ դուք, երիտասարդնե՛ր, հնազանդ եղէք ծերերին. բոլորդ միմեանց հանդէպ խոնարհութիւն ունեցէք, քանի որ «Աստուած հակառակ է ամբարտաւաններին, իսկ խոնարհներին շնորհ է տալիս»: Խոնարհուեցէք Աստծոյ հզօր ձեռքի տակ, որպէսզի ժամանակին նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր բոլոր հոգսերը նրա վրայ գցէք, որովհետեւ նա է, որ հոգում է ձեր մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն քո մեռանիմք զօրհանապազ.

համարեցաք որպէս զոչխար ի զենումն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 33 – 17, 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս ամէնը ասացի ձեզ, որպէսզի ինձնով խաղաղութիւն ունենաք: Այստեղ աշխարհում նեղութիւն պիտի ունենաք, սակայն քաջալերուեցէ՛ք, որովհետեւ ես յաղթեցի աշխարհին»:

Յիսուս, երբ այս բաները խօսեց, աչքերը երկինք բարձրացրեց եւ ասաց. «Հա՛յր, հասել է ժամը. փառաւորի՛ր քո Որդուն, որպէսզի քո Որդին էլ քեզ փառաւորի, ինչպէս որ նրան իշխանութիւն տուեցիր բոլոր մարդկանց վրայ, որպէսզի ամէնքին, որոնց տուեցիր նրան, յաւիտենական կեանք տայ: Այս է յաւիտենական կեանքը. որ ճանաչեն քեզ միակ ճշմարիտ Աստուած, նաեւ՝ Յիսուս Քրիստոսին, որին դու առաքեցիր Ես քեզ փառաւորեցի երկրի վրայ. կատարեցի այն գործը, որն ինձ տուեցիր, որ անեմ. եւ այժմ փառաւորի՛ր ինձ, Հա՛յր, քեզ մօտ այն փառքով, որ ունէի քեզ մօտ նախքան աշխարհի լինելը:

Քո անունը յայտնեցի այն մարդկանց, որոնց ինձ տուեցիր աշխարհից. նրանք քոնն էին, եւ ինձ տուեցիր նրանց, ու նրանք քո խօսքը պահեցին: Հիմա իմացան, որ այն ամէնը, ինչ ինձ տուեցիր, ես նրանց տուեցի. եւ նրանք ընդունեցին ու ճշմարտութեամբ ճանաչեցին, որ ես քո մօտից ելայ. եւ նրանք հաւատացին, որ դու ուղարկեցիր ինձ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (473)

ԳԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 36 – 8, 6

Բայց եթէ որեւէ մէկն ամաչում է իր տարիքն առած կուսութեան համար, թող այդպէ՛ս լինի. կարող է վարուել, ինչպէս կամենում է, չի մեղանչի. թող ամուսնանայ: Իսկ եթէ հաստատուն է իր սրտում, իրեն վտանգ չի սպառնում, իշխում է սեփական կամքի վրայ եւ իր սրտում որոշել է պահել իր կուսութիւնը, լաւ է անում: Եւ ով ամուսնացնում է իր կոյսին, լաւ է անում. իսկ ով չի ամուսնացնում, աւելի լաւ է անում:

Կինը կապուած է իր մարդուն այնքան ժամանակ, քանի դեռ իր մարդը կենդանի է: Իսկ երբ նրա մարդը մեռնի, ազատ է ամուսնանալու, ում հետ որ կամենայ, բայց միայն՝ Տիրոջով: Սակայն առաւել երանելի է, եթէ մնայ այնպէս՝ ըստ իմ խրատի: Ես այնպէս եմ կարծում, թէ իմ մէջ էլ Աստծոյ Հոգի կայ:

Իսկ այժմ՝ կուռքերին արուած զոհերի մասին: Ոմանք ասում են՝ այդ մասին մենք անհրաժեշտը գիտենք. գիտութիւնը հպարտացնում է, բայց սէրը՝ հաստատում: Եթէ մէկը կարծում է, թէ ինչ-որ բան գիտէ, դեռ չգիտէ, թէ ինչպէս պէտք է գիտենալ: Բայց ով սիրում է Աստծուն, նա ճանաչուած է նրանից: Իսկ ինչ վերաբերում է կուռքերին զոհ արուածները ուտելուն, գիտենք, որ այս աշխարհում կուռքերը ոչինչ են. քանզի չկայ ուրիշ Աստուած՝ բացի միակ Աստծուց, թէպէտ եւ այսպէս կոչուած աստուածներ կան թէ՛ երկնքում եւ թէ՛ երկրի վրայ. արդարեւ, կան բազում աստուածներ եւ բազում տէրեր: Բայց մեզ համար միայն մէկ Աստուած կայ՝ Հայր, որ ստեղծել է ամէն բան, եւ մենք ապրում ենք նրանով. եւ՝ միայն մէկ Տէր Յիսուս Քրիստոս, որի միջոցով ստեղծուեց ամէն ինչ, եւ մենք ապրում ենք նրանով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմեա ինձ Տէր, զի հիւանդ եմ ես.

բժշկեա զանձն իմ, զի խռովեցան ոսկերք իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (20, 1 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Երկնքի արքայութիւնը նման է մի տանուտէրի, որ առաւօտեան ելաւ՝ իր այգու համար մշակներ վարձելու: Եւ մշակների օրավարձը մէկ դահեկան սակարկելով՝ նրանց ուղարկեց իր այգին: Եւ առաւօտեան ժամը իննի մօտ դուրս ելնելով՝ տեսաւ ուրիշների, որ պարապ կանգնել էին հրապարակում: Նրանց էլ ասաց. «Դո՛ւք էլ գնացէք իմ այգին, եւ ինչ որ պէտք է, կտամ ձեզ»: Նրանք եւս գնացին: Եւ դարձեալ դուրս ելնելով կէսօրին ու կէսօրից յետոյ ժամը երեքի մօտ՝ նոյն ձեւով արեց: Եւ ժամը հինգի մօտ դուրս ելնելով՝ գտաւ ուրիշների, որ պարապ կանգնել էին. նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ էք այստեղ ամբողջ օրը պարապ կանգնել»: Նրան ասացին. «Որովհետեւ մեզ ոչ ոք չվարձեց»: Նրանց ասաց. «Դո՛ւք էլ գնացէք այգին, եւ ինչ որ պէտք է, կստանաք»: Եւ երբ երեկոյ եղաւ, այգու տէրը իր գործավարին ասաց. «Կանչիր մշակներին եւ տուր նրանց վարձը՝ սկսած վերջիններից մինչեւ առաջինները»: Երբ եկան ժամը հինգի մօտ վարձուածները, իւրաքանչիւրը մէկ դահեկան ստացաւ: Առաջիններն էլ գալով՝ կարծում էին, թէ աւելի կստանան, բայց նրանք էլ մէկական դահեկան ստացան: Երբ առան, տրտնջում էին տանտիրոջից ու ասում. «Դրանք՝ այդ վերջինները, մէկ ժամ գործ արեցին, իսկ դու նրանց հաւասար արեցիր մեզ, որ տարանք օրուայ ծանրութիւնը եւ տօթը»: Նա պատասխանեց նրանցից մէկին եւ ասաց. «Ընկե՛ր, քեզ չեմ զրկում. չէ՞ որ ինձ հետ մէկ դահեկանի սակարկեցիր. ստացիր քոնը եւ գնա. այս վերջիններին կամենում եմ տալ, որքան եւ քեզ. մի՞թէ իրաւունք չունեմ իմ ունեցածի հետ վարուելու, ինչպէս կամենում եմ: Կամ թէ նախանձո՞ւմ ես, որ ես առատաձեռն եմ»: Այսպէս, վերջինները առաջին պիտի լինեն, եւ առաջինները՝ վերջին. որովհետեւ բազում են կանչուածները, բայց սակաւ են ընտրեալները»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (475)

ԴՁ.

Սրբոց վկայիցն Անտոնինոսի եւ Թէոփիլոսի, Անիկտոսի եւ Փոտինոսի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 15

Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Արդարքն որպէս զարսաւենիս ծաղկեսցին.

որպէս զմայրսն Լիբանանու բազում եղիցին:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի իմ ուրախութիւնը ձեր մէջ լինի, եւ ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Այս է իմ պատուէրը. որ սիրէք միմեանց, ինչպէս որ ես սիրեցի ձեզ: Աւելի մեծ սէր ոչ ոք չունի, քան այն, որ մէկն իր կեանքը տայ իր բարեկամների համար: Դուք իմ բարեկամներն էք, եթէ անէք այն, ինչ ես ձեզ պատուիրում եմ: Այլեւս ձեզ ծառաներ չեմ կոչում, որովհետեւ ծառան չգիտէ, թէ տէրն ինչ է անում. այլ ձեզ բարեկամներ կոչեցի, քանզի այն բոլորը, ինչ իմ Հօրից լսեցի, յայտնեցի ձեզ: Ոչ թէ դուք ինձ ընտրեցիք, այլ ես ձեզ ընտրեցի եւ ձեզ կարգեցի, որ գնաք եւ պտղաբեր լինէք, եւ ձեր պտուղը մնայ, եւ ինչ էլ խնդրէք Հօրիցս իմ անունով, նա ձեզ տայ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ (477)

ԴԿ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 24 – 10, 11

Չգիտէ՞ք, սպարէզում վազողներից – թէեւ բոլորն են վազում – միայն մէկն է առնում յաղթութեան մրցանակը: Այնպէս վազեցէք, որ հասնէք դրան: Ով մրցում է, ամէն ինչում ժուժկալ է լինում. նրանք՝ որպէսզի կորնչելի պսակն առնեն, իսկ մենք՝ անկորնչելին: Արդ, ես ճիշտ այսպէս եմ վազում, ոչ թէ՝ աննպատակ. այնպէս չեմ կռփահարում, իբրեւ թէ քամի ծեծէի, այլ ճնշելով ամրացնում եմ իմ մարմինը եւ հնազանդեցնում այն, որպէսզի յանկարծ ես ինքս խոտելի չլինեմ այն բանում, որ քարոզեցի ուրիշներին:

Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգիտանաք, որ մեր հայրերը բոլորն էլ ամպի առաջնորդութեան տակ էին եւ բոլորն էլ ծովով անցան. եւ բոլորը, հետեւելով Մովսէսին, մկրտուեցին ամպ ու ծովի մէջ. եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ուտելիքը կերան, եւ բոլորն էլ նոյն հոգեւոր ըմպելիքը խմեցին, որովհետեւ խմում էին հոգեւոր այն Վէմից, որ գնում էր նրանց հետ, եւ այն Վէմը ինքը Քրիստոսն էր: Բայց նրանցից շատերը չէ, որ հաճելի եղան Աստծուն, քանզի անապատում ընկան ու մեռան: Եւ այն որպէս օրինակ եղաւ մեզ համար, որպէսզի չար բաների ցանկացող չլինենք, ինչպէս որ ցանկացան նրանք: Եւ չլինենք կռապաշտներ, ինչպէս նրանցից ոմանք. ինչպէս գրուած է. «Նստեց ժողովուրդը ուտելու եւ խմելու, եւ նրանք վեր կացան զուարճանալու»: Եւ չպոռնկանանք, ինչպէս նրանցից ոմանք պոռնկացան, եւ մի օրում ընկան քսանչորս հազարը: Եւ չփորձենք Տիրոջը, ինչպէս փորձեցին նրանցից ոմանք եւ կոտորուեցին օձերից: Եւ չտրտնջանք, ինչպէս տրտնջացին նրանցից ոմանք ու կորստեան մատնուեցին մահուան հրեշտակից: Եւ այս բոլորը իբրեւ օրինակ պատահեց նրանց հետ, բայց որպէս խրատ գրուեց մեզ համար. մեզ, որոնց համար հասել է յաւիտեանների վախճանը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարեաւ Ստուած, եւ ցրուեցան ամենայն

Թշնամիք նորա.

Փախեան ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 14 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յովհաննէսի բանտարկուելուց յետոյ Յիսուս Գալիլիա եկաւ. քարոզում էր Աստծոյ աւետարանը եւ ասում. 15 «Ժամանակը հասել է, եւ մօտեցել է Աստծոյ արքայութիւնը. ապաշխարեցէ՛ք եւ հաւատացէ՛ք աւետարանին»: 16 Երբ նա անցնում էր Գալիլիայի ծովեզրով, տեսաւ Սիմոնին եւ նրա եղբայր Անդրէասին, որոնք ուռկանները ծովն էին գցել, որովհետեւ ձկնորսներ էին: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Իմ յետեւից եկէք, եւ ես ձեզ կդարձնեմ մարդկանց որսորդներ»: Եւ իսկոյն ուռկանները թողնելով՝ գնացին նրա հետ: Այստեղից մի քիչ առաջ գնալով՝ տեսաւ Զեբեդէոսի որդի Յակոբոսին եւ նրա եղբայր Յովհաննէսին. սրանց էլ տեսաւ իրենց նաւակի մէջ, մինչ ուռկաններն էին կարգի բերում: Եւ կանչեց նրանց. եւ նրանք, իսկոյն նաւակի մէջ թողնելով իրենց հօրը՝ Զեբեդէոսին, վարձկան ձկնորսների հետ միասին, գնացին նրա յետեւից:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (479)

ԱՁ.

Սրբոց Մակաբայեցւոցն Եղիազարու քահանային եւ Եօթն եղբարցն եւ մօր նոցա Շամունեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 – 40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Փրկութիւն արդարոց ի Տեառնէ է.

վերակացու է նոցա ի ժամանակս նեղութեան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 17 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ կարծէք, թէ օրէնքը կամ մարգարէներին ջնջելու եկայ. չեկայ ջնջելու, այլ՝ լրացնելու: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. մինչեւ որ երկինք ու երկիր անցնեն, մի յովտ իսկ – որ մի նշանախեց է – օրէնքից եւ մարգարէներից չի անցնի, մինչեւ որ այս բոլորը կատարուի: Ով որ այս պատուիրաններից, փոքրերից անգամ, մի բան ջնջի եւ մարդկանց այդպէս ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ փոքր պիտի համարուի. իսկ ով կատարի եւ ուսուցանի, երկնքի արքայութեան մէջ նա մեծ պիտի համարուի: Բայց ասում եմ ձեզ, որ եթէ ձեր արդարութիւնը աւելի չլինի, քան օրէնսգէտներինը եւ փարիսեցիներինը, երկնքի արքայութիւնը չէք մտնի:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (480)

ԱԿ.

Սրբոց Սոփիայ եւ երից դստերաց նորա Պստիսի, Ելպիսի եւ Ագապի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Լուր դուստր եւ տես, խոնարհեցո զունկն քո. մոռա զժողովուրդ քո եւ զտուն Հօր քոյ. զի ցանկացաւ Թագաւոր գեղոյ քոյ:

Բղխեսցէ սիրտ իմ զպատգամս քո բարիս. եւ ասացից զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 6 – 14

Որովհետեւ Աստուած է, որ ասաց. «Խաւարից թող լոյս ծագի». եւ նա ծագեցրեց մեր սրտերում Աստծոյ փառքի գիտութեան լոյսը, որը ճառագում է Յիսուս Քրիստոսի դէմքից:

Այսուհետեւ այս գանձերն ունենք կաւէ ամանների մէջ, որպէսզի զօրութեան գերազանցութիւնը Աստծուց լինի եւ ոչ՝ մեզնից: Ամէն կողմից ճնշուած, բայց ոչ՝ ընկճուած, կարօտեալ, բայց ոչ՝ յուսահատ, հալածուած, բայց ոչ՝ լքուած, չարչարուած, բայց ոչ՝ մեռած: Ամէն ժամ մեր մարմիններում կրում ենք Յիսուսի մահը, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մարմինների մէջ. քանզի քանի դեռ կենդանի ենք, միշտ մահուան ենք մատնւում Յիսուսի համար, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մահկանացու մարմինների մէջ: Այնպէս որ, մահը զօրանում է մեր մէջ, իսկ կեանքը՝ ձեր մէջ: Արդ, հաւատի նոյն հոգին ունենք, ինչպէս եւ գրուած է. «Հաւատացի, դրա համար էլ խօսեցի»: Եւ մենք հաւատում ենք, դրա համար էլ խօսում ենք: Այս գիտենք, որ նա, ով յարութիւն տուեց Յիսուսին, մեզ էլ յարութիւն կտայ Յիսուսի հետ եւ ձեզ հետ միասին կկանգնեցնի իր առաջ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 2 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Քանզի չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան, որ չիմացուի, քանզի ինչ որ խաւարի մէջ ասէք, լսելի պիտի լինի լոյսի մէջ. եւ ինչ որ շտեմարաններում փսփսաք ականջների մէջ, պիտի քարոզուի տանիքների վրայ: Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի: Եւ ով Մարդու Որդու դէմ բան ասի, նրան պիտի ներուի, բայց ով Սուրբ Հոգուն հայհոյի, նրան չպիտի ներուի:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (482)

ԲՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 12 – 33

Այսպէս ուրեմն, ով կարծում է, թէ կանգնած է հաստատ, թող զգոյշ լինի, գուցէ թէ ընկնի: Ձեզ վրայ ոչ մի փորձութիւն չի եկել՝ բացի մարդկանցից եկածից: Բայց հաւատարիմ է Աստուած, որ ձեզ աւելի փորձութեան մէջ չի գցելու, քան կարող էք տանել. այլ փորձութեան հետ նաեւ փրկութեան ելք է ցոյց տալու, որպէսզի կարողանաք համբերել:

Ուստի, իմ սիրելինե՛ր, փախէ՛ք կռապաշտութիւնից: Ասում եմ ձեզ իբրեւ գիտակից մարդկանց. ինքներդ դատեցէք, ինչ ասում եմ: Օրհնութեան բաժակը, որն օրհնում ենք, արդարեւ հաղորդութիւն չէ՞ Քրիստոսի արեան. հացը, որը կտրում ենք, արդարեւ հաղորդութիւն չէ՞ Քրիստոսի մարմնի. որովհետեւ մի հաց, մի մարմին ենք բոլորս, քանի որ բոլորս էլ այդ միակ հացից ենք վայելում: Նկատի առէք մարմնաւոր Իսրայէլը. չէ՞ որ նրանք, որ ուտում են զոհից, մասնակից են սեղանին: Արդ, ի՞նչ ասեմ. կուռքերին զոհաբերուածը մի բա՞ն է. եւ կամ կուռքն ինքնին մի բա՞ն է: Ո՛չ, ինչ որ հեթանոսները զոհում են, դեւերին են զոհում եւ ոչ՝ Աստծուն: Չեմ ուզում, որ դուք դեւերին հաղորդակից լինէք. քանզի չէք կարող խմել ե՛ւ Տիրոջ բաժակը, ե՛ւ դեւերի բաժակը: Եւ չէք կարող վայելել ե՛ւ Տիրոջ սեղանից, ե՛ւ դեւերի սեղանից: Կամ թէ ուզում ենք Տիրոջ նախա՞նձը գրգռել. մի՞թէ աւելի զօրեղ ենք, քան նա:

Ամէն ինչ ինձ թոյլատրելի է, բայց ամէն բան չէ, որ օգտակար է. ամէն ինչ ինձ թոյլատրելի է, բայց ամէն ինչ չէ, որ հաւատը հաստատում է: Ոչ ոք միայն իր օգուտը թող չփնտրի, այլ՝ նաեւ ընկերոջինը: Կերէք ամէն ինչ, որ վաճառւում է սպանդանոցում, եւ խղճմտանքի պատճառով խտրութիւն մի՛ դրէք. որովհետեւ «Տիրոջն է երկիրն իր ամբողջութեամբ»:

Եթէ անհաւատներից մէկը ձեզ հրաւիրի, եւ դուք ուզենաք գնալ, այն ամէնը, որ ձեր առաջ կդրուի, կերէ՛ք եւ խղճմտանքի պատճառով խտրութիւն մի՛ դրէք: Իսկ եթէ մէկը ձեզ ասի, թէ՝ «Այդ զոհ է արուած», մի՛ կերէք այն մարդու պատճառով, ով իմաց տուեց ձեզ, եւ նրա խղճմտանքի պատճառով. խօսքս ոչ թէ ձեր խղճմտանքի մասին է, այլ՝ ընկերոջ: Բայց ինչո՞ւ իմ ազատութիւնը պիտի կաշկանդուի ուրիշի խղճմտանքի պատճառով: Եթէ ես գոհութիւն յայտնելով վայելում եմ, ինչո՞ւ հայհոյուեմ նրա համար, որ գոհութիւն եմ յայտնում:

Արդ, ուտէք թէ խմէք կամ ինչ էլ անէք, ամէն ինչ արէք Աստծոյ փառքի համար. գայթակղութեան պատճառ մի՛ եղէք հրեաներին ու հեթանոսներին եւ Աստծոյ եկեղեցուն. ինչպէս որ ես բոլորին ամէն ինչում հաճելի եմ լինում ու չեմ փնտրում իմ օգուտը, այլ՝ շատերինը, որպէսզի փրկուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Սիրտ իմ խռովեցաւ յիս.

եւ երկիւղ մահու անկաւ ի վերայ իմ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 21 – 27)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ մտան Կափառնայում: Եւ Յիսուս, նոյն շաբաթ օրն իսկ ժողովարան մտնելով, ուսուցանում էր նրանց: Եւ նրանք զարմանում էին նրա քարոզութեան վրայ, որովհետեւ նրանց ուսուցանում էր իշխանութեամբ եւ ոչ՝ ինչպէս օրէնսգէտները: Արդ, նրանց ժողովարանում մի մարդ կար՝ պիղծ ոգուց բռնուած, որն աղաղակեց եւ ասաց. «Թո՛յլ տուր, ի՞նչ ես ուզում մեզնից, Յիսո՛ւս Նազովրեցի. մեզ կորստեան մատնելո՞ւ եկար. գիտենք քեզ, թէ ով ես դու, Աստծոյ Սուրբն ես»: Յիսուս սաստեց նրան ու ասաց. «Ձայնդ կտրի՛ր եւ դո՛ւրս ելիր դրանից»: Եւ պիղծ ոգին սաստիկ ցնցեց դիւահարին եւ բարձրաձայն աղաղակելով՝ դուրս ելաւ նրանից: Եւ ամէնքը զարմացան, այնպէս որ հարցնում էին իրար եւ ասում. «Այս ի՞նչ նոր վարդապետութիւն է, որ իշխանութեամբ պիղծ ոգիներին էլ է սաստում, եւ նրանք հնազանդւում են նրան»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (484)

ԲԿ.

Սրբոյն Քրիստափորի վկային եւ երկուց կանանցն Կալինիկեայ եւ Ակիւլինեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 17

Շնորհակալութիւն նրան, որ զօրացրեց ինձ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսի միջոցով, որը վստահելի համարեց ինձ այս սպասաւորութեանը կարգելու՝ ինձ, որ նախապէս հայհոյիչ էի, հալածիչ եւ անարգող. բայց ես ողորմութիւն գտայ, որովհետեւ այդ բանն անում էի՝ անգիտութեան եւ անհնազանդութեան մէջ գտնուելով. եւ մեր Տիրոջ շնորհը շատացաւ ինձ համար այն հաւատով եւ սիրով, որ է ի Քրիստոս Յիսուս: Վստահելի եւ ամենայն ընդունելութեան արժանի է այս խօսքը, թէ՝ Քրիստոս Յիսուս աշխարհ եկաւ՝ փրկելու մեղաւորներին, որոնց գլուխը ես եմ: Եւ ողորմութիւն գտայ նրա համար, որ Յիսուս Քրիստոս նախ իմ մէջ ցոյց տուեց իր ամբողջ համբերութիւնը՝ որպէս օրինակ նրանց, որ պիտի հաւատան իրեն յաւիտենական կեանքի համար. նաեւ յաւիտենութեան Թագաւորին, որ անեղծ եւ աներեւոյթ է, միակ Աստծուն՝ փա՜ռք եւ պատի՜ւ յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կարդացին արդարքն առ Տէր, եւ Տէր լուաւ նոցա.

եւ յամենայն նեղութենէ նոցա փրկեաց զնոսա.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հօտ, քանզի ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայութիւնը: Վաճառեցէք ձեր ինչքերը եւ ողորմութիւն տուէք. եւ ձեզ համար շինեցէք չհնացող քսակներ եւ անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մօտենում, եւ ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. քանզի որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն»:

«Թող ձեր գօտիները մէջքներիդ պնդուած լինեն, եւ ճրագներդ՝ վառուած: Եւ դուք նմանուեցէք այն ծառաներին, որոնք սպասում են իրենց տիրոջը, թէ երբ կվերադառնայ հարսանիքից, որպէսզի երբ գայ եւ բախի դուռը, իսկոյն բաց անեն: Երանի՜ այն ծառաներին, որոնց արթուն կգտնի տէրը, երբ գայ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նա գօտի կկապի մէջքին, սեղան կնստեցնի նրանց եւ կանցնի նրանց սպասարկելու: Եւ եթէ տէրը գայ կէսգիշերին կամ աւելի ուշ եւ գտնի նրանց այդպէս, երանելի են այդ ծառաները: Բայց այն էլ իմացէք, որ եթէ տանտէրը գիտենար, թէ որ ժամին գող կգայ, թոյլ չէր տայ, որ իր տունը կտրեն: Դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, երբ չէք սպասի, կգայ Մարդու Որդին»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (486)

ԳՁ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 1 – 16

Նմանուեցէք ինձ, ինչպէս որ ես՝ Քրիստոսին: Գովում եմ ձեզ, որ յիշում էք ինձ ամէն ինչում եւ պահում էք աւանդուածը, ինչպէս որ աւանդեցի ձեզ: Ուզում եմ, որ իմանաք, որ ամէն մարդու գլուխը Քրիստոսն է, կնոջ գլուխը՝ մարդը, եւ Քրիստոսի գլուխը՝ Աստուած: Ամէն տղամարդ, երբ աղօթքի կանգնի կամ մարգարէանայ եւ գլուխը ծածկած պահի, անպատւում է իր գլուխը: Եւ ամէն կին, երբ աղօթքի կանգնի կամ մարգարէանայ գլխաբաց, անպատւում է իր գլուխը. որովհետեւ այնպէս է համարւում, իբրեւ թէ գլուխն ածիլուած լինի. քանզի եթէ կինը քողով չի ծածկւում, թող կտրի իր մազերը: Իսկ եթէ ամօթ է կնոջ համար մազը կտրել կամ ածիլել, թող քողով ծածկուի: Պէտք չէ, որ տղամարդն իր գլուխը ծածկի, որովհետեւ նա պատկերն ու փառքն է Աստծոյ. իսկ կինը իր մարդու փառքն է. որովհետեւ ոչ թէ մարդն է կնոջից, այլ կինը՝ մարդուց. քանզի մարդը չստեղծուեց կնոջ համար, այլ կինը՝ մարդու համար: Դրա համար կինը պարտաւոր է քող դնել գլխին՝ հրեշտակների պատճառով: Բայց կինն առանց մարդու եւ մարդն առանց կնոջ չկան ի Տէր. որովհետեւ ինչպէս որ կինը մարդուց է, այնպէս եւ մարդը՝ կնոջ միջոցով, եւ ամէն ինչ՝ Աստծուց: Եւ ինքներդ դատեցէք. վայե՞լ է կին արարածին գլխաբաց աղօթքի կանգնել Աստծոյ առաջ: Եւ բնութիւնն իսկ չի՞ ուսուցանում ձեզ, որ եթէ մարդը երկար մազերով է, այդ անարգանք է իրեն. բայց կինը եթէ երկար մազերով է, այդ պատիւ է իրեն. որովհետեւ մազերը քողի փոխարէն են տրուած նրան: Իսկ եթէ մէկն ուզում է առարկել, մենք չունենք այդպիսի սովորութիւն, ոչ էլ՝ Աստծոյ եկեղեցիները:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Վասն անուան քոյ Տէր քաւեա զմեղս իմ.

զի բազում եղեն յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 28 – 34)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ նրա համբաւը տարածուեց Գալիլիայի բոլոր կողմերում:

Եւ ժողովարանից դուրս ելնելով՝ անմիջապէս եկաւ Սիմոնի եւ Անդրէասի տունը Յակոբոսի եւ Յովհաննէսի հետ: Սիմոնի զոքանչը տաքութեան մէջ պառկած էր. իսկոյն ասացին նրա մասին Յիսուսին: Եւ նա մօտենալով նրա ձեռքը բռնեց եւ նրան ոտքի կանգնեցրեց. եւ տենդը նրան թողեց. եւ նա ծառայում էր նրանց:

Երբ երեկոյ եղաւ, արեւի մայր մտնելու ժամանակ, նրա մօտ էին բերում բոլոր հիւանդներին եւ դիւահարներին: Եւ ամբողջ քաղաքը հաւաքուել էր դռների առաջ: Եւ նա զանազան հիւանդութիւններից բազում հիւանդներ բժշկեց եւ բազում դեւեր հանեց. եւ թոյլ չէր տալիս դեւերին խօսել, որովհետեւ գիտէին նրան, որ Քրիստոսն է:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (487)

ԳԿ.

Եփեսոսի Ս. Ժողովոյն Մ. Հայրապետացն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 6 – 14

Ուստի յիշեցնում եմ քեզ, որ վերարծարծես Աստծոյ շնորհը, որ տուեցի քեզ՝ իմ ձեռքերը դնելով քեզ վրայ, որովհետեւ Աստուած մեզ երկչոտութեան ոգի չտուեց, այլ՝ զօրութեան, սիրոյ եւ զգաստութեան: Ուստի ամօթ մի՛ համարիր վկայել մեր Տիրոջը, ոչ էլ ինձ՝ նրա կապեալին. այլ մասնակից եղիր աւետարանի համար եղած չարչարանքներին` զօրութեամբ Աստծոյ, որ փրկեց մեզ եւ կոչեց սուրբ կոչումով՝ ոչ ըստ մեր գործերի, այլ ըստ իր նախասահմանութեան եւ շնորհի, որ տրուեց մեզ յաւիտենական ժամանակներից առաջ ի Քրիստոս Յիսուս, բայց յայտնուեց այժմ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի երեւալով. նա, որ կործանեց մահը եւ լուսաւոր դարձրեց կեանքն ու անմահութիւնը աւետարանի միջոցով. աւետարան, որին քարոզիչ կարգուեցի ես եւ առաքեալ ու վարդապետ հեթանոսների: Ահա թէ ինչու այս չարչարանքներն եմ կրում, բայց ամօթ չեմ համարում, քանզի գիտեմ, թէ ում եմ հաւատացել եւ վստահ եմ, որ նա կարող է իմ աւանդը պահել մինչեւ այն օրը: Որպէս օրինակ ունեցիր այն ողջամիտ խօսքերը, որոնք ինձնից լսեցիր, այն հաւատով եւ սիրով, որ ունեն Քրիստոս Յիսուսին միանալով հաւատացողները: Պահի՛ր բարի աւանդը մեր մէջ բնակուող Սուրբ Հոգու միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 16 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով ձեզ լսում է, ինձ է լսում, եւ ով ձեզ է մերժում, ինձ է մերժում, եւ ով ինձ է մերժում, ինձ Ուղարկողին է մերժում, եւ ով ինձ է լսում, լսում է նրան, ով ինձ ուղարկեց»:

Եօթանասուներկուսը վերադարձան խնդութեամբ եւ ասացին. «Տէ՛ր, դեւերն էլ են մեզ հնազանդւում քո անունով»: Եւ նրանց ասաց. «Տեսնում էի սատանային երկնքից ընկնելիս, ինչպէս փայլակը: Ահա ձեզ իշխանութիւն տուեցի՝ կոխելու օձերի, կարիճների եւ թշնամու ամբողջ զօրութեան վրայ: Եւ ձեզ բոլորովին չեն վնասելու: Բայց մի՛ ուրախացէք այն բանի համար, որ դեւերը ձեզ հնազանդւում են, այլ ուրախացէք, որ ձեր անունները գրուած են երկնքում»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ՎԱՐԴԱՎԱՌԻ (489)

ԴՁ.

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1–11

Գալով հոգեւոր շնորհներին, եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգիտանաք: Գիտէք, որ մինչ հեթանոսներ էիք, ինչպէ՜ս էիք գնում-գալիս անխօս կուռքերի մօտ: Ուստի յայտնում եմ ձեզ, որ ոչ ոք, ով Աստծոյ Հոգով է խօսում, չի ասի, թէ՝ «Նզովեալ է Յիսուս». եւ ոչ ոք չի կարող ասել՝ «Յիսուս Տէր է», եթէ ոչ՝ Սուրբ Հոգով:

Թէեւ կան շնորհների զանազանութիւններ, բայց պարգեւող Հոգին նոյնն է: Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում: Թէեւ կան գործելու տարբեր կարողութիւններ, բայց նոյնն է Աստուած, որ գործում է ամէն բան ամէնքի մէջ: Բայց իւրաքանչիւրին տրուած է Հոգու յայտնութիւն իւրաքանչիւրի օգուտի համար: Մէկին Հոգուց տրուած է իմաստութեան խօսք, միւսին՝ գիտութեան խօսք՝ նոյն Հոգուց, միւսին՝ հաւատ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ բժշկումների շնորհ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ զօրաւոր գործերի կարողութիւններ, միւսին՝ մարգարէութիւն, միւսին՝ հոգիները զանազանելու շնորհ, միւսին՝ զանազան լեզուներով խօսելու շնորհ, միւսին՝ լեզուների թարգմանութեան շնորհ: Բայց այս ամէնը միեւնոյն Հոգին է առաջացնում եւ բաժանում իւրաքանչիւրին, ինչպէս որ կամենում է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հաճեցար Տէր ընդ երկիր քո.

Եւ դարձուցեր զգերութիւն Յակովբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (1, 35 – 39)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ առաւօտեան մօտ, լոյսը բացուելուց առաջ, վեր կացաւ եւ ելաւ գնաց ամայի մի տեղ ու այնտեղ աղօթում էր: Նրա յետեւից նրան փնտրելու գնացին Սիմոնը եւ նրանք, որ նրա հետ էին: Եւ երբ գտան նրան, ասացին. «Ամէնքը փնտրում են քեզ»: Եւ նրանց ասաց. «Եկէք գնանք այլ մօտակայ գիւղաքաղաքներ եւս, որպէսզի այնտեղ էլ քարոզեմ, որովհետեւ հէնց դրա համար եմ եկել»: Եւ ամբողջ Գալիլիայում նրանց ժողովարաններում քարոզում եւ դեւեր էր հանում:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (490)

ԱԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 12 – 27

Ինչպէս մէկ է մարմինը եւ ունի բազում անդամներ, եւ մարմնի այդ բազում անդամները բոլորը մէկ մարմին են, այնպէս էլ՝ Քրիստոս. քանզի մէկ Հոգով մէկ մարմին լինելու համար մկրտուեցինք ամէնքս՝ թէ՛ հրեաներ, թէ՛ հեթանոսներ, թէ՛ ծառաներ, թէ՛ ազատներ. եւ բոլորս էլ այդ մէկ Հոգին խմեցինք: Այսպէս, մարմինը մէկ անդամ չէ, այլ՝ բազում: Եթէ ոտքն ասի՝ «Քանի որ ձեռք չեմ, այդ մարմնից չեմ», դրանով չի դադարի նոյն մարմնից լինելուց: Եւ եթէ ականջն ասի՝ «Քանի որ աչք չեմ, այդ մարմնից չեմ», դրանով չի դադարի նոյն մարմնից լինելուց. եթէ ամբողջ մարմինը աչք լինէր, ո՞ւր կմնար ականջը. եւ եթէ ողջ մարմինը ականջ լինէր, ո՞ւր կմնար հոտոտելիքը: Բայց արդ, Աստուած դրեց անդամներից իւրաքանչիւրը մարմնի մէջ այնպէս, ինչպէս որ կամեցաւ: Իսկ եթէ ամբողջը մէկ անդամ լինէր, ո՞ւր կմնար մարմինը: Բայց արդ, բազում անդամներ կան, սակայն՝ մէկ մարմին: Աչքը չի կարող ասել ձեռքին, թէ՝ ինձ պէտք չես. կամ նմանապէս՝ գլուխը՝ ոտքերին, թէ՝ ինձ պէտք չէք: Եւս առաւել, մարմնի այն անդամները, որ թւում է, թէ աւելի տկար են, կարեւորներն են. եւ նրանք, որ թւում է, թէ մարմնի համար աւելի անարգ են, առաւելագոյն պատիւ ենք անում նրանց. եւ մեր ամօթոյքները առաւել եւս անհրաժեշտ է պարկեշտութեամբ ծածկել: Բայց մեր պարկեշտ անդամներն այդ չեն պահանջում: Որովհետեւ Աստուած կազմեց մարմինը եւ նուազ պատուաւորին առաւել պատիւ տուեց, որպէսզի մարմնի մէջ բաժանումներ չլինեն, այլ որպէսզի այդ անդամները նոյն կերպ հոգան միմեանց նկատմամբ: Եւ եթէ որեւէ անդամ ցաւ է զգում, նրա հետ ցաւ են զգում բոլոր անդամները. եւ եթէ մի անդամը փառաւորւում է, նրա հետ ուրախանում են բոլոր անդամները:

Արդ, դուք մարմինն էք Քրիստոսի եւ անդամներ՝ նրա անդամներից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, մի’ սրտմութեամբ քով յանդիմաներ զիս.

եւ մի’ բարկութեամբ քով խրատել զիս:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 16 – 20)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նա, վերցնելով նրանց իր գիրկը, նրանց վրայ ձեռքը դրեց եւ օրհնեց նրանց:

Երբ նա այնտեղից ճանապարհ ընկաւ, ահա մեծահարուստ մէկը, առաջ վազելով, ծնկի իջաւ, հարցրեց նրան ու ասաց. «Բարի՛ Վարդապետ, ի՞նչ պէտք է անեմ, որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ինչո՞ւ ես ինձ բարի կոչում. բարի չէ ոչ ոք, այլ միայն՝ Աստուած: Պատուիրանները գիտես. մի՛ շնացիր, մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, պատուի՛ր քո հօրն ու մօրը»: Նա պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Վարդապե՛տ, այդ բոլորն իմ մանկութիւնից ի վեր արել եմ. արդ, ի՞նչ եմ պակաս թողել»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (492)

ԲԿ.

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 1 – 10

Եթէ խօսեմ մարդկանց լեզուները եւ հրեշտակներինը, բայց սէր չունենամ, կնմանուեմ մի պղնձի, որ հնչում է, կամ՝ ծնծղաների, որ ղօղանջում են: Եւ եթէ մարգարէութիւն անելու շնորհ ունենամ եւ հասկանամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտութիւնը եւ եթէ ունենամ ամբողջ հաւատը՝ մինչեւ իսկ լեռները տեղաշարժելու, բայց սէր չունենամ, ոչինչ եմ: Եւ եթէ իմ ամբողջ ունեցուածքը տամ աղքատներին եւ իմ այս մարմինը մատնեմ այրուելու, բայց սէր չունենամ, ոչ մի օգուտ չեմ ունենայ: Սէրը համբերող է, քաղցրաբարոյ է. սէրը չի նախանձում, չի ամբարտաւանանում, չի գոռոզանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի փնտրում, բարկութեամբ չի գրգռւում, չար բան չի խորհում, անիրաւութեան վրայ չի ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտութեան վրայ. ամէն բանի դիմանում է, ամէն բանի հաւատում է, մշտապէս յոյս է տածում, ամէն բանի համբերում: Սէրը երբեք չի անհետանում. թէ մարգարէութիւններ են, պիտի չքանան. թէ լեզուներ՝ պիտի լռեն. թէ գիտութիւն՝ պիտի անցնի. քանզի շատից քիչը գիտենք եւ շատից քիչն ենք մարգարէանում: Իսկ երբ գայ կատարեալը, շատից քիչը կանհետանայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դարձ, Տէր, եւ փրկեա զանձն իմ.

կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (2, 1 – 12)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Մի քանի օր յետոյ, երբ նա դարձեալ Կափառնայում մտաւ, լուր տարածուեց, թէ տանն է. եւ շատերը հաւաքուեցին, այնպէս որ այլեւս տեղ չմնաց, մինչեւ իսկ՝ դռան առջեւ: Եւ նրանց քարոզում էր Աստծոյ խօսքը: Եւ եկան նրա մօտ՝ բերելով մի անդամալոյծի, որին տանում էին չորս հոգով: Եւ երբ ամբոխի պատճառով Յիսուսին չկարողացան մօտենալ, քանդեցին երդիկը այն տան, ուր գտնւում էր նա. եւ բացելով առաստաղը՝ իջեցրին այն մահիճը, որի մէջ էր անդամալոյծը: Եւ Յիսուս, տեսնելով նրանց հաւատը, անդամալոյծին ասաց. «Որդեա՛կ, քո մեղքերը քեզ ներուած են»: Օրէնսգէտներից մի քանիսը, որ նստած էին այնտեղ, իրենց մտքում խորհում էին. «Այս ի՞նչ է խօսում, սա հայհոյում է. ո՞վ կարող է մեղքերին թողութիւն տալ, եթէ ոչ՝ միայն Աստուած»: Եւ Յիսուս իր հոգում իմացաւ, որ այնպէս են խորհում իրենց մտքում. ուստի ասաց. «Ինչո՞ւ էք ձեր սրտում այդպէս խորհում. ո՞րն է աւելի դիւրին. անդամալոյծին ասել՝ քո մեղքերը քեզ ներուա՞ծ են, թէ՞ ասել. «Վե՛ր կաց, ա՛ռ մահիճդ եւ գնա՛ քո տունը»: Բայց որպէսզի իմանաք, որ Մարդու Որդին երկրի վրայ իշխանութիւն ունի ներելու մեղքերը,- ասաց նա անդամալոյծին,- քեզ եմ ասում, վե՛ր կաց, ա՛ռ քո մահիճը եւ գնա՛ քո տունը»: Եւ վեր կացաւ ու անմիջապէս վերցնելով մահիճը՝ բոլորի առաջ դուրս ելաւ, այնպէս որ ամէնքը զարմացան եւ փառք էին տալիս Աստծուն ու ասում. «Այսպիսի բան երբեք չենք տեսել»:

 

ԲԱՐԵԿԵՆԴԱՆ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾՆԻ (494)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 11 – 14, 5

Մինչ երեխայ էի, խօսում էի ինչպէս երեխայ, խորհում էի ինչպէս երեխայ, դատում էի ինչպէս երեխայ. իսկ երբ տղամարդ դարձայ, երեխայական բաները մի կողմ թողեցի: Այժմ տեսնում ենք աղօտ, ինչպէս պատկերը հայելու մէջ. իսկ այն ժամանակ պիտի լինի դէմ առ դէմ: Այժմ շատից քիչը գիտեմ, իսկ այն ժամանակ կգիտենամ, ինչպէս որ նա ճանաչեց ինձ: Բայց արդ, մնում են հաւատ, յոյս, սէր՝ սրանք երեքը. եւ սրանցից մեծագոյնը սէրն է:

Սիրոյ հետամուտ եղէք եւ առաւել եւս նախանձախնդիր եղէք հոգեւոր շնորհներին, մանաւանդ՝ մարգարէութիւն անելու. որովհետեւ ով լեզուներ է խօսում, մարդկանց հետ չի խօսում, այլ՝ Աստծոյ հետ. քանզի չկայ մէկը, որ հասկանայ իրեն, բայց նա Հոգով արտայայտում է խորհուրդներ: Իսկ նա, ով մարգարէանում է, մարդկանց հետ է խօսում շինութեան, մխիթարութեան եւ սփոփանքի համար: Ով լեզուներ է խօսում, ինքն իրեն է հաստատում, իսկ ով մարգարէանում է, ամրացնում է եկեղեցին: Կամենում եմ, որ դուք ամէնքդ էլ լեզուներ խօսէք. աւելին՝ որ մարգարէանաք. որովհետեւ նա, ով մարգարէանում է, աւելի լաւ է, քան նա, ով լեզուներ է խօսում. միայն թէ նա թող բացատրի, որպէսզի եկեղեցին ամրանայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (2, 13 – 17)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նա դարձեալ ծովեզերք գնաց. եւ ամբողջ ժողովուրդը նրա մօտ էր գալիս, եւ նա ուսուցանում էր նրանց: Եւ մինչ նա անցնում էր, տեսաւ Ալփէոսի որդի Ղեւիին, որ նստած՝ մաքսաւորութիւն էր անում, ու նրան ասաց՝ արի՛ իմ յետեւից: Եւ Ղեւին վեր կացաւ, գնաց նրա յետեւից: Եւ երբ Յիսուս նրա տանը սեղան նստեց, բազում մաքսաւորներ եւ մեղաւորներ էլ Յիսուսի ու նրա աշակերտների հետ սեղան նստեցին, որովհետեւ շատերն էին նրա յետեւից գնում: Իսկ օրէնսգէտներն ու փարիսեցիները, երբ տեսան, որ նա մաքսաւորների եւ մեղաւորների հետ է ուտում, նրա աշակերտներին ասացին. «Ինչո՞ւ էք մեղաւորների ու մաքսաւորների հետ ուտում եւ խմում»: Երբ Յիսուս լսեց, նրանց ասաց. «Առողջներին բժիշկ պէտք չէ, այլ՝ հիւանդներին. եւ ես չեմ եկել արդարներին կանչելու, այլ՝ մեղաւորներին»:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (495)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 14, 18 – 25

Գոհութի՜ւն Աստծոյ. բոլորիցդ աւելի շատ լեզուներ եմ խօսում. բայց որպէսզի ուրիշներին էլ սովորեցնեմ, կամենում եմ եկեղեցում հինգ խօսք խօսել խելքով, քան բազում խօսքեր՝ լեզուով:

Եղբայրնե՛ր, մտքով երեխայ մի՛ եղէք, այլ եղէք երեխայ չարութիւն գործելու մէջ, բայց մտքով եղէք չափահաս. քանզի օրէնքում էլ գրուած է. «Օտար լեզունե րով եւ օտարոտի շրթունքներով պիտի խօսեմ այդ ժողովրդի հետ, բայց այդպէս էլ չպիտի լսեն ինձ»:

Ապա ուրեմն, լեզուները նշան են. բայց ոչ՝ հաւատացեալների, այլ՝ անհաւատների համար. իսկ մարգարէութիւնը ոչ թէ անհաւատների համար է, այլ՝ հաւատացեալների: Իսկ եթէ ամբողջ եկեղեցին մէկտեղ հաւաքուի, ու բոլորն էլ լեզուներ խօսեն, եւ այնտեղ մտնեն անգէտներ ու անհաւատներ, չե՞ն ասի, թէ՝ դուք գժուել էք: Իսկ եթէ բոլորն էլ մարգարէանան, եւ այնտեղ մի անհաւատ կամ անգէտ մտնի, բոլորի կողմից կյանդիմանուի եւ բոլորի կողմից կքննուի, ու նրա սրտի գաղտնիքները յայտնի կլինեն. եւ ապա, երեսի վրայ ընկած, կերկրպագի Աստծուն ու կխոստովանի, թէ՝ «Արդարեւ, ձեր մէջ է Աստուած»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (2, 18 – 22)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յովհաննէսի աշակերտները եւ փարիսեցիները ծոմ էին պահում. եկան եւ նրան ասացին. «Ինչո՞ւ Յովհաննէսի աշակերտները եւ փարիսեցիները ծոմ են պահում, իսկ քո աշակերտները չեն պահում»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Մի՞թէ կարելի է, որ հարսանքաւորները ծոմ պահեն, երբ փեսան նրանց հետ է. այնքան ժամանակ, որ փեսան իրենց հետ է, պէտք չէ, որ ծոմ պահեն: Բայց կգան օրեր, երբ փեսան նրանցից կվերցուի, եւ ապա այն օրը նրանք էլ ծոմ կպահեն: Նոր, չօգտագործուած կտաւի կտորը ոչ ոք հնացած զգեստի վրայ չի կարկատի, ապա թէ ոչ՝ նոր կտորը ամբողջութեամբ հին զգեստից կպոկուի, եւ պատռուածքը աւելի վատ կլինի: Եւ ոչ ոք հին տիկերի մէջ նոր գինի չի լցնի, ապա թէ ոչ՝ նոր գինին կպայթեցնի տիկերը, գինին կթափուի, եւ տիկերը կփչանան: Այլ նոր գինին նոր տիկերի մէջ պէտք է լցուի»:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (497)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 14, 26 – 40

Արդ, ի՞նչ անել, եղբայրնե՛ր: Երբ մէկտեղ հաւաքուէք, ձեզնից իւրաքանչիւրը՝ շնորհ ունենայ սաղմոս երգելու թէ ուսուցանելու, Աստծոյ յայտնութիւնը բերելու թէ լեզուներով խօսելու կամ խօսուածը թարգմանելու, թող այդ բոլորը լինի ի շինութիւն եկեղեցու: Թէ լեզուներ են խօսում – երկու կամ ամենաշատը երեք հոգի – թող մէկ առ մէկ խօսեն, եւ թող մէկն էլ թարգմանի: Իսկ եթէ չլինի մէկը, որ թարգմանի, թող լուռ մնան եկեղեցում. իրենց մտքում եւ Աստծոյ հետ թող խօսեն: Բայց թող երկու կամ երեք մարգարէներ խօսեն մէկ առ մէկ, իսկ միւսները թող քննեն: Իսկ եթէ նստածներից մէկը յայտնութիւն ունի անելու, առաջինը թող լռի. քանզի կարող էք բոլորդ էլ մէկ առ մէկ մարգարէանալ, որպէսզի բոլորն էլ սովորեն եւ բոլորն էլ մխիթարուեն. քանի որ մարգարէութեան հոգին ենթարկւում է մարգարէացողին. քանզի Աստուած խռովութեան Աստուածը չէ, այլ՝ խաղաղութեան:

Ինչպէս որ Աստծոյ բոլոր եկեղեցիներում է, կանայք թող լուռ մնան եկեղեցում, որովհետեւ թոյլատրուած չէ նրանց խօսել, այլ՝ հնազանդ լինել, ինչպէս օրէնքն է ասում: Իսկ եթէ ուզենան մի բան սովորել, թող տանը իրենց մարդկանց հարցնեն. քանզի կին արարածի համար անպատեհ է խօսել եկեղեցում: Մի՞թէ ձեզնից ելաւ Աստծոյ խօսքը կամ միայն ձեզ հասաւ: Իսկ եթէ որեւէ մէկն իրեն մարգարէ է համարում կամ հոգեւոր շնորհի տէր, թող իմանայ, որ ինչ գրեցի ձեզ, Տիրոջ պատուիրաններն են: Իսկ եթէ մէկն անգիտանայ դրանք, նա թող անտեսուի եկեղեցու կողմից:

Ուրեմն, եղբայրնե՛ր, նախանձախնդի՛ր եղէք մարգարէանալու եւ լեզուներ խօսելը մի՛ արգելէք. եւ ձեզ մօտ ամէն ինչ թող լինի պարկեշտութեամբ եւ կարգաւորուած:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր.

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (2, 23 – 3, 5)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Մի շաբաթ օրով նա անցնում էր ցորենի արտերի միջով: Եւ նրա աշակերտները գնալու ժամանակ սկսեցին հասկ պոկել եւ ուտել: Եւ փարիսեցիները նրան ասացին. «Տես, քո աշակերտները շաբաթ օրով ինչ են անում, մի բան, որ օրինաւոր չէ»: Յիսուս նրանց ասաց. «Դուք երբեւիցէ չէ՞ք կարդացել, թէ ինչ արեց Դաւիթը, երբ կարիք ունեցաւ եւ քաղց զգաց ինքը եւ նրանք, որ իր հետ էին. թէ ինչպէս Աբիաթար քահանայապետի օրով մտաւ Աստծոյ տունը եւ կերաւ առաջաւորութեան հացը՝ տալով նաեւ նրանց, որ իր հետ էին. մի բան, որ, բացի քահանաներից, ուրիշների համար օրինաւոր չէր ուտել»: Եւ ասաց նրանց. «Շաբաթ օրը մարդու համար է, եւ ոչ թէ մարդը՝ շաբաթ օրուայ համար. ապա ուրեմն, Մարդու Որդին տէրն է եւ շաբաթ օրուայ»:

Եւ նա նորից ժողովարան մտաւ. այնտեղ կար մի մարդ, որի ձեռքը չորացած էր: Եւ նրան ուշադրութեամբ դիտում էին՝ տեսնելու, թէ շաբաթ օրով նրան կբժշկի՞, որպէսզի ամբաստանեն նրան: Եւ Յիսուս ասաց այն մարդուն, որի ձեռքը չորացած էր. «Վե՛ր կաց, մէջտե՛ղ արի»: Ապա ասաց նրանց. «Շաբաթ օրով ի՞նչ է օրինաւոր անել. բարի գո՞րծ գործել, թէ՞ չարիք անել. մի հոգի՞ ազատել, թէ՞ կորստեան մատնել»: Եւ նրանք լռեցին: Եւ Յիսուս, ցասումով լցուած, նայելով նրանց եւ տրտմելով նրանց սրտի կուրութեան համար, ասաց մարդուն. «Մեկնի՛ր ձեռքդ»: Եւ նա մեկնեց, ու նրա ձեռքն առողջացաւ:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (499)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 20 – 33

Բայց արդ, մեռելներից յարութիւն է առել Քրիստոս՝ ննջեցեալների առաջին Պտուղը. քանզի մի մարդով մահ եղաւ, եւ մի մարդով՝ մեռելների յարութիւն: Ինչպէս Ադամով բոլորը մեռնում են, նոյնպէս եւ Քրիստոսով ամէնքը պիտի կենդանանան՝ իւրաքանչիւրն իր հերթին. նախ՝ Քրիստոս, եւ ապա՝ քրիստոսականները՝ նրա գալստեանը. եւ ապա գալու է վախճանը, երբ նա տայ թագաւորութիւնը Աստծոյ եւ Հօր ձեռքը, երբ կործանած լինի բոլոր իշխանութիւնները եւ ամէն պետութիւն եւ զօրութիւն. որովհետեւ նա պէտք է թագաւորի, մինչեւ որ բոլոր թշնամիներին դնի իր ոտքերի տակ: Վերջին թշնամին, որ պիտի կործանուի, մահն է. եւ Աստուած «ամէն ինչ հնազանդեցրեց՝ դնելով նրա ոտքերի տակ»: Բայց երբ ասում է, թէ՝ ամէն ինչ նրան հնազանդուել է, յայտնի է, որ բացի նրանից, ով ամէն ինչ հնազանդեցրեց նրան: Իսկ երբ ամէն ինչ հնազանդ լինինրան, այնժամ եւ ինքը Որդին կհնազանդուի նրան, ով ամէն ինչ հնազանդեցրեց նրան, որպէսզի Աստուած ամէն ինչ լինի ամէնքի մէջ:

Այլապէս ի՞նչ պիտի անեն նրանք, որ մկրտուեցին մեռելների համար, եթէ, արդարեւ, մեռելները յարութիւն չեն առնում. ինչո՞ւ, ուրեմն, մկրտւում են նրանց համար: Ինչո՞ւ մենք էլ նեղութիւն ենք կրում ամէն ժամ: Եղբայրնե՛ր, երդւում եմ այն պարծանքով, որ ունեմ ձեր հանդէպ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով, որ ես մեռնում եմ ամէն օր: Եթէ մարդկանց համար Եփեսոսում գազանամարտի բռնուած լինէի, ի՞նչ օգուտ կլինէր ինձ, եթէ մեռելները յարութիւն չեն առնում. ուտենք, խմենք, քանզի վաղը մեռնելու ենք: Մի՛ խաբուէք. վատ խօսքերը ապականում են լաւ բարքերը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (3, 6 – 12)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Փարիսեցիները հերովդէսականների հետ իսկոյն դուրս ելան եւ խորհուրդ էին անում նրա դէմ, թէ ինչպէս նրան կորստեան մատնեն:

Իսկ Յիսուս իր աշակերտների հետ միասին գնաց ծովեզերք: Եւ Գալիլիայից բազում ժողովուրդ էր գնում նրա յետեւից. նաեւ Հրէաստանից, Երուսաղէմից, Յորդանանի միւս կողմից, ինչպէս նաեւ Տիւրոսի եւ Սիդոնի շրջակայքից բազում ժողովուրդ, երբ լսում էր, թէ նա ինչքան բան է անում, գալիս էր նրա մօտ: Եւ նա իր աշակերտներին ասաց, որ իր համար մի նաւակ պատրաստ լինի ամբոխի պատճառով, որպէսզի իրեն չնեղեն: Քանի որ շատերին բժշկեց, ուստի ամէն տեսակ հիւանդութիւններ ունեցող մարդիկ գալիս էին, խռնւում նրա շուրջը, որպէսզի դիպչեն նրան: Եւ պիղծ ոգիները, երբ տեսնում էին նրան, ընկնում էին նրա առաջ, աղաղակում էին ու ասում. «Դու Աստծոյ Որդի ես»: Իսկ նա խստիւ պատուիրում էր նրանց, որ իրեն յայտնի չդարձնեն:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (500)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. Երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, քի սուրբ է:

Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. Սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 34 – 49

Սթափուեցէ՛ք արդար մարդկանց նման եւ մի՛ մեղանչէք. որովհետեւ ոմանք չունեն Աստծոյ ճանաչումը: Յամօթ ձեզ եմ ասում այս:

Բայց մէկը կասի՝ ինչպէ՞ս են յարութիւն առնում մեռելները. կամ՝ ի՞նչ մարմնով պիտի գան: Անմի՛տ, ինչ որ դու սերմանում ես, չի կենդանանայ, եթէ չմեռնի: Եւ ինչ որ սերմանում ես, սերմանուածը նոյն մարմինը չէ, որ ծնուելու է, այլ՝ մի մերկ հատիկ՝ լինի ցորենի թէ այլ սերմերի: Եւ Աստուած նրան մարմին է տալիս, ինչպէս որ կամենում է. եւ սերմերից իւրաքանչիւրին՝ իր մարմինը: Ամէն մարմին նոյն մարմինը չէ. այլ է մարմինը մարդկանց եւ այլ է մարմինը անասունների, այլ է մարմինը թռչունների եւ այլ է մարմինը ձկների: Կան նաեւ երկնաւոր մարմիններ եւ երկրաւոր մարմիններ. բայց այլ է փառքը երկնաւորների եւ այլ է փառքը երկրաւորների, այլ է փառքը արեգակի, այլ է փառքը լուսնի եւ այլ է փառքը աստղերի. եւ մի աստղ փառքով առաւել է միւսից: Այսպէս է նաեւ մեռելների յարութիւնը. սերմանւում է ապականութեամբ եւ յարութիւն է առնում առանց ապականութեան. սերմանւում է անարգութեամբ եւ յարութիւն առնում փառքով. սերմանւում է տկարութեամբ եւ յարութիւն առնում զօրութեամբ. սերմանւում է շնչաւոր մարմին եւ յարութիւն առնում հոգեւոր մարմին. եթէ կայ շնչաւոր մարմին, կայ եւ հոգեւորը: Այսպէս էլ գրուած է. «Առաջին մարդը՝ Ադամը, եղաւ կենդանի շունչ. վերջին Ադամը՝ կենդանարար հոգի»: Բայց ոչ՝ նախ հոգեւորը, այլ՝ շնչաւորը եւ ապա՛ հոգեւորը: Առաջին մարդը՝ երկրից՝ հողեղէն, իսկ երկրորդ մարդը՝ Տէրը՝ երկնքից: Ինչպէս հողեղէնն է, նոյնպէս եւ հողեղէններն են, եւ ինչպէս երկնաւորը, նոյնպէս եւ՝ երկնաւորները: Եւ ինչպէս որ կրեցինք հողեղէնի պատկերը, նոյնպէս եւ պիտի կրենք երկնաւորի պատկերը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ,

եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (3, 20 – 30)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Նրանք տուն վերադարձան. եւ ժողովուրդը նորից եկաւ նրանց հետ, այնպէս որ նրանք ժամանակ չունեցան անգամ հաց ուտելու: Եւ երբ Յիսուսի իւրայինները լսեցին, ելան եկան նրան բռնելու, որովհետեւ կարծում էին, թէ խելքը կորցրել է:

Իսկ Երուսաղէմից իջած օրէնսգէտներն ասում էին, թէ դրա մէջ Բէեղզեբուղ կայ, եւ դեւերի իշխանի ձեռքով է հանում դեւերին: Եւ նա, իր մօտ կանչելով նրանց, առակներով էր խօսում նրանց հետ. «Ինչպէ՞ս կարող է սատանան սատանային դուրս հանել: Եւ արդ, եթէ մի թագաւորութիւն ինքն իր մէջ բաժանուի, այդ թագաւորութիւնը չի կարող կանգուն մնալ: Եւ եթէ մի տուն ինքն իր մէջ բաժանուի, այդ տունը չի կարող կանգուն մնալ: Եւ եթէ սատանան ինքն իր դէմ դուրս գայ եւ բաժանուած լինի, չի կարող կանգուն մնալ, այլ նրա վախճանը հասել է: Ոչ ոք չի կարող հզօրի տունը մտնելով նրա ունեցածը կողոպտել, եթէ նախ չկապոտի հզօրին. եւ ապա միայն կկողոպտի նրա տունը: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ մարդկանց որդիներին, որքան էլ հայհոյեն, ամէն մեղք եւ հայհոյանք կներուի. բայց ով որ հայհոյի Սուրբ Հոգուն, յաւիտեանս թողութիւն չի ունենայ, այլ նա յանցապարտ պիտի մնայ յաւիտենական մեղքով»: Այսպէս խօսեց, որովհետեւ ասում էին՝ նրա մէջ պիղծ դեւ կայ:

 

ՈՒՐԲԱԹ (502)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 50 – 57

Բայց այս եմ ասում, եղբայրնե՛ր, որ մարմին եւ արիւն Աստծոյ թագաւորութիւնը ժառանգել չեն կարող. ոչ էլ ապականութիւնը անապականութիւն է ժառանգում:

Արդ, մի խորհուրդ եմ յայտնում ձեզ. բոլորս էլ պիտի ննջենք, բայց ոչ թէ՝ իսկապէս բոլորս. պիտի նորոգուենք յանկարծակի, մի ակնթարթում, վերջին փողի ժամանակ, քանզի փողը պիտի հնչի, եւ մեռելները պիտի յարութիւն առնեն առանց ապականութեան, եւ մենք պիտի նորոգուենք. որովհետեւ պէտք է, որ այս ապականացու մարմինը անապականութիւն կրի, եւ այս մահկանացու գոյութիւնը հագնի անմահութիւն:

Եւ երբ այս մահկանացու գոյութիւնը հագնի անմահութիւն, եւ այս ապականացու մարմինը՝ անապականութիւն, այն ժամանակ կկատարուի այն խօսքը, որ գրուեց. «Մահը կուլ գնաց յաղթութեան: Ո՞ւր է, մա՛հ, քո յաղթութիւնը, ո՞ւր է, գերեզման, քո խայթոցը»:

Մահի խայթոցը մեղքն է, եւ մեղքի զօրութիւնը՝ օրէնքը: Բայց գոհութիւն Աստծոյ, որ տուեց մեզ յաղթութիւնը մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դարձ, Տէր, եւ փրկեա զանձն իմ.

կեցո զիս Տէր ըստ ողորմութեան քում:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (3, 31 – 4, 9)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եկան նրա եղբայրներն ու մայրը եւ դրսում կանգնած՝ մարդ ուղարկեցին ու կանչեցին նրան: Եւ այնտեղ ժողովուրդը նստել էր նրա շուրջը: Եւ երբ ասացին նրան՝ «Ահաւասիկ, քո մայրն ու քո եղբայրները դրսում են եւ քեզ են ուզում», նրանց պատասխանեց եւ ասաց. «Ո՞վ է իմ մայրը կամ իմ եղբայրները»: Ապա նայեց իր շուրջը՝ իր աշակերտներին, որոնք նստած էին, եւ ասաց. «Ահաւասի՛կ իմ մայրը եւ իմ եղբայրները. որովհետեւ ով Աստծոյ կամքն է կատարում, նա է իմ եղբայրը եւ քոյրը եւ մայրը»:

Նորից նա սկսեց ուսուցանել ծովեզերքի մօտ, եւ նրա շուրջը խռնուեց բազում ժողովուրդ, այնպէս որ նա մտաւ ու նստեց մի նաւակի մէջ՝ ծովի վրայ, մինչ ամբողջ ժողովուրդը ծովեզերքին շուրջանակի բռնել էր ցամաքը: Եւ նա առակներով նրանց շատ բան էր ուսուցանում եւ նրանց ասում իր քարոզութեան մէջ. «Լսեցէ՛ք. ահաւասիկ մի սերմանող ելաւ սերմանելու: Եւ պատահեց, որ սերմանելու ժամանակ սերմի մի մասն ընկաւ ճանապարհի եզերքը, եւ թռչունները եկան ու կերան այն: Ուրիշ մի մաս ընկաւ ապառաժի վրայ, որտեղ շատ հող չկար. եւ շուտով բուսաւ, որովհետեւ հողը խորը չէր. բայց երբ արեւը ծագեց, խանձուեց. եւ քանի որ արմատներ չունէր, չորացաւ: Մի ուրիշ մաս ընկաւ փշերի մէջ. փշերը բարձրացան եւ խեղդեցին այն, եւ պտուղ չտուեց: Իսկ մի ուրիշ մաս էլ ընկաւ լաւ հողի վրայ, բուսնելով աճեց ու պտուղ տուեց. մէկի դիմաց՝ երեսուն, մէկի դիմաց՝ վաթսուն եւ մէկի դիմաց՝ հարիւր»: Եւ ասում էր. «Ով որ լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

 

ՇԱԲԱԹ (504)

Տօն է Շողակաթին:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Աստուած հիմունս արկ նմա յաւիտեան:

Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ. ի քաղաք Աստուծոյ մերոյ, ի լեառն սուրբ նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 10

Ուրեմն, դէն գցելով ամէն չարութիւն, ամէն նենգութիւն, կեղծաւորութիւններ, նախանձ եւ ամէն չարախօսութիւն, որպէս նորածին երեխաներ՝ միշտ փափագող եղէք բանական եւ անխարդախ կաթին, որպէսզի նրա միջոցով աճէք փրկութեան համար, քանի որ արդէն ճաշակել էք, որ քաղցր է Տէրը:

Մօտեցէք նրան՝ կենդանի Վէմին, որը, թէպէտ մարդկանցից անարգուած, բայց Աստծոյ առաջ ընտրեալ եւ թանկագին է: Եւ դուք, իբրեւ կենդանի վէմեր, կառուցւում էք որպէս հոգեւոր տաճար, որպէս անարատ քահանայութիւն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի միջոցով մատուցէք հոգեւոր պատարագներ, որոնք հաճելի լինեն Աստծուն. քանզի Գրքում էլ կայ, թէ՝ «Ահաւասիկ, ընտիր վէմ եմ դնում Սիոնի մէջ, թանկագին անկիւնաքար. եւ ով նրան հաւատայ, ամօթով չպիտի մնայ»:

Ուրեմն, ձեզ՝ հաւատացեալներիդ համար՝ թան կագին վէմ, իսկ անհաւատներին՝ «այն վէմը, որն անարգեցին շինողները, ա՛յն եղաւ անկիւնաքար»: Ինչպէս նաեւ՝ «վէմ գլորման եւ վէմ գայթակղութեան», որով գայթակղւում են խօսքին անհնազանդ եղողները. եւ նրանք հէնց դրա համար էլ սահմանուած էին: Բայց դուք ընտիր ցեղ էք, թագաւորութիւն, քահանայութիւն, սուրբ ազգ, Աստծոյ սեփական ժողովուրդ, որպէսզի ձեր առաքինութիւնները նուիրէք նրան, ով խաւարից ձեզ կանչեց իր սքանչելի լոյսին: Դուք, որ մի ժամանակ ժողովուրդ չէիք, բայց այժմ Աստծոյ ժողովուրդն էք. դուք, որ ողորմութիւն չէիք գտել, այժմ ողորմութիւն գտաք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հիմունք նորա ի լեառն սուրբ նորա.

սիրէ Տէր զդրունս Սիովնի առաւել քան զամենայն յարկսն Յակոբայ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (16, 13 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նրանց հետ առակներով եմ խօսում նրա համար, որ նայում են եւ չեն տեսնում, լսում են եւ չեն իմանում ու չեն հասկանում: Եւ նրանց վրայ կատարւում է Եսայու մարգարէութիւնը, որ ասում է. «Պիտի լսէք, պիտի լսէք ու պիտի չիմանաք, պիտի նայէք, պիտի նայէք ու պիտի չտեսնէք. որովհետեւ այս ժողովրդի սիրտը կարծրացաւ, եւ իրենց ականջներով ծանր են լսում. եւ փակեցին իրենց աչքերը, որպէսզի երբեք աչքերով չտեսնեն ու ականջներով չլսեն եւ սրտով չիմանան եւ դարձի չգան, ու ես նրանց չբժշկեմ»: Բայց երանի՜ է ձեր աչքերին, որ տեսնում են, ու ձեր ականջներին, որ լսում են: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ շատ մարգարէներ ու արդարներ ցանկացան տեսնել, ինչ որ դուք տեսնում էք, բայց չտեսան, եւ՝ լսել, ինչ որ դուք լսում էք, բայց չլսեցին»:

«Եւ արդ, լսեցէք սերմնացանի առակը. ամէն մէկից, ով լսում է արքայութեան խօսքը եւ չի հասկանում, չարը գալիս է եւ յափշտակում նրա սրտում սերմանուածը. դա այն է, որ ճանապարհի եզերքին սերմանուեց:

 

ՎԵՐԱՓՈԽՄԱՆ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾՆԻ (506)

Ժամամուտ. Աստուածածին ամէնօրհնեալ, զբանն անսկիզբն յղացար եւ զԱստուածն անբովանդակելին ծնար, զանպարագրելին ի գիրկս քո բարձեր. նմա անդադար բարեխօսեա վասն անձանց մերոց:

Արի Տէր ի հագիստ քո. Դու եւ տապանակ կտակի սրբութեան քոյ:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. Եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 29 – 4, 7

Իսկ եթէ դուք Քրիստոսինն էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդ էք, ժառանգներ ըստ խոստման: Այս բանն եմ ասում. որքան ժամանակ որ ժառանգը երեխայ է, աւելին չէ, քան ծառան, թէպէտ եւ ամէն ինչի տէր է: Բայց նա խնամակալների եւ վերակացուների ձեռքի տակ է մինչեւ հօր սահմանած ժամանակը: Նոյնպէս եւ՝ մենք. մինչ երեխայ էինք, բնութեան տարերային ուժերին էինք ծառայում: Իսկ երբ ժամանակը իր լրումին հասաւ, Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից եւ մտաւ օրէնքի տակ՝ փրկելու համար նրանց, որ օրէնքի տակ էին, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Եւ որովհետեւ դուք որդիներ էք, Աստուած մեր սրտերի մէջ ուղարկեց իր Որդու Հոգին, որ աղաղակում է՝ Աբբա, Հայր: Ուստի ծառայ չես, այլ՝ որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ՝ ժառանգ Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Այսօր ծնաւ որ ի Հօրէ յառաջ քան զյաւիտեանս Որդի,

որ է օծեալ Տէր ի քաղաքի Դաւթի:

Ի վայելչութիւն սրբոց քոց

յարգանդէ յառաջ քան զարուսեակ ծնայ զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (2, 1 – 7)

Վասն ծննդեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն օրերին Օգոստոս կայսեր կողմից հրաման ելաւ մարդահամար անել ամբողջ երկրում: Այս առաջին մարդահամարը տեղի ունեցաւ, երբ Կիւրենիոսը կուսակալ էր Ասորիքում: Եւ բոլորը գնում էին արձանագրուելու մարդահամարում՝ իւրաքանչիւրն իր քաղաքում: Յովսէփն էլ, Դաւթի տնից եւ ազգատոհմից լինելով, Գալիլիայի Նազարէթ քաղաքից ելաւ գնաց դէպի Հրէաստան՝ Դաւթի քաղաքը, որը Բեթղեհէմ է կոչւում, մարդահամարի մէջ արձանագրուելու Մարիամի հետ, որ նրա հետ նշանուած էր եւ յղի էր: Եւ երբ նրանք այնտեղ հասան, նրա ծննդաբերելու օրերը լրացան, եւ նա ծնեց իր անդրանիկ Որդուն, խանձարուրի մէջ փաթաթեց նրան ու դրեց մսուրի մէջ, որովհետեւ իջեւանում նրանց համար տեղ չկար:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (507)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առ ի քէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Ծագեսցէ յաւուրս նորա արդարութիւն. բազում խաղաղութիււն, մինչեւ կատարեսցի լուսին:

Աստուած, զիրաւունս քո արքայի տուր. եւ զարդարութիւնս քո որդւոյ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

Կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աս տուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լեր բերկրեալդ, Տէր ընդ քեզ.

օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 26 – 38)

Ի Հօրէն ամենակալէ.

Վեցերորդ ամսին Գաբրիէլ հրեշտակը Աստծոյ կողմից ուղարկուեց Գալիլիայի մի քաղաքը, որի անունը Նազարէթ էր, մի կոյսի մօտ, որ նշանուած էր Յովսէփ անունով մի մարդու հետ՝ Դաւթի տնից: Եւ այդ կոյսի անունը Մարիամ էր: Եւ հրեշտակը, գալով նրա մօտ, ասաց. «Ուրախացի՛ր, ո՛վ շնորհընկալ, Տէրը քեզ հետ է»: Իսկ նա այս խօսքերի վրայ խռովուեց եւ մտքում խորհում էր, թէ ինչ էր այս ողջոյնը: Եւ հրեշտակը նրան ասաց. «Մի՛ վախեցիր, Մարիա՛մ, քանզի Աստծուց դու շնորհ գտար: Եւ ահա, դու կյղիանաս եւ կծնես մի Որդի ու նրա անունը Յիսուս կդնես: Նա մեծ կլինի եւ Բարձրեալի Որդի կկոչուի: Եւ Տէր Աստուած նրան կտայ նրա հօր՝ Դաւթի աթոռը, եւ նա յաւիտեան կթագաւորի Յակոբի տան վրայ, ու նրա թագաւորութիւնը վախճան չի ունենայ»: Իսկ Մարիամը հրեշտակին ասաց. «Ինչպէ՞ս այդ կպատահի ինձ, քանզի ես տղամարդ չեմ ճանաչում»: Հրեշտակը պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Սուրբ Հոգին կգայ քեզ վրայ, եւ Բարձրեալի զօրութիւնը հովանի կլինի քեզ, որովհետեւ նա, որ քեզնից է ծնուելու, սուրբ է եւ Աստծոյ Որդի կկոչուի: Եւ ահա, քո ազգական Եղիսաբեթը՝ նա եւս յղի է իր ծերութեան մէջ, եւ սա յղիութեան վեցերորդ ամիսն է նրա, որ ամուլ էր կոչուած. քանզի Աստծոյ համար անկարելի բան չկայ»: Եւ Մարիամն ասաց. «Ահաւասիկ ես մնում եմ Տիրոջ աղախինը. թող քո խօսքի համաձայն լինի ինձ»: Եւ հրեշտակը հեռացաւ նրանից:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (509)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինս մեր:

Տէր ասաց ցիս’ Որդի իմ ես դու. եւ ես այսօր ծնայ զքեզ:

Ընդէր խռովեցան հեթանոսք. եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 24 – 29

Այսպէս օրէնքը դաստիարակ եղաւ՝ մեզ Քրիստոս Յիսուսին բերելու, որպէսզի հաւատով արդարանանք: Իսկ երբ հաւատը եկաւ, էլ դաստիարակի ձեռքի տակ չենք. քանզի բոլորդ էլ Աստծոյ որդիներ էք հաւատով ի Յիսուս Քրիստոս: Դուք բոլորդ, որ ի Քրիստոս մկրտուեցիք, Քրիստոսով զգեստաւորուեցիք. ուրեմն խտրութիւն չկայ ո՛չ հրեայի եւ ո՛չ հեթանոսի, ո՛չ ծառայի եւ ո՛չ ազատի, ո՛չ արուի եւ ո՛չ էգի. որովհետեւ դուք ամէնքդ մէկ էք ի Քրիստոս Յիսուս: Իսկ եթէ դուք Քրիստոսինն էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդ էք, ժառանգներ ըստ խոստման:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լիցին երկինք, եւ ցնծասցէ երկիր.

զուարճացի ծով լրիւ իւրով,

տիեզերք եւ ամենայն բնակեալքն ի նմա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 39 – 56)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այդ օրերին Մարիամը վեր կացաւ եւ շտապով գնաց Յուդայի լեռնային շրջանի քաղաքներից մէկը, մտաւ Զաքարիայի տունը ու Եղիսաբեթին ողջոյն տուեց: Եւ երբ Եղիսաբեթը Մարիամի ողջոյնը լսեց, մանուկը խաղաց նրա որովայնում, եւ Եղիսաբեթը լցուեց Սուրբ Հոգով եւ բարձր ձայնով աղաղակեց ու ասաց. «Օրհնեա՜լ ես դու կանանց մէջ, եւ օրհնեա՜լ է քո որովայնի պտուղը: Որտեղի՞ց ինձ այս ուրախութիւնը, որ իմ Տիրոջ մայրը ինձ մօտ գայ. քանզի, ահա, երբ քո ողջոյնի ձայնը հասաւ ականջիս, մանուկը ցնծալով խաղաց իմ որովայնում: Եւ երանի՜ նրան, ով կհաւատայ, որ Տիրոջ կողմից իրեն ասուածները կկատարուեն»:

Եւ Մարիամն ասաց. «Իմ անձը կփառաւորի Տիրոջը, եւ իմ հոգին ցնծաց իմ Փրկիչ Աստծով, քանզի նա իր հայեացքը դարձրեց իր աղախնի խոնարհութեան վրայ: Եւ ահա, այսուհետեւ բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան, որովհետեւ ամենազօր Աստուած մեծամեծ գործեր արեց ինձ համար, եւ նրա անունը սուրբ է:

Նրա ողորմութիւնը սերնդից սերունդ իր երկիւղածների վրայ է: Նա իր բազուկով զօրութիւն գործեց, ցրեց ամբարտաւաններին իրենց սրտի խորհուրդներով. հզօրներին տապալեց իրենց աթոռներից եւ բարձրաց րեց խոնարհներին: Քաղցածներին լիացրեց բարիքներով եւ մեծահարուստներին արձակեց ձեռնունայն: Նա պաշտպան կանգնեց իր ծառային՝ Իսրայէլին՝ յիշելով իր ողորմութիւնները, ինչպէս ասել էր մեր հայրերին՝ Աբրահամին եւ նրա սերնդին, յաւիտեան»:

Մարիամը գրեթէ երեք ամիս մնաց Եղիսաբեթի մօտ եւ դարձաւ իր տունը:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՎԵՐԱՓՈԽՄԱՆ (511)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առ ի քէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լեր բերկրեալդ, Տէր ընդ քեզ. Օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 26 – 38)

Ի Հօրէն ամենակալէ.

Վեցերորդ ամսին Գաբրիէլ հրեշտակը Աստծոյ կողմից ուղարկուեց Գալիլիայի մի քաղաքը, որի անունը Նազարէթ էր, մի կոյսի մօտ, որ նշանուած էր Յովսէփ անունով մի մարդու հետ՝ Դաւթի տնից: Եւ այդ կոյսի անունը Մարիամ էր: Եւ հրեշտակը, գալով նրա մօտ, ասաց. «Ուրախացի՛ր, ո՛վ շնորհընկալ, Տէրը քեզ հետ է»: Իսկ նա այս խօսքերի վրայ խռովուեց եւ մտքում խորհում էր, թէ ինչ էր այս ողջոյնը: Եւ հրեշտակը նրան ասաց. «Մի՛ վախեցիր, Մարիա՛մ, քանզի Աստծուց դու շնորհ գտար: Եւ ահա, դու կյղիանաս եւ կծնես մի Որդի ու նրա անունը Յիսուս կդնես: Նա մեծ կլինի եւ Բարձրեալի Որդի կկոչուի: Եւ Տէր Աստուած նրան կտայ նրա հօր՝ Դաւթի աթոռը, եւ նա յաւիտեան կթագաւորի Յակոբի տան վրայ, ու նրա թագաւորութիւնը վախճան չի ունենայ»: Իսկ Մարիամը հրեշտակին ասաց. «Ինչպէ՞ս այդ կպատահի ինձ, քանզի ես տղամարդ չեմ ճանաչում»: Հրեշտակը պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Սուրբ Հոգին կգայ քեզ վրայ, եւ Բարձրեալի զօրութիւնը հովանի կլինի քեզ, որովհետեւ նա, որ քեզնից է ծնուելու, սուրբ է եւ Աստծոյ Որդի կկոչուի: Եւ ահա, քո ազգական Եղիսաբեթը՝ նա եւս յղի է իր ծերութեան մէջ, եւ սա յղիութեան վեցերորդ ամիսն է նրա, որ ամուլ էր կոչուած. քանզի Աստծոյ համար անկարելի բան չկայ»: Եւ Մարիամն ասաց. «Ահաւասիկ ես մնում եմ Տիրոջ աղախինը. թող քո խօսքի համաձայն լինի ինձ»: Եւ հրեշտակը հեռացաւ նրանից:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (512)

Սրբոյն Յովակիմայ եւ Աննայի ծնողաց Սուրբ Աստուածածնի եւ Կանանցն իւղաբերից:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդէգրութիւն կենաց կոչելով’ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Աւետարանեցէք օր ըստ օրէ զփրկութիւն նորա. պատմեցէք ի հեթանոսս զփառս նորա:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնեցէք զՏէր ամենայն երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 3 – 12

Օրհնեալ է Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ օրհնեց մեզ ի Քրիստոս ամենայն հոգեւոր օրհնութեամբ, երկնային աշխարհում. նա ընտրեց մեզ Քրիստոսի միջոցով նախքան աշխարհի արարումը, որպէսզի մենք սուրբ եւ անարատ լինենք նրա առաջ սիրով: Նախասահմանեց մեզ որդեգրութեան Յիսուս Քրիստոսի միջոցով՝ ըստ իր կամքի հաճութեան: Գովենք նրան այն փառքի համար, որով երջանկացրեց մեզ իր Սիրելիով: Նրանով է, որ ունենք փրկութիւն, նրա արեան միջոցով՝ մեղքերի թողութիւն, ըստ իր շնորհի մեծութեան չափի, որ եւ առատացաւ մեր մէջ ամենայն իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ: Ճանաչեցրեց մեզ, ինչպէս հաճելի էր իրեն, իր կամքի խորհուրդները. նա դրանք նախապէս սահմանել էր նրանով, որպէսզի ժամանակների լրումին, ինչ որ երկնքում է եւ ինչ որ երկրի վրայ, ամէն ինչ Քրիստոսով բովանդակուի: Նրանով է, որ ժառանգեցինք մեզ վիճակուած բաժինը՝ ըստ առաջադրութեան Աստծոյ, որ ամէն ինչ յաջողեցնում է իր կամքի խորհուրդների համաձայն. մենք՝ նախապէս Քրիստոսին յուսացողներս, նախասահմանուած եղանք գովելու նրա փառքը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացւոսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (1, 17 – 21)

Վասն փառաց Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Արդ, Աբրահամից մինչեւ Դաւիթը բոլոր սերունդները՝ տասնչորս սերունդ. եւ Դաւթից մինչեւ Բաբելոնի մէջ գերութիւնը՝ տասնչորս սերունդ. Բաբելոնի մէջ գերութիւնից մինչեւ Քրիստոս՝ տասնչորս սերունդ:

Յիսուս Քրիստոսի ծնունդը այսպէս եղաւ. նրա մայրը՝ Մարիամը, որ Յովսէփի նշանածն էր, նախքան նրանց իրար մօտենալը՝ Սուրբ Հոգուց յղիացած գտնուեց: Եւ Յովսէփը՝ նրա մարդը, քանի որ արդար էր եւ չէր կամենում նրան խայտառակել, մտածեց առանց աղմուկի արձակել նրան: Եւ մինչ նա այս մասին էր մտածում, ահա Տիրոջ հրեշտակը երազում երեւաց նրան եւ ասաց. «Յովսէ՛փ, Դաւթի՛ որդի, մի՛ վախեցիր քեզ մօտ առնել Մարիամին՝ քո կնոջը, որովհետեւ նրա մէջ Ծնուածը Սուրբ Հոգուց է: Նա մի Որդի պիտի ծնի, եւ նրա անունը Յիսուս պիտի դնես, քանի որ նա պիտի փրկի իր ժողովրդին իր մեղքերից»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (513)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 15, 58 – 16, 11

Ուրեմն, եղբայրնե՛ր իմ սիրելի, հաստատո՛ւն մնացէք, անշա՛րժ եղէք, ամէն ժամ աւելի՛ն եղէք Տիրոջ գործի մէջ. իմացէ՛ք, որ ձեր վաստակը զուր չէ Տիրոջ առաջ:

Իսկ ինչ վերաբերում է սրբերին տրուող նպաստին, դուք եւս այնպէս արէք, ինչպէս պատուիրեցի Գաղատիայի եկեղեցիներին: Շաբաթուայ իւրաքանչիւր առաջին օրը ձեզանից իւրաքանչիւր ոք իր համար թող հաւաքի, ինչքան որ յաջողուի իրեն, որպէսզի երբ գամ, այն ժամանակ նպաստների հանգանակութիւն չլինի: Այլ երբ գամ, ում արդէն յարմար էք համարել, գրութիւններով դրանց կուղարկեմ՝ ձեր ընծաները տանելու Երուսաղէմ: Իսկ եթէ պէտք լինի, որ ես էլ գնամ, թող ինձ հետ գան: Ձեզ մօտ կգամ, երբ անցնեմ Մակեդոնիայով (քանզի միայն Մակեդոնիայով պիտի անցնեմ). եւ եթէ յարմար լինի, ձեզ մօտ կմնամ կամ կձմեռեմ, որ դուք ճանապարհ դնէք ինձ, ուր էլ գնալու լինեմ. որովհետեւ չեմ ուզում ձեզ հիմա հարեւանցի տեսնել. յոյս ունեմ մի որոշ ժամանակ մնալ ձեզ մօտ, եթէ Տէրը կամենայ: Բայց այժմ կմնամ Եփեսոսում մինչեւ Պենտեկոստէի օրը. քանի որ ինձ համար մեծ եւ կարեւոր դուռ է բացուած, իսկ հակառակորդները շատ են:

Արդ, եթէ Տիմոթէոսը գայ, տեսէք, որ աներկիւղ լինի ձեր մէջ, որովհետեւ Տիրոջ գործն է անում, ինչպէս որ ես: Ոչ ոք նրան թող չարհամարհի. եւ նրան ճանապարհ դրէք խաղաղութեամբ, որ գայ ինձ մօտ, քանզի սպասում եմ նրան եղբայրներով հանդերձ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (4, 10 – 25)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ առանձին մնաց, նրա շուրջը եղողները, աշակերտների հետ միասին, հարցրին նրան այս առակի մասին: Եւ նրանց ասաց. «Ձեզ է տրուած իմանալ Աստծոյ արքայութեան խորհուրդները, բայց նրանց համար, որ ձեզնից դուրս են, ամէն ինչ առակներով կլինի, որպէսզի նայելով հանդերձ չտեսնեն եւ լսելով հանդերձ չիմանան, որպէսզի չլինի թէ դարձի գան, եւ նրանց ներուի»:

Եւ ասաց նրանց. «Այս առակը չէ՞ք հասկանում, հապա ինչպէ՞ս պիտի հասկանաք բոլոր առակները: Նա, որ սերմանում է, Աստծոյ խօսքն է սերմանում: Ճանապարհի եզերքին սերմանուածները այն մարդիկ են, որոնք լսում են խօսքը, եւ սատանան գալիս է եւ դուրս հանում նրանց սրտերի մէջ սերմանուած խօսքը: Ապառաժի վրայ սերմանուածները այն մարդիկ են, որ երբ լսում են խօսքը, իսկոյն ուրախութեամբ ընդունում են այն, եւ որովհետեւ իրենց մէջ արմատներ չունեն, այլ մի որոշ ժամանակի համար են, երբ խօսքի պատճառով նեղութիւն կամ հալածանք է վրայ հասնում, իսկոյն գայթակղւում են: Իսկ նրանք, որ սերմանուեցին փշերի մէջ, այն մարդիկ են, որ լսում են խօսքը, սակայն այս աշխարհի հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները ներխուժում եւ խեղդում են խօսքը, եւ այն անպտուղ է լինում: Եւ լաւ հողի մէջ սերմանուածները այն մարդիկ են, որ լսում են խօսքը եւ ընդունում ու պտուղ են տալիս. մէկի դիմաց՝ երեսուն, մէկի դիմաց՝ վաթսուն եւ մէկի դիմաց՝ հարիւր»:

Եւ նրանց ասաց. «Մի՞թէ ճրագը բերւում է, որ կաթսայի կամ մահճի տակ դրուի: Չէ՞ որ աշտանակի վրայ է դրւում: Արդ, ծածուկ բան չկայ, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան չի եղել, որ ի յայտ չգայ: Թէ մէկը լսելու ականջ ունի, թող լսի»: Եւ նրանց ասաց. «Զգոյշ եղէք, թէ ինչ էք լսում, եւ ինչ որ լսում էք, աւելին կտրուի ձեզ. ինչ չափով որ չափում էք, նոյնով Աստուած պիտի չափի ձեզ համար: Ով որ ունի, նրան պիտի տրուի. իսկ ով չունի, նրանից պիտի վերցուի, ինչ որ նա ունի»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (515)

Սրբոյն Բաբելայ հայրապետին եւ երից աշակերտաց նորին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14 – 18

Արդ, որովհետեւ զաւակները հաղորդակից եղան արեան եւ մարմնին, ինքն էլ մարդկային բնութեամբ մասնակից եղաւ նրանց, որպէսզի իր մահով կործանի նրան, ով մահուան իշխանութիւն ունէր, այսինքն՝ սատանային, եւ ազատի նրանց, որ մահուան երկիւղով միշտ գերութեան վիճակում էին: Ահա թէ ինչու նա օգնելու համար երբեք հրեշտակներին ձեռք չերկարեց, այլ՝ Աբրահամի սերնդին: Ուստի պէտք էր, որ նա ամէն ինչով եղբայրներին նմանուէր, որպէսզի ողորմած լինէր եւ հաւատարիմ քահանայապետ Աստծոյ առաջ իր ծառայութեան մէջ՝ քաւելու համար ժողովրդի մեղքերը. որովհետեւ, ինչպէս որ ինքն իսկ չարչարուեց՝ փորձութեան մատնուելով, այնպէս էլ կարող է օգնել փորձութեան ենթարկուածներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (516)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 16, 12 – 24

Ինչ վերաբերում է եղբայր Ապողոսին, շատ խնդրեցի նրան, որ գայ ձեզ մօտ եղբայրներով հանդերձ. բայց, արդարեւ, ցանկութիւն չունի, որ այժմ գայ, այլ կգայ, երբ յարմար ժամանակ գտնի:

Արթո՛ւն կացէք, հաստատո՛ւն մնացէք հաւատի մէջ, քա՛ջ եղէք, զօրացէ՛ք: Ձեր ամէն ինչը թող սիրով լինի:

Աղաչում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, գիտէք Ստեփանոսի եւ Փորտունատոսի ընտանիքը, որոնք Աքայիա նահանգի առաջին պտուղներն են եւ իրենց նուիրեցին սրբերի ծառայութեանը: Դուք էլ հնազա՛նդ եղէք այդպիսիներին եւ ամէն մէկին, որ գործակից եւ ծառայակից է նրանց: Ուրախացայ, որ Ստեփանոսը, Փորտունատոսը եւ Աքայիկոսը եկան, որովհետեւ ձեր պակասութիւնը նրանք լցրին. քանզի հանգստացրին իմ հոգին եւ ձերը: Արդ, գնահատեցէ՛ք այդպիսիներին:

Ձեզ ողջունում են Ասիայի եկեղեցիները: Մեծապէս ողջունում են ձեզ ի Տէր Ակիւղասը եւ Պրիսկիղան իրենց տնային եկեղեցիով հանդերձ: Ձեզ ողջունում են բոլոր եղբայրները: Ողջո՛յն տուէք միմեանց սուրբ համբոյրով:

Այս ողջոյնի գիրը իմ՝ Պօղոսի ձեռքով է: Եթէ մէկը չի սիրում Տէր Յիսուսին, նզովեալ թող լինի. մարան աթա: Մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի շնորհը ձեզ հետ լինի: Եւ իմ սէրը ձեզ ամէնքիդ հետ՝ ի Քրիստոս Յիսուս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (4, 26 – 34)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ասում էր. «Այսպէս է Աստծոյ արքայութիւնը. որպէս թէ մի մարդ հողի մէջ սերմեր ցանի. եւ նա ննջի թէ վեր կենայ, գիշեր եւ ցերեկ սերմերը կբուսնեն ու կաճեն, եւ նա չի իմանայ, թէ հողը ինքն իրենից բերք է տալիս. նախ՝ խոտը, ապա՝ հասկը եւ ապա՝ ատոք ցորենը հասկի մէջ: Սակայն երբ սերմն իր պտուղը տայ, իսկոյն մանգաղ է ուղարկում, որովհետեւ հնձի ժամանակը հասել է»: Եւ ասում էր. «Ինչի՞ նմանեցնենք Աստծոյ արքայութիւնը կամ ի՞նչ օրինակով ներկայացնենք այն. նման է մանանեխի հատիկին, որը երբ սերմանւում է հողի մէջ, աւելի մանր է լինում, քան երկրի վրայի բոլոր սերմերը. իսկ երբ սերմանուի, բուսնում եւ լինում է աւելի մեծ, քան ամէն տունկ, եւ արձակում է մեծ ճիւղեր՝ այնքան, որ երկնքի թռչունները նրա հովանու տակ կարող են բնակուել»: Եւ այնպիսի առակներով էր նրանց ասում խօսքը, որ կարողանային հասկանալ: Եւ առանց առակի նրանց հետ ոչինչ չէր խօսում, բայց իր աշակերտների համար առանձին ամէն ինչ մեկնում էր:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (518)

Սրբոյն Երեմեայ մարգարէին:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց. ի կաւոյ եւ ի տղմոյ:

Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս. եւ լուաւ աղօթից իմոց:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 9 – 22

Տէրը գիտէ աստուածապաշտներին փրկել փորձութիւնից, իսկ անիրաւներին՝ պահել դատաստանի օրուայ համար՝ տանջանքների մատնելու նրանց, մանաւանդ մարմնի պիղծ ցանկութիւնների յետեւից գնացողներին, Աստծոյ իշխանութիւնն արհամարհողներին, ինքնահաւաններին, յանդուգններին, որոնք չեն վախենում երկնային փառաւոր էակներին հայհոյելուց, մինչդեռ հրեշտակները, որոնք զօրութեամբ եւ կարողութեամբ աւելի մեծ են իրենցից, նրանց դէմ հայհոյալից դատապարտութիւն չեն բերում Տիրոջ առաջ:

Բայց այս մարդիկ անբան անասունների նման (որոնք ի բնէ որսի եւ մորթուելու համար են) հայհոյում են իրենց չիմացած բաների դէմ. եւ իրենց ապականութեան մէջ էլ պիտի կործանուեն տանջուելով՝ որպէս վարձատրութիւն իրենց անիրաւութեան. սրանք օրը ցերեկով իրենց ցանկութեանը յագուրդ տալը հաճոյք են համարում. կեղտոտներ եւ արատաւորներ, որոնք հաճոյք են ստանում իրենց խաբեբայութիւնների մէջ՝ ձեզ խրախճանակից լինելով: Աչքեր ունեն՝ պոռնկութեամբ լեցուն աչքերի նման, անպակաս են մեղքերից, խաբում են տատանուողների հոգիները, ունեն ագահութեամբ բռնուած սիրտ. անէծքի՜ որդիներ: Թողնելով ուղիղ ճանապարհը՝ մոլորուեցին՝ ընթանալով Բէորի որդի Բաղաամի ճանապարհով, որն անիրաւութեան վարձը սիրեց. այն Բաղաամի, որն իր անօրինութեան համար յանդիմանութիւն ստացաւ, երբ անխօս էշը, մարդկային լեզուով խօսելով, արգելք եղաւ մարգարէին՝ կատարելու այդ անօրինութիւնը: Սրանք ցամաքած աղբիւրներ են եւ մրրիկից քշուած մառախուղներ. խաւարի աղջամուղջները յաւիտեան նրանց համար են պահուած. քանզի մեծախօս եւ սնոտի բաներ բարբառելով՝ անառակութիւններով, մարմնի ցանկութիւններով խաբում են նրանց, ովքեր ստուգապէս փախել էին մոլորութեան մէջ թափառողներից: Սրանց ազատութիւն են խոստանում, մինչ իրենք ծառայ են ապականութեանը, քանի որ մարդ ինչից որ յաղթւում է, նրան էլ ծառայ է. որովհետեւ եթէ մեր Տէր եւ Փրկիչ Յիսուս Քրիստոսին ճանաչելու միջոցով աշխարհի պղծութիւններից փախչելուց յետոյ դարձեալ նոյն բաներով բռնուեն մնան, նրանց վախճանը կլինի աւելի վատ, քան առաջին վիճակը. քանի որ աւելի լաւ էր նրանց համար, եթէ բնաւ ճանաչած չլինէին արդարութեան ճանապարհը, քան այն, որ ճանաչեցին եւ յետ կանգնեցին այն սուրբ պատուիրանից, որ աւանդուեց նրանց: Նրանց յարմար է գալիս այն իմաստուն, ճշմարիտ առածը, թէ՝ «Շունը վերստին դառնում է իր փսխածին», եւ թէ՝ «Լուացուած խոզը վերստին թաւալւում է տիղմի մէջ»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց.

Ի կաւոյ եւ ի տղմոյ.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (2, 16 – 18)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն ժամանակ, երբ Հերովդէսը տեսաւ, որ մոգերից խաբուեց, սաստիկ բարկացաւ եւ մարդ ուղարկեց ու կոտորեց այն բոլոր մանուկներին, որ Բեթղեհէմում եւ նրա սահմաններում էին գտնւում եւ երկու տարեկան ու դրանից ցած էին՝ ըստ այն ժամանակի, որը ստուգել էր մոգերից: Այն ժամանակ կատարուեց Երեմիա մարգարէի բերանով ասուածը, թէ՝ «Ռամայում մի ձայն գուժեց. ողբ ու լաց ու սաստիկ կոծ. Ռաքէլը լալիս էր իր զաւակների վրայ եւ չէր ուզում մխիթարուել, քանի որ նրանք այլեւս չկային»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՎԵՐԱՓՈԽՄԱՆ (520)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 11

Պօղոսը՝ Յիսուս Քրիստոսի առաքեալը Աստծոյ կամքով, եւ Տիմոթէոս եղբայրը՝ Կորնթոսում գտնուող Աստծոյ եկեղեցուն, Աքայիայի բոլոր կողմերում եղող բոլոր սրբերով հանդերձ. շնո՜րհ ընդ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Օրհնեալ է Աստուած եւ Հայրը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, Հայրը գթութիւնների եւ Աստուած ամենայն մխիթարութեան, որ մեզ մխիթարում է մեր բոլոր նեղութիւնների մէջ, որպէսզի մենք էլ կարող լինենք մխիթարելու նրանց, ովքեր ամէն տեսակ նեղութիւնների մէջ են, այն մխիթարութեամբ, որով մենք ենք մխիթարւում Աստծուց. քանզի որքան շատ բաժնեկից լինենք Քրիստոսի չարչարանքներին, նոյնքան եւ Քրիստոսի միջոցով մեր մխիթարութիւնը առաւել կլինի. քանզի եթէ նեղութիւն ենք կրում, այդ ձեր մխիթարութեան եւ փրկութեան համար է: Եւ եթէ մխիթարւում ենք, դա ձեր այն մխիթարութեան համար է, որ համբերութեամբ կրել է տալիս այն չարչարանքները, որոնցով ենք էլ ենք չարչարւում: Եւ ձեր հանդէպ մեր յոյսը հաստատուն է, քանզի գիտենք, որ մասնակից էք ինչպէս չարչարանքներին, այնպէս էլ մխիթարութեանը. որովհետեւ, եղբայրնե՛ր, ուզում եմ, որ գիտենաք Ասիայում մեզ պատահած այն նեղութեան մասին, որը մեր կարողութիւնից աւելի ծանր տարանք՝ մինչեւ իսկ կեանքից մեր յոյսը կտրելու աստիճան. եւ մենք մեր անձի վրայ իսկ կրեցինք մահուան վճիռը, որպէսզի չապաւինենք մեզ, այլ՝ Աստծուն, որ յարութիւն է տալիս մեռելներին, որ այդպիսի մահուանից փրկեց մեզ եւ կփրկի. քանզի յոյս ունենք, որ դեռ պիտի փրկի՝ մեզ համար ձեր արած աղօթքների օգնութեամբ, որպէսզի շատերը, այդ աղօթքների միջոցով առատօրէն մեզ տրուած շնորհները տեսնելով, գոհութիւն տան Աստծուն մեզ համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (4, 35 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այդ նոյն օրը, երեկոյեան դէմ, աշակերտներին ասաց. «Եկէք անցնենք ծովի միւս կողմը»: Թողնելով ժողովրդին՝ նրան իրենց հետ տարան նաւակով, ինչպէս նաեւ՝ միւս նաւակները, որ նրա հետ էին: Եւ մեծ մրրիկ բարձրացաւ ու ալիքները նաւակի մէջ էր թափում, այնպէս որ նաւակը գրեթէ լցւում էր: Իսկ ինքը նաւախելի կողմը բարձի վրայ ննջում էր. նրան արթնացրին եւ ասացին. «Վարդապե՛տ, քեզ համար բնաւ հոգ չէ՞, որ ահա մենք կորչում ենք»: Եւ նա արթնանալով սաստեց հողմին եւ ասաց ծովին. «Դադարի՛ր, լռի՛ր»: Եւ հողմը դադարեց, ու մեծ խաղաղութիւն եղաւ: Եւ նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ այդպէս վախկոտ էք. դեռեւս հաւատ չունէ՞ք»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (522)

Սրբոյն Պիոնի քահանային եւ Ստեփանոսի Ուլնեցւոյն եւ Աբդլմսեհի վկային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 11 – 15

Ջանանք, ուրեմն, մտնել այդ հանգստի մէջ, որպէսզի որեւէ մէկը նոյնօրինակ անհնազանդութեան մէջ չընկնի:

Կենդանի է Աստծոյ խօսքը, ազդու եւ աւելի հատու, քան ամէն մի երկսայրի սուր. եւ կտրում-անցնում է մինչեւ ոգու եւ հոգու, յօդերի եւ ողնածուծի բաժանման սահմանը. նա քննում է սրտի մտածումներն ու խորհուրդները: Եւ նրա առաջ չկայ անտեսանելի արարած, այլ ամէն ինչ պարզ ու յստակ է նրա աչքերի առաջ. նրա մասին են մեր այս խօսքերը: Ուրեմն, ունենք երկինքներով անցած մի մեծ Քահանայապետ՝ Յիսուսին՝ Աստծոյ Որդուն, ուստի ամուր պահենք մեր դաւանած հաւատը. քանզի ոչ թէ ունենք մի քահանայապետ, որ կարող չլինի չարչարակից լինել մեր տկարութեանը, այլ՝ մի Քահանայապետ, որ մեզ նման փորձուած է ամէն ինչում, բայց առանց մեղքի է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 1 – 12)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ բարձրացաւ լեռան վրայ: Եւ երբ այնտեղ նստեց, նրա մօտ եկան իր աշակերտները. եւ նա սկսեց նրանց ուսուցանել ու ասել.

«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ սգաւորներին, որովհետեւ նրանք պիտի մխիթարուեն:

Երանի՜ հեզերին, որովհետեւ նրանք երկիրը պիտի ժառանգեն:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցն ու ծարաւն ունեն արդարութեան, որովհետեւ նրանք պիտի յագենան:

Երանի՜ ողորմածներին, որովհետեւ նրանք ողորմութիւն պիտի գտնեն:

Երանի՜ նրանց, որ սրտով մաքուր են, որովհետեւ նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն:

Երանի՜ խաղաղարարներին, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն:

Երանի՜ նրանց, որ հալածւում են արդարութեան համար, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ է ձեզ, երբ ձեզ նախատեն ու հալածեն եւ իմ պատճառով ձեր մասին ամէն տեսակ չար խօսք՝ սուտ ասեն: Ցնծացէ՛ք եւ ուրախացէ՛ք, որովհետեւ երկնքում ձեր վարձը շատ է, քանի որ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որոնք ձեզնից առաջ են եղել»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (523)

Սրբոյն Անդրէի զօրավարին եւ բանակի նորին, եւ Կալինիկոսի վկային եւ Դիոմիդեայ բժշկին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր, որպէս զինու’ հաճութեամբ քով պսակեցեր զմեզ:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 3 – 6

Որովհետեւ թէեւ մարմնի մէջ ենք ապրում, բայց մարդկային նկատառումներից մղուած չէ, որ պայքարում ենք (քանի որ պայքարելու մեր զէնքը մարմնաւոր չէ այլ Աստծոյ կողմից տրուած զօրաւոր զէնք է՝ քանդելու համար ամրութիւնները). քանդում ենք գաղտնի մտածումները, Աստծոյ գիտութեան դէմ գոռոզացած ամէն ծառացում եւ գերելով բոլոր մտքերը՝ հնազանդեցնում ենք Քրիստոսին եւ պատրաստ ենք վրէժխնդիր լինել ամէն անհնազանդութեան համար, որպէսզի ձեր հնազանդութիւնն էլ կատարեալ լինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 37 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով իր հօրը եւ կամ մօրը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ. ով իր որդուն կամ դստերը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ: Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ: Ով իր անձը գտնում է, այն կկորցնի. եւ ով իր անձը կորցրեց ինձ համար, այն կգտնի: Ով ձեզ է ընդունում, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ Ուղարկողին: Ով մարգարէին ընդունում է իբրեւ մարգարէի, մարգարէի վարձ կստանայ. ով արդարին ընդունում է իբրեւ արդարի, արդարի վարձ կստանայ: Եւ ով այս փոքրիկներից մէկին միայն մի բաժակ սառը ջուր կտայ խմելու իբրեւ աշակերտի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (524)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 22

Քանզի մեր պարծանքն այս է՝ մեր խղճմտանքի վկայութիւնը. այն, որ սրբութեամբ ու Աստծոյ ճշմարտութեամբ եւ ոչ մարմնաւոր իմաստութեամբ, այլ Աստծոյ շնորհով ենք ընթացել աշխարհում, իսկ առաւել եւս՝ ձեր հանդէպ. որովհետեւ ձեզ այլ բան չենք գրում, քան այն, ինչ կարդում եւ հասկանում էք. եւ յոյս ունեմ, որ մինչեւ վերջ կհասկանաք, ինչպէս որ փոքրիշատէ հասկացաք նաեւ մեզ, որ ձեր պարծանքն ենք, ինչպէս եւ դուք՝ մերը՝ մինչեւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի օրը:

Եւ այս վստահութեամբ էի կամենում նախ գալ ձեզ մօտ, որպէսզի դուք կրկին շնորհ ընդունէք, եւ ձեզ մօտից գնալ Մակեդոնիա ու վերադառնալով Մակեդոնիայից՝ գալ ձեզ մօտ եւ ձեր կողմից ճանապարհ դրուել դէպի Հրէաստան: Իսկ եթէ այսպէս մտածեցի, մի՞թէ փոփոխամտութեամբ վարուեցի. եւ կամ ինչ որ մտածում եմ, մի՞թէ մարդկային շարժառիթներով եմ մտածում, այնպէս որ իմ կողմից թող այո-ն լինի այո, եւ ոչ-ը՝ ոչ: Վկայ է Աստուած, որ ձեզ հասած մեր խօսքը միաժամանակ «այո» եւ «ոչ» չէ. քանզի Աստծոյ Որդին՝ Յիսուս Քրիստոս, որ քարոզուեց ձեր մէջ մեր միջոցով՝ իմ, Սիղուանոսի եւ Տիմոթէոսի, չեղաւ թէ՛ այո եւ թէ՛ ոչ, այլ նա այո-ն եղաւ Աստծոյ. որովհետեւ Աստծոյ այնչափ խոստումները այո-ն եղան նրա մէջ. դրա համար էլ նրանով է, որ ասում ենք «ամէն»՝ Աստծոյ փառքի համար: Եւ նա, որ հաստատեց մեզ ի Քրիստոս ձեզ հետ միասին եւ օծեց մեզ, Աստուած է, որ եւ մեզ կնքեց եւ Հոգու առհաւատչեան դրեց մեր սրտերի մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (5, 35 – 43)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Մինչ Յիսուս այս բանն էր խօսում, ժողովրդապետի տնից ոմանք եկան եւ ասացին. «Քո դուստրը մեռաւ, էլ ի՞նչ ես նեղութիւն տալիս Վարդապետին»: Իսկ Յիսուս, երբ լսեց ասուած խօսքը, ժողովրդապետին ասաց. «Մի՛ վախեցիր, այլ միայն հաւատա՛»: Եւ ոչ ոքի թոյլ չտուեց իր հետ գնալ, այլ միայն՝ Պետրոսին, Յակոբոսին եւ նրա եղբօրը՝ Յովհաննէսին: Յիսուս ժողովրդապետի տունը եկաւ եւ տեսաւ մի մեծ ամբոխ, լացուկոծ անողներ եւ աղմուկ-աղաղակ: Ապա ներս մտնելով՝ նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ էք խռովուած ու լաց էք լինում. մանուկը մեռած չէ, այլ ննջում է»: Սակայն նրանք ծաղրում էին նրան: Իսկ նա, ամէնքին դուրս հանելով, վերցրեց իր հետ մանկան հօրն ու մօրը եւ նրանց, որ իր հետ էին, եւ մտաւ այնտեղ, ուր պառկած էր մանուկը: Եւ բռնելով մանկան ձեռքից՝ ասաց նրան՝ «Տալի՛թա, կո՛ւմի», որ նշանակում է՝ աղջի՛կ, դո՛ւ, քեզ եմ ասում, վե՛ր կաց: Եւ աղջիկն իսկոյն վեր կացաւ ու քայլում էր, քանի որ մօտ տասներկու տարեկան էր: Եւ ամէնքը մեծապէս զարմացան: Իսկ նա նրանց խստիւ պատուիրեց, որ ոչ ոք այդ բանը չիմանայ. ու ասաց, որ նրան ուտելու բան տան:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (526)

Սրբոյն Ադրիանոսի եւ կնոջ նորա Անատոլեայ, եւ Թէոդորոսի ստրատելատի եւ Թիւրսոսի վկային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 18 – 27

Ինձ այնպէս է թւում, թէ այս ժամանակի չարչարանքները արժանի չեն բաղդատուելու գալիք փառքի հետ, որ յայտնուելու է մեզ. որովհետեւ արարածները մեծ ակնկալութեամբ սպասում են Աստծոյ որդիների յայտնութեանը, քանի որ արարածները ունայնութեանը հնազանդուեցին (ոչ իրենց կամքով, այլ՝ որովհետեւ Աստուած հնազանդեցրեց նրանց)՝ այն յոյսով, որ ստեղծուածներն իրենք էլ ազատուեն ապականութեան ծառայութիւնից՝ Աստծոյ որդիների փառքի ազատութեանը հասնելու համար. քանզի գիտենք, որ բոլոր արարածները հեծում են եւ երկունքի ցաւի մէջ են մինչեւ այժմ. եւ ոչ միայն այս. այլեւ մենք իսկ, որ Հոգու առաջին պտուղն ունենք, մենք եւս մեր մէջ հեծում ենք՝ սպասելով որդեգրութեանը՝ մեր մարմնի փրկութեանը. որովհետեւ յոյսով փրկուեցինք. իսկ տեսանելի յոյսը յոյս չէ, քանի որ մի բան, որ մէկը տեսնում է, էլ ինչո՞ւ յուսայ. իսկ եթէ յոյս ունենք մի բանի, որը չենք տեսնում, ուրեմն համբերութեամբ սպասում ենք դրան: Նոյնպէս եւ Հոգին օգնութեան է հասնում մեր տկարութիւններին. որովհետեւ մենք աղօթում ենք եւ չգիտենք, թէ ինչպէս է պէտք աղօթել. բայց Հոգին ինքը բարեխօս է լինում մեզ անմռունչ հեծութեամբ Իսկ նա, ով քննում է սրտերը, գիտէ, թէ ինչ խորհուրդ ունի Հոգին, քանի որ ըստ Աստծոյ կամքի է բարեխօսում սրբերի համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (527)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 23 – 2, 11

Եւ ես Աստծուն եմ վկայ կանչում իմ անձի համար, որ ձեզ խնայելու համար է, որ այլեւս չեկայ Կորնթոս. եւ ձեր հաւատի վրայ չենք իշխում, այլ գործակից ենք ձեր այդ շնորհներին, քանի որ հաւատով հաստատուն էք:

Բայց այս բանը որոշեցի, որ ուրիշ անգամ տրտմութեամբ ձեզ մօտ չգամ. որովհետեւ եթէ ես տրտմեցնեմ ձեզ, էլ ո՞վ կուրախացնի ինձ, եթէ ոչ՝ նրանք, որոնց տրտմութիւն պատճառեցի ես: Եւ այն, ինչ գրեցի, գրեցի նրա համար, որ երբ գամ, տրտմութիւն չկրեմ այնտեղից, որտեղ պէտք է, որ ես ուրախանայի. վստահ եմ բոլորիդ վրայ, որ իմ ուրախութիւնը բոլորինդ է. որովհետեւ բազում վշտերի եւ սրտի նեղութեան պատճառով գրեցի ձեզ առատ արտասուքներով, ոչ թէ որպէսզի տրտմէք, այլ իմանաք իմ սէրը, որն ունեմ առաւել չափով ձեր հանդէպ:

Իսկ եթէ որեւէ մէկը տրտմեցրեց, ոչ թէ միայն ինձ տրտմեցրեց, այլ, որպէսզի չչափազանցեմ, որոշ չափով նաեւ՝ ձեզ բոլորիդ: Այնպիսի մէկի համար բաւական է այն պատիժը, որը տրուեց շատերից. այնպէս որ, դրան հակառակ, դուք պէտք է ներէք նրան եւ մխիթարէք, որպէսզի չափազանց տրտմութիւնից նա չխորտակուի: Ուստի աղաչում եմ ձեզ նրա հանդէպ վերստին սէր ցոյց տալ: Հէնց դրա համար էլ գրեցի, որպէսզի ձեզ փորձեմ, թէ արդեօք ամէն ինչում հնազա՞նդ էք, քանզի եթէ մէկին ներէք, ես էլ կներեմ, քանի որ եթէ ներեմ, ինչ որ ներեմ, ձեզ համար է՝ ի դէմս Քրիստոսի, որպէսզի չլինի թէ սատանան առաւելութիւն ունենայ մեզ վրայ, քանզի անտեղեակ չենք նրա մտադրութիւններին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 1 – 6)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ այնտեղից ելաւ եկաւ իր գաւառը. եւ իր աշակերտները գնում էին նրա յետեւից: Երբ շաբաթ օր եղաւ, սկսեց ժողովարանում ուսուցանել. եւ շատերը, երբ լսում էին նրան, զարմանում էին նրա վարդապետութեան վրայ եւ ասում. «Այս բաները որտեղի՞ց են սրան, կամ ի՞նչ է այս իմաստութիւնը, որ տրուած է սրան, որ սրա ձեռքով այսպիսի զօրաւոր գործեր կատարուեն: Սա հիւսնի տղան եւ Մարիամի որդին չէ՞ միթէ, Յակոբոսի եւ Յովսէի ու Յուդայի եւ Սիմոնի եղբայրը. եւ սրա քոյրերը այստեղ մեզ մօտ չե՞ն»: Եւ նրանով գայթակղւում էին: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Մարգարէն չի անարգւում, եթէ ոչ՝ իր գաւառում, իր ազգատոհմի եւ իր տան մէջ»: Եւ չէր կարողանում այնտեղ որեւէ զօրաւոր գործ կատարել, այլ փոքրաթիւ հիւանդների վրայ ձեռք դնելով՝ բժշկում էր նրանց: Եւ նա զարմանում էր նրանց անհաւատութեան վրայ:

Եւ շրջում էր շրջակայ գիւղերում եւ ուսուցանում:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (529)

Սրբոյն Թովմայի առաքելոյն:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդէգրութիւն կենաց կոչելով’ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 28 – 13, 3

Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, զանազան լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ: Մի՞թէ բոլորն էլ առաքեալներ են. մի՞թէ բոլորն էլ մարգարէներ են. մի՞թէ բոլորն էլ ուսուցանողներ են. մի՞թէ բոլորն էլ զօրութիւն են գործում. մի՞թէ բոլորն էլ բժշկելու շնորհ ունեն. մի՞թէ բոլորն էլ լեզուներ են խօսում. մի՞թէ բոլորն էլ թարգմանում են:

Բայց դուք նախանձախնդիր եղէք լաւագոյն շնորհներին: Եւ ես առաւել լաւ ճանապարհ ցոյց կտամ ձեզ:

Եթէ խօսեմ մարդկանց լեզուները եւ հրեշտակներինը, բայց սէր չունենամ, կնմանուեմ մի պղնձի, որ հնչում է, կամ՝ ծնծղաների, որ ղօղանջում են: Եւ եթէ մարգարէութիւն անելու շնորհ ունենամ եւ հասկանամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտութիւնը եւ եթէ ունենամ ամբողջ հաւատը՝ մինչեւ իսկ լեռները տեղաշարժելու, բայց սէր չունենամ, ոչինչ եմ: Եւ եթէ իմ ամբողջ ունեցուածքը տամ աղքատներին եւ իմ այս մարմինը մատնեմ այրուելու, բայց սէր չունենամ, ոչ մի օգուտ չեմ ունենայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (20, 24 – 31)

Յետ յարութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Իսկ Թովմասը՝ տասներկուսից մէկը՝ Երկուորեակ կոչուածը, նրանց հետ չէր, երբ Յիսուս եկաւ: Միւս աշակերտները նրան ասացին, թէ՝ Տիրոջը տեսանք: Եւ նա նրանց ասաց. «Եթէ չտեսնեմ նրա ձեռքերի վրայ մեխերի նշանը եւ մատներս մեխերի տեղում չդնեմ ու իմ ձեռքը նրա կողի մէջ չխրեմ, չեմ հաւատայ»:

Ութ օր յետոյ աշակերտները դարձեալ ներսում էին, եւ Թովմասը՝ նրանց հետ: Յիսուս եկաւ փակ դռներով, կանգնեց մէջտեղում եւ ասաց. «Խաղաղութի՜ւն ձեզ»: Ապա Թովմասին ասաց. «Բե՛ր քո մատները եւ դի՛ր այստեղ ու տե՛ս իմ ձեռքերը. եւ բե՛ր քո ձեռքն ու մտցրո՛ւ իմ կողի մէջ. անհաւատ մի՛ եղիր, այլ՝ հաւատացեալ»: Թովմասը պատասխան տուեց ու նրան ասաց. «Տէ՛ր իմ եւ Աստուա՛ծ իմ»: Յիսուս նրան ասաց. «Դու հաւատացիր, որովհետեւ տեսար ինձ. երանի՜ նրանց, ովքեր չեն տեսնի եւ կհաւատան»:

Իր աշակերտների առաջ Յիսուս բազում այլ նշաններ էլ արեց, որոնք այս գրքում գրուած չեն: Այլ այսքանը գրուեց, որ դուք հաւատաք, թէ Յիսուսը Քրիստոսն է՝ Աստծոյ Որդին. նաեւ՝ որպէսզի հաւատաք ու նրա անունով յաւիտենական կեանքն ընդունէք:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՎԵՐԱՓՈԽՄԱՆ (531)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 12 – 3, 3

Երբ ես հասայ Տրովադա Քրիստոսի աւետարանի քարոզութեան համար, գտայ, որ ինձ համար դուռը բաց էր ի Տէր, բայց իմ հոգում հանգիստ չունեցայ. եւ քանի որ այնտեղ չգտայ իմ եղբօրը՝ Տիտոսին, ուստի հրաժեշտ տալով նրանց՝ գնացի Մակեդոնիա:

Արդ, գոհութի՜ւն Աստծոյ, որ Քրիստոս Յիսուսով մեզ միշտ յաղթութեան է տանում եւ իր գիտութեան բուրմունքը մեզնով սփռում է ամէնուր, քանզի Քրիստոսի բուրմունքն ենք Աստծոյ առաջ՝ ե՛ւ փրկուածների մէջ, ե՛ւ կորստեան մատնուածների. ոմանց՝ մահուան հոտ, որ տանում է դէպի մահ, եւ ոմանց՝ կենդանութեան բոյր, որ տանում է դէպի կեանք: Եւ ո՞վ կարող է այս բանն անել. քանզի նման չենք ուրիշների, որ Աստծոյ խօսքի վաճառքով են զբաղւում, այլ, իբրեւ անկեղծ մարդիկ, իբրեւ Աստծոյ կողմից ուղարկուածներ, խօսում ենք Քրիստոսով Աստծոյ առաջ:

Այսպէս, վերստին սկսենք մեզ յանձնարարել. թէպէտ եւ մեզ, ինչպէս ոմանց, պէտք չեն յանձնարարական թղթեր՝ ներկայացնելու ձեզ կամ պահանջելու ձեզնից. այլ մեր թղթերը դուք էք՝ գրուած մեր սրտերում, ճանաչուած եւ կարդացուած բոլոր մարդկանց կողմից: Յայտնի էք որպէս Քրիստոսի թղթեր՝ մեզնից հոգացուած եւ գրուած ոչ թէ թանաքով, այլ կենդանի Աստծոյ Հոգով, ոչ թէ քարեղէն տախտակների վրայ, այլ՝ սրտի մարմնեղէն տախտակների:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 30 – 44)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Առաքեալները հաւաքուեցին Յիսուսի մօտ ու նրան պատմեցին այն ամէնը, ինչ արել էին եւ ուսուցանել: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Եկէք առանձին մի ամայի տեղ ու մի քիչ հանգստացէք». որովհետեւ եկող-գնացողները շատ էին. եւ անգամ հաց ուտելու ժամանակ չունէին: Եւ նաւակով գնացին մի ամայի տեղ՝ առանձին: Սակայն մարդիկ տեսան նրանց, որ գնում էին, եւ շատերը ճանաչեցին նրանց ու բոլոր քաղաքներից հետիոտն, խուռներամ այնտեղ վազեցին եւ մօտեցան նրանց: Եւ նա, նաւակից դուրս ելնելով, մեծ ամբոխ տեսաւ ու գթաց նրանց, որովհետեւ նման էին ոչխարների, որոնք հովիւ չունեն. եւ սկսեց նրանց ուսուցանել շատ բաներ: Երբ շատ ժամեր անցան, աշակերտները մօտենալով ասացին. «Սա ամայի տեղ է, քանի դեռ օրը չի վերջացել, արձակիր այս ժողովրդին, որպէսզի գնան շրջակայքի ագարակներում եւ գիւղերում իրենց համար ուտելիք գնեն, որովհետեւ այստեղ ուտելու բան չունեն»: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Դո՛ւք նրանց ուտելիք տուէք»: Ասացին նրան. «Գնանք գնե՞նք երկու հարիւր դահեկանի հաց եւ նրանց տանք ուտելու»: Ասաց նրանց. «Քանի՞ նկանակ ունէք, գնացէք տեսէք»: Երբ իմացան, նրան ասացին. «Հինգ նկանակ եւ երկու ձուկ»:

Եւ նա հրամայեց խումբ-խումբ նստեցնել նրանց դալար խոտի վրայ: Եւ դաս-դաս նստեցին. տեղ-տեղ՝ հարիւր, տեղ-տեղ՝ յիսուն: Եւ նա, վերցնելով հինգ նկանակը եւ երկու ձկները, նայեց դէպի երկինք, օրհնեց, մանրեց նկանակները եւ տուեց աշակերտներին, որպէսզի դնեն նրանց առաջ: Եւ երկու ձկներն էլ բաժանեց բոլորին: Կերան ու յագեցան եւ տասներկու սակառ լիքը կտորտանք վերցրին, ինչպէս նաեւ՝ ձկներից: Եւ նրանք, որ կերան, մօտ հինգ հազար հոգի էին:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (533)

Սրբոց Թարգմանչացն Մեսրոպայ վարդապետին եւ Եղիշէի, Մովսիսի թերթողի եւ Դաւթի անյաղթ փիլիսոփայի, Գրիգորի Նարեկացւոյն եւ Ներսիսի Կլայեցւոյն եւ Ներսիսի Լամբրանացւոյն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ, որ երդնու ընկերի իւրում եւ ոչ ստէ:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 4 – 11

Թէեւ կան շնորհների զանազանութիւններ, բայց պարգեւող Հոգին նոյնն է: Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում: Թէեւ կան գործելու տարբեր կարողութիւններ, բայց նոյնն է Աստուած, որ գործում է ամէն բան ամէնքի մէջ: Բայց իւրաքանչիւրին տրուած է Հոգու յայտնութիւն իւրաքանչիւրի օգուտի համար: Մէկին Հոգուց տրուած է իմաստութեան խօսք, միւսին՝ գիտութեան խօսք՝ նոյն Հոգուց, միւսին՝ հաւատ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ բժշկումների շնորհ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ զօրաւոր գործերի կարողութիւններ, միւսին՝ մարգարէութիւն, միւսին՝ հոգիները զանազանելու շնորհ, միւսին՝ զանազան լեզուներով խօսելու շնորհ, միւսին՝ լեզուների թարգմանութեան շնորհ: Բայց այս ամէնը միեւնոյն Հոգին է առաջացնում եւ բաժանում իւրաքանչիւրին, ինչպէս որ կամենում է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (7, 6 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Մի՛ տուէք սրբութիւնը շներին. եւ ձեր մարգարիտները խոզերի առաջ մի՛ գցէք, որպէսզի դրանք ոտքի կոխան չանեն եւ դառնալով՝ ձեզ չպատառոտեն:

Խնդրեցէք Աստծուց, եւ նա կտայ ձեզ, փնտրեցէք եւ կգտնէք, բախեցէք, եւ կբացուի ձեր առաջ. որովհետեւ ով որ ուզի, ստանում է, ով որ փնտրի, գտնում է, եւ ով որ բախի, նրա առաջ կբացուի: Ձեզնից ո՞վ է այն մարդը, որից իր որդին եթէ հաց ուզի, քար կտայ նրան. եւ կամ եթէ ձուկ ուզի, մի՞թէ օձ կտայ նրան: Արդ, եթէ դուք, որ չար էք, գիտէք ձեր որդիներին բարի պարգեւներ տալ, որքա՜ն եւս առաւել ձեր Հայրը, որ երկնքում է, բարիքներ կտայ նրանց, որ նրանից ուզում են»:

«Այն ամէնը, ինչ կամենաք, որ մարդիկ ձեզ անեն, այդպէս եւ դուք արէք նրանց, որովհետեւ այդ իսկ են օրէնքն ու մարգարէները»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (534)

Սրբոց մարգարէիցն Եզեկիէլի, Եզրի, եւ Զաքարիայ հօրն Յովհաննու Մկրաչի:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 6 – 10

Իմաստութիւնը քարոզում ենք հոգեպէս կատարեալներին, իմաստութիւն, որ այս աշխարհինը չէ, ոչ էլ այս աշխարհի՝ կործանման սահմանուած իշխանների իմաստութիւնը, այլ քարոզում ենք Աստծոյ խորհրդաւոր, թաքուն իմաստութիւնը, որը ծածկուած է մարդկանցից եւ որն Աստուած սահմանել էր մեր փառքի համար նախքան յաւիտեանները. եւ այս աշխարհի իշխաններից ոչ մէկը չճանաչեց այն. որովհետեւ եթէ ճանաչուած լինէր, արդարեւ փառքի Տիրոջը չէին խաչի. այլ, ինչպէս եւ գրուած է, «ինչ որ աչքը չտեսաւ, եւ ականջը չլսեց, եւ մարդու սիրտը չընկաւ, Աստուած այն պատրաստեց իր սիրելիների համար»:

Բայց Աստուած մեզ յայտնեց այն իր Հոգով. որովհետեւ Հոգին քննում է ամէն ինչ, նոյնիսկ՝ Աստծոյ խորունկ ծրագրերը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (23, 34 – 39)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Դրա համար, ահա, ես ձեզ մօտ ուղարկում եմ մարգարէներ, իմաստուններ ու օրէնսգէտներ. նրանցից ոմանց դուք պիտի սպանէք եւ խաչը պիտի հանէք. նրանցից ոմանց էլ պիտի տանջէք ձեր ժողովարաններում ու քաղաքից քաղաք պիտի հալածէք, որպէսզի ձեզ վրայ ընկնի մեղքը երկրի վրայ թափուած ամէն արդար արեան՝ արդար Աբէլի արիւնից մինչեւ արիւնը Բարաքիայի որդի Զաքարիայի, որին սպանեցիք տաճարի եւ զոհասեղանի միջեւ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. այս բոլորը պիտի գայ այս սերնդի վրայ»:

«Երուսաղէ՜մ, Երուսաղէ՜մ, որ կոտորում էիր մարգարէներին եւ քարկոծում էիր քեզ մօտ ուղարկուածներին. քանի՜ անգամ կամեցայ հաւաքել քո մանուկներին, ինչպէս հաւն է հաւաքում իր ձագերին թեւերի տակ, բայց չկամեցաք: Ահա, ձեր տունը աւերակ կթողնուի ձեզ. բայց ձեզ ասում եմ, որ այսուհետեւ ինձ այլեւս չէք տեսնի, մինչեւ որ ասէք. «Օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով»»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (535)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 4 – 17

Այսպիսի մի վստահութիւն ունենք առ Աստուած՝ Քրիստոսի միջոցով. ինքներս մեզնից չենք կարող որեւէ բան խորհել, այլ Աստծուց է մեր կարողութիւնը, որը եւ կարող դարձրեց մեզ նոր ուխտի պաշտօնեաներ լինելու՝ ոչ թէ գրով, այլ հոգով, քանի որ օրէնքը, որ գիր է, սպանում է, իսկ հոգին՝ կենդանացնում: Արդ, եթէ քարեղէն տախտակների վրայ գրով դրոշմուած մահուան ծառայող օրէնքը տրուեց այնպիսի փառքով, որ իսրայէլացիները չկարողացան նայել Մովսէսի երեսին նրա երեսից ճառագայթող փառքի պատճառով, որ վաղանցուկ էր, որչա՜փ եւս առաւել հոգու ծառայութիւնը փառքով կլինի. արդարեւ, եթէ օրէնքը, որ դատապարտելու պաշտօն ունէր, փառաւոր էր, որչա՜փ եւս առաւել փառաւոր կլինի հոգին, որ արդարացնելու պաշտօն ունի. քանի որ այն, որ փառաւոր էր, անփառունակ դարձաւ նրա առաջ, որի փառքը գերազանց էր. որովհետեւ եթէ ինչ որ վաղանցուկ էր, տրուեց փառքով, որչա՜փ եւս առաւել փառաւոր կլինի այն, որ գալու էր: Եւ արդ, քանի որ այսպիսի յոյս ունենք, մեծ համարձակութիւն ենք ունենում մեր վարմունքի մէջ. եւ ոչ՝ Մովսէսի նման, որ քող էր գցում իր երեսին, որպէսզի իսրայէլացիները չտեսնեն այն փառքը, որ վաղանցուկ էր: Բայց նրանց միտքը կուրացաւ. քանի որ մինչեւ այսօր նոյն քողը ձգուած մնում է Հին Կտակարանի ընթերցուածքների վրայ եւ չի վերանում, որովհետեւ Քրիստոսի միջոցով է վերացուելու: Եւ մինչեւ այսօր, երբ Մովսէս են կարդում, նոյն վարագոյրը մնում է նրանց սրտերի վրայ: Իսկ երբ դառնան Տիրոջը, վարագոյրը կվերացուի, որովհետեւ Տէրն ինքը Հոգին է. ուր որ Տիրոջ Հոգին է, այնտեղ ազատութիւն է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 45 – 56)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկոյն եւեթ Յիսուս շտապեցրեց աշակերտներին, որ նաւակ մտնեն եւ իրենից առաջ գնան հանդիպակաց կողմը՝ դէպի Բեթսայիդա, մինչեւ ինքը ժողովրդին արձակէր: Եւ բաժանուելով նրանցից՝ լեռ բարձրացաւ աղօթք անելու: Երբ երեկոյ եղաւ, նաւակը ծովի մէջտեղում էր, իսկ ինքը՝ ցամաքի վրայ: Եւ տեսաւ նրանց, որ հողմակոծ էին լինում թիավարելիս, որովհետեւ քամին նրանց հակառակ կողմից էր. գիշերուայ ուշ ժամին նա գալիս էր նրանց մօտ՝ ծովի վրայ քայլելով, եւ ուզում էր նրանցից առաջ անցնել-գնալ: Երբ նրանք տեսան, որ քայլում է ծովի վրայ, կարծեցին, թէ մի ուրուական է, եւ աղաղակ բարձրացրին, որովհետեւ ամէնքը տեսան նրան եւ խռովուեցին: Եւ նա իսկոյն խօսեց նրանց հետ ու ասաց. «Քաջալերուեցէ՛ք, ես եմ, մի՛ վախեցէք»: Եւ նա նաւակ բարձրացաւ նրանց մօտ, եւ քամին դադարեց: Եւ նրանք առաւել եւս ապշել էին իրենց մտքում ու սաստիկ զարմանում էին, քանի որ մտքները բթացած լինելով՝ չէին հասկացել նաեւ այն, ինչ վերաբերում էր հացի բազմացմանը:

Երբ դիմացի կողմն անցան, Գեննեսարէթի ցամաքը ելան: Եւ երբ նաւակից դուրս ելան, տեղի մարդիկ իսկոյն եւեթ նրան ճանաչեցին: Եւ ամբողջ գաւառում այս ու այն կողմ վազելով՝ սկսեցին մահիճներով հիւանդներ բերել այնտեղ, ուր լսում էին, թէ նա գտնւում է: Եւ ուր էլ մտնում էր՝ գիւղեր, քաղաքներ թէ ագարակներ, հրապարակներում դնում էին ախտերով տառապողներին եւ աղաչում նրան, որ գոնէ իր զգեստի քղանցքներին դիպչեն: Եւ ովքեր մի անգամ դիպան, բժշկուեցին:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (537)

Սրբոյն Յովհաննու Կարապետին, եւ յիշատակ Յովբայ արդարոյն:

Ժամամուտ. Զյառաջընթացութիւն քո եւ զկարապետութիւն Աստուծոյ բանին խափանել կարծելով, որ ի ձեռն կնոջն զնախաստեղծն ի դրախտէն արտաքս ընկէց, նա եւ այժմ զհերովդիադա անօրէնութեամբ բորբոքեալ, եւ բազմելոցն հերովդեայ’ զկաքաւս ոտից աղջկանն հաճոյացոյց, զի զքոյդ հատցէ զգլուխ, որ զամենեցուն ձեռնադրեցեր զգլուխն զՔրիստոս: Այլ դու, որ յանապատէ բարբառոյ ձայն, գոչեա որում ձեռնադրեցեր’ պարգեւել զխաղաղութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Աստուած փառաւորեալ է ի խորհուրդս սրբոց իւրոց. մեծ եւ ահաւոր ի վերայ այնոցիկ որ շուրջ են զնովաւ:

Զողորմութիւնս ոե, Տէր, յաւիտեան օրհնեցից. յազգէ յազգ պատմեցից զճ’մարտութիւնս քո:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 7 – 11

Եղբայրնե՛ր իմ, համբերող եղէք մինչեւ Տիրոջ գալուստը: Մշակն ահա համբերութեամբ սպասում է երկրի պատուական պտղին, մինչեւ որ ստանայ առաջին եւ վերջին անձրեւը: Համբերեցէք եւ դուք, ամրացրէք ձեր սրտերը, քանի որ Տիրոջ գալուստը մօտեցել է: Մի՛ տրտմեցրէք միմեանց, եղբայրնե՛ր, որպէսզի չդատուէք: Ահաւասիկ, Դատաւորը դռանն է: Եղբայրնե՛ր, չարչարանքների եւ համբերութեան օրինակ ունեցէք մարգարէներին, որոնք խօսեցին Տիրոջ անունով: Ահա, երանի ենք տալիս համբերողներին: Լսել էք Յոբի համբերութեան մասին եւ տեսել, ինչ որ Տէրը նրան արեց վերջում, քանի որ Տէրը բազմագութ է եւ ողորմած:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյն կոչեսջիր.

գնասցես առաջի Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (14, 1 – 12)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երկու օր յետոյ Զատիկ էր ու Բաղարջակերաց տօնը. քահանայապետները եւ օրէնսգէտները հնար էին որոնում, թէ ինչպէս նրան, նենգութեամբ բռնելով, սպանեն: Բայց ասում էին. «Ո՛չ այս տօնին, որպէսզի ժողովրդի մէջ խռովութիւն չլինի»:

Եւ մինչ նա Բեթանիայում էր՝ բորոտ Սիմոնի տանը սեղան նստած, եկաւ մի կին, որ հետն ունէր նարդոսի ազնիւ, մեծարժէք իւղի մի շիշ. եւ շիշը կոտրելով՝ իւղը թափեց Յիսուսի գլխին: Աշակերտները զայրացան եւ ասացին. «Այդ իւղն ինչո՞ւ այսպէս պիտի կորչէր. կարելի էր այդ անուշահոտ իւղը վաճառել աւելի քան երեք հարիւր դահեկանի եւ տալ աղքատներին»: Եւ խիստ զայրանում էին կնոջ վրայ: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Թոյլ տուէք դրան. ինչո՞ւ էք նեղութիւն տալիս, որովհետեւ նա ինձ համար մի բարի գործ արեց: Ամէն ժամ աղքատներին ձեզ հետ ունէք եւ, երբ ուզենաք, կարող էք նրանց բարիք անել: Բայց ինձ ամէն ժամ ձեզ հետ չունէք: Դա, ինչ որ կարող էր, արեց. նախապէս խնկաւէտեց իմ մարմինը ի նշան պատանքուելու: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ուր էլ քարոզուի այս աւետարանը ամբողջ աշխարհում, ինչ որ նա արեց, այդ եւս պիտի պատմուի նրա յիշատակի համար»:

Եւ Յուդա Իսկարիովտացին՝ տասներկուսից մէկը, գնաց քահանայապետների մօտ, որ Յիսուսին մատնի նրանց: Երբ նրանք լսեցին, ուրախացան եւ խոստացան նրան դրամ տալ. եւ նա առիթ էր փնտրում, թէ ինչպէս յարմար ժամանակ մատնի նրան:

Եւ Բաղարջակերաց տօնի առաջին օրը, երբ Զատկի գառն էին մորթում, աշակերտները նրան ասացին. «Ո՞ւր ես ուզում գնանք պատրաստենք, որ զատկական ընթրիքն ուտես»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (539)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 6 – 18

Արդ, ամէն ժամ քաջութիւն ունենք եւ գիտենք, որ ինչքան երկար մնանք այս մարմնի մէջ, օտարանում ենք Տիրոջից (որովհետեւ հաւատով ենք ընթանում եւ ոչ թէ՝ երեւոյթների վրայ հիմնուած): Եւ վստահութիւն ունենք, ու առաւել եւս հաճելի է մեզ դուրս գալ այս մարմնից եւ մտնել Աստծոյ մօտ: Ուստի հոգ ենք տանում, որ, մնանք թէ դուրս գանք, հաճելի լինենք միայն նրան. քանզի մենք բոլորս Քրիստոսի ատեանի առաջ պիտի ներկայանանք, որպէսզի իւրաքանչիւրը ստանայ, ինչ որ արել է աւելի առաջ իր մարմնով՝ թէ՛ բարի եւ թէ՛ չար:

Եւ այսպէս, գիտենալով Տիրոջ երկիւղի չափը, ջանում ենք համոզել մարդկանց. սակայն յայտնի ենք Աստծոյ առաջ. եւ ես յոյս ունեմ, որ ձեր խղճմտանքի առաջ էլ յայտնի կլինենք: Ոչ թէ մեզ կրկին ձեզ ենք յանձնարարում, այլ ձեզ առիթ ենք տալիս մեզնով պարծենալու համար, որպէսզի պատասխան ունենաք նրանց դէմ, ովքեր աչքին երեւացածով են պարծենում եւ ոչ թէ՝ սրտում եղածով. որովհետեւ եթէ ցնորուել ենք էլ, Աստծոյ համար է այդ. եւ եթէ զգաստ ենք, ձեզ համար է այդ. որովհետեւ Քրիստոսի սէրը ստիպում է մեզ քննել այս բանը, որ եթէ մէկը բոլորի փոխարէն մեռաւ, ապա ուրեմն բոլորը մեռած էին. եւ նա մեռաւ բոլորի համար, որպէսզի նրանք, որ կենդանի են, միայն իրենց համար կենդանի չլինեն, այլեւ նրա համար, ով մեռաւ եւ յարութիւն առաւ իրենց համար: Այսուհետեւ ոչ ոքի չենք ճանաչում ըստ մարմնի. քանի որ թէեւ ըստ մարմնի ճանաչում էինք Քրիստոսին, բայց այժմ այլեւս նոյն ձեւով չենք ճանաչում: Իսկ եթէ մէկը Քրիստոսի մէջ է, նա նոր արարած է. քանզի հինն անցաւ, եւ հիմա ամէն ինչ նոր եղաւ: Եւ ամէն ինչ Աստծուց է, որ հաշտեցրեց մեզ իր հետ Քրիստոսի միջոցով եւ մեզ տուեց հաշտութեան պաշտօնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (7, 17 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ ամբոխից բաժանուելով տուն մտաւ, աշակերտները այդ առակի մասին նրան հարցրին: Եւ նրանց ասաց. «Դո՞ւք էլ այդպէս անմիտ էք. չէ՞ք իմանում, թէ ամէն բան, որ դրսից մարդու մէջ է մտնում, չի կարող նրան պղծել, որովհետեւ ոչ թէ նրա սիրտն է մտնում, այլ՝ որովայնը եւ դուրս է ելնում ու մաքրում բոլոր կերածները»: Եւ ասում էր. «Ինչ որ մարդուց դուրս է գալիս, այն է, որ պղծում է մարդուն, որովհետեւ ներսից, մարդկանց սրտից են ելնում չար խորհուրդները՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, գողութիւն, սպանութիւն, ագահութիւն, չարութիւն, նենգութիւն, գիջութիւն, չար նախանձ, հայհոյանք, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն: Այս բոլոր չարիքները ներսից են ելնում եւ պղծում մարդուն»:

Եւ այնտեղից վեր կացաւ եկաւ Տիւրոսի ու Սիդոնի սահմանները. եւ մի տուն մտնելով՝ չէր ուզում, որ որեւէ մէկն իմանայ իր այնտեղ լինելը, սակայն չկարողացաւ թաքնուած մնալ: Նրա մասին լսեց մի կին, որի դուստրը տառապում էր պիղծ ոգուց. սա եկաւ ընկաւ նրա ոտքերը: Այս կինը հեթանոս էր՝ փիւնիկ-ասորի ազգից. աղաչում էր նրան, որ իր աղջկանից դեւը հանի: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Թոյլ տուր, որ նախ մանուկները կշտանան, քանզի լաւ չէ մանուկների հացն առնել ու շների առաջ գցել»: Կինը պատասխանեց եւ ասաց. «Տէ՛ր, շներն էլ մանուկների սեղանի փշրանքներից են կերակրւում»: Եւ նա ասաց նրան. «Այդ խօսքիդ համար գնա՛. դեւը քո աղջկանից դուրս ելաւ»: Կինը գնաց իր տունը եւ դեւին ելած գտաւ, իսկ աղջկան՝ պառկած մահճի վրայ:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (541)

Նիկիոյ Ս. Ժողովոյն ՅԺԸ հայրապետաց:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (14, 25 – 31)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս բաներն ասացի ձեզ, քանի դեռ ձեզ հետ եմ: Իսկ Մխիթարիչը՝ Սուրբ Հոգին, որին Հայրը կուղարկի իմ անունով, նա ձեզ ամէն բան կուսուցանի եւ ձեզ կյիշեցնի այն ամէնը, ինչ որ ձեզ ասացի»:

«Խաղաղութիւն եմ թողնում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ. ձեզ չեմ տալիս այնպէս, ինչպէս այս աշխարհն է տալիս. ձեր սրտերը թող չխռովուեն, եւ չվախենաք: Լսեցիք, որ ձեզ ասացի, թէ՝ գնում եմ եւ կգամ ձեզ մօտ. եթէ սիրէիք ինձ, ուրախ պիտի լինէիք, որ ես Հօր մօտ եմ գնում, որովհետեւ իմ Հայրը մեծ է, քան ես: Եւ հիմա ասացի ձեզ, քանի դեռ չի եղել, որպէսզի երբ լինի, հաւատաք: Այլեւս երկար չեմ խօսի ձեզ հետ. գալիս է աշխարհի իշխանը եւ ինձ վրայ ոչ մի իշխանութիւն չունի: Իսկ որպէսզի աշխարհը գիտենայ, որ ես սիրում եմ Հօրը, այնպէս եմ անում, ինչպէս որ Հայրը պատուիրեց ինձ. արդ, վե՛ր կացէք գնանք այստեղից»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ՎԵՐԱՓՈԽՄԱՆ (543)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 4 – 16

Մեծ վստահութիւն ունեմ ձեր հանդէպ. մեծապէս հպարտ եմ ձեզնով. լի եմ մխիթարութեամբ. մեր բոլոր նեղութիւնների մէջ լցուած եմ ուրախութեամբ. որովհետեւ երբ Մակեդոնիա հասանք, ոչնչով հանգիստ չունեցանք, այլ ամէն կողմից նեղութիւն կրեցինք, քանզի դրսից պայքարներ էին, իսկ ներսից՝ արհաւիրքներ: Բայց Աստուած, որ մխիթարում է խոնարհներին, մխիթարեց մեզ Տիտոսի գալով. ոչ միայն՝ նրա գալով, այլեւ այն մխիթարութեամբ, որով մխիթարուել էր նա ձեզ մօտ՝ պատմելով մեզ ձեր տենչանքը, ձեր լացուկոծը, ձեր նախանձախնդրութիւնը իմ հանդէպ, այնպէս որ ես է՛լ աւելի ուրախ եղայ: Եւ եթէ անգամ տխրեցրի ձեզ այդ թղթով, չեմ զղջում դրա համար, թէպէտ եւ զղջացել էի. որովհետեւ տեսնում եմ, որ այդ թուղթը առժամանակ տխրեցրել է ձեզ: Արդ, ուրախ եմ. ոչ՝ որովհետեւ տրտմեցիք, այլ որովհետեւ ապաշխարութեան համար տրտմեցիք, քանի որ ըստ Աստծոյ տրտմեցիք, այնպէս որ մեզնից ոչնչով վնաս չկրեցիք. որովհետեւ տրտմութիւնն ըստ Աստծոյ՝ ապաշխարութիւն է առաջ բերում փրկութեան համար, որը զղջում չի պատճառում. իսկ աշխարհի տրտմութիւնը մահ է առաջացնում: Արդ, քանի որ ըստ Աստծոյ տրտմեցիք, դա ինչպիսի՜ փութկոտութիւն արթնացրեց մեր մէջ, կամ որպիսի՜ արդարացում, սաստ, երկիւղ, տենչանք, նախանձախնդրութիւն կամ վրէժխնդրութիւն. արդարեւ, ամէն ինչում դուք ձեզ ցոյց տուեցիք, որ մաքուր էք այդ հարցում: Ապա ուրեմն, եթէ ես ձեզ գրեցի էլ, չգրեցի զրկանք պատճառողի եւ ոչ էլ զրկանք կրողի համար, այլ որպէսզի Աստծոյ առաջ յայտնի լինի մեր հանդէպ ձեր հոգածութիւնը: Ահա թէ ինչու մխիթարուած ենք: Մեր մխիթարութեան վրայ առաւել եւս ուրախացանք Տիտոսի ուրախութեան համար, քանզի նրա հոգին բոլորիցդ հանգիստ էր գտել: Եւ եթէ ձեզնով փոքր-ինչ պարծեցայ նրա առաջ, չամաչեցի. այլ, ինչպէս ամէն ինչ ճշմարտութեամբ խօսեցինք ձեզ հետ, նոյնպէս եւ Տիտոսի առաջ մեր պարծանքը ճշմարիտ եղաւ: Եւ նրա գորովանքը առաւել մեծ է ձեր հանդէպ, երբ յիշեցնում էր մեզ բոլորի հնազանդութիւնը, թէ ինչպէս երկիւղով եւ դողով էք ընդունել նրան: Եւ արդ, ուրախ եմ, որ ամէն ինչում վստահութիւն ունեմ ձեզ վրայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (7, 31 – 37)

Տէառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ դարձեալ դուրս ելնելով Տիւրոսի եւ Սիդոնի սահմաններից՝ եկաւ Գալիլիայի ծովեզրը՝ Դեկապոլսի սահմաններից ներս: Նրա առաջ բերեցին մի խուլուհամր մարդու եւ աղաչեցին, որ իր ձեռքը դնի նրա վրայ: Եւ Յիսուս, նրան ամբոխից մի կողմ տանելով, իր մատները դրեց նրա ականջների մէջ եւ այնտեղ թքեց. ապա բռնեց նրա լեզուից. դէպի երկինք նայեց, հոգոց հանեց եւ ասաց՝ եփփաթա, որ նշանակում է՝ բացուի՛ր: Եւ իսկոյն նրա լսողութիւնը բացուեց, եւ լեզուի կապանքներն ընկան, եւ խօսում էր ուղիղ: Եւ նա նրանց պատուիրեց, որ ոչ ոքի չասեն. բայց ինչքան էլ նա պատուիրում էր նրանց, նրանք է՛լ աւելի էին տարածում: Եւ աւելի ու աւելի էին զարմանում եւ ասում. «Սա ամէն ինչ լաւ արեց, որովհետեւ խուլերին լսել է տալիս եւ համրերին՝ խօսել»:

 

ԾՆՈՒՆԴ ՄԱՐԻԱՄՈՒ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾՆԻ (545)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինս մեր:

Զի հայեցաւ ի խոնարհութիւն աղախնոյ իւրոյ. Զի ահա յայսմհետէ երանեսցեն ինձ ամենայն ազգք:

Մեծացուսցէ անձն իմ զՏէր. Եւ ցնծասցէ Հոգի իմ Աստուծով փրկչաւ իմով:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 24 – 29

Այսպէս օրէնքը դաստիարակ եղաւ՝ մեզ Քրիստոս Յիսուսին բերելու, որպէսզի հաւատով արդարանանք: Իսկ երբ հաւատը եկաւ, էլ դաստիարակի ձեռքի տակ չենք. քանզի բոլորդ էլ Աստծոյ որդիներ էք հաւատով ի Յիսուս Քրիստոս: Դուք բոլորդ, որ ի Քրիստոս մկրտուեցիք, Քրիստոսով զգեստաւորուեցիք. ուրեմն խտրութիւն չկայ ո՛չ հրեայի եւ ո՛չ հեթանոսի, ո՛չ ծառայի եւ ո՛չ ազատի, ո՛չ արուի եւ ո՛չ էգի. որովհետեւ դուք ամէնքդ մէկ էք ի Քրիստոս Յիսուս: Իսկ եթէ դուք Քրիստոսինն էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդ էք, ժառանգներ ըստ խոստման:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգին սուրբ եկեսցէ ի քեզ.

Եւ զօրութիւն Բարձրելոյն Հովանի լիցի ի վերայ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 39 – 56)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այդ օրերին Մարիամը վեր կացաւ եւ շտապով գնաց Յուդայի լեռնային շրջանի քաղաքներից մէկը, մտաւ Զաքարիայի տունը ու Եղիսաբեթին ողջոյն տուեց: Եւ երբ Եղիսաբեթը Մարիամի ողջոյնը լսեց, մանուկը խաղաց նրա որովայնում, եւ Եղիսաբեթը լցուեց Սուրբ Հոգով եւ բարձր ձայնով աղաղակեց ու ասաց. «Օրհնեա՜լ ես դու կանանց մէջ, եւ օրհնեա՜լ է քո որովայնի պտուղը: Որտեղի՞ց ինձ այս ուրախութիւնը, որ իմ Տիրոջ մայրը ինձ մօտ գայ. քանզի, ահա, երբ քո ողջոյնի ձայնը հասաւ ականջիս, մանուկը ցնծալով խաղաց իմ որովայնում: Եւ երանի՜ նրան, ով կհաւատայ, որ Տիրոջ կողմից իրեն ասուածները կկատարուեն»: Եւ Մարիամն ասաց.

«Իմ անձը կփառաւորի Տիրոջը, եւ իմ հոգին ցնծաց իմ Փրկիչ Աստծով, քանզի նա իր հայեացքը դարձրեց իր աղախնի խոնարհութեան վրայ: Եւ ահա, այսուհետեւ բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան, որովհետեւ ամենազօր Աստուած մեծամեծ գործեր արեց ինձ համար, եւ նրա անունը սուրբ է: Նրա ողորմութիւնը սերնդից սերունդ իր երկիւղածների վրայ է: Նա իր բազուկով զօրութիւն գործեց, ցրեց ամբարտաւաններին իրենց սրտի խորհուրդներով. հզօրներին տապալեց իրենց աթոռներից եւ բարձրացրեց խոնարհներին: Քաղցածներին լիացրեց բարիքներով եւ մեծահարուստներին արձակեց ձեռնունայն: Նա պաշտպան կանգնեց իր ծառային՝ Իսրայէլին՝ յիշելով իր ողորմութիւնները, ինչպէս ասել էր մեր հայրերին՝Աբրահամին եւ նրա սերնդին, յաւիտեան»:

Մարիամը գրեթէ երեք ամիս մնաց Եղիսաբեթի մօտ եւ դարձաւ իր տունը:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (546)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 1 – 15

Եղբայրնե՛ր, ձեզ ցոյց եմ տալիս Աստծոյ այն շնորհը, որ տրուած է Մակեդոնիայի եկեղեցիներին. որովհետեւ, հակառակ իրենց կրած նեղութեանն ու մեծ փորձութեանը, նրանց ուրախութիւնն անսահման եղաւ, եւ իրենց ծանր աղքատութեան մէջ նրանք մեծ առատաձեռնութիւն ցուցաբերեցին. քանզի իրենց կարողութեան համեմատ եւ նոյնիսկ իրենց կարողութիւնից էլ աւելի յօժար կամքով իրենց տուածի մասին եմ վկայում. բազում աղաչանքներով աղաչում էին, որ մեզ տան այն ընծաները եւ պաշտօնի մասնակցութիւնը, որ սրբերի համար է: Եւ ոչ միայն՝ այնչափ, որչափ ակնկալում էինք, այլ իրենց եւս նուիրեցին նախ Տիրոջը եւ ապա մեզ՝ Աստծոյ կամքով: Աղաչեցինք Տիտոսին, որ ինչպէս սկսել էր աւելի առաջ, նոյն կերպ էլ աւարտին հասցնի ձեր մէջ այդ շնորհը եւս: Եւ ինչպէս ամէն ինչում հարուստ էք հաւատով, խօսքով, գիտութեամբ, ամենայն փութաջանութեամբ եւ այն սիրով, որ կայ ձեր մէջ մեր հանդէպ, նայեցէք, որ այդ շնորհի մէջ էլ հարուստ լինէք: Հրամայելով չէ, որ ասում եմ, այլ ուրիշների փութաջանութիւնը տեսնելով՝ ձեր սիրոյ անկեղծութիւնն եմ փորձում, քանզի գիտէք շնորհները մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, որ ձեզ համար աղքատացաւ, նա, որ հարուստ էր, որպէսզի դուք նրա աղքատութեամբ հարստանաք: Եւ այստեղ մի խրատ եմ տալիս, քանի որ դա ձեր օգտի համար է. դուք, որ առաջինը սկսեցիք ոչ միայն անել այդ գործը, այլեւ այն կամենալ դեռեւս անցեալ տարուանից: Բայց արդ, աւարտին հասցրէք այն, որովհետեւ ինչ յօժար կամքով որ սկսեցիք, կատարեցէք այն ձեր ունեցուածքի չափով. քանզի եթէ նախապէս յօժարութիւնը կայ, տրուածն ընդունելի է ըստ տուողի ունեցածի եւ ոչ թէ՝ ըստ չունեցածի. ոչ թէ ուրիշներին հանգստութիւն եմ կամենում, իսկ ձեզ՝ նեղութիւն, այլ թող լինի հաւասարութեամբ. ներկայ դէպքում ձեր առատութիւնը թող լցնի նրանց պակասութիւնը, որ նրանց առատութիւնն էլ լցնի ձեր պակասութիւնը, որպէսզի հաւասարութիւն լինի. ինչպէս եւ գրուած է. «Ով շատ հաւաքեց, ոչինչ աւելի չունեցաւ, իսկ ով՝ քիչ, նրանը չպակասեց»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (8, 1 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այդ օրերին ժողովուրդը դարձեալ շատ էր, եւ ուտելու բան չունէին: Յիսուս կանչեց իր աշակերտներին եւ ասաց նրանց. «Սիրտս ցաւում է այս ժողովրդի համար, որովհետեւ արդէն երեք օր է, որ ինձ մօտ են. եւ բան չունեն, որ ուտեն: Եթէ նրանց իրենց տներն արձակեմ քաղցած, ճանապարհին ուշագնաց կլինեն, որովհետեւ նրանցից ոմանք հեռուներից են եկել»: Աշակերտները նրան պատասխանեցին եւ ասացին. «Որտեղի՞ց կարող ես նրանց հացով կշտացնել այս ամայի վայրում»: Եւ նա հարցրեց նրանց. «Քանի՞ նկանակ հաց ունէք»: Եւ նրանք ասացին՝ եօթ: Եւ նա հրամայեց ժողովրդին նստել գետնի վրայ. եւ վերցնելով եօթ նկանակները՝ գոհութիւն յայտնեց Աստծուն, կտրեց եւ տուեց աշակերտներին, որ դնեն ժողովրդի առաջ. եւ նրանք հացը ժողովրդի առաջ դրեցին: Եւ քիչ թուով ձկներ էլ ունէին. եւ նա այդ եւս օրհնեց ու հրամայեց նրանց առաջ դնել: Կերան եւ կշտացան եւ եօթ զամբիւղ աւելացած կտորտանքներ վերցրին: Եւ նրանք, որ կերան, մօտ չորս հազար հոգի էին. եւ նրանց արձակեց:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (548)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 16 – 24

Բայց գոհութի՜ւն Աստծուն, որ ձեզ համար մեր ունեցած փութաջանութիւնը դրեց նաեւ Տիտոսի սրտում, որ իմ աղաչանքներն ընդունեց եւ առաւել քան յօժարութեամբ շտապեց գալ ձեզ մօտ: Եւ նրա հետ ուղարկեցինք այս եղբօրը, որի համբաւը աւետարանի քարոզութեան մէջ բոլոր եկեղեցիներին ծանօթ է: Եւ ոչ միայն այսքանը. այլեւ նշանակուելով եկեղեցիների կողմից՝ ճանապարհորդութեան ընկեր դարձաւ մեզ՝ մասնակցելու այն նպաստներին, որ մատուցւում են մեր կողմից Տիրոջ փառքի համար եւ մեր յօժար կամքով: Բայց սրանում նաեւ զգուշանում էինք, որ չլինի թէ մէկն արատաւորի այն ծառայութիւնը, որ մատուցւում է մեր կողմից. քանզի բարին ենք մտածում գործել ոչ միայն Տիրոջ առջեւ, այլեւ՝ մարդկանց: Եւ ուղարկեցինք նրանց հետ մեր եղբօրը, որին փորձեցինք շատ բաներում՝ շատ անգամ փութաջան գտնելով նրան. եւ այժմ նա է՛լ աւելի փութաջան է ձեր հանդէպ իր ունեցած մեծ վստահութեամբ: Իսկ եթէ խօսք լինի Տիտոսի մասին, նա իմ հաւասարն է եւ իմ գործակիցը ձեր մէջ: Ինչ վերաբերում է մեր եղբայրներին, նրանք եկեղեցիների կողմից ուղարկուածներ են եւ Քրիստոսի փառքը: Եւ արդ, բոլոր եկեղեցիների առաջ նրանց նկատմամբ ցոյց տուէք ձեր սիրոյ եւ ձեր հանդէպ մեր պարծանքի ապացոյցը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր.

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (8, 10 – 21)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ իսկոյն աշակերտների հետ նաւակ մտնելով՝ եկաւ Դաղմանունայի կողմերը: Եկան փարիսեցիները եւ սկսեցին վիճել նրա հետ եւ նրան փորձելով՝ երկնքից նշան էին ուզում նրանից: Եւ նա իր հոգում զայրացաւ եւ ասաց. «Ինչո՞ւ է այս սերունդը նշան ուզում. ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս սերնդին նշան չի տրուի»: Թողեց նրանց, նորից նաւակ մտաւ եւ գնաց ծովի միւս կողմը:

Եւ աշակերտները մոռացան հաց վերցնել. սակայն միայն մէկ նկանակ ունէին իրենց նաւակի մէջ: Եւ նա պատուիրեց նրանց ու ասաց. «Զգոյշ եղէք փարիսեցիների խմորից եւ հերովդէսականների խմորից»: Իսկ նրանք իրենց մէջ խորհում էին եւ ասում. «Հաց չունենք»: Յիսուս իմացաւ նրանց խորհուրդը եւ նրանց ասաց. «Թերահաւատնե՛ր, ինչո՞ւ էք ձեր սրտերում խորհում, թէ հաց չունէք. դեռ չէ՞ք հասկանում եւ չէ՞ք յիշում. ապշութի՞ւնն է ձեր մտքերը պատել: Աչքեր ունէք եւ չէ՞ք տեսնում, ականջներ ունէք ու չէ՞ք լսում եւ դեռ չէ՞ք հասկանում ու չէ՞ք յիշում. երբ հինգ նկանակը բաժանեցի հինգ հազար հոգու, կտորտանքներով լի քանի՞ սակառ վերցրիք»: Եւ նրան պատասխանեցին՝ տասներկու: «Եւ երբ եօթ նկանակը չորս հազար հոգու բաժանեցի, կտորտանքների քանի՞ լիքը զամբիւղ վերցրիք»: Եւ նրանք պատասխանեցին՝ եօթ: Եւ նա նրանց ասաց. «Ուրեմն ինչպէ՞ս չէք հասկանում»:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (550)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 1 – 9

Իսկ սրբերին ցուցաբերած օգնութեան մասին աւելորդ է, որ ձեզ գրեմ, որովհետեւ գիտեմ ձեր յօժարակամութիւնը, որով ձեր մասին պարծեցել եմ մակեդոնացիների մօտ, թէ՝ «Աքայեցիները անցեալ տարուանից պատրաստ են այդ օգնութեանը»: Եւ ձեր նախանձախնդրութիւնը շատերին խթանեց: Եղբայրներին էլ ուղարկեցինք, որպէսզի այս հարցում ձեր հանդէպ մեր ունեցած պարծանքը զուր չլինի, այլ, ինչպէս եւ ասում էի, առաւել պատրաստ գտնուէք: Չլինի թէ, երբ մակեդոնացիները մեզ հետ գան եւ ձեզ անպատրաստ գտնեն, մենք ամօթով մնանք այդ պարծանքի համար, չասելու համար՝ դուք: Արդ, կարեւոր համարեցի խնդրել եղբայրներին, որ աւելի առաջ գան ձեզ մօտ եւ կանխաւ պատրաստեն նախապէս ձեր խոստացած նուէրը, որպէսզի պատրաստ լինի այն իբրեւ սրտաբուխ նուէր եւ ոչ թէ՝ ժլատութեամբ եղած ընծայ. քանզի ով մի բան սերմանում է խնայելով, խնայողութեամբ էլ կհնձի. եւ ով առատաձեռնօրէն է սերմանում, առատութեամբ էլ կհնձի: Իւրաքանչիւրը թող տայ, ինչպէս յօժար է սրտով եւ ոչ թէ՝ հարկադրաբար եւ տրտմութեամբ. որովհետեւ Աստուած սիրում է զուարթառատ տուրքը: Եւ Աստուած կարող է ամէն շնորհ շատացնել ձեր մէջ, որպէսզի ամէն ինչում ամենայն ժամ ամենայն բաւականութիւն ստանալով՝ առատանաք բոլոր բարի գործերում, ինչպէս եւ գրուած է. «Սփռեց եւ տուեց աղքատներին. նրա արդարութիւնը մնում է յաւիտեան»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (8, 22 – 26)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եկան Բեթսայիդա. եւ նրա առաջ բերեցին մի կոյրի ու աղաչում էին, որ դիպչի նրան: Եւ նա, բռնելով կոյրի ձեռքից, գիւղից դուրս հանեց. նրա աչքերը թքով թրջեց եւ ձեռքը նրա վրայ դրեց. եւ հարցնում էր կոյրին, թէ բան տեսնո՞ւմ է: Նա բացեց աչքերը եւ ասաց. «Տեսնում եմ մարդկանց, որ շրջում են ինչպէս ծառեր»: Նա կրկին ձեռքերը դրեց նրա աչքերի վրայ. կոյրն իր աչքերը բացեց եւ տեսնում էր. բժշկուեց եւ ամէն ինչ յստակ տեսնում էր: Նրան իր տուն արձակեց եւ ասաց. «Գիւղ մի՛ մտիր, այլ գնա քո տունը, իսկ երբ գիւղ մտնես, գիւղում ոչ ոքի չասես»:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (552)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր Թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 10 – 10, 6

Եւ Աստուած, որ սերմ է պարգեւում սերմնացաններին եւ ուտելու հաց, պիտի պարգեւի եւ բազմացնի նաեւ ձեր սերմացուն եւ պիտի աճեցնի ձեր արդարութեան պտուղները: Ամէն ինչում դուք պիտի հարստանաք ամենայն առատութեամբ, որ մեր միջոցով շնորհակալութեան զգացում է առաջ բերելու Աստծոյ հանդէպ. որովհետեւ այս պաշտօնիս ծառայութիւնը ոչ միայն սրբերի կարիքները լրացնելու համար է, այլեւ շատերի միջոցով Աստծոյ հանդէպ շնորհակալութիւնը առաւելացնելու: Այս ծառայութեան փորձով շատերը պիտի փառաւորեն Աստծուն Քրիստոսի աւետարանը խոստովանելու հնազանդութեան եւ այն առատաձեռնութեան համար, որով հաղորդակից էք անում նրանց եւ ամէնքին: Եւ նրանց աղօթքները ձեզ համար են. քանզի անձկագին սիրում են ձեզ Աստծոյ այն առատ շնորհների համար, որ կան ձեր մէջ: Եւ գոհութի՜ւն Աստծուն՝ նրա անպատում շնորհների համար:

Եւ աղաչում եմ ձեզ Քրիստոսի հեզութեամբ եւ քաղցրութեամբ, ես՝ Պօղոսը, որ իբրեւ թէ խոնարհ եմ, երբ ձեր մէջ եմ, բայց երբ հեռու եմ ձեզնից, համարձակ եմ ձեր հանդէպ: Աղաչում եմ, որ մօտ գտնուելիս էլ չլինի թէ համարձակ լինեմ այդ նոյն վստահութեամբ կամ յանդուգն գտնուեմ ոմանց նկատմամբ, որ մեր մասին կարծում են, թէ մարդկային շարժառիթներից ենք մղւում. որովհետեւ թէեւ մարմնի մէջ ենք ապրում, բայց մարդկային նկատառումներից մղուած չէ, որ պայքարում ենք (քանի որ պայքարելու մեր զէնքը մարմնաւոր չէ այլ Աստծոյ կողմից տրուած զօրաւոր զէնք է՝ քանդելու համար ամրութիւնները). քանդում ենք գաղտնի մտածումները, Աստծոյ գիտութեան դէմ գոռոզացած ամէն ծառացում եւ գերելով բոլոր մտքերը՝ հնազանդեցնում ենք Քրիստոսին եւ պատրաստ ենք վրէժխնդիր լինել ամէն անհնազանդութեան համար, որպէսզի ձեր հնազանդութիւնն էլ կատարեալ լինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ,

եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (9, 13 – 28)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ աշակերտների մօտ գալով՝ նրանց շուրջը տեսաւ մեծ բազմութիւն եւ օրէնսգէտներ, որոնք վիճում էին նրանց հետ: Եւ իսկոյն ամբողջ ժողովուրդը, երբ տեսաւ նրան, զարմացաւ եւ ընդառաջ վազելով՝ ողջոյն էր տալիս նրան: Յիսուս աշակերտներին հարցրեց. «Ինչի՞ մասին էիք վիճում նրանց հետ»: Ժողովրդի միջից մէկը պատասխանեց եւ ասաց. «Վարդապե՛տ, քեզ մօտ բերեցի որդուս, որին մի համր չար ոգի բռնել է. եւ ուր պատահում է, նրան գետին է զարկում. փրփրում է, ատամներն է կրճտացնում եւ ապա չորանում-մնում է: Քո աշակերտներին ասացի, որ հանեն, բայց չկարողացան հանել այն»: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ո՛վ անհաւատ սերունդ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ հետ պիտի լինեմ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ պիտի հանդուրժեմ. բերէ՛ք նրան ինձ մօտ»: Եւ նրան բերեցին իր մօտ: Երբ չար ոգին նրան տեսաւ, իսկոյն ուժգին ցնցեց տղային, որը, գետին ընկնելով, թաւալւում էր ու փրփրում: Յիսուս հարցրեց նրա հօրը եւ ասաց. «Ինչքա՞ն ժամանակ է անցել այն օրուանից, ինչ այդ նրան պատահել է»: Եւ նա ասաց. «Մանկութիւնից: Շատ անգամ չար ոգին կրակի եւ ջրի մէջ է նետում նրան, որ կործանի. արդ, եթէ մի կերպ կարող ես, օգնի՛ր մեզ, Տէ՛ր, գթալով մեզ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ասացիր՝ եթէ կարող ես. ամէն ինչ հնարաւոր է նրա համար, ով հաւատում է»: Երեխայի հայրը իսկոյն աղաղակեց եւ ասաց. «Հաւատո՛ւմ եմ, օգնի՛ր իմ անհաւատութեանը»: Երբ Յիսուս տեսաւ, որ ժողովուրդն իրար վրայ է հաւաքւում, սաստեց պիղծ ոգուն եւ ասաց. «Դո՛ւ, համր եւ խո՛ւլ ոգի, ես հրամայում եմ քեզ. դո՛ւրս ելիր նրանից եւ այլեւս չմտնե՛ս դրա մէջ»: Եւ չար ոգին ճչաց, ուժգին ցնցեց նրան ու դուրս ելաւ. եւ պատանին մեռելի պէս եղաւ՝ այն աստիճան, որ շատերն ասացին, թէ մեռաւ: Յիսուս բռնեց նրա ձեռքից, բարձրացրեց նրան, եւ նա ոտքի կանգնեց: Եւ երբ Յիսուս տուն մտաւ, աշակերտները առանձին հարցրին նրան. «Ինչո՞ւ մենք չկարողացանք հանել դրան»: Եւ նա նրանց ասաց. «Այդ տեսակը ուրիշ բանով չի ելնի, եթէ ոչ՝ ծոմապահութեամբ ու աղօթքով»:

 

ՈՒՐԲԱԹ (554)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 7 – 17

Իւրաքանչիւրին դիտեցէք ըստ արտաքին տեսքի. եթէ մէկն իր մէջ վստահ է, թէ ինքը Քրիստոսինն է, այս էլ թող խորհի իր մտքում, թէ ինչպէս ինքը Քրիստոսինն է, նոյնպէս եւ՝ մենք. որովհետեւ եթէ նոյնիսկ աւելի պարծենամ մեր այն իշխանութեան համար, որը տուեց մեզ Տէրը ձեր շինութեան եւ ոչ թէ ձեզ կործանելու համար, ոչնչով չեմ ամաչելու, որպէսզի ձեր մէջ թղթերով ահ գցող չթուամ: Ասում են՝ այս թղթերը ծանր են ու խիստ, իսկ նրա մարմնի տեսքը տկար է, եւ խօսքը՝ արհամարհելի: Այդ ասողը թող իմանայ, որ ինչպիսին հեռուից ենք այդ թղթերի խօսքերով, նոյնպիսին կլինենք նաեւ մօտիկից՝ գործերով. արդարեւ, չենք համարձակւում մեզ համեմատել եւ հաւասարեցնել ոմանց, որոնք գովաբանում են իրենց, բայց չեն հասկանում, որ իրենցով են չափում իրենք իրենց եւ իրենցով են համեմատում իրենց: Իսկ մենք պարծենում ենք ոչ թէ չափից դուրս, այլ՝ ըստ չափի այն կանոնի, որն Աստուած մեզ բաժանեց, որպէսզի հասնենք մինչեւ ձեզ: Եւ մենք առաջ չենք գցում մեզ, որպէս թէ ձեզ մօտ հասած չլինէինք, քանզի Քրիստոսի աւետարանով մենք առաջինը հասանք ձեզ մօտ: Եւ սահմանուած չափից դուրս չենք պարծենում ուրիշի աշխատանքով, այլ յոյս ունենք, որ ձեր հաւատի աճումով, ըստ մեր գործի չափի, առաւել կմեծանանք ձեզնով՝ ձեզնից այն կողմ էլ աւետարանելու համար՝ առանց պարծենալու ուրիշի կատարած գործերով. բայց ով պարծենում է, թող Տիրոջով պարծենայ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (9, 37 – 49)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յովհաննէսը պատասխանեց եւ ասաց. «Վարդապե՛տ, տեսանք մէկին, որը քո անունով դեւեր էր հանում, բայց մեզ հետ չէր շրջում, եւ արգելեցինք նրան»: Եւ նա ասաց. «Արգելք մի՛ եղէք նրան, որովհետեւ չկայ մէկը, որ իմ անունով զօրաւոր գործեր անի ու կարողանայ ինձ հայհոյել. քանզի ով մեզ հակառակ չէ, նա մեր կողմն է: Եւ ով ձեզ մի բաժակ ջուր խմեցնի յանուն այն բանի, որ դուք Քրիստոսինն էք, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

«Եւ ով ինձ հաւատացող այս փոքրիկներից մէկին գայթակղի, նրա համար աւելի լաւ կլինէր, եթէ նրա պարանոցից կախուած լինէր էշի մի երկանաքար, եւ ծով գցուէր: Եւ եթէ քեզ գայթակղում է քո ձեռքը, կտրիր, դէն գցիր քեզնից, որովհետեւ քեզ համար աւելի լաւ է խեղուած մտնել յաւիտենական կեանք, քան երկու ձեռք ունենալ ու գնալ գեհեն՝ անշէջ կրակի մէջ: Եւ եթէ քո ոտքն է գայթակղում քեզ, կտրիր, քեզնից դէն գցիր այն. լաւ է, որ դու կաղ մտնես յաւիտենական կեանքը, քան երկու ոտք ունենաս ու գեհեն ընկնես: Եւ եթէ քո աչքն է գայթակղում քեզ, քաշիր հանիր այն. լաւ է, որ դու մէկ աչքով մտնես Աստծոյ արքայութիւնը, քան երկու աչք ունենաս ու ընկնես գեհեն, ուր նրանց որդը չի մեռնում, եւ կրակը չի հանգչում, որովհետեւ ամէն ինչ կրակով պիտի աղուի: Աղը լաւ բան է. բայց եթէ աղն անհամանայ, ինչո՞վ պիտի համեմուի. արդ, դուք ձեր մէ՛ջ ունեցէք աղը եւ իրար հետ խաղաղութեամբ ապրեցէք»:

 

ՇԱԲԱԹ (556)

Տօն է Նաւակատեաց սուրբ Խաչի:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Երանի զորս ընտրեցեր եւ ընկալար. եւ բնակեսցեն ի գաւիթս քո:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 14 – 16

Քեզ գրում եմ այս բանը, որովհետեւ յոյս ունեմ, որ շուտով կգամ: Իսկ եթէ ուշանամ, դու կիմանաս, թէ ինչպէս պէտք է վարուես Աստծոյ տան մէջ, որ կենդանի Աստծոյ Եկեղեցին է՝ սիւն եւ հաստատութիւն ճշմարտութեան: Եւ յայտնապէս մեծ է աստուածպաշտութեան խորհուրդը, որ յայտնուեց մարմնով, արդարացաւ Հոգով, երեւաց հրեշտակներին, քարոզուեց հեթանոսների մէջ, հաւատալի եղաւ աշխարհում եւ երկինք վերացաւ փառքով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր սիրեցի զվայելչութիւն տան քոյ.

եւ զտեղի յարկի փառաց քոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 22 – 42)

Առ Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այն ժամանակ Երուսաղէմում տաճարի Նաւակատիքի տօն էր, եւ ձմեռ էր: Եւ Յիսուս շրջում էր տաճարի մէջ, Սողոմոնի սրահում: Հրեաները նրա շուրջը հաւաքուեցին ու ասացին. «Մինչեւ ե՞րբ մեր հոգին պիտի հանես. եթէ դու ես Քրիստոսը, համարձակ ասա՛ մեզ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Ձեզ ասացի, եւ ինձ չէք հաւատում. այն գործերը, որ ես անում եմ իմ Հօր անունով, դրանք վկայում են իմ մասին: Բայց դուք չէք հաւատում, որովհետեւ իմ ոչխարներից չէք. իմ ոչխարներն իմ ձայնը լսում են, եւ ես ճանաչում եմ նրանց. եւ նրանք գալու են իմ յետեւից. եւ ես նրանց կտամ յաւիտենական կեանք. եւ նրանք չեն կորչի յաւիտեան. եւ ոչ ոք նրանց իմ ձեռքից չի յափշտակի: Իմ Հայրը, որ նրանց ինձ տուեց, ամէնքից մեծ է. եւ իմ Հօր ձեռքից ոչ ոք չի կարող ոչինչ յափշտակել: Ես եւ իմ Հայրը մի ենք»:

Հրեաները քարեր վերցրին, որ նրան քարկոծեն: Յիսուս պատասխանեց նրանց. «Բազում բարի գործեր ցոյց տուեցի ձեզ իմ Հօրից. դրանցից ո՞ր մէկի համար էք ինձ քարկոծում»: Հրեաները նրան պատասխանեցին. «Քեզ բարի գործի համար չենք քարկոծում, այլ հայհոյութեան համար եւ նրա համար, որ դու մարդ ես, բայց ինքդ քեզ Աստծոյ տեղ ես դնում»: Յիսուս նրանց պատասխանեց. «Չէ՞ որ ձեր օրէնքում գրուած է. «Ես ասացի, թէ աստուածներ էք»: Իսկ եթէ աստուածներ է կոչում նրանց, որոնց ուղղուած էր Աստծոյ խօսքը (եւ հնարաւոր չէ, որ Գիրքը ջնջուի), արդ, ում որ Հայրը սրբացրեց եւ աշխարհ ուղարկեց, դուք ասում էք, թէ՝ հայհոյում ես, քանի որ ասացի, թէ՝ Աստծոյ Որդի եմ: Եթէ իմ Հօր գործերը չեմ անում, ինձ մի՛ հաւատացէք: Իսկ եթէ անում եմ, եթէ ինձ էլ չէք հաւատում, գործերի՛ն հաւատացէք, որպէսզի իմանաք եւ ճանաչէք, որ Հայրը իմ մէջ է, եւ ես՝ Հօր մէջ»:

Դարձեալ ուզում էին նրան բռնել, բայց նա նրանց ձեռքից դուրս պրծաւ: Եւ վերստին գնաց Յորդանանի միւս կողմը՝ այնտեղ, ուր Յովհաննէսն էր նախապէս գտնւում եւ մկրտում. եւ մնում էր այնտեղ: Շատերը նրա մօտ եկան եւ ասում էին. «Յովհաննէսը որեւէ նշան չարեց, բայց այն ամէնը, որ Յովհաննէսն ասել էր նրա մասին, ճշմարիտ է»: Եւ այնտեղ շատերը հաւատացին նրան:

 

ԽԱՉՎԵՐԱՑ (558)

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց. Եւ ետուր ուրախութիւն սրտից մերոց:

Ի կարդալ իմում լուար ինձ Աստուած. Ի նեղութեան ինձ անդորր արարեր. ողորմեա ինձ եւ լուր աղօթից իմոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 14-18

Սակայն քա՛ւ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչուած է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար. որովհետեւ Յիսուս Քրիստոսով ո՛չ թլփատութիւնն է մի բան, եւ ո՛չ էլ՝ անթլփատութիւնը, այլ՝ նոր արարած լինելը: Եւ թող խաղաղութիւն ու ողորմութիւն լինի բոլոր նրանց վրայ, որ ապրում են այս կանոնի համաձայն, ինչպէս նաեւ՝ Աստծոյ Իսրայէլի վրայ: Այսուհետեւ թող ոչ ոք ինձ նեղութիւն չտայ, որովհետեւ ես իմ մարմնի մէջ եմ կրում Քրիստոսի չարչարանքները: Եղբայրնե՛ր, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը թող ձեր հոգու հետ լինի: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տուր զօրութիւն ծառայի քոյ.

Կեցո զորդի աղախնոյ քոյ.

Եւ արա առ իս նշան բարութեան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3, 13 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Արդ, ոչ ոք երկինք չի ելել, եթէ ոչ՝ նա, ով իջաւ երկնքից՝ Մարդու Որդին, որ երկնքից էր: Եւ ինչպէս որ Մովսէսը անապատում բարձրացրեց օձը, այնպէս էլ Մարդու Որդին պէտք է բարձրանայ, որպէսզի ով նրան հաւատում է, յաւիտենական կեանքն ընդունի. քանզի Աստուած այնքան սիրեց աշխարհը, որ մինչեւ իսկ իր միածին Որդուն տուեց, որպէսզի ով նրան հաւատում է, չկորչի, այլ ընդունի յաւիտենական կեանքը. որովհետեւ Աստուած իր Որդուն չուղարկեց աշխարհ, որ դատապարտի աշխարհը, այլ՝ որպէսզի աշխարհը նրանով փրկուի: Ով նրան հաւատում է, չպիտի դատապարտուի, եւ ով նրան չի հաւատում, արդէն իսկ դատապարտուած է, քանի որ Աստծոյ միածին Որդու անուանը չհաւատաց: Եւ դատաստանը այսպէս իսկ է. որ լոյսը եկաւ աշխարհ, սակայն մարդիկ խաւարն աւելի սիրեցին, քան լոյսը, որովհետեւ իրենց գործերը չար էին. որովհետեւ ով չարիք է գործում, ատում է լոյսը եւ չի գալիս դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի չդառնան: Իսկ ով կատարում է այն, ինչ ճշմարիտ է, գալիս է դէպի լոյսը, որպէսզի նրա գործերը յայտնի լինեն, թէ Աստծով կատարուեցին»:

 

ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (559)

Տօն Խաչի:

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Ետուր երկիւղածաց քոց նշան. զի ապրեսցին յերեսաց աղեղան:

Աստուած, մերժեցեր եւ աւերեցեր զմեզ. բարկացար, եւ գթասցիս ի մեզ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 6 – 10

Իմաստութիւնը քարոզում ենք հոգեպէս կատարեալներին, իմաստութիւն, որ այս աշխարհինը չէ, ոչ էլ այս աշխարհի՝ կործանման սահմանուած իշխանների իմաստութիւնը, այլ քարոզում ենք Աստծոյ խորհրդաւոր, թաքուն իմաստութիւնը, որը ծածկուած է մարդկանցից եւ որն Աստուած սահմանել էր մեր փառքի համար նախքան յաւիտեանները. եւ այս աշխարհի իշխաններից ոչ մէկը չճանաչեց այն. որովհետեւ եթէ ճանաչուած լինէր, արդարեւ փառքի Տիրոջը չէին խաչի. այլ, ինչպէս եւ գրուած է, «ինչ որ աչքը չտեսաւ, եւ ականջը չլսեց, եւ մարդու սիրտը չընկաւ, Աստուած այն պատրաստեց իր սիրելիների համար»:

Բայց Աստուած մեզ յայտնեց այն իր Հոգով. որովհետեւ Հոգին քննում է ամէն ինչ, նոյնիսկ՝ Աստծոյ խորունկ ծրագրերը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ետուր երկիւղածաց քոց նշան.

զի ապրեսցին յերեսաց աղեղան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (3, 22 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այնուհետեւ Յիսուս եւ իր աշակերտները Հրէաստանի երկիրը եկան, եւ նա այնտեղ շրջում էր նրանց հետ ու մկրտում: Յովհաննէսն էլ մկրտում էր Այենոնում՝ Երուսաղէմի մօտ, որովհետեւ այնտեղ շատ ջրեր կային, եւ մարդիկ գալիս ու մկրտւում էին, քանի դեռ Յովհաննէսին չէին բանտարկել:

Եւ Յովհաննէսի աշակերտների ու մի հրեայի միջեւ մաքրութեան մասին մի հարց ծագեց: Նրանք եկան Յովհաննէսի մօտ եւ նրան ասացին. «Ռաբբի՛, նա, որ Յորդանանի միւս կողմում քեզ հետ էր, եւ որի մասին դու վկայեցիր, ահա նա մկրտում է, եւ ամէնքը գալիս են նրա մօտ»: Յովհաննէսը պատասխանեց եւ ասաց. «Մարդն իրենից որեւէ բան անել չի կարող, եթէ նրան ի վերուստ՝ երկնքից տրուած չէ այդ: Դուք ինքներդ էք վկայում ինձ, որ ձեզ ասացի. ես Քրիստոսը չեմ, այլ ուղարկուած եմ նրա առջեւից: Ով հարս ունի, նա է փեսան. իսկ փեսայի բարեկամը, որ կանգնած լսում է նրան, մեծապէս ուրախանում է փեսայի ձայնի համար. արդ, այս ուրախութիւնը, որ իմն է, կատարեալ է: Պէտք է, որ նա մեծանայ, իսկ ես՝ նուազեմ»:

«Նա, որ ի վերուստ է գալիս, վեր է ամէնքից. նա, որ այս երկրից է, երկրաւոր է եւ երկրաւոր բաների մասին է խօսում: Նա, որ երկնքից է գալիս, վկայում է, ինչ որ տեսել ու լսել է, սակայն նրա վկայութիւնը ոչ ոք չի ընդունում: Ով ընդունում է նրա վկայութիւնը, հաստատած կլինի, որ Աստուած ճշմարիտ է, քանի որ նա, ում Աստուած ուղարկեց, Աստծոյ խօսքերն է խօսում. քանզի Աստուած Հոգին տալիս է առանց չափի: Հայրը սիրում է Որդուն եւ ամէն ինչ տուել է նրա ձեռքը: Ով հաւատում է Որդուն, ընդունում է յաւիտենական կեանքը, իսկ ով չի հնազանդւում Որդուն, կեանք չի տեսնի, այլ նրա վրայ կմնայ Աստծոյ բարկութիւնը»:

 

ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (561)

Տօն Եկեղեցւոյ:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Այս օր է զոր արար Տէր. եկայք ցնծասցուք եւ ուրախ եղիցուք ի սմա:

Խոստովան եղերուք Տեառն, զի բարի է. զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 6

Ուստի, սո՛ւրբ եղբայրներ, որ մասնակից էք երկնաւոր կոչմանը, նայեցէք Յիսուս Քրիստոսին, որին Աստուած ուղարկեց՝ լինելու Քահանայապետն այն հաւատի, որ խոստովանում ենք մենք. նա հաւատարիմ էր իր Արարչին, որ նրան կարգեց այս պաշտօնին, ինչպէս որ Մովսէսն էլ հաւատարիմ եղաւ նրա ամբողջ տան մէջ. որովհետեւ նա առաւել փառքի արժանի եղաւ, քան Մովսէսը, ինչպէս որ տունը կառուցողն աւելի պատիւ ունի, քան տունը. արդարեւ, ամէն տուն, որ կառուցւում է, որեւէ մէկի կողմից է կառուցւում, իսկ ով ամէն բան արարեց, Աստուած է: Մովսէսը հաւատարիմ եղաւ նրա ամբողջ տան մէջ որպէս ծառայ՝ վկայելու համար ասուելիք խօսքերը. իսկ Քրիստոս՝ իբրեւ որդի՝ նրա տան վրայ: Նրա տունը մենք իսկ ենք, միայն թէ վստահութիւնը եւ յոյսի պարծանքը մինչեւ վերջ հաստատ պահենք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Սիրեաց Տէր զՍիովն, եւ ընտրեաց բնակել ի նմա. ասէ.

Այս է Հանգիստ իմ յաւիտեանս յաւիտենից.

ի սմա բնակեցայց, զի հաճեցայ, զի հաճեցայ ընդ սա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (2, 12 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Սրանից յետոյ Յիսուս Կափառնայում իջաւ իր մօր եւ իր եղբայրների հետ. եւ այնտեղ մնաց միայն մի քանի օր:

Հրեաների Զատիկը մօտ էր, եւ Յիսուս Երուսաղէմ ելաւ: Եւ տաճարի մէջ գտաւ նրանց, որ վաճառում էին արջառներ, ոչխարներ եւ աղաւնիներ, ինչպէս նաեւ՝ լումայափոխներ, որ նստած էին: Եւ չուանից խարազան շինեց ու բոլորին տաճարից դուրս հանեց. նաեւ՝ ոչխարներն ու արջառները. իսկ լումայափոխների պղնձադրամները ցիրուցան արեց եւ շրջեց նրանց սեղանները: Իսկ աղաւնեվաճառներին ասաց. «Դրանք այստեղից վերցրէ՛ք եւ իմ Հօր տունը վաճառատան մի՛ վերածէք»: Նրա աշակերտները յետոյ յիշեցին, որ գրուած է. «Քո տան հանդէպ նախանձախնդրութիւնը ինձ պիտի ուտի»:

Հրեաները նրան ասացին. «Ի՞նչ նշան ցոյց կտաս մեզ, թէ իրաւունք ունես այդ բանն անելու»: Ի պատասխան Յիսուս ասաց նրանց. «Քանդեցէ՛ք այդ տաճարը, եւ երեք օրուայ ընթացքում այն կվերականգնեմ»: Հրեաները նրան ասացին. «Քառասունվեց տարում շինուեց այս տաճարը, իսկ դու երեք օրում այն վերականգնո՞ւմ ես»: Բայց նա իր մարմնի տաճարի մասին էր խօսում: Իսկ երբ մեռելներից յարութիւն առաւ, նրա աշակերտները յիշեցին, թէ այդ է, որ ասել էր. եւ հաւատացին Գրքին ու այն խօսքին, որ Յիսուս ասել էր:

 

ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (563)

Տօն Եկեղեցւոյ:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Գովեա Երուսաղէմ զՏէր. եւ օրհնեա զԱստուած քո Սիովն:

Զի զօրացոյց զնիգս դրանց քոց. եւ օրհնեաց զորդիս քո ի քեզ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 9, 11 – 15

Իսկ Քրիստոս, որ եկաւ որպէս գալիք բարիքների Քահանայապետ, անցնելով մեծ, կատարեալ եւ անձեռակերտ խորանով, այսինքն՝ ո՛չ այս աշխարհի արարածների կողմից շինուած, ո՛չ էլ նոխազների եւ զուարակների արիւնով, մի անգամ ընդմիշտ իր իսկ արեամբ մտաւ սրբարան՝ յաւիտենական փրկութիւն ապահովելով. որովհետեւ եթէ ցուլերի եւ նոխազների արիւնը եւ երինջների շաղ տրուած մոխիրը մաքրում են պղծուածներին մարմնի մաքրութեան համար, որչա՜փ եւս առաւել արիւնը Քրիստոսի – որ յաւիտենական Հոգու միջոցով ինքն իրեն որպէս անարատ պատարագ մատուցեց Աստծուն – կմաքրի ձեր խղճմտանքը մեռած գործերից, որպէսզի ծառայէք կենդանի Աստծուն:

Ահա թէ ինչու նա նոր ուխտի միջնորդ է, քանի որ իր մահը առաջին ուխտի ժամանակ գործուած յանցանքների քաւութեան համար եղաւ, որպէսզի կանչուածները յաւիտենական ժառանգութեան խոստումը ստանան.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր, սիրեցի զվայելչութիւն տան քոյ.

եւ զտեղի յարկի փառաց քոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (16, 13 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս, Փիլիպպեան Կեսարիայի կողմերը գնալով, հարցրեց աշակերտներին ու ասաց. «Մարդիկ իմ մասին ի՞նչ են ասում. ո՞վ է Մարդու Որդին»: Եւ նրանք ասացին. «Մէկը թէ՝ Յովհաննէս Մկրտիչը, եւ ուրիշներ՝ Եղիան, իսկ ոմանք թէ՝ Երեմիան, կամ մարգարէներից մէկը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Իսկ դուք իմ մասին ի՞նչ էք ասում. ո՞վ եմ ես»: Սիմոն Պետրոսը պատասխանեց ու ասաց. «Դու ես Քրիստոսը՝ կենդանի Աստծոյ Որդին»: Յիսուս պատասխանեց եւ նրան ասաց. «Երանի՜ է քեզ, Սիմո՛ն, Յովնանի՛ որդի, որովհետեւ մարմինը եւ արիւնը չէ, որ յայտնեց քեզ, այլ՝ իմ Հայրը, որ երկնքում է: Եւ ես քեզ ասում եմ, որ դու վէմ ես, եւ այդ վէմի վրայ պիտի շինեմ իմ եկեղեցին, ու դժոխքի դռները այն չպիտի յաղթահարեն: Եւ քեզ պիտի տամ երկնքի արքայութեան բանալիները, եւ ինչ որ մի անգամ կապես երկրի վրայ, կապուած պիտի լինի երկնքում: Եւ ինչ որ արձակես երկրի վրայ, արձակուած պիտի լինի երկնքում»:

 

ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (564)

Տօն Եկեղեցւոյ:

Ժամամուտ. Զխաղաղութիւն շնորհեա եկեղեցւոյ քում սրբոյ, զխաղաղութիւն եւ զանշարժութիւն ի թշնամեաց պատերազմէ. եւ հաստատեա ի մի հաւատ զկաթուղիկէ եկեղեցի. զմեզ խոստովանիմք Տէր եւ Աստուած. կեցո զմեզ:

Հիմունք նորա ի լեառն սուրբ նորա. սիրէ Տէր զդրունս Սիովնի առաւել քան զամենայն յարկսն Յակոբայ:

Փառաւորեալն խօսեցաւ վասն քո. ահաւադիկ քաղաքդ Աստուծոյ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 18 – 27

Դուք չէք մօտեցել շօշափելի լեռանը, որ կրակով էր այրւում եւ պատուած էր մէգով, մառախուղով, խաւարով եւ մթութեամբ, ուր փողն էր հնչում եւ պատգամների ձայնը, այնպէս որ, ովքեր այն լսեցին, աղաչեցին, որ խօսքը չկրկնուի իրենց համար, քանի որ չէին դիմանում այն հրամանին, թէ՝ թէկուզ եւ գազան մօտենայ լեռանը, կքարկոծուի: Եւ այնպէս ահազդու էր տեսիլքը, որ Մովսէսն ասում էր. «Սարսափում եմ եւ դողում»: Բայց դուք մօտեցել էք Սիոն լեռանը եւ կենդանի Աստծոյ քաղաքին, երկնային Երուսաղէմին, հրեշտակների բիւրաւոր բանակներին, երկնքում գրուած անդրանիկների հանդիսաւոր ժողովին, բոլորի Դատաւոր Աստծուն, կատարելութեան հասած արդարների հոգիներին եւ Յիսուսին՝ նոր ուխտի Միջնորդին, եւ նրա արեան հեղումին, որ աւելի խօսուն է, քան արիւնն Աբէլի:

Զգոյշ եղէք, չլինի թէ հրաժարուէք նրանից, ով խօսում է. որովհետեւ եթէ նրանք, երկրի վրայ Աստծոյ պատգամները տուող Մովսէսին մերժելով, չազատուեցին, որչա՜փ եւս առաւել չպիտի ազատուենք մենք, եթէ թիկունք դարձնենք երկնքից Խօսողին, որի ձայնը երկիրը շարժեց այն ժամանակ, իսկ այժմ այս խոստումն է անում եւ ասում. «Մի անգամ էլ պիտի շարժեմ ոչ միայն երկիրը, այլ նաեւ՝ երկինքը»: Եւ «մի անգամ էլ»-ը ցոյց է տալիս, որ շարժուած բաները պիտի փոփոխուեն, որպէսզի անշարժ բաները մնան հաստատուն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Որպէս սիրելի են յարկք քո, Տէր զօրութեանց.

ցանկայ եւ փափաքէ անձն իմ ի գաւիթս քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (21, 12 – 17)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս մտաւ տաճար ու դուրս հանեց բոլոր նրանց, որ տաճարի մէջ վաճառում ու գնումներ էին անում. նա շուռ տուեց լումայափոխների սեղաններն ու աղաւնեվաճառների աթոռները: Եւ նրանց ասաց. «Գրուած է՝ իմ տունը աղօթքի տուն պիտի կոչուի. իսկ դուք աւազակների որջ էք դարձրել այդ»:

Տաճարի մէջ կոյրեր եւ կաղեր Յիսուսին մօտեցան, եւ նա բժշկեց նրանց: Երբ քահանայապետներն ու օրէնսգէտները տեսան այն հրաշքները, որ նա արեց, եւ մանուկներին, որ տաճարի մէջ աղաղակում էին ու ասում՝ «Օրհնութի՜ւն Դաւթի Որդուն», բարկացան. եւ ասացին նրան. «Լսո՞ւմ ես՝ դրանք ինչ են ասում»: Յիսուս նրանց ասաց. «Այո՛, դուք չէ՞ք կարդացել, թէ՝ երեխաների ու ծծկերների բերանով օրհնութիւն կատարեցիր»: Եւ նրանց թողնելով՝ ելաւ քաղաքից դուրս՝ դէպի Բեթանիա. եւ այնտեղ գիշերեց:

 

ՈՒՐԲԱԹ (566)

Տօն Խաչի:

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի’ շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոյց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 5 – 11

Ձեզանից իւրաքանչիւրը թող խորհի այն, ինչ որ կայ Քրիստոս Յիսուսի մէջ, որը Աստծոյ կերպարանքով էր, բայց Աստծուն հաւասար լինելը յափշտակութիւն չհամարեց, այլ իր անձը ունայնացրեց՝ ծառայի կերպարանք առնելով, մարդկանց նման լինելով եւ մարդու կերպարանքով խոնարհեցրեց ինքն իրեն՝ հնազանդ լինելով մինչեւ մահ եւ այն էլ մահուան՝ խաչի վրայ: Դրա համար էլ Աստուած նրան առաւել բարձրացրեց եւ նրան շնորհեց մի անուն, որ վեր է, քան ամէն անուն, որպէսզի Յիսուս Քրիստոսի անունով խոնարհուի ամէն ծունկ՝ թէ՛ երկնաւորների, թէ՛ երկրաւորների եւ թէ՛ սանդարամետականների. եւ ամէն լեզու խոստովանի, թէ Յիսուս Քրիստոս Տէր է՝ ի փառս Հայր Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ետուր երկիւղածաց քոց նշան.

զի ապրեսցին յերեսաց աղեղան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (19, 16 – 22)

Վասն խաչելութեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Այն ժամանակ Յիսուսին յանձնեց նրանց ձեռքը, որպէսզի խաչ հանուի:

Եւ նրանք առան Յիսուսին եւ տարան: Եւ խաչափայտը նա ինքն էր վերցրել եւ բարձրացնում էր այն տեղը, որի անունն էր Գագաթ, իսկ եբրայերէն կոչւում էր Գողգոթա, որտեղ եւ խաչը հանեցին նրան ու նրա հետ երկու ուրիշների՝ այս եւ այն կողմից, իսկ մէջտեղում՝ Յիսուսին: Պիղատոսը մի տախտակ էլ գրեց եւ դրեց խաչի վրայ. եւ գրուած էր. «Յիսուս Նազովրեցի՝ հրեաների Թագաւոր»: Այդ տախտակը հրեաներից շատերը կարդացին, որովհետեւ այն տեղը, ուր Յիսուս խաչուեց, քաղաքին մօտ էր (եւ գրուած էր եբրայերէն, լատիներէն եւ յունարէն): Հրեաների քահանայապետները Պիղատոսին ասացին. «Մի՛ գրիր «հրեաների Թագաւոր», այլ՝ ինչ նա ասաց. «Թագաւոր եմ հրեաների»»: Պիղատոսը պատասխանեց. «Ինչ գրեցի՝ գրեցի»:

 

ՇԱԲԱԹ (567)

Տօն Խաչի:

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի’ շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Պատմեսցեն երկինք զարդարութիւն նորա. տեսին ամենայն ժողովուրդք զփառս նորա:

Տէր Թագաւորեաց, ցնծասցէ երկիր. ուրախ եղիցին կղզիք բազումք:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 13 – 16

Պատուիրում եմ քեզ Աստծոյ ներկայութեամբ, որը կեանք է տալիս ամէն ինչի, եւ Յիսուս Քրիստոսի առաջ, որը Պոնտացի Պիղատոսի առաջ վկայեց բարի դաւանութիւնը, որ դու պահե՛ս պատուիրանը անբիծ, անարատ մինչեւ յայտնութիւնը Յիսուս Քրիստոսի, որին իր ժամանակում յայտնի պիտի անի Երանելին եւ միակ Հզօրը, թագաւորների Թագաւորը եւ տէրերի Տէրը՝ նա, որ միայն ինքն ունի անմահութիւնը եւ բնակւում է անմատչելի լոյսի մէջ, որ մարդկանցից ոչ ոք չի տեսել եւ ոչ էլ կարող է տեսնել. նրան՝ պատիւ եւ զօրութիւն յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Որպէս փրկեցան սիրելիք քո.

կեցո աջով քո եւ լուր մեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (7, 37 – 52)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մեծ տօնի վերջին օրը Յիսուս կանգնած էր եւ աղաղակում էր՝ ասելով. «Եթէ մէկը ծարաւ է, թող ինձ մօտ գայ եւ խմի: Ով ինձ հաւատում է – ինչպէս Գիրքն է ասում – նրա ներսից կենդանի ջրերի գետեր պիտի բխեն»: Նա այս ասում էր Հոգու մասին, որին ընդունելու էին իրեն հաւատացողները. քանզի Հոգին դեռեւս չկար, որովհետեւ Յիսուս դեռ փառաւորուած չէր:

Ժողովրդից ոմանք, երբ լսում էին այս խօսքերը, ասում էին. «Սա է ճշմարիտ մարգարէն». ուրիշներն ասում էին. «Սա է Քրիստոսը». ոմանք էլ ասում էին.«Մի՞թէ Քրիստոս Գալիլիայից է գալու. չէ՞ որ Գիրքն ասում է, թէ Քրիստոս գալու է Դաւթի սերնդից եւ Բեթղեհէմ գիւղից, որտեղից Դաւիթն էր»: Եւ ժողովրդի մէջ նրա պատճառով պառակտում եղաւ: Եւ նրանցից ոմանք ուզեցին բռնել նրան, բայց ոչ ոք նրա վրայ ձեռք չդրեց:

Իսկ սպասաւորները վերադարձան քահանայապետների եւ փարիսեցիների մօտ. եւ սրանք նրանց ասացին. «Ինչո՞ւ նրան այստեղ չբերեցիք»: Սպասաւորները պատասխանեցին ու ասացին. «Ոչ մի մարդ երբեք այնպէս չի խօսել, ինչպէս այն մարդը»: Փարիսեցիներն ասացին. «Մի՞թէ դուք էլ էք մոլորուել: Մի՞թէ իշխանաւորներից կամ փարիսեցիներից որեւէ մէկը հաւատաց նրան՝ բացի այն խաժամուժ ամբոխից, որ օրէնք չգիտէ եւ նզովեալ է»: Նիկոդեմոսը, որ նախապէս գիշերով եկել էր նրա մօտ եւ նրանցից մէկն էր, նրանց ասաց. «Մի՞թէ մեր օրէնքը դատապարտում է մարդուն, եթէ նախ նրանից լսած կամ իմացած չլինի, թէ ինչ է նա գործել»: Նրան պատասխանեցին ու ասացին. «Մի՞թէ դու էլ Գալիլիայից ես. քննի՛ր ու տե՛ս, որ Գալիլիայից մարգարէ դուրս չի գալիս»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (569)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 18 – 11, 10

Քանզի ընտրեալը նա չէ, ով գովաբանում է իրեն, այլ՝ նա, ում Տէրն է գովում: Լաւ կլինէր, եթէ փոքր-ինչ հանդուրժէիք իմ անմտութիւնը. եւ անշուշտ կհանդուրժէք. ձեզ համար նախանձախնդիր եմ Աստծոյ նախանձախնդրութեամբ. որովհետեւ ձեզ նշանեցի մի մարդու, որպէս մի անբիծ կոյսի, Քրիստոսին ներկայացնելու համար: Բայց երկիւղ եմ կրում, թէ միգուցէ, ինչպէս օձն իր խորամանկութեամբ խաբեց Եւային, ձեր միտքն ապականուի ու շեղուի Քրիստոսի հանդէպ ձեր ունեցած պարզամտութիւնից. որովհետեւ եթէ որեւէ մէկը գայ ու քարոզի մի ուրիշ Քրիստոս, որին մենք չքարոզեցինք, կամ առնէք ուրիշ հոգի, որը չառաք մեզնից, կամ՝ ուրիշ աւետարան, որը չընդունեցիք մեզնից, շատ լաւ պիտի անսայիք նրան: Բայց ես կարծում եմ, որ ոչ մի բանով պակաս չեմ գերընտիր առաքեալներից: Թէպէտ եւ անվարժ եմ խօսքի մէջ, բայց ոչ՝ գիտութեամբ. սակայն ամէն ինչում մեր գիտութիւնը ամբողջովին ցոյց տուեցինք ձեզ: Եւ մի՞թէ մեղք գործեցի, որ ինքս ինձ խոնարհեցրի, այն էլ՝ նրա համար, որ դուք բարձրանաք, քանի որ Աստծոյ աւետարանը ձրի աւետարանեցի ձեզ: Ուրիշ եկեղեցիներ կողոպտեցի՝ թոշակ առնելով, որպէսզի ձեզ ծառայեմ: Եւ երբ եկայ ձեզ մօտ, թէեւ կարիքի մէջ էի, ձեզնից ոչ ոքի բեռ չեղայ. քանի որ իմ կարիքները հոգացին Մակեդոնիայից եկած եղբայրները: Եւ ամէն կերպ, առանց ձեզ բեռ լինելու, ինքս ինձ պահեցի եւ պիտի պահեմ, որովհետեւ իմ մէջ կայ Քրիստոսի ճշմարտութիւնը: Այս պարծանքը չի վերանայ ինձնից Աքայիայի կողմերում էլ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 1 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս այնտեղից վեր կացաւ եկաւ Հրէաստանի սահմանները՝ Յորդանանի միւս կողմը. եւ ժողովուրդը դարձեալ գնում խռնւում էր նրա շուրջը, եւ նա, ինչպէս սովոր էր, նորից ուսուցանում էր նրանց: Իսկ փարիսեցիները մօտեցան եւ նրան փորձելով՝ հարց տուեցին ու ասացին. «Օրինաւո՞ր է, որ մարդ իր կնոջն արձակի»: Նա պատասխան տուեց նրանց եւ ասաց. «Մովսէսը ձեզ ի՞նչ պատուիրեց»: Եւ նրանք ասացին. «Մովսէսը հրաման տուեց արձակելու թուղթ գրել եւ արձակել»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրանց. «Ձեր խստասրտութեան պատճառո՛վ գրեց այդ պատուիրանը, մինչդեռ արարչագործութեան սկզբից Աստուած արու եւ էգ ստեղծեց նրանց»: Եւ ասաց. «Դրա համար տղամարդը պիտի թողնի իր հօրն ու մօրը եւ պիտի գնայ իր կնոջ յետեւից: Եւ երկուսը մի մարմին պիտի լինեն եւ այլեւս երկու չեն, այլ՝ մէկ մարմին: Արդ, ինչ որ Աստուած միացրեց, մարդը թող չբաժանի»: Եւ աշակերտները տան մէջ դարձեալ նոյնը հարցրին նրան: Եւ նրանց ասաց. «Եթէ մի մարդ արձակի իր կնոջը եւ ուրիշին առնի, շնութիւն արած կլինի: Եւ մի կին եթէ թողնի իր ամուսնուն եւ ուրիշ մարդու կին լինի, շնութիւն արած կլինի»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (570)

Սրբոյն Մանասայ եւ Փիլիկտիմոնի եւ Սիմէոնի Սիւնակեցին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Օրհնութիւն է մեզ յանուանէ Տեառն. որ արար զերկինս եւ զերկիր:

Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ. ասասցէ Իսրայէլ. եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 1 – 5

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով: Հանդուրժեցէ՛ք մեզ, որովհետեւ ոչ ոքի չվնասեցինք, ոչ ոքի չապականեցինք եւ ոչ ոքի չզրկեցինք: Ձեզ դատապարտելու համար չեմ ասում, քանի որ առաջ էլ ասացի, որ մեր սրտերում էք՝ լինի ձեզ հետ մեռնելու թէ ապրելու համար:

Մեծ վստահութիւն ունեմ ձեր հանդէպ. մեծապէս հպարտ եմ ձեզնով. լի եմ մխիթարութեամբ. մեր բոլոր նեղութիւնների մէջ լցուած եմ ուրախութեամբ. որովհետեւ երբ Մակեդոնիա հասանք, ոչնչով հանգիստ չունեցանք, այլ ամէն կողմից նեղութիւն կրեցինք, քանզի դրսից պայքարներ էին, իսկ ներսից՝ արհաւիրքներ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 12 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ վրայ պիտի ձեռք դնեն եւ պիտի հալածեն, ժողովարանների ու բանտերի պիտի ձեզ մատնեն եւ կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի տանեն ձեզ իմ անուան համար: Եւ ձեզ համար այդ պիտի առիթ լինի վկայութեան: Արդ, ձեր մտքում դրէք սա. նախօրօք մի՛ մտահոգուէք պատասխան տալու համար, որովհետեւ ես ձեզ կտամ բերան եւ իմաստութիւն, որին չեն կարողանայ հակառակել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները: Դուք պիտի մատնուէք ե՛ւ ծնողներից, ե՛ւ եղբայրներից, ե՛ւ ազգականներից, ե՛ւ բարեկամներից, ու ձեզնից ոմանց պիտի սպանեն: Եւ պիտի ատուէք բոլորից իմ անուան համար: Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չպիտի կորչի: Եւ ձեր համբերութեամբ պիտի շահէք ձեր հոգիները»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (572)

Սրբոյն Կուսանացն Փեբրոնեայ եւ Մարիանեայ:

Ժամամուտ. Հարսնացեալք Քրիստոսի երկնաւոր փեսային, դստերք վերին Սիոնի. խնդրեցէք ի Քրիստոսէ զհաշտութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

Կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մե հեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը:

Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. Եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուս տրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (6, 20 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

«Բայց երբ տեսնէք Երուսաղէմը՝ շրջապատուած զօրքերով, այնժամ իմացէք, որ նրա աւերումը մօտ է: Այն ժամանակ նրանք, որ Հրէաստանում են, թող փախչեն լեռները, եւ նրանք, որ Երուսաղէմում են, թող խոյս տան, իսկ նրանք, որ գաւառներում են, թող քաղաք չմտնեն, որովհետեւ դրանք վրէժխնդրութեան օրեր են, որպէսզի կատարուեն բոլոր գրուածները: Բայց այն օրերին վայ է յղիներին եւ ստնտուներին, որովհետեւ մեծ տագնապ պիտի լինի երկրի վրայ եւ բարկութիւն՝ այս ժողովրդի հանդէպ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (573)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 10 – 29

Որովհետեւ իմ մէջ կայ Քրիստոսի ճշմարտութիւնը: Այս պարծանքը չի վերանայ ինձնից Աքայիայի կողմերում էլ: Ինչո՞ւ: Որովհետեւ չե՞մ սիրում ձեզ: Աստուած գիտէ այդ: Ինչ որ անում եմ, ինչ որ անելու եմ, նրա համար է, որ վերացնեմ պատճառաբանութիւնները նրանց, որ պատճառ են փնտրում, որպէսզի պարծենան, թէ իրենք էլ իբր մեզ նման աշխատում են. որովհետեւ այդպիսիները՝ սուտ առաքեալներ, նենգաւոր մշակներ, կերպարանւում են Քրիստոսի առաքեալների կերպարանքով. եւ դա զարմանալի չէ. քանզի ինքը սատանան էլ կերպարանւում է որպէս լուսոյ հրեշտակ: Եւ տարօրինակ չէ, որ նրա պաշտօնեաներն էլ կերպարանուեն որպէս արդարութեան պաշտօնեաներ, որոնց վախճանը կլինի ըստ իրենց գործերի:

Դարձեալ ասում եմ. ոչ ոք ինձ յիմար թող չհամարի – կամ գոնէ իբրեւ յիմար ընդունեցէք ինձ – որպէսզի ես էլ փոքր-ինչ պարծենամ: Եւ ինչ որ խօսում եմ, ոչ թէ ըստ Տիրոջ ուզածի եմ խօսում, այլ որպէս մի յիմար, որ պարծենալու վիճակում է գտնւում: Եւ որովհետեւ շատերն են պարծենում ըստ մարմնի, ես էլ եմ պարծենալու: Դուք՝ իմաստուններդ, անմիտներին սիրով էք հանդուրժում, քանի որ հանդուրժում էք, եթէ մէկը խաբում է ձեզ, ծառայի տեղ է դնում, ուտում է ձեր ունեցուածքը, վերցնում, ինչ որ ձերն է, եթէ մէկը յոխորտում է, հարուածում ձեր երեսին: Ամաչելով եմ ասում, որպէս թէ մենք տկարացած լինէինք երբեւէ. ով ինչում համարձակուի պարծենալ (յիմարութեամբ եմ ասում), ես էլ եմ համարձակուելու: Եբրայեցինե՞ր են՝ ես էլ. իսրայէլացինե՞ր են՝ ես էլ. Աբրահամի սերո՞ւնդ են՝ ես էլ. Քրիստոսի պաշտօնեանե՞ր են (առաւել յանդգնութեամբ կասէի, թէ)՝ ես առաւել եւս: Եթէ վաստակով՝ առաւել. եթէ գանակոծութեամբ՝ առաւել եւս. եթէ բանտարկութեամբ՝ աւելի քան նրանք. եթէ մահուան վտանգով՝ բազում անգամ: Հրեաներից հինգ անգամ, քառասունից մէկով պակաս, ծեծ կերայ. երեք անգամ ձաղկուեցի. մէկ անգամ քարկոծուեցի. երեք անգամ նաւաբեկութեան ենթարկուեցի. մէկ ցերեկ եւ մէկ գիշեր ծովի անդունդներում տառապեցի: Ճամփորդութիւնների ընթացքում բազո՜ւմ անգամ վտանգներ՝ գետերից. վտանգներ աւազակներից. վտանգներ ազգակիցներից. վտանգներ հեթանոսներից. վտանգներ քաղաքում. վտանգներ անապատում. վտանգներ ծովում. վտանգներ սուտ եղբայրներից: Բազում անգամ եղայ աշխատանքների եւ յոգնութիւնների մէջ՝ յաճախ անքուն մնալով, քաղցի եւ ծարաւի մէջ, առանց մի պատառ հացի, այլեւ՝ ցրտի մէջ ու մերկութեան: Մի կողմ թողած այլ նեղութիւններ եւ դեռ այն, որ շարունակ ամբոխն ինձ վրայ էր կուտակւում. կային եւ բոլոր եկեղեցիների հոգսերը: Կա՞յ մի տկար, որի հետ ես էլ տկարացած չլինեմ. կա՞յ որեւէ գայթակղուած, որի համար սիրտս այրուած չլինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 17 – 27)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Երբ նա այնտեղից ճանապարհ ընկաւ, ահա մեծահարուստ մէկը, առաջ վազելով, ծնկի իջաւ, հարցրեց նրան ու ասաց. «Բարի՛ Վարդապետ, ի՞նչ պէտք է անեմ, որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Ինչո՞ւ ես ինձ բարի կոչում. բարի չէ ոչ ոք, այլ միայն՝ Աստուած: Պատուիրանները գիտես. մի՛ շնացիր, մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, պատուի՛ր քո հօրն ու մօրը»: Նա պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Վարդապե՛տ, այդ բոլորն իմ մանկութիւնից ի վեր արել եմ. արդ, ի՞նչ եմ պակաս թողել»: Եւ Յիսուս, նրան նայելով, սիրեց նրան եւ ասաց. «Քեզ մի բան է պակասում. եթէ կամենում ես կատարեալ լինել, գնա վաճառիր, ինչ որ ունես, ու աղքատներին տուր եւ երկնքում գանձեր կունենաս. եւ վերցրու խաչդ եւ արի իմ յետեւից»: Եւ մարդը, այդ խօսքից խոժոռուած, գնաց տրտում, որովհետեւ շատ հարուստ էր:

Եւ Յիսուս, այս կողմ այն կողմ նայելով, ասաց իր աշակերտներին. «Ինչքա՜ն դժուարին է Աստծոյ արքայութիւն մտնել նրանց համար, ովքեր հարստութիւն ունեն»: Եւ աշակերտները զարմացած էին նրա խօսքերի վրայ. իսկ Յիսուս դարձեալ պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Զաւակնե՛րս, ինչքա՜ն դժուար է Աստծոյ արքայութիւն մտնել նրանց համար, որ իրենց յոյսը դրել են հարստութեան վրայ: Աւելի հեշտ է, որ պարանը ասեղի ծակից անցնի, քան մի մեծահարուստ Աստծոյ արքայութիւնը մտնի»: Եւ աշակերտներն աւելի էին զարմանում ու միմեանց ասում. «Ուրեմն ո՞վ կարող է փրկուել»: Նայելով նրանց՝ Յիսուս ասաց. «Մարդկանց համար այդ անհնար է, բայց ոչ՝ Աստծոյ համար»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (575)

Սրբոց հայրապետացն Անթիմոսի եւ Երանոսի:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 7

Ուրեմն, աղաչում եմ երէցներին՝ ես էլ նոյնպէս լինելով երէց ու վկայ Քրիստոսի չարչարանքների եւ մասնակից գալիք փառքի յայտնութեան. արածեցրէ՛ք Աստծոյ այդ հօտը, որ ձեզ է յանձնուած, վերակացու լինելով ոչ թէ ակամայ, այլ կամովին՝ ըստ Աստծոյ, ոչ թէ շահախնդրութեամբ, այլ յօժարութեամբ. ոչ թէ տիրելով նրանց, որ բաժին են ընկած ձեզ, այլ օրինակ լինելով հօտին, որպէսզի երբ Հովուապետը երեւայ, փառքի անթառամ պսակն ընդունէք:

Նոյնպէս եւ դուք, երիտասարդնե՛ր, հնազանդ եղէք ծերերին. բոլորդ միմեանց հանդէպ խոնարհութիւն ունեցէք, քանի որ «Աստուած հակառակ է ամբարտաւաններին, իսկ խոնարհներին շնորհ է տալիս»: Խոնարհուեցէք Աստծոյ հզօր ձեռքի տակ, որպէսզի ժամանակին նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր բոլոր հոգսերը նրա վրայ գցէք, որովհետեւ նա է, որ հոգում է ձեր մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (576)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 30 – 12, 9

Եթէ պարծենալ է պէտք, իմ տկարութեանը վերաբերող բաներով պիտի պարծենամ: Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուսի Հայրը, որ օրհնեալ է յաւիտեանս, գիտէ, որ չեմ ստում: Դամասկոսում Արետաս արքայի կառավարիչը հսկողութեան տակ էր պահում Դամասկոս քաղաքը՝ ինձ բռնելու համար. բայց պատուհանից զամբիւղով ինձ կախեցին պարսպից ներքեւ, եւ ես փախայ նրա ձեռքից:

Արդ, կարելի է պարծենալ, բայց այդ ոչնչով օգտակար չէ: Սակայն պիտի պատմեմ ձեզ Տիրոջ տեսիլքների եւ յայտնութիւնների մասին: Գիտեմ մի մարդու ի Քրիստոս, որ տասնչորս տարի առաջ (թէ մարմնով էր, չգիտեմ, եւ թէ առանց մարմնի, չգիտեմ, Աստուած գիտէ) յափշտակուեց մինչեւ երրորդ երկինք: Եւ գիտեմ այդպիսի մարդու (թէ մարմնով էր կամ առանց մարմնի, չգիտեմ, Աստուած գիտէ), որ յափշտակուեց մինչեւ դրախտ եւ լսեց անպատում խօսքեր, որ մարդուն արտօնուած չէ խօսել: Այդպիսի մէկով պիտի պարծենամ. բայց ես ինձնով չպիտի պարծենամ, այլ միայն՝ իմ տկարութիւններով. որովհետեւ եթէ ուզենամ էլ պարծենալ, յիմար չեմ լինի. քանզի ճշմարիտն եմ ասում. բայց հրաժարւում եմ ասելուց. գուցէ որեւէ մէկն աւելի համարում ունենայ իմ մասին, քան ինչ որ տեսնում է իմ մէջ կամ լսում է ինձնից: Եւ որպէսզի այդ յայտնութիւնների առատութեամբ չհպարտանամ, ինձ տրուեց մարմնի խայթ՝ սատանայի մի պատգամաւոր, որ բռնցքահարի ինձ, որպէսզի չգոռոզամտանամ: Եւ դրա համար երեք անգամ աղաչեցի Տիրոջը, որ նրան ինձնից հեռացնի: Բայց ասաց ինձ. «Իմ շնորհը բաւական է քեզ համար, քանզի իմ զօրութիւնը տկարութեան մէջ է ամբողջանում»: Եւ արդ, աւելի լաւ կլինի, որ ես պարծենամ իմ տկարութիւններով, որպէսզի իմ մէջ բնակուի Քրիստոսի զօրութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 28 – 34)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Պետրոսը սկսեց նրան ասել. «Ահաւասիկ, մենք թողել ենք ամէն բան եւ եկել ենք քո յետեւից»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. չկայ մէկը, որ թողած լինի տուն, կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ որդիներ, կամ ագարակներ ինձ համար կամ աւետարանի համար եւ այժմ, այս ժամանակի մէջ, հարիւրապատիկը չստանայ՝ տներ եւ եղբայրներ եւ քոյրեր եւ մայրեր եւ որդիներ եւ ագարակներ՝ հալածանքներ կրելով հանդերձ, եւ այն աշխարհում, որ գալու է՝ յաւիտենական կեանք: Սակայն շատերը, որ առաջին են, պիտի լինեն վերջին, իսկ վերջինները՝ առաջին»:

Եւ Երուսաղէմ ելնելու ճանապարհի վրայ էին. Յիսուս աշակերտներից աւելի առաջ էր գնում. իսկ նրանք, որ նրա յետեւից էին գնում, զարմացած էին ու վախենում էին: Եւ նա, նորից վերցնելով տասներկուսին առանձին, սկսեց ասել նրանց, թէ ինչ բաներ պիտի պատահեն իրեն: «Ահա, ելնում ենք Երուսաղէմ. եւ Մարդու Որդին պիտի մատնուի քահանայապետներին ու օրէնսգէտներին, եւ նրան մահուան պիտի դատապարտեն ու հեթանոսներին պիտի յանձնեն. նրան պիտի ծաղրեն. նրան պիտի ծեծեն ու նրա վրայ պիտի թքեն. եւ պիտի սպանեն. եւ երրորդ օրը նա յարութիւն պիտի առնի»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (578)

Սրբոյն Գէորգայ զօրավարին եւ Ադոկտոսի Ռոմանոսի երգեցոզին:

Ժամամուտ. Զօրական եւ վկայ ճշմարիտ քաջ նահատակդ Քրիստոսի սուրբդ Թէոդորոս, որ փոխանակեցեր զմարմինդ ընդ հոգւոյդ քում փրկանս, եւ ոչ ածեր զմտաւ զսպառնալիսն Մաքսիմիանոսի Թագաւորին. այլ վերին ազդեցութեամբն դիտելով զայրեցումն հոգւոց նորա, վասն այնորիկ լուցեր զտաճար կռոց նոցա: Արդ ի յաղթող պատերազմի տօնողացս զօր նահատակութեան քոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Տէր է իմ օգնական եւ ես ոչ երկեայց. զի արասցէ ինձ մարդ:

Խոստովան եղերուք Տեառն, զի բարի է. զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 3 – 7

Օրհնեալ է Աստուած եւ Հայրը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, Հայրը գթութիւնների եւ Աստուած ամենայն մխիթարութեան, որ մեզ մխիթարում է մեր բոլոր նեղութիւնների մէջ, որպէսզի մենք էլ կարող լինենք մխիթարելու նրանց, ովքեր ամէն տեսակ նեղութիւնների մէջ են, այն մխիթարութեամբ, որով մենք ենք մխիթարւում Աստծուց. քանզի որքան շատ բաժնեկից լինենք Քրիստոսի չարչարանքներին, նոյնքան եւ Քրիստոսի միջոցով մեր մխիթարութիւնը առաւել կլինի. քանզի եթէ նեղութիւն ենք կրում, այդ ձեր մխիթարութեան եւ փրկութեան համար է: Եւ եթէ մխիթարւում ենք, դա ձեր այն մխիթարութեան համար է, որ համբերութեամբ կրել է տալիս այն չարչարանքները, որոնցով ենք էլ ենք չարչարւում: Եւ ձեր հանդէպ մեր յոյսը հաստատուն է, քանզի գիտենք, որ մասնակից էք ինչպէս չարչարանքներին, այնպէս էլ մխիթարութեանը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 2 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Քանզի չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան, որ չիմացուի, քանզի ինչ որ խաւարի մէջ ասէք, լսելի պիտի լինի լոյսի մէջ. եւ ինչ որ շտեմարաններում փսփսաք ականջների մէջ, պիտի քարոզուի տանիքների վրայ: Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (580)

ՏՕՆ ՎԱՐԱԳԱՅ ՍՐԲՈՅ ԽԱՉԻՆ

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի’ շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց. Եւ ետուր ուրախութիւն սրտից մերոց:

Ի կարդալ իմում լուար ինձ Աստուած. Ի նեղութեան ինձ անդորր արարեր. Ողորմեա ինձ եւ լուր աղօթից իմոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 14-18

Սակայն քա՛ւ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչուած է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար. որովհետեւ Յիսուս Քրիստոսով ո՛չ թլփատութիւնն է մի բան, եւ ո՛չ էլ՝ անթլփատութիւնը, այլ՝ նոր արարած լինելը: Եւ թող խաղաղութիւն ու ողորմութիւն լինի բոլոր նրանց վրայ, որ ապրում են այս կանոնի համաձայն, ինչպէս նաեւ՝ Աստծոյ Իսրայէլի վրայ: Այսուհետեւ թող ոչ ոք ինձ նեղութիւն չտայ, որովհետեւ ես իմ մարմնի մէջ եմ կրում Քրիստոսի չարչարանքները: Եղբայրնե՛ր, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը թող ձեր հոգու հետ լինի: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց.

Եւ ետուր ուրախութիւն սրտից մերոց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (24, 30 – 35)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ապա երկնքի վրայ Մարդու Որդու նշանը պիտի երեւայ, ու այդ ժամանակ երկրի բոլոր ազգերը լացուկոծ պիտի անեն եւ պիտի տեսնեն Մարդու Որդուն, որ գալիս է երկնքի ամպերի վրայով՝ զօրութեամբ եւ բազում փառքով: Եւ նա պիտի ուղարկի իր հրեշտակներին մեծ շեփորով, ու պիտի հաւաքեն նրա ընտրեալներին չորս կողմերից՝ երկնքի ծագերից մինչեւ միւս ծագերը»:

«Թզենո՛ւց սովորեցէք առակը. որովհետեւ երբ նրա ոստերը փափկեն, եւ տերեւը ցցուի, կիմանաք, որ ամառը մօտ է: Նոյնպէս եւ դուք, երբ այս բոլորը տեսնէք, իմացէք, որ մօտ է նա՝ դռների առաջ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս սերունդը չպիտի անցնի, մինչեւ որ այս ամէնը կատարուի: Երկինք եւ երկիր պիտի անցնեն, բայց իմ խօսքերը չպիտի անցնեն»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (581)

Սրբոյն Դաւթի Դվնեցւոյն, եւ սրբոց վկայիցն Ղամբէոսի եւ Ղամբէուհւոյն:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր, որպէս զինու հաճութեամբ քով պսակեցեր զմեզ:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 22 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս շրջում էր քաղաքներով ու գիւղերով եւ ուսուցանում էր: Երբ ճանապարհ էր ընկել դէպի Երուսաղէմ, մէկը նրան ասաց. «Տէ՛ր, սակաւաթի՞ւ են նրանք, որ փրկուելու են»: Եւ նա ասաց նրանց. «Ջանացէք մտնել նեղ դռնով. ասում եմ ձեզ, որ շատերը կուզենան մտնել, բայց չեն կարողանայ: Այն բանից յետոյ, երբ տանտէրը մտնի եւ դուռը փակի, դուք, դրսում կանգնած, կսկսէք դուռը բախել եւ ասել. «Տէ՛ր, տէ՛ր, բա՛ց մեզ համար». իսկ նա ի պատասխան կասի ձեզ. «Չգիտեմ, թէ որտեղից էք»: Այն ժամանակ կսկսէք ասել. «Մենք քո առաջ կերանք ու խմեցինք, եւ դու հրապարակներում ուսուցանեցիր»: Եւ տանտէրը կասի. «Ասում եմ՝ ձեզ չգիտեմ, թէ որտեղից էք. հեռացէ՛ք ինձնից, դո՛ւք՝ բոլոր անիրաւ մշակներդ»: Այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում, երբ տեսնէք Աբրահամին, Իսահակին, Յակոբին եւ բոլոր մարգարէներին Աստծոյ արքայութեան մէջ, իսկ ձեզ՝ դուրս հանուած: Եւ կգան մարդիկ արեւելքից եւ արեւմուտքից, հիւսիսից ու հարաւից եւ կբազմեն Աստծոյ արքայութեան մէջ: Եւ ահա, վերջիններ կան, որ առաջին կլինեն, եւ առաջիններ, որ կլինեն վերջին»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (583)

Սրբոյն Եւստաքէոսի եւ կնոջ Թէոպիստեայ եւ երկուց որդւոցն, եւ սրբոց կուսանացն Երմոնեայ եւ Նեքտառինեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Եհան զիս ի գբոյ տառապանաց. ի կաւոյ եւ ի տղմոյ:

Համբերելով համբերի Տեառն, եւ նայեցաւ առ իս. եւ լուաւ աղօթից իմոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 15

Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 22 – 30)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Իսկ որ փշերի մէջ սերմանուեց, այն է, որ լսում է խօսքը, բայց այս աշխարհի հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները խեղդում են խօսքը, եւ սա լինում է անպտուղ: Իսկ որ լաւ հողի մէջ սերմանուեց, այն է, որ երբ լսում է խօսքը եւ հասկանում, պտուղ է տալիս. կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ հարիւր, կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ վաթսուն, եւ կայ որ՝ մէկի դիմաց՝ երեսուն»:

Նա մէկ ուրիշ առակ էլ նրանց առաջ դրեց ու ասաց. «Երկնքի արքայութիւնը նմանուեց մի մարդու, որ իր արտի մէջ բարի սերմ սերմանեց: Եւ երբ մարդիկ քնի մէջ էին, նրա թշնամին եկաւ եւ ցանած ցորենի վրայ որոմ ցանեց ու գնաց: Եւ երբ ցորենը բուսաւ ու պտուղ տուեց, ապա երեւաց եւ այն որոմը: Տանտիրոջ ծառաները մօտեցան ու ասացին նրան. «Տէ՛ր, չէ՞ որ քո արտի մէջ դու բարի սերմ սերմանեցիր, ուրեմն որտեղի՞ց է այդ որոմը»: Եւ տէրն ասաց նրանց. «Թշնամի մարդ է արել այդ»: Ծառաները նրան ասացին. «Կամենո՞ւմ ես, որ գնանք ու քաղենք հանենք այն»: Եւ տէրը նրանց ասաց. «Ո՛չ, միգուցէ որոմը քաղելիս ցորենն էլ նրա հետ արմատախիլ անէք: Թողէք, որ երկուսն էլ միասին աճեն մինչեւ հունձը, եւ հնձի ժամանակ ես հնձողներին կասեմ. «Նախ այդ որոմը քաղեցէք եւ դրանից խուրձեր կապեցէք այրելու համար, իսկ ցորենը հաւաքեցէք իմ շտեմարանների մէջ»»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (584)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 10 – 18

Դրա համար հաշտւում եմ տկարութիւնների, նախատինքների, վշտերի, հալածանքների ու նեղութիւնների հետ՝ Քրիստոսի համար. որովհետեւ երբ տկար եմ, այն ժամանակ եմ զօրաւոր: Յիմար եղայ պարծենալով, քանզի դուք ստիպեցիք. որովհետեւ պէտք էր, որ ես ձեզնից վկայութիւն ստանայի, թէ ոչնչով պակաս չգտնուեցի գերընտիր առաքեալների համեմատ, թէպէտ եւ ես ոչինչ եմ: Սակայն ձեզանում առաքեալի նշաններ գործուեցին ամենայն համբերութեամբ՝ նշաններով, հրաշքներով ու զօրութիւններով: Եւ արդ, ինչո՞վ պակաս մնացիք այլ եկեղեցիներից, եթէ ոչ՝ նրանով, որ ես ձեզ բեռ չեղայ: Ներեցէ՛ք ինձ այդ յանցանքը:

Ահաւասիկ, այս երրորդ անգամ պատրաստւում եմ գալ ձեզ մօտ եւ ձեզ բեռ չեմ լինի. որովհետեւ ձեր ունեցածը չէ, որ փնտրում եմ, այլ՝ ձեզ. քանի որ որդիները պարտաւոր չեն հայրերի համար գանձ դիզել, այլ՝ հայրերը որդիների համար: Բայց ես յօժարակամ կծախսեմ եւ կծախսուեմ ձեզ համար, թէկուզ եւ, հակառակ ձեզ շատ սիրելուս, ձեզնից քիչ սիրուեմ:

Ասենք թէ ես բեռ չեղայ ձեզ. բայց որովհետեւ խորագէտ էի, խորամանկութեամբ բռնեցի ձեզ: Մի՞թէ ձեզնից օգուտ քաղեցի նրանցով, որոնց առաքեցի ձեզ մօտ: Խնդրեցի Տիտոսին եւ նրա հետ այն եղբօրն էլ ուղարկեցի: Մի՞թէ Տիտոսը ձեր ունեցածին աչք տնկեց: Մի՞թէ նոյն ոգով չընթացանք, նոյն շաւիղներով չքայլեցինք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (10, 35 – 45)

Առ Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Զեբեդէոսի որդիները՝ Յակոբոսը եւ Յովհաննէսը, գնացին նրա մօտ եւ ասացին նրան. «Վարդապե՛տ, ինչ որ քեզնից պիտի խնդրենք, կամենում ենք, որ անես մեզ համար»: Եւ նա նրանց ասաց. «Ի՞նչ էք կամենում ինձնից, որ անեմ ձեզ համար»: Եւ նրանք ասացին նրան. «Շնորհ արա մեզ, որ նստենք մէկս քո աջում, եւ միւսս՝ ձախում, քո փառքի մէջ»: Յիսուս պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Չէք իմանում, թէ ինչ էք խնդրում. կարո՞ղ էք խմել այն բաժակը, որ ես խմելու եմ, կամ՝ մկրտուել այն մկրտութեամբ, որով ես մկրտուելու եմ»: Եւ նրանք ասացին նրան. «Կարո՛ղ ենք»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Այն բաժակը, որ ես խմելու եմ, կխմէք, եւ այն մկրտութիւնը, որով ես մկրտուելու եմ, նրանով կմկրտուէք, բայց իմ աջում եւ ձախում նստեցնելը ես չէ, որ պիտի տամ, այլ տրուելու է նրանց, որոնց համար պատրաստուած է»: Այդ լսելով՝ տասը առաքեալները սկսեցին բարկանալ Յակոբոսի եւ Յովհաննէսի վրայ: Յիսուս նրանց իր մօտ կանչեց եւ ասաց. «Գիտէք, որ հեթանոսների մէջ իշխանաւոր համարուածները տիրում են նրանց. եւ նրանց մեծամեծերն իշխում են նրանց վրայ. ձեր մէջ այդպէս չպէտք է լինի. այլ ձեզնից ով կամենայ մեծ լինել, թող լինի ձեր սպասաւորը. եւ ձեզնից ով կամենայ առաջին լինել, բոլորին ծառայ թող լինի. որովհետեւ Մարդու Որդին էլ չեկաւ ծառայութիւն ընդունելու, այլ՝ ծառայելու եւ տալու իր անձը որպէս փրկանք շատերի փոխարէն»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (586)

Սրբոց իշխանացն Հայոց Սահակայ եւ Համազասպայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Ո յուսայ ի Տէր որպէս լեառն Սիովն. նա մի՛ սասանեսցէ յաւիտեան, բնակեալն յԵրուսաղէմ:

Լերինք շուրջ են զնովաւ. Տէր շուրջ է զժողովրդեամբ իւրով յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 8, 18 – 26

Ինձ այնպէս է թւում, թէ այս ժամանակի չարչարանքները արժանի չեն բաղդատուելու գալիք փառքի հետ, որ յայտնուելու է մեզ. որովհետեւ արարածները մեծ ակնկալութեամբ սպասում են Աստծոյ որդիների յայտնութեանը, քանի որ արարածները ունայնութեանը հնազանդուեցին (ոչ իրենց կամքով, այլ՝ որովհետեւ Աստուած հնազանդեցրեց նրանց)՝ այն յոյսով, որ ստեղծուածներն իրենք էլ ազատուեն ապականութեան ծառայութիւնից՝ Աստծոյ որդիների փառքի ազատութեանը հասնելու համար. քանզի գիտենք, որ բոլոր արարածները հեծում են եւ երկունքի ցաւի մէջ են մինչեւ այժմ. եւ ոչ միայն այս. այլեւ մենք իսկ, որ Հոգու առաջին պտուղն ունենք, մենք եւս մեր մէջ հեծում ենք՝ սպասելով որդեգրութեանը՝ մեր մարմնի փրկութեանը. որովհետեւ յոյսով փրկուեցինք. իսկ տեսանելի յոյսը յոյս չէ, քանի որ մի բան, որ մէկը տեսնում է, էլ ինչո՞ւ յուսայ. իսկ եթէ յոյս ունենք մի բանի, որը չենք տեսնում, ուրեմն համբերութեամբ սպասում ենք դրան: Նոյնպէս եւ Հոգին օգնութեան է հասնում մեր տկարութիւններին. որովհետեւ մենք աղօթում ենք եւ չգիտենք, թէ ինչպէս է պէտք աղօթել. բայց Հոգին ինքը բարեխօս է լինում մեզ անմռունչ հեծութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (587)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 19 – 13, 4

Դարձեալ՝ կարծում էք, թէ ձեր առջեւ մենք մե՞զ ենք պաշտպանում: Աստծոյ առաջ Քրիստոսով ենք խօսում, որ ամէն ինչ ձեր շինութեան համար է, սիրելինե՛ր: Սակայն վախենում եմ, որ երբ գամ, գուցէ ձեզ չգտնեմ այնպէս, ինչպէս կամենում եմ, եւ ես էլ ձեզ համար լինեմ այնպէս, ինչպէս դուք չէիք կամենայ: Գուցէ դարձեալ լինեն վէճեր, նախանձ, բարկութիւններ, գրգռութիւններ, չարախօսութիւններ, բամբասանքներ, գոռոզութիւններ, ամբարտաւանութիւններ, խռովութիւններ: Երբ գամ, գուցէ դարձեալ իմ Աստուածն ինձ նկուն դարձնի ձեր առաջ, եւ սուգ անեմ նախապէս մեղանչած շատերի համար, որոնք չեն ապաշխարել իրենց գործած պղծութեան, պոռնկութեան եւ վաւաշոտութեան համար:

Այս երրորդ անգամ է, որ գալու եմ ձեզ մօտ, որպէսզի երկու կամ երեք վկաների բերանով հաստատուի ամէն բան: Առաջ ասել եմ եւ դարձեալ կանխաւ ասում եմ, որպէս թէ երկրորդ անգամ ներկայ լինեմ ձեր մէջ, թէեւ այժմ հեռուից գրում եմ նախապէս յանցանք գործածներին եւ բոլոր միւսներին. եթէ դարձեալ գամ, չեմ խնայելու ձեզ, որ ապացոյց էք փնտրում, թէ ինձնով ձեզ հետ խօսում է Քրիստոս, որ հզօր է ձեր մէջ եւ ոչ թէ՝ տկար: Թէպէտ եւ նա խաչուեց մեր տկարութեան պատճառով, բայց կենդանի է Աստծոյ զօրութեամբ: Եւ մենք էլ թէեւ տկարանում ենք նրա համար, բայց կենդանի կլինենք նրա հետ Աստծոյ զօրութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (11, 15 – 26)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եկան Երուսաղէմ. եւ Յիսուս, տաճար մտնելով, սկսեց դուրս հանել տաճարում գտնուող վաճառողներին ու գնորդներին եւ լումայափոխների սեղանները ցրեց ու աղաւնեվաճառների աթոռները շուռ տուեց. եւ չէր թողնում՝ որեւէ մէկը տաճարի միջով նոյնիսկ մի բան անցկացնի: Եւ ուսուցանում էր նրանց ու ասում. «Գրուած է. «Իմ տունը բոլոր ազգերի համար աղօթքի տուն է կոչուելու». իսկ դուք այն աւազակների որջ էք դարձրել»: Քահանայապետներն ու օրէնսգէտները լսեցին այս եւ մի միջոց էին փնտրում, թէ ինչպէս կորստեան մատնեն նրան, բայց վախենում էին նրանից, որովհետեւ ամբողջ ժողովուրդը զարմացած էր նրա ուսուցման վրայ: Երբ երեկոյ եղաւ, քաղաքից դուրս ելան:

Յաջորդ օրն առաւօտեան, մինչ նոյն ճանապարհով էին անցնում, թզենին արմատից չորացած տեսան: Պետրոսը յիշեց եւ ասաց նրան. «Ռաբբի՛, ահաւասիկ թզենին, որին անիծեցիր, չորացել է»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց նրան. «Եթէ Աստծոյ հանդէպ հաւատ ունենաք, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով այս լեռանն ասի՝ «Ելիր եւ ծովն ընկիր», եւ իր սրտում չկասկածի, այլ հաւատայ, թէ ինչ որ ասում է, կլինի, նա ինչ էլ ասի, կկատարուի: Դրա համար ասում եմ ձեզ. ամէն ինչ, որ աղօթք անելով խնդրէք եւ հաւատաք, թէ կստանաք, կտրուի ձեզ: Եւ երբ աղօթքի կանգնէք, եթէ մէկի դէմ մի բան ունէք, ներեցէ՛ք, որպէսզի ձեր Հայրն էլ, որ երկնքում է, ների ձեզ ձեր յանցանքները»: Իսկ եթէ դուք չներէք, ձեր Հայրն էլ, որ երկնքում է, չի ների ձեզ ձեր յանցանքները:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (589)

Սրբոց ՀԲ աշակերտացն Քրիստոսի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14 – 3, 3

Արդ, գոհութի՜ւն Աստծոյ, որ Քրիստոս Յիսուսով մեզ միշտ յաղթութեան է տանում եւ իր գիտութեան բուրմունքը մեզնով սփռում է ամէնուր, քանզի Քրիստոսի բուրմունքն ենք Աստծոյ առաջ՝ ե՛ւ փրկուածների մէջ, ե՛ւ կորստեան մատնուածների. ոմանց՝ մահուան հոտ, որ տանում է դէպի մահ, եւ ոմանց՝ կենդանութեան բոյր, որ տանում է դէպի կեանք: Եւ ո՞վ կարող է այս բանն անել. քանզի նման չենք ուրիշների, որ Աստծոյ խօսքի վաճառքով են զբաղւում, այլ, իբրեւ անկեղծ մարդիկ, իբրեւ Աստծոյ կողմից ուղարկուածներ, խօսում ենք Քրիստոսով Աստծոյ առաջ:

Այսպէս, վերստին սկսենք մեզ յանձնարարել. թէպէտ եւ մեզ, ինչպէս ոմանց, պէտք չեն յանձնարարական թղթեր՝ ներկայացնելու ձեզ կամ պահանջելու ձեզնից. այլ մեր թղթերը դուք էք՝ գրուած մեր սրտերում, ճանաչուած եւ կարդացուած բոլոր մարդկանց կողմից: Յայտնի էք որպէս Քրիստոսի թղթեր՝ մեզնից հոգացուած եւ գրուած ոչ թէ թանաքով, այլ կենդանի Աստծոյ Հոգով, ոչ թէ քարեղէն տախտակների վրայ, այլ՝ սրտի մարմնեղէն տախտակների:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա.

եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 1 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այնուհետեւ Տէրը նշանակեց ուրիշ եօթանասուներկու հոգու եւս եւ նրանց իրենից առաջ երկու-երկու ուղարկեց այն բոլոր քաղաքներն ու վայրերը, ուր ինքը գնալու էր: Եւ նրանց ասաց. «Հունձն առատ է, իսկ մշակները՝ սակաւ: Արդ, խնդրեցէք հնձի Տիրոջը, որ մշակներ ուղարկի իր հնձի համար: Գնացէ՛ք, ահա ուղարկում եմ ձեզ իբրեւ գառներ գայլերի մէջ: Մի՛ վերցրէք ո՛չ քսակ, ո՛չ մախաղ, ո՛չ կօշիկներ եւ ճանապարհին ոչ ոքի ողջոյն մի՛ տուէք: Որ տունը մտնէք, նախ ասացէք. «Խաղաղութի՜ւն այս տանը». եթէ այնտեղ կայ խաղաղասէր մարդ, ձեր խաղաղութիւնը նրա վրայ կհանգչի. ապա թէ ոչ՝ ձեզ կվերադառնայ: Նոյն տանը գիշերեցէք, կերէք եւ խմեցէք նրանց ունեցածից, որովհետեւ մշակը արժանի է իր վարձին. տնից տուն մի՛ տեղափոխուէք: Որ քաղաքը որ մտնէք, եւ ձեզ ընդունեն, կերէք, ինչ որ ձեր առաջ դնեն: Եւ բժշկեցէք այնտեղ եղած հիւանդներին եւ նրանց ասացէք. «Մօտեցել է ձեզ Աստծոյ արքայութիւնը»: Իսկ որ քաղաքը որ մտնէք, եւ ձեզ չընդունեն, երբ դուրս գաք նրա հրապարակները, ասացէք. «Ձեր քաղաքից մեր ոտքերին կպած փոշին անգամ թօթափում ենք ձեզ վրայ. բայց իմացէք, որ մօտեցել է Աստծոյ արքայութիւնը»: Ասում եմ ձեզ, որ սոդոմայեցիների համար դատաստանի օրը աւելի տանելի պիտի լինի, քան այն քաղաքի համար»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (591)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 5-13

Քննեցէ՛ք ձեզ՝ տեսնելու, թէ նոյն հաւատի մէ՞ջ էք. փորձեցէ՛ք ձեզ. չգիտէ՞ք, որ Քրիստոս Յիսուս ձեր մէջ է, այլապէս կլինէիք անպիտան: Բայց յուսով եմ՝ կիմանաք, որ անպիտան չենք: Եւ աղաչում ենք Աստծուն, որ չարը ձեզ բան չանի. ոչ թէ՝ որպէսզի մենք ընտիր երեւանք, այլ որպէսզի դուք բարին գործէք, հոգ չէ, թէ մենք անպիտան թուանք. քանի որ չենք կարող հակառակել ճշմարտութեանը, այլ պաշտպան ենք ճշմարտութեան: Ուրախ ենք, երբ տկար ենք, եւ դուք զօրաւոր էք: Նոյն բանի համար էլ աղօթում ենք, որ դուք հաստատուն լինէք: Ուստի հեռուից գրում եմ այս բանը, որ երբ գամ, խստութեամբ չվարուեմ Տիրոջ ինձ տուած իշխանութեամբ, որ շինելու համար է եւ ոչ՝ քանդելու: Եւ վերջապէս, եղբայրնե՛ր, ո՛ղջ եղէք, հաստատո՛ւն մնացէք, մխիթարուեցէ՛ք, միաբա՛ն եղէք, խաղաղութի՛ւն արէք. եւ խաղաղութեան ու սիրոյ Աստուածը թող լինի ձեզ հետ: Ողջո՛յն տուէք միմեանց սուրբ համբոյրով. բոլոր սրբերը ողջունում են ձեզ: Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը, Աստծոյ սէրը եւ Սուրբ Հոգու հաղորդութիւնը ձեզ հետ լինեն: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (11, 27 – 33)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Դարձեալ Երուսաղէմ եկան. եւ մինչ նա այնտեղ տաճարում շրջում էր, նրա մօտ եկան քահանայապետները, օրէնսգէտները եւ ծերերը եւ ասացին նրան. «Ի՞նչ իշխանութեամբ ես այդ անում, եւ ո՞վ տուեց քեզ այդ իշխանութիւնը»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրանց. «Ես էլ ձեզ մի բան հարցնեմ, պատասխանեցէք ինձ, եւ ես ձեզ կասեմ, թէ ինչ իշխանութեամբ եմ այս անում. Յովհաննէսի մկրտութիւնը երկնքի՞ց էր, թէ՞ մարդկանցից. պատասխանեցէ՛ք ինձ»: Նրանք իրար միջեւ խորհում էին ու ասում. «Եթէ ասենք՝ երկնքից, մեզ կասի՝ իսկ ինչո՞ւ նրան չհաւատացիք. իսկ եթէ ասենք՝ մարդկանցից, ժողովրդից ենք վախենում». որովհետեւ բոլորը գիտէին, որ Յովհաննէսը մարգարէ է: Պատասխանեցին եւ Յիսուսին ասացին՝ չգիտենք. եւ Յիսուս նրանց պատասխանեց ու ասաց. «Ես էլ ձեզ չեմ ասի, թէ ինչ իշխանութեամբ եմ այս անում»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (592)

Սրբոյն Փոկասու հայրապետին, եւ Երանոսի հետեւողի առաքելոցն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 21 – 31

Ամաչելով եմ ասում, որպէս թէ մենք տկարացած լինէինք երբեւէ. ով ինչում համարձակուի պարծենալ (յիմարութեամբ եմ ասում), ես էլ եմ համարձակուելու: Եբրայեցինե՞ր են՝ ես էլ. իսրայէլացինե՞ր են՝ ես էլ. Աբրահամի սերո՞ւնդ են՝ ես էլ. Քրիստոսի պաշտօնեանե՞ր են (առաւել յանդգնութեամբ կասէի, թէ)՝ ես առաւել եւս: Եթէ վաստակով՝ առաւել. եթէ գանակոծութեամբ՝ առաւել եւս. եթէ բանտարկութեամբ՝ աւելի քան նրանք. եթէ մահուան վտանգով՝ բազում անգամ: Հրեաներից հինգ անգամ, քառասունից մէկով պակաս, ծեծ կերայ. երեք անգամ ձաղկուեցի. մէկ անգամ քարկոծուեցի. երեք անգամ նաւաբեկութեան ենթարկուեցի. մէկ ցերեկ եւ մէկ գիշեր ծովի անդունդներում տառապեցի: Ճամփորդութիւնների ընթացքում բազո՜ւմ անգամ վտանգներ՝ գետերից. վտանգներ աւազակներից. վտանգներ ազգակիցներից. վտանգներ հեթանոսներից. վտանգներ քաղաքում. վտանգներ անապատում. վտանգներ ծովում. վտանգներ սուտ եղբայրներից: Բազում անգամ եղայ աշխատանքների եւ յոգնութիւնների մէջ՝ յաճախ անքուն մնալով, քաղցի եւ ծարաւի մէջ, առանց մի պատառ հացի, այլեւ՝ ցրտի մէջ ու մերկութեան: Մի կողմ թողած այլ նեղութիւններ եւ դեռ այն, որ շարունակ ամբոխն ինձ վրայ էր կուտակւում. կային եւ բոլոր եկեղեցիների հոգսերը: Կա՞յ մի տկար, որի հետ ես էլ տկարացած չլինեմ. կա՞յ որեւէ գայթակղուած, որի համար սիրտս այրուած չլինի:

Եթէ պարծենալ է պէտք, իմ տկարութեանը վերաբերող բաներով պիտի պարծենամ: Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուսի Հայրը, որ օրհնեալ է յաւիտեանս, գիտէ, որ չեմ ստում:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 45 – 56)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իսկոյն եւեթ Յիսուս շտապեցրեց աշակերտներին, որ նաւակ մտնեն եւ իրենից առաջ գնան հանդիպակաց կողմը՝ դէպի Բեթսայիդա, մինչեւ ինքը ժողովրդին արձակէր: Եւ բաժանուելով նրանցից՝ լեռ բարձրացաւ աղօթք անելու: Երբ երեկոյ եղաւ, նաւակը ծովի մէջտեղում էր, իսկ ինքը՝ ցամաքի վրայ: Եւ տեսաւ նրանց, որ հողմակոծ էին լինում թիավարելիս, որովհետեւ քամին նրանց հակառակ կողմից էր. գիշերուայ ուշ ժամին նա գալիս էր նրանց մօտ՝ ծովի վրայ քայլելով, եւ ուզում էր նրանցից առաջ անցնել-գնալ: Երբ նրանք տեսան, որ քայլում է ծովի վրայ, կարծեցին, թէ մի ուրուական է, եւ աղաղակ բարձրացրին, որովհետեւ ամէնքը տեսան նրան եւ խռովուեցին: Եւ նա իսկոյն խօսեց նրանց հետ ու ասաց. «Քաջալերուեցէ՛ք, ես եմ, մի՛ վախեցէք»: Եւ նա նաւակ բարձրացաւ նրանց մօտ, եւ քամին դադարեց: Եւ նրանք առաւել եւս ապշել էին իրենց մտքում ու սաստիկ զարմանում էին, քանի որ մտքները բթացած լինելով՝ չէին հասկացել նաեւ այն, ինչ վերաբերում էր հացի բազմացմանը:

Երբ դիմացի կողմն անցան, Գեննեսարէթի ցամաքը ելան: Եւ երբ նաւակից դուրս ելան, տեղի մարդիկ իսկոյն եւեթ նրան ճանաչեցին: Եւ ամբողջ գաւառում այս ու այն կողմ վազելով՝ սկսեցին մահիճներով հիւանդներ բերել այնտեղ, ուր լսում էին, թէ նա գտնւում է: Եւ ուր էլ մտնում էր՝ գիւղեր, քաղաքներ թէ ագարակներ, հրապարակներում դնում էին ախտերով տառապողներին եւ աղաչում նրան, որ գոնէ իր զգեստի քղանցքներին դիպչեն: Եւ ովքեր մի անգամ դիպան, բժշկուեցին:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (594)

Սրբոց Կուսանացն Թեկղի եւ Վառվառեայ:

Ժամամուտ. Հարսնացեալք Քրիստոսի երկնաւոր փեսային, դստերք վերին Սիոնի. խնդրեցէք ի Քրիստոսէ զհաշտութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 8 – 11

Արթո՛ւն եղէք, հսկեցէ՛ք, քանի որ ձեր ոսոխը՝ սատանան, մռնչում է առիւծի պէս, շրջում եւ փնտրում է, թէ ում կուլ տայ: Դիմադրեցէ՛ք նրան՝ հաստատուն լինելով հաւատի մէջ. իմացէ՛ք, որ ձեր եղբայրներն էլ աշխարհում կրում են նոյն չարչարանքները:

Եւ բոլոր շնորհների Աստուածը – որ ձեզ կոչեց իր յաւիտենական փառքին Քրիստոս Յիսուսի միջոցով, որին մի փոքր ժամանակ չարչարակից պիտի լինէք – թող վերականգնի, զօրացնի, հաստատահիմն դարձնի ձեզ: Նրան իշխանութի՜ւն եւ փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հօտ, քանզի ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայութիւնը: Վաճառեցէք ձեր ինչքերը եւ ողորմութիւն տուէք. եւ ձեզ համար շինեցէք չհնացող քսակներ եւ անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մօտենում, եւ ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. քանզի որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն»:

«Թող ձեր գօտիները մէջքներիդ պնդուած լինեն, եւ ճրագներդ՝ վառուած: Եւ դուք նմանուեցէք այն ծառաներին, որոնք սպասում են իրենց տիրոջը, թէ երբ կվերադառնայ հարսանիքից, որպէսզի երբ գայ եւ բախի դուռը, իսկոյն բաց անեն: Երանի՜ այն ծառաներին, որոնց արթուն կգտնի տէրը, երբ գայ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նա գօտի կկապի մէջքին, սեղան կնստեցնի նրանց եւ կանցնի նրանց սպասարկելու: Եւ եթէ տէրը գայ կէսգիշերին կամ աւելի ուշ եւ գտնի նրանց այդպէս, երանելի են այդ ծառաները: Բայց այն էլ իմացէք, որ եթէ տանտէրը գիտենար, թէ որ ժամին գող կգայ, թոյլ չէր տայ, որ իր տունը կտրեն: Դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, երբ չէք սպասի, կգայ Մարդու Որդին»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (595)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 10

Պօղոսը՝ առաքեալ ո՛չ մարդկանց կողմից եւ ո՛չ էլ մարդու միջոցով, այլ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով եւ Հայր Աստծոյ, որ յարութիւն տուեց նրան մեռելներից, եւ բոլոր եղբայրները, որ ինձ հետ են, Գաղատիայի եկեղեցիներիդ՝ շնո՜րհ ընդ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն Հայր Աստծուց եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսից, որ իր անձը տուեց մեր մեղքերի համար, որպէսզի մեզ փրկի ներկայ այս չար աշխարհից ըստ Աստծոյ եւ մեր Հօր կամքի, նրան՝ փա՜ռք յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Զարմանում եմ, որ այդպէս շուտ լքում էք նրան, ով Քրիստոսի շնորհով կանչեց ձեզ, եւ դառնում էք դէպի ուրիշ աւետարան. բայց ուրիշ աւետարան չկայ. կան ոմանք, որ խռովութիւն են սերմանում ձեր մէջ եւ ուզում են շուռ տալ Քրիստոսի աւետարանը: Եթէ նոյնիսկ մենք կամ երկնքից մի հրեշտակ աւետարանի ձեզ աւելին, քան այն, որ մենք աւետարանեցինք ձեզ, նզովեա՛լ լինի: Ինչպէս աւելի առաջ էլ ասացինք, հիմա էլ դարձեալ ասում եմ. եթէ մէկն աւետարանի ձեզ աւելին, քան ինչ որ դուք ընդունեցիք, նզովեա՛լ լինի: Արդ, մարդկա՞նց եմ ձգտում հաճոյացնել, թէ՞ Աստծուն. կամ մարդկանց հաճելի լինե՞լ եմ ուզում: Եթէ ջանայի մարդկանց հաճելի լինել, ապա Քրիստոսին ծառայ չէի լինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (12, 1 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ սկսեց նրանց հետ առակներով խօսել ու ասել. «Մի մարդ այգի տնկեց եւ նրա շուրջը ցանկապատ քաշեց, հնձանի փոս փորեց եւ աշտարակ շինեց. եւ այն յանձնեց մշակներին ու գնաց ուրիշ երկիր: Երբ ժամանակը հասաւ, մշակների մօտ մի ծառայ ուղարկեց, որ այդ մշակներից վերցնի այգու պտղից: Եւ մշակները, նրան բռնելով, ծեծեցին ու ձեռնունայն արձակեցին: Դարձեալ նա մի ուրիշ ծառայ ուղարկեց, եւ նրա էլ գլխին հարուածեցին եւ անարգելով արձակեցին: Եւ վերստին մէկ ուրիշին ուղարկեց. սրան էլ սպանեցին. եւ ուրիշ շատերին ուղարկեց. ոմանց ծեծում էին, ոմանց՝ սպանում: Նա մի սիրելի որդի էլ ունէր. վերջում նրան ուղարկեց նրանց մօտ՝ ասելով. «Թերեւս իմ այս որդուց ամաչեն»: Իսկ մշակները, երբ տեսան, որ նա գալիս է, իրար ասացին. «Ժառանգը սա է. եկէք սպանենք սրան, եւ ժառանգութիւնը մերը թող լինի»: Եւ բռնելով նրան՝ սպանեցին ու հանեցին գցեցին այգուց դուրս: Արդ, այգու տէրն ի՞նչ կանի. կգայ եւ կսպանի մշակներին ու այգին ուրիշների ձեռքը կյանձնի: Դուք չէ՞ք կարդացել Գրքի այն խօսքը, թէ՝ «Այն քարը, որ կառուցողներն անարգեցին, նա եղաւ անկիւնաքար»: Տիրոջ կողմից եղաւ այս, եւ մեր աչքին սքանչելի է»:

Եւ նրանք միջոց էին փնտրում նրան ձերբակալելու, բայց ժողովրդից վախեցան, որովհետեւ հասկացան, որ նա առակը իրենց մասին ասաց: Եւ թողեցին նրան ու գնացին:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (597)

Պանդալէոնի բժշկին եւ Երմողեայ քահանային եւ Եւպրաքսեայ Կուսին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 11

Գալով հոգեւոր շնորհներին, եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգիտանաք: Գիտէք, որ մինչ հեթանոսներ էիք, ինչպէ՜ս էիք գնում-գալիս անխօս կուռքերի մօտ: Ուստի յայտնում եմ ձեզ, որ ոչ ոք, ով Աստծոյ Հոգով է խօսում, չի ասի, թէ՝ «Նզովեալ է Յիսուս». եւ ոչ ոք չի կարող ասել՝ «Յիսուս Տէր է», եթէ ոչ՝ Սուրբ Հոգով:

Թէեւ կան շնորհների զանազանութիւններ, բայց պարգեւող Հոգին նոյնն է: Թէեւ կան զանազան պաշտօններ, բայց բոլորն էլ Տիրոջն են ծառայում: Թէեւ կան գործելու տարբեր կարողութիւններ, բայց նոյնն է Աստուած, որ գործում է ամէն բան ամէնքի մէջ: Բայց իւրաքանչիւրին տրուած է Հոգու յայտնութիւն իւրաքանչիւրի օգուտի համար: Մէկին Հոգուց տրուած է իմաստութեան խօսք, միւսին՝ գիտութեան խօսք՝ նոյն Հոգուց, միւսին՝ հաւատ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ բժշկումների շնորհ՝ նոյն Հոգով, միւսին՝ զօրաւոր գործերի կարողութիւններ, միւսին՝ մարգարէութիւն, միւսին՝ հոգիները զանազանելու շնորհ, միւսին՝ զանազան լեզուներով խօսելու շնորհ, միւսին՝ լեզուների թարգմանութեան շնորհ: Բայց այս ամէնը միեւնոյն Հոգին է առաջացնում եւ բաժանում իւրաքանչիւրին, ինչպէս որ կամենում է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 35 – 10, 1)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս շրջում էր բոլոր քաղաքներում եւ գիւղերում, ուսուցանում նրանց ժողովարաններում, քարոզում արքայութեան աւետարանը եւ բժշկում էր ժողովրդի բոլոր ախտերն ու հիւանդութիւնները: Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ Յիսուս գթաց նրանց, որովհետեւ յոգնած էին եւ ցրուած, ինչպէս ոչխարներ, որոնք հովիւ չունեն: Այն ժամանակ իր աշակերտներին ասաց. «Հունձը առատ է, իսկ մշակները՝ սակաւ: 38 Արդ, աղաչեցէք հնձի Տիրոջը, որ մշակներ հանի իր հնձի համար»:

Եւ նա, իր մօտ կանչելով իր տասներկու աշակերտներին, նրանց իշխանութիւն տուեց պիղծ դեւերի վրայ՝ հանելու դրանք եւ բժշկելու ամէն ցաւ եւ ամէն հիւանդութիւն:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (599)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 11 – 24

Յայտնում եմ ձեզ, եղբայրնե՛ր, թէ այն աւետարանը, որ ես ձեզ աւետարանեցի, մարդկային աւետարան չէ. քանզի ես մարդուց չառայ այն, ոչ էլ որեւէ մէկից սովորեցի, այլ՝ Յիսուս Քրիստոսի մի յայտնութիւնից. արդարեւ, դուք լսած կլինէք հրէութեան մէջ եղածս ժամանակ երբեմնի իմ ընթացքի մասին, թէ ինչքա՜ն էի հալածում Աստծոյ եկեղեցին եւ քանդում էի այն. եւ հրէութեան մէջ աւելի առաջ էի գնացել, քան իմ շատ հասակակիցները, որոնք իմ սերնդից էին. շատ աւելի նախանձախնդիր էի իմ հայրենի աւանդութիւններին: Բայց երբ կամեցաւ Աստուած (նա ընտրել էր ինձ իմ մօր որովայնից եւ կոչեց իր շնորհների միջոցով) յայտնել ինձանով իր Որդուն, որպէսզի աւետարանեմ նրան հեթանոսների մէջ, այն ժամանակ, իսկոյն, ոչ մէկի խորհրդին չդիմեցի, ոչ էլ Երուսաղէմ բարձրացայ նրանց մօտ, որ ինձնից առաջ առաքեալներ էին, այլ գնացի Արաբիա եւ վերադարձայ Դամասկոս: Ապա երեք տարի յետոյ ելայ Երուսաղէմ՝ տեսնելու Պետրոսին, եւ տասնհինգ օր նրա մօտ մնացի: Առաքեալներից ոչ ոքի չտեսայ՝ բացի Յակոբոսից՝ Տիրոջ եղբօրից: Եւ ինչ որ գրում եմ ձեզ – ահաւասիկ Աստծոյ առաջ եմ ասում – չեմ ստում: Ապա եկայ Ասորիք եւ Կիլիկիայի կողմերը. եւ ես անձնապէս անծանօթ էի եկեղեցիների հաւատացեալներին, որոնք, թլփատուած լինելով, դարձել էին ի Քրիստոս. բայց լսել էին, թէ՝ «Նա, որ մեզ այն ժամանակ հալածում էր, այժմ քարոզում է այն հաւատը, որը մի ժամանակ քանդում էր»: Եւ ինձնով փառաւորում էին Աստծուն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (12, 18 – 34)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նրա մօտ եկան սադուկեցիները, որոնք ասում են, թէ յարութիւն չկայ. հարցնում էին եւ ասում. «Վարդապե՛տ, Մովսէսը մեզ համար գրել է. «Եթէ մէկի եղբայրը մեռնի եւ կին թողնի, բայց որդի չթողնի, թող նրա եղբայրն առնի նրա կնոջը եւ իր եղբօր համար զաւակ հասցնի»: Արդ, մեզ մօտ եօթ եղբայրներ կային. առաջինը կին առաւ եւ մեռաւ ու զաւակ չթողեց. եւ երկրորդը նոյն կնոջն առաւ ու մեռաւ. եւ նա էլ զաւակ չթողեց: Նոյն ձեւով նաեւ երրորդն առաւ նոյն կնոջը: Եւ եօթն էլ զաւակ չթողեցին. ամէնքից յետոյ մեռաւ նաեւ կինը: Արդ, յարութեան ժամանակ, երբ յարութիւն առնեն, նրանցից ո՞ւմ կինը կլինի. քանի որ եօթն էլ նրան կին առան»: Յիսուս պատասխան տուեց եւ ասաց նրանց. «Հէնց դրա համար չէ՞, որ մոլորուած էք. որովհետեւ չգիտէք Գրքերը եւ ոչ էլ՝ Աստծոյ զօրութիւնը. քանզի երբ մեռելներից յարութիւն առնեն, ո՛չ տղամարդիկ կին կառնեն, եւ ո՛չ էլ կանայք մարդի կգնան, այլ կլինեն հրեշտակների նման, որ երկնքում են: Իսկ ինչ վերաբերում է մեռելներին, թէ յարութիւն են առնում, դուք չէ՞ք կարդացել Մովսէսի գրքում, թէ ինչպէս Աստուած մորենու մօտ ասաց նրան. «Ես եմ,- ասում է,- Աբրահամի Աստուածը, Իսահակի Աստուածը եւ Յակոբի Աստուածը»: Իսկ Աստուած մեռելների Աստուածը չէ, այլ՝ ողջերի. ուստի դուք խիստ մոլորուած էք»:

Օրէնսգէտներից մէկը մօտենալով լսում էր նրանց, մինչ վիճում էին. երբ նա տեսաւ, որ Յիսուս լաւ պատասխանեց նրանց, հարցրեց նրան եւ ասաց. «Ո՞ր պատուիրանն է առաջինը»: Եւ Յիսուս ասաց նրան. «Ամէնից առաջինն է. «Լսի՛ր, Իսրայէ՛լ. մեր Տէր Աստուածը միակ Տէրն է. եւ դու պիտի սիրես քո Տէր Աստծուն քո ամբողջ սրտով, քո ամբողջ հոգով, քո ամբողջ մտքով եւ քո ամբողջ զօրութեամբ». սա է առաջին պատուիրանը: Եւ երկրորդը նման է սրան. «Դու պիտի սիրես քո ընկերոջը քո անձի պէս». չկայ ուրիշ պատուիրան աւելի մեծ, քան սրանք»: Եւ օրէնսգէտը նրան ասաց. «Լաւ է, Վարդապե՛տ, ճշմարտութեամբ ասացիր, թէ Աստուած մէկ է, եւ բացի նրանից ուրիշ Աստուած չկայ. եւ նրան ամբողջ սրտով, ամբողջ զօրութեամբ, ամբողջ մտքով սիրելը, ինչպէս եւ ընկերոջն իր անձի պէս սիրելը առաւել է, քան ողջակէզները եւ զոհերը»: Եւ Յիսուս տեսնելով, որ նա իմաստութեամբ պատասխան տուեց, նրան ասաց. «Հեռու չես Աստծոյ արքայութիւնից»: Եւ այլեւս ոչ ոք չէր համարձակւում նրան որեւէ բան հարցնել:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (601)

Սրբոյն Կալիստրատոսի եւ ԽԹ վկայիցն, եւ Ղուկիանոսի քահանային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո՛ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 1 – 7

Ի՞նչ է հաւատը, եթէ ոչ՝ յուսացուած բաների հաստատումը եւ ապացոյցն այն բաների, որոնք չեն երեւում. քանզի նախնիք հաւատո՛վ վկայութիւն ընդունեցին:

Հաւատով ենք իմանում, որ աշխարհները ստեղծուել են Աստծոյ խօսքով՝ անտեսանելիներից տեսանելի դառնալով:

Հաւատով էր, որ Աբէլը Աստծուն աւելի լաւ զոհ մատուցեց, քան Կայէնը, որով էլ վկայութիւն ստացաւ, որ արդար է. քանի որ նրա մատուցած զոհերի համար տրուեց նրան վկայութիւն Աստծուց: Նա թէպէտ եւ հա ւատով մեռաւ, սակայն խօսում է դեռ:

Հաւատով Ենոքը փոխադրուեց երկինք, որպէսզի մահ չճաշակի. եւ նա ոչ մի տեղ չգտնուեց, քանի որ Աստուած նրան տարել էր: Եւ նախքան իր տարուելը նրան վկայութիւն էր տրուել, որ ինքը հաճելի է Աստծուն: Բայց առանց հաւատի անհնար է հաճելի լինել Աստծուն, քանի որ նա, ով մօտենում է Աստծուն, պէտք է հաւատայ, որ Աստուած կայ եւ վարձահատոյց է լինում նրանց, ովքեր փնտրում են իրեն:

Հաւատով է, որ Նոյը, պատգամ ստանալով դեռեւս անտեսանելի բաների մասին, վախից բռնուած, իր ընտանիքի փրկութեան համար տապանը պատրաստեց, որով եւ դատապարտեց աշխարհը եւ ժառանգորդ եղաւ այն արդարութեան, որ հաւատից է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (13, 9 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ դեռ ձեզ էլ պիտի մատնեն ատեանների, եւ ժողովարանների մէջ պիտի տանջուէք. եւ ինձ համար կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի կանգնէք՝ ի վկայութիւն նրանց: Բայց նախ պէտք է, որ աւետարանը քարոզուի բոլոր հեթանոսների մէջ: Եւ երբ ձեզ տանեն յանձնելու, նախապէս հոգ մի՛ արէք եւ մի՛ մտածէք, թէ ինչ պիտի խօսէք, այլ ինչ որ ձեզ տրուի այդ ժամին, ա՛յն խօսեցէք, որովհետեւ դուք չէ, որ պիտի խօսէք, այլ՝ Սուրբ Հոգին: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն. եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու պիտի սպանեն նրանց: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. բայց ով մինչեւ վերջ համբերի, նա կփրկուի»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (602)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1-10

Այնուհետեւ տասնչորս տարի յետոյ նորից ելայ Երուսաղէմ Բառնաբասի հետ՝ ինձ հետ վերցնելով նաեւ Տիտոսին: Եւ այնտեղ ելայ ինձ պատահած մի յայտնութեան հետեւանքով. եւ նրանց ներկայացրի այն աւետարանը, որը քարոզում էի հեթանոսների մէջ՝ մասնաւորապէս նրանց, որոնք երեւելիներ էին համարւում, այն մտածումով, որ միգուցէ իմ ընթացքը զուր է եղել եւ կամ զուր է: Եւ Տիտոսն իսկ, որ ինձ հետ էր, թէեւ հեթանոս՝ չպարտաւորուեց թլփատուել՝ հակառակ ներս սպրդած սուտ եղբայրներին. նրանք սպրդել-մտել էին՝ լրտեսելու մեր այն ազատութիւնը, որ ունենք Քրիստոս Յիսուսով, որպէսզի մեզ ծառայ դարձնեն. նոյնիսկ ժամանակաւորապէս չանսացինք հնազանդուել նրանց, որպէսզի աւետարանի ճշմարտութիւնը հաստատ մնայ ձեր մէջ: Ինչ վերաբերում է երեւելիներին (թէ նրանք երբեւիցէ մի բան եղել են, իմ հոգը չէ, քանզի Աստուած մարդկանց աչառութիւն չի անում), այդ երեւելիները նման որեւէ բան չիմացրին ինձ: Այլ, դրան հակառակ, երբ տեսան, թէ հեթանոսների աւետարանն ինձ է վստահուած, ինչպէս Պետրոսին՝ հրեաների աւետարանը (որովհետեւ նա, որ Պետրոսին յաջողեցրեց առաքելութիւն հրեաների մէջ, ինձ էլ յաջողեցրեց առաքելութիւն հեթանոսների մէջ), երբ Յակոբոսը, Կեփասը եւ Յովհաննէսը, որոնք սիւներ էին համարւում, իմացան այն շնորհների մասին, որ տրուած էին ինձ, հաւանութեան ձեռք մեկնեցին ինձ եւ Բառնաբասին, որպէսզի մենք գնանք հեթանոսների մէջ, իսկ իրենք՝ հրեաների մէջ. միայն թէ նրանք խնդրեցին, որ յիշենք աղքատներին. եւ ես հոգ տարայ այդ նոյն բանն անելու:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (12, 35 – 44)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մինչ Յիսուս ուսուցանում էր տաճարում, հարց տուեց ժողովրդին ու ասաց. «Ինչպէ՞ս են ասում օրէնսգէտները, թէ Քրիստոս Դաւթի Որդի է, մինչ Դաւիթն ինքը Սուրբ Հոգով ասում է. «Տէրն իմ Տիրոջն ասաց. նստի՛ր իմ աջում, մինչեւ որ քո թշնամիներին քո ոտքերի համար պատուանդան դնեմ»: Արդ, եթէ Դաւիթն ինքը նրան Տէր է կոչում, ինչպէ՞ս նրա Որդին կլինի»: Եւ շատ ժողովուրդ նրան լսում էր սիրով:

Եւ նա ասում էր՝ ուսուցանելով իր վարդապետութեան մէջ. «Զգոյշ եղէք այդ օրէնսգէտներից, որ ուզում են աչքի զարնող զգեստներով ման գալ, հրապարակներում յարգանքի ողջոյններ որոնել, ժողովարաններում՝ առաջին աթոռները եւ ընթրիքների ժամանակ՝ պատուոյ տեղերը: Նրանք ուտում են այրիների տները, ցուցադրաբար երկարաձգում են աղօթքները, որպէսզի աւելի խիստ դատաստան ընդունեն»:

Յիսուս կանգնած էր գանձանակի դիմաց. դիտում էր, թէ ինչպէս ժողովուրդը պղինձ դրամ է գցում գանձանակի մէջ: Եւ շատ մեծահարուստներ շատ բան գցեցին: Մի այրի կին եկաւ եւ գցեց երկու լումայ, որը մի գրոշ է: Եւ Յիսուս, իր մօտ կանչելով իր աշակերտներին, ասաց նրանց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այդ չքաւոր այրին աւելի շատ գցեց, քան գանձանակի մէջ միւս բոլոր դրամ գցողները, քանի որ ամէնքը իրենց աւելորդից գցեցին, իսկ նա իր չքաւորութիւնից գցեց ամէն ինչ, որ ունէր՝ իր ամբողջ ապրուստը»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (604)

Գիւտ նշխարաց սրբոյն Գրիգորիսի Աղուանից Կաթողիկոսի, եւ սրբոց հարցն Թաթլոյ եւ Վարոսի եւ Թոմասու եւ Անտոնի եւ Կրոնիդեայ, եւ եօթն խոտաճարակացն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 32 – 39

Արդ, յիշեցէք առաջին օրերը, երբ դեռ հազիւ լուսաւորուած՝ բազում տքնութիւնների եւ չարչարանքների համբերեցիք՝ մերթ նախատինքների եւ նեղութիւնների մէջ խայտառակուելով, մերթ այդպիսի բաներ կրողների վիճակին մասնակից լինելով. քանզի ե՛ւ բանտարկուածներին կարեկից եղաք, ե՛ւ ձեր ունեցուածքի յափշտակումը ուրախութեամբ ընդունեցիք, քանի որ գիտէիք, թէ ձեզ համար լաւագոյն հարստութիւն ունէք երկնքում, ուր այն միշտ մնում է: Արդ, մի՛ կորցրէք ձեր վստահութիւնը, որի մէջ մեծ վարձատրութեան հատուցում կայ: Ձեզ համբերութիւն է պէտք, որպէսզի Աստծոյ կամքը կատարելով՝ հասնէք նրա խոստմանը, քանի որ՝ «Մի փոքր, շատ փոքր ժամանակ եւս, եւ գալու է նա, ով պի տի գայ եւ չպիտի ուշանայ: Արդ, իմ արդարը պիտի ապ րի հաւատով. եւ եթէ մէկը երկմիտ է, իմ հոգին նրան չպիտի հաւանի»:

Բայց մենք երկմտելով ոչ թէ կորստեան ենք մատնւում, այլ հաւատով հասնում ենք հոգիների փրկութեան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երանելի են որք բնակեալ են ի տան Տեառն.

յաւիտեանս յաւիտենից օրհնեսցեն զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 21 – 24)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նոյն ժամին Յիսուս ցնծաց Սուրբ Հոգով եւ ասաց. «Գոհութի՜ւն քեզ, Հա՛յր, Տէ՛ր երկնքի եւ երկրի, որ ծածկեցիր այս բանը իմաստուններից ու գիտուններից եւ յայտնեցիր մանուկներին. այո՛, Հա՛յր, որովհետեւ այսպէս հաճելի եղաւ քեզ: Ամէն ինչ ինձ տրուեց իմ Հօրից. եւ ոչ ոք չգիտէ, թէ ով է Որդին, եթէ ոչ՝ Հայրը, եւ թէ՝ ով է Հայրը, եթէ ոչ՝ Որդին, եւ նա, ում կկամենայ Որդին յայտնել»:

Եւ դառնալով աշակերտներին՝ առանձին ասաց. «Երանի՜ այն աչքերին, որ կտեսնեն այն, ինչ դուք տեսնում էք: Ասում եմ ձեզ, որ բազում մարգարէներ եւ թագաւորներ կամեցան տեսնել այն, ինչ դուք տեսնում էք, բայց չտեսան, եւ լսել՝ ինչ դուք լսում էք, բայց չլսեցին»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (605)

Անանիայ առաքելոյն, եւ սրբոց առաքելոցն Մատաթեայ եւ Բառնաբայ, եւ Փիլիպպոսի եւ Յովհաննու եւ Շիղայի եւ Սիղուանոսի’ գործակցացն Պօղոսի, եւ Երկոտասան վարդապետացն:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 1, 21 – 26

Արդ, մէկն այս մարդկանցից, որոնք մեզ ուղեկցում էին այն ամբողջ ժամանակ, երբ Յիսուս երկրի վրայ մեզ հետ էր – սկսած Յովհաննէսի մկրտութիւնից մինչեւ այն օրը, երբ մեր միջից երկինք վերացաւ – պէտք է, որ նա մեզ հետ վկայ լինի նրա յարութեանը»: Եւ ներկայացրին երկուսին՝ Յովսէփին, որին Բարսաբա էին կոչում, եւ որը վերանուանուեց Յուստոս, եւ Մատաթիային: Եւ աղօթք անելով՝ ասացին. «Տէ՛ր, դու, որ գիտես բոլորի սրտերը, ցո՛յց տուր այս երկուսից մէկին, որին ընտրեցիր, որպէսզի առնի վիճակն այն պաշտօնի եւ առաքելութեան, որից Յուդան ընկաւ՝ իր տեղը գնալու համար»: Եւ նրանց համար վիճակ գցեցին. վիճակը ելաւ Մատաթիային, եւ նա դասուեց տասնմէկ առաքեալների հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 1 – 6)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ նա, կանչելով տասներկու առաքեալներին, նրանց զօրութիւն եւ իշխանութիւն տուեց բոլոր դեւերի վրայ, նաեւ՝ բժշկելու հիւանդութիւնները: Եւ ուղարկեց նրանց քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը եւ բժշկելու ախտերով վարակուածներին: Եւ ասաց նրանց. «Ճանապարհի համար ոչինչ մի՛ վերցրէք՝ ո՛չ գաւազան եւ ո՛չ մախաղ, ո՛չ հաց եւ ո՛չ արծաթ դրամ. երկու հագուստ մի՛ ունեցէք. որ տունն էլ մտնէք, այնտեղ գիշերեցէք եւ ապա այնտեղից գնացէք: Եւ նրանք, որ ձեզ չեն ընդունի, որպէս վկայութիւն նրանց դէմ՝ ձեր ոտքերի փոշին թօթափեցէք, երբ այդ քաղաքից դուրս ելնէք»: Եւ նրանք ելան եւ շրջում էին քաղաքներում ու գիւղերում, աւետարանում էին եւ բժշկում ամէն տեղ:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (607)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 11 – 20

Եւ երբ Կեփասն Անտիոք եկաւ, ընդդիմացայ նրան, որովհետեւ մեղադրելի ընթացքի մէջ էր. քանզի մինչ Յակոբոսի շրջանակից ոմանք դեռ չէին եկել, նա հեթանոսների հետ էր ուտում անխտիր, իսկ երբ եկան, բաժանուեց եւ մի կողմ քաշուեց՝ վախենալով թլփատութեան կողմնակիցներից: Եւ ուրիշ հրեաներ էլ կեղծաւորութիւն արեցին նրա հետ. մինչեւ իսկ Բառնաբասը ներքաշուեց նրանց կեղծաւորութեան մէջ: Իսկ երբ տեսայ, որ ուղիղ չեն ընթանում աւետարանի ճշմարտութեամբ, բոլորի առաջ Կեփասին ասացի. «Եթէ դու, որ հրեայ ես, հեթանոսի նման ես ապրում եւ ոչ՝ հրեայի նման, ինչո՞ւ ես ստիպում հեթանոսներին, որ հրեայի նման լինեն»:

Իսկ մենք, որ իսկական հրեաներ ենք եւ ոչ թէ՝ այդ հեթանոս մեղաւորներից, գիտենք, որ մարդ չի արդարանայ օրէնքի գործերով, այլ միայն՝ Յիսուս Քրիստոսի հաւատով. եւ մենք հաւատացինք Քրիստոս Յիսուսին, որպէսզի արդարանանք Քրիստոսի հաւատով եւ ոչ թէ՝ օրէնքի գործերով. քանի որ ոչ մի մարդկային էակ չի արդարացուելու օրէնքի գործերով: Իսկ եթէ, Քրիստոսով արդարանալ ուզելով, մեղաւոր գտնուեցինք, ապա ուրեմն Քրիստոս մեղքի՞ն ծառայեց. քա՛ւ լիցի. որովհետեւ եթէ ինչ որ ես քանդեցի, նոյնը վերստին շինեմ, ապա ինքս ապացուցած կլինեմ, որ մեղաւոր եմ. քանի որ ես օրէնքի տակ մեռայ օրէնքի համար, որպէսզի ապրեմ Աստծոյ համար: Քրիստոսի հետ խաչը ելայ. կենդանի եմ այսուհետեւ. բայց ոչ թէ՝ ես, այլ իմ մէջ ապրում է Քրիստոս: Իսկ հիմա որ կենդանի եմ մարմնով, Աստծոյ Որդու հաւատով եմ ապրում, որ սիրեց ինձ եւ իրեն մահուան մատնեց ինձ համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (13, 14 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Եւ երբ տեսնէք սարսափելի պղծութիւնը՝ տեղ գտած այնտեղ, ուր չպէտք է լինէր (ով կարդում է, թող իմանայ), այն ժամանակ նրանք, որ Հրէաստանում են, թող լեռները փախչեն. եւ ով տանիքի վրայ է, թող չիջնի եւ տուն չմտնի՝ այնտեղից բան վերցնելու. եւ ով արտի մէջ է, թող ետ չդառնայ՝ իր զգեստները վերցնելու: Բայց վա՜յ յղիներին եւ ստնտուներին այն օրերին: Աղօթեցէք, որ ձմեռ ժամանակ չլինի դա: Այդ օրերը պիտի լինեն օրեր այնպիսի նեղութիւնների, որոնց նմանը չի եղել երբեք արարչագործութեան սկզբից մինչեւ այժմ եւ չի էլ լինի: Եւ եթէ Աստուած այդ օրերը իր ընտրեալների համար չկարճէր, ոչ ոք չէր ազատուի. բայց նա իր ընտրեալների պատճառով – որոնց ընտրեց – կարճեց այդ օրերը: Այն ժամանակ եթէ մէկը ձեզ ասի, թէ՝ «Ահա այստեղ է Քրիստոսը կամ այնտեղ», չհաւատա՛ք». որովհետեւ սուտ քրիստոսներ եւ սուտ մարգարէներ պիտի ելնեն եւ նշաններ ու զարմանալի գործեր պիտի ցոյց տան մոլորեցնելու նպատակով, եթէ հնար լինի՝ նոյնիսկ ընտրեալներին: Բայց դուք զգոյշ եղէք. ահա նախապէս ձեզ ամէն ինչ ասացի»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (608)

Դիոնեսիոսի Արիսպագացւոյն, եւ սրբոց առաքելոցն Տիմոթէոսի եւ Տիտոսի եւ այլոց աշակերտացն Պօղոսի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 12

Պօղոսը, Սիղուանոսը եւ Տիմոթէոսը՝ թեսաղոնիկեցիներիդ եկեղեցուն՝ մեր Հայր Աստուծով եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսով: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Եղբայրնե՛ր, պարտաւոր ենք միշտ գոհութիւն մատուցել Աստծուն ձեզ համար, ինչպէս որ արժանի իսկ է, քանի որ աւելի ու աւելի է աճում ձեր հաւատը, եւ շատանում է ձեզնից իւրաքանչիւրի սէրը միմեանց հանդէպ, այնպէս որ մենք ձեզնով պարծենում ենք Աստծոյ եկեղեցիներում ձեր համբերութեան եւ հաւատի համար՝ ձեր այն բոլոր հալածանքների եւ նեղութիւնների մէջ, որոնց դուք համբերում էք: Դրանք ապացոյց են Աստծոյ արդար դատաստանի, որպէսզի դուք արժանի լինէք Աստծոյ արքայութեանը, որի համար էլ նեղութիւն էք կրում: Եւ արդար է Աստծոյ առաջ, որ ձեզ նեղողներին նեղութիւն հատուցուի, իսկ ձեզ՝ նեղութիւն կրածներիդ՝ հանգիստ մեզ հետ, երբ Տէր Յիսուս յայտնուի երկնքից իր հրեշտակների զօրքով՝ կրակի բոցով վրէժ լուծելու համար նրանցից, որոնք չեն ճանաչում Աստծուն եւ չեն հնազանդւում մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի աւետարանին. նրանց պատիժը պիտի լինի յաւիտենական կործանումը՝ հեռու Տիրոջ ներկայութիւնից եւ նրա փառաւոր զօրութիւնից, երբ նա գայ այն օրը՝ փառաւորուելու իր սրբերի մէջ, հիացմունքի արժանի դառնալու բոլոր հաւատացեալների մէջ (քանի որ մեր վկայութեանը հաւատացիք): Ահա թէ ինչու միշտ աղօթում ենք ձեզ համար, որպէսզի Աստուած ձեզ արժանի դարձնի ձեր կոչմանը, մինչեւ լրացնի ձեր բոլոր փափագները եւ հաւատի գործերը զօրութեամբ, որպէսզի փառաւորուի մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունը ձեր մէջ, եւ դուք փառաւորուէք նրա մէջ մեր Աստծոյ եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհի համաձայն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 1 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այնուհետեւ Տէրը նշանակեց ուրիշ եօթանասուներկու հոգու եւս եւ նրանց իրենից առաջ երկու-երկու ուղարկեց այն բոլոր քաղաքներն ու վայրերը, ուր ինքը գնալու էր: Եւ նրանց ասաց. «Հունձն առատ է, իսկ մշակները՝ սակաւ: Արդ, խնդրեցէք հնձի Տիրոջը, որ մշակներ ուղարկի իր հնձի համար: Գնացէ՛ք, ահա ուղարկում եմ ձեզ իբրեւ գառներ գայլերի մէջ: Մի՛ վերցրէք ո՛չ քսակ, ո՛չ մախաղ, ո՛չ կօշիկներ եւ ճանապարհին ոչ ոքի ողջոյն մի՛ տուէք: Որ տունը մտնէք, նախ ասացէք. «Խաղաղութի՜ւն այս տանը». եթէ այնտեղ կայ խաղաղասէր մարդ, ձեր խաղաղութիւնը նրա վրայ կհանգչի. ապա թէ ոչ՝ ձեզ կվերադառնայ: Նոյն տանը գիշերեցէք, կերէք եւ խմեցէք նրանց ունեցածից, որովհետեւ մշակը արժանի է իր վարձին. տնից տուն մի՛ տեղափոխուէք: Որ քաղաքը որ մտնէք, եւ ձեզ ընդունեն, կերէք, ինչ որ ձեր առաջ դնեն: Եւ բժշկեցէք այնտեղ եղած հիւանդներին եւ նրանց ասացէք. «Մօտեցել է ձեզ Աստծոյ արքայութիւնը»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (610)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 20 – 3, 11

Քրիստոսի հետ խաչը ելայ. կենդանի եմ այսուհետեւ. բայց ոչ թէ՝ ես, այլ իմ մէջ ապրում է Քրիստոս: Իսկ հիմա որ կենդանի եմ մարմնով, Աստծոյ Որդու հաւատով եմ ապրում, որ սիրեց ինձ եւ իրեն մահուան մատնեց ինձ համար: Եւ ես Աստծոյ շնորհը չեմ անարգում, քանի որ եթէ արդարութիւնը օրէնքից է, ապա Քրիստոս զուր մեռաւ:

Ո՛վ անմիտ գաղատացիներ, ո՞վ հրապուրեց ձեզ, որոնց աչքերի առաջ Յիսուս Քրիստոս նկարագրուեց խաչը ելած: Այս բանն եմ միայն ուզում իմանալ ձեզնից. օրէնքի գործերո՞վ Հոգին ընդունեցիք, թէ՞ հաւատի քարոզութեամբ: Այդչափ անմի՞տ էք. սկսեցիք հոգով, իսկ հիմա մարմնո՞վ էք վերջացնում: Եւ այդքան փորձութիւններ զո՞ւր անցան ձեր գլխով, եթէ անշուշտ զուր էին: Իսկ արդ, նա, որ Հոգին բաշխեց ձեզ եւ զօրութիւններ գործեց ձեր մէջ, օրէնքի գործերո՞վ էր, թէ՞ հաւատի քարոզութեամբ: Այսպէս «Աբրահամը հաւատաց Աստծուն, եւ այդ նրան համարուեց որպէս արդարութիւն»: Գիտէ՞ք արդեօք, որ Աբրահամի որդիները նրանք են, որոնք այդ հաւատից են: Սուրբ Գիրքը կանխատեսում էր, թէ Աստուած հեթանոսներին հաւատով է արդարացնելու. նախապէս խոստացաւ Աբրահամին, թէ՝ «Բոլոր ազգերը քեզնով են օրհնուելու»: Այսպէս ուրեմն, նրանք, որ հաւատից են, օրհնւում են հաւատացեալ Աբրահամի հետ:

Նրանք, որ օրէնքի գործադրողներն են, անէծքի տակ են, քանզի գրուած է, թէ՝ «Անիծեալ է ամէն մարդ, որ օրէնքի գրքում եղած բոլոր գրուածները չի պահում եւ չի գործադրում»: Որ օրէնքով ոչ ոք չի արդարանայ Աստծոյ առաջ, այդ քաջ յայտնի է, որովհետեւ «արդարը,- ասում է,- հաւատով է ապրելու»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (13, 24 – 37)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Բայց այդ օրերին, այդ նեղութիւնից յետոյ, արեգակը պիտի խաւարի, եւ լուսինն իր լոյսը չպիտի տայ:

Եւ աստղերը երկնքից վար պիտի թափուեն, եւ երկնքում զօրութիւնները պիտի շարժուեն: Եւ այն ժամանակ պիտի տեսնեն Մարդու Որդուն՝ եկած ամպերի վրայով՝ զօրութեամբ եւ բազում փառքով: Եւ այն ժամանակ պիտի ուղարկի իր հրեշտակներին ու պիտի հաւաքի իր ընտրեալներին չորս կողմերից՝ երկրի ծագերից մինչեւ երկնքի ծագերը»:

«Բայց դուք այդ թզենո՛ւց սովորեցէք առակը. հէնց որ նրա ոստերը կակղեն, եւ նրա վրայ տերեւ դուրս գայ, իմանում էք, որ ամառը մօտ է. նոյնպէս եւ՝ դուք. երբ այս բոլորը կատարուած տեսնէք, իմացէք, որ նա մօտ է՝ դռների առջեւ:

Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ չի անցնի այս սերունդը, մինչեւ որ այս բոլորը կատարուեն: Երկինք ու երկիր կանցնեն, բայց իմ խօսքերը չեն անցնի»:

«Սակայն այդ օրուայ եւ ժամի մասին ոչ ոք չգիտէ. ո՛չ հրեշտակները երկնքում եւ ո՛չ էլ Որդին, այլ միայն՝ Հայրը:

Զգոյշ եղէք, հսկեցէք ու աղօթեցէք, քանի որ չգիտէք, թէ երբ է ժամանակը. ինչպէս հեռու երկիր գնացած մի մարդ, որ կթողնի իր տունը եւ իր ծառաներին իշխանութիւն կտայ եւ իւրաքանչիւրին՝ իր գործը եւ դռնապանին կպատուիրի, որ արթուն լինի: Արդ, արթուն կացէք, որովհետեւ չգիտէք, թէ տանտէրը երբ կգայ՝ երեկոյեա՞ն, թէ՞ կէսգիշերին, աքլորականչի՞ն, թէ՞ առաւօտեան դէմ: Գուցէ, յանկարծակի գալով, ձեզ քնի մէջ գտնի: Բայց ինչ որ ձեզ եմ ասում, ամէնքին եմ ասում. արթո՛ւն կացէք»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (612)

Սրբոց Աւետանաչացն Մատթէոսի, Մարկոսի, Ղուկասու եւ Յովհաննու, եւ Ղուկիանոսի քահանային, եւ սրբոց վկայիցն Տարագոսի, Պրոբոսի եւ Անդրոնոկոսի, եւ Պեղագեայ կուսին:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Աւետարանեցէք օր ըստ օրէ զփրկութիւն նորա. պատմեցէք ի հեթանոսս զփառս նորա:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնեցէք զՏէր ամենայն երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 7 – 13

Բայց մեզնից իւրաքանչիւրին տրուած է շնորհ՝ ըստ Քրիստոսի պարգեւած չափի. դրա համար էլ ասում է. «Ելաւ բարձունքը, գերիների բազմութիւն գերեվարեց եւ մարդկանց պարգեւներ տուեց»:

«Ելաւ»-ն ի՞նչ է, եթէ ոչ՝ այն, որ իջաւ նախ երկրի ստորին կողմը: Նա, որ իջաւ, նոյն ինքն է, որ բարձրացաւ երկինքներից աւելի վեր, որպէսզի լցնի ամբողջ տիեզերքը: Նա շնորհ տուեց ոմանց՝ լինելու առաքեալներ, ոմանց՝ մարգարէներ, ոմանց՝ աւետարանիչներ, ոմանց՝ հովիւներ եւ ուսուցիչներ՝ հաստատելու համար սրբերին իրենց պաշտօնի կատարման մէջ՝ ի շինութիւն Քրիստոսի մարմնի, մինչեւ որ մենք բոլորս հասնենք հաւատի կատարեալ միութեանն ու Աստծոյ Որդու ճանաչմանը, կատարեալ մարդու աստիճանին՝ ունենալով ճիշտ Քրիստոսի հասակի չափը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (6, 13 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ լոյսը բացուեց, կանչեց իր աշակերտներին եւ ընտրեց նրանցից տասներկուսին, որոնց եւ առաքեալներ անուանեց. Սիմոնին, որին եւ Պետրոս կոչեց, եւ Անդրէասին՝ նրա եղբօրը, Յակոբոսին, Յովհաննէսին, Փիլիպպոսին, Բարթողոմէոսին, Մատթէոսին, Թովմասին, Ալփէոսի որդի Յակոբոսին, Սիմոնին՝ Նախանձայոյզ կոչուածին, Յակոբի որդի Յուդային եւ Իսկարիովտացի Յուդային, որը եւ մատնիչ եղաւ:

Եւ նրանց հետ միասին իջաւ մի տափարակ տեղ, ուր նրա աշակերտների խումբը եւ ամբողջ Հրէաստանից ու Երուսաղէմից եւ այն կողմերից եւ Տիւրոսի ու Սիդոնի ծովեզրից շատ մեծ բազմութիւն եկել էր լսելու նրան եւ բժշկուելու իրենց հիւանդութիւններից: Եւ պիղծ ոգիներից տառապողները բժշկւում էին: Եւ ամբողջ ժողովուրդն ուզում էր նրան դիպչել, քանզի նրանից մեծ զօրութիւն էր դուրս գալիս եւ բժշկում բոլորին:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (614)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1-18

Այս բանն եմ ասում. որքան ժամանակ որ ժառանգը երեխայ է, աւելին չէ, քան ծառան, թէպէտ եւ ամէն ինչի տէր է: Բայց նա խնամակալների եւ վերակացուների ձեռքի տակ է մինչեւ հօր սահմանած ժամանակը: Նոյնպէս եւ՝ մենք. մինչ երեխայ էինք, բնութեան տարերային ուժերին էինք ծառայում: Իսկ երբ ժամանակը իր լրումին հասաւ, Աստուած ուղարկեց իր Որդուն, որը ծնուեց կնոջից եւ մտաւ օրէնքի տակ՝ փրկելու համար նրանց, որ օրէնքի տակ էին, որպէսզի մենք որդեգրութիւն ընդունենք: Եւ որովհետեւ դուք որդիներ էք, Աստուած մեր սրտերի մէջ ուղարկեց իր Որդու Հոգին, որ աղաղակում է՝ Աբբա, Հայր: Ուստի ծառայ չես, այլ՝ որդի, եւ եթէ որդի ես, ապա եւ՝ ժառանգ Աստծոյ:

Այն ժամանակ, մինչ Աստծուն չէիք ճանաչում, ծառայում էիք նրանց, որոնք ի բնէ աստուածներ չէին. իսկ այժմ, որ ճանաչեցիք Աստծուն, մանաւանդ որ Աստուած էլ ճանաչեց ձեզ, ինչպէ՞ս էք վերադառնում նորից դէպի տկար ու խեղճ տարերային ուժերը, որոնց նորից ուզում էք ձեզ գերի դարձնել: Պահում էք յատուկ օրեր, ամիսներ, եղանակներ եւ տարիներ: Վախենում եմ, որ միգուցէ զուր եմ աշխատել ձեզ համար: Եղէք ինչպէս ես, քանզի ես էլ ձեզ նման եղայ, եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ. դուք ինձ ոչ մի վնաս չէք տուել: Դուք գիտէք, որ տկար մարմնով աւետարանեցի ձեզ առաջին անգամ, եւ չանարգեցիք ու չարհամարհեցիք այն փորձութիւնները, որ կրում էի իմ մարմնի վրայ. այլ իբրեւ Աստծոյ հրեշտակ ընդունեցիք ինձ, իբրեւ Քրիստոս Յիսուս: Իսկ արդ, ո՞ւր է ձեր երանութիւնը: Վկայում եմ ձեզ. եթէ հնար լինէր, ձեր աչքերը կհանէիք ու կտայիք ինձ: Հիմա ինչո՞ւ թշնամի դարձայ ձեզ, որ ճիշտը խօսեցի: Նրանք բարի դիտաւորութեամբ չէ, որ հետաքրքրւում են ձեզանով, այլ ուզում են արգելք լինել ձեզ, որպէսզի նախանձախնդիր լինէք իրե՛նց համար: Բայց լաւ է միշտ նախանձախնդիր լինել բարի բաներին եւ ոչ թէ՝ միայն այն ժամանակ, երբ ձեր մէջ եմ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (4, 14 – 24)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս Հոգու զօրութեամբ վերադարձաւ Գալիլիա, ու գաւառի բոլոր կողմերում նրա համբաւը տարածուեց: Եւ նա ուսուցանում էր նրանց ժողովարաններում՝ փառաւորուելով բոլորից: Եւ եկաւ Նազարէթ, ուր նա սնուել-մեծացել էր. եւ ըստ իր սովորութեան՝ շաբաթ օրը ժողովարան մտաւ: Եւ նրան տուեցին Եսայի մարգարէի գիրքը. եւ նա վեր կացաւ ընթերցելու. եւ երբ գիրքը բացեց, գտաւ այն տեղը, ուր գրուած էր. «Տիրոջ Հոգին ինձ վրայ է. դրա համար իսկ ինձ օծեց, ինձ ուղարկեց աղքատներին աւետարանելու, սրտով բեկեալներին բժշկելու, գերիներին ազատում քարոզելու եւ կոյրերին՝ տեսողութիւն, կեղեքուածներին ազատ արձակելու, Տիրոջն ընդունելի տարին հռչակելու»: Եւ փակելով գիրքը՝ տուեց պաշտօնեային ու նստեց. եւ ժողովարանում գտնուողների բոլորի աչքերը նրա վրայ էին սեւեռուած: Սկսեց ասել նրանց. «Այսօր այս գրուածքները կատարուեցին, երբ լսում էիք ձեր ականջներով»: Եւ բոլորը վկայում էին ու զարմանում նրա բերանից ելած շնորհալի խօսքերի վրայ ու ասում. «Սա Յովսէփի որդին չէ՞»: Եւ նա ասաց նրանց. «Անշուշտ, ինձ այս առածը կասէք. «Բժի՛շկ, բժշկիր ինքդ քեզ: Այն ամէնը, ինչ արել ես Կափառնայումում, որչափ որ լսեցինք, արա եւ այստեղ՝ քո գաւառում»»: Եւ նա ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ մարգարէն ընդունելի չէ իր քաղաքում:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (616)

Սրբոյն Ղունկիանոսի հարիւրապետին, եւ Յովսեփայ Աստուածահօրն, եւ Յովսեփայ Արիմաթացւոյն, եւ բարեկամին Քրիստոսի Ղազարու, եւ քերցն նորա Մարթայի եւ Մարիամու:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ, որ երդնու ընկերի իւրում եւ ոչ ստէ:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 17

Շնորհակալութիւն նրան, որ զօրացրեց ինձ մեր Տէր Քրիստոս Յիսուսի միջոցով, որը վստահելի համարեց ինձ այս սպասաւորութեանը կարգելու՝ ինձ, որ նախապէս հայհոյիչ էի, հալածիչ եւ անարգող. բայց ես ողորմութիւն գտայ, որովհետեւ այդ բանն անում էի՝ անգիտութեան եւ անհնազանդութեան մէջ գտնուելով. եւ մեր Տիրոջ շնորհը շատացաւ ինձ համար այն հաւատով եւ սիրով, որ է ի Քրիստոս Յիսուս: Վստահելի եւ ամենայն ընդունելութեան արժանի է այս խօսքը, թէ՝ Քրիստոս Յիսուս աշխարհ եկաւ՝ փրկելու մեղաւորներին, որոնց գլուխը ես եմ: Եւ ողորմութիւն գտայ նրա համար, որ Յիսուս Քրիստոս նախ իմ մէջ ցոյց տուեց իր ամբողջ համբերութիւնը՝ որպէս օրինակ նրանց, որ պիտի հաւատան իրեն յաւիտենական կեանքի համար. նաեւ յաւիտենութեան Թագաւորին, որ անեղծ եւ աներեւոյթ է, միակ Աստծուն՝ փա՜ռք եւ պատի՜ւ յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (27, 50 – 61)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս դարձեալ բարձր ձայնով աղաղակեց եւ հոգին աւանդեց:

Եւ ահա, տաճարի վարագոյրը վերից վար պատռուելով՝ երկու կէս եղաւ, եւ երկիրը շարժուեց, եւ ժայռերը ճեղքուեցին, եւ գերեզմանները բացուեցին, եւ ննջեցեալ սրբերի բազում մարմիններ յարութիւն առան ու նրա յարութիւնից յետոյ գերեզմաններից ելնելով՝ մտան սուրբ քաղաքը եւ շատերին երեւացին:

Իսկ հարիւրապետը եւ նրանք, որ իր հետ Յիսուսին պահպանում էին, երբ տեսան երկրաշարժը եւ պատահածները, սաստիկ վախեցան ու ասացին. «Արդարեւ, Աստծոյ Որդին էր սա»:

Այնտեղ շատ կանայք կային, որոնք կանգնած հեռուից նայում էին եւ որոնք Գալիլիայից եկել էին Յիսուսի յետեւից՝ նրան ծառայելու համար. նրանց մէջ էին Մարիամ Մագդաղենացին, Յակոբի եւ Յովսէի մայր Մարիամը եւ Զեբեդէոսի որդիների մայրը:

Երբ երեկոյ եղաւ, եկաւ Յովսէփ անունով արիմաթիացի մի մեծահարուստ մարդ, որ Յիսուսին աշակերտել էր: Սա, Պիղատոսի մօտ գնալով, Յիսուսի մարմինը խնդրեց: Այնժամ Պիղատոսը հրամայեց, որ մարմինը տրուի: Եւ Յովսէփը, մարմինն առնելով, պատեց մաքուր կտաւով եւ դրեց նոր գերեզմանի մէջ, որ փորել էր տուել ժայռի մէջ: Եւ մի մեծ քար, որպէս կափարիչ, գերեզմանի դռան առաջ գլորեց ու գնաց: Այնտեղ էին Մարիամ Մագդաղենացին եւ միւս Մարիամը. նրանք նստած էին գերեզմանի դիմաց:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (618)

Սրբոյն Թէոդորիտոնի քահանային եւ Զենոնի զինաւորին, եւ Մակարայ, Եւդոքսիոսի եւ Ռոմելայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Բարի է խոստովան լինել Տեառն. սաղմոս ասել անուան քում, բարձրեալ:

Պատմել առաւօտու զողորմութիւնս քո. եւ զճշմարտութիւնս քո ի գիշերի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 17 – 21

Այն երէցները, որոնք լաւ վերակացու են, թող կրկնակի պատուի արժանի լինեն, մանաւանդ՝ նրանք, որ տքնում են խօսքով եւ ուսուցանելով. քանզի Սուրբ Գիրքն ասում է. «Կալ անող եզան դունչը մի՛ կապիր», եւ՝ «Մշակն արժանի է իր վարձին»: Երէցի մասին ամբաստանութիւն մի՛ ընդունիր՝ բացի այն դէպքից, երբ դա երկու կամ երեք վկաներով լինի: Իսկ մեղանչողներին յանդիմանիր բոլորի առաջ, որպէսզի միւսներն էլ վախենան: Պարտաւորեցնում եմ քեզ Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի եւ ընտրեալ հրեշտակների առաջ, որ այս բոլորը պահես առանց նախապաշարման՝ աչառութեամբ ոչինչ չանելով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 26 – 33)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այսուհետեւ նրանցից չվախենա՛ք, որովհետեւ չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ՝ գաղտնի բան, որ չիմացուի: Ինչ ձեզ ասում եմ խաւարի մէջ, դուք ասացէք լոյսի՛ մէջ. եւ ինչ լսում էք ականջի մէջ փսփսուքով, հրապարակեցէք տանիքների՛ վրայից: Եւ մի՛ վախեցէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում, բայց հոգին սպանել չեն կարող. այլ դուք առաւել վախեցէք Նրանից, ով կարող է գեհենի մէջ կորստեան մատնել հոգին եւ մարմինը: Չէ՞ որ երկու ճնճղուկ մէկ դահեկանի է վաճառւում, բայց նրանցից մէկն անգամ առանց ձեր Հօր գետին չի ընկնում. եւ ձեր գլխի մազերը բոլորն իսկ հաշւուած են: Արդ, մի՛ վախեցէք, քանի որ բազում ճնճղուկներից լաւ էք դուք: Ով ինձ կխոստովանի մարդկանց առաջ, ես էլ կխոստովանեմ նրան իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է: Եւ ով ինձ կուրանայ մարդկանց առաջ, ես էլ նրան կուրանամ իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (619)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 19 – 5, 1

Որդեակնե՛րս, դո՛ւք, որոնց համար վերստին երկունքի մէջ եմ, մինչեւ որ Քրիստոս կերպարանուի ձեր մէջ: Կուզենայի այժմ լինել ձեզ մօտ եւ փոխել իմ խօսելու ձեւը, որովհետեւ տարակոյսի մէջ եմ ձեզ համար:

Ասացէք ինձ, դուք, որ ուզում էք լինել օրէնքի տակ, օրէնքը չէ՞ք կարդացել. որովհետեւ գրուած է, թէ՝ «Աբրահամը երկու որդի ունէր, մէկը՝ ծնուած աղախնից, եւ մէկը՝ ազատ կնոջից»: Բայց նա, որ աղախնից էր, մարմնական ծնունդ էր, իսկ նա, որ ազատ կնոջից էր, ծնուել էր խոստման համաձայն: Սա այլաբանութիւն է, որովհետեւ սրանք երկու կտակարաններն են. մէկը՝ Սինա լեռից՝ ծնուած ծառայութեան համար. դա Հագարն է. քանզի Հագարը Սինա լեռն է Արաբիայում եւ համապատասխանում է ներկայ Երուսաղէմին, որ իր որդիներով հանդերձ ծառայ է: Իսկ Վերին Երուսաղէմը, որը մեր բոլորի մայրն է, ազատ է. որովհետեւ գրուած է. «Ուրա՛խ եղիր, ամո՛ւլ, դո՛ւ, որ չէիր ծնում. գոչի՛ր եւ աղաղակի՛ր, դո՛ւ, որ երկունքի ցաւ չէիր քաշել. որովհետեւ լքուածիդ զաւակներն աւելի են, քան ամուսին ունեցող կնոջ զաւակները»:

Արդ, մենք, եղբայրնե՛ր, խոստման որդիներ ենք՝ Իսահակի նման: Եւ ինչպէս այն ժամանակ նա, որ մարմնական ծնունդ էր, հալածում էր նրան, որ ըստ հոգու էր ծնուել, այդպէս է եւ այժմ: Եւ ի՞նչ է ասում Գիրքը. «Հեռո՛ւ վանիր այդ աղախնին եւ դրա որդուն, որպէսզի այդ աղախնի որդին ազատի որդուն ժառանգակից չլինի»: Դրա համար, եղբայրնե՛ր, աղախնի որդիներ չենք, այլ ազատի՝ այն ազատութեամբ, որով Քրիստոս մեզ ազատ դարձրեց:

Ուրեմն, պի՛նդ կացէք եւ վերստին ծառայութեան լծի տակ մի՛ մտէք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (4, 31 – 41)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ իջաւ Գալիլիայի Կափառնայում քաղաքը եւ շաբաթ օրերը ուսուցանում էր նրանց: Նրա ուսուցման վրայ զարմանում էին, քանզի նրա խօսքը իշխանութեամբ էր: Եւ ժողովարանում մի մարդ կար, որին բռնել էր մի պիղծ դեւի չար ոգին. սա բարձր ձայնով աղաղակեց եւ ասաց. «Թո՛ղ մեզ, Յիսո՛ւս Նազովրեցի, ի՞նչ ես ուզում մեզնից. մեզ կորստեան մատնելո՞ւ եկար. գիտենք, թէ ով ես. Աստծոյ Սուրբն ես դու»: Յիսուս սաստեց նրան եւ ասաց. «Պապանձուի՛ր եւ դո՛ւրս ելիր դրանից»: Դեւը մէջտեղում գետին զարկեց նրան եւ դուրս ելաւ նրանից ու որեւէ վնաս չտուեց նրան: Եւ բոլորին զարմանք պատեց. իրար հետ խօսում էին ու ասում. «Ի՜նչ խօսք է այս, որ իշխանութեամբ եւ զօրութեամբ սաստում է պիղծ ոգիներին, եւ դրանք դուրս են գալիս»: Եւ նրա հռչակը տարածւում էր գաւառի շրջակայքի բոլոր տեղերում:

Եւ նա, ժողովարանից դուրս գալով, մտաւ Սիմոնի տունը: Սիմոնի զոքանչը բարձր ջերմութեան մէջ տառապում էր: Նրա համար Յիսուսին աղաչեցին: Նա կանգնեց նրա մօտ, սաստեց ջերմին, եւ ջերմը թողեց նրան: Հիւանդն անմիջապէս ոտքի ելաւ եւ սպասարկում էր նրանց:

Եւ երբ արեւը մայր էր մտնում, բոլոր նրանք, որոնք տարբեր ցաւերով հիւանդներ ունէին, նրա մօտ էին բերում նրանց. եւ նա նրանցից իւրաքանչիւրի վրայ ձեռք էր դնում եւ բժշկում նրանց:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (621)

Սրբոց Խարիթեանց տասն հազար եւ երկերիւր մարտիրոսացն, եւ Արտեմեայ վկային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո՛ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 13 – 20

Ահա թէ ինչու մենք շարունակ գոհութիւն ենք տալիս Աստծուն նրա համար, որ մեզնից Աստծոյ խօսքի լուրն առնելով՝ այն ընդունեցիք ոչ որպէս մարդկանց խօսք, այլ՝ ճշմարտապէս՝ որպէս Աստծոյ խօսք, որ ներգործում է նաեւ ձեր՝ հաւատացեալներիդ մէջ. որովհետեւ դուք, եղբայրնե՛ր, նմանուեցիք Աստծոյ այն եկեղեցիներին, որ Հրէաստանում են ի Քրիստոս Յիսուս, քանի որ դուք էլ ձեր ազգակիցների կողմից նոյն չարչարանքներով չարչարուեցիք, ինչպէս որ նրանք՝ հրեաներից, որոնք եւ սպանեցին Տէր Յիսուսին եւ մարգարէներին ու հալածեցին մեզ եւ Աստծոյ աչքից ելան ու բոլոր մարդկանց հակառակորդ եղան: Արգելում էին մեզ քարոզել հեթանոսներին նրանց փրկութեան համար, որպէսզի ամէն ժամ լցնեն իրենց մեղքի չափը. սակայն նրանց վրայ բարկութիւնը հասել է իսպառ:

Իսկ մենք, եղբայրնե՛ր, թէպէտ եւ միառժամանակ դէմքով զրկուած մնացինք ձեզնից, բայց ոչ՝ սրտով. առաւել եւս շտապեցինք տեսնել ձեր երեսները մեծ ցանկութեամբ: Դրա համար, ես՝ Պօղոսը, մէկ անգամ եւ նոյնիսկ երկու անգամ կամեցայ գալ ձեզ մօտ, բայց Սատանան արգելք եղաւ մեզ. քանզի ո՞վ է մեր յոյսը կամ ուրախութիւնը կամ մեր պարծանքի պսակը, եթէ ոչ՝ դուք ի Տէր, Յիսուս Քրիստոսի առաջ, նրա գալստեան ժամանակ. որովհետեւ դուք էք մեր փառքը եւ ուրախութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի իմ ուրախութիւնը ձեր մէջ լինի, եւ ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Այս է իմ պատուէրը. որ սիրէք միմեանց, ինչպէս որ ես սիրեցի ձեզ: Աւելի մեծ սէր ոչ ոք չունի, քան այն, որ մէկն իր կեանքը տայ իր բարեկամների համար: Դուք իմ բարեկամներն էք, եթէ անէք այն, ինչ ես ձեզ պատուիրում եմ: Այլեւս ձեզ ծառաներ չեմ կոչում, որովհետեւ ծառան չգիտէ, թէ տէրն ինչ է անում. այլ ձեզ բարեկամներ կոչեցի, քանզի այն բոլորը, ինչ իմ Հօրից լսեցի, յայտնեցի ձեզ: Ոչ թէ դուք ինձ ընտրեցիք, այլ ես ձեզ ընտրեցի եւ ձեզ կարգեցի, որ գնաք եւ պտղաբեր լինէք, եւ ձեր պտուղը մնայ, եւ ինչ էլ խնդրէք Հօրիցս իմ անունով, նա ձեզ տայ:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (622)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 2 – 15

Ահաւասիկ ես՝ Պօղոսը, ձեզ ասում եմ, որ եթէ թլփատուէք, Քրիստոս ձեզ ոչնչով չի օգնի: Վկայում եմ թլփատուող ամէն մարդու, որ պարտաւոր է ամբողջ օրէնքը կատարել: Դուք, որ օրէնքով էք արդարանում, Քրիստոսից կտրուած էք, շնորհից ընկած. որովհետեւ մենք Հոգու միջոցով հաւատից ենք սպասում արդարութեան յոյսը. քանի որ նա, ով միացած է Քրիստոս Յիսուսին, ո՛չ թլփատուած լինելը արժէք ունի եւ ո՛չ անթլփատ լինելը, այլ՝ հաւատը, որ սիրով է գործում: Լաւ էր ձեր ընթացքը, ո՞վ ձեզ կասեցրեց, որ չհնազանդուէք ճշմարտութեանը: Այս թելադրանքը նրանից չէ, ով ձեզ կանչում է: Մի փոքր թթխմոր խմորում է ամբողջ զանգուածը: Իսկ ես վստահ եմ ձեզ վրայ Տիրոջով, թէ ուրիշ կերպ չէք խորհում. եւ ով ձեր միտքը խռովում է, դատաստան կկրի, ով էլ լինի: Իսկ ես, եղբայրնե՛ր, եթէ թլփատութիւն էի քարոզում, ինչո՞ւ եմ դեռ հալածւում: Ապա ուրեմն խաչի գայթակղութիւնը խափանուած է: Երանի՜ թէ արմատախիլ լինէին նրանք, որ ձեր միտքը խռովում են:

Եղբայրնե՛ր, դուք կոչուած էք ազատութեան. միայն թէ ձեր ազատութիւնը սոսկ մարմնի ցանկութիւնների համար չլինի, այլ սիրո՛վ ծառայեցէք միմեանց. որովհետեւ ամբողջ օրէնքը այս մէկ խօսքի մէջ է ամփոփւում. «Պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպէս ինքդ քեզ»: Իսկ եթէ միմեանց խածոտէք եւ յօշոտէք, զգո՛յշ եղէք, միգուցէ միմեանց ոչնչացնէք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (5, 17 – 26)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մի օր ինքն ուսուցանում էր, իսկ փարիսեցիներն ու օրէնքի վարդապետները, որոնք հաւաքուել էին Գալիլիայի եւ Հրէաստանի բոլոր քաղաքներից ու Երուսաղէմից, նստած էին. եւ Տիրոջ զօրութիւնը նրա հետ էր ու նրա միջոցով բժշկում էր: Եւ ահա, մարդիկ մահիճով մի մարդ բերեցին, որ անդամալոյծ էր, եւ ուզում էին նրան ներս մտցնել ու դնել նրա առաջ: Եւ երբ ամբոխի պատճառով նրան ներս մտցնելու միջոց չգտան, բարձրացան տանիք եւ կտուրի բացուածքից նրան վար կախեցին ու մահիճով հանդերձ իջեցրին մէջտեղ՝ Յիսուսի առջեւ: Տեսնելով նրանց հաւատը՝ Յիսուս ասաց նրան. «Ո՛վ մարդ, թող քո մեղքերը քեզ ներուեն»: Օրէնսգէտներն ու փարիսեցիները սկսեցին խորհել եւ ասացին. «Ո՞վ է սա, որ հայհոյանքներ է ասում. ո՞վ կարող է ներել մեղքերը, եթէ ոչ՝ Աստուած միայն»: Յիսուս, գիտենալով նրանց մտածումները, պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Ի՞նչ էք մտմտում ձեր սրտերում. ո՞րն է աւելի հեշտ, ասել՝ քեզ ներուած լինեն քո մեղքե՞րը, թէ՞ ասել. «Վե՛ր կաց եւ քայլի՛ր»: Բայց որպէսզի իմանաք, թէ Մարդու Որդին իշխանութիւն ունի երկրի վրայ մեղքերը ներելու (ասաց անդամալոյծին), քեզ եմ ասում. վե՛ր կաց, վերցրո՛ւ քո մահիճը եւ գնա՛ քո տունը»: Եւ իսկոյն բոլորի առաջ վեր կենալով՝ իր վրայ առաւ այն, ինչի վրայ ինքը պառկել էր, գնաց իր տունը եւ փառաւորում էր Աստծուն: Բոլորին զարմանք պատեց, եւ փառաւորում էին Աստծուն: Ահով լցուեցին եւ ասում էին. «Այսօր արտասովոր բաներ տեսանք»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (624)

Սրբոյն Դեմետրեայ վկային եւ Բասիլիսկոսի քահանային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պարծեսցին սուրբքն փառօք եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց. եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Օրհնեցէք զՏէր յօրհնութիւն նոր. օրհնութիւն նմա յեկեզեցիս սրբոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիտոսի Թղթոյն է

ընթերցուածս 3, 3 – 8

Որովհետեւ մի ժամանակ մենք էլ էինք անմիտ, անհնազանդ, մոլորուած, ծառայում էինք ցանկութիւնների եւ պէս-պէս անառակութիւնների. չարութեամբ եւ նախանձով էինք ապրում, ատելի էինք եւ ատում էինք միմեանց:

Իսկ երբ մեր Փրկիչ Աստծոյ քաղցրութիւնը եւ մարդասիրութիւնը յայտնուեց – ոչ այն արդարութեան գործերի համար, որ մենք արեցինք, այլ՝ իր ողորմութեան համաձայն – փրկեց մեզ վերստին ծննդեան աւազանի միջոցով եւ նորոգութեամբ Սուրբ Հոգու, որ Աստուած թափեց մեզ վրայ առատութեամբ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որպէսզի նրա շնորհով արդարացուած՝ ժառանգներ լինենք յաւիտենական կեանքի յոյսով:

Ճիշտ է այս խօսքը, եւ ուզում եմ, որ դու հաստատ մնաս սրանում, որպէսզի Աստծուն հաւատացողները ջանք թափեն բարի գործեր կատարել, քանի որ այդ է բարի եւ օգտակար մարդկանց համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (13, 9 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Եւ դեռ ձեզ էլ պիտի մատնեն ատեանների, եւ ժողովարանների մէջ պիտի տանջուէք. եւ ինձ համար կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի կանգնէք՝ ի վկայութիւն նրանց: Բայց նախ պէտք է, որ աւետարանը քարոզուի բոլոր հեթանոսների մէջ: Եւ երբ ձեզ տանեն յանձնելու, նախապէս հոգ մի՛ արէք եւ մի՛ մտածէք, թէ ինչ պիտի խօսէք, այլ ինչ որ ձեզ տրուի այդ ժամին, ա՛յն խօսեցէք, որովհետեւ դուք չէ, որ պիտի խօսէք, այլ՝ Սուրբ Հոգին: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն. եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու պիտի սպանեն նրանց: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. բայց ով մինչեւ վերջ համբերի, նա կփրկուի»:

 

ՅՕԹՆԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (625)

Ժամամուտ. Առաջի պատուական ամենայաղթ խաչի քոյ անկանիմք երկրպագելով, եւ խնդրեմք զթողութիւն յանցանաց մերոց. քանզի սովաւ բարձեր զդատապարտութիւն ազգի մարդկան: Եւ այժմ վասն սրբոյ աստուածային քոյ նշանի շնորհեա զերկնային զխաղաղութիւնդ ամենայն աշխարհի:

Նշանեցաւ առ մեզ լոյս երեսաց քոց. Եւ ետուր ուրախութիւն սրտից մերոց:

Ի կարդալ իմում լուար ինձ Աստուած. Ի նեղութեան ինձ անդորր արարեր. Ողորմեա ինձ եւ լուր աղօթից իմոց:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 18-24

Որովհետեւ կորստեան մատնուածների համար խաչի քարոզութիւնը յիմարութիւն է, իսկ մեզ՝ փրկուածներիս համար՝ Աստծոյ զօրութիւն. քանի որ գրուած է. «Պիտի կործանեմ իմաստունների իմաստութիւնը եւ հանճարեղների մտածումները պիտի արհամարհեմ»: Ո՞ւր է իմաստունը, ո՞ւր է դպիրը, ո՞ւր է այս աշխարհի քննողը: Չէ՞ որ Աստուած յիմարացրեց այս աշխարհի իմաստութիւնը. քանզի աշխարհն իր իմաստութեամբ չճանաչեց Աստծուն նրա իմաստութեամբ: Աստուած էլ հաճեց փրկել հաւատացեալներին այդ քարոզութեան յիմարութեամբ: Եւ քանի որ հրեաները նշան են հայցում, իսկ հեթանոսները իմաստութիւն են փնտրում, մենք քարոզում ենք խաչուած Քրիստոսին՝ ի գայթակղութիւն հրեաների եւ ի յիմարութիւն հեթանոսների. բայց նրանց համար, որ կանչուած են՝ հրեաներ թէ հեթանոսներ, Քրիստոսը Աստծոյ զօրութիւնն է եւ Աստծոյ իմաստութիւնը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տուր զօրութիւն ծառայի քոյ.

Կեցո զորդի աղախնոյ քոյ.

Եւ արա առ իս նշան բարութեան:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (24, 27 – 36)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

ինչպէս փայլակը, որ ելնում է արեւելքից եւ երեւում է մինչեւ արեւմուտք, Մարդու Որդու գալուստը այնպէս կլինի: Ուր որ դիակն է, այնտեղ կհաւաքուեն արծիւները»: «Այդ օրերի նեղութիւնից անմիջապէս յետոյ արեգակը պիտի խաւարի, եւ լուսինն իր լոյսը չպիտի տայ, եւ աստղերը երկնքից պիտի ընկնեն, ու երկնքի զօրութիւնները պիտի շարժուեն: Եւ ապա երկնքի վրայ Մարդու Որդու նշանը պիտի երեւայ, ու այդ ժամանակ երկրի բոլոր ազգերը լացուկոծ պիտի անեն եւ պիտի տեսնեն Մարդու Որդուն, որ գալիս է երկնքի ամպերի վրայով՝ զօրութեամբ եւ բազում փառքով: Եւ նա պիտի ուղարկի իր հրեշտակներին մեծ շեփորով, ու պիտի հաւաքեն նրա ընտրեալներին չորս կողմերից՝ երկնքի ծագերից մինչեւ միւս ծագերը»: «Թզենո՛ւց սովորեցէք առակը. որովհետեւ երբ նրա ոստերը փափկեն, եւ տերեւը ցցուի, կիմանաք, որ ամառը մօտ է: Նոյնպէս եւ դուք, երբ այս բոլորը տեսնէք, իմացէք, որ մօտ է նա՝ դռների առաջ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս սերունդը չպիտի անցնի, մինչեւ որ այս ամէնը կատարուի: Երկինք եւ երկիր պիտի անցնեն, բայց իմ խօսքերը չպիտի անցնեն»: «Բայց այդ օրուայ եւ ժամուայ մասին ոչ ոք չգիտէ. ո՛չ երկնքի հրեշտակները եւ ո՛չ էլ Որդին, այլ՝ միայն Հայրը:

 

ՏՕՆ ԱՄԵՆԱՅՆ ՍՐԲՈՑ (627)

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Պարծեսցին սուրբքն փառօք եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պարծեսցին սուրբքն փառօք

եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (13, 43 – 52)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այն ժամանակ արդարները երկնքի արքայութեան մէջ կծագեն, ինչպէս արեգակը: Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

«Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է արտի մէջ թաքցուած գանձի, որ մի մարդ գտնելով նորից թաքցնում է. եւ ուրախութիւնից գնում վաճառում է իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ արտը գնում է:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է մի վաճառականի, որ գեղեցիկ մարգարիտներ էր որոնում. եւ գտնելով մի թանկարժէք մարգարիտ՝ գնաց վաճառեց իր ամբողջ ունեցածը եւ այդ մարգարիտը գնեց:

Դարձեալ՝ երկնքի արքայութիւնը նման է ծով նետուած ուռկանի, որ ամէն տեսակ բան է հաւաքել. երբ լցուել էր, այն, ցամաք հանելով եւ նստելով, լաւերը մի առ մի հաւաքեցին ամանների մէջ, իսկ անպէտքը դուրս գցեցին: Այնպէս էլ կլինի այս աշխարհի վախճանին: Հրեշտակները կելնեն եւ չարերին արդարների միջից կբաժանեն ու կգցեն նրանց բոցավառ հնոցի մէջ. այնտեղ կլինի լաց եւ ատամների կրճտում»:

Յիսուս իր աշակերտներին ասաց. «Այս բոլորը իմացա՞ք»: Նրան ասացին՝ այո՛, Տէ՛ր: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Դրա համար երկնքի արքայութեանն աշակերտած ամէն օրէնսգէտ նման է տանուտէր մարդու, որ իր գանձից հանում է նորը եւ հինը»:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (629)

Սրբոյն Անաստասայ քահանային եւ Վարոսի եւ Թէոդիտեայ եւ որդւոց նորա եւ որոց ընդ նոսա:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ, որ երդնու ընկերի իւրում եւ ոչ ստէ:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 3 – 10

Վշտակի՛ց եղիր Քրիստոս Յիսուսի տառապանքներին որպէս նրա բարի զինուորը: Ոչ ոք, զինուոր դառնալով, չի զբաղուի աշխարհիկ կեանքի գործերով, որպէսզի զօրավարին հաճելի լինի: Եւ եթէ մէկը մրցամարտիկ է, պսակ չի ստանայ, եթէ ըստ օրէնքի չմարտնչի: Եւ չարաչար աշխատող հողագո՛րծը նախ պէտք է վայելի պտղից: Իմացի՛ր, ինչ ասում եմ: Թող Տէրը քեզ իմաստութիւն տայ ամէն ինչում: Յիշի՛ր մեռելներից յարութիւն առած Քրիստոս Յիսուսին՝ Դաւթի ցեղից, իմ քարոզած աւետարանի համաձայն, որի համար չարչարւում եմ եւ շղթայուած իսկ եմ, ինչպէս չարագործը. բայց Աստծոյ խօսքը շղթայուած չէ: Դրա համար ամէն ինչի համբերում եմ ընտրեալների սիրուն, որպէսզի նրանք էլ հասնեն փրկութեան եւ երկնային փառքին, որ Քրիստոս Յիսուսի միջոցով է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 27 – 29)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Պետրոսը պատասխան տուեց ու ասաց նրան. «Ահաւասիկ, մենք թողեցինք ամէն բան եւ եկանք քո յետեւից. արդ, մենք ի՞նչ կունենանք»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ դուք, որ եկաք իմ յետեւից, երկրորդ գալստեանը, երբ Մարդու Որդին իր փառքի աթոռին կնստի, դուք էլ կնստէք տասներկու աթոռների վրայ՝ դատելու Իսրայէլի տասներկու ցեղերին: Եւ ամէն ոք, ով թողել է տուն կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ կին, կամ որդիներ, կամ ագարակներ՝ իմ անուան համար, հարիւրապատիկ պիտի ստանայ եւ յաւիտենական կեանքը պիտի ժառանգի:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (630)

Սրբոց Հիպերիքեանց:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 6 – 11

Որովհետեւ Աստուած է, որ ասաց. «Խաւարից թող լոյս ծագի». եւ նա ծագեցրեց մեր սրտերում Աստծոյ փառքի գիտութեան լոյսը, որը ճառագում է Յիսուս Քրիստոսի դէմքից:

Այսուհետեւ այս գանձերն ունենք կաւէ ամանների մէջ, որպէսզի զօրութեան գերազանցութիւնը Աստծուց լինի եւ ոչ՝ մեզնից: Ամէն կողմից ճնշուած, բայց ոչ՝ ընկճուած, կարօտեալ, բայց ոչ՝ յուսահատ, հալածուած, բայց ոչ՝ լքուած, չարչարուած, բայց ոչ՝ մեռած: Ամէն ժամ մեր մարմիններում կրում ենք Յիսուսի մահը, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մարմինների մէջ. քանզի քանի դեռ կենդանի ենք, միշտ մահուան ենք մատնւում Յիսուսի համար, որպէսզի Յիսուսի կեանքն էլ յայտնուի մեր մահկանացու մարմինների մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 21 – 24)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նոյն ժամին Յիսուս ցնծաց Սուրբ Հոգով եւ ասաց. «Գոհութի՜ւն քեզ, Հա՛յր, Տէ՛ր երկնքի եւ երկրի, որ ծածկեցիր այս բանը իմաստուններից ու գիտուններից եւ յայտնեցիր մանուկներին. այո՛, Հա՛յր, որովհետեւ այսպէս հաճելի եղաւ քեզ: Ամէն ինչ ինձ տրուեց իմ Հօրից. եւ ոչ ոք չգիտէ, թէ ով է Որդին, եթէ ոչ՝ Հայրը, եւ թէ՝ ով է Հայրը, եթէ ոչ՝ Որդին, եւ նա, ում կկամենայ Որդին յայտնել»:

Եւ դառնալով աշակերտներին՝ առանձին ասաց. «Երանի՜ այն աչքերին, որ կտեսնեն այն, ինչ դուք տեսնում էք: Ասում եմ ձեզ, որ բազում մարգարէներ եւ թագաւորներ կամեցան տեսնել այն, ինչ դուք տեսնում էք, բայց չտեսան, եւ լսել՝ ինչ դուք լսում էք, բայց չլսեցին»:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (631)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 16 – 26

Բայց ասում եմ ձեզ. հոգո՛վ ընթացէք եւ մարմնի ցանկութիւնը մի՛ կատարէք, քանի որ մարմինը հոգու հակառակն է ցանկանում, իսկ հոգին՝ մարմնի հակառակը: Եւ քանի որ սրանք միմեանց հակառակ են, մի՛ արէք այն, ինչ ուզում էք: Իսկ եթէ Հոգով էք առաջնորդւում, ապա օրէնքի տակ չէք. որովհետեւ մարմնի գործերը յայտնի են. այսինքն՝ շնութիւն, պոռնկութիւն, պղծութիւն, վաւաշոտութիւն, կռապաշտութիւն, կախարդութիւն, թշնամութիւն, կռիւ, նախանձ, բարկութիւն, հակառակութիւններ, երկպառակութիւններ, բաժանումներ, չար նախանձ, սպանութիւններ, հարբեցողութիւններ, անառակութիւններ եւ սրանց նման ուրիշ բաներ: Այժմ ասում եմ ձեզ, ինչպէս եւ նախապէս ասում էի, թէ նրանք, որ այսպիսի բաներ են գործում, Աստծոյ արքայութիւնը չեն ժառանգելու: Իսկ Հոգու պտուղն այս է՝ սէր, խնդութիւն, խաղաղութիւն, համբերութիւն, քաղցրութիւն, բարութիւն, հաւատարմութիւն, հեզութիւն, ժուժկալութիւն. այսպիսի բաներին օրէնք չկայ: Իսկ նրանք, որ քրիստոսեաններ են, խաչն են հանում իրենց մարմինները՝ կրքերով եւ ցանկութիւններով հանդերձ: Եթէ ապրում ենք Հոգով, ըստ Հոգու էլ ընթանանք: Եւ սնապարծ չլինենք՝ միմեանց գրգռելով եւ միմեանց նախանձելով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (7, 36 – 50)

ԶՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Փարիսեցիներից մէկն աղաչում էր նրան, որ իր հետ ճաշ ուտի. եւ նա, մտնելով փարիսեցու տունը, սեղան նստեց: Եւ քաղաքում մի մեղաւոր կին կար. երբ նա իմացաւ, որ փարիսեցու տանը սեղան է նստել, մի շիշ ազնիւ իւղ բերելով՝ կանգնեց Յիսուսի յետեւում՝ նրա ոտքերի մօտ, եւ լաց էր լինում. ու սկսեց արտասուքներով թրջել նրա ոտքերը եւ իր գլխի մազերով սրբում էր. համբուրում էր նրա ոտքերը եւ այդ իւղով օծում: Իսկ փարիսեցին, որ նրան հրաւիրել էր, տեսնելով այդ՝ իր մտքում ասում էր. «Եթէ սա մարգարէ լինէր, ապա կիմանար, թէ ով կամ ինչպիսի կին է մօտենում իրեն, քանզի նա մեղաւոր է»: Յիսուս պատասխանեց նրան եւ ասաց. «Սիմո՛ն, քեզ ասելու բան ունեմ»: Եւ սա ասաց. «Ասա, Վարդապե՛տ»: Եւ Յիսուս ասաց. «Մի փոխատու երկու պարտապան ունէր. մէկը հինգ հարիւր դահեկան պարտք ունէր, իսկ միւսը՝ յիսուն: Եւ քանի որ նրանք հատուցելու ոչինչ չունէին, երկուսին էլ պարտքը շնորհեց. հիմա ասա. ո՞վ աւելի շատ կսիրի նրան»: Սիմոնն ասաց. «Ինձ այնպէս է թւում, թէ՝ նա, ում աւելի շատը շնորհուեց»: Եւ Յիսուս ասաց նրան. «Ուղիղ դատեցիր»: Եւ դառնալով կնոջ կողմը՝ Սիմոնին ասաց. «Տեսնո՞ւմ ես այս կնոջը. մտայ քո տունը, ոտքերիս համար ջուր չտուեցիր, իսկ սա իր արտասուքներով թրջեց իմ ոտքերը եւ իր մազերով սրբեց: Դու ինձ մի համբոյր էլ չտուեցիր, սակայն սա ահա տուն մտնելուցս ի վեր չի դադարում ոտքերս համբուրելուց: Դու իւղով իմ գլուխը չօծեցիր, սա անուշ իւղով ոտքերս օծեց: Դրա համար քեզ ասում եմ. իր անհամար մեղքերը կներուեն սրան, որովհետեւ ուժգին սիրեց. քանզի ում շատ է ներւում, շատ է սիրում, եւ ում սակաւ՝ սակաւ»: Եւ ասաց այն կնոջը. «Քո մեղքերը քեզ ներուած են»: Եւ նրանք, որ նրա հետ սեղան էին նստել, սկսեցին ասել իրենց մտքում. «Ո՞վ է սա, որ մեղքերին թողութիւն է տալիս»: Եւ նա ասաց այդ կնոջը. «Քո հաւատը քեզ փրկեց, գնա՛ խաղաղութեամբ»:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (633)

Սրբոյն Սեւերիանոսի Սեբաստացւոյն, եւ Բաբելայ ծերոյն եւ ՉԴ աշակերտաց նորին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 7 – 14

Սիրելինե՛ր, ոչ թէ մի նոր պատուիրան եմ գրում ձեզ, այլ՝ հին պատուիրանը, որն ի սկզբանէ ունէիք: Եւ հին պատուիրանը այն խօսքն է, որը լսեցիք: Այսուհանդերձ նոր պատուիրան եմ գրում ձեզ, որ ճշմարիտ է նրա մէջ եւ ձեր մէջ. քանի որ ահա խաւարն անցնում է, եւ ճշմարիտ լոյսն արդէն իսկ երեւում է: Ով ասում է, թէ ինքը լոյսի մէջ է եւ ատում է իր եղբօրը, սուտ է եւ խաւարի մէջ է տակաւին: Ով սիրում է իր եղբօրը, բնակւում է լոյսի մէջ, եւ նրա մէջ գայթակղութիւն չկայ: Իսկ ով ատում է իր եղբօրը, խաւարի մէջ է, խաւարի մէջ է շրջում եւ չգիտէ, թէ ուր է գնում, որովհետեւ խաւարը կուրացրել է նրա աչքերը:

Որդեակնե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ ձեր մեղքերը ներուած են ձեզ նրա անուան սիրուն: Հայրե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք նրան, ով ի սկզբանէ կայ: Երիտասարդնե՛ր, գրում եմ ձեզ, որովհետեւ դուք յաղթեցիք չարին: Պատանինե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք Հօրը: Հայրե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ճանաչեցիք նրան, ով ի սկզբանէ կայ: Երիտասարդնե՛ր, գրեցի ձեզ, որովհետեւ դուք ուժեղ էք, եւ Աստծոյ խօսքը բնակւում է ձեր մէջ. եւ դուք յաղթեցիք չարին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (634)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 1 – 13

Եղբայրնե՛ր, եթէ ձեզնից մէկը ինչ-որ յանցանքի մէջ բռնուի յանկարծ, դուք, որ հոգեւոր էք, վերահաստատեցէք նրան հեզութեան ոգով. զգոյշ եղէք ինքներդ ձեր նկատմամբ, որպէսզի դուք էլ փորձութեան չենթարկուէք: Միմեանց բեռը կրեցէք եւ այդպիսով կատարեցէք Քրիստոսի օրէնքը: Եթէ մէկը կարծում է, թէ ինքը մի բան է, եւ սակայն չէ, ինքն իրեն է խաբում: Թող իւրաքանչիւր ոք կշռադատի իր գործը եւ ապա ինքն իր վրայ միայն պարծենայ եւ ոչ թէ՝ ընկերոջ հետ համեմատուելով. որովհետեւ իւրաքանչիւր ոք իր բեռն է կրելու:

Աշակերտը թող մասնակից անի ուսուցչին բոլոր բարի բաներում: Չխաբուէ՛ք. Աստուած չի ծաղրւում, որովհետեւ ինչ որ մարդս սերմանում է, նոյնը եւ կհնձի. ով սերմանում է իր մարմնի համար, այդ մարմնից էլ կհնձի ապականութիւն. իսկ ով հոգու համար է սերմանում, այդ հոգուց էլ կհնձի յաւիտենական կեանք: Իսկ բարին գործելուց չձանձրանա՛ք, որովհետեւ յարմար ժամանակին պիտի հնձենք, եթէ չթուլանանք: Ահա թէ ինչու, քանի դեռ ժամանակ կայ, բարի՛ն գործենք բոլորի հանդէպ, մանաւանդ՝ հաւատի մէջ մեր հարազատների հանդէպ:

Տեսէք, թէ ինչպիսի՜ գրերով գրեցի ձեզ իմ այս ձեռքով. որովհետեւ նրանք, որ ցանկանում են ըստ մարմնի լաւ մարդ երեւալ, նրանք են ստիպում ձեզ, որ թլփատուէք: Միայն թէ Քրիստոսի խաչի յետեւից չգնան. քանզի նրանք, որ թլփատուած են, օրէնքը չեն պահում, բայց ուզում են, որ դուք թլփատուէք, որպէսզի ձեր մարմնով պարծենան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 4 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Երբ շատ ժողովուրդ եւ բազմաթիւ քաղաքներից նրա մօտ եկածներ հաւաքուեցին, առակով նրանց ասաց. «Մի սերմնացան ելաւ սերմեր ցանելու: Եւ երբ նա սերմանում էր, մի մաս սերմ ընկաւ ճանապարհի եզերքը եւ ոտնակոխ եղաւ, եւ երկնքի թռչուններն այն կերան: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ ապառաժի վրայ. երբ բուսաւ, չորացաւ խոնաւութիւն չլինելու պատճառով: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ փշերի մէջ. եւ փշերը, նրա հետ բուսնելով, այն խեղդեցին: Եւ ուրիշ մի մաս ընկաւ լաւ ու պարարտ հողի վրայ եւ բուսնելով՝ հարիւրապատիկ պտուղ տուեց»: Երբ այս խօսեց, ասաց. «Ով լսելու ականջ ունի, թող լսի»:

Աշակերտները նրան հարցնում էին, թէ այդ առակն ինչ է նշանակում: Եւ նա ասաց. «Ձեզ տրուած է գիտենալ Աստծոյ արքայութեան խորհուրդները, իսկ ուրիշներին՝ առակներով, որպէսզի նայեն, բայց չտեսնեն, լսեն, բայց չիմանան:

Իսկ առակը այս է նշանակում. սերմը Աստծոյ խօսքն է: Որոնք ճանապարհի եզերքին են, այդ նրանք են, որ լսում են, եւ ապա սատանան գալիս հանում է խօսքը նրանց սրտից, որպէսզի չհաւատան եւ չփրկուեն: Եւ որոնք ապառաժի վրայ են, այդ նրանք են, որ երբ լսեն, խնդութեամբ են ընդունում խօսքը, բայց արմատ չեն բռնում. սրանք միառժամանակ հաւատում են, իսկ փորձութեան ժամանակ՝ հեռանում: Իսկ այն, որ փշերի մէջ ընկաւ, այդ նրանք են, որ երբ լսում են խօսքը, աշխարհի հոգսերով, հարստութեամբ եւ զուարճութեամբ զբաղուած լինելով՝ խեղդւում ու անպտուղ են լինում: Իսկ այն, որ պարարտ հողի վրայ է, նրանք են, որ բարի եւ զուարթագին սրտով լսելով խօսքը՝ ընդունում են այն եւ յարատեւելով պտուղ են տալիս»:

«Ոչ ոք ճրագ չի վառի ու գրուանի տակ թաքցնի կամ մահճի տակ դնի, այլ կդնի աշտանակի վրայ, որպէսզի ովքեր մտնեն, լոյսը տեսնեն:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (636)

Սրբոյն Բարղամու Անտիոքացւոյն, եւ Եօթն մանկանցն Եփեսոսի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Արդարքն որպէս զարմաւենիս ծաղկեսցին. որպէս զմայրսն Լիբանանու բազում եղիցին:

Բարի է խոստովան լինել Տեառն. եւ սաղմոս ասել անուան քում, բարձրեալ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 – 40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (16, 1 – 5)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Այս բաներն ասացի ձեզ, որպէսզի դուք չգայթակղուէք: Իրենց ժողովարաններից դուրս պիտի հանեն ձեզ. մինչեւ իսկ ժամանակը կգայ, երբ ով ձեզ սպանի, պիտի համարի, թէ Աստծուն պաշտամունք է մատուցում: Եւ այդպէս պիտի անեն ձեզ էլ, որովհետեւ չճանաչեցին ո՛չ Հօրը եւ ո՛չ էլ ինձ: Սակայն այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի երբ ժամանակը գայ, յիշէք, որ ես ձեզ ասել եմ: Այս ամէնը սկզբից ձեզ չասացի, քանի որ ձեզ հետ էի»:

«Բայց այժմ ես գնում եմ ինձ Ուղարկողի մօտ, եւ ձեզնից ոչ ոք ինձ չի հարցնում, թէ՝ ո՞ւր ես գնում:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (638)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1-14

Պօղոսը՝ Յիսուս Քրիստոսի առաքեալը Աստծոյ կամքով, Եփեսոսում եղած սրբերին եւ հաւատացեալներին ի Քրիստոս. շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Օրհնեալ է Աստուած եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հայրը, որ օրհնեց մեզ ի Քրիստոս ամենայն հոգեւոր օրհնութեամբ, երկնային աշխարհում. նա ընտրեց մեզ Քրիստոսի միջոցով նախքան աշխարհի արարումը, որպէսզի մենք սուրբ եւ անարատ լինենք նրա առաջ սիրով: Նախասահմանեց մեզ որդեգրութեան Յիսուս Քրիստոսի միջոցով՝ ըստ իր կամքի հաճութեան: Գովենք նրան այն փառքի համար, որով երջանկացրեց մեզ իր Սիրելիով: Նրանով է, որ ունենք փրկութիւն, նրա արեան միջոցով՝ մեղքերի թողութիւն, ըստ իր շնորհի մեծութեան չափի, որ եւ առատացաւ մեր մէջ ամենայն իմաստութեամբ եւ գիտութեամբ: Ճանաչեցրեց մեզ, ինչպէս հաճելի էր իրեն, իր կամքի խորհուրդները. նա դրանք նախապէս սահմանել էր նրանով, որպէսզի ժամանակների լրումին, ինչ որ երկնքում է եւ ինչ որ երկրի վրայ, ամէն ինչ Քրիստոսով բովանդակուի: Նրանով է, որ ժառանգեցինք մեզ վիճակուած բաժինը՝ ըստ առաջադրութեան Աստծոյ, որ ամէն ինչ յաջողեցնում է իր կամքի խորհուրդների համաձայն. մենք՝ նախապէս Քրիստոսին յուսացողներս, նախասահմանուած եղանք գովելու նրա փառքը: Նրանով է, որ դուք էլ լսեցիք ճշմարտութեան խօսքը՝ ձեր փրկութեան աւետարանը, որին հաւատալով՝ կնքուեցիք խոստացուած Սուրբ Հոգով, որ մեր ժառանգութեան առհաւատչեան է մինչեւ այն օրը, երբ կատարելապէս կտիրանանք փրկութեանը՝ ի գովութիւն նրա փառքի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 17 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ծածուկ ոչինչ չկայ, որ չյայտնուի, ոչ էլ՝ գաղտնի բան, որ չիմացուի եւ ի յայտ չգայ: Այսուհետեւ զգոյշ եղէք, թէ ինչպէս էք լսում. քանզի ով ունի, նրան կտրուի, իսկ ով չունի, եւ այն, ինչ որ նա կարծում է, թէ ունի, կվերցուի նրանից»: Նրա մօտ եկան իր մայրն ու եղբայրները եւ չէին կարողանում նրան մօտենալ բազմութեան պատճառով: Տեղեկացրին նրան եւ ասացին. «Քո մայրը եւ քո եղբայրները դրսում կանգնել են եւ ուզում են քեզ տեսնել»: Եւ նրանց ասաց. «Իմ մայրը եւ եղբայրները սրանք են, որ Աստծոյ խօսքը լսում են եւ կատարում»:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (639)

Սրբոյն Ստեփանոսի Հռովմայ հայրապետին, քահանայից եւ սարկաւագաց եւ ժողովրդոց:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 11

Ահա թէ ինչու ես՝ Պօղոսը, ձեզ՝ հեթանոսներիդ համար Յիսուս Քրիստոսի բանտարկեալն եմ: Թերեւս դուք լսած լինէք Աստծոյ շնորհի տնտեսութեան մասին, որ տրուեց ինձ ձեզ համար. որովհետեւ յայտնութեամբ ցոյց տրուեց ինձ խորհուրդը, ինչպէս աւելի վերեւ գրեցի ձեզ համառօտակի, որպէսզի կարող լինէք ընթերցել եւ տեսնել իմ իմացութիւնը Քրիստոսի խորհրդի մէջ, խորհուրդ, որ այլ սերունդների մարդկանց որդիներին ցոյց չտրուեց, ինչպէս այժմ այն յայտնուեց իր սուրբ առաքեալներին եւ մարգարէներին Սուրբ Հոգու միջոցով, որպէսզի հեթանոսները Քրիստոս Յիսուսի միջոցով ժառանգակից, նոյն մարմնի անդամ եւ նրա խոստմանը հաղորդակից լինեն աւետարանով: Եւ այդ աւետարանին ես սպասաւոր եղայ՝ ըստ Աստծոյ շնորհի այն պարգեւների, որ տրուեցին ինձ նրա զօրութեան ներգործութեամբ (ես, որ յետինն եմ բոլոր սրբերի, ինձ տրուեց այս շնորհը)՝ աւետարանելու հեթանոսներին Քրիստոսի անքնին մեծութիւնը եւ բոլորին լուսաւորելու, որպէսզի գիտենան, թէ ինչ է այն խորհրդի տնտեսութիւնը, որ ծածկուած էր յաւիտենից Աստծոյ մօտ, որ ստեղծեց ամէն ինչ, որպէսզի եկեղեցու միջոցով յայտնի լինի այժմ երկնային իշխանութիւններին եւ պետութիւններին Աստծոյ բազմապատիկ իմաստութիւնը, նրա յաւիտենական նախասահմանութեան համաձայն, որ նա իրագործեց Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (641)

Սրբոյն Ակիփսիմեայ եպիսկոպոսին եւ Յովսեփայ քահանային եւ Այիթալայ սարկաւագին եւ Պղատոնի վկային:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 17 – 21

Այն երէցները, որոնք լաւ վերակացու են, թող կրկնակի պատուի արժանի լինեն, մանաւանդ՝ նրանք, որ տքնում են խօսքով եւ ուսուցանելով. քանզի Սուրբ Գիրքն ասում է. «Կալ անող եզան դունչը մի՛ կապիր», եւ՝ «Մշակն արժանի է իր վարձին»: Երէցի մասին ամբաստանութիւն մի՛ ընդունիր՝ բացի այն դէպքից, երբ դա երկու կամ երեք վկաներով լինի: Իսկ մեղանչողներին յանդիմանիր բոլորի առաջ, որպէսզի միւսներն էլ վախենան: Պարտաւորեցնում եմ քեզ Աստծոյ եւ Յիսուս Քրիստոսի եւ ընտրեալ հրեշտակների առաջ, որ այս բոլորը պահես առանց նախապաշարման՝ աչառութեամբ ոչինչ չանելով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 23 – 27)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ամէնքին ասում էր. «Եթէ մէկը կամենում է իմ յետեւից գալ, թող ուրանայ իր անձը եւ իր խաչը մշտապէս վերցնի եւ գայ իմ յետեւից. քանզի ով կամենայ իր անձը փրկել, այն պիտի կորցնի, իսկ ով իր անձն ինձ համար կորցնի, այն պիտի փրկի: Ի՞նչ օգուտ է մարդուն, եթէ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կորցնի ու տուժի. քանզի ով ինձ եւ իմ խօսքերը ամօթ համարի, նրան Մարդու Որդին էլ ամօթահար պիտի անի, երբ գայ իր եւ Հօր եւ սուրբ հրեշտակների փառքով:

Բայց արդարեւ, ասում եմ ձեզ, թէ այստեղ գտնուողների մէջ կան ոմանք, որոնք մահ չպիտի ճաշակեն, մինչեւ որ տեսնեն Աստծոյ արքայութիւնը»:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (642)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 15 – 2, 3

Ուստի ես էլ, երբ լսեցի ձեր հաւատի մասին, որ ունէք ի Տէր Յիսուս, եւ սիրոյ մասին, որ ունէք բոլոր սրբերի հանդէպ, չեմ դադարում գոհութիւն յայտնել ձեզ համար՝ յիշելով ձեզ իմ աղօթքներում, որպէսզի մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Աստուածը՝ Հայրը փառքի, ձեզ տայ իմաստութեան եւ յայտնութեան հոգի՝ իրեն ճանաչելու համար: Նա լուսաւոր պիտի դարձնի ձեր սրտի աչքերը, որպէսզի մենք հասկանանք, թէ ինչ է նրա կոչման յոյսը, ինչ է նրա ժառանգութեան փառքի մեծութիւնը սրբերի մէջ, եւ ինչ է նրա զօրութեան գերազանց մեծութիւնը: Նա իր ամենակարող զօրութիւնը ցոյց տուեց Քրիստոսով, երբ նրան յարութիւն տուեց մեռելներից եւ նստեցրեց իր աջ կողմում, երկնքի մէջ՝ ամէն իշխանութեան, պետութեան, զօրութեան ու տէրութեան վրայ, այլեւ՝ ամէն անուան վրայ, որ տրւում է ոչ միայն այս աշխարհում, այլ նաեւ հանդերձեալում: Նա ամէն ինչ հնազանդեցրեց Յիսուսի ոտքերի տակ եւ նրան հաստատեց, իբրեւ գլուխ եկեղեցու, բոլոր բաների վրայ, եկեղեցի, որ նրա մարմինն է, լրումը նրա, ով ամէն ինչ լցնում է ամէն բանի մէջ:

Եւ դուք մեռած էիք ձեր մեղքերի ու յանցանքների մէջ, որոնցում մի ժամանակ ընթանում էիք ըստ այս աշխարհի, օդում տիրող իշխանի կամքով, որ այժմ ներգործում է ապստամբութեան որդիների մէջ: Նրանց թւում եւ մենք բոլորս մի ժամանակ ապրում էինք մեր մարմնի կրքերով եւ կատարում մարմնի ու մտքի ցանկութիւնները. եւ իսկապէս, Աստծոյ բարկութեան արժանի մարդիկ էինք ուրիշների նման:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 22 – 25)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մի օր ինքը նաւակ նստեց իր աշակերտների հետ եւ նրանց ասաց. «Եկէք ծովակի միւս կողմն անցնենք»: Եւ գնացին: Մինչ նաւարկում էին, նա քուն մտաւ: Եւ ծովակի վրայ քամու մի մրրիկ իջաւ. ծովն ուռչում էր, նաւակը ջրով լցնում. եւ նրանք տագնապի էին մատնուել: Մօտեցան արթնացրին նրան եւ ասացին. «Վարդապե՛տ, Վարդապե՛տ, ահա կորչում ենք»: Եւ նա վեր կենալով սաստեց քամուն ու աղմկայոյզ կոհակներին, ու նրանք հանդարտուեցին, եւ խաղաղութիւն տիրեց: Եւ նրանց ասաց. «Ո՞ւր է ձեր հաւատը»: Եւ նրանք սարսափած զարմացան եւ ասում էին միմեանց. «Ո՞վ է արդեօք սա, որ հողմերին ու ջրերին անգամ հրաման է տալիս, եւ դրանք հնազանդւում են նրան»:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (644)

Սրբոց հայրապետացն Մետրոփանոսի, Աղեքսանդրոսի եւ Պօղոսի Խոստոսվանողին, եւ սրբոց Նոտարացն Մարկիանոսի եւ մարտիրոսի:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 7 – 9

Յիշեցէք ձեր առաջնորդներին, որոնք ձեզ Աստծոյ խօսքն ասացին: Նայելով նրանց կեանքի ընթացքի վախճանին՝ հետեւող եղէք նրանց հաւատին: Յիսուս Քրիստոս նոյնն է երէկ, այսօր եւ յաւիտեան: Տեսակ-տեսակ եւ օտարոտի ուսմունքների մէջ մի՛ տարուբերուէք, քանզի լաւ է շնորհով ամրացնել սիրտը եւ ոչ թէ՝ կերակրով, որով ոչ մի օգուտ չստացան նրանք, որ այդպէս ընթացան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (4, 23 – 25)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս շրջում էր Գալիլիայի բոլոր կողմերը, ուսուցանում էր նրանց ժողովարաններում, քարոզում էր արքայութեան աւետարանը եւ բժշկում ժողովրդի մէջ եղած բոլոր հիւանդութիւններն ու բոլոր ախտերը: Եւ նրա համբաւը տարածուեց ամբողջ Ասորիքում. եւ նրա մօտ բերեցին բոլոր հիւանդներին, որոնք տառապում էին պէս-պէս ցաւերով ու տանջանքներով՝ ե՛ւ դիւահարների, ե՛ւ լուսնոտների, ե՛ւ անդամալոյծների. եւ նրանց բժշկեց: Եւ Գալիլիայից, Դեկապոլսից, Երուսաղէմից, Հրէաստանից եւ Յորդանանի միւս կողմից բազում ժողովուրդ նրա յետեւից էր գնում. եւ բժշկեց նրանց:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (645)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 4 – 22

Բայց Աստուած, որ առատ է ողորմութեամբ, իր մեծ սիրով, որով սիրեց մեզ, մինչ մեռած էինք մեր մեղքերի մէջ, մեզ կենդանացրեց Քրիստոսով (որովհետեւ շնորհով փրկուեցինք): Նրա հետ յարութիւն տուեց մեզ եւ նրա հետ նստեցրեց երկնքում Քրիստոս Յիսուսով, որպէսզի գալիք բոլոր դարերում ցոյց տայ իր շնորհի անչափելի մեծութիւնը մեր նկատմամբ՝ քաղցրութեամբ ի Քրիստոս Յիսուս. որովհետեւ Աստծոյ շնորհով փրկուածներ էք հաւատի միջոցով. եւ այս ձեզնից չէ, այլ պարգեւն է Աստծոյ, ոչ էլ՝ ձեր գործերից է, որպէսզի ոչ ոք չպարծենայ. որովհետեւ նրա արարածներն ենք՝ Քրիստոս Յիսուսով ստեղծուածներ բարի գործերի համար, որոնց համար էլ Աստուած նախապէս պատրաստեց մեզ, որպէսզի դրանք կատարենք:

Ուստի եւ դուք յիշեցէք, որ մի ժամանակ հեթանոսներ էիք մարմնով, այսինքն՝ անթլփատ էիք (այդպէս էիք կոչւում մարմնի վրայ ձեռքով կատարուած թլփատութիւն չունենալու պատճառով), քանի որ այն ժամանակ առանց Քրիստոսի էիք եւ հեռացած Իսրայէլի քաղաքացիութիւնից, օտարացած խոստման ուխտերից եւ ոչ մի յոյս չունէիք ու առանց Աստծոյ էիք աշխարհում: Իսկ այժմ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով դուք, որ մի ժամանակ հեռացած էիք, մերձաւորներ եղաք Քրիստոսի արեամբ, որովհետեւ նա է մեր խաղաղութիւնը. նա, որ երկուսը մէկ դարձրեց. քանդեց իր մարմնի մէջ միջնորմը՝ թշնամութիւնը, եւ հրամաններով տրուած պատուիրանների օրէնքը ջնջեց, որպէսզի իրենով երկուսին դարձնի մի նոր մարդ եւ խաղաղութիւն հաստատի ու իր խաչով հաշտեցնի երկուսին մէկ մարմնի մէջ Աստծոյ հետ. քանզի թշնամութիւնը սպանեց իր խաչով: Եւ եկաւ, խաղաղութիւն աւետարանեց ձեզ՝ հեռու եղողներիդ, եւ խաղաղութիւն՝ մօտ եղողներիդ. որովհետեւ նրանով է, որ երկուսս էլ արտօնութիւն ունենք մերձենալու Հօրը մէ՛կ Հոգով: Ապա ուրեմն, օտար եւ պանդուխտ չէք, այլ համաքաղաքացի՝ սրբերին եւ ընտանի՝ Աստծուն, կառուցուած առաքեալների եւ մարգարէների հիմքի վրայ, որի անկիւնաքարը Քրիստոս Յիսուսն է: Նրա վրայ ներդաշնակութեամբ հաստատուած ամբողջ կառոյցը Տիրոջով վերաճում է մի սուրբ տաճարի, որի մէջ դուք էլ նրա հետ կառուցւում էք որպէս բնակարան Աստծոյ՝ Սուրբ Հոգու միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 40 – 48)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ Յիսուս վերադարձաւ ծովի միւս կողմը, ժողովուրդը նրան լաւ ընդունեց, որովհետեւ ամէնքը նրան սպասում էին: Եւ ահա եկաւ մի մարդ, որի անունը Յայրոս էր, եւ որը ժողովրդապետ էր: Յիսուսի ոտքերն ընկնելով՝ նա աղաչում էր նրան, որ իր տունը մտնի, որովհետեւ նա մօտ տասներկու տարեկան մի միամօրիկ դուստր ունէր, որ մահամերձ էր: Եւ երբ Յիսուս գնում էր, ժողովուրդը նրան նեղում էր: Եւ մի կին, որ տասներկու տարուց ի վեր արիւնահոսութիւն ունէր եւ հնար չէր եղել նրան որեւէ մէկից բժշկուել, յետեւից մօտեցաւ եւ դիպաւ նրա զգեստի քղանցքին, եւ նոյն ժամին նրա արիւնահոսութիւնը դադարեց: Եւ Յիսուս ասաց. «Ո՞վ էր, որ ինձ դիպաւ»: Եւ երբ բոլորն ուրանում էին, Պետրոսը եւ նրա հետ եղողները ասացին. «Վարդապե՛տ, ժողովուրդն է, որ սեղմում ու նեղում է քեզ»: Եւ Յիսուս ասաց. «Մէկն ինձ դիպաւ, որովհետեւ զգացի, որ ինձնից զօրութիւն դուրս եկաւ»: Երբ կինը տեսաւ, որ այդ ծածուկ չմնաց նրանից, դողալով եկաւ եւ ընկաւ նրա առաջ ու ամբողջ ժողովրդի առջեւ պատմեց, թէ ինչի համար դիպաւ նրան եւ թէ ինչպէս իսկոյն բժշկուեց: Եւ նա ասաց. «Քաջալերուի՛ր, դո՛ւստր, քո հաւատը փրկեց քեզ, գնա՛ խաղաղութեամբ»:

 

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (647)

Սրբոց հրեշտակապետացն Գաբրիէլի եւ Միքայէլի եւ ամենայն Երկնային զօրացն:

Ժամամուտ. Զօր օրհնեն անլռելի ձայնիւ իմանալի զօրութիւնք, երկնաւոր նահապետութիւնք, հրեշտակք եւ հրեշտակապետք, աթոռք եւ տէրութիւնք, իշխանութիւնք եւ պետութիւնք, սերովբէք եւ քերովբէք զամենասուրբ զԵրրորդութիւնն եւ զմի Աստուածութիւն:

Այսօր երկրաւորս եկեղեցւոյ քահանայապետութիւն ցնծայ հրաշափառապէս’ զերկնաւոր քահանայապետութեանցն կատարելով զտօնախմբութեան տօնս, անմարմնական դասուց Հոգեզինացդ մարմնականքս եւ հողեղէնքս, ով սուրբ Գաբրիէլ եւ Միքայէլ մեծք, Հրեշտակապետք Բարձրելոյն, որք կայք առաջի աթոռոյ Աստուածութեանն. անդադար բարեխօս լերուք վասն առ Տէր, վերաբերել զամենեսեան ընդ ձեզ յերկնից արքայութիւնն, եւ միաձայն բարբառով երգել զփառս:

Օրհնեցէք զՏԷր յերկինս. օրհնեցէք զնա ի բարձունս:

Օրհնեցէք զնա ամենայն հրեշտակք նորա. օրհնեցէք զնա ամենայն զօրութիւնք նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 6 – 14

Եւ դարձեալ, երբ Անդրանիկին աշխարհ է մտցնում, ասում է. «Թող երկրպագե՛ն նրան Աստծոյ բոլոր հրեշտակները»: Իսկ հրեշտակների մասին էլ ասում է. «Նա իր հրեշտակներին հոգիներ դարձրեց եւ իր ծառաներին՝ կրակի բոց»: Իսկ Որդու մասին ասում է. «Աստուա՛ծ, քո աթոռը յաւիտեանս յաւիտենից է. քո արքա յութեան գաւազանը՝ ուղղութեան գաւազան:

Դու սիրեցիր արդարութիւնը եւ ատեցիր անօրինութիւնը. դրա համար, Աստուա՛ծ, քո Աստուածը քեզ օծեց ուրախութեան իւղով աւելի, քան քո ընկերներին»: Նաեւ. «Դու, Տէ՛ր, սկզբից երկիրը հիմնեցիր, եւ քո ձեռքերի գործն են երկինքները:

Նրանք կորստեան պիտի մատնուեն, բայց դու կաս եւ մնում ես:

Բոլորը պիտի մաշուեն որպէս ձորձեր եւ որպէս վերարկու. պիտի ոլորես դրանք հագուստի պէս. եւ նրանք պիտի ոլորուեն:

Բայց դու միշտ նոյնն ես, եւ քո տարիները չեն պակասելու»:

Հրեշտակներից որի՞ն երբեւէ ասաց. «Նստիր իմ աջ կողմում, մինչեւ որ քո թշնամիներին քո ոտքերին պատուանդան դարձնեմ»: Չէ՞ որ բոլորն էլ սպասարկող հոգիներ են, որոնք ուղարկւում են ի սպասաւորութիւն նրանց, որ ժառանգելու են փրկութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմութեամբ Տեառն լի եղեւ երկիր.

եւ բանիւ Տեառն երկինք հաստատեցան.

եւ Հոգւով բերանոյ նորա ամենայն զօրութիւնք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (18, 10 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Զգոյշ եղէք, որ այս փոքրիկներից մէկին չարհամարհէք. ասում եմ ձեզ, որ երկնքում նրանց հրեշտակները մշտապէս տեսնում են երեսն իմ Հօր, որ երկնքում է. որովհետեւ Մարդու Որդին եկաւ՝ փրկելու կորածը»: «Ձեզ ի՞նչ է թւում. եթէ մի մարդ հարիւր ոչխար ունենայ, եւ նրանցից մէկը մոլորուի, իննսունինը ոչխարը լեռան վրայ չի՞ թողնի ու գնայ որոնելու մոլորուածին: Եւ եթէ պատահի, որ այն գտնի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ նրա վրայ աւելի կուրախանայ, քան իննսունիննի վրայ, որ մոլորուած չեն: Այսպէս իմ երկնաւոր Հօր կամքը չէ, որ այս փոքրիկներից մէկը կորչի»:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ (649)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 15-33

Տեսէք, թէ ինչպիսի զգուշութեամբ պէտք է ընթանաք. ոչ թէ՝ ինչպէս անմիտներ, այլ՝ ինչպէս իմաստուններ. ժամանակն օգտագործեցէ՛ք, քանզի օրերը չար են. դրա համար անմիտ մի՛ եղէք, այլ իմացէ՛ք, թէ ինչ է Տիրոջ կամքը: Եւ մի՛ հարբէք գինով. դրա մէջ զեխութիւն կայ. այլ մանաւանդ լցուեցէք Հոգո՛վ, որպէսզի խօսէք միմեանց հետ սաղմոսներով, օրհներգութիւններով եւ հոգեւոր երգերով, որպէսզի երգէք եւ ձեր սրտերում սաղմոս ասէք Տիրոջը: Գոհութի՛ւն յայտնեցէք ամէն ժամ ամէն ինչի համար Հօրը եւ Աստծուն՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով: Հնազանդուեցէ՛ք միմեանց Քրիստոսի երկիւղով: Կանայք իրենց մարդկանց թող հնազանդ լինեն, ինչպէս կհնազանդուեն Տիրոջը, որովհետեւ մարդն է գլուխը կնոջ, ինչպէս որ Քրիստոս գլուխն է եկեղեցու եւ ինքն է Փրկիչը այդ մարմնի: Եւ ինչպէս եկեղեցին հնազանդւում է Քրիստոսին, նոյնպէս եւ կանայք թող հնազանդուեն իրենց մարդկանց ամէն ինչում: Մարդի՛կ, սիրեցէ՛ք ձեր կանանց, ինչպէս որ Քրիստոս սիրեց եկեղեցին եւ իր անձը մատնեց նրա համար, որ սրբացնի աւազանի մաքրութեամբ՝ խօսքով, որպէսզի նա իր առաջ փառաւոր կերպով կանգնեցնի եկեղեցին, որ ոչ մի արատ կամ աղտեղութիւն կամ նման բաներից ոչինչ չունենայ, այլ լինի սուրբ եւ անարատ: Նոյն ձեւով մարդիկ պարտաւոր են սիրել իրենց կանանց իբրեւ իրենց մարմինները. ով սիրում է իր կնոջը, ինքն իրեն է սիրում. որովհետեւ ոչ ոք երբեք իր անձը չի ատում, այլ սնում եւ խնամում է այն, ինչպէս որ Քրիստոս՝ եկեղեցին. քանզի անդամներն ենք նրա մարմնի՝ նրա մարմնից եւ նրա ոսկորներից: «Դրա համար մարդը պիտի թողնի իր հօրն ու մօրը եւ պիտի գնայ իր կնոջ յետեւից. եւ երկուսը պիտի լինեն մէկ մարմին»: Այս խորհուրդը մեծ է. բայց ես ասում եմ Քրիստոսի եւ եկեղեցու վերաբերեալ: Դուք էլ նոյնպէս ամէն մէկդ նոյնը արէք, որպէսզի իւրաքանչիւր ոք իր կնոջն այնպէս սիրի, ինչպէս իր անձը, եւ կինը երկնչի իր մարդուց:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 49 – 56)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ նա խօսում էր, ժողովրդապետի տնից մէկը եկաւ եւ Յայրոսին ասաց. «Աղջիկդ մեռաւ, յոգնութիւն մի՛ պատճառիր նրան»: Իսկ երբ Յիսուս լսեց, նրան պատասխանեց եւ ասաց. «Մի՛ վախեցիր, միայն հաւատա՛, եւ նա կապրի»: Եւ նրա տունը մտնելով՝ ոչ ոքի չթողեց ներս մտնել՝ բացի Պետրոսից, Յակոբոսից, Յովհաննէսից եւ երեխայի հօրից ու մօրից: Ամէնքը լալիս ու ողբում էին նրա վրայ: Եւ նա ասաց. «Լաց մի՛ եղէք, որովհետեւ մեռած չէ, այլ ննջում է»: Իսկ նրանք ծաղրում էին նրան, որովհետեւ գիտէին, որ մեռած էր: Եւ ամէնքին դուրս հանելով՝ բռնեց նրա ձեռքից, գոչեց եւ ասաց. «Վե՛ր կաց, կանգնի՛ր, ո՛վ մանուկ»: Եւ նրա հոգին վերադարձաւ, եւ մանուկն իսկոյն կանգնեց: Եւ Յիսուս հրամայեց, որ նրան ուտելու բան տան: Եւ նրա ծնողները զարմացած մնացին, իսկ նա պատուիրեց, որ ոչ ոքի չասեն, ինչ որ եղել էր:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (650)

Սրբոյն Մելիտոսի Անտիոքայ հայրապետին, եւ Մինասայ եգիպտացւոյն, եւ Մելեայ եպիսկոպոսին եւ Եբորայ քահանային եւ Շինու սարկաւագին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Յովհաննու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 6

Ամէն ոք, ով հաւատում է, թէ Յիսուսն է Քրիստոսը, Աստծուց է ծնուած. եւ ամէն ոք, ով սիրում է ծնունդ Տուողին, սիրում է նաեւ նրանից Ծնուածին: Սրանով ենք ճանաչում, թէ սիրում ենք Աստծոյ Որդուն, երբ սիրենք Աստծուն եւ կատարենք նրա պատուիրանները. քանզի այս է Աստծոյ հանդէպ մեր սէրը. որ պահենք նրա պատուիրանները: Եւ նրա պատուիրանները ծանր չեն, քանի որ ամէն ոք, որ Աստծուց է ծնուած, յաղթում է աշխարհին: Եւ այս է այն յաղթութիւնը, որ յաղթում է աշխարհին՝ մեր հաւատը: Եւ ո՞վ է, որ յաղթում է աշխարհին, եթէ ոչ՝ նա, ով հաւատում է, որ Յիսուսն է Աստծոյ Որդին:

Սա է, որ եկաւ ջրով, Հոգով եւ արեամբ՝ Յիսուս Քրիստոսը. ոչ միայն ջրով, այլեւ արեամբ եւ ջրով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 23 – 27)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ամէնքին ասում էր. «Եթէ մէկը կամենում է իմ յետեւից գալ, թող ուրանայ իր անձը եւ իր խաչը մշտապէս վերցնի եւ գայ իմ յետեւից. քանզի ով կամենայ իր անձը փրկել, այն պիտի կորցնի, իսկ ով իր անձն ինձ համար կորցնի, այն պիտի փրկի: Ի՞նչ օգուտ է մարդուն, եթէ աշխարհը շահի, բայց իր անձը կորցնի ու տուժի. քանզի ով ինձ եւ իմ խօսքերը ամօթ համարի, նրան Մարդու Որդին էլ ամօթահար պիտի անի, երբ գայ իր եւ Հօր եւ սուրբ հրեշտակների փառքով:

Բայց արդարեւ, ասում եմ ձեզ, թէ այստեղ գտնուողների մէջ կան ոմանք, որոնք մահ չպիտի ճաշակեն, մինչեւ որ տեսնեն Աստծոյ արքայութիւնը»:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (652)

Սրբոյն Յովհաննու Ոսկեբերանի Կոստանդինուպոլսի հայրապետին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Զերկիւղածս Տեառն փառաւոր առնէ, որ երդնու ընկերի իւրում եւ ոչ ստէ:

Տէր, ով կացցէ ի խորանի քում. կամ ով բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 20, 25 – 38

Եւ արդ, ես գիտեմ, որ ամէնքդ, որոնց մէջ ես շրջեցի՝ քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը, իմ երեսն այլեւս չէք տեսնելու. դրա համար այսօր ձեր առաջ վկայում եմ, որ ես մաքուր եմ բոլորիդ արիւնից, քանզի չքաշուեցի ձեզ յայտնել Աստծոյ կամքն ամբողջութեամբ: Զգո՛յշ եղէք ինքներդ ձեզ եւ ամբողջ հօտի համար, որի վրայ Սուրբ Հոգին տեսուչներ կարգեց ձեզ՝ հովուելու Տիրոջ ժողովրդին, որին նա փրկեց իր արիւնով: Սակայն ես գիտեմ, որ իմ մեկնելուց յետոյ ձեր մէջ կգան յափշտակիչ գայլեր, որոնք չեն խնայի հօտին: Ձեր միջից էլ դուրս կգան մարդիկ, որ թիւր բաներ կխօսեն՝ աշակերտներին իրենց յետեւից տանելու համար: Դրա համար էլ արթո՛ւն կացէք եւ յիշեցէ՛ք, որ ամբողջ երեք տարի, գիշեր-ցերեկ, առանց դադարի իւրաքանչիւրիդ մէկ առ մէկ խրատեցի արցունքներով: Եւ արդ, ձեզ յանձնում եմ Աստծուն եւ նրա շնորհի խօսքին, նրան, որ կարող է բարձրացնել եւ ձեզ ժառանգութիւն տալ բոլոր սրբերի հետ: Ձեզնից ոչ ոքի արծաթը կամ ոսկին կամ զգեստը չցանկացայ. ինքներդ գիտէք, որ իմ եւ ինձ հետ եղողների կարիքները հոգացին այս ձեռքերը: Ես իմ օրինակով ամէն ինչ ձեզ ցոյց տուեցի, որովհետեւ այդպէս պէտք է աշխատել եւ դարմանել հիւանդներին ու յիշել Տէր Յիսուսի խօսքը, որ ինքն իսկ ասաց. «Երանելի է մանաւանդ տալը, քան առնելը»»: Այս ամէնն ասելուց յետոյ բոլորի հետ ծնկի գալով՝ սկսեց աղօթել: Բոլորն էլ շատ լաց եղան եւ Պօղոսի վզովն ընկնելով՝ համբուրում էին նրան: Մորմոքում էին մանաւանդ նրա այն խօսքի համար, թէ այլեւս իր երեսը չեն տեսնելու: Եւ նրան ուղեկցեցին մինչեւ նաւը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Դու ես քահանայ յաւիտեան

ըստ կարգին Մելքիսեդիկի.

եւ Տէր ընդ աջմէ քումմէ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15, 11 – 25)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս բաները ձեզ ասացի, որպէսզի իմ ուրախութիւնը ձեր մէջ լինի, եւ ձեր ուրախութիւնը կատարեալ լինի:

Այս է իմ պատուէրը. որ սիրէք միմեանց, ինչպէս որ ես սիրեցի ձեզ: Աւելի մեծ սէր ոչ ոք չունի, քան այն, որ մէկն իր կեանքը տայ իր բարեկամների համար: Դուք իմ բարեկամներն էք, եթէ անէք այն, ինչ ես ձեզ պատուիրում եմ: Այլեւս ձեզ ծառաներ չեմ կոչում, որովհետեւ ծառան չգիտէ, թէ տէրն ինչ է անում. այլ ձեզ բարեկամներ կոչեցի, քանզի այն բոլորը, ինչ իմ Հօրից լսեցի, յայտնեցի ձեզ: Ոչ թէ դուք ինձ ընտրեցիք, այլ ես ձեզ ընտրեցի եւ ձեզ կարգեցի, որ գնաք եւ պտղաբեր լինէք, եւ ձեր պտուղը մնայ, եւ ինչ էլ խնդրէք Հօրիցս իմ անունով, նա ձեզ տայ: Այս եմ ձեզ պատուիրում. որ սիրէք միմեանց»:

«Եթէ աշխարհը ձեզ ատում է, իմացէք, որ նախ ինձ է ատել: Եթէ այս աշխարհից լինէիք, աշխարհն արդէն, որպէս իրենը, ձեզ սիրած կլինէր. բայց որովհետեւ այս աշխարհից չէք, այլ ես ձեզ ընտրեցի աշխարհից, դրա համար աշխարհը ձեզ ատում է: Յիշեցէ՛ք այն խօսքը, որ ձեզ ասացի, թէ՝ ծառան մեծ չէ, քան իր տէրը. եթէ ինձ հալածեցին, ձեզ էլ կհալածեն. եթէ իմ խօսքը պահեցին, ձերն էլ կպահեն: Բայց նոյն բաները ձեզ պիտի անեն իմ անուան համար, որովհետեւ չեն ճանաչում նրան, ով ինձ ուղարկել է: Եթէ ես եկած եւ նրանց հետ խօսած չլինէի, նրանք որեւէ մեղք ունեցած չէին լինի. բայց հիմա իրենց մեղքի համար ոչ մի արդարացում չկայ: Ով ինձ է ատում, ատում է եւ իմ Հօրը. եթէ ես նրանց մէջ արած չլինէի այն գործերը, որ ուրիշ ոչ ոք չարեց, նրանք որեւէ մեղք չէին ունենայ. բայց այժմ տեսան գործերը եւ ատեցին թէ՛ ինձ, թէ՛ իմ Հօրը: Եւ այդ՝ նրա համար, որ կատարուի նրանց օրէնքում գրուած այն խօսքը, թէ՝ առանց պատճառի ինձ ատեցին:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (654)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 1 – 9

Որդինե՛ր, հնազանդ եղէք ձեր ծնողներին ի Տէր, որովհետեւ դա է ճիշտը: Պատուի՛ր քո հօրն ու մօրը – որ առաջին պատուիրանն է՝ տրուած խոստումով – որպէսզի լաւ լինի քեզ համար, եւ երկար կեանք ունենաս երկրի վրայ: Հայրե՛ր, մի՛ զայրացրէք ձեր որդիներին, այլ մեծացրէք նրանց Տիրոջ խրատով եւ ուսումով:

Ծառանե՛ր, հնազանդ եղէք ձեր մարմնաւոր տէրերին ահով եւ դողով եւ անկեղծ սրտով, ինչպէս հնազանդ էք Քրիստոսին. ոչ թէ՝ հսկողութեան տակ ծառայելով, որպէս մարդահաճոյ անձեր, այլ որպէս Քրիստոսի ծառաներ՝ կատարելու համար Աստծոյ կամքը: Յօժարութեամբ ծառայեցէք, ինչպէս պիտի ծառայէիք Տիրոջը եւ ոչ թէ՝ մարդկանց: Իմացէք, որ իւրաքանչիւր ոք՝ թէ՛ ծառայ եւ թէ՛ ազատ, ինչ բարի բան որ անի, նոյնն էլ կստանայ Տիրոջից: Եւ դուք, տէրե՛ր, նոյնն արէք նրանց հանդէպ՝ մի կողմ թողնելով սպառնալիքները. իմացէք, որ ե՛ւ նրանք, ե՛ւ դուք Տէր ունէք երկնքում, եւ նրա առաջ աչառութիւն չկայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 11 – 17)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ ժողովուրդն իմացաւ, գնաց նրա յետեւից. եւ նա, ընդունելով նրանց, խօսում էր նրանց հետ Աստծոյ արքայութեան մասին. եւ ովքեր բժշկուելու կարիք ունէին, բժշկում էր նրանց:

Եւ օրը սկսեց տարաժամել: Տասներկուսը մօտեցան եւ նրան ասացին. «Արձակիր այս ժողովրդին, որպէսզի գնան շրջակայ գիւղերն ու ագարակները, հանգստանան եւ կերակուր գտնեն, որովհետեւ այստեղ ամայի վայրում ենք»: Նա ասաց նրանց. «Դո՛ւք տուէք նրանց ուտելու բան»: Եւ նրանք ասացին. «Մենք հինգ նկանակից եւ երկու ձկից աւելին չունենք, եթէ չգնանք եւ այս ժողովրդի համար բաւարար ուտելիք չգնենք». որովհետեւ շուրջ հինգ հազար մարդ կար: Նա աշակերտներին ասաց. «Նստեցրէք նրանց խումբ-խումբ՝ յիսուն-յիսուն»:

Եւ այդպէս արեցին ու ամէնքին նստեցրին: Եւ նա, վերցնելով հինգ նկանակը եւ երկու ձուկը, նայեց դէպի երկինք, օրհնեց, կտրեց եւ աշակերտներին տուեց, որպէսզի ժողովրդի առաջ դնեն: Ամէնքը կերան եւ յագեցան. իսկ կտորտանքները վերցրին տասներկու սակառ լիքը:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (656)

Սրբոյն Գուրիասայ, Սամոնասայ եւ Աբիբայ սարկաւագին, եւ Ռոմանոսի միայնակեցին եւ Մանկանն խոստովանողի եւ Հիւսիքոսի զինաւորին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 6 – 14

Ուստի յիշեցնում եմ քեզ, որ վերարծարծես Աստծոյ շնորհը, որ տուեցի քեզ՝ իմ ձեռքերը դնելով քեզ վրայ, որովհետեւ Աստուած մեզ երկչոտութեան ոգի չտուեց, այլ՝ զօրութեան, սիրոյ եւ զգաստութեան: Ուստի ամօթ մի՛ համարիր վկայել մեր Տիրոջը, ոչ էլ ինձ՝ նրա կապեալին. այլ մասնակից եղիր աւետարանի համար եղած չարչարանքներին` զօրութեամբ Աստծոյ, որ փրկեց մեզ եւ կոչեց սուրբ կոչումով՝ ոչ ըստ մեր գործերի, այլ ըստ իր նախասահմանութեան եւ շնորհի, որ տրուեց մեզ յաւիտենական ժամանակներից առաջ ի Քրիստոս Յիսուս, բայց յայտնուեց այժմ մեր Փրկչի՝ Յիսուս Քրիստոսի երեւալով. նա, որ կործանեց մահը եւ լուսաւոր դարձրեց կեանքն ու անմահութիւնը աւետարանի միջոցով. աւետարան, որին քարոզիչ կարգուեցի ես եւ առաքեալ ու վարդապետ հեթանոսների: Ահա թէ ինչու այս չարչարանքներն եմ կրում, բայց ամօթ չեմ համարում, քանզի գիտեմ, թէ ում եմ հաւատացել եւ վստահ եմ, որ նա կարող է իմ աւանդը պահել մինչեւ այն օրը: Որպէս օրինակ ունեցիր այն ողջամիտ խօսքերը, որոնք ինձնից լսեցիր, այն հաւատով եւ սիրով, որ ունեն Քրիստոս Յիսուսին միանալով հաւատացողները: Պահի՛ր բարի աւանդը մեր մէջ բնակուող Սուրբ Հոգու միջոցով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (19, 27 – 29)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այն ժամանակ Պետրոսը պատասխան տուեց ու ասաց նրան. «Ահաւասիկ, մենք թողեցինք ամէն բան եւ եկանք քո յետեւից. արդ, մենք ի՞նչ կունենանք»: Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, թէ դուք, որ եկաք իմ յետեւից, երկրորդ գալստեանը, երբ Մարդու Որդին իր փառքի աթոռին կնստի, դուք էլ կնստէք տասներկու աթոռների վրայ՝ դատելու Իսրայէլի տասներկու ցեղերին: Եւ ամէն ոք, ով թողել է տուն կամ եղբայրներ, կամ քոյրեր, կամ հայր, կամ մայր, կամ կին, կամ որդիներ, կամ ագարակներ՝ իմ անուան համար, հարիւրապատիկ պիտի ստանայ եւ յաւիտենական կեանքը պիտի ժառանգի:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (657)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵփեսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 13 – 24

Ուստի առէ՛ք Աստծոյ սպառազինութիւնը, որպէսզի կարողանաք չար օրում դէմ կանգնել չարին. եւ երբ ամէն ինչ կատարէք, հաստատո՛ւն կացէք՝ տեղում պինդ կանգնած, ձեր մէջքերը գօտեպնդած ճշմարտութեամբ, եւ հագած արդարութեան զրահը՝ ձեր ոտքերն ամրացրէ՛ք խաղաղութեան աւետարանի պատրաստութեամբ: Եւ այս բոլորի վրայ առէ՛ք հաւատի վահանը, որով պիտի կարողանաք հանգցնել չարի բոլոր մխացող նետերը: Եւ առէ՛ք փրկութեան սաղաւարտն ու Հոգու սուսերը, որ է Աստծոյ խօսքը: Ամենայն աղօթքներով եւ աղաչանքներով ամէն ժամ աղօթեցէ՛ք Հոգով. եւ այդ բանի մէջ հսկեցէ՛ք անխոնջ յարատեւութեամբ եւ աղաչանքներով բոլոր սրբերի համար, նաեւ ինձ համար, որպէսզի ինձ խօսք տրուի իմ բերանը բանալու համարձակութեամբ՝ ցոյց տալու համար աւետարանի խորհուրդը, որի պատգամաւորն եմ ես այս կապանքներով, որպէսզի իմ այս վիճակում համարձակուեմ խօսել, ինչպէս որ պարտաւոր եմ խօսել:

Բայց որպէսզի դուք էլ գիտենաք իմ մասին, թէ ինչ եմ անում, Տիւքիկոս սիրելի եղբայրը եւ Տիրոջ հաւատարիմ պաշտօնեան ձեզ ամէն ինչ կտեղեկացնի այդ մասին. նրան ուղարկեցի ձեզ մօտ, որպէսզի դուք տեղեակ լինէք մեր մասին, եւ նա մխիթարի ձեր սրտերը: Խաղաղութի՜ւն եղբայրներին եւ սէ՜ր հաւատով հանդերձ՝ Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Շնո՜րհ բոլոր նրանց, ովքեր սիրում են մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին անեղծութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 37 – 44)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Յաջորդ օրը, երբ նրանք իջնում էին լեռից, Յիսուսին ընդառաջ գնաց մի մեծ բազմութիւն: Եւ ահա ժողովրդի միջից մի մարդ աղաղակեց եւ ասաց. «Վարդապե՛տ, աղաչում եմ քեզ, նայի՛ր իմ որդուն, որովհետեւ իմ մինուճարն է. ահա չար ոգին դէսուդէն է զարնւում նրա մէջ եւ յանկարծ գոչում է. եւ նրան սաստիկ ցնցում է, թաւալեցնում, փրփրեցնում եւ խորտակելով նրան՝ հազիւ է հեռանում նրանից: Ես քո աշակերտներին աղաչեցի, որ հանեն չար ոգուն, բայց նրանք չկարողացան»: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Ո՛վ անհաւատ եւ մոլորուած սերունդ, մինչեւ ե՞րբ ձեզ հետ պիտի լինեմ եւ ձեզ հանդուրժեմ. բեր այստեղ քո որդուն»: Եւ մինչ նա մօտենում էր, դեւը գետին խփեց նրան ու ցնցեց: Յիսուս սաստեց պիղծ ոգուն, բժշկեց մանկանը եւ տուեց նրան իր հօրը: Եւ ամէնքը զարմանում էին Աստծոյ մեծագործութիւնների վրայ: Եւ մինչ բոլորը զարմանում էին այն ամէնի վրայ, որ նա կատարում էր, նա իր աշակերտներին ասաց. «Ձեր ունկերում պահեցէք այս խօսքերը, որ Մարդու Որդին մատնուելու է մարդկանց ձեռքը»:

 

ԻՆՆԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (659)

Սրբոց առաքելոցն Անդրէի եւ Փիլիպպոսի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 26 – 13, 10

Եւ եթէ որեւէ անդամ ցաւ է զգում, նրա հետ ցաւ են զգում բոլոր անդամները. եւ եթէ մի անդամը փառաւորւում է, նրա հետ ուրախանում են բոլոր անդամները:

Արդ, դուք մարմինն էք Քրիստոսի եւ անդամներ՝ նրա անդամներից: Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, զանազան լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ: Մի՞թէ բոլորն էլ առաքեալներ են. մի՞թէ բոլորն էլ մարգարէներ են. մի՞թէ բոլորն էլ ուսուցանողներ են. մի՞թէ բոլորն էլ զօրութիւն են գործում. մի՞թէ բոլորն էլ բժշկելու շնորհ ունեն. մի՞թէ բոլորն էլ լեզուներ են խօսում. մի՞թէ բոլորն էլ թարգմանում են:

Բայց դուք նախանձախնդիր եղէք լաւագոյն շնորհներին: Եւ ես առաւել լաւ ճանապարհ ցոյց կտամ ձեզ:

Եթէ խօսեմ մարդկանց լեզուները եւ հրեշտակներինը, բայց սէր չունենամ, կնմանուեմ մի պղնձի, որ հնչում է, կամ՝ ծնծղաների, որ ղօղանջում են: Եւ եթէ մարգարէութիւն անելու շնորհ ունենամ եւ հասկանամ բոլոր խորհուրդներն ու ամբողջ գիտութիւնը եւ եթէ ունենամ ամբողջ հաւատը՝ մինչեւ իսկ լեռները տեղաշարժելու, բայց սէր չունենամ, ոչինչ եմ: Եւ եթէ իմ ամբողջ ունեցուածքը տամ աղքատներին եւ իմ այս մարմինը մատնեմ այրուելու, բայց սէր չունենամ, ոչ մի օգուտ չեմ ունենայ: Սէրը համբերող է, քաղցրաբարոյ է. սէրը չի նախանձում, չի ամբարտաւանանում, չի գոռոզանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի փնտրում, բարկութեամբ չի գրգռւում, չար բան չի խորհում, անիրաւութեան վրայ չի ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտութեան վրայ. ամէն բանի դիմանում է, ամէն բանի հաւատում է, մշտապէս յոյս է տածում, ամէն բանի համբերում: Սէրը երբեք չի անհետանում. թէ մարգարէութիւններ են, պիտի չքանան. թէ լեզուներ՝ պիտի լռեն. թէ գիտութիւն՝ պիտի անցնի. 9 քանզի շատից քիչը գիտենք եւ շատից քիչն ենք մարգարէանում: 10 Իսկ երբ գայ կատարեալը, շատից քիչը կանհետանայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (1, 35 – 51)

Վասն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Հետեւեալ օրը դարձեալ այնտեղ կանգնած էր Յովհաննէսը. նաեւ՝ իր աշակերտներից երկուսը: Եւ նայելով Յիսուսին, որ անցնում գնում էր, ասաց. «Ահաւասիկ Քրիստոսը՝ Գառն Աստծոյ»: Երկու աշակերտները նրանից լսեցին, ինչ որ խօսեց, եւ գնացին Յիսուսի յետեւից: Երբ Յիսուս յետ դարձաւ եւ տեսաւ նրանց, որ գալիս էին իր յետեւից, ասաց նրանց. «Ի՞նչ էք ուզում»: Նրանք ասացին նրան. «Ռաբբի՛ (որ թարգմանւում է վարդապետ), ո՞ւր է քո օթեւանը»: Նա նրանց ասաց. «Եկէ՛ք եւ տեսէ՛ք»: Եկան եւ տեսան, թէ որտեղ էր նրա օթեւանը. եւ այն օրը նրա մօտ գիշերեցին, որովհետեւ մօտ ժամը չորսն էր: Սիմոն Պետրոսի եղբայր Անդրէասը մէկն էր այն երկուսից, որոնք լսեցին Յովհաննէսի ասածը եւ գնացին Յիսուսի յետեւից: Սա նախ գտնում է իր եղբայր Սիմոնին ու նրան ասում է. «Գտանք Մեսիային» (որ թարգմանւում է Քրիստոս): Սա նրան տարաւ Յիսուսի մօտ: Նայելով նրան՝ Յիսուս ասաց. «Դու Յովնանի որդի Սիմոնն ես. դու պիտի կոչուես Կեփաս» (որ թարգմանւում է Պետրոս):Յաջորդ օրը Յիսուս որոշեց Գալիլիա մեկնել. գտաւ Փիլիպպոսին ու նրան ասաց. «Արի՛ իմ յետեւից»: Եւ Փիլիպպոսը Բեթսայիդայից էր՝ Անդրէասի եւ Պետրոսի քաղաքից: Փիլիպպոսը գտնում է Նաթանայէլին ու նրան ասում. «Ում մասին որ Մովսէսը օրէնքի մէջ եւ մարգարէները գրել են, գտանք նրան՝ Յիսուսին՝ Յովսէփի որդուն, Նազարէթ քաղաքից»: Նաթանայէլը նրան ասաց. «Իսկ կարելի՞ է, որ Նազարէթից որեւիցէ լաւ բան դուրս գայ»: Փիլիպպոսը նրան ասաց. «Արի՛ եւ տե՛ս»: Երբ Յիսուս տեսաւ Նաթանայէլին, որ իր մօտ էր գալիս, ասաց նրա մասին. «Ահա՛ իսկական մի իսրայէլացի, որի մէջ նենգութիւն չկայ»: Նաթանայէլը նրան ասաց. «Որտեղի՞ց ես ինձ ճանաչում»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրան. «Փիլիպպոսը դեռ քեզ չկանչած, երբ թզենու տակ էիր, տեսայ քեզ»: Նաթանայէլը պատասխանեց նրան ու ասաց. «Ռաբբի՛, դու ես Աստծոյ Որդին, դու ես Իսրայէլի Թագաւորը»: Յիսուս պատասխան տուեց նրան ու ասաց. «Նրա համա՞ր ես հաւատում, որ քեզ ասացի, թէ՝ թզենու տակ տեսայ քեզ. դրանից շատ աւելի մեծ բաներ պիտի տեսնես»: Եւ ասաց նրան. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. պիտի տեսնէք երկինքը բացուած եւ Աստծոյ հրեշտակներին՝ բարձրանալիս եւ իջնելիս Մարդու Որդու վրայ»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ

ԶԿՆԻ ԽԱՉԻ ԱՎԵԼՈՐԴԱԾ (661)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1-11

Պօղոսը եւ Տիմոթէոսը՝ ծառաները Յիսուս Քրիստոսի, բոլոր սրբերին ի Քրիստոս Յիսուս, որ Փիլիպէի կողմերում են՝ եպիսկոպոսներով եւ սարկաւագներով հանդերձ: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Գոհութիւն եմ յայտնում իմ Աստծուն ամէն անգամ, երբ ձեզ յիշում եմ իմ բոլոր աղաչանքներում. ձեզ բոլորիդ համար աղօթում եմ խնդութեամբ՝ առաջին օրուանից մինչեւ այժմ աւետարանին ձեր ունեցած մասնակցութեան համար: Վստահ եմ այն բանում, թէ ով որ ձեր մէջ սկսեց բարի գործերը, աւարտին կհասցնի մինչեւ Յիսուս Քրիստոսի օրը: Ինչպէս որ ճշմարիտ է թւում ինձ այդպէս խորհել ձեր բոլորի մասին, քանի որ ես ձեզ ունեմ իմ սրտում. դուք, որ իմ կապանքների եւ աւետարանի պաշտպանութեան ու հաստատման մէջ բոլորդ ինձ եղած շնորհին բաժնեկից եղաք: Վկայ է ինձ Աստուած, թէ ինչպէ՜ս եմ կարօտել ձեզ բոլորիդ Քրիստոս Յիսուսի գորովով: Եւ ահա այս աղօթքն եմ անում. թող ձեր սէրը աւելի եւ աւելի առատանայ գիտութեան եւ ամենայն իմաստութեան մէջ, որպէսզի դուք լաւն ընտրէք, հաստատուն մնաք եւ առանց գայթակղութեան լինէք Քրիստոսի օրուայ համար՝ լցուած արդարութեան պտուղներով, Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, ի փառս եւ ի գովութիւն Աստծոյ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 44 – 50)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ ամէնքը զարմանում էին Աստծոյ մեծագործութիւնների վրայ: Եւ մինչ բոլորը զարմանում էին այն ամէնի վրայ, որ նա կատարում էր, նա իր աշակերտներին ասաց. «Ձեր ունկերում պահեցէք այս խօսքերը, որ Մարդու Որդին մատնուելու է մարդկանց ձեռքը»: Սակայն նրանք չէին ըմբռնում այս խօսքը, եւ այն ծածկուած էր նրանցից, որ չիմանան. եւ վախենում էին այդ խօսքի մասին հարց տալ նրան:

Աշակերտների մէջ մի վէճ առաջ եկաւ, թէ արդեօք իրենցից ով է մեծ: Երբ Յիսուս իմացաւ նրանց սրտի խորհուրդները, վերցրեց մի մանուկ, կանգնեցրեց նրանց մէջ իր մօտ եւ ասաց նրանց. «Ով այս մանկանը ընդունի իմ անունով, ինձ է ընդունում. իսկ ով ինձ ընդունի, ընդունում է ինձ Ուղարկողին. քանզի ով ձեր մէջ փոքրագոյնն է, նա է մեծ»:

Յովհաննէսը պատասխանեց եւ ասաց. «Վարդապե՛տ, տեսանք մէկին, որ քո անունով դեւեր էր հանում, եւ արգելեցինք նրան, որովհետեւ մեզ հետ չի շրջում»: Յիսուս ասաց նրանց. «Մի՛ արգելէք նրան, քանզի ով ձեր թշնամին չէ, ձեր կողմն է»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (663)

Սրբոց Հրեշտակաց եւ Հրեշտակապետաց:

Ժամամուտ. Զօր օրհնեն անլռելի ձայնիւ իմանալի զօրութիւնք, երկնաւոր նահապետութիւնք, հրեշտակք եւ հրեշտակապետք, աթոռք եւ տէրութիւնք, իշխանութիւնք եւ պետութիւնք, սերովբէք եւ քերովբէք զամենասուրբ զԵրրորդութիւնն եւ զմի Աստուածութիւն:

Այսօր երկրաւորս եկեղեցւոյ քահանայապետութիւն ցնծայ հրաշափառապէս’ զերկնաւոր քահանայապետութեանցն կատարելով զտօնախմբութեան տօնս, անմարմնական դասուց Հոգեզինացդ մարմնականքս եւ հողեղէնքս, ով սուրբ Գաբրիէլ եւ Միքայէլ մեծք, Հրեշտակապետք Բարձրելոյն, որք կայք առաջի աթոռոյ Աստուածութեանն. անդադար բարեխօս լերուք վասն առ Տէր, վերաբերել զամենեսեան ընդ ձեզ յերկնից արքայութիւնն, եւ միաձայն բարբառով երգել զփառս:

Ո արար զհրեշտակս իւր յոգիս. եւ զպաշտօնեայս իւր ի հուր կիզելոյ:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. Տէր Աստուած իմ, մեծ եղեր յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 22

Գոհութի՛ւն Հօրը, որ մեզ արժանացրեց մասնակից լինելու լուսաբնակ սրբերի վիճակին. նա փրկեց մեզ խաւարի իշխանութիւնից եւ մեզ փոխադրեց արքայութիւնն իր սիրելի Որդու, որով փրկութիւն ունենք նրա արեամբ եւ մեղքերի թողութիւն՝ նրա մարմնով:

Նա պատկերն է աներեւոյթ Աստծոյ, անդրանիկը բոլոր արարածների. որովհետեւ նրանով ստեղծուեց այն ամէնը, ինչ որ երկնքում է եւ ինչ որ երկրի վրայ, ինչ որ երեւում է եւ ինչ որ չի երեւում. թէ՛ գահեր, թէ՛ տէրութիւններ, թէ՛ պետութիւններ, թէ՛ իշխանութիւններ՝ ամէն ինչ նրանով եւ նրա համար ստեղծուեց. եւ նա կար առաջ, քան ամէն ինչ. եւ ամէն ինչ նրանով է կանգնած հաստատ: Եւ նա է գլուխը մարմնի, որ եկեղեցին է. նա, որ սկիզբ է, անդրանիկը՝ մեռելների միջից, որպէսզի ինքը լինի ամէն ինչում նախապատիւը. որովհետեւ Աստուածութեան լրիւ ամբողջութիւնը նրա մէջ հաճեց բնակուել եւ նրանով հաշտեցնել ամէն ինչ իր հետ՝ խաղաղութիւն անելով խաչի վրայ թափած իր արեամբ ե՛ւ երկրի վրայ, ե՛ւ երկնքում եղածների համար:

Եւ ձեզ, որ մի ժամանակ օտարացած եւ թշնամացած էիք նրա հանդէպ ձեր մտածումներով եւ չար գործերով, այժմ, ահաւասիկ, հաշտեցրեց ձեզ իր իսկ մարմնով եւ իր մահուամբ, որպէսզի ներկայացնի ձեզ Աստծոյ առաջ սուրբ, անբիծ եւ անարատ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ողորմութեամբ Տեառն լի եղեւ երկիր.

եւ բանիւ Տեառն երկինք հաստատեցան.

եւ Հոգւով բերանոյ նորա ամենայն զօրութիւնք նոցա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (15, 1 – 10)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ բոլոր մաքսաւորներն ու մեղաւորները նրա մօտ էին, որպէսզի լսեն նրան: Փարիսեցիներն ու օրէնսգէտները տրտնջում էին եւ ասում. «Ինչո՞ւ է նա ընդունում մեղաւորներին եւ ուտում նրանց հետ»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց. «Ձեզնից ո՞վ է այն մարդը, որ երբ հարիւր ոչխար ունենայ եւ կորցնի նրանցից մէկը, արօտավայրում չի թողնի իննսունիննին եւ չի գնայ կորածի յետեւից, մինչեւ որ գտնի այն: Եւ երբ այն գտնի, խնդութեամբ կդնի իր ուսերին եւ կգնայ տուն, կկանչի բարեկամներին ու հարեւաններին եւ նրանց կասի. «Ուրախացէ՛ք ինձ հետ, որովհետեւ գտայ իմ կորած ոչխարը»: Ասում եմ ձեզ, որ այսպէս ուրախութիւն կլինի երկնքում մի մեղաւորի համար, որն ապաշխարում է, քան իննսունինը արդարների համար, որոնց ապաշխարութիւն պէտք չէ: Կամ ո՞վ է այն կինը, որ երբ տասը դրամ ունենայ եւ մի դրամ կորցնի, ճրագ չի վառի եւ չի աւլի տունը փութով ու չի փնտրի, մինչեւ որ գտնի: Եւ երբ գտնի, կկանչի բարեկամներին ու հարեւաններին եւ կասի. «Ուրախացէ՛ք ինձ հետ, որովհետեւ գտայ իմ կորցրած դրամը»: Ասում եմ ձեզ. Աստծոյ հրեշտակների առաջ այսպէս ուրախութիւն կլինի մէկ մեղաւորի համար, որն ապաշխարում է»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (664)

Համօրէն մարգարէից:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած. եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 2 – 5

Աստուած չմերժեց իր ժողովրդին, որին նախապէս ճանաչել էր: Կամ չգիտէ՞ք, թէ ինչ է ասում Գիրքը Եղիայի մասին. թէ ինչպէս է նա գանգատւում Աստծուն Իսրայէլի դէմ. «Տէ՛ր, կոտորեցին քո մարգարէներին եւ կործանեցին քո սեղանները. ես մնացի միայն, եւ իմ կեանքն են ուզում»: Իսկ ի՞նչ է ասում նրան պատասխանը. «Թողեցի ինձ,- ասում է,- եօթ հազար մարդ, որոնք Բահաղին չծնրադրեցին»: Նոյնպէս եւ ներկայ ժամանակում մնացորդներ կան՝ ըստ ընտրութեան շնորհի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յեկեղեցիս օրհնեցէք զԱստուած.

եւ զՏէր յաղբերացն Իսրայէլի:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 31 – 35)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նոյն օրը մի քանի փարիսեցիներ մօտեցան ու ասացին նրան. «Վեր կաց գնա այստեղից, որովհետեւ Հերովդէսն ուզում է քեզ սպանել»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Գնացէք ասացէք այն աղուէսին, թէ ահա դեւեր եմ հանում, բուժումներ եմ կատարում այսօր եւ վաղը, իսկ երրորդ օրը գործս կաւարտեմ: Բայց պէտք է այսօր, վաղը եւ միւս օրը գնալ. քանզի պէտք չէ, որ մարգարէն Երուսաղէմից դուրս կորստեան մատնուի»:

«Երուսաղէ՜մ, Երուսաղէ՜մ, որ կոտորում էիր մարգարէներին եւ քարկոծում քեզ մօտ ուղարկուածներին. քանի՜-քանի անգամ կամեցայ հաւաքել քո որդիներին, ինչպէս հաւը իր ձագերին՝ թեւերի տակ, բայց դու չկամեցար: Ահա ձեր տունը ձեզ պիտի թողնուի աւերակ. բայց ասում եմ ձեզ, որ ինձ այլեւս չէք տեսնի, մինչեւ որ չասէք. «Օրհնեա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անունով»»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (666)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 26

Ուզում եմ, որ գիտենաք, եղբայրնե՛ր, թէ ինչ որ ինձ պատահեց, աւելի շուտ աւետարանի առաջընթացին ծառայեց. նոյնիսկ իմ կապանքները, որ Քրիստոսի համար են, յայտնի եղան պալատի ամբողջ անձնակազմին եւ միւս բոլոր տեղերում, ինչպէս նաեւ Տիրոջը միացած շատ եղբայրներին, որոնք, քաջալերուած իմ կապանքներով, առաւել եւս համարձակ գտնուեցին՝ առանց երկիւղի քարոզելու Աստծու խօսքը: Ոմանք՝ նախանձից եւ հակառակութիւնից դրդուած, իսկ ոմանք բարի մտադրութեամբ է, որ Քրիստոս են քարոզում. ոմանք էլ՝ սիրուց մղուած, քանզի գիտեն, որ կանգնած եմ աւետարանի պաշտպանութեան համար. իսկ ոմանք Քրիստոսի մասին պատմում են հակառակութեան համար եւ ոչ թէ մաքուր սրտով՝ կարծելով, թէ նեղութիւններ են աւելացնում իմ կապանքների վրայ: Բայց ի՛նչ փոյթ. ինչ ձեւով էլ լինի՝ թէ՛ միտումնաւոր եւ թէ՛ ճշմարտութեամբ, Քրիստոսն է քարոզւում. եւ սրա համար ուրախ եմ ես, այլեւ պիտի շարունակեմ ուրախանալ. որովհետեւ գիտեմ, որ դա ծառայելու է իմ փրկութեանը ձեր աղաչանքներով եւ Յիսուս Քրիստոսի Հոգու օգնութեամբ՝ ըստ իմ ակնկալութեան եւ յոյսի, որպէսզի ոչնչով ամօթով չմնամ, այլ լինեմ կատարելապէս համարձակ, եւ ինչպէս միշտ, նաեւ այժմ, մեծարուի Քրիստոս իմ մարմնի մէջ թէ՛ իմ ապրելով եւ թէ՛ մեռնելով. քանի որ ինձ համար կեանքը Քրիստոսն է, իսկ մեռնելը՝ շահ: Ապա եթէ այս մարմնի կեանքը արդիւնաւոր գործի համար է, ես չգիտեմ, թէ որն ընտրեմ: Ճնշուած եմ երկուսից էլ. մարմնից դուրս գալը եւ Քրիստոսի հետ լինելը աւելի լաւ եմ համարում. իսկ մնալ այս մարմնի մէջ առաւել կարեւոր է ձեզ համար: Եւ համոզուած եմ ու գիտեմ, որ կմնամ եւ կապրեմ ձեզ բոլորիդ հետ, որ դուք զարգանաք եւ ուրախ լինէք հաւատի մէջ, որպէսզի ինձնով ձեր պարծանքը առաւել լինի Քրիստոս Յիսուսով, երբ ես վերստին գամ ձեզ մօտ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 51 – 62)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ երբ աշխարհից նրա վերանալու օրերը լրանում էին, որոշեց գնալ Երուսաղէմ: Եւ իրենից առաջ պատգամաւորներ ուղարկեց, որոնք երբ գնացին, մտան սամարացիների մի գիւղ՝ նրա համար պատրաստութիւն տեսնելու: Բայց սրանք չընդունեցին նրան որովհետեւ նա ուղեւորւում էր դէպի Երուսաղէմ: Երբ նրա աշակերտները՝ Յակոբոսը եւ Յովհաննէսը, այդ տեսան, ասացին. «Տէ՛ր, կամենո՞ւմ ես, որ ասենք, եւ երկնքից կրակ իջնի ու բնաջնջի նրանց»: Նա դարձաւ, սաստեց նրանց եւ ասաց. «Չգիտէք ի՛նչ հոգուց էք դուք. որովհետեւ Մարդու Որդին չեկաւ մարդկանց հոգիները կորստեան մատնելու, այլ՝ փրկելու»: Եւ մի ուրիշ գիւղ գնացին:

Եւ մինչ նրանք գնում էին, ճանապարհի վրայ մէկը նրան ասաց. «Կգամ քո յետեւից, ուր էլ գնաս»: Յիսուս նրան ասաց. «Աղուէսները որջեր ունեն, եւ երկնքի թռչունները՝ հանգստանալու տեղ, բայց Մարդու Որդին գլուխը դնելու տեղ չունի»:

Մի ուրիշի էլ ասաց. «Արի՛ իմ յետեւից»: Եւ սա ասաց. «Տէ՛ր, հրաման տուր ինձ գնալ նախ թաղել իմ հօրը»: Յիսուս նրան ասաց. «Թող որ մեռածները թաղեն իրենց մեռեալներին, իսկ դու գնա քարոզի՛ր Աստծոյ արքայութիւնը»:

Մէկ ուրիշն էլ ասաց. «Քո յետեւից կգամ, Տէ՛ր, բայց նախ թոյլ տուր ինձ, որ հրաժեշտ տամ իմ տանը»: 62 Յիսուս նրան ասաց. «Ոչ ոք ձեռքը մաճի վրայ չի դնի եւ ապա յետ նայի, եթէ յարմար է Աստծոյ արքայութեանը»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (668)

Համօրէն առաքելոց:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդէգրութիւն կենաց կոչելով’ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 9 – 16

Եղբայրնե՛ր, յիշեցէ՛ք մեր վաստակը եւ ջանքը, երբ գիշեր-ցերեկ աշխատում էինք՝ ձեզնից որեւէ մէկի վրայ ծանրութիւն չլինելու համար. եւ ձեզ քարոզում էինք Աստծոյ աւետարանը: Վկայ էք դուք ինքներդ, վկայ է նաեւ Աստուած, թէ ինչպէս սրբութեամբ, արդարութեամբ եւ անբասիր կերպով վարուեցինք ձեզ՝ հաւատացեալներիդ հետ. ինչպէս գիտէք էլ, ձեզնից իւրաքանչիւրին, ինչպէս հայրը՝ որդիներին, մխիթարում էինք եւ սփոփում ու վկայութիւն էինք տալիս, որ դուք ընթանաք Աստծուն արժանի կերպով, որը կանչեց ձեզ իր արքայութեանը եւ փառքին:

Ահա թէ ինչու մենք շարունակ գոհութիւն ենք տալիս Աստծուն նրա համար, որ մեզնից Աստծոյ խօսքի լուրն առնելով՝ այն ընդունեցիք ոչ որպէս մարդկանց խօսք, այլ՝ ճշմարտապէս՝ որպէս Աստծոյ խօսք, որ ներգործում է նաեւ ձեր՝ հաւատացեալներիդ մէջ. որովհետեւ դուք, եղբայրնե՛ր, նմանուեցիք Աստծոյ այն եկեղեցիներին, որ Հրէաստանում են ի Քրիստոս Յիսուս, քանի որ դուք էլ ձեր ազգակիցների կողմից նոյն չարչարանքներով չարչարուեցիք, ինչպէս որ նրանք՝ հրեաներից, որոնք եւ սպանեցին Տէր Յիսուսին եւ մարգարէներին ու հալածեցին մեզ եւ Աստծոյ աչքից ելան ու բոլոր մարդկանց հակառակորդ եղան: Արգելում էին մեզ քարոզել հեթանոսներին նրանց փրկութեան համար, որպէսզի ամէն ժամ լցնեն իրենց մեղքի չափը. սակայն նրանց վրայ բարկութիւնը հասել է իսպառ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (9, 36 – 10, 7)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ Յիսուս գթաց նրանց, որովհետեւ յոգնած էին եւ ցրուած, ինչպէս ոչխարներ, որոնք հովիւ չունեն: Այն ժամանակ իր աշակերտներին ասաց. «Հունձը առատ է, իսկ մշակները՝ սակաւ: Արդ, աղաչեցէք հնձի Տիրոջը, որ մշակներ հանի իր հնձի համար»:

Եւ նա, իր մօտ կանչելով իր տասներկու աշակերտներին, նրանց իշխանութիւն տուեց պիղծ դեւերի վրայ՝ հանելու դրանք եւ բժշկելու ամէն ցաւ եւ ամէն հիւանդութիւն: Եւ տասներկու առաքեալների անունները սրանք էին. առաջին՝ Սիմոն՝ Պետրոս կոչուածը, եւ նրա եղբայրը՝ Անդրէաս, Զեբեդէոսի որդի Յակոբոս եւ նրա եղբայրը՝ Յովհաննէս, Փիլիպպոս եւ Բարթողոմէոս, Թովմաս եւ Մատթէոս մաքսաւոր, Ալփէոսի որդի Յակոբոս եւ Ղեբէոս, որ Թադէոս կոչուեց, Սիմոն Կանանացի եւ Յուդա Իսկարիովտացի, որ եւ մատնեց նրան: Նրանց տասներկուսին Յիսուս ուղարկեց, պատուիրեց նրանց ու ասաց. «Հեթանոսների շրջաններով չգնաք եւ սամարացիների որեւէ քաղաքը չմտնէք, այլ աւելի շուտ գնացէք Իսրայէլի տան կորած ոչխարների մօտ: Եւ երբ գնաք, քարոզեցէք եւ ասացէք. «Երկնքի արքայութիւնը մօտեցել է»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (670)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 12 – 30

Ուրեմն, իմ սիրելինե՛ր, ինչպէս միշտ հնազանդուել էք, երբ եկել եմ ձեզ մօտ, այնպէս էլ հնազանդ եղէք առաւել եւս այժմ, երբ հեռու եմ ձեզանից. ահով եւ դողով դուք ձեր փրկութեան համար աշխատեցէք. որովհետեւ Աստուած է, որ յաջողեցնում է ձեր մէջ կամենալը եւ կատարելը իր հաճութեան համար: Ամէն ինչ արէք առանց տրտնջալու եւ առարկելու, որպէսզի լինէք անբիծ եւ անարատ, Աստծոյ որդիներ, անմեղներ՝ կամակոր եւ խոտորուած ազգի մէջ, ուր պիտի փայլէք ինչպէս լուսատուներն աշխարհում՝ ձեր մէջ պահելով կեանքի խօսքը, որ պիտի լինի իմ պարծանքը Քրիստոսի օրուայ համար, որպէսզի ընդունայն ընթացած եւ ընդունայն աշխատած չլինեմ: Թէկուզ եւ ձեր հաւատին իբրեւ պատարագ եւ զոհ ընծայուեմ, ուրախ եմ եւ մասնակից ձեր բոլորի հրճուանքին: Նոյնպէս եւ դուք հրճուեցէք եւ մասնակից եղէք իմ ուրախութեանը:

Բայց յոյս ունեմ ի Տէր Յիսուս Տիմոթէոսին շուտափոյթ ուղարկել ձեզ մօտ, որպէսզի իմ սիրտն էլ հանգիստ լինի, երբ ձեր մասին բան իմանամ. որովհետեւ ոչ ոք չունեմ նրա նման սրտակից, որ հարազատի պէս հոգայ ձեր մասին, քանզի բոլորն էլ իրենց շահն են փնտրում եւ ոչ՝ Յիսուս Քրիստոսինը: Բայց նրա փորձուած լինելը դուք էլ գիտէք, որովհետեւ ինձ հետ աւետարանին ծառայեց այնպէս, ինչպէս որդին՝ հօրը: Արդ, մտադիր եմ ուղարկել սրան, երբ որ իմ վիճակը պարզ լինի: Եւ յոյս ունեմ ի Տէր, որ ինքս էլ կգամ շուտով: Բայց անհրաժեշտ համարեցի ձեզ մօտ ուղարկել Եպափրոդիտոս եղբօրը՝ իմ գործակցին եւ մարտակցին, որին դուք ուղարկել էիք իմ կարիքները հոգալու համար, քանի որ ինքն էլ շատ կարօտել է ձեզ եւ ցանկանում է բոլորիդ տեսնել. նա մտահոգուած էր, որ դուք լսել էիք, թէ ինքը հիւանդացել է: Եւ արդարեւ, հիւանդացաւ մերձիմահ. բայց Աստուած ողորմեց նրան. ոչ միայն նրան, այլեւ ինձ, որպէսզի տրտմութեան վրայ տրտմութիւն չկրեմ: Արդ, շտապ ուղարկեցի նրան, որպէսզի նրան տեսնելով՝ կրկին ուրախ լինէք, եւ ես չտրտմեմ: Ընդունեցէք նրան ի Տէր ամենայն ուրախութեամբ եւ այդպիսիներին պատուական անձեր համարեցէք, քանի որ նա Տիրոջ գործի համար մինչեւ մահուան դուռը հասաւ՝ իր կեանքն իսկ վտանգելով, որպէսզի ինձ ծառայելու հարցում ձեր պակասը լրացնի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (10, 30 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Մի մարդ Երուսաղէմից Երիքով էր իջնում եւ ընկաւ աւազակների ձեռքը, որոնք նրան մերկացրին, վիրաւորեցին եւ կիսամեռ թողեցին ու գնացին: Պատահեց, որ մի քահանայ նոյն ճանապարհով իջաւ. նրան տեսաւ եւ թողեց անցաւ. նոյնպէս եւ մի ղեւտացի նոյն տեղով անցնելիս տեսաւ եւ թողեց անցաւ: Մի սամարացի, որ ճանապարհորդում էր, եկաւ նոյն տեղով նրա մօտ եւ տեսնելով նրան՝ գթաց: Եւ մօտենալով կապեց նրա վէրքերը, վրան ձէթ ու գինի լցրեց եւ դնելով նրան իր գրաստի վրայ՝ տարաւ մի իջեւան եւ խնամեց նրան: Եւ յաջորդ օրը, երբ դուրս էր գալիս այնտեղից, իջեւանատիրոջը երկու դահեկան հանեց տուեց եւ ասաց. «Խնամիր նրան, եւ ինչ որ ծախսես նրա վրայ, իմ միւս անգամ գալուն կհատուցեմ քեզ»: Արդ, ըստ քեզ՝ այդ երեքից ո՞րը մերձաւորի պէս վերաբերուեց նրան, ով աւազակների ձեռքն էր ընկել»: Եւ սա ասաց. «Նա, ով նրան բարիք արեց»: Յիսուս նրան ասաց. «Գնա եւ դու նոյն ձեւով արա»:

Եւ մինչ նրանք գալիս էին, Յիսուս մտաւ մի գիւղ, եւ Մարթա անունով մի կին նրան ընդունեց իր տանը: 39 Եւ սա մի քոյր ունէր, որի անունը Մարիամ էր, որ եկաւ նստեց Տիրոջ ոտքերի առաջ եւ լսում էր նրա խօսքերը: Իսկ Մարթան, որ զբաղուած էր տնային շատ գործերով, եկաւ կանգնեց նրա մօտ եւ ասաց. «Տէ՛ր, քեզ փոյթ չէ՞, որ քոյրս ինձ մենակ է թողել ծառայութեան գործի մէջ. արդ, ասա նրան, որ օգնի ինձ»: Յիսուս պատասխանեց ու ասաց. «Մարթա՛, Մարթա՛, դու հոգս ես անում եւ շատ բաներով ես զբաղուած, բայց այստեղ քիչ բան է պէտք. Մարիամն ընտրել է լաւ մասը, որ նրանից չպիտի վերցուի»:

 

ՏԱՍՆԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (672)

Տօն է ամենայն սրբոց հնոց եւ նորոց, յայտից եւ անյայտից:

Ժամամուտ. Ճգնաւորք Քրիստոսի, որք տանջանաց անօրինացն համբերեցէք, եւ զմոլութիւն կռոցն խափանեցէք. դասաւորեալք ընդ Հրեշտակս ի յերկինս. որք ունիք զհամարձակութիւն ի Քրիստոսէ, բարեխօսեցէք կեցեւցանել զանձինս մեր, զձեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պարծեսցին սուրբքն փառօք

եւ ցնծասցեն ի հանգիստս իւրեանց.

եւ բարձր արասցեն զԱստուած բերանովք իւրեանց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 4 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի:

 

ՏՕՆ ԸՆԾԱՅՄԱՆ ՍՈՒՐԲ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾՆԻՆ (674)

Ժամամուտ. Աստուածածին զքեզ խոստովանեալ երկրպագէ եկեղեցի ուղղափառաց. քանզի ուր քերովբէքն բազմաչեայք եւ աթոռք հրանիւթք եւ վեցթեւեան սերովբէքն նայել ոչ իշխէին, կրեցեր անսերմնապէս յանապականումն ի յարգանդի քում որպէս աղախին զՏէր, եւ ծնար որպէս մարդ զԱստուածն բոլորից զմարմնացեալն առ ի քէն զանճառ զբանն, ի փրկութիւն աշխարհի եւ կեանք անձանց մերոց:

Տէր տացէ զբան ոյք աւետարանեն զօրութեամբ բազմաւ:

Յարիցէ Աստուած, եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. Փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

Կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մեհեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը: Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Հոգին սուրբ եկեսցէ ի քեզ.

Եւ զօրութիւն Բարձրելոյն Հովանի լիցի ի վերայ քո:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 39 – 56)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այդ օրերին Մարիամը վեր կացաւ եւ շտապով գնաց Յուդայի լեռնային շրջանի քաղաքներից մէկը, մտաւ Զաքարիայի տունը ու Եղիսաբեթին ողջոյն տուեց: Եւ երբ Եղիսաբեթը Մարիամի ողջոյնը լսեց, մանուկը խաղաց նրա որովայնում, եւ Եղիսաբեթը լցուեց Սուրբ Հոգով եւ բարձր ձայնով աղաղակեց ու ասաց. «Օրհնեա՜լ ես դու կանանց մէջ, եւ օրհնեա՜լ է քո որովայնի պտուղը: Որտեղի՞ց ինձ այս ուրախութիւնը, որ իմ Տիրոջ մայրը ինձ մօտ գայ. քանզի, ահա, երբ քո ողջոյնի ձայնը հասաւ ականջիս, մանուկը ցնծալով խաղաց իմ որովայնում: Եւ երանի՜ նրան, ով կհաւատայ, որ Տիրոջ կողմից իրեն ասուածները կկատարուեն»: Եւ Մարիամն ասաց. «Իմ անձը կփառաւորի Տիրոջը, եւ իմ հոգին ցնծաց իմ Փրկիչ Աստծով, քանզի նա իր հայեացքը դարձրեց իր աղախնի խոնարհութեան վրայ: Եւ ահա, այսուհետեւ բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան, որովհետեւ ամենազօր Աստուած մեծամեծ գործեր արեց ինձ համար, եւ նրա անունը սուրբ է: Նրա ողորմութիւնը սերնդից սերունդ իր երկիւղածների վրայ է: Նա իր բազուկով զօրութիւն գործեց, ցրեց ամբարտաւաններին իրենց սրտի խորհուրդներով. հզօրներին տապալեց իրենց աթոռներից եւ բարձրացրեց խոնարհներին: Քաղցածներին լիացրեց բարիքներով եւ մեծահարուստներին արձակեց ձեռնունայն: Նա պաշտպան կանգնեց իր ծառային՝ Իսրայէլին՝ յիշելով իր ողորմութիւնները, ինչպէս ասել էր մեր հայրերին՝Աբրահամին եւ նրա սերնդին, յաւիտեան»: Մարիամը գրեթէ երեք ամիս մնաց Եղիսաբեթի մօտ եւ դարձաւ իր տունը:

 

ԱՐԱՋԻ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (675)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 8 – 24

Եւ վերջապէս, եղբայրնե՛ր, ինչ որ ճշմարտութեամբ է, ինչ որ՝ պարկեշտութեամբ, ինչ որ՝ արդարութեամբ, ինչ որ՝ սրբութեամբ, ինչ որ՝ սիրով, ինչ որ՝ բարի համբաւով, ինչ որ՝ առաքինութեամբ, ինչ որ՝ գովութեամբ, ա՛յն խորհեցէք: 9 Ինչ որ ուսանեցիք, ընդունեցիք, լսեցիք եւ տեսաք իմ մէջ, ա՛յն արէք: Եւ խաղաղութեան Աստուածը թող լինի ձեզ հետ: Ես չափազանց ուրախ եղայ Տիրոջով, որ դուք էլ էք մտածել հոգ տանել իմ մասին, ինչպէս արդէն հոգում էիք ինձ համար, բայց առիթ չէիք ունենում: Կարիքի մէջ լինելու համար չէ, որ ասում եմ այս բանը, քանի որ ես սովոր եմ գոհ լինել իմ վիճակից: Գիտեմ զրկանքով ապրել, գիտեմ առատութեան մէջ լինել: Ամէն ինչում, բոլոր պայմանների տակ սովորել եմ թէ՛ կուշտ լինել, թէ՛ քաղցած մնալ, թէ՛ առատութեան մէջ լինել, թէ՛ զրկանք կրել: Ամէն ինչի կարող եմ նրա շնորհիւ, ով ինձ զօրացրեց: Բայց դուք լաւ արեցիք, որ օգնեցիք ինձ նեղութեանս մէջ: Դուք էլ գիտէք, փիլիպեցինե՛ր, որ աւետարանի քարոզութեան սկզբում, երբ ես ելայ Մակեդոնիայից, ոչ մի եկեղեցի տալու եւ առնելու հարցում չօգնեց ինձ՝ բացի ձեզնից, որ մէկ-երկու անգամ իմ կարիքների համար օգնութիւն ուղարկեցիք Թեսաղոնիկէ: Ոչ թէ նուէրներ եմ փնտրում, այլ փնտրում եմ այն պտուղը, որ աւելանալու է ձեր հաշուին: Իսկ ես ամէն ինչ առել եմ եւ առատութեան մէջ եմ. լիացած եմ Եպափրոդիտոսի միջոցով ձեզնից ստացածս նուէրով, որ անուշահոտութիւն է, ընդունելի պատարագ՝ Աստծուն հաճելի: Եւ իմ Աստուածը կլցնի ձեր կարիքները իր հարստութեան չափով, փառքով, Քրիստոս Յիսուսի միջոցով: Արդ, Աստծուն եւ մեր Հօրը փառք յաւիտեանս յաւիտենից: Ամէն:

Ողջունեցէ՛ք բոլոր սրբերին ի Քրիստոս Յիսուս: Ողջունում են ձեզ այն եղբայրները, որ ինձ հետ են: Ողջունում են ձեզ բոլոր սրբերը՝ մանաւանդ նրանք, որ Կայսրի տնից են: Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը ձեր հոգու հետ լինի: Ամէն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 1 – 13)

Տէառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ եղաւ, որ Յիսուս մի տեղ աղօթքի էր կանգնած. եւ երբ վերջացրեց, նրա աշակերտներից մէկն ասաց նրան. «Տէ՛ր, մեզ աղօթել սովորեցրու, ինչպէս Յովհաննէսը սովորեցրեց իր աշակերտներին»: Նա նրանց ասաց. «Երբ աղօթքի կանգնէք, ասացէք. «Հայր մեր սուրբ թող լինի քո անունը. քո արքայութիւնը թող գայ: Մեր հանապազօրեայ հացը տուր մեզ ամէն օր: Եւ մեր մեղքերը ներիր մեզ, ինչպէս մենք էլ ներում ենք ամէն մարդու, որ յանցանք է գործում մեր դէմ. եւ մի՛ տար մեզ փորձութեան»»: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Ձեզնից ո՞վ է, որ բարեկամ ունենայ, գնայ նրա մօտ կէսգիշերին եւ ասի նրան՝ «Բարեկա՛մ, ինձ երեք նկանակ փոխ տուր, որովհետեւ իմ բարեկամը ճանապարհից եկաւ ինձ մօտ, եւ ես նրա առաջ դնելու ոչինչ չունեմ», իսկ նա ներսից պատասխանի եւ ասի. «Ինձ նեղութիւն մի՛ տուր, որովհետեւ դռները փակուած են, եւ երեխաներս ինձ հետ անկողնում են, չեմ կարող վեր կենալ եւ քեզ հաց տալ»: Ասում եմ ձեզ, եթէ բարեկամութեան համար էլ վեր չկենայ եւ հաց չտայ նրան, նրա թախանձանքի պատճառով վեր կենալով կտայ նրան, ինչ որ պէտք է: Եւ ես ասում եմ ձեզ. խնդրեցէ՛ք, եւ Աստծուց կտրուի ձեզ, փնտրեցէ՛ք եւ կգտնէք, բախեցէ՛ք, եւ կբացուի ձեզ համար, որովհետեւ ով խնդրում է, առնում է, ով փնտրում է, գտնում է, եւ ով բախում է, բացւում է նրա առաջ: Ձեզնից ո՞վ է այն հայրը, որի որդին եթէ ձուկ ուզի, մի՞թէ ձկան փոխարէն օձ կտայ նրան. եւ կամ ձու ուզի, մի՞թէ կարիճ կտայ նրան: Իսկ եթէ դուք, որ չար էք, գիտէք բարի պարգեւներ տալ ձեր որդիներին, որքա՜ն առաւել ձեր երկնաւոր Հայրը բարիքներ կտայ նրանց, ովքեր ուզում են իրենից»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (678)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Արքայութիւն քո արքայութիւն ամենայն յաւիտենից. եւ տէրութիւն քո յազգէ մինչեւ յազգ:

Հաւատարիմ է Տէր յամենայն բանս իւր. եւ արդար է յամենայն գործս իւր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 11

Պօղոսը՝ առաքեալը Յիսուս Քրիստոսի՝ Աստծոյ կամքով, եւ Տիմոթէոս եղբայրը՝ Կողոսիայում եղող սրբերին եւ հաւատացեալ եղբայրներին ի Քրիստոս: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից:

Գոհութիւն ենք յայտնում Աստծուն եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի Հօրը՝ միշտ ձեզ համար աղօթք անելով, լսելով ձեր հաւատի մասին ի Տէր Քրիստոս Յիսուս եւ սիրոյ մասին, որ ունէք բոլոր սրբերի հանդէպ, այն յոյսի համար, որ պահուած է ձեզ երկնքում: Այդ յոյսի մասին նախապէս լսել էք աւետարանի ճշմարտութեան խօսքով, որ հասաւ մինչեւ ձեզ, եւ թէ ինչպէս այն աճում ու պտղաբերում է ամբողջ աշխարհում, ինչպէս եւ ձեր մէջ, այն օրից, երբ լսեցիք ու ճշմարտութեամբ ճանաչեցիք Աստծոյ շնորհը, եւ ինչպէս ուսանեցիք մեր սիրելի ծառայակից Եպափրասից, որը Յիսուսի հաւատարիմ ծառան է ձեզ համար եւ որը պատմեց մեզ այն սէրը, որ Հոգին տուեց ձեզ:

Դրա համար մենք էլ այն օրուանից, երբ լսեցինք այդ, չենք դադարում ձեզ համար աղօթելուց եւ Աստծուն աղաչանքներ մատուցելուց, որպէսզի լցուէք նրա կամքի գիտութեամբ՝ ունենալով կատարեալ իմաստութիւն եւ հոգեւոր իմացութիւն՝ ապրելու համար Տիրոջն արժանի եւ ամէն ինչում նրան հաճելի ձեւով, բոլոր բարի գործերում պտղաբեր լինելու եւ Աստծոյ գիտութեամբ աճելու համար՝ զօրացած նրա ամբողջ ուժով, նրա փառքի զօրութեամբ, կատարեալ համբերութեամբ եւ յարատեւութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Եկայք ցնծասցուք ի Տէր.

աղաղակեսցուք առ Աստուած փրկիչ մեր:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 14 – 23)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս մի համր դեւ էր հանում. եւ երբ դեւը ելաւ, համրը խօսեց. եւ ամբողջ ժողովուրդը զարմացաւ: Եւ նրանցից ոմանք ասացին. «Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Իսկ ուրիշներ փորձում էին նրան եւ երկնքից նշան էին ուզում նրանից: Իսկ նա, իմանալով նրանց մտածումները, ասաց նրանց. «Ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն թագաւորութիւն աւերւում է, եւ ինքն իր մէջ բաժանուած ամէն տուն՝ կործանւում: Արդ, եթէ սատանան էլ ինքն իր մէջ բաժանուեց, նրա թագաւորութիւնը ինչպէ՞ս կարող է կանգուն մնալ. որովհետեւ իմ մասին ասում էք, թէ՝ « Նա դեւերին հանում է դեւերի իշխան Բէեղզեբուղի միջոցով»: Եթէ ես դեւերին հանում եմ Բէեղզեբուղի միջոցով, ձեր հետեւորդնե՞րն ինչով պիտի հանեն. այդ պատճառով նրանք պիտի լինեն ձեր դատաւորները: Իսկ եթէ Աստծոյ մատով եմ հանում դեւերին, ուրեմն Աստծոյ արքայութիւնը հասել է ձեզ վրայ: Երբ զինուած հզօր մի մարդ պահպանում է իր տունը, նրա ինչքը ապահով է: Բայց եթէ նրանից աւելի հզօրը գայ նրա վրայ եւ յաղթի նրան, նրանից կհանի այն զէնքերը, որոնց վրայ յոյս էր դրել, եւ նրա աւարը կբաժանի: Ով ինձ հետ չէ, հակառակ է ինձ, եւ ով ինձ հետ չի հաւաքում, ցրում է»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (679)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Երկիր պագից ի տաճար սուրբ քո. Երկիւղիւ քո Տէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 12 – 23

Գոհութի՛ւն Հօրը, որ մեզ արժանացրեց մասնակից լինելու լուսաբնակ սրբերի վիճակին. նա փրկեց մեզ խաւարի իշխանութիւնից եւ մեզ փոխադրեց արքայութիւնն իր սիրելի Որդու, որով փրկութիւն ունենք նրա արեամբ եւ մեղքերի թողութիւն՝ նրա մարմնով:

Նա պատկերն է աներեւոյթ Աստծոյ, անդրանիկը բոլոր արարածների. որովհետեւ նրանով ստեղծուեց այն ամէնը, ինչ որ երկնքում է եւ ինչ որ երկրի վրայ, ինչ որ երեւում է եւ ինչ որ չի երեւում. թէ՛ գահեր, թէ՛ տէրութիւններ, թէ՛ պետութիւններ, թէ՛ իշխանութիւններ՝ ամէն ինչ նրանով եւ նրա համար ստեղծուեց. եւ նա կար առաջ, քան ամէն ինչ. եւ ամէն ինչ նրանով է կանգնած հաստատ: Եւ նա է գլուխը մարմնի, որ եկեղեցին է. նա, որ սկիզբ է, անդրանիկը՝ մեռելների միջից, որպէսզի ինքը լինի ամէն ինչում նախապատիւը. որովհետեւ Աստուածութեան լրիւ ամբողջութիւնը նրա մէջ հաճեց բնակուել եւ նրանով հաշտեցնել ամէն ինչ իր հետ՝ խաղաղութիւն անելով խաչի վրայ թափած իր արեամբ ե՛ւ երկրի վրայ, ե՛ւ երկնքում եղածների համար:

Եւ ձեզ, որ մի ժամանակ օտարացած եւ թշնամացած էիք նրա հանդէպ ձեր մտածումներով եւ չար գործերով, այժմ, ահաւասիկ, հաշտեցրեց ձեզ իր իսկ մարմնով եւ իր մահուամբ, որպէսզի ներկայացնի ձեզ Աստծոյ առաջ սուրբ, անբիծ եւ անարատ, եթէ ամուր ու անսասան մնաք հաւատի մէջ եւ անխախտ՝ յոյսի մէջ այն աւետարանի, որ լսեցիք, եւ որ քարոզուեց երկնքի տակ գտնուող բոլոր արարածներին, եւ որին ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր.

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 27 – 32)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ Յիսուս այս բանն էր խօսում, ժողովրդի միջից մի կին ձայն բարձրացրեց եւ ասաց. «Երանի՜ է այն կնոջը, որ յղացաւ եւ սնուցանեց քեզ»: Եւ նա ասաց. «Մանաւանդ երանի՜ է նրանց, որ լսում են Աստծոյ խօսքը եւ կպահեն»:

Եւ երբ ժողովուրդը նրա շուրջը խռնուեց, սկսեց ասել. «Այս սերունդը չար սերունդ է. նշան է ուզում, եւ նրան երկնքից այլ նշան չի տրուի՝ բացի Յովնանի նշանից. որովհետեւ ինչպէս Յովնանը նշան եղաւ նինուէացիների համար, նոյնպէս Մարդու Որդին նշան կլինի այս սերնդի համար: Հարաւի դշխոն դատաստանի ժամանակ այս սերնդի մարդկանց հետ եւ պիտի դատապարտի նրանց, որովհետեւ նա երկրի ծագերից եկաւ՝ լսելու Սողոմոնի իմաստութիւնը. եւ ահա, Սողոմոնից մեծը կայ այստեղ: Նինուէի մարդիկ դատաստանի ժամանակ պիտի ելնի այս սերնդի հետ եւ պիտի դատապարտեն նրան, քանզի Յովնանի քարոզութեան վրայ ապաշխարեցին. եւ ահա, Յովնանից մեծը կայ այստեղ»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (681)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 24 – 2, 7

Եւ այժմ ուրախ եմ ձեզ համար կրած իմ չարչարանքների համար եւ լրացնում եմ իմ մարմնի մէջ Քրիստոսի նեղութիւնների պակասը իր մարմնի համար, որ է եկեղեցին. դրան ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ ըստ Աստծոյ տնտեսութեան, որ տրուեց ինձ՝ ձեր մէջ կատարելապէս քարոզելու Աստծոյ խօսքը՝ այն խորհուրդը, որ ծածկուած էր դարերից եւ սերունդներից եւ որ այժմ յայտնուեց իր սրբերին. Աստուած ուզեց ցոյց տալ նրանց, թէ փառքի ի՜նչ ճոխութիւն կայ այս խորհրդի մէջ հեթանոսների համար. եւ այդ խորհուրդը այս է. Քրիստոս՝ փառքի յոյսը, ձեր մէջ: Այդ Քրիստոսն ենք քարոզում մենք, յորդորում ենք ամէն մարդու եւ ուսուցանում ամէն մարդու ամենայն հոգեւոր իմաստութեամբ, որպէսզի ամէն մարդու կատարեալ դարձնենք ի Քրիստոս Յիսուս, որի համար եւ աշխատում ու պայքարում եմ ըստ նրա այն ուժի, որ գործում է իմ մէջ զօրութեամբ:

Ուզում եմ, որ դուք գիտենաք, թէ ինչպիսի նեղութիւն եմ կրում ձեզ համար եւ լաւոդիկեցիների համար եւ բոլոր նրանց համար, որոնք իմ երեսը չեն տեսել անձնապէս, որպէսզի մխիթարուեն նրանց սրտերը, մէկտեղուեն սիրով եւ հասնեն կատարեալ իմաստութեան ճոխութեանը՝ ճանաչելու համար Աստծոյ խորհուրդը, որ յայտնուած է ի Քրիստոս Յիսուս, որի մէջ պահուած են գիտութեան եւ իմաստութեան բոլոր գանձերը: Եւ այս բանն ասում եմ, որպէսզի ոչ ոք ձեզ չմոլորեցնի պատիր խօսքերով. որովհետեւ թէպէտ եւ հեռու եմ մարմնով, բայց հոգով ձեզ հետ եմ. ուրախանում եմ, երբ տեսնում եմ ձեր բարի վարքը եւ ձեր հաւատի ամրութիւնը ի Քրիստոս Յիսուս:

Արդ, ինչպէս որ ընդունեցիք Քրիստոս Յիսուսին՝ Տիրոջը, այնպէս էլ ընթացէ՛ք նրանով՝ արմատաւորուած եւ կառուցուած նրա վրայ, հաստատ մնալով հաւատի մէջ, ինչպէս որ ուսանեցիք, որպէսզի աճէք նրա մէջ գոհութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երգեցէք Տեառն երգ նոր.

երգեցէք Տեառն ամենայն երկիր.

երգեցէք Տեառն եւ բարձր արարէք զանուն նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 33 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Ոչ ոք ճրագ վառելով ծածուկ տեղ չի դնի, այլ կդնի աշտանակի վրայ, որպէսզի մտնողը լոյսը տեսնի: Մարմնի ճրագը աչքն է. երբ աչքը առողջ է, ամբողջ մարմինը լուսաւոր կլինի, իսկ երբ աչքը պղտոր է, մարմինն էլ խաւար կլինի: Արդ, զգոյշ եղիր. գուցէ այն լոյսը, որ քո մէջ է, խաւար լինի: Եթէ քո ամբողջ մարմինը լուսաւոր է, եւ նրա մէջ խաւարի մաս չկայ, ամէն ինչ այնպէս լուսաւոր կլինի, ինչպէս երբ ճրագը իր շողերով լուսաւորի քեզ»:

Եւ մինչ նա խօսում էր այս բաները, մի փարիսեցի աղաչում էր նրան, որ իր մօտ ճաշի: Եւ նա մտնելով սեղան նստեց: Երբ փարիսեցին տեսաւ, զարմացաւ, քանի որ Յիսուս ճաշից առաջ չլուացուեց: Տէրը նրան ասաց. «Այժմ դուք՝ փարիսեցիներդ, բաժակի եւ պնակի արտաքինն էք մաքրում, իսկ ձեր ներքինը լի է յափշտակութեամբ ու չարութեամբ: Անմիտնե՛ր, չէ՞ որ նա, ով արտաքինը ստեղծեց, նաեւ ներքինը ստեղծեց: Բայց տեսէք, թէ ինչն է իսկապէս արժան. ողորմութի՛ւն տուէք, այնժամ ձեր ամէն ինչը մաքուր կլինի:

Բայց վա՜յ ձեզ՝ փարիսեցիներիդ, որ տասանորդ էք տալիս անանուխից, փեգենայից եւ ամէն տեսակ բանջարեղէնից, բայց անտեսում էք Աստծոյ արդարութիւնն ու սէրը. այս բաները պէտք էր անել, բայց միւսները՝ չանտեսել:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (683)

Ժամամուտ. Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. Զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր, որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն. որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

Բարձր արարէք զՏէր Աստուած մեր. երկիր պագէք պատուանդանի ոտից նորա, զի սուրբ է:

Տէր Թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք, որ նստիս ի քերովբէս. սասանեցաւ երկիր:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 15 – 4, 4

Եւ ձեր սրտերում թող հաստատուի Քրիստոսի խաղաղութիւնը, որին եւ կոչուեցիք մէկ մարմնով. եւ գոհութի՛ւն մատուցեցէք:

Թող Քրիստոսի խօսքը բնակուի ձեր մէջ առատապէս, որ կատարեալ իմաստութեամբ ուսուցանէք եւ խրատէք միմեանց՝ սաղմոսներով, օրհներգութիւններով, հոգեւոր երգերով եւ երախտագիտութեամբ օրհնելով ձեր սրտերում Աստծուն: Եւ ինչ որ անէք խօսքով եւ գործով, բոլորն արէք Տէր Յիսուսի անունով. գոհութի՛ւն մատուցեցէք նրանով Աստծուն եւ Հօրը:

Կանա՛յք, հնազա՛նդ եղէք ձեր մարդկանց, ինչպէս որ վայել է ի Տէր: Մարդի՛կ, սիրեցէ՛ք ձեր կանանց եւ մի՛ դառնացրէք նրանց: Որդինե՛ր, ամէն ինչում հնազա՛նդ եղէք ձեր ծնողներին, որովհետեւ հաճելին այդ է Տիրոջ առաջ: Հայրե՛ր, մի՛ զայրացրէք ձեր որդիներին, որ չյուսալքուեն: Ծառանե՛ր, ամէն ինչում հնազա՛նդ եղէք ձեր մարմնաւոր տէրերին՝ ոչ թէ մարդահաճոյ կերպով, ցուցադրական ծառայութեամբ, այլ սրտի անկեղծութեամբ՝ երկիւղ կրելով Տիրոջից: Ինչ որ անէք, արէք սրտա՛նց, որպէս թէ Տիրոջ համար էք անում եւ ոչ թէ՝ մարդկանց համար: Իմացէ՛ք, որ Տիրոջից պիտի ստանաք ձեր ժառանգութեան հատուցումը, քանզի Տէր Քրիստոսին էք ծառայում: Իսկ անիրաւը պիտի պատժուի ըստ իր անիրաւութեան, քանի որ Աստծոյ առաջ աչառութիւն չկայ:

Տէրե՛ր, ծառաների հետ վարուեցէ՛ք ուղղամտութեամբ եւ արդարութեամբ. իմացէ՛ք, որ դուք էլ Տէր ունէք երկնքում:

Յաճախ աղօթեցէք՝ աղօթքի մէջ արթուն մնալով գոհութեամբ: Միաժամանակ աղօթեցէք եւ մեզ համար, որպէսզի Աստուած բացի մեր առաջ խօսքի դուռը՝ յայտնելու խորհուրդը Քրիստոսի, որի համար էլ կապանքների մէջ եմ, որպէսզի յայտնի դարձնեմ նրան՝ խօսելով այնպէս, ինչպէս որ պէտք է խօսեմ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Բարձր արարից զընտրեալն ի ժողովրդենէ իմմէ.

գտի զԴաւիթ ծառայ իմ,

եւ իւղով սրբով իմով օծի զնա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (11, 49 – 54)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Դրա համար Աստծոյ իմաստութիւնն ասաց. նրանց մէջ մարգարէներ եւ առաքեալներ կուղարկեմ, եւ նրանցից ոմանց պիտի սպանեն եւ հալածեն, որպէսզի այդ սերնդից պահանջուի արիւնը բոլոր մարգարէների՝ թափուած աշխարհի սկզբից՝ Աբէլի արիւնից մինչեւ արիւնը Զաքարիայի, որը կորստեան մատնուեց խորանի եւ տաճարի միջեւ. այո՛, ասում եմ ձեզ, պիտի պահանջուի այդ սերնդից: Վա՜յ ձեզ՝ օրէնսգէտներիդ, որ թաքցնում էք գիտութեան բանալիները. դուք չէք մտնում եւ մտնողներին էլ արգելում էք»:

Եւ երբ այս բոլորը նրանց ասաց ամբողջ ժողովրդի առաջ, ամօթահար եղան. եւ օրէնսգէտներն ու փարիսեցիները սկսեցին խիստ չարանալ եւ բանավէճի բռնուել նրա հետ շատ բաների համար: Եւ սպասում էին նրա բերանից ինչ-ինչ խօսքեր որսալ, որպէսզի չարախօսեն նրա մասին:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՈՒՐԲԱԹ (685)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 5 – 18

Իմաստութեամբ վարուեցէք դրսինների հետ՝ գնահատելով ժամանակը: Եւ ձեր խօսքը թող լինի միշտ լի Տիրոջ շնորհով, որպէս թէ աղով համեմուած լինի, որպէսզի դուք իմանաք, թէ ինչպէս պէտք է պատասխան տաք իւրաքանչիւրին:

Իսկ ինչ վերաբերում է ինձ, այդ բոլորի մասին ձեզ կպատմի Տիւքիկոսը՝ սիրելի եղբայրը եւ հաւատարիմ պաշտօնեան եւ իմ ծառայակիցը ի Տէր. նրան ձեզ մօտ ուղարկեցի այդ բանի համար, որպէսզի իմանաք մեր մասին, եւ նա մխիթարի ձեր սրտերը. նրան ուղարկեցի հաւատարիմ եւ սիրելի եղբօր՝ Օնեսիմոսի հետ միասին, որ ձեզնից է: Նրանք ձեզ կպատմեն ամէն բան, որ կատարւում է այստեղ:

Ձեզ ողջունում է Արիստարքոսը՝ իմ բանտակիցը, ինչպէս նաեւ Բառնաբասի եղբօրորդի Մարկոսը (որի մասին հրահանգ ունէք, որ եթէ ձեզ մօտ գայ, ընդունէք նրան). ողջունում է նաեւ Յիսուսը՝ Յուստոս կոչուածը. սրանք թլփատուածներից են. սրա՛նք միայն գործակից եղան ինձ Աստծոյ արքայութեան համար եւ նոյնիսկ մխիթարութիւն եղան ինձ համար: Ողջունում է ձեզ Եպափրասը՝ ձեզնից մէկը. Քրիստոս Յիսուսի այս ծառան միշտ տքնաջան աղօթում է ձեզ համար, որպէսզի մնաք կատարեալ եւ գործադրէք Աստծոյ կամքը ամէն բանի մէջ: Վկայում եմ նրա մասին, որ շատ հոգածութիւն ունի ձեր եւ լաւոդիկեցիների համար եւ բոլոր նրանց համար, որ Երապոլսում են: Ողջունում է ձեզ Ղուկասը՝ բժիշկը եւ սիրելին, ինչպէս նաեւ Դեմասը: Ողջունեցէ՛ք այն եղբայրներին, որ գտնւում են Լաւոդիկիայում, եւ Նիմփային ու նրա տնական եկեղեցուն: Եւ երբ այս թուղթն ընթերցուի ձեզ մօտ, այնպէս արէք, որ լաւոդիկեցիների եկեղեցում էլ ընթերցուի. եւ լաւոդիկեցիներին ուղարկուած թուղթն էլ դո՛ւք ընթերցեցէք: Եւ ասացէք Արքիպպոսին. «Զգո՛յշ եղիր այն սպասաւորութեան համար, որ ընդունեցիր Տիրոջով, որպէսզի այն կատարես»: Այս ողջոյնը իմ՝ Պօղոսիս ձեռքով է: Իմ կապանքները պահեցէ՛ք ձեր մտքում: Շնո՜րհ ձեզ հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 1 – 12)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մինչ Յիսուսի շուրջը բիւրաւոր ժողովուրդ հաւաքուեց իրար կոխոտելու աստիճան, նա սկսեց նախ իր աշակերտներին ասել. «Նախ դուք ձեզ զգոյշ պահեցէք փարիսեցիների խմորից, որ կեղծաւորութիւնն է, քանզի չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան, որ չիմացուի, քանզի ինչ որ խաւարի մէջ ասէք, լսելի պիտի լինի լոյսի մէջ. եւ ինչ որ շտեմարաններում փսփսաք ականջների մէջ, պիտի քարոզուի տանիքների վրայ: Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի: Եւ ով Մարդու Որդու դէմ բան ասի, նրան պիտի ներուի, բայց ով Սուրբ Հոգուն հայհոյի, նրան չպիտի ներուի: Իսկ երբ ձեզ տանեն ժողովարանների, կառավարիչների եւ իշխանաւորների առաջ, մի՛ մտահոգուէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պատասխան պիտի տաք եւ կամ ինչ պիտի ասէք, որովհետեւ Սուրբ Հոգին նոյն ժամին կսովորեցնի ձեզ, թէ ինչ պէտք է խօսել»:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՇԱԲԱԹ (687)

Սրբոյն Գրիգորի Սքանչելագործին եւ Միւռոնայ եպիսկոպոսին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պետրոսի առաքելոյն ի Կաթողիկեայց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 7

Ուրեմն, աղաչում եմ երէցներին՝ ես էլ նոյնպէս լինելով երէց ու վկայ Քրիստոսի չարչարանքների եւ մասնակից գալիք փառքի յայտնութեան. արածեցրէ՛ք Աստծոյ այդ հօտը, որ ձեզ է յանձնուած, վերակացու լինելով ոչ թէ ակամայ, այլ կամովին՝ ըստ Աստծոյ, ոչ թէ շահախնդրութեամբ, այլ յօժարութեամբ. ոչ թէ տիրելով նրանց, որ բաժին են ընկած ձեզ, այլ օրինակ լինելով հօտին, որպէսզի երբ Հովուապետը երեւայ, փառքի անթա ռամ պսակն ընդունէք:

Նոյնպէս եւ դուք, երիտասարդնե՛ր, հնազանդ եղէք ծերերին. բոլորդ միմեանց հանդէպ խոնարհութիւն ունեցէք, քանի որ «Աստուած հակառակ է ամբարտաւաններին, իսկ խոնարհներին շնորհ է տալիս»: Խոնարհուեցէք Աստծոյ հզօր ձեռքի տակ, որպէսզի ժամանակին նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր բոլոր հոգսերը նրա վրայ գցէք, որովհետեւ նա է, որ հոգում է ձեր մասին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (688)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 10

Պօղոսը, Սիղուանոսը եւ Տիմոթէոսը՝ թեսաղոնիկեցիներիդ եկեղեցուն՝ մեր Հայր Աստծով եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսով: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն: Միշտ գոհութիւն ենք յայտնում Աստծուն ձեզ համար՝ բոլորիդ յիշատակելով մեր աղօթքներում, անդադար յիշելով ձեր հաւատի գործը, սիրոյ վաստակը եւ յոյսի համբերութիւնը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի, Աստծոյ եւ մեր Հօր առաջ: Սիրելի՛ եղբայրներ, գիտցէ՛ք, որ ընտրուել էք Աստծոյ կողմից. մեր աւետարանը միայն խօսքերով չքարոզուեց ձեզ, այլ նաեւ զօրութեամբ, Սուրբ Հոգով եւ կատարեալ վստահութեամբ. գիտէք նաեւ, թէ ինչպիսի ընթացք ունեցանք ձեր մէջ ձեզ համար: Եւ դուք, նմանուելով մեզ եւ Տիրոջը, ընդունեցիք խօսքը բազում նեղութեան մէջ Սուրբ Հոգու ուրախութեամբ՝ օրինակ հանդիսանալով բոլոր հաւատացեալներին, որոնք Մակեդոնիայում եւ Աքայիայում են. ձեզնից հնչեց Աստծոյ խօսքը ոչ միայն Մակեդոնիայում եւ Աքայիայում, այլեւ առ Աստուած ձեր ունեցած հաւատը սփռուեց ամէն տեղ, այնպէս որ մեզ պէտք չէ մի որեւէ բան խօսել այդ մասին, քանի որ մարդիկ իրենք իսկ պատմում են մեր մասին. թէ ինչպէս եղաւ մեր մուտքը ձեր մէջ, եւ թէ ինչպէս կուռքերից դարձաք առ Աստուած՝ ծառայելու համար կենդանի եւ ճշմարիտ Աստծուն եւ սպասելու երկնքից նրա Որդու գալստեանը, որին յարութիւն տուեց նա մեռելներից, Յիսուսին, որ պիտի փրկի մեզ վերահաս բարկութիւնից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 13 – 31)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Ժողովրդի միջից մէկը նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, ասա եղբօրս, որ ժառանգութիւնը ինձ հետ բաժանի»: Եւ նա նրան ասաց. «Ո՛վ մարդ, ինձ ո՞վ դատաւոր կամ բաժանարար կարգեց ձեզ վրայ»: Ապա ժողովրդին ասաց. «Տեսէք, որ զգոյշ լինէք ամէն տեսակ ագահութիւնից, որովհետեւ մարդու կեանքը իր կուտակած հարստութեան մէջ չէ»: Եւ նրանց մի առակ պատմեց ու ասաց. «Մի մեծահարուստի արտերը առատ բերք տուեցին. եւ նա խորհեց իր մտքում ու ասաց. «Տեսնեմ ինչ կարող եմ անել, քանի որ բերքս կուտակելու տեղ չկայ: Գիտեմ,- ասաց նա,- թէ ինչ պէտք է անեմ. կքանդեմ իմ շտեմարաններն ու աւելի մեծերը կշինեմ եւ այնտեղ կհաւաքեմ ցորենն ու իմ ամբողջ բարիքները. եւ ինքս ինձ կասեմ. ո՛վ մարդ, շատ տարիների համար ամբարուած բազում բարիքներ ունես, հանգիստ արա, կեր, խմիր եւ ուրախ եղիր»: Աստուած նրան ասաց. «Անմի՛տ, հէնց այս գիշեր հոգիդ քեզնից պահանջելու են, իսկ ինչ որ պատրաստել ես, ո՞ւմ է լինելու»:Նոյնպէս է նաեւ նա, ով իր անձի համար գանձ կհաւաքի եւ Աստծով չի հարստանայ»:

Եւ իր աշակերտներին ասաց. «Դրա համար էլ ասում եմ ձեզ. հոգ մի՛ արէք ձեր հոգու համար, թէ ինչ էք ուտելու, ոչ էլ՝ մարմնի համար, թէ ինչ էք հագնելու. քանզի հոգին առաւել է, քան կերակուրը, եւ մարմինը՝ քան հագուստը: Նայեցէք ագռաւներին, որոնք ո՛չ սերմանում են եւ ո՛չ հնձում, ո՛չ շտեմարաններ ունեն եւ ո՛չ էլ ամբարներ, բայց Աստուած կերակրում է նրանց. որքա՜ն եւս առաւել՝ ձեզ, որ շատ աւելի յարգի էք, քան թռչունները: Ձեզնից ո՞վ հոգս անելով կկարողանայ իր հասակի վրայ մէկ կանգուն աւելացնել: Արդ, եթէ փոքր բանի մէջ անկարող էք, այլ բաների համար ինչո՞ւ էք հոգս անում: Նայեցէք շուշանին՝ ինչպէս է աճում. ո՛չ աշխատում է եւ ո՛չ հիւսում: Ասում եմ ձեզ. Սողոմոնն իսկ իր ամբողջ փառքի մէջ նրանցից մէկի նման չհագնուեց: Իսկ եթէ խոտը, որ այսօր բաց դաշտում է, իսկ վաղը հնոց է նետուելու, Աստուած այդպէս է հագցնում, որչա՜փ եւս առաւել ձեզ պիտի հագցնի, թերահաւատնե՛ր: Եւ դուք մի՛ մտահոգուէք, թէ ինչ էք ուտելու կամ ինչ էք խմելու, եւ մի՛ մտատանջուէք, քանզի այդ ամէնը աշխարհի հեթանոսներն են, որ փնտրում են: Իսկ ձեր Հայրը գիտէ, որ այդ ամէնը պէտք է ձեզ: Այլ դուք հետամուտ եղէք Աստծոյ արքայութեանը, եւ այդ ամէնը աւելիով կտրուի ձեզ»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (690)

Սրբոց կուսանացն Յուլիանեայ եւ Վասիլուհւոյ:

Ժամամուտ. Հարսնացեալք Քրիստոսի երկնաւոր փեսային, դստերք վերին Սիոնի. խնդրեցէք ի Քրիստոսէ զհաշտութիւն եւ զմեծ զողորմութիւն:

Տարցին Թագաւորի կուսանք զհետ նորա. եւ զընկերս նորա տարցին նմա:

Բղխեաց սիրտ իմ բարի. եւ ասեմ զգործս իմ թագաւորի:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 16 – 7, 1

Կամ ի՞նչ նմանութիւն ունի Աստծոյ տաճարը մե հեանների հետ: Արդարեւ, կենդանի Աստծոյ տաճար էք դուք, ինչպէս ասաց Աստուած. «Պիտի բնակուեմ նրանց մէջ ու պիտի ընթանամ նրանց միջով եւ նրանց Աստուածը պիտի լինեմ, եւ նրանք պիտի լինեն իմ ժողովուրդը:

Դրա համար դո՛ւրս եկէք նրանց միջից եւ հեռո՛ւ մնացէք,- ասում է Տէրը,- եւ մի՛ դիպէք պիղծ բաների. եւ ես պիտի ընդունեմ ձեզ. եւ պիտի լինեմ ձեզ համար Հայր. եւ դուք պիտի լինէք ինձ համար որդիներ եւ դուստրեր»,- ասում է Ամենակալ Տէրը:

Եւ որովհետեւ այս խոստումն ունենք, սիրելինե՛ր, ինքներս մեզ մաքրենք մարմնի եւ հոգու ամէն պղծութիւնից, կատարեալ դարձնենք սրբութիւնը Աստծոյ երկիւղով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացցէ դշխոյ ընդ աջմէ քումմէ,

ի հանդերձս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (8, 1 – 3)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Դրանից յետոյ Յիսուս շրջում էր քաղաքներում եւ գիւղերում, քարոզում էր եւ աւետարանում Աստծոյ արքայութիւնը: Եւ նրա հետ էին տասներկուսը եւ մի քանի կանայք, որոնք բժշկուել էին չար ոգիներից ու հիւանդութիւններից. Մարիամը, որ կոչւում էր Մագդաղենացի, եւ որից եօթ դեւ էր դուրս եկել, Յովհաննան՝ Հերովդէսի վերակացուի՝ Քուզայի կինը, եւ Շուշանն ու շատ ուրիշներ, որոնք իրենց ունեցուածքից մատակարարում էին նրան:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (691)

Սրբոց առաքելոցն Յոկոբայ եւ Շմաւոնի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 14 – 17

Արդ, գոհութի՜ւն Աստծոյ, որ Քրիստոս Յիսուսով մեզ միշտ յաղթութեան է տանում եւ իր գիտութեան բուրմունքը մեզնով սփռում է ամէնուր, քանզի Քրիստոսի բուրմունքն ենք Աստծոյ առաջ՝ ե՛ւ փրկուածների մէջ, ե՛ւ կորստեան մատնուածների. ոմանց՝ մահուան հոտ, որ տանում է դէպի մահ, եւ ոմանց՝ կենդանութեան բոյր, որ տանում է դէպի կեանք: Եւ ո՞վ կարող է այս բանն անել. քանզի նման չենք ուրիշների, որ Աստծոյ խօսքի վաճառքով են զբաղւում, այլ, իբրեւ անկեղծ մարդիկ, իբրեւ Աստծոյ կողմից ուղարկուածներ, խօսում ենք Քրիստոսով Աստծոյ առաջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (6, 13 – 20)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ լոյսը բացուեց, կանչեց իր աշակերտներին եւ ընտրեց նրանցից տասներկուսին, որոնց եւ առաքեալներ անուանեց. Սիմոնին, որին եւ Պետրոս կոչեց, եւ Անդրէասին՝ նրա եղբօրը, Յակոբոսին, Յովհաննէսին, Փիլիպպոսին, Բարթողոմէոսին, Մատթէոսին, Թովմասին, Ալփէոսի որդի Յակոբոսին, Սիմոնին՝ Նախանձայոյզ կոչուածին, Յակոբի որդի Յուդային եւ Իսկարիովտացի Յուդային, որը եւ մատնիչ եղաւ:

Եւ նրանց հետ միասին իջաւ մի տափարակ տեղ, ուր նրա աշակերտների խումբը եւ ամբողջ Հրէաստանից ու Երուսաղէմից եւ այն կողմերից եւ Տիւրոսի ու Սիդոնի ծովեզրից շատ մեծ բազմութիւն եկել էր լսելու նրան եւ բժշկուելու իրենց հիւանդութիւններից: Եւ պիղծ ոգիներից տառապողները բժշկւում էին: Եւ ամբողջ ժողովուրդն ուզում էր նրան դիպչել, քանզի նրանից մեծ զօրութիւն էր դուրս գալիս եւ բժշկում բոլորին:

Եւ Յիսուս աչքերը բարձրացրեց իր աշակերտների վրայ ու ասաց. «Երանի՜ հոգով աղքատներիդ, որովհետեւ Աստծոյ արքայութիւնը ձերն է:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (693)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 12

Եղբայրնե՛ր, դուք ինքներդ գիտէք, որ իզուր չեղաւ մեր մուտքը ձեր մէջ, այլ նախապէս չարչարուելով եւ անարգուելով Փիլիպէում – ինչպէս որ դուք էլ գիտէք – մեր Աստծով համարձակուեցինք պատմել ձեզ Աստծոյ աւետարանը՝ մեծ ընդդիմութեան հանդիպելով. որովհետեւ մեր յորդորը ո՛չ մոլորութիւնից է, ո՛չ պղծութիւնից եւ ո՛չ էլ նենգամտութիւնից: Այլ ինչպէս ընտրուեցինք Աստծուց՝ հաւատարիմ լինելու աւետարանին, այնպէս էլ խօսում ենք՝ հաճելի լինելու համար ոչ թէ մարդկանց, այլ Աստծուն, որ քննում է մեր սրտերը. շողոքորթութեան խօսքեր երբեք չգործածեցինք ձեզ մօտ, ինչպէս որ դուք էլ գիտէք. եւ ոչ էլ եղանք ձեր մէջ ագահութիւնից մղուած, ինչպէս որ Աստուած էլ վկայ է. եւ փառք չփնտրեցինք մարդկանցից՝ ո՛չ ձեզնից եւ ո՛չ էլ ուրիշներից: Կարող էինք, որպէս Քրիստոսի առաքեալներ, ծանրութիւն դառնալ ձեզ, բայց համեստ եղանք ձեր մէջ, ինչպէս մի դայեակ, որ մանուկներ է խնամում: Նոյն ձեւով մենք էլ գթացինք ձեզ. յօժար էինք ձեզ տալ ոչ միայն Աստծոյ աւետարանը, այլեւ մեր անձը, քանի որ մեր սիրելիներն էիք եղել: Եղբայրնե՛ր, յիշեցէ՛ք մեր վաստակը եւ ջանքը, երբ գիշեր-ցերեկ աշխատում էինք՝ ձեզնից որեւէ մէկի վրայ ծանրութիւն չլինելու համար. եւ ձեզ քարոզում էինք Աստծոյ աւետարանը: Վկայ էք դուք ինքներդ, վկայ է նաեւ Աստուած, թէ ինչպէս սրբութեամբ, արդարութեամբ եւ անբասիր կերպով վարուեցինք ձեզ՝ հաւատացեալներիդ հետ. ինչպէս գիտէք էլ, ձեզնից իւրաքանչիւրին, ինչպէս հայրը՝ որդիներին, մխիթարում էինք եւ սփոփում ու վկայութիւն էինք տալիս, որ դուք ընթանաք Աստծուն արժանի կերպով, որը կանչեց ձեզ իր արքայութեանը եւ փառքին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 41 – 48)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Պետրոսն ասաց. «Տէ՛ր, մե՞զ համար ասացիր այդ առակը, թէ՞ բոլորի համար»: Եւ Տէրն ասաց. «Ո՞վ է այն հաւատարիմ եւ իմաստուն տնտեսը, որին իր տէրը իր ծառաների վրայ վերակացու կարգեց՝ ժամանակին կերակուր տալու համար: Երանի՜ է այն ծառային, որին իր տէրը, երբ որ գայ, այդպէս արած կգտնի: Արդարեւ, ասում եմ ձեզ, որ նրան իր ողջ ունեցուածքի վրայ վերակացու կկարգի: Իսկ եթէ այդ ծառան իր սրտում ասի՝ «Տէրս ուշանում է գալ», եւ սկսի ծեծել ծառաներին ու աղախիններին, ուտել, խմել եւ հարբել, այդ ծառայի տէրը կգայ այն օրը, երբ նա չէր սպասում, եւ այն ժամին, որ չէր իմանում. նրան մէջքից երկու կտոր կանի եւ նրա բաժինը անհաւատների հետ կդնի: Իսկ այն ծառան, որ գիտէ իր տիրոջ կամքը, բայց նրա կամքի համաձայն չի պատրաստի, շատ ծեծ կուտի: Եւ այն ծառան, որ չգիտէ իր տիրոջ կամքը եւ ծեծի արժանի գործ է կատարում, քիչ ծեծ կուտի. նրան, ում շատ է տրուած, նրանից շատ էլ կուզուի, եւ ում շատ է վստահուած, նրանից աւելին կպահանջեն»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (695)

Սրբոյն Կղեմայ հայրապետին եւ Բագարատայ Տոռոմենայ եպիսկոպոսին եւ Գրիգորի Ակրականդացւոյն:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 7

Ուրեմն, իմ սիրելի եւ ցանկալի՛ եղբայրներ, որ իմ ուրախութիւնն ու պսակն էք, այսպէս հաստատո՛ւն մնացէք ի Տէր, սիրելինե՛ր:

Խնդրում եմ Եւոդիային եւ խնդրում եմ Սիւնտիքին, որ նոյն խորհուրդն ունենան ի Տէր: Այո՛, քեզ էլ եմ աղաչում, իմ հարազատ լծակից, դո՛ւ էլ օգնիր նրանց, որոնք աւետարանի համար պայքարեցին ինձ հետ Կղեմէսի եւ իմ միւս գործակիցների հետ միասին. նրանց անունները կեանքի գրքի մէջ են: Միշտ ուրա՛խ եղէք Տիրոջով, դարձեալ եմ ասում՝ ուրա՛խ եղէք: Թող ձեր հեզութիւնը յայտնի լինի բոլոր մարդկանց: Տէրը մօտ է: Հոգ մի՛ արէք, այլ աղօթքներով եւ աղաչանքներով ձեր խնդրանքները գոհաբանութեամբ յայտնի թող լինեն Աստծուն: Եւ Աստծոյ խաղաղութիւնը, որ վեր է, քան ամենայն միտք, պիտի պահի ձեր սրտերը եւ մտածումները Քրիստոս Յիսուսով:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 1 – 6)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նա, կանչելով տասներկու առաքեալներին, նրանց զօրութիւն եւ իշխանութիւն տուեց բոլոր դեւերի վրայ, նաեւ՝ բժշկելու հիւանդութիւնները: Եւ ուղարկեց նրանց քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը եւ բժշկելու ախտերով վարակուածներին: Եւ ասաց նրանց. «Ճանապարհի համար ոչինչ մի՛ վերցրէք՝ ո՛չ գաւազան եւ ո՛չ մախաղ, ո՛չ հաց եւ ո՛չ արծաթ դրամ. երկու հագուստ մի՛ ունեցէք. որ տունն էլ մտնէք, այնտեղ գիշերեցէք եւ ապա այնտեղից գնացէք: Եւ նրանք, որ ձեզ չեն ընդունի, որպէս վկայութիւն նրանց դէմ՝ ձեր ոտքերի փոշին թօթափեցէք, երբ այդ քաղաքից դուրս ելնէք»: Եւ նրանք ելան եւ շրջում էին քաղաքներում ու գիւղերում, աւետարանում էին եւ բժշկում ամէն տեղ:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (696)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 17 – 3, 2

Իսկ մենք, եղբայրնե՛ր, թէպէտ եւ միառժամանակ դէմքով զրկուած մնացինք ձեզնից, բայց ոչ՝ սրտով. առաւել եւս շտապեցինք տեսնել ձեր երեսները մեծ ցանկութեամբ: Դրա համար, ես՝ Պօղոսը, մէկ անգամ եւ նոյնիսկ երկու անգամ կամեցայ գալ ձեզ մօտ, բայց Սատանան արգելք եղաւ մեզ. քանզի ո՞վ է մեր յոյսը կամ ուրախութիւնը կամ մեր պարծանքի պսակը, եթէ ոչ՝ դուք ի Տէր, Յիսուս Քրիստոսի առաջ, նրա գալստեան ժամանակ. որովհետեւ դուք էք մեր փառքը եւ ուրախութիւնը:

Ի վերջոյ չհամբերեցինք այլեւս, որովհետեւ բարւոք թուաց մեզ միայնակ մնալ Աթէնքում. բայց ուղարկեցինք Տիմոթէոսին՝ մեր եղբօրն ու Աստծոյ եւ Քրիստոսի Հօր աւետարանի մեր գործակցին՝ ամրապնդելու ձեզ եւ մխիթարելու ձեր հաւատի համար,

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 49 – 59)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Երկրի վրայ կրակ գցելու եկայ. եւ ինչքա՜ն եմ կամենում, որ արդէն իսկ բորբոքուած լինի: Եւ մի մկրտութիւն ունեմ մկրտուելու եւ ինչպէ՜ս եմ շտապում, որ կատարուի: Կարծում էք, թէ երկրին խաղաղութիւն տալո՞ւ եկայ. ո՛չ, ասում եմ ձեզ, այլ՝ բաժանում. որովհետեւ մէկ տան մէջ այսուհետեւ հինգ հոգի իրարից բաժանուած պիտի լինեն՝ երեքը երկուսի դէմ, եւ երկուսը երեքի: Հայրը որդուց պիտի բաժանուի, եւ որդին՝ հօրից, մայրը՝ աղջկանից, եւ աղջիկը՝ մօրից, սկեսուրը՝ հարսից, եւ հարսը՝ իր սկեսրոջից»:

Ժողովրդին էլ ասաց. «Երբ տեսնէք, որ արեւմուտքից ամպ է ելնում, իսկոյն կասէք, թէ անձրեւ կգայ: Այդպէս էլ լինում է: Եւ երբ հարաւի քամին փչի, կասէք, թէ խորշակ կլինի: Եւ այդպէս էլ լինում է: Կեղծաւորնե՛ր, երկնքի եւ երկրի երեւոյթները քննել գիտէք, իսկ այս ներկայ ժամանակը ինչպէ՞ս չէք քննում: Ինչո՞ւ դուք անձնապէս արժանին չէք ընտրում: Երբ քո թշնամու հետ գնաս իշխանի մօտ, ճանապարհին հաշիւդ մաքրիր, որ նրանից ազատուես, որովհետեւ գուցէ նա քեզ քարշ տայ դատաւորի մօտ, եւ դատաւորը քեզ բանտապահի ձեռքը յանձնի, եւ բանտապահն էլ բանտ նետի: Ասում եմ քեզ. այնտեղից դուրս չես գայ, մինչեւ չվճարես վերջին գրոշը»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (697)

Սրբոց առաքելոցն Բարթողիմէոսի եւ Յուդայի:

Ժամամուտ. Առաքեալք եւ վկայք Քրիստոսի Աստուծոյ. ամենակալ հոգւոյն զօրութեամբն զամենեսեան ընդհանուր յորդեգրութիւն կենաց կոչելով՝ միասնական սուրբ Երրորդութեանն յորդորեցին երգել փառս ի յաւիտեանս.ամէն:

Ընդ ամենայն երկիր ել բարբառ նոցա. եւ մինչեւ ի ծագս աշխարհի են խօսք նոցա:

Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ. եւ զարարածս ձեռաց նորա պատմէ հաստատութիւն:

Ընթերցուած ի Գործոց առաքելոց 1, 12 – 14

Ապա Երուսաղէմ վերադարձան Ձիթենեաց կոչուող լեռից, որ Երուսաղէմին մօտ է շաբաթ օրն անցնելիք մի ճանապարհի չափ: Եւ երբ քաղաք մտան, բարձրացան վերնատունը, որտեղ եւ բնակւում էին Պետրոսն ու Յակոբոսը, Յովհաննէսն ու Անդրէասը, Փիլիպպոսն ու Թովմասը, Բարթողոմէոսն ու Մատթէոսը, Ալփէոսի որդի Յակոբոսն ու Նախանձայոյզ Շմաւոնը եւ Յակոբոսի որդի Յուդան: Սրանք բոլորը միասիրտ, յարատեւօրէն աղօթքի մէջ էին կանանց եւ Յիսուսի մօր՝ Մարիամի, ու նրա եղբայրների հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 7 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նա իր մօտ կանչեց տասներկուսին եւ սկսեց նրանց երկու-երկու ուղարկել եւ պիղծ ոգիների վրայ նրանց իշխանութիւն տուեց: Նրանց պատուիրեց, որ ճանապարհի համար գաւազանից բացի այլ բան չվերցնեն՝ ո՛չ պարկ, ո՛չ հաց, ո՛չ դրամ գօտիների մէջ, այլ հագնեն հողաթափներ. եւ ասաց. «Աւելորդ պարեգօտ մի՛ վերցրէք»: Եւ ասում էր նրանց. «Ինչ տուն որ մտնէք, այնտեղ օթեւանեցէք, մինչեւ որ այնտեղից ելնէք: Եւ ուր որ ձեզ չեն ընդունի ու ձեզ չեն լսի, երբ այնտեղից ելնէք, ձեր ոտքերի փոշին թափ տուէք իբրեւ նրանց դէմ վկայութիւն»: Եւ նրանք ելան ու քարոզում էին, որպէսզի մարդիկ ապաշխարեն: Եւ բազում դեւեր էին հանում, բազում հիւանդների օծում էին իւղով ու նրանց բժշկում:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (699)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 1 – 13

Ուրեմն, եղբայրնե՛ր, աղաչում ենք ձեզ եւ յորդորում Քրիստոս Յիսուսով, որ ինչպէս սովորեցիք մեզնից, այնպէս ընթանաք եւ հաճելի լինէք Աստծուն. եւ այդպէս էլ ընթանում էք, որպէսզի աւելի ու աւելի առաջ գնաք նոյն բանի մէջ: Եւ գիտէք, թէ ինչպիսի պատուէրներ տուեցինք ձեզ Տէր Յիսուսով. որովհետեւ Աստծոյ կամքը այս է, որ դուք սուրբ լինէք, հեռու մնաք պոռնկութիւնից, ձեզնից իւրաքանչիւր ոք գիտենայ իր մարմինը պահել սրբութեամբ ու պատուով եւ ոչ թէ՝ ցանկութեան կրքով, ինչպէս այլ հեթանոսներ, որ չեն ճանաչում Աստծուն: Թող ոչ ոք այդ բանում չափը չանցկացնի եւ չդիպչի իր եղբօր պատուին, քանզի այդ բոլոր բաների համար Տէրը վրէժխնդիր է, ինչպէս որ նախապէս ասացինք ձեզ եւ վկայեցինք. արդարեւ, Աստուած չկոչեց մեզ պղծութեան, այլ՝ սրբութեան: Ահա թէ ինչու, ով անարգում է այս բանը, մարդուն չի անարգում, այլ՝ Աստծուն, որը եւ Սուրբ Հոգին տուեց ձեզ: Իսկ եղբայրասիրութեան մասին պէտք չէ ձեզ բան գրել, քանի որ դուք ինքներդ իսկ Աստծուց էք սովորել միմեանց սիրել. որովհետեւ այդ նոյնն անում էք բոլոր եղբայրների հանդէպ, որ գտնւում են Մակեդոնիայի բոլոր կողմերում: Եղբայրնե՛ր, խնդրում եմ ձեզ, որ առաւել եւս աճէք եւ առաջ գնաք, ապրէք խաղաղ եւ իւրաքանչիւրդ ձեր գործով զբաղուէք ու աշխատէք ձեր ձեռքերով, ինչպէս որ պատուիրել ենք ձեզ, որպէսզի պարկեշտութեամբ վարուէք դրսինների հետ եւ ոչ մի բանի կարօտ չլինէք: Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզում, որ անգէտ լինէք ննջեցեալների մասին, որպէսզի չտխրէք, ինչպէս ուրիշները, որոնք յոյս չունեն: Եթէ հաւատում ենք, թէ Յիսուս մեռաւ եւ յարութիւն առաւ, այդպէս էլ Աստուած Յիսուսի միջոցով ննջեցեալներին ետ՝ կեանքի պիտի բերի նրա հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 1 – 9)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այդ նոյն ժամանակ ոմանք եկան եւ պատմեցին նրան այն գալիլիացիների մասին, որոնց արիւնը Պիղատոսը խառնեց իրենց զոհերի արեան հետ: Նա պատասխանեց նրանց եւ ասաց. «Կարծում էք, թէ այն գալիլիացիները, որոնք այդպիսի պատահարների ենթարկուեցին, աւելի մեղաւո՞ր էին, քան բոլոր գալիլիացիները: Ո՛չ, ասում եմ ձեզ. սակայն եթէ չապաշխարէք, ամէնքդ էլ նոյնպէս պիտի կորչէք: 4 Կամ նրանք՝ այն տասնութ մարդիկ, որոնց վրայ Սիլովամում աշտարակը փլուեց եւ սպանեց նրանց, կարծում էք, թէ աւելի մեղապա՞րտ էին, քան Երուսաղէմում բնակուող բոլոր մարդիկ: Ո՛չ, ասում եմ ձեզ. բայց եթէ չապաշխարէք, ամէնքդ էլ նոյնպէս պիտի կորչէք»: Պատմեց եւ այս առակը. «Մի մարդ իր այգում մի թզենի էր տնկել. եւ երբ պտղի ժամանակը հասաւ, նա եկաւ նրա վրայ պտուղ փնտրելու եւ չգտաւ: Այգեգործին ասաց. «Ահա երեք տարի է, որ գալիս եմ այդ թզենու վրայ պտուղ փնտրելու եւ չեմ գտնում. արդ, կտրիր այդ. ինչո՞ւ է հողը զբաղեցնում»: 8 Այգեգործը պատասխանեց եւ ասաց. «Տէ՛ր իմ, դա այս տարի էլ թող, մինչեւ որ նրա շուրջը փորեմ եւ աղբ գցեմ. գուցէ թէ պտուղ տայ. ապա թէ ոչ՝ մի տարուց յետոյ կկտրես այն»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (701)

Սրբոյն Գենարիոսի Եպիսկոպոսին եւ Մերկիւռիոսի զինաւորին:

Ժամամուտ. Զօրական եւ վկայ ճշմարիտ քաջ նահատակդ Քրիստոսի սուրբդ Թէոդորոս, որ փոխանակեցեր զմարմինդ ընդ հոգւոյդ քում փրկանս, եւ ոչ ածեր զմտաւ զսպառնալիսն Մաքսիմիանոսի Թագաւորին. այլ վերին ազդեցութեամբն դիտելով զայրեցումն հոգւոց նորա, վասն այնորիկ լուցեր զտաճար կռոց նոցա: Արդ ի յաղթող պատերազմի տօնողացս զօր նահատակութեան քոյ՝ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 18 – 4, 6

Եւ մենք բոլորս, բաց երեսով տեսնելով Տիրոջ փառքը ինչպէս հայելու մէջ, նոյն պատկերով նորոգւում ենք փառքից փառք՝ որպէս թէ Տիրոջ Հոգով:

Քանի որ ունենք այս պաշտօնը Աստծոյ ողորմութեամբ, չենք տկարանում. այլ հրաժարուեցինք ամօթալի խորհուրդներից, որպէսզի խորամանկութեամբ չընթանանք եւ Աստծոյ խօսքը չնենգափոխենք, այլ ճշմարտութիւնը յայտնելով՝ ինքներս մեզ յանձնում ենք բոլոր մարդկանց խղճմտանքին՝ Աստծոյ առաջ: Եւ եթէ նոյնիսկ մեր աւետարանը ծածկուած է, ծածկուած է կորստեան մատնուածների համար, որոնց՝ այդ անհաւատների մտքերը այս աշխարհի աստուածը կուրացրեց, որպէսզի նրանց մէջ չծագի Քրիստոսի աւետարանի փառքի լոյսը, Քրիստոսի, ով պատկերն է աներեւոյթ Աստծոյ: Ոչ թէ ինքներս մեզ ենք քարոզում, այլ Յիսուս Քրիստոսին՝ Տիրոջը, իսկ մեզ՝ որպէս ծառաներ ձեզ՝ Քրիստոսի համար. որովհետեւ Աստուած է, որ ասաց. «Խաւարից թող լոյս ծագի». եւ նա ծագեցրեց մեր սրտերում Աստծոյ փառքի գիտութեան լոյսը, որը ճառագում է Յիսուս Քրիստոսի դէմքից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 12 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ վրայ պիտի ձեռք դնեն եւ պիտի հալածեն, ժողովարանների ու բանտերի պիտի ձեզ մատնեն եւ կուսակալների ու թագաւորների առաջ պիտի տանեն ձեզ իմ անուան համար: Եւ ձեզ համար այդ պիտի առիթ լինի վկայութեան: Արդ, ձեր մտքում դրէք սա. նախօրօք մի՛ մտահոգուէք պատասխան տալու համար, որովհետեւ ես ձեզ կտամ բերան եւ իմաստութիւն, որին չեն կարողանայ հակառակել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները: Դուք պիտի մատնուէք ե՛ւ ծնողներից, ե՛ւ եղբայրներից, ե՛ւ ազգականներից, ե՛ւ բարեկամներից, ու ձեզնից ոմանց պիտի սպանեն: Եւ պիտի ատուէք բոլորից իմ անուան համար: Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չպիտի կորչի: Եւ ձեր համբերութեամբ պիտի շահէք ձեր հոգիները»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (702)

Սրբոց վկայիցն Յակովկայ եւ Իրաւափառայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. եւ ամենայն ոսկերք իմ զանուն սուրբ նորա:

Օրհնեա անձն իմ զՏէր. եւ մի մոռանար զամենայն տուրս նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 5

Ուրեմն, հաւատով արդարացուած, խաղաղութիւն ունենանք Աստծոյ հետ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով, որի միջոցով էլ կարողացանք հաւատով մերձենալ այն շնորհին, որի մէջ եւ կանք ու պարծենում ենք Աստծոյ փառքի յոյսով: Եւ ոչ միայն այսքանը. այլեւ պարծենում ենք մեր նեղութիւնների մէջ եւս, քանզի գիտենք, որ նեղութիւնները համբերութիւն են բերում, համբերութիւնը՝ փորձառութիւն, փորձառութիւնը՝ յոյս: Յոյսը երբեք չի ամաչեցնում, քանզի Աստծոյ սէրը սփռուած է մեր սրտերում Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրուեց մեզ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (22, 2 – 9)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Իսկ քահանայապետներն ու օրէնսգէտները հնար էին փնտրում, թէ ինչպէս սպանեն նրան, բայց վախենում էին ժողովրդից:

Ապա սատանան մտաւ Իսկարիովտացի կոչուած Յուդայի մէջ, որ տասներկուսի թւում էր: Սա գնաց բանակցեց քահանայապետների, օրէնսգէտների եւ ժողովրդի իշխանաւորների հետ, որ Յիսուսին նրանց մատնի: Նրանք ուրախացան եւ խոստացան նրան արծաթ տալ: Եւ նա յանձն առաւ ու պատեհ առիթ էր փնտրում նրան մատնելու նրանց՝ ամբոխից մեկուսի:

Եկաւ Բաղարջակերաց օրը, երբ օրէնք էր մորթել պասեքը: Եւ նա ուղարկեց Պետրոսին ու Յովհաննէսին եւ ասաց. «Գնացէք պատրաստեցէք մեզ համար Պասեքի ընթրիքը, որ ուտենք»: Եւ նրանք ասացին. «Ո՞ւր ես ուզում, որ պատրաստենք»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (703)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 11

Եղբայրնե՛ր, բայց ժամերի եւ ժամանակների մասին կարիք չկայ ձեզ գրելու, որովհետեւ դուք ինքներդ իսկ ստոյգ գիտէք, թէ Տիրոջ օրը այնպէս է հասնում, ինչպէս գողը՝ գիշերով: Երբ ասեն, թէ խաղաղութիւն եւ ապահովութիւն է, այն ժամանակ յանկարծակի կհասնի նրանց կործանումը, ինչպէս լինում է յղի կնոջ երկունքը. եւ նրանք չեն փրկուելու: Իսկ դուք, եղբայրնե՛ր, խաւարի մէջ չէք, որ այն օրը ձեզ վրայ հասնի ինչպէս գողը. որովհետեւ դուք բոլորդ լուսոյ որդիներ էք եւ ցերեկուայ որդիներ: Գիշերինը չենք, խաւարինը չենք: Ուրեմն, չքնենք մնանք, ինչպէս ուրիշները, այլ արթուն եւ զգաստ լինենք. որովհետեւ ովքեր ննջում են, գիշերն են ննջում, եւ ովքեր հարբում են, գիշերն են հարբում. իսկ մենք, որ ցերեկուայ որդիներ ենք, արթուն լինենք եւ սիրոյ ու հաւատի զրահները հագնենք եւ փրկութեան յոյսի սաղաւարտը դնենք. որովհետեւ Աստուած մեզ չնախասահմանեց բարկութեան համար, այլ փրկութիւնը ժառանգելու համար՝ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի միջոցով. նա մեռաւ մեզ համար, որպէսզի, արթուն լինենք թէ ննջենք, նրա հետ միասին ապրենք: Ուստի մխիթարեցէ՛ք եւ ամրապնդեցէ՛ք միմեանց, ինչպէս որ արդէն անում էք:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (13, 10 – 21)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մի շաբաթ օր Յիսուս մի ժողովարանում ուսուցանում էր: Եւ ահա, այնտեղ կար մի կին, որին չար դեւը տասնութ տարի բռնած էր պահում. եւ կուչ էր եկած ու ամենեւին վեր նայել չէր կարողանում: Եւ Յիսուս, նրան տեսնելով, կանչեց իր մօտ եւ ասաց. «Ո՛վ կին, բժշկուած ես քո հիւանդութիւնից»: Եւ ձեռքը դրեց նրա վրայ, ու նոյն ժամին հիւանդը ուղղուեց եւ Աստծուն փառք էր տալիս: Ժողովրդապետը բարկացաւ, թէ ինչու Յիսուս շաբաթ օրով բուժեց. եւ ասաց ժողովրդին. «Վեց օր կայ, երբ պատշաճ է գործել, ա՛յդ օրերին եկէք բուժուեցէք եւ ոչ թէ՝ շաբաթ օրը»: Տէրը նրան պատասխանեց եւ ասաց. «Կեղծաւորնե՛ր, ձեզնից իւրաքանչիւր ոք շաբաթ օրով իր եզը կամ էշը մսուրից չի՞ արձակում եւ չի՞ տանում ջուր տալու: Իսկ սա Աբրահամի դուստրն էր, որին սատանան ահա տասնութ տարի է, ինչ կապել էր, պատշաճ չէ՞ր միթէ շաբաթ օրով արձակել նրան կապանքներից»: Եւ երբ այս ասաց, ամաչեցին նրանք, որոնք հակառակում էին նրան. իսկ ամբողջ ժողովուրդը ուրախանում էր այն բոլոր փառաւոր գործերի համար, որ կատարւում էին Յիսուսի կողմից:

Եւ ասաց. «Ինչի՞ նման է Աստծոյ արքայութիւնը, եւ ինչի՞ նմանեցնեմ այն: Նման է մանանեխի հատիկի, որ մի մարդ վերցրեց եւ նետեց իր պարտէզը: Սա աճեց ու ծառ եղաւ, եւ երկնքի թռչունները ապրում էին նրա ճիւղերի վրայ»: Եւ դարձեալ ասաց. «Ինչի՞ նմանեցնեմ Աստծոյ արքայութիւնը. նման է այն խմորին, որ մի կին վերցնելով խառնեց երեք գրիւ ալիւրի մէջ, մինչեւ որ ամբողջը խմորուեց»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (705)

Սրբոց Հարցն եգիպտացւոց՝ Պօղոսի, Պօղայ, Մարակայ, Եւագրի, Յովհաննու Գբեցւոյն, Յովհաննու Կարճահասակին, Նեղոսի, Արսենի, Սիսիանու, Դանիէլի, Սրապիոնի, Մակարիոսի, Պիմէնի եւ այլոց սրբոց Հարցն:

Ժամամուտ. Ճգնաւորք Քրիստոսի, որք տանջանաց անօրինացն համբերեցէք, եւ զմոլութիւն կռոցն խափանեցէք. դասաւորեալք ընդ Հրեշտակս ի յերկինս. որք ունիք զհամարձակութիւն ի Քրիստոսէ, բարեխօսեցէք կեցեւցանել զանձինս մեր, զձեզ աղաչեմք:

Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ. ասասցէ Իսրայէլ, եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ:

Ընդ առնել մարդկան ի վերայ մեր. կենդանւոյն կամեցան կլանել զմեզ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 11, 32 – 40

Եւ արդ, դեռ ի՞նչ ասեմ, քանի որ ժամանակը բաւական չէր լինի պատմելու Գեդէոնի, Բարակի, Սամսոնի, Յեփթայէի, Դաւթի եւ Սամուէլի ու միւս մարգարէների մասին, որոնք հաւատո՛վ պարտութեան մատնեցին թագաւորութիւններ, գործեցին արդարութիւն, հասան խոստմանը, փակեցին առիւծների բերաններ, հանգցրին կրակի զօրութիւնը, փրկուեցին սրի բերանից, զօրացան տկարութիւնից յետոյ, կտրիճ եղան պատերազմի մէջ, յաղթեցին օտար բանակների. կանայք յարութեան միջոցով վերստացան իրենց մեռելներին, ուրիշներ չարչարանքի ենթարկուեցին՝ մերժելով ազատութիւն ձեռք բերել, որպէսզի հասնեն լաւագոյն յարութեան. եւ ուրիշներ ենթարկուեցին տանջանքների եւ գանահարութիւնների, կապանքների եւ բանտերի. քարկոծուեցին, սղոցուեցին, փորձութեան ենթարկուեցին, սրով սպանուելով մեռան, թափառեցին ոչխարների եւ այծերի մորթիներով ծածկուած. ապրեցին կարիքի մէջ, նեղութեան մէջ, չարչարանքների մէջ (մարդիկ, որոնց այս աշխարհը արժանի չէ)՝ մոլորուած անապատում, լեռներում, քարայրներում եւ երկրի խորշերում:

Եւ սրանք ամէնքը, հաւատի մէջ վկայուած լինելով հանդերձ, չընդունեցին խոստումը: Աստուած մեզ համար աւելի լաւն էր նախատեսել, որպէսզի առանց մեզ դրանք չկատարուեն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երանելի են որք բնակեալ են ի տան Տեառն.

յաւիտեան յաւիտենից օրհնեսցեն զքեզ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 37 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով իր հօրը եւ կամ մօրը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ. ով իր որդուն կամ դստերը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ: Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ: Ով իր անձը գտնում է, այն կկորցնի. եւ ով իր անձը կորցրեց ինձ համար, այն կգտնի: Ով ձեզ է ընդունում, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ Ուղարկողին: Ով մարգարէին ընդունում է իբրեւ մարգարէի, մարգարէի վարձ կստանայ. ով արդարին ընդունում է իբրեւ արդարի, արդարի վարձ կստանայ: Եւ ով այս փոքրիկներից մէկին միայն մի բաժակ սառը ջուր կտայ խմելու իբրեւ աշակերտի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (707)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 12 – 28

Եղբայրնե՛ր, աղաչում ենք ձեզ, որ ճանաչէք եւ գնահատէք ձեր վաստակաւորներին, Տիրոջ կողմից ձեզ վրայ նշանակուած վերակացուներին, ինչպէս նաեւ ձեզ խրատողներին. եւ առաւելագոյն սիրոյ արժանի՛ համարեցէք նրանց իրենց աշխատանքի համար: Խաղաղութի՛ւն ունեցէք միմեանց միջեւ: Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ. խրատեցէ՛ք ստահակներին, քաջալերեցէ՛ք երկչոտներին, օգնակա՛ն եղէք տկարներին, համբերատա՛ր եղէք բոլորի հանդէպ: Զգո՛յշ եղէք, չլինի թէ մէկը չարին չարով հատուցի. միշտ միմեանց հանդէպ եւ բոլորի հանդէպ բարին գործելու հետամո՛ւտ եղէք: Ուրա՛խ եղէք միշտ, անդադար աղօթեցէ՛ք, ամէն ինչում գոհութի՛ւն մատուցեցէք, որովհետեւ այդ է Աստծոյ կամքը ձեզ համար ի Քրիստոս Յիսուս: Մի՛ հանգցրէք Հոգին, մի՛ արհամարհէք մարգարէութիւնները, փորձեցէ՛ք ամէն ինչ, բարին ամո՛ւր պահեցէք, հեռո՛ւ մնացէք բոլոր չար բաներից:

Եւ խաղաղութեան Աստուածն ինքը թող սրբացնի ձեզ ամբողջապէս, եւ ձեր ամբողջ հոգին, շունչը եւ մարմինը թող անարատ պահուի մինչեւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի գալուստը: Հաւատարիմ է նա, որ կոչեց ձեզ. նա է դարձեալ, որ նոյնը պիտի անի:

Եղբայրնե՛ր, աղօթեցէ՛ք նաեւ մեզ համար: Ողջունեցէ՛ք բոլոր եղբայրներին սուրբ համբոյրով: Երդուել եմ տալիս ձեզ Տիրոջով, որ ընթերցէք այս թուղթը բոլոր սուրբ եղբայրներին: Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնո՜րհը ձեզ հետ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 1 – 11)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Մինչ Յիսուսի շուրջը բիւրաւոր ժողովուրդ հաւաքուեց իրար կոխոտելու աստիճան, նա սկսեց նախ իր աշակերտներին ասել. «Նախ դուք ձեզ զգոյշ պահեցէք փարիսեցիների խմորից, որ կեղծաւորութիւնն է, քանզի չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ գաղտնի բան, որ չիմացուի, քանզի ինչ որ խաւարի մէջ ասէք, լսելի պիտի լինի լոյսի մէջ. եւ ինչ որ շտեմարաններում փսփսաք ականջների մէջ, պիտի քարոզուի տանիքների վրայ: Բայց ասում եմ ձեզ՝ իմ սիրելիներին. մի՛ զարհուրէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում եւ դրանից յետոյ աւելին անել չեն կարող, այլ ցոյց կտամ ձեզ, թէ ումից պէտք է վախենաք: Վախեցէք նրանից, ով սպանելուց յետոյ գեհեն նետելու իշխանութիւն ունի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. վախեցէ՛ք նրանից: Չէ՞ որ հինգ ճնճղուկը երկու դահեկանի է վաճառւում, եւ նրանցից ոչ մէկը Աստծոյ առաջ մոռացուած չէ: Նոյնիսկ ձեր գլխի բոլոր մազերը հաշւուած են. մի՛ վախեցէք, քանզի դուք շատ աւելի յարգի էք, քան ճնճղուկները»:

«Ասում եմ ձեզ. ով մարդկանց առաջ խոստովանի ինձ, Մարդու Որդին էլ նրան կխոստովանի Աստծոյ հրեշտակների առաջ: Իսկ ով մարդկանց առաջ ինձ ուրանայ, Աստծոյ հրեշտակների առաջ պիտի ուրացուի: Եւ ով Մարդու Որդու դէմ բան ասի, նրան պիտի ներուի, բայց ով Սուրբ Հոգուն հայհոյի, նրան չպիտի ներուի: Իսկ երբ ձեզ տանեն ժողովարանների, կառավարիչների եւ իշխանաւորների առաջ, մի՛ մտահոգուէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պատասխան պիտի տաք եւ կամ ինչ պիտի ասէք.

 

ԵՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (709)

Սրբոյն Նիկողայոսի զմիւռնացւոյ սքանչելագործ հայրապետին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 15

Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

 

ՏՕՆ ԱՆԱՐԱՏ ՅՂՈՒԹԵԱՆ ԱՍՏՈՒԱԾԱԾՆԻ (711)

Ժամամուտ. Աղաչեմք զքեզ սուրբ կոյս Մարիամ Աստուածածին, բարձրելոյն զօրութեամբն հովանաւորեալ, եւ սուրբ Հոգւոյն եկաւորութեամբն լուսաւորեալ. որ զամենայն գոհութեանց ստեղծիչն յղացեալ ծնար անճառապէս. մարմնացելոյն առ ի քէն բարեխօսեա կեցուցանել զանձինս մեր:

Տէր տացէ զբան ոյք աւետարանեն զօրութեամբ բազմաւ:

Յարիցէ Աստուած, եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա. Փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Գաղատացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 24 – 29

Այսպէս օրէնքը դաստիարակ եղաւ՝ մեզ Քրիստոս Յիսուսին բերելու, որպէսզի հաւատով արդարանանք: Իսկ երբ հաւատը եկաւ, էլ դաստիարակի ձեռքի տակ չենք. քանզի բոլորդ էլ Աստծոյ որդիներ էք հաւատով ի Յիսուս Քրիստոս: Դուք բոլորդ, որ ի Քրիստոս մկրտուեցիք, Քրիստոսով զգեստաւորուեցիք. ուրեմն խտրութիւն չկայ ո՛չ հրեայի եւ ո՛չ հեթանոսի, ո՛չ ծառայի եւ ո՛չ ազատի, ո՛չ արուի եւ ո՛չ էգի. որովհետեւ դուք ամէնքդ մէկ էք ի Քրիստոս Յիսուս: Իսկ եթէ դուք Քրիստոսինն էք, ուրեմն Աբրահամի սերունդ էք, ժառանգներ ըստ խոստման:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Ուրախ լեր բերկրեալդ, Տէր ընդ քեզ.

Օրհնեալ ես դու ի կանայս,

եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քոյ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (1, 39 – 56)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այդ օրերին Մարիամը վեր կացաւ եւ շտապով գնաց Յուդայի լեռնային շրջանի քաղաքներից մէկը, մտաւ Զաքարիայի տունը ու Եղիսաբեթին ողջոյն տուեց: Եւ երբ Եղիսաբեթը Մարիամի ողջոյնը լսեց, մանուկը խաղաց նրա որովայնում, եւ Եղիսաբեթը լցուեց Սուրբ Հոգով եւ բարձր ձայնով աղաղակեց ու ասաց. «Օրհնեա՜լ ես դու կանանց մէջ, եւ օրհնեա՜լ է քո որովայնի պտուղը: Որտեղի՞ց ինձ այս ուրախութիւնը, որ իմ Տիրոջ մայրը ինձ մօտ գայ. քանզի, ահա, երբ քո ողջոյնի ձայնը հասաւ ականջիս, մանուկը ցնծալով խաղաց իմ որովայնում: Եւ երանի՜ նրան, ով կհաւատայ, որ Տիրոջ կողմից իրեն ասուածները կկատարուեն»: Եւ Մարիամն ասաց.

«Իմ անձը կփառաւորի Տիրոջը, եւ իմ հոգին ցնծաց իմ Փրկիչ Աստծով, քանզի նա իր հայեացքը դարձրեց իր աղախնի խոնարհութեան վրայ: Եւ ահա, այսուհետեւ բոլոր սերունդներն ինձ երանի կտան, որովհետեւ ամենազօր Աստուած մեծամեծ գործեր արեց ինձ համար, եւ նրա անունը սուրբ է: Նրա ողորմութիւնը սերնդից սերունդ իր երկիւղածների վրայ է: Նա իր բազուկով զօրութիւն գործեց, ցրեց ամբարտաւաններին իրենց սրտի խորհուրդներով. հզօրներին տապալեց իրենց աթոռներից եւ բարձրացրեց խոնարհներին: Քաղցածներին լիացրեց բարիքներով եւ մեծահարուստներին արձակեց ձեռնունայն: Նա պաշտպան կանգնեց իր ծառային՝ Իսրայէլին՝ յիշելով իր ողորմութիւնները, ինչպէս ասել էր մեր հայրերին՝Աբրահամին եւ նրա սերնդին, յաւիտեան»: Մարիամը գրեթէ երեք ամիս մնաց Եղիսաբեթի մօտ եւ դարձաւ իր տունը:

 

ՉՈՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (712)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 12

Պօղոսը, Սիղուանոսը եւ Տիմոթէոսը՝ թեսաղոնիկեցիներիդ եկեղեցուն՝ մեր Հայր Աստուծով եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսով: Շնո՜րհ ձեզ եւ խաղաղութի՜ւն մեր Հայր Աստծուց եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսից: Եղբայրնե՛ր, պարտաւոր ենք միշտ գոհութիւն մատուցել Աստծուն ձեզ համար, ինչպէս որ արժանի իսկ է, քանի որ աւելի ու աւելի է աճում ձեր հաւատը, եւ շատանում է ձեզնից իւրաքանչիւրի սէրը միմեանց հանդէպ, այնպէս որ մենք ձեզնով պարծենում ենք Աստծոյ եկեղեցիներում ձեր համբերութեան եւ հաւատի համար՝ ձեր այն բոլոր հալածանքների եւ նեղութիւնների մէջ, որոնց դուք համբերում էք: Դրանք ապացոյց են Աստծոյ արդար դատաստանի, որպէսզի դուք արժանի լինէք Աստծոյ արքայութեանը, որի համար էլ նեղութիւն էք կրում: Եւ արդար է Աստծոյ առաջ, որ ձեզ նեղողներին նեղութիւն հատուցուի, իսկ ձեզ՝ նեղութիւն կրածներիդ՝ հանգիստ մեզ հետ, երբ Տէր Յիսուս յայտնուի երկնքից իր հրեշտակների զօրքով՝ կրակի բոցով վրէժ լուծելու համար նրանցից, որոնք չեն ճանաչում Աստծուն եւ չեն հնազանդւում մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի աւետարանին. նրանց պատիժը պիտի լինի յաւիտենական կործանումը՝ հեռու Տիրոջ ներկայութիւնից եւ նրա փառաւոր զօրութիւնից, երբ նա գայ այն օրը՝ փառաւորուելու իր սրբերի մէջ, հիացմունքի արժանի դառնալու բոլոր հաւատացեալների մէջ (քանի որ մեր վկայութեանը հաւատացիք): Ահա թէ ինչու միշտ աղօթում ենք ձեզ համար, որպէսզի Աստուած ձեզ արժանի դարձնի ձեր կոչմանը, մինչեւ լրացնի ձեր բոլոր փափագները եւ հաւատի գործերը զօրութեամբ, որպէսզի փառաւորուի մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունը ձեր մէջ, եւ դուք փառաւորուէք նրա մէջ մեր Աստծոյ եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհի համաձայն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (14, 12 – 24)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Իրեն հրաւիրողին էլ ասաց. «Երբ ճաշ կամ ընթրիք ես տալիս, մի՛ կանչիր ո՛չ քո բարեկամներին, ո՛չ քո եղբայրներին, ո՛չ քո ազգականներին եւ ո՛չ էլ քո հարուստ հարեւաններին, որպէսզի նրանք էլ փոխարէնը քեզ չհրաւիրեն, եւ քեզ հատուցում լինի: Այլ երբ ընդունելութիւն անես, կանչիր աղքատներին, խեղանդամներին, կաղերին ու կոյրերին եւ երանելի կլինես, որովհետեւ փոխարէնը քեզ հատուցելու ոչինչ չունեն: Եւ դրա փոխարէն քեզ կհատուցուի արդարների յարութեան օրը»:

Երբ սեղանակիցներից մէկն այս լսեց, ասաց նրան. «Երանի՜ նրան, ով ճաշ կուտի Աստծոյ արքայութեան մէջ»: Եւ Յիսուս ասաց. «Մի մարդ ընթրիք պատրաստեց ու հրաւիրեց շատերին: Եւ ընթրիքի ժամին իր ծառային ուղարկեց կանչելու հրաւիրուածներին, թէ՝ «Եկէ՛ք, որովհետեւ, ահա, ամէն ինչ պատրաստ է»: Եւ ամէնքը մէկ առ մէկ սկսեցին հրաժարուել: Առաջինն ասաց. «Ագարակ գնեցի, եւ պէտք է, որ գնամ տեսնեմ. խնդրում եմ քեզ, ինձ հրաժարուած համարիր»: Եւ միւսն ասաց. «Հինգ լուծ եզներ գնեցի. գնում եմ դրանք փորձելու. խնդրում եմ քեզ, ինձ հրաժարուած համարիր»: Իսկ միւսն ասաց. «Կին եմ առել, դրա համար էլ չեմ կարող գալ»: Եւ ծառան եկաւ ու իր տիրոջը պատմեց այս: Այդժամ բարկանալով՝ տանտէրն իր ծառային ասաց. «Իսկոյն դո՛ւրս եկ քաղաքի հրապարակներն ու փողոցները եւ աղքատներին, խեղանդամներին, կաղերին ու կոյրերին բեր մտցրո՛ւ այստեղ»: Եւ ծառան ասաց. «Տէ՛ր, ինչ հրամայեցիր, կատարուեց, եւ էլի տեղ կայ»: Եւ տէրը ծառային ասաց. «Դո՛ւրս եկ ճանապարհներն ու ցանկապատերի առաջ եւ մարդկանց այստե՛ղ մտցրու, որպէսզի տունս լցուի»: Ասում եմ ձեզ, որ այդ հրաւիրուածներից ոչ ոք իմ ընթրիքից չի ճաշակի»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (715)

Սրբոյն Մինասայ, Երմոգինեայ, Գրաբոսի, եւ կամաւոր աղքատացն Յովհաննու եւ Ալեքսիանոսի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո՛ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Փիլիպեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 27 – 2, 4

Միայն թէ աւետարանին արժանի ձեւով ընթացէք, որպէսզի ձեզ տեսնելու գամ թէ հեռու լինեմ, լսեմ ձեր մասին, որ հաստատուն էք մնացել մէկ հոգով եւ որպէս մէկ շունչ պայքարում էք աւետարանի հաւատի համար. եւ ոչնչով մի՛ վախեցէք հակառակորդներից. դա ապացոյց է նրանց կորստեան եւ ձեր փրկութեան: Եւ դա Աստծուց է, որ շնորհուեց ձեզ Քրիստոսի համար, որպէսզի ոչ միայն հաւատաք նրան, այլեւ նրա համար չարչարուէք՝ մղելով նոյն պատերազմը, որն իմ մէջ տեսաք եւ այն լսում էք ինձնից:

Արդ, եթէ կայ մխիթարութիւն Քրիստոսով, եթէ կայ սիրոյ սփոփանք, եթէ կայ Հոգու հաղորդութիւն, եթէ կայ գթութիւն եւ ողորմութիւն, ուրեմն կատարեալ դարձրէք իմ ուրախութիւնը. նոյն բանը խորհեցէք, նոյն սէրն ունեցէք ձեր մէջ, եղէք միաշունչ, միախորհուրդ: Մի՛ արէք որեւէ բան հակառակութեան ոգով, ոչ էլ որեւէ բան՝ սնապարծութեամբ, այլ խոնարհութեամբ մէկդ միւսին աւելի լաւ համարեցէք, քան ինքներդ ձեզ: Միայն ձեր շահը մի՛ փնտրէք, այլ իւրաքանչիւր ոք՝ ընկերոջ շահն էլ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 37 – 42)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ով իր հօրը եւ կամ մօրը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ. ով իր որդուն կամ դստերը ինձնից աւելի է սիրում, ինձ արժանի չէ: Եւ ով իր խաչը չի վերցնում ու իմ յետեւից չի գալիս, ինձ արժանի չէ: Ով իր անձը գտնում է, այն կկորցնի. եւ ով իր անձը կորցրեց ինձ համար, այն կգտնի: Ով ձեզ է ընդունում, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ Ուղարկողին: Ով մարգարէին ընդունում է իբրեւ մարգարէի, մարգարէի վարձ կստանայ. ով արդարին ընդունում է իբրեւ արդարի, արդարի վարձ կստանայ: Եւ ով այս փոքրիկներից մէկին միայն մի բաժակ սառը ջուր կտայ խմելու իբրեւ աշակերտի, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, իր վարձը չպիտի կորցնի»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (716)

Սրբոյն կուռնելիոսի հարիւրապետին եւ Շմաւոնի ազգականին Քրիստոսի, եւ Պողիկարպոսի Զմիւռնոյ հայրապետին եւ Արեւելեան վկայիցն:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Տէր, որպէս զինու հաճութեամբ քով պսակեցեր զմեզ:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 14, 24 – 25

Այլ նրան, որ կարո՛ղ է ձեզ հաստատուն պահել ըստ իմ այս աւետարանի եւ ըստ քարոզութեան Յիսուս Քրիստոսի, ըստ այն յայտնութեան խորհրդի, որ յաւիտենից ծածկուած էր, իսկ այժմ յայտնուած է մարգարէական գրուածքների միջոցով մշտնջենաւոր Աստծոյ հրամանի համաձայն եւ ծանուցուած է բոլոր հեթանոսներին հաւատի հնազանդութեան համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Կացուսցես զնոսա իշխանս ընդ ամենայն երկիր.

եւ յիշեսցի անուն քո ընդ ամենայն ազգս ազգաց:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (6, 7 – 13)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Նա իր մօտ կանչեց տասներկուսին եւ սկսեց նրանց երկու-երկու ուղարկել եւ պիղծ ոգիների վրայ նրանց իշխանութիւն տուեց: Նրանց պատուիրեց, որ ճանապարհի համար գաւազանից բացի այլ բան չվերցնեն՝ ո՛չ պարկ, ո՛չ հաց, ո՛չ դրամ գօտիների մէջ, այլ հագնեն հողաթափներ. եւ ասաց. «Աւելորդ պարեգօտ մի՛ վերցրէք»: Եւ ասում էր նրանց. «Ինչ տուն որ մտնէք, այնտեղ օթեւանեցէք, մինչեւ որ այնտեղից ելնէք: Եւ ուր որ ձեզ չեն ընդունի ու ձեզ չեն լսի, երբ այնտեղից ելնէք, ձեր ոտքերի փոշին թափ տուէք իբրեւ նրանց դէմ վկայութիւն»: Եւ նրանք ելան ու քարոզում էին, որպէսզի մարդիկ ապաշխարեն: Եւ բազում դեւեր էին հանում, բազում հիւանդների օծում էին իւղով ու նրանց բժշկում:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (717)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 16

Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ, որ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի գալստեան եւ նրա մօտ մեր հաւաքուելու համար դուք իսկոյն չխռովուէք ձեր մտքում եւ չզարհուրէք ո՛չ հոգով, ո՛չ խօսքով, ո՛չ էլ թղթերով՝ իբր թէ մեր կողմից գրուած, որպէս թէ արդէն եկած-հասած լինի Տիրոջ օրը: Թող ոչ ոք ձեզ չխաբի եւ ոչ մի ձեւով. որովհետեւ այն օրը չի գալու, եթէ նախ ապստամբութիւնը չգայ, եւ չյայտնուի անօրինութեան մարդը՝ կորստեան որդին՝ Հակառակորդը, որ գոռոզանում է այն ամէնի վրայ, որ կոչւում է աստուած կամ պաշտամունքի առարկայ, մինչեւ այն աստիճան, որ նա նստի Աստծոյ տաճարում եւ ինքն իրեն ցոյց տայ, թէ աստուած է: Չէ՞ք յիշում, որ մինչ ձեզ հետ էի դեռ, ասում էի այդ բանը: Եւ այժմ դուք ինքներդ գիտէք, թէ ինչն է նրան յետ պահում, որ այդ Հակառակորդը ինքն իրեն յայտնի անի մինչեւ ժամանակը գայ. քանզի անօրինութեան խորհուրդը արդէն գործում է. բայց այդ պիտի չյայտնուի մինչեւ այն ժամանակ, երբ մէջտեղից կվերացուի նա, որ այժմ նրան յետ է պահում: Եւ ապա պիտի յայտնուի Անօրէնը, որին Տէր Յիսուս պիտի կործանի իր բերանի շնչով եւ պիտի ոչնչացնի իր յայտնութեամբ իր գալստեան ժամանակ: Նրա՝ Անօրէնի գալուստը սատանայի ներգործութեամբ է, ամենայն զօրութեամբ, նշաններով, խաբեբայական զօրաւոր գործերով եւ անիրաւութեան բոլոր պատրանքներով կորստեան մատնուածների վրայ. եւ այդ ամէնը՝ այն բանի փոխարէն, որ չընդունեցին ճշմարտութեան սէրը, որպէսզի փրկուեն: Դրա համար էլ Աստուած նրանց պիտի ուղարկի զօրաւոր մի մոլորութիւն, որ նրանք հաւատան ստին եւ դատապարտուեն բոլոր նրանք, որ չհաւատացին ճշմարտութեանը եւ հաճոյք գտան անօրինութեան մէջ:

Իսկ մենք, Տիրոջից սիրուա՛ծ եղբայրներ, պարտաւոր ենք միշտ գոհութիւն մատուցել Աստծուն ձեզ համար, որովհետեւ Աստուած սկզբից ընտրեց մեզ, որ փրկուենք Հոգու սրբացումով եւ ճշմարտութեան հաւատով, որին եւ կանչեց ձեզ մեր աւետարանումով՝ փրկուելու եւ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի փառքին տիրանալու համար:

Ուրեմն, եղբայրնե՛ր, հաստա՛տ մնացէք եւ պի՛նդ պահեցէք այն աւանդութիւնները, որ սովորեցիք թէ՛ խօսքով եւ թէ՛ մեր թղթով. եւ ինքը մեր Տէր Յիսուս Քրիստոս եւ մեր Հայրը՝ Աստուած, որ սիրեց մեզ եւ մեզ տուեց յաւիտենական մխիթարութիւն եւ բարի յոյս՝ իբրեւ շնորհ, թող մխիթարի եւ հաստատ պահի ձեր սրտերը ամէն բարի խօսքի եւ գործի մէջ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (14, 25 – 33)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Եւ նրա հետ շատ ժողովուրդ էր գնում. նա դարձաւ եւ ասաց նրանց. «Եթէ մէկը ինձ մօտ գայ եւ չատի իր հօրը եւ մօրը, կնոջն ու որդիներին, եղբայրներին ու քոյրերին, նոյնիսկ իր անձն անգամ, չի կարող իմ աշակերտը լինել. որովհետեւ ով որ չվերցնի իր խաչը եւ իմ յետեւից չգայ, չի կարող իմ աշակերտը լինել: Ձեզնից ո՞վ, եթէ կամենայ աշտարակ շինել, նախ նստելով չի հաշուի իր ծախսերը, թէ արդեօք աւարտելու համար բաւական դրամ ունի՞, որպէսզի յանկարծ, երբ հիմքը դնի եւ չկարողանայ աւարտել, բոլոր տեսնողները չսկսեն նրան ծաղրել եւ ասել, թէ՝ «Այս մարդը սկսեց կառուցել եւ չկարողացաւ աւարտել»: Կամ ո՞ր թագաւորը, եթէ գնայ պատերազմելու մի այլ թագաւորի դէմ, նախ չի նստի եւ խորհի, թէ արդեօք տասը հազարով կկարողանա՞յ դիմադրել նրան, ով իր վրայ քսան հազարով է գալիս: Ապա թէ ոչ, քանի դեռ նա հեռու է, պատգամաւորութիւն ուղարկելով՝ խաղաղութիւն կխնդրի: Արդ, այսպէս էլ ձեզնից ով որ իր ամբողջ ունեցուածքից չհրաժարուի, չի կարող իմ աշակերտը լինել»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (719)

Սրբոյն Եւտռատիոսի, Օքսենտիոսի, Եւգինէոսի, Ովրեստէսի եւ Մարգարիոսի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պարծեսցին ի քեզ սիրելիք անուան քոյ Տէր. զի օրհնեսցես դու զարդարն:

Բանից իմոց ունկն դիր Տէր. եւ ի միտ առ զաղաղակ իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Հռովմայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 1 – 5

Ուրեմն, հաւատով արդարացուած, խաղաղութիւն ունենանք Աստծոյ հետ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով, որի միջոցով էլ կարողացանք հաւատով մերձենալ այն շնորհին, որի մէջ եւ կանք ու պարծենում ենք Աստծոյ փառքի յոյսով: Եւ ոչ միայն այսքանը. այլեւ պարծենում ենք մեր նեղութիւնների մէջ եւս, քանզի գիտենք, որ նեղութիւնները համբերութիւն են բերում, համբերութիւնը՝ փորձառութիւն, փորձառութիւնը՝ յոյս: Յոյսը երբեք չի ամաչեցնում, քանզի Աստծոյ սէրը սփռուած է մեր սրտերում Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրուեց մեզ.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (5, 1 – 12)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ տեսնելով ժողովրդի բազմութիւնը՝ բարձրացաւ լեռան վրայ: Եւ երբ այնտեղ նստեց, նրա մօտ եկան իր աշակերտները. եւ նա սկսեց նրանց ուսուցանել ու ասել.

«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ սգաւորներին, որովհետեւ նրանք պիտի մխիթարուեն:

Երանի՜ հեզերին, որովհետեւ նրանք երկիրը պիտի ժառանգեն:

Երանի՜ նրանց, որ քաղցն ու ծարաւն ունեն արդարութեան, որովհետեւ նրանք պիտի յագենան:

Երանի՜ ողորմածներին, որովհետեւ նրանք ողորմութիւն պիտի գտնեն:

Երանի՜ նրանց, որ սրտով մաքուր են, որովհետեւ նրանք Աստծուն պիտի տեսնեն:

Երանի՜ խաղաղարարներին, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչուեն:

Երանի՜ նրանց, որ հալածւում են արդարութեան համար, որովհետեւ նրանցն է երկնքի արքայութիւնը:

Երանի՜ է ձեզ, երբ ձեզ նախատեն ու հալածեն եւ իմ պատճառով ձեր մասին ամէն տեսակ չար խօսք՝ սուտ ասեն: Ցնծացէ՛ք եւ ուրախացէ՛ք, որովհետեւ երկնքում ձեր վարձը շատ է, քանի որ այսպէս հալածեցին մարգարէներին, որոնք ձեզնից առաջ են եղել»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (721)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն ի Թեսաղոնիկեցւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 1 – 18

Վերջապէս, եղբայրնե՛ր, աղօթեցէ՛ք մեզ համար, որպէսզի Տիրոջ խօսքը առաջ գնայ եւ փառաւորուի ամէն տեղ, ինչպէս որ ձեզ մօտ է, որպէսզի փրկուենք անօրէններից եւ անզգամ մարդկանցից, քանի որ բոլորը չէ, որ հաւատ ունեն: Բայց հաւատարիմ է Տէրը. նա կզօրացնի ձեզ ու կպահի չարից: Վստահ ենք Տիրոջով ձեզ վրայ, թէ ինչ որ պատուիրեցինք ձեզ, ե՛ւ անում էք, ե՛ւ կանէք: Եւ Տէրը թող ուղղի ձեր սրտերը դէպի Աստծոյ սէրը եւ դէպի Քրիստոսի համբերութիւնը:

Եղբայրնե՛ր, պատուիրում եմ ձեզ մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի անունով, որ դուք հեռու մնաք ամէն մի եղբօրից, որ ծոյլ կեանքով է ապրում եւ ոչ՝ ըստ այն օրինակի, որն ընդունեցիք մեզնից. որովհետեւ ինքներդ գիտէք, թէ որչափ դուք պէտք է նմանուէք մեզ, քանի որ ձեզ մօտ երբեք չծուլացանք եւ ոչ ոքի հացը ձրի չկերանք, այլ ջանքով եւ վաստակով զօր ու գիշեր աշխատում էինք՝ ձեզնից ոչ մէկի վրայ ծանրութիւն չլինելու համար. ոչ թէ՝ նրա համար, որ իշխանութիւն չունէինք, այլ որպէսզի մենք մեզ օրինակ դարձնենք ձեզ, որ մեզ նմանուէք. քանի դեռ ձեզ մօտ էինք, այս բանն էինք պատուիրում ձեզ, թէ՝ ով չի ուզում աշխատել, թող հաց էլ չուտի: Արդ, ձեզնից ոմանց մասին լսում ենք, թէ ծոյլ կեանքով են ապրում, որեւէ գործ չեն անում, այլ ծոյլ-ծոյլ շրջում են՝ դատարկ բաներով հետաքրքրուելով: Այդպիսիներին պատուիրում ենք եւ յորդորում Տէր Յիսուս Քրիստոսով, որ աշխատեն հանդարտութեամբ եւ իրենց հացն ուտեն: Իսկ դուք, եղբայրնե՛ր, մի՛ յոգնէք բարիք անելուց: Իսկ եթէ որեւէ մէկը չհնազանդուի այս թղթի մէջ մեր ասած խօսքին, նկատի ունեցէք նրան եւ մի՛ առնչուէք նրա հետ, որպէսզի ամօթով մնայ: Բայց նրան որպէս թշնամի մի՛ համարէք, այլ խրատեցէ՛ք որպէս եղբօր:

Եւ խաղաղութեան Տէրն ինքը թող միշտ խաղաղութիւն տայ ձեզ ամէն ինչում: Տէրը ձեզ բոլորիդ հետ լինի: Այս ողջոյնը իմ՝ Պօղոսիս ձեռքով է, որ որպէս նշան կայ իմ բոլոր թղթերում. այսպէս եմ գրում ես: 18 Մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհը ձեզ բոլորիդ հետ լինի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (15, 1 – 7)

Առ Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ բոլոր մաքսաւորներն ու մեղաւորները նրա մօտ էին, որպէսզի լսեն նրան: Փարիսեցիներն ու օրէնսգէտները տրտնջում էին եւ ասում. «Ինչո՞ւ է նա ընդունում մեղաւորներին եւ ուտում նրանց հետ»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց. «Ձեզնից ո՞վ է այն մարդը, որ երբ հարիւր ոչխար ունենայ եւ կորցնի նրանցից մէկը, արօտավայրում չի թողնի իննսունիննին եւ չի գնայ կորածի յետեւից, մինչեւ որ գտնի այն: Եւ երբ այն գտնի, խնդութեամբ կդնի իր ուսերին եւ կգնայ տուն, կկանչի բարեկամներին ու հարեւաններին եւ նրանց կասի. «Ուրախացէ՛ք ինձ հետ, որովհետեւ գտայ իմ կորած ոչխարը»: Ասում եմ ձեզ, որ այսպէս ուրախութիւն կլինի երկնքում մի մեղաւորի համար, որն ապաշխարում է, քան իննսունինը արդարների համար, որոնց ապաշխարութիւն պէտք չէ:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (722)

Սրբոյն Յակովբայ Մծբնայ հայրապետին եւ Մարուգէի ճգնաւորին:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 1 – 17

Եղբայրասիրութիւնը թող հաստատ մնայ ձեր մէջ: Մի՛ մոռացէք օտարասիրութիւնը, որովհետեւ դրա շնորհիւ ոմանք հրեշտակներ հիւրընկալեցին առանց իմանալու: Յիշեցէք բանտարկեալներին, որպէս թէ դուք բանտարկուած լինէք նրանց հետ. յիշեցէք նաեւ չարչարուածներին, քանի որ դուք էլ մարմնաւոր էք: Ամուսնութիւնն ըստ ամենայնի յարգելի է, եւ ամուսնական անկողինը՝ սուրբ: Եւ Աստուած պիտի դատի շնացողներին եւ պոռնիկներին: Փողասիրութիւնը թող տեղ չունենայ ձեր մէջ, եւ ինչ որ ձեռք էք բերել, բաւարար համարեցէք, քանզի ինքն իսկ ասաց. «Քեզ չպիտի թողնեմ եւ ոչ էլ պիտի լքեմ»: Այնպէս որ, համարձակ լինենք եւ ասենք. «Տէրն է իմ օգնականը, եւ ես չպիտի երկնչեմ, մարդն ինձ ի՞նչ կարող է անել»:

Յիշեցէք ձեր առաջնորդներին, որոնք ձեզ Աստծոյ խօսքն ասացին: Նայելով նրանց կեանքի ընթացքի վախճանին՝ հետեւող եղէք նրանց հաւատին: Յիսուս Քրիստոս նոյնն է երէկ, այսօր եւ յաւիտեան: Տեսակ-տեսակ եւ օտարոտի ուսմունքների մէջ մի՛ տարուբերուէք, քանզի լաւ է շնորհով ամրացնել սիրտը եւ ոչ թէ՝ կերակրով, որով ոչ մի օգուտ չստացան նրանք, որ այդպէս ընթացան: Մենք ունենք մի սեղան, որից ճաշակելու իրաւունք չունեն նրանք, ովքեր խորանին են ծառայում. քանի որ այն անասունները, որոնց արիւնը քահանայապետի ձեռքով սրբարան էր բերւում մեղքերի քաւութեան համար, այդ անասունների մարմինները այրւում էին բանակատեղիից դուրս: Դրա համար էլ Յիսուս, որպէսզի իր արեամբ մաքրի ժողովրդին, չարչարուեց դռնից դուրս: Արդ, եկէք բանակատեղիից դուրս ելնենք նրան ընդառաջ՝ յանձն առնելով կրել նրա կրած նախատինքները. քանզի չունենք մի մնայուն քաղաք այստեղ՝ երկրի վրայ, այլ փնտրում ենք գալիք քաղաքը: Արդ, նրա միջոցով Աստծուն միշտ մատուցենք օրհնութեան պատարագ, այսինքն՝ նրա անունը դաւանող մեր շրթների պտուղը: Մի՛ մոռացէք բարեգործութիւնը եւ ձեր ունեցած բարիքներին միմեանց մասնակից դարձնելը, քանզի այդպիսի պատարագներն են հաճելի Աստծուն:

Լսեցէ՛ք ձեր առաջնորդներին եւ հնազանդուեցէ՛ք նրանց, որովհետեւ նրանք հսկում են ձեր հոգիների համար, քանի որ հաշիւ են տալու ձեր փոխարէն. եւ նրանք ուրախութեամբ թող անեն այդ բանը եւ ոչ՝ հոգոց հանելով, քանի որ այն ձեր օգտի համար չէ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (9, 39 – 10, 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս ասաց. «Դատաստանի համար եկայ այս աշխարհ, որպէսզի ովքեր չեն տեսնում, տեսնեն, եւ ովքեր տեսնում են, կուրանան»: Փարիսեցիներից ոմանք, որ Յիսուսի հետ էին, լսեցին այդ եւ նրան ասացին. «Մի՞թէ մենք էլ կոյր ենք»: Յիսուս նրանց ասաց. «Եթէ կոյր լինէիք, դուք մեղք չէիք ունենայ, բայց հիմա ասում էք, թէ՝ տեսնում ենք. եւ ձեր մեղքը ձեր մէջ հաստատ է մնում»:

«Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ով ոչխարների փարախը դռնով չի մտնում, այլ ուրիշ տեղով է բարձրանում, նա գող է ու աւազակ. իսկ ով դռնով է մտնում, հովիւ է ոչխարների: Դռնապանը նրա համար բացում է դուռը, եւ ոչխարները լսում են նրա ձայնը. նա իր ոչխարներին անուններով է կանչում եւ նրանց դուրս է հանում: Եւ երբ իր բոլոր ոչխարներին հանի, նրանց առջեւից է գնում, եւ ոչխարները հետեւում են նրան, որովհետեւ ճանաչում են նրա ձայնը: Օտարի յետեւից չեն գնայ, այլ կփախչեն նրանից, որովհետեւ չեն ճանաչում օտարների ձայնը»:

Յիսուս նրանց այս առակն ասաց, իսկ նրանք չէին իմանում, թէ ինչ էր այն, որ նա իրենց ասում էր: Դարձեալ Յիսուս նրանց ասաց. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ես եմ ոչխարների դուռը: Բոլոր նրանք, որ ինձնից առաջ եկան, գող էին ու աւազակ, ուստի ոչխարները նրանց չլսեցին: Ես եմ դուռը. եթէ մէկը իմ միջով մտնի, կփրկուի. կմտնի ու կելնի եւ ճարակելու բան կգտնի: Գողը գալիս է միայն, որպէսզի գողանայ, սպանի եւ կորստեան մատնի. ես եկայ, որպէսզի կեանք ունենան, եւ առաւել եւս ունենան:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (724)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 14

Աստուած բազմապիսի ձեւերով եւ այլազան օրինակներով նախապէս խօսեց մեր հայրերի հետ մարգարէների միջոցով. այս վերջին օրերին մեզ հետ խօսեց իր Որդու միջոցով, որին ժառանգ նշանակեց ամէն ինչի եւ որի միջոցով ստեղծեց տիեզերքը: Նա, որ լոյսն է նրա փառքի եւ բուն պատկերը նրա Էութեան, որ իր խօսքի զօրութեամբ հաստատ է պահում տիեզերքը: Նա մեր մեղքերի մաքրումը կատարելուց յետոյ նստեց Աստծոյ մեծութեան աջ կողմում՝ բարձունքներում: Նա այնչափ գերազանց եղաւ հրեշտակներից, որ նրանցից շատ աւելի անուն ժառանգեց: Արդարեւ, հրեշտակներից որի՞ն երբեւէ ասաց. «Դու ես իմ Որդին, ես այսօր ծնեցի քեզ»: Եւ դարձեալ. «Ես նրան Հայր կլինեմ, իսկ նա ինձ Որդի կլինի»: Եւ դարձեալ, երբ Անդրանիկին աշխարհ է մտցնում, ասում է. «Թող երկրպագե՛ն նրան Աստծոյ բոլոր հրեշտակները»: Իսկ հրեշտակների մասին էլ ասում է. «Նա իր հրեշտակներին հոգիներ դարձրեց եւ իր ծառաներին՝ կրակի բոց»: Իսկ Որդու մասին ասում է. «Աստուա՛ծ, քո աթոռը յաւիտեանս յաւիտենից է. քո արքայութեան գաւազանը՝ ուղղութեան գաւազան: Դու սիրեցիր արդարութիւնը եւ ատեցիր անօրինութիւնը. դրա համար, Աստուա՛ծ, քո Աստուածը քեզ օծեց ուրախութեան իւղով աւելի, քան քո ընկերներին»: Նաեւ. «Դու, Տէ՛ր, սկզբից երկիրը հիմնեցիր, եւ քո ձեռքերի գործն են երկինքները: Նրանք կորստեան պիտի մատնուեն, բայց դու կաս եւ մնում ես: Բոլորը պիտի մաշուեն որպէս ձորձեր եւ որպէս վերարկու. պիտի ոլորես դրանք հագուստի պէս. եւ նրանք պիտի ոլորուեն: Բայց դու միշտ նոյնն ես, եւ քո տարիները չեն պակասելու»: Հրեշտակներից որի՞ն երբեւէ ասաց. «Նստիր իմ աջ կողմում, մինչեւ որ քո թշնամիներին քո ոտքերին պատուանդան դարձնեմ»: Չէ՞ որ բոլորն էլ սպասարկող հոգիներ են, որոնք ուղարկւում են ի սպասաւորութիւն նրանց, որ ժառանգելու են փրկութիւնը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (17, 1 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս ասաց նաեւ իր աշակերտներին. «Անկարելի է, որ գայթակղութիւնը չգայ, բայց վա՜յ նրան, ում ձեռքով կգայ: Նրա համար լաւ կլինէր, եթէ իր պարանոցից երկանաքար վէմ կախուէր, եւ նա ծովը գցուէր, քան այս փոքրիկներից մէկին գայթակղէր: Զգո՛յշ եղէք ձեր անձերի համար»:

«Եթէ քո եղբայրը մեղանչի, սաստի՛ր նրան. եւ եթէ զղջայ, ների՛ր նրան: Եւ եթէ եօթ անգամ մեղանչի քո դէմ եւ եօթ անգամ դառնայ քեզ եւ ասի՝ զղջում եմ, ների՛ր նրան»: Եւ առաքեալները Տիրոջն ասացին. «Աւելացրո՛ւ մեր հաւատը»: Եւ Տէրն ասաց. «Եթէ մանանեխի հատիկի չափ հաւատ ունենաք եւ այս թթենուն ասէք՝ «Արմատախի՛լ եղիր եւ տնկուի՛ր ծովի մէջ», նա կհնազանդուի ձեզ»:

«Իսկ ձեզնից ո՞վ է, որ հողագործ կամ հովիւ ծառայ ունի, երբ սա ագարակից տուն մտնի, նրան կասի իսկոյն. «Անցիր, սեղան նստիր». այլ նրան չի՞ ասի. «Պատրաստիր, ինչ ընթրելու եմ, եւ գօտի կապած ծառայիր ինձ, մինչեւ որ ուտեմ ու խմեմ, եւ ապա կուտես եւ կխմես դու»: Մի՞թէ տէրը շնորհապարտ կլինի այդ ծառային, որ իր բոլոր հրամանները կատարեց: Նոյնպէս եւ դուք, երբ կատարէք այն ամէնը, որ ձեզ հրամայուած է, ասացէք, թէ՝ «Անպիտան ծառաներ ենք. ինչ որ պարտաւոր էինք անել, այն արեցինք»»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (726)

Սրբոյն Իգնատիոսի Աստուածազգեաց հայրապետին Անտիոքայ:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 9 – 16

Ինձ այնպէս է թւում, թէ մեզ՝ առաքեալներիս, Աստուած վերջիններ դարձրեց՝ որպէս մահապարտների. որովհետեւ նշաւակ դարձանք աշխարհի եւ հրեշտակների ու մարդկանց համար: Մենք՝ յիմարներ Քրիստոսի պատճառով, եւ դուք՝ իմաստուններ Քրիստոսով. մենք՝ թոյլեր, եւ դուք՝ հզօրներ. դուք՝ փառաւորուածներ, եւ մենք՝ անարգներ: Մինչեւ այսօր ե՛ւ քաղցած մնացինք, ե՛ւ ծարաւեցինք, ե՛ւ մնացինք մերկ, ե՛ւ բռնցքահարուեցինք, ե՛ւ մնացինք անկայեան. եւ չարաչար աշխատեցինք մեր ձեռքերով. նախատում էին մեզ՝ օրհնում էինք, հալածում էին՝ դիմանում էինք, հայհոյում էին՝ աղօթում էինք. առակ-նշաւակ եղանք ամբողջ աշխարհի, ջնջոց՝ բոլորի համար մինչեւ այժմ:

Ոչ թէ ձեզ ամօթով թողնելու համար եմ գրում այս, այլ խրատում եմ ձեզ իբրեւ սիրելի որդիների: Թէպէտ եւ բիւր դաստիարակներ ունէք Քրիստոսով, բայց ոչ՝ բազում հայրեր. որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսի աւետարանով ե՛ս ծնեցի ձեզ: Արդ, աղաչում եմ ձեզ, նմանուեցէք ինձ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մարկոսի (9, 29 – 36)

Տերամբ մերով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ.

Այնտեղից ելնելով՝ նրանք անցնում էին Գալիլիայի միջով, եւ Յիսուս չէր կամենում, որ որեւէ մէկն իմանայ, քանի որ իր աշակերտներին ուսուցանում էր եւ նրանց ասում. «Մարդու Որդին մատնուելու է մարդկանց ձեռքը, նրանք պիտի սպանեն նրան. եւ երբ նա սպանուի, երրորդ օրը յարութիւն պիտի առնի»: Բայց նրանք չէին հասկանում այդ խօսքը եւ վախենում էին նրան հարցնել:

Եկաւ Կափառնայում եւ, երբ տուն մտաւ, աշակերտներին հարցրեց. «Ճանապարհին իրար հետ ինչի՞ մասին էիք վիճում»: Եւ նրանք լուռ էին մնում, որովհետեւ ճանապարհին իրար հետ վիճում էին, թէ ով է մեծը: Եւ երբ նստեց, կանչեց տասներկուսին ու նրանց ասաց. «Եթէ մէկն ուզում է առաջինը լինել, բոլորից վերջինը եւ բոլորի սպասաւորը պիտի լինի»: Եւ մի մանուկ վերցնելով՝ կանգնեցրեց նրանց մէջ եւ նրան իր գիրկն առնելով՝ նրանց ասաց. «Ով այսպիսի մանուկներից մէկին ընդունում է իմ անունով, ինձ է ընդունում, եւ ով ինձ է ընդունում, ոչ թէ ինձ է ընդունում, այլ նրան, ով ինձ ուղարկեց»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (728)

Սրբոյն Թէոպոմպայ եպիսկոպոսին եւ Թէովմայ վկային, եւ չորից զինուորացն Բասոսի, Եւսեբի, Եւտիքի եւ Բասիլիդեայ:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 1 – 7

Ուրեմն, մենք էլ, որ մեր շուրջը վկաների այսչափ բազմութիւն ունենք, դէ՛ն գցենք ամէն հպարտութիւն եւ ծանր մեղք, համբերատարութեամբ ընթանանք դէպի մրցասպարէզ, որ բացուած է մեր առաջ. նայենք Յիսուսին՝ հաւատի Զօրագլխին, այն Կատարելագործողին, որն իր առաջ դրուած ուրախութեան համար յանձն առաւ խաչը, արհամարհեց ամօթը եւ նստեց Աստծոյ աթոռի աջ կողմում:

Ապա ուրեմն, մտաբերեցէք Յիսուսին, որ այսպէս համբերեց իր հանդէպ մեղաւորների ունեցած հակառակութեանը, որպէսզի չլինի թէ յոգնէք եւ յուսալքուէք. դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակուեցիք մեղքին եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 26 – 33)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այսուհետեւ նրանցից չվախենա՛ք, որովհետեւ չկայ ծածուկ բան, որ չյայտնուի, եւ՝ գաղտնի բան, որ չիմացուի: Ինչ ձեզ ասում եմ խաւարի մէջ, դուք ասացէք լոյսի՛ մէջ. եւ ինչ լսում էք ականջի մէջ փսփսուքով, հրապարակեցէք տանիքների՛ վրայից: Եւ մի՛ վախեցէք նրանցից, որ մարմինն են սպանում, բայց հոգին սպանել չեն կարող. այլ դուք առաւել վախեցէք Նրանից, ով կարող է գեհենի մէջ կորստեան մատնել հոգին եւ մարմինը: Չէ՞ որ երկու ճնճղուկ մէկ դահեկանի է վաճառւում, բայց նրանցից մէկն անգամ առանց ձեր Հօր գետին չի ընկնում. եւ ձեր գլխի մազերը բոլորն իսկ հաշւուած են: Արդ, մի՛ վախեցէք, քանի որ բազում ճնճղուկներից լաւ էք դուք: Ով ինձ կխոստովանի մարդկանց առաջ, ես էլ կխոստովանեմ նրան իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է: Եւ ով ինձ կուրանայ մարդկանց առաջ, ես էլ նրան կուրանամ իմ Հօր առաջ, որ երկնքում է»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (729)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն ի յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 2, 1 – 10

Ահա թէ ինչու մենք պէտք է աւելի եւս ուշադիր լինենք ասուած խօսքերին, որպէսզի երբեք դրանցից չտարուենք դէպի կորուստ, որովհետեւ եթէ այն խօսքը, որ հրեշտակների միջոցով ասուեց, հաստատուն մնաց, եւ ամէն յանցանք ու անհնազանդութիւն արդար պատիժ ստացան, մենք ինչպէ՞ս պիտի ազատուենք, եթէ անհոգ գտնուենք այնպիսի փրկութեան հանդէպ, որ նախ հռչակուեց Տիրոջ կողմից եւ ապա հաստատուեց մեզ համար նրանց միջոցով, որ լսել էին այն. Աստուած էլ այն վկայեց նշաններով, զօրաւոր գործերով, ամէն տեսակ զօրութիւններով եւ Սուրբ Հոգու շնորհներով, որոնք տրուեցին իր կամքի համաձայն:

Քանզի հրեշտակներին չէ, որ հնազանդեցրեց գալիք աշխարհը, որի մասին մենք խօսում ենք: Մէկը վկայում է մի տեղ եւ ասում է. «Մարդն ի՞նչ է, որ յիշես նրան, կամ մարդու որդին ի՞նչ է, որ հոգածութիւն ցոյց տաս նրա հանդէպ: Նրան հրեշտակներից մի փոքր ցած իջեցրիր. փառքով եւ պատուով պսակեցիր նրան եւ քո ձեռքի գործերի վրայ կարգեցիր նրան. ամէն ինչ հնազանդեցրիր նրա ոտքերի ներքոյ»:

Արդ, ամէն ինչ հնազանդեցնելով, նրան չհնազանդող ոչինչ չթողեց. սակայն այժմ դեռ ամէն ինչ նրան հնազանդուած չենք տեսնում: Բայց տեսնում ենք փառքով եւ պատուով պսակուած Յիսուսին, որ մի փոքր հրեշտակներից աւելի ցածր էր դասուել մահուան չարչարանքները յանձն առնելու պատճառով, որպէսզի Աստծոյ շնորհով բոլորի համար մահը ճաշակի. որովհետեւ վայել էր, որ Աստուած (նրա համար եւ նրանով է ամէն բան) կատարեալ դարձնի Յիսուսին չարչարանքների միջոցով, որպէսզի բազում որդիներ մասնակցեն նրա փառքին, քանի որ Յիսուս է նրանց դէպի փրկութիւն առաջնորդողը:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (17, 11 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ նա դէպի Երուսաղէմ էր գնում, անցնում էր Սամարիայի եւ Գալիլիայի միջով: Եւ երբ մի գիւղ էր մտնում, նրան հանդիպեցին տասը բորոտներ, որոնք հեռու կանգնեցին, բարձրացրին իրենց ձայնը եւ ասացին. «Յիսո՛ւս Վարդապետ, ողորմի՛ր մեզ»: Եւ երբ նրանց տեսաւ, ասաց նրանց. «Գնացէք, ձեզ քահանաներին ցոյց տուէք»: Երբ գնում էին, նոյն ժամին մաքրուեցին: Նրանցից մէկը երբ տեսաւ, որ բժշկուեց, վերադարձաւ եւ բարձր ձայնով փառաւորում էր Աստծուն. երեսի վրայ ընկաւ Յիսուսի ոտքերի առաջ եւ շնորհակալութիւն էր յայտնում նրան. եւ ինքը սամարացի էր: Յիսուս պատասխանեց եւ ասաց. «Սրանք տասն էլ չմաքրուեցի՞ն. իսկ արդ, իննը ո՞ւր են, որ չվերադարձան փառք տալու Աստծուն՝ բացի միայն այս օտարազգի մարդուց»: Եւ ասաց նրան. «Վեր կաց գնա, քանզի քո հաւատը քեզ փրկեց»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՇԱԲԱԹԻ (731)

Սրբոյն Ադդէի հայրապետին եւ Աբգարու Թագաւորին:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 1 – 10

Ուստի, Աստծուն գործակից լինելով, աղաչում ենք, որ դուք Աստծոյ շնորհը զուր ընդունած չլինէք. որովհետեւ ասում է. «Ընդունելի ժամանակում լսեցի քեզ եւ փրկութեան օրը օգնեցի քեզ»:

Ահա հիմա է ընդունելի ժամանակը, ահա հիմա է փրկութեան օրը: Եւ ոչ մի առիթով պատճառ մի՛ եղէք, որպէսզի մեր պաշտօնը չարատաւորուի. այլ բոլոր դէպքերում դուք ձեզ ներկայացրէք իբրեւ Աստծոյ պաշտօնեաներ՝ ցոյց տալով մեծ համբերութիւն նեղութիւնների մէջ, վշտերի, չարչարանքների մէջ, հարուածների տակ, բանտերում, խռովութիւնների մէջ, տքնութիւնների, հսկումների, ծոմապահութեան մէջ, սրբութեամբ, գիտութեամբ, համբերութեամբ, քաղցրութեամբ, Սուրբ Հոգով, անկեղծ սիրով, ճշմարտութեան խօսքով, Աստծոյ զօրութեամբ, արդարութեան զէնքով՝ յարձակուելու եւ պաշտպանուելու համար, փառքով եւ անարգութեամբ, գովութեամբ եւ պարսաւանքով, իբրեւ թէ մոլորեցնողներ, բայց ճշմարտութիւնից չշեղուածներ, իբրեւ թէ անծանօթներ, բայց բոլորից ճանաչուածներ, իբրեւ թէ մահամերձներ, բայց եւ ահաւասիկ կենդանի ենք, իբրեւ թէ պատժուածներ, բայց ոչ մահապարտներ, իբրեւ թէ տրտմածներ, բայց եւ շարունակ ուրախ ենք, իբրեւ թէ տնանկներ, բայց եւ շատերին ենք հարստացնում, իբրեւ թէ ոչինչ չունենք, բայց ունենք ամէն ինչ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Տէր ի զօրութեան քում ուրախ եղիցի թագաւորն.

եւ ի փրկութեան քում ցնծասցէ յոյժ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (9, 1 – 6)

Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.

Եւ նա, կանչելով տասներկու առաքեալներին, նրանց զօրութիւն եւ իշխանութիւն տուեց բոլոր դեւերի վրայ, նաեւ՝ բժշկելու հիւանդութիւնները: Եւ ուղարկեց նրանց քարոզելու Աստծոյ արքայութիւնը եւ բժշկելու ախտերով վարակուածներին: Եւ ասաց նրանց. «Ճանապարհի համար ոչինչ մի՛ վերցրէք՝ ո՛չ գաւազան եւ ո՛չ մախաղ, ո՛չ հաց եւ ո՛չ արծաթ դրամ. երկու հագուստ մի՛ ունեցէք. որ տունն էլ մտնէք, այնտեղ գիշերեցէք եւ ապա այնտեղից գնացէք: Եւ նրանք, որ ձեզ չեն ընդունի, որպէս վկայութիւն նրանց դէմ՝ ձեր ոտքերի փոշին թօթափեցէք, երբ այդ քաղաքից դուրս ելնէք»: Եւ նրանք ելան եւ շրջում էին քաղաքներում ու գիւղերում, աւետարանում էին եւ բժշկում ամէն տեղ:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (732)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 12 – 4, 10

Եղբայրնե՛ր, տեսէք, ձեզանից որեւէ մէկի մէջ թող երբեք չլինի չար ու անհաւատ սիրտ եւ ապստամբի կենդանի Աստծոյ դէմ: Բայց յորդորեցէք միմեանց ամէն օր, քանի այդ այսօրը դեռ առջեւում է, որպէսզի ձեզնից ոչ ոք չկարծրանայ մեղքի խաբէութեամբ. ահա մասնակից եղանք Քրիստոսին, միայն թէ հաստատ պահենք այն վստահութիւնը, որ ունեցել ենք սկզբից, քանի որ ասուած է. «Այսօր, եթէ նրա ձայնը լսէք, մի՛ կարծրացրէք ձեր սրտերը, ինչպէս բարկութեան ժամանակ»:

Քանզի ովքե՞ր էին, որ լսեցին եւ դառնացրին նրան. չէ՞ որ՝ բոլոր նրանք, ովքեր դուրս էին եկել Եգիպտոսից Մովսէսի միջոցով: Ումի՞ց զզուանք զգաց քառասուն տարի. չէ՞ որ՝ յանցանք գործածներից, որոնց ոսկորներն ընկան այնտեղ՝ անապատում: Ո՞ւմ երդուեց, որ չպիտի մտնեն իր հանգստի մէջ, եթէ ոչ՝ անհնազանդներին: Եւ տեսնում ենք, որ նրանք չկարողացան մտնել իրենց անհաւատութեան պատճառով:

Զգոյշ լինենք ուրեմն, որ նրա հանգստի մէջ մտնելու խոստումից, որ տրուած է մեզ, ձեզնից որեւէ մէկը չզրկուի. քանզի աւետուած է, ինչպէս եւ նրանց: Բայց խօսքը լսելը չօգնեց անապատում եղողներին, որոնք հաւատով չլսեցին այն: Իսկ մենք, որ հաւատացինք, մտնելու ենք այդ հանգստի մէջ, ինչպէս որ նա ասաց՝ «Ինչպէս երդուեցի իմ բարկութեան մէջ՝ ասելով, թէ չպիտի մտնեն իմ հանգստի մէջ», թէեւ նրա գործերը աշխարհի սկզբից կատարուած էին: Քանզի մի տեղ եօթերորդ օրուայ մասին այսպէս է ասուած. «Եւ հանգստացաւ Աստուած եօթերորդ օրը իր բոլոր գործերից»: Եւ այստեղ դարձեալ ասում է, թէ՝ չպիտի մտնեն իմ հանգստի մէջ: Եւ արդ, քանի որ ոմանց արգելուել էր մտնել նրա մէջ, եւ նրանք էլ, որոնց նախապէս աւետուել էր, չմտան անհնազանդութեան պատճառով, դարձեալ նա մի ուրիշ օր է սահմանում՝ այսօրը. երկար ժամանակ յետոյ ասում է, ինչ որ Դաւթի բերանով ասուել է աւելի առաջ. «Այսօր, եթէ նրա ձայնը լսէք, մի՛ կարծրացրէք ձեր սրտերը»:

Որովհետեւ եթէ Յեսուն դրանց հանգիստ տուած լինէր, ապա դրանից յետոյ Աստուած ուրիշ օրուայ մասին չէր խօսի: Արդ, ուրեմն, Աստծոյ ժողովրդի համար դեռ մնում է մի ուրիշ հանգստի օր. որովհետեւ ով մտնում է նրա հանգստի մէջ, նա հանգստանում է իր գործերից, ինչպէս Աստուած էլ հանգստացաւ իր գործերից:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (18, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մի առակ էլ ասաց նրանց այն մասին, որ նրանք ամէն ժամ պէտք է աղօթեն ու չձանձրանան: Ասաց. «Մի քաղաքում մի դատաւոր կար. Աստծուց չէր վախենում եւ մարդկանցից չէր ամաչում: Եւ նոյն քաղաքում մի այրի կար, որ գալիս էր նրա մօտ եւ ասում. «Իմ ոսոխի դէմ իմ դատը տե՛ս»: Եւ դատաւորը երկար ժամանակ չէր ուզում. դրանից յետոյ իր մտքում ասաց. «Թէեւ Աստծուց չեմ վախենում եւ մարդկանցից չեմ ամաչում, բայց քանի որ այրի կինը ինձ յոգնեցնում է, նրա դատը տեսնեմ, որպէսզի անընդհատ չգայ եւ ինձ չանհանգստացնի»»: Եւ Տէրն ասաց. «Լսեցէք, թէ ինչ էր ասում անիրաւ դատաւորը: Իսկ Աստուած արդարութիւն չի՞ անի իր այն ծառաներին, որոնք գիշեր ու զօր աղաղակում են. եւ նրանց հանդէպ մի՞թէ միայն համբերատար կլինի: Այո՛, ասում եմ ձեզ. նրանց իսկոյն արդարութիւն կանի. իսկ երբ Մարդու Որդին գայ, արդեօք երկրի վրայ հաւատ կգտնի՞»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՇԱԲԱԹ (734)

Սրբոյն Ինդոսի Ներքինւոյն եւ Դոմնալի կուսին, եւ Գղերիկոսի քահանային, եւ Երկուց բիւրուցն, որ այրեցան յեկեղեցին Նիկոմիդացւոց:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Անցաք մեք ընդ հուր եւ ընդ ջուր. եւ հաներ զմեզ ի հանգիստ:

Աղաղակեցէք առ Աստուած ամենայն երկիր. սաղմոս ասացէք անուան նորա, եւ տուք զփառս օրհնութեան նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կորնթացւոց առաջին Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 12 – 19

Եւ չարաչար աշխատեցինք մեր ձեռքերով. նախատում էին մեզ՝ օրհնում էինք, հալածում էին՝ դիմանում էինք, հայհոյում էին՝ աղօթում էինք. առակ-նշաւակ եղանք ամբողջ աշխարհի, ջնջոց՝ բոլորի համար մինչեւ այժմ:

Ոչ թէ ձեզ ամօթով թողնելու համար եմ գրում այս, այլ խրատում եմ ձեզ իբրեւ սիրելի որդիների: Թէպէտ եւ բիւր դաստիարակներ ունէք Քրիստոսով, բայց ոչ՝ բազում հայրեր. որովհետեւ Քրիստոս Յիսուսի աւետարանով ե՛ս ծնեցի ձեզ: Արդ, աղաչում եմ ձեզ, նմանուեցէք ինձ: Դրա համար ձեզ մօտ ուղարկեցի Տիմոթէոսին, որ իմ սիրելի որդին է եւ հաւատարիմ ի Տէր, որպէսզի յիշեցնի ձեզ իմ ճանապարհները ի Քրիստոս Յիսուս, ինչպէս որ ամէնուրեք ուսուցանում եմ բոլոր եկեղեցիներում:

Ոմանք հպարտացել են, կարծես թէ ես չեմ գալու ձեզ մօտ. բայց գալու եմ շուտով, եթէ Տէրը կամենայ. եւ տեղեակ կլինեմ ոչ թէ հպարտացողների խօսքերին, այլ՝ նրանց զօրութեանը.

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Անցաք մեք ընդ հուր եւ ընդ ջուր.

եւ հաներ զմեզ ի հանգիստ:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (15, 17 – 25)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Այս եմ ձեզ պատուիրում. որ սիրէք միմեանց»:

«Եթէ աշխարհը ձեզ ատում է, իմացէք, որ նախ ինձ է ատել: Եթէ այս աշխարհից լինէիք, աշխարհն արդէն, որպէս իրենը, ձեզ սիրած կլինէր. բայց որովհետեւ այս աշխարհից չէք, այլ ես ձեզ ընտրեցի աշխարհից, դրա համար աշխարհը ձեզ ատում է: Յիշեցէ՛ք այն խօսքը, որ ձեզ ասացի, թէ՝ ծառան մեծ չէ, քան իր տէրը. եթէ ինձ հալածեցին, ձեզ էլ կհալածեն. եթէ իմ խօսքը պահեցին, ձերն էլ կպահեն: Բայց նոյն բաները ձեզ պիտի անեն իմ անուան համար, որովհետեւ չեն ճանաչում նրան, ով ինձ ուղարկել է: Եթէ ես եկած եւ նրանց հետ խօսած չլինէի, նրանք որեւէ մեղք ունեցած չէին լինի. բայց հիմա իրենց մեղքի համար ոչ մի արդարացում չկայ: Ով ինձ է ատում, ատում է եւ իմ Հօրը. եթէ ես նրանց մէջ արած չլինէի այն գործերը, որ ուրիշ ոչ ոք չարեց, նրանք որեւէ մեղք չէին ունենայ. բայց այժմ տեսան գործերը եւ ատեցին թէ՛ ինձ, թէ՛ իմ Հօրը: Եւ այդ՝ նրա համար, որ կատարուի նրանց օրէնքում գրուած այն խօսքը, թէ՝ առանց պատճառի ինձ ատեցին:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (736)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 4, 16 – 5, 10

Ուրեմն, համարձակութեամբ մօտենանք նրա շնորհի աթոռին, որպէսզի ողորմութիւն ստանանք եւ շնորհ գտնենք այն ժամանակ, երբ օգնութեան կարիք ունենք: Ամէն մի քահանայապետ, մարդկանց միջից ընտրուելով, պաշտօն ունի մարդկանց կողմից Աստծոյ հետ յարաբերութեան մէջ լինելու, որպէսզի ընծաներ եւ զոհեր մատուցի մեղքերի համար: Նա որոշ չափով միայն կարող է չարչարակից լինել տգէտներին եւ մոլորուածներին, քանի որ ինքն էլ տկարութեամբ պատած մարդ է. դրա համար պէտք է, որ նա ինչպէս ժողովրդի, այնպէս էլ իր համար ընծաներ մատուցի մեղքերի համար: Եւ որեւէ մէկը ոչ թէ ինքն իրենից է առնում այս պատիւը, այլ առնում է նա, ով Աստծուց է կանչուած, ինչպէս որ Ահարոնը: Նոյնպէս եւ Քրիստոս ոչ թէ ինքն իրեն մեծարեց՝ քահանայապետ դառնալու համար, այլ նա, ով նրան ասաց. «Դու ես իմ Որդին, ես այսօր ծնեցի քեզ»: Ինչպէս որ մի ուրիշ տեղ էլ ասում է. «Դու յաւիտեան Քահանայ ես՝ ըստ Մելքիսեդեկի կարգի»: Նա էր, որ մարմնի մէջ եղած իր օրերում աղօթքներ եւ պաղատանքներ էր մատուցում ուժգին գոչումով եւ արտասուքներով նրան, ով կարող էր փրկել իրեն մահուանից: Եւ նա լսելի եղաւ իր բարեպաշտութեան համար: Թէպէտ եւ Որդի էր, բայց իր չարչարանքների միջոցով հնազանդութիւն սովորեց. եւ կատարեալ դառնալով՝ բոլոր իրեն հնազանդուողներին յաւիտենական փրկութեան պատճառ դարձաւ եւ Աստծուց անուանուեց յաւիտեանների Քահանայապետ՝ ըստ Մելքիսեդեկի կարգի:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (18, 9 – 14)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Այս առակն էլ ասաց ոմանց, որոնք իրենց ներսում պարծենում էին, թէ արդար են, եւ արհամարհում էին շատերին: «Երկու մարդ տաճար ելաւ՝ աղօթքի կանգնելու. մէկը՝ փարիսեցի, միւսը՝ մաքսաւոր: Փարիսեցին կանգնած էր մեկուսի եւ ինքն իրեն այս աղօթքն էր ասում. «Աստուա՛ծ իմ, շնորհակալ եմ քեզնից, որ ես նման չեմ ուրիշ մարդկանց, ինչպէս յափշտակողները, անիրաւներն ու շնացողները եւ կամ ինչպէս այս մաքսաւորը. այլ շաբաթը երկու անգամ ծոմ եմ պահում եւ տասանորդ եմ տալիս իմ ամբողջ եկամտից»: Իսկ մաքսաւորը կանգնած էր մեկուսի եւ չէր իսկ կամենում աչքերը երկինք բարձրացնել, այլ ծեծում էր կուրծքը եւ ասում. «Աստուա՛ծ, ների՛ր ինձ՝ մեղաւորիս»: Ասում եմ ձեզ. սա՛ իջաւ իր տունը արդարացած, ոչ թէ՝ միւսը. ով բարձրացնում է իր անձը, կխոնարհուի, եւ ով խոնարհեցնում է իր անձը, կբարձրացուի»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԿՈՒՇԱԲԱԹԻ (737)

Սրբոյն Աբրահամու եւ Խորենայ, եւ անարծաթ բժշկացն Կոզմայի եւ Դամիանոսի:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո’ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:

Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն է ընթերցուածս 3, 10 – 15

Իսկ դու հետեւեցիր իմ վարդապետութեանը, իմ վարմունքին, կամեցողութեանը, հաւատին, համբերատարութեանը, սիրուն, համբերութեանը եւ այն հալածանքներին ու չարչարանքներին, որոնք պատահեցին ինձ Անտիոքում, Իկոնիոնում եւ Լիւստրայում. գիտես, թէ ինչպիսի՜ հալածանքների ենթարկուեցի, բայց Տէրն ինձ փրկեց այդ բոլորից: Եւ բոլոր նրանք, որ ուզում են աստուածպաշտութեամբ ապրել Քրիստոս Յիսուսով, հալածանքների մէջ պիտի լինեն: Իսկ չար եւ խաբեբայ մարդիկ չարից այն կողմ էլ պիտի գնան. իրենք մոլորուած՝ պիտի մոլորեցնեն ուրիշներին: Բայց դու հաստա՛տ մնա այն բանի մէջ, որ սովորեցիր եւ որին հաւատարիմ եղար. գիտես, թէ ումից ես սովորել, որովհետեւ մանկուց գիտես Սուրբ Գրքերը, որոնք կարող են իմաստուն դարձնել քեզ փրկութեան համար այն հաւատի միջոցով, որ Քրիստոս Յիսուսի մէջ է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (12, 32 – 40)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հօտ, քանզի ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայութիւնը: Վաճառեցէք ձեր ինչքերը եւ ողորմութիւն տուէք. եւ ձեզ համար շինեցէք չհնացող քսակներ եւ անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մօտենում, եւ ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. քանզի որտեղ որ ձեր գանձն է, այնտեղ եւ ձեր սրտերը կլինեն»:

«Թող ձեր գօտիները մէջքներիդ պնդուած լինեն, եւ ճրագներդ՝ վառուած: Եւ դուք նմանուեցէք այն ծառաներին, որոնք սպասում են իրենց տիրոջը, թէ երբ կվերադառնայ հարսանիքից, որպէսզի երբ գայ եւ բախի դուռը, իսկոյն բաց անեն: Երանի՜ այն ծառաներին, որոնց արթուն կգտնի տէրը, երբ գայ: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ նա գօտի կկապի մէջքին, սեղան կնստեցնի նրանց եւ կանցնի նրանց սպասարկելու: Եւ եթէ տէրը գայ կէսգիշերին կամ աւելի ուշ եւ գտնի նրանց այդպէս, երանելի են այդ ծառաները: Բայց այն էլ իմացէք, որ եթէ տանտէրը գիտենար, թէ որ ժամին գող կգայ, թոյլ չէր տայ, որ իր տունը կտրեն: Դուք էլ պատրաստ եղէք, որովհետեւ այն ժամին, երբ չէք սպասի, կգայ Մարդու Որդին»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ԵՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (739)

Սրբոյն Յիզտբուզտի վկային, որ թարգմանի Աստուածատուր:

Ժամամուտ. Ի տաճարի սրբոց եւ ի յիշատակի սրբոց մարտիրոսաց զձեռս համբառնալով աղաչեմք, բարեխօսութեամբ սոցա եւ աղօթիւք զկենդանութիւնս մեր խաղաղացո, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Պատուական է առաջի Տեառն մահ սրբոց իւրոց. ո՛ Տէր, ես ծառայ քո եմ, ծառայ եւ որդի աղախնոյ քոյ:Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ. եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ:

Պօղոսի առաքելոյն ի Տիմոթէոսի երկրորդ Թղթոյն էընթերցուածս 2, 3 – 10

Վշտակի՛ց եղիր Քրիստոս Յիսուսի տառապանքներին որպէս նրա բարի զինուորը: Ոչ ոք, զինուոր դառնալով, չի զբաղուի աշխարհիկ կեանքի գործերով, որպէսզի զօրավարին հաճելի լինի: Եւ եթէ մէկը մրցամարտիկ է, պսակ չի ստանայ, եթէ ըստ օրէնքի չմարտնչի: Եւ չարաչար աշխատող հողագո՛րծը նախ պէտք է վայելի պտղից: Իմացի՛ր, ինչ ասում եմ: Թող Տէրը քեզ իմաստութիւն տայ ամէն ինչում: Յիշի՛ր մեռելներից յարութիւն առած Քրիստոս Յիսուսին՝ Դաւթի ցեղից, իմ քարոզած աւետարանի համաձայն, որի համար չարչարւում եմ եւ շղթայուած իսկ եմ, ինչպէս չարագործը. բայց Աստծոյ խօսքը շղթայուած չէ: Դրա համար ամէն ինչի համբերում եմ ընտրեալների սիրուն, որպէսզի նրանք էլ հասնեն փրկութեան եւ երկնային փառքին, որ Քրիստոս Յիսուսի միջոցով է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Մարտիրոսացիձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (10, 16 – 22)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Ահա, ես ձեզ ուղարկում եմ որպէս ոչխարների՝ գայլերի մէջ: Այսուհետեւ խորագէ՛տ եղէք օձերի պէս եւ միամիտ՝ աղաւնիների նման: Զգուշացէ՛ք մարդկանցից, որովհետեւ պիտի մատնեն ձեզ ատեանների եւ պիտի տանջեն ձեզ իրենց ժողովարաններում. ձեզ պիտի տանեն կուսակալների ու թագաւորների առաջ իմ պատճառով, որ իմ մասին վկայութիւն տաք նրանց եւ հեթանոսներին: Բայց երբ ձեզ մատնեն, հոգ մի՛ արէք, թէ ինչպէս կամ ինչ պիտի խօսէք, որովհետեւ այդ ժամին ձեզ կտրուի այն, ինչ պիտի խօսէք. քանի որ ոչ թէ դուք էք, որ պիտի խօսէք, այլ ձեր Հօր Հոգին, որ պիտի խօսի ձեր միջոցով: Եղբայրն իր եղբօրը մահուան պիտի մատնի, եւ հայրը՝ որդուն: Եւ որդիները հայրերի դէմ պիտի ելնեն ու նրանց պիտի սպանեն: Եւ իմ անուան համար բոլորից պիտի ատուէք. իսկ ով մինչեւ վերջ համբերի, նա պիտի փրկուի:

 

Քաղկեդոնի սուրբ ժողովոյն ՈՒԶ հայրապետացն (740)

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 7 – 9

Յիշեցէք ձեր առաջնորդներին, որոնք ձեզ Աստծոյ խօսքն ասացին: Նայելով նրանց կեանքի ընթացքի վախճանին՝ հետեւող եղէք նրանց հաւատին: Յիսուս Քրիստոս նոյնն է երէկ, այսօր եւ յաւիտեան: Տեսակ-տեսակ եւ օտարոտի ուսմունքների մէջ մի՛ տարուբերուէք, քանզի լաւ է շնորհով ամրացնել սիրտը եւ ոչ թէ՝ կերակրով, որով ոչ մի օգուտ չստացան նրանք, որ այդպէս ընթացան:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (16, 13 – 19)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս, Փիլիպպեան Կեսարիայի կողմերը գնալով, հարցրեց աշակերտներին ու ասաց. «Մարդիկ իմ մասին ի՞նչ են ասում. ո՞վ է Մարդու Որդին»: Եւ նրանք ասացին. «Մէկը թէ՝ Յովհաննէս Մկրտիչը, եւ ուրիշներ՝ Եղիան, իսկ ոմանք թէ՝ Երեմիան, կամ մարգարէներից մէկը»: Յիսուս նրանց ասաց. «Իսկ դուք իմ մասին ի՞նչ էք ասում. ո՞վ եմ ես»: Սիմոն Պետրոսը պատասխանեց ու ասաց. «Դու ես Քրիստոսը՝ կենդանի Աստծոյ Որդին»: Յիսուս պատասխանեց եւ նրան ասաց. «Երանի՜ է քեզ, Սիմո՛ն, Յովնանի՛ որդի, որովհետեւ մարմինը եւ արիւնը չէ, որ յայտնեց քեզ, այլ՝ իմ Հայրը, որ երկնքում է: Եւ ես քեզ ասում եմ, որ դու վէմ ես, եւ այդ վէմի վրայ պիտի շինեմ իմ եկեղեցին, ու դժոխքի դռները այն չպիտի յաղթահարեն: Եւ քեզ պիտի տամ երկնքի արքայութեան բանալիները, եւ ինչ որ մի անգամ կապես երկրի վրայ, կապուած պիտի լինի երկնքում: Եւ ինչ որ արձակես երկրի վրայ, արձակուած պիտի լինի երկնքում»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՉՈՐԵՔՇԱԲԱԹԻ (742)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Կեցո զծառայս քո Աստուած իմ, որ ի քեզ յուսացայ:

Ողորմեա ինձ Տէր, զի առ քեզ աղաղակեցի զօրհանապազ. ուրախ արա զանձն ծառայի քոյ, զի առ քեզ Տէր համբարձի զանձն իմ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 5, 11 – 6, 8

Այս մասին մենք շատ խօսք ունենք ասելու, բայց դրանք դժուար է բացատրել, քանզի թուլամիտ եղաք հասկանալու մէջ: Հակառակ այն բանի, որ դուք ժամանակի ընթացքում ուսուցիչներ պէտք է լինէիք, բայց ահա հարկաւոր է, որ դուք սովորէք, թէ ինչ են Աստծոյ պատգամի նախատարրերը. եւ դուք կաթի կարիք ունէք եւ ոչ թէ՝ պինդ կերակրի. քանի որ ով կաթնակեր է, անգիտակ է արդարութեան խօսքին, քանզի երեխայ է. իսկ պինդ կերակուրը հասուն մարդկանց համար է, որոնց զգայարանները, քանի որ նրանք չափահաս են, վարժ են լաւը եւ վատը որոշելու մէջ:

Ուստի, Քրիստոսի մասին եղած նախագիտելիքները թողնելով, գանք չափահասներին սահմանուած ուսուցման՝ առանց վերստին հիմք դնելու մեռած գործերից ապաշխարելու, դէպի Աստուած հաւատի, մկրտութիւնների վարդապետութեան, ձեռնադրութեան, մեռելների յարութեան եւ յաւիտենական դատաստանի վրայ: Եւ արդ, այս բանը պիտի անենք, եթէ Աստուած թոյլ տայ. որովհետեւ մէկ անգամ մկրտուածների համար – որ ճաշակեցին երկնաւոր պարգեւներից, հաղորդակից եղան Սուրբ Հոգուն, Աստծոյ գեղեցիկ խօսքի վայելքն ունեցան եւ գալիք աշխարհի զօրութիւնները ճանաչեցին – եթէ սայթաքեն, անհնար է երկրորդ անգամ ապաշխարութեամբ նորոգուել, որովհետեւ նրանք վերստին խաչն են հանում Աստծոյ Որդուն եւ դարձեալ խաղք ու խայտառակ դարձնում. քանզի այն հողը, որ խմում է շատ անգամ իր վրայ թափուած անձրեւը եւ օգտակար արդիւնքներ է տալիս նրանց, որոնց համար մշակւում է, Աստծուց օրհնութիւն է ստանում: Իսկ եթէ փուշ ու տատասկ է տալիս, նա անպէտք է եւ արժանի անէծքի. եւ նրա վախճանը այրուելն է:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (18, 18 – 27)

ԶՏէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Մի իշխանաւոր նրան հարցրեց եւ ասաց. «Բարի՛ Վարդապետ, ի՞նչ պիտի անեմ, որ յաւիտենական կեանքը ժառանգեմ»: Յիսուս նրան ասաց. «Ինչո՞ւ ես ինձ բարի կոչում. ոչ ոք բարի չէ, այլ միայն՝ Աստուած: Պատուիրանները գիտես. մի՛ շնացիր, մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, մեծարի՛ր քո հօրը եւ մօրը»: Եւ նա ասաց. «Այդ բոլորը պահել եմ իմ մանկութիւնից»: Երբ Յիսուս այս լսեց, ասաց նրան. «Դեռ մի բան պակաս է քեզ. ինչ որ ունես, վաճառի՛ր ու տո՛ւր աղքատներին եւ երկնքում գանձեր կունենաս. եւ արի՛ իմ յետեւից»: Երբ նա այս լսեց, տրտմեց, որովհետեւ չափազանց հարուստ էր:

Երբ Յիսուս նրան տեսաւ տրտմած, ասաց. «Ինչքա՜ն դժուարութեամբ Աստծոյ արքայութիւնը կմտնեն նրանք, ովքեր հարստութիւն ունեն: Աւելի հեշտ է, որ պարանը ասեղի ծակից անցնի, քան մի մեծահարուստ Աստծոյ արքայութիւնը մտնի»: Եւ նրանք, որ լսեցին, ասացին. «Իսկ ո՞վ կարող է փրկուել»: Եւ նա ասաց. «Ինչ որ անհնար է մարդկանց համար, Աստծոյ համար հնարաւոր է»:

 

ՎԵՑԵՐՈՐԴ ՈՒՐԲԱԹ (744)

Ժամամուտ. Որ ըստ ամենայն միտս անցանես զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Տեսին ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ:

Օրհնեցէք զՏԷր յօրհնութիւն նոր, զի սքանչելիս արար:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 6, 9 – 7, 10

Սիրելինե՛ր, թէպէտ եւ այսպէս եմ խօսում, բայց վստահ եմ ձեզ վրայ, որ լաւագոյն ուղու վրայ էք, մանաւանդ որ այն առաջնորդում է փրկութեան: Անարդար չէ Աստուած, որ մոռանայ ձեր գործերը եւ սէրը, որ ցոյց տուեցիք իր անունով, քանի որ ծառայում էիք սրբերին եւ ծառայում էք մինչեւ այժմ: Եւ մենք ցանկանում ենք, որ ձեզնից իւրաքանչիւրը նոյն փութաջանութիւնը ցուցաբերի, որպէսզի հաստատ մնայ ձեր յոյսը մինչեւ վերջ: Չենք ուզում, որ դուք ծուլանաք, այլ՝ նմանուէք նրանց, որ հաւատով եւ համբերութեամբ ժառանգեցին խոստումները:

Երբ Աստուած Աբրահամին իր խոստումը տուեց – քանի որ չկար աւելի մեծ մէկը, որ նրանով երդուէր – նա ինքն իր վրայ երդուեց եւ ասաց. «Այո՛, օրհնելով պիտի օրհնեմ քեզ եւ բազմացնելով պիտի բազմացնեմ քեզ»:

Եւ այսպէս, համբերատար լինելով, Աբրահամը հասաւ խոստմանը: Արդարեւ, մարդիկ երդւում են նրանով, ով մեծ է իրենցից. եւ նրանց մէջ եղած ամէն հակառակութեան վերջնական վճիռը երդումն է:

Ահա թէ ինչու Աստուած, կամենալով առաւել եւս ցոյց տալ իր նպատակի անփոփոխ լինելը խոստման ժառանգորդներին, օգտագործեց երդումը, որպէսզի երկու անփոփոխելի բաներով, որոնք ցոյց են տալիս, թէ անհնար է, որ Աստուած սուտ խօսած լինի, մենք հաստատուն մխիթարութիւն ունենանք. մենք, որ ապաստան գտանք՝ կառչելու հանդերձեալ յոյսից, որը հաստատուն եւ անշարժ խարիսխ է մեզ համար. յոյս, որ թափանցում է վարագոյրից այն կողմ, ուր մեր Նախակարապետը՝ Յիսուս, մտաւ մեզ համար՝ լինելով յաւիտենական Քահանայապետ՝ ըստ Մելքիսեդեկի կարգի:

Քանզի այս Մելքիսեդեկը թագաւոր էր Սաղէմի, բարձրեալ Աստծոյ քահանայ, որ Աբրահամին ընդառաջ ելաւ, երբ նա վերադառնում էր թագաւորների կոտորածից, եւ օրհնեց նրան. եւ Աբրահամը ամէն ինչից տասանորդներ տուեց նրան. «Մելքիսեդեկ» նախ թարգմանւում է «արդարութեան թագաւոր», ապա՝ «թագաւոր Սաղէմի», այսինքն՝ թագաւոր խաղաղութեան: Նա անհայր, անմայր էր, առանց ազգատոհմի. ո՛չ օրերի սկիզբ ունէր եւ ո՛չ կեանքի վախճան. նմանուելով Աստծոյ Որդուն՝ նա կայ ու մնում է մշտնջենապէս քահանայ:

Արդ, տեսէք, թէ ինչպիսի՜ն էր սա, որին Աբրահամ նահապետն էլ տասանորդներ տուեց աւարից: Եւ Ղեւիի զաւակներից նրանք, որ քահանայութիւն են ստանում, իրաւունք ունեն, ըստ օրէնքի, տասանորդ վերցնել ժողովրդից, այսինքն՝ իրենց եղբայրներից, թէկուզ եւ վերջիններս Աբրահամի զաւակներ լինեն: Իսկ նրանց ազգատոհմից չհամարուածը տասանորդ վերցրեց Աբրահամից եւ օրհնեց նրան, ով ընդունել էր խոստումը: Արդ, ամէն հակաճառութիւնից վեր է այն, որ օրհնողն աւելի բարձր է, քան օրհնուողը:

Եւ այստեղ մահկանացու մարդիկ են տասանորդներ առնում, բայց այնտեղ՝ նա, ով վկայում է, թէ կենդանի է: Եւ ինչպէս խօսքի կարգ է ասել, Ղեւին իսկ, որ տասանորդներ էր առնում, Աբրահամի միջոցով տասանորդ տալու ենթարկուեց, որովհետեւ նա դեռ իր հօր կողում էր, երբ Մելքիսեդեկը նրան ընդառաջ ելաւ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (19, 1 – 10)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ Յիսուս մտել էր Երիքով ու շրջում էր: Եւ ահա, մի մարդ, Զակքէոս անունով, որ մաքսապետ էր ու մեծահարուստ, ուզում էր տեսնել, թէ ով է Յիսուս, բայց բազմութեան պատճառով չէր կարողանում, որովհետեւ կարճահասակ էր: Եւ առաջ վազելով՝ բարձրացաւ ժանտաթզենու վրայ, որպէսզի տեսնի նրան, որովհետեւ նա հէնց այդտեղով էր անցնելու: Երբ այդ տեղը եկաւ, Յիսուս վեր նայեց եւ ասաց. «Զակքէո՛ս, շտապիր իջիր այդտեղից, որովհետեւ այսօր պէտք է, որ ես քո տանը գիշերեմ»: Զակքէոսն իսկոյն իջաւ եւ նրան ընդունեց ուրախութեամբ: Երբ ամէնքը այս տեսան, տրտնջում էին ու ասում, թէ մեղաւոր մարդու մօտ մտաւ գիշերելու: Իսկ Զակքէոսը եկաւ կանգնեց եւ ասաց Տիրոջը. «Տէ՛ր, ահա իմ ինչքերի կէսը կտամ աղքատներին եւ, եթէ որեւէ մէկին զրկել եմ, քառապատիկ կհատուցեմ»: Եւ Յիսուս նրան ասաց. «Այսօր այս տան համար փրկութիւն եղաւ, քանի որ սա եւս Աբրահամի որդի է, քանզի Մարդու Որդին եկաւ փնտրելու եւ փրկելու կորածին»:

 

ԵՕԹՆԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ ՅԻՍՆԱԿԱՑ (746)

Որ եւ ի ծնննդեան պահքն եւս հանդիպի:

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 11 – 25

Իսկ արդ, եթէ կատարելութիւնը ղեւտացիների քահանայութեան միջոցով էր լինում (քանի որ ժողովուրդը նրանով էր օրէնք ստացել), ի՞նչ կարիք կար այլեւս, որ մի այլ քահանայ երեւան գար՝ ըստ Մելքիսեդեկի կարգի, չասելու համար՝ ըստ Ահարոնի կարգի, որովհետեւ քահանայութեան փոփոխուելով պէտք էր, որ օրէնքի փոփոխութիւն էլ լինէր: Եւ նա, ում մասին այսպէս է ասւում, պատկանում էր այլ ցեղի, որից ոչ ոք երբեք սեղանի ծառայութեան մասնակից չեղաւ: Արդ, յայտնի իսկ է, թէ մեր Տէրը սերում է Յուդայի ցեղից. այդ ցեղից եղած քահանաների մասին Մովսէսը ոչինչ չի ասել: Եւ առաւել եւս յայտնի է, թէ Մելքիսեդեկի նմանութեամբ երեւալու է մի այլ քահանայ, որն ըստ մարմնաւոր պատուիրանի չէ, որ եղաւ քահանայ, այլ՝ ըստ անվախճան կեանքի զօրութեան: Արդարեւ վկայուեց, թէ՝ «Դու յաւիտեան Քահանայ ես՝ ըստ Մելքիսեդեկի կարգի»: Առաջին պատուիրանը արհամարհուեց իր տկարութեան եւ անօգտակարութեան պատճառով – քանզի օրէնքը կատարեալ ոչինչ չարեց – եւ նրա տեղ մտաւ լաւագոյն մի յոյս, որով մօտենում ենք Աստծուն: Այն չափով, որ Յիսուս երդումով քահանայ եղաւ (որովհետեւ կան ոմանք, որ առանց երդումի են քահանաներ կարգուել, բայց սա՝ երդումով, նրա ձեռքով, ով ասաց նրան. «Երդուեց Տէրը եւ էլ չի զղջայ. դու յաւիտեան Քահանայ ես»), այդ նոյն չափով Յիսուս երաշխաւոր եղաւ լաւագոյն մի ուխտի: Եւ այսպէս, շատ քահանաներ եղան, որովհետեւ մահը արգելք էր լինում, որ նրանք տեւապէս քահանայ մնան: Իսկ սա յաւիտենական լինելու պատճառով ունի անանց քահանայութիւն: Ուստի եւ կարող է իր միջոցով Աստծուն մօտեցողներին մէկընդմիշտ փրկել. քանի որ նա միշտ կենդանի է՝ բարեխօս լինելու նրանց համար:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (19, 11 – 28)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ մինչ նրանք լսում էին այս, Յիսուս մի առակ էլ աւելացրեց նրա համար, որ ինքը մօտենում էր Երուսաղէմին, եւ նրանք կարծում էին, թէ Աստծոյ արքայութիւնը շուտով յայտնուելու է: Նա ասաց. «Մի ազնուական գնաց հեռու աշխարհ՝ իր թագաւորութիւնը ստանալու եւ վերադառնալու համար: Եւ կանչելով իր ծառաներին՝ նրանց տասը մնաս տուեց ու ասաց. «Շահարկեցէ՛ք դրանք, մինչեւ որ գամ»: Բայց նրա համաքաղաքացիները ատում էին նրան. պատգամաւորներ ուղարկեցին նրա յետեւից եւ ասացին. «Մենք չենք կամենում, որ նա մեզ վրայ թագաւորի»: Եւ ազնուականը վերադարձաւ իր թագաւորութիւնը ստացած եւ կանչեց այն ծառաներին, որոնց տուել էր դրամը, որպէսզի իմանայ, թէ ով ինչ է շահել: Եկաւ առաջինը եւ ասաց. «Տէ՛ր, քո մէկ մնասը տասը մնաս բերեց»: Եւ տէրը նրան ասաց. «Ազնիւ եւ բարի՛ ծառայ, քանի որ այդ փոքր բանի մէջ հաւատարիմ եղար, իշխանութիւն ունեցիր տասը քաղաքների վրայ»: Եկաւ երկրորդը եւ ասաց. «Քո մէկ մնասը հինգ մնաս բերեց»: Տէրը նրան ասաց. «Դու էլ՝ հինգ քաղաքների վրայ»: Միւսն էլ եկաւ ու ասաց. «Տէ՛ր, ահա՛ քո մնասը, որ թաշկինակի մէջ ծրարած պահում էի. վախենում էի քեզնից, որովհետեւ խիստ մարդ ես. վերցնում ես, ինչ որ չես դրել, եւ հնձում ես, ինչ որ չես սերմանել»: Եւ տէրը նրան ասաց. «Հէնց քո բերանով քեզ պիտի դատեմ, անհաւատարի՛մ ծառայ. գիտէիր, որ ես մի խիստ մարդ եմ, վերցնում եմ, ինչ որ չեմ դրել, եւ հնձում եմ, ուր չեմ սերմանել: Հապա ինչո՞ւ իմ դրամը լումայափոխներին չտուեցիր, որպէսզի ես գալով՝ տոկոսներով հանդերձ պահանջէի այն»: Եւ սպասաւորներին ասաց. «Վերցրէ՛ք դրանից մէկ մնասը եւ տարէ՛ք տուէք նրան, ով տասը մնաս ունի»: Եւ ծառաներն ասացին նրան. «Տէ՛ր, նա արդէն տասը մնաս ունի»: Ասում եմ ձեզ, թէ ով ունի, նրան պիտի տրուի, իսկ նրանից, որ չունի, պիտի վերցուի եւ այն, ինչ որ ունի: Բայց իմ այն թշնամիներին, որոնք չէին կամենում, որ ես թագաւորեմ իրենց վրայ, բերէ՛ք այստեղ եւ սպանեցէ՛ք իմ առաջ»»: Եւ երբ այս ասաց, առաջ գնաց՝ Երուսաղէմ ելնելու համար:

Ի Դեկտեմբերի ԺԸ (18) պահք ծննդեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի:

Յայս պահո`թե Չորեքշաբաթի եւ Ուրբաթ հանտիպի, ըստ ժամամուտ զայս ասա.

Որ ըստ ամենայն միտս անցանես` զխաղաղութիւն քո, Աստուած, տուր մեզ հանապազ, զքեզ աղաչեմք:

Եւ յԵրկուշաբաթու, յԵրեքշաբաթու եւ ի Հինգշաբաթու զայս:

Որ ի Հօրէ առաքեցար փրկիչ, եւ մարմնացար ի սուրբ Կուսէն. որ վասն մեր ի յերկնից իջեր, եւ լուսաւորեցեր զտիեզերս. զխաղաղութիւն քո տուր մեզ Տէր. որ խաղաղութեանց ես Թագաւոր, զխաղաղութիւն եւ զողորմութիւն, որ յամենայնի ես դու կարող մարդասէր:

 

ԱՌԱՋԻՆ ՕՐ ՊԱՀՈՑ (748)

Ժամամուտ եւ մեսեդի ըստ պատշաճի աւուրն:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 7, 26 – 8, 13

Արդարեւ, մեզ պէտք էր ճիշտ այսպիսի մի Քահանայապետ՝ սուրբ, անմեղ, անարատ, զատուած մեղաւորներից եւ բարձրացած աւելի վեր, քան երկինքները, որը, ինչպէս այլ քահանայապետներ, պէտք չունի նախ իր մեղքերի համար զոհեր մատուցելու եւ ապա՝ ժողովրդի մեղքերի համար. իսկ Քրիստոս մէկ անգամ առմիշտ կատարեց այդ բանը, քանի որ ինքը իրեն պատարագ մատուցեց: Օրէնքը քահանայապետներ է կարգում տկարութիւններով պատուած մարդկանց, իսկ երդման խօսքը, որ օրէնքից յետոյ է գալիս, կարգում է Որդուն, որ յաւիտեան կատարեալ է:

Եւ իմ ասած խօսքերի գլխաւորն այս է. այնպիսի Քահանայապետ ունենք, որ նստեց երկինքներում՝ Մեծութեան աթոռի աջ կողմում՝ որպէս պաշտօնեայ սրբարանի եւ ճշմարիտ խորանի, որ Տէրը կանգնեցրեց, եւ ոչ թէ՝ մարդը: Ամէն մի քահանայապետ զոհեր եւ պատարագներ մատուցելու համար է սահմանուած, ուստի պէտք է, որ նա էլ մի բան ունենայ, որ մատուցի, քանզի եթէ նա երկրի վրայ լինէր, թերեւս քահանայ չլինէր իսկ, քանի որ կան քահանաներ, որ պատարագ են մատուցում ըստ օրէնքի. նրանց սպասաւորութիւնը երկնաւոր բաների նմանութիւնն ու ստուերն է միայն, ինչպէս որ Մովսէսին էլ հրամայուեց, երբ նա պիտի կանգնեցնէր վկայութեան խորանը. «Տես,- ասում է,- ամէն ինչ կանես ըստ այն օրինակի, որ ցոյց տրուեց քեզ լեռան վրայ»:

Բայց արդ, Յիսուս աւելի բարձր սպասաւորութեան էլ հասաւ, քանի որ միջնորդ է առաւել լաւ ուխտի. ուխտ, որ լաւագոյն խոստումների վրայ հիմնուեց. եթէ առաջինը անթերի լինէր, ապա երկրորդի համար տեղ չէր փնտրուի: Եւ ահա մեղադրում է նրանց եւ ասում. «Ահաւասիկ, օրեր պիտի գան,- ասում է Տէրը,- եւ Իսրայէլի տան հետ ու Յուդայի տան հետ նոր ուխտ պիտի կատարեմ, բայց ոչ՝ նման այն ուխտի, որ կնքեցի նրանց հայրերի հետ այն օրը, երբ նրանց ձեռքից բռնեցի՝ Եգիպտոսից դուրս հանելու համար:

Եւ որովհետեւ նրանք չմնացին իմ ուխտի մէջ, ես էլ անհոգ եղայ նրանց հանդէպ,- ասում է Ամենակալ Տէրը:- Բայց այս է այն ուխտը, որը պիտի կնքեմ Իսրայէլի տան հետ այն օրերից յետոյ,- ասում է Տէրը:- Իմ օրէնքները պիտի դնեմ նրանց մտքի մէջ եւ նրանց սրտում պիտի գրեմ դրանք. եւ ես նրանց համար Աստուած պիտի լինեմ, եւ նրանք ինձ ժողովուրդ պիտի լինեն:

Եւ իւրաքանչիւրն այլեւս չպիտի ուսուցանի իր համաքաղաքացուն, ոչ էլ՝ իւրաքանչիւրն իր եղբօրը. Եւ պիտի չասեն, թէ՝ ճանաչի՛ր Տիրոջը, որովհետեւ պիտի ճանաչեն ինձ բոլորը՝ նրանց փոքրերից մինչեւ ամենամեծերը. քանզի պիտի ներեմ նրանց անիրաւութիւնները եւ նրանց մեղքերն ու անօրինութիւնները այլեւս չպիտի յիշեմ»:

Արդ, նոր ուխտի մասին խօսելով, նա հին դարձրեց առաջինը. եւ ինչ հնանում է ու ծերանում, մօտ է անհետանալու:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (20, 1 – 8)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ այն օրերից մէկում, մինչ տաճարում ուսուցանում էր ժողովրդին եւ աւետարանում, վրայ հասան քահանայապետներն ու օրէնսգէտները՝ ծերերով հանդերձ, եւ ասացին նրան. «Ասա մեզ. ի՞նչ իշխանութեամբ ես դու անում այդ, կամ ո՞վ է, որ քեզ տուեց այդ իշխանութիւնը»: Յիսուս ի պատասխան ասաց նրանց. «Ես էլ ձեզ մի բան հարցնեմ, եւ դուք ինձ ասացէք. Յովհաննէսի մկրտութիւնը երկնքի՞ց էր, թէ՞ մարդկանցից»: Եւ նրանք իրենց մտքում խորհեցին ու ասացին. «Եթէ ասենք՝ երկնքից էր, կասի՝ իսկ ինչո՞ւ չհաւատացիք նրան. եւ եթէ ասենք՝ մարդկանցից, ամբողջ ժողովուրդը մեզ կքարկոծի, քանի որ իրենց մտքում Յովհաննէսի մասին հաստատ համոզում կայ, թէ նա մարգարէ է»:

Եւ պատասխանեցին, թէ չգիտեն որտեղից է: Եւ Յիսուս նրանց ասաց. «Ես էլ ձեզ չեմ ասի, թէ ինչ իշխանութեամբ եմ անում այս»:

 

ԵՐԿՐՈՐԴ ՕՐ ՊԱՀՈՑ (750)

Ժամամուտ եւ մեսեդի ըստ պատշաճի աւուրն:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 10, 2 – 18

Ապա թէ ոչ՝ նրանք կդադարէին մատուցելուց, քանի որ պաշտամունք մատուցողները, մի անգամ ընդմիշտ մաքրուած լինելով, այնուհետեւ մեղքի համար ոչ մի խղճմտանք չէին ունենայ: Սակայն նրանք տարէցտարի այդ պատարագներով վերստին մեղքի յիշողութեան տակ էին մնում, քանի որ նոխազների եւ ցուլերի արիւնը չէր կարող վերացնել մեղքերը: Դրա համար էլ Քրիստոս, երբ աշխարհ մտաւ, ասաց. «Զոհեր եւ պատարագներ չցանկացար, այլ մի մարմին պատրաս տեցիր ինձ համար:

Ողջակէզներ եւ մեղքերի համար արուած զոհեր քեզ հաճելի չեղան:

Այն ժամանակ ասացի, թէ՝ ահաւասիկ եկայ քո կամքը կատարելու, ո՜վ Աստուած (ինչպէս իմ մասին գրուած է օրէնքի գրքում)»:

Աւելի վերեւ ասում է, թէ՝ «Զոհեր, պատարագներ, ողջակէզներ եւ մեղքերի համար արուած զոհեր քեզ հաճելի չեղան եւ չուզեցիր (բաներ, որոնք ընծայւում էին ըստ օրէնքի)»:

Ապա ասում է. «Ահաւասիկ, գալիս եմ քո կամքը կատարելու, ո՜վ Աստուած»:

Հերքում է առաջինը, որ հաստատի երկրորդը: Այդ կամքով էլ մենք սրբուեցինք Յիսուս Քրիստոսի մարմնի մէկընդմիշտ պատարագումով:

Եւ ամէն մի քահանայապետ ամէն օր կանգնում է պաշտամունք մատուցելու համար եւ շատ անգամ է մատուցում նոյն զոհերը, որոնք երբեք չեն կարող մեղքերը վերացնել:

Իսկ Յիսուս միայն մէկ պատարագ մատուցեց մեղքերի համար եւ մշտնջենապէս նստեց Աստծոյ աջ կողմում. եւ այնուհետեւ սպասում է, մինչեւ որ իր թշնամիները դրուեն իր ոտքերի ներքոյ. քանզի միայն մէկ պատարագով կատարեալ դարձրեց մաքրուածներին մշտնջենապէս:

Արդ, Սուրբ Հոգին էլ վկայում է մեզ աւելի վերեւ ասուածից յետոյ, թէ՝ «Սա է այն ուխտը, որը պիտի կնքեմ նրանց հայրերի հետ այն օրերից յետոյ,- ասում է Տէրը.- իմ օրէնքները պիտի դնեմ նրանց սրտերի մէջ եւ դրանք պիտի գրեմ նրանց մտքերում»:

Ապա ասում է, թէ՝ «Նրանց մեղքերը եւ նրանց անօրինութիւնները այլեւս չպիտի յիշեմ»:

Իսկ ուր որ թողութիւն կայ, այլեւս մեղքի համար պատարագ պէտք չէ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (20, 9 – 18)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ սկսեց ժողովրդին ասել այս առակը. «Մի մարդ այգի տնկեց եւ այն յանձնեց մշակներին, իսկ ինքը երկար ժամանակով ճամփորդութեան գնաց: Եւ յարմար ժամանակին մշակների մօտ մի ծառայ ուղարկեց, որպէսզի այգու պտղից իր բաժինը տան նրան. իսկ մշակները ծեծեցին նրան եւ ձեռնունայն արձակեցին: Տէրը դարձեալ մէկ ուրիշ ծառայ ուղարկեց. նրանք սրան եւս ծեծեցին, անարգեցին եւ ձեռնունայն ճամփու դրեցին: Այնուհետեւ երրոդին ուղարկեց. նրանք սրան էլ վիրաւորեցին եւ այգուց դուրս հանեցին: Այգու տէրն ասաց. «Ի՞նչ անեմ. ուղարկեմ իմ սիրելի որդուն, թերեւս նրանից պատկառեն»: Երբ մշակները նրան տեսան, իրար հետ խորհուրդ արեցին եւ ասացին. «Սա է ժառանգը. սպանենք նրան, որպէսզի ժառանգութիւնը մերը լինի»: Եւ նրան այգուց դուրս հանեցին ու սպանեցին: Արդ, այգու տէրը նրանց ի՞նչ կանի: Չէ՞ որ կգայ ու կորստեան կմատնի այդ մշակներին եւ այգին ուրիշներին կտայ»: Երբ այս լսեցին, ասացին՝ քա՛ւ լիցի: Եւ Յիսուս, նրանց նայելով, ասաց. «Իսկ ի՞նչ է այն, որ գրուած է. «Այն վէմը, որ անարգեցին շինողները, նա է, որ անկիւնաքար եղաւ»: Ով այս վէմին բախուի, կխորտակուի, եւ ում վրայ այն ընկնի, կճզմի նրան»:

 

ԵՐՐՈՐԴ ՕՐ ՊԱՀՈՑ (752)

Ժամամուտ եւ մեսեդի ըստ պատշաճի աւուրն:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 5 – 17

Եւ մոռացաք այն յորդորը, որ ուղղուած է ձեզ՝ իբրեւ որդիների. «Որդեա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր եւ մի՛ վհատուիր, երբ յանդիմանուես նրանից, քանի որ Տէրը ում սիրում է, խրատում է, պատժում է ամէն մի որդու, որին ընդունում է»:

Թէ խրատին համբերող էք, Աստուած ձեզ կմօտենայ իբրեւ որդիների: Ո՞րն է այն որդին, որին հայրը չի խրատում. որովհետեւ եթէ մնաք առանց խրատի, որին բոլորն են բաժնեկից, ապա խորթ էք եւ ոչ թէ՝ հարազատ որդի. յիրաւի, եթէ պատկառում ենք մեր մարմնաւոր հայրերից, որոնք մեզ խրատում են, որչա՜փ եւս առաւել պէտք է հնազանդուենք հոգիների Հօրը, որ ապրենք. քանի որ սրանք մի փոքր ժամանակ եւ ըստ իրենց կամեցողութեան են խրատում, իսկ նա՝ մեր օգտի համար, որպէսզի հաղորդակից լինենք նրա սրբութեանը: Ամէն խրատ տուեալ պահին ուրախութիւն չի թւում, այլ՝ տրտմութիւն, բայց յետոյ արդարութեան խաղաղարար պտուղն է հատուցում նրանով դաստիարակուածներին:

Ուստի ամրացրէք թուլացած ձեռքերը եւ կթոտած ծնկները. քայլեցէք ուղիղ արահետներով, որպէսզի ով կաղ է, չգլորուի, այլ մանաւանդ՝ բժշկուի:

Բոլորի հետ ջանացէք ապրել խաղաղութեամբ եւ սրբութեամբ, առանց որի ոչ ոք Տիրոջը չպիտի տեսնի. զգոյշ եղէք, չլինի թէ որեւէ մէկը զրկուի Աստծոյ շնորհից. դառնութեան արմատը աճելով՝ թող ոչ ոքի նեղութիւն չտայ, եւ նրանով շատերը չպղծուեն. եւ չլինի թէ որեւէ մէկը լինի պոռնիկ եւ պիղծ, ինչպէս Եսաւը, որը մի աման կերակրի դիմաց անդրանիկութիւնը վաճառեց: Գիտէք, որ թէեւ նա յետոյ ուզեց ժառանգել օրհնութիւնները, բայց մերժուեց, քանի որ ապաշխարութեան հնարաւորութիւն չգտաւ՝ հակառակ նրան, որ արտասուքներով փնտրեց այն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (20, 41 – 21, 4)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Յիսուս նրանց էլ ասաց. «Քրիստոսի համար ինչպէ՞ս են ասում, թէ Դաւթի Որդին է. քանի որ Դաւիթն ինքը Սաղմոսների գրքում ասում է. «Տէրն ասաց իմ Տիրոջը. նստի՛ր իմ աջ կողմում, մինչեւ որ քո թշնամիներին ոտքերիդ պատուանդան դնեմ»: Իսկ արդ, եթէ Դաւիթը նրան Տէր է կոչում, Նա ինչպէ՞ս նրա որդին կլինի»:

Եւ մինչ ամբողջ ժողովուրդը լսում էր, ասաց իր աշակերտներին. «Զգուշացէ՛ք օրէնսգէտներից, որոնք ուզում են պատմուճաններով շրջել եւ սիրում են ողջոյններ ընդունել հրապարակներում ու առաջին աթոռները գրաւել ժողովարաններում եւ պատուոյ տեղերը նստել ընթրիքների ժամանակ, որոնք իւրացնում են այրիների տները եւ ձեւականօրէն երկարաձգում են իրենց աղօթքները: Նրանք աւելի խիստ դատավճիռ պիտի ստանան»:

Եւ Յիսուս նայեց ու տեսաւ մեծահարուստներին, որոնք տաճարի գանձանակի մէջ իրենց նուէրներն էին գցում: Տեսաւ եւ մի աղքատ այրի կնոջ, որ երկու լումայ գցեց այնտեղ: Եւ ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այդ աղքատ այրին աւելի գցեց, քան բոլորը: Նրանք ամէնքը իրենց կուտակածներից գցեցին Աստծուն տրուած նուէրների մէջ, իսկ նա իր կարօտութեան մէջ իր ունեցած ամբողջ ապրուստը գցեց»:

 

ՉՈՐՐՈՐԴ ՕՐ ՊԱՀՈՑ (753)

Ժամամուտ եւ մեսեդի ըստ պատշաճի աւուրն:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 12, 25 – 13, 6

Զգոյշ եղէք, չլինի թէ հրաժարուէք նրանից, ով խօսում է. որովհետեւ եթէ նրանք, երկրի վրայ Աստծոյ պատգամները տուող Մովսէսին մերժելով, չազատուեցին, որչա՜փ եւս առաւել չպիտի ազատուենք մենք, եթէ թիկունք դարձնենք երկնքից Խօսողին, որի ձայնը երկիրը շարժեց այն ժամանակ, իսկ այժմ այս խոստումն է անում եւ ասում. «Մի անգամ էլ պիտի շարժեմ ոչ միայն երկիրը, այլ նաեւ՝ երկինքը»: Եւ «մի անգամ էլ»-ը ցոյց է տալիս, որ շարժուած բաները պիտի փոփոխուեն, որպէսզի անշարժ բաները մնան հաստատուն: Դրա համար, քանի որ անշարժ թագաւորութիւն ենք ընդունում, ամուր պահենք շնորհը եւ այդ շնորհով էլ ծառայենք Աստծուն իրեն հաճելի ձեւով՝ ահով եւ դողով, քանզի մեր Աստուածը ոչնչացնող կրակ է:

Եղբայրասիրութիւնը թող հաստատ մնայ ձեր մէջ: Մի՛ մոռացէք օտարասիրութիւնը, որովհետեւ դրա շնորհիւ ոմանք հրեշտակներ հիւրընկալեցին առանց իմանալու: Յիշեցէք բանտարկեալներին, որպէս թէ դուք բանտարկուած լինէք նրանց հետ. յիշեցէք նաեւ չարչարուածներին, քանի որ դուք էլ մարմնաւոր էք: Ամուսնութիւնն ըստ ամենայնի յարգելի է, եւ ամուսնական անկողինը՝ սուրբ: Եւ Աստուած պիտի դատի շնացողներին եւ պոռնիկներին: Փողասիրութիւնը թող տեղ չունենայ ձեր մէջ, եւ ինչ որ ձեռք էք բերել, բաւարար համարեցէք, քանզի ինքն իսկ ասաց. «Քեզ չպիտի թողնեմ եւ ոչ էլ պիտի լքեմ»: Այնպէս որ, համարձակ լինենք եւ ասենք. «Տէրն է իմ օգնականը, եւ ես չպիտի երկնչեմ, մարդն ինձ ի՞նչ կարող է անել»:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 20 – 33)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Բայց երբ տեսնէք Երուսաղէմը՝ շրջապատուած զօրքերով, այնժամ իմացէք, որ նրա աւերումը մօտ է: Այն ժամանակ նրանք, որ Հրէաստանում են, թող փախչեն լեռները, եւ նրանք, որ Երուսաղէմում են, թող խոյս տան, իսկ նրանք, որ գաւառներում են, թող քաղաք չմտնեն, որովհետեւ դրանք վրէժխնդրութեան օրեր են, որպէսզի կատարուեն բոլոր գրուածները: Բայց այն օրերին վայ է յղիներին եւ ստնտուներին, որովհետեւ մեծ տագնապ պիտի լինի երկրի վրայ եւ բարկութիւն՝ այս ժողովրդի հանդէպ: Նրանք սրի պիտի քաշուեն, գերի պիտի տարուեն բոլոր հեթանոսներից. եւ Երուսաղէմը ոտքի կոխան պիտի լինի ազգերից, մինչեւ որ լրանան հեթանոսների ժամանակները»:

«Եւ նշաններ պիտի լինեն արեգակի, լուսնի եւ աստղերի վրայ: Եւ երկրի վրայ պիտի լինի հեթանոսների տագնապ՝ ծովի եւ խռովութեան նման ահեղ ձայնի պատճառով, աշխարհի վրայ գալիք պատահարների վախից եւ նախազգացումից մարդիկ պիտի մեռնեն, որովհետեւ երկնքի զօրութիւնները պիտի շարժուեն: Եւ այն ժամանակ պիտի տեսնեն Մարդու Որդուն եկած՝ ամպերի վրայ, զօրութեամբ եւ մեծ փառքով: Եւ երբ սկսուի այս բանը լինել, վեր կացէք եւ ձեր գլուխները բարձրացրէք, որովհետեւ մօտ է ձեր փրկութիւնը»:

Եւ նրանց ասաց մի առակ. «Նայեցէք թզենուն եւ ամէն մի ծառի. երբ իրենց բողբոջը ցոյց են տալիս, տեսնում էք այն ու դրանից իմանում, որ մօտ է ամառը: Նոյնպէս եւ դուք, երբ տեսնէք այս բոլորը կատարուած, իմացէք, որ Աստծոյ արքայութիւնը մօտ է: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս սերունդը չպիտի անցնի, մինչեւ որ այս բոլորը կատարուի: Երկինքը եւ երկիրը կանցնեն, բայց իմ խօսքերը չեն անցնի»:

 

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՕՐ ՊԱՀՈՑ (755)

Ժամամուտ եւ մեսեդի ըստ պատշաճի աւուրն:

Պօղոսի առաքելոյն յԵրբայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 10 – 16

Մենք ունենք մի սեղան, որից ճաշակելու իրաւունք չունեն նրանք, ովքեր խորանին են ծառայում. քանի որ այն անասունները, որոնց արիւնը քահանայապետի ձեռքով սրբարան էր բերւում մեղքերի քաւութեան համար, այդ անասունների մարմինները այրւում էին բանակատեղիից դուրս: Դրա համար էլ Յիսուս, որպէսզի իր արեամբ մաքրի ժողովրդին, չարչարուեց դռնից դուրս: Արդ, եկէք բանակատեղիից դուրս ելնենք նրան ընդառաջ՝ յանձն առնելով կրել նրա կրած նախատինքները. քանզի չունենք մի մնայուն քաղաք այստեղ՝ երկրի վրայ, այլ փնտրում ենք գալիք քաղաքը: Արդ, նրա միջոցով Աստծուն միշտ մատուցենք օրհնութեան պատարագ, այսինքն՝ նրա անունը դաւանող մեր շրթների պտուղը: Մի՛ մոռացէք բարեգործութիւնը եւ ձեր ունեցած բարիքներին միմեանց մասնակից դարձնելը, քանզի այդպիսի պատարագներն են հաճելի Աստծուն:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Պահոց ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (21, 34 – 38)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

«Զգո՛յշ եղէք ինքներդ ձեզնից. գուցէ ձեր սրտերը ծանրանան զեխութեամբ ու հարբեցողութեամբ եւ աշխարհիկ հոգսերով. եւ յանկարծակի ձեզ վրայ հասնի այն օրը. քանզի այդ օրը որոգայթի նման պիտի հասնի բոլորի վրայ, ովքեր բնակւում են երկրագնդի ամբողջ երեսին: Արթո՛ւն կացէք այսուհետեւ, ամէն ժամ աղօ՛թք արէք, որպէսզի կարողանաք զերծ մնալ այն ամէնից, որ լինելու է, եւ արժանի լինէք կանգնելու Մարդու Որդու առաջ»:

Եւ ցերեկը ուսուցանում էր տաճարում, իսկ գիշերները ելնում էր, մնում այն լեռան վրայ, որը կոչւում էր Ձիթենեաց: Եւ ամբողջ ժողովուրդը առաւօտները վաղ շտապում էր նրա մօտ՝ տաճարում նրան լսելու համար:

 

ՇԱԲԱԹ ՕՐ (756)

Սրբոյն Բարսղի Կեսարու հայրապետին եւ եղբօր նորա Գրիգորի Նիւսացւոյն, եւ Սեղբեստիոսի Հռովմայ հայրապետին, եւ Աբբայ Եփրեմի խորին ասորւոյ:

Ժամամուտ. Զհայրապետականն զարդարեցեր զաթոռ ի յերկրի. Առաքելական առեր զպատիւ յերկնուստ, ծառայ Քրիստոսի ով երանելիդ ի հարս սուրբ հայրապետ: Քանզի քոյ վարդապետութեանդ սերմանք’ բարեպաշտութեան բուսուցին հասկս, ուրախութեան պտուղ հատուցանելով եւ հաւատացելոցս զփրկութիւն շնորհելով: Վասն որոյ բարեխօսեա առ Տէր վասն անձանց մերոց:

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն. եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Պօղոսի առաքելոյն ի Կողոսացւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 21 – 29

Եւ ձեզ, որ մի ժամանակ օտարացած եւ թշնամացած էիք նրա հանդէպ ձեր մտածումներով եւ չար գործերով, այժմ, ահաւասիկ, հաշտեցրեց ձեզ իր իսկ մարմնով եւ իր մահուամբ, որպէսզի ներկայացնի ձեզ Աստծոյ առաջ սուրբ, անբիծ եւ անարատ, եթէ ամուր ու անսասան մնաք հաւատի մէջ եւ անխախտ՝ յոյսի մէջ այն աւետարանի, որ լսեցիք, եւ որ քարոզուեց երկնքի տակ գտնուող բոլոր արարածներին, եւ որին ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ:

Եւ այժմ ուրախ եմ ձեզ համար կրած իմ չարչարանքների համար եւ լրացնում եմ իմ մարմնի մէջ Քրիստոսի նեղութիւնների պակասը իր մարմնի համար, որ է եկեղեցին. դրան ես՝ Պօղոսը, սպասաւոր եղայ ըստ Աստծոյ տնտեսութեան, որ տրուեց ինձ՝ ձեր մէջ կատարելապէս քարոզելու Աստծոյ խօսքը՝ այն խորհուրդը, որ ծածկուած էր դարերից եւ սերունդներից եւ որ այժմ յայտնուեց իր սրբերին. Աստուած ուզեց ցոյց տալ նրանց, թէ փառքի ի՜նչ ճոխութիւն կայ այս խորհրդի մէջ հեթանոսների համար. եւ այդ խորհուրդը այս է. Քրիստոս՝ փառքի յոյսը, ձեր մէջ: Այդ Քրիստոսն ենք քարոզում մենք, յորդորում ենք ամէն մարդու եւ ուսուցանում ամէն մարդու ամենայն հոգեւոր իմաստութեամբ, որպէսզի ամէն մարդու կատարեալ դարձնենք ի Քրիստոս Յիսուս, որի համար եւ աշխատում ու պայքարում եմ ըստ նրա այն ուժի, որ գործում է իմ մէջ զօրութեամբ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Քահանայք քո զգեցցին զարդարութիւն.

եւ սուրբք քո ցնծալով ցնծասցեն:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Յովհաննու (10, 11 – 16)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս ասէ.

Ես եմ լաւ հովիւը. լաւ հովիւը իր կեանքն է տալիս ոչխարների համար: Իսկ վարձկանը, որ հովիւ չէ, եւ ոչխարներն էլ իրենը չեն, երբ տեսնում է, որ գայլը գալիս է, թողնում է ոչխարներին ու փախչում: Եւ գայլը յափշտակում է նրանց ու ցրում. քանզի նա վարձկան է եւ ոչխարների համար չի հոգում: Ես եմ լաւ հովիւը. եւ ճանաչում եմ իմ ոչխարներին ու ճանաչւում եմ նրանցից: Ինչպէս Հայրը ինձ ճանաչում է, ես էլ ճանաչում եմ Հօրը. եւ իմ կեանքը կտամ իմ ոչխարների համար: Ես ունեմ նաեւ այլ ոչխարներ, որոնք այս փարախից չեն. նրանց եւս պէտք է այստեղ բերեմ. եւ իմ ձայնը պիտի լսեն. եւ պիտի լինի մի հօտ եւ մի հովիւ:

ՈՒԹԵՐՈՐԴ ԿԻՐԱԿԻ (758)

Ժամամուտ. Միածին Որդի եւ բանդ Աստուած, եւ անմահ էութիւն. որ յանձն առեր մարմնանալ ի սրբուհւոյ Աստուածածնէն եւ ի միշտ կուսէն. անփոփոխելիդ մարդ եղեալ խաչեցար Քրիստոս Աստուած, մահուամբ զմահ կոխեցեր. մինդ ի սրբոյ Երրորդութենէն փառաւորակից ընդ Հօր եւ ընդ սրբոյ Հոգւոյն, կեցո զմեզ:

Քեզ վայելէ օրհնութիւն Աստուած ի Սիոն. Եւ քեզ տացին աղօթք յԵրուսաղէմ:

Լուր աղօթից իմոց. Զի առ քեզ ամենայն մարմին եկեսցէ:

Պօղոսի առաքելոյն յԵբրայեցւոց Թղթոյն է ընթերցուածս 13, 18 – 25

Աղօթեցէ՛ք մեզ համար, որովհետեւ հաստատ գիտենք, որ մաքուր խղճմտանք ունենք. ուզում ենք ամէն ինչում բարի ընթացք ցոյց տալ: Եւ առաւել եւս եմ աղաչում, որ այդ բանն անէք, որպէսզի աւելի շուտ դառնամ ձեզ մօտ: Եւ խաղաղութեան Աստուածը, որ մեռելների միջից յարութիւն առնել տուեց մեր Տէր Յիսուսին, որը յաւիտենական ուխտի արիւնով ոչխարների մեծ Հովիւն է, ձեզ հաստատ թող պահի բարի գործերի մէջ, որպէսզի կատարէք իր կամքը. եւ մեր մէջ թող կատարի իրեն հաճելի եղող բաները Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, որին փա՜ռք յաւիտեանս: Ամէն: Եղբայրնե՛ր, աղաչում եմ ձեզ անսալ յորդորի այս խօսքերին, մանաւանդ որ համառօտակի գրեցի ձեզ: Եւ իմացէք, որ մեր եղբայրը՝ Տիմոթէոսը, բանտից ազատուել է: Եթէ շուտով գայ, նրա հետ միասին պիտի տեսնեմ ձեզ: Ողջունեցէ՛ք ձեր բոլոր առաջնորդներին եւ բոլոր սրբերին. ձեզ ողջունում են նրանք, որ Իտալիայի կողմերից են: Շնո՜րհ ձեզ բոլորիդ:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Յարութեան ի ձայնէն.

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Ղուկասու (22, 24 – 30)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ նրանց մէջ հակաճառութիւն առաջացաւ, թէ իրենցից ով պիտի մեծ համարուի: Եւ նա նրանց ասաց. «Ազգերի թագաւորները տիրում են իրենց ժողովուրդների վրայ, եւ նրանք, որ իշխում են նրանց վրայ, բարերարներ են կոչւում: Բայց դուք այդպէս չլինէք, այլ ով որ մեծ է ձեր մէջ, թող լինի ինչպէս կրտսերը, իսկ առաջնորդը՝ ինչպէս սպասաւորը: Ո՞վ է մեծ՝ սեղան նստո՞ղը, թէ՞ սպասաւորը: Չէ՞ որ՝ սեղան նստողը: Բայց ես ձեր մէջ եմ իբրեւ սպասաւոր»:

«Եւ դուք էք, որ իմ փորձութիւնների մէջ ինձ հետ էիք մնում մինչեւ այժմ: Եւ ես խոստանում եմ ձեզ – ինչպէս եւ իմ Հայրն ինձ խոստացաւ տալ արքայութիւնը – որ ուտէք եւ խմէք իմ սեղանից իմ արքայութեան մէջ եւ նստէք տասներկու գահերի վրայ՝ դատելու Իսրայէլի տասներկու ցեղերին»:

 

Ի ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ ԻԳ (759)

Սրբոյն Դաւթի մարգարէին եւ Յակոբայ առաքելոյն Տեառն եղբօրն:

Ժամամուտ. Տէր որ հիմնեցուցեր զեկեղեցի քո ի վերայ վիմին հաւատով. եւ կարգեցեր ի սմա առաքեալս եւ մարգարէս, Հովիւս եւ վարդապետս’ առ ի հաստատութիւն սրբոց. եւ ճգնութեամբ վկայից զթշնամին սորա վանեցեր. ի խաղաղութեան զսա պահեա, Աստուած, որպէս մարդասէր:

Յիշեա Տէր զԴաւիթ. եւ զամենայն հեզութիւն նորա:

Որպէս երդուաւ Տեառն. եւ ուխտս եդ Աստուծոյ Յակովբայ:

Յակովբու առաքելոյն ի Կաթողիկեայց Թղթոյն է ընթերցուածս 1, 1 – 12

Յակոբոսը՝ Աստծոյ եւ Տէր Յիսուս Քրիստոսի ծառան, սփիւռքում եղող տասներկու ցեղերիդ՝ ողջո՜յն:

Եղբայրնե՛ր, ամենայն ուրախութեան արժանի համարեցէք, երբ տեսակ-տեսակ փորձութիւնների մէջ ընկնէք. իմացէք, որ ձեր հաւատի փորձը համբերութիւն է առաջ բերում, իսկ համբերութիւնը թող դրսեւորուի լիութեամբ, որպէսզի անթերի եւ կատարեալ լինէք, ոչ մի բանով պակաս չլինէք:

Իսկ եթէ ձեզնից մէկը իմաստութեամբ թերի լինի, թող խնդրի Աստծուն – որ բոլորին այն տալիս է առատապէս եւ չի յանդիմանում – եւ նրան կտրուի: Միայն թէ նա հաւատո՛վ թող խնդրի եւ թող չերկմտի, որովհետեւ ով երկմիտ է, նման է ծովի հողմակոծ եւ տարուբերուող ալիքներին: Այդպիսի մարդը թող չակնկալի Աստծուց որեւէ բան ստանալ, քանի որ երկմիտ մարդը իր արած բոլոր քայլերում անհաստատ է:

Աղքատ եղբայրը թող պարծենայ, երբ Աստուած բարձրացնում է իրեն, իսկ հարուստը թող պարծենայ, երբ Աստուած խոնարհեցնում է իրեն, քանի որ հարստութիւնը պիտի անցնի, ինչպէս խոտածաղիկը. որովհետեւ արեւը ծագեց խորշակով հանդերձ եւ չորացրեց խոտը, նրա ծաղիկն ընկաւ, ու նրա վայելուչ տեսքը կորաւ. նոյնպէս եւ հարուստը պիտի թառամի՝ իր շահերով հանդերձ: Երանելի է այն մարդը, որ համբերում է փորձութեան. որովհետեւ եթէ փորձութեան մէջ հաստատ լինի, կստանայ կեանքի պսակը, որը Տէրը խոստացաւ իրեն սիրողներին:

Ալէլուիա, ալէլուիա.

Երդուաւ Տէր Դաւթի ճշմարտութեամբ,եւ ոչ ստեաց նմա.

ի պտղոյ որովայնէ նորա նստուցանել յաթոռ նորա:

Սրբոյ Աւետարանիս Յիսուսի Քրիստոսի որ ըստ Մատթէոսի (22, 41 – 46)

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս.

Եւ երբ փարիսեցիները հաւաքուեցին, Յիսուս նրանց հարցրեց ու ասաց. «Ի՞նչ կարծիք ունէք Քրիստոսի մասին. ո՞ւմ որդին է»: Նրան ասացին՝ Դաւթի: Յիսուս նրանց ասաց. «Իսկ Դաւիթն ինչպէ՞ս նրան Սուրբ Հոգով կոչում է Տէր եւ ասում է. «Տէրն իմ Տիրոջն ասաց՝ նստի՛ր իմ աջ կողմում, մինչեւ որ քո թշնամիներին դնեմ քո ոտքերի տակ իբրեւ պատուանդան»: Իսկ եթէ Դաւիթը նրան Տէր է կոչում, ինչպէ՞ս նրա որդին կլինի»: Եւ ոչ ոք չկարողացաւ նրան մի բառ պատասխանել: Եւ այդ օրուանից ոչ ոք չէր համարձակւում նրան մի որեւէ բան հարցնել:

 

▂ ▃ ▄ ▅ ▆ ▇ █ HYCATHOLIC.RU █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▃ ▂