Բանասերների համար դժվար է առանց որևէ վարանումի նշել «Նմանություն Հիսուս Քրիստոսի» գրքի հեղինակի ինքնությունը: Հավանական թեկնածուները երկուսն են. իտալացի Ջովաննի Ջերսենիոն (1180-1240) և ֆյամինգ Թովմա Գեմբացին (1380-1471): Մենք հետևում ենք ավանդությանը և որպես հեղինակ ընդունում Թովմա Գեմբացուն: Բայց ով էլ լինի հեղինակը, այս գլուխգործոցը ոչինչ չի կորցնում իր հետապնդած նպատակից. հրավիրել մարդկանց կապվելու կյանքի էական (որով և՝ իրական) արժեքներին, մերժելով աշխարհի պատրանք-հմայքը: Եվ իսկապես, եթե Ավետարանում Հիսուսը ներկայանում է որպես Ճշմարտություն, իսկ Ամենասուրբ Հաղորդության մեջ՝ իբրև Կյանք, այս գրքում Նա ներկայանում է որպես Ճանապարհ: Ահա՛ Նմանության գրքի հեղինակի ստորագրությունը. «Սիրիր անծանոթ մնալ և ոչինչ համարվել» (Գիրք Ա, Բ 3): Մի բան ապահով է. Նմանության գիրքը գրվել է մի վանականի կողմից, ուրիշ վանականների համար: Այդ միջավայրի ցայտուն արտահայտություններն են գրքի բառապաշարը, ասելու ձևերը, մտահոգությունները, զուտ հոգևոր ձայներանգը: Շուտով, սակայն, գիրքը դուրս է եկել վանքերից ու մենարաններից, ընդառաջ բոլոր նրանց, ովքեր կրոնավորներ չլինելով հանդերձ՝ զգում են կարիքը ունկնդրելու խոսքեր ճշմարտության ու կյանքի, ընդմեջ այն ժխորի, խաբեությունների ու դատարկության, որոնք տիրում են աշխարհին:

Գրքի նպատակն է մարդկանց ներկայացնել իրական (անվախճան) արժեքները, կրթել նրանց իրական սկզբունքներով: Բայց գրքի առանցքային նպատակը հռչակելն է, որ մարդիկ չեն կարող երջանկություն գտնել ստեղծելով իրենց սեփական աշխարհը, ընկղմվելով անսանձ հաճույքների ու զվարճությունների մեջ. նույնիսկ սիրելի աշխատանքը երբեմն դառնում է ձանձրալի:

Այս գիրքը ահազանգ է ընդդեմ չափազանցված գործունեապաշտության (ակտիվիզմի), ընդդեմ այն աշխարհի, որը կամենում է կլանել մեզ մակերեսայնության մեջ, մի հորդոր է՝ անհոգ չգտնվելու մեր ներքին հոգևոր կյանքի նկատմամբ, այն չքմեղանքով, թե շատ ու շատ բաներ ունենք սովորելու, տեսնելու, անելու: «Աստծո Արքայությունը քո ներսում է: Միայն մի բան կա անհրաժեշտ»: Ավետարանի այս խոսքերն են այն հիմքը, որի վրա կառուցված է այս գիրքը, առաջին տողից մինչև վերջինը: