Առաջին օր

Ո՜վ հուր երկնային՝ որ ամենուն սիրտը հոգևոր եռանդ կը ձգես. շո՛ւնչ անմահարար՝ որ հիւանդացեալ հոգիները կը բժշկես. Ցօ՛ղ իմանալի՝ որ երկնքէն իջնելով եկեղեցւոյ պարտիզին մէջ զարմանալի ծաղիկներ կը բուսցնես, մեղաւորները կը սրբես, արդարները մարտիրոսութեան պսակին կը հասցնես, միտքը կը բանաս, կամքը կը զօրացնես:

Ո՞ր մէկն ըսեմ քու անբաւ զարմանալի արուեստներէդ, Հոգի՛դ Սուրբ. Երանի՛ թէ ինծի ալ այսօր նոր շնորհք մը պարգևես, որ ես ալ փոխուիմ, հաւատքիս աչքը բացուի, միտքս արթննայ, անդիի բաները յայտնի պայծառ տեսնեմ, ալ աշխարհիս ունայնութիւնն իմանամ, զզուիմ անոնցմէ: Յոյսս զօրանայ, որուն զօրանալով՝ սիրով փափագով պահեմ քու պատուիրաններդ: Սէրս վառուի, որուն վառուելով՝ մեղքէ հեռանամ, Աստուծոյ ճամբան բռնեմ, աչքս՝ սուրբ մաքուր պահեմ, ականջս՝ ընդունայն դատարկ խօսքերէն հեռացնեմ, լեզուս՝ աստուածային օրհնութեան պարապեցնեմ, և ամէն զգայարանքներս՝ սուրբ պահեմ:

Ի՞նչ մեղքեր որ ըրի ընդդէմ Հոգւոյդ Սրբոյ ի մանկութենէ, յուսահատութեամբ, կամ յանդգնութեամբ և կամ արհամարէութեամբ՝ քու ներքին շնչմանցդ դէմ, ամենն ալ զղջմամբ խոստովանիմ. խոստովանութեանս ատեն՝ մտքիս ալէկոծութիւնը՝ զոր սատանան կը բերէ՝ դո՛ւ փարատես, սուրբ հաղորդութիւնը ջերմեռանդութեամբ առնելու արժանի ընես:

Ասոնք և ուրիչ զանազան շնորհքներ կը խնդրեմ, տո՛ւր ինծի այսօր. բա՛ց, բաշխէ՛ գանձդ, վասն զի առանց քու շնորհացդ իմ ամէն ըրածս ընդունայն է, մեռեալ է: դո՛ւ Հոգիդ Սուրբ կենդանարար, ե՛կ և կենդանացո՛ւր՝ վասն արդեանց Յիսուսի միածնի՝ որ զքեզ վերստին մեզ պարգևեց:

Երկրորդ օր

Ո՛վ Հոգիդ Սուրբ, Տէ՛ր և կենդանարար, կը շնչես՝ ուր որ ուզես, կը պարգևես՝ որու որ ուզես, կու տաս՝ ինչ պարգև որ ուզես, այսօր սաստիկ հովունման իջնելով վերնատան մէջ, ձկնորսներն՝ առաքեալ ըրիր, բան չգիտցողները՝ քաջ քարոզիչ ըրիր, խօսիլ չկրցողներուն՝ զանա զան լեզուներ սովրեցուցիր: Ո՛վ անմահական բաժակ, այսօր աստուածային բաժակէդ գինիմը խմցուցիր՝ որով զմայլեցան, երկրաւոր մարդիկ՝ երկնային եղան, խաչէն փախչող առաքեալները՝ սիրով փափագով տանջանք քաշել սովրեցան:

Ես ամենէն կարօտն եմ, Տէ՛ր իմ, հոգիս անապատ դարձեր է, զուրկ ﬓացեր է շնորհքէդ, վասն զի՝ ինչ շնորհք որ տուիր մկրտութեամբ և ուրիշ խորհուրդներով՝ ամէնն ալ կորսնցուցի մեղքերովս: Այսօր ինծի ալ շնչէ՛ շնորք մը՝ որ այն երկնային բաժակին հաﬓ առնում, հոգւոյս ծարաւը բժշկուի, ես ալ բոլորովին փոխուիմ, երկնային բաներն անուշ երևնան, երկրաւոր բաներն ատելի: Ամենէն աւելի՝ ինչպէս առաքեալները միշտ աղօթից հետ պարապելով՝ արժանի եղան քու շնորհքիդ, տուր ինծի այսօր շնոր՝ Աղօթից, որ ուզելով փափագելով աղօթքս ընեմ. այն չորութիւնը՝ զոր աղօթքիս ատեն սատանան կը բերէ՝ ինձմէ հեռանայ, միտքս չցնդի, ձանձրութիւնս փարատի։ Երբ սատանան աշխարային հոգ, մտածմունք աղօթքիս ատեն միտքս կը բերէ՝ իբր հարկաւոր մտածմունք, աղօթքս բոլոր անպտուղ կընէ, այն ատեն տուր ինծի քու անմահական բաժակիդ հոգևոր զմայլումը` որ այս մտածուﬓերը փարատէ, երկնային մտածուﬓերը զիս զմայլեցնեն, ինչպէս որ տուիր քու սուրբերուդ: Այս կերպով ես ալ անոնց հետ մէկտեղ յաւիտեան փառաւորեմ զամենասուրբ զԵրրորդութիւնն զՀայր և զՈրդի և զՀոգիդ Սուրբ. ամէն:

Երրորդ օր

Ի՛նչ շնորհ լեզուաց էր՝ Հոգիդ Սուրբ, զոր այսօր պարգևեցիր առաքելոց, և ի՛նչ շնորհ լսողութեան էր, զոր այսօր պարգևեցիր լսողաց: Յիսուս միածին երկնային խրատներ կը խօսէր՝ և քանի մը Հոգւոյ սիրտը Հազիւ կը շարժէր. «Զի չև էր Հոգի»: Իսկ այսօր, քու լեզուաց պարգևովդ՝ մէկ անգամ՝ խօսեցաւ սուրբ Պետրոս, անով՝ երեք Հազար հոգւոց սրտերը կակղցուցիր, հալած մոմի պէս ըրիր, հաւատքի բերիր, և զղջումով ապաշխարեցին, մեղա՛յ գոչեցին: Ա՜խ, Տէ՛ր իմ, իմ սիրտս ալ քարի պէս պնդացեր է, մեղքի մէջ ընկղմեր է, այսչափ հոգևոր խրատներ կը լսէ՝ չկակղնար այսչափ հոգևոր խորուրդներ կ՚առնու՝ մանաւանդ սուրբ հաղորդութիւնը՝ և շահ մը չգտներ:

Դու, Տէ՛ր, այսօր զգանձդ շնորհաց բացեր ես, կը բաշխես քու սիրելիներուդ. մի՛ նայիր իմ անարժանութեանս վրայ. տո՛ւր ինծի ալ դառնալու շնորհք՝ այսօրուան դարձողներուն պէս, որպէս զի տեսնեմ իմ անօրէնութիւնս, զզուիմ անոնցմէ, զղջամ, ապաշխարեմ քու շնորքովդ, և քու ծառայդ ըլլամ, զքեզ փառաւորեմ հոս և արքայութեան մէջ յաւիտեան. ամէն: