Աշխարհ ամենայն, առ իս նայեցեալ` ախտակից լերուք։
Բանամ զշրթունս, բարբառիմ լեզուաւս, բողոքեմ զանձնէս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Գող եղէ մեղաց, գտող կորստեան, գուբ ինձ փորեցի։
Դաւեցի զանձն իմ, դաւաճանեցի, դարան գործեցի։
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Երբեմն էի լոյս եւ այժմ եմ խաւար եւ ստուեր մահու։
Զիա՞րդ պատմեցից զթիւ մեղաց իմոց, զի բազում են յոյժ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Էրկինք եւ երկիր, էկայք ողբացէք էղկելի զանձն իմ։
Ընտրեցի զչարն, ընկալայ կամաւ զհոյլս մեղաց.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Թաթաւիմ տղմով, թաւալիմ ի մեղս, թօթափիլ չկարեմ։
Ժանտ ախտիւ լցեալ` ժահահոտ եղէ ժամանակս բազումս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Ի բաց մեկնեցայ ի սուրբ խորհրդոց, ի բարեաց գործոց։
Լաւ վարկաւ անձն իմ լուսոյն հեռանալ, լինել ընդ խաւար.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Խորհուրդք չարին խաբեն զհոգիս, խորասոյզ առնեն,
Ծածկեն անդնդօք, ծիծաղին գլորմամբս, ծանակ զիս առնեն.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Կամաւ կորացայ, կարկամեալ անձամբս կանգնիլ ոչ կարեմ։
Հուր մեղաց կիզող հրդեհեաց որ յիս հոգեւոր բարիս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Ձաղկեցայ մեղօք, ձաղեցին տեսողք, ձանձրացաւ հոգիս։
Ղեղի դառնութեան ղօղեալ ի սիրտ իմ, ղամբար իմ շիջաւ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Ճաշակմամբ մեղաց ճաշեցի զմահ, ճոխս աղքատացայ։
Մեռեալ եմ հոգւովս, մոլորեալ` մտօքս, միայն կամ մարմնովս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Յորոգայթ մահու յորսողին անկայ, յաղթեցայ յախտից։
Նետից թշնամւոյն նշաւակ եղէ, նոր միշտ խոցոտիմ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Շուրջ պատեալ զինեւ շունք բազումք եղեն, շաղախին արեամբս։
Որս եղէ չարին. ուռկանաւ մեղաց որսացաւ զանձն իմ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Չարաչար վշտօք չարչարի անձն իմ, չունիմ դադարումն։
Պարտապան գտայ պարտուց յանցանաց պարտեալս ի մեղաց.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Ջանամ զղջանալ, ջեռանիմ դարձեալ, ջեռնում հրով մեղաց։
Ռաբբի կոչեցայ, ռակայ անուանիմ ռամկական վարուքս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Սիրով ցանկութեան սաստիկ բարկութեան սիրտ իմ խոցեալ է։
Վիրօք յանցանաց վշտանայ հոգիս, վարանեալ շրջիմ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Տիրեցին ինձ չարք, տարագիր հանին տիրական գրկացն։
Րաբունւոյն բարւոյ րախճական ձայնին րոտինս ոչ լուայ.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Ցանկութիւն չարեաց ցանկալի դիմօք ցաւեցոյց զաչս իմ։
Իւրաքանչիւրոց ւիւսմամբ խուռն ախտից ւիւծեալ է հոգիս.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Փութացիր, անձն իմ, փախչիլ ի չարեաց, փափագիլ բարեաց։
Քեզ միշտ մերձ ծանիր քուն մահու եկեալ քննող դատաւոր.
Տէր, ողորմեա՜, Տէր, ողորմեա՜, Տէ՜ր, ողորմեա՜։

Աստուածածնին բարեխօսութեամբ յիշեա, Տէր, եւ ողորմեա։

Ներսես Շնորհալի